ตอนที่ 1 https://xonly8.com/index.php?topic=232545.0
ตอนที่ 3 https://xonly8.com/index.php?topic=232974.75
....................
"ถ้าเปลี่ยนโลกนี้เป็นผู้ชายใส่กระโปรงแล้วผู้หญิงใส่กางเกง ผู้หญิงจะชอบแอบมองกางเกงในผู้ชายไหม"
....................
ในโลกยุคที่เราให้การยอมรับนับถือคนที่เข้าสังคมเก่งพูดจาฉะฉานช่างพูดช่างคุยกล้าแสดงออก จนลามเลยหลงผิดคิดว่าคนที่ไม่ชอบเข้าสังคม คนที่ครุ่นคิดอยู่คนเดียวมีโลกส่วนตัวสูง คือความบกพร่อง
....................
มันเริ่มจากคำถามเล็กๆที่ฉันตัดสินใจเขียนบอกเล่าอาการผิดปกติของตัวเองในอินบ๊อกซ์เพจเฟสบุ๊คของจิตแพทย์หญิงท่านหนึ่ง คุณหมอสอบถามอาการเพิ่มเติมพร้อมกับชักชวนให้ฉันหาโอกาสไปพบที่โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังย่านสุขุมวิทเพื่อเข้ารับการตรวจวินิจฉัยอย่างละเอียดโดยเครื่องมือทันสมัยวิเคราะห์ผลได้ละเอียดเที่ยงตรงในระดับนาโน
สองอาทิตย์เต็มๆที่ฉันตกเป็นทาสความคิดจิตตกอยู่ในห้วงความวิตกกังวล นั่งทบทวนสิ่งที่ตัวเองอยากแล้วยังไม่ได้ลงมือทำ เพิ่งรู้ว่ากินไม่ได้นอนไม่หลับนั้นมันเป็นอย่างไรกลัวตายแล้วก็ปลอบตัวเองให้ปลงชีวิตแล้วก็กลัวตายอีกซ้ำไปซ้ำมา ค่าใช้จ่ายในการรักษาคงจะมโหฬารบานตะไททำประกันสุขภาพเพิ่มอีกสักฉบับดีไหมหลับแล้วก็ตื่นขึ้นมาเริ่มคิดใหม่ เปิดยูทิ้วบ์ใส่หูฟังคลิ๊กเพลงไฟนอลเคาท์ดาวน์(The Final Countdown-Europe-1986)นับถอยหลังถึงวันนัดหมายฟังผลตรวจ
"มีประกันสุขภาพไหม .." คุณหมอสาวใหญ่วัยเกษียณยิงคำถามแทงใจดำ
"มีฉบับนึงค่ะ กำลังติดต่อทำเพิ่มอีกฉบับ" ฉันตอบเสียงสั่น
"เปล่าหรอก พอดีค่าตรวจมันแพงถ้าหนูมีประกันจะได้ช่วยแทงเป็นค่ารักษา"
"เอ่อ.. เท่าไหร่คะ"
"เกือบสี่หมื่น.. ถ้ามีประกันก็โอเค" นั่นไง นึกถึงคำเตือนที่หลายคนย้ำว่าฉันควรตรวจซ้ำที่โรงพยาบาลอื่นอีกอย่าเพิ่งปลงใจเชื่อ นี่แค่ค่าตรวจยังสี่หมื่นค่ารักษามิปาไปห้าหกแสนเหรอ
"ค่าตรวจมันแพงเพราะต้องส่งข้อมูลให้แพทย์เฉพาะทางด้านต่างๆวินิจฉัยยืนยัน เคสของคุณหมออยากจะให้ผลของมันออกมาอย่างไม่ต้องมีข้อกังขาใดๆอีก" คุณป้าหมออ่านแฟ้มร่ายยาว
"สรุปว่าหนูเป็นอะไรกันแน่คะ แล้วมันร้ายแรงขนาดไหน" ฉันถามเสียงสั่น
"ในชั้นแรกเราคิดว่าคุณเป็นมะเร็ง"
"มะเร็ง..!!" ฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเปลี่ยนรูปร่างคล้ายขี้ผึ้งกำลังหลอมละลาย น้ำตารื้นเอ่อคลอเบ้า
"ผลจากซีทีสแกนพบก้อนเนื้อมีขนาดโตผิดปกติ ตอนแรกเราคิดว่าคงจะต้องตัดชิ้นเนื้อเพื่อไปตรวจอย่างละเอียด"
"เอ่อ.. ขอหนูตัดสินใจเรื่องการรักษาก่อนได้ไหมคะ" ฉันคิดถึงการตรวจซ้ำที่โรงพยาบาลอื่นและถึงอย่างไรก็คงไม่เข้ารับการรักษาที่นี่แน่นอน
"แต่จากผลเลือดที่มันยังขัดแย้งกันอยู่จับต้นชนปลายพิจารณาแล้ว.. หนูอาจเป็นเคสที่ลึกกว่าคือพบเจอได้เพียงหนึ่งในล้านคนเท่านั้น ..หนึ่งในล้าน" คุณป้าหมอขยับแว่นเหลือบมองฉันที่กำลังสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลเป็นทางอาบสองแก้ม
"และนี่คือภาพตัดขวางของก้อนเนื้อที่โตผิดปกติแสดงผลโดยเครื่องซีทีสแกน พบว่าเมื่อเราใส่กระแสไฟฟ้าอ่อนๆเพื่อกระตุ้นก้อนเนื้อที่ว่านี้มันก็ยังจะสามารถอ่อนแข็งหดขยายตัวได้ประมาณยี่สิบเปอร์เซนต์" คุณป้าหมอกดเมาส์คลิ๊กเปลี่ยนภาพก้อนเนื้อตัดขวางในจอคอมพ์ วินาทีนี้ฉันไม่ได้แม้แต่สนใจจะมองมันเลย
"สรุปว่าหนูเป็นมะเร็งใช่ไหมคะ!!" ฉันกลั้นใจถาม อยากจะเดินออกจากห้องตรวจนี้ไปสักที
"เปล่า .. ใครบอก หมอไม่ได้บอกว่าหนูเป็นมะเร็งนะ"
"ก็เมื่อกี๊หมอเพิ่งบอกอยู่หยกๆว่าต้องตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ" ฉันร้องไห้โวยวายไม่อายใคร
"หมอบอกว่าอ่านค่าเลือดแล้วไม่น่าใช่ ไม่ใช่ต้องตัดชิ้นเนื้อไปตรวจหนูใจเย็นๆฟังดีๆก่อนสิ!!"
"สรุปว่าหนูเป็นโรคอะไรกันแน่บอกมาตรงๆเลยดีกว่าค่ะ!!" สติของฉันใกล้จะแตก
"ก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง ที่เกริ่นว่ามันเป็นเคสหนึ่งในล้านเพราะอยากให้คนไข้ค่อยๆทำความเข้าใจ ซึ่งมันอาจจะอธิบายยากและทำใจยอมรับได้ยากถึงได้บอกให้ใจเย็นๆค่อยๆฟัง"
"สรุปหนูเป็นอะไรคะ.." ฉันฟุบหน้าลงกับโต้ะร้องไห้กระซิก
"คริสตอริสของหนูมีขนาดใหญ่ผิดปกติ.."
"อะ.. อะไรนะคะ" ฉันเงยหน้าถาม
"อืม.. ปุ่มคริสตอริสคือตำแหน่งที่อยู่ตรงส่วนบนสุดตรงที่แคมเล็กทั้งสองข้างมาบรรจบกัน ลักษณะเป็นก้อนเนื้อถูกห่อหุ้มด้วยชั้นผิวหนังบางๆโดยจะโผล่ออกมาเพียงส่วนปลายขนาดเล็ก" คุณป้าหมอขยายภาพโคลสอัพจิ๊มิ๊ของฉันอล่างฉ่างเต็มจอจอแอลอีดีติดผนังขนาดห้าสิบนิ้ว "หนูเห็นไหมว่ามันโตผิดสังเกตุ .. เนี่ย ปุ่มตรงเนี้ย" คุณป้าหมออุตส่าห์ลุกขึ้นเดินไปชี้ด้วยตัวเองเพราะกลัวฉันไม่เข้าใจ
"ลักษณะพิเศษของเจ้าก้อนเนื้อนี้คือมันแข็งอ่อนตัวได้ อธิบายง่ายๆคล้ายอวัยวะเพศชายที่ขยายขนาดแข็งตัวเมื่อถูกกระทบโดยสิ่งเร้า"
"คือหนูเริ่มงงแล้วค่ะ"
"ข่าวร้ายคือในกรณีแบบนี้แทบจะรักษาไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยการผ่าตัดหรือใช้ยา" คุณป้าหมอถอนหายใจ "อาจมีสมุนไพรบางชนิดที่ออกฤทธิ์ช่วยลดความกำหนัดหรือการฝึกทำสมาธิเพื่อฝึกฝนควบคุมจิตใจ"
"เบญจา.. เบญจา อยู่หน้าห้องรึเปล่าเชิญในห้องตรวจหน่อยค่ะ" ป้าหมอกดอินเตอร์คอมสื่อสาร เพียงอึดใจพยาบาลสาวรุ่นราวคราวเดียวกันก็เปิดประตูเดินเข้ามาเธอมองภาพจิ๊มิบนจอแล้วเหลือบหางตามามองฉัน "เบญจาถกกระโปรงขึ้นให้เห็นกางเกงในหน่อยซิ" พยาบาลสาวหน้าตาเลิ่กลั่กแต่ก็ยอมทำตามโดยดี ถึงแม้ทั้งห้องตรวจจะมีแต่เพียงผู้หญิงด้วยกันแต่พยาบาลเบญจาก็ยังมีท่าทีเขินอาย กางเกงในเนื้อผ้าบางเบาสีฟ้าอะร้าอร่ามปรากฏขึ้นตรงหน้า ฉันจับจ้องไปที่โหนกเนื้อนูนแทบไม่อยากกระพริบตา
"โอเคพอแล้ว ..เอ่อ เดี๋ยวยังไงช่วยเช็คเรื่องประกันสุขภาพของคนไข้ให้หมอด้วยนะ" พยาบาลสาวเอากระโปรงลงทำหน้างงๆรับแฟ้มแล้วเดินกลับออกจากห้องตรวจ
"ตอนนี้หนูงงไปกันใหญ่แล้วค่ะ.." ในสมองฉันกำลังหมุนติ้ว
"หมอกำลังพยามสาธิตให้ดูว่าในกรณีแบบเมื่อสักครู่คนส่วนใหญ่จะเกิดคำถามด้านศีลธรรมขึ้นมาในลักษณะฉับพลันทันทีแบบเห้ย!!อยู่ดีๆจะมาให้โชว์ของลับของหวงกันแบบนี้ได้ยังไง .. แต่ผู้ที่มีความผิดปกติในกรณีคริสตอริสโตอาจส่งผลกระทบต่อสมองและทั้งถูกกระตุ้นกลับโดยไฟฟ้าสมอง กลับไปกลับมาซ้ำๆ ความยั้งคิดผิดชอบชั่วดี ลามกจกเปรต ท้าทาย ผ่อนคลาย หรือแม้อาจถึงขั้นถึงจุดสุดยอดได้โดยไม่ต้องมีบุคคลที่สองเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยซ้ำ"
"เอ่อ..." ฉันพยามจับต้นชนปลายเรื่องราว
"หนูจำที่เขียนถามหมอทางเฟสบุ๊คได้มั้ย คำถามแรกเลย" คุณป้าหมอถาม
"หนูถาม..ว่า เอ่อ.." ฉันพยามนึก
".. ถ้าเปลี่ยนโลกนี้เป็นผู้ชายใส่กระโปรงแล้วผู้หญิงใส่กางเกง ผู้หญิงจะชอบแอบมองกางเกงในผู้ชายไหมคะ"
"นั่นล่ะ จิตใจมันคอยแต่จะไฝ่ไปในทางนั้น ต้องหัดควบคุมตัวเอง เล่นกีฬา เล่นดนตรี หรือหากิจกรรมที่เป็นประโยชน์อย่างอื่นอย่าปล่อยให้ตัวเองว่างมากจนเข้าสู่ภาวะฟุ้งซ่าน" คุณป้าหมออธิบาย
"แล้วต้องกินยาไหมคะ" ฉันถามพาซื่อ
"หมอไม่แนะนำให้กินยาในกลุ่มที่มีผลต่อจิตประสาทนะ พวกเหล้าก็ไม่ดี ใช้วิธีออกกำลังกายเล่นกีฬาหรือฝึกสมาธิจะดีกว่าในระยะยาว"
"แล้วกับร่างกายมันจะส่งผลร้ายยังไงคะ"
"จะว่าร้ายก็ร้ายนะมันคล้ายๆจะรูสึกสยิวขนลุกขนพองทั้งวัน ฝนตกลมพัดหมาเห่าใบตองแห้งอะไรก็สามารถกลายสภาพเป็นสิ่งเร้าได้หมด"
"สยิวทั้ง..วัน" ฉันตาลอยรำพึงนึกทบทวนอาการผิดปกติทางร่างกายของตัวเอง
"ไม่ใสกางเกงชั้นในก็พอช่วยได้ ลดการเสียดสี" คุณป้าหมอเปรย "แต่ต้องระวังเชื้อโรคอาจแปะแค่พวกแคร์ฟรีแล้วคอยระวังอย่าให้มันไปโดน"
"ใส่เป็นพวกซับในหรือบ๊อกเซอร์ได้ไหมคะ"
"ก็แค่อย่าให้มันโดนกับอะไรน่ะแหละ อยู่บ้านคนเดียวใส่พวกผ้าถุงก็ได้" คุณป้าหมอตอบ
"คือ.. หนูจะกลายเป็นคนโรคจิตลามกอะไรแบบเนี้ยเหรอคะ" ฉันถามย้ำอีกครั้ง
"ที่บอกว่าเป็นเคสหนึ่งในล้านคือมันเกิดจากการผิดปกติของอวัยวะส่งผลต่อจิตใจ ในกลุ่มพฤติกรรมลักษณะเดียวกันถ้าเป็นอาการทางจิตเภทก็ยังพอจะพบได้ทั่วไปสามารถรักษาให้หายได้"
"งั้นสรุปนะคะ คือตอนนี้หนูยังไม่ได้เป็นโรคจิต แต่อาจเป็นในอนาคตสาเหตุเพราะปุ่มนั้นมันเสียดสีกับกางเกงใน"
"คริสตอริสโต.. เรียกแบบนั้นดีกว่า ส่วนเรื่องเสียดสีนั้นหมอไม่ยืนยันเพราะเคสลักษณะนี้มีโอกาสพบเจอน้อยเหลือเกิน"
"ไม่ใช่มะเร็ง.."
"ผลค่าเลือดไม่ได้บอกว่ามีภาวะเสี่ยงต่อการมะเร็ง ไม่น่าจะเป็นนะ"
"คริสตอริสโต.." ฉันรำพึง
"ใช่ คริสตอริสโต"
"เล่นดนตรีก็ช่วยใช่ไหมคะ"
"เวลาฝึกดนตรีเราจะมีสมาธิตั้งมั่น ยกระดับจิตใจอยู่ในจุดที่สูง" คุณป้าหมอวัยเกษียณยิ้ม
....................
รถไฟฟ้าผู้โดยสารแน่นหนาเบียดเสียดช่วงเย็นหลังเลิกงาน คำวินิจฉัยของคุณป้าหมอยังคงสร้างความฉงนงงงวยเวียนวนในสมอง อย่างน้อยก็สบายใจที่ฉันไม่ใช่คนโรคจิตวิปลาศความหวาดหวั่นไม่มั่นใจทั้งหมดทั้งสิ้นบรรเทาเบาบางลงทันทีเมื่อรู้จักทำความเข้าใจรายละเอียดของร่างกายตัวเอง จากสถานีรถไฟฟ้าฉันเลือกเดินกลับคอนโดผ่านลัดสวนสาธารณะถือโอกาสสำรวจว่าผู้คนอื่นๆเค้ามาออกกำลังกายทำอะไรกันบ้าง
"มีพัสดุนะครับ ผมเซ็นต์รับวางอยู่บนโต้ะในป้อมยามคุณแตงกวาหยิบไปได้เลย" พี่รปภ.คนคุ้นเคยเอ่ยทัก
"ขอบคุณค่ะ.. เอ่อ เรื่องวันนั้นหนูขอบคุณน้าโชติมากเลยนะคะ งานบริษัทเครื่องมือทำมาหากินทั้งเป้เลยนะนั่นน่ะ เอามาใช้ตอนรอซักผ้าแล้วดันลืมไว้เฉยเลย"
"เป้ใบนั้นผมจำได้ครับเห็นคุณแตงกวาสะพายทุกวันเลยเก็บไว้ให้" รปภ.หนุ่มใหญ่ยิ้มหวาน
"เดี๋ยวผมรอโบกรถให้นายกล่องพัสดุนั่นคุณแตงกวาหยิบไปได้เลยนะครับ"
....................
ตั้งแต่เรียนจบมีงานทำฉันก็ขออนุญาตน้าหนิงกับเฮียยงชัยย้ายออกมาเช่าคอนโดอยู่เองใกล้บริษัท บนตึกสูงหลายสิบชั้นมีคนอยู่อาศัยรวมกันเป็นร้อยแต่เพียงคนเดียวที่ฉันรู้จักคือน้าโชติ รปภ.กะกลางคืนล่วงถึงตอนเช้า ทั้งเป้ใส่คอมพ์ที่ดันมาลืมไว้ในห้องซักผ้าทั้งวันก่อนก็เพิ่งยืมตังค์น้าโชติจ่ายค่าแท็กซี่เพราะดันมีติดตัวแต่แบงค์พัน ช่วงหลังๆแกบ่นเรื่องลูกชายไปวิวาทแทงเค้าเกือบตายต้องหาเงินหาทางช่วยวิ่งคดีฉันก็ทำได้ดีที่สุดแค่เป็นเพื่อนรับฟังลำพังยังเอาตัวเองไม่ค่อยจะรอด
เดินเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมขนาดย่อมเปิดไฟสว่างจ้าเรียงรายไปด้วยจอมอนิเตอร์กล้องวงจรปิด บัตรต่างๆและพวงกุญแจ มองภาพภายในตึกชั้นต่างๆสลับสับเปลี่ยนมองซ้ายขวานึกแปลกใจที่ในห้องนี้กลับไม่มีกล้อง กลิ่นหอมแปลกๆกรุ่นในโพรงจมูก ขนแขนขนคอลุกตั้งชันเสียวหลังวาบพยามตั้งสติหลับตาสูดหายใจลึก แรงขับดันรูปร่างแปลกๆกำลังก่อตัวและฉันไม่อาจฝืนต้านทานได้
น้าโชติน่าจะรู้ว่ามันเป็นของฉัน กางเกงในลูกไม้สีดำตัวโปรดราคาเกือบสองพันบาท
....................
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
เข้าไปในห้องยามเหมือนเข้าถ้ำเสือนะจ้า
เป็นแนวจิตเภทด้วยหรือครับ
เนื้อหาค่อนข้างวิชาการมากๆ
แสดงถึงการค้นคว้ามาอย่างดี
มาแนวใหม่น่าสนใจมากๆครับ ไม่ค่อยมีคนแต่งแนวนี้เท่าไหร่ เปนกำลังใจให้นะครับ
มีกายภาพที่ผิดปกติกว่าคนอื่นแล้วมีผลต่อจิตใจด้วยหรือครับ หมอพูดเหมือนกับว่าให้ปุ่มสัมผัสน้อยที่สุดก็เป๋นทางแก้แล้วนี่ครับ
::Dribbling:: ลุ้นมากครับ ขอให้คุณน้าและนางเอกมีความสุขซึ่งกันและกันนะครับ
รออ่านจากตอนที่ 1 อยู่เลยค่ะ
มาแนวใหม่น่าสนใจมากๆครับ
งานนี้จะเข้าไปเจออะไรหรือปล่าว
ขอบคุณครับ
น้าโชติจัดเต็มเลยนะครับ
คริสตอริสโต นี่โตขนาดไหน ชวนเข้าใจผิดได้ด้วย
ห้องที่ไม่มีกล้อง กลิ่นหอมแปลกๆ บรรยากาศชวนให้ก่อคดีในห้องยามด้วย แตงกวาจะรอดหรือเปล่า
เนื้อเรื่องมีความแปลกๆ น่าสงสัยครับ
ขอบคุณครับ
เป็นโรคที่ทำให้จิตตกได้มากจริงๆ
น่าติดตามชมครับ
ในห้องยามมีกลิ่นอะไรแปลกๆแล้วทำไมมันกระตุ้นอารมณ์ได้นะ
ตอนที่2 ตอบคำถามเรื่องพฤติกรรมของแตงกวาได้แบบน่าสนใจครับ
นั่นแน่ะ เข้าไปทำไมจ๊ะ
ต้องเสร็จน้าโชติแน่ๆ หนูเอ้ยยย
กล้าไปในห้องยามด้วย จะรอดไหม
คิสเตอริสใหญ่แสดงว่าเป็นคนเช็กต์จัดแน่ๆจะเสร็จน้าโชตฺก่อนหรือป่าว
เม็ดยาวเหมือนของผู้ชายรายละเอียดน่าสนใจน่าติดตามว่าจะแก้ไขยังไง
เป็นการเล่าด้วยมุมมองตัวละครเอก ที่ผมอ่านแล้วมึนๆ เนื่องจาก ตัดฉากไว เลย เหมือนตัวละครบ่นๆๆ ให้ผู้อ่านฟัง อ่ะครับ
สาวแตงกวามีคริสตอรีสที่โต แบบนี้จุดติดง่ายมาก
น่าติดตามครับ เรื่องแนวใหม่แบบนี้
แบบนี้จัดได้ตลอดเวลาแน่ๆอยากมีแฟนแบบนี้เลย
ทำไมน้ายามรู่ดีจัง
โตมากไหมนั่น อยากเห็น555
แตงกวามีน้องคริสโตๆก็ดีนะ รับสัมผัสได้เต็มๆ ไวต่อความรู้สึกดีนะครับ
มีโรคนี้ด้วยเหรอครับ แปลกใจจริงๆ
อยากเห็นปุ่มนี้จัง
ป็นโรคที่น่ากลัวมากๆ
ผู้เขียนมีความรู้และสำนวนการเขียนลื่นไหลน่าติดตามมากๆครับ
คริสตอริสโตก็มีความรู้สึกไว น่าจะถึงจุดสุดยอดง่าย
สงสัยจะเสร็จนาโชติแน่ ยิ่งมีปัญหา ด้านสุขภาพ มีอารมณ์ง่ายแบบนี้ เจอกระตุ้นหน่อย เรียบร้อยโรงเรียนน้ายาม
ชายก็ได้หญิงก็ดีอะไรประมาณนี้ปะ
เป็นอาการป่วยแบบนี้ต้องระวังตัวอาจจะเสียตัวง่ายๆ ::YehYeh::
คลิตอริสโต ทำให้เสียวง่าย จึงต้องลดการเสียดสี ถ้างั้นต่อไปต้องห้ามใส่กางเกงในเลยนะ โล่งสบายแน่นอน
เสร็จยามซะมั้งนี่ อิอิ
รอเลยครับน่าติดตาม
คุณหมออธิบายเหมือนไม่อธิบาย อ่านเเล้วงงๆ คริสโต จะหงี่ง่ายอย่างนี้เหรอ? มันจะมีผลต่อฮอโมนเหรอ? งงๆ
ชอบจริงๆที่โดน รปภ.จะเล่นเนี่ย อยากตามต่อเลย
มาได้น่าสนใจมากครับ บรรยายอารมณ์กำลังดีผมคิดว่าผมเริ่มชอบครับ
น่าสนุกครับ แนวนี้แปลกดี
สรุปว่าอยากง่าย จากร่างกายที่พิเศษ จะแค่อ่อยน้าโชติหรือน้าโชติทะลุทะลวงน้า..
ชวนติดตามไม่ซ้ำแนวใครดีครับ
เป็นกำลังใจให้และขอบคุณมากครับ
ไปหายามที่ห้อง อยากโดนล่ะสิ
เป็นโรคประหลาดอีกเปลี่ยนอาชีพหรือหากิจกรรมพิเศษทำแล้วได้เงินดีกว่านะ
มีเนื้อหาแนววิชาการด้วย
อืมม ห้ามเสียดสี เพราะจะกระตุ้น แต่ไม่ได้ห้ามคิดนะ จินตนาการ น่าจะกระตุ้นได้ดีกว่า
ทำไมกลิ่นถึงกระตุ้นอารมณ์ได้ กลิ่นเหงื่อยามหรอครับ
::HeyHey::มาแนวแปลกๆน่าสนใจมากเลย
คุณหมอก็บรรยายซะจน คนไม่คิด คิดไปใหญ่โต ตอนนี้รู้สาเหตุแล้ว จะให้ทำใจธรรมะธรรมโมคงยากแล้วครับ มีแต่จะขยำหนักเข้า อิอิ
สงสัยจะเสร็จยาม รปภง น้าโชติแน่ๆเลย
โรคคริสตอริสโต ไม่ธรรมดาแน่
จะโดน น้าโชติ ก่อนเลยมั้ย
หนูเสร็จแน่เลยเข้าปากยาม ::Horror:: ::Thankyou::
น้องแตงกวา บุกห้องยามเลยหรอใจกล้าไม่เบาเลยนะ
แตดใหญ่ !!!
อ่านแล้วยังงงยุ ขอติดตามอีกนิดจะคอมเม้นใหม่นะครับ
รออ่านต่ออยู่เลยครับ แต่เหมือนพี่ยามจะได้กินแตงกวา
ชอบมากกๆครับ
เรื่องแปลกดีครับเรื่องนี้
มีการศึกษาข้อมูลวิชาการประกอบด้วย น่าสนใจๆ
น้าโชติ ชอบกางเกงสี กลิ่นเเบบนี้มั่งนะ
เรื่องนี้ไม่ใช่แค่ใช้จินตนาการนะ มีวิชาการด้วย
รอลุ้นใครจะได้คนแรก สงสัย รปภ นี่แหละ
จะรอดใหมนี้เข้าไปขนาดนั้นลุ้นๆ
เข้าห้องยามเสร็จทุกราย
แนวนี่ไม่เจอมานานแล้ว...น่าติดตามครับ..คอยลุ้นว่าจะมีใครบ้าง
เริ่มปูเรื่องไดน่าสนใจมาก
แตวกวานี่ร้ายนี่หว่า
เสร็จยามก่อนเลย ได้กลิ่นเป็นตัวกระตุ้น
มาแนวใหม่น่าสนใจดีครับ
จะหื่นได้ขนาดไหนกันหนอ รอลุ้นกับความแปลกใหม่ที่นาน ๆ เจอที
ลุ้นรอเลย ว่าแตงกวาจะโดนใครเปิดซิง ไม่รู้ว่าอีกกี่ตอน
แต....โต กะลุงยามเหรอ ลุ้นมากเลยว่าจะยังไงต่อ
คลิตอริสโตแล้วมันจะเป็นแบบนี้จริงๆ หรือเป็นแค่จินตนาการของผู้เขียนอะ
ขอบคุณน้าโชติแบบนั้น แอบหวังอะไรลึกๆ รึเปล่านะ
โตขนาดไหนกันถึงได้อยากรักษา น่าค้นหา
จะรอดน้าโชติไหมนั่น
เจอ แบบนี้ สกิด ก้อติด ปั๊ม
อ่าวอ่าว ยิ่งโดนกระตุ้นง่ายอยู่ แล้วไปเข้าห้องน้ายามแบบนี้ ระวังนะหนู
บทบรรยายได้แปลกจนน่าติดตามคับ
โรคเสียวง่ายมีจริง เคยดูสารคดีฝรั่ง ขับรถยังถึงได้อะคิดดู
ต้องติดตามอ่านแล้ว
สาวเจ้าจะเจออะไรบ่างล่ะนี่
เอาแล้ว งานมาแล้วจะดดนไรไหมเนี้ย
จะเสร็จน้ายามหรือเปล่า เข้าไปในห้องมีเสร็จแน่ๆ
5-6 ปี ผ่าน มะเดี่ยวโตแค่ไหนล่ะ เดินเวลาเร็ว ขอเดินเรื่องเรื่อยๆ เพราะบรรยายได้ ชัดเจนดีทั้งตรงๆและเปรียบเปรย
น่าติดตาม ตัวเอกที่เป็นผู้หญิงไม่ค่อยมีเลย
จะโดนน้าโชติไหมเนี่ย
ต้องติดตามน้าโชติสักหน่อยแล้วแบบนี้
เป็นโรคที่แปลกประหลาดดีครับ
อ้าวแตดโตว่างันเถอะ
เคยเจอนะครับ ชี้ยาววออกมาเหมือนจู๋เด็กผู้ชายเลย
ขอบคุณนะครับ
ผู้เขียนคงค้นคว้ามาอย่างดี
น่าจะมีอะไรแปลกๆแน่นอนเลย
เกงในราคาสองพัน ถ้าถูขโมยไปคงร้องแน่ๆ
ดูจากอาการ และการเข้าถ้ำเสือ รอดยากนะจ๊ะ
เกิดอารมณ์ง่ายกว่าคนปกติ ไม่มีทางแก้ไข ก็คงต้องหาทางระบายนะครับ
จะเสร้จลุงแล้ว
ขอบคุณมากครับ โรคคริสตรอลิสโต มีด้วยเหรอครับหมอแบบนี้ก็ใส่กางเกงฟิตๆ ไม่ได้สิครับ
นางเอกเราจะแก้อาการอย่างไรละ
หาข้อมูลประกอบดีมากเลยครับ
เขาไปในห้องยามทำไมหนอ
โรคประหลาดนี้น่าติดตามมากครับ
พลังหื่นเริ่มก่อตัวแล้ว
ทำการบ้านมาดีมากนะคนแต่งอันนี้
น้าโชติจัดหนักๆเลยนะครับ
จุดติดง่ายกว่าปกติว่างั้นเถอะ
คริสตอริสโตแบบนี้ เสียวสุดๆแน่นอน ว่าแต่จะเสียวกับใครหล่ะ
เรื่องเสียวกำลังจะเกิด ขอให้รู้ตัวและเต็มใจก็พอ
เข้ามาในห้องยามแล้วจะเสร็จยามไหมนะ รอลุ้นครับ
เข้ามาในห้องยาม จะโดนยามไหมเนี่ย
จะเสร็จน้าโชติไหม
น้าโชติกำลังรอขย้ำ
คลิตอริสโตก็คิอจะมีความสุขได้บ่อยๆ
แบบนี้นี่เอง มีที่มาที่ไปด้วย ::DookDig::
เสร็จยามม เข้าถ้ำเสืออย่าหวังรอดด
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากๆ ติดตามคะ
เนื้อเรื่องแนวใหม่น่าสนใจมากครับ สำนวนเขียนยังลื่นไหล อ่านได้เรื่อยๆไม่ติดขัด ขอบคุณครับ ::Thankyou::
ใช้ภาษาเล่าเรื่องแตกต่งดีนะคับ
ตอน 1 ว่าแปลกใหม่ ตอน 2 นี่ละเอียดกว่าเก่าอีก แนวใหม่หรือป่าวครับ
นึกภาพจิมิบนจอตามเลย
บทน่าติดตาม ลุ้นตลอดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแตงกวา
กลิ่นอะไร มันกระตุ้นอารมณ์ มันคืออะไร
ในห้องยามมีกลิ่นอะไรแปลกๆแล้วทำไมมันกระตุ้นอารมณ์ได้นะ
น่าติดตาม
::Glad::คอยได้ยินเรื่องน้ำหอมอโรม่ากลิ่นนึง มันกระตุ้นอารมณ์ผู้หญิงได้ดี ไม่รู้ว่ามันมีส่วนผสมอะไร ไรท์เตอร์ท่าจะไม่ใช่นักเขียนเปล่า เวลาว่างคงชอบอ่านหนังสือพอสมควรแน่ๆ ชอบคับ
อ้อ คาแรคเตอร์ตัวละครมันมาจากความผิดปกติทางกายนี่เอง
น่าสนใจครับ ว่าชีวิตนางเอกจะดำเนินไปทางไหน
เจอดีแน่ๆ
โรคใหม่แน่นอน เม็ดใหญ่ปิดปกติ สาวๆน่าจะเป็นกันเยอะๆคงดี
แตดโตน่าสนใจ
คริสตอริสโต แล้วทำไมมันถึงโตได้
มีการจินตนาการเสริมอาการโรคที่น่าสนใจด้วย (พึ่งรู้ว่ามีรีไรต์ด้วยครับ) ::Oops::
อ่อยหรือเปล่า เนียนเชียว
เป็นโรคฮีสทีเรีย
แนวแบบนี้ก็น่าติดตามอ่านดีเหมือนกัน
แนวนี้ค่อนข้างแปลกใหม่มากครับ
อ้าวห้องยามไม่มีกล้อง เสร็จยามแน่ๆ
ยามจัดหนักแน่ๆ
แบบบ้านๆคือ แตดใหญ่ผิดปรกติ
อาการมาแล้ว.จะเปผ็นไงต่อน่าติดตาม
เกิดอารมณ์ง่ายกว่าคนปกติ ไม่มีทางแก้ไข ก็คงต้องหาทางระบาย
แนวสุดโปรดเลยครับท่าน
อะไรแปลกๆแล้วทำไมมันกระตุ้นอารมณ์ได้
อ๋อเขียนใหม่ยิ่งดีกว่าเดิมมากเลยครับ
เอาแล้ว
มีเนื้อสาระดีครับ ทำให้ไม่น่าเบื่อ ใช้สำนวนภาษาได้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ อาจจะมีคำที่ผิดบ้าง เช่น คำว่า เสิร์ฟ แต่เขียนเป็น เสริฟ หรือคำว่า เคาน์เตอร์ แต่เขียนว่า เค้าท์เตอร์
น่าติตตามครับเรื่องนี้
มีลุ้นครับ