ว๊า 5555 เปิดปีใหม่ต้องเรื่องนี้ สาธุสาธุ ขอให้คนติดตามเยอะขึ้นด้วยเถิด
สารภาพเลยที่ทิ้งช่วงห่างมาแบบนี้เพราะแอบนอยด์ ตอนล่าสุดคนไม่ค่อยอ่านเลย
อ่ะฮืออ แต่อย่างที่บอกครับว่าไฟมันยังไม่หมด แค่อาจจะหรี่ลงนิดๆ
เดี่ยวจะพยายามลงให่สม่ำเสมอไม่เกิน 7 หรือ 8วัน ครับ
★★★★★★★★★★★แนะนำกันสักหน่อยครับ
(https://www.img.in.th/images/3658d999c1d2e05313a39bb81e143aac.jpg)
1. พลอย / รุ้งพลอย / กินรีเป็นสาวน้อยวัย 20 อายุเท่าริว พลอยเป็นคนหุ่นดี เพราะทำงานมาตลอด
ตัดผมสั้นเพราะไม่มีเวลาดูแล พลอยเป็นคนที่มีอดีตหลายๆอย่างที่ไม่ดีนัก
เธอเคยมีบ้าน มีครอบครัวที่อบอุ่น มีฐานะ สมบัติมากมาย
แต่ชีวิตต้องพลิกผันเพราะคืนพายุคลั่งวันนั้น 10 ปีผ่านไป หลังจาก
ที่ผ่านความยากลำบากและบดทดสอบของชีวิต เธอก็ได้กลับมาเจอริวกะอีกครั้ง
จริงอยู่ว่าเคราะห์กรรมจะยังไม่หมดไป แต่เชื่อว่านายมังกรจะไม่ยอมให้เรื่องร้ายๆ
เกิดขึ้นกับพลอยอีกแน่ อ้อที่สำคัญ พลอยมีพลังคนทรงที่แกร่งกล้ามากๆ
★★★★★★★★★★★(https://www.img.in.th/images/17092a5b2ac8671859aecad209f6844c.jpg)
2. เฟิร์น / ใบเฟิร์นเธอเป็นเพื่อนร่วม Section ของริว เป็นสาวสวยผมยาว
ตากลม และ นมก็ไม่ธรรมดา เป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง
เฟรนด์ลี่มากๆ แต่เธอเองก็มีความลับ ที่บอกใครไม่ได้อีกเช่นกัน
ใบเฟิร์นเป็นเหมือนภาพสะท้อนของพลอย พลอยจึงเข้าใจเธอได้ไม่ยาก
แต่ท่ามกลางความลำบากนั้น ก็ยังมีสายลมที่หวังดีค่อยช่วยเหลืออยู่
★★★★★★★★★★★(https://www.img.in.th/images/6e7ea605783274f5c3e607513b7fd6db.jpg)
คิราระ / เมียเมดเป็นเมดคู่ใจของริวกะ ใครอยากทราบประวัติสามารถตามอ่านได้ครับ
ใน kirara story ในปัจจุบันที่อยู่ไทย คิราระทำหน้าที่ดูแลบ้านให้ริวกะ
แต่จริงๆแล้วเธอเองก็ทำงานเป็นเลขาเบอร์ 2 ของมิไร คิราระมีฝีมือต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม
ทั้งคาราเต้ ไอคิโด ทันโตจัสสึ ที่สำคัญ ควบคุมอีกาได้ด้วย
ซึ่งนั่นก็เพราะ คิราระ มีพันธะสัญญา เทนงู ขั้นสูง เนื่องจาก
ยามิ หรือ ซึบาสะมารุ รับเธอเป็นน้องบุญธรรม จึงทำให้เธอ
กลายเป็นลูกสาวบุญธรรมของ คาราสึ เทนงู ไปโดยปริยาย
ซึ่งตัวคาราสึ เทนงู เองก็ยอมรับในตัวคิราระ และเป็นผู้ผลักดัน
ให้คิราระนั้น มาเป็นเมดส่วนตัวให้ริวกะเสียด้วย
★★★★★★★★★★★(https://www.img.in.th/images/b18ae98219798e80f0282b2e04b3f5fe.jpg)
พี่อั้ม / กุลธิดาสาวคนนี้คือกุลสตรีของแท้และแน่นอน เป็นทั้งพี่สาวและหมอประจำตัว
เป็นตัวละครที่หลายท่านลุ้นกันจนเหงือกแห้งตั้งแต่ตอนที่ 15
พี่อั้มเป็นลูกสาวของ หมอทศ เพื่อนของริน ด้วยเหตุการณ์บางอย่าง
จึงทำให้ริน รับ อั้มมาเป็นลูกบุญธรรม ด้วยวิชาแพทย์ที่เข้าขั้นอัจฉริยะ
ทำให้อั้มนั้นถูกใจคาราสึ เทนงู เป็นอย่างมาก จึงได้รับ
มาเป็นลูกบุญธรรมอีกคน และสอนวิชาแพทย์ให้อีก
ทำให้อั้มนั้นโคตรจะเก่ง วิชาที่ต่อสู้ที่อั้มได้รับการถ่ายทอดมานั้น
คือฟาจินและมวยจีน รูปแบบต่างๆ จริงอยู่ว่าร่างกายของอั้มอาจจะดูบอบบาง
แต่อย่าให้ได้โดนต่อยสักหมัดล่ะ ศพไม่สวยแน่นอน
★★★★★★★★★★★ความเดิมตอนที่แล้วเอ่อ สงสัยต้องรบกวนกลับไปอ่านครับ นานเกิน >> CLICK << (https://xonly8.com/index.php?topic=236036.0)
★★★★★★★★★★★สวัสดีค่ะ นั่นคือคำแรกที่พลอยทักมายใบเฟิร์น เฟิร์นก็งงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่รู้คือตอนนี้
บรรยากาศที่ซุ้มเงียบฉู่วววว มีแต่เสียงจากรอบข้างๆแทน ก๋อยรีบฉากหลบข้างๆแล้ว ทำตวัดมือควั่บๆที่ลำคอ เพื่อบอกเวย์ว่า
" ลาก่อน ลาก่อน ลาก่อน ลาก่อน "
เวย์ก็เหวอเลยทีนี้ เอาไงดีล่ะแบบนี้ ไอ้กรูดนี้หนักเลย เพราะว่ามาพร้อมๆกับไอ้ก๋อยเลยไม่รู้ว่าจะไงต่อ
หลังจากที่พลอยออกปากทักก่อนแล้ว ใบเฟิร์นก็ เอ่อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ แล้วจากนั้นพลอยก็เปิดกระเป๋าและหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา
มันคือสมุดอะไรบางอย่าง พลอยยื่นให้ใบเฟิร์นแล้วบอกว่าของฝากค่ะ ใบเฟิร์นก็รับมาด้วยท่าทีที่งงๆ ว่าฝากอะไรกันนั่น
พลอยยิ้มให้ด้วยท่าทีที่เป็นมิตรสุดๆ ส่วนไอ้พวกเพื่อนของริวก็มิด มิดซี่ลี่เล้ยสู พวกเขานั่งเงียบกริ๊บเลย พลอยหันมาหาริวอีกครั้งแล้วบอกว่า
ริวคะ วันนี้แม่กุลมารับเร็วนะ ริวถึงกับเหวอแล้วบอกหือ อะไรนะ พลอยจึงบอกว่าก็น้ากุญชรอยู่ที่บ้านนี่นา ซึ่งพอพลอยพูดจบแค่นั้น
โทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที พลอยจึงรีบรับสาย พูดงึมๆงัมๆ และส่งสายให้ริวรับทันทีและเสียงที่พูดออกมาที่ริวได้ยินนั้นคือ
" อ่อนแอปานนี้ กล้าขัดคำพูดของข้าเหรอ วันนี้รุ้งพลอยต้องกลับมาหาข้า "
ริวก็หือ ใครครับ เสียงนั้นก็ตอบกลับมาว่า เจ้ากับเจ้าโทนยังกล้าถามถึงนามข้าอีกรึ หัดมีมารยาทกับญาติผู้ใหญ่เสียบ้าง
เอ้ากลายเป็นญาติของพลอยเฉย เท่านั่นแหละริวนี่ตัวสั่น งั่กๆๆๆเลย เหยดเข้ วารีกุญชรนี่หว่า ริวจึงบอกว่าเปล่าครับไม่ได้ขัดอะไรครับ
แล้ววารีกุญชรก็วางสายไป ริวรีบส่งโทรศัพท์คืนให้พลอยทันที พลอยก็ถามว่าเป็นอะไรเหรอคะริว หน้าซีดเลย ริวก็บอกเปล่าจ้าไปเรียนเถอะ
โฮ่ง !!! แล้วตอนนั้นบาคุก็เห่าขึ้นมาทำให้เพื่อนๆหลายคนหันไปมอง ทันทีที่เห็นบาคุ พลอยก็ง่าาา ทันที บาคุเดินมาด้วยท่าทีที่สง่ามาก ไม่ว่อกแว่ก ไม่หยุกหยิก ดุ๊กดิ๊ก ตามธรรมชาติของสุนัขแม้แต่น้อย
เขานั่งลงตรงหน้าพลอย เห่าโฮ่งๆเหมือนทักทาย แล้วพลอยก็พูดว่า บาคุไปกับพลอยมั้ย บาคุเห่าโฮ่งตอบรับ ซึ่งพลอยก็บอกริวว่าพลอยไปแล้วนะ
แม่สาวน้อยคนทรงยิ้มให้ชายคนรักแล้วก็เดินดุ๊กๆๆๆ โดยมีบาคุไปด้วย ริวยังไม่ทันจะตอบจ้า หรือตอบอะไรเลย อ่ะฮือออ ชีวิตนายมังกร
[ ใบเฟิร์น ] : ริว หมาของริวฟังภาษาคนออกด้วย ฉลาดมากเลยอ่ะ
[ ริว ] : อ่าาาาาา
ใบเฟิร์นรู้สึกอึ้งเป็นอย่างมาก หมาชิบะตัวเมื่อกี้ฉลาดมากจริงๆ โดยหารู้ไม่เลยว่านั้นคือปีศาจตัวเป็นๆ ทันทีที่พลอยไป
ก็ดูเหมือนสถานการณ์ตึงเครียดจะลดลง ราวกับคลื่นฮาคิราชันย์ได้ผ่านไปแล้ว เวย์จึงเข้ามาถามว่าเห้ย มึงเคลียร์กับพลอยแล้วเหรอ
ริวบอกอื้ม เรียบร้อยละของใจมึงที่เตือนสติกู .... เวย์ถึงกับสตั๊นเลย ก๋อย มะกรูดถึงกับนิ่ง
[ เวย์ ] : อ่ะ ฮืออออ ในที่สุดมึงก็โตเป็นใหญ่แล้ว ฮืออออ
[ ก๋อย + มะกรูด ] : ฮืออออออออ
ทั้งสามเกลอ ปลื้มปลิ้มจนน้ำตาจะไหล พงกมันทำท่าร้องไห้จริงๆ จนริวหมั่นใส้เตะไปคนละป้าปสองป้าป บอกไปว่าไม่ตบไม่ตี ไม่ดีขึ้นเลยนะพวกมึงเนี่ย
[ เวย์ ] : ก็มาเด้ !!!
[ ก๋อย ] : คั่ม หมอนแหมน
[ มะกรูด ] : โคร่าาาาาา โอรา โอรา โอรา โอรา
ผั๊วะ ๆ ๆ ๆ ปุ้กกก ปั้กๆๆๆ ซึ่งในขณะที่เพื่อนทั้ง 4 กำลังสาวหมัดใส่กันอยู่นั้น ใบเฟิร์นก็บ่นขึ้นมาว่า เล่นอะไรกันเนี่ย จะเรียนอยู่แล้ว
[ เวย์ ] : โอ๊ย ใบเฟิร์นเราโดนมันแกล้งเหอะ
[ ใบเฟิร์น ] : 3 ลุม 1 เนี่ยนะ โห !!!
[ มะกรูด ] : โอ๋ยย 1 ลุม 3 ดิ่ไม่ว่า โอ๊ยย กูเจ็บไปหมดแล้ว
[ ริวกะ ] : มึงชอบเร่งเครื่องหรอ สาดดดด
ริวยังคงเขก มะเหงก ใส่ไอ้สามเกลออย่างมันส์มือ แต่พอใบเฟิร์นพูดขึ้นมาว่า น้องพลอยให้สมุดอะไรมานะ
ริวถึงกับหยุดและหันไปมอง ทันทีที่ใบเฟิร์นเปิดสมุดสิ่งที่เธอรับรู้คือความสุข ความอบอุ่น ซึ่งแปลกมาก ไม่รู้ทำไมแค่สมุดปกติธรรมดาถึงเป็นแบบนั้นล่ะ ริวมองแล้วก็ได้แต่สงสัยว่าพลอยทำอะไรกับสมุดเล่มนั้น
....
ด้านพลอย
พลอยเดินมากับบาคุด้วยอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด บาคุก็สงสัยว่าทำไมกันนะ มีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอ เขาก็นึกในใจว่าเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมนายหญิงรุ้งพลอยถึงอารมณ์ดีล่ะ
" คุณใบเฟิร์นดูเป็นคนดี กว่าที่พลอยคิดไว้เนอะ บาคุ "
พลอยเดินไปแล้วก็พูดไป จนบาคุถึงกับสะดุ้ง จริงอยู่ว่าเธอพูดออกมาไม่ได้สื่อสารทางจิตแบบที่นายน้อยของเขาทำ แต่ไอ้การที่เหมือนว่ารู้ถึงความคิดของเขานั้น
มันก็เหนือความคาดหมายเกินไป บาคุก็โฮ่งเบาๆ แล้วก็เดินตามพลอยต่อไป ตลอดทางที่สาวน้อยเดินนั้นมีแต่คนสะกิดให้ดู เพราะลักษณะของบาคุนั้น มันทั้งสง่าและดูน่ารักมาก
การเดินไม่มีว่อกแว่ก เดินตามพลอยอย่างสม่ำเสมอ ราวกับว่ารู้ว่าพลอยจะเดินไปที่ใด ก็ปกติแล้วธรรมชาติของสุนัขมักจะตื่นเต้นกับสนใจสิ่งรอบข้างยังไงล่ะ
มันไม่แปลกหรอกถ้าหมาจะเดินๆหยุดๆ และดมนู่น ดมนี่ ตลอดทาง และตอนนั้นก็ได้มีเสียงเห่า โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง ของหมาชิวาวา ดังไม่หยุด เหมือนมันจะเห่าคนแถวๆนั้น
ขอนอกเรื่องหน่อยนะ ไม่รู้เป็นห่านอะไรหมาพันธุ์นี้เห่าเก่งชิบหาย อ่ะกลับมาต่อ หมาตัวเล็กนั้นก็ยังคงเห่าต่อไป แต่พอบาคุกับพลอยเดินผ่าน มันถึงกับเงียบพร้อมกับนอนหมอบลงกับพื้นทันที
บาคุหยุดมองก่อนแปปนึง พลอยจึงบอกว่าไปกันเถอะบาคุ น้องกลัวหมดแล้วนั่น พอพลอยพูดจบหมาชิวาว่าตัวนั้นก็หมอบหัวลงแล้วยกก้นสูง ราวกับว่ากำลังทำความเคารพให้กับบาคุ
จนเจ้าของหมาตัวนั้นถึงกับแปลกใจ เพราะหมาของตัวเองมักจะไม่ชินกับคนแปลกหน้า แล้วทำไมมันถึงมีพฤติกรรมสงบเสงี่ยมแบบนี้ล่ะ
คนที่เห็นเขาก็ไม่คิดอะไรนะ แต่บางคนที่ไม่รู้เรื่องห่าอะไรก็คิดว่าหมาของพลอยกัดหมาตัวนั้น ก็ทำเป็นโวยวายว่าเฮ้ยมีอะไรกัน หมากัดเหรอ ซึ่งมันก็แปลกจริงๆ คนประเภทนี้
เจ้าของหมาก็บอกว่าเปล่าๆน้องไม่ได้ทำอะไรเลย บาคุแอบปล่อยจิตสังหารเล็กน้อยจนไอ้คนที่พูดนั้นถึงกับสะดุ้ง พลอยก็ยิ้มๆแล้วก็บอกว่า บาคุไปกันเถอะ ทันทีที่พลอยเดินไป บาคุก็เดินไปทันที ซึ่งพอทั้งคู่เดินพ้นระยะไปครู่หนึ่งแล้ว
ไอ้หมาตัวเดิมก็ลุกขึ้นมาแล้วก็เห่าเสียง แว๊ดๆๆ เหมือนเดิม จนคนแถมนั้นถึงกับแปลกใจอีกเช่นเดิม แต่เจ้าของของหมาตัวนั้นก็รู้ได้ทันทีแหละว่าหมาของตนกลัวหมาตัวเมื่อกี้
ซึ่งก็แปลกๆ ทั้งๆที่ไม่ได้ขู่ ไม่ได้กัด ไม่ได้ทำร้าย แค่เดินผ่าน หมาของตนกลับกลัวโดยไม่มีเหตุผล พลอยเดินมาถึงตึกเรียนก็เข้าไปหากลุ่มเพื่อนทันที วิ๊ววววว
และตอนนั้นเองสายลมที่คิดถึงก็พัดมาจนพลอยดีใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะนั่นหมายความว่า !!! ภูติประจำตัวของเธอกำลังมาหาเธอแล้วนั่นเอง เสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นมาทันที
เพราะมีวีเซิล 3 ตัวกำลังวิ่งดุ๊กดิ๊กมาจากมุมตึกและตรงมาหาพลอยทันที เพื่อนของพลอย ก็งื๊อออ ก็งู๊ยยยย ก็น้อลลลล ไม่หยุดเลย พลอยรีบยื่นแขนลงให้ทั้ง 3 ตนวิ่งไต่แขนดุ๊กดิ๊กๆๆๆเข้าหาทันที
ทั้ง 3 วิ่งดุ๊กๆๆๆไปรอบๆตัวพลอย ส่วนอิทาจิ พี่สาวคนโตของ 3 คาไมทาจิ ก็ไต่ไปคลอเคลียพลอยไม่หยุดเลย พลอยก็พูดเบาๆว่า ไหนบอกว่าไปบำเพ็ญเพียรไง
อิทาจิก็ดุ๊กๆดิ๊กๆที่หูและพูดว่า พวกข้ามีเวลาพัก 48 ชั่วโมง เลยขอมาหานายหญิงเจ้าค่ะ พลอยก็ตื่นเต้นมาก แต่ก็ต้องกลั้นความดีใจไว้ แล้วถามว่าจริงๆเหรอ 2วันเลยเหรอ
อิทาจิก็บอกว่าเจ้าค่ะ แล้วพลอยก็ลูบๆๆๆ อิทาจิไม่หยุดเลย ตอนนั้นนิทาจิ น้องคนรองก็เดินมาหาบาคุเช่นกัน ทั้งนิทาจิและซันทาจิ ก็ไต่ตามตัวของบาคุเหมือนว่าสัตว์ต่างสายพันธุ์กำลังเล่นกัน
เพื่อนๆก็ถามว่าพลอยๆ พวกน้องๆนี้พลอยเลี้ยงเหรอ พลอยก็ยิ้มๆและต้องตอบว่าอื้อ ซึ่งทั้ง 4 ตนก็เข้าใจพลอยดีว่าทำไมต้องพูดแบบนั้น บาคุก็ถามว่าไหงมาที่นี่ล่ะ นิทาจิบอกว่า
ท่านพิกุลโทรติดต่อไปหานายท่าน ( ริน ) ว่าท่านวารีกุญชรมาพำนักอยู่ที่บ้านของท่าน และท่านวารีกุญชร ต้องการที่จะพบกับพวกข้าทั้ง 3 ที่เป็นภูติเชื่อมวิญญาณของนายหญิงรุ้งพลอย
[ บาคุ ] : เช่นนั้นเรอะ อื้ม
[ ซันทาจิ ] : แล้ว พิธีส่งดาบกุเร็นเป็นเช่นไรบ้างบาคุ
[ บาคุ ] : เป็นไปได้ด้วยดี ท่านโทนทำหน้าที่ได้ดีตามที่ได้รับการสั่งสอนมา เฮ้อออ
[ นิทาจิ ] : เป็นไปได้ด้วยดีแล้วทำไมเจ้าทำหน้าแบบนั้นล่ะบาคุ
บาคุก็พูดต่อว่าก็เมื่อวานน่ะสิ่ ทั้งท่านโทนและนายน้อยริวกะ ตีกันยกใหญ่เลย พอพูดไปแบบนั้น ทั้งนิทาจิและซันทาจิถึงกับถอนหายใจดังเฮ้อออ และพูดพร้อมขึ้นกันว่า
" หาเรื่องเจ็บตัวแท้ๆนายน้อย "
นิทาจิพูดขึ้นมาว่า ถ้าไม่ใช้เวทย์อัคคียังไงนายน้อยก็ยังด้อยกว่าท่านโทนเรื่องความสุขุมและที่สำคัญด้วยพรจากเจ้านางการะเกด ยังไงนายน้อยก็ไม่มีทางเอาชนะท่านโทนได้แน่ๆ
ซันทาจิยังพูดต่อว่า แต่ถ้าต้องสู้กันในระยะยาวท่านโทนก็คงจะแพ้เรื่องพละกำลังและสภาพร่างกาย เพราะพลังของนายน้อยที่อยู่กับท่านโทนนั้นมากเกินไป
ยังไงซะร่างกายของท่านโทนก็รับไม่ไหวแน่ๆ ถ้าเผลอใช้วิชาแปลกๆแบบนายน้อยล่ะก็แย่แน่ๆ ข้าหวังว่าท่านโทนจะไม่ทำแบบนั้น ดูเหมือนว่าทั้งนิทาจิและซันทาจิ
จะเข้าใจเรื่องพลังของริวกะและร่างกายของโทนเป็นอย่างดี แต่ในระหว่างนั้นเองบาคุก็ได้พูดบางอย่างสวนขึ้นมาว่า เมื่อวานท่านโทนใช้ เดนโค เซกกะ และ ราเซ็นกัน........ ซึ่งคำพูดของบาคุนั้น มันทำให้ซันทาจิและนิทาจิถึงกับถอนหายใจพร้อมๆกันและพูดว่า
[ นิทาจิ + ซันทาจิ ] : เฮ้อ !!! สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน
................
ด้านริว
[ ริวกะ ] : หืม คาไมทาจิ มางั้นเหรอ
ริวเองก็รับรู้ว่าภูติสายลมของเขานั้นมาที่นี่ และก็แน่นอนแหละพวก 3 ตนนั้นมุ่งหน้าไปหาพลอยทันที ซึ่งริวก็เข้าใจแหละว่าทั้ง 3 นั้นทั้งรักและเคารพรุ้งพลอยมากๆ
ซึ่งมันก็ดีแล้ว เพราะยังไงซะบาคุก็คงหาทางแอบไปนอนเล่นที่หลังมหาวิทยาลัยแน่ๆล่ะ เพราะงั้นพลอยจะได้ไม่เหงาและมีคาไมทาจิทั้ง 3 อยู่เป็นเพื่อน
[ เวย์ ] : เฮ้ย ไปๆๆๆ เรียนๆๆ
เวย์ตะโกนบอกเพื่อนๆในระแวกนั้น ซึ่งบางคนก็ลุกทันที บางคนก็ยังนั่งไถมือถือเล่นดูนู่น ดูนี่ไปเรื่อยๆ ใบเฟิร์นเองก็เดินไปตั้งแต่แรกเลยล่ะ แต่ว่าในระหว่างนั้นเองอาจารย์ดำรง ก็เดินมาพอดี
ใบเฟิร์นนั้นเหมือนจะรู้ตัว จึงค่อยๆเดินแยกกลุ่มไปซะนั่นไม่อาจรอดพ้นสายตาของริวกะไปได้ เขาแอบถอนหายใจเบาๆ เพราะว่าตอนนี้เวย์ก็มองด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
ตัวริวกะก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมเพื่อนของเขาคนนี้ทั้งๆที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับใบเฟิร์น แต่ทำไมกลับดูร้อนรนผิดปกติ มันก็ยังคงเป็นคำถามในใจริวกะที่ยังหาคำตอบไม่ได้อยู่ดี
นี่ถ้ามันรู้ว่าใบเฟิร์นทำงานที่เลานจ์ VIP มันจะไม่อกแตกตายเหรอ แล้วตอนนั้นเวย์ก็พูดขึ้นมาดื้อๆว่า ไอ้มังกรมึงจีบใบเฟิร์นได้ป่ะ ริวถึงกับหือ อะไรนะ
เวย์ก็บอกว่าถึงมึงจะเลว ถึงมึงจะเมียเยอะยังไง แต่กูมั่นใจว่ามึงดูแลเฟิร์นได้ ริวถึงกับดึงคอเสื้อพร้อมดึงสีหน้าทันที
(https://www.img.in.th/images/a60ae507339e4516f20fc3232fee4daf.gif)
แล้วถามว่านี่มึงชมกูใช่มั้ย ทำไมกูไม่ดีใจเลยวะ เวย์ก็กระชากคอเสื้อกลับแล้วบอกว่า กูพูดผิดตรงไหน นี่กูชมมึงนะ มีคำไหนบ้างที่กูด่ามึง หาาาาา สองคนฮึ่มฮั่มใส่กันไม่เลิกจนไอ้ก๋อยกับมะกรูดถึงกับบอกว่า อย่าเพิ่งกัดกันสิ่วะเรียนก่อน เรียนก่อน
[ ริวกะ + เวย์ ] : เออ
และทั้งคู่ก็ปล่อยคอเสื้อกันและกัน ป้าป ริวเตะตูดเวย์ไป 1 ทีแล้วบอกว่าเสื้อกูยับ คิราระบ่นกูแน่เนี่ย เวย์ก็บอกไอ้ห่านี่กลัวเมียเมดเหรอวะ ริวก็บอกว่าอย่าให้กูพูดเรื่องของมึงนะไอ้เวน
เพื่อนๆที่ตามนั้นก็ถึงกับงง ว่าไอ้สองคนนี้มันยังไงกันแน่ เหมือนจะตีกันแต่ก็ไม่ได้ตีกัน เหมือนจะทะเลาะกันแต่ก็ไม่ เฮ้อ พวกคนรวยนี่มันนิสัยแปลกๆกันจังเลยวะ
ทั้งพลอยและริวก็ต่างแยกกันไปเรียนตามช่วงเวลาของแต่ละคนไป ถึงยังไงซะ ชีวิตจริงมันก็ไม่เหมือนในละครที่นางเอกกับพระเอกต้องตัวติดกันตลอดเวลา
จริงๆแล้วริวไม่ต้องเรียนก็ได้นะด้วยฐานะทางบ้านเขา ตัวเขาเองก็ชาตินี้ใช้ยังไงเงิน สมบัติ ก็ไม่มีวันหมดแน่ๆ แต่ด้วยความที่เขามีคำว่า อิซานางิ นำหน้าชื่อของตัวเอง
มันจึงทำให้เขาต้องผลัก ต้องดันตัวเอง ทำให้ตัวเองมีคุณค่าพอ มีคุณสมบัติพอที่จะรับช่วงต่อของตระกูลได้ เพื่อที่เขาจะได้ยืนหยัดในวันข้างหน้าได้อย่างสมภาคภูมิยังไงล่ะ
.................
การเรียนช่วงเช้าผ่านไปแล้ว
ริวกะก็ลงมานั่งพักที่ข้างล่างซุ้มคณะบริหาร ตอนนั้นบาคุก็เดินเข้ามาพอดี ก็แน่นอนแหละสาวๆกรี๊ด กร๊าด กันระนาวเลย บาคุก็เดินเชิดมาเลยทีเดียว ริวกะกับเวย์นี่ถึงกับหือ ขนาดนั้นเลยเหรอ
น้อลลลลลล ต้าวหมาอ้วนนนน สารพัดคำพูดดังออกมาจากปากสาวๆไม่หยุดเลย แล้วบาคุก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าริวกะทันที ริวกะก็ถามแบบเนียนๆเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า
[ ริวกะ ] : พลอยเรียนอยู่มะ
[ บาคุ ] : โฮ่ง !!!
[ ริวกะ ] : หือ ไม่ได้เรียนเหรอ แล้วพลอยกินข้าวยังล่ะนั่น
[ บาคุ ] : โฮ่ง โฮ่ง
[ ริวกะ ] : อ่อ อื้ม ขอบใจมาก งั้นตามสบายเถอะ
บาคุเห่าอีก 2 ที โฮ่ง โฮ่ง แล้วก็เดินออกไปทันที เวย์ก็ถามว่าเห้ย นี่มึงคุยกันยังไงเนี่ย เดี๋ยวโฮ่ง เดี๋ยวอืม อะไรของพวกมึง ริวก็หันไปมองหน้าแล้วถามว่า แล้วมึงจะให้บาคุพูดภาษาคนหรือไง
เดี๋ยวได้ไปออกงานวัดพอดีไอ้เวนเอ๊ย ไปๆ ไปเรียนได้ละ แล้วทั้งคู่ก็เดินไปเรียน ตามตารางเรียนอย่างที่ควรจะเป็น
••••
ด้านบาคุเขาเดินดุ่ยๆๆ เข้ามุมตึกซึ่งเมื่อลับสายตาคน และ มุมอับจากกล้องวงจรปิด เขาก็กำบังกายทันที และแว๊ปผ่านเงา ตรงไปยังหลังมหาวิทยาลัย
ก็นะมีความสามารถแบบนี้ทำไมต้องเดินให้เมื่อยตุ้ม ทันทีที่บาคุมาถึงเขาก็พบกับลุงเจ้าที่และพี่ปิ่นวิญญาณสาวพอดีเลย
ตู้มมมม ตู้มมมมม พี่ปิ่นกำลัฃชดใช้บาปมหันต์ที่ตนก่อไว้ บาปของการฆ่าตัวตาย แม้จะเป็นดวงวิญญาณแต่เธอก็ยังดูทรมานอยู่ดี
วู่บบบ ไม่นานนักเธอก็หายไปแต่ไม่นานก็คงกลับมาที่เดิม ท่านเจ้าที่เดินไปหาบาคุทันที บาคุก็ทำคสามเคารพท่านเจ้าของสถานที่อย่างนอบน้อม
นางไปที่ใดกันท่านเจ้าที่ บาคุเอ่ยถามทันที ท่านเจ้าที่จึงบอกว่านางอยู่ในเวลาชดใช้บาปตามกฏแห่งกรรม เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว
นางต้องทำแบบนี้ไปจนกว่าจะสิ้นอายุขัยของนาง ยาคุก็ได้แค่ถอนหายใจ นี่ถ้านายน้อยของเขาไม่โดนสาบให้ตายไม่ได้ล่ะก็
ไม่อยากคิดเลยว่สจะเกิดอะไรขึ้นทเพราะริวกะเองก็ฆ่าตัวตายเป็นว่าเล่นเลย ตอนช่วง 10ขวบ - 14 ขวบ ท่านเต้าที่ถาม ว่าแบ้วเน้าหนุ่มนั่นล่ะอยู่ที่ใด
[ บาคุ ] : นายน้อยเรียนหนังสืออยู่ขอรับ
[ เจ้าที่ ] : อื้ม... การที่เจ้าหนุ่มนั่นมีบริวารติดตามแบบนี้ มันก็ไม่แปลก เพราะพ่อของเจ้านั่นก็ไม่ธรรมดา แต่การที่เจ้าหนุ่มนั่น สามารถส่งบุญให้นางหนูปิ่นได้นี่มันอัศจรรย์เกินกว่าที่ข้าคิดเชียวนะ
[ บาคุ ] : ขอรับ ศาสตร์ลับเหล่านี้อยู่นายน้อยศึกษาและฝึกฝนจนชำนาญขอรับท่านเจ้าที่ ถึงด้านฝีมือและพลังวิญญาณจะสูงส่ง แต่ยังมีอีกหลายด้านเลยขอรับที่ต้องปรับปรุง
บาคุพูดคุยกับเจ้าที่อย่างสุภาพ ยังไงซะท่านผู้นี้ก็เป็นผู้อนุญาตให้พวกเขาเหล่าวิญญาณต่างถิ่นแบบพวกเขา เขามาในนี้ได้
และแค่แปปเดียวเท่านั้นเอง พี่ปิ่นก็กลับมาอีกครั้ง ใบหน้าของผีสาวแสนสวยดูจะงงงวยเป็นอย่างมากที่เห็นบาคุ ท่านเจ้าที่จึงบอก
ว่านี่คือผู้ติดตามของเจ้าหนุ่มที่ทำให้เจ้ามีชุดสวยๆใส่ยังไงล่ะ ปิ่นได้ฟังแล้วก็ยิ้มเลย เพราะริวแท้ๆทำให้เธอได้ใส่ขุดดีๆแบบนี้ เพราะเดิมทีวิญญาณบาปแบบเธอ
ใครทำบุญอะไรให้ก็แทบไม่ได้รับ แต่ริวกะกลับทำได้ง่ายดาย ซึ่งมันก็ไม่แปลก เพราะตอนที่เขาลงไปฝึกวิชาที่นรกภูมิ
หนึ่งในสิ่งที่เขาเรียนรู้มาด้วยคือ ศาสตร์การแปลงธาตุให้สิ่งของบนโลกมนุษย์กลับกลายเป็นของอีกภพนั่นเอง แต่ก็อย่างที่ริวกะพูดไว้ในตอนที่ 9
ว่าสุดท้ายแล้วก็ขึ้นอยู่กับกรรมดีที่ปิ่นทำไว้ก่อนตาย ว่าจะมากพอที่จะทำให้สามารถรับมันได้หรือเปล่า ซึ่งทันทีที่ปิ่นได้รับเสื้อผ้า นั่นจึงทำให้ริวกะรู้ได้ทันทีว่าในตอนที่พี่ปิ่นยังมีชีวิต เขาเป็นคนที่ดีมากๆ ไม่งั้นคงไม่สามารถรับสิ่งที่เขาทำบุญไปให้
ซึ่งในขณะนั้นเองวิญญาณสาวปิ่นก็มาถึงพอดี ทันทีที่เธอเห็นบาคุเธอก็ก้มหัวงุดๆเหมือนทักทายอย่างนอบน้อม ราวกับรู้ว่าหมาตัวนี้ไม่ใช่หมาธรรมดา เอาแค่เรื่องอายุ บาคุก็มากกว่าเธอเป็นหลายร้อยปีแล้ว
ปิ่นเองก็เป็นคน เอ๊ะหรือผี เอาเป็นว่าเป็นผีที่มีมารยาทเธอจึงทำการทักทายอยากนอบน้อม บาคุเองก็ยิ้มๆและบอกว่าอย่าเกรงใจ อย่าเกรงใจ และทั้งสามก็เริ่มพูดคุยกันด้วยความเป็นกันเอง
...................
เวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลา 4 โมงเย็น ตอนนี้ริวเลิกเรียนแล้ว ซึ่งมันก็เป็นปกติที่เขาจะเตรียมที่จะไปหาพลอยเหมือนทุกๆวัน แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าพลอยกลับบ้านไปแล้ว เฮ้อแล้วเข้าจะเอาไงต่อดีล่ะเนี่ย
[ ริว ] : ฟู่ววว วันนี้อากาศเย็นแฮะ
ริวรู้สึกว่าวันนี้อากาศมันเย็นผิดปกติ เวย์ที่มาด้วยเลยบอกว่า เออ ข่าวพยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้ อากาศมันแปรปวน แล้วพอพูดจบเวย์ก็วกเข้าเรื่องใบเฟิร์นอีกครั้ง
[ เวย์ ] : เฮ้ย ไอ้มังกรตกลงที่คุยกันไว้เมื่อกี้มึงว่าไงวะ
[ ริว ] : ยัง ไอ้เวนนี่ยังไม่เลิกอีก ถ้ามึงห่วงนักมึงก็จีบเองสิ่วะ ไอ้นี่
[ เวย์ ] : ก็ใบเฟิร์นไม่ได้ชอบกูนี่หว่า เขาชอบมึงมากกว่ากูอ่ะ มึงอย่ามาเนียนทำเป็นไม่รู้
ซึ่งระหว่างที่เพื่อนสองคนนี้พูดคุยกันอยู่ ไอ้สองสหาย กรูด ก๋อย ก็เดินเข้ามาพอดี ก๋อยมันก็เสริมขึ้นว่า เอออย่างที่ไอ้เวย์บอก กูก็รู้สึกนะว่าเวลาใบเฟิร์นอยู่ใกล้ๆมึง แม่นางดูเกร็งๆเขินๆ
มะกรูดพูดต่อว่า เดี๋ยวๆมึงสองตัวพูดอะไรกันเนี่ย มึงอย่าบอกนะว่าจะให้ไอ้ริวจีบใบเฟิร์น เวย์พยักหน้าอือๆไปทันที มะกรูดก็ด่าว่า มึงจะบ้าเหรอ ไอ้ริวมันมีแฟนแล้วนะเว้ย แถมยังเป็นคู่หมั้นอีก
มะกรูดยังบอกอีกว่า ถ้าไอ้ริวจีบกูพนันเลยติดแน่ๆ เขารู้กันทั้ง SEC ไอ้ห่าว่าใบเฟิร์นชอบมึง มีแต่มึงนั่นแหละที่ไม่รู้
[ ริว ] : ทำไมกูจะไม่รู้ กูรู้นานละ
ริวพูดคำๆนี้ออกมาทำให้ทั้ง 3 หน่อถึงกับมองหน้ากัน ก๋อยถามว่าถ้ามึงรู้แล้ว ทำไมมึงยังตีเนียน ตีนิ่งอยู่ล่ะวะ ใบเฟิร์นน่ารักขนาดนั้นถึงจะ.... แต่ก็ควงได้ไม่อายใครนะเว้ย
ไอ้ก๋อยพูดเสร็จก็รู้ตัวว่าเหี้ยละไง กูเผลอปากหมาอีกแล้ว มันหลับตาเตรียมโดนโบ้หัวเลย แต่ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ริวไม่ได้จะตบหรืออะไร ริวถอนหายใจแล้วบอกว่า
[ ริว ] : มันไม่มีหรอกเว้ยที่แกล้งไม่รู้ แต่ที่แกล้งโง่เพราะต้องการรักษาความสำพันของความเป็นเพื่อน
พอพูดแบบนี้ สามคนนี่ถึงกับเงียบกริบเลย ริวก็พูดต่อว่าพวกมึงก็รู้ว่ากู ตามหาพลอยมาตลอด ถ้ากูจีบใบเฟิร์นตั้งแต่แรกแล้วกูเจอพลอย พวกมึงว่าพลอยจะรู้สึกยังไง ( มึงก็ล่อมาหลายคนแล้วนี่ไอ้ริว )
แล้วถ้าวันนี้กูที่มีพลอยอยู่แล้วไปจีบใบเฟิร์น มึงว่าใบเฟิร์นจะรู้สึกยังไงล่ะ ทั้งสามสหาย เวย์ ก๋อย กรูด ถึงกับนิ่ง ทำหน้าเหมือนน้ำตาจะไหลแล้วก็พูดขึ้นว่า
" เท่ส์ โคตรเท่ส์เลย ลูกพี่ "
(https://www.img.in.th/images/e24e1c98d0259b6ccfe3bfdf3b2fc0b4.gif)
แล้วพวกทั้งสามก็พากันจะเข้าไปโอบกอดริวกะ ซึ่งริวก็บอกเฮ้ยๆๆไปไกลๆเลย เฮ้ยไปไกลๆ แล้วทั้งสี่มันก็เล่นกันตามประสาเด็กปี 2 แหละนะ จนผ่านไปสักพัก
แล้วนี่จะไปไหนต่อวะ เวย์ถามขึ้นมาเพราะเขาเองก็ไม่มีโปรแกรมจะไปไหนต่อ ก๋อยจึงบอกว่าไปที่ตึกคณะป่ะ เพราะพวกเขาเองก็ต้องจัดนิทรรศการด้วยนี่
เวย์ก็บอกเอ้อใช่ ต้องจัดนิทรรศการนี่หว่า ริวที่ไม่ได้ตามเรื่องกิจกรรมของคณะช่วงนี้จึงได้ถามว่า กิจกรรมอะไรวะ เวย์ก็ตอบกลับไปว่า
[ เวย์ ] : อ๋อ อาทิตย์หน้าพ่องงง เอ้ยไม่ใช่ อาทิตย์หน้าคุณ อิซานางิ ริน จะมาเยี่ยมคณะเราน่ะ
[ ริวกะ ] : หะ พ่อน่ะเหรอ ไหงไม่เห็นอัพเดทอะไรใน บอร์ดบริษัทเลยวุ๊ย
ริวกะพูดเสร็จก็ต่อสายหา รินนะทันที ซึ่งรินนะนั้นเป็นเลขาส่วนตัวของเขานั่นเอง ฮัลโหล รินนะนี่ชั้นเอง รบกวนหรือเปล่า มันเป็นคำพูดที่ไม่เหมือนคนเป็นเจ้านายโทรหาลูกน้องเลยจริงๆ
ซึ่งก็ไม่แปลกใจที่รินนะจะรักและบูชาเจ้านายของเธอ ขนาดว่าทำงานถวายหัวเลยทีเดียว เพราะถ้าไม่มีริวกะเธอเองก็คงไม่ได้มีโอกาสดีๆแบบนี้
[ รินนะ ] : ไม่รบกวนเลยค่ะเจ้านาย ดิฉันกำลังดูข่าวอยู่เลยค่ะ
[ ริวกะ ] : หือ ข่าวอะไรเหรอ
[ ริน ] : ก็ใครล่ะคะ ที่ไปร้องเพลง Cover ของวาดะซัง จนยอดวิวพุ่งกระฉูดแบบนั้น
ริวกะก็นึกถึงตอน 27 อ๋อ ตูร้องเพลงดิจิมอนไปนี่หว่า แล้วริวกะถามว่า มันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เพราะดูแล้วน่าจะมีพวกบริษัทคู่แข่งหาช่องทางในการเล่นงานพวกเรานะ
รินนะจึงบอกว่ามีอยู่แล้วล่ะค่ะนายน้อย คุณฮายาเตะจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ริวกะก็ตกใจว่าเอ้ย น้าฮายาเตะออกหน้าเองเลยเหรอ คำถามที่ริวกะถามคือ มีใครบาดเจ็บมั้ย
รินนะจึงบอกไปว่าทางฝั่งนั้นก็มีนิดหน่อยค่ะ ไม่ถึงร้อยคน ส่วนทางเราไม่มีใครบาดเจ็บเลย เพราะคุณฮายาเตะจัดการหมด ถ้าถามว่าฮายาเตะเป็นใคร
ฮายาเตะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของริน เป็นชายที่ริวกะไม่เคยเอาชนะได้เลยสักครั้ง ที่สำคัญเขาไม่ได้มีพรวิเศษแบบโทนด้วย ฮายาเตะสามารถจัดการริวกะได้ด้วยฝีมือล้วนๆ
รินนะตัดบทว่าเจ้านายมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ ริวกะจึงถามว่ากำหนดการของพ่อมีมาที่ไทยด้วยเหรอ รินนะตอบกลับมาว่าใช่ค่ะ แต่เพราะมีเรื่องนิดหน่อยเลยไม่ได้อัพเดท ผ่านทางบอร์ดบริหารค่ะ
รินนะยังพูดต่อว่า ที่ไปเพราะเป็นงานเกี่ยวกับมูลนิธิทุนการศึกษาและทุนสนับสนุนค่ะ ริวกะก็นึกขึ้นมาได้ว่า เอ้อ นอกจากทุนการศึกษาที่ทางมหาวิทยาลัยนั้นมีให้นักเรียนที่มีความสามารถโดดเด่นทางด้านวิชาการแล้ว
อิซานางิ กรุ๊ปของเขา ก็ให้เงินทุนในการวิจัย ในการพัฒนา และส่งเสริมให้นักศึกษาที่นี่เข้าแข่งโครงการวิชาการ และ กีฬา มากมายนี่หว่า เฮ้อ เรื่องใกล้ตัวแท้ๆลืมไปซะได้
[ ริวกะ ] : เฮ้อ อื้มๆขอบใจนะ เธอทำงานต่อเถอะ
[ รินนะ ] : ค่ะเจ้านาย ว่าแต่เจ้านายคะ เดือนหน้า เจ้านายอาจจะต้องกลับญี่ปุ่นนะคะ ทางบอร์ดบริหารต้องการคุยเรื่องที่นายน้อย แจ้งว่าไม่เห็นด้วยกับพรีเซ็นเตอร์คนล่าสุดค่ะ
ริวกะถึงกับถอนหายใจ เฮ้อ นัสสึเมะสิ่นะ ริวกะบอกอื้มๆ เตือนชั้น 1 อาทิตย์ด้วยนะ ริวกะวางสายจากเลขาและกลับมาคุยกับพวกของเขาต่อ ทั้ง4 คุยไปก็เดินไปจนถึงตึกคณะบริหาร
ตอนนี้พวกเขาเห็นว่ามีหลายป้าย หลายซุ้มจัดขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เอ๊ะนี่มันธีมญี่ปุ่นเหรอเนี่ย เพราะเท่าที่ดูนั้นมีหลายอย่างที่บ่งบอกถึงความเป็นแดน อาทิตย์อุทัยจริงๆ
[ กรูด ] : โหว เหยดเข้ อย่างงาม
เวย์ถึงกับหันไปมองไอ้มะกรูด จริงสิ่นะไอ้นี่มันโอตาคุ ประเทศญี่ปุ่นนี่หว่า ถ้าลองไอ้นี่ออกปากว่าสวย แสดงว่านิทรรศการนี่ต้องไม่ธรรมดาแท้ๆ แต่เดี๋ยวๆๆ
เวย์ถึงกับหันควั่บเลย เพราะนอกจากบอร์ดวิชาการแล้ว ยังมีพวกบอร์ดอื่นๆด้วยเหรอวะ ทั้งจำลองเทศการมัตสึริ ริวกะกับพวกเวย์ยืนมองอยู่ ริวกะก็พูดขึ้นมาว่า เออแจ่มดี
แล้วตอนนี้ก็มีหนุ่มแว่นคนนึงเดินเข้ามาถามว่า สนใจซุ้มตรงนี้เหรอครับ นายแว่นยังพูดต่อว่านี่เป็นภาพรถแห่ ดาชิจากคันตะมัตสึริครับ
[ ก๋อย ] : คันตะมัตสึริ เหรอ
นายแว่นตอบว่าใช่ครับ และอธิบายต่อว่า จริงๆแล้วเทศการมัตสึริของญี่ปุ่น มีอยู่จัดงานใหญ่ๆอยู่ 3 จังหวัด กิออนมัตสึริ ของเกียวโต เท็นจินมัตสึริ ของโอซาก้า และคันตะมัสสึริ ของโตเกียว
ที่เขาเลือกจำลองคันตะมัสสึริ เพราะว่า อิซานางิ กรุ๊ป ที่ให้การสนับสนุนเงินทุนนั้น ตั้งอยู่ที่จังหวัดโตเกียวนั่นเอง ริวกะ แล้วข้างๆกันนั้นก็ยังมีซุ้มนินจาและอื่นๆอีกด้วย ริวกะที่ยืนมองๆก็พูดขึ้นมา
ว่าเก็ยรายละเอียดดีได้ดีนะ เกือบ 70 % เลย ซึ่งเสียงที่แฝงไปด้วยพลังอะไรบางอย่างนั้น ทำให้นายแว่นหันตามไปด้วย และทันทีที่นายแว่นได้เห็นริวกะ เขาก็น้ำตาไหลเลย เขาเดินเข้ามาไปโค้งเคารพตามแบบคนญี่ปุ่นเลย แล้วพูดว่า ผมยินดีที่ได้พบคุณครับ คุณ อิซานางิ ริวกะ
[ เวย์ + ก๋อย + มะกรูด ] : หา !!!
ทันทีที่นายแว่นทักไป ไอ้ 3 หน่อก็ถึงกับเหวอเลยทีเดียว นี่แค่เห็นหน้าแว๊ปเดียว ก็จำได้เลยเหรอว่าเป็น คุณชายแห่งบ้านองเมียวจิ ริวกะก็หือ จำได้ไงหว่าว่าเป็นเขา นายแว่นบอกว่า
เขาติดตามข่าวของ ริวกะ ตั้งแต่ 4 ปีก่อนเขาชื่นชมตัวริวกะมากๆ ที่อายุแค่ 16 ก็สามารถใช้วิชาการต่อสู้เอาชนะยากูซ่าได้
[ เวย์ ] : เหยด มี FC ว่ะ
ในระหว่างที่นายแว่นกำลังพูดๆๆออกมานั้น มะกรูดก็ได้เดินไปนะ มุมๆหนึ่งมันถูกจัดให้เป็นเหมือนทะเลและมีดวงไฟสีแดงแปลกประหลาดส่องสว่างยามค่ำคืน
ก๋อยที่เห็นว่าเพื่อนของตนเดินไป เขาก็เดินตามไปดูด้วย
[ ก๋อย ] : อะไรวะ ลูกแดงๆ บั้งไฟพญานาคเหรอ
[ มะกรูด ] : กูจะบั้งหน้ามึงให้นี่แหละ ชิรานุย โว้ย ชิรานุย ไม่ใช่บั้งไฟพญานาค
เวย์เองเดินดุ่ยๆมาดูด้วยความสนใจ ชิรานุยมันเป็นปรากฎการณ์บางอย่างที่มักจะเกิดขึ้นช่วง วันที่ 30 กันยายน และ 25 กุมภาพันธ์ของญี่ปุ่น ซึ่งตามที่ก๋อยพูดมันก็คล้ายๆกันคือบั้งไฟพญานาคของไทยนั้น จะเกิดขึ้นตอน 15 ค่ำเดือน 11
ขอเพียงแค่ฝันให้ไกลแล้วไปใก้ถึงที่จุดหมาย แหม พอพูดถึงคำนี้เพลงนี้ต้องมาจริงๆ บั้งไฟพญานาคเกิดขึ้น 15 ค่ำเดือน 11 แต่ชิรานุยจะเกิดขึ้น เดือน 9 นั่นเอง
[ นายแว่น ] : ถ้าพูดตามหลักวิทยาศาสตร์ ชิรานุย ถูกบัญญัติไว้ว่าเป็นปรากฎการณ์ด้านแสงครับ บางก็ว่าเป็นแสงไฟจากชาวประมง แต่ถ้าตามความเชื่อโบราณแล้ว บางก็ว่าเป็นลูกไฟจากสิ่งลี้ลับที่จะบันดาลให้ลูกไฟปรากฎ เพื่อเตือนว่าตรงนี้เป็นเขตของสิ่งลี้ลับ ห้ามเข้ามาย่างกราย
เวย์ฟังไปแล้วก็มองหน้าไอ้มะกรูดไปจนมันถึงกับถามว่ามองกูทำไมวะ เวย์จึงบอกว่าขนาดเขาไม่เคยเจอไอ้ริวแท้ๆ เจอแว๊ปเดียวก็จำได้ มึงนี่แม่งเจอหน้ากันทุกวันยังไม่รู้ว่ามันคือ อิซานางิ ริวกะ
[ ก๋อย ] : 555555555555555555555555555555555555555555+
ก๋อยหัวเราะลั่นเลยทีเดียวพอเวย์พูดมาแบบนี้ ส่วนมะกรูดเองก็อายจนแทบจะม้วนแผ่นดินหนี ริวเองก็มองซุ้มชิรานุยแล้วก็นึกถึงเรื่องบางเรื่องที่ตระกูลเขาเองก็สืบทอดมาหลายรุ่น
ตอนนั้นเองนายแว่นก็พูดว่า อ้อใช่ ผมมีบางอย่างจะให้คุณริวกะดูครับ ไม่ทราบว่าพวกคุณว่างกันไหมครับ ด้วยความที่ไอ้ก๋อยนั้นปากไวเป็นทุนเดิมมันก็เลยถามว่าอะไรเหรอครับ
นายแว่นจึงบอกว่าเป็นรถแห่ ที่พวกเขาทำกันขึ้นมาเพื่อใช้ในงานวันที่คุณรินมาเยี่ยมคณะ พอได้ฟังแค่นั้นไอ้กรูดถึงตาเป็นประกายวิ๊งๆ จนเพื่อนทั้ง 3 นี่รับรู้ได้ทันที และสุดท้ายก็เป็นอันว่าจะไปดูรถแห่ ที่นายแว่นบอก
นายแว่นเดินนำทาง ทั้ง4คน มายังสตูที่คณะ มันเป็นสตูที่กว้างมาก สตูฯ อิซานางิ ก็เป็นผู้สนับสนุนเงินทุนทั้งหมด เพื่อสร้างให้นักศึกษาเอาไว้ใช้งานโดยเฉพาะ เพื่อที่จะไม่รบกวนกับสตูฯของมหาวิทยาลัย
ทันทีที่นายแว่นมาถึงนักศึกษาที่กำลังช่วยกันทำนิทรรศการก็หันมาทักทายหลายคน สิ่งที่พวกริวเห็นในตอนนี้คือ ทั้งซุ้ม ทั้งของประดับทุกอย่างคือถอดแบบจากญี่ปุ่นมาเลย
มีทั้งต้นซากุระที่เป็นพลาสติก แต่ก็ลงสีได้เนียนมากราวกับเป็นของจริง อีกทั้งโคมไฟสีแดง อีกทั้งแคร่ไม้ ทันทีที่มาถึงจุดหมาย นายแว่นก็ยืน อย่างภูมิใจและบอกว่า นี่แหละครับความตั้งใจของพวกเรา
พรึ่บบบบ โว้ว !!! ทันทีที่นายแว่นดึงผ้าคลุมออกมา มะกรูด ก๋อย เวย์ ถึงกับร้องเสียงหลง เพราะมันคือ Dashi matsuri หรือรถแห่ เอ่อไม่ใช่รถแห่เครื่องเสียงบ้านเรานะ
(https://www.img.in.th/images/fc1a7f89e37ee5bc9115bdc6b92d26d8.jpg)
เป็นรถแห่ในเทศกาลมัตสึริ หรือรถแห่ดาชิ นั่นเอง โว้ว สูง 3 เมตรได้มั้งถ้ากะด้วยสายตา มะกรูดนี่แทบกรี๊ด เพราะเขาพึ่งเคยเห็นของจริงครั้งแรก
นายแว่นบอกว่าของจริงจะดูดีกว่านี้แน่นอน รถแห่คันนี้ได้แรงจากชมรมช่างไม้มาช่วย ก็แกะสเกลจากรูปภาพในอินเตอร์เนท และแปรนที่มีเต็ม GooGle
[ มะกรูด ] : โว้ว โคตรเท่ส์ โคตรงาม
[ นายแว่น ] : แต่ผมรู้สึกว่ายังขาดความขลังไปน่ะครับ
นายแว่นพูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆนั่นแหละ เขาบอกว่าอาจจะเพราะมันไม่ได้ถูกสร้างในญี่ปุ่นไม่ได้ผ่านพิธีต่างๆตามธรรมเนียนก็เป็นไปได้ นายแว่นบอกอีกว่า จริงๆแล้วพวกเรานักศึกษาที่ช่วยกันทำงานนี้
ไม่มีใครสักคนเคยไปญี่ปุ่นเลย ริวกะฟังแล้วก็ถึงกับสะดุดกึ้กเลย มะกรูดก็พูดขึ้นมาว่าก็มันช่วยไม่ได้นี่ครับ การไปต่างประเทศมันก็ใช้เงินไม่ใช่น้อยๆ พวกเราก็ยังเรียนกันอยู่ด้วย
แว่นก็บอกว่า ถึงจะไม่เคยไปแต่พวกเราก็ตั้งใจกันเต็มที่ครับ อยากให้คณะจากอิซานางิ กรุ๊ป ชอบในสิ่งที่พวกเราทำ พวกเราอยากขอบคุณที่พวกเขาเมตตามอบทุนการศึกษาให้
ถ้าไม่รังเกียจ ผมทำพิธีให้มั้ยครับ
เสียงของพ่อหนุ่มมังกรดังขึ้นมา จนทำให้ทั้ง 4 คน นานแว่น ก๋อย มะกรูด เวย์ ถึงกับหันมอง
[ เวย์ ] : มึงจะทำอะไรวะไอ้ริว
ริวฟังที่เวย์พูดแล้วก็มองรอบๆสตูดิโอ ในนี้มีหลายอย่างที่ถูกประกับตกแต่งเหมือนศาลเจ้าญี่ปุ่น และที่สำคัญ ยังมีชุดองเมียวจิ ด้วย
ริวเดินไปยังมุมที่นักศึกษาคนหนึ่งกำลังจัดชุดองเมียวจิอยู่ อีก 4 คนก็เดินตามไปด้วย เฮ้ยไอ้เวย์วันนี้เราไม่มีติวที่ไหนใช่ป่ะ
ริวเอ่ยถามเวย์ขึ้นมาในขณะที่มองชุดองเมียวจิ ๆม่มีแล้ว เวย์ตอบกลับมาแบบนั้น และถามว่ามึงจะทำอะไรวะ
" ก็ทำพิธีไง "
ริวตอบกลับ พร้อมกับหันไปหานายแว่นและถามว่าผมยืมชุดหน่อยได้มั้ยครับ นักศึกษาหญิงก็อ้ำๆอึ้งๆ เพราะเธอก็มีหน้าที่ต้องดูแลชุดถ้าให้คนอื่นมาวุ่นวายล่ะก็อาจจะซวยแน่ๆ
แต่นายแว่นก็เดินมาบอกเพื่อนของเขาว่าไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าผู้ที่เป็นใช้วิชาองเมียวโดจะใส่ชุดองเมียวจิ ถูกไหมครับคุณริวกะ
ริ้วยิ้มให้และรับชุดนั้นมาและเดินไปเปลี่ยนข้างหลังทันที นักศึกษาหญิงคนนั้นก็หน้าตาตื่นตกใจ แล้วถามว่าแว่นๆๆ เมื่อกี้เรียกว่าคุณริวกะเหรอ
นายแว่นบอกว่าใช่ นั่นแหละคุณ อิซานางิ ริวกะน่ะ นักศึกษาหญิงก็ตกใจร้อง ห๊ะ ข่าวที่บอกเรียนอยู่ที่นี่ก็จริงอ่ะ ตัวจริงหล่อมากอ่ะ เพื่อนสาวใส่แว่นที่อยู่ข้างๆก็งือออ คุณริวกะ คุณริว ไม่หยุดเลย
ในระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกันไอ้ก๋อย มะดรูด เวย์ ก็ทำหน้าฮึ่มๆ แล้วบอก เออมึงมันหล่อ มึงมันเท่ส์ แต่เอ๊ะเดี๋ยวก่อนเมื่อกี้ นายแว่นพูดอะไรว่า องเมียวจิ
มะกรูดถามว่าเมื่อกี้พูดว่า " องเมียวจิ " เหรอครับ นายแว่นบอกใช่ครับ องเมียวจิ นี่ไม่รู้เหรอครับ ว่าคุณริวเขาศึกษาศาสตร์องเมียวโดมา
ห๊ะ !!! ห๊ะ !!! ห๊ะ !!! ก๋อยกับมะกรูดถึงกับ หน่านี๊ ไอ้ริวเนี่ยนะองเมียวจิ
[ ก๋อย ] : ไอ้ริวเนี่ยนะ องเมียวจิ ที่ใส่ขุดขาวๆ หมอผีญี่ปุ่นป่ะ
[ มะกรูด ] : สัดก๋อย พูดให้เกียรติองเมียวจิหน่อย ประวัติศาสตร์มีมาเป็นพันปีแล้วนะเฮ้ย
นายแว่นยังบอกต่อว่า จริงๆแล้ว อิซานางิ กรุ๊ป นอกจากเรื่องการบริหารธุรกิจที่สุดยอดแล้ว ยังมีอีกเรื่องคือศิลปะการต่อสู้ ที่ฝึกกันในบริษัท อีกทั้งยังสายเลือดองเมียวจิอีก
พอพูดถึงองเมียวจิ ก๋อย มะกรูด ถึงกับหันไปมองนายแว่นคนนั้นทันที มะกรูดถามขึ้นก่อนเลยว่า ตระกูลอิซานางิ เนี่ยนะครับ สายเลือดองเมียวจิ
[ นายแว่น ] : ใช่ครับ จริงอยู่ว่าตระกูล อิซานางิ โดดเด่นในเรื่องธุรกิจ และ ศิลปะการต่อสู้ แต่อีกเรื่องที่คนเฒ่าคนแก่จะรู้ดี คือเรื่องศาสตร์ลับองเมียวจิครับ
นายแว่นยังพูดต่ออีกว่า จริงๆแล้ว ตระกูลอิซานางิ นั้นสืบเชื้อสายมาจาก องเมียวจิเก่าแก่ยุคเดียวกับท่าน อาเบะ โนะ เซย์เมย์เลยครับ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ชื่อของท่านผู้ท่านถึงไม่ได้ถูกการจารึกไว้
ก๋อยพูดต่ออีกนะว่า เอ้าแล้วถ้าไม่ได้รับการจารึกไว้ทำไมถึงรู้ล่ะครับว่าตระกูล อิซานางิ สืบทอดสายเลือดองเมียวจิมา นายแว่นบอกว่า ถึงจะไม่ได้ถูกจารึกอย่างเป็นทางการ
แต่ว่าในบันทึกส่วนตัวของท่านอาเบะ โน เซย์เมย์ ได้เขียนเอาไว้ว่า
" ตัวข้า อาจจะมิใช่มหาองเมียวจิ ดั่งเช่นที่ถูกยกย่องเอาไว้ หากสหายของข้ายังอยู่ อิซานางิ "
นายแว่นบอกบันทึกที่กู้กลับมาได้ระบุไว้เท่านี้ ก็มันเป็นวัสดุตั้งแต่ 1 พันปีก่อน การที่จะเลือนหายไปมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แล้วตอนนั้นเองเสียง ฮือ ฮาา ของคนในสตูก็ดังขึ้น
ควั่บ !!! ก๋อย มะกรูด เวย์ หันควั่บตามเสียงทันที เป็นริวกะนั่นเอง เขาดูเปลี่ยนไปเมื่ออยู่ในชุดองเมียวจิ สาวๆบางคนถึงกับใจเต้นตุ้บๆๆๆ ราวกับจะหลุดออกมาให้ได้
คนพวกนี้เดิมที่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือชอบประเทศญี่ปุ่น องเมียวจิในภาพจำของพวกเขาคือคนแก่ หรือคนที่มาอายุ แต่นี่ริวกะเป็นคนหนุ่ม คนหล่อ
หุ่นดี ดูเท่ส์ไปหมด แล้วชุดองเมียวจิก็ดูเข้ากับเขามากด้วย มันไม่ใช่ขุดขาวล้วนๆ แต่มีแถบสีฟ้าและปรับเปลี่ยนให้ดูมีความเป็นแฟชั่นนิดนึง
แต่มันก็ยังดูขลังมากจนหาคำอธิบายไม่ได้ ก๋อยพูดว่าเฮ้ย ชุดเหมือนในเกมส์เลย นานแว่นก็แหะๆ แล้วบอกว่าชุดองเมียวจิแบบดั้งเดิมแพงมากครับ
นี่เช่าชุดคอสเพลย์ของคนรู้จักมาในราคาที่เป็นมิตร แล้วอีกอย่างค่าใช้จ่ายพวกนี้เบิกไม่ได้ เลยต้องเซฟงบนิดนึง ริวเดินขยับๆๆชุดเข้ามา ออร่านี่เปร่งประกายเลย
(https://www.img.in.th/images/ed02a07232eb5023b2ea85ef668299d3.png)
[ ริวกะ ] : ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะถ้าเป็นชุดขาวล้วนผมก็ไม่ใส่เหมือนกัน
[ เวย์ ] : เหยดเข้ พี่องเมียวจิ
นานแว่นเดินมาแล้วพูดไม่ออก ในมือริวเหมือนจะมีกระดาษยันต์ใบนึง มันมีสัญลักษณ์ดาว 5 แฉก นายแว่นตกใจมาก
เพราะมันคือสัญลักษณ์เวทย์มนต์ของ อาเบะ โนะ เซย์เมย์ นายแว่นรีบถามด้วยความตื่นเต้น ว่าคุณริวกะครับ
จริงไหมครับ ที่ตระกูลอิซานางิ มีความเกี่ยวข้องท่าน อาเบะ โนะ เซย์เมย์ ริวมองนายแว่นแล้วถามว่า แล้วประวัติศาสตร์ว่ายังไงบ้างล่ะครับ
นายแว่นเงียบ เพราะเอาจริงๆแล้ว องเมียวจิผู้เดียว ที่ถูกยกย่องมานับพันปีคือ ท่านอาเบะ โนะ เซย์เมย์ ถึงแม้จะมีบันทึกเกี่ยวกับตระกูล อิซานางิ แต่ก็ไม่มีใครยอมรับ ว่าอดีต เคยมีองเมียวจิผู้ใดที่เก่งเทียบเท่าเซย์เมย์
ลูกหลานตระกูลอิซานางิ รู้ถึงสายสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลอาเบะโนะเป็นอย่างดี จึงไม่มีใคร รุ่นใด ผู้ใด ออกมาพูดถึงเรื่องนี้ เพราะถ้าพูดออกไปเช่นนั้นประวัติศาสตร์จะต้องปั่นป่วนแน่นอน
ริวกะเดินไปตบไหล่นายแว่นเบาๆ แล้วบอกว่า ถ้าความเชื่อและศรัทธาของเรา เป็นเรื่องดีและไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็จงเชื่อตัวเองเถอะครับ
ริวพูดเบาๆแล้วก็เดินไปหาเวย์ คนที่รู้เรื่องพลังของเขา ชายหนุ่มองเมียวจิบอกกับเพื่อนรักว่าทเดี๋ยวมึงหาข้ออ้างว่าเป็นเอฟเฟคให้หน่อย
เวย์พูดแค่นั้นก็รู้เลยว่า เพื่อนของเขาต้องสร้างอภินิหารอีกแน่ๆ เขาบอกเห้ยๆๆ ทำอะไรวะไอ้ริว องเมียวจิหนุ่มหันไปมองที่นายแว่นและพูดกับเวย์ว่า จะตอบแทนความศรัทธาสักหน่อย
เฮ้ยแก อะไรน่ะ เฮ้ยอะไรนะ ไปดูกัน นักศึกษาราว 20 คนในสตูดิโอทำงาน ต่างพากันสนใจสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น อย่างที่บอกว่าพวกเขามาทำด้วยใจ
มาทำในสิ่งที่พวกเขารัก ริวกะเองก็อยากตอบแทนอะไรให้พวกเขาบ้าง พรึ่บ !!! ริวกะสะบัดแขนเสื้อ และหยิบกระดาษยันต์บางอย่างออกมา
ชิกิงามินี่นา เทพอัญเชิญนี่นา เสียงพูดด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นมาไม่หยุด ทำไมมันเหมือนจริงแบบนี้ล่ะ พรึ่บบบ !!! เปลวไฟสีส้ม
ลุกไหม้บนกระดาษนั้นริวกะใช้นิ้วชี้แล้วนิ้วกลางหนีบไว้ยกขึ้นตั้งขนานสายตาของเขา ริวกะหลับตาและสะบัดยันต์ติดไฟลงขนานลำตัว 45 องศาอีกครั้ง
และอีกมือประสานอินขาล ชูขึ้นเหนือหัว ท่วงท่าของริวกะดูงดงามมากๆ คนที่ได้มองเห็นถึงกับยืนนิ่งเลย ทันทีที่กระดาษยันต์นั้นมอดไหม้จนหมดสิ้น
ริงกะจึงเริ่มร่ายมนต์บางอย่างด้วยภาษาญี่ปุ่น
เบนไซเท็น , บิชามอน , ไดโคคุเทน
เอบิสึ , ฟุคุโระคุจุ , โฮเท
จุโรจิน
ในนามแห่งข้า อิซานางิ ริวกะ ขอเหล่าเทพ เทพี ทั้ง7 ประทาน สุข พร ความสำเร็จ แด่ความพยายามของพวกเขาเหล่านี้
พรึ่บบ !!! ทันทีที่ริวกะเอ่ยมนต์บทนั้นจบ อยู่ดีๆก็เกิดวงแหวนบางอย่างที่พื้น ทุกคนเห็นได้เห็นภาพดังกล่าว ก็ตาค้าง เพราะมันคือดาว 5 แฉก ซึ่งเป็นมหาเวทย์ของ
[ นายแว่น ] : อะ อะ อาเบะ โนะ เซย์เมย์
ข่ายเวทย์ดาว 5 แฉกปรากฏขึ้นตรงพื้นต่อหน้าทุกคน ยันต์สีขาว ทั้ง 7 ใบ เท่ากับจำนวน 7 เทพแห่งโชคลาภก็ลอยอยู่รอบๆตัวริวกะ และลุกไหม้ราวกับว่ากำลังจะส่งสารไปยังเทพยดาเหล่านั้น
และในตอนนั้นเอง ริวกะก็หยิบกระบอกไม้ไผ่มาจากไหนก็ไม่รู้เขาเปิดป๊อก !!! ออกมา และ เดินไปเทน้ำบางอย่างลงบนรถแห่ดาชิ
[ ก๋อย ] : อะไรวะนั่นน่ะ
[ นายแว่น ] : กระบอกนั้น น่าจะเป็นน้ำมนต์พิธีครับ
[ มะกรูด ] : ลูกพรี่ !!!
น้ำมนต์นี้เป็นน้ำมนต์เดียวกัน กับที่ริวกะใช้ทำพิธีสลายธาตุ ตอนที่จะทำบุญให้พี่ปิ่น มันเป็นน้ำมนต์ที่ริวกะจะพกติดตัวอยู่เสมอ ซึ่งแน่นอนว่าที่คอนโดของริวกะสามารถทำพิธีเพื่อสร้างน้ำมนต์ได้
และทันทีที่ริวกะเทน้ำมนต์จนหมดกระบอกไม้ พั่บ !!! ริวกะพนมมือและบริกรรมคาถาอะไรบางอย่าง อยู่ดีๆ ตึงๆ !!! ตึงๆ !!! ตึงๆ !!! ซุยย้า !!! ซิ้ย วาสโส่ยย่า เสียงแห่ รถแบบดั้งเดิมดังกระหึ่ม สตูดิโอทำงานของพวกเขา
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ตอนนี้คือทุกอย่างมันกระหึ่มเป็นอย่างมาก แต่แปลกที่มันทำให้รู้สึกฮึกเหิมอย่างแปลกประหลาด ริวกะเดินกลับเข้ามาหา ทั้ง 4 คน แล้วบอกว่าพิธีเสร็จแล้ว
แล้วเชื่อไหมว่านักศึกษาทั้ง 20 คนนั้นรู้สึกได้เลย ว่ารถแห่ดาชินั้นมันแปลกต่างออกไป มันเหมือนมีพลังงานด้านบวกเอ่อล้นออกมา มีความขลัง มีบางอย่างที่พวกเขาไม่สามารถอธิบายได้แผ่ขยายออกมา สุดยอด อิซานางิ ริวกะ สุดยอด
พรึ่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ลูกไฟดวงสีแปลกๆ เขียว ฟ้า ม่วง ลุกไหม้อยู่รอบๆพื้นสตูดิโอ มะกรูดก็ถึงกับร้องเฮ้ยๆ ๆ ๆ อะไรเนี่ย ทำไมไฟสีแปลกๆ และตอนนั้นเองริวกะได้เดินกลับไปใกล้ๆตัวรถแห่ดาชิ เขาย่อตัวนั่งลงกับพื้น ประสานอินแปลกๆและเอ่ยว่า
จิเก็น อิ่คคิเท็นไค ( ขยายห้วงมิติ ) 次元域展開
ทันใดนั้นไฟรอบๆก็ลุกโชนมากกว่าเดิม แต่แปลกที่ไฟไม่มีควัน แปลกที่ไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ไฟในสตูเริ่มค่อยๆหรี่ลงเหมือนถูกปรับด้วยดิมเมอร์
หมอกจากๆเริ่มเข้ามาปกคลุมรอบบริเวณนั้น ริวกะเขียนยันต์อะไรบางอย่างลงกับพื้น และยืนขึ้นประสารอินที่รินสอนให้ และเอ่ยด้วยเสียงที่ดังกังวาลว่า เฮียกกิ ยัคโค หรือที่รู้จักกันในชื่อ
" ขบวนร้อยอสูร "
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ของขลังมาอีกแล้ว แต่ขลังยังไงก็แพ้เมีย
ที่น่าสนใจคือ เฟิร์นไปไหนกับอาจารย์ มีเลศนัยชวนให้นึกถึงเงี่ยนงำบางอย่าง อิอิ
รอบนี้มาเป็นคนทรง
ขบวนร้อยอสูรมาแล้ว หลายของนูระริเฮียงต้องมาด้วยเเล้วมั้ง หรือไม่เอาตัวละครจากการ์ตูนมาครับ?
ฉลองศรัทธาแฟนคลับอย่างอลังการ งานนี้ต้องจัดเต็ม นี่ขนาดน้ำจิ้มยังจัดขบวนร้อยอสูร แล้วเลย สุดยอดจริง ๆ
นายริวเป็นหมอผีไปซะแล้ว เก่งทุกอย่าง จัดใหญ่เรียกขบวนร้อยอสูรด้วย
โชว์ของหน่อยริวกะหลังจากหายไปนาน555
ได้ทั้งสายเวร และสายบู๊เลยเหรอครับเนี่ย เจ้าริวมันจะเกินไปแล้วววว ::Cheeky:: ::Angry::
ริวนี้เก่งทุกอย่างจริงๆแต่จีบเฟรินก็ดีนะอิอิ
เป็นขาประจำร้านเกะ กับทีมทะเล แวะมาทักทายครับ
เย้ รอตั้งนานในที่สุดก็มา
ริวเรียกขบวนร้อยอสูรอกมาได้แล้ว
ตอนนี้ริวมาโชวพลังองเมียวจินเน้นๆเลย
ริวกะจะเทพไปไหน
มาต่อกันปีใหม่กับเจ้ามังกรนะพลอย
หายไปซะนานเลยนายริว
ริวกะแกจะเก่งเกินไปแล้วนะ แล้วใบเฟิร์นไปใหนกับอาจารย์หรือข่าวลือจะเป็นจริง edit ริวกะไปช่วยใบเฟิร์นหน่อยนะอย่าให้ถึงกับต้องขายตัวเลยนะ รับไว้ในสังกัดก็ได้นะพลอยคงไม่ว่าอะไรมั้ง
ริวกะเราโชว์เทพอีกแล้ว ว่าแต่มหาลัยไม่ว่านึครับ รุ้งพลอยพาสัตว์ไปเยอัขนาดนั้น 55++
อ่านกี่ตอนๆ ความโอพีก็ไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย
หายไปนานมากคับท่านริวกะรอติดตามต่อไป
รีบมาช่วยเปิดซิงเฟร์นทีนายริว
ติดตามอยู่นะครับ หายไปนานมากเลยหวังว่าปีใหม่แล้วคงจะมาบ่อยขึ้นนะครับ
กลับมาแล้วมังกรริวงานนี้เตรียมมีเมียใหม่เพิ่มแน่
ได้ของขวัญปีใหม่จากท่านโทนเป็นตำนานเทพวายุที่รออ่านมานาน นายริวนี่ fc เยอะจริงๆ ค่อยๆปล่อยความสามารถมาให้เพื่อนๆและคนรอบข้างได้เห็นทีละนิด
แบบนี้ต้องจีบใบเฟิร์นแล้วล่ะมั้งริว พลอยน่าจะมาสแกนให้แล้ว
ริวเจอFCตัวจริงชะแล้ว ต้องแสดงให้เห็นหน่อย เรื้องใบเฟรินไม่ยอมเปิดเผยเลบนะ สงสัยให้ลุ้นอีกนาน
จัดเต็มให้แฟนคลับเลยนายริว
นายริวมาแล้ว หายไปนานเลย
ขบวนร้อยอสูร...ปิศาจเดินตามรถเพียบเลย
ยินดีต้อนรับในการกลับมานะพ่อมังกรคะนองกาม
ริวกะโชว์เทพขนาดนี้สาวๆได้หัวใจวายตายแน่ทั้งเก่งหล่อรวย ริวจะได้ใบเฟรินเพิ่มเข้ามาในฮาเร็มอีกไหมอยากรู้แล้ว รอติดตามนะครับ
ผมดีใจมากครับที่ริวกะกลับมา อยากให้ท่านโทนเขียนให้จบนะครับ
ยังรอคอยเรื่องนี้เสมอนะครับท่านโทน อย่าได้น้อยใจไป
นายริวเก่งหลายด้านจริงๆ
นายริวนี่สุดยอดเลยเก่งทุกด้านเลยแถมมีเมียสวยด้วย
หลังปีใหม่....ได้อ่านเจ้าริว...รู้สึกดีมากเลยครับ..
ขอบคุุณท่่านโทน..สำหรับนิยายรับปีใหม่ครับ...
สวัสดีปีใหม่.พ.ศ.2564 ครับ
::WooWoo:: กรี๊ดดดด กลับมาแน้ววว
::Beggar:: ใครอะโทน2เจ๊หรา555
ริวกะกับมาแล้วมาพร้อมกับความศรัทธาในสิ่งที่รักและชอบของชมรมเพื่อนในมหาวิทยาลัยสอดประสานให้เห็นถึงความเชื่อมั่นในความศรัทธาของเพื่อนๆในชมรมได้รู้เห็นสิ่งอัศจรรย์ในความพยายาม..
ริวกะจอมขมังเวทย์ชื่อนี้ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย
ริวกะตอบแทนความศรัทธาได้เป็นอย่างดี สาวกสาวๆเป็นปลื้มแน่นอน
นายริวมาแล้วดีใจจัง
รถแห่ก็มาาาา
ตอนนี้ไม่มีบู๊แหะ
จริงแท้แน่นอน หมายิ่งตัวเล็ก ยิ่งปากเปราะ -*-
น่าจะแก๊ง 3สาวเกะ เวอร์ชั่น โลกคู่ขนาน
คุณพ่อาเมืองไทยแล้วพี่สาวคนโตมาป่าวน่า
อย่าพึ่งนอยที่คนอ่านน้อยเลยครับ เพราะมันเป็นจังหวะมากกว่า
ในขณะที่หยุดเทพวายุไป คาราโอเกะมารัว ๆ แถมเป็นเรื่องที่เข้าถึงง่ายกว่า เพราะใกล้ตัว มีอารมณ์ มีอดีต มีความหลังร่วมกันเยอะ ความนิยมก็แรง เรื่องอื่น ๆ อย่างนายริวที่นาน ๆ มาที ก็อาจหลุดไปบ้าง แต่พอมีตอนใหม่มาเรื่อย ๆ คนที่มาทีหลังเดี๋ยวก็ตามกลับมาอ่านครับ
ใจเย็น ๆ ไม่ต้องนอยครับ เขียนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ดีเอง
รอบนี้มาเป็นองเมียวจิเลย
ริวจะช่วยใบเฟิรน์ได้ใหมครับ แต่ว่าพลอยเขียนอะไรให้ใบเฟิรน์
วารีกุญชอน ทำให้ผมนึกถึงใครรู้ไหม๋ครับ เมียอู๊ดเป็นต่อ ผมว่าไรท์ก็นึกแบบเดียวกับผม
วารี=น้ำ
กุญชอน=ช้าง
อีช้างน้ำ=อู๊ดชอบเรียกอย่างงี้เลย
ดีใจมากที่ได้อ่าน รอมานาน
จะดูดาวกับพลอยทั้งคืนอย่างเดียวหรือ
ริวกะแสดงอภินิหารอีกแล้ว แล้วจะช่วยน้องใบเฟิร์นยังไงดี
ใบเฟริน์ก้อน่ารัก พลอยน่าจะอนุญาติ ริวคงเป็นลูกค้ารายแรก
กลายเป็นพ่อหมอริวกะไปเสียแล้ว
อ่านไปอ่านมาลืมเรื่องใบเฟรินไปเฉยเลย
ให้ไวเลยนายริวใบเฟรินตัดสินใจแล้วนะโว้ย
จงมีศรัทธาแล้วสิ่งต่างๆๆที่ดีจะตามมา
มาทำให้ชาวบ้านเค้าเหนอภินิหารแบบนี้ เค้าไม่แตกตื่นกันทั้งมหาลัยหรอพ่อมังกร
แล้วนายเวย์จะหาคำอะไรทาอธิบายละเนี่ย จัดซะ อลังการเลยนะ
น่าสงสัยจริงๆแหะใบเฟิร์น ว่าทำไมถึงดูกลัวอารารย์ดำรง แบบนั้นหรือเผลอไปมีข้อตงลงอะไรไว้หรือเปล่านะ
เจ้า เวย์ จะแถให้ยังไงเนี่ย เล่นใหญ่เชียว
ขอบคุณครับ
หายเงียบเลยนึกว่าคนเขียนไม่สบายที่แท้ก็น้อยใจนี่เอง
ริวเก่งทุกด้าน น่าทึ่ง
ใบเฟิน จะไปต่อยังไงมีทางออกมั้ย
ตามต่อไป
ติดตามครับ กำลังตื่นเต้นเลย
ริวโชว์อีกแล้ว
กรี๊ดดด ตอนนี้พี่ริวค่ดเท่ห์ แต่ยังขำตรงบั้งไฟพญานาคอยู่เลย55555
ใบเฟิร์นหนอใบเฟิร์น ชีวิตคงผ่านเรื่องราวให้นอนไม่หลับ ยังเก็บมาคิดวกวนทั้งคืนเรื่อยไป มาเป็นเพลงเชียว5555 ยังไงก็ขอให้ริวช่วยใบเฟิร์นได้นะครับ
หายไปนานเลยนายริว
องเมียวจิ แสดงอย่างนี้ คนไม่แตกตื่นหรอคร๊าฟฟ ::Horror::
สมกับที่รอคอยคับ เปิดเผยตัวตนขนาดนี้ ต้องลบความทรงจำมั๊ยเนี่ย
ริวจะช่วยให้ใบเฟรินขายตัวได้ไหมนะ
ขอบคุณครับ.. รู้สึกคิดถึง.. และมีความผูกพันกับนายริว.. รวมทั้ง รุ้งพลอย เวย์น มะกรูด ก๋อย และบรรดา ผบ.ของริวทั้งหมดครับ.. ดีใจที่ได้พบอีก
ตอนหน้าคงจะรู้สาเหตุของเฟิร์นนะครับ
คิดถึงเจ้าริว
อ่านไปถึงตอนท้าย....
มีคนขาย ก็มีคนซื้อ....
ซื้อมั้ยริว
เป็นเรื่องที่ให้รายละเอียดและเรื่องราวมากจริงๆ และเป็นความรู้ที่ใหม่สำหรับรีด
บางครั้งต้องกลับไปทวน (ดี ที่ไรท์ช่วยบอกตอน) นับเป็นเรื่องยาวนิยาย
ดังนั้น EBook จะช่วยได้ รออยู่ครับ
หายไปจนลืมแล้วนะแต่ก็กัยมาอีก ติดตามต่อนะครับ ขอบคุณ
เรียกขบวนร้อยอสูรได้งี้ พลอยน่าจะเอาอยู่ไหมเนี่ย
ริวโชว์ขนาดนี้ กับมีคนรู้จักตัวจริงเยอะแล้วไม่ได้กำชับให้เก็บความลับจะมีปัญหาภายหลังไหม พลอยรับใบเฟิร์นเข้าแก้งค์เมียแล้วละมั้ง แม่กุลหรือน้ากุญสอนวิชาอะไรให้มานะถึงส่งความสุขให้ใบเฟิร์นได้แล้ว
ช่วงนี้ริวกะน่าจะงุ่นง่านไปยาวบรรดเมียไม่ว่างสักคน จะมีใครเข้ามาช่วยใบเฟิร์นทันไหมนะ แม่การเกดจะเข้ามาแทรกแทรงได้ไหม หรือเครือข่ายของเวย์หรือิซานางิจะมีสักข่ายงานสืบอยู่ไหม อยากให้มีใครสักคนยื่นมือไปช่วย
จงเชื่อในศรัทธา
เป็นแฟนตัวยงของริวกะกับน้องอั้มรอนานมากเลยครับหมอริวกะจะแสดงปาฏิหารอีกแล้วสาวๆยิ่งปลื้มเข้าไปอีก
ยังสงสัยเรื่องของใบเฟิร์นสักวันนึงคงจะเคลียร์ ส่วนนายริวโชว์ของอีกแล้วซิ... ::Orz::
งานเข้าแล้วนายริว "เฟิร์นจะขายตัว" ทำอะไรสักอย่างเหอะ ::Crying::
ผู้สืบทอดองเมียวจิอย่างนายริวจัดขุดใหญ่ให้เลย
ถึงว่าเรื่องนี้หายไปนาน นายโทนแอบนอยด์นี่เอง เป็นกำลังใจให้ ตามอ่านทุกตอนตลอดครับ รวมทั้งเริ่องอิ่นๆด้วยครับเลิกนอยด์ได้แล้วน้าท่าน
รอมานานมากเลยท่าน ขอบคุณคับ ของขวัญปีใหม่ของท่าน
ใบเฟินริวช่วยได้ทุกอย่าง อย่าคิดยังงั้น
โชว์พลังขนาดนี้ ริวจะเป็นอะไรไหม
ขบวนร้อยอสูรก็มา เสียพลังงานไปเยอะเลย
แล้ว ใครที่ถีบประตูห้องโทนที่ยังไม่เอ่ยชื่อ
หายไปนานเลยนะครับ แต่ก็กลับมากับเนื้อเรื่องที่อ่านเพลินมากกก
แต่ขอตินิดเรื่องคำสะกดมีผิดหลายจุดนะครับ
เทพมากครับนายริว
กลับมาสมการรอคอยเลยครับ รอบนี้ความเข้มขลังมาเต็มเลย บรรยายได้เห็นภาพเลยได้เกร็ดความรู้เพิ่มอีกเยอะ สุดยอดมากครับ ขอบคุณครับ
เฟิร์นจะขายตัว แล้วงี้นายริวกะจะช่วยทันมั๊ยนี่ มีให้ลุ้นตลอด ส่วนหนุ่มโทนนี่มีมาแจมกับริวกะแล้ว แถม3สาวยังมาร่วมขบวนอีก รีดเดอร์ถือว่าได้กำไร2ต่อเลยนะ ขอบคุณครับ
หายไปนานมาก ยังมี FCรออ่านอยู่นะครับ
นี่มันนุระหลานจอมภูติผู้นำแห่งขบวนร้อยอสูรนี่นา
สุดเท่ส์เลยนายมังกร
เราหละ คนนึงที่เป็นแฟนเทพวายุ กว่าจะเขียนมาได้ขนาดนี้ ต้องศึกษาหาข้อมูลขนาดไหน เยี่ยมเลยครับ จริงก็เป็นลูกค้าร้านเกะแหละ แต่มาเจอเรื่องนี้เข้า ชอบกว่าร้านเกะอีก คิราระ คือที่หนึ่ง..
...เฟิร์น...จะขายตัวไม่ได้นะ..ไม่เอา..ไม่อยากปวดตับ...นายริวต้องไปช่วยเธอสิ..
ความมันส์กำลังจะบังเกิด
หายไปนาน กลับมาโชว์เทพอีกและ หยั่งงี้แก๊งลูกน้องไม่กล้าหือแน่นอน
เคยดูนะขบวนรถแห่ในญี่ปุ่นที่โตเกียวมีขบวนมา้ด้วย งานเดียวกันหรือเปล่าไม่รู้
มาทำให้ FC ในมหาลัยได้ปลื้มอีกแล้ว
สงสัยอดสวีทพลอยแต่ได้สอยเฟิร์นแน่ๆ
ขอตอนต่อด่วนเลยเทพโทนเดี๋ยวลงแดง
อยากรู้ริวจะช่วยเฟิร์นยังไง
นานจนลืมตอนเดิมเลย ท่านโทน
คิดถึงนะครับ
ขอบคุณและสวัสดีปีใหม่
ช่วยน้องเฟิร์นให้เข้ามาอยู่ในฮาเร็ม
อัญเชิญคาถาเองเลย
ถ้าได้เห็นเองคงขนลุก ฮึกหิมแน่ๆ
หายไปนาน กลับมายิ่งใหญ่เลยริว
ริวกะในแบบของหมอผี จะสร้างอะไรขึ้นมาอีก ตามดูต่อครับ
เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว
เป็นทุกอย่างเลย เตรียมสืบทอดอำนาจล่ะสิเนี่ย
ศรัทธา ก่อให้เกิดเรื่องดีๆได้หลายเรื่อง แม้จะเจอเรื่องร้ายก็กลายเป็นดีได้ครับ
มาอย่างอลังการเลยนะนายริวหลังจากหายไปนาน
นายริวนี่สุดยอดเลยจริงๆ เก่งทุกด้าน แถมยังมีเมียสวยๆทุกคนเลย
ผมรู้สึกว่า ช่วงนี้เหมือนจะยืดยาดเหมือนตอนแรกๆของเรื่องนี้เลยครับ แต่ก็เป็นกำลังใจให้ไรท์ต่อไปนะครับ ลุ้นใบเฟิร์นว่าจะมาเป็นนางเอกอีกคนได้ป่าว
ริวจะเทพไปถึงไหนล่ะเนี่ย
อ้างจาก: sakdi Ontong เมื่อ มกราคม 04, 2021, 01:35:44 หลังเที่ยง
ผมรู้สึกว่า ช่วงนี้เหมือนจะยืดยาดเหมือนตอนแรกๆของเรื่องนี้เลยครับ แต่ก็เป็นกำลังใจให้ไรท์ต่อไปนะครับ ลุ้นใบเฟิร์นว่าจะมาเป็นนางเอกอีกคนได้ป่าว
เจ้ามังกรโชว์ของอีกแล้ว ส่วนเรื่องเฟิร์นรอคุณนายพลอยอนุญาตก่อนแล้วกันนะ
อ่านสนุกมาก อย่าหายไปนานนะครับ
ทำพิธีกรรมได้ด้วยเด็ดจริงนะนายริว
สุดยอดแห่งความเท่ห์
หายไปนานคิดถึงเลยละแต่นายริวจะสุดยอดไปไหนเนี่ยแต่ก็อย่าลืมช่วยเฟิร์นด้วยเอามาอยู่ในสังกัดก็ดีนะ
หายไปนาน ยังเทพเหมือนเดิมเลยนายริว มีปลุกเสกรถแห่ต่อหน้าเพื่อนๆ จะแถออกยังไงนิ
"จงเชื่อในสิ่งที่เอ็ด....จงเอ็ดในสิ่งที่เชื่อ"
::Dribbling::เหมือนอ่านนิยายแฟนตาซีผสมอีโรติคเลย ได้หลากรสหลายอารมณ์จริงๆ
รอบนี้ทำพิธีเสกของ รอบหน้าทำไรดี ว่าต่บาคุต้องนุ่มฟูแน่ๆเลย เพราะนุ่มฟูคือสัจธรรมของชิบะ
ออกโรงเป็นองไดเมียว เชิญมาทุกภาคส่วนแน่ๆ
เท่ปายโม๊ด
สงสัยต้องกลับไปอ่านตอนเก่าก่อนแฮะ งง 555
กลับมาแล้ว อยากรู้เรื่องของใบเฟิร์นกับอาจารย์เขาไปไหนกัน ทำไมทำลับๆล่อๆ
::Fighto::สู้ต่อไปใครไม่อ่านแต่ผมอ่านและจะต่อไปตราบทีนายโทนเขียนอยู่ขออย่างเดียวอย่าทิ้งกันกลางทางก้อพอแล้ว,,
**เย้ดีใจนายริวกลับมาแล้้ว
มาแล้วครับ ยิ่งอ่านนายริวยิ่งเก่งครบเครื่องทั้งบู๊ ทั้งบุ๋น ทั้งลีลารักที่าุดยอดครับ
ริวเก่งเวอร์
พี่มังกรเล่นเอฟเฟคซะอลังการงานสร้างขนาดนี้ ไอ้คุณพี่เวนกุมขมับแน่ๆ ว่าจะช่วยกลบเกลื่อนยังงัยดี 555
สงสัยเรื่องใบเฟรินกับอาจารย์ เกี่ยวข้องสัมพันธ์กันแบบไหน ถึงดูเป็นพิรุธความลับมาก
นานๆมาที มาแล้ว นายริวก็โชร์ของเลยจัดของโชร์ของหนักๆ มาเรื่อยๆนะนายริว รออ่านนานละ
หายไปนาน กลับมาพร้อมคาถาอลังการเหมือนเดิม แย่าลืมสาวๆนะครับ
.
.
สองสาวของนายโทนนี้คือพี่เตย กะบพี่หมิวรึป่าวคับ 555 ครอสกันเฉย อิอิ
หายไปนานมาก จยจะจำชื่อใครๆ ไม่ได้แล้วรู้สึกจะค้างคาที่ วิศวกรสาว ลูกเลี้ยง ของเวตาล นะยังไม่ได้มัดรวม มาเป็นเมีย 555
คิดว่าจะไม่ได้อ่านอีกแล้วเทพวายุ มาแล้วทำให้ต้องอ่านต่อไปเรื่อยๆเลย
นายริวโชว์ของอีกแล้ว
ติดตามนะครับ
อย่าเว้นว่างไปนาน นะครับ
อ่าว ไหงเรียกขบวนอสูรมาเฉย ฮ่าๆ
แต่ดีเทลญี่ปุ่นนี่มาเต็มจริงๆครับ ชอบๆ
เดี๋ยวจะไปหาซื้อ EBOOK ไว้เลยครับฮ่าๆ
มันเก่งทุกด้านจริงๆไอ้นี่
โชความเเทพอีกแล้ว พ่อมังกร
ของขลังมาเรื่อยๆเลยครับ ชักจะเท่เกินไปแล้วนะริว!
สุดยอดทุกด้านเลยนะริว
อ่านไปอ่านมาเรื่องของใบเฟิร์นมีให้น่าติดตามชมอีกแล้วว่าจะเป็นเมียนายริวหรือป่าว
ขอขอบพระคุณมากๆๆเลยขอรับ
มาครั้งนี้นายริวกะ เล่นกลไห้นักศึกษาดูอีกแล้ว อย่างเทพ
สรุปมัจฉามิ้นท์นี่คือสาวคนเดียวกับสาวเกะรึปล่าวครับไรท์
ว่าแต่พลอยให้มุุุุุุุุุุุุุสมุดอะไรกับใบเฟิร์นไป แล้วใบเฟิร์นไปไหนกับอาจารย์
ห่างหายไปาานมากมาย เก็บไว้ 3 ตอนค่อยมาอ่านทีเดียว สนุกมากครับ. น้องะลอยนับวันยิ่งจะแกร่งขึ้น
พลอยรู้อะไรเกี่ยวกับเฟิร์นแล้วหรือแต่ไม่เห็นบอกใคร ให้สมุดอะไรไป หรือว่าวางแผนให้เป็นกิ๊กนายริวอีกคน
นายริวทำพิธีให้กับนิทรรศการแบบนี้จะทำให้ดูขลังขึ้นนะ
อ่านมาถึงตอนนี้ดูเหมือนเรื่องใบเฟริ์นน่าจะเป็นอีกคนที่สำคัญของริวกะหรือเปล่านะ
ถ้าความเชื่อและศรัทธาของเรา เป็นเรื่องดีและไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็จงเชื่อตัวเองเถอะครับ
ถ้าความเชื่อและศรัทธาของเรา เป็นเรื่องดีและไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็จงเชื่อตัวเองเถอะครับ ชอบๆๆ
เอาง่ายๆเลยนะ
ริวเป็นหมอผีด้วยใช่มั้ย
เอาเข้าไป
ผัวเป็นหมอผี(ญี่ปุ่น)
เมียเป็นคนทรง(ไทย)
มินต์ก้อมาต่อไปใครดี ดาวรึแก้ม
ทำไมตอนนี้หลุดสายตาไปได้ไม่ได้อ่าน คิดถึงมากเรื่องนี้แต่งได้ดีมากครับ
ใบเฟรินเกิดไรขึ้น ริวกะจะรู้แล้วมาช่วยทันไหมเนี่ย
ยังสงสัยเรื่องของใบเฟิร์นสักวันนึงคงจะเคลียร์
นายริวสุดยอด..แห่งอับดุล...ใครมีวิชาอย่าแกล้งกัน
ริวเทพเกินไปละ แต่เทพแค่ไหนก็แพ้เมีย
ในเมืองไทยจะได้ดูขบวนแห่ของจริงมั้ยครับ
นานมากแต่ไม่ว่ากัน นานดีกว่าไม่มา ตอนนี้ยาวมาก สมกับรอคอย ภาพสวยด้วย แต่ทำไมริวถึงได้เก่งอะไรขนาดนี้ เก่งใน 3 ภพเลย ทั้งโลกมนุษย์ โลกวิญญาณ และโลกของเทพ
พีมังกรโชว์ของซะแล้วคงได้ fcเพิ่มอีกแน่ๆ
เรื่องของใบเฟิร์นที่คุยกะพลอย.น่าสงสัยมาก..ว่าจะได้เพิ่มมาหรือป่าว
ขอเม้นก่อนเลยละกันครับ เดี่ยวกลับมาedit ขอบคุณครับ
ลืมไปเลย เปิดดูหลายครั้งไม่เจอ อย่าหายไปนาน
อยากรู้เรื่องเฟิร์นต่อแล้วๆ
ทีมอสูมาแล้ว มาเยอะมาก
รออออ
ตอนนี้เทพเกิ๊น
รูปสวยดี
เก่งทุกอย่างจริงๆนายร้ว
ขบวนร้อยอสูรก็มา 55555
วันแห่จริงคงน่าดูมาก ท่านประธานรินคงพอใจและอาจให้ทุนกลุ่มนี้ไปเยี่ยมญี่ปุ่นบ้างก็ได้ แต่ยังไงก็ขอให้ใบเฟิร์นได้ทุนของอิซานางิด้วยนะ
สองสาวที่เข้ามาจอยนั้นคือใคร เรียกว่าอีโทนนึกว่าจะเป็นสองเจ๊ แต่พอมินต์ยืนต่อปากต่อคำก็๋น่าจะเป็นอีกสองสาวกลุ่มเขานั่นแหละ ตามไปดูกันว่าเฟิร์นจะต้องขายตัวจริงหรือว่ามีคนมาขัดจังหวะ
ที่หายไปนานนี่คือแอบไปเที่ยวนิทรรศการใช่ไหมนายริว งั้นมาจัดเต็มโชว์พาวให้เต็มที่เลยครับ
ริวกะโคตรเทพเลยง่ะ
ริวมหาเทพสุดยอด
สายเวทก้อมาครับ ครบเครืองจิงๆๆๆ
ทบทวนเรื่องราวของริวกะอีกครั้ง
มาแบบนี้ ตั้งขบวนร้อยอสูรไปสู้กับ ไคโดเลยครับ นายน้อย
พลอยไปไหนกับอาจารย์ละเนี่ยแล้วสมุดที่พลอยให้เฟิร์นไปมันคืออะไรเนี่ย
ว่าแต่ขบวนร้อยอสูรมาแล้ว นูราริเฮียงต้องมาแล้วแหละ555
โอ่วผมพลาดตอนนี้ไปเฉยเลย
แสดงอภินิหารอีกแล้วนายริว
แล้วเรื่องเฟริน์จะเอาไงต่อนะ
พ่อหมอ
อ่าวริวจะทำไงต่อหละที่นี้
รับหนาที่หมอผีให้เสียแล้ว
::Hmmm::
ท่านเทพมังกร สุดๆเลยครับ
ตอบแทนความศรัทธาแบบอึ้งกันหมด
ยืมขบวนร้อยอสูรของนูระมาเหรอริว
ร้อยอสูรมาแล้ว หมื่นอสูรต้องตามมาแน่
ระหว่างรอร้านเกะเปิด ขอกลับมาอ่านตอนเก่าๆๆไปพลางๆๆก่อนนะขอรับ อิิอิอิ
มาครั้งนี้นายริวกะ เล่นกลไห้นักศึกษาดูอีกแล้ว อย่างเทพ
จริงของริวเลย คนเราจะทำอะไรสักอย่างนอกจากรู้และรักแล้ว ต้องศรัทธาด้วยผลงานจึงจะออกมาดี ริวถึงได้บอกว่าตอบแทนความศรัทธาของคนกลุ่มนี้ แม้ไม่ได้ไปญี่ปุ่นเห็นพิธีแห่จริงๆ ก็ไม่เป็นไรนะแค่นี้ก็สุดยอดแล้ว
ริวโชว์เหนืออีกแล้ว เรียกร้องความสนใจได้พอสมควร
พ่อริวน่าจะมีเมียหลายคน
ขอบคุณครับ
พรสวรรค์ต้องมาพร้อมพรแสวงสินะ
เก่งทุกด้านจริงๆ
ริวกะในโหมดองเมียวจิโคตรเฟี้ยวครับจารย์อ่านแล้วโคตรอินยิ่งคนชอบสายญี่ปุ่นด้วยบอกเลยตายยยย
องเมียวจิแท้มาโปรดโอตาคุแล้ว
...ยืมลุงนูระมาล่ะสิ...
::YehYeh::
อ้างจาก: ΜoNoTΩИ∑ ★★★ เมื่อ มกราคม 03, 2021, 12:30:10 ก่อนเที่ยง
ว๊า 5555 เปิดปีใหม่ต้องเรื่องนี้ สาธุสาธุ ขอให้คนติดตามเยอะขึ้นด้วยเถิด
สารภาพเลยที่ทิ้งช่วงห่างมาแบบนี้เพราะแอบนอยด์ ตอนล่าสุดคนไม่ค่อยอ่านเลย
อ่ะฮืออ แต่อย่างที่บอกครับว่าไฟมันยังไม่หมด แค่อาจจะหรี่ลงนิดๆ
เดี่ยวจะพยายามลงให่สม่ำเสมอไม่เกิน 7 หรือ 8วัน ครับ
★★★★★★★★★★★
แนะนำกันสักหน่อยครับ
(https://www.img.in.th/images/3658d999c1d2e05313a39bb81e143aac.jpg)
1. พลอย / รุ้งพลอย / กินรี
เป็นสาวน้อยวัย 20 อายุเท่าริว พลอยเป็นคนหุ่นดี เพราะทำงานมาตลอด
ตัดผมสั้นเพราะไม่มีเวลาดูแล พลอยเป็นคนที่มีอดีตหลายๆอย่างที่ไม่ดีนัก
เธอเคยมีบ้าน มีครอบครัวที่อบอุ่น มีฐานะ สมบัติมากมาย
แต่ชีวิตต้องพลิกผันเพราะคืนพายุคลั่งวันนั้น 10 ปีผ่านไป หลังจาก
ที่ผ่านความยากลำบากและบดทดสอบของชีวิต เธอก็ได้กลับมาเจอริวกะอีกครั้ง
จริงอยู่ว่าเคราะห์กรรมจะยังไม่หมดไป แต่เชื่อว่านายมังกรจะไม่ยอมให้เรื่องร้ายๆ
เกิดขึ้นกับพลอยอีกแน่ อ้อที่สำคัญ พลอยมีพลังคนทรงที่แกร่งกล้ามากๆ
★★★★★★★★★★★
(https://www.img.in.th/images/17092a5b2ac8671859aecad209f6844c.jpg)
2. เฟิร์น / ใบเฟิร์น
เธอเป็นเพื่อนร่วม Section ของริว เป็นสาวสวยผมยาว
ตากลม และ นมก็ไม่ธรรมดา เป็นคนน่ารัก เรียนเก่ง
เฟรนด์ลี่มากๆ แต่เธอเองก็มีความลับ ที่บอกใครไม่ได้อีกเช่นกัน
ใบเฟิร์นเป็นเหมือนภาพสะท้อนของพลอย พลอยจึงเข้าใจเธอได้ไม่ยาก
แต่ท่ามกลางความลำบากนั้น ก็ยังมีสายลมที่หวังดีค่อยช่วยเหลืออยู่
★★★★★★★★★★★
(https://www.img.in.th/images/6e7ea605783274f5c3e607513b7fd6db.jpg)
คิราระ / เมียเมด
เป็นเมดคู่ใจของริวกะ ใครอยากทราบประวัติสามารถตามอ่านได้ครับ
ใน kirara story ในปัจจุบันที่อยู่ไทย คิราระทำหน้าที่ดูแลบ้านให้ริวกะ
แต่จริงๆแล้วเธอเองก็ทำงานเป็นเลขาเบอร์ 2 ของมิไร คิราระมีฝีมือต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม
ทั้งคาราเต้ ไอคิโด ทันโตจัสสึ ที่สำคัญ ควบคุมอีกาได้ด้วย
ซึ่งนั่นก็เพราะ คิราระ มีพันธะสัญญา เทนงู ขั้นสูง เนื่องจาก
ยามิ หรือ ซึบาสะมารุ รับเธอเป็นน้องบุญธรรม จึงทำให้เธอ
กลายเป็นลูกสาวบุญธรรมของ คาราสึ เทนงู ไปโดยปริยาย
ซึ่งตัวคาราสึ เทนงู เองก็ยอมรับในตัวคิราระ และเป็นผู้ผลักดัน
ให้คิราระนั้น มาเป็นเมดส่วนตัวให้ริวกะเสียด้วย
★★★★★★★★★★★
(https://www.img.in.th/images/b18ae98219798e80f0282b2e04b3f5fe.jpg)
พี่อั้ม / กุลธิดา
สาวคนนี้คือกุลสตรีของแท้และแน่นอน เป็นทั้งพี่สาวและหมอประจำตัว
เป็นตัวละครที่หลายท่านลุ้นกันจนเหงือกแห้งตั้งแต่ตอนที่ 15
พี่อั้มเป็นลูกสาวของ หมอทศ เพื่อนของริน ด้วยเหตุการณ์บางอย่าง
จึงทำให้ริน รับ อั้มมาเป็นลูกบุญธรรม ด้วยวิชาแพทย์ที่เข้าขั้นอัจฉริยะ
ทำให้อั้มนั้นถูกใจคาราสึ เทนงู เป็นอย่างมาก จึงได้รับ
มาเป็นลูกบุญธรรมอีกคน และสอนวิชาแพทย์ให้อีก
ทำให้อั้มนั้นโคตรจะเก่ง วิชาที่ต่อสู้ที่อั้มได้รับการถ่ายทอดมานั้น
คือฟาจินและมวยจีน รูปแบบต่างๆ จริงอยู่ว่าร่างกายของอั้มอาจจะดูบอบบาง
แต่อย่าให้ได้โดนต่อยสักหมัดล่ะ ศพไม่สวยแน่นอน
★★★★★★★★★★★
ความเดิมตอนที่แล้ว
เอ่อ สงสัยต้องรบกวนกลับไปอ่านครับ นานเกิน >> CLICK << (https://xonly8.com/index.php?topic=236036.0)
★★★★★★★★★★★
สวัสดีค่ะ นั่นคือคำแรกที่พลอยทักมายใบเฟิร์น เฟิร์นก็งงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่รู้คือตอนนี้
บรรยากาศที่ซุ้มเงียบฉู่วววว มีแต่เสียงจากรอบข้างๆแทน ก๋อยรีบฉากหลบข้างๆแล้ว ทำตวัดมือควั่บๆที่ลำคอ เพื่อบอกเวย์ว่า
" ลาก่อน ลาก่อน ลาก่อน ลาก่อน "
เวย์ก็เหวอเลยทีนี้ เอาไงดีล่ะแบบนี้ ไอ้กรูดนี้หนักเลย เพราะว่ามาพร้อมๆกับไอ้ก๋อยเลยไม่รู้ว่าจะไงต่อ
หลังจากที่พลอยออกปากทักก่อนแล้ว ใบเฟิร์นก็ เอ่อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ แล้วจากนั้นพลอยก็เปิดกระเป๋าและหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา
มันคือสมุดอะไรบางอย่าง พลอยยื่นให้ใบเฟิร์นแล้วบอกว่าของฝากค่ะ ใบเฟิร์นก็รับมาด้วยท่าทีที่งงๆ ว่าฝากอะไรกันนั่น
พลอยยิ้มให้ด้วยท่าทีที่เป็นมิตรสุดๆ ส่วนไอ้พวกเพื่อนของริวก็มิด มิดซี่ลี่เล้ยสู พวกเขานั่งเงียบกริ๊บเลย พลอยหันมาหาริวอีกครั้งแล้วบอกว่า
ริวคะ วันนี้แม่กุลมารับเร็วนะ ริวถึงกับเหวอแล้วบอกหือ อะไรนะ พลอยจึงบอกว่าก็น้ากุญชรอยู่ที่บ้านนี่นา ซึ่งพอพลอยพูดจบแค่นั้น
โทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที พลอยจึงรีบรับสาย พูดงึมๆงัมๆ และส่งสายให้ริวรับทันทีและเสียงที่พูดออกมาที่ริวได้ยินนั้นคือ
" อ่อนแอปานนี้ กล้าขัดคำพูดของข้าเหรอ วันนี้รุ้งพลอยต้องกลับมาหาข้า "
ริวก็หือ ใครครับ เสียงนั้นก็ตอบกลับมาว่า เจ้ากับเจ้าโทนยังกล้าถามถึงนามข้าอีกรึ หัดมีมารยาทกับญาติผู้ใหญ่เสียบ้าง
เอ้ากลายเป็นญาติของพลอยเฉย เท่านั่นแหละริวนี่ตัวสั่น งั่กๆๆๆเลย เหยดเข้ วารีกุญชรนี่หว่า ริวจึงบอกว่าเปล่าครับไม่ได้ขัดอะไรครับ
แล้ววารีกุญชรก็วางสายไป ริวรีบส่งโทรศัพท์คืนให้พลอยทันที พลอยก็ถามว่าเป็นอะไรเหรอคะริว หน้าซีดเลย ริวก็บอกเปล่าจ้าไปเรียนเถอะ
โฮ่ง !!! แล้วตอนนั้นบาคุก็เห่าขึ้นมาทำให้เพื่อนๆหลายคนหันไปมอง ทันทีที่เห็นบาคุ พลอยก็ง่าาา ทันที บาคุเดินมาด้วยท่าทีที่สง่ามาก ไม่ว่อกแว่ก ไม่หยุกหยิก ดุ๊กดิ๊ก ตามธรรมชาติของสุนัขแม้แต่น้อย
เขานั่งลงตรงหน้าพลอย เห่าโฮ่งๆเหมือนทักทาย แล้วพลอยก็พูดว่า บาคุไปกับพลอยมั้ย บาคุเห่าโฮ่งตอบรับ ซึ่งพลอยก็บอกริวว่าพลอยไปแล้วนะ
แม่สาวน้อยคนทรงยิ้มให้ชายคนรักแล้วก็เดินดุ๊กๆๆๆ โดยมีบาคุไปด้วย ริวยังไม่ทันจะตอบจ้า หรือตอบอะไรเลย อ่ะฮือออ ชีวิตนายมังกร
[ ใบเฟิร์น ] : ริว หมาของริวฟังภาษาคนออกด้วย ฉลาดมากเลยอ่ะ
[ ริว ] : อ่าาาาาา
ใบเฟิร์นรู้สึกอึ้งเป็นอย่างมาก หมาชิบะตัวเมื่อกี้ฉลาดมากจริงๆ โดยหารู้ไม่เลยว่านั้นคือปีศาจตัวเป็นๆ ทันทีที่พลอยไป
ก็ดูเหมือนสถานการณ์ตึงเครียดจะลดลง ราวกับคลื่นฮาคิราชันย์ได้ผ่านไปแล้ว เวย์จึงเข้ามาถามว่าเห้ย มึงเคลียร์กับพลอยแล้วเหรอ
ริวบอกอื้ม เรียบร้อยละของใจมึงที่เตือนสติกู .... เวย์ถึงกับสตั๊นเลย ก๋อย มะกรูดถึงกับนิ่ง
[ เวย์ ] : อ่ะ ฮืออออ ในที่สุดมึงก็โตเป็นใหญ่แล้ว ฮืออออ
[ ก๋อย + มะกรูด ] : ฮืออออออออ
ทั้งสามเกลอ ปลื้มปลิ้มจนน้ำตาจะไหล พงกมันทำท่าร้องไห้จริงๆ จนริวหมั่นใส้เตะไปคนละป้าปสองป้าป บอกไปว่าไม่ตบไม่ตี ไม่ดีขึ้นเลยนะพวกมึงเนี่ย
[ เวย์ ] : ก็มาเด้ !!!
[ ก๋อย ] : คั่ม หมอนแหมน
[ มะกรูด ] : โคร่าาาาาา โอรา โอรา โอรา โอรา
ผั๊วะ ๆ ๆ ๆ ปุ้กกก ปั้กๆๆๆ ซึ่งในขณะที่เพื่อนทั้ง 4 กำลังสาวหมัดใส่กันอยู่นั้น ใบเฟิร์นก็บ่นขึ้นมาว่า เล่นอะไรกันเนี่ย จะเรียนอยู่แล้ว
[ เวย์ ] : โอ๊ย ใบเฟิร์นเราโดนมันแกล้งเหอะ
[ ใบเฟิร์น ] : 3 ลุม 1 เนี่ยนะ โห !!!
[ มะกรูด ] : โอ๋ยย 1 ลุม 3 ดิ่ไม่ว่า โอ๊ยย กูเจ็บไปหมดแล้ว
[ ริวกะ ] : มึงชอบเร่งเครื่องหรอ สาดดดด
ริวยังคงเขก มะเหงก ใส่ไอ้สามเกลออย่างมันส์มือ แต่พอใบเฟิร์นพูดขึ้นมาว่า น้องพลอยให้สมุดอะไรมานะ
ริวถึงกับหยุดและหันไปมอง ทันทีที่ใบเฟิร์นเปิดสมุดสิ่งที่เธอรับรู้คือความสุข ความอบอุ่น ซึ่งแปลกมาก ไม่รู้ทำไมแค่สมุดปกติธรรมดาถึงเป็นแบบนั้นล่ะ ริวมองแล้วก็ได้แต่สงสัยว่าพลอยทำอะไรกับสมุดเล่มนั้น
....
ด้านพลอย
พลอยเดินมากับบาคุด้วยอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่หยุด บาคุก็สงสัยว่าทำไมกันนะ มีเรื่องอะไรดีๆเกิดขึ้นเหรอ เขาก็นึกในใจว่าเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมนายหญิงรุ้งพลอยถึงอารมณ์ดีล่ะ
" คุณใบเฟิร์นดูเป็นคนดี กว่าที่พลอยคิดไว้เนอะ บาคุ "
พลอยเดินไปแล้วก็พูดไป จนบาคุถึงกับสะดุ้ง จริงอยู่ว่าเธอพูดออกมาไม่ได้สื่อสารทางจิตแบบที่นายน้อยของเขาทำ แต่ไอ้การที่เหมือนว่ารู้ถึงความคิดของเขานั้น
มันก็เหนือความคาดหมายเกินไป บาคุก็โฮ่งเบาๆ แล้วก็เดินตามพลอยต่อไป ตลอดทางที่สาวน้อยเดินนั้นมีแต่คนสะกิดให้ดู เพราะลักษณะของบาคุนั้น มันทั้งสง่าและดูน่ารักมาก
การเดินไม่มีว่อกแว่ก เดินตามพลอยอย่างสม่ำเสมอ ราวกับว่ารู้ว่าพลอยจะเดินไปที่ใด ก็ปกติแล้วธรรมชาติของสุนัขมักจะตื่นเต้นกับสนใจสิ่งรอบข้างยังไงล่ะ
มันไม่แปลกหรอกถ้าหมาจะเดินๆหยุดๆ และดมนู่น ดมนี่ ตลอดทาง และตอนนั้นก็ได้มีเสียงเห่า โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง ของหมาชิวาวา ดังไม่หยุด เหมือนมันจะเห่าคนแถวๆนั้น
ขอนอกเรื่องหน่อยนะ ไม่รู้เป็นห่านอะไรหมาพันธุ์นี้เห่าเก่งชิบหาย อ่ะกลับมาต่อ หมาตัวเล็กนั้นก็ยังคงเห่าต่อไป แต่พอบาคุกับพลอยเดินผ่าน มันถึงกับเงียบพร้อมกับนอนหมอบลงกับพื้นทันที
บาคุหยุดมองก่อนแปปนึง พลอยจึงบอกว่าไปกันเถอะบาคุ น้องกลัวหมดแล้วนั่น พอพลอยพูดจบหมาชิวาว่าตัวนั้นก็หมอบหัวลงแล้วยกก้นสูง ราวกับว่ากำลังทำความเคารพให้กับบาคุ
จนเจ้าของหมาตัวนั้นถึงกับแปลกใจ เพราะหมาของตัวเองมักจะไม่ชินกับคนแปลกหน้า แล้วทำไมมันถึงมีพฤติกรรมสงบเสงี่ยมแบบนี้ล่ะ
คนที่เห็นเขาก็ไม่คิดอะไรนะ แต่บางคนที่ไม่รู้เรื่องห่าอะไรก็คิดว่าหมาของพลอยกัดหมาตัวนั้น ก็ทำเป็นโวยวายว่าเฮ้ยมีอะไรกัน หมากัดเหรอ ซึ่งมันก็แปลกจริงๆ คนประเภทนี้
เจ้าของหมาก็บอกว่าเปล่าๆน้องไม่ได้ทำอะไรเลย บาคุแอบปล่อยจิตสังหารเล็กน้อยจนไอ้คนที่พูดนั้นถึงกับสะดุ้ง พลอยก็ยิ้มๆแล้วก็บอกว่า บาคุไปกันเถอะ ทันทีที่พลอยเดินไป บาคุก็เดินไปทันที ซึ่งพอทั้งคู่เดินพ้นระยะไปครู่หนึ่งแล้ว
ไอ้หมาตัวเดิมก็ลุกขึ้นมาแล้วก็เห่าเสียง แว๊ดๆๆ เหมือนเดิม จนคนแถมนั้นถึงกับแปลกใจอีกเช่นเดิม แต่เจ้าของของหมาตัวนั้นก็รู้ได้ทันทีแหละว่าหมาของตนกลัวหมาตัวเมื่อกี้
ซึ่งก็แปลกๆ ทั้งๆที่ไม่ได้ขู่ ไม่ได้กัด ไม่ได้ทำร้าย แค่เดินผ่าน หมาของตนกลับกลัวโดยไม่มีเหตุผล พลอยเดินมาถึงตึกเรียนก็เข้าไปหากลุ่มเพื่อนทันที วิ๊ววววว
และตอนนั้นเองสายลมที่คิดถึงก็พัดมาจนพลอยดีใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะนั่นหมายความว่า !!! ภูติประจำตัวของเธอกำลังมาหาเธอแล้วนั่นเอง เสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นมาทันที
เพราะมีวีเซิล 3 ตัวกำลังวิ่งดุ๊กดิ๊กมาจากมุมตึกและตรงมาหาพลอยทันที เพื่อนของพลอย ก็งื๊อออ ก็งู๊ยยยย ก็น้อลลลล ไม่หยุดเลย พลอยรีบยื่นแขนลงให้ทั้ง 3 ตนวิ่งไต่แขนดุ๊กดิ๊กๆๆๆเข้าหาทันที
ทั้ง 3 วิ่งดุ๊กๆๆๆไปรอบๆตัวพลอย ส่วนอิทาจิ พี่สาวคนโตของ 3 คาไมทาจิ ก็ไต่ไปคลอเคลียพลอยไม่หยุดเลย พลอยก็พูดเบาๆว่า ไหนบอกว่าไปบำเพ็ญเพียรไง
อิทาจิก็ดุ๊กๆดิ๊กๆที่หูและพูดว่า พวกข้ามีเวลาพัก 48 ชั่วโมง เลยขอมาหานายหญิงเจ้าค่ะ พลอยก็ตื่นเต้นมาก แต่ก็ต้องกลั้นความดีใจไว้ แล้วถามว่าจริงๆเหรอ 2วันเลยเหรอ
อิทาจิก็บอกว่าเจ้าค่ะ แล้วพลอยก็ลูบๆๆๆ อิทาจิไม่หยุดเลย ตอนนั้นนิทาจิ น้องคนรองก็เดินมาหาบาคุเช่นกัน ทั้งนิทาจิและซันทาจิ ก็ไต่ตามตัวของบาคุเหมือนว่าสัตว์ต่างสายพันธุ์กำลังเล่นกัน
เพื่อนๆก็ถามว่าพลอยๆ พวกน้องๆนี้พลอยเลี้ยงเหรอ พลอยก็ยิ้มๆและต้องตอบว่าอื้อ ซึ่งทั้ง 4 ตนก็เข้าใจพลอยดีว่าทำไมต้องพูดแบบนั้น บาคุก็ถามว่าไหงมาที่นี่ล่ะ นิทาจิบอกว่า
ท่านพิกุลโทรติดต่อไปหานายท่าน ( ริน ) ว่าท่านวารีกุญชรมาพำนักอยู่ที่บ้านของท่าน และท่านวารีกุญชร ต้องการที่จะพบกับพวกข้าทั้ง 3 ที่เป็นภูติเชื่อมวิญญาณของนายหญิงรุ้งพลอย
[ บาคุ ] : เช่นนั้นเรอะ อื้ม
[ ซันทาจิ ] : แล้ว พิธีส่งดาบกุเร็นเป็นเช่นไรบ้างบาคุ
[ บาคุ ] : เป็นไปได้ด้วยดี ท่านโทนทำหน้าที่ได้ดีตามที่ได้รับการสั่งสอนมา เฮ้อออ
[ นิทาจิ ] : เป็นไปได้ด้วยดีแล้วทำไมเจ้าทำหน้าแบบนั้นล่ะบาคุ
บาคุก็พูดต่อว่าก็เมื่อวานน่ะสิ่ ทั้งท่านโทนและนายน้อยริวกะ ตีกันยกใหญ่เลย พอพูดไปแบบนั้น ทั้งนิทาจิและซันทาจิถึงกับถอนหายใจดังเฮ้อออ และพูดพร้อมขึ้นกันว่า
" หาเรื่องเจ็บตัวแท้ๆนายน้อย "
นิทาจิพูดขึ้นมาว่า ถ้าไม่ใช้เวทย์อัคคียังไงนายน้อยก็ยังด้อยกว่าท่านโทนเรื่องความสุขุมและที่สำคัญด้วยพรจากเจ้านางการะเกด ยังไงนายน้อยก็ไม่มีทางเอาชนะท่านโทนได้แน่ๆ
ซันทาจิยังพูดต่อว่า แต่ถ้าต้องสู้กันในระยะยาวท่านโทนก็คงจะแพ้เรื่องพละกำลังและสภาพร่างกาย เพราะพลังของนายน้อยที่อยู่กับท่านโทนนั้นมากเกินไป
ยังไงซะร่างกายของท่านโทนก็รับไม่ไหวแน่ๆ ถ้าเผลอใช้วิชาแปลกๆแบบนายน้อยล่ะก็แย่แน่ๆ ข้าหวังว่าท่านโทนจะไม่ทำแบบนั้น ดูเหมือนว่าทั้งนิทาจิและซันทาจิ
จะเข้าใจเรื่องพลังของริวกะและร่างกายของโทนเป็นอย่างดี แต่ในระหว่างนั้นเองบาคุก็ได้พูดบางอย่างสวนขึ้นมาว่า เมื่อวานท่านโทนใช้ เดนโค เซกกะ และ ราเซ็นกัน........ ซึ่งคำพูดของบาคุนั้น มันทำให้ซันทาจิและนิทาจิถึงกับถอนหายใจพร้อมๆกันและพูดว่า
[ นิทาจิ + ซันทาจิ ] : เฮ้อ !!! สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน
................
ด้านริว
[ ริวกะ ] : หืม คาไมทาจิ มางั้นเหรอ
ริวเองก็รับรู้ว่าภูติสายลมของเขานั้นมาที่นี่ และก็แน่นอนแหละพวก 3 ตนนั้นมุ่งหน้าไปหาพลอยทันที ซึ่งริวก็เข้าใจแหละว่าทั้ง 3 นั้นทั้งรักและเคารพรุ้งพลอยมากๆ
ซึ่งมันก็ดีแล้ว เพราะยังไงซะบาคุก็คงหาทางแอบไปนอนเล่นที่หลังมหาวิทยาลัยแน่ๆล่ะ เพราะงั้นพลอยจะได้ไม่เหงาและมีคาไมทาจิทั้ง 3 อยู่เป็นเพื่อน
[ เวย์ ] : เฮ้ย ไปๆๆๆ เรียนๆๆ
เวย์ตะโกนบอกเพื่อนๆในระแวกนั้น ซึ่งบางคนก็ลุกทันที บางคนก็ยังนั่งไถมือถือเล่นดูนู่น ดูนี่ไปเรื่อยๆ ใบเฟิร์นเองก็เดินไปตั้งแต่แรกเลยล่ะ แต่ว่าในระหว่างนั้นเองอาจารย์ดำรง ก็เดินมาพอดี
ใบเฟิร์นนั้นเหมือนจะรู้ตัว จึงค่อยๆเดินแยกกลุ่มไปซะนั่นไม่อาจรอดพ้นสายตาของริวกะไปได้ เขาแอบถอนหายใจเบาๆ เพราะว่าตอนนี้เวย์ก็มองด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
ตัวริวกะก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมเพื่อนของเขาคนนี้ทั้งๆที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับใบเฟิร์น แต่ทำไมกลับดูร้อนรนผิดปกติ มันก็ยังคงเป็นคำถามในใจริวกะที่ยังหาคำตอบไม่ได้อยู่ดี
นี่ถ้ามันรู้ว่าใบเฟิร์นทำงานที่เลานจ์ VIP มันจะไม่อกแตกตายเหรอ แล้วตอนนั้นเวย์ก็พูดขึ้นมาดื้อๆว่า ไอ้มังกรมึงจีบใบเฟิร์นได้ป่ะ ริวถึงกับหือ อะไรนะ
เวย์ก็บอกว่าถึงมึงจะเลว ถึงมึงจะเมียเยอะยังไง แต่กูมั่นใจว่ามึงดูแลเฟิร์นได้ ริวถึงกับดึงคอเสื้อพร้อมดึงสีหน้าทันที
(https://www.img.in.th/images/a60ae507339e4516f20fc3232fee4daf.gif)
แล้วถามว่านี่มึงชมกูใช่มั้ย ทำไมกูไม่ดีใจเลยวะ เวย์ก็กระชากคอเสื้อกลับแล้วบอกว่า กูพูดผิดตรงไหน นี่กูชมมึงนะ มีคำไหนบ้างที่กูด่ามึง หาาาาา สองคนฮึ่มฮั่มใส่กันไม่เลิกจนไอ้ก๋อยกับมะกรูดถึงกับบอกว่า อย่าเพิ่งกัดกันสิ่วะเรียนก่อน เรียนก่อน
[ ริวกะ + เวย์ ] : เออ
และทั้งคู่ก็ปล่อยคอเสื้อกันและกัน ป้าป ริวเตะตูดเวย์ไป 1 ทีแล้วบอกว่าเสื้อกูยับ คิราระบ่นกูแน่เนี่ย เวย์ก็บอกไอ้ห่านี่กลัวเมียเมดเหรอวะ ริวก็บอกว่าอย่าให้กูพูดเรื่องของมึงนะไอ้เวน
เพื่อนๆที่ตามนั้นก็ถึงกับงง ว่าไอ้สองคนนี้มันยังไงกันแน่ เหมือนจะตีกันแต่ก็ไม่ได้ตีกัน เหมือนจะทะเลาะกันแต่ก็ไม่ เฮ้อ พวกคนรวยนี่มันนิสัยแปลกๆกันจังเลยวะ
ทั้งพลอยและริวก็ต่างแยกกันไปเรียนตามช่วงเวลาของแต่ละคนไป ถึงยังไงซะ ชีวิตจริงมันก็ไม่เหมือนในละครที่นางเอกกับพระเอกต้องตัวติดกันตลอดเวลา
จริงๆแล้วริวไม่ต้องเรียนก็ได้นะด้วยฐานะทางบ้านเขา ตัวเขาเองก็ชาตินี้ใช้ยังไงเงิน สมบัติ ก็ไม่มีวันหมดแน่ๆ แต่ด้วยความที่เขามีคำว่า อิซานางิ นำหน้าชื่อของตัวเอง
มันจึงทำให้เขาต้องผลัก ต้องดันตัวเอง ทำให้ตัวเองมีคุณค่าพอ มีคุณสมบัติพอที่จะรับช่วงต่อของตระกูลได้ เพื่อที่เขาจะได้ยืนหยัดในวันข้างหน้าได้อย่างสมภาคภูมิยังไงล่ะ
.................
การเรียนช่วงเช้าผ่านไปแล้ว
ริวกะก็ลงมานั่งพักที่ข้างล่างซุ้มคณะบริหาร ตอนนั้นบาคุก็เดินเข้ามาพอดี ก็แน่นอนแหละสาวๆกรี๊ด กร๊าด กันระนาวเลย บาคุก็เดินเชิดมาเลยทีเดียว ริวกะกับเวย์นี่ถึงกับหือ ขนาดนั้นเลยเหรอ
น้อลลลลลล ต้าวหมาอ้วนนนน สารพัดคำพูดดังออกมาจากปากสาวๆไม่หยุดเลย แล้วบาคุก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าริวกะทันที ริวกะก็ถามแบบเนียนๆเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า
[ ริวกะ ] : พลอยเรียนอยู่มะ
[ บาคุ ] : โฮ่ง !!!
[ ริวกะ ] : หือ ไม่ได้เรียนเหรอ แล้วพลอยกินข้าวยังล่ะนั่น
[ บาคุ ] : โฮ่ง โฮ่ง
[ ริวกะ ] : อ่อ อื้ม ขอบใจมาก งั้นตามสบายเถอะ
บาคุเห่าอีก 2 ที โฮ่ง โฮ่ง แล้วก็เดินออกไปทันที เวย์ก็ถามว่าเห้ย นี่มึงคุยกันยังไงเนี่ย เดี๋ยวโฮ่ง เดี๋ยวอืม อะไรของพวกมึง ริวก็หันไปมองหน้าแล้วถามว่า แล้วมึงจะให้บาคุพูดภาษาคนหรือไง
เดี๋ยวได้ไปออกงานวัดพอดีไอ้เวนเอ๊ย ไปๆ ไปเรียนได้ละ แล้วทั้งคู่ก็เดินไปเรียน ตามตารางเรียนอย่างที่ควรจะเป็น
••••
ด้านบาคุเขาเดินดุ่ยๆๆ เข้ามุมตึกซึ่งเมื่อลับสายตาคน และ มุมอับจากกล้องวงจรปิด เขาก็กำบังกายทันที และแว๊ปผ่านเงา ตรงไปยังหลังมหาวิทยาลัย
ก็นะมีความสามารถแบบนี้ทำไมต้องเดินให้เมื่อยตุ้ม ทันทีที่บาคุมาถึงเขาก็พบกับลุงเจ้าที่และพี่ปิ่นวิญญาณสาวพอดีเลย
ตู้มมมม ตู้มมมมม พี่ปิ่นกำลัฃชดใช้บาปมหันต์ที่ตนก่อไว้ บาปของการฆ่าตัวตาย แม้จะเป็นดวงวิญญาณแต่เธอก็ยังดูทรมานอยู่ดี
วู่บบบ ไม่นานนักเธอก็หายไปแต่ไม่นานก็คงกลับมาที่เดิม ท่านเจ้าที่เดินไปหาบาคุทันที บาคุก็ทำคสามเคารพท่านเจ้าของสถานที่อย่างนอบน้อม
นางไปที่ใดกันท่านเจ้าที่ บาคุเอ่ยถามทันที ท่านเจ้าที่จึงบอกว่านางอยู่ในเวลาชดใช้บาปตามกฏแห่งกรรม เดี๋ยวก็กลับมาแล้ว
นางต้องทำแบบนี้ไปจนกว่าจะสิ้นอายุขัยของนาง ยาคุก็ได้แค่ถอนหายใจ นี่ถ้านายน้อยของเขาไม่โดนสาบให้ตายไม่ได้ล่ะก็
ไม่อยากคิดเลยว่สจะเกิดอะไรขึ้นทเพราะริวกะเองก็ฆ่าตัวตายเป็นว่าเล่นเลย ตอนช่วง 10ขวบ - 14 ขวบ ท่านเต้าที่ถาม ว่าแบ้วเน้าหนุ่มนั่นล่ะอยู่ที่ใด
[ บาคุ ] : นายน้อยเรียนหนังสืออยู่ขอรับ
[ เจ้าที่ ] : อื้ม... การที่เจ้าหนุ่มนั่นมีบริวารติดตามแบบนี้ มันก็ไม่แปลก เพราะพ่อของเจ้านั่นก็ไม่ธรรมดา แต่การที่เจ้าหนุ่มนั่น สามารถส่งบุญให้นางหนูปิ่นได้นี่มันอัศจรรย์เกินกว่าที่ข้าคิดเชียวนะ
[ บาคุ ] : ขอรับ ศาสตร์ลับเหล่านี้อยู่นายน้อยศึกษาและฝึกฝนจนชำนาญขอรับท่านเจ้าที่ ถึงด้านฝีมือและพลังวิญญาณจะสูงส่ง แต่ยังมีอีกหลายด้านเลยขอรับที่ต้องปรับปรุง
บาคุพูดคุยกับเจ้าที่อย่างสุภาพ ยังไงซะท่านผู้นี้ก็เป็นผู้อนุญาตให้พวกเขาเหล่าวิญญาณต่างถิ่นแบบพวกเขา เขามาในนี้ได้
และแค่แปปเดียวเท่านั้นเอง พี่ปิ่นก็กลับมาอีกครั้ง ใบหน้าของผีสาวแสนสวยดูจะงงงวยเป็นอย่างมากที่เห็นบาคุ ท่านเจ้าที่จึงบอก
ว่านี่คือผู้ติดตามของเจ้าหนุ่มที่ทำให้เจ้ามีชุดสวยๆใส่ยังไงล่ะ ปิ่นได้ฟังแล้วก็ยิ้มเลย เพราะริวแท้ๆทำให้เธอได้ใส่ขุดดีๆแบบนี้ เพราะเดิมทีวิญญาณบาปแบบเธอ
ใครทำบุญอะไรให้ก็แทบไม่ได้รับ แต่ริวกะกลับทำได้ง่ายดาย ซึ่งมันก็ไม่แปลก เพราะตอนที่เขาลงไปฝึกวิชาที่นรกภูมิ
หนึ่งในสิ่งที่เขาเรียนรู้มาด้วยคือ ศาสตร์การแปลงธาตุให้สิ่งของบนโลกมนุษย์กลับกลายเป็นของอีกภพนั่นเอง แต่ก็อย่างที่ริวกะพูดไว้ในตอนที่ 9
ว่าสุดท้ายแล้วก็ขึ้นอยู่กับกรรมดีที่ปิ่นทำไว้ก่อนตาย ว่าจะมากพอที่จะทำให้สามารถรับมันได้หรือเปล่า ซึ่งทันทีที่ปิ่นได้รับเสื้อผ้า นั่นจึงทำให้ริวกะรู้ได้ทันทีว่าในตอนที่พี่ปิ่นยังมีชีวิต เขาเป็นคนที่ดีมากๆ ไม่งั้นคงไม่สามารถรับสิ่งที่เขาทำบุญไปให้
ซึ่งในขณะนั้นเองวิญญาณสาวปิ่นก็มาถึงพอดี ทันทีที่เธอเห็นบาคุเธอก็ก้มหัวงุดๆเหมือนทักทายอย่างนอบน้อม ราวกับรู้ว่าหมาตัวนี้ไม่ใช่หมาธรรมดา เอาแค่เรื่องอายุ บาคุก็มากกว่าเธอเป็นหลายร้อยปีแล้ว
ปิ่นเองก็เป็นคน เอ๊ะหรือผี เอาเป็นว่าเป็นผีที่มีมารยาทเธอจึงทำการทักทายอยากนอบน้อม บาคุเองก็ยิ้มๆและบอกว่าอย่าเกรงใจ อย่าเกรงใจ และทั้งสามก็เริ่มพูดคุยกันด้วยความเป็นกันเอง
...................
เวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลา 4 โมงเย็น ตอนนี้ริวเลิกเรียนแล้ว ซึ่งมันก็เป็นปกติที่เขาจะเตรียมที่จะไปหาพลอยเหมือนทุกๆวัน แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าพลอยกลับบ้านไปแล้ว เฮ้อแล้วเข้าจะเอาไงต่อดีล่ะเนี่ย
[ ริว ] : ฟู่ววว วันนี้อากาศเย็นแฮะ
ริวรู้สึกว่าวันนี้อากาศมันเย็นผิดปกติ เวย์ที่มาด้วยเลยบอกว่า เออ ข่าวพยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้ อากาศมันแปรปวน แล้วพอพูดจบเวย์ก็วกเข้าเรื่องใบเฟิร์นอีกครั้ง
[ เวย์ ] : เฮ้ย ไอ้มังกรตกลงที่คุยกันไว้เมื่อกี้มึงว่าไงวะ
[ ริว ] : ยัง ไอ้เวนนี่ยังไม่เลิกอีก ถ้ามึงห่วงนักมึงก็จีบเองสิ่วะ ไอ้นี่
[ เวย์ ] : ก็ใบเฟิร์นไม่ได้ชอบกูนี่หว่า เขาชอบมึงมากกว่ากูอ่ะ มึงอย่ามาเนียนทำเป็นไม่รู้
ซึ่งระหว่างที่เพื่อนสองคนนี้พูดคุยกันอยู่ ไอ้สองสหาย กรูด ก๋อย ก็เดินเข้ามาพอดี ก๋อยมันก็เสริมขึ้นว่า เอออย่างที่ไอ้เวย์บอก กูก็รู้สึกนะว่าเวลาใบเฟิร์นอยู่ใกล้ๆมึง แม่นางดูเกร็งๆเขินๆ
มะกรูดพูดต่อว่า เดี๋ยวๆมึงสองตัวพูดอะไรกันเนี่ย มึงอย่าบอกนะว่าจะให้ไอ้ริวจีบใบเฟิร์น เวย์พยักหน้าอือๆไปทันที มะกรูดก็ด่าว่า มึงจะบ้าเหรอ ไอ้ริวมันมีแฟนแล้วนะเว้ย แถมยังเป็นคู่หมั้นอีก
มะกรูดยังบอกอีกว่า ถ้าไอ้ริวจีบกูพนันเลยติดแน่ๆ เขารู้กันทั้ง SEC ไอ้ห่าว่าใบเฟิร์นชอบมึง มีแต่มึงนั่นแหละที่ไม่รู้
[ ริว ] : ทำไมกูจะไม่รู้ กูรู้นานละ
ริวพูดคำๆนี้ออกมาทำให้ทั้ง 3 หน่อถึงกับมองหน้ากัน ก๋อยถามว่าถ้ามึงรู้แล้ว ทำไมมึงยังตีเนียน ตีนิ่งอยู่ล่ะวะ ใบเฟิร์นน่ารักขนาดนั้นถึงจะ.... แต่ก็ควงได้ไม่อายใครนะเว้ย
ไอ้ก๋อยพูดเสร็จก็รู้ตัวว่าเหี้ยละไง กูเผลอปากหมาอีกแล้ว มันหลับตาเตรียมโดนโบ้หัวเลย แต่ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ริวไม่ได้จะตบหรืออะไร ริวถอนหายใจแล้วบอกว่า
[ ริว ] : มันไม่มีหรอกเว้ยที่แกล้งไม่รู้ แต่ที่แกล้งโง่เพราะต้องการรักษาความสำพันของความเป็นเพื่อน
พอพูดแบบนี้ สามคนนี่ถึงกับเงียบกริบเลย ริวก็พูดต่อว่าพวกมึงก็รู้ว่ากู ตามหาพลอยมาตลอด ถ้ากูจีบใบเฟิร์นตั้งแต่แรกแล้วกูเจอพลอย พวกมึงว่าพลอยจะรู้สึกยังไง ( มึงก็ล่อมาหลายคนแล้วนี่ไอ้ริว )
แล้วถ้าวันนี้กูที่มีพลอยอยู่แล้วไปจีบใบเฟิร์น มึงว่าใบเฟิร์นจะรู้สึกยังไงล่ะ ทั้งสามสหาย เวย์ ก๋อย กรูด ถึงกับนิ่ง ทำหน้าเหมือนน้ำตาจะไหลแล้วก็พูดขึ้นว่า
" เท่ส์ โคตรเท่ส์เลย ลูกพี่ "
(https://www.img.in.th/images/e24e1c98d0259b6ccfe3bfdf3b2fc0b4.gif)
แล้วพวกทั้งสามก็พากันจะเข้าไปโอบกอดริวกะ ซึ่งริวก็บอกเฮ้ยๆๆไปไกลๆเลย เฮ้ยไปไกลๆ แล้วทั้งสี่มันก็เล่นกันตามประสาเด็กปี 2 แหละนะ จนผ่านไปสักพัก
แล้วนี่จะไปไหนต่อวะ เวย์ถามขึ้นมาเพราะเขาเองก็ไม่มีโปรแกรมจะไปไหนต่อ ก๋อยจึงบอกว่าไปที่ตึกคณะป่ะ เพราะพวกเขาเองก็ต้องจัดนิทรรศการด้วยนี่
เวย์ก็บอกเอ้อใช่ ต้องจัดนิทรรศการนี่หว่า ริวที่ไม่ได้ตามเรื่องกิจกรรมของคณะช่วงนี้จึงได้ถามว่า กิจกรรมอะไรวะ เวย์ก็ตอบกลับไปว่า
[ เวย์ ] : อ๋อ อาทิตย์หน้าพ่องงง เอ้ยไม่ใช่ อาทิตย์หน้าคุณ อิซานางิ ริน จะมาเยี่ยมคณะเราน่ะ
[ ริวกะ ] : หะ พ่อน่ะเหรอ ไหงไม่เห็นอัพเดทอะไรใน บอร์ดบริษัทเลยวุ๊ย
ริวกะพูดเสร็จก็ต่อสายหา รินนะทันที ซึ่งรินนะนั้นเป็นเลขาส่วนตัวของเขานั่นเอง ฮัลโหล รินนะนี่ชั้นเอง รบกวนหรือเปล่า มันเป็นคำพูดที่ไม่เหมือนคนเป็นเจ้านายโทรหาลูกน้องเลยจริงๆ
ซึ่งก็ไม่แปลกใจที่รินนะจะรักและบูชาเจ้านายของเธอ ขนาดว่าทำงานถวายหัวเลยทีเดียว เพราะถ้าไม่มีริวกะเธอเองก็คงไม่ได้มีโอกาสดีๆแบบนี้
[ รินนะ ] : ไม่รบกวนเลยค่ะเจ้านาย ดิฉันกำลังดูข่าวอยู่เลยค่ะ
[ ริวกะ ] : หือ ข่าวอะไรเหรอ
[ ริน ] : ก็ใครล่ะคะ ที่ไปร้องเพลง Cover ของวาดะซัง จนยอดวิวพุ่งกระฉูดแบบนั้น
ริวกะก็นึกถึงตอน 27 อ๋อ ตูร้องเพลงดิจิมอนไปนี่หว่า แล้วริวกะถามว่า มันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เพราะดูแล้วน่าจะมีพวกบริษัทคู่แข่งหาช่องทางในการเล่นงานพวกเรานะ
รินนะจึงบอกว่ามีอยู่แล้วล่ะค่ะนายน้อย คุณฮายาเตะจัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ริวกะก็ตกใจว่าเอ้ย น้าฮายาเตะออกหน้าเองเลยเหรอ คำถามที่ริวกะถามคือ มีใครบาดเจ็บมั้ย
รินนะจึงบอกไปว่าทางฝั่งนั้นก็มีนิดหน่อยค่ะ ไม่ถึงร้อยคน ส่วนทางเราไม่มีใครบาดเจ็บเลย เพราะคุณฮายาเตะจัดการหมด ถ้าถามว่าฮายาเตะเป็นใคร
ฮายาเตะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของริน เป็นชายที่ริวกะไม่เคยเอาชนะได้เลยสักครั้ง ที่สำคัญเขาไม่ได้มีพรวิเศษแบบโทนด้วย ฮายาเตะสามารถจัดการริวกะได้ด้วยฝีมือล้วนๆ
รินนะตัดบทว่าเจ้านายมีอะไรให้ดิฉันรับใช้คะ ริวกะจึงถามว่ากำหนดการของพ่อมีมาที่ไทยด้วยเหรอ รินนะตอบกลับมาว่าใช่ค่ะ แต่เพราะมีเรื่องนิดหน่อยเลยไม่ได้อัพเดท ผ่านทางบอร์ดบริหารค่ะ
รินนะยังพูดต่อว่า ที่ไปเพราะเป็นงานเกี่ยวกับมูลนิธิทุนการศึกษาและทุนสนับสนุนค่ะ ริวกะก็นึกขึ้นมาได้ว่า เอ้อ นอกจากทุนการศึกษาที่ทางมหาวิทยาลัยนั้นมีให้นักเรียนที่มีความสามารถโดดเด่นทางด้านวิชาการแล้ว
อิซานางิ กรุ๊ปของเขา ก็ให้เงินทุนในการวิจัย ในการพัฒนา และส่งเสริมให้นักศึกษาที่นี่เข้าแข่งโครงการวิชาการ และ กีฬา มากมายนี่หว่า เฮ้อ เรื่องใกล้ตัวแท้ๆลืมไปซะได้
[ ริวกะ ] : เฮ้อ อื้มๆขอบใจนะ เธอทำงานต่อเถอะ
[ รินนะ ] : ค่ะเจ้านาย ว่าแต่เจ้านายคะ เดือนหน้า เจ้านายอาจจะต้องกลับญี่ปุ่นนะคะ ทางบอร์ดบริหารต้องการคุยเรื่องที่นายน้อย แจ้งว่าไม่เห็นด้วยกับพรีเซ็นเตอร์คนล่าสุดค่ะ
ริวกะถึงกับถอนหายใจ เฮ้อ นัสสึเมะสิ่นะ ริวกะบอกอื้มๆ เตือนชั้น 1 อาทิตย์ด้วยนะ ริวกะวางสายจากเลขาและกลับมาคุยกับพวกของเขาต่อ ทั้ง4 คุยไปก็เดินไปจนถึงตึกคณะบริหาร
ตอนนี้พวกเขาเห็นว่ามีหลายป้าย หลายซุ้มจัดขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างแล้ว เอ๊ะนี่มันธีมญี่ปุ่นเหรอเนี่ย เพราะเท่าที่ดูนั้นมีหลายอย่างที่บ่งบอกถึงความเป็นแดน อาทิตย์อุทัยจริงๆ
[ กรูด ] : โหว เหยดเข้ อย่างงาม
เวย์ถึงกับหันไปมองไอ้มะกรูด จริงสิ่นะไอ้นี่มันโอตาคุ ประเทศญี่ปุ่นนี่หว่า ถ้าลองไอ้นี่ออกปากว่าสวย แสดงว่านิทรรศการนี่ต้องไม่ธรรมดาแท้ๆ แต่เดี๋ยวๆๆ
เวย์ถึงกับหันควั่บเลย เพราะนอกจากบอร์ดวิชาการแล้ว ยังมีพวกบอร์ดอื่นๆด้วยเหรอวะ ทั้งจำลองเทศการมัตสึริ ริวกะกับพวกเวย์ยืนมองอยู่ ริวกะก็พูดขึ้นมาว่า เออแจ่มดี
แล้วตอนนี้ก็มีหนุ่มแว่นคนนึงเดินเข้ามาถามว่า สนใจซุ้มตรงนี้เหรอครับ นายแว่นยังพูดต่อว่านี่เป็นภาพรถแห่ ดาชิจากคันตะมัตสึริครับ
[ ก๋อย ] : คันตะมัตสึริ เหรอ
นายแว่นตอบว่าใช่ครับ และอธิบายต่อว่า จริงๆแล้วเทศการมัตสึริของญี่ปุ่น มีอยู่จัดงานใหญ่ๆอยู่ 3 จังหวัด กิออนมัตสึริ ของเกียวโต เท็นจินมัตสึริ ของโอซาก้า และคันตะมัสสึริ ของโตเกียว
ที่เขาเลือกจำลองคันตะมัสสึริ เพราะว่า อิซานางิ กรุ๊ป ที่ให้การสนับสนุนเงินทุนนั้น ตั้งอยู่ที่จังหวัดโตเกียวนั่นเอง ริวกะ แล้วข้างๆกันนั้นก็ยังมีซุ้มนินจาและอื่นๆอีกด้วย ริวกะที่ยืนมองๆก็พูดขึ้นมา
ว่าเก็ยรายละเอียดดีได้ดีนะ เกือบ 70 % เลย ซึ่งเสียงที่แฝงไปด้วยพลังอะไรบางอย่างนั้น ทำให้นายแว่นหันตามไปด้วย และทันทีที่นายแว่นได้เห็นริวกะ เขาก็น้ำตาไหลเลย เขาเดินเข้ามาไปโค้งเคารพตามแบบคนญี่ปุ่นเลย แล้วพูดว่า ผมยินดีที่ได้พบคุณครับ คุณ อิซานางิ ริวกะ
[ เวย์ + ก๋อย + มะกรูด ] : หา !!!
ทันทีที่นายแว่นทักไป ไอ้ 3 หน่อก็ถึงกับเหวอเลยทีเดียว นี่แค่เห็นหน้าแว๊ปเดียว ก็จำได้เลยเหรอว่าเป็น คุณชายแห่งบ้านองเมียวจิ ริวกะก็หือ จำได้ไงหว่าว่าเป็นเขา นายแว่นบอกว่า
เขาติดตามข่าวของ ริวกะ ตั้งแต่ 4 ปีก่อนเขาชื่นชมตัวริวกะมากๆ ที่อายุแค่ 16 ก็สามารถใช้วิชาการต่อสู้เอาชนะยากูซ่าได้
[ เวย์ ] : เหยด มี FC ว่ะ
ในระหว่างที่นายแว่นกำลังพูดๆๆออกมานั้น มะกรูดก็ได้เดินไปนะ มุมๆหนึ่งมันถูกจัดให้เป็นเหมือนทะเลและมีดวงไฟสีแดงแปลกประหลาดส่องสว่างยามค่ำคืน
ก๋อยที่เห็นว่าเพื่อนของตนเดินไป เขาก็เดินตามไปดูด้วย
[ ก๋อย ] : อะไรวะ ลูกแดงๆ บั้งไฟพญานาคเหรอ
[ มะกรูด ] : กูจะบั้งหน้ามึงให้นี่แหละ ชิรานุย โว้ย ชิรานุย ไม่ใช่บั้งไฟพญานาค
เวย์เองเดินดุ่ยๆมาดูด้วยความสนใจ ชิรานุยมันเป็นปรากฎการณ์บางอย่างที่มักจะเกิดขึ้นช่วง วันที่ 30 กันยายน และ 25 กุมภาพันธ์ของญี่ปุ่น ซึ่งตามที่ก๋อยพูดมันก็คล้ายๆกันคือบั้งไฟพญานาคของไทยนั้น จะเกิดขึ้นตอน 15 ค่ำเดือน 11
ขอเพียงแค่ฝันให้ไกลแล้วไปใก้ถึงที่จุดหมาย แหม พอพูดถึงคำนี้เพลงนี้ต้องมาจริงๆ บั้งไฟพญานาคเกิดขึ้น 15 ค่ำเดือน 11 แต่ชิรานุยจะเกิดขึ้น เดือน 9 นั่นเอง
[ นายแว่น ] : ถ้าพูดตามหลักวิทยาศาสตร์ ชิรานุย ถูกบัญญัติไว้ว่าเป็นปรากฎการณ์ด้านแสงครับ บางก็ว่าเป็นแสงไฟจากชาวประมง แต่ถ้าตามความเชื่อโบราณแล้ว บางก็ว่าเป็นลูกไฟจากสิ่งลี้ลับที่จะบันดาลให้ลูกไฟปรากฎ เพื่อเตือนว่าตรงนี้เป็นเขตของสิ่งลี้ลับ ห้ามเข้ามาย่างกราย
เวย์ฟังไปแล้วก็มองหน้าไอ้มะกรูดไปจนมันถึงกับถามว่ามองกูทำไมวะ เวย์จึงบอกว่าขนาดเขาไม่เคยเจอไอ้ริวแท้ๆ เจอแว๊ปเดียวก็จำได้ มึงนี่แม่งเจอหน้ากันทุกวันยังไม่รู้ว่ามันคือ อิซานางิ ริวกะ
[ ก๋อย ] : 555555555555555555555555555555555555555555+
ก๋อยหัวเราะลั่นเลยทีเดียวพอเวย์พูดมาแบบนี้ ส่วนมะกรูดเองก็อายจนแทบจะม้วนแผ่นดินหนี ริวเองก็มองซุ้มชิรานุยแล้วก็นึกถึงเรื่องบางเรื่องที่ตระกูลเขาเองก็สืบทอดมาหลายรุ่น
ตอนนั้นเองนายแว่นก็พูดว่า อ้อใช่ ผมมีบางอย่างจะให้คุณริวกะดูครับ ไม่ทราบว่าพวกคุณว่างกันไหมครับ ด้วยความที่ไอ้ก๋อยนั้นปากไวเป็นทุนเดิมมันก็เลยถามว่าอะไรเหรอครับ
นายแว่นจึงบอกว่าเป็นรถแห่ ที่พวกเขาทำกันขึ้นมาเพื่อใช้ในงานวันที่คุณรินมาเยี่ยมคณะ พอได้ฟังแค่นั้นไอ้กรูดถึงตาเป็นประกายวิ๊งๆ จนเพื่อนทั้ง 3 นี่รับรู้ได้ทันที และสุดท้ายก็เป็นอันว่าจะไปดูรถแห่ ที่นายแว่นบอก
นายแว่นเดินนำทาง ทั้ง4คน มายังสตูที่คณะ มันเป็นสตูที่กว้างมาก สตูฯ อิซานางิ ก็เป็นผู้สนับสนุนเงินทุนทั้งหมด เพื่อสร้างให้นักศึกษาเอาไว้ใช้งานโดยเฉพาะ เพื่อที่จะไม่รบกวนกับสตูฯของมหาวิทยาลัย
ทันทีที่นายแว่นมาถึงนักศึกษาที่กำลังช่วยกันทำนิทรรศการก็หันมาทักทายหลายคน สิ่งที่พวกริวเห็นในตอนนี้คือ ทั้งซุ้ม ทั้งของประดับทุกอย่างคือถอดแบบจากญี่ปุ่นมาเลย
มีทั้งต้นซากุระที่เป็นพลาสติก แต่ก็ลงสีได้เนียนมากราวกับเป็นของจริง อีกทั้งโคมไฟสีแดง อีกทั้งแคร่ไม้ ทันทีที่มาถึงจุดหมาย นายแว่นก็ยืน อย่างภูมิใจและบอกว่า นี่แหละครับความตั้งใจของพวกเรา
พรึ่บบบบ โว้ว !!! ทันทีที่นายแว่นดึงผ้าคลุมออกมา มะกรูด ก๋อย เวย์ ถึงกับร้องเสียงหลง เพราะมันคือ Dashi matsuri หรือรถแห่ เอ่อไม่ใช่รถแห่เครื่องเสียงบ้านเรานะ
(https://www.img.in.th/images/fc1a7f89e37ee5bc9115bdc6b92d26d8.jpg)
เป็นรถแห่ในเทศกาลมัตสึริ หรือรถแห่ดาชิ นั่นเอง โว้ว สูง 3 เมตรได้มั้งถ้ากะด้วยสายตา มะกรูดนี่แทบกรี๊ด เพราะเขาพึ่งเคยเห็นของจริงครั้งแรก
นายแว่นบอกว่าของจริงจะดูดีกว่านี้แน่นอน รถแห่คันนี้ได้แรงจากชมรมช่างไม้มาช่วย ก็แกะสเกลจากรูปภาพในอินเตอร์เนท และแปรนที่มีเต็ม GooGle
[ มะกรูด ] : โว้ว โคตรเท่ส์ โคตรงาม
[ นายแว่น ] : แต่ผมรู้สึกว่ายังขาดความขลังไปน่ะครับ
นายแว่นพูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆนั่นแหละ เขาบอกว่าอาจจะเพราะมันไม่ได้ถูกสร้างในญี่ปุ่นไม่ได้ผ่านพิธีต่างๆตามธรรมเนียนก็เป็นไปได้ นายแว่นบอกอีกว่า จริงๆแล้วพวกเรานักศึกษาที่ช่วยกันทำงานนี้
ไม่มีใครสักคนเคยไปญี่ปุ่นเลย ริวกะฟังแล้วก็ถึงกับสะดุดกึ้กเลย มะกรูดก็พูดขึ้นมาว่าก็มันช่วยไม่ได้นี่ครับ การไปต่างประเทศมันก็ใช้เงินไม่ใช่น้อยๆ พวกเราก็ยังเรียนกันอยู่ด้วย
แว่นก็บอกว่า ถึงจะไม่เคยไปแต่พวกเราก็ตั้งใจกันเต็มที่ครับ อยากให้คณะจากอิซานางิ กรุ๊ป ชอบในสิ่งที่พวกเราทำ พวกเราอยากขอบคุณที่พวกเขาเมตตามอบทุนการศึกษาให้
ถ้าไม่รังเกียจ ผมทำพิธีให้มั้ยครับ
เสียงของพ่อหนุ่มมังกรดังขึ้นมา จนทำให้ทั้ง 4 คน นานแว่น ก๋อย มะกรูด เวย์ ถึงกับหันมอง
[ เวย์ ] : มึงจะทำอะไรวะไอ้ริว
ริวฟังที่เวย์พูดแล้วก็มองรอบๆสตูดิโอ ในนี้มีหลายอย่างที่ถูกประกับตกแต่งเหมือนศาลเจ้าญี่ปุ่น และที่สำคัญ ยังมีชุดองเมียวจิ ด้วย
ริวเดินไปยังมุมที่นักศึกษาคนหนึ่งกำลังจัดชุดองเมียวจิอยู่ อีก 4 คนก็เดินตามไปด้วย เฮ้ยไอ้เวย์วันนี้เราไม่มีติวที่ไหนใช่ป่ะ
ริวเอ่ยถามเวย์ขึ้นมาในขณะที่มองชุดองเมียวจิ ๆม่มีแล้ว เวย์ตอบกลับมาแบบนั้น และถามว่ามึงจะทำอะไรวะ
" ก็ทำพิธีไง "
ริวตอบกลับ พร้อมกับหันไปหานายแว่นและถามว่าผมยืมชุดหน่อยได้มั้ยครับ นักศึกษาหญิงก็อ้ำๆอึ้งๆ เพราะเธอก็มีหน้าที่ต้องดูแลชุดถ้าให้คนอื่นมาวุ่นวายล่ะก็อาจจะซวยแน่ๆ
แต่นายแว่นก็เดินมาบอกเพื่อนของเขาว่าไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าผู้ที่เป็นใช้วิชาองเมียวโดจะใส่ชุดองเมียวจิ ถูกไหมครับคุณริวกะ
ริ้วยิ้มให้และรับชุดนั้นมาและเดินไปเปลี่ยนข้างหลังทันที นักศึกษาหญิงคนนั้นก็หน้าตาตื่นตกใจ แล้วถามว่าแว่นๆๆ เมื่อกี้เรียกว่าคุณริวกะเหรอ
นายแว่นบอกว่าใช่ นั่นแหละคุณ อิซานางิ ริวกะน่ะ นักศึกษาหญิงก็ตกใจร้อง ห๊ะ ข่าวที่บอกเรียนอยู่ที่นี่ก็จริงอ่ะ ตัวจริงหล่อมากอ่ะ เพื่อนสาวใส่แว่นที่อยู่ข้างๆก็งือออ คุณริวกะ คุณริว ไม่หยุดเลย
ในระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกันไอ้ก๋อย มะดรูด เวย์ ก็ทำหน้าฮึ่มๆ แล้วบอก เออมึงมันหล่อ มึงมันเท่ส์ แต่เอ๊ะเดี๋ยวก่อนเมื่อกี้ นายแว่นพูดอะไรว่า องเมียวจิ
มะกรูดถามว่าเมื่อกี้พูดว่า " องเมียวจิ " เหรอครับ นายแว่นบอกใช่ครับ องเมียวจิ นี่ไม่รู้เหรอครับ ว่าคุณริวเขาศึกษาศาสตร์องเมียวโดมา
ห๊ะ !!! ห๊ะ !!! ห๊ะ !!! ก๋อยกับมะกรูดถึงกับ หน่านี๊ ไอ้ริวเนี่ยนะองเมียวจิ
[ ก๋อย ] : ไอ้ริวเนี่ยนะ องเมียวจิ ที่ใส่ขุดขาวๆ หมอผีญี่ปุ่นป่ะ
[ มะกรูด ] : สัดก๋อย พูดให้เกียรติองเมียวจิหน่อย ประวัติศาสตร์มีมาเป็นพันปีแล้วนะเฮ้ย
นายแว่นยังบอกต่อว่า จริงๆแล้ว อิซานางิ กรุ๊ป นอกจากเรื่องการบริหารธุรกิจที่สุดยอดแล้ว ยังมีอีกเรื่องคือศิลปะการต่อสู้ ที่ฝึกกันในบริษัท อีกทั้งยังสายเลือดองเมียวจิอีก
พอพูดถึงองเมียวจิ ก๋อย มะกรูด ถึงกับหันไปมองนายแว่นคนนั้นทันที มะกรูดถามขึ้นก่อนเลยว่า ตระกูลอิซานางิ เนี่ยนะครับ สายเลือดองเมียวจิ
[ นายแว่น ] : ใช่ครับ จริงอยู่ว่าตระกูล อิซานางิ โดดเด่นในเรื่องธุรกิจ และ ศิลปะการต่อสู้ แต่อีกเรื่องที่คนเฒ่าคนแก่จะรู้ดี คือเรื่องศาสตร์ลับองเมียวจิครับ
นายแว่นยังพูดต่ออีกว่า จริงๆแล้ว ตระกูลอิซานางิ นั้นสืบเชื้อสายมาจาก องเมียวจิเก่าแก่ยุคเดียวกับท่าน อาเบะ โนะ เซย์เมย์เลยครับ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ชื่อของท่านผู้ท่านถึงไม่ได้ถูกการจารึกไว้
ก๋อยพูดต่ออีกนะว่า เอ้าแล้วถ้าไม่ได้รับการจารึกไว้ทำไมถึงรู้ล่ะครับว่าตระกูล อิซานางิ สืบทอดสายเลือดองเมียวจิมา นายแว่นบอกว่า ถึงจะไม่ได้ถูกจารึกอย่างเป็นทางการ
แต่ว่าในบันทึกส่วนตัวของท่านอาเบะ โน เซย์เมย์ ได้เขียนเอาไว้ว่า
" ตัวข้า อาจจะมิใช่มหาองเมียวจิ ดั่งเช่นที่ถูกยกย่องเอาไว้ หากสหายของข้ายังอยู่ อิซานางิ "
นายแว่นบอกบันทึกที่กู้กลับมาได้ระบุไว้เท่านี้ ก็มันเป็นวัสดุตั้งแต่ 1 พันปีก่อน การที่จะเลือนหายไปมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แล้วตอนนั้นเองเสียง ฮือ ฮาา ของคนในสตูก็ดังขึ้น
ควั่บ !!! ก๋อย มะกรูด เวย์ หันควั่บตามเสียงทันที เป็นริวกะนั่นเอง เขาดูเปลี่ยนไปเมื่ออยู่ในชุดองเมียวจิ สาวๆบางคนถึงกับใจเต้นตุ้บๆๆๆ ราวกับจะหลุดออกมาให้ได้
คนพวกนี้เดิมที่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือชอบประเทศญี่ปุ่น องเมียวจิในภาพจำของพวกเขาคือคนแก่ หรือคนที่มาอายุ แต่นี่ริวกะเป็นคนหนุ่ม คนหล่อ
หุ่นดี ดูเท่ส์ไปหมด แล้วชุดองเมียวจิก็ดูเข้ากับเขามากด้วย มันไม่ใช่ขุดขาวล้วนๆ แต่มีแถบสีฟ้าและปรับเปลี่ยนให้ดูมีความเป็นแฟชั่นนิดนึง
แต่มันก็ยังดูขลังมากจนหาคำอธิบายไม่ได้ ก๋อยพูดว่าเฮ้ย ชุดเหมือนในเกมส์เลย นานแว่นก็แหะๆ แล้วบอกว่าชุดองเมียวจิแบบดั้งเดิมแพงมากครับ
นี่เช่าชุดคอสเพลย์ของคนรู้จักมาในราคาที่เป็นมิตร แล้วอีกอย่างค่าใช้จ่ายพวกนี้เบิกไม่ได้ เลยต้องเซฟงบนิดนึง ริวเดินขยับๆๆชุดเข้ามา ออร่านี่เปร่งประกายเลย
(https://www.img.in.th/images/ed02a07232eb5023b2ea85ef668299d3.png)
[ ริวกะ ] : ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะถ้าเป็นชุดขาวล้วนผมก็ไม่ใส่เหมือนกัน
[ เวย์ ] : เหยดเข้ พี่องเมียวจิ
นานแว่นเดินมาแล้วพูดไม่ออก ในมือริวเหมือนจะมีกระดาษยันต์ใบนึง มันมีสัญลักษณ์ดาว 5 แฉก นายแว่นตกใจมาก
เพราะมันคือสัญลักษณ์เวทย์มนต์ของ อาเบะ โนะ เซย์เมย์ นายแว่นรีบถามด้วยความตื่นเต้น ว่าคุณริวกะครับ
จริงไหมครับ ที่ตระกูลอิซานางิ มีความเกี่ยวข้องท่าน อาเบะ โนะ เซย์เมย์ ริวมองนายแว่นแล้วถามว่า แล้วประวัติศาสตร์ว่ายังไงบ้างล่ะครับ
นายแว่นเงียบ เพราะเอาจริงๆแล้ว องเมียวจิผู้เดียว ที่ถูกยกย่องมานับพันปีคือ ท่านอาเบะ โนะ เซย์เมย์ ถึงแม้จะมีบันทึกเกี่ยวกับตระกูล อิซานางิ แต่ก็ไม่มีใครยอมรับ ว่าอดีต เคยมีองเมียวจิผู้ใดที่เก่งเทียบเท่าเซย์เมย์
ลูกหลานตระกูลอิซานางิ รู้ถึงสายสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลอาเบะโนะเป็นอย่างดี จึงไม่มีใคร รุ่นใด ผู้ใด ออกมาพูดถึงเรื่องนี้ เพราะถ้าพูดออกไปเช่นนั้นประวัติศาสตร์จะต้องปั่นป่วนแน่นอน
ริวกะเดินไปตบไหล่นายแว่นเบาๆ แล้วบอกว่า ถ้าความเชื่อและศรัทธาของเรา เป็นเรื่องดีและไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็จงเชื่อตัวเองเถอะครับ
ริวพูดเบาๆแล้วก็เดินไปหาเวย์ คนที่รู้เรื่องพลังของเขา ชายหนุ่มองเมียวจิบอกกับเพื่อนรักว่าทเดี๋ยวมึงหาข้ออ้างว่าเป็นเอฟเฟคให้หน่อย
เวย์พูดแค่นั้นก็รู้เลยว่า เพื่อนของเขาต้องสร้างอภินิหารอีกแน่ๆ เขาบอกเห้ยๆๆ ทำอะไรวะไอ้ริว องเมียวจิหนุ่มหันไปมองที่นายแว่นและพูดกับเวย์ว่า จะตอบแทนความศรัทธาสักหน่อย
เฮ้ยแก อะไรน่ะ เฮ้ยอะไรนะ ไปดูกัน นักศึกษาราว 20 คนในสตูดิโอทำงาน ต่างพากันสนใจสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น อย่างที่บอกว่าพวกเขามาทำด้วยใจ
มาทำในสิ่งที่พวกเขารัก ริวกะเองก็อยากตอบแทนอะไรให้พวกเขาบ้าง พรึ่บ !!! ริวกะสะบัดแขนเสื้อ และหยิบกระดาษยันต์บางอย่างออกมา
ชิกิงามินี่นา เทพอัญเชิญนี่นา เสียงพูดด้วยความตื่นเต้นดังขึ้นมาไม่หยุด ทำไมมันเหมือนจริงแบบนี้ล่ะ พรึ่บบบ !!! เปลวไฟสีส้ม
ลุกไหม้บนกระดาษนั้นริวกะใช้นิ้วชี้แล้วนิ้วกลางหนีบไว้ยกขึ้นตั้งขนานสายตาของเขา ริวกะหลับตาและสะบัดยันต์ติดไฟลงขนานลำตัว 45 องศาอีกครั้ง
และอีกมือประสานอินขาล ชูขึ้นเหนือหัว ท่วงท่าของริวกะดูงดงามมากๆ คนที่ได้มองเห็นถึงกับยืนนิ่งเลย ทันทีที่กระดาษยันต์นั้นมอดไหม้จนหมดสิ้น
ริงกะจึงเริ่มร่ายมนต์บางอย่างด้วยภาษาญี่ปุ่น
เบนไซเท็น , บิชามอน , ไดโคคุเทน
เอบิสึ , ฟุคุโระคุจุ , โฮเท
จุโรจิน
ในนามแห่งข้า อิซานางิ ริวกะ ขอเหล่าเทพ เทพี ทั้ง7 ประทาน สุข พร ความสำเร็จ แด่ความพยายามของพวกเขาเหล่านี้
พรึ่บบ !!! ทันทีที่ริวกะเอ่ยมนต์บทนั้นจบ อยู่ดีๆก็เกิดวงแหวนบางอย่างที่พื้น ทุกคนเห็นได้เห็นภาพดังกล่าว ก็ตาค้าง เพราะมันคือดาว 5 แฉก ซึ่งเป็นมหาเวทย์ของ
[ นายแว่น ] : อะ อะ อาเบะ โนะ เซย์เมย์
ข่ายเวทย์ดาว 5 แฉกปรากฏขึ้นตรงพื้นต่อหน้าทุกคน ยันต์สีขาว ทั้ง 7 ใบ เท่ากับจำนวน 7 เทพแห่งโชคลาภก็ลอยอยู่รอบๆตัวริวกะ และลุกไหม้ราวกับว่ากำลังจะส่งสารไปยังเทพยดาเหล่านั้น
และในตอนนั้นเอง ริวกะก็หยิบกระบอกไม้ไผ่มาจากไหนก็ไม่รู้เขาเปิดป๊อก !!! ออกมา และ เดินไปเทน้ำบางอย่างลงบนรถแห่ดาชิ
[ ก๋อย ] : อะไรวะนั่นน่ะ
[ นายแว่น ] : กระบอกนั้น น่าจะเป็นน้ำมนต์พิธีครับ
[ มะกรูด ] : ลูกพรี่ !!!
น้ำมนต์นี้เป็นน้ำมนต์เดียวกัน กับที่ริวกะใช้ทำพิธีสลายธาตุ ตอนที่จะทำบุญให้พี่ปิ่น มันเป็นน้ำมนต์ที่ริวกะจะพกติดตัวอยู่เสมอ ซึ่งแน่นอนว่าที่คอนโดของริวกะสามารถทำพิธีเพื่อสร้างน้ำมนต์ได้
และทันทีที่ริวกะเทน้ำมนต์จนหมดกระบอกไม้ พั่บ !!! ริวกะพนมมือและบริกรรมคาถาอะไรบางอย่าง อยู่ดีๆ ตึงๆ !!! ตึงๆ !!! ตึงๆ !!! ซุยย้า !!! ซิ้ย วาสโส่ยย่า เสียงแห่ รถแบบดั้งเดิมดังกระหึ่ม สตูดิโอทำงานของพวกเขา
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ ตอนนี้คือทุกอย่างมันกระหึ่มเป็นอย่างมาก แต่แปลกที่มันทำให้รู้สึกฮึกเหิมอย่างแปลกประหลาด ริวกะเดินกลับเข้ามาหา ทั้ง 4 คน แล้วบอกว่าพิธีเสร็จแล้ว
แล้วเชื่อไหมว่านักศึกษาทั้ง 20 คนนั้นรู้สึกได้เลย ว่ารถแห่ดาชินั้นมันแปลกต่างออกไป มันเหมือนมีพลังงานด้านบวกเอ่อล้นออกมา มีความขลัง มีบางอย่างที่พวกเขาไม่สามารถอธิบายได้แผ่ขยายออกมา สุดยอด อิซานางิ ริวกะ สุดยอด
พรึ่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ลูกไฟดวงสีแปลกๆ เขียว ฟ้า ม่วง ลุกไหม้อยู่รอบๆพื้นสตูดิโอ มะกรูดก็ถึงกับร้องเฮ้ยๆ ๆ ๆ อะไรเนี่ย ทำไมไฟสีแปลกๆ และตอนนั้นเองริวกะได้เดินกลับไปใกล้ๆตัวรถแห่ดาชิ เขาย่อตัวนั่งลงกับพื้น ประสานอินแปลกๆและเอ่ยว่า
จิเก็น อิ่คคิเท็นไค ( ขยายห้วงมิติ ) 次元域展開
ทันใดนั้นไฟรอบๆก็ลุกโชนมากกว่าเดิม แต่แปลกที่ไฟไม่มีควัน แปลกที่ไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ไฟในสตูเริ่มค่อยๆหรี่ลงเหมือนถูกปรับด้วยดิมเมอร์
หมอกจากๆเริ่มเข้ามาปกคลุมรอบบริเวณนั้น ริวกะเขียนยันต์อะไรบางอย่างลงกับพื้น และยืนขึ้นประสารอินที่รินสอนให้ และเอ่ยด้วยเสียงที่ดังกังวาลว่า เฮียกกิ ยัคโค หรือที่รู้จักกันในชื่อ
" ขบวนร้อยอสูร "
ผมกลับมาย้อนอ่านอีกรอบ เลยเจอว่าพี่โทนในเรื่องนี้เป็นคนเดียวดับเทพโทนในคาราโอเกะป่าวครับ ถ้าใช่ ชื่อพ่อโทนไม่ตรงกันซะแล้ว ในนี้ชื่อบัติ ในเกะชื่อทศ ผมเข้าใจผิดประการใดขออภัยด้วยครับ ที่จริงก็รอe-book อยู่ แต่ไม่เห็นในไหนเลย ปกติจะอ่านในMEB มีติดตามไรท์ท่านนึงคือ นักฆ่าหมายเลขแปด แต่ท่านก็แต่งซะหลายเรื่อง จนถึงตอนนี้หยุดหายไปหลายเดือนแล้ว ไม่ทราบว่ายังสบายดีอยู่ไหมก็ไม่รู้ด้วยครับ
ริวกะจะเทพไปไหน
ตอนนี้ริวมาโชวพลังองเมียวจินเน้นๆเลย
สนุกทุกตอน
เอาซะน่วมเลย...^^
อะไรก็เกิดขึ้นได้นะริว
พ่อหมอริวกะ
สนุก
ริวมาแล้ว
ริว ต้อง รับใบเฟิร์นเป็นเมียอีกคน
นายน้อย และ ร้อยอสูร
หมอผีก็มา
หมอผีก็มา ริวเป็นทุกอย่าง
ของขลังมาเรื่อยๆเลยแฮะ
ปลุกวิญญานรถแห่ได้ด้วยแบบนี้ก็เศกหุ่นโพยมใว้เฝ้าบ้านสบายเลยนะครับริวสุดยอดครับ
จัดยิ่งใหญ่อลังการต้อนรับท่านพ่อ
เป็นจอมคาถาด้วย
เล่นเอาคาถาโบราณม่ทำพิธีแบบนี้คนก็แตกตื่นกันพอดี
::Beggar::
::Glad::
::Thankyou::