🧡 XONLY 🧡

   
สวัสดีครับ ซีรีย์ การเดินทางสายรุ้งตอนที่ 5 มาแล้วครับ ต้องขออภัยที่ล่า งานเยอะมากกลับมาจากเชียงใหม่ก็แทบเอาชีวิตไม่รอด PM 2.5  น่ากลัวแท้  มาร่วมเดินทางไปพร้อมกับสายรุ้งกันครับ มาลุ้นกันว่าฟ้าหลังฝนของรุ้งพลอยจะเป็นตามที่หวังกันไว้มั๊ย

ตอนนี้ No Drama  ครับ และ มีการซ่อนข้อความ แสดงความคิดเห็นกันก่อนนะครับ


1. แสดงความคิดเห็นอะไรก็ได้ครับเพื่อ อ่านเนื้อเรื่องที่เหลือ


2. เมื่ออ่านจบ Edit เพื่อแสดงความคิดเห็นเพิ่ม ท่านทั้งหลายรู้สึกอย่างไรกับเนื้อเรื่องทั้งหมดในตอนนี้ ข้อนี้จะตอบหรือไม่ตอบก็ได้นะครับ

_ _ _ _ _ _ _


ความเดิมตอนที่แล้ว  วันฝนซา

พลอยหนีออกมาจากลพบุรีเป้าหมายคือกรุงเทพฯ แต่เธอก็เจอหญิงปริศนาที่ชื่อพี่กิ พี่กิแนะนำ ตักเตือน จนพลอยนั้นได้สติและเริ่มวางแผนในการใช้ชีวิตนอกบ้าน ในขณะที่พลอยนั้นลำบากก็ได้ปาล์ม พนักงานร้านแฮมเบอเกอร์ยื่นมือมาช่วย เรื่องที่พักในคืนนั้นแต่ดูเหมือนว่า จะไม่ได้มีแค่สิ่งมีชีวิตที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือรุ้งพลอยเสียแล้ว


- - - - - - - - -


ตอนที่ 5 :  ฟ้าหลังฝน



แสงวันใหม่สาดเข้ามาในห้องผ่านช่องว่างของมูลี่ อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นเล็กน้อย พลอยสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา ดูเหมือนว่าเธอจะนอนเต็มอิ่มมากๆ อ๊ะ 7 โมงแล้วเหรอเนี่ย ต้องไปทำงานแล้ว พลอยลุกลี้ลุกลนเตรียมตัวลุกขึ้นไปทำงานแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นปาล์มนอนอยู่ จริงสิ่ เราไม่ได้อยู่ลพบุรีแล้ว เพราะความเคยชินในทุกๆวันที่ต้องตื่นมาเตรียมไปทำงานทำให้พลอยนั้นเคยตัว แต่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้ว วงจรชีวิตของพลอยต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด งืออ ฮ๊าววว พลอยป้องปากหาว ก่อนที่จะมองรอบๆตัวเพื่อหากระเป๋าของตนและโทรศัพท์มือถือ


พลอยเห็นโทรศัพท์ของตนชาร์จไว้บริเวณปลั๊กจนเต็ม พลอยก็ได้แต่สงสัยว่าเมื่อคืนทำไมตนถึงง่วงขนาดนั้น  ฮ๊าวววว ปาล์มตื่นขึ้นมาไล่เลี่ยกันไม่กี่นาที


[ ปาล์ม ]  :  โทษทีนะพลอย เมื่อคืนปาล์มเห็นพลอยหลับเลยถือวิสาสะชาร์จให้


[ พลอย ]  :  อือ ขอบคุณนะปาล์ม


[ ปาล์ม ]  :  ไม่เป็นอะไรพลอย หันมาอีกทีพลอยก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ หลับไวมากอ่ะ สายชาร์จยังคามืออยู่เลย


[ พลอย ]  :  กรรม โอยย ทำไมพลอยง่วงขนาดนั้น


[ ปาล์ม ]  :  555555


ทั้งคู่พูดคุยปนขำขันกันไปมาหลายนาทีอย่างสนิทสนม จนปาล์มได้รู้ว่าพลอยตั้งใจจะมาเรียนต่อ แต่เพราะเหตุผลเรื่องค่าใช้จ่ายทำให้พลอยนั้นตัดสินใจจะหางานทำเสียก่อน 


[ ปาล์ม ]  :  เอ.. จะ 8 โมงแล้ว ทำไมไม่มีใครขึ้นมาปลุกเลยนะ แปปนะพลอย


ปาล์มนั้นเกิดสงสัยขึ้นมาว่าทำไมวันนี้จึงไม่มีคนขึ้นมาทำความสะอาด จึงได้ลุกเพื่อเตรียมตัวลงไปข้างล่าง โดยที่บอกให้พลอยนั้นใช้ห้องน้ำสำหรับพนักงานอาบน้ำได้เลย พลอยก็ทำตามโดยดีไม่อิดออด เพราะว่าตัวพลอยนั้นไม่ได้อาบน้ำมา 1 วันเต็มๆแล้ว เอ๋ ทำไมดูวุ่นวายจัง ปาล์มสังเกตุเห็นข้างล่างร้านลูกค้าเต็มทุกโต๊ะ จึงคิดสงสัยว่าทำไมวันนี้ลูกค้ามาแต่เช้า



        แรกเริ่มเดิมทีปาล์มตั้งใจจะเดินเข้าไปช่วยแต่รุ่นพี่พนักงานนั้นห้ามปาล์มไว้พร้อมให้เหตุผลว่า ได้แบ่งหน้าที่กันไว้ครบแล้วถ้าปาล์มมาช่วยอาจจะงงได้ และให้ปาล์มนั้นขึ้นไปพักผ่อนก่อน




      ปาล์มก็ยังไม่เข้าใจในตอนแรกแต่พอเธอมองไปที่หัวหน้ากะ พี่เขาทำมือสัญลักษณ์โอเค ปาล์มจึงขึ้นไปชั้นบนตามเดิม โดยที่มีพี่กิยืนมองปาล์มที่กำลังเดินขึ้นบันไดอยู่ด้านหลังด้วยรอยยิ้ม แต่แปลกที่ปาล์มนั้นมองไม่เห็นพี่กิ ทั้งๆที่พี่กิก็ไม่ได้แอบอะไร ปาล์มเดินขึ้นมาที่ชั้นสองด้วยความงุนงงเพราะปกติลูกค้าจะไม่มาเยอะ มาเช้าขนาดนี้



       ปาล์มเข้ามาในห้องเพื่อรอพลอยที่กำลังอาบน้ำ อีกไม่กี่นาทีต่อมาพลอยก็อาบน้ำเสร็จทั้งคู่จึงได้นั่งพูดคุยกันอีก จนได้รู้ว่าพลอยนั้นต้องการงานทำโดยเร็วที่สุด ตอนแรกนั้นพลอยก็อยากจะทำที่นี่เสียเลย แต่เพราะว่ามันเต็ม พลอยจึงต้องหาที่สมัครใหม่ ซึ่งก็คือ
นิคมอุสาหกรรม นวนครตรงหน้านี้เอง



[ ปาล์ม ]  :  งั้นเดี๋ยวปาล์มเดินไปส่งตรงถนนใหญ่นะ



[ พลอย ]  :  ไม่เป็นไรปาล์ม แค่นี้ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว บอกทางก็พอ



[ ปาล์ม ]  :  เอาน่าๆ อย่าเถียงเจ้าถิ่น เดี๋ยวปาล์มไปส่งพลอยที่ถนนใหญ่ แล้วพลอยค่อยข้ามสะพานลอย นั่งมอเตอร์ไซวินต่อ แค่นั้นเอง



[ พลอย ]  :  อื่อ งือๆ



เมื่อไม่รู้จะเถียงยังไง พลอยก็ต้องยอมรับน้ำใจของปาล์มแต่โดยดี ปาล์มพาพลอยเดินลงมายังข้างล่างโดยเดินเลี่ยงลูกค้ากลุ่มใหญ่นั้นไปยังหลังร้าน เพราะปาล์มดูแล้ว ไม่น่าใช่ลูกค้าธรรมดา เพราะทุกคนใส่ชุดสูทสีดำเป็นระเบียบเหมือนกันหมด ปาล์มพาพลอยเดินออกหลังร้านก่อนจะเลี้ยวขวาไป พลอยสังเกตุเห็นป้ายโรงเรียนอาชีวะก็นึกกลัวเพราะเห็นข่าวตีกันบ่อยๆ จึงได้เดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่ปาล์มก็สะกิดก่อนจะบอกให้มาทางเดิม


[ ปาล์ม ]  :  ไปทางนี้ดีกว่าพลอย


[ พลอย ]  :  เย้ย ตรงนั้นมีโรงเรียนช่างกล A นี่นา ไปทางอื่นเถอะปาล์ม พลอยกลัว


[ ปาล์ม ]  :  ไม่ต้องกลัวหรอกพลอย ตอนนี้โรงเรียนนั้นปิดถาวรไปแล้ว


[ พลอย ]  :  หือ ทำไมล่ะ


[ ปาล์ม ]  :  ก็ปีก่อนน่ะสิ่เทคโน B ยกพวกมาถล่มยับเยินเลย แต่ปกติโรงเรียนช่างกล A ก็จะโดนยุบอยู่แล้ว พอมีปัญหาแบบนี้เลย โดนยุบไวกว่าเดิม


พลอยรับฟังด้วยสีหน้าที่สงสัย เพราะปาล์มนั้นพูดด้วยท่าทางที่แปลกๆ เหมือนกับเธอกำลังสงสัยอะไรบางอย่าง


[ พลอย ]  :  มีอะไรหรือเปล่าปาล์ม ทำไมดูแปลกๆเหมือนไม่พอใจเลย


[ ปาล์ม ]  :  เปล่าๆๆๆ พอพูดเรื่องนี้ทีไร เราก็สงสัยตลอด โรงเรียนช่างกล A ว่ากันว่าแต่ละคนตีรันฟันแทงไปทั่ว ไม่ต้องเดาเลยยังไงก็เก่ง แต่อยู่ดีๆ ข่าวมาออกว่าโดนถล่มยับจนเข้าโรงพยาบาลเกือบร้อยคนเราไม่ค่อยเชื่ออ่ะ อีกอย่างถ้าเทคโน B ยกพวกมาขนาดที่ว่าถล่มช่างกลA ร้อยกว่าคนได้ มันต้องเป็นกลุ่มใหญ่ๆมากเลยนะพลอย แต่ทำไมจับใครไม่ได้เลยอ่ะ แถมหายไปยังกับสายลม


พลอยรับฟังปาล์มเรื่องที่ปาล์มเล่า เหมือนปาล์มจะจริงจังกับเรื่องนี้มาก เพราะมันถูกแสดงออกทางสีหน้าและอาการของเธอ


[ พลอย ]  :  เอาน่าๆปาล์ม มันก็ดีไม่ใช่เหรอ จะได้ไม่ต้องระแวงเวลาเดินทางไง


[ ปาล์ม ]  :  อ่อ อื้มๆ


พลอยตัดบทพร้อมกับบอกเหตุผลต่างๆนาๆให้ปาล์มล้มเลิกความคิดนั้น ปาล์มซึ่งคิดตามพลอยนั้นก็หยุดความคิดนั้นทันที


[ ปาล์ม ]  :  พลอยแล้วพลอยจะทำไงต่อ


[ พลอย ]  :  พลอยต้องหางานทำในนั้นอ่ะปาล์ม


[ ปาล์ม ]  :  มาทำพาร์ทไทม์กับปาล์มสิ่ ถ้าประจำมันเต็มอ่ะ


[ พลอย ]  :  พลอยคำนวนแล้วอ่ะ ถ้าทำพาร์ทไทม์รายรับมันจะไม่พอค่าใช้จ่ายอ่ะปาล์ม เมื่อวานในเว๊ปสมัครงาน งานโรงงานแถวๆนี้มันก็มีหลายๆที่นะที่รายได้ดี แถมได้ โอทีอีก พลอยต้องรีบเก็บเงิน


[ ปาล์ม ]  :  จะดีเหรอพลอย งานโรงงานมันหนักนะ


[ พลอย ]  :  ตอนนี้พลอยมีทางเลือกไม่มากหรอกปาล์ม วุฒิพลอยแค่ ม.6 สมัครงานบริษัทในเมืองไม่ได้หรอก ไหนจะค่าเดินทางอีก พลอยเซิร์ทหาข้อมูลแล้วเมื่อคืนแถวๆนี้นี่แหละ รับวุฒิ ม.6 เยอะเลย


ทั้งสองพูดคุยกันกันเรื่องงานของพลอย ตั้งแต่แรกที่ปาล์มรู้ว่าพลอยหางานทำ ปาล์มก็ตั้งใจจะชวนพลอยให้ทำงานที่เดียวกัน แต่ปรากฏว่าพนักงานประจำเต็มทุกตำแหน่ง อีกทั้งพลอยยังให้เหตุผลว่ารายได้จากตำแหน่งพาร์ทไทม์นั้น มันอาจจะไม่พอเก็บเพื่อที่จะใช้จ่ายจิปาถะรายเดือน พลอยจึงจำเป็นต้องหางานประจำทำ ซึ่งงานโรงงานมันคือคำตอบ เพราะนวนครเป็นแหล่งโรงงาน มีตำแหน่งว่างมากมาย มันจึงทำให้พลอยยังพอที่จะเลือกงานได้ แต่ถ้าเข้าไปทำในเมือง แค่พ้นเขตรังสิตไปค่าใช้จ่ายก็มากโขแล้ว แต่ถ้างานแถวนี้มันจะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายได้มาก อีกทั้งด้วยเกรดเฉลี่ยของพลอย มันอาจจะได้งานดีๆทำก็ได้


[ ปาล์ม ]  :  โหหหหหหหหหห   3.89  พลอยเรียนเก่งอ่าาาาาาาาาา  ปาล์มนี่โง๊โง่ มีดีแค่กีฬา


[ พลอย ]  :  ไม่หรอกปาล์ม คนเรามีดีมีเด่นไม่เหมือนกัน ปาล์มอาจจะเรียนเกรดไม่ดี  แต่เรื่องกีฬาพลอยก็สู้ปาล์มไม่ได้นะ อย่าคิดมากเลย


พลอยพูดให้กำลังใจปาล์มที่รู้สึกน้อยใจเมื่อเห็นเกรดเฉลี่ยของพลอย ทั้งสองพูดคุยกันขณะที่เดินออกมาจากร้านแฮมเบอเกอร์จนออกมาถนนใหญ่


[ พลอย ]  :  ส่งพลอยแค่นี้ก็ได้ปาล์ม เดี๋ยวพลอยไปต่อเอง


[ ปาล์ม ]  :  อ้าว แล้วพลอยจะไปบริษัทไหนต่อ ไปถูกเหรอ


[ พลอย ]  :  พลอยจะไปสมัครงานเลย ถ้าไปตอนนี้เลยก็จะมีเวลาสมัครได้หลายที่


[ ปาล์ม ]  :  ให้ปาล์มไปส่งมั๊ย


[ พลอย ]  :  ไม่เป็นไรปาล์ม ขอบใจนะปาล์ม ปาล์มใจดีกับพลอยมากๆ ปาล์มกลับไปที่ร้านเถอะต้องขับมอเตอร์ไซกลับไม่ใช่เหรอ


[ ปาล์ม ]  :  เอ้าาาาา ลืมเลยว่าเอามอเตอร์ไซมา โอ๊ยยยยย


[ พลอย ]  :  555 งั้นแยกกันตรงนี้นะ พลอยจะรีบไปหาสมัครงาน


[ ปาล์ม ]  :  อื้อ โชคดีนะพลอยขอให้ได้งานเร็วๆ


ทั้งสองแยกกันไปตามทางของตน พลอยนั้นเดินข้ามฝั่งขึ้นมอเตอร์ไซวินเพื่อเข้าไปในนวนคร เพื่อหาสมัครงานตามที่จดไว้ ส่วนปาล์มเห็นพลอยขึ้นรถเรียบร้อยก็กลับไปที่ร้านเพื่อเอามอเตอร์ไซที่ลืมไว้เพราะเดินคุยกับพลอยจนเพลิน แต่แล้วปาล์มก็นึกถึงเรื่องใหญ่บางเรื่องที่ดันลืมซะได้


[ ปาล์ม ]  :  เห้ยยย ลืมขอเบอร์โทรพลอยไว้ โอ้ยยยยยยย   ปาล์มนะปาล์มอะไรของแกเนี่ยยยยยย


ปาล์มคิดได้ว่าลืมขอเบอร์โทรฯของพลอยไว้ จะกลับไปก็ไม่ทันแล้วเพราะพลอยขึ้นรถมอเตอร์ไซไปเสียแล้ว โอยยยยยยย ยัยปาล์มมม แกเป็นไรเนี่ยย ปาล์มบ่นอุบกับตัวเองที่ดันลืมเรื่องสำคัญเสียได้ แกร๊กก ปาล์มเดี๋ยวววว ปาล์มกำลังจะสตาร์ทมอร์เตอร์ไซแต่มีใครบางคนที่ปาล์มคุ้นเสียงกำลังเรียก ปาล์มจึงหันไปตามเสียงเรียก ก็พบว่าฝนนั้นเป็นคนเรียกเธอนั่นเอง


[ ปาล์ม ]  :  มีอะไรเหรอฝน


[ ฝน ]  :  อ่ะนี่  ๆ ๆ ๆ


ปาล์มรับมาอย่าง งงๆ มันคือเงินจำนวน 500 บาท


[ ปาล์ม ]  :  เอามาให้ทำไมอ่ะฝน เงินค่าอะไร


[ ฝน ]  :  ทิปอ่ะปาล์ม  ลูกค้าที่เหมาร้านเมื่อเช้า เขาให้ทิปพนักงานทุกคน คนละ 500เลย


[ ปาล์ม ]  :  เอ้า แบบนั้นปาล์มรับไม่ได้อ่ะฝน ปาล์มไม่ได้บริการเขาเลย


[ ฝน ]  :  เขาให้ทุกคน ทุกกะ เลยอ่ะปาล์ม เราก็งง ว่าทำไมให้เยอะจัง พนักงานเราก็ 20 กว่าคน รวมๆแล้วหมื่นกว่าๆแน่ะ


[ ปาล์ม ]  :  บ้าแล้ว ใครจะบ้าขนาดให้เยอะขนาดนั้น ร้านแบบเราหักภาษีมูลค่าเพิ่มอยู่แล้ว ใครจะมาให้ทิปเยอะขนาดนี้


[ ฝน ]  :  เห็นบอกพาลูกน้องมาเลี้ยงส่งอ่ะ


ปาล์มได้ฟังฝนเล่าจนพอจะจับใจความได้ว่า คนกลุ่มใหญ่กลุ่มนี้ต้องเดินทางขึ้นเครื่องที่ดอนเมืองตอน 9 โมงเลยเลือกใช้บริการที่นี่เพราะร้านนี้ใกล้กับที่โรงแรมที่พักเมื่อคืนและสะดวกเพราะได้อาหาร รวดเร็ว เพราะถ้าด้วยจำนวนคนหลายสิบคนแล้ว ถ้าไปตามร้านอาหารกว่าจะได้กินกันครบคงตกเครื่องกันเสียก่อน แต่ปาล์มนั้นยิ่งฟังก็ยิ่งไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย ทำไมต้องให้ทิปเธอด้วย เพราะเธอไม่ได้ดูแลหรือบริการอะไรเลย จะรับไว้ก็กระไรอยู่


        แต่ปาล์มก็จำใจรับมา เพราะฝนยืนยันว่าได้ทุกคนรวมถึงคนที่ออกกะพร้อมปาล์มด้วย ทั้งฝนและปาล์มพูดคุยกันสักพักจึงแยกย้ายกัน เพราะฝนต้องทำงานต่อและปาล์มก็ต้องกลับบ้าน ปาล์มบิดมอเตอร์ไซสกู๊ตเตอร์คันเล็กๆของเธอออกจากปั๊มน้ำมันไปจนสุดตา โดยที่มีหญิงสาวสองคนนึงยืนมองอยู่



[ ภูติหิมะ ]  :  นี่สิ่นะ ที่เจ้าบอกว่าจะไม่รบกวนรายได้ของเด็กคนนั้น


[ พี่กิ ]  :  ข้าผิดตรงไหน เดี๋ยวพวกนี้ต้องกลับกันแล้ว ที่สนามบินกว่าจะได้กินคงตกเครื่องหมด ข้าหวังดีนะ


[ ภูติหิมะ ]  :  ก็ได้ๆ ตามที่เจ้าพูดเลย


[ ???? ]  :  อ่าว มายืนทำอะไรตรงนี้เนี่ย ภูติหิมะ ทานูกิ ไม่ไปกินต่อล่ะ


เสียงใครบางคนเรียกทั้ง 2 ดังขึ้นมา แล้วคนๆนั้นเรียกภูติหิมะกับทานูกิ ภูติหิมะนั้นพอจะเข้าใจแล้วทานูกิล่ะคือใครเพราะพี่กินั้นยืนข้างๆภูติหิมะ ถ้าอย่างนั้นพี่กิก็คือปีศาจทานูกิน่ะสิ่ ทั้งสองหันไปตามเสียงที่คุ้นเคยก่อนที่จะตอบกลับ


[ ภูติหิมะ ]  :  ข้ามาเดินเล่นกับทานูกิก่อนกลับบ้านใหญ่เจ้าค่ะ พวกข้าอิ่มกันแล้วเจ้าค่ะ


[ ???? ]  :  อ๋อ ยังไงก็ขอบใจนะที่แนะนำร้านนี้ ไม่งั้นคงได้ไปรอกินที่สนามบิน พึ่งมาแถวนี้เลยไม่รู้ว่ามีร้านแฮมเบอเกอร์ 24 ช.ม. อยู่


[ พี่กิ / ทานูกิ ]  :  หามิได้เจ้าค่ะ


[ ???? ]  :  ยังไงก็ไปรอรับพวกนี้ที่บ้านใหญ่ด้วยนะ เดินทางไกลๆคงเหนื่อยกัน ชั้นต้องอยู่ที่นี่ต่อ อาทิตย์หน้าต้องลงทะเบียนเรียนแล้ว


[ พี่กิ / ทานูกิ ]  :  เจ้าค่ะนายน้อย แล้วคิราระล่ะเจ้าคะ ไม่ให้มารับใช้นายน้อยที่นี่จะดีเหรอเจ้าคะ


[ นายน้อย ]  :  อื้ม ดีแล้วล่ะให้ยัยนั่นอยู่ที่บ้านใหญ่ดีแล้วล่ะ จะได้คอยดูแลบ้านดูแลแม่ ( แม่ของคิราระ ) ด้วย ชั้นไม่เป็นอะไร


[ ภูติหิมะ ]  :  ข้าว่านางคงร้องไห้ งอแงแน่ๆเจ้าค่ะนายน้อย


[ พี่กิ / ทานูกิ ]  :  ใช่เจ้าค่ะ


[ นายน้อย ]  :  แต่คุณน้าก็คงไม่อยากให้ลูกสาว มาต่างบ้านต่างเมืองหรอก เอ้า มาพอดีเลย


ทั้งพี่กิและภูติหิมะมองไปตามที่นายน้อยของพวกเธอเอ่ย จึงเห็นกลุ่มชายกลุ่มใหญ่ที่คุ้นเคย เกือบ 20 คนในชุดสูทสีดำสนิทเดินมาอย่างพร้อมเพรียงกันก่อนที่จะหยุดตรงหน้านายน้อยของพวกเขา โชคดีที่ตอนนี้ยังเช้ากันอยู่จึงไม่มีใครแตกตื่น นอกจากหัวหน้าพนักงานกะดึกที่เดินตามมาส่ง ทั้งพี่กิและภูติหิมะมองหน้ากันอย่างรู้งานทั้งสองก้มโค้งเคารพนายน้อยของตนก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกมา เมื่อกลุ่มคนกลุ่มใหญ่มาถึงทุกคนโค้งคำนับเด็กหนุ่มอย่างนอบน้อม โดยที่มี 1 คนที่เหมือนเป็นหัวหน้าก้าวออกมาพูด



[ ฮายาเตะ ]  :  ขอบพระคุณนายน้อยมากครับสำหรับมื้ออาหาร ที่จริงไม่ต้องลำบากเลยครับ พวกผมไปหาอะไรกินง่ายๆก็ได้


[ นายน้อย ]  :  ไม่เป็นไร น้าฮายาเตะ  แค่นี้เองแล้วเป็นเงินส่วนตัวของผมด้วยสบายใจเถอะ กว่าจะถึงญี่ปุ่นมันหลายชั่วโมง เดี๋ยวได้หิวแย่หวังว่าจะอิ่มกันนะครับ ขอบใจนะทุกคนที่มาช่วยธุระของพ่อและของผมด้วย


[ ฮายาเตะ ]  :  เจ้าพวกนี้กินกันจนอิ่มหนำแน่นอนครับนายน้อย นายน้อยครับผมเชื่อว่านายน้อยจะเจอรุ้งพลอยในเร็ววันนี้ครับ



[ นายน้อย ]  :  ขอบใจนะ เอาล่ะ ไปกันได้แล้ว



กลุ่มชายทั้งหมดขึ้นรถตู้ที่ถูกเตรียมไว้ก่อนที่มันจะแล่นออกไปยังจุดหมายคือสนามบินเพื่อเตรียมกลับสู่แดนอาทิตย์อุทัยบ้านเกิด  เฮ้ออ ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องตามมากันหมด น้าฮายาเตะนี่น๊าาา ชายหนุ่มบนอุบกับตัวเองที่ทุกคนนั้นเคร่งครัดในระเบียบมากเกินทั้งๆที่ตนขอให้ทำตัวสบายๆแล้วแท้ๆ  หัวหน้ากะดึกถึงกับอึ้งไปเลยเพราะเธอพึ่งเคยเห็นกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ในแบบภาพยนต์ที่เคยแบบจังๆดูครั้งแรกและที่สำคัญ ชายหนุ่มที่ดูอายุน้อยกว่าเธอนั้นถูกเรียกว่า นายน้อยอีก แสดงว่าคนๆนี้ไม่ธรรมดาเลย


[ หัวหน้ากะดึก ]  :  ขอบคุณมากนะคะที่ใช้บริการและทิปสำหรับทุกคนค่ะ เอิ่มม คุณนายน้อย


[ นายน้อย ]  :  เดี๋ยวๆครับ นายน้อยให้พวกนั้นเรียกก็พอ เรียกผม ริว ก็ได้ครับพี่


[ หัวหน้ากะดึก ]  :  ค่ะๆ ขอบคุณคุณริวมากนะคะ งั้นดิฉันขอตัวก่อนค่ะ


[ ริว ]  :  เชิญครับ


หัวหน้ากะดึกนั้นขอตัวและแยกตัวออกมาเพราะถึงเวลาออกกะแล้ว ส่วนริวนั้นก็แยกตัวออกมาเดินไปหลังปั๊มเช่นกัน ที่ตรงนั้นเป็นที่ลับตาคนซึ่งพี่กิหรือทานูกิและภูติหิมะได้ยืนรออยู่



[ ริว ]  :  โอเค ไม่มีอะไรแล้ว พวกเจ้าทั้งสองกลับเถอะ ช่วงนี้พวกเจ้าต้องเข้าจำศีลเข้าฌาณ ชั้นไม่อยากรบกวนมาก


[ พี่กิ/ทานูกิ : ภูติหิมะ ]  :  เจ้าค่ะ


วู่บบบบ ทั้งสองนั้นวู่บหายไปราวกับอากาศธาตุ ริวนั้นยืนจนภูติทั้งสองนั้นหายลับตาไปทั้งคู่จึงเดินออกมาข้างนอก ก่อนที่จะขับรถกลับหอพักเพื่อเตรียมตัวในการลงทะเบียนเรียนในอีกไม่กี่วัน เขาตั้งใจมาเรียนที่ไทยเพื่อจะตามหารุ้งพลอย เด็กสาวที่เขาไม่เคยลืมเลย แม้จะผ่านมาร่วม 9 ปีแล้วก็ตาม โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอนั้นอยู่ไม่ไกลจากเขาเลย


บรื้นนน ฮู้มมมมม รถซูเปอร์คาร์ยี่ห้อหรูสัญลักษณ์รูปกระทิง ได้แผดเสียงกังวาลตอบรับการเหยียบคันเร่งของริวผู้เป็นเจ้านาย มันพุ่งทะยานไปข้างหน้าดุจกระทิงหาญที่พร้อมจะชนทุกสิ่งกีดขวางและทุกอุปสรรคที่ขวางทาง

[ ริว ]  :  พลอย ริวจะต้องหาพลอยให้เจอให้ได้ รอริวก่อนนะ

_ _ _ _ _ _ _ _ _


 




ประตูวาร์ปเพื่ออ่านตอนเก่าๆ Click !!!!!

เนื้อเรื่องหลัก



ตอนที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=210283.0)  ตอนที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=210594.0) ตอนที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=210785.0)

ตอนที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=210839.0) ตอนที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=210940.0) ตอนที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=211224.0)

ตอนที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=211707.0) ตอนที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=211708.0) ตอนที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=212083.0)

ตอนที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=212543.0) ตอนที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=212544.0)


_ _ _ _ _ _ _ _ _ _


Side Story การเดินทางของสายรุ้ง



ตอนที่ 1 : มรสุม (https://xonly8.com/index.php?topic=212698.0)  ตอนที่ 2 : โหมกระหน่ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=213032.0)

ตอนที่ 3 : เมฆสลาย (https://xonly8.com/index.php?topic=213084.0) ตอนที่ 4 : วันฝนซา (https://xonly8.com/index.php?topic=213607.0)





- - - - - -

 

รอทั้งตอนหลักทั้ง​ ตอนเล็กอยู่นะครับยังรอติดตามผลงานอยู่นะ​ ขอบคุณครับ





ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ::Angry:: ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา ::Cheeky:: เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

มันยังไม่ถึงเวลาเจอกัน ไม่งั้นคงได้เจอกันแล้ว  ::Crying::
ปล.ฟ้าหลังฝนจริงๆ หางานได้แล้ว ดูเหมือนอะไรๆก็สะดวกไปหมดเลย  ::Fighto::

ขอบคุณครับ...ชีวิตคนเรานินะ..ช่างเล่นตลกกันเสียเหลือเกิน  อยู่ห่างกันเพียงแค่ชั่ววูบ ทั้งริวและรุ้งพลอยก็มีโอกาสเจอกัน แม้จะยังไม่รู้จักกันก็เถอะ

เป็นเจ้านายแต่ก็ต้องถูก​ลูกน้องปิดหูปิดตา ถ้าได้รถ้แล้วจะโกรธไหมนะ วิบากกรรมยังไม่หมด สู้​่ต่อไปครับ รถ้งพลอย

กรรมของพลอยเมื่อรัยจะหมดล่ะ

จัดเป็นฟ้าหลังฝนที่สดใสทันทีนะครับพลอยรุ้ง

สงสารน้องพลอยจังเมื่อไรจะเจอพี่ริวนะ ::Thankyou::

เจอตัวกันยากจริงๆสองคนนี้

เคราะห์กรรมยังไม่หมด​ กว่าจะได้เจอกัน​  น่าสงสารน้องพลอยจัง

คลาดกันอยู่เรื่อยเลย แล้วตอนใหญ่ไม่แต่งต่อแล้วเหรอครับ ช่วงนี้มีแต่ภาคนี้ออกมา

คาดหวังว่าพลอยจะพ้นจากความลำบากเร็วๆนี้นะ

ดราม่าจัง สวนกันไปมา

รอติดตามผลงานอยู่นะครับ

ขอบคุณครับ
มันยังไม่ถึงเวลาเจอกัน ไม่งั้นคงได้เจอกัน

คลาดกันนิดหน่อยเกือบได้เจอกันแล้ว
เชื่อมกับเนื้อเรื่องหลักได้ดี ทำให้รู้ที่มาที่ไปกระจ่างเลย เยี่ยมคับ

สนุกมากเรื่องดี ลำดับเรื่องดีครับ

แหม่คาดกันอีกจนได้นะน้องพลอย

พี่กคือทานูกิจริงๆด้วย​ ว่าแต่พลอยรุ้งจะเจอกันกับปาล์มและฝนยังไงหนอเบอร์โทรก็ไม่มีติดต่อ

คลาดกับพลอยไปตอนเดียว

ดีใจที่อย่างน้อยรุ่งพลอยก็ยังได้รับการปกป้องทั้งจากเทพและอมนุษย์ ไม่งั้นตัวละครนี้รันทดเกิน

อ่ะนะ เรื่องมันอิ่มกำลังดี เลื่อนลงมาอ่านจนจบ เอะ มีซ่อน!! มีอะไรซ่อนด้วยเหรอเนี่ย

แต่งแนวนี้เลยก็ได้ครับ อ่านไปยิ้มไป ชอบๆครับ

พลอยกำลังจะเข้ารูปเข้ารอย มีฝนอยู่ใกล้ๆแล้ว

กว่าจะเจอกันริวก็ฟาดรายทางมาเต็มที่

จัดว่าซ่อนเนื้อหาได้ดีมากๆครับเนื้อเรื่องแทบไม่กระโดดเลย

ดูเหมือนว่าพลอยกำลังจะผ่านเรื่องร้าย ๆ ไปได้แล้ว

สงสารน้องพลอยจัง วิบากกรรมช่างมากมาย

ขอบคุณมาก ๆ เลยครับ หายไปพักนึงคิดว่าไม่ต่อซะแล้ว  รบกวนต่อไปเรื่อย ๆ นะครับ

รอลุ้นรอติดตาม...พลอยรุ้งใครอยู่ด้วยมักจะมีความอบอุ่นและแสงสว่างในใจด้วยเสมอ

พี่กิไม่ยอมใบ้น้องริวเลย เกือบจะได้เจอกันอยู่แล้วเชียว

รอนานเลยแต่ก็มาสงสารน้องพลอยอ่ะครับรอลุ้นอยู่ครับ หวังว่าคงไม่ต้องรอนานอีกนะครับ

อดทนอีกนิดนะ ใกล้ได้เจอกันแล้ว

ทำไมน้องพลอยชั่งน่าสงสารได้ถึงขนาดนี้

ผู้ช่วยนางเอกเริ่มออกมาช่วยแล้ว ::DookDig::

ปาล์มคิดอย่างไรกับพลอยกันน๊า

นับเป็นฟ้าหลังฝนที่สดใสงดงามทีเดียว สำหรับน้องพลอยรุ้ง

ลุ้นไปกับรุ้งพลอย หวังว่าจะเจอสิ่งดีๆบ้าง

มีดึงดราม่าด้วย สนุกมาก

วิบากกรรมของพลอย  เม่ื่อไรจะหมด จะได้เจอกับริว

ตอนหลักริวเจอพลอยแล้วจะได้สบายซะที

อ่านตอนพิเศษของนางเอกทีไร ผมนึกถึงรายการวงเวียนชีวิตทุกทีเลย ::Crying::

ประวัติของพลอย ผู้น่าสงสาร ต้องรออีกสักระยะจะได้เจอแน่ ๆ  ขอบคุณ

พลอยจะได้งานทำหรือเปล่า​นะ

สู้ๆน้องพลอย

 หายไปนานอย่างนี้ แฟนๆหวั่นใจยังไงบอกไม่ถูกจริงๆ ::HeyHey::

ฟ้าหลังฝนมักจะสวยงามเสมอ

และแล้วก็คลาดกันตลอด
แต่โชคดีจริงๆบริษัทมีสวัสดิการดีขนาดนี้

หายไปนานครับ สมกับที่รอคอย ขอตอนใหม่เร็วๆน่ะครับ

ถ้ามีความตั้งใจ ริวต้องเจอรุ้งพลอยแน่ๆ พรหมลิขิตอาจเล่นตลก แบบอยู่ๆก็มาเดินชนกันกลางถนน เจอกันโดยบังเอิญ เหมือนในหนังหลายๆเรื่อง

ดวงจะยังไม่พบและรู้จักกัน เลยแค่ผ่านกันไปเฉยๆ

เมื่อไรจะได้เจอกันหน้อ รุ้งพลอย

ตอนนี้ก็ชอบนะ หนุ่มสาวตามหากัน เฮ้ย ...คนแก่ฟิน

อยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ยังหาไม่เจอวิบากกรรมคงยังไม่หมด

ริวนี่ก็แสนดีเหมือนกันนะเนี่ย เส้นผมบังภูเขาจริงๆ

รู้สึกถึงกลิ่นไอความเย็น. ชุ่มชื้น หลังฝนซา  ฟ้าเปิดแล้วจะทำอะไรก็สะดวดละ

รุ้งพลอยอาจเป็นรักแรกของนายน้อยริวก็ได้นะ ::Shy::

จริงๆแล้วก็สวนกันไปสวนกันมาอยู่แถวนี้เองนะเนี่ย​ สุดท้ายคนดีก็จะมีคนเกื้อหนุนคุ้มครองนะจ๊ะน้องพลอย

อยู่ไม่ห่างกันเลยแต่ไม่เจอกัน โชคชะตาเล่นตลกดีแท้ แต่ก็ดีใจแทนพลอยแล้วที่จะมีคนและภูติคอยดูแลไม่ให้มีอันตรายเกิดขึ้น

แถมพลอยได้งานทำแล้วหลังผ่านมรสุมมามากมาย สู้ๆนะสวยพลอย

ยังไม่ถึงเวลาที่คนสองคนจะพานพบกัน

คนดีๆอย่างรุ้งพลอยเมื่อไรจะมีความสุขกับเขาบ้างนะ

รุ้งพลอยได้เจ้านายที่ดีอย่างพิกุล นับว่าโชคดีมาก และยังได้อาม่าที่เอ็นดูรุ้งพลอยด้วย

ยิ่งอ่าน ยิ่งรู้สึกดีกับพลอย เด็กดี ๆ ควรได้อะไรที่ดี หวังว่าวิบากกรรมจะหายไปเร็ว ๆ

ชีวิตของพลอยจะดีขึ้นรึป่าวนะ

ขอบคุณ สำหรับความตั้งใจในการเขียนเพื่อแบ่งปัน ครับ

ขอบคุณครับ นี้เล่าย้อนหล้งน้องพลอยเจออะไรมาบ้างก่อนที่จะเจอริวเป็นชีวิตที่น่าสงสารมากแต่เดี๋ยวก็สบายแล้วดีที่มีสองภูติช่วย
#ฟ้าหลังฝนต้องดีกว่าแน่นอน

ฟ้าหลังฝนมันจะให้ความรู้สึกสดชื่นขนาดไหนติดตามต่อเลยครับ 

ตามคาด กิ คือ ทานูกิ จริงๆด้วย

เป็นบริษัทที่ดีแฮะ สวัสดิการดี บรรยากาศที่พักก็เยี่ยม

ทำไม 2 ภูติ ไม่บอกว่าเจอรุ้งพลอยแล้ว
แบบนี้มันตรงคำกล่าวที่ว่า
" อยู่ใกล้แค่สายตา  เหมือนอยู่ไกลสุดขอบฟ้า "

มันฟ้าหลังฝนยังงัยนิ แสดงว่า เดี๋ยวฝนก็จะตกอีกฟ้ายังไม่ใส่ทันทีหรอ พลอยเอ๋ย

ยังรอติดตามผลงานอยู่ครับ

ฟ้าหลังฝนช่างสดใสจริงๆ โชคดีมากรุ้งพลอยที่ผ่านมาได้ แต่ยังเหลืออีก 1 ปีกับการทำงานก่อนเข้าเรียน

เป็น side story ที่ส่งเสริมเรื่องหลักได้ดีมาก ทำให้เข้าถึง ความเป็นตัวตนของตัวเดินเรื่องหลัก

เจอเพื่อนดีชีวิตคงจะดีขึ้นเรื่อยๆนะพลอย

ฝน พลอย ปาล์มเกือบจะได้รู้จักกันแล้วสิ สามเพื่อนรักสินะ

คลาดกันสะได้ แหม่ทำไมใจร้ายกันจัง

มันเป็นความลับสวรรค์ ถึงอยากจะบอกก็บอกไม่ได้ใช่ไหมพี่กิ ::HoHo:: ::HoHo:: ::HoHo::

ลืมขอเบอร์โทรไว้จะติดต่อกันยังไง วาสนามีคงได้เจอกันอีก
ฟ้าหลังฝนมันสวยงามจริง ๆ ครับ ผ่านเรื่องร้าย ๆ มาเยอะ แต่หลัง ๆ มาก็ได้เจอคนดี ๆ เหมือนกัน

คลาดกันอีกแล้วริวกับพลอย

โชคดีมาแล้วนะพลอย หวังว่าจะไม่พบกลับความโชคร้ายอีกนะพลอย

จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เจอกันอยู่ดี สงสารพลอยจัง

จะพ้นห่วงกำตอนไหนนะพลอย

55 ในที่สุดพระเอกก็มาตามหาแล้ว น้ำตาจะไหล 😭

   ตั้งแต่ที่รุ้งพลอย ตัดสินใจไปตายดาบหน้า ดีกว่าที่ต้องทนอยู่ยอมรับกับชะตากรรมที่เลวร้าย ชีวิตของรุ้งพลอยก็เริ่มมีความหวังที่ดีขึ้น เหมือนท้องฟ้าที่ย่อมสดใสหลังเมฆฝนผ่านไปแล้วเสมอ

 ::Fighto:: สู้ๆนะพลอย ผมเชื่อหลายๆคนเอาใจช่วยอยู่ อย่ายอมแพ้นะ

เกือบ​ได้​เจอ​กัน​อยู่​แล้ว​ครับ​ คง​จะ​อยู่​ที่​จังหวะ​เวลาและ​ชะตากรรมด้วยสินะครับ​ และก็​ได้อ่านส่วน​ที่​ซ่อนไว้​แล้ว​ครับ​ น้อง​พลอย​เก่ง​มาก​ๆเลย​ครับ​ สู้​กับโชคชะตา​ที่​เลวร้าย​ได้​ขนาด​นี้​ ผม​คิดว่า​ผู้ชาย​แท้​ๆ​อาจจะ​ยัง​ทำไม่​ได้เหมือนน้อยพลอยเลยครับ

เรื่องน่าติดตามมากครับ

คลาดกันไปมาเมื่อไหร่จะได้เจอกันซักที

คลาดกันไปนิดเดียวเอง​ สงสายพลอย​แต่ถ้าเจอริวจะจำได้หรือ

ตอนแรกก็สงสัยว่า ทานูกิ ตามตลอด แต่ช่วยตรงๆ ไม่ได้ทำยังไง หายสงสัยแล้วครับ มีทางอ้อมนี่เอง

เมื่อถึงเวลา  ริวกับพลอย ต้องได้เจอกัน  สู้ๆๆต่อไปนะพลอย

คลาดกันไปมาอีกแล้วพระเอกกับนางเอกเรา แต่ก็ทำให้เกิดความต้องการรู้และติดตามอีก

แม้จะคลาดกันไปกันมา แต่อย่างน้อยพลอยก็ไม่ต้องสู้เพียงลำพังกับวิบากกรรมของตัวเองคนเดียวแล้ว

จะพบกันมั้ยเนี่ย

เรื่องราวน่าติดตามมากครับ

คลาดกันทีละนิดตลอดเลย

คลาดกันนิดเดียวเอง ไม่งั้นได้เจอกันแล้ว

ใกล้แค่ใหนกัอเหมือนไกลนะโชคชะตา

เริ่มใกล้เข้ามาทุกตอน ฟ้าหลังฝนจริงๆ

คนดีๆอย่างรุ้งพลอยเมื่อไรจะมีความสุขกับเขาบ้างนะ

เกือบจะได้เจอกันแล้วริวกับพลอย

ใกล้ได้เจอแล้วหล่ะ
รออีกหน่อย

ขอให้เจอกันไวๆนะพลอย

ฟ้าหลังฝนมันต้องสดใสอยู่แล้ว

อีกนิดนะริว

เข้มแข็งไว้นนะครับ หลังพายุฝนผ่าน ท้องฟ้าประดับรุ้งงดงามเสมอ

ริวเจอแล้ว เจอกิบังตาไม่ให้เจอพลอย

 ::Punch::โชคชะตาเล่นตลกกับน้องพลอยจริงๆเลย

จะได้เจอไหมน่อออ ตอนนี้

ห่าวแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันก็แสนไกล เนื้อเพลงลอยมาเลยครับ

หลุดพ้นเรื่องแน่ๆมาได้ ดีใจกับรุ้งพบอยสุดๆ

คลาดกันไปมายังกะละครไทย

ว้าว ขับแลมโบฯ ซะด้วย

มีคนช่วยซะทีนะรุ้งพลอย

เชื่อจริง กรรมเป็นตัวกำหนด รออีกหน่อยนะพลอย กรรมยังไม่หมด

ทำไมถึงสืบหาตัวพลอยไม่เจอกันนะ ลูกน้องตั้งเยอะแยะ สืบจริงๆก็ไม่น่ายาก เค้นเอากับญาติก็น่าจะได้แล้ว

อีกนิดก็จะได้ชิดใกล้ คลาดห่างกันใกล้ แต่ไม่ช้าคงได้เจอกัน ขอบคุณที่แบ่งปันครับ ::Thankyou::

ใกล้แล้วหละพลอย  ใกล้หลุดพ้นความทุกข์แล้ว...
ฟ้าหลังฝน  มันสดชื่นสวยงามเสมอ  สู้ๆนะพลอย

อีกนิดเดียวก็จะเจอกันแล้วคาดจนได้

คือภาคแยก 5 ตอนนี่เรียกคะแนนสงสารได้เพียบเลย ถ้าเปิดโหวดจากนี้พลอยคงชนะแหละ

จะได้พบกันแล้วเชียว แค่เแว็บเดียวเอง

ชีวิตจิงๆก้อคล้ายๆแบบนี้แหละ ถึงเวลาก้อดจอกันง่ายๆ แต่เวลาอยากเจอกลับยากเย็นจิงๆ

ปาล์มกับฝนน่าจะมีความสำคัญในเนื้อเรื่อง

อีกนิดเดียวจะเจอกันแล้ว

มาถึงตอนนี้พลอยน่าจะสบายใจได้แล้ว

ตอนนี้เหมือนปูเรื่องราวถัดไปของพลอย และเปิดตัวริวว่ามาเมืองไทยตามหาพลอย

อ่านแล้วก็ลุ้นว่าพลอยจะเจออะไรอีก

คลาดกันนิดเดียวเอง อีกเป็นปีกว่าจะได้เจอกัน

ได้งานทำแล้วหลังจากจ่ายค่าของทั้งหมดเงินเหลือพอไหมนี่ มากพอควรเหมือนกันนะ

รุ้งพลอยจะได้งานไหม ภูติที่คอยคุ้มครองน่าจะช่วย

วิบากกรรมของพลอยนี่เยอะจัง เมื่อไหร่จะจบ
เริ่มจะได้พบเจอคนดีดีแล้ว

เหมือนในละครเลยเฉียดกันไปมาเลยไม่ได้เจอกัน

ริวมาล่ะ

อ้าว พี่กิก็พบพลอยแล้วนี้ ไม่รู้เหรอว่าพลอยคือคนที่นายน้อยตามหา หรือว่ารู้แล้วไม่บอก  กาลเวลาคงช่วยให้พลอยแกร่งและอดทนขึุ้นนะ

ห่างกันนิดเดียวเอง
ทานูกิปิดท่านนายน้อยสนิทเลย

คลาดกันไปคลาดกันมา

กลับมาอ่านชีวิตของรุ้งพลอยอีกครั้ง

เฉียดไปนิดเกือบได้เจอแล้ว

กว่าจะได้เจอกัน...

เฉียดกันไป เฉียดกันมา หิมะ กะ กิ แกล้งเจ้านายหรือเปล่า

พลอยได้เพื่อนใหม่อย่างปาล์มก็ดีนะ อาจจะเพิ่มฝนอีกคน แต่ที่ไม่ใช่คนนี่สิเป็นใคร แต่ก็ช่วยพลอยแหละ รอดูกันต่อไปว่าะลอยจะใช้ชีวิตยังไง

หลุดพ้นเรื่องแน่ๆมาได้ ดีใจกับรุ้งพบอยสุดๆ

...รอดแล้วนะ...

ย้อนเล่าท้าวความเก่ากันมากว่าจะเจอตัวรุ้งพลอย

ขอให้มีชีวิตที่ดีนะรุ้งพลอย