เนกำลังยืนงงอยู่ภายในห้องโถงของบ้านหลังใหญ่แสนเก่าแก่หลังหนึ่ง เขาหันมองไปรอบๆอย่างจับต้นชนปลายไม่ค่อยถูกที่จู่ๆก็มาโผล่ในสถานที่แปลกๆอย่างนี้
"ข้าไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอกับเจ้าที่นี่" เสียงหวานๆของจอมเวทย์สาวดังมาจากด้านหลังก่อนที่เขาจะรู้สึกได้ว่ามีเรือนร่างแสนนุ่มนิ่มมาสวมกอดเอาไว้
"เรเหรอ ที่นี่ที่ไหนน่ะ"
"ที่นี่คือข้างในฝันข้า เจ้าคงจะเชื่อมฝันเข้ามาโดยบังเอิญ แต่ข้าดีใจนะที่เจ้ามา...แปลว่าเจ้ากำลังคิดถึงข้าสินะ" เรแซวพร้อมกับกอดกระชับร่างเขาแน่นขึ้นอีกด้วยความคิดถึง
"...ทำไมผมรู้สึกถึงคุณได้ล่ะ"
"เพราะข้าควบคุมฝันตัวเองได้น่ะสิ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเจ้าฝึกก็สามารถควบคุมฝันได้แบบข้า"
ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าจอมเวทย์สาวได้กระชับอ้อมแขนเล็กๆกอดแน่นขึ้นพร้อมกับซบใบหน้าลงกับไหล่เขาอย่างอ่อนโยนก็ได้แต่ยิ้มออกมาด้วยความสุข
"ข้าคิดถึงเจ้าที่สุดเลยเน ใจข้าอยากจะสิงร่างใครสักคนแล้วออกมากอดเจ้าในโลกความจริงตอนนี้เลยด้วยซ้ำ"
"ผมรู้ แต่ว่าถ้าเรายังไม่รู้ว่าทำไมคาถาสิงฝันมันถึงใช้ไม่ได้ก็คงไม่มีทางทำได้หรอก"
"เรื่องนั้นข้าลองคิดดูแล้ว ข้าว่าบางทีมันอาจจะเพราะระดับคาถาก็ได้"
"ระดับคาถาเหรอ"
"ใช่ ข้าว่ามันต้องใช่แน่ๆ การที่เจ้าใช้คาถาเกราะต้านสสารได้แต่ใช้คาถาสิงฝันไม่ได้อาจเป็นเพราะระดับของคาถาสิงฝันเป็นขั้นกลาง บางทีข้อจำกัดการใช้คาถาของเจ้าอาจจะเป็นจำนวนอักษรที่สะสมก็ได้"
"แต่คุณบอกว่าคุณร่ายได้เลยไม่ใช่เหรอ"
"ตอนข้ามีชีวิต ข้าเป็นจอมเวทย์อักษรนะ ข้าเกิดมาพร้อมพลังอักษรที่เต็มเปี่ยม ไม่ว่าคาถาระดับไหนก็ร่ายได้ทั้งนั้นแหละ แต่กับเจ้า เจ้าเริ่มจากศูนย์ ต้องคอยเก็บสะสมพลังอักษรไปเรื่อยๆ เพราะแบบนี้ถึงต้องสนใจระดับของคาถา...ข้าคิดว่าแบบนั้นนะ"
"..."
เนนิ่งคิดถึงเรื่องที่จอมเวทย์สาวอธิบายก็ฟังดูมีเหตุผล เพราะทุกครั้งที่เขาได้อักษรใหม่มาก็จะรู้สึกว่าตัวเองมีพลังมากขึ้น มีสมรรถนะร่างกายที่ดีขึ้น ยังไม่รวมถึงเรื่องพลังวิเศษจากของเหลวในตัวที่เรเคยอธิบายว่ามันจะเปล่งพลังมากขึ้นหากมีอักษรเพิ่มอีก ทุกอย่างมันสอดคล้องกันหมด แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขายังสงสัย
"แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่าเมื่อไหร่จะเก็บอักษรได้มากพอจะขึ้นไปใช้คาถาอีกระดับแล้วล่ะ"
"ข้าก็ไม่รู้ เจ้าคงต้องลองใช้แล้วล่ะ แต่ว่าถ้าเป็นอย่างที่ข้าคิด มันอาจมีทางลัดในการใช้คาถาข้ามขั้นก็ได้นะ"
"หมายความว่ายังไง"
"พลังแฝงในการดึงชีวิตของเจ้าไง ถ้าเจ้าใช้มันดึงพลังชีวิตของอะไรสักอย่างมาทดแทนพลังเวทย์ที่ขาดไปก็อาจร่ายคาถาในระดับที่สูงขึ้นได้นะ"
"เหมือนตอนที่ผมดึงพลังชีวิตจากต้นไม้มาร่ายคาถาเกราะต้านสสารน่ะเหรอ"
"ใช่ ข้าว่ามันน่าจะได้ผล..."
"งั้นผมจะลองทำมันดู" เนพูดอย่างมีความหวังอีกครั้ง เขาหันกลับไปกอดสาวผมทองแสนงามราวเทพธิดา ประกบจูบเธอด้วยความคิดถึง "รอผมนะ คุณจะได้ออกไปกอดผมแน่"
"อือ ข้าจะรอ" จอมเวทย์สาวเอ่ยก่อนจะอมยิ้มเหมือนเพิ่งคิดอะไรได้
"รู้มั้ยว่าเจ้าทำให้ข้าเสียคนแค่ไหน แต่ก่อนข้าครองพรหมจรรย์อยู่มาเป็นพันปีก็ไม่เคยรู้สึกว่านาน แต่พอได้รู้จัก...ได้มีความรักและมอบความบริสุทธิ์ให้กับเจ้า ตลอด 50 ปีในโลกของข้ามันทรมานมากๆ...ข้าโหยหาความสุขที่เจ้าทำให้...โหยหาอ้อมกอดนี่...จูบนี่...เจ้าบาปนักที่สอนข้าให้หลงไหลในรสกามจนถอนตัวไม่ขึ้นแบบนี้"
"ใจแตกเพราะผมแล้วเหรอคุณจอมเวทย์ ผมจะรีบให้คุณได้สิงร่างนะ พอถึงตอนนั้นผมจะชดเชย 50 ปีของคุณเอง" เนแสยะยิ้มพลางเลื่อนมือลงไปลูบโคกเนื้ออวบอูมภายใต้ผ้าคลุมยาวสีขาวโดยที่เจ้าของร่างเองก็แทบจะเป็นฝ่ายแอ่นเข้าหาเสียเองด้วยซ้ำ
"อือ...หาร่างที่เจ้าพึงพอใจแล้วให้ข้าสิงได้เลย ข้าจะใช้ทุกอย่างที่ร่างนั้นมีบำเรอให้เจ้ามีความสุขที่สุดเช่นกัน ข้าจะทำให้ร่างใหม่ที่ข้าสิงหลงไหลเจ้าจนโงหัวไม่ขึ้นอย่างที่ข้าเป็นอยู่นี่เลย" เรกระซิบอย่างมีอารมณ์ "ถ้าอย่างนั้นคงจะได้เวลาตื่นของเจ้าแล้วล่ะ"
"เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน เราทำกันในฝันก็ได้ ก่อนจะตื่นผมอยากให้คุณได้มีความสุขก่อน เดี๋ยว!!"
ชายหนุ่มสะดุ้งโหยงลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงด้วยความรู้สึกเสียดายที่ยังคงหลงเหลืออยู่ เขาถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ยิ่งหันมองข้างกายอันว่างเปล่าก็ยิ่งเซ็งเพราะในตอนนี้บนเตียงมีเพียงแต่เขาเท่านั้น
แม่ของเนจัดการแยกเขากับแต้วออกจากกันด้วยการพาแต้วไปนอนในห้องเธอ ส่วนเนก็ให้นอนที่ห้องเก่าของเขาโดยให้เหตุผลว่ามันไม่เหมาะสมหากชายหญิงจะนอนด้วยกัน ซึ่งเนก็เถียงแม่ไม่ได้จึงต้องยอมนอนแยกกับพี่แต้วแม้ทั้งสองจะเป็นแฟนกัน
แต้วเองก็ดูจะอึดอัดแต่ไม่กล้าพูด เหมือนจะเกรงกลัวแม่เขามากเลยทีเดียว เนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสองคนนั้นมีอะไรรึเปล่าแต่เขาก็หวังว่าทุกอย่างจะราบรื่น
ท้องฟ้าสว่างรำไรจากขอบฟ้ากับเสียงไก่ขันบอกว่าเป็นเวลาเช้าตรู่ และเมื่อชายหนุ่มเปิดประตูลงมาจากชั้นบนก็เห็นว่าในตอนนี้ทั้งแม่และพี่แต้วกำลังช่วยกันทำอาหารอยู่
"อ้าว! ตื่นแล้วเหรอลูก หลับสบายมั้ยเมื่อคืน"
"ครับ แล้วแม่ล่ะ พี่แต้วนอนด้วยแบบนั้นอึดอัดรึเปล่า"
"ไม่เลย ดีซะอีก แม่จะได้คุยกับหนูแต้ว ทำความรู้จักกันหน่อยว่าแฟนคนแรกที่ลูกแม่พามาบ้านเป็นยังไง"
"..." เนหันมองแฟนสาวรุ่นพี่ของเขาที่ทำหน้าตายิ้มเจือนๆคล้ายคนอมทุกข์ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทั้งสองคุยกันยังไง แต่ไม่ทันได้ถามก็ถูกพูดขัดซะก่อน
"เอ้อ! ตื่นมาก็ดีแล้ว แม่ว่าจะออกไปซื้อของที่ตลาดท้ายหมู่บ้านอยู่ ลูกไปซื้อให้แม่ทีสิ พวกข่าตะไคร้กับเนื้อไก่เนื้อปลาน่ะ แม่ว่าจะทำไก่ทอดกับต้มโคล้งที่ลูกชอบซะหน่อย"
"โห! จะได้กินไก่ทอดกับต้มโคล้งฝีมือแม่เลยเหรอ แบบนี้คงต้องกลับบ้านบ่อยๆแล้ว...พี่แต้วเตรียมลองชิมเลยนะ ฝีมือแม่ผมอร่อยมากเลย"
"ชมแม่เกินไปแล้ว ไปๆๆ ปั่นจักรยานไปซื้อมาให้แม่ที เดี๋ยวแม่ทำให้สุดฝีมือเลย"
เมื่อเนปั่นจักรยานออกจากบ้านไปแล้ว บรรยากาศที่เคยสดใสก็กลับมาอึมครึมอีกครั้ง
"ดูเจ้าลูกคนนี้สิ ตื่นเต้นอย่างกับไม่ได้กินมานาน...นี่แปลว่าอยู่ที่โน่นเขาไม่ได้กินของพวกนี้บ้างเลยเหรอคะ"
"ก็...ค่ะ" แต้วพยักหน้าตอบอย่างเกรงกลัว
"ของสองอย่างนี้เจ้าเนชอบมากเลยนะ จริงๆเป็นแฟนกันเรื่องอาหารการกินควรรู้ไว้บ้างก็ดี เกิดเป็นของที่อีกฝ่ายแพ้ขึ้นมาจะแย่เอานะคะ"
"ขอโทษค่ะคุณแม่"
"จริงๆมีของอีกสองสามอย่างที่เจ้าเนชอบด้วยนะ คุณก็ไปถามดูแล้วกัน จะคบกันน่ะต้องใส่ใจหน่อยไม่ใช่สักแต่จะอยู่ด้วยกันอย่างเดียว ต่อไปอนาคตมันไม่แน่นอน ถ้าไม่ได้แต่งงานกันก็ดีไป แต่ถ้าแต่งงานกันแล้วไม่รู้อะไรเลยชีวิตคู่คงอยู่ไม่ยืดหรอกนะคะ"
ยิ่งฟังถ้อยคำถากถางจากแม่ของแฟนหนุ่มก็มีแต่จะทำให้แต้วน้ำตาตกใน แทบจะอยากยอมแพ้หนีกลับบ้านไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่เมื่อคิดถึงความรักที่หนุ่มเนมีให้แม้จะรู้เต็มอกว่าเธอไม่เพียงเคยแต่งงานมาแล้วแต่ยังผ่านผู้ชายมาหลายคน แม้แต่กับนักเรียนของตัวเองก็ยังเคยยอมอ้าขาให้ได้ลองขึ้นครูด้วยมาแล้วแต่เขาก็ยังรักและให้เกียรติอย่างมากที่พาเธอมารู้จักกับครอบครัว เธอจึงก้มหน้ารับคำเหล่านั้นเอาไว้แล้วคิดว่ามันคือการพิสูจน์ความรักที่เธอมีต่อเขา
ในระหว่างบรรยากาศอันตึงเครียดนั้นเอง หน้าบ้านก็มีเสียงรถยนต์ขับมาจอดก่อนจะมีชายรุ่นลุงสองคนเดินเข้ามาในบ้าน
"พาไอ้ชัยมาส่งแล้วครับผม" กำนันบุญส่งตะโกนเข้ามาก่อนจะชงักเมื่อเห็นแต้วอยู่ในครัวด้วย
"มีแขกเหรอปุ้ย"
"อ่อ...นี่แต้ว เพื่อนเจ้าเนน่ะ"
"ลูกกลับมาแล้วเหรอ แล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ" ชัยถาม ถอนสายตาจากสาวหน้าหวานที่ยืนน้ำตาคลออยู่ข้างภรรยาด้วยความเอ็นดูสงสาร
"ชั้นให้ไปซื้อของเข้าบ้านน่ะ ดีนะที่ลูกกลับมาดูแล ไม่งั้นชั้นคงต้องเหนื่อยออกไปซื้อเองเพราะมีคนไปเมาหัวราน้ำไม่กลับบ้านกลับช่องน่ะ"
"ใจเย็นๆน่ะปุ้ย ที่ไอ้ชัยไปค้างบ้านข้าก็เพราะจะคุยงานกับมันน่ะ...ว่าแต่หนูนี่เพื่อนเนจริงๆเหรอ มาด้วยกันแค่สองคนแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะมีข่าวดีมาถึงบ้านนะ" กำนันแกล้งคุยเปลี่ยนเรื่องเพื่อช่วยเพื่อนที่ตอนนี้ยืนหน้าชาเหมือนถูกตบไปแล้ว
"แค่เพื่อนน่ะ ใช่มั้ยหนูแต้ว"
"ค่ะ หนูเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของน้องเนเฉยๆน่ะค่ะ" แต้วฝืนตอบออกไปด้วยความเจ็บช้ำที่แม่ของชายคนรักไม่คิดจะแนะนำเธอให้คนอื่นรู้จักด้วยซ้ำ
"อ้าวเหรอ! นึกว่าลูกชายเราจะพาแฟนมาไหว้พ่อไหว้แม่สักทีซะอีก แต่แบบนี้ถือว่ามันตาไม่ถึงนะ หนูสวยขนาดนี้แต่ยังไม่จีบอีก"
"คุณนี่นะ เพื่อนก็คือเพื่อนสิ พูดแบบนี้จะทำให้แขกกระอักกระอ่วนซะเปล่าๆ เดี๋ยวเถอะ คดีเก่ายังไม่เคลียนะ ทำไมบ้านช่องถึงไม่กลับ ไหนว่ามาซิ"
"..."
"พูดสิ มีธุระอะไรถึงไม่กลับบ้าน" ปุ้ยเค้นถามสามีที่ทำหน้าเหรอหราตอบไม่ถูกไปเป็นที่เรียบร้อย
"ข้าชวนคุยเรื่องผ้าป่าการศึกษาน่ะ ข้าว่าจะจัดช่วงปิดเทอม เรี่ยไรเงินชาวบ้านมาช่วยเด็กๆในหมู่บ้านให้ได้เรียนสูงๆหน่อย แต่คุยกับไอ้ชัยคนเดียวก็เหมือนแค่ได้ความเห็นคนเดียว นี่ที่มาส่งมันเพราะจะคุยกับปุ้ยด้วยนี่แหละว่าคิดยังไงถ้าจัดงานช่วงปิดเทอม"
"อ้าวเหรอ จะจัดผ้าป่าการศึกษาเหรอพ่อกำนัน สาธุๆ จริงๆ ชั้นว่าจัดตอนไหนก็ดีหมดแหละ แล้วนี่จะเตรียมงานอะไรยังไงล่ะเนี่ย" ปุ้ยถามอย่างกระตือรือร้นราวกับลืมเรื่องของสามีไปหมดสิ้น ซึ่งชัยก็แอบขยิบตาขอบคุณเพื่อนกับความช่วยเหลือนี่และรีบชิ่งไปอาบน้ำทันที ปล่อยให้เพื่อนรักคุยกับเมียตัวเองต่อโดยไม่ได้ตงิดใจในเรื่องที่คุยกันเมื่อคืนที่ผ่านมาเลย
ขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง ณ ตลาดเช้าหลังหมู่บ้าน ผู้คนต่างมาจับจ่ายใช้สอยกันอย่างขวักไขว่ เนเองก็มาเลือกซื้อของสดจากรถกระบะพุ่มพวงเจ้าเดียวของตลาดที่มีให้เลือกซื้อมากมายทั้งผักทั้งเนื้อสัตว์ตามเมนูที่แม่เขาตั้งใจจะทำให้
"รีบๆซื้อ เจ้อยากรีบขาย หมดนี่แล้วเจอกันอีกทีมะรืนเลยนะ ใครไม่อยากอดผักอดเนื้อก็รีบๆหยิบรีบจ่าย" เสียงสาวหมวยรุ่นน้าดันลั่นอยู่ท้ายรถเร่งให้เหล่าลูกค้าต่างพากันจับจ่ายให้เร็วยิ่งขึ้น ซึ่งเนเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน
แต่หลังจากควักเงินออกมาจ่ายสินค้าได้อึดใจเดียว จู่ๆเขาก็ต้องเซล้มทำกับข้าวที่ซื้อไปหล่นคลุกฝุ่นจนหมดเมื่อถูกใครบางคนชนเข้าอย่างจัง
"เฮ่ยคุณ!" เนร้องทักออกมาอย่างเดือดดาลเมื่อเห็นว่าคนที่ชนเขาไม่แม้แต่จะหยุดหันมาดูด้วยซ้ำ เขารีบลุกทำท่าจะคว้าแขนเธอคนนั้นเอาไว้ แต่หญิงสาวแปลกหน้าคนนั้นกลับวิ่งหนีไปทันที
เจอแบบนี้เขาก็ถึงกับงง ไม่เข้าใจว่าทำไมเพียงแค่มาชนคนอื่นให้ล้มถึงไม่กล้าขอโทษแล้วยังวิ่งหนีไปแบบนั้น
"อ้าว!! ของหล่นพื้นเสียหมดแบบนั้นเจ้ไม่รับคืนนะบอกไว้ก่อน จะซื้อใหม่ก็หยิบใหม่" แม่ค้าปากกล้าเอ่ยดักคอเอาไว้ ทำเอาเด็กหนุ่มออกอาการเซ็งไม่ได้
แต่เมื่อเขาล้วงกระเป๋าหวังจะหยิบเงินมาเตรียมจ่ายซ้ำก็ต้องพบว่ามันไม่อยู่กับตัวซะแล้ว
"เวรเอ้ย!"
เพราะหญิงสาวคนนั้นวิ่งนำไปก่อนแล้วเธอจึงไปไกลเกือบพ้นเขตตลาดและกำลังจะลับสายตา เนจึงต้องรีบตามไป
ด้วยกำลังของผู้ชายอีกทั้งยังได้รับพลังจากเหล่าอักษรที่สะสมมาจึงทำให้เขาพุ่งตัวตามไปได้อย่างรวดเร็ว แต่เพราะถูกนำไปไกลแล้ว กว่าจะตามเข้าไปได้ใกล้ก็พ้นจากเขตตลาดแล้ว
หญิงสาวคนนั้นวิ่งหลบหลีกตามซอกซอยต่างๆในหมู่บ้านด้วยความชำนาญเส้นทางทำให้แม้เนจะมีกำลังแค่ไหนก็ตามไม่ทัน มิหนำซ้ำยังวิ่งวกวนไปยังเส้นทางที่ออกห่างจากบ้านคนไปเรื่อยๆกระทั่งเข้าสู่ถนนลูกรังร้างซึ่งรอบข้างมีแต่ป่าหญ้า เขาจึงหาวิธีอื่นที่จะจับตัวเธอได้
สายตาจอมเวทย์อักษรเหลือบขึ้นไปมองชื่อกับนามสกุลเหนือหัวหญิงสาวคนนั้นก่อนจะรีบคิดเรียบเรียงอักษรให้ให้เร็วที่สุด
...คนิ้ง ชลธิดา วิจารย์วาจา...
เมื่อเอามารวมกับอักษรที่เขาได้มาแล้วรวมทั้งคลังอักษรจากแหม่ม เภสัชสาวและน้าขวัญ แม่บ้านสาวใหญ่ที่ต่างท้องกับเขาทั้งคู่ก็จะได้อักษรมากพอให้มาผสมเป็นคำใหม่
...คนิ้ง ชลธิดา วิจารย์วาจา...ขวัญ กัญสุดา ทิพอมร...แหม่ม เขมอัปสร วียานนท์...
"คนิ้ง เดี๋ยว!!" เขาตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวคนนั้นเอาไว้ก่อน ถึงจะรู้ว่าเธอคงไม่หยุดแต่ก็เพื่อดึงสติให้ตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาจะพูด
"ฟังนะ ถ้ายังวิ่งหนีผมคุณจะ 'จุก' และ 'ทรมาน' มากขึ้นเรื่อยๆ หยุด 'ดิ้น'รนและนอน 'แหกขา' ยอมแพ้ได้แล้ว"
สิ้นคำพูด คำในคลังอักษรของเขาก็วิ่งไปแทรกรวมในชื่อของหญิงสาววัยแรกแย้มผสมรวมกันเป็นคำว่า 'จุก' 'ทรมาน' 'ดิ้น' และ'แหกขา' ก่อนจะหลอมละลายลงมารวมกับประโยคอื่นซึมเข้าไปในตัว
ใน fictionlog meb ookbee readAwrite ตามนี้ครับ
fictionlog (https://fictionlog.co/b/621640d496e144001dc454b7)MEB (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIxMjAyNiI7fQ)readAwrite (https://www.readawrite.com/a/8d1aeae65bc54eea4b72dfe09b2be20f)ookbee (https://www.ookbee.com/shop/book/59d67a92-69e3-496b-aa9f-f4f69ec42976/%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%AA%E0%B8%99%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%99-%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%94%E0%B8%B5)ส่วนด้านล่างอักขระวิเศษ ขอฝากผลงานสักนิดนะครับ
(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia64F9N3WXezU6E0tBT6ZSvZJXeneeNtdNdzltVAEahHHdXmazskHT0B2Jb9OjaRcCFnoCseTIuERXffKWSSt1AyAgiOUxtKKgR8t1J25MFSAl7bIkycjS8o_zLE69H-FwvL2wQNrUX2_QYZVsEAqn28ViHTcAv5o0DLLUrL3LBy08LIhxQoZGQhbqSw/s858/%E0%B8%9B%E0%B8%81%20002.jpg) (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNTY3MCI7fQ) (https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx6_9Yt7WvUWvmw46rRZLHqdhwXc47Y-afO8-43aXKR2ELL_c_GBT-_aQavZBKp9JyRZ-ZnnPvDCDevVh7H2armbWsBNfe9ts1XiqvGscxs1DTm4zJWfK25g56ek65UwQYcdewnrppvoq0WyEm28eQZtrEPblApVUMcLKQI9hWo_ulsUJE7BINPFXHxQ/s858/%E0%B8%9B%E0%B8%81%20003.jpg) (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI0NzAyMCI7fQ)อักขระวิเศษ-หมอวิปลาส (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIwNTY3MCI7fQ) อักขระวิเศษ-มนต์มืด (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTYyNjAyMSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI0NzAyMCI7fQ)--------------------------------------------------------------------------------------------
เข้าสู่ห้องสารบัญหนังสือห้องสารบัญหนังสือ (https://xonly8.com/index.php?topic=170929.0)---------------------------------------------------------------------------------------------
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
คำเหล่านี้มันอยู่ในจิตใต้สำนึกครับ ผสมออกมาอย่างไว รอผสมพันธุ์ต่อ 555
เอาละซิโดนคำสั่งนี้เข้าไป แต่ก็คิดได้อยากรวดเร็วดี เป็นประโยคทีฟังแล้วแปลกๆ
ปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้เริ่มมา ส่วนนายเนก็เริ่มเก็บตัวอักษรแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะได้เก็บสาวอีกรึเปล่านะ 55
จอมเวทย์สาวน่าจะพึงพอใจในตัวนายเน ถึงกับมาหาตัวเป็นๆ เพื่อมอบความสาวให้กับนายเน สวรรค์เลย