เรื่องของวี 1 - เมียนักบิน (https://xonly8.com/index.php?topic=195116)
เรื่องของวี 2 - เลี้ยวซ้ายแวะข้างทางแป๊ป (https://xonly8.com/index.php?topic=195291)
เรื่องของวี 3 - ในห้องน้ำ (https://xonly8.com/index.php?topic=195980)
เรื่องของวี 4 - เลี้ยวซ้ายเจอทางตัน (https://xonly8.com/index.php?topic=196556)
เรื่องของวี 5 - เลี้ยวซ้ายสั่งลา (https://xonly8.com/index.php?topic=197069) |
เรื่องของวี 6 - หมูกระทะใต้ดิน (https://xonly8.com/index.php?topic=198250)
เรื่องของวี 7 - นางฟ้านักวิ่ง (https://xonly8.com/index.php?topic=198684)
เรื่องของวี 8 - ผลที่ตามมา (https://xonly8.com/index.php?topic=199270)
เรื่องของวี 9 – นางฟ้ามาโปรด (https://xonly8.com/index.php?topic=199608)
เรื่องของวี 10 - Rehab บำบัดพักฟื้น (https://xonly8.com/index.php?topic=203255.0) |
เรื่องของวี 11 - เรียวกังสวาท (https://xonly8.com/index.php?topic=209653)
เรื่องของวี 12 – พิชิตสุรานารีสยบ (https://xonly8.com/index.php?topic=212743)
เรื่องของวี 13 - แซนวิชแอนวา (https://xonly8.com/index.php?topic=218718.0)
เรื่องของวี 14 - สยบสองนารี (https://xonly8.com/index.php?topic=234648.0)
|
เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเราสามคนถูกปลุกแต่เช้าจากเจ้ารัณ ลูกชายคนเล็ก และธีร์ ลูกชายของแอน เพื่อนคู่หูกัน ที่เลื่อนประตูเลื่อนเข้ามาปลุกพวกเราแต่เช้า
รัณ : "พ่อครับ ๆ เมื่อคืนนี้มีผีด้วยครับ ผมได้ยินเสียงผู้หญิงร้องครวญคราง"
ธีร์ : "ใช่ครับ แม่ ผมก็ได้ยิน ไม่เชื่อเดี๋ยวไปถามพี่วอร์มด้วยกันกับพวกเราก็ได้"
ผมคิดในใจ เอาเข้าให้แล้ว เมื่อคืนมีกิจกรรมมากไปนิด ทำเสียงให้พวกเด็กและแขกคนอื่นได้ยินหรือเปล่าหนอ
วี : "พ่อว่า เดี๋ยวพ่อไปถามพี่วอร์มตอนทานอาหารเช้าดีกว่า ให้พ่อกับแม่ แปรงฟัน ล้างหน้าก่อนนะ รัณกับธีร์ก็ไปเปลี่ยนชุด เก็บกระเป๋าเตรียมตัวเข้าโตเกียวนะ ฝากบอกพี่วอร์มด้วย"
เด็กทั้งสองได้ยินดังนั้นก็ขานรับ "ครับ ๆ " แล้วก็พากันวิ่งกลับห้อง พวกเราสามคนก็ลุกขึ้น แล้วผลัดกันทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเล็ก ทีมีเพียงอ่างล้างหน้า และส้วมในนั้น ผมเสร็จก่อนใคร ก็ออกมาเก็บของใส่กระเป๋า ส่วนวาก็เข้าไปในห้องน้ำ ส่วนแอนก็เอาชุดที่จะใส่ออกมาเตรียมเพื่อนำเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ส่วนผมที่รีบเข้าไปแปรงฟัน ล้างหน้า และทำธุระส่วนตัว ลืมนำเอาชุดเข้าไปเปลี่ยน จึงหันหลังให้แอนแล้วแหวกเสื้อออกโดยไม่ได้แกะสายรัดเอวออกเพื่อเตรียมเปลี่ยนชุด ผมรีบใส่เสื้อลองจอห์น และเสื้อสเวตเตอร์แขนยาวก่อน เนื่องจากอากาศหนาว ในขณะที่กำลังก้มเพื่อที่จะหยิบกางเกงในมาใส่ ก็มีมือมาล้วงควยผมจากด้านหลัง พร้อมกับเลียดากผม พอผมหันไปก็พบสาวแอนตัวต้นเหตุกำลังทำอยู่
วี : "แอน แก้แค้นพี่เหรอ เดี๋ยวเถอะ"
แอน : "ถ้ากลัวถูกล้างแค้นก็หันมา ขอแอนอมหน่อย จะวัดขนาดกับพี่อ๊อดหน่อย ทำไมถึงติดใจอันนี้" ผมหันไปก่อนจะพูดว่า
วี : "นี่จะจำขนาด เอาไปวัดเหรอ แต่พี่ว่า พี่ไปขอพี่อ๊อดวัด แล้วรุมแอนเลยดีกว่าไหม"
แอน : "อย่านะพี่วี อย่าคิดว่าพี่อ๊อดจะไม่กล้านะ ขานั้นหล่อสมาร์ท ลับหลังแอน มีแว่วให้มาเข้าหู ว่าแต่ละไฟลท์ถ้าจะเอาก็มีมานอนแบให้นะ" แอนกล่าวด้วยความน้อยใจ
วี : "เกินไป อะไร ใครจะง่ายขนาดนั้น อย่ามองโลกในแง่ร้ายสิ นั่นสามีคู่ทุกข์คู่ยากเธอนะ" ผมพูด แต่แอนก็ยังคงกระทอกควยผมต่อ
แอน : "ก็มีคนมาพูดให้เข้าหูเรื่อย ๆ แล้วพี่อ๊อดก็บินตลอด หนูก็เป๋นะพี่ น้ำหยดทุกวัน หินมันยังกร่อน"
วี : "พี่ว่าพอเถอะ ทำอะไรอยู่เนี่ย เดี๋ยวเด็กเปิดมาดู เนี่ยมีทั้งประตูหน้า ประตูข้าง"
แอน : "งั้นพี่รอเดี๋ยว" แล้วแอนก็ลุกขึ้นเอากระเป๋าไปวางขัดกับบานประตูหน้า ทำให้ถ้าจะมีใครเปิดก็จะติดและรู้ตัวก่อน แล้วเดินไปปิดประตูข้างที่จะออกไปยังบ่อน้ำพุร้อน
แอน : "ประตูข้างไม่ต้องระวัง เพราะมีรั้วกั้นเฉพาะพื้นที่สำหรับห้องเรา"
วี : "จะเอาให้ได้เหรอเราน่ะ"
แอน : "ก็หนูอยากนี่ พอพี่พูดเรื่องวัดขนาด หนูเลยอยากรู้ นะให้หนูลองนะ"
ใจนึงผมก็อยาก ส่วนอีกใจนึงไม่อยากทำ ไม่รู้ทำไง ให้ทำเลยละกัน ส่วนวาที่อยู่ในห้องน้ำ ไม่ต้องกลัว เขาไปทีเกือบชั่วโมง น่าจะทันเวลา แล้วผมก็นั่งลงบนเบาะรองนั่ง แล้วพูด
วี : "จะทำอะไรก็รีบทำ ก่อนจะมีเหตุให้ไม่ได้ทำ" แล้วก็นั่งกึ่งนอนลงบนเบาะรองนั่ง ก่อนจะก้มลงมาเลีย แล้วอม กดหัวเข้า ๆ ออก ๆ ด้วยความเสียว ผมจึงเอื้อมมือไปล้วงนมแอนในเสื้อยูกาตะให้หลุดลุ่ยออก ก่อนบี้หัวนมแอน แอนก็ยังคงดูดและเอาลิ้นดุนที่หัวควย ก่อนจะวัดขนาดโดยพยายามอมควยผมที่แข็งเต็มที่เข้าไปในคอ มีเสียงดัง อ๊อก อ๊อก อ๊อก ก่อนจะคายออกมาหายใจ
แอน : "พี่วี หนูอมอยู่ พี่มาบีบนม บี้หัวนมหนู หนูก็เสียวสิคะ"
วี : "เดี๋ยวจะเสียวมากกว่านี้" แล้วผมก็ดันแอนให้นอนลงกับพื้น ก่อนที่ผมจะขึ้นคล่อมท่า 69 โดยควยยังอยู่ที่หน้าแอน แอนก็เอามือลูบถุงไข่ แล้วคว้าควยเข้าไป ก่อนที่มือจะลูบไล้ไปที่พวง ส่วนผมก็แหกชุดยูกาตะออก โดยที่ชุดยังติดสายรัดเอวอยู่ แล้วลงลิ้นไปตามแนวกลีบหี ก่อนจะค่อย ๆ แหวกแตดเอาลิ้นดุน น้ำหีของแอนไหลออกมาเต็มปริ่ม ผมดูดและเลียน้ำเข้าไป น้ำแอนจะว่าไปก็ไม่ค่อยมีกลิ่นอะไร มีกลิ่นเหมือนจะคาวนิดหน่อย แต่น่าจะเป็นกลิ่นน้ำหีธรรมชาติ
แอน : "โอ๊ย พี่วี แอนเสียว พี่" แอนเอามือมาขยี้หัวผม แล้วกดลงบนหีเธอ
วี : "บอกเสียวแต่กดหัวพี่ซะหายใจแทบไม่ออก นี่แหนะ" ว่าแล้วผมก็ดุนลิ้นเข้าไปในหีแอน
แอน : "โอ๊ย พี่วี แอนไม่ไหวแล้ว พี่ต้องเย็ดแอนแล้วล่ะ" ว่าแล้วแอนก็คายควยผม แล้วพลิกตัวเอาเบาะรองนั่งมารอง เพราะเสื้อทาทามิ ถ้านั่งนอนทิ้งน้ำหนักจะเจ็บผิว แต่ดูเหมือนเบาะที่มีเพียง 4 ใบจะไม่พอ ผมจึงยกโต๊ะญี่ปุ่นตัวเตี้ยมา แล้วจับแอนคุกเข่าบนเบาะ 2 ใบ แล้วดันแอนให้เอนนอนลงบนโต๊ะ ส่วนผมเอาเบาะอีก 2 ใบมารองเข่ากันเจ็บ
วี : "ทำเวลาหน่อยนะแอน"
แอน : "มาเลยพี่ รวดเดียวจบ แต่ขอรูหน้านะพี่ รูหลังยังไม่ไหว เดี๋ยวมีพิรุธพี่อ๊อดรู้"
ผมพยักหน้า ก่อนจะเสียบควยที่แข็งเต็มที่เข้าไปในหีแอนที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นและน้ำลายของผม แล้วกระเด้าเข้าออกจากช้าไปเร็ว จนกลายเป็นเหมือนลูกสูบรถที่เด้งเข้าออก ผมเร่งด้วยความเร็วจี๋ พร้อมกับเอื้อมมือเข้าไปจับหน้าอกแอนแล้วบีบ แอนเอาแขนดันโต๊ะขึ้นมาให้ผมจับได้สะดวก แอนร้องครวญครางแต่เอามือปิดปากไว้ กลัวว่าเด็ก ๆ ห้องข้าง ๆ จะได้ยิน ผมเร่งกระเด้าไป แอนแอ่นตัวตั้งขึ้นตามความเสียว เอามืออีกข้างมาโน้มคอผมไว้ ผมจึงเอามือข้างหนึ่งลงไปบี้แตดอย่างเร็ว พร้อมกับกระเด้า
แอน : "พี่วี อ๊าวววว เสียวววว อ๊าวววว แอนจะแตกแล้ว แตก ๆ ๆ" แอนร้องเสียงเบา ๆ ส่งสัญญาณให้ผมได้ยิน
ผมก็เร่งจนความเสียวมาถึงที่สุด ผมชักควยออกมา แล้วพลิกตัวแอนเตรียมจะเอาควยไปแตกในปาก แต่แล้วยังไม่ทันถึงปาก ผมก็แตกซะก่อน น้ำควยผมแตกเต็มหน้าแอนเลย
วี : "โทษ ๆ แอน พี่กะจะแตกในปากแอน จะได้ไม่เลอะเทอะ แต่ไม่ทัน มันเสียวมาก แตกซะก่อน"
แอน : "โห่ พี่วี เข้าตาหนูเลย หนูก็ว่าพลิกตัวหนูมาทำอะไร ทำไมไม่แตกในไปเลย"
วี : "เดี๋ยวก็มีหลักฐานให้คุณอ๊อดรู้หรอก พร้อมจะให้เขารู้หรือยัง พี่ได้พูดให้"
แอน : "เดี๋ยวพี่เดี๋ยว ให้หนูคิดให้ดีก่อน พี่แตกนอกแบบนี้ก็ดีแล้ว ดีที่พี่รอบคอบ แต่ก่อนอื่นพี่พาหนูไปล้างหน้าล้างตาก่อน มันเข้าตาหนู สงสัยพยายามชอนไชจะไปหามดลูกละพี่วี"
ผมหัวเราะหึ ๆ ถึงอารมณ์ขันของแอน ก่อนจะประคองแอนลุกขึ้น แล้วค่อย ๆ จูงเดินไปที่ประตูข้างที่พาออกไปยังบ่อน้ำพุร้อน ที่มีฝักบัวให้อาบน้ำก่อน ผมเปิดน้ำฝักบัวก่อนยื่นให้แอน แอนล้างหน้าล้างตา แล้วกดลงไปกดสบู่เหลวมาล้างหน้าอีกรอบ
แอน : "เหนียวจริง ๆ พ่อคุณ น้ำพ่อน่ะ" แล้วแอนก็แหวกชุดยูกาตะของผมออก แล้วบอก "พี่วี จับชายเสื้อไว้จะได้ไม่เลอะ มาหนูล้างให้" แล้วก็รดน้ำลงบนควย ก่อนฟอกสบู่เหลวล้างให้ผม พอล้างน้ำเสร็จ แอนก็ก้มลงไปจุ๊บ 1 ที ก่อนจะอมควยที่อ่อนตัวเข้าปากไป แล้วเอาน้ำล้างอีกที
วี : "โห แอน พี่ตกใจเลย นึกว่ามีรอบสอง"
แอน : "เอาไหมล่ะ หนูสู้คนนะ" ก่อนที่ผมจะยิ้มแล้วส่ายหน้า แอนจึงก้มลงล้างหีของแอนต่อ
ผมเดินกลับเข้ามาที่กระเป๋า ล้วงหยิบยาสีฟันใส่แปรง แล้วเดินออกมาแปรงฟันล้างหน้าหลังจากแอนล้างเสร็จ แล้วแอนก็เดินกลับขึ้นไปหยิบแปรงสีฟันมาแปรงบ้าง แล้วเราสองคนก็ขึ้นไปแต่งตัวเสร็จแล้ว วาค่อยเปิดประตูออกมาพร้อมแต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อย
วา : "โห สองคนนี้แปรงฟันล้างหน้ากันหรือเปล่าน่ะ เปลี่ยนชุดเรียบร้อยหมดแล้ว" วาถาม
แอน : "เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะพี่ พวกเราเอาแปรงสีฟันไปแปรงที่ฝักบัวด้านนอก แล้วล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย"
วี : "อืม ถ้ารอวา สงสัยจะไม่ได้ทานข้าวเช้า" ผมแซว
วา : "แหม สองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ"
แอน : "ไปก่อนเลยค่ะ ขอแอนเติมคิ้วก่อนแล้วจะรีบตามไปนะคะ"
วา : "ไม่เป็นไร เดี๋ยววาเก็บของใส่กระเป๋า แล้วค่อยไปพร้อมกัน"
แล้ววา ก็แพ็คกระเป๋าเสร็จในเวลาไล่เลี่ยกับที่แอนแต่งหน้าอ่อน ๆ และเติมคิ้ว จริง ๆ ตัวแอนเองก็ชอบแต่งหน้าอ่อน ๆ มาตั้งแต่ที่เคยรู้จัก เพราะผิวสองสีของเธอ ประกอบกับกิจกรรมที่ชื่นชอบของเธอคือการออกกำลังกาย แอนก็เลยไม่ค่อยแต่งอะไรเยอะแยะ ส่วนวา สาวผิวขาวที่ผิวสวยดีอยู่แล้ว เธอก็เติมแค่คิ้วกับทาลิปสติก ปะแป้งบาง ๆ เธอก็ออกไปไหนมาไหนได้แล้ว แต่สำหรับสาว ๆ ถ้ามีออกงานสำคัญ จัดเต็มกันเต็มที่จนบางทีผมเกือบจำไม่ได้ก็มี
พวกเราสามคนเดินมาที่ห้องอาหาร พบกับวอร์ม ลูกชายคนโต กับ รัณ และ ธีร์ นั่งทานอยู่แล้ว ส่วนสองสาว ไวท์ กับ วรรณ เดินตามหลังพวกเรามา พอมาถึงที่โต๊ะ สองเด็กชายก็รีบรุมกันเล่าเรื่องเสียงประหลาดที่ได้ยินเมื่อคืน
รัณ : "พ่อครับ เมื่อคืนผมได้ยินเสียงประหลาดดังมาจากแถว ๆ บ่อน้ำพุร้อนข้าง ๆ นี่ล่ะครับ แล้วดึก ๆ หน่อยเสียงมันก็ย้ายไปแถวห้องพ่อด้านนอก"
ธีร์ : "ใช่ครับ ผมก็ได้ยิน เลยรู้สึกระแวงจนนอนไม่ค่อยหลับเลยครับ"
วอร์ม : "ไม่หลับอะไรกัน หือออ นอนดิ้นจนมาเตะชายโครงพี่นี่ พี่อุ้มกลับไปนอนที่ตัวเอง ยังไม่รู้สึกตัวเลย ทั้งสองคนนั่นแหละ"
รัณ : "ธีร์คนเดียวใข่ไหม รัณไม่เกี่ยว ไม่มีหรอก"
วอร์ม : "ทำไมจะไม่มี เราน่ะ อยู่ไกลสุดนี่เด้งมาถึงพี่เหมือนกัน น่าจะดันธีร์มาด้วยใข่ไหมเนี่ย"
ธีร์ : "ใช่ ๆ รัณน่ะแหละ ดันเรา แล้วพี่วอร์มไม่ได้ยินเสียงอะไรเหรอครับ"
วอร์ม : "ตอนกลางคืนน่ะ ผู้ใหญ่เขาบอกว่าได้ยินเสียงอะไรก็อย่าไปทัก พี่ก็ได้ยิน แต่พี่ว่าเป็นเสียงลิงภูเขาที่ลงมาเล่นน้ำในบ่อน้ำพุร้อนแก้หนาวมากกว่า"
ผมคิดในใจ เอาละสิ เด็ก ๆ ดันได้ยินเสียงประกอบกิจกรรมของผม กับไอโกะ มาจัง มาม่ามาซาโกะ ก่อนจะมาต่อกับ วาและแอน นั่นเอง ดีนะที่วอร์มพูดเรื่องลิงภูเขาเบี่ยงเบนความสนใจไป
รัณ : "แล้วพี่วอร์มรู้ได้ไง เรื่องลิงภูเขาน่ะ"
วอร์ม : "ก็พี่เพิ่งเห็นเมื่อเช้าที่บ่อน้ำพุร้อนฝั่งผู้ชาย ตัวอ้วนเบ้อเร่อเลย"
รัณ กับ ธีร์ ร้องพร้อมกัน "เหรอ ไหน ๆ ไปดูกัน" แล้วเด็กสองคนกำลังจะลุก
ผมเลยรีบห้าม "อย่าไป ลูก เดี๋ยวโดนลิงทำร้ายเอา เดี๋ยวพ่อถามให้ก่อนว่ายังอยู่ไหม"
ผมหันไปเจอไอโกะที่ยืนกุมมือที่หน้าขารอ ผมจึงถามไอโกะเป็นภาษาญี่ปุ่นไป พอไอโกะตอบกลับมา ผมเลยแปลให้รัณ และธีร์ฟัง
วี : "พี่เขาบอกว่า ยังอยู่เลย แต่ว่ามันอ้วนเลยปีนกลับไม่ไหว แล้วก็ดุเหมือนกัน มาม่าก็เลยให้มาจังเอาบันไดเข้าในนั้น แล้วไล่ให้มันปีนบันไดข้ามรั้วกลับไป"
รัณ : "แล้วทำไมไม่วางบันไดไว้ตลอดเลยล่ะครับ" ผมจึงถามไอโกะกลับไป แล้วกลับมาแปลตอบรัณ
วี : "พี่เขาบอกว่า ถ้าเอาไว้ตลอด มันก็จะคิดว่าเราอนุญาตให้มันมาได้ตลอด ถ้ามันมาตอนที่มีแขกใช้อยู่ ก็จะทำให้แขกตกใจ และรบกวนแขก ก็เลยยกบันไดเข้าออกเป็นครั้ง ๆ ไป (ต่อไปนี้ผมเติมเอง) พี่เขาบอกอีกว่า ที่มีเสียงประหลาดเมื่อคืนเพราะพวกพี่เขาไปไล่มันตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไล่มันไม่ไป แล้วก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เพราะตอนนั้นมาม่านอนแล้ว ไม่มีใครนึกถึงเรื่องบันได"
รัณ กับ ธีร์ : "อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง"
วี : "เดี๋ยวพ่อไปตักอาหารก่อนนะ พวกเธอก็รีบทาน แล้วไปเก็บกระเป๋าให้เรียบร้อย เดี๋ยวเราไปถ่ายรูปหมู่ด้านหน้า แล้วกลับโตเกียวกัน"
สองเด็กรับคำ แล้วทานข้าว ส่วนผมลุกมาตักอาหาร ก็จะมีอาหารยุโรปทั่วไป มีขนมปัง ไส้กรอก สลัด แต่มีที่พิเศษ คือมี ข้าวต้ม นัตโตะ(ถั่วเน่า)ที่เป็นถั่วหมัก เวลาคีบออกจากถ้วยมาจะมีเส้นสายยืด ๆ ของเชื้อรา แล้วก็กับข้าวญี่ปุ่นอีกนิดหน่อย"
เสร็จจากอาหารเช้า พวกเราก็ยกกระเป๋ามารวมที่ล็อบบี้ วอร์มวิ่งมาบอกผม
วอร์ม : "พ่อครับ ผมได้สถานที่ถ่ายรูปรวมแล้วครับ ตรงหน้าโรงแรม ข้ามถนนไปเป็นสวนริมทะเลสาบคาวางูจิ เราถ่ายหันหน้าเข้าด้านหน้าโรงแรมรูปหนึ่ง แล้วหันหลังถ่ายด้านทะเลสาบอีกรูปหนึ่งครับ"
วี : "ดี ๆ พวกเราทยอยกันออกไปถ่ายรูปกัน เดี๋ยวชัยซังมา จะได้ขึ้นรถเลย"
พวกเราพากันออกไปถ่ายรูปริมทะเลสาบคาวางูจิก่อน วอร์มวิ่งเอาขาตั้งกล้อง จัดท่าทางของพวกเราเสร็จแล้ววิ่งกลับมากดถ่ายรูปจากรีโมทบลูทูธ 2-3 รูป แล้วบอกให้เราข้ามถนนไปหน้าเรียวกัง เพื่อถ่ายรูปหน้าเรียวกังเป็นที่ระลึก วอร์มยกกล้องพร้อมขาตั้งกล้องมาฝั่งตรงข้าม พร้อมถอยออกไปพอสมควร
วา : "ระวังตกนะลูก อย่าไปริมเกินไป เดี๋ยวตกน้ำ"
วอร์ม : "ครับ ภาพนี้ต้องถอยเยอะหน่อย จะได้เก็บหลังคาเรียวกังได้ครบ เสร็จแล้วครับ"
วอร์มตั้งกล้องเสร็จแล้ว วิ่งกลับมาในภาพก่อนจะกดรีโมทเพื่อถ่ายภาพพวกเราเหมือนเดิม แล้ววอร์มก็วิ่งไปที่กล้องก่อนจะก้มเช็คภาพที่ถ่ายไป แต่ว่าขณะที่กำลังยืนเช็คอยู่นั้น ดินที่วอร์มเหยียบอยู่ซึ่งอยู่ริมขอบทะเลสาบได้สไลด์หล่นลงไป ทำให้วอร์มเสียหลักตกลงไป
วาร้อง "ว้ายยยยยย" เสียงดัง ก่อนที่พวกเราจะวิ่งเข้าไปดู ผมวิ่งไปถึงก่อนชะโงกดู โชคดีที่ด้านล่างยังมีพื้นดินอีกชั้นหนึ่งทำให้วอร์มไม่ได้ตกน้ำลงไป ผมค่อย ๆ ไต่ลงไปตามทางลาดชัน แล้วถาม
วี : "เป็นไงบ้าง วอร์ม ทุกอย่างปกติดีไหม"
วอร์มที่นั่งกึ่งนอนอยู่ ก็สำรวจร่างกาย ดูมือไม้ แล้วบอก "ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นไร"
วี : "มา พ่อช่วยประคอง เดี๋ยวพ่อดันก้นขึ้นไป"
วอร์มตอบ "ครับ ขอบคุณครับ พ่อ" ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมา พอเท้ายันพื้น "โอ๊ย สงสัยข้อเท้าขวาจะแพลง"
"เป็นเรื่องละสิ" ผมคิดในใจ พลางดันตัววอร์มยืนขึ้น ก่อนก้มคู้ลงไปที่หว่างขา เอาหัวสอดเข้าไปใต้เป้าของวอร์ม แล้วค่อย ๆ ดันเข่ายกตัวขึ้น เกร็งท้องน้อย เพื่อเซฟหลังไม่ให้เจ็บอีก พอยืนตรงขึ้นได้ วากับแอนที่อยู่ด้านบนก็ดึงแขนวอร์มขึ้น แต่ก็ยังไม่พ้นเนิน
วี : "วอร์ม เหยียบบ่าพ่อขึ้นไปเลย ไม่ต้องห่วงเลอะ"
วอร์ม : "ครับพ่อ ขอโทษนะครับ" แล้ววอร์มก็พยายามยกเท้าซ้ายขึ้นเหยียบยันบนบ่า เข่าวอร์มกระแทกหัวผมจนเห็นดาวเลย วอร์มระล่ำระลักขอโทษ ก่อนจะเหยียบบ่าผมพยายามยืนขึ้น ก่อนที่วากับแอนช่วยกันดึงวอร์มขึ้นไป พอวอร์มขึ้นไปได้ ผมปัดฝุ่นทรายออกจากเนื้อตัว สำรวจว่ามีอะไรตกอยู่อีกไหม โชคดีที่กล้องและขาตั้งไม่ได้ตกลงมาด้วย
แอน : "พี่วี ขึ้นได้ไหมคะเนี่ย"
วี : "สบายมาก รอแป๊ปนึง ดูวอร์มไปก่อน"
ผมมองหาทางที่พอจะปีนขึ้นได้ ก่อนจะปีนขึ้นมาเองอย่างไม่ลำบาก ขึ้นมาเหลือเพียงแอนที่ยืนรออยู่ ส่วนวาและคนอื่นพาวอร์มเข้าไปที่โรงแรมแล้ว
แอน : "พี่วี โอเคไหมคะ"
วี : "โอเค สบายมาก วอร์มไม่รู้เป็นไงบ้าง เดินตามไปดูกัน"
แอน : "คงไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ เห็นมาม่าสั่งให้เด็กเอากระเป๋าพยาบาลมาให้แล้ว เออ พี่วี เมื่อเช้าแอนไปขอซื้อสาเกที่เราดื่มเมื่อคืน แต่น้องเจ้าหน้าที่โบกมือ น่าจะบอกว่าขายไม่ได้ แต่เอาหลอดน้ำนี้มาให้ บอกว่า วอเตอร์ฟอร์วูเมน คอมพรีเมนท์ เดี๋ยววานพี่วี ไปถามให้หน่อยว่า นี่คือน้ำอะไร"
แอนหยิบหลอดใส ใส่น้ำสัก 10 ซีซีมาให้ดู
วี : "ได้ ๆ เดี๋ยวพี่ถามให้"
เราสองคนเดินตามไปในล็อบบี้ เห็นคนมุงวอร์มอยู่ ไอโกะกำลังเอายานวดทาให้อยู่ ก่อนจะเอาผ้าเทปพันล็อกข้อเท้าเอาไว้ก่อน ผมเห็นมาจังยืนอยู่ห่างออกมาเลยกระซิบถามมาจังว่า เอาหลอดน้ำอะไรให้แอน พร้อมชี้ไปทางแอน
มาจัง : "อ๋อ มาจังเห็นไอโกะเอาให้ค่ะ เป็น [น้ำนารีสยบปฐพี] สำหรับผู้หญิงค่ะ"
วี : "หืมมม คือน้ำอะไร ใช้ยังไงเหรอ มาจัง"
มาจัง : "เคยได้ยินว่า ใช้สำหรับผู้หญิงที่ห่างจากสามี หรือเสร็จยาก น้ำนี้จะกระตุ้นความอยาก และต้องถึงจุดสุดยอด 10 ครั้ง ถึงจะหายอยาก ไม่รู้ว่าทำไมไอโกะถึงเอาให้คุณผู้หญิงคนนั้น อาจจะเห็นว่าไม่ได้มากับสามี แล้วก็ตอนแรกเห็นบอกว่าจะขอซื้อเหล้าสยบนารี"
วี : "แย่แล้ว มาจัง คุณแอนไม่ได้จะขอซื้อเหล้าสยบนารี จะขอซื้อสาเกธรรมดาที่ดื่มกันตอนมื้อเย็น"
มาจัง เอามือทาบอก แล้วพูดว่า "ตายแล้ว ไอโกะนี่ ท่าจะหมกมุ่นกับเหล้าสยบนารี แต่ว่าพวกเราได้รับประสบการณ์ที่ดีจากวีซัง ต้องขอบคุณนะคะ" มาจังโค้งคำนับแล้วพูดต่อ "อย่างนี้ต้องเป็นหน้าที่ของวีซังที่จะอธิบายให้คุณผู้หญิงเข้าใจ หรือไปขอคืนกลับมาก็ดีนะคะ"
วี : "ว้า จะขอคืนยังไง เดี๋ยวต้องแอบคุยกัน เรื่องอย่างนี้จะคุยกันประเจิดประเจ้อก็ไม่ได้"
มาจัง : "ฝากด้วยนะคะ และต้องขอโทษแทนความโก๊ะของไอโกะด้วยค่ะ ตั้งแต่เมื่อคืนเหมือนจะเหม่อ ๆ ตาลอย ๆ ชอบกล อาจจะติดใจวีซังก็ได้น้า" มาจังแซว
วี : "โอ้ย ไม่หรอก มาจัง แต่ผมก็ต้องขอบคุณพวกเราสองคน รวมถึงมาม่ามาซาโกะด้วยนะ เพราะทางนี้ก็ได้ประสบการณ์ที่เยี่ยมยอดเหมือนกัน ถ้ามีโอกาสยังไงก็จะกลับมาที่นี่นะ"
มาจัง : "จริง ๆ เหรอคะ มาจังกับไอโกะจะรอนะคะ ถ้ามีโอกาสอีก มาจังกับไอโกะจะรับใช้วีซังให้ดีที่สุดเลยค่ะ"
วี : "ขอบคุณมาก แค่นี้ก็รบกวนมากแล้ว นี่ยังต้องรบกวนไอโกะดูแลลูกชายอีก ฝากขอบคุณไอโกะ กับมาม่าด้วยนะ"
มาจัง : "ได้เลยค่ะ ขอบคุณมานะคะ อาริกาโตะโกไซมัส"
ไอโกะพันข้อเท้าให้วอร์มเสร็จพอดี เลยลุกออกมา ทุกคนก็รุมห้อมล้อมวอร์ม พยุงให้ลองทิ้งน้ำหนักตัวดู
ไอโกะผ่านมา ผมเลยเอามือแตะไหล่ "ขอบคุณมาก ไอโกะที่ดูแลลูกชายของผมให้"
ไอโกะ : "ยินดีค่ะ เป็นหน้าที่ของทางนี้อยู่แล้ว และไอโกะก็อยากจะขอบคุณวีซังเป็นการส่วนตัว ที่มอบประสบการณ์อันล้ำค่าให้แก่ไอ"
มาจัง : "ไอโกะรู้ไหม วีซังบอกว่า ถ้ามีโอกาสจะมาที่นี่อีก"
ไอโกะ : "จริงเหรอคะ ดีใจจังเลย" ว่าแล้วสองสาวก็กุมมือกัน ร้องกรี๊ดกร๊าดกระโดดเล็ก ๆ ดีใจ
มาม่ามาซาโกะเห็นก็เลยเดินเข้ามาเอ็ด "เสียงดังอะไรกันทั้งสองคน จะเป็นการรบกวนแขกคนอื่นนะ ไปดูแลให้พวกเราช่วยกันเอากระเป๋าขึ้นรถให้ครบนะ ไอโกะ มาโกะ"
ทั้งสองสาว ตอบพร้อมกันเสียงดัง "ค่ะ มาม่า" แล้วรีบวิ่งออกไป
มาม่ามาซาโกะ : "ทางนี้ต้องขอบคุณวีซังมาก ๆ นะคะ อาริกาโตะโกไซมัส" แล้วมาม่าก็โค้งคำนับให้
ผมก็รีบก้มศีรษะโค้งคำนับตอบเช่นกัน ก่อนจะเงยขึ้นมาพร้อม ๆ กัน แล้วผมเลยพูดว่า "ทางนี้ก็ต้องขอบคุณมาม่า และน้อง ๆ ทุกคนที่ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี ถ้ามีโอกาสพวกเราจะมาอีก อาจจะมาสักหลายคืนหน่อย เพราะคืนเดียวดูจะน้อยไป"
มาม่ามาซาโกะ : "ขอบคุณค่ะ จะมาเมื่อไหร่ แจ้งมาได้เลยนะคะ ทางนี้จะดูแลให้เต็มที่คะ" แล้วมาม่าก็ขยับเข้ามาใกล้ 1 ก้าวก่อนจะพูดเสียงค่อยว่า "มาซาโกะก็ต้องขอโทษและขอบคุณ วีซัง ด้วยนะคะ ที่มีเรื่องไปรบกวนเมื่อคืนนี้ แต่มาม่าจะจำเรื่องนี้ไปจนวันตายเลยค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ อาริกาโตะโกไซมัส" แล้วมาม่าก็โค้งคำนับให้อีกครั้ง
ผมก็รีบก้มศีรษะโค้งคำนับตอบอีกครั้งเช่นกัน ก่อนจะยิ้มให้ แล้วบอก "ยังไงวันนี้ต้องขอรบกวนแต่เพียงเท่านี้นะครับ ซาโยนาระครับ"
มาม่าโค้งคำนับเล็ก ๆ ตอบ ก่อนผมจะเดินไปดูวอร์มที่เกาะไหล่วา เดินไปที่รถตู้ที่ชัยซังขนกระเป๋าขึ้นหมดแล้ว และทุกคนก็ทยอยกันขึ้นรถ
คนที่เหลืออยู่ในรถแล้ว ผมดูจนวาขึ้นรถไป ก่อนให้วอร์มขึ้นเป็นคนสุดท้ายที่ริมประตูเพื่อจะได้ไม่ต้องขยับมาก แต่ยังไม่ได้ปิดประตู ผมหันหลังกลับไป ก่อนโบกมือให้ มาม่ามาซาโกะ และทีมงานทุกคนที่ออกมายืนเข้าแถวส่งพวกเรา "อาริกาโตะ ซายานาระ" พวกเขาตะโกนบอก
ผมโค้งคำนับให้ก่อนขึ้นรถมาด้านหน้าข้างขัยซัง ปิดประตู แล้วชัยซังก็ขับรถออกมา
ผมหันหลังไปถามวอร์ม "เป็นไงบ้างลูก เดี๋ยวกลับไปโตเกียว เราจะพักโรงแรมเดียวกับพี่นัน ที่เป็นนักกายภาพบำบัดที่รักษาพ่อตอนขามา แต่ตอนนี้พี่เขาไปอบรม แต่ตอนเย็นจะมาพักที่เดียวกับเรา เดี๋ยวพ่อส่งไลน์ไปบอกเขาก่อน แล้วตอนเย็นค่อยให้วอร์มไปรักษากับพี่เขานะ
วอร์มตอบ "ครับพ่อ" ก่อนชัยซังจะขับรถมุ่งหน้าโตเกียว มุ่งหน้าสู่โรงแรมเพื่อเช็คอิน รับกระเป๋าที่ฝากโรงแรมไว้ตอนขามา แล้วเก็บกระเป๋าเข้าห้องของแต่ละคน
ได้ความทรงจำดีกลับไปเยอะเลย แล้วคุณพ่อจะตามไปรักษากับพี่นันด้วยมั๊ยนะ แต่ดูๆแล้ววอร์มระแคะระคายอะไรรึเปล่านะ
หายไปนานมากจริงๆครับ วีซัง มาถี่ๆนะครับ จะได้หายคิดถึง ทีนี้กลับโตเกียวไปเจอ นันซัง อีก น่าจะสนุกสนาน
สนุกเหมือนเดิมเลยนะครับ สงสัยสาวๆเรียวกังนี่ติดใจจริง มาครั้งหน้าก็ควบ5เลยสิครับ ขนาดนี้แล้ว มันแน่นอน
งานนี้วีไปเที่ยวคุ้มจริง ได้แสดงพลังของชายไทยให้สาวญี่ปุ่นจนติดใจ ::HoHo::
น่าจะมีการแก้แค้นเกิดขึ้น ้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้ เอาเมียเค้ามาหลายรอบรอบล่ะ