สวัสดีครับเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ผมลองแต่งขึ้นมาเป็นเรื่องที่สอง เรื่องแรกผมแต่งไปได้สองตอนก็หมดไฟซะแล้ว ยังไงก็ตามเรื่องนี้ผมก็ได้ลองแต่งดูอีกที อาจจะยังไม่ดี หรืองงๆยังไงก็ช่วยให้คำแนะนำหรือติได้นะครับ
::Thankyou:: ::Thankyou::
เริ่มใหม่อีกครั้ง : 0
ท้องฟ้าหม่นเทา กับเมฆฝนที่กำลังมา ชายหนุ่มนั่งอยู่ใต้ต้นไม้สูง นั่งคิดทบทวนไปมาชีวิตที่ไม่เหลืออะไรแล้ว พ่อแม่เสียไปต่อหน้าต่อตาจากเหตุรถชน ไม่เหลือทรัพย์สินมรดก ไม่มีญาติพี่น้อง ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ต้น อายุ 18 ปี พึ่งเรียนจบม.6 มาใหม่ๆ กำลังจะเตรียมสอบเข้า กลับต้องมาสูญเสียทุกๆอย่างในพริบตา เขานั่งภาวนาขอให้ตัวเขาหายไปจากโลก จนกระทั่ง
"นี่หนุ่ม ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวฝนจะตกฟ้าจะผ่าเอานะ"
" ...... "
"เอ้า ๆ อย่าเศร้ามากนักล่ะ ลุงขอให้หนุ่มมีชีวิตที่ดี ได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ มีโชคลาภ สมปรารถนาในทุกเรื่องนะ ลุงก็ไม่รู้หรอกว่าหนุ่มเจออะไรมา แต่ลุงก็พอจะเข้าใจ"
" ...... "
"เอ้อ ฝนก็ใกล้จะตกละ ลุงกลับก่อนล่ะ โชคดีนะหนุ่ม"
ชายหนุ่มงุนงงไม่เข้าใจทำไมคุณลุงถึงมาคุยด้วย แถมยังให้กำลังใจเหมือนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน
สักพักฝนก็ตกหนักแล้วก็มีเสียงดัง *เปรี้ยง* ฟ้าผ่าเข้าที่ชายหนุ่มเต็มๆ
........................................................................................................................................................................................................................................................................
ห้องทั้งห้องขาวโพลน มีทางไปสุดลูกหูลูกตาไม่มีที่สิ้นสุด ว่างเปล่า
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความงุนงง สับสน ว่าตนอยู่บนสวรรค์หรือเปล่า
"อะแฮ่ม"
" ...... "
"เจ้าคงยังสับสนอยู่สินะว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"
"ใช่ครับ"
"ข้าได้ยินเจ้าขอว่าอยากหายไปจากโลก ข้าก็เลยจัดให้"
"เอ่อ แต่แบบนี้มันกะทันหันไปรึเปล่าครับ"
"เอาน่า เจ้าเป็นคนพูดเองนะว่าอยากจะหายไป"
" ...... "
"เอาเป็นว่าข้าจะให้เจ้าไปเกิดอีกรอบนึง และข้าจะให้พรกับเจ้าเหมือนที่ข้าเคยพูดไว้"
"ท่านเคยพูดไว้ตอนไหน-"
"เอาน่าไปเกิดใหม่ได้แล้ว เมื่อเจ้าอายุครบ 15 ปีเมื่อไหร่เจ้าจะได้ความทรงจำคืน"
........................................................................................................................................................................................................................................................................
"ตายแล้วดูลูกสิคุณ"
"ว้าวนี่ลูกเราเด็กแล้วยังหล่อเลย ถ้าโตมาคงจะเป็นดาราได้เลยนะเนี่ย"
"ลูกได้ตาเหมือนแม่ จมูกเหมือนพ่อ"
"ลูกต้องเรียนเก่งได้เหมือนแม่แน่ๆเลย"
"แล้วก็ต้องเล่นกีฬาเก่งเหมือนพ่อแน่ๆเลย"
"ชื่อลูกของเรา"
"ชื่ออะไรดีละ"
"บอล"
"บอลหรอก็ดีนะ งั้นต่อจากนี้เด็กคนนี้ลูกของเราจะชื่อบอล"
ทั้งสองคนหัวเราะพูดคุยกันสนุกสนาน ที่ได้มีสมาชิกตัวน้อยเข้ามาในครอบครัว
15 ปีต่อมา
สวัสดีครับผมบอลนะครับ ครอบครัวผมก็มีกันอยู่ 3 คน พ่อ แม่ ลูก บ้านเราฐานะดี แม่ผมชื่อกานต์ อายุ 38 ยังสวยอยู่เลยเพราะท่านออกกำลังกายสม่ำเสมอ เป็นแม่บ้านอยู่บ้าน และคุณพ่อชื่อภพ อายุ 41 ท่านก็ยังคงหล่ออยู่เพราะท่านชอบออกกำลังกายมาก เพราะเป็นนักกีฬาเก่า ตอนนี้ก็ทำงานขุดน้ำมัน ต้องออกไปต่างจังหวัดบ่อยๆ ปีนึงกลับมา 2-3 ครั้ง ครั้งละ 15 วัน ส่วนตัวผมเอง อายุ 15 ครับ ชื่อบอลผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดีมากๆ กำลังเรียนอยู่ ม.4
"ลูกมาช่วยแม่หน่อย"
"ครับแม่"
บอลเดินเข้าไปในห้องครัวหาแม่
"ให้บอลช่วยอะไรหรอครับ"
"ช่วยแกะกุ้งให้หน่อย"
"ได้ครับ"
"ช่วงนี้เรียนเป็นไงบ้างลูก"
"ก็ดีครับแม่ ผมสอบได้ที่ 1 ของห้องด้วยล่ะ"
"เก่งมากจ้ะลูก อยากได้อะไรมั้ยเดี๋ยวแม่ซื้อให้"
"ไม่อยากได้อะไรหรอกครับ ผมแค่อยากให้ครอบครัวเราอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนเดิม"
"โถ่ลูกแม่ น่ารักจังเลยเดี๋ยวเดือนหน้าพ่อก็กลับมาแล้วลูก"
"จริงหรอครับ ดีจังเลย!"
"ไปลูกไปอาบน้ำ เดี๋ยวอาบเสร็จกับข้าวก็พร้อมพอดี"
"ครับแม่"
บอลระหว่างที่กำลังอาบน้ำ สายตาก็ไปเห็นแมลงตัวนึงที่ไม่ค่อยจะน่ารักกับเขาสักเท่าไหร่ แมลงสาบเองครับ บอลตกใจมาก
"แม่!! ช่วยบอลด้วย"
กานต์ก็รีบมาหาบอลอย่างรวดเร็วเพราะเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากบอล
"เกิดอะไรขึ้นลูก"
"แมลงสาบครับแม่ตรงมุมนั้น"
บอลก็ชี้ให้แม่ดู ระหว่างที่กานต์สนใจบอลอยู่ ก็ดันเหลือบไปเห็น ของลับลูกชายตัวเองที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้น้องชายของบอลก็ใหญ่กว่าเด็กธรรมดาทั่วไป กานต์หน้าแดงรีบสลัดความคิดออกไป ไล่แมลงสาบ หลังจากไล่เสร็จแล้ว
"แม่ครับ อยู่เป็นเพื่อนบอลหน่อยได้มั้ยครับ บอลกลัวแมลงสาบกลัวว่าจะมีอีก"
กานต์คิดหนัก เพราะว่าลูกตัวเองก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆแล้ว เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่เริ่มมีขนปกคลุมตรงส่วนลับของบอล และของลับบอลก็ใหญ่เกินกว่าเด็กทั่วไปเสียอีก ไม่แน่อาจจะใหญ่กว่าของพ่อแล้วก็ได้
"ไม่ได้ลูก ลูกโตแล้วไม่ต้องกลัวแม่ไล่ออกไปหมดแล้ว"
"แต่บอลกลัว"
บอลตอนนี้ไม่มีความคิดอกุศลกับแม่ของตัวเองเลย เพียงแต่กลัวแมลงสาบเท่านั้น
"ก็ได้ลูกงั้นแม่แค่ยืนหน้าห้องน้ำนะ"
"ก็ได้ครับแต่ บอลจะเปิดประตูทิ้งไว้นะ"
"ก็ได้จ้ะ"
ระหว่างที่บอลอาบน้ำเองก็ไม่ได้สนใจแม่สักเท่าไหร่ แต่กานต์เอง ก็แอบดูลูกอาบน้ำไปด้วย เพราะสิ่งที่ล่อหน้าล่อตากานต์มันดูจะใหญ่กว่าของสามีตัวเองด้วย และไม่ได้ทำกิจกรรมกับสามีมานานกว่า 4 เดือน ระหว่างที่กานต์คิดอะไรไป บอลก็อาบน้ำเสร็จ
"เสร็จแล้วครับแม่ ไปกินข้าวกัน"
"จ้ะลูกๆ ไปกินข้าวกัน"
ในวันนั้นเองที่กานต์เริ่มรู้สึกแปลกๆกับบอล ส่วนบอลเองก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสา ในช่วงกลางดึกเอง ระหว่างที่บอลนอน บอลค่อยๆลืมตาก็พบกับห้องสีขาวกว้างใหญ่
"เจ้าคงชื่อบอลสินะ"
นี่มันอะไรเนี่ย ลุงคนนี้เป็นใครรู้ชื่อเราได้ไง
"คงงงละสิ ว่าข้ารู้ชื่อเจ้าได้ยังไง"
" ..... "
"ข้าเป็นเทพที่ส่งเจ้ากลับมาเกิด ครบ 15 ปีของเจ้าแล้ว ข้าจะให้ความทรงจำโลกเดิมของเจ้าคืน จงใช้ชีวิตให้มีความสุขล่ะ"
ความทรงจำของบอล(ต้นในชาติก่อน) เริ่มเข้ามาในความทรงจำ ตอนนี้บอลจำทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเองได้แล้ว
........................................................................................................................................................................................................................................................................
รอต้อนต่อไปหวังว่าไรท์จะไม่หมดไฟแต่ค้างไว้นะครับ
ปูเรื่องมาก็ชวนให้คิดตามแล้ว ขอให้กำลังใจ ให้ไฟติดลุกโชนตลอดไปครับ รอติดตามตลอดทั้งเรื่อง...
เริ่มเรื่องน่าติดตามต่อ คุณแม่กานต์มีเสียว
เริ่มเรื่องก็น่าติดตามต่อแล้ว
รอตอนต่อไปเริ่มมาก็น่าติดตามแล้ว
ชีวิตที่สองที่ต้องใช้อย่างคุ้มค่า
เล่าอย่างรวบรัดแต่ได้ใจความ แนวทางน่าสนใจครับ ติดตามต่อเรื่องลีลาครับ
โหย กำลังจะคิดอยู่พอดีว่า แนวเกิดใหม่ช่วงนี้ยังไม่มีใครแต่งอีกเลย มาตอนนี้ถือว่าจังหวะดีมากครับ
ลำนำดีน่าติดตามดีครับ อ่านตอนแรกก็ชวนอ่านต่อล่ะ
เเค่เริ่มก็อยากรู้ว่าเป็นยังไงต่อ
อยากให้เทวดามาให้พรเราบ้าง
ปูเรื่องมาซะแบบนี้ก็คงต้องรอตอนต่อไปซะแล้ว
พลังมาแล้ว