เด็กผู้หญิงร่างผอมบาง รูปร่างออกไปทางผมแห้ง หน้าตามอมแมม เสื้อผ้าเก่าขาด กับรถเข็นที่คร่าด้วยสนิมเกระกัง ยางสองข้างปราศจากดอกยาง ภายในยางปราศจากลม เพราะยางในเก่าขาดจนไม่อาจเติมลมเข้าไปได้ ความฝืดของรถเข็นทำให้เด็กน้อยต้องออกแรงมากกว่าปกติ ด้วยแรงของเด็กน้อยทึ่น้อยกว่าคนปกติ
รถเข็นมิได้มีไว้สำหรับกิจการอื่นใด นอกจากเก็บขยะ ขยะริมข้างทาง ขยะตามถังขยะ ขยะจากบ้านเรือนที่คนรู้จักที่หยิบยื่นให้
เพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันต่างเรียน ม.2 _ ม.3 แล้ว แด่เด็กน้อยยังอยู่ ป.6 เพราะ เข้าเรียน ป.1 ช้ากว่าคอื่น
ความจริงเด็กน้อยอาจไม่ได้เรียนหนังสือด้วยซ้ำ หากชาวบ้านไม่ขู่ยายของเด็กน้อยว่ามันผิดกฎหมาย
มือเรียวเล็ก ที่แทบจะมีเพียงหนังหุ้มกระดูก ค่อยๆบิดขวดน้ำพลาสติก จำนวนหนึ่งให้บี้แบนลงเพื่อลดพื้นที่ในการจัดเก็บ ชายชรามองดูด้วยความสมเพศ แกเก็บเศษขยะเหล่านี้ไว้ให้เด็กน้อยเสมอ แกรวบรวมขยะไว้ให้เด็กน้อยเสมอ หนังสือพิมพ์ที่ผู้คนแทบจะไม่อ่านกันแล้ว แต่แกก็ยังรับหนังสือพิมพ์ เพื่อให้เป็นเศษกระดาษ ไว้ให้เด็กน้อย น้ำถัง 20 ลิตร ที่เขาส่งกันถังละ 15 บาท ชายชรากลับไม่กิน แกยอมที่จะดื่มกิน น้ำขวด ชนิด 3 แพค 100 เพียงเพื่อจะได้มีเศษขวดไว้ให้เด็กน้อย
หากผู้คนจะถามว่าทำไมแกไม่หยิบยื่นเงินทองให้เด็กน้อยเสียเลย คำตอบคือแกเคยพยายามแล้วแต่เด็กน้อยส่ายหน้าไม่รับ
สิ่งที่แกทำได้ก็คือ แอบ เอาขยะเหล่านั้น ไปวางที่ถังขยะ เยื้องๆกับหน้าบ้านแก ในจังหวะ ที่เด็กน้อยจะเข็นรถเข็นผ่านมาเท่านั้น
ชายชรามองตามร่างผอมบางที่เข็นรถออกไปจนลับตา ก่อนเดินกลับเข้าบ้าน
"ตาทองเอ้ย.. แกจะอะไรนักหนา ได้ไปนังแจ่มยายมันก็เอาไปกินเหล้าหมดเหมือนเดิม.." ยายจวงหญิงชราข้างบ้านกล่าวยิ้ม ๆ
"ก็เพราะมันเป็นหลานนังแจ่มนี่ละ ฉันเลยอยากดูแลมัน" ตาทองกล่าว พลางเดินเข้าบ้าน
"มาแล้วหรือ ไอโก๊ะ .... " เสียงแหบแห้งของหญิงชราเอ่ยถามหลานสาว
"จ๊ะ..ยาย.." เด็กน้อยร่างผอมบางกล่าวพลางนำเศษขวดพลาสติกลงจากรถเข็น
"ไปอาบน้ำเถอะ จะได้กินข้าว...ยายทำกับข้าวไว้รอแล้ว.." หญิงชราผู้เป็นยายบอก เด็กน้อยอดแปรกใจไม่ได้ ที่วันนี้ยายทำกับข้าว แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากถาม
บ้านหลังเล็ก ๆ พื้นที่ ไม่ถึง 50 ตารางวา ที่อิงอยู่ข้างกำแพงสูงของหมู่บ้านจัดสรรค์ หมู่บ้านจัดสรรค์ ที่ส่วนหนึ่งที่ดินนั้นเคยเป็นของยาย
ยายวัย 51 ที่ร่างกายทรุดโทรมจนดูแก่เหมื่อนคนวันเกือบ 70 มองดูหลานสาว นาม ไอโก๊ะ ตักน้ำแกงเข้าปาก น้ำแกงปลากระป๋อง ที่ประกอบด้วยน้ำครึ่งหม้อ กับผักบุ้งอีกสองกำมือกลับสร้างความ
อร่อยให้เด็กน้อยยิ่งนัก มันดีกว่าข้าวคลุกน้ำปลาที่เด็กน้อยได้กินแทบทุกวัน
"พรุ่งนี้ไปโรงเรียนนะลูก" หญิงชรากล่าวพร้อมกับกลิ่นเหล้าขาวหึ่งออกมากับลมปาก
"ทำไมละยาย.." เด็กน้อยอดแปลกใจไม่ได้
"ก็ครูที่โรงเรียนมาบอกให้แกไปรับเงินทุน พรุ่งนี้.."
"อ้อ...." เด็กน้อยพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ
รายได้ของสองยายหลานก็มีเพียงเก็บขยะขาย กับเงินทุนการศึกษาแบบต่อเนื่อง ที่เด็กน้อยได้รับมา เทอมละ 5000 เด็กน้อยไม่มีท่าทีตื่นเต้นนัก เพราะเมื่อได้เงินมาแล้วยายก็เอาไปหมดอยู่ดี ทั้งกินเหล้า ซื้อหวย เข้าบ่อนพนัน ไม่กี่วันเงินก็หมด
.................
"ตาทองเอ้ย... แกก็รู้ว่าเงินทุนที่แกให้เด็กมันไป นังแจ่มก็เอาไปหมด" ครูวัยไกล้เกษียณ กล่าว พลางรับเงินที่บรรจุในซองสีขาว
"ช่างมันเถอะครู .. อย่างน้อยฉันก็ได้ทำตามสัญญาว่าจะรักและดูแลมันตลอดไป.." ตาทองกล่าว
"ทั้งๆ ที่มันทิ้งแกไปแต่งงานกับคนอื่นนี่นะ.." ครูวัยไกล้เกษียณกล่าว
"อืมมมม..."
"แล้วฉันก็ต้องช่วยแกโกหกนังแจ่มมันว่าเป็นเงินจากมูลนิธิจากกรุงเทพ.."
"ก็เราเป็นเพื่อนกัน ไม่ชวยกันแล้วใครจะช่วย"
ครูเฒ่าวัยไกล้เกษียณ ได้แต่ส่ายหน้า
ความจริงทั้งสองเป็นเพื่อนกัน เมื่อก่อนตาทองเคยเป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ด้วยกัน
แต่ก็มีเหตุทำให้ตาทองเสียผู้เสียคนถึงกับต้องออกจากราชการ
"ไอ้ความรักนี่น้า....." ครูวัยไกล้เกษียณกล่าว แต่ตาทองโบกมือห้าม
ครูหนุ่มหน้าตาบ้านๆ หรือจะสู้หนุ่มหล่อจาก ธกส. ตาทองพึมพำ "แจ่มจันทร์" ชื่อของสาวงาม วัย 20 ที่เพิ่งเรียนจบ ปวท. ทำงานด้านบัญชี ของสหกรณ์การเงิน ( ปวท. เป็นวุฒิการศึกษาสายอาชีพสมัยก่อน) กับหนุ่มครู วัย 24 มันเป็นอะไรที่ดูดียิ่งนัก ใครๆก็คิดว่าทั้งคู่ต้องจบลงด้วยการแต่งงานแน่นอน และเรื่องก็ต้องเป็นเช่นนั้น ถ้าไม่มีหนุ่มหล่อ จาก ธกส. แทรกเข้ามา หน้าตา เงินเดือน เงินโบนัสประจำปี ทำให้หญิงสาวเกิดความคิดได้ว่า คนเราต้องรู้จักหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิตของตน
งานแต่งของหญิงสาวเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ก่อนที่เด็กในท้องจะโตขึ้น แน่นอนเด็กนั่นไม่ใช่ลูกของครูหนุ่ม เพราะเขาไม่เคยมีอะไรกับหญิงสาว
ชีวิตของแจ่มจันทร์ กับสามีดีขึ้นจริงๆอย่างที่เธอหวัง มีบ้าน มีรถ มีลูกสาวตัวน้อยๆ เป็นพยานแห่งรัก
ขณะที่ครูหนุ่มชีวิตกลับตกต่ำสุดขีด เพราะเมาเหล้าทุกวัน สุดท้ายก็ต้องออกจากราชการ
งานบัญชีของสหกรณ์ การเงิน ระดับอำเภอมักจะว่างในช่วงบ่าย เมื่อว่าง แทนที่จะทำสิ่งดีๆ ที่นี่กลับแอบเล่นการพนัน เล่นเล็กๆ แค่พอสนุก 5 บาท 10 บาท เล่นไปด้วยดื่มไปด้วยเพื่อความสนุก เมื่อเล่นได้ก็อยากได้อีก เมื่อเสียก็อยากได้คืน
เมื่ออยากได้มากก็เข้าบ่อน เมื่อเข้าบ่อนก็ได้มาก แล้วก็เสียมาก เมื่อเงินหมดก็หา เมื่อหาไม่ได้ก็ยืม เมื่อหมดที่ยืมก็โกง การโกงที่ง่ายที่สุดก็คือโกงเงินที่อยู่ไกล้ตัว ... กว่าจะรู้ตัวก็ถูกตั้งกรรมการสอบสวน เพื่อแลกกับการไม่ติดคุกก็ต้องหาเงินมาคืน เงินเกือบ 10 ล้านทางเดียวที่จะหามาได้ก็ต้องขายทรัพย์สิน ถึงต้องออกจากงานแต่ก็ยังดีกว่าติดคุก
เมื่อออกจากงานก็ว่าง เมื่อว่างก็เข้าบ่อน เมื่อเข้าบ่อนก็ไม่กลับบ้าน เมื่อไม่กลับบ้านก็ไม่มีใครว่า เพราะสามีกับเธอได้แยกทางกันตั้งแต่เธอออกจากงานแล้ว ทิ้งไว้เพียงลูกสาววัยแรกรุ่นให้อยู่ด้วยกันกับแม่ที่ทั้งติดเหล้าและการพนัน
ชีวิตของแจ่มจันทร์ ดิ่งลงต่ำสุดขีด ขณะ ที่อดีตครูทองตั้งหลักใหม่ได้ โดยผันตัวไปเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง ฐานะ ทรับสินเงินทอง เพื่อนฝูง พอกพูนขึ้นทุกวัน แน่นอนผู้หญิงก็มีเข้ามาในชีวิต แต่อดีตครูทองไม่ยอมลงเอยกับใคร ยังครองตัวเป็นโสดอยู่เสมอมา
ไม่ใช่แกไม่อยากมีใคร แต่ความทรงจำ ความรักที่แกมีต่อแจ่มจันทร์ มันฝังแน่นจนไม่อาจมีใครใหม่ได้
...... 30 กว่าปี เรื่องราวมันผ่านมามากมายนัก ตาทอง หรือเสี่ยทอง หคืออดีตครูทอง ชีวิตดูดีภูมิฐาน ตาเฒ่าวัย 55 ที่ร่างกายก็อยู่ตามวัย 55 ขณะที่แจ่มจันทร์ วัย 51 กลับทรุดโทรม เหมือนหญิงชราวัยเฉียด 70 วันนี้ยายแจ่มมีเพียงหลานสาว หลานสาวที่ลูกของแกเอามาทิ้งไว้ให้เลี้ยง ตั้งแต่อายุ 2 ขวบ นาม ไอโก๊ะ แล้วก็หนีหายไปทำงาน ที่แรกก็ส่งเงินให้ทุกเดือน แต่ต่อมาก็เงียบหานไปเป็น 10 ปี โดยไม่สามารถติดต่อได้อีกเลย ชีวิตแกตอนนี้จึงมีเพียงหลานสาว หลานที่เกิดจากลูกสาว โดยที่แกก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเด็กคือใคร
หญิงชรา มองดูหลานสาว พลางสะท้อนใจ แต่ก็อดกระหยิ่มไม่ได้ เมื่อนึกถึงเงิน 5000 ที่แกแย่งมาจากหลานสาวในวันนี้ กินเหล้าขาววานานแล้ว ขอเบียร์เย็นๆ สักครึ่งโหลเถอะวะ วันนี้ หญิงชราคิดพลางเดินออกจากบ้านมุ่งสู่ร้านค้า
.................
.................
"กูบอกแล้ว อย่าไปกู้ยืมมัน ไอ้พวกเงินกู้รายวันนี่ละ..." ชาวบเานต่างวิภาควิจารณ์ ขณะพาร่างอันไร้สติที่อาบไปด้วยเลือดของยายแจ่มขึ้นท้ายกระบะรถของตาทอง อันมีร่างผอมแห้งของไอโก๊ะช่วยประครอง พรางร้องไห้เรียกยายไม่ขาดปาก
"มันร้ายพวกนี้ เงินแค่ 2 พัน มันจะเอาให้ตาย..."
"ช่วยๆ มันหน่อย นึกเสียว่าเอาบุญ ตาทองเอ้ย" ชาวบ้านกล่าว
"ไม่เป็นไรน่า.." ตาทองพูดพลางออกรถพายายหลานส่งโรงพยาบาล
.........
เกือบเดือนกว่ายายแจ่มจะได้ออกโรงพยาบาล ค่าใช้จ่าย รวมทั้งหนี้สิน ตาทองล้วนจัดการให้ทั้งหมด
เมื่อออกจากโรงพยาบาล ตาทองรับสองยายหลานมาดูแลอยู่ที่บ้าน ซึ่งชาวบ้านต่างเห็นดีเห็นงาม ขณะที่ยายแจ่มไม่รับหรือปฏิเสธ เพราะสมองแกได้รับความกระทบกระเทือนอย่างแรง จนกลายเป็นคนพิการพูดไม่ได้เสียแล้ว
ชีวิตของไอโก๊ะ เริ่มดีขึ้น จากอดมื้อกินมื้อก็ได้กินทุกมื้อ จากร่างกายที่มีเพียงหนังหุ่มกระดูก ก็เริ่มมีเนื้อ จากที่ร่างกายแทบจะไม่เคยพบสบู่ ยาสระผม ยาสีฟัน ก็ได้พบทุกวัน จากผิวหนังกำพร้าที่แห้กระด้างติดผิวกายก็เริ่มหลุดออก เผยให้เห็นผิวพรรณขาวนวลที่แท้จริง จากได้นอนในบ้านที่ไม่มีกระทั่งพัดลม ก็ได้นอนในห้องติดแอร์
จากทึ่แทบจะไม่ได้ไปโรงเรียนก็ได้ไปโรงเรียนทุกวัน...
จากผลการเรียน ที่มีเพียง 0_1_2 ก็กลายเป็น 4.00 จากเด็กประถมก็กลายเป็นเด็กมัธยม ไอโก๊ะ ขึ้นเรียน ม.1 ด้วยวัย 14 และกลายเป็นด่าวเด่นของโรงเรียนทันที
"คุณตา กับข้าวเสร็จแล้วมาทานข้าวคร้า..." ไอโก๊ะเรียกตาทองเสียงใส หลังจากป้อนข้าวคุณยายของเธอ ที่ตอนนี้กล่ยเป็นคนป่วยติดเตียง
"เออๆ ... ทำอะไรกินวันนี้..." ตาทองกล่าวยิ้มๆ
"ไข่เจียวหมูสับ กับต้มจืดคร้าา คุณตา " เด็กสาวกล่าวเสียงใสพพรางตักข้าวใส่จาน เธอเรียกตาทองว่าคุณตา ทั้งทั้งที่ใจจริงเธออยากเรียกว่า "พ่อ" เพราะเธอไม่เคยมีพ่อ แต่ต้องเรียกคุณตา เพราะตาทองเกิดก่อนคุณยายของเธอเสียอีก
.........
เรื่องนี้สุดยอดมากครับ เป็นกำลังใจให้ท่านผู้แต่งเขียนแนวนี้อีกนะครับ เพราะอาจจะหาคนอย่างตาทองได้ยากในสังคมยุคนี้ที่แก่งแย่งเอารัดเอาเปรียบกันทุกรูปแบบ แต่ตาทองกลับมีรักแท้และพร้อมจะช่วยเหลือยายแจ่มรวมไปถึงไอโก๊ะอย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ จนทำให้ชีวิตน้อยๆของไอโก๊ะได้พบแสงสว่าง ตาทองจึงสมกับเป็นทองแท้จริงๆครับ
ผิดหวังกับยายจะได้หลานแทนซะมั๊ง ชาวบ้านน่าจะนินทากันมัน.
::Sobad::ทองแท้ทั้งกายและใจสมควรแล้วจะได้เด็กสาวสุดสวยไว้เชยชม
ทองแท้ที่ไม่มีวันลอก
ปูเรื่องเป็นคนดี
แต่จะพลิกกลับให้เป็นคนย่ำยีหรือเปล่า
รอชมครับ
เดาไม่ถูกจริงๆว่าเรื่องนี้จะออกทางไหน555
เฮ้ยยย ท่านกลับมาแล้วววว ยินดีต้อนรับกลับครับผมดีใจจริง ๆ
นิยายน่าอ่านติดตามต่อไป
::Glad:: เปิดได้ดีครับ
ขอบคุณครับ.. ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรที่แน่นอน.. ขอนับถือลุงทองที่ยึดมั่นในความรักที่มีต่อยายแจ่มจันทร์ครับ.. แถมยังคอยช่วยเหลือดูแลอย่างเงียบๆ
เปิดมาแบบนี้แล้วต่อไปจะยังไงกันละ
ไม่อยากเดาเล้ย
ขอบคุณครับ
อ้างจาก: natius เมื่อ ตุลาคม 16, 2022, 10:34:09 ก่อนเที่ยง
เฮ้ยยย ท่านกลับมาแล้วววว ยินดีต้อนรับกลับครับผมดีใจจริง ๆ
...
ขอบคุณครับที่ยังจำกันได้
คนที่รักมั่น สมัยนี้หายากนัก
ตั้งแต่พี่ชุบ พี่เฉย ผมเชื่อว่าพี่ทอง จัดหลายคนแน่นอน
เนื้อเรื่องบรรยายดีมากครับจะรอติดตามตอนต่อไป
ปูเรื่องมา..เยี่ยมเลยครับ
ยังคงติดตามผลงานท่านอยู่นะครับ
หายไปนานเลยนะครับ ชอบอ่านเรื่องของท่ายมากครับ
นายทองแท้ นามสกุล แท่งทองแท้
ทำดีย่อมได้รับผลที่ดีครับ
เรื่องราวน่าติดตามครับ
น่าสนใจดีครับ เล่าเกริ่นนำมาก่อนดีมาก
รอติดตามผลงานท่าน อยู่ครับ
ทองแท้ทั้งกายและใจ
เดินเนื้อเรื่อง ได้รวดเร็วและกระชับ มาก Content ของเรื่องดีครับ
อ่านแล้วซึ้ง กับคนที่รักมั่น ขอให้แต่งเรื่องนี้ต่อไปจนจบนะครับ
ขอบคุณมากครับ เนื้อหาน่าติดตามครับ ท้องแท้จะเป็นจริงนะครับ
ท่าน cdx กลับมาแล้ววว
ติดตามผลงานของคุณcdxมาตลอด.. ดีใจทึ่ท่านผลิตงานออกมาอีกครั้ง.. ขอบคุณมาก..
ตอนรับการกลับมาคับ ขอให้แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน เรื่องมีอะไรให้ลุ้นบ้างรอติดตามคับ
ชอบการเขียนของท่านcdxมากถึงผมจะไม่ค่อยชอบแนวชายแก่กับเด็กสาวก็ตาม แต่ชอบการเล่าเรื่องของท่านมากๆครับ
ไอโก๊ะสวยวันสวยคืนแบบนี้ตาทองตะบะแตกแหง ขอโทษที่เม้นซ้ำนะครับพึ่งอ่านจบ
หายไปนานเลยนะครับ กับแนวผู้เฒ่าใจดีกับเด็กสาว ยินดีต้อนรับการกลับมาเขียนนะครับ
เริ่มต้นได้น่าติดตามมาก เหมือนชีวิตจริงของบางตรอบครัว ที่เราเห็นตามหน้าสื่อทุกวันนี้เลยครับ
ขอบคุณมากๆ
เนื้อเรื่องน่าติดตามครับ
เนื้อเรื่องปูทางมาน่าติดตาม เยี่ยมครับ
ตาทองได้จัดหลานแน่ๆแนวมาแบบนี้
ไอโกะไม่น่ารอดตาทองแน่ๆ มีตัวแปรเป็นยายแจ่มนี่แหละ
เนื้อเรื่องดีครับ
::Crying::ชีวิตนี้คล้ายชีวิตของเพื่อนผมสมัยเด็กเลย ขอบคุณครับ ทำให้นึกถึงวัยเด็กแฟนของผมที่มีพ่อเป็นแบบนี้นี้ ในเรื่องผู้หญิง
::Shy::
น่าติดตามมากครับ
คำละเอียดเรียบเรียงดี
เนื้อเรื่องดี ชอบครับ