ชายหนุ่มผมสั้นเกรียนทรงสกินเฮดสูงผิวเกรียมไหม้แดดทาบการ์ดกุญแจประตูห้อง เสียงสัญญาณดังปี๊ปสั้นๆแสดงสถานะปลดล็อค จังหวะที่เปิดประตูแสงสีส้มสบายตาสว่างพรึบได้ยินเสียงลมจากเครื่องปรับอากาศเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ
" ..เข้ามาดิ" นายร้อยตำรวจหนุ่มยิ้มเรียกหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้อง
"แป้งยืนอยู่หน้าห้องตรงนี้แหละ.."
"พี่ว่าแป้งเข้ามาเถอะ เดี๋ยวรปภ.เค้าเห็นกล้องมันจะแปลกๆ"
"ชึ้บ.. " แป้งทำท่าเดินย่องผ่านกรอบประตู "เงินเดือนเยอะนักเหรอซื้อซะคอนโดหรูเชียว"
"พี่อยากให้มันดูดีๆมีมาตรฐานปลอดภัยหน่อย ยังไงแป้งก็แวะมาดูแลเก็บกวาดทำความสะอาดด้วย อ่ะ นี่กุญแจ" เขายื่นการ์ดกุญแจให้แป้งเก็บไว้หนึ่งใบ
"เดี๊ยววว เดี๋ยว..!! สต็อปก่อน กุญแจอะไรยังไงเอามาให้แป้งทำไม"
"..พี่ซื้อห้องนี้ไว้เป็นของขวัญวันที่แป้งเรียนจบ อยู่ที่บ้านมีแม่พี่คอยทำให้แต่นี่ห้องเราเราก็ต้องช่วยกันทำเอง"
"ห้องของเรา ฮึ ตลกแระ.. บ้านแป้งก็กว้างขวางดีอยู่แล้วจะถ่อมาอยู่คอนโดทำไม"
"อ้าว ก็ตัวเองเคยบอกไม่ใช่เหรอว่าอยากจะมีที่มาทางเป็นของเราเอง"
"เหรอ..เคยพูดงั้นด้วยเหรอ สงสัยตอนนั้นทะเลาะกับแม่มั้ง"
"ปิดประตูด้วยดิ" ผู้หมวดหนุ่มมองน้องสาวคนสนิทที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าประตู
"เปิดไว้ไม่ได้เหรอปิดทำไมอ่ะลมเย็นดีออก"
"พี่ก็จะได้บอกร้อยเวรสอบว่าแป้งเป็นคนปิดประตูเอง ใครเป็นคนปิดประตูรูปคดีสำนวนมันจะออกมาต่างกัน"
"โหย.. ทุเรศเลยพี่เอ้" น้องสาวทำท่าจะเดินออกจากห้อง
"เห้ย เดี๋ยว!!นี่ก็ .. พี่พูดเล่น ก็เปิดแอร์อยู่แล้วจะเปิดประตูทิ้งไว้ทำไมล่ะ" ร้อยตำรวจหนุ่มหัวเราะเบาๆทำเป็นขำกลบเกลื่อน เขารู้ดีว่าที่แป้งไม่ยอมเดินเข้ามาในห้องนั้นหมายถึงอะไรเพราะเอาเข้าจริงๆนาทีนี้หัวใจของเขาเองก็เต้นแรงตื่นเต้นไม่แพ้กัน ทั้งที่เพิ่งผ่านหลักสูตรจู่โจมทำลายใต้น้ำที่ว่ากันว่าเป็นที่สุดแห่งความหฤโหดกดดัน แต่เมื่ออยู่สองต่อสองในที่รโหฐานกับหญิงสาวที่เขาแอบหลงรักเธอมาตลอดชีวิต นายร้อยตำรวจหนุ่มแทบจะครองสติยั้งตัวเองไว้ไม่อยู่
"แล้วนี่ทำไมเป็นแผลถลอกปอกเปิกไปหมดแบบนี้ล่ะ" แป้งเอื้อมมือไปลูบแผลที่คิ้วของพี่ชายคนสนิทเบาๆ
"ก็เนี่ย ถึงได้ชวนมาช่วยทำแผลให้หน่อย" พี่เอ้ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาทำท่าจะถอดเสื้อยืด
"หยุดเลย.. !! ถ้าจะถอดเสื้อนะแป้งกลับล่ะ"
"อะไรอ่ะ ก็นี่ไงแผลเต็มตัวเต็มหลังเนี่ย ถ้าไม่ถอดเสื้อแล้วจะทายายังไงอ่ะ"
"..แบบนี้มีแผนชัวร์.. พี่เอ้อ่ะ แล้วทำไมไม่ไปโรงพยาบาลให้เค้าทำให้"
"ไปมาแล้วก็เค้าให้ยามาทาเนี่ย พี่ทาเองที่หลังไม่ถึงนี่หว่า"
"แล้วทำไมไม่ให้ทาที่บ้านอ่ะ"
"ให้ทาที่บ้านคุณแม่แป้งก็เห็นดิ ไหนจะแม่พี่อีก" ผู้กองเอ้ยื่นหลอดยาให้น้องสาวนักศึกษา
"พี่เอ้ก็ให้ป้าแจ่มทาให้สิ" เธอโบ้ยชื่อแม่แท้ๆของผู้กองหนุ่ม ป้าแจ่มเป็นคนรับใช้ของครอบครัวอยู่กันมานานานช่วยเลี้ยงแป้งตั้งแต่แรกเกิด
"ตกลงยังไงแป้งก็จะไล่ให้พี่ไปหาคนอื่นช่วยทาให้ใช่ป่ะ" ผู้กองเอ้ใช้ท่าไม้ตาย "แบบนี้น้อยใจนะ"
"แป้งบอกว่าให้ป้าแจ่มทาให้ ฟังไม่ได้ศัพท์เองแล้วยังมาทำเป็นน้อยใจ แม่ตัวเองแท้ๆคนอื่นที่ไหนล่ะ ฮึ.."
ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องสาวเห็นแผ่นหลังกำยำกล้ามเนื้อนูนชัดของผู้กองหนุ่ม เธอกับเขาแทบจะเรียกว่าโตมาด้วยกันเลยก็ว่าได้ เพิ่งจะห่างกันไปครั้งละนานๆก็ช่วงหลังที่พี่ชายขอย้ายลงพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้
นึกถึงตอนเป็นเด็กที่พี่เอ้โดนป้าแจ่มตีเพราะยอมรับผิดแทนน้องสาวเรื่องทำกระถางแตก เขาบอกว่าถ้าจะดูแลเธอได้จะต้องเป็นอะไรสักอย่างที่มันสูงส่งกว่าการถูกเรียกว่าลูกคนรับใช้ วันที่คว้าดาวมาประดับบนบ่าคือคำยืนยันว่าเขาอยากจะดูแลเธอให้ได้จริงๆ ครอบครัวของน้องสาวก็ไม่เคยนึกรังเกียจเรื่องฐานะชาติกำเนิด กลับยิ่งส่งเสริมคอยให้กำลังใจว่าที่ลูกเขยด้วยซ้ำ
"แล้วนี่ทำไมจะต้องไปฝึกอะไรแบบนี้ด้วยอ่ะ มันโหดไปป่ะเนี่ยนี่มันรอยโดนเฆี่ยนโดนตีชัดๆ" แป้งแกะผ้าก๊อซปิดแผลออกเอานิ้วจิ้มเบาๆ "รอยนี้เหมือนโดนอะไรร้อนๆจี้เลย"
"รังเกียจเหรอ"
"ปล่าว ไม่ได้รังเกียจ แต่มัน.. ยึ๋ยๆอ่ะ ขนลุก"
"มันเป็นหนองจนเน่า ..เน่าจนจะแห้งแล้วเนี่ย"
"เค้าห้ามหาหมอเหรอ นี่ถ้าฝึกตายได้เหรียญกล้าหาญป่ะเนี่ย" น้องสาวซับน้ำเหนียวที่ยังซึมออกมาจากแผลที่ใกล้จะแห้ง "เจ็บมั้ย"
"เจ็บ"
"สมน้ำหน้า" แป้งแกล้งทายาแรงๆ สังเกตุรอยถลอกแดงไหม้แดดเผายับเยินไปทั้งแผ่นหลัง "นี่ถ้าป้าแจ่มเห็นเข้าจะว่าไง"
"นี่แป้งเรียนจบแล้วใช่ป่ะ" ผู้หมวดหนุ่มถาม
"อื้ม.. ก็วันนี้เพิ่งไปทำเรื่องจบ"
"งั้นวันนี้ก็ใส่ชุดนักศึกษาวันสุดท้ายแล้วดิ"
"อืม.. พรุ่งนี้จะออกไปหางานทำแล้วเนี่ย"
"เพื่อนแป้ง..ผู้ชายคนนั้นที่สนิทๆกัน"
"นนท์น่ะเหรอ.. ทำไมอ่ะ"
"อืม.. พี่ไม่ชอบเลย หึงอ่ะ เข้าใจมั้ย" หมวดเอ้รับหลอดยาคืน
"หึงนนท์อ่ะนะ.. " แป้งหัวเราะพูดลอยๆ "ถ้าหึงไอ้นนท์นะ แป้งว่าคนอื่นยังน่าหึงกว่าอีกพี่เอ้ไม่เคยเห็นเอง"
"โห.. มานี่เลย!!" ผู้กองหนุ่มโอบรวบเอวน้องสาวก้มลงสูดลมหายใจจากพวงแก้มเนียนขาวหนึ่งฟอดใหญ่ไม่ให้เธอตั้งตัว "ไอ้พี่เอออออเอ้..." แป้งจิกหยิกสวนจนเขาต้องคลายวงแขน "เจ็บนะแป้ง!!"
"มีแผนจริงๆด้วยถึงได้ชวนแป้งมาดูห้อง!! เดี๋ยวแยกกันกลับบ้านเลยกลับแท็กซี่เองเลยพี่เอ้อ่ะ"
"อ้าว.. ก็ไหนบอกพี่ว่ายอมให้กอดได้"
"กอดได้บ้าาางงง.. ไม่ใช่กอดพร่ำเพรื่อ..แล้วไอ้หอมแก้มนี่คืออะไร นี่ถือว่าผิดกฏครั้งที่หนึ่งแล้วนะ"
"มานี่เลย" ผู้หมวดหนุ่มดึงสาวคนรักให้ทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มซ้อนในอ้อมกอดของเขา
"ที่พี่ไปฝึกหรือที่ลงใต้ก็เผื่อมันจะได้ขึ้นเร็วๆ เป็นนายพันแล้วแป้งแต่งงานกับพี่นะ"
"ถ้าจะแต่งนะแต่งตอนนี้เลยก็ยังได้ไม่เห็นจะต้องไปเสี่ยงอะไรขนาดนั้นเลย ตอนนั้นก็โดนจนต้องเข้าโรงพยาบาลไปทีนึงแล้วไม่ใช่เหรอ นี่ก็ยังจะกลับไปอีก"
"ตอนที่ฟื้นขึ้นมาในรถพยาบาลพี่คิดถึงแป้งกับแม่มากที่สุดเลย รู้ว่าตัวเองกลัวตาย กลัวจะไม่ได้เห็นหน้าแป้งอีก"
"ตามใจเถอะ แต่แบบมีธงชาติคลุมกลับมาไม่เอานะ"
"มันคือหน้าที่ ถ้าไม่กลับลงไปทำแล้วใครจะทำ ลูกน้องมันเห็นเรากลับไปมันก็มีกำลังใจไปไหนไปกัน" หมวดเอ้แหงนมองไฟเพดาน
"แต่งตอนนี้เลยได้จริงดิ แค่หอมแก้มยังโดนหยิกซะเขียว"
"หอมดิ"
"ไม่ผิดกฏแล้วเหรอ"
"เออ เรียนจบแล้ว ..เพิ่มซิลลิ่งเป็นให้หอมแก้มได้" หมวดเอ้รีบหอมฟอดใหญ่ซุกไซร้จนนอกสาวร้องว่าให้หยุดก่อนเพราะขนลุกไปหมดแล้ว
"แล้วหอมหน้าผากได้ป่ะ"
"ได้.. แถม" ลูบเรือนผมนิ่มเย็นสีดำขลับของน้องสาวจอมต่อปากต่อคำแล้วผู้หมวดหนุ่มอยากจะขย้ำย่ำยีรวบรัดเสียให้สิ้นเรื่องอย่างไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหม จะได้จากไปทำงานแดนไกลอย่างไร้กังวล
"ไม่เอาดีกว่า เค้าขอเปลี่ยนไม่เอาหอมหน้าผากแล้วได้ป่ะ"
"เปลี่ยนเป็นอะไรอ่ะ" น้องสาวตาพริ้มถาม
"ขอเปลี่ยนเป็นกระดุมสองเม็ด"
"อีเลวววว.." แป้งจิกหยิกซ้ำที่เดิมจนหมวดเอ้ร้องดังสะดุ้งโหยง "ไอ้หื่นนนนนนน"
"พอ.. พอแล้วโว้ยย โอ้ย!! หยอกก็ไม่ได้" เขาคว้าแฟนสาวในชุดน้กศึกษามากอดกระชับแนบแน่นกว่าเดิม ถึงวงแขนของเขาจะสัมผัสกับหน้าอกหน้าใจของเธอบ้างแต่น้องสาวก็ปล่อยผ่าน
"ตอนฝึกนะ.. ไม่ว่าจะโดนหนักแค่ไหนจะเหนื่อยยังไงพี่ก็แค่คิดถึงแค่หน้าแป้ง แล้วพี่ก็จะผ่านมันไปได้ทุกครั้ง"
"เวอร์.."
"จริง สำหรับพี่ แป้งเป็นเหมือนยาแก้ไข้แก้ปวดหัวปวดท้องแก้ร้อนแก้หนาวแก้ได้สารพัดโรคเลยนะ อยู่ตรงนั้นมันไม่มีอะไรเลยไงนอกจากกำลังใจที่ยังเหลือ"
"โคตรเวอร์ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว" น้องสาวจัดผมขวยเขิน
"แต่.. ก็ยังมีที่แก้ไม่ได้อยู่สองอย่าง สองอย่างนั้นคืออะไรรู้มั้ย" เขายิ้มสบตา
"อืม.. แป้งไม่ถามนะไม่สงสัยไม่ได้รู้" สาวน้อยในชุดนักศึกษารู้ทันว่าพี่ชายจะปล่อยมุข
"โธ่.. ก็ถามหน่อยดิ แก้ไม่ได้อยู่สองอย่าง"
"ไม่ถาม ลามกแน่นอน"
"ลามกอะไรไม่ซักหน่อย"
"อ่ะ แค่นึกถึงหน้าแป้งก็ช่วยบรรเทาได้สารพัดโรค แต่ถึงกระน้านนน.. ก็ยังมีที่แก้อะไรไม่ได้อยู่สองอย่าง.. อะไรน้าาาา อยากรู้เหลือเกิ๊นนน..." น้องสาวเบะปากมองบน
"แก้บนกับแก้ล่าง"
"โหย..อีชั่ว!! ไอ้พี่ทุเรศ"
"ผู้หญิงที่พี่หลงรักมานานแสนนานกำลังอยู่ในอ้อมกอด ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน นี่มันคือห้องของเราสองคนที่ไม่ต้องคอยหลบหรือเกรงใจ" มือของผู้หมวดหนุ่มค่อยๆดึงชายเสื้อนักศึกษาของน้องสาวออกนอกขอบกระโปรง
"พี่เอ้.. " แป้งเรียกเสียงเบาเตือนเขา
"พี่กลัวว่าเสื้อแป้งจะเปื้อนน่ะ ขอกอดข้างในนะ.." สองมือของหมวดเอ้ลูบไล้เลื่อนผ่านแผ่นเนื้อเนียนสำรวจโลกมหัศจรรย์ภายในเสื้อนักศึกษาสีขาวบริสุทธิ์
"พี่เอ้.. " แป้งได้แต่เรียกชื่อแต่ไม่ห้ามปราม ตอนที่นิ้วมือสากๆของเขาป้วนเปี้ยนอยู่แถวขอบยกทรง "พี่เอ้.. แป้ง"
"แป้งไม่ต้องห่วง ปล่อยสบายๆ..ไม่มีอะไรหรอก พี่ขอแค่กอดให้หายคิดถึงแป้งอยู่นิ่งๆแป๊ปนึงนะ" จมูกขอเขาซุกไซร้สูดดมกลิ่นน้ำหอมบางๆไปตามซอกคอขาว น้องสาวตกใจมือไม้เกร็ง
"อืม.. อ่าห์ อึ๊!!.. " แป้งหายใจหนักบิดตัวสะดุ้งตอนที่ปลายนิ้วของเขาสอดแทรกมุดลอดเข้าจู่โจมปลายถันอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ขอชื่นใจพี่แค่นี้แหละเดี๋ยววันมะรืนนี้ก็ต้องลงใต้แล้ว นะ" เสื้อยกทรงถูกดึงเลิกขึ้นไปสองเต้าสาวเนื้อนมแน่นลอยคว้างไม่มีอาภรณ์ใดปิดกั้นปล่อยให้สองมือของหมวดเอ้บีบเคล้นซุกซนได้สะดวกตามใจ
"อะ อ่าห์.. อื้มมม" แป้งหลับตาพริ้มหอบหายใจหนักๆรับสัมผัสแรกแห่งความเสียวซ่าน หัวนมสีน้ำตาลแข็งตัวสู้ปลายลิ้นขยายใหญ่เท่าปลายนิ้วก้อย เธอหลับตาพริ้มสูดหายใจแรงบิดเนื้อตัวเกร็งกระตุกตอนปลายลิ้นสากของผู้หมวดหนุ่มบดเชี่ยคลึงชิมรสหวาน
"เดี๋ยวหยุดไม่ได้นะพี่เอ้" แป้งยังฝืนไว้ไม่ปล่อยใจให้เต็มร้อย
"แป้งบอกให้หยุดตอนไหนพี่ก็จะหยุด แล้วแต่แป้งนะ" เขายังซุกไซร้ง่วนกับภาระกิจบนยอดภู
"ก็นี่ไง กำลังบอกให้หยุดอยู่เนี่ย"
"เดี๋ยวสิ อีกนิดนึงนะ"
"อืม.. อ๊อย. อื๊..."
มือของผู้กองหนุ่มสอดเข้าไปใต้กระโปรงพลีทลูบไล้เรื่อยไล่ไปตามขอบกางเกงชั้นในเนื้อผ้านุ่มเนียนนิ้วหมุดหมายคือพื้นที่ชุมน้ำชื้นแฉะฉ่ำโอเอซิสกลางทะเลทรายแห่งอารมณ์ หมวดเอ้ลากปลายนิ้วขึ้นลงสลับกับคลึงวนเน้นๆจุดกระสันตามที่จ่ากองร้อยพร่ำสอน น้องสาวหลับตาพริ้มยิ่งเธอบิดตัวกระตุกเกร็งหมวดเอ้ก็ยิ่งได้ใจรัวลิ้นเร่งจนสาวนักศึกษาหอบหายใจถี่
"อื้ม.. .. ซื้ดดด อ่าห์ห์.. อื้มม.. " เธอหลับตาพริ้ม
"น้ำเต็มเลย ถอดนะ"
"ถอดเดี๋ยวมันหยุดไม่ได้นะ อื้มมม.."
"หยุดได้สิ แป้งบอกให้หยุดเมื่อไหร่พี่จะหยุดทันทีเลย" แฟนสาวนักศึกษารักษาอาการไม่อยู่เผลอครวญครางชุดใหญ่ กับสัมผัสเสียวครั้งแรกที่พี่ชายคนสนิทสอนให้รู้จัก และแป้งก็ได้รู้ว่าช่วงเวลาที่เธอจินตนาการมาตลอดมันเสียวซาบซ่านคุ้มค่ากับการรอคอย เขาจูบกับเธอดูดดื่มเนิ่นนาน ซึ่งแป้งชอบมันมากๆ
พลห้านิ้วกองหน้ามุดตัวลอดใต้แนวตะเข็บกาเกงในลัดเลาะเข้าฝ่าดงพุ่มไรขนบางอ่อนนุ่มละมุนมือแทรกตัวเข้ายึดที่มั่นในร่องรอยแยกชื้นฉ่ำแฉะด้วยธารน้ำจากสวรรค์ จู่ๆแป้งก็ลุกขึ้นยืนชิงตัดจังหวะว่าวตกเงิบกันทั้งกองพัน
"หยุด!! ขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย" น้องสาวยืนกลัดกระดุมทั้งยังไม่ได้สวมยกทรง
"หยุดได้ จริงๆ" เขาดึงเธอเข้ามาจูบดูดดื่มแลกปลายลิ้น
"จะหยุดได้ไง นี่อย่าบอกนะว่าแอบซื้อถุงยงถุงยางไว้ด้วย ถ้าแบบนั้นแป้งโกรธจริงๆนะ"
"หยุดได้สิ ถึงแม้ตอนนี้พี่อยากรวบรัดแป้งใจจะขาดอยู่แล้ว แต่"
"แต่.."
"แต่จู๋มันเป็นเชื้อรา" ผู้กองเอ้ยอมบอกเหตุผลหลังจากนิ่งเงียบตัดสินใจอยู่พักนึง
"ห่ะ.. อะไรนะ"
"เชื้อรา .. เป็นผื่นแดงตุ่มๆคันๆอ่ะ"
"เชื้อราอะไร โรคผู้หญิงรึเปล่านี่ไปเที่ยวอะไรแบบนั้นมาใช่มั้ย!!"
"เที่ยวบ้าอะไรมีแต่ลูกปืนปลิวว่อนขนาดนั้น"
"แล้วจะเป็นเชื่อราได้ไงถ้าพี่เอ้ไม่ได้ติดมาจากคนอื่น หรือว่าติดจากผู้ชายด้วยกัน!!"
"บ้าแล้ว เชื้อราอ่ะ ยังไงดีวะ .. สังคังอ่ะ แป้งเคยได้ยินมั้ย"
".. พุทธังทำมังสังคังเงี้ยเหรอ" แป้งทำหน้านึก
"บ้า!! นั่นมันพุทโธธัมโมสังโฆ"
"ใส่เกงในตัวเดียวเป็นสิบๆวันเดี๋ยวก็เปียกเดี๋ยวก็แห้งอยู่อย่างนั้นมันอับชื้นก็เป็นดิ" ผู้หมวดหนุ่มส่ายหน้า
"เสริชดูจากเน็ตดีกว่า" สาวชุดนักศึกษานั่งคร่อมตัวแฟนหนุ่มไว้ กดโทรศัพท์มือถือไปด้วย "อี๋.. เค้าบอกว่าสาเหตุเกิดจากความสกปรกหมักหมม"
"ถึงบอกว่าหยุดได้ไง มานะ มาต่อ" หมวดเอ้ลุกขึ้นโน้มตัวเธอ
"แล้วถ้าเกิดแป้งเองเป็นฝ่ายหยุดไม่ได้ขอไม่ให้พี่เอ้หยุดล่ะ" หมวดเอ้ยังไม่ทันจัดการกับสองเต้าโนบราตรงหน้า
"ก็ต้องหยุดอ่ะ แป้งเห็นรูปเมื่อกี๊ใช่ป่ะ ของพี่อ่ะน่าเกลียดหนักกว่าเยอะยังไงคงทำอะไรแป้งไม่ได้ไปอีกพักใหญ่ๆเลยอ่ะ ไม่ต้องห่วง"
"ขอดูได้ป่ะ"
"บ้า ไม่เอา.. " พี่เอ้ทำท่าจะถอยหนี
"น่า ดูนิดนึง" แป้งคลานสี่ขาคืบตัวตาม
"แป้ง!! บ้า ไปไกลๆเลย" เขารู้สึกเหมือนโดนล็อคจับกุมจากน้ำหนักที่โถมลงมากดที่หัวไหล่หมายใจให้ผู้กองเอ้ยอมนอนนิ่งๆ
"ถ้างั้น..เอายามา แป้งทายาให้"
"ไม่เอา ไม่ต้องมายุ่งเลยไปใส่เสื้อดีๆเลยไป จะกลับแล้ว"
"ทายาให้แบบนอกกางเกงในก็ได้นะ" น้องสาวคนสนิทยื่นข้อเสนอ
"ยังไง"
"ก็ไม่ต้องถอดกางเกงในไง"
"เห่ย!! เอาจริงดิ" หัวใจของผู้หมวดหนุ่มแทบจะทะลุออกมาเต้นข้างนอก
"มา แป้งถอดให้ เรื่องมากจริงพี่เอ้นี่"
น้องสาวชุดนักศึกษาบังคับถอดเข็มขัดของผู้หมวดหนุ่มรูดซิปดึงกางเกงสแล็คออกเห็นเป็นรูปเป็นลำท่อนเขื่องอัดแน่นอยู่ภายใต้กางเกงในผ้ายืด น้องสาวปากคอแห้งผาก
"ทายาแบบนี้มันก็เลอะเกงในสิ"
"ก็ทามือเปล่าแบบไม่ต้องใช้ยาสิแค่ลูบๆ ไหนว่าแป้งรักษาโรคได้ทุกชนิดไง" มือของเธอลูบไปบนท่อนเนื้อลำเขื่องที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ ถึงท่าทางจะดูเก้ๆกังๆแต่เขาสัมผัสได้ว่าอินเนอร์ของเธอมาเต็ม ผู้หมวดหนุ่มกุมมือแฟนสาวนำทางสอนให้เธอบีบมันเบาๆ
"เห้ย!!" เพลินได้สักพักก็รู้สึกเหมือนกางเกงในกำลังจะโดนดึงออก
"ขี้หวงจังว่ะ งั้น.. แลกกันดูกับของแป้งเอามั้ย" แฟนสาวสุดน่ารักในชุดนักศึกษาที่เขาจะได้เห็นเธอใส่เป็นวันสุดท้ายเปิดกระโปรงให้เห็นกางเกงในสีฟ้าอ่อน
"จริงดิ.."
"เดี๋ยวให้พี่เอ้ถ่ายรูป แต่ห้ามถ่ายให้เห็นหน้านะ!!"
"เดี๋ยวๆ.. ยังไงเนี่ยเคลียร์ก่อน ถ่ายอะไรยังไง" ผู้หมวดหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่งฟังดีๆ
"ก็ลงใต้คราวนี้พี่เอ้จะได้เอาไว้ช่วยตัวเองเผื่อตอนมีอารมณ์ไง จะได้ไม่ต้องไปเที่ยวเดี๋ยวติดโรคหรือว่าไปดูรูปโป๊คนอื่น"
"เห้ย!! เอาดิ เอาๆ"
"แต่แป้งขอดูของพี่เอ้ก่อนนะ"
แฟนสาวนักศึกษาถอยตัวลงไปนั่งที่พื้นก้มหน้าลงต่ำ เธอแหงนสบสายตาหนุ่มคนรักอีกครั้งข้อความในดวงตาคู่นั้นฉ่ำเยิ้มน้ำตาเป็นประกายคล้ายส่งรหัสสัญญาณให้เขารู้ว่า ผู้หญิงที่เรียบร้อยน่ารักในสายตาของเขาตลอดมาอย่างเธอสามารถทำอะไรให้เขาได้บ้าง เจ้าหญิงแสนสวยมอบจุมพิศแรกในชีวิตของเธอให้แก่เจ้าชายหนอนยักษ์ เธอบรรจงจูบอย่างเนิบช้าอยากหยุดตัวเองดั่งเข็มนาฬิกาที่ไม่ขอเดินทางไปไหนต่ออีกแล้ว ผู้กองเอ้เป่าปากพรวดหลับตาเกร็งซิกแพ็ครับสัมผัสเสียวจนน้ำรักแทบพุ่งกระฉูดคากางเกงใน ดีว่าน้ำอดน้ำทนยังดีกลั้นใจไว้ได้ไม่ต้องเสียฟอร์มเสียหน้ามากไปกว่านี้
"ไม่รังเกียจเหรอ"
"ก็พี่เอ้ไปลำบากต้องเป็นแบบนี้เพื่อแป้ง ถอดออกนะเดี๋ยวทายาให้"
"เห้ย.. เดี๋ยว มันทุเรศนะขนาดพยาบาลเห็นยังเหวอเลย เสียคนเลยอ่ะ"
"นะ แล้วเดี๋ยวค่อยดูของแป้งแลกกัน"
"เห้ย!! เดี๋ยวดิ ขอพี่ทำใจแป๊ปนึงก่อน"
"อืม เล่นตัวเกิ๊นนนน ถ้างั้นไม่ดูแล้วก็ได้" อยู่ดีๆแฟนสาวก็เปลี่ยนใจลุกขึ้นยืนจัดระเบียบเสื้อผ้าชุดในชุดนอกให้เข้าที่
"อ้าว.. เดี๋ยวดิ มาดิ แป้ง โธ่..นี่ไงให้ดูแล้ว"
"ก็ตอนนี้ไม่อยากดูแล้ว.. ป่ะ กลับบ้านกันเถอะป้าแจ่มแกงอะไรน๊าาาคิดแล้วหิว เดี๋ยวแป้งลงไปรอที่จอดรถนะ"
"เห้ย.. แล้วที่จะให้พี่ถ่ายรูปอ่ะ"
"ก็ไม่ได้แลกแล้วไงก็ไม่ต้องถ่าย ไปเหอะพี่เอ้เย็นแล้วเดี๋ยวแม่ด่า" สาวคนรักชุดนักศึกษาสะบัดจัดผมเผ้ายิ้มน่ารักให้ตัวเองในกระจกโต้ะเครื่องแป้ง
"แกล้งพี่เหรอ" ผู้กองหนุ่มส่ายหน้าลุกขึ้นใสเสื้อกางเกงให้เรียบร้อย
"ไปเหอะ"
"งั้นพรุ่งนี้เรามาทำแผลที่นี่อีกนะ"
"พี่เอ้ก็ให้ป้าแจ่มทำให้ที่บ้านเลยสิ ต้องมาที่นี่ทำไม"
"มีบ้านของเราแล้วเราก็ต้องมาสิ พี่จะให้แป้งทายาตรงนั้น" หมวดเอ้จับข้อมือเล็กๆของแฟนสาวมาแหมะไว้ที่เป้ากางเกงของตัวเอง ตอนนี้มันอ่อนหงอยกระจ้อยร่อยไม่ได้ผงาดแข็งเป็นแท่งเป็นลำอย่างเมื่อกี๊
"ทุเรศเลยใครมาก็บ้าแล้ว เดี๋ยวนี้ทำตัวอันตรายสุดๆพี่เอ้อ่ะ ไม่น่าไว้ใจแล้ว"
"อันตรายบ้าอะไร ใช่ว่าพี่จะทำอะไรได้"
"นั่นดิ แล้วพี่เอ้จะแกล้งชวนแป้งทำไม มาก็ทำอะไรไม่ได้"
"ก็มานัวเนียกอดกันไง มาแต่เช้าเลยนะ ถึงตรงนั้นจะยังไม่พร้อมแต่ก็ยังมีอีกตั้งหลายอย่างที่พี่ทำให้แป้งได้"
........
กลางดึกระหว่างทางนั่งรถตู้ราชการลงใต้ ผู้กองเอ้รู้สึกตัวตื่นเพราะสัญญาณสั่นเตือนข้อความเข้า
love love love <=^-^=>""
ดูแลตัวเองรักษาตัวเองให้ดีๆให้ปลอดภัย ได้เป็นนายพันเมื่อไหร่แล้วมาขอเค้าแต่งงานด้วยนะ ระหว่างนี้เค้าจะดูป้าแจ่มให้ไม่ต้องห่วง
รักมากค่ะ จุ๊บจุ๊บ
ps. แป้งเซลฟี่รูปเอาไว้ให้ดูเล่นๆแก้เหงา ถ้าหลุดหรือมีใครเห็นไอ้พี่เอ้ตาย..!!❤‧:❉:‧ .｡.:*･❀●•♪. (￢＿￢メ) づ~~♡ (◡‿◡❀)
ชื้บบบ.. บ๋ายบายจ้ะ
....................
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
น่ารักจริงๆเรื่องนี้
กุ๊กกิีก จริงๆ
นี่ถ้าไม่เป็นสังคัง คงไม่หยุดง่ายๆ ::Horror::
น้องแป้งคนดีขอซะทีนะ
แล้วจะได้ก่อนแต่งหรือไม่
เดินเรื่องน่ารักดีครับ แนวหนุ่มสาวใสๆ น่าติดตามครับ
หนุงหนิงจริงๆเลย
น่ารักใสใส อนววันรุ่นดีเรื่องนี้ รอดูว่าเนื้อเรื่องจะดาร์กมั้ย
แอบลุ้น ว่าจะหักมุมนะฮะ
น่ารักดีคู่นี้
สดใสน่ารักสมวัยจัง
น่ารัก สบาย ถ้ามีต่อเป็นตอนน่าจะดีนะครับ
นานทีอ่านแนวนี้ก็สนุกดีได้ฟีลกำลังเต๊าะแฟนสมัยคบกันใหม่ๆ
น่าจะจัดหนักก่อนไป อิอิ
เป็นสังคังเกือบจะได้คนช่วยเกา
ฝ่ายหญิงบางมุมก็ดูจะไม่ยอม บางมุมก็แอบใจกล้า น่าติดตามจริงๆ
ว่าแต่มันเป็นสังคังจริงหรา
::Ahh::วสนุกเหมือนอ่านนิยายดี ๆ เรื่องหนึ่งเลยชอบครับ น้องป้ง
เรื่องแนวนี้น่ารักดีครับ
แล้วกว่าจะเป้นนายพันโดนคนอื่นเอาทำเมียก่อนไหม
เอาสักตำแหน่งสิครับผู้หมวดบ้างผู้กองบ้างมันคนละชั้นยศกัน
เฮ้อ อดเลย คนช่วยเกางอนไปซะแล้ว
เนื้อเรื่องดีครับ ดูเป็นแบบใสๆไม่ดาร์ค
เริ่มเรื่องน่ารักดี ทำให้นึกถึงตอนรุ่นๆเลยล่ะ
น้องแป้งน่ารักเลย
จัดๆ ไปก็จบละ มัวแต่เล่นอยู่
โธ่ รั้วของชาติ สังคังกินเสียแล้ว
ใสๆสบายๆเลย เรื่องนี้้..
ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
สังคังเป็นเหตุ รือ ::JubuJubu::
เนื้อเรื่องน่ารักมากครับ
มีโมเมนต์น่ารักมุ้งมิ้งหยอกกันด้วย น่ารักอ่ะ
แป้งส่งรูปเด็ดๆให้รึเปล่านัาน
จะโดนก่อนแต่งไหมนะ
หวานมากครับ
ใช่น่ารักจริงๆ
บรรยากาศน่ารักใสๆดีจัง
น้องแป้งอยากเห็นสังคังจริงดิ..ก็โดนบิ้วอารมณ์จนอดไม่ไหวแล้ว
กุ๊กกิ๊กน่ารักนะจ้ะน้องแป้ง
เกือบไปแล้วน้องแป้งดีที่สังคังช่วยไว้แต่รอบหน้าไม่น่ารอดครับ
รูปอะไรนะถ้าคนอื่นเห็นถึงตายะ อยากรู้แล้วสิ
เหมือนว่าได้อ่านเมื่อนานมาแล้ว
เออน่ารักดีนะคู่นี้
สังคังเป็นต้นเหตุ อดแดก
แหม เกือบไปแล้ว
ถ้าไม่เป็นโรคนี้สงสัยได้น้องแป้งไปล่ะ
สังคังต้องมีคนช่วยเกาจึงจะหายคัน อดเจิมน้องแป้งเพราะมันนี่นะ
น่ารักจริงครับขอบคุณมากจำได้ว่าเคยอ่านของเก่าอยู่เสียดายเป็นเชื้อรา
น่ารักกระจุ๊มกระจิ๊มดี
๊กุ๊บกิ๊บ กระดิ่งแมว
น่องแป้งส่งรูป ไรมาถึงไม่ให้คนอื่นเห็น
น่าติดตามครับ
หมวด ยากทาแป้งละ
โอ้บ น่ารักๆ
::HeyHey::น้องก็จะยอมอยู่แล้วรีบกลับจัง
เป็นสังคังนี่เรื่องจริงหรือเปล่านะ
จะรอดกลับมาเจอกันไหม
น่าจะจัดคอนชุดนักศึกษา
เนื้อเรื่องน่าอ่านครับอ่านแล้วน่ารักดีโดยเฉพาะพล5นิ้วเข้ายึดที่มั่นเข้าใจคิดคำอ่านแล้วเพลินดีครับ
พังกันไปข้างวันนี้
น่ารักมากๆเลยครับ
เป็นแนวทางที่น่าสนใจติดตามอ่านครับ ดีจัง
::JubuJubu::น่าเอ็นดูคู่นี้ เรื่องอื่นนี่ฉะกันนัวละ55
เนื้อเรื่องดีจังครับ ดูใสๆ น่ารักดี
สงสัยว่ามัวแต่ลีลากันทั้งคู่ น่าจะต้องโดนหมาคาบไปแดกแน่เลย
น่ารักดีครับ
แนวกุ๊กกิ๊ก ใสๆ น่าอ่านครับ
เสียวแบบน่ารัก แปลกๆคนแต่งเก่งจริงๆครับ ว่าแต่daydream3ของผมละครับ เฝ้ารอทู้กวันอยากอ่านมากๆขอบคุณมากครับ
แอบลุ้นว่าใครจะดูด เอ้ย ดูใครก่อน
เป็นนิยายแนวหนุ่มสาววัยใส น่ารัก ชวนให้น่าติดตามครับ
น่ารักแบบเสียวๆเลย
น่ารักจังเลย อิจฉา
กุ๊กกิ๊กใสๆ แบบน่ารัก
เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกดี น้องแป้งจะโดนเปิดก่อนแต่งมั้ยน๊ะ
สังคังไม่ใช่หนองใน ไม่น่าเกลียดขนาดน้านนนน
ได้แบบนี้ใจละลายเลยครับ บุกป่าฝ่าดงพร้อมสู้
นายร้อยจะได้สอยจริงๆเมื่อไหร่กันน่ะ
ชวนติดตาม มีหลายตอนแน่ๆ
หวานจริง น่ารักมากมาย
เป็นสังคังซะงั้น 5555
ชอบๆเนื้อเรื่องแบบนี้
งานนี้สับสนเลยจะยังไงยอมไม่ยอม รอลุ้น
อ่านไปอมยิ้มไป แต่ก็อดเศร้าไม่ได้ หลายคนจากคนที่รักไปแล้วไม่ได้กลับมา เสียดายสังคังมาขัดคอ ไม่งั้นได้ขอมัดจำแน่ ใครจะทนไหว
ขอบคุณครับ
เนื้อเรื่องน่ารักมากครับ
เป็นผู้พันเร็วๆนะครับ แป้งรอไม่ไหวแล้ว
น่ารักใสๆกุ็กกิ้กแบบนี้ทำให้นึกถึงตอนเป็นหนุ่มน้อยเลย
เรื่องนร้ออกแนวน่ารักใสๆ
บทรักหวานละมุนมาก แป้งค่อยเปิด รอบกน้าได้มากกว่าจับแน่ๆเลย
หวานใสทั้งสองคน
ผู้กองนี่แพ้ทางแฟนสาวนะเนี้ย
จะน่ารักจริงๆ หรือน่ารักแค่ตอนเกริ่นนำน้าา
กว่าจะได้สอย ต้องอดทนน่าดู
โรแมนติกมากๆเลยครับ เป็นเรื่องราวที่หลายคู่น่าจะเป็นเรื่องจริง
สังคังช่วยชีวิต รึป่าวเนี่ย
แหม่เว้ย ดูดนมกันแล้วก็ไม่ธรรมดาแล้ว
โอยยยย หวานแหวว กุ๊กกิ๊ก จนนึกว่า อ่านนิยายแจ่มใส
น่ารักดีครับ นาน ๆ จะได้เห็นเรื่องน่ารัก ๆ อ่านแล้วอมยิ้มเล็กยิ้มน้อย หลัง ๆ มีแต่เรื่องฮาเร็มบ้าง NTR บ้าง ปล้ำบ้าง มีเรื่องน่ารัก ๆ อย่างนี้มาแทรก ชุ่มชื่นหัวใจ
วันสุดท้าย ก็จัดคาชุด นศ สะเลยสิ
ไม่น่าหยุดได้เลย
สังคังหมดยก เอ้ย ระฆังหมดยก
ได้ฟันก่อนเป็นนายพันแน่นอน
คู่พี่น้องกุกกิ๊กน่ารักดี
แป้งใจกล้า น่ารักจัง อิอิ
มีคนช่วยเกาให้แล้วผู้หมวด
อื้อหือ บรรยายไเ้จู๋จี๋เห็นภาพมากๆครับ
จะมีหักมุมมั้ย
ดูกุ๊กกิ๊กน่ารัก อ่านแล้วยิ้มตามเลย ขอบคุณครับ
ถ้าไม่เป็นสังคัง คงเรียบร้อยไปแล้ว
น้องแป้งนี่ น่าจะโดนจัดหนักในชุดนักศึกษา
แต่รูปที่น้องแป้งเซลฟี่ให้พี่เอ้นี่ รูปอะไร อยากดูบ้างจัง
น่าเสียดายจังน้องแป้งแต่งชุดนักศึกษาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วด้วย ต่อไปคงอดฟันนักศึกษาแล้วนะครับต้องรอให้น้องแป้งได้งานก่อนค่อยฟันสาวออฟฟิตนะครับ
::HeyHey::สุดๆเลยผู้กองทนได้ด้วย
ผู้กองเป็นเชื้อราแล้วจะมาทำอย่างนี้แพร่เชื้อให้แฟนตัวเองนะ
ตกลงเป็นร้อยเอกหรือร้อยโทกันแน่? ถ้าร้อยเอกก็ต้องเรียกว่า"ผู้กอง"ซิ
ขอบคุณมากครับ นายร้อยสอยเดือน แล้วเดือนจะหล่นจากฟ้าตอนไหนหนอ
ถึงตอนนั้นสังคังก็ห้ามไม่อยู่
น่ารักจริงน้องแป้ง ::WooWoo::
มีแฟนแบบนี้รักตายเลย ดูแลกันดีๆ
แป้งก็ทะลึ่งไม่เบา...คงอยากลอง
น่าจะแต่งเพิ่มให้ยาวขึ้นอีกนะ..เนื้อเรื่องดีเลยล่ะครับ
::YehYeh::เยี่ยมเลยครับ
เรื่องนี้นานแล้วนะท่าน เมื่อไรจะออกตอน 2 สักที อารมณ์ค้างมานานหลายปีแล้วท่าน
แบบนี้รักตายเลย น่ารักแบบนี้
แล้วรักกะจุ๋มกะจิ๋มดีครับ
เพราะสังคังแท้ๆ อดได้น้องแป้งเลย
น่ารักน่าชังใสๆๆๆๆๆ
แนวกุ๊กกิ๊กหวานแหววดี ชอบครับ
เรื่องนี้แนวใสๆ หวานๆสินะครับ
อ่านแล้วรู้สึกถึงตอนวัยรุ่น
เรื่องนี้น่ารักมากกก น่าจะแต่งต่อ
หาาาพี่หมวดเป็นสังคัง
น่าสนุกดี ชีวิตรักวัยรุ่น กับนายตำรวจ
โดนจัดสาสมใจแน่นอน
นานๆจะมีแบบน่ารักๆครับ
เหมือนผมกับเด็กๆเลย หวังว่าสนุกนะครับ
อยากใก้มีตอนแต่งเพิ่มเป็นนายพันแล้วจริงๆครับ
รอดเพราะสัง
นายร้อยจะสอยคนเดียวหรือว่าจ่าช่วยสอยด้วย
เกือบใจอ่อนละน้องแป้ง ดีแล้วไม่โดนสิ่งสกปรก
เกือบใจอ่อนละน้องแป้ง ดีแล้วไม่โดนสิ่งสกปรก
เรื่องนี้หน้าติดตามต้องมีอะไรให้รุ้นอีกมาก
ออกแน่น่ารักมั่าก
ฟีลรักแรกเลยนะ
แนวนี้ก้อน่ารักดีนะ แต่ว่าอดเผด็จศึกเลย เสียดายแทนอ่าาา
รูปไรนะ
น่าสน
พี่เอ้ สู้ ๆๆๆ
สนุกดี คิขุน่ารักไปอีกเเบบ
น่าสงสารสาวน้อยพร้อมพลีกายแต่ทำอะไรไม่ได้
โอย โมเม้นน่ารักซะ
ทำใจไม่ได้เหมือนกันนะ ถ้าให้แหนทาสังคังให้
เรื่องนี้น่ารักดีมีรสชาตต้องติดตามอีกนานขอบคุณมาก
พุทธ สังคัง ต้องซีม่า555
โอ้ยอินเนอร์มาแล้วเบรคหัวถิ้มเลย
ดันเป็นพุทธัง ธัมมัง สังคังซะงั้น
ผลงานดีมากไม่เคยอ่านน่าติดตาม
อยากมีโมเม้นท์แบบนี้บ้าง
เอ้เอ๋ยทำไมปล่อยให้รอดไปได้
เป็นโรคนี่เอง ไม่งั้นน้องแป้งน่าจะไม่รอด
ผมก็เคยเป็นนะไอ้สังคังเนี้ยตอนฝึกหนักๆ แต่ถึงกับพยาบาลเห็นแล้วถึงกับเหวอ แสดงว่าหนักเอามากๆ ดีแล้วที่น้องแป้งไม่ได้ดู เดี๋ยวภาพติดตา น่าสงสาร ::Crying::
เนื้อเรื่องน่ารักดีครับ
น่ารักจริงๆเรื่องนี้
ฟินเลย มีแฟนส่งกำลังใจให้
น่ารักกันไปปะ 555. อิจฉา...
มีแฟนใหกำใจหน้าเปิดก่อนมาใต้
แนวแบบนี้น่ารักกุ๊กกิ๊กมากๆครับ ใครจะอดใจไหว เจอแนวแบบนี้ ยิ่งนานๆเจอกันด้วย อดใจแทบไม่ไหว
รอติดตาม
น่ารักใส ๆ ดีต่อใจมากมาย
น่ากลัวแป้งจะรอไม่ไหว ไปให้คนอื่นเกา
เรื่องเหมือนหนังไทยสมัยก่อนเลย แต่ก็ได้บรรยากาศดี ชอบ
ได้บรรยากาศหนุ่มพยายามเปิดซิงสาว สาวก็อยากโดนหนุ่มเปิดซิง
น่ารักขนาดนี้ อดใจไหวได้ไงเนี่ย
โรคในร่มผ้า สังคังเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย ว่าแต่จะรอกลับมาครั้งหน้าหรือจัดให้เสร็จรอบนี้เลย
เดาทางไม่ถูกเลยว่าจะไปแนวไหน ลุ้นครับ
งานนี้สังคังทำเสียอารมย์เลย
ไม่งั้นพี่แกลุยยาวแน่
ขอบคุณครับ
เนื้อเรื่องใสๆ น่ารักดีครับเรื่องนี้ อ่านแล้งเพลินๆอมยิ้มตามไปด้วย
มีตอนต่อไปไม๊ฮะเนี่ย
::Cheeky::
ให้ดูดสังฒังได้หาย
น้องแป้งน่ารัก
เนื้อเรื่องน้องแป้งน่ารักดีครับ ขอบคุณครับ
โดนคนอื่นเปิดซิงก่อนแน่
น้องแป้งสวยน่ารัก ใจดี เหมาะสมมาก
ชอบความน่ารักของคู่นี้มากเลยคนับ อ่านไปลุ้นฉากต่อไปด้วยเลย
น่ารักกุ๊กกิ๊กมากหวังว่าจะไม่มีดราม่านะ
เกือบได้ น้องแป้งไม่น่ารีบกลับเลย
น่ารักนะเนี้ยน้องแป้ง
เปงผู้พันเร็วๆนะ
มีคนช่วยทายาสังคังด้วยยย 555
นักศึกษาชอบเรียนรู้จัง
แนวน่ารัก สดใส อ่านแล้วชื่นใจ แนวนี้มีน้อย
เริ่มต้นได้น่ารัก มาก ไม่น่าอดใจได้อิอิ
กระหนุงกระหนิง เชื่อมกับภาพทหารไม่ติดเลย
ไม่ได้ตัวแต่ดูรูปก็ยังดี
คลาสสิค น่ารัก อ่านเพลินมากครับ น่ารักทั้งคู่เลย
น่ารักดี น้องแป้งมีลูกล่อลูกชนดี
ชอบสไตล์เรื่องแบบนี้มากครับ ฟินดี
คิกขุ คิกขุ ดีจัง
น้องแป้งจะโดนของแท้รึของเทียม
เสียดายอดใจไหวได้ไงเนีย ต้องรออีกนานเลย
อันนี้ดีเลย
ชอบการบรรยายแบบนี้ครับ
อยากมีฉากที่มีผู้หญิงมาร่วมมากกว่านี้
โหน่าเสียดาย น้องแป้งอารมณ์กำลังมาเลย ไม่งั้นเสร็จไปแล้ว
น่ารักมากๆ แบ๊วๆ ใสๆ
ซีม่า แบบน้ำ เจ็บแต่จบ ลอกเป็นแผ่นๆ อย่าเสียเวลากับ ยาชนิดอื่น
หวานแหววมากครับ นึกไม่ถึงว่าแนวนี้ก็เขียนอกมาให้สนุกได้
พ่อแง่ แม่งอล กันซะจริงจริณง
น่ารักเชียว
โคตรดีเลยเรื่องนี้ มีความขี้เล่นแบบกันเองดีมากๆครับ
::YehYeh::นู๋แป้งก่เจ้าเล่ห์รู้ทันไปหมด
เป็นความรักที่สวยงามมากครับ ความพยายามเสียสละเพื่อกันและกัน ❤️ชอบความทายา 555
เรื่องน่ารักเสียวแต่ไม่สุด
โห อารมณ์ค้างเลย อุตส่าห์ถอดมาแล้ว
น่ารักดีจังสาวน้อยเรื่องนี้ออกแนวหวานๆ
ยังไม่ถึงเลยแต่รักแล้วรอได้
สังคังทำพิษ อดเลย
กำลังข่าวใหม่ปลามัน หยอกล้อกันน่ารักดี
ยอดเยี่ยม พุธธัง ธัมมัง สังคัง
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนที่เคยต้องลงมาปฏิบัติภารกิจในช่วงแรกๆ เลย หวังว่าจะไม่จบแบบทำร้ายจิตใจน้องแป้งนะ
น้องแป้ง Inner มาจริงแฮะ รักตายเลยแบบนี้
ส่งรูปอะไรมาเป็นกำบังใจหนอ แต่อย่าหักจบแบบคลุมธงกลับมานะ
น่าสงสารผู้กอง สังคังมาขัดจังหวะ
เเค่เริ่มเรื่องมาก็สนุกซะแล้วครับ
นายร้อยจะสอยเดือนได้หรือ
ทำให้อยากแล้ว รอก่อน
เดือนยินดีให้สอยขนาดนี้
อยากมีแบบนี้บ้าง น่ารักมาก
หูยยย..น้องแป้งอ่าาา
เรื่องราวน่ารักมุ้งมิ้งมากครับ
แนวกุ๊กน่ารักแบบนี้ จะมีหักมุมมั้ยเนี่ย
รูปแบบไหนกัน อยากเห็นด้วยคน ::Oops::
เรื่องนี้น่ารักดีครับ
::Glad::
ไม่กลัวซะซะงั้น
น่าสงสารผู้กอง ดอพิการ555
อ้าว ๆอดซะงั้นอะ แบบนี้ก็ได้หรอ น้ำซึมขนาดนั้นแล้ว อีกอย่างเรารู้ว่านายไม่ได้เป็นอะไรแบบนั้นนายแค่อ่อนน้องเฉย ๆ เรารู้
ฟีลกู๊ดมากเลยครับ
น่าติดตามมาก
ฝึกจนพระสังมาฝังในอดออกมาผงาดเข้ารูน้อยเลย
เป็นแนวน่ารักมุ้งมิ้ง ใสๆดีครับ
ต้องกลับมาอ่านอีกรอบแล้วพี่เอ้นี่นะ
poppy love ดี
ใสๆสนุกๆ
แป้งช่วยเกาให้หน่อย
น่ารักครับ
น่ารัก อ่านเพลินมากครับ
เรื่องน่ารักดีครับ ผมชอบ
สังคังใครเป็นแล้วทรมานโครตคัน
จะโดนนายร้อยสอยไหม
เป็นสังคังคันจะตายยังจะมีอารมณ์ ::DookDig::
ต่อครับ
ดูใสๆ
อดเลย น่าสงสาร
Solf core
น่าจะจัดไปก่อน
รออ่านต่อครับ สนุกมาก
::Suffocate::
อ้างจาก: apinyaporn เมื่อ เมษายน 27, 2020, 12:04:35 ก่อนเที่ยงชายหนุ่มผมสั้นเกรียนทรงสกินเฮดสูงผิวเกรียมไหม้แดดทาบการ์ดกุญแจประตูห้อง เสียงสัญญาณดังปี๊ปสั้นๆแสดงสถานะปลดล็อค จังหวะที่เปิดประตูแสงสีส้มสบายตาสว่างพรึบได้ยินเสียงลมจากเครื่องปรับอากาศเริ่มทำงานโดยอัตโนมัติ
" ..เข้ามาดิ" นายร้อยตำรวจหนุ่มยิ้มเรียกหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้อง
"แป้งยืนอยู่หน้าห้องตรงนี้แหละ.."
"พี่ว่าแป้งเข้ามาเถอะ เดี๋ยวรปภ.เค้าเห็นกล้องมันจะแปลกๆ"
"ชึ้บ.. " แป้งทำท่าเดินย่องผ่านกรอบประตู "เงินเดือนเยอะนักเหรอซื้อซะคอนโดหรูเชียว"
"พี่อยากให้มันดูดีๆมีมาตรฐานปลอดภัยหน่อย ยังไงแป้งก็แวะมาดูแลเก็บกวาดทำความสะอาดด้วย อ่ะ นี่กุญแจ" เขายื่นการ์ดกุญแจให้แป้งเก็บไว้หนึ่งใบ
"เดี๊ยววว เดี๋ยว..!! สต็อปก่อน กุญแจอะไรยังไงเอามาให้แป้งทำไม"
"..พี่ซื้อห้องนี้ไว้เป็นของขวัญวันที่แป้งเรียนจบ อยู่ที่บ้านมีแม่พี่คอยทำให้แต่นี่ห้องเราเราก็ต้องช่วยกันทำเอง"
"ห้องของเรา ฮึ ตลกแระ.. บ้านแป้งก็กว้างขวางดีอยู่แล้วจะถ่อมาอยู่คอนโดทำไม"
"อ้าว ก็ตัวเองเคยบอกไม่ใช่เหรอว่าอยากจะมีที่มาทางเป็นของเราเอง"
"เหรอ..เคยพูดงั้นด้วยเหรอ สงสัยตอนนั้นทะเลาะกับแม่มั้ง"
"ปิดประตูด้วยดิ" ผู้หมวดหนุ่มมองน้องสาวคนสนิทที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าประตู
"เปิดไว้ไม่ได้เหรอปิดทำไมอ่ะลมเย็นดีออก"
"พี่ก็จะได้บอกร้อยเวรสอบว่าแป้งเป็นคนปิดประตูเอง ใครเป็นคนปิดประตูรูปคดีสำนวนมันจะออกมาต่างกัน"
"โหย.. ทุเรศเลยพี่เอ้" น้องสาวทำท่าจะเดินออกจากห้อง
"เห้ย เดี๋ยว!!นี่ก็ .. พี่พูดเล่น ก็เปิดแอร์อยู่แล้วจะเปิดประตูทิ้งไว้ทำไมล่ะ" ร้อยตำรวจหนุ่มหัวเราะเบาๆทำเป็นขำกลบเกลื่อน เขารู้ดีว่าที่แป้งไม่ยอมเดินเข้ามาในห้องนั้นหมายถึงอะไรเพราะเอาเข้าจริงๆนาทีนี้หัวใจของเขาเองก็เต้นแรงตื่นเต้นไม่แพ้กัน ทั้งที่เพิ่งผ่านหลักสูตรจู่โจมทำลายใต้น้ำที่ว่ากันว่าเป็นที่สุดแห่งความหฤโหดกดดัน แต่เมื่ออยู่สองต่อสองในที่รโหฐานกับหญิงสาวที่เขาแอบหลงรักเธอมาตลอดชีวิต นายร้อยตำรวจหนุ่มแทบจะครองสติยั้งตัวเองไว้ไม่อยู่
"แล้วนี่ทำไมเป็นแผลถลอกปอกเปิกไปหมดแบบนี้ล่ะ" แป้งเอื้อมมือไปลูบแผลที่คิ้วของพี่ชายคนสนิทเบาๆ
"ก็เนี่ย ถึงได้ชวนมาช่วยทำแผลให้หน่อย" พี่เอ้ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาทำท่าจะถอดเสื้อยืด
"หยุดเลย.. !! ถ้าจะถอดเสื้อนะแป้งกลับล่ะ"
"อะไรอ่ะ ก็นี่ไงแผลเต็มตัวเต็มหลังเนี่ย ถ้าไม่ถอดเสื้อแล้วจะทายายังไงอ่ะ"
"..แบบนี้มีแผนชัวร์.. พี่เอ้อ่ะ แล้วทำไมไม่ไปโรงพยาบาลให้เค้าทำให้"
"ไปมาแล้วก็เค้าให้ยามาทาเนี่ย พี่ทาเองที่หลังไม่ถึงนี่หว่า"
"แล้วทำไมไม่ให้ทาที่บ้านอ่ะ"
"ให้ทาที่บ้านคุณแม่แป้งก็เห็นดิ ไหนจะแม่พี่อีก" ผู้กองเอ้ยื่นหลอดยาให้น้องสาวนักศึกษา
"พี่เอ้ก็ให้ป้าแจ่มทาให้สิ" เธอโบ้ยชื่อแม่แท้ๆของผู้กองหนุ่ม ป้าแจ่มเป็นคนรับใช้ของครอบครัวอยู่กันมานานานช่วยเลี้ยงแป้งตั้งแต่แรกเกิด
"ตกลงยังไงแป้งก็จะไล่ให้พี่ไปหาคนอื่นช่วยทาให้ใช่ป่ะ" ผู้กองเอ้ใช้ท่าไม้ตาย "แบบนี้น้อยใจนะ"
"แป้งบอกว่าให้ป้าแจ่มทาให้ ฟังไม่ได้ศัพท์เองแล้วยังมาทำเป็นน้อยใจ แม่ตัวเองแท้ๆคนอื่นที่ไหนล่ะ ฮึ.."
ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องสาวเห็นแผ่นหลังกำยำกล้ามเนื้อนูนชัดของผู้กองหนุ่ม เธอกับเขาแทบจะเรียกว่าโตมาด้วยกันเลยก็ว่าได้ เพิ่งจะห่างกันไปครั้งละนานๆก็ช่วงหลังที่พี่ชายขอย้ายลงพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้
นึกถึงตอนเป็นเด็กที่พี่เอ้โดนป้าแจ่มตีเพราะยอมรับผิดแทนน้องสาวเรื่องทำกระถางแตก เขาบอกว่าถ้าจะดูแลเธอได้จะต้องเป็นอะไรสักอย่างที่มันสูงส่งกว่าการถูกเรียกว่าลูกคนรับใช้ วันที่คว้าดาวมาประดับบนบ่าคือคำยืนยันว่าเขาอยากจะดูแลเธอให้ได้จริงๆ ครอบครัวของน้องสาวก็ไม่เคยนึกรังเกียจเรื่องฐานะชาติกำเนิด กลับยิ่งส่งเสริมคอยให้กำลังใจว่าที่ลูกเขยด้วยซ้ำ
"แล้วนี่ทำไมจะต้องไปฝึกอะไรแบบนี้ด้วยอ่ะ มันโหดไปป่ะเนี่ยนี่มันรอยโดนเฆี่ยนโดนตีชัดๆ" แป้งแกะผ้าก๊อซปิดแผลออกเอานิ้วจิ้มเบาๆ "รอยนี้เหมือนโดนอะไรร้อนๆจี้เลย"
"รังเกียจเหรอ"
"ปล่าว ไม่ได้รังเกียจ แต่มัน.. ยึ๋ยๆอ่ะ ขนลุก"
"มันเป็นหนองจนเน่า ..เน่าจนจะแห้งแล้วเนี่ย"
"เค้าห้ามหาหมอเหรอ นี่ถ้าฝึกตายได้เหรียญกล้าหาญป่ะเนี่ย" น้องสาวซับน้ำเหนียวที่ยังซึมออกมาจากแผลที่ใกล้จะแห้ง "เจ็บมั้ย"
"เจ็บ"
"สมน้ำหน้า" แป้งแกล้งทายาแรงๆ สังเกตุรอยถลอกแดงไหม้แดดเผายับเยินไปทั้งแผ่นหลัง "นี่ถ้าป้าแจ่มเห็นเข้าจะว่าไง"
"นี่แป้งเรียนจบแล้วใช่ป่ะ" ผู้หมวดหนุ่มถาม
"อื้ม.. ก็วันนี้เพิ่งไปทำเรื่องจบ"
"งั้นวันนี้ก็ใส่ชุดนักศึกษาวันสุดท้ายแล้วดิ"
"อืม.. พรุ่งนี้จะออกไปหางานทำแล้วเนี่ย"
"เพื่อนแป้ง..ผู้ชายคนนั้นที่สนิทๆกัน"
"นนท์น่ะเหรอ.. ทำไมอ่ะ"
"อืม.. พี่ไม่ชอบเลย หึงอ่ะ เข้าใจมั้ย" หมวดเอ้รับหลอดยาคืน
"หึงนนท์อ่ะนะ.. " แป้งหัวเราะพูดลอยๆ "ถ้าหึงไอ้นนท์นะ แป้งว่าคนอื่นยังน่าหึงกว่าอีกพี่เอ้ไม่เคยเห็นเอง"
"โห.. มานี่เลย!!" ผู้กองหนุ่มโอบรวบเอวน้องสาวก้มลงสูดลมหายใจจากพวงแก้มเนียนขาวหนึ่งฟอดใหญ่ไม่ให้เธอตั้งตัว "ไอ้พี่เอออออเอ้..." แป้งจิกหยิกสวนจนเขาต้องคลายวงแขน "เจ็บนะแป้ง!!"
"มีแผนจริงๆด้วยถึงได้ชวนแป้งมาดูห้อง!! เดี๋ยวแยกกันกลับบ้านเลยกลับแท็กซี่เองเลยพี่เอ้อ่ะ"
"อ้าว.. ก็ไหนบอกพี่ว่ายอมให้กอดได้"
"กอดได้บ้าาางงง.. ไม่ใช่กอดพร่ำเพรื่อ..แล้วไอ้หอมแก้มนี่คืออะไร นี่ถือว่าผิดกฏครั้งที่หนึ่งแล้วนะ"
"มานี่เลย" ผู้หมวดหนุ่มดึงสาวคนรักให้ทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มซ้อนในอ้อมกอดของเขา
"ที่พี่ไปฝึกหรือที่ลงใต้ก็เผื่อมันจะได้ขึ้นเร็วๆ เป็นนายพันแล้วแป้งแต่งงานกับพี่นะ"
"ถ้าจะแต่งนะแต่งตอนนี้เลยก็ยังได้ไม่เห็นจะต้องไปเสี่ยงอะไรขนาดนั้นเลย ตอนนั้นก็โดนจนต้องเข้าโรงพยาบาลไปทีนึงแล้วไม่ใช่เหรอ นี่ก็ยังจะกลับไปอีก"
"ตอนที่ฟื้นขึ้นมาในรถพยาบาลพี่คิดถึงแป้งกับแม่มากที่สุดเลย รู้ว่าตัวเองกลัวตาย กลัวจะไม่ได้เห็นหน้าแป้งอีก"
"ตามใจเถอะ แต่แบบมีธงชาติคลุมกลับมาไม่เอานะ"
"มันคือหน้าที่ ถ้าไม่กลับลงไปทำแล้วใครจะทำ ลูกน้องมันเห็นเรากลับไปมันก็มีกำลังใจไปไหนไปกัน" หมวดเอ้แหงนมองไฟเพดาน
"แต่งตอนนี้เลยได้จริงดิ แค่หอมแก้มยังโดนหยิกซะเขียว"
"หอมดิ"
"ไม่ผิดกฏแล้วเหรอ"
"เออ เรียนจบแล้ว ..เพิ่มซิลลิ่งเป็นให้หอมแก้มได้" หมวดเอ้รีบหอมฟอดใหญ่ซุกไซร้จนนอกสาวร้องว่าให้หยุดก่อนเพราะขนลุกไปหมดแล้ว
"แล้วหอมหน้าผากได้ป่ะ"
"ได้.. แถม" ลูบเรือนผมนิ่มเย็นสีดำขลับของน้องสาวจอมต่อปากต่อคำแล้วผู้หมวดหนุ่มอยากจะขย้ำย่ำยีรวบรัดเสียให้สิ้นเรื่องอย่างไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหม จะได้จากไปทำงานแดนไกลอย่างไร้กังวล
"ไม่เอาดีกว่า เค้าขอเปลี่ยนไม่เอาหอมหน้าผากแล้วได้ป่ะ"
"เปลี่ยนเป็นอะไรอ่ะ" น้องสาวตาพริ้มถาม
"ขอเปลี่ยนเป็นกระดุมสองเม็ด"
"อีเลวววว.." แป้งจิกหยิกซ้ำที่เดิมจนหมวดเอ้ร้องดังสะดุ้งโหยง "ไอ้หื่นนนนนนน"
"พอ.. พอแล้วโว้ยย โอ้ย!! หยอกก็ไม่ได้" เขาคว้าแฟนสาวในชุดน้กศึกษามากอดกระชับแนบแน่นกว่าเดิม ถึงวงแขนของเขาจะสัมผัสกับหน้าอกหน้าใจของเธอบ้างแต่น้องสาวก็ปล่อยผ่าน
"ตอนฝึกนะ.. ไม่ว่าจะโดนหนักแค่ไหนจะเหนื่อยยังไงพี่ก็แค่คิดถึงแค่หน้าแป้ง แล้วพี่ก็จะผ่านมันไปได้ทุกครั้ง"
"เวอร์.."
"จริง สำหรับพี่ แป้งเป็นเหมือนยาแก้ไข้แก้ปวดหัวปวดท้องแก้ร้อนแก้หนาวแก้ได้สารพัดโรคเลยนะ อยู่ตรงนั้นมันไม่มีอะไรเลยไงนอกจากกำลังใจที่ยังเหลือ"
"โคตรเวอร์ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว" น้องสาวจัดผมขวยเขิน
"แต่.. ก็ยังมีที่แก้ไม่ได้อยู่สองอย่าง สองอย่างนั้นคืออะไรรู้มั้ย" เขายิ้มสบตา
"อืม.. แป้งไม่ถามนะไม่สงสัยไม่ได้รู้" สาวน้อยในชุดนักศึกษารู้ทันว่าพี่ชายจะปล่อยมุข
"โธ่.. ก็ถามหน่อยดิ แก้ไม่ได้อยู่สองอย่าง"
"ไม่ถาม ลามกแน่นอน"
"ลามกอะไรไม่ซักหน่อย"
"อ่ะ แค่นึกถึงหน้าแป้งก็ช่วยบรรเทาได้สารพัดโรค แต่ถึงกระน้านนน.. ก็ยังมีที่แก้อะไรไม่ได้อยู่สองอย่าง.. อะไรน้าาาา อยากรู้เหลือเกิ๊นนน..." น้องสาวเบะปากมองบน
"แก้บนกับแก้ล่าง"
"โหย..อีชั่ว!! ไอ้พี่ทุเรศ"
"ผู้หญิงที่พี่หลงรักมานานแสนนานกำลังอยู่ในอ้อมกอด ที่นี่ไม่ใช่ที่บ้าน นี่มันคือห้องของเราสองคนที่ไม่ต้องคอยหลบหรือเกรงใจ" มือของผู้หมวดหนุ่มค่อยๆดึงชายเสื้อนักศึกษาของน้องสาวออกนอกขอบกระโปรง
"พี่เอ้.. " แป้งเรียกเสียงเบาเตือนเขา
"พี่กลัวว่าเสื้อแป้งจะเปื้อนน่ะ ขอกอดข้างในนะ.." สองมือของหมวดเอ้ลูบไล้เลื่อนผ่านแผ่นเนื้อเนียนสำรวจโลกมหัศจรรย์ภายในเสื้อนักศึกษาสีขาวบริสุทธิ์
"พี่เอ้.. " แป้งได้แต่เรียกชื่อแต่ไม่ห้ามปราม ตอนที่นิ้วมือสากๆของเขาป้วนเปี้ยนอยู่แถวขอบยกทรง "พี่เอ้.. แป้ง"
"แป้งไม่ต้องห่วง ปล่อยสบายๆ..ไม่มีอะไรหรอก พี่ขอแค่กอดให้หายคิดถึงแป้งอยู่นิ่งๆแป๊ปนึงนะ" จมูกขอเขาซุกไซร้สูดดมกลิ่นน้ำหอมบางๆไปตามซอกคอขาว น้องสาวตกใจมือไม้เกร็ง
"อืม.. อ่าห์ อึ๊!!.. " แป้งหายใจหนักบิดตัวสะดุ้งตอนที่ปลายนิ้วของเขาสอดแทรกมุดลอดเข้าจู่โจมปลายถันอย่างไม่ทันตั้งตัว
"ขอชื่นใจพี่แค่นี้แหละเดี๋ยววันมะรืนนี้ก็ต้องลงใต้แล้ว นะ" เสื้อยกทรงถูกดึงเลิกขึ้นไปสองเต้าสาวเนื้อนมแน่นลอยคว้างไม่มีอาภรณ์ใดปิดกั้นปล่อยให้สองมือของหมวดเอ้บีบเคล้นซุกซนได้สะดวกตามใจ
"อะ อ่าห์.. อื้มมม" แป้งหลับตาพริ้มหอบหายใจหนักๆรับสัมผัสแรกแห่งความเสียวซ่าน หัวนมสีน้ำตาลแข็งตัวสู้ปลายลิ้นขยายใหญ่เท่าปลายนิ้วก้อย เธอหลับตาพริ้มสูดหายใจแรงบิดเนื้อตัวเกร็งกระตุกตอนปลายลิ้นสากของผู้หมวดหนุ่มบดเชี่ยคลึงชิมรสหวาน
"เดี๋ยวหยุดไม่ได้นะพี่เอ้" แป้งยังฝืนไว้ไม่ปล่อยใจให้เต็มร้อย
"แป้งบอกให้หยุดตอนไหนพี่ก็จะหยุด แล้วแต่แป้งนะ" เขายังซุกไซร้ง่วนกับภาระกิจบนยอดภู
"ก็นี่ไง กำลังบอกให้หยุดอยู่เนี่ย"
"เดี๋ยวสิ อีกนิดนึงนะ"
"อืม.. อ๊อย. อื๊..."
มือของผู้กองหนุ่มสอดเข้าไปใต้กระโปรงพลีทลูบไล้เรื่อยไล่ไปตามขอบกางเกงชั้นในเนื้อผ้านุ่มเนียนนิ้วหมุดหมายคือพื้นที่ชุมน้ำชื้นแฉะฉ่ำโอเอซิสกลางทะเลทรายแห่งอารมณ์ หมวดเอ้ลากปลายนิ้วขึ้นลงสลับกับคลึงวนเน้นๆจุดกระสันตามที่จ่ากองร้อยพร่ำสอน น้องสาวหลับตาพริ้มยิ่งเธอบิดตัวกระตุกเกร็งหมวดเอ้ก็ยิ่งได้ใจรัวลิ้นเร่งจนสาวนักศึกษาหอบหายใจถี่
"อื้ม.. .. ซื้ดดด อ่าห์ห์.. อื้มม.. " เธอหลับตาพริ้ม
"น้ำเต็มเลย ถอดนะ"
"ถอดเดี๋ยวมันหยุดไม่ได้นะ อื้มมม.."
"หยุดได้สิ แป้งบอกให้หยุดเมื่อไหร่พี่จะหยุดทันทีเลย" แฟนสาวนักศึกษารักษาอาการไม่อยู่เผลอครวญครางชุดใหญ่ กับสัมผัสเสียวครั้งแรกที่พี่ชายคนสนิทสอนให้รู้จัก และแป้งก็ได้รู้ว่าช่วงเวลาที่เธอจินตนาการมาตลอดมันเสียวซาบซ่านคุ้มค่ากับการรอคอย เขาจูบกับเธอดูดดื่มเนิ่นนาน ซึ่งแป้งชอบมันมากๆ
พลห้านิ้วกองหน้ามุดตัวลอดใต้แนวตะเข็บกาเกงในลัดเลาะเข้าฝ่าดงพุ่มไรขนบางอ่อนนุ่มละมุนมือแทรกตัวเข้ายึดที่มั่นในร่องรอยแยกชื้นฉ่ำแฉะด้วยธารน้ำจากสวรรค์ จู่ๆแป้งก็ลุกขึ้นยืนชิงตัดจังหวะว่าวตกเงิบกันทั้งกองพัน
"หยุด!! ขนลุกไปหมดแล้วเนี่ย" น้องสาวยืนกลัดกระดุมทั้งยังไม่ได้สวมยกทรง
"หยุดได้ จริงๆ" เขาดึงเธอเข้ามาจูบดูดดื่มแลกปลายลิ้น
"จะหยุดได้ไง นี่อย่าบอกนะว่าแอบซื้อถุงยงถุงยางไว้ด้วย ถ้าแบบนั้นแป้งโกรธจริงๆนะ"
"หยุดได้สิ ถึงแม้ตอนนี้พี่อยากรวบรัดแป้งใจจะขาดอยู่แล้ว แต่"
"แต่.."
"แต่จู๋มันเป็นเชื้อรา" ผู้กองเอ้ยอมบอกเหตุผลหลังจากนิ่งเงียบตัดสินใจอยู่พักนึง
"ห่ะ.. อะไรนะ"
"เชื้อรา .. เป็นผื่นแดงตุ่มๆคันๆอ่ะ"
"เชื้อราอะไร โรคผู้หญิงรึเปล่านี่ไปเที่ยวอะไรแบบนั้นมาใช่มั้ย!!"
"เที่ยวบ้าอะไรมีแต่ลูกปืนปลิวว่อนขนาดนั้น"
"แล้วจะเป็นเชื่อราได้ไงถ้าพี่เอ้ไม่ได้ติดมาจากคนอื่น หรือว่าติดจากผู้ชายด้วยกัน!!"
"บ้าแล้ว เชื้อราอ่ะ ยังไงดีวะ .. สังคังอ่ะ แป้งเคยได้ยินมั้ย"
".. พุทธังทำมังสังคังเงี้ยเหรอ" แป้งทำหน้านึก
"บ้า!! นั่นมันพุทโธธัมโมสังโฆ"
"ใส่เกงในตัวเดียวเป็นสิบๆวันเดี๋ยวก็เปียกเดี๋ยวก็แห้งอยู่อย่างนั้นมันอับชื้นก็เป็นดิ" ผู้หมวดหนุ่มส่ายหน้า
"เสริชดูจากเน็ตดีกว่า" สาวชุดนักศึกษานั่งคร่อมตัวแฟนหนุ่มไว้ กดโทรศัพท์มือถือไปด้วย "อี๋.. เค้าบอกว่าสาเหตุเกิดจากความสกปรกหมักหมม"
"ถึงบอกว่าหยุดได้ไง มานะ มาต่อ" หมวดเอ้ลุกขึ้นโน้มตัวเธอ
"แล้วถ้าเกิดแป้งเองเป็นฝ่ายหยุดไม่ได้ขอไม่ให้พี่เอ้หยุดล่ะ" หมวดเอ้ยังไม่ทันจัดการกับสองเต้าโนบราตรงหน้า
"ก็ต้องหยุดอ่ะ แป้งเห็นรูปเมื่อกี๊ใช่ป่ะ ของพี่อ่ะน่าเกลียดหนักกว่าเยอะยังไงคงทำอะไรแป้งไม่ได้ไปอีกพักใหญ่ๆเลยอ่ะ ไม่ต้องห่วง"
"ขอดูได้ป่ะ"
"บ้า ไม่เอา.. " พี่เอ้ทำท่าจะถอยหนี
"น่า ดูนิดนึง" แป้งคลานสี่ขาคืบตัวตาม
"แป้ง!! บ้า ไปไกลๆเลย" เขารู้สึกเหมือนโดนล็อคจับกุมจากน้ำหนักที่โถมลงมากดที่หัวไหล่หมายใจให้ผู้กองเอ้ยอมนอนนิ่งๆ
"ถ้างั้น..เอายามา แป้งทายาให้"
"ไม่เอา ไม่ต้องมายุ่งเลยไปใส่เสื้อดีๆเลยไป จะกลับแล้ว"
"ทายาให้แบบนอกกางเกงในก็ได้นะ" น้องสาวคนสนิทยื่นข้อเสนอ
"ยังไง"
"ก็ไม่ต้องถอดกางเกงในไง"
"เห่ย!! เอาจริงดิ" หัวใจของผู้หมวดหนุ่มแทบจะทะลุออกมาเต้นข้างนอก
"มา แป้งถอดให้ เรื่องมากจริงพี่เอ้นี่"
น้องสาวชุดนักศึกษาบังคับถอดเข็มขัดของผู้หมวดหนุ่มรูดซิปดึงกางเกงสแล็คออกเห็นเป็นรูปเป็นลำท่อนเขื่องอัดแน่นอยู่ภายใต้กางเกงในผ้ายืด น้องสาวปากคอแห้งผาก
"ทายาแบบนี้มันก็เลอะเกงในสิ"
"ก็ทามือเปล่าแบบไม่ต้องใช้ยาสิแค่ลูบๆ ไหนว่าแป้งรักษาโรคได้ทุกชนิดไง" มือของเธอลูบไปบนท่อนเนื้อลำเขื่องที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ ถึงท่าทางจะดูเก้ๆกังๆแต่เขาสัมผัสได้ว่าอินเนอร์ของเธอมาเต็ม ผู้หมวดหนุ่มกุมมือแฟนสาวนำทางสอนให้เธอบีบมันเบาๆ
"เห้ย!!" เพลินได้สักพักก็รู้สึกเหมือนกางเกงในกำลังจะโดนดึงออก
"ขี้หวงจังว่ะ งั้น.. แลกกันดูกับของแป้งเอามั้ย" แฟนสาวสุดน่ารักในชุดนักศึกษาที่เขาจะได้เห็นเธอใส่เป็นวันสุดท้ายเปิดกระโปรงให้เห็นกางเกงในสีฟ้าอ่อน
"จริงดิ.."
"เดี๋ยวให้พี่เอ้ถ่ายรูป แต่ห้ามถ่ายให้เห็นหน้านะ!!"
"เดี๋ยวๆ.. ยังไงเนี่ยเคลียร์ก่อน ถ่ายอะไรยังไง" ผู้หมวดหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นนั่งฟังดีๆ
"ก็ลงใต้คราวนี้พี่เอ้จะได้เอาไว้ช่วยตัวเองเผื่อตอนมีอารมณ์ไง จะได้ไม่ต้องไปเที่ยวเดี๋ยวติดโรคหรือว่าไปดูรูปโป๊คนอื่น"
"เห้ย!! เอาดิ เอาๆ"
"แต่แป้งขอดูของพี่เอ้ก่อนนะ"
แฟนสาวนักศึกษาถอยตัวลงไปนั่งที่พื้นก้มหน้าลงต่ำ เธอแหงนสบสายตาหนุ่มคนรักอีกครั้งข้อความในดวงตาคู่นั้นฉ่ำเยิ้มน้ำตาเป็นประกายคล้ายส่งรหัสสัญญาณให้เขารู้ว่า ผู้หญิงที่เรียบร้อยน่ารักในสายตาของเขาตลอดมาอย่างเธอสามารถทำอะไรให้เขาได้บ้าง เจ้าหญิงแสนสวยมอบจุมพิศแรกในชีวิตของเธอให้แก่เจ้าชายหนอนยักษ์ เธอบรรจงจูบอย่างเนิบช้าอยากหยุดตัวเองดั่งเข็มนาฬิกาที่ไม่ขอเดินทางไปไหนต่ออีกแล้ว ผู้กองเอ้เป่าปากพรวดหลับตาเกร็งซิกแพ็ครับสัมผัสเสียวจนน้ำรักแทบพุ่งกระฉูดคากางเกงใน ดีว่าน้ำอดน้ำทนยังดีกลั้นใจไว้ได้ไม่ต้องเสียฟอร์มเสียหน้ามากไปกว่านี้
"ไม่รังเกียจเหรอ"
"ก็พี่เอ้ไปลำบากต้องเป็นแบบนี้เพื่อแป้ง ถอดออกนะเดี๋ยวทายาให้"
"เห้ย.. เดี๋ยว มันทุเรศนะขนาดพยาบาลเห็นยังเหวอเลย เสียคนเลยอ่ะ"
"นะ แล้วเดี๋ยวค่อยดูของแป้งแลกกัน"
"เห้ย!! เดี๋ยวดิ ขอพี่ทำใจแป๊ปนึงก่อน"
"อืม เล่นตัวเกิ๊นนนน ถ้างั้นไม่ดูแล้วก็ได้" อยู่ดีๆแฟนสาวก็เปลี่ยนใจลุกขึ้นยืนจัดระเบียบเสื้อผ้าชุดในชุดนอกให้เข้าที่
"อ้าว.. เดี๋ยวดิ มาดิ แป้ง โธ่..นี่ไงให้ดูแล้ว"
"ก็ตอนนี้ไม่อยากดูแล้ว.. ป่ะ กลับบ้านกันเถอะป้าแจ่มแกงอะไรน๊าาาคิดแล้วหิว เดี๋ยวแป้งลงไปรอที่จอดรถนะ"
"เห้ย.. แล้วที่จะให้พี่ถ่ายรูปอ่ะ"
"ก็ไม่ได้แลกแล้วไงก็ไม่ต้องถ่าย ไปเหอะพี่เอ้เย็นแล้วเดี๋ยวแม่ด่า" สาวคนรักชุดนักศึกษาสะบัดจัดผมเผ้ายิ้มน่ารักให้ตัวเองในกระจกโต้ะเครื่องแป้ง
"แกล้งพี่เหรอ" ผู้กองหนุ่มส่ายหน้าลุกขึ้นใสเสื้อกางเกงให้เรียบร้อย
"ไปเหอะ"
"งั้นพรุ่งนี้เรามาทำแผลที่นี่อีกนะ"
"พี่เอ้ก็ให้ป้าแจ่มทำให้ที่บ้านเลยสิ ต้องมาที่นี่ทำไม"
"มีบ้านของเราแล้วเราก็ต้องมาสิ พี่จะให้แป้งทายาตรงนั้น" หมวดเอ้จับข้อมือเล็กๆของแฟนสาวมาแหมะไว้ที่เป้ากางเกงของตัวเอง ตอนนี้มันอ่อนหงอยกระจ้อยร่อยไม่ได้ผงาดแข็งเป็นแท่งเป็นลำอย่างเมื่อกี๊
"ทุเรศเลยใครมาก็บ้าแล้ว เดี๋ยวนี้ทำตัวอันตรายสุดๆพี่เอ้อ่ะ ไม่น่าไว้ใจแล้ว"
"อันตรายบ้าอะไร ใช่ว่าพี่จะทำอะไรได้"
"นั่นดิ แล้วพี่เอ้จะแกล้งชวนแป้งทำไม มาก็ทำอะไรไม่ได้"
"ก็มานัวเนียกอดกันไง มาแต่เช้าเลยนะ ถึงตรงนั้นจะยังไม่พร้อมแต่ก็ยังมีอีกตั้งหลายอย่างที่พี่ทำให้แป้งได้"
........
กลางดึกระหว่างทางนั่งรถตู้ราชการลงใต้ ผู้กองเอ้รู้สึกตัวตื่นเพราะสัญญาณสั่นเตือนข้อความเข้า
love love love <=^-^=>""
ดูแลตัวเองรักษาตัวเองให้ดีๆให้ปลอดภัย ได้เป็นนายพันเมื่อไหร่แล้วมาขอเค้าแต่งงานด้วยนะ ระหว่างนี้เค้าจะดูป้าแจ่มให้ไม่ต้องห่วง
รักมากค่ะ จุ๊บจุ๊บ
ps. แป้งเซลฟี่รูปเอาไว้ให้ดูเล่นๆแก้เหงา ถ้าหลุดหรือมีใครเห็นไอ้พี่เอ้ตาย..!!❤‧:❉:‧ .｡.:*･❀●•♪. (￢＿￢メ) づ~~♡ (◡‿◡❀)
ชื้บบบ.. บ๋ายบายจ้ะ
....................
หยุดจริงนะผู้กอง
ลูกเล่นผู้หมวดเยอะจัง
พุธธังทำมันทั้งสังคังเล้ยยยยย งุงิๆ
เป็นเรื่องยาวไหม