🧡 XONLY 🧡

อ้างจาก: Koog Google เมื่อ พฤษภาคม 10, 2022, 06:11:03 หลังเที่ยง
แสงแดดส่องเข้าหน้า ปลุกเเดนที่เมาหลับอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น

"เช้าแล้วเหรอเนี่ย?" แดนรู้สึกปวดหัวลุกขึ้นมานั่งกุมขมับ สักพักเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ค่อยๆผุดเข้ามาในหัวของเขา

แดนจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านของเขาอย่างเร็ว หัวใจของเขาเต้นตุบๆทั้งตื่นเต้นและกลัวปะปนกันมั่ว ตอนนี้เขาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนของเขา พูดในใจว่า 'ไม่นะ.. อย่า ไม่ๆๆๆๆ'

ชายหนุ่มผิวขาวรูปร่างผอมบางยืนตัวสั่นในชุดไปรเวทที่ยับยู่ยี่ มือของเขาค่อยๆเอื้อมไปเตรียมบิดลูกบิดประตูด้วยความสั่น 'ขอร้องหล่ะ'

แดนยืนทำใจอยู่นานจนในที่สุด เขาก็ใจกล้าบิดลูกบิดประตูเปิดเข้าไปในห้องนอน และพบกับ...

Real Life

แดนชายหนุ่มอายุ 24 ปี รูปร่างผอมบาง ทำงานในตำแหน่งพนักงานในออฟฟิศแห่งหนึ่ง บุคลิกของแดนเป็นเฉิ่มๆที่ไม่ตามกระแสค่านิยมสังคม ถ้าเปรียบมือถือเขาคือ Nokia รุ่นปุ่มกดก็ว่าได้ เพราะเหตุผลนี้มันเลยทำให้เขาไม่ค่อยเป็นที่สนใจของใครเขา ส่วนมากจะเข้าหาเขาก็ตอนที่ขอความช่วยเหลือ เเดนเป็นคนดีคนหนึ่งที่ไม่ปฏิเสธคนที่ต้องการความช่วยเหลือ เรียกง่ายๆว่าปฏิเสธคนไม่เป็น

แม้ว่าโลกความจริงแดนจะถูกเอารัดเอาเปรียบในหลายๆเรื่อง แต่เขาก็ไม่เคยสนใจหรือโกรธใครสักครั้ง

และถึงเขาจะเป็นคนเฉิ่มๆก็ตาม แต่ว่าเขาก็ไม่ได้โสด เขามีแฟนแล้วๆเธอก็สวยมากๆ ซึ่งตอนี้เธอกำลังศึกษาอยู่ที่มหาลัย คณะบริหารธุรกิจ เธอมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะอีกด้วย

ตืด.. ตืด.. "ฮัลโหลครับมิล" แดนรับสายแฟนขณะที่เขากำลังทำงานอยู่

"กินไรยังค่ะพี่?" มิลถามด้วยน้ำเสียงสดใส

"ยังเลยครับ พอดีกำลังทำงานอยู่"

"เอ้า! นี่มันเที่ยงแล้วนะคะพี่ เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะอักเสบหรอก" มิลเสียงดุใส่เพราะความเป็นห่วง

"อ๋อ ไม่เป็นไรครับ พี่สั่งข้าวกับเพื่อนไว้แล้ว เดี๋ยวน่าจะมาแล้วมั้ง"

"หืมม แน่ใจนะคะ เฮ้อ.. จริงๆเลย ชอบทำให้หนูเป็นห่วงอยู่เรื่อย"

"ขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง"

"ฮ่าๆ ช่างมันเถอะค่ะพี่ เย็นนี้หนูมีอะไรจะเซอร์ไพรส์"

"อืม อะไรเหรอครับ?"

"หมก บอกไปก็ไม่เซอร์ไพรส์ซิค่ะ เอาเป็นว่าเย็นนี้เจอกันนะคะที่รัก"

"ก็ได้ครับ เย็นนี้เจอกันนะครับ" แดนพูดไปก็อมยิ้มตาม

"น่ารักที่สุดเลย งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ" มิลทำเสียงจ๊วบแทนคำจุ๊บลา และเธอก็วางสายไป

เวลาผ่านไปจนใกล้บ่ายเพื่อนร่วมก็ต่างพากันกลับมาทำงานต่อในช่วงบ่าย เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาหาแดน "ไงเเดน งานที่รบกวนให้ทำเสร็จรึยัง?"

แดนตอบ "เสร็จแล้วครับ" พร้อมกับส่งงานที่เพื่อนร่วมงานคนนี้ไหว้วานขอให้ช่วยทำ ก่อนจะพักเที่ยงด้วยการที่เขาบอกจะซื้อข้าวมาให้

แดนยิ้มอย่างอ่อนโยนและจริงใจ แต่เพื่อนร่วมพอได้งานเขาก็พยักหน้าเปลี่ยนท่าทีทันที  แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ทำเอาแดนถึงกับต้องทักว่า "เอ่อ.."

"อะไรเหรอ?" เพื่อนร่วมงานคนนั้นหันมาถาม

"แล้วข้าวที่สั่งหล่ะครับ?"

เพื่อนร่วมงานคนนั้นก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะบอกเขา"อ๋อๆ ขอโทษนะเเดน พอดีลืมว่ะ"

แดนถึงกับต้องยืนอึ้งแต่ก็ไม่พูดอะไรอีก อีกประมาณ 15 นาทีให้หลัง เขาต้องแอบไปนั่งกินมาม่าอยู่ในห้องน้ำออฟฟิศคนเดียว ต้องกินแบบดิบๆ เพราะถ้าใส่น้ำกลิ่นมันจะแรงและเดี๋ยวคนอื่นจะจับได้ อีกทั้งแดนเกรงใจแม่บ้านด้วยว่าเดี๋ยวจะส่งกลิ่นเหม็น

แดนทำงานอยู่ที่นี่มาได้ 4 ปีตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีใหม่ๆ ชีวิตของเขาในที่แห่งนี้ก็จะอยู่ประมาณนี้ คือ โดนเอารัดเอาเปรียบจากเพื่อนร่วมงาน ซึ่งถามว่าแดนคิดมากไหมที่เขาถูกกระทำแบบนี้ ตอบเลยว่าไม่ เเดนไม่คิดมาก ไม่โกรธ เพราะเขาคิดเสมอว่าสักวันคนที่เอารัดเอาเปรียบเขาจะต้องสำนึกได้ในสักวันหนึ่ง

หลังเลิกงานแดนขับรถไปรับมิลแฟนสาวที่มหาลัย ก่อนจะขับรถพามาที่บ้านของเขา

"มีอะไรจะเซอร์ไพรส์พี่เหรอครับ?" เเดนยิ้มอย่างตื่นเต้น

"ใจเย็นซิค่ะพี่ก็.. เข้าบ้านก่อน" มิลทำท่าทีเขินอาย

ทั้งสองเลยลงจากรถเดินเข้าบ้านไป ทันทีที่เข้ามาในบ้านแล้วมิลก็ทำการรวบมัดผม ถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนไปใส่เอี่ยม แล้วเฉลยสิ่งที่จะเซอร์ไพรส์กับเขาว่า

อ้างจาก: Koog Google เมื่อ พฤษภาคม 10, 2022, 06:11:03 หลังเที่ยง
แสงแดดส่องเข้าหน้า ปลุกเเดนที่เมาหลับอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น

"เช้าแล้วเหรอเนี่ย?" แดนรู้สึกปวดหัวลุกขึ้นมานั่งกุมขมับ สักพักเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ค่อยๆผุดเข้ามาในหัวของเขา

แดนจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านของเขาอย่างเร็ว หัวใจของเขาเต้นตุบๆทั้งตื่นเต้นและกลัวปะปนกันมั่ว ตอนนี้เขาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนของเขา พูดในใจว่า 'ไม่นะ.. อย่า ไม่ๆๆๆๆ'

ชายหนุ่มผิวขาวรูปร่างผอมบางยืนตัวสั่นในชุดไปรเวทที่ยับยู่ยี่ มือของเขาค่อยๆเอื้อมไปเตรียมบิดลูกบิดประตูด้วยความสั่น 'ขอร้องหล่ะ'

แดนยืนทำใจอยู่นานจนในที่สุด เขาก็ใจกล้าบิดลูกบิดประตูเปิดเข้าไปในห้องนอน และพบกับ...

Real Life

แดนชายหนุ่มอายุ 24 ปี รูปร่างผอมบาง ทำงานในตำแหน่งพนักงานในออฟฟิศแห่งหนึ่ง บุคลิกของแดนเป็นเฉิ่มๆที่ไม่ตามกระแสค่านิยมสังคม ถ้าเปรียบมือถือเขาคือ Nokia รุ่นปุ่มกดก็ว่าได้ เพราะเหตุผลนี้มันเลยทำให้เขาไม่ค่อยเป็นที่สนใจของใครเขา ส่วนมากจะเข้าหาเขาก็ตอนที่ขอความช่วยเหลือ เเดนเป็นคนดีคนหนึ่งที่ไม่ปฏิเสธคนที่ต้องการความช่วยเหลือ เรียกง่ายๆว่าปฏิเสธคนไม่เป็น

แม้ว่าโลกความจริงแดนจะถูกเอารัดเอาเปรียบในหลายๆเรื่อง แต่เขาก็ไม่เคยสนใจหรือโกรธใครสักครั้ง

และถึงเขาจะเป็นคนเฉิ่มๆก็ตาม แต่ว่าเขาก็ไม่ได้โสด เขามีแฟนแล้วๆเธอก็สวยมากๆ ซึ่งตอนี้เธอกำลังศึกษาอยู่ที่มหาลัย คณะบริหารธุรกิจ เธอมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะอีกด้วย

ตืด.. ตืด.. "ฮัลโหลครับมิล" แดนรับสายแฟนขณะที่เขากำลังทำงานอยู่

"กินไรยังค่ะพี่?" มิลถามด้วยน้ำเสียงสดใส

"ยังเลยครับ พอดีกำลังทำงานอยู่"

"เอ้า! นี่มันเที่ยงแล้วนะคะพี่ เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะอักเสบหรอก" มิลเสียงดุใส่เพราะความเป็นห่วง

"อ๋อ ไม่เป็นไรครับ พี่สั่งข้าวกับเพื่อนไว้แล้ว เดี๋ยวน่าจะมาแล้วมั้ง"

"หืมม แน่ใจนะคะ เฮ้อ.. จริงๆเลย ชอบทำให้หนูเป็นห่วงอยู่เรื่อย"

"ขอโทษนะครับที่ทำให้เป็นห่วง"

"ฮ่าๆ ช่างมันเถอะค่ะพี่ เย็นนี้หนูมีอะไรจะเซอร์ไพรส์"

"อืม อะไรเหรอครับ?"

"หมก บอกไปก็ไม่เซอร์ไพรส์ซิค่ะ เอาเป็นว่าเย็นนี้เจอกันนะคะที่รัก"

"ก็ได้ครับ เย็นนี้เจอกันนะครับ" แดนพูดไปก็อมยิ้มตาม

"น่ารักที่สุดเลย งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ" มิลทำเสียงจ๊วบแทนคำจุ๊บลา และเธอก็วางสายไป

เวลาผ่านไปจนใกล้บ่ายเพื่อนร่วมก็ต่างพากันกลับมาทำงานต่อในช่วงบ่าย เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามาหาแดน "ไงเเดน งานที่รบกวนให้ทำเสร็จรึยัง?"

แดนตอบ "เสร็จแล้วครับ" พร้อมกับส่งงานที่เพื่อนร่วมงานคนนี้ไหว้วานขอให้ช่วยทำ ก่อนจะพักเที่ยงด้วยการที่เขาบอกจะซื้อข้าวมาให้

แดนยิ้มอย่างอ่อนโยนและจริงใจ แต่เพื่อนร่วมพอได้งานเขาก็พยักหน้าเปลี่ยนท่าทีทันที  แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ทำเอาแดนถึงกับต้องทักว่า "เอ่อ.."

"อะไรเหรอ?" เพื่อนร่วมงานคนนั้นหันมาถาม

"แล้วข้าวที่สั่งหล่ะครับ?"

เพื่อนร่วมงานคนนั้นก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะบอกเขา"อ๋อๆ ขอโทษนะเเดน พอดีลืมว่ะ"

แดนถึงกับต้องยืนอึ้งแต่ก็ไม่พูดอะไรอีก อีกประมาณ 15 นาทีให้หลัง เขาต้องแอบไปนั่งกินมาม่าอยู่ในห้องน้ำออฟฟิศคนเดียว ต้องกินแบบดิบๆ เพราะถ้าใส่น้ำกลิ่นมันจะแรงและเดี๋ยวคนอื่นจะจับได้ อีกทั้งแดนเกรงใจแม่บ้านด้วยว่าเดี๋ยวจะส่งกลิ่นเหม็น

แดนทำงานอยู่ที่นี่มาได้ 4 ปีตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีใหม่ๆ ชีวิตของเขาในที่แห่งนี้ก็จะอยู่ประมาณนี้ คือ โดนเอารัดเอาเปรียบจากเพื่อนร่วมงาน ซึ่งถามว่าแดนคิดมากไหมที่เขาถูกกระทำแบบนี้ ตอบเลยว่าไม่ เเดนไม่คิดมาก ไม่โกรธ เพราะเขาคิดเสมอว่าสักวันคนที่เอารัดเอาเปรียบเขาจะต้องสำนึกได้ในสักวันหนึ่ง

หลังเลิกงานแดนขับรถไปรับมิลแฟนสาวที่มหาลัย ก่อนจะขับรถพามาที่บ้านของเขา

"มีอะไรจะเซอร์ไพรส์พี่เหรอครับ?" เเดนยิ้มอย่างตื่นเต้น

"ใจเย็นซิค่ะพี่ก็.. เข้าบ้านก่อน" มิลทำท่าทีเขินอาย

ทั้งสองเลยลงจากรถเดินเข้าบ้านไป ทันทีที่เข้ามาในบ้านแล้วมิลก็ทำการรวบมัดผม ถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนไปใส่เอี่ยม แล้วเฉลยสิ่งที่จะเซอร์ไพรส์กับเขาว่า