A/N พูดคุยกันสักหน่อยก่อน ก่อนอื่นเลย ตอนนี้ มีซ่อนฉากเล่นน้ำนิดหน่อยนะครับ
ประเด็นที่สอง คือ ตอนต่อไปอาจจะช้านิดหน่อยนะครับ เพราะตอนนี้ตันมากกะตอนที่ห้าสิบกว่า ๆ และเนื้อเรื่องจากตอนที่ 39 - ห้าสิบกว่า ๆ นั้นเป็น arc เดียวกัน ที่ผมอาจจะต้องกลับมาแก้ตอนแรก ๆ หลังจากเขียนตอนหลัง ๆ แล้ว ก็เลยคิดว่าอย่างไรเสียก็จะไม่ลงตอนที่ 39 จนกว่าจะเขียน arc นั้นเสร็จ ก็เลยจะดีเลย์ 37 กับ 38 เพื่อให้ผู้อ่านไม่ต้องรอทีเดียวยาว ๆ นะครับ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ และขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตาม และคอยให้กำลังใจด้วยนะครับ
ประตูหอของข้าวหอมเปิดออก นทีเดินเข้ามา "พี่กลับมาแล้ว"
"นี่" ข้าวหอมร้องเรียกทันทีที่ได้ยินเสียงของแฟนหนุ่ม และวิ่งถือโทรศัพท์มาแกว่งใส่หน้านทีด้วยความภาคภูมิใจ "ดูซะ เห็นไหมคะ นี่อะไร"
"ใบเกรด" นทีตอบเฉย ๆ
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" ข้าวหอมยกนิ้วขึ้นมาแกว่ง "ไม่ใช่ใบเกรดธรรมดานะ เอช้วน ท็อปคณะ เก่งป่ะล่ะ"
"เก่ง เก่ง เจ๊ของพี่เก่งอยู่แล้ว" นทีบอกและเข้ามาหอมแก้มข้าวหอมฟอดเบ้อเริ่ม
"ไม่ลืมสัญญานะ" ข้าวหอมทวง หลังจากได้ทำข้อสอบ และมั่นใจว่าเธอได้คะแนนดีมาก ข้าวหอมก็ไปหาซื้อชุดว่ายน้ำมาแล้วเรียบร้อยแล้ว เป็นชุดว่ายน้ำทูพีซ สีฟ้าขาว ชิ้นบนคล้องคอ ผูกหลัง ส่วนชิ้นล่างนั้นเป็นกระโปรงยาวแหวกขาข้างหนึ่ง หวังว่าจะไม่โป๊เกินไปนะ
"ไม่ลืมอยู่แล้ว" นทียิ้ม "ไปกันพรุ่งนี้เลยไหม"
"ไปค่ะ!!!"
"งั้นไปจัดของกันเถอะ อาหารการกินพี่เตรียมไว้หมดแล้ว เอาพวกสบู่ยาสีฟันของใช้ส่วนตัวไปให้พอเจ็ดวันนะ"
"แล้วเสื้อผ้า???"
"ไม่ต้องเอาไปก็ได้มั้ง"
"พี่นที!!"
"งั้นก็เอาไปด้วยสิ จะถามทำไม อย่าตีพี่นะ อย่า ม่ายยยยยยยย"
ระหว่างกำลังจัดข้าวของกันอยู่ นทีก็ถามข้าวหอม "เอ่อ แล้วเจ๊ได้คุยกับแตงโมหรือยัง ว่าแตงโมเป็นไงบ้าง"
ข้าวหอมหน้าหุบ "แย่ค่ะ ผลการเรียนตกไปเยอะมาก ยังดีไม่มีเอฟ"
"พี่มีความรู้สึกว่า..." นทีหยุดครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง "แตงโมยังไม่ฟื้นตัวจริง ๆ จากเหตุการณ์ในวันที่เบลตาย"
"ค่ะ หนูก็ว่างั้น" ข้าวหอมส่ายหน้า "แล้ว....อย่าไปบอกใครนะคะ แต่พี่เก่งแอบบอกหนูมาว่าแตงโมเซ็กส์จัดขึ้นมาก... เป็นไปได้ไหมว่าเลือดปิศาจยังตกค้างในตัวแตงโม"
"เป็นไปไม่ได้ พี่ไม่ทำพลาดอย่างนั้นหรอก" นทีบอก "แต่มันมีคำอธิบายอื่นในเรื่องนั้นนะ เช่น พอเสียเพื่อนที่รักที่สุด แตงโมก็พยายามหันไปทุ่มให้เก่งเต็มที่...เหมือนอยากจะเกาะคนที่รักที่เหลือให้แน่นขึ้น จนลืมเรื่องอื่น ๆ ในชีวิตไป เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้นะ"
"แล้วพี่พอจะช่วยอะไรได้ไหมคะ"
นทีส่ายหน้าอย่างเศร้า ๆ "พี่ไม่ใช่จิตแพทย์ เรื่องแบบนี้ให้คนใกล้ตัวช่วยจะดีกว่า เจ๊ เก่ง พ่อแม่ของแตงโม เจ๊ลองโทรไปบอกท่านได้ไหมว่าแตงโมเสียเพื่อนรักไปแล้วไม่มีกะจิตกะใจจะตั้งใจเรียน เกรดก็เลยตก ได้ไหม ให้พวกท่านลองคุยกับแตงโมหน่อย ปิดเทอมแตงโมจะกลับไปอยู่กับพ่อแม่ใช่ไหม"
"ไม่ใช่ค่ะ ตอนแรกบอกแบบนั้น แต่เปลี่ยนใจแล้ว ตอนนี้บอกจะไปอยู่บ้านพี่เก่งแทน"
"งั้นลองบอกเก่งให้คุยเปิดใจกับแตงโมดู" นทีบอก "เพราะถ้ายังเป็นแบบนี้แตงโมจะแย่เอานะ"
"ค่ะ หนูจะลองดู" ทั้งคู่เก็บข้าวของต่อไปโดยไม่ได้คุยอะไรกันอีก
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ถามจริง รถพี่จริงดิ่" ข้าวหอมถาม "ขับไปมันจะหลุดเป็นชิ้น ๆ ไหม"
"ไม่หรอกมั้ง...แต่ถ้าเจ๊ไม่ชอบใจ เอาอย่างนี้ก็ได้" นทีโบกมือครั้งหนึ่ง รถโทรม ๆ กลายเป็นเบนซ์สุดหรู
"ภาพลวงตา?"
"อืม หน้าจริงก็อย่างที่เห็นตอนแรกนั่นแหละ"
"งั้นเอาหน้าจริงดีกว่าค่ะ ไม่ต้องหลอกลวงใครเขาหรอก" ข้าวหอมบอกและขนกระเป๋าไปขึ้นรถ
ไม่ช้า รถโทรม ๆ ก็พุ่งลงสู่ถนนและพุ่งทะยานไปด้วยความเร็วเท่าที่เครื่องยนต์กระจอกกระจอกจะพาไปได้
"ขอโทษที" นทีบอก เมื่อเห็นข้าวหอมทำหน้าขยะแขยงใส่แผงหน้าปัดที่มีใยแมงมุมเกาะ "ปกติพี่ไม่ค่อยได้ขับรถไปไหน"
"เทเลพอร์ตไปสินะ"
"อืม"
"สอนหนูได้ไหม"
"ได้สิ แต่ระวังหน่อยนะ เทเลพอร์ตเป็นหนึ่งในเวทมนตร์ที่อันตรายที่สุดถ้าทำไม่ถูก เคยเห็นคนเทเลพอร์ตแล้วเหลือขาดอยู่ข้างหลังครึ่งตัวด้วย เละเทะน่าดู"
"แหวะ"
"เนอะ เพราะฉะนั้นตอนพี่สอนเจ๊ต้องระวังให้มาก ๆ นะ ถ้าเจ๊ลงเอยอย่างนั้นพี่ทนอยู่ต่อไปไม่ได้แน่"
"โอเคค่ะ หนูจะระวังนะคะ"
แล้วข้าวหอมจึงเริ่มชวนพี่นทีคุยเรื่องอื่นที่เบาสมองกว่านี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่มหาลัย การเรียน เพลง หนังที่เคยได้ดู สัตว์ต่าง ๆ และวิวทิวทัศน์ข้างทาง เธอนั่งยิ้มไปได้ตลอดทาง พี่นทีเป็นคนที่เธอคุยด้วยได้ไม่มีเบื่อจริง ๆ
ไม่ช้า สองข้างทางก็เปลี่ยนจากเมือง เป็นป่า จนทางซ้ายมือกลายเป็นทะเล
"เอาหล่ะ จะถึงแล้ว" อยู่อยู่นทีก็พูดขึ้น และขับรถลงจากถนนไปจอดบนพื้นหินแผ่นใหญ่ และดับเครื่อง
"อะไร ตรงนี้เหรอคะ" ข้าวหอมถามงง ๆ เมื่อนทีเปิดรถ และเดินออกไป
"เจ๊เตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วยใช่ไหม เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำได้แล้วมั้ง"
"โอเคค่ะ" ข้าวหอมตอบงง ๆ นทีปิดรถ เธอร่ายคาถาตัดไม่ให้แสงจากในรถส่องออกไปข้างนอกได้ เพื่อไม่ให้คนที่ผ่านไปผ่านมาเห็น แล้วจึงเปลี่ยนไปใส่ชุดว่ายน้ำสีฟ้าขาวที่เธอซื้อมา
"โห เจ๊ สวยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" นทีร้อง ตาลุกวาว เมื่อเห็นข้าวหอมออกจากรถมาในชุดบิกินี่ผ้าสีฟ้าขาวและกระโปรงยาว "น่ารักที่สุดดดดด"
"ขอบคุณค่ะ..." ข้าวหอมหน้าแดง รีบเปลี่ยนเรื่อง "แต่ ตรงนี้มันหาดหินนี่ ไม่เห็นมีเกาะอะไรเลย ท่าเรือก็ไม่มี เราจะไปยังไง"
นทีไม่ตอบ แต่วาดมือเป็นท่างท่าซับซ้อน แผ่นหินที่รถจอดอยู่แยกตัวออกจากแผ่นดินใหญ่
"โห ไปงี้เลยเหรอ" ข้าวหอมถาม สายลมทะเลที่พัดมาสวนกับการเคลื่อนที่ของแผ่นหินส่งให้เส้นผมและกระโปรงยาวของเธอพริ้วไปในสายลม นทีหันกลับมาจ้องเธอตาไม่กระพริบ
"เป็นภาพที่สวยที่สุดที่พี่เคยเห็นในชีวิต" นทีบอก ข้าวหอมหน้าแดงก่ำ
ทั้งคู่ยืนคุยเล่นกันสนุกสนานบนแผ่นหินที่ลอยไปบนทะเลราวกับเป็นเรือลำใหญ่
"ถ้าเห็นเรือบอกพี่ด้วยนะ" นทีเตือน "พี่ร่ายภาพลวงตา กับคาถาเปลี่ยนทิศทางอัตโนมัติไว้แล้ว แต่บางทีก็อาจต้องปรับอะไรบ้าง"
"โอเคค่ะ" ข้าวหอมทำมือเป็นท่าโอเค
ถึงตอนนี้ นทีเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำบ้าง ข้าวหอมหน้าแดงแจ๋อีกครั้ง
"แหม ทำยังกะไม่เคยเห็น" นทีบอก พลางยื่นมือออกมาลูบไล้เส้นผมของเธอที่ปลิวสยายตามแรงลม
ไม่ช้า ข้าวหอมก็เห็นเกาะอยู่ด้านหน้า "นั่น! นั่นใช่ไหมคะ"
"นั่นแหละ" นทีตอบ "สวยไหม"
"ว้าวววววววว" ข้าวหอมอ้าปากค้าง เธอไม่เคยเห็นทะเลที่ไหนสวยงามเท่ารอบเกาะนี้มาก่อนจริง ๆ ฝูงปลาหลากสีสันว่ายไปมาในน้ำที่ใสแจ๋ว จนดูราวกับเป็นทะเลสีรุ้ง หาดทรายที่ตรงหน้านั้นแทบจะเป็นสีขาวสะอาดในแสงแดด เลยออกไปเป็นภูสีเขียวใส
แผ่นหินกระทบเข้ากับหาดทราย และสองหนุ่มสาวก็ช่วยกันขนสัมภาระลง
"มีบ้านอยู่ทางโน้น" นทีบอก "แต่ตอนนี้ เรามาเล่นน้ำกันก่อนนะ" เขาโบกมือส่งกระเป๋าสัมภาระลอยไปทางตัวบ้าน ก่อนจะหันกลับมาวักน้ำใส่หน้าเธอ
"ว๊ายยย" ข้าวหอมร้อง "เดี๋ยวดิ ยังไม่ได้เตรียมตัวเลย"
"โอเค ให้เตรียมเดี๋ยวนึงก็ได้" นทีบอก แต่ก็เดินมาโอบเธอจากข้างหลัง
"ฮืมมม พี่ชอบชุดว่ายน้ำตัวนี้มาเลย" ชายหนุ่มคราง เขาลูบไล้ที่ไหล่มนทั้งสองข้าง ก่อนจะคุกเข่าลงจั๊กจี้เอวเธอ และจูบที่สะดือ "พี่รักสะดือเจ๊มากเลย"
"หนูก็รักค่าาา" ข้าวหอมครางอ่อน ๆ เมื่อพี่นทีเริ่มเลียรอบสะดือเธอ
"แล้วดูขาอ่อนสิ เจ๊ ขาอ่อนอะไรสวยขนาดนี้" นทีจูบไปที่ขาอ่อนเธอข้างที่กระโปรงผ่าให้เห็นและจูบจนทั่วขาอ่อน
"ชอบขาอ่อนหนูเหรอ"
"ที่สุด จ๊วบ"
"งั้น เอ่อ เทอมหน้าหนูขึ้นปีสองแล้ว เขาให้ใส่กระโปรงสอบสั้นได้...พี่อยาก..."
"แล้วเจ๊อยากใส่ไหมล่ะ"
ข้าวหอมส่ายหน้า "หนูชอบกระโปรงยาวมากกว่า"
"งั้นก็ใส่กระโปรงยาวไปเถอะ ขาอ่อนมีไว้ให้พี่ดูคนเดียวก็พอ" นทีจูบขาอ่อนเธออีกหลายครั้ง ก่อนจะลามลงไปจูบไปทั่วหน้าแข้งและใต้ฝ่าเท้า จั๊กจี้จนข้าวหอมหัวเราะคิกคัก
"ตกลงพี่จะเล่นน้ำหรือเล่นหนูเนี่ย" ข้าวหอมถามยิ้ม ๆ
"เล่นทั้งสองอย่างได้ไหม"
"ก็ดีค่ะ หนูไม่ถูกเล่นมาตั้งแต่สามอาทิตย์ก่อนสอบแล้ว" ข้าวหอมหลิ่วตา ปลดกระโปรงออกแล้วโยนทิ้งไป ก่อนจะเดินนำพี่นทีลงทะเล นทีเรียกก้อนหินมาวางบนกระโปรงของเธอเพื่อไม่ให้ปลิวไปตามลม ก่อนจะตามเธอลงมา ทั้งคู่วักน้ำรดราดใส่ร่างกันสามสี่ครั้งแล้วเอาหน้าถูไถกันไปตามรอยน้ำที่เปียกพลางก็หัวเราะต่อกระซิกกัน ตามด้วยว่ายน้ำไล่จับกันนิดหน่อย ก่อนจะไปลงเอยที่นอนกอดกันในที่น้ำตื้นลูบไล้ร่างกายให้กันและกันควบคู่กับเกลียวคลื่นแผ่วเบาที่สาดมาลูบไล้กายหนุ่มสาวอย่างนุ่มนวล
"หนูถามอะไรพี่นิดนึงได้ป่ะ สงสัย" ข้าวหอมถาม
"เจ๊ถามอะไรพี่ก็ได้ทั้งนั้นแหละ" นทีบอก นิ้วมือก็พลางลูบไล้ที่ข้างหูเธอ
"คือ...หนูแอบหาข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องอย่างว่ามานิดหน่อย"
"ต้องหาด้วยเหรอ ที่เราทำกันอยู่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับ"
"ดีที่สุดค่ะ" ข้าวหอมพูดและกุมมือชายหนุ่มคนรัก "แต่หนูก็อยากรู้เพิ่มเติมอยู่ดี แล้ว...หนูได้เห็น...เห็นหนังโป๊ญี่ปุ่นอ่ะค่ะ...ที่...ที่มีผู้ชายรุมผู้หญิง"
"ไม่อนุญาต"
"ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ ไม่ใช่!" ข้าวหอมรีบพูด "หนูมีพี่คนเดียวอะดีแล้ว แต่ ผู้ชายห้าสิบคนรุมผู้หญิงคนเดียว แล้วรุมเอาน้ำมาปล่อยบนตัว" หน้าเธอแดงร้อนจนแทบระเบิดแล้ว "แต่...หนูว่าห้าสิบคน ผู้หญิงเค้ายังไม่เละเทะเท่าหนูเวลาพี่ปล่อยบนตัวหนูเลย"
"อ๋อ"
"หนูไม่ได้ว่าพี่นะ...มัน สกปรกก็จริง แต่หนูเห็นพี่มีความสุขก็สุขใจหนูแล้ว หนูแค่สงสัย ทำไมน้ำพี่เยอะขนาดนั้น พี่ใช้เวทมนตร์เพิ่มน้ำหรือเปล่า"
"ถ้าใช้ ก็ไม่ได้ตั้งใจ"
"พี่หมายถึง..."
"พอเราศึกษาเวทมนตร์ - เวทมนตร์แบบธรรมดานะ ไม่ใช่ผ่านวัตถุเวทย์ – ไปสักพักหนึ่ง เวทมนตร์ที่ไหลเวียนในตัวเราจะเริ่มเสริมพลังของเราโดยที่เราไม่รู้ตัว ทำให้แข็งแรงขึ้น ว่องไวขึ้น กระฉัยกระเฉงขึ้น นี่ก็อาจจะเป็นส่วนหนึ่ง"
"อ๋อ" ข้าวหอมพึมพำ เธอยันตัวลุกขึ้นนั่ง "แล้วหนูก็ได้เรียนรู้เรื่องนี้มา"
เธอคืบคลานเข้าไปหาพี่นทีและดึงกางเกงว่ายน้ำของเขาออก ก่อนจะเล็งแล้วโยนไปบนชายหาด
"อะไรอ่า" นทีถาม แต่สีหน้าก็ดูตื่นเต้นไม่น้อย ข้าวหอมเองก็หัวใจแทบระเบิดแล้ว
"หนูไม่เคยทำอะไรให้พี่เลย ใช่ไหมคะ" เธอถาม และจูบที่ปลายอวัยวะเพศของนทีเบา ๆ ปกติเขาจะเป็นฝ่ายจัดเธอตลอด
"อื้อออ"
"หนูไปดูวิธีใช้ปากมาด้วย" เธอบอก และเริ่มแลบลิ้นออกมาตวัดเลียที่ปลายองคชาติ
แผล่บ แผล่บ แผล่บ แผล่บ
นทีจ้องหน้าข้าวหอมแปลก ๆ
"อะไรคะ?"
"นี่คือดูมาแล้ว"
"อือ" แผล่บ แผล่บ
"แค่นี้เหรอ..."
แผล่บ แผล่บ
"เอ่อ...ไม่พอเหรอคะ"
"เลียเป็นแมวเลียน้ำเชียว ไม่เสียวสักนิด" นทีบอก
"แล้วต้องทำไงอ่า"
"ลองดูด ๆ หน่อย เอาลิ้นพันไปมาให้มากกว่านี้ไม่ใช่ตวัด ๆ อย่างเดียวซิ"
เธอพยายามลองทำตาม
"อือ ค่อยดีขึ้นหน่อย ใช้ปากด้วยนะ อย่าเอาแต่ลิ้น อมเข้าไป รูดเข้าออก แล้วเอาลิ้นพัน นั่น อย่างนั้น...ซี๊ด ดี ดี โอ๊ยยยยย โดนฟัน"
"โอ๊ดอ๊ะ"
แม้จะเริ่มอย่างขลุกขลักไปบ้าง แต่ข้าวหอมสมกับที่เป็นนักเรียนดีเด่น ไม่ช้าเธอก็เริ่มทำให้นทีเสียวซ่านได้จริง ๆ
"ซี๊ดดดดด อย่างนั้นแหละ ดีมาก เจ๊ ใช้มือช่วยอีกหน่อยก็ได้นะ อืมมมมม"
ข้าวหอมพยักหน้าเข้าออก รัวถี่ มือก็ยกขึ้นมาช่วยรูดแก่นกายให้นที ชายหนุ่มเกร็งตัว เริ่มขยับเอว ตามปากของสาวน้อย
"อืมมม นั่นแหละ ซี๊ดดด เจ๊สุดยอด อื๊อออออ" นทีครางออกมาหลังผ่านไปอีกเกือบห้านาที
"บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ"
"เอ่อ เจ๊ชอบราดหน้าไหม"
"อื๊อ?" อยู่ ๆ มาถามอะไรอย่างนั้นตอนนี้หล่ะ
แทนคำตอบ นทีปล่อยข้าวหอมดูดอีกสามสี่บ๊วบ ก่อนจะจับหน้าเธอและดันออก น้ำเชื้อจำนวนมหาศาลพวยพุ่งออกมาใส่หน้าเธอจนไหลย้อยหยาดเยิ้มลงไปเต็มคอและไหล่ เปื้อนเปรอะไปทั่วบิกินีสีฟ้าขาวตัวสวย ข้าวหอมรีบหันไปหาคลื่นและปล่อยให้น้ำทะเลชำระล้างร่างกายก่อนนทีจะทันได้ห้าม
"ราดหน้าอย่างนี้เนี่ยนะ!?!" เธอโวยหลังจากปาดทั้งน้ำกามและน้ำทะเลออกจากหน้าแล้ว "ทุเรศอ่า"
"งุงิ"
ข้าวหอมวักน้ำทะเลล้างหน้าต่อจนสะอาด ก่อนจะหันกลับไปหานที "เอ่อ หนูเป็นไงบ้าง"
"สุดยอด ยังปรับให้ดีขึ้นได้อีก แต่สุดยอด" นทียกนิ้วให้
"คราวหน้าจะดีกว่านี้ค่ะ จะราดหน้าอีกรอบก็ได้นะ คราวนี้หนูพร้อมแล้ว" ข้าวหอมบอกด้วยเสียงยั่วยวน พลางก็แกะปมที่ผูกบิกินี เพื่อถอดออกมาล้างน้ำ นทีจ้องตาค้าง "อะไร? ยังกะไม่เคยเห็นหนูเปลือยอกงั้นแหละ"
"ก็เห็นกี่รอบก็สวยอ่า" นทีบอก
"สวยก็มาจัดสิ" ข้าวหอมชม้ายตามองอย่างยั่ว ๆ
นทีกลืนน้ำลาย "เที่ยงแล้ว กินกลางวันกันก่อนไหม"
"กินหนูก่อนรอบนึง แล้วค่อยกินกลางวัน" ข้าวหอมต่อรอง
"โอเค" นทีบอก และก้าวเข้ามาหาเธอเขาดึงบิกินีที่สะอาดแล้วออกจากมือเธอโยนขึ้นไปบนชายหาด ก่อนจะปลดปมที่ผูกกางเกงชั้นในบ้าง เปลือยร่างแสนงามของข้าวหอมจนหมดเปลือก เขาจับเธอนอนตะแคงหันหลังให้เขา แยกขายกชูขึ้น แล้วแหย่ตัวเข้าไปในร่องรักจากด้านหลัง
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ข้าวหอมนอนหอบหายใจรัวถี่ ดึงตัวพี่นทีมากอดแนบอกอีกครั้ง ปล่อยให้น้ำทะเลค่อย ๆ ซัดเอาหลักฐานแห่งการร่วมรักออกจากร่างของเธอไป จนเมื่อเธอยืนไหว นทีจึงได้ลุกขึ้น ล้างเนื้อล้างตัวในน้ำทะเล และเดินกลับขึ้นฝั่ง ข้าวหอมทำตาม
เมื่อไปถึงนทีก็ก่อกองไฟและเสกวัตถุดิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมาปรุงทำ ข้าวหอมอดคิดถึงตอนที่พี่เก่งระเบิดไก่เมื่อครั้งที่ไปทะเลคราวก่อนไม่ได้ ดีนะที่เธอได้แฟนเป็นผู้ชายที่ทำอาหารเป็น คงไม่มีพิซซ่ามาส่งถึงเกาะแห่งนี้หรอก
"ไม่ใส่เสื้อผ้าเหรอ" นทีถาม ตัวเขาเองนั้นเอากางเกงว่ายน้ำกลับมาใส่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
"ไม่มีคนอื่นนี่ อยู่อย่างนี้ไม่ได้เหรอ" ข้าวหอมถาม พลางยืดอดอย่างอวด ๆ
"นมเล็ก ไม่ต้องยื่นออกมา"
"บอกหนูนมเล็กอีกคำหนูเอาหัวพี่กดกองไฟนะ"
"ขอโทษ เจ๊ พี่ขอโทษ นมเจ๊สวยสุด ความงามไม่ได้อยู่ที่ขนาด ของเจ๊สวยสุดแล้ว"
"แน่นอน" ข้าวหอมยืดอกอีกรอบ ให้รู้กันบ้างสิว่าเจ๊ต้องเป็นใหญ่
"แต่บิกินีชุดนั้นน่ารักมากมากเลย เจ๊ใส่นะ ถ้าอยากถอดเดี๋ยวกินเสร็จค่อยถอดก็ได้ น๊าาาาาาาาา"
"โอเคค่ะ โอเค ก็ดีนะที่หนูเลือกชุดได้ถูกใจพี่"
ข้าวหอมเดินเก็บชุดว่ายน้ำของเธอที่กระจายอยู่ทั่วหาด และใส่จนครบทั้งสามชิ้น ก่อนจะเดินกลับมาหานที ที่เริ่มคีบชิ้นเนื้อออกจากกองไฟพอดี
"ใส่แล้ว สวยไหมคะ" เธอสะบัดตัวให้นทีดู กระโปรงยาวพลิ้วไปตามการเคลื่อนไหวของเธอ นทีทำหน้าเหมือนขึ้นสวรรค์ ข้าวหอมหัวเราะและเอาตัวถูไถกับเขาเหมือนเธอเป็นแมวตัวน้อยก็ไม่ปาน
"พี่รักเจ๊นะ" นทีหลุดปากออกมาโดยไม่ได้คิดเลยเมื่อข้าวหอมทำแบบนี้
"หนูก็รักพี่ค่ะ อยู่กันไปนานนานนะคะ"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ข้าวหอมเก็บตั้ง3อาทิตย์โดนนทีจัดให้ถึงใจแน่มีการค่นคว้าเพิ่มเติมสมเด็กเรียนจิงๆ
น้องข้าวเรียนรู้เร็วมาก ขยันไม่ย่อท้อ ยิ่งเจอครูเอาใจใส่ขนาดนี้ ก้าวหน้าไวแน่นอน
แต่ประโยคสุดท้ายนี่ชวนให้คิดว่า คู่นี้อาจจะต้องแยกจากกัน แต่จะร้ายแรงขนาดไหนต้องติดตามอีกทีครับ
ขอบคุณครับ.. อยากไปเกาะกับน้องข้าวหอมบ้าง