บทนำ
ความรักดีดีที่จริงบางที ก็นอนอยู่ข้างเรา นั่งหัวเราะกับเรา ยิ้มมีความสุข ทุกข์ร่วมกับเรา มันเดินทางและอยู่ข้าง ๆเรา แม้เราจะสัมผัสได้ในทุกคืนวัน แต่เราอาจไม่เคยมองเห็นมัน เพียงเพราะสิ่งนั้นดูง่าย ๆ สบาย ๆ และไม่ท้าทายในชีวิต ช่างน่าเบื่อ ไม่เหมือนใครอีกคนที่เรามองหา และอยากได้มาครองคู่ แม้ไม่เคยได้ลองมาอยู่ในชีวิตเลยก็ตาม
นิยายเรื่องนี้จะพาคุณเปิดมุมมองของความรัก แม้จะเป็นสามีภรรยาที่ครองรักกันมานาน หรือการเริ่มดูใจกันของความรักวัยรุ่น คนรักที่กำลังรักและผูกพันธ์กัน หรือการแอบรักใครสักคนอย่างหมดใจ สิ่งที่เราตามหาอยู่มานานแสนนาน บางทีมันอาจดูคุ้มค่าพอ กับการแทนที่สิ่งที่เรามีอยู่ แต่การอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างรู้ใจ บางที ก็มีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด ๆที่เราตามหาอยู่ได้เช่นกัน
" ใครที่กำลังมีรักดี ๆอยู่กับตัว แต่ใจยังมัวไม่พอ เฝ้ารอแต่รักในจินตนาการ ระวังคุณจะเสียมันไป รักแท้..ที่ดูแลไม่ได้ "
ผมชื่อ ขุน อายุ 24 ปี มีอาชีพเป็นนักวาดรูปและนักเขียนอิสระ ผมไม่ได้อาศัยอยู่กับพ่อแม่แล้วล่ะครับ ออกมาเช่าบ้านขนาดเล็ก 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำอยู่ อันที่จริงมันเป็นบ้านของคนรู้จักกัน เลยเช่าในราคาไม่แพงนัก รายได้ที่ไม่มากจากงานของผม ก็เพียงพอกับค่าใช้จ่ายต่าง ๆ สามารถเช่าบ้าน 2 ชั้นอยู่ตัวคนเดียวได้ และมีเงินเก็บอยู่นิดหน่อย
ผมมีผู้หญิงที่แอบชอบครับ จะเรียกว่ารัก ผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง ฮ่าๆ โตมา 24 ปี แฟนก็ไม่มีสักคน พูดแล้วอายเลย แต่ผมว่าผมหน้าตาไม่ขี้เหร่นะ อิอิ หลงตัวเองไปป่ะครับ แต่อย่างว่า ผมโชคดีเป็นพระเอกของเรื่องนี้ จะขี้เหร่ก็กระไรอยู่ คุณว่าไหมล่ะ? :)
ผู้หญิงที่ผมแอบชอบคนนี้นี่แหละครับ ที่ทำให้ผมไม่สามารถมองใครได้ ผมชอบเธอมาหลายปีมาก ๆ ผมชอบเธอมาก เธอชื่อ เจน ผมสีดำทำสี หน้าตาสวยน่ารัก เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องผมมาตั้งแต่มัธยม จนมหาลัยฯก็ยังได้จบม. เดียวกัน แม้จะคนละคณะแต่ก็ทักทายกันประจำ ได้ทานอาหารด้วยกันบ้าง ผมแอบอมยิ้มทุกที ที่ได้แอบมองเธอ เธอน่ารัก ไปที่ไหนใครก็ชอบ ไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย ใครก็ตามที่ได้อยู่ใกล้เธอ เธอเป็นคนมีสเน่ห์มากเลยครับ
ผมเคยได้ออกเดทกับเจนบ่อย ๆ ตั้งแต่สมัยเป็นนักเรียนด้วยกันแล้ว นัดกันออกเที่ยวสยาม ทานอาหารด้วยกันในห้าง ดูหนังด้วยกันสองคน แม้จะไม่เคยได้สัมผัสตัว แต่ผมก็เคยมอบดอกไม้ ช่อสวยราคาแพงให้เธอด้วยนะ นึกแล้วก็ดีใจ ให้พร้อมกับตุ๊กตาหมีที่เธอชอบ เธอก็รับไว้ด้วยรอยยิ้ม
ผมบอกรักเธอตอนนั้นแหละครับ หลังจากเราออกเดทกันหลายครั้ง แต่..เราก็ไม่เคยได้รักกันเลย.. ผมจำได้ดีที่เธอบอกว่า
" เธอชอบผมไม่อยากเสียผมไป ถ้าคบกันแล้วเกิดรักกัน ถ้าวันหนึ่งต้องเลิกกันล่ะ จะมองหน้ากันไม่ติด จะเป็นเพื่อนกันอีกไม่ได้นะ "
ผมก็งงปนช็อกแหละ แต่ก็พอรับได้ อนึ่งเตรียมใจมา ไม่เห็นเป็นไรนี่นา ถ้าเราไม่ได้รักกัน ก็ยังได้เจอกัน มีความรู้สึกดี ๆให้กันเสมอ ก็อย่างที่เธอบอกครับ ก็ดี ที่สำคัญคือ เรายังมีเวลาได้เจอได้สนุกด้วยกันอยู่ไง ถึงจะไม่ได้เป็นคนรักกัน ไม่ได้สัมผัสร่างกายกันก็เถอะ
แม้ทุกวันนี้ก็ยังนัดเจอ ได้สนุกสนาน รับประทานอาหารร่วมกัน มีเพื่อนคนอื่นไปกันด้วยบ้าง แต่เพราะเธอนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมอยากไป เวลาว่างของผมคือการนั่งดูรูป ในอินสตราแกรมของเธอ ดูเธอแต่งหน้าแต่งตัวสวย ออกไปเที่ยวตามที่ต่าง ๆกับบิกินี่ หรืออาหารจานแพงในร้านหรู ที่เธอถ่ายรูปลงเป็นประจำ แค่เห็นเธอผมก็มีความสุขแล้วครับ บางครั้งก็แอบช่วยตัวเองเมื่อดูรูปบิกินี่เธอไปมาซะงั้น มันไม่บ่อยหรอก..มั้ง อย่าว่ากันนะ อันที่จริงผมทำบ่อยอยู่ ผมว่าผมเสพย์ติดช่วยตัวเองกับเธอนะ แหะๆๆ
เพื่อนผู้หญิงของเธอก็รู้ ๆกันหมด ว่าผมชอบเจน
( ไม่ได้รู้ว่าผมช่วยตัวเองบ่อยนะ! ฮ่าๆ )
พวกเธออ่ะ เห็นใจผมมาก อยากจะบอกผมให้เลิกยุ่งกับเจนเพื่อนเธอด้วยซ้ำ เพราะสงสารผม ที่เสียเงินให้เจนไปเยอะแล้ว แถมเจนก็ไม่ยอมคบกับผมซักที ทั้งที่กับคนอื่นยังยอม...ด้วยเลย
ผมแปลกใจปนงงแต่ก็ขอบคุณในความหวังดีของพวกเธอ แต่..ทำไงได้ล่ะ ผมรักใครก็พร้อมทุ่มเทให้เธอเสมือนทาสเลยล่ะครับ โห๊ะๆๆ ( ดีจะตาย (°∀°)b )
ผมเคยแอบได้ยินพวกเธอคุยกันนะ ตอนเราไปเที่ยวกันหลายคน พวกเธอเคยคุยกันโดยไม่เห็นผม และพูดถึงผม
" เปิดใจคบไอขุนดูสักทีดิแก น่ารักจะตาย เดี๋ยวเขาก็เบื่อจนทิ้งแกไปหรอก น่าเสียดาย นี่ก็กี่ปีแล้ว " เจนตอบกลับในขณะที่ผมลุ้นแอบฟังอยู่
" เขาไม่ทิ้งชั้นไปไหนหรอกแก เชื่อสิ " ผมนี้ได้ยิน ถึงกับดีใจยิ้มแก้มปริ ลิงโลดอย่างสุขใจ ฮ่าๆๆ นายทาสจ๋าา ฮ่าๆๆ
จนวันหนึ่ง ผมนั่งวาดรูปส่งงานให้ลูกค้าอยู่ที่บ้าน กำลังใช้คอม ฯทำงานเพลิน ๆ จิบกาแฟรสชาติที่โปรดปราน ทำงานอย่างสบายใจ จู่ ๆมือถือผมก็ดัง แปลกใจมาก ปกติไม่เคยดัง นอกจากเสียงแจ้งเตือนจากแอพฯ ต่าง ๆ งานก็จะคุยออนไลน์กันส่วนใหญ่ ผมหยิบมาดูก็แปลกใจกับตัวเลขบนจอ ไม่คุ้นเลยแฮะ แถมยังเหมือนจะเป็นเบอร์ จากตู้สาธารณะอีกด้วย แต่ผมไม่มีเจ้าหนี้ที่ไหนจึงกดรับไป เผื่อคนรู้จักโทรมา
" หวัดดีครับ ผมขุนครับ "
" ไงขุน กูเอง "
" ใคร? ใครวะ "
" ช้างไง ช้างห้องเดียวกับนาย "
ช้างไหนว่ะ? จู่ ๆก็นึกขึ้นมาได้ ไอ้ช้างเพื่อนผมสมัยเรียนมัธยม ห้องเดียวกัน มันตัวใหญ่เป็นหัวโจกในโรงเรียน ไม่ค่อยมีคนกล้าชกต่อยกับมัน ต่างจากผมเลยที่เป็นแค่นักเรียนธรรมดา แต่เราก็รู้จักกันที่โรงเรียนจากการวาดรูป มันชอบที่ผมวาดรูปเก่งจึงให้วาดรูปโป๊ให้ ฮ่าๆ นึกถึงตอนสมัยเด็กแล้วฮา ผมก็บ้ายุวาดให้เขานะ จนกลายมาเป็นเพื่อนกัน (แถมทุกวันนี้ ผมยังวาดรูปพวกนั้นต่อด้วย อิอิ)
เขาต่างจากผมอย่างสิ้นเชิงในแทบจะทุกเรื่อง ทั้งร่างกาย การใช้ชีวิต เขาเรียนไม่จบและทำงานอะไรก็ไม่รู้ ใช้ชีวิตอย่างลูกผู้ชายตามที่เขาเคยบอกกระมัง
" อ่อเออช้าง จำได้ ๆ ว่าไง เป็นไงมั่งว่ะ ?
" นายอยู่คนเดียวนิ ขอกูไปอยู่ด้วยสัก 2 เดือนดิ ได้ป่าว? "
" อ่อ เอ่อ ได้สิเพื่อน จะมาเมื่อไร่ละ? "
" พรุ่งนี้เลย กูพาแฟนไปอยู่ด้วยนะ ขอบใจมึงมาก "
" โอเคเพื่อนเจอกัน "
คุยเสร็จก็รีบวาง ดูรีบร้อนชอบกล แฟนไอ้ช้างหรอ? อีหมวยที่ชอบกวนผม ชอบแกล้งผม มันไม่ชอบผมแถมตอนนั้น มันยังด่าไอ้ช้างแฟนมัน ที่มาคบเด็กเนิร์ดแบบผมเป็นเพื่อนอีก เพื่อนเพิ่นไรกัน! แฟนมึงมาเป็นเพื่อนตรูเองเว้ย! พูดแล้วขึ้น! เนิร์ดตรงไหน ไอเราก็แค่ชอบวาดรูปในห้องเรียนเอง โรงอาหารด้วย โรงพละอีก แม่มเอ้ย หรือมันเนิร์ดจริง ๆว่ะ
วันรุ่งขึ้นผมออกไปส่งงานให้ลูกค้า ซึ่งก็น่าจะกลับมาเย็น ๆ ผมเจอไอ้เจ้าช้างในตอนเช้า มันมาคนเดียวไม่มีแฟนมาด้วย เราทักทายกัน ก่อนผมจะพาเขาเข้าไปในบ้าน แนะนำที่อาศัยเท่าที่จำเป็น ตัวมันใหญ่ขึ้นเยอะเลย มีแต่กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ แล้วดูเราสิ T T
ผมก็แนะนำห้องว่างอีกห้องชั้นล่าง แต่ยังไม่ทำความสะอาดดีเท่าไร ให้อยู่ห้องนี้ได้เลย เขาตกลง เราพูดคุยกันก่อนจะแยกย้ายกันหน้าบ้าน
ผมกลับมาค่ำวันนั้นพร้อมเบียร์ ช๊าง อีกเกือบลัง และอาหารเต็มมือ นาน ๆทีเลี้ยงเพื่อน ไม่เจอกันนาน คงไม่เป็นไรมั้ง โสดนิไม่มีเมีย เงินตรูเฟ้ย กะจะรีบไปเผื่อพวกเขายังไม่มา จะได้ทำความสะอาดห้องไว้ให้พวกเขาด้วย
เปิดประตูบ้านไป สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ สาวคนหนึ่งซึ่งสวยมาก ๆ ประดุจนางในวรรณคดี เธอคือนางฟ้าไม่ใช่อีหมวยปีศาจตนนั้น เธอลุกขึ้นมานั่งช้า ๆ บนโซฟา พร้อมกับหน้าอกที่แทบจะหลุดจากเสื้อกล้ามเธอทั้งเต้า แถมยังไม่ใส่เสื้อในหรือเสื้อผ้านอกจากเสื้อกล้าม! เพียงตัวเดียว ผมเห็นจุกเธอ! เธอยกมือข้างหนึ่งทักทายผมแล้วยิ้มอย่างงัวเงีย ก่อนที่ไอ้ช้างเพื่อนผมจะลุกขึ้นมาทีหลัง
" กลับมาแล้วหรอว่ะเพื่อน "
" อ่ะเออ "
" ไงจ้ะ ชั้นชื่อ วัน " เธอแนะนำตัว
ไอ้น้องชายของผมมัน.. ทำงานเฉยเลย มันชี้หน้าพวกเขาเฉ้ยย อ้ากกก!อายว้อย มันทำงานเองอย่างไม่ตั้งใจ พวกเขามองนิ่งงงงัน ผมสิอายแทบมุดบ้านหนี..
และนั่นคือ First impression ที่ผมมีกับแฟนไอ้ช้าง เพื่อนของผม ในครั้งแรกที่ได้เจอกัน!
ไรท์ใจดี ไม่ซ่อนเนื้อหา คนที่ไม่เป็นสมาชิกได้อ่านสนุกด้วย แต่ก็แหละนะ ไรท์ไม่รู้เขาคิดอะไร เขียนแบบอ่านสนุกๆ เก่งแบบพรรณาเห็นภาพ
บางครั้งเป็นคนใจดี และง่ายกับคนบางคน ก็เป็นความโชคร้ายต่อเรานะ คุณพระเอก ::Ahoo::
ยอมใจขุนเลย ชอบเขาทั้งแสดงออก ทั้งเปย์ให้ ยังไม่คบกับขุน แต่ยิมคบกับคนอื่นเป็นคนทั่วไป คง มูฟออนไปที่อื่นแล้ว แต่ไท่แน่นะอาจเป็นบทพิสูจน์คู่แท้ ที่ไม่ว่ายังไงสุดท้ายก็กลับมาลงเอ่ยกัน
First impression หรือเคมีตรงกันแน่ๆ กลิ่นมันบอกแล้วออกที่ลำลึง
บทสนุกมากครับ อ่านไปยิ้มไปคิดภาพตามไป มีมุขสอดแทรกตลอดๆ นางเอกเราต้องมีส่วนได้เสียกับเพื่อนและแฟนเพื่อนมั้ยครับ จะได้เหมาะกับพระเอกที่แสนดีของเรา
เปิดม่าก็ทำให้คิดว่าจะเป็นหมาคาบไปแดกรึเปล่า
นางเอกน่าจะเป็นวันนะ ไม่น่าใช่เจน
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านคับ ลุ้นเลยว่าต้องได้แฟนเพื่อนแล้วล่ะ
ขุนมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว
เจนก็ไม่ใจอ่อนซะที มีสาวมาอยู่ในบ้านแล้วนะ เจนจะว่ายังไง
เอาไงดีทีนี้ รักแรก รึ สาว sexy อิอิ
ไม่รู้ว่าใครจะได้แฟนใคร
::HeyHey:: เด็ดจริลมาวันแรกก็โชว์จุกแล้ว
ใกล้ชิดเมียเพื่อนได้เมียเพื่อนงี้เหรอ แอบฟินอยู่นะ ::Bloody::
เปิดเรื่องได้ดีครับ ขอจามต่อยาวๆ
เปิดเรื่องได้น่าอ่านดี
บางครั้งคนดีก็เป็นเเค่ใครคนหนึ่ง