🧡 XONLY 🧡

อ้างจาก: fuseeka เมื่อ เมษายน 05, 2019, 01:26:43 หลังเที่ยง     สี่หญิงแห่งหื่นบ้านนา ต่าย พิม กลอยใจ และศรีผู้แม่ ตื่นมาจากสลบไสล ด้วยความรู้สึกสุดท้ายที่จำได้คือเรือนทั้งเรือนสั่นไหวโยกโคลงเคล้ง ตามมาด้วยเสียงแตกหักของไม้และอิฐ ดังสนั่นเหมือนโลกทั้งโลกจะถล่มลงมา จากนั้นก็เหมือนร่างทั้งร่างถูกแรงดึงดูดมหาศาลดูดกระชากร่างให้หลุดลอยจากพื้นห้องอย่างไม่ทันตั้งตัวดังพายุหมุน จากนั้นสติสัมปชัญญะของทุกคนก็หลุดลอยคล้ายดังวิญญาณออกจากร่างสลบไปไม่รู้นานเท่าใด  "เกิดอะไรขึ้น พวกผู้ชายไปไหนหมด " สาวต่ายยันร่างขึ้นเดินสำรวจห้องไปมา  "พวกผีดิบนั้นมันไปกันหรือยัง " นังศรีแม่กลอยใจ  เสียงสั่นจับมือลูกสาวแน่น   สาวพิมลุกขึ้นย่องไปแง้มประตูเพื่อสังเกตการณ์  " ไม่เข้าท่าแล้วพวกเรา "  สาวพิมหน้าซีดเผือด กลอยใจและสาวต่ายถลาเข้ามาพร้อมกันภาพที่เห้นตรงหน้าทำเอา สองสาวงงงวยพูดอะไรไม่ออก  ดีที่เหล่าสาวๆหื่นบ้านนาต่างผ่านหนาวผ่านร้อนมากับศึกป่าชับบอนมาแล้วทุกคน ไม่เช่นนั้นคงตกอกตกใจขวัญหนีดีฝ่อช็อคกับภาพเบื้องหน้าไปแล้ว     ภาพที่สาวๆเห็นเมื่อเปิดประตูห้องควรจะเป็นกลางเรือนชานของบ้านไม้หลังใหญ่ ไม่ใช่ป่ารกร้างที่มีแต่ต้นไม้ใบหญ้าแปลกตา  ท้องฟ้าแม้จะสีสันวิจิตรตระการตาอาบไปด้วยแสงแวววับจากก้อนหินสีสด ที่ดูดีๆมันช่างคล้ายทับทิม มรกต แก้วโมรา เพชรพลอยที่ยังไม่ได้เจียระไน ก้อนเท่ากำปั้นเล็กใหญ่กระจายไปทั่วบริเวณ  ลมด้านนอกที่โชยเข้ามาจากการแง้มบานประตู มีทั้งกลิ่นหอมฉุนเอียนๆกลิ่นไฟไหม้ กลิ่นน้ำคล่ำ ปะปนกันไปหมด  และที่สำคัญความหนาวเหน็บจับใจนั้นแทรกไปด้วยไอร้อนผาวอย่างแปลกประหลาด  "เราหลงมาอยู่ไหนละเนี้ย เอาไงกันดี " กลอยใจรีบปิดประตูที่แง้มไว้   " แล้วพวกผู้ชายหายไปไหนหมด "นังศรีเสียงสั่นความกลัวเริ่มเข้ามาเกาะกินจิตใจนาง นังศรีเพิ่งเสียสามีสุดรักไปหมาดๆ ก็มาเจอสถานการณ์น่าหวาดหวั่นซ้ำซ้อนอีก  จิตใจที่เปราะบางอ่อนล้าแทบจะทรงกายไว้ไม่ไหว กลอยใจลูกสาวเข้ามาประคองผู้แม่ "คงไม่ป็นไรหรอกแม่ ลุงอ้นและพวกผู้ชายเจอมาหนักกว่านี้ก็ผ่านมาได้ ฉันว่าไม่นานพวกนั้นคงหาทางมาช่วยพวกเรา  "  "ใช่ป้า แค่นี้จิบๆ " สาวต่ายสาวพิมเข้ามาเสริมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แต่ข้างในใจของสาวๆหื่นบ้านนาย่อมรู้ดีว่าเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ได้ง่ายๆอย่างที่ปากพูด 
      
   ณ เรือนหลังใหญ่ของเสี่ยอ่ำที่ตอนนี้แทบจะเรียกว่าซากบ้านก็ว่าได้ จากศึกเมื่อคืนเหมือนดังบ้านหลังนี้ถูกพายุโหมกระหน่ำแทบไม่เหลือความสวยงามอลังการของเรือนเจ้าสัวประจำจังหวัด   คุณนายสุที่มาสมทบทีหลังถึงกับมือไม้สั่นใจหวิว  " พวกสาวๆจะเป็นไรบ้างก็ไม่รู้ "  "พวกเราพลาดอย่างแรงไม่นึกว่าที่วางแผนไปมากมาย จะล้มเหลียวไม่เป็นท่าแทบจะเอาชีวิตไม่รอด " ไอ้พลนั่งหน้าเครียดทั้งแค้นทั้งห่วงเมียรัก  พ่อก็เสียเมียก็หายบ้านก็พัง ไอ้ชัยตบไหล่เพื่อนรุ่นน้องเบาๆ " มันเหตุสุดวิสัย ใครจะรู้ว่าโลงศพจะเป็นของปลอม " "นั้นซิ ใครมันนกรู้แอบเปลี่ยนโลงแต่แรก หรือว่ามันปลอมตั้งนานแล้วว่ะ " เฒ่าคำสงสัย  "ไม่น่าจะใช่  มันคงเปลี่ยนหลังที่พวกเราแอบไปถอนตะปูอาคมซะมากกว่า เพราะถ้าปลอมแต่แรกตะปูอาคมที่พวกเราเอาไปก็คงใช้การไม่ได้แต่แรก    เหี้ยแล้ว....อย่าให้เป็นอย่างที่กูคิดเลย " เฒ่าอ้นลุกพรวดอย่างตกใจสุดขีด  "มีอะไรลุง "  "แย่ละโว๊ย พวกเราหลงกลไอ้อสูรกายปู่เจ้าสมิงพรายแน่ๆ " "หมายความว่าไงลุง "  "ถ้าโลงมันปลอมแต่แรกละ แสดงว่าตะปูที่เราได้ไปมันก็ใช้ไม่ได้ผล ไอ้ปิศาจที่เราคิดว่ากักไว้ในต้นตะเคียนพันปี จริงๆมันก็ไม่ได้ถูกจองจำไว้นะซิว่ะ  " "เซี้ยแล้ว เอาไงดีลุง " ไอ้ชัยถึงกับหน้าถอดสี  ถ้าเป็นจริงเหมือนที่เฒ่าอ้นคาดไว้ สถานการณ์ตอนนี้ก็แทบจะเป็นตายเท่ากัน  "มีทางเดียวที่จะรู้ คำตอบอยู่ที่ป่าชับบอน "
      เย็นนั้นเหล่าหื่นบ้านนาถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม  กลุ่มแรกคือเฒ่าอ้น เฒ่าคำ ไอ้ชัย ไอ้พล มุ่งหน้าสู่ชับบอน กลุ่มสองมีไอ้จวน ไอ้กาบ ไอ้มีและคุณนายสุอยู่เป็นทัพหลังจัดการภาระด้านหลังโดนเฉพาะต้องจัดการงานศพของไอ้กาบหนึ่งในสมาชิกหื่นบ้านนาที่ต้องเอาชีวิตมาสังเวยกับศึกคราวนี้  "ให้ฉันไปด้วยนะลุง ขอฉันไปแก้แค้นให้ไอ้กาบด้วย " ไอ้จวนขอร้องเสียงสั่น มันกับไอ้กาบเป็นเพื่อนกันแต่เด็กๆ ผ่านดีแลวมาด้วยกัน เป็นตายแทนกันได้   "เอ็งอยู่ทางนี้จัดการงานให้ไอ้กาบเป็นครั้งสุดท้ายช่วยคุณนายเถอะว่ะ พอเสร็จค่อยตามไปสมทบทุกเรื่องราวให้เชื่อฟังคุณนายสุนะ เรื่องแก้แค้นเอ็งได้แก้แค้นแน่ "
      ภายในห้องนอนกลางป่าแปลกพิสดาร สามสาว พิม ต่าย กลอยใจกำลังแอบกระซิบเสีบงเบาอยู่มุมห้องนอน  นังศรีนอนหลับระทวยอยู่บนเตียงนอน  "กลอยอยู่เฝ้าแม่นะ พวกพี่สองคนจะออกไปดูข้างนอกสักหน่อย เราต้องช่วยตัวเองก่อนจะอยู่งอมืองอเท้ารอพวกผู้ชายมาช่วย ไม่ได้ "  กลอยใจพยักหน้าอย่างว่าง่าย "พวกพี่ระวังตัวนะ"  "ไม่ต้องห่วงเรื่องเอาตัวรอดนะพี่เก่งอยู่แล้ว " สาวพิมยิ้มสู้