" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.25 : คืนวันแต่งงาน ภายหลังเหตุการณ์ที่เกิดกับพิงค์ จนเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปร่วมปีกว่าโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรเกิดขึ้นกับผมอย่างที่ผมกังวล พิงค์ ที่หายเงียบไปเลยโดยไม่มีการติดต่อกับผมมาในเรื่องคลิปนั้นเช่นเดียวกับผมที่ก็ปล่อยผ่านและดำเนินชีวิตเรื่อยมาโดยไม่มีการติดต่อเธอไปเช่นกันตามคำแนะนำของพี่เหลียง นั้นจนมาถึงในวันนี้ ณ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเดินทางเข้าร่วมงาน ผู้คนต่างยืนจับกลุ่มกันคับคั่งบริเวณหน้าประตูทางเข้าห้องโถงเพื่อเขียนคำอวยพร และรอที่จะถ่ายภาพร่วมกับเจ้าภาพของงาน และผมผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวนั้นเอง ผมอยู่ในชุทสูทสีขาวที่ดูเรียบง่าย ในวัย 33 ปี ขณะที่ฝ่ายหญิงซึ่งยืนเคียงคู่กันนั้นคือ พี่มน ในวัย 35 ปี ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยสง่าจนขับให้ผู้สวมใส่ที่ผิวขาวอยู่แล้วยิ่งดูโดดเด่นออกมาเหนือหญิงสาวอื่นใดในงานที่จัดคืนนี้ ใช่แล้วความสัมพันธ์ของผมและพี่มน ก็เดินด้วยกันมาจนถึงวันนี้ในที่สุด การแต่งงานของเราสองคน
แต่แล้วความโดดเด่นนั้นก็เหมือนจะถูกสายตาจากหนึ่งในผู้เข้าร่วมงานมาดึงความสนใจไป เมื่อแอน เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน ที่อยู่ในชุดราตรีเดรสสายเดี่ยวสีครีมเข้มก้าวเดินเข้ามาหน้างานอย่างมั่นใจที่เผยเรือนร่างอวบอัดหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่จนดึงสายตาจากคนรอบข้างเธอมาตลอดที่เธอเดินผ่านมา สายตาของผู้เข้าร่วมงานต่างจับจ้องมองไปในทางเดียวกันราวกับเธอกลายเป็นนางเอกของงานในคืนนี้ไปกราย ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งผม ผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยังอดมองเนินหน้าอกขนาดมหึมาของ แอน นั้นเสียไม่ได้จนช่างภาพตากล้องต้องส่งเสียงเรียกเพื่อดึงสติของผมให้หันกลับมามองตรงหน้าเลนส์
"แอน ทางนี้จ้ะ" เจ้าสาวในงานเอ่ยเรียก แอน ที่กำลังเดินเข้ามา ให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
"ยินดีด้วยนะพี่มน ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดี เมื่อรุ่นพี่ที่สนิทของเธอที่เป็นหัวหน้าที่บริษัทกำลังจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา ก่อนจะหันมาเอ่ยกับผม
"พี่เติม ด้วยรักกันไปนาน ๆ นะระวังน้า พี่มน ดุนะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดีกับผม
"ขอบใจจ้ะแอน แล้วนี่เมธ ไม่มาเหรอ" พี่มน เอ่ยถามรุ่นน้องของเธอ
"ป่านนี้คงยังอยู่โคราชเลยมั้งพี่มน ขับส่งของยังไม่สร็จมั้งเนี่ย แอน เลยต้องมากับ นิด เลยเนี่ย ว่าแต่คืนนี้พี่มน สวยจังจ้ะ" แอน พูด ก่อนจะหันไปถามผม ที่เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ที่เหมือนตกอยู่ในผวังค์เมื่อ มี แอน มายืนตรงหน้าโดยสายตามองไปที่หน้าอกของแอน
"นี่คุณเติม เก็บอาการนิดนึง อายน้องมัน 5555 " พี่มน ผู้เป็นเจ้าสาวเอ็ดใส่ผมจนผมสะดุ้งและยิ้มหน้าเจื่อน แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะพวกเราก็ต่างแซวเล่นกันแนวทะลึ่งกันแบบนี้กันอยู่แล้วเวลามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน แล้วทั้งแอน พี่มน และผม ก็ต่างหัวเราะกันออกมา
.
.
.
"มา ๆ ถ่ายรูปกัน" แล้วทั้งสามคนก็ยืนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกการมาร่วมงาน
แอน เพื่อนรุ่นน้องของบริษัทใหม่ที่พี่มน ได้ย้ายมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกวิเคราะห์ตลาดในบริษัทเดียวกับแอน ที่เป็นลูกน้องในแผนกของพี่มน เมื่อครั้งมน ลาออกจากบริษัทมาทำตอนประมาณกว่าหนึ่งปีก่อน แอน สาวอวบอ้วนแต่มีทรวดทรงส่วนเว้าส่วนโค้งจนสะดุดตาคนทั่วๆไป ที่ใครๆเห็นต้องเหลียวหลังด้วยขนาดหน้าอกที่ใหญ่โตกว่าสาวๆรอบข้างน่าจะ 40 นิ้วได้ เอว 36 นิ้ว สะโพกดินระเบิดขนาด 48 นิ้ว ในส่วนสูง 169 ซม ไว้ผมยาวประบ่า ถามว่าที่ผมรู้สัดส่วนของ แอน ได้อย่างไรนั่นก็เพราะว่าพี่มน นั้นเคยซื้อชุดเซ็ทชุดชั้นใน Victoria's Secret ให้แอน เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอเมื่อหลายเดือนก่อน ผมเลยได้รู้เรื่องสัดส่วนนี้มา สำหรับผมกับแอน เรามีความสนิทสนมกันมากพอสมควรเลยอาจจะเพราะเธอเองก็มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเข้ากับคนง่ายแถมเธอยังสนิทสนมกับพี่มน มากทำให้ผมเองจึงสนิทสนมกับแอน ได้ไม่ยากนั่นเอง จนบางคนอาจคิดไม่ดีได้หากเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน
แล้วพิธีการต่างๆก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนเสร็จสิ้นลงในที่สุด แขกส่วนใหญ่กลับกันไปแล้ว ส่วนทีมงานที่รับจัดงานก็เริ่มทยอยเก็บของ เหลือเพียงแต่ญาติใกล้ชิดสนิทสนม และเพื่อนสนิทของพี่มน เพราะเธอมีเพื่อนมากกว่าผมหลายเท่าตัวนักที่กำลังคุยและพยายามให้พี่มน ดื่มฉลอง ตอนนี้พี่มน ได้กลายเป็นภรรยาของผม อย่างเป็นทางการแล้ว จะเหลือก็เพียงพิธีการส่งตัวเข้าห้องหอเท่านั้นเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าแต่สำหรับพวกเราสองคนคงไม่ใช่เรื่องสำคัญนักเพราะเราทั้งสองผ่านการส่งตัวกันและกันมานานแล้วนั่นเอง
"แม่ ฝากมน ด้วยนะลูก" คุณแม่ของมน พูดกับผมพร้อมกับลูบหลังของผมด้วยความเอ็นดู
"ครับ แม่"ผม เอ่ยตอบ
"แม่ขอให้หนูมีความสุขนะ มน แม่ฝากลูกดูแลเติม ด้วยนะมน แล้วก็ส่วนเรานะเติม ดูแลเอาใจใส่อย่าปล่อยปละละเลยมน เค้านะ" แม่ของผม เอ่ยพูดกับมนและหันมาพูดกับผม
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของทั้งผมและมน อวยพรให้กับผมกับมนจบแล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมกับพี่สาวของผมและเหล่าญาติๆ ก่อนจะหันมากำชับพวกเราว่าห้ามออกจากห้องจนกว่าจะเช้านะ
แล้วในที่สุดตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องหอแล้ว ขณะที่เรากำลังมาตรวจสอบกล่องใส่ซองช่วยงานและสมุดอวยพรกันอยู่นั้นผมก็ต้องรู้สึกประหลาดใจในสิ่งที่ผมเจอ ภายในสมุดอวยพรนั้นเมื่อหน้าหนึ่งนั้นมีข้อความจากแขกที่มาร่วมลงนั้นมีลายมือที่ผมรู้สึกคุ้นเคยดีเขียนข้อความอวยพรมาสั้นๆว่า
' โชคดีนะ รักกัน มีความสุขนะ จิวรา'
เป็นลายมือของพี่จิว ลายมือที่ผมคุ้นเคยมาตลอดหลายปีขณะตอนทำงานร่วมกัน ผมอดแปลกใจไม่ได้เธอมาได้อย่างไรถึงแม้มันจะไม่ยากเลยที่เธอจะรู้ได้จากคนรอบข้างของเธอเพราะบางคนเช่น พี่ต้อย ผมก็ส่งการ์ดเชิญไปให้แกหรือแม้แต่พี่เดือน หรือพี่ๆน้อง ที่ผมสนิททางฝ่ายบริการลูกค้าก็ทราบเรื่องการแต่งงานของผมกับพี่มน เช่นกัน แล้วจังหวะนั้นเองพี่มน ก็ร้องออกมา
"เติม ใครไม่รู้ใส่ซองมาตั้งหนึ่งหมื่นแน่ะ หน้าซองก็ไม่มีชื่อแขก"
ผมที่ได้ยินก็นึกถึงเมื่อครั้งอดีตขึ้นมาทันที
.
.
.
ขณะที่ผมและพี่จิว เราทั้งสองนั่งคุยสัพเพเหระไปเรื่อยกันอยู่บนโต๊ะทำงาน วันนั้นเป็นก่อนที่พี่จิวและผม เรายังไม่ได้พบเหตุการณ์ ของ พิงค์ ที่รีสอร์ทรายวันแห่งนั้น และเรื่องของผมกับมน ยังเป็นความลับกันอยู่มีเพียงพี่จิว เท่านั้นที่รู้สถานะของผมกับมน เพียงคนเดียวในบริษัท
"เติม เลือกไปสักคนเถอะ พี่เห็นแล้ววุ่นวาย" พี่จิว เอ่ยขึ้นมาเฉย ขณะก้มหน้ากำลังเซนต์เอกสาร
"เลือก อะไรพี่" ผมเอ่ยถามด้วยยังไม่ทันคิดอะไร
"ก็ยายนมใหญ่กับยายมน น่ะ เห็นแล้วขัดใจ" พี่จิว เอ่ยถึง พิงค์ ที่เธอเรียกว่ายายนมใหญ่ด้วยขนาดหน้าอกของพิงค์ ที่จะลอยเด่นกว่าอวัยวะส่วนอื่นทุกทีที่เธอมาหาผมที่ฝ่าย
"ขัดใจยังไงพี่ ผมงง" เอ่ยถามต่อ ถึงจะรู้อยู่ว่าเธอไม่ค่อยอินกับพิงค์ เท่าไหร่อยู่แล้ว
"ไม่รู้ซินะ กับยายนมใหญ่ พี่รู้สึกไม่ลงตัวกับเติม น่ะ ไม่รู้ฃิ มันอธิบายไม่ถูก" พี่จิว เอ่ยอธิบาย
"พิงค์ เค้าแบบนี้แหล่ะคนอื่นมองอาจคิดว่าเค้าหยิ่ง แต่จริงๆไม่นะ" ผมเอ่ยแก้ให้พิงค์ แฟนของผมในโลกแห่งความจริงในขณะนั้นแทน
"เอาเถอะๆ แล้วแต่เดิม แต่ถ้าเติมแต่งกับยายมนเมื่อไหร่ พี่ใส่ซองให้เลยหมื่นนึง บอกไว้เลย" พี่จิว เอ่ยออกมาเพราะถึงอย่างไรเธอก็รักและเอ็นดู มน มากกว่าพิงค์ อยู่แล้วจากความสนิทสนมและคุ้นเคยกันมากับ มน
"เวอร์ไปพี่หมื่นนึง" ผม เอ่ยพลางทำเสียงว่าไม่เชื่อที่เธอพูดมา
.
.
.
ความจำของผมเมื่อครั้งนั้นผุดขึ้นมาจังหวะเดียวกันที่ มน ก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ซองนี้ ก็ตั้งหมื่นแน่ะ ใครน้า" แล้วเธอก็พลิกหน้าซองขึ้นมามันเขียนว่า
'เติม น้องรัก พี่เหลียง'
"ใครอ่ะเติม พี่เหลียง" มน เอ่ยถาม
ผมที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งเพราะผมไม่ได้แจกซองแต่งงานให้แก เพียงแต่คุยบอกกันผ่านไลน์เท่านั้น ผมไม่คิดว่าแกจะมางานด้วยซ้ำ พลางคิดในใจ
'แล้วผมจะโดนข้อหาฟอกเงินไหมเนี่ย' แล้วผมก็เอ่ยตอบมนไป
"พี่คนรู้จักที่เป็นตำรวจของเติมเองแหล่ะ"
แล้วผมก็หันมาช่วย มน เปิดซองเงินช่วยด้วยกันภายในกล่องรูปหัวใจนั้นมีเงินในซองตั้งแต่ 500-5,000 บาทเป็นส่วนใหญ่ตามระดับความสัมพันธ์ จะมีที่มากกว่านั้นก็จะเป็นเฉพาะญาติๆ ของผมและมน เท่านั้นที่จะให้ระดับหมื่นหรือแสน อย่างน้าหรืออาของผมและมนก็จะใส่ขั้นต่ำมาคนล่ะหนึ่งหมื่นบาท กว่าพวกเราสองคนจะจัดการเรื่องนี้เสร็จก็เกือบเที่ยงคืน เงินช่วยที่เป็นเงินสดรวมแล้วกว่าสามแสนกว่าบาท ไม่รวมพวกเช็คเงินสดหรือแคชเชียร์เช็คอีกหลายแสนบาทอีกจำนวนหนึ่ง สำหรับงานที่ผมจัดที่มีขนาดไม่ใหญ่นักกับซองที่แจกไปกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบซอง
หลังจบภารกิจทุกอย่างผมก็มานั่งทีโซฟาภายในห้องหอ เอ่ยกับ มน ขึ้นมา
"วันนี้มน สวยมากเลยรู้ตัวไหม" สายตาของผมจ้องมองที่ใบหน้าของ มน อย่างไม่คลาดสายตา
"ขอบคุณค่ะคุณสามี" พี่มน ตอบแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม
"หรือว่าเป็นเพราะชุดเจ้าสาวนะ" ผม แกล้งเอ่ยแซวพี่มน ที่ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไปสถานะอย่างเป็นทางการของเธอจะไม่ใช่รุ่นพี่ของผมอีกต่อไป ผมที่เกิดความรู้สึกอยากจะกลืนกินเธอคนนี้ไปทั้งตัวเสียให้ได้ แม้ว่าเราจะเคยมีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่ทำไมคืนนี้ผมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นกว่าปกติก็ไม่รู้
"ชะ...ใช่ซิ เป็นเพราะชุด แหล่ะมน ว่า" พี่มน ตอบกึ่งประชด
"ถ้างั้นก็ถอดชุดออกสิ เดี๋ยวเติม จะได้เทียบดู 555" ผมเอ่ยแซวพี่มนต่อ
"บ้า" พี่มน ตอบมาสั้นๆ
ผมส่งสายตาหื่นให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าในอีกไม่นานเธอกำลังจะโดนผมจะเชยชมไปทั้งตัว เมื่อผมอ้าแขนเพื่อกางกอดเจ้าสาวของผม
"เดี๋ยวก่อน เติม ขอมน ล้างเครื่องสำอางค์ออกก่อนค่ะ" พี่มนตอบสั้นๆ
แล้วเธอเดินตรงไปยังห้องน้ำ ตอนนี้ภายในห้องน้ำพี่มน ที่กำลังคิดถึงว่าอีกไม่กี่นาที ผมกำลังจะเข้ามาทำหน้าที่เจ้าบ่าวให้สมบูรณ์แบบอย่างเป็นทางถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนตัวเธอเองก็ต้องทำหน้าที่เจ้าสาวด้วยเช่นกัน เธออดคิดถึงเรื่องราวตลอด 4 ปีมานี้ไม่ได้ว่าเธอถ้าวันนั้นวันที่เติม เอ่ยชวนเธอไปค้างที่ปากช่อง ถ้าเธอไม่ตัดสินใจแบบนั้นไปเธอก็คงไม่มีวันนี้เกิดขึ้น แล้วเธอก็มีรอยยิ้มออกมาพลางมีความคิดในหัวออกมา ' เติม มน รักเติม เหลือเกินนะ รู้ไหม' เธอคิดในใจ
"มน แม่มน โทรมา" ผม เอ่ยพลางเปิดแง้มประตูห้องน้ำแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่มน
"ค่ะแม่ ว่ายังไงคะ" มน เอ่ย
"โทษทีนะ มน ที่แม่โทรมารบกวน เติม เค้าจะว่าแม่ไหมเนี่ย โทรมาแบบนี้" แม่ของพี่มน เอ่ยด้วยความที่ลูกเขยจะต่อว่าเธอว่ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ มน เข้าห้องน้ำอยู่ ว่าแต่มีอะไรคะ" พี่มน เอ่ย
"ก็คือพรุ่งนี้ น้าตุ้ม แกจะบินกลับเชียงใหม่ตอนบ่ายเลย ก็เลยอยากเจอลูกน่ะเห็นว่าจะมีอะไรให้ แม่ถามว่าอะไรก็ไม่บอก" แม่ของพี่มน พูด
"อ๋อ ได้ค่ะ มน สายๆ มน ไปหาน้าตุ้ม เอง"
พี่มน เอ่ย ก่อนจะวางสายไป พี่มน ที่เกิดเปลี่ยนใจเธอก็ เอ่ยขึ้น
"เติม มน ขออาบน้ำก่อนแล้วกันนะ "
"อืม ตามใจแล้วกันงั้น เติม วางชุดนอน มน ไว้ให้หน้าห้องน้ำนะ" ผม เอ่ยบอก พี่มน ไป
"ขอบคุณค่ะ คุณสามีที่รัก" พี่มน เอ่ยแล้วหันมาเช็ดเครื่องสำอางค์จากใบหน้าของเธอออกต่อ จนผ่านไปเกือบห้านาที
พี่มน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มาถอดชุดเจ้าสาวที่เธอสวมอยู่ออกแล้วไปหยิบชุดนอนที่ผมเตรียมไว้ให้ ที่เป็นชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว เห็นอย่างนั้นเธอก็ถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ว่าต่อไปนี้เธอคงต้องใส่อะไรอย่างนี้ตลอดไปแล้วซินะเวลานอน สมัยอยู่ที่คอนโดเธอมักจะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นนอนเท่านั้น จะมีแต่ตอนที่ เติม มาค้างด้วยเธอถึงจะใส่อะไรแบบนี้ แล้ว มน ก็ถือเดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที พี่มน ก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว ตามที่สามีเตรียมไว้ให้เธอ ภายใต้ชุดนอนนั้นเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในไว้ภายในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างจนหัวถันบนยอดทรวงอกทั้งสองดันผ้าจนนูนขึ้นมาชัดเจน แต่พอเธอก้าวเดินออกมาจากห้องนี้ภาพที่เธอเห็นก็ราวกับช็อตฟีล เมื่อเห็นเจ้าบ่าวนอนหลับกรนออกมาเบาๆบนเตียงซะอย่างนั้นโดยยังคงอยู่ในชุดเจ้าบ่าวอยู่แบบนั้น
พี่มน ก้าวขึ้นไปบนเตียง ก้มลงหาเจ้าบ่าวของเธอ แล้วเอ่ยอย่างน่าเอ็นดู
"ก๊อก ก๊อก คุณสามีคะ มานอนอะไรคะ มน อาบน้ำเสร็จแล้วนะ"
ผมที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแวบแรกที่ผมเห็น มน ในชุดนอนซีทรู เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ทำเอาความต้องการในตัวของผมมันพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ผมขยับร่างขึ้นซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายที่หอมละมุนอย่างชื่นใจ
"หอมจัง" ผมเอ่ยเสียงกระเส่า มือของผมก็เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปทั่วร่างของพี่มน
"ไปอาบน้ำก่อนเถอะเติม" พี่มน เอ่ยบอกขณะที่ผมก็ยังคงรุกเร้าลูบไล้ซุกไซร้ไม่หยุด
"เอาไว้ เติม ค่อยอาบทีเดียว ดีกว่าไหม" ผม เอ่ย ก่อนก็จับร่างของพี่มน หมุนตัวมาสบตากัน ก่อนจะจับร่างวางลงบนเตียง จัดการเปลื้องผ้าตัวเองออกจนเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว ส่วนท่อนลำนั้นก็แข็งตัวพร้อมเต็มที่แล้ว
"อ๊ะๆ อ่า เติม"
พี่มน ร้องออกมาพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ตัวสั่นเทา เมื่อโดนนิ้วของผมสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธอทันที และไม่ใช่แค่นั้นหน้าอกหน้าใจที่มีหัวนมของเธอนูนดันชุดนอนนั้น ก็ถูกลิ้นของผมเลียไปมาวนอยู่ภายนอกไม่หยุด ทำเอาพี่มน ต้องแอ่นหน้าอกขึ้นรับ หลับตาพริ้ม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน
"คราวนี้เติม เอาจริงแล้วนะ" เสียงผมเอ่ยขณะจ้องมองใบหน้าขาวๆของพี่มน เธอเม้มปากเอาไว้ราวกับเพื่อเตรียมรับมือกับกามกิจในช่วงต่อไปที่กำลังจะถาโถมเข้ามา
"อ๊ะ... อื้อออ" เมื่อพี่มน ที่ส่งเสียงร้องออกมา ผมก็ดูดกลืนเสียงพวกนั้นด้วยการประกบปาก เข้าจูบอย่างดูดดื่ม ขณะส่งท่อนลำเข้าไปในร่องสวาทของ เธอจนสุด แล้วแช่เอาไว้ ความคับแน่นในแบบที่คุ้นเคยในตอนนี้ทำให้เธอต้องหาที่ลงด้วยการเอาเล็บจิกลงบนที่นอนจนผ้าปูที่นอนแทบขาดแล้วผมก็เริ่มขยับบั้นเอวซอยกระแทกเข้าไปใส่ร่องสวาทของ มน ให้แรงและเร็วยิ่งขึ้น ให้สมกับความต้องการของผมและเพื่อตอบสนองความเร่าร้อน และความต้องการของพี่มน ในตลอดค่ำคืนนี้ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนสถานะจากพี่มน มาเป็น มน ภรรยาของผมตามกฎหมายในวันรุ่งขึ้น
.
.
.
11.07 น.
"กริ้งๆๆ..."
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของ มน ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ เรียนสายใครคะ ตอนนี้คุณนฤมล ไม่อยู่ค่ะ" แอน รับสายโทรศัพท์แทนหัวหน้าของเธอ
"อ้าว แอน เหรอ พี่เติม เอง" ผม เอ่ยทัก
"อ้าว พี่เติม หรือค่า ตอนนี้พี่มน ติดประชุมน่ะพี่" แอน บอกสาเหตุให้ผมทราบ
"อ๋อ มิน่าพี่โทรไปเห็นเค้าไม่รับสาย เลยเป็นห่วง มน คงปิดเสียงมั้ง" ผม เอ่ย
"แหมหวานจังนะคะคุณพี่เติม น้องแอน ล่ะอิจฉาพี่มน จัง" แอน เอ่ยแซวก่อนจะเอ่ยต่อ
"คงงั้นแหล่ะพี่ พี่มน แกคงปิดเสียงมือถือไว้ ว่าแต่มีอะไรด่วนไหมพี่ แอน จะได้ให้น้องที่แผนกเข้าไปบอกแก" แอน เอ่ยขันอาสาจะช่วยเหลือให้ทันที
"ไม่ๆ ไม่มีอะไร ไว้พี่โทรมาใหม่ก็ได้" ผมเอ่ย
"ค่ะ พี่" แอน เอ่ย
"งั้นพี่รบกวนแอน แค่นี้แล้วกัน" ผม ตอบเธอไป
"ค่ะพี่ มีอะไรให้แอน ช่วยก็บอกแล้วกันค่ะ สวัสดีคะ" แอน เอ่ยแล้ววางสายไป
.
.
.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
น้องแอนมาแล้ว
ต้องเจอน้องแอนละมั้ง
แปลกๆน้าหลังแต่งงาน จะเกิดอะไรขึ้น
น้องเติมแต่งงานแล้ว
ในที่สุดก็มาลงเอยกับมนจนได้ ว่าแต่ แต่งงานแล้ว อย่าไปเถลไถลมาก มันไม่ดีแล้ว
ขอบคุณครับ
จะจริงจังแล้วเหรอ
ทำไมรู้สึกแปลกๆ มนกับน้า
เติมแต่งงานกับมนคาดว่านอกจากเริ่มต้นชีวิตคู่แล้วอาจมี"ชะตาสวาท"กับสาวอื่นเช่นแอนอีกหรือเปล่า
แอนอย่าเล่นกับเติม เดวมีเสียวนะ
น้องแอนโดนแน่
เหมือนมนมีอะไรแปลกๆ
จะเกิดอะไรขึ้นกับมนอีกนะ
ชื่อเรื่องชะตาสวาท โชคชะตาก็พามาเจอน้องแอนอีกจนได้
เติมอย่าเจ้าชู้เลย
เติมเราแต่งงานแล้วน่ะ
แอน รุ่นน้องต้องจัด
เนื้อเรื่องสนุกมากครับ
น้องแอนคือภาคต่อไปแน่เลย
เหยื่อรายใหม่
นายเติมจะไปต่อหรือพอแค่นี้ จะมีหีใหม่มาให้เย็ดอีกไหม
ไซด์ใหญ่แบบนี้ ไม่น่าจะรอด ว่าแต่จะเป็น ๑ ต่อ ๑ หรือ ๒ ต่อ ๑ เท่านั้น
จะได้เก็บน้องแอนอีกคนแน่ๆ
น้องแอนทรงโตน่าจริงๆ
อ้าว พระเอกแต่งงานแล้วหนังก็จบละสิ
น้องแอนนมใหญ่ เติมชอบ
มีอะไรแน่เลย มันผิดปกติอยู่นะ
จะมีเย็ดใครเพิ่มป่าว
อยากให้แอนช่วยหน่อย
จะทิ้งลาย หรือจะทิ้งบอมกับน้องแอน
แอน แอ่น แอ้นนนนนนน
ถ้าติดต่อไม่ได้บ่อยๆก็มีให้คิดบ้างละ
แอนมีส่วนร่วมแน่
แอนมีความเสี่ยงและ
มนกับน้ามีธุระอะไรกัน
น้องแอนนี่คงเป็นสาวคนต่อไปของเติม อยากให้พี่จิวรีเทิร์นจังครับ
แต่งงานเฉยเลย
ชีวิตหลังแต่งงาน มันอาจจะไม่เหมือนที่คิด นายเติมต้องปรับตัวนะ
แอนบอกนำ จะช่วยให้บอก ชี้นำเติมหรือป่าว
แต่งงานแล้ว ต้องระวังตัวมากขึ้น
น้องแอนโดนแน่นอน
::HeyHey:: น้องแอนสักหนึ่งที
อ้างจาก: oraphe เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 03:45:08 หลังเที่ยงแต่งงานเฉยเลย
เค้าแอบคบๆกันมาตั้งกี่ปีแล้วว่าไป ::Thinking::
น้องแอนโดนคิวต่อไป
คงไม่มีอะไรปิดบังกันแล้วนะหลังแต่งงาน กลัวจัง
อ้างจาก: zero008 เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 03:07:13 หลังเที่ยงมนกับน้ามีธุระอะไรกัน
ต้องลองติดตามกันต่อครับ มีเฉลยแน่นอนครับ ::Thankyou::
แต่งงานแล้ว คราวนี้จะหลบเมียมีสาวอื่นได้อีกมั้ย
น้องเมียต้องค่อยแอบกินเดี๋ยวเมียรู้จะยุ่ง
สงสัยต้องให้แอนช่วย
ดูท่าได้เสียบแอนแน่ๆแล้วน่าจะเสียบพิงค์ต่อนะเอาให้ท้องลูก
แต่งงานแล้ว เลิกเจ้าชู้ไหม น้องแอนรายต่อไปหรือ
จะเกิดอะไรขึ้นกับเติมอีก รึว่ามาเต็ม
ไม่พ้นน้องแอนต้องมาเอี่ยวอีกคนแล้ว
สัดส่วนอ้วนไปนะ
น้องแอนจะเป็นนางเอกคนใหม่ป่าว
หักมุมอีกมั้ย
ชะตาเริ่มทำงาน
น้องแอนจะรอดมั้ยน่ะ
อ้าวสุดท้ายก็ได้แต่งงานกับพี่มน
น้องแอยมาเติมให้เติมหารือเปล่า
จะมีอะไรมาแทรกกลางอีกไหมหนา
น้องแอนมาแล้ววววว
ยินดีด้วย ในที่สุดก็ลงเอยสักที
แต่งงานแล้ว หวังว่าจะครองรักได้ยืนยาวกับภรรยาคนเดียว
เติมแต่งงานแล้วเหมือนจะจบ แต่จะกลายเป็นจุดเริ่มต้นกับแอนมั้ย
น้ามีอะไรให้นะ
เจ้าชู้อีกแล้วนะ
ชะตาสวาทของน้องแอนคงได้พังแน่ ::YarKK::
น้องแอนดูท่าจะเด็ดนะเนี่ย ซักหน่อนดีมั้ย
ความอยากรู้ว่าเติมกับแอน จะได้กันไหมต้อนนี้คงน้อย กว่าน้า มี่ให้แม่มนโทรมาให้ไปเอาของ ก็เพราะ วันรึ่งขึ้นต้องไปเอาของ แต่ทำไมเตืมโทรไปที่ บ.แล้วแอนรับ บอกไปประชุม ก็ในเมื่อรับปากแม่จะไปเอาของ น่าสงสัย
Editโดนสับขาหลอก ซะงั้น น้าตุ้มกับมน โดนยกหาย แต่ สร้าง มนกับดิวแทน ส่วนแอนคือ รายต่อไปมั้ง กัยของนายชั่วยุญเติม
มลมีความลับกับน้า เติมจ้องฟันแอน สนุกครับ
แต่งงานปุ๊บก็เอาเลยนะเติม
แต่งงานแล้วจะถอดเขี้ยวเล็บไหมนะ
ติดตามอ่านเรื่องนี้อยู่เรื่อยๆ ชอบแนวออฟฟิต ดูเนื้อเรื่องจริงดี
ลูกน้องเมียก็ไม่เว้นเลยนะ
แต่งงานกันแล้ว จะไปถึงไหนน
น้องแอนจะทำไรพี่เติมไหม?
อย่าถามแบบนี้มันชี้ช่องให้โจร
ต้องมีอะไรแปลกๆกะชะตาสวาทหลังงานแต่งของเติมเป็นแน่แท้
ชอบ
ชอบุ
ติดประชุมจริงๆนะเรอ
แต่งแล้ว เพลาๆสาวคนอื่นดีกว่านะ
Byแอนนี่น่าสนใจดี แต่ใกล้ตัวเกินไปนิด
เก็บน้องแอนอีกคน สัดส่วนบาดใจเกิน
อ้างจาก: 1819 เมื่อ พฤษภาคม 06, 2024, 12:25:31 ก่อนเที่ยงความอยากรู้ว่าเติมกับแอน จะได้กันไหมต้อนนี้คงน้อย กว่าน้า มี่ให้แม่มนโทรมาให้ไปเอาของ ก็เพราะ วันรึ่งขึ้นต้องไปเอาของ แต่ทำไมเตืมโทรไปที่ บ.แล้วแอนรับ บอกไปประชุม ก็ในเมื่อรับปากแม่จะไปเอาของ น่าสงสัย
Editโดนสับขาหลอก ซะงั้น น้าตุ้มกับมน โดนยกหาย แต่ สร้าง มนกับดิวแทน ส่วนแอนคือ รายต่อไปมั้ง กัยของนายชั่วยุญเติม
ฉบับที่ลงใน xonly ให้อ่านกันเป็นฉบับ CUT edition ครับ ส่วนฉบับ Uncut มีลิงค์ให้ตามกันไปอ่านอยู่ถ้าสนใจแบบเต็มๆครับ ::Thankyou::
ในที่สุดก็มาลงเอยกับมน
น้องแอน ต้องเจอกันแล้ว
น้องแอนรายต่อไป ไม่น่ารอด
แอนต่อไป
แอนช่วยมาเป็นเมียพี่..ได้ไหม
เติม แต่งงานซะงั้น
สงสารน้องมนจังแค่นิ้วก็สั้นแล้ว ::Me?:: ::Thankyou::
ลุ้นน้องแอน
อ้างจาก: bigaud เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 07:32:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.25 : คืนวันแต่งงาน
ภายหลังเหตุการณ์ที่เกิดกับพิงค์ จนเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปร่วมปีกว่าโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรเกิดขึ้นกับผมอย่างที่ผมกังวล พิงค์ ที่หายเงียบไปเลยโดยไม่มีการติดต่อกับผมมาในเรื่องคลิปนั้นเช่นเดียวกับผมที่ก็ปล่อยผ่านและดำเนินชีวิตเรื่อยมาโดยไม่มีการติดต่อเธอไปเช่นกันตามคำแนะนำของพี่เหลียง นั้นจนมาถึงในวันนี้ ณ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเดินทางเข้าร่วมงาน ผู้คนต่างยืนจับกลุ่มกันคับคั่งบริเวณหน้าประตูทางเข้าห้องโถงเพื่อเขียนคำอวยพร และรอที่จะถ่ายภาพร่วมกับเจ้าภาพของงาน และผมผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวนั้นเอง ผมอยู่ในชุทสูทสีขาวที่ดูเรียบง่าย ในวัย 33 ปี ขณะที่ฝ่ายหญิงซึ่งยืนเคียงคู่กันนั้นคือ พี่มน ในวัย 35 ปี ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยสง่าจนขับให้ผู้สวมใส่ที่ผิวขาวอยู่แล้วยิ่งดูโดดเด่นออกมาเหนือหญิงสาวอื่นใดในงานที่จัดคืนนี้ ใช่แล้วความสัมพันธ์ของผมและพี่มน ก็เดินด้วยกันมาจนถึงวันนี้ในที่สุด การแต่งงานของเราสองคน
แต่แล้วความโดดเด่นนั้นก็เหมือนจะถูกสายตาจากหนึ่งในผู้เข้าร่วมงานมาดึงความสนใจไป เมื่อแอน เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน ที่อยู่ในชุดราตรีเดรสสายเดี่ยวสีครีมเข้มก้าวเดินเข้ามาหน้างานอย่างมั่นใจที่เผยเรือนร่างอวบอัดหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่จนดึงสายตาจากคนรอบข้างเธอมาตลอดที่เธอเดินผ่านมา สายตาของผู้เข้าร่วมงานต่างจับจ้องมองไปในทางเดียวกันราวกับเธอกลายเป็นนางเอกของงานในคืนนี้ไปกราย ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งผม ผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยังอดมองเนินหน้าอกขนาดมหึมาของ แอน นั้นเสียไม่ได้จนช่างภาพตากล้องต้องส่งเสียงเรียกเพื่อดึงสติของผมให้หันกลับมามองตรงหน้าเลนส์
"แอน ทางนี้จ้ะ" เจ้าสาวในงานเอ่ยเรียก แอน ที่กำลังเดินเข้ามา ให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
"ยินดีด้วยนะพี่มน ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดี เมื่อรุ่นพี่ที่สนิทของเธอที่เป็นหัวหน้าที่บริษัทกำลังจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา ก่อนจะหันมาเอ่ยกับผม
"พี่เติม ด้วยรักกันไปนาน ๆ นะระวังน้า พี่มน ดุนะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดีกับผม
"ขอบใจจ้ะแอน แล้วนี่เมธ ไม่มาเหรอ" พี่มน เอ่ยถามรุ่นน้องของเธอ
"ป่านนี้คงยังอยู่โคราชเลยมั้งพี่มน ขับส่งของยังไม่สร็จมั้งเนี่ย แอน เลยต้องมากับ นิด เลยเนี่ย ว่าแต่คืนนี้พี่มน สวยจังจ้ะ" แอน พูด ก่อนจะหันไปถามผม ที่เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ที่เหมือนตกอยู่ในผวังค์เมื่อ มี แอน มายืนตรงหน้าโดยสายตามองไปที่หน้าอกของแอน
"นี่คุณเติม เก็บอาการนิดนึง อายน้องมัน 5555 " พี่มน ผู้เป็นเจ้าสาวเอ็ดใส่ผมจนผมสะดุ้งและยิ้มหน้าเจื่อน แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะพวกเราก็ต่างแซวเล่นกันแนวทะลึ่งกันแบบนี้กันอยู่แล้วเวลามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน แล้วทั้งแอน พี่มน และผม ก็ต่างหัวเราะกันออกมา
.
.
.
"มา ๆ ถ่ายรูปกัน" แล้วทั้งสามคนก็ยืนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกการมาร่วมงาน
แอน เพื่อนรุ่นน้องของบริษัทใหม่ที่พี่มน ได้ย้ายมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกวิเคราะห์ตลาดในบริษัทเดียวกับแอน ที่เป็นลูกน้องในแผนกของพี่มน เมื่อครั้งมน ลาออกจากบริษัทมาทำตอนประมาณกว่าหนึ่งปีก่อน แอน สาวอวบอ้วนแต่มีทรวดทรงส่วนเว้าส่วนโค้งจนสะดุดตาคนทั่วๆไป ที่ใครๆเห็นต้องเหลียวหลังด้วยขนาดหน้าอกที่ใหญ่โตกว่าสาวๆรอบข้างน่าจะ 40 นิ้วได้ เอว 36 นิ้ว สะโพกดินระเบิดขนาด 48 นิ้ว ในส่วนสูง 169 ซม ไว้ผมยาวประบ่า ถามว่าที่ผมรู้สัดส่วนของ แอน ได้อย่างไรนั่นก็เพราะว่าพี่มน นั้นเคยซื้อชุดเซ็ทชุดชั้นใน Victoria's Secret ให้แอน เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอเมื่อหลายเดือนก่อน ผมเลยได้รู้เรื่องสัดส่วนนี้มา สำหรับผมกับแอน เรามีความสนิทสนมกันมากพอสมควรเลยอาจจะเพราะเธอเองก็มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเข้ากับคนง่ายแถมเธอยังสนิทสนมกับพี่มน มากทำให้ผมเองจึงสนิทสนมกับแอน ได้ไม่ยากนั่นเอง จนบางคนอาจคิดไม่ดีได้หากเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน
แล้วพิธีการต่างๆก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนเสร็จสิ้นลงในที่สุด แขกส่วนใหญ่กลับกันไปแล้ว ส่วนทีมงานที่รับจัดงานก็เริ่มทยอยเก็บของ เหลือเพียงแต่ญาติใกล้ชิดสนิทสนม และเพื่อนสนิทของพี่มน เพราะเธอมีเพื่อนมากกว่าผมหลายเท่าตัวนักที่กำลังคุยและพยายามให้พี่มน ดื่มฉลอง ตอนนี้พี่มน ได้กลายเป็นภรรยาของผม อย่างเป็นทางการแล้ว จะเหลือก็เพียงพิธีการส่งตัวเข้าห้องหอเท่านั้นเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าแต่สำหรับพวกเราสองคนคงไม่ใช่เรื่องสำคัญนักเพราะเราทั้งสองผ่านการส่งตัวกันและกันมานานแล้วนั่นเอง
"แม่ ฝากมน ด้วยนะลูก" คุณแม่ของมน พูดกับผมพร้อมกับลูบหลังของผมด้วยความเอ็นดู
"ครับ แม่"ผม เอ่ยตอบ
"แม่ขอให้หนูมีความสุขนะ มน แม่ฝากลูกดูแลเติม ด้วยนะมน แล้วก็ส่วนเรานะเติม ดูแลเอาใจใส่อย่าปล่อยปละละเลยมน เค้านะ" แม่ของผม เอ่ยพูดกับมนและหันมาพูดกับผม
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของทั้งผมและมน อวยพรให้กับผมกับมนจบแล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมกับพี่สาวของผมและเหล่าญาติๆ ก่อนจะหันมากำชับพวกเราว่าห้ามออกจากห้องจนกว่าจะเช้านะ
แล้วในที่สุดตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องหอแล้ว ขณะที่เรากำลังมาตรวจสอบกล่องใส่ซองช่วยงานและสมุดอวยพรกันอยู่นั้นผมก็ต้องรู้สึกประหลาดใจในสิ่งที่ผมเจอ ภายในสมุดอวยพรนั้นเมื่อหน้าหนึ่งนั้นมีข้อความจากแขกที่มาร่วมลงนั้นมีลายมือที่ผมรู้สึกคุ้นเคยดีเขียนข้อความอวยพรมาสั้นๆว่า
' โชคดีนะ รักกัน มีความสุขนะ จิวรา'
เป็นลายมือของพี่จิว ลายมือที่ผมคุ้นเคยมาตลอดหลายปีขณะตอนทำงานร่วมกัน ผมอดแปลกใจไม่ได้เธอมาได้อย่างไรถึงแม้มันจะไม่ยากเลยที่เธอจะรู้ได้จากคนรอบข้างของเธอเพราะบางคนเช่น พี่ต้อย ผมก็ส่งการ์ดเชิญไปให้แกหรือแม้แต่พี่เดือน หรือพี่ๆน้อง ที่ผมสนิททางฝ่ายบริการลูกค้าก็ทราบเรื่องการแต่งงานของผมกับพี่มน เช่นกัน แล้วจังหวะนั้นเองพี่มน ก็ร้องออกมา
"เติม ใครไม่รู้ใส่ซองมาตั้งหนึ่งหมื่นแน่ะ หน้าซองก็ไม่มีชื่อแขก"
ผมที่ได้ยินก็นึกถึงเมื่อครั้งอดีตขึ้นมาทันที
.
.
.
ขณะที่ผมและพี่จิว เราทั้งสองนั่งคุยสัพเพเหระไปเรื่อยกันอยู่บนโต๊ะทำงาน วันนั้นเป็นก่อนที่พี่จิวและผม เรายังไม่ได้พบเหตุการณ์ ของ พิงค์ ที่รีสอร์ทรายวันแห่งนั้น และเรื่องของผมกับมน ยังเป็นความลับกันอยู่มีเพียงพี่จิว เท่านั้นที่รู้สถานะของผมกับมน เพียงคนเดียวในบริษัท
"เติม เลือกไปสักคนเถอะ พี่เห็นแล้ววุ่นวาย" พี่จิว เอ่ยขึ้นมาเฉย ขณะก้มหน้ากำลังเซนต์เอกสาร
"เลือก อะไรพี่" ผมเอ่ยถามด้วยยังไม่ทันคิดอะไร
"ก็ยายนมใหญ่กับยายมน น่ะ เห็นแล้วขัดใจ" พี่จิว เอ่ยถึง พิงค์ ที่เธอเรียกว่ายายนมใหญ่ด้วยขนาดหน้าอกของพิงค์ ที่จะลอยเด่นกว่าอวัยวะส่วนอื่นทุกทีที่เธอมาหาผมที่ฝ่าย
"ขัดใจยังไงพี่ ผมงง" เอ่ยถามต่อ ถึงจะรู้อยู่ว่าเธอไม่ค่อยอินกับพิงค์ เท่าไหร่อยู่แล้ว
"ไม่รู้ซินะ กับยายนมใหญ่ พี่รู้สึกไม่ลงตัวกับเติม น่ะ ไม่รู้ฃิ มันอธิบายไม่ถูก" พี่จิว เอ่ยอธิบาย
"พิงค์ เค้าแบบนี้แหล่ะคนอื่นมองอาจคิดว่าเค้าหยิ่ง แต่จริงๆไม่นะ" ผมเอ่ยแก้ให้พิงค์ แฟนของผมในโลกแห่งความจริงในขณะนั้นแทน
"เอาเถอะๆ แล้วแต่เดิม แต่ถ้าเติมแต่งกับยายมนเมื่อไหร่ พี่ใส่ซองให้เลยหมื่นนึง บอกไว้เลย" พี่จิว เอ่ยออกมาเพราะถึงอย่างไรเธอก็รักและเอ็นดู มน มากกว่าพิงค์ อยู่แล้วจากความสนิทสนมและคุ้นเคยกันมากับ มน
"เวอร์ไปพี่หมื่นนึง" ผม เอ่ยพลางทำเสียงว่าไม่เชื่อที่เธอพูดมา
.
.
.
ความจำของผมเมื่อครั้งนั้นผุดขึ้นมาจังหวะเดียวกันที่ มน ก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ซองนี้ ก็ตั้งหมื่นแน่ะ ใครน้า" แล้วเธอก็พลิกหน้าซองขึ้นมามันเขียนว่า
'เติม น้องรัก พี่เหลียง'
"ใครอ่ะเติม พี่เหลียง" มน เอ่ยถาม
ผมที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งเพราะผมไม่ได้แจกซองแต่งงานให้แก เพียงแต่คุยบอกกันผ่านไลน์เท่านั้น ผมไม่คิดว่าแกจะมางานด้วยซ้ำ พลางคิดในใจ
'แล้วผมจะโดนข้อหาฟอกเงินไหมเนี่ย' แล้วผมก็เอ่ยตอบมนไป
"พี่คนรู้จักที่เป็นตำรวจของเติมเองแหล่ะ"
แล้วผมก็หันมาช่วย มน เปิดซองเงินช่วยด้วยกันภายในกล่องรูปหัวใจนั้นมีเงินในซองตั้งแต่ 500-5,000 บาทเป็นส่วนใหญ่ตามระดับความสัมพันธ์ จะมีที่มากกว่านั้นก็จะเป็นเฉพาะญาติๆ ของผมและมน เท่านั้นที่จะให้ระดับหมื่นหรือแสน อย่างน้าหรืออาของผมและมนก็จะใส่ขั้นต่ำมาคนล่ะหนึ่งหมื่นบาท กว่าพวกเราสองคนจะจัดการเรื่องนี้เสร็จก็เกือบเที่ยงคืน เงินช่วยที่เป็นเงินสดรวมแล้วกว่าสามแสนกว่าบาท ไม่รวมพวกเช็คเงินสดหรือแคชเชียร์เช็คอีกหลายแสนบาทอีกจำนวนหนึ่ง สำหรับงานที่ผมจัดที่มีขนาดไม่ใหญ่นักกับซองที่แจกไปกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบซอง
หลังจบภารกิจทุกอย่างผมก็มานั่งทีโซฟาภายในห้องหอ เอ่ยกับ มน ขึ้นมา
"วันนี้มน สวยมากเลยรู้ตัวไหม" สายตาของผมจ้องมองที่ใบหน้าของ มน อย่างไม่คลาดสายตา
"ขอบคุณค่ะคุณสามี" พี่มน ตอบแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม
"หรือว่าเป็นเพราะชุดเจ้าสาวนะ" ผม แกล้งเอ่ยแซวพี่มน ที่ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไปสถานะอย่างเป็นทางการของเธอจะไม่ใช่รุ่นพี่ของผมอีกต่อไป ผมที่เกิดความรู้สึกอยากจะกลืนกินเธอคนนี้ไปทั้งตัวเสียให้ได้ แม้ว่าเราจะเคยมีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่ทำไมคืนนี้ผมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นกว่าปกติก็ไม่รู้
"ชะ...ใช่ซิ เป็นเพราะชุด แหล่ะมน ว่า" พี่มน ตอบกึ่งประชด
"ถ้างั้นก็ถอดชุดออกสิ เดี๋ยวเติม จะได้เทียบดู 555" ผมเอ่ยแซวพี่มนต่อ
"บ้า" พี่มน ตอบมาสั้นๆ
ผมส่งสายตาหื่นให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าในอีกไม่นานเธอกำลังจะโดนผมจะเชยชมไปทั้งตัว เมื่อผมอ้าแขนเพื่อกางกอดเจ้าสาวของผม
"เดี๋ยวก่อน เติม ขอมน ล้างเครื่องสำอางค์ออกก่อนค่ะ" พี่มนตอบสั้นๆ
แล้วเธอเดินตรงไปยังห้องน้ำ ตอนนี้ภายในห้องน้ำพี่มน ที่กำลังคิดถึงว่าอีกไม่กี่นาที ผมกำลังจะเข้ามาทำหน้าที่เจ้าบ่าวให้สมบูรณ์แบบอย่างเป็นทางถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนตัวเธอเองก็ต้องทำหน้าที่เจ้าสาวด้วยเช่นกัน เธออดคิดถึงเรื่องราวตลอด 4 ปีมานี้ไม่ได้ว่าเธอถ้าวันนั้นวันที่เติม เอ่ยชวนเธอไปค้างที่ปากช่อง ถ้าเธอไม่ตัดสินใจแบบนั้นไปเธอก็คงไม่มีวันนี้เกิดขึ้น แล้วเธอก็มีรอยยิ้มออกมาพลางมีความคิดในหัวออกมา ' เติม มน รักเติม เหลือเกินนะ รู้ไหม' เธอคิดในใจ
"มน แม่มน โทรมา" ผม เอ่ยพลางเปิดแง้มประตูห้องน้ำแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่มน
"ค่ะแม่ ว่ายังไงคะ" มน เอ่ย
"โทษทีนะ มน ที่แม่โทรมารบกวน เติม เค้าจะว่าแม่ไหมเนี่ย โทรมาแบบนี้" แม่ของพี่มน เอ่ยด้วยความที่ลูกเขยจะต่อว่าเธอว่ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ มน เข้าห้องน้ำอยู่ ว่าแต่มีอะไรคะ" พี่มน เอ่ย
"ก็คือพรุ่งนี้ น้าตุ้ม แกจะบินกลับเชียงใหม่ตอนบ่ายเลย ก็เลยอยากเจอลูกน่ะเห็นว่าจะมีอะไรให้ แม่ถามว่าอะไรก็ไม่บอก" แม่ของพี่มน พูด
"อ๋อ ได้ค่ะ มน สายๆ มน ไปหาน้าตุ้ม เอง"
พี่มน เอ่ย ก่อนจะวางสายไป พี่มน ที่เกิดเปลี่ยนใจเธอก็ เอ่ยขึ้น
"เติม มน ขออาบน้ำก่อนแล้วกันนะ "
"อืม ตามใจแล้วกันงั้น เติม วางชุดนอน มน ไว้ให้หน้าห้องน้ำนะ" ผม เอ่ยบอก พี่มน ไป
"ขอบคุณค่ะ คุณสามีที่รัก" พี่มน เอ่ยแล้วหันมาเช็ดเครื่องสำอางค์จากใบหน้าของเธอออกต่อ จนผ่านไปเกือบห้านาที
พี่มน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มาถอดชุดเจ้าสาวที่เธอสวมอยู่ออกแล้วไปหยิบชุดนอนที่ผมเตรียมไว้ให้ ที่เป็นชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว เห็นอย่างนั้นเธอก็ถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ว่าต่อไปนี้เธอคงต้องใส่อะไรอย่างนี้ตลอดไปแล้วซินะเวลานอน สมัยอยู่ที่คอนโดเธอมักจะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นนอนเท่านั้น จะมีแต่ตอนที่ เติม มาค้างด้วยเธอถึงจะใส่อะไรแบบนี้ แล้ว มน ก็ถือเดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที พี่มน ก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว ตามที่สามีเตรียมไว้ให้เธอ ภายใต้ชุดนอนนั้นเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในไว้ภายในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างจนหัวถันบนยอดทรวงอกทั้งสองดันผ้าจนนูนขึ้นมาชัดเจน แต่พอเธอก้าวเดินออกมาจากห้องนี้ภาพที่เธอเห็นก็ราวกับช็อตฟีล เมื่อเห็นเจ้าบ่าวนอนหลับกรนออกมาเบาๆบนเตียงซะอย่างนั้นโดยยังคงอยู่ในชุดเจ้าบ่าวอยู่แบบนั้น
พี่มน ก้าวขึ้นไปบนเตียง ก้มลงหาเจ้าบ่าวของเธอ แล้วเอ่ยอย่างน่าเอ็นดู
"ก๊อก ก๊อก คุณสามีคะ มานอนอะไรคะ มน อาบน้ำเสร็จแล้วนะ"
ผมที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแวบแรกที่ผมเห็น มน ในชุดนอนซีทรู เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ทำเอาความต้องการในตัวของผมมันพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ผมขยับร่างขึ้นซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายที่หอมละมุนอย่างชื่นใจ
"หอมจัง" ผมเอ่ยเสียงกระเส่า มือของผมก็เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปทั่วร่างของพี่มน
"ไปอาบน้ำก่อนเถอะเติม" พี่มน เอ่ยบอกขณะที่ผมก็ยังคงรุกเร้าลูบไล้ซุกไซร้ไม่หยุด
"เอาไว้ เติม ค่อยอาบทีเดียว ดีกว่าไหม" ผม เอ่ย ก่อนก็จับร่างของพี่มน หมุนตัวมาสบตากัน ก่อนจะจับร่างวางลงบนเตียง จัดการเปลื้องผ้าตัวเองออกจนเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว ส่วนท่อนลำนั้นก็แข็งตัวพร้อมเต็มที่แล้ว
"อ๊ะๆ อ่า เติม"
พี่มน ร้องออกมาพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ตัวสั่นเทา เมื่อโดนนิ้วของผมสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธอทันที และไม่ใช่แค่นั้นหน้าอกหน้าใจที่มีหัวนมของเธอนูนดันชุดนอนนั้น ก็ถูกลิ้นของผมเลียไปมาวนอยู่ภายนอกไม่หยุด ทำเอาพี่มน ต้องแอ่นหน้าอกขึ้นรับ หลับตาพริ้ม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน
"คราวนี้เติม เอาจริงแล้วนะ" เสียงผมเอ่ยขณะจ้องมองใบหน้าขาวๆของพี่มน เธอเม้มปากเอาไว้ราวกับเพื่อเตรียมรับมือกับกามกิจในช่วงต่อไปที่กำลังจะถาโถมเข้ามา
"อ๊ะ... อื้อออ" เมื่อพี่มน ที่ส่งเสียงร้องออกมา ผมก็ดูดกลืนเสียงพวกนั้นด้วยการประกบปาก เข้าจูบอย่างดูดดื่ม ขณะส่งท่อนลำเข้าไปในร่องสวาทของ เธอจนสุด แล้วแช่เอาไว้ ความคับแน่นในแบบที่คุ้นเคยในตอนนี้ทำให้เธอต้องหาที่ลงด้วยการเอาเล็บจิกลงบนที่นอนจนผ้าปูที่นอนแทบขาดแล้วผมก็เริ่มขยับบั้นเอวซอยกระแทกเข้าไปใส่ร่องสวาทของ มน ให้แรงและเร็วยิ่งขึ้น ให้สมกับความต้องการของผมและเพื่อตอบสนองความเร่าร้อน และความต้องการของพี่มน ในตลอดค่ำคืนนี้ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนสถานะจากพี่มน มาเป็น มน ภรรยาของผมตามกฎหมายในวันรุ่งขึ้น
.
.
.
11.07 น.
"กริ้งๆๆ..."
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของ มน ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ เรียนสายใครคะ ตอนนี้คุณนฤมล ไม่อยู่ค่ะ" แอน รับสายโทรศัพท์แทนหัวหน้าของเธอ
"อ้าว แอน เหรอ พี่เติม เอง" ผม เอ่ยทัก
"อ้าว พี่เติม หรือค่า ตอนนี้พี่มน ติดประชุมน่ะพี่" แอน บอกสาเหตุให้ผมทราบ
"อ๋อ มิน่าพี่โทรไปเห็นเค้าไม่รับสาย เลยเป็นห่วง มน คงปิดเสียงมั้ง" ผม เอ่ย
"แหมหวานจังนะคะคุณพี่เติม น้องแอน ล่ะอิจฉาพี่มน จัง" แอน เอ่ยแซวก่อนจะเอ่ยต่อ
"คงงั้นแหล่ะพี่ พี่มน แกคงปิดเสียงมือถือไว้ ว่าแต่มีอะไรด่วนไหมพี่ แอน จะได้ให้น้องที่แผนกเข้าไปบอกแก" แอน เอ่ยขันอาสาจะช่วยเหลือให้ทันที
"ไม่ๆ ไม่มีอะไร ไว้พี่โทรมาใหม่ก็ได้" ผมเอ่ย
"ค่ะ พี่" แอน เอ่ย
"งั้นพี่รบกวนแอน แค่นี้แล้วกัน" ผม ตอบเธอไป
"ค่ะพี่ มีอะไรให้แอน ช่วยก็บอกแล้วกันค่ะ สวัสดีคะ" แอน เอ่ยแล้ววางสายไป
.
.
.
อ้างจาก: bigaud เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 07:32:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.25 : คืนวันแต่งงาน
ภายหลังเหตุการณ์ที่เกิดกับพิงค์ จนเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปร่วมปีกว่าโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรเกิดขึ้นกับผมอย่างที่ผมกังวล พิงค์ ที่หายเงียบไปเลยโดยไม่มีการติดต่อกับผมมาในเรื่องคลิปนั้นเช่นเดียวกับผมที่ก็ปล่อยผ่านและดำเนินชีวิตเรื่อยมาโดยไม่มีการติดต่อเธอไปเช่นกันตามคำแนะนำของพี่เหลียง นั้นจนมาถึงในวันนี้ ณ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเดินทางเข้าร่วมงาน ผู้คนต่างยืนจับกลุ่มกันคับคั่งบริเวณหน้าประตูทางเข้าห้องโถงเพื่อเขียนคำอวยพร และรอที่จะถ่ายภาพร่วมกับเจ้าภาพของงาน และผมผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวนั้นเอง ผมอยู่ในชุทสูทสีขาวที่ดูเรียบง่าย ในวัย 33 ปี ขณะที่ฝ่ายหญิงซึ่งยืนเคียงคู่กันนั้นคือ พี่มน ในวัย 35 ปี ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยสง่าจนขับให้ผู้สวมใส่ที่ผิวขาวอยู่แล้วยิ่งดูโดดเด่นออกมาเหนือหญิงสาวอื่นใดในงานที่จัดคืนนี้ ใช่แล้วความสัมพันธ์ของผมและพี่มน ก็เดินด้วยกันมาจนถึงวันนี้ในที่สุด การแต่งงานของเราสองคน
แต่แล้วความโดดเด่นนั้นก็เหมือนจะถูกสายตาจากหนึ่งในผู้เข้าร่วมงานมาดึงความสนใจไป เมื่อแอน เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน ที่อยู่ในชุดราตรีเดรสสายเดี่ยวสีครีมเข้มก้าวเดินเข้ามาหน้างานอย่างมั่นใจที่เผยเรือนร่างอวบอัดหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่จนดึงสายตาจากคนรอบข้างเธอมาตลอดที่เธอเดินผ่านมา สายตาของผู้เข้าร่วมงานต่างจับจ้องมองไปในทางเดียวกันราวกับเธอกลายเป็นนางเอกของงานในคืนนี้ไปกราย ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งผม ผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยังอดมองเนินหน้าอกขนาดมหึมาของ แอน นั้นเสียไม่ได้จนช่างภาพตากล้องต้องส่งเสียงเรียกเพื่อดึงสติของผมให้หันกลับมามองตรงหน้าเลนส์
"แอน ทางนี้จ้ะ" เจ้าสาวในงานเอ่ยเรียก แอน ที่กำลังเดินเข้ามา ให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
"ยินดีด้วยนะพี่มน ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดี เมื่อรุ่นพี่ที่สนิทของเธอที่เป็นหัวหน้าที่บริษัทกำลังจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา ก่อนจะหันมาเอ่ยกับผม
"พี่เติม ด้วยรักกันไปนาน ๆ นะระวังน้า พี่มน ดุนะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดีกับผม
"ขอบใจจ้ะแอน แล้วนี่เมธ ไม่มาเหรอ" พี่มน เอ่ยถามรุ่นน้องของเธอ
"ป่านนี้คงยังอยู่โคราชเลยมั้งพี่มน ขับส่งของยังไม่สร็จมั้งเนี่ย แอน เลยต้องมากับ นิด เลยเนี่ย ว่าแต่คืนนี้พี่มน สวยจังจ้ะ" แอน พูด ก่อนจะหันไปถามผม ที่เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ที่เหมือนตกอยู่ในผวังค์เมื่อ มี แอน มายืนตรงหน้าโดยสายตามองไปที่หน้าอกของแอน
"นี่คุณเติม เก็บอาการนิดนึง อายน้องมัน 5555 " พี่มน ผู้เป็นเจ้าสาวเอ็ดใส่ผมจนผมสะดุ้งและยิ้มหน้าเจื่อน แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะพวกเราก็ต่างแซวเล่นกันแนวทะลึ่งกันแบบนี้กันอยู่แล้วเวลามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน แล้วทั้งแอน พี่มน และผม ก็ต่างหัวเราะกันออกมา
.
.
.
"มา ๆ ถ่ายรูปกัน" แล้วทั้งสามคนก็ยืนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกการมาร่วมงาน
แอน เพื่อนรุ่นน้องของบริษัทใหม่ที่พี่มน ได้ย้ายมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกวิเคราะห์ตลาดในบริษัทเดียวกับแอน ที่เป็นลูกน้องในแผนกของพี่มน เมื่อครั้งมน ลาออกจากบริษัทมาทำตอนประมาณกว่าหนึ่งปีก่อน แอน สาวอวบอ้วนแต่มีทรวดทรงส่วนเว้าส่วนโค้งจนสะดุดตาคนทั่วๆไป ที่ใครๆเห็นต้องเหลียวหลังด้วยขนาดหน้าอกที่ใหญ่โตกว่าสาวๆรอบข้างน่าจะ 40 นิ้วได้ เอว 36 นิ้ว สะโพกดินระเบิดขนาด 48 นิ้ว ในส่วนสูง 169 ซม ไว้ผมยาวประบ่า ถามว่าที่ผมรู้สัดส่วนของ แอน ได้อย่างไรนั่นก็เพราะว่าพี่มน นั้นเคยซื้อชุดเซ็ทชุดชั้นใน Victoria's Secret ให้แอน เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอเมื่อหลายเดือนก่อน ผมเลยได้รู้เรื่องสัดส่วนนี้มา สำหรับผมกับแอน เรามีความสนิทสนมกันมากพอสมควรเลยอาจจะเพราะเธอเองก็มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเข้ากับคนง่ายแถมเธอยังสนิทสนมกับพี่มน มากทำให้ผมเองจึงสนิทสนมกับแอน ได้ไม่ยากนั่นเอง จนบางคนอาจคิดไม่ดีได้หากเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน
แล้วพิธีการต่างๆก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนเสร็จสิ้นลงในที่สุด แขกส่วนใหญ่กลับกันไปแล้ว ส่วนทีมงานที่รับจัดงานก็เริ่มทยอยเก็บของ เหลือเพียงแต่ญาติใกล้ชิดสนิทสนม และเพื่อนสนิทของพี่มน เพราะเธอมีเพื่อนมากกว่าผมหลายเท่าตัวนักที่กำลังคุยและพยายามให้พี่มน ดื่มฉลอง ตอนนี้พี่มน ได้กลายเป็นภรรยาของผม อย่างเป็นทางการแล้ว จะเหลือก็เพียงพิธีการส่งตัวเข้าห้องหอเท่านั้นเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าแต่สำหรับพวกเราสองคนคงไม่ใช่เรื่องสำคัญนักเพราะเราทั้งสองผ่านการส่งตัวกันและกันมานานแล้วนั่นเอง
"แม่ ฝากมน ด้วยนะลูก" คุณแม่ของมน พูดกับผมพร้อมกับลูบหลังของผมด้วยความเอ็นดู
"ครับ แม่"ผม เอ่ยตอบ
"แม่ขอให้หนูมีความสุขนะ มน แม่ฝากลูกดูแลเติม ด้วยนะมน แล้วก็ส่วนเรานะเติม ดูแลเอาใจใส่อย่าปล่อยปละละเลยมน เค้านะ" แม่ของผม เอ่ยพูดกับมนและหันมาพูดกับผม
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของทั้งผมและมน อวยพรให้กับผมกับมนจบแล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมกับพี่สาวของผมและเหล่าญาติๆ ก่อนจะหันมากำชับพวกเราว่าห้ามออกจากห้องจนกว่าจะเช้านะ
แล้วในที่สุดตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องหอแล้ว ขณะที่เรากำลังมาตรวจสอบกล่องใส่ซองช่วยงานและสมุดอวยพรกันอยู่นั้นผมก็ต้องรู้สึกประหลาดใจในสิ่งที่ผมเจอ ภายในสมุดอวยพรนั้นเมื่อหน้าหนึ่งนั้นมีข้อความจากแขกที่มาร่วมลงนั้นมีลายมือที่ผมรู้สึกคุ้นเคยดีเขียนข้อความอวยพรมาสั้นๆว่า
' โชคดีนะ รักกัน มีความสุขนะ จิวรา'
เป็นลายมือของพี่จิว ลายมือที่ผมคุ้นเคยมาตลอดหลายปีขณะตอนทำงานร่วมกัน ผมอดแปลกใจไม่ได้เธอมาได้อย่างไรถึงแม้มันจะไม่ยากเลยที่เธอจะรู้ได้จากคนรอบข้างของเธอเพราะบางคนเช่น พี่ต้อย ผมก็ส่งการ์ดเชิญไปให้แกหรือแม้แต่พี่เดือน หรือพี่ๆน้อง ที่ผมสนิททางฝ่ายบริการลูกค้าก็ทราบเรื่องการแต่งงานของผมกับพี่มน เช่นกัน แล้วจังหวะนั้นเองพี่มน ก็ร้องออกมา
"เติม ใครไม่รู้ใส่ซองมาตั้งหนึ่งหมื่นแน่ะ หน้าซองก็ไม่มีชื่อแขก"
ผมที่ได้ยินก็นึกถึงเมื่อครั้งอดีตขึ้นมาทันที
.
.
.
ขณะที่ผมและพี่จิว เราทั้งสองนั่งคุยสัพเพเหระไปเรื่อยกันอยู่บนโต๊ะทำงาน วันนั้นเป็นก่อนที่พี่จิวและผม เรายังไม่ได้พบเหตุการณ์ ของ พิงค์ ที่รีสอร์ทรายวันแห่งนั้น และเรื่องของผมกับมน ยังเป็นความลับกันอยู่มีเพียงพี่จิว เท่านั้นที่รู้สถานะของผมกับมน เพียงคนเดียวในบริษัท
"เติม เลือกไปสักคนเถอะ พี่เห็นแล้ววุ่นวาย" พี่จิว เอ่ยขึ้นมาเฉย ขณะก้มหน้ากำลังเซนต์เอกสาร
"เลือก อะไรพี่" ผมเอ่ยถามด้วยยังไม่ทันคิดอะไร
"ก็ยายนมใหญ่กับยายมน น่ะ เห็นแล้วขัดใจ" พี่จิว เอ่ยถึง พิงค์ ที่เธอเรียกว่ายายนมใหญ่ด้วยขนาดหน้าอกของพิงค์ ที่จะลอยเด่นกว่าอวัยวะส่วนอื่นทุกทีที่เธอมาหาผมที่ฝ่าย
"ขัดใจยังไงพี่ ผมงง" เอ่ยถามต่อ ถึงจะรู้อยู่ว่าเธอไม่ค่อยอินกับพิงค์ เท่าไหร่อยู่แล้ว
"ไม่รู้ซินะ กับยายนมใหญ่ พี่รู้สึกไม่ลงตัวกับเติม น่ะ ไม่รู้ฃิ มันอธิบายไม่ถูก" พี่จิว เอ่ยอธิบาย
"พิงค์ เค้าแบบนี้แหล่ะคนอื่นมองอาจคิดว่าเค้าหยิ่ง แต่จริงๆไม่นะ" ผมเอ่ยแก้ให้พิงค์ แฟนของผมในโลกแห่งความจริงในขณะนั้นแทน
"เอาเถอะๆ แล้วแต่เดิม แต่ถ้าเติมแต่งกับยายมนเมื่อไหร่ พี่ใส่ซองให้เลยหมื่นนึง บอกไว้เลย" พี่จิว เอ่ยออกมาเพราะถึงอย่างไรเธอก็รักและเอ็นดู มน มากกว่าพิงค์ อยู่แล้วจากความสนิทสนมและคุ้นเคยกันมากับ มน
"เวอร์ไปพี่หมื่นนึง" ผม เอ่ยพลางทำเสียงว่าไม่เชื่อที่เธอพูดมา
.
.
.
ความจำของผมเมื่อครั้งนั้นผุดขึ้นมาจังหวะเดียวกันที่ มน ก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ซองนี้ ก็ตั้งหมื่นแน่ะ ใครน้า" แล้วเธอก็พลิกหน้าซองขึ้นมามันเขียนว่า
'เติม น้องรัก พี่เหลียง'
"ใครอ่ะเติม พี่เหลียง" มน เอ่ยถาม
ผมที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งเพราะผมไม่ได้แจกซองแต่งงานให้แก เพียงแต่คุยบอกกันผ่านไลน์เท่านั้น ผมไม่คิดว่าแกจะมางานด้วยซ้ำ พลางคิดในใจ
'แล้วผมจะโดนข้อหาฟอกเงินไหมเนี่ย' แล้วผมก็เอ่ยตอบมนไป
"พี่คนรู้จักที่เป็นตำรวจของเติมเองแหล่ะ"
แล้วผมก็หันมาช่วย มน เปิดซองเงินช่วยด้วยกันภายในกล่องรูปหัวใจนั้นมีเงินในซองตั้งแต่ 500-5,000 บาทเป็นส่วนใหญ่ตามระดับความสัมพันธ์ จะมีที่มากกว่านั้นก็จะเป็นเฉพาะญาติๆ ของผมและมน เท่านั้นที่จะให้ระดับหมื่นหรือแสน อย่างน้าหรืออาของผมและมนก็จะใส่ขั้นต่ำมาคนล่ะหนึ่งหมื่นบาท กว่าพวกเราสองคนจะจัดการเรื่องนี้เสร็จก็เกือบเที่ยงคืน เงินช่วยที่เป็นเงินสดรวมแล้วกว่าสามแสนกว่าบาท ไม่รวมพวกเช็คเงินสดหรือแคชเชียร์เช็คอีกหลายแสนบาทอีกจำนวนหนึ่ง สำหรับงานที่ผมจัดที่มีขนาดไม่ใหญ่นักกับซองที่แจกไปกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบซอง
หลังจบภารกิจทุกอย่างผมก็มานั่งทีโซฟาภายในห้องหอ เอ่ยกับ มน ขึ้นมา
"วันนี้มน สวยมากเลยรู้ตัวไหม" สายตาของผมจ้องมองที่ใบหน้าของ มน อย่างไม่คลาดสายตา
"ขอบคุณค่ะคุณสามี" พี่มน ตอบแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม
"หรือว่าเป็นเพราะชุดเจ้าสาวนะ" ผม แกล้งเอ่ยแซวพี่มน ที่ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไปสถานะอย่างเป็นทางการของเธอจะไม่ใช่รุ่นพี่ของผมอีกต่อไป ผมที่เกิดความรู้สึกอยากจะกลืนกินเธอคนนี้ไปทั้งตัวเสียให้ได้ แม้ว่าเราจะเคยมีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่ทำไมคืนนี้ผมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นกว่าปกติก็ไม่รู้
"ชะ...ใช่ซิ เป็นเพราะชุด แหล่ะมน ว่า" พี่มน ตอบกึ่งประชด
"ถ้างั้นก็ถอดชุดออกสิ เดี๋ยวเติม จะได้เทียบดู 555" ผมเอ่ยแซวพี่มนต่อ
"บ้า" พี่มน ตอบมาสั้นๆ
ผมส่งสายตาหื่นให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าในอีกไม่นานเธอกำลังจะโดนผมจะเชยชมไปทั้งตัว เมื่อผมอ้าแขนเพื่อกางกอดเจ้าสาวของผม
"เดี๋ยวก่อน เติม ขอมน ล้างเครื่องสำอางค์ออกก่อนค่ะ" พี่มนตอบสั้นๆ
แล้วเธอเดินตรงไปยังห้องน้ำ ตอนนี้ภายในห้องน้ำพี่มน ที่กำลังคิดถึงว่าอีกไม่กี่นาที ผมกำลังจะเข้ามาทำหน้าที่เจ้าบ่าวให้สมบูรณ์แบบอย่างเป็นทางถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนตัวเธอเองก็ต้องทำหน้าที่เจ้าสาวด้วยเช่นกัน เธออดคิดถึงเรื่องราวตลอด 4 ปีมานี้ไม่ได้ว่าเธอถ้าวันนั้นวันที่เติม เอ่ยชวนเธอไปค้างที่ปากช่อง ถ้าเธอไม่ตัดสินใจแบบนั้นไปเธอก็คงไม่มีวันนี้เกิดขึ้น แล้วเธอก็มีรอยยิ้มออกมาพลางมีความคิดในหัวออกมา ' เติม มน รักเติม เหลือเกินนะ รู้ไหม' เธอคิดในใจ
"มน แม่มน โทรมา" ผม เอ่ยพลางเปิดแง้มประตูห้องน้ำแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่มน
"ค่ะแม่ ว่ายังไงคะ" มน เอ่ย
"โทษทีนะ มน ที่แม่โทรมารบกวน เติม เค้าจะว่าแม่ไหมเนี่ย โทรมาแบบนี้" แม่ของพี่มน เอ่ยด้วยความที่ลูกเขยจะต่อว่าเธอว่ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ มน เข้าห้องน้ำอยู่ ว่าแต่มีอะไรคะ" พี่มน เอ่ย
"ก็คือพรุ่งนี้ น้าตุ้ม แกจะบินกลับเชียงใหม่ตอนบ่ายเลย ก็เลยอยากเจอลูกน่ะเห็นว่าจะมีอะไรให้ แม่ถามว่าอะไรก็ไม่บอก" แม่ของพี่มน พูด
"อ๋อ ได้ค่ะ มน สายๆ มน ไปหาน้าตุ้ม เอง"
พี่มน เอ่ย ก่อนจะวางสายไป พี่มน ที่เกิดเปลี่ยนใจเธอก็ เอ่ยขึ้น
"เติม มน ขออาบน้ำก่อนแล้วกันนะ "
"อืม ตามใจแล้วกันงั้น เติม วางชุดนอน มน ไว้ให้หน้าห้องน้ำนะ" ผม เอ่ยบอก พี่มน ไป
"ขอบคุณค่ะ คุณสามีที่รัก" พี่มน เอ่ยแล้วหันมาเช็ดเครื่องสำอางค์จากใบหน้าของเธอออกต่อ จนผ่านไปเกือบห้านาที
พี่มน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มาถอดชุดเจ้าสาวที่เธอสวมอยู่ออกแล้วไปหยิบชุดนอนที่ผมเตรียมไว้ให้ ที่เป็นชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว เห็นอย่างนั้นเธอก็ถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ว่าต่อไปนี้เธอคงต้องใส่อะไรอย่างนี้ตลอดไปแล้วซินะเวลานอน สมัยอยู่ที่คอนโดเธอมักจะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นนอนเท่านั้น จะมีแต่ตอนที่ เติม มาค้างด้วยเธอถึงจะใส่อะไรแบบนี้ แล้ว มน ก็ถือเดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที พี่มน ก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว ตามที่สามีเตรียมไว้ให้เธอ ภายใต้ชุดนอนนั้นเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในไว้ภายในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างจนหัวถันบนยอดทรวงอกทั้งสองดันผ้าจนนูนขึ้นมาชัดเจน แต่พอเธอก้าวเดินออกมาจากห้องนี้ภาพที่เธอเห็นก็ราวกับช็อตฟีล เมื่อเห็นเจ้าบ่าวนอนหลับกรนออกมาเบาๆบนเตียงซะอย่างนั้นโดยยังคงอยู่ในชุดเจ้าบ่าวอยู่แบบนั้น
พี่มน ก้าวขึ้นไปบนเตียง ก้มลงหาเจ้าบ่าวของเธอ แล้วเอ่ยอย่างน่าเอ็นดู
"ก๊อก ก๊อก คุณสามีคะ มานอนอะไรคะ มน อาบน้ำเสร็จแล้วนะ"
ผมที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแวบแรกที่ผมเห็น มน ในชุดนอนซีทรู เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ทำเอาความต้องการในตัวของผมมันพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ผมขยับร่างขึ้นซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายที่หอมละมุนอย่างชื่นใจ
"หอมจัง" ผมเอ่ยเสียงกระเส่า มือของผมก็เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปทั่วร่างของพี่มน
"ไปอาบน้ำก่อนเถอะเติม" พี่มน เอ่ยบอกขณะที่ผมก็ยังคงรุกเร้าลูบไล้ซุกไซร้ไม่หยุด
"เอาไว้ เติม ค่อยอาบทีเดียว ดีกว่าไหม" ผม เอ่ย ก่อนก็จับร่างของพี่มน หมุนตัวมาสบตากัน ก่อนจะจับร่างวางลงบนเตียง จัดการเปลื้องผ้าตัวเองออกจนเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว ส่วนท่อนลำนั้นก็แข็งตัวพร้อมเต็มที่แล้ว
"อ๊ะๆ อ่า เติม"
พี่มน ร้องออกมาพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ตัวสั่นเทา เมื่อโดนนิ้วของผมสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธอทันที และไม่ใช่แค่นั้นหน้าอกหน้าใจที่มีหัวนมของเธอนูนดันชุดนอนนั้น ก็ถูกลิ้นของผมเลียไปมาวนอยู่ภายนอกไม่หยุด ทำเอาพี่มน ต้องแอ่นหน้าอกขึ้นรับ หลับตาพริ้ม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน
"คราวนี้เติม เอาจริงแล้วนะ" เสียงผมเอ่ยขณะจ้องมองใบหน้าขาวๆของพี่มน เธอเม้มปากเอาไว้ราวกับเพื่อเตรียมรับมือกับกามกิจในช่วงต่อไปที่กำลังจะถาโถมเข้ามา
"อ๊ะ... อื้อออ" เมื่อพี่มน ที่ส่งเสียงร้องออกมา ผมก็ดูดกลืนเสียงพวกนั้นด้วยการประกบปาก เข้าจูบอย่างดูดดื่ม ขณะส่งท่อนลำเข้าไปในร่องสวาทของ เธอจนสุด แล้วแช่เอาไว้ ความคับแน่นในแบบที่คุ้นเคยในตอนนี้ทำให้เธอต้องหาที่ลงด้วยการเอาเล็บจิกลงบนที่นอนจนผ้าปูที่นอนแทบขาดแล้วผมก็เริ่มขยับบั้นเอวซอยกระแทกเข้าไปใส่ร่องสวาทของ มน ให้แรงและเร็วยิ่งขึ้น ให้สมกับความต้องการของผมและเพื่อตอบสนองความเร่าร้อน และความต้องการของพี่มน ในตลอดค่ำคืนนี้ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนสถานะจากพี่มน มาเป็น มน ภรรยาของผมตามกฎหมายในวันรุ่งขึ้น
.
.
.
11.07 น.
"กริ้งๆๆ..."
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของ มน ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ เรียนสายใครคะ ตอนนี้คุณนฤมล ไม่อยู่ค่ะ" แอน รับสายโทรศัพท์แทนหัวหน้าของเธอ
"อ้าว แอน เหรอ พี่เติม เอง" ผม เอ่ยทัก
"อ้าว พี่เติม หรือค่า ตอนนี้พี่มน ติดประชุมน่ะพี่" แอน บอกสาเหตุให้ผมทราบ
"อ๋อ มิน่าพี่โทรไปเห็นเค้าไม่รับสาย เลยเป็นห่วง มน คงปิดเสียงมั้ง" ผม เอ่ย
"แหมหวานจังนะคะคุณพี่เติม น้องแอน ล่ะอิจฉาพี่มน จัง" แอน เอ่ยแซวก่อนจะเอ่ยต่อ
"คงงั้นแหล่ะพี่ พี่มน แกคงปิดเสียงมือถือไว้ ว่าแต่มีอะไรด่วนไหมพี่ แอน จะได้ให้น้องที่แผนกเข้าไปบอกแก" แอน เอ่ยขันอาสาจะช่วยเหลือให้ทันที
"ไม่ๆ ไม่มีอะไร ไว้พี่โทรมาใหม่ก็ได้" ผมเอ่ย
"ค่ะ พี่" แอน เอ่ย
"งั้นพี่รบกวนแอน แค่นี้แล้วกัน" ผม ตอบเธอไป
"ค่ะพี่ มีอะไรให้แอน ช่วยก็บอกแล้วกันค่ะ สวัสดีคะ" แอน เอ่ยแล้ววางสายไป
.
.
.
วันข้างหน้าน้องแอนจะช่วยได้มากเลยครับสำหรับพี่เติม
อ้างจาก: bigaud เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 07:32:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.25 : คืนวันแต่งงาน
ภายหลังเหตุการณ์ที่เกิดกับพิงค์ จนเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปร่วมปีกว่าโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรเกิดขึ้นกับผมอย่างที่ผมกังวล พิงค์ ที่หายเงียบไปเลยโดยไม่มีการติดต่อกับผมมาในเรื่องคลิปนั้นเช่นเดียวกับผมที่ก็ปล่อยผ่านและดำเนินชีวิตเรื่อยมาโดยไม่มีการติดต่อเธอไปเช่นกันตามคำแนะนำของพี่เหลียง นั้นจนมาถึงในวันนี้ ณ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเดินทางเข้าร่วมงาน ผู้คนต่างยืนจับกลุ่มกันคับคั่งบริเวณหน้าประตูทางเข้าห้องโถงเพื่อเขียนคำอวยพร และรอที่จะถ่ายภาพร่วมกับเจ้าภาพของงาน และผมผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวนั้นเอง ผมอยู่ในชุทสูทสีขาวที่ดูเรียบง่าย ในวัย 33 ปี ขณะที่ฝ่ายหญิงซึ่งยืนเคียงคู่กันนั้นคือ พี่มน ในวัย 35 ปี ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยสง่าจนขับให้ผู้สวมใส่ที่ผิวขาวอยู่แล้วยิ่งดูโดดเด่นออกมาเหนือหญิงสาวอื่นใดในงานที่จัดคืนนี้ ใช่แล้วความสัมพันธ์ของผมและพี่มน ก็เดินด้วยกันมาจนถึงวันนี้ในที่สุด การแต่งงานของเราสองคน
แต่แล้วความโดดเด่นนั้นก็เหมือนจะถูกสายตาจากหนึ่งในผู้เข้าร่วมงานมาดึงความสนใจไป เมื่อแอน เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน ที่อยู่ในชุดราตรีเดรสสายเดี่ยวสีครีมเข้มก้าวเดินเข้ามาหน้างานอย่างมั่นใจที่เผยเรือนร่างอวบอัดหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่จนดึงสายตาจากคนรอบข้างเธอมาตลอดที่เธอเดินผ่านมา สายตาของผู้เข้าร่วมงานต่างจับจ้องมองไปในทางเดียวกันราวกับเธอกลายเป็นนางเอกของงานในคืนนี้ไปกราย ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งผม ผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยังอดมองเนินหน้าอกขนาดมหึมาของ แอน นั้นเสียไม่ได้จนช่างภาพตากล้องต้องส่งเสียงเรียกเพื่อดึงสติของผมให้หันกลับมามองตรงหน้าเลนส์
"แอน ทางนี้จ้ะ" เจ้าสาวในงานเอ่ยเรียก แอน ที่กำลังเดินเข้ามา ให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
"ยินดีด้วยนะพี่มน ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดี เมื่อรุ่นพี่ที่สนิทของเธอที่เป็นหัวหน้าที่บริษัทกำลังจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา ก่อนจะหันมาเอ่ยกับผม
"พี่เติม ด้วยรักกันไปนาน ๆ นะระวังน้า พี่มน ดุนะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดีกับผม
"ขอบใจจ้ะแอน แล้วนี่เมธ ไม่มาเหรอ" พี่มน เอ่ยถามรุ่นน้องของเธอ
"ป่านนี้คงยังอยู่โคราชเลยมั้งพี่มน ขับส่งของยังไม่สร็จมั้งเนี่ย แอน เลยต้องมากับ นิด เลยเนี่ย ว่าแต่คืนนี้พี่มน สวยจังจ้ะ" แอน พูด ก่อนจะหันไปถามผม ที่เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ที่เหมือนตกอยู่ในผวังค์เมื่อ มี แอน มายืนตรงหน้าโดยสายตามองไปที่หน้าอกของแอน
"นี่คุณเติม เก็บอาการนิดนึง อายน้องมัน 5555 " พี่มน ผู้เป็นเจ้าสาวเอ็ดใส่ผมจนผมสะดุ้งและยิ้มหน้าเจื่อน แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะพวกเราก็ต่างแซวเล่นกันแนวทะลึ่งกันแบบนี้กันอยู่แล้วเวลามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน แล้วทั้งแอน พี่มน และผม ก็ต่างหัวเราะกันออกมา
.
.
.
"มา ๆ ถ่ายรูปกัน" แล้วทั้งสามคนก็ยืนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกการมาร่วมงาน
แอน เพื่อนรุ่นน้องของบริษัทใหม่ที่พี่มน ได้ย้ายมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกวิเคราะห์ตลาดในบริษัทเดียวกับแอน ที่เป็นลูกน้องในแผนกของพี่มน เมื่อครั้งมน ลาออกจากบริษัทมาทำตอนประมาณกว่าหนึ่งปีก่อน แอน สาวอวบอ้วนแต่มีทรวดทรงส่วนเว้าส่วนโค้งจนสะดุดตาคนทั่วๆไป ที่ใครๆเห็นต้องเหลียวหลังด้วยขนาดหน้าอกที่ใหญ่โตกว่าสาวๆรอบข้างน่าจะ 40 นิ้วได้ เอว 36 นิ้ว สะโพกดินระเบิดขนาด 48 นิ้ว ในส่วนสูง 169 ซม ไว้ผมยาวประบ่า ถามว่าที่ผมรู้สัดส่วนของ แอน ได้อย่างไรนั่นก็เพราะว่าพี่มน นั้นเคยซื้อชุดเซ็ทชุดชั้นใน Victoria's Secret ให้แอน เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอเมื่อหลายเดือนก่อน ผมเลยได้รู้เรื่องสัดส่วนนี้มา สำหรับผมกับแอน เรามีความสนิทสนมกันมากพอสมควรเลยอาจจะเพราะเธอเองก็มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเข้ากับคนง่ายแถมเธอยังสนิทสนมกับพี่มน มากทำให้ผมเองจึงสนิทสนมกับแอน ได้ไม่ยากนั่นเอง จนบางคนอาจคิดไม่ดีได้หากเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน
แล้วพิธีการต่างๆก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนเสร็จสิ้นลงในที่สุด แขกส่วนใหญ่กลับกันไปแล้ว ส่วนทีมงานที่รับจัดงานก็เริ่มทยอยเก็บของ เหลือเพียงแต่ญาติใกล้ชิดสนิทสนม และเพื่อนสนิทของพี่มน เพราะเธอมีเพื่อนมากกว่าผมหลายเท่าตัวนักที่กำลังคุยและพยายามให้พี่มน ดื่มฉลอง ตอนนี้พี่มน ได้กลายเป็นภรรยาของผม อย่างเป็นทางการแล้ว จะเหลือก็เพียงพิธีการส่งตัวเข้าห้องหอเท่านั้นเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าแต่สำหรับพวกเราสองคนคงไม่ใช่เรื่องสำคัญนักเพราะเราทั้งสองผ่านการส่งตัวกันและกันมานานแล้วนั่นเอง
"แม่ ฝากมน ด้วยนะลูก" คุณแม่ของมน พูดกับผมพร้อมกับลูบหลังของผมด้วยความเอ็นดู
"ครับ แม่"ผม เอ่ยตอบ
"แม่ขอให้หนูมีความสุขนะ มน แม่ฝากลูกดูแลเติม ด้วยนะมน แล้วก็ส่วนเรานะเติม ดูแลเอาใจใส่อย่าปล่อยปละละเลยมน เค้านะ" แม่ของผม เอ่ยพูดกับมนและหันมาพูดกับผม
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของทั้งผมและมน อวยพรให้กับผมกับมนจบแล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมกับพี่สาวของผมและเหล่าญาติๆ ก่อนจะหันมากำชับพวกเราว่าห้ามออกจากห้องจนกว่าจะเช้านะ
แล้วในที่สุดตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องหอแล้ว ขณะที่เรากำลังมาตรวจสอบกล่องใส่ซองช่วยงานและสมุดอวยพรกันอยู่นั้นผมก็ต้องรู้สึกประหลาดใจในสิ่งที่ผมเจอ ภายในสมุดอวยพรนั้นเมื่อหน้าหนึ่งนั้นมีข้อความจากแขกที่มาร่วมลงนั้นมีลายมือที่ผมรู้สึกคุ้นเคยดีเขียนข้อความอวยพรมาสั้นๆว่า
' โชคดีนะ รักกัน มีความสุขนะ จิวรา'
เป็นลายมือของพี่จิว ลายมือที่ผมคุ้นเคยมาตลอดหลายปีขณะตอนทำงานร่วมกัน ผมอดแปลกใจไม่ได้เธอมาได้อย่างไรถึงแม้มันจะไม่ยากเลยที่เธอจะรู้ได้จากคนรอบข้างของเธอเพราะบางคนเช่น พี่ต้อย ผมก็ส่งการ์ดเชิญไปให้แกหรือแม้แต่พี่เดือน หรือพี่ๆน้อง ที่ผมสนิททางฝ่ายบริการลูกค้าก็ทราบเรื่องการแต่งงานของผมกับพี่มน เช่นกัน แล้วจังหวะนั้นเองพี่มน ก็ร้องออกมา
"เติม ใครไม่รู้ใส่ซองมาตั้งหนึ่งหมื่นแน่ะ หน้าซองก็ไม่มีชื่อแขก"
ผมที่ได้ยินก็นึกถึงเมื่อครั้งอดีตขึ้นมาทันที
.
.
.
ขณะที่ผมและพี่จิว เราทั้งสองนั่งคุยสัพเพเหระไปเรื่อยกันอยู่บนโต๊ะทำงาน วันนั้นเป็นก่อนที่พี่จิวและผม เรายังไม่ได้พบเหตุการณ์ ของ พิงค์ ที่รีสอร์ทรายวันแห่งนั้น และเรื่องของผมกับมน ยังเป็นความลับกันอยู่มีเพียงพี่จิว เท่านั้นที่รู้สถานะของผมกับมน เพียงคนเดียวในบริษัท
"เติม เลือกไปสักคนเถอะ พี่เห็นแล้ววุ่นวาย" พี่จิว เอ่ยขึ้นมาเฉย ขณะก้มหน้ากำลังเซนต์เอกสาร
"เลือก อะไรพี่" ผมเอ่ยถามด้วยยังไม่ทันคิดอะไร
"ก็ยายนมใหญ่กับยายมน น่ะ เห็นแล้วขัดใจ" พี่จิว เอ่ยถึง พิงค์ ที่เธอเรียกว่ายายนมใหญ่ด้วยขนาดหน้าอกของพิงค์ ที่จะลอยเด่นกว่าอวัยวะส่วนอื่นทุกทีที่เธอมาหาผมที่ฝ่าย
"ขัดใจยังไงพี่ ผมงง" เอ่ยถามต่อ ถึงจะรู้อยู่ว่าเธอไม่ค่อยอินกับพิงค์ เท่าไหร่อยู่แล้ว
"ไม่รู้ซินะ กับยายนมใหญ่ พี่รู้สึกไม่ลงตัวกับเติม น่ะ ไม่รู้ฃิ มันอธิบายไม่ถูก" พี่จิว เอ่ยอธิบาย
"พิงค์ เค้าแบบนี้แหล่ะคนอื่นมองอาจคิดว่าเค้าหยิ่ง แต่จริงๆไม่นะ" ผมเอ่ยแก้ให้พิงค์ แฟนของผมในโลกแห่งความจริงในขณะนั้นแทน
"เอาเถอะๆ แล้วแต่เดิม แต่ถ้าเติมแต่งกับยายมนเมื่อไหร่ พี่ใส่ซองให้เลยหมื่นนึง บอกไว้เลย" พี่จิว เอ่ยออกมาเพราะถึงอย่างไรเธอก็รักและเอ็นดู มน มากกว่าพิงค์ อยู่แล้วจากความสนิทสนมและคุ้นเคยกันมากับ มน
"เวอร์ไปพี่หมื่นนึง" ผม เอ่ยพลางทำเสียงว่าไม่เชื่อที่เธอพูดมา
.
.
.
ความจำของผมเมื่อครั้งนั้นผุดขึ้นมาจังหวะเดียวกันที่ มน ก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ซองนี้ ก็ตั้งหมื่นแน่ะ ใครน้า" แล้วเธอก็พลิกหน้าซองขึ้นมามันเขียนว่า
'เติม น้องรัก พี่เหลียง'
"ใครอ่ะเติม พี่เหลียง" มน เอ่ยถาม
ผมที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งเพราะผมไม่ได้แจกซองแต่งงานให้แก เพียงแต่คุยบอกกันผ่านไลน์เท่านั้น ผมไม่คิดว่าแกจะมางานด้วยซ้ำ พลางคิดในใจ
'แล้วผมจะโดนข้อหาฟอกเงินไหมเนี่ย' แล้วผมก็เอ่ยตอบมนไป
"พี่คนรู้จักที่เป็นตำรวจของเติมเองแหล่ะ"
แล้วผมก็หันมาช่วย มน เปิดซองเงินช่วยด้วยกันภายในกล่องรูปหัวใจนั้นมีเงินในซองตั้งแต่ 500-5,000 บาทเป็นส่วนใหญ่ตามระดับความสัมพันธ์ จะมีที่มากกว่านั้นก็จะเป็นเฉพาะญาติๆ ของผมและมน เท่านั้นที่จะให้ระดับหมื่นหรือแสน อย่างน้าหรืออาของผมและมนก็จะใส่ขั้นต่ำมาคนล่ะหนึ่งหมื่นบาท กว่าพวกเราสองคนจะจัดการเรื่องนี้เสร็จก็เกือบเที่ยงคืน เงินช่วยที่เป็นเงินสดรวมแล้วกว่าสามแสนกว่าบาท ไม่รวมพวกเช็คเงินสดหรือแคชเชียร์เช็คอีกหลายแสนบาทอีกจำนวนหนึ่ง สำหรับงานที่ผมจัดที่มีขนาดไม่ใหญ่นักกับซองที่แจกไปกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบซอง
หลังจบภารกิจทุกอย่างผมก็มานั่งทีโซฟาภายในห้องหอ เอ่ยกับ มน ขึ้นมา
"วันนี้มน สวยมากเลยรู้ตัวไหม" สายตาของผมจ้องมองที่ใบหน้าของ มน อย่างไม่คลาดสายตา
"ขอบคุณค่ะคุณสามี" พี่มน ตอบแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม
"หรือว่าเป็นเพราะชุดเจ้าสาวนะ" ผม แกล้งเอ่ยแซวพี่มน ที่ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไปสถานะอย่างเป็นทางการของเธอจะไม่ใช่รุ่นพี่ของผมอีกต่อไป ผมที่เกิดความรู้สึกอยากจะกลืนกินเธอคนนี้ไปทั้งตัวเสียให้ได้ แม้ว่าเราจะเคยมีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่ทำไมคืนนี้ผมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นกว่าปกติก็ไม่รู้
"ชะ...ใช่ซิ เป็นเพราะชุด แหล่ะมน ว่า" พี่มน ตอบกึ่งประชด
"ถ้างั้นก็ถอดชุดออกสิ เดี๋ยวเติม จะได้เทียบดู 555" ผมเอ่ยแซวพี่มนต่อ
"บ้า" พี่มน ตอบมาสั้นๆ
ผมส่งสายตาหื่นให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าในอีกไม่นานเธอกำลังจะโดนผมจะเชยชมไปทั้งตัว เมื่อผมอ้าแขนเพื่อกางกอดเจ้าสาวของผม
"เดี๋ยวก่อน เติม ขอมน ล้างเครื่องสำอางค์ออกก่อนค่ะ" พี่มนตอบสั้นๆ
แล้วเธอเดินตรงไปยังห้องน้ำ ตอนนี้ภายในห้องน้ำพี่มน ที่กำลังคิดถึงว่าอีกไม่กี่นาที ผมกำลังจะเข้ามาทำหน้าที่เจ้าบ่าวให้สมบูรณ์แบบอย่างเป็นทางถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนตัวเธอเองก็ต้องทำหน้าที่เจ้าสาวด้วยเช่นกัน เธออดคิดถึงเรื่องราวตลอด 4 ปีมานี้ไม่ได้ว่าเธอถ้าวันนั้นวันที่เติม เอ่ยชวนเธอไปค้างที่ปากช่อง ถ้าเธอไม่ตัดสินใจแบบนั้นไปเธอก็คงไม่มีวันนี้เกิดขึ้น แล้วเธอก็มีรอยยิ้มออกมาพลางมีความคิดในหัวออกมา ' เติม มน รักเติม เหลือเกินนะ รู้ไหม' เธอคิดในใจ
"มน แม่มน โทรมา" ผม เอ่ยพลางเปิดแง้มประตูห้องน้ำแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่มน
"ค่ะแม่ ว่ายังไงคะ" มน เอ่ย
"โทษทีนะ มน ที่แม่โทรมารบกวน เติม เค้าจะว่าแม่ไหมเนี่ย โทรมาแบบนี้" แม่ของพี่มน เอ่ยด้วยความที่ลูกเขยจะต่อว่าเธอว่ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ มน เข้าห้องน้ำอยู่ ว่าแต่มีอะไรคะ" พี่มน เอ่ย
"ก็คือพรุ่งนี้ น้าตุ้ม แกจะบินกลับเชียงใหม่ตอนบ่ายเลย ก็เลยอยากเจอลูกน่ะเห็นว่าจะมีอะไรให้ แม่ถามว่าอะไรก็ไม่บอก" แม่ของพี่มน พูด
"อ๋อ ได้ค่ะ มน สายๆ มน ไปหาน้าตุ้ม เอง"
พี่มน เอ่ย ก่อนจะวางสายไป พี่มน ที่เกิดเปลี่ยนใจเธอก็ เอ่ยขึ้น
"เติม มน ขออาบน้ำก่อนแล้วกันนะ "
"อืม ตามใจแล้วกันงั้น เติม วางชุดนอน มน ไว้ให้หน้าห้องน้ำนะ" ผม เอ่ยบอก พี่มน ไป
"ขอบคุณค่ะ คุณสามีที่รัก" พี่มน เอ่ยแล้วหันมาเช็ดเครื่องสำอางค์จากใบหน้าของเธอออกต่อ จนผ่านไปเกือบห้านาที
พี่มน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มาถอดชุดเจ้าสาวที่เธอสวมอยู่ออกแล้วไปหยิบชุดนอนที่ผมเตรียมไว้ให้ ที่เป็นชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว เห็นอย่างนั้นเธอก็ถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ว่าต่อไปนี้เธอคงต้องใส่อะไรอย่างนี้ตลอดไปแล้วซินะเวลานอน สมัยอยู่ที่คอนโดเธอมักจะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นนอนเท่านั้น จะมีแต่ตอนที่ เติม มาค้างด้วยเธอถึงจะใส่อะไรแบบนี้ แล้ว มน ก็ถือเดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที พี่มน ก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว ตามที่สามีเตรียมไว้ให้เธอ ภายใต้ชุดนอนนั้นเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในไว้ภายในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างจนหัวถันบนยอดทรวงอกทั้งสองดันผ้าจนนูนขึ้นมาชัดเจน แต่พอเธอก้าวเดินออกมาจากห้องนี้ภาพที่เธอเห็นก็ราวกับช็อตฟีล เมื่อเห็นเจ้าบ่าวนอนหลับกรนออกมาเบาๆบนเตียงซะอย่างนั้นโดยยังคงอยู่ในชุดเจ้าบ่าวอยู่แบบนั้น
พี่มน ก้าวขึ้นไปบนเตียง ก้มลงหาเจ้าบ่าวของเธอ แล้วเอ่ยอย่างน่าเอ็นดู
"ก๊อก ก๊อก คุณสามีคะ มานอนอะไรคะ มน อาบน้ำเสร็จแล้วนะ"
ผมที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแวบแรกที่ผมเห็น มน ในชุดนอนซีทรู เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ทำเอาความต้องการในตัวของผมมันพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ผมขยับร่างขึ้นซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายที่หอมละมุนอย่างชื่นใจ
"หอมจัง" ผมเอ่ยเสียงกระเส่า มือของผมก็เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปทั่วร่างของพี่มน
"ไปอาบน้ำก่อนเถอะเติม" พี่มน เอ่ยบอกขณะที่ผมก็ยังคงรุกเร้าลูบไล้ซุกไซร้ไม่หยุด
"เอาไว้ เติม ค่อยอาบทีเดียว ดีกว่าไหม" ผม เอ่ย ก่อนก็จับร่างของพี่มน หมุนตัวมาสบตากัน ก่อนจะจับร่างวางลงบนเตียง จัดการเปลื้องผ้าตัวเองออกจนเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว ส่วนท่อนลำนั้นก็แข็งตัวพร้อมเต็มที่แล้ว
"อ๊ะๆ อ่า เติม"
พี่มน ร้องออกมาพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ตัวสั่นเทา เมื่อโดนนิ้วของผมสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธอทันที และไม่ใช่แค่นั้นหน้าอกหน้าใจที่มีหัวนมของเธอนูนดันชุดนอนนั้น ก็ถูกลิ้นของผมเลียไปมาวนอยู่ภายนอกไม่หยุด ทำเอาพี่มน ต้องแอ่นหน้าอกขึ้นรับ หลับตาพริ้ม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน
"คราวนี้เติม เอาจริงแล้วนะ" เสียงผมเอ่ยขณะจ้องมองใบหน้าขาวๆของพี่มน เธอเม้มปากเอาไว้ราวกับเพื่อเตรียมรับมือกับกามกิจในช่วงต่อไปที่กำลังจะถาโถมเข้ามา
"อ๊ะ... อื้อออ" เมื่อพี่มน ที่ส่งเสียงร้องออกมา ผมก็ดูดกลืนเสียงพวกนั้นด้วยการประกบปาก เข้าจูบอย่างดูดดื่ม ขณะส่งท่อนลำเข้าไปในร่องสวาทของ เธอจนสุด แล้วแช่เอาไว้ ความคับแน่นในแบบที่คุ้นเคยในตอนนี้ทำให้เธอต้องหาที่ลงด้วยการเอาเล็บจิกลงบนที่นอนจนผ้าปูที่นอนแทบขาดแล้วผมก็เริ่มขยับบั้นเอวซอยกระแทกเข้าไปใส่ร่องสวาทของ มน ให้แรงและเร็วยิ่งขึ้น ให้สมกับความต้องการของผมและเพื่อตอบสนองความเร่าร้อน และความต้องการของพี่มน ในตลอดค่ำคืนนี้ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนสถานะจากพี่มน มาเป็น มน ภรรยาของผมตามกฎหมายในวันรุ่งขึ้น
.
.
.
11.07 น.
"กริ้งๆๆ..."
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของ มน ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ เรียนสายใครคะ ตอนนี้คุณนฤมล ไม่อยู่ค่ะ" แอน รับสายโทรศัพท์แทนหัวหน้าของเธอ
"อ้าว แอน เหรอ พี่เติม เอง" ผม เอ่ยทัก
"อ้าว พี่เติม หรือค่า ตอนนี้พี่มน ติดประชุมน่ะพี่" แอน บอกสาเหตุให้ผมทราบ
"อ๋อ มิน่าพี่โทรไปเห็นเค้าไม่รับสาย เลยเป็นห่วง มน คงปิดเสียงมั้ง" ผม เอ่ย
"แหมหวานจังนะคะคุณพี่เติม น้องแอน ล่ะอิจฉาพี่มน จัง" แอน เอ่ยแซวก่อนจะเอ่ยต่อ
"คงงั้นแหล่ะพี่ พี่มน แกคงปิดเสียงมือถือไว้ ว่าแต่มีอะไรด่วนไหมพี่ แอน จะได้ให้น้องที่แผนกเข้าไปบอกแก" แอน เอ่ยขันอาสาจะช่วยเหลือให้ทันที
"ไม่ๆ ไม่มีอะไร ไว้พี่โทรมาใหม่ก็ได้" ผมเอ่ย
"ค่ะ พี่" แอน เอ่ย
"งั้นพี่รบกวนแอน แค่นี้แล้วกัน" ผม ตอบเธอไป
"ค่ะพี่ มีอะไรให้แอน ช่วยก็บอกแล้วกันค่ะ สวัสดีคะ" แอน เอ่ยแล้ววางสายไป
.
.
.
จะเล่นแอนละซิท่า
นัดลับน้าหลาน สามีไม่รู้แน่ๆ
เติมมีอะไรดีนะสาวๆติดใจกันจัง สเน่ห์แรงจริง.
::GiveMe:: ::GiveMe::
คนต่อไปน้องแอน
::DookDig::
ประชุมจริงหรือป่าวน๊า
แอนโดนเเน่
น้องแอนมาแล้ววววว
น้องนมใหญ่ คือน้องแอนใช่เปล่าครับ
หึหึ แต่งแล้ว ถ้ายังไม่เลิก มันก็เหมือนเดิมแหละ
น้องแอนรอโดนจัด
ในที่สุดก็มีเมียอย่างเป็นทางการ ::DookDig:: ::Shy::
::Glad::
พิศวาสไม่มีที่สิ้นสุดตราบใดที่ยังมีลมหายใจ
::DayDream::
::Ahoo:: ตามๆ
ถึงแต่งงานแล้ว ก็ยังจัดน้องแอนได้นะ
แต่งงานแล้ว ยังจะซ่าต่ออีกไหม แต่มีสาวๆอยู่ใกล้ๆแบบนี้ไม่น่ารอด
น้องแอนจะมีคิวมั้ยนะ
จะได้ซั่มกับสาวแอนหรือเปล่านะ
น่าจะเจ้าชู้ ได้ฟากน้องแอนอีกคน แน่นอน
แต่งงานแล้วก็อดจัดการสาวๆคนอื่นเลย
เวลาของความสุข จะอยู่ได้นานไหม
จะมีแอนมาเพิ่มในลิสไหมนะ
จะเจออะไรอีกไหมน้อแต่งงานแล้ว
น้องแอนจะเข้ามาเป็นมือที่สาม ...
ติดตามอย่างจดจ่อ ::Thankyou::
น้องแอรอย่าริเล่นกับไฟนะ
น่าสนใจ
น้องแอนอยากลอง...
วิวาหสวาท
พระเอกแต่งงาน
แอนจะมาเข้าฮาเร็มหรอ ยินดีกับพี่มนด้วยนะ
แอน จะมามีบทสวาทกับเติมด้วยหรือเปล่า
::Dribbling:: แอนช่วยมาเป็นเมียอีกคน ::HoHo::
เหมือนน้องอยากจะร่วมชะตาสวาทด้วยเลย
::Thankyou::
Thank
แต่งงานแล้วนะเติม
อย่าให้พี่แอนโดนเย็ดซะที
แอนจะรอดเหมือนเดือนมั้ย เติมน่าจะจัดการเดือนปล่อยไว้ทำไม5555
น้องแอนว่างอยู่ค่ะพี่เติม
น้องแอนเป็นคนต่อไปใช่มั้ย ::Waiting::
เติมแต่งงานแล้วแต่คงไม่หยุดเสียวแค่นี้
มองน้องแอนแบบไม่กลัวเจ้าสาวจะหึงเลย
แอนก็น่าจะไม่รอด
น้องแอนรายต่อไปแน่ๆ เลย
บะเริ่มเทิ่ม
อ้างจาก: Juupajups เมื่อ พฤษภาคม 09, 2024, 12:49:27 หลังเที่ยงแอนจะรอดเหมือนเดือนมั้ย เติมน่าจะจัดการเดือนปล่อยไว้ทำไม5555
พี่เดือนมีบทสรุปของเธอแล้วครับ ถ้าได้อ่านฉบับ Uncut edition ที่ผ่านๆมาครับ ::Thankyou::
แต่งงานแล้วจะเลิกเจ้าชู้ไหมนะ หรือว่าจัดน้องแอนอีก
แบบนี้น้องแอนไม่น่าจะรอด
ชอบ
จะได้กินแอนมั๋ยนะ ::Confident::
จะยังไงต่อนะชีวิตหลังแต่งงาน
ได้แต่งกับมนจนได้แล้วจะมีเหตุการณ์อะไรมาเซอไพรส์ต่อไปนะ
มีตัวละครใหม่โผล่ขึ้นมา อกใหญ่ตามสเปคพระเอกด้วย ผมไม่ได้ไปกินอะไรเขาใช่ไหมครับ
น้ามาทำอะไร...สงสัยๆๆๆ
::YehYeh::
จะมีอะไรเกิดกับมนอีกไหม
แอน เป้าหมายต่อไป
น้องแอนคนนี้จะเด็ดสักแค่ไหนกันนะ
น้องแอนชะตาจะขาดไหมเนี่ย
ต่อไปน้องแอนจะโดนไหมนะ
แต่งงานแล้วเหรอ
คืนวันแต่งงานก็ต้องจัดให้เต็มที่หน่อย
จะมีน้องแอนอีกคนหรือเปล่าเนี่ย
ได้เย็ดน้องแอนบ้างก็จะดี
จะเล่นน้องที่ทํางานซะแล้ว
คืนแต่งงานกับภรรยาและกิ๊กอีกคน
ในที่สุดก็ได้แต่งงานกัน ว่าแต่น้องแอนจะโดนด้วยไหมเนี่ย
แปลกๆน้าหลังแต่งงาน จะเกิดอะไรขึ้น พีมนแอบแซ่บเปล่า
สมหวังซะทีนะนายเติม
::Glad:: ที่สุดก็มาลงเอยกับมนจนได้
แอน ไม่มีแอน
ต่อๆๆ ชอบๆไ
มลมีตัวช่วยเเล้ว
แอนน่าจะช่วยเติมได้เยอะ
มาติดตามผล
::DookDig::
จะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ
::ChuChu::
อย่าบอกนะ ว่าได้น้องแอนอีก ตะจเ้วทองคำไปแล้วว
อ้างจาก: bigaud เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 07:32:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.25 : คืนวันแต่งงาน
ภายหลังเหตุการณ์ที่เกิดกับพิงค์ จนเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปร่วมปีกว่าโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรเกิดขึ้นกับผมอย่างที่ผมกังวล พิงค์ ที่หายเงียบไปเลยโดยไม่มีการติดต่อกับผมมาในเรื่องคลิปนั้นเช่นเดียวกับผมที่ก็ปล่อยผ่านและดำเนินชีวิตเรื่อยมาโดยไม่มีการติดต่อเธอไปเช่นกันตามคำแนะนำของพี่เหลียง นั้นจนมาถึงในวันนี้ ณ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมแห่งหนึ่งย่านชานเมือง เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่ทยอยเดินทางเข้าร่วมงาน ผู้คนต่างยืนจับกลุ่มกันคับคั่งบริเวณหน้าประตูทางเข้าห้องโถงเพื่อเขียนคำอวยพร และรอที่จะถ่ายภาพร่วมกับเจ้าภาพของงาน และผมผู้ที่เป็นเจ้าบ่าวนั้นเอง ผมอยู่ในชุทสูทสีขาวที่ดูเรียบง่าย ในวัย 33 ปี ขณะที่ฝ่ายหญิงซึ่งยืนเคียงคู่กันนั้นคือ พี่มน ในวัย 35 ปี ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่สวยสง่าจนขับให้ผู้สวมใส่ที่ผิวขาวอยู่แล้วยิ่งดูโดดเด่นออกมาเหนือหญิงสาวอื่นใดในงานที่จัดคืนนี้ ใช่แล้วความสัมพันธ์ของผมและพี่มน ก็เดินด้วยกันมาจนถึงวันนี้ในที่สุด การแต่งงานของเราสองคน
แต่แล้วความโดดเด่นนั้นก็เหมือนจะถูกสายตาจากหนึ่งในผู้เข้าร่วมงานมาดึงความสนใจไป เมื่อแอน เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน ที่อยู่ในชุดราตรีเดรสสายเดี่ยวสีครีมเข้มก้าวเดินเข้ามาหน้างานอย่างมั่นใจที่เผยเรือนร่างอวบอัดหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่จนดึงสายตาจากคนรอบข้างเธอมาตลอดที่เธอเดินผ่านมา สายตาของผู้เข้าร่วมงานต่างจับจ้องมองไปในทางเดียวกันราวกับเธอกลายเป็นนางเอกของงานในคืนนี้ไปกราย ๆ ไม่เว้นแม้กระทั่งผม ผู้เป็นเจ้าบ่าวที่ยังอดมองเนินหน้าอกขนาดมหึมาของ แอน นั้นเสียไม่ได้จนช่างภาพตากล้องต้องส่งเสียงเรียกเพื่อดึงสติของผมให้หันกลับมามองตรงหน้าเลนส์
"แอน ทางนี้จ้ะ" เจ้าสาวในงานเอ่ยเรียก แอน ที่กำลังเดินเข้ามา ให้มาถ่ายรูปร่วมกัน
"ยินดีด้วยนะพี่มน ขอให้รักกันไปนาน ๆ นะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดี เมื่อรุ่นพี่ที่สนิทของเธอที่เป็นหัวหน้าที่บริษัทกำลังจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา ก่อนจะหันมาเอ่ยกับผม
"พี่เติม ด้วยรักกันไปนาน ๆ นะระวังน้า พี่มน ดุนะ" หญิงสาวเอ่ยแสดงความยินดีกับผม
"ขอบใจจ้ะแอน แล้วนี่เมธ ไม่มาเหรอ" พี่มน เอ่ยถามรุ่นน้องของเธอ
"ป่านนี้คงยังอยู่โคราชเลยมั้งพี่มน ขับส่งของยังไม่สร็จมั้งเนี่ย แอน เลยต้องมากับ นิด เลยเนี่ย ว่าแต่คืนนี้พี่มน สวยจังจ้ะ" แอน พูด ก่อนจะหันไปถามผม ที่เป็นเจ้าบ่าวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ที่เหมือนตกอยู่ในผวังค์เมื่อ มี แอน มายืนตรงหน้าโดยสายตามองไปที่หน้าอกของแอน
"นี่คุณเติม เก็บอาการนิดนึง อายน้องมัน 5555 " พี่มน ผู้เป็นเจ้าสาวเอ็ดใส่ผมจนผมสะดุ้งและยิ้มหน้าเจื่อน แต่ทุกคนก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะพวกเราก็ต่างแซวเล่นกันแนวทะลึ่งกันแบบนี้กันอยู่แล้วเวลามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน แล้วทั้งแอน พี่มน และผม ก็ต่างหัวเราะกันออกมา
.
.
.
"มา ๆ ถ่ายรูปกัน" แล้วทั้งสามคนก็ยืนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกการมาร่วมงาน
แอน เพื่อนรุ่นน้องของบริษัทใหม่ที่พี่มน ได้ย้ายมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการแผนกวิเคราะห์ตลาดในบริษัทเดียวกับแอน ที่เป็นลูกน้องในแผนกของพี่มน เมื่อครั้งมน ลาออกจากบริษัทมาทำตอนประมาณกว่าหนึ่งปีก่อน แอน สาวอวบอ้วนแต่มีทรวดทรงส่วนเว้าส่วนโค้งจนสะดุดตาคนทั่วๆไป ที่ใครๆเห็นต้องเหลียวหลังด้วยขนาดหน้าอกที่ใหญ่โตกว่าสาวๆรอบข้างน่าจะ 40 นิ้วได้ เอว 36 นิ้ว สะโพกดินระเบิดขนาด 48 นิ้ว ในส่วนสูง 169 ซม ไว้ผมยาวประบ่า ถามว่าที่ผมรู้สัดส่วนของ แอน ได้อย่างไรนั่นก็เพราะว่าพี่มน นั้นเคยซื้อชุดเซ็ทชุดชั้นใน Victoria's Secret ให้แอน เป็นของขวัญวันเกิดให้เธอเมื่อหลายเดือนก่อน ผมเลยได้รู้เรื่องสัดส่วนนี้มา สำหรับผมกับแอน เรามีความสนิทสนมกันมากพอสมควรเลยอาจจะเพราะเธอเองก็มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีเข้ากับคนง่ายแถมเธอยังสนิทสนมกับพี่มน มากทำให้ผมเองจึงสนิทสนมกับแอน ได้ไม่ยากนั่นเอง จนบางคนอาจคิดไม่ดีได้หากเธอไม่ใช่เพื่อนสนิทรุ่นน้องของพี่มน
แล้วพิธีการต่างๆก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนเสร็จสิ้นลงในที่สุด แขกส่วนใหญ่กลับกันไปแล้ว ส่วนทีมงานที่รับจัดงานก็เริ่มทยอยเก็บของ เหลือเพียงแต่ญาติใกล้ชิดสนิทสนม และเพื่อนสนิทของพี่มน เพราะเธอมีเพื่อนมากกว่าผมหลายเท่าตัวนักที่กำลังคุยและพยายามให้พี่มน ดื่มฉลอง ตอนนี้พี่มน ได้กลายเป็นภรรยาของผม อย่างเป็นทางการแล้ว จะเหลือก็เพียงพิธีการส่งตัวเข้าห้องหอเท่านั้นเองที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้าแต่สำหรับพวกเราสองคนคงไม่ใช่เรื่องสำคัญนักเพราะเราทั้งสองผ่านการส่งตัวกันและกันมานานแล้วนั่นเอง
"แม่ ฝากมน ด้วยนะลูก" คุณแม่ของมน พูดกับผมพร้อมกับลูบหลังของผมด้วยความเอ็นดู
"ครับ แม่"ผม เอ่ยตอบ
"แม่ขอให้หนูมีความสุขนะ มน แม่ฝากลูกดูแลเติม ด้วยนะมน แล้วก็ส่วนเรานะเติม ดูแลเอาใจใส่อย่าปล่อยปละละเลยมน เค้านะ" แม่ของผม เอ่ยพูดกับมนและหันมาพูดกับผม
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ของทั้งผมและมน อวยพรให้กับผมกับมนจบแล้วก็ออกจากห้องไปพร้อมกับพี่สาวของผมและเหล่าญาติๆ ก่อนจะหันมากำชับพวกเราว่าห้ามออกจากห้องจนกว่าจะเช้านะ
แล้วในที่สุดตอนนี้เราทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องหอแล้ว ขณะที่เรากำลังมาตรวจสอบกล่องใส่ซองช่วยงานและสมุดอวยพรกันอยู่นั้นผมก็ต้องรู้สึกประหลาดใจในสิ่งที่ผมเจอ ภายในสมุดอวยพรนั้นเมื่อหน้าหนึ่งนั้นมีข้อความจากแขกที่มาร่วมลงนั้นมีลายมือที่ผมรู้สึกคุ้นเคยดีเขียนข้อความอวยพรมาสั้นๆว่า
' โชคดีนะ รักกัน มีความสุขนะ จิวรา'
เป็นลายมือของพี่จิว ลายมือที่ผมคุ้นเคยมาตลอดหลายปีขณะตอนทำงานร่วมกัน ผมอดแปลกใจไม่ได้เธอมาได้อย่างไรถึงแม้มันจะไม่ยากเลยที่เธอจะรู้ได้จากคนรอบข้างของเธอเพราะบางคนเช่น พี่ต้อย ผมก็ส่งการ์ดเชิญไปให้แกหรือแม้แต่พี่เดือน หรือพี่ๆน้อง ที่ผมสนิททางฝ่ายบริการลูกค้าก็ทราบเรื่องการแต่งงานของผมกับพี่มน เช่นกัน แล้วจังหวะนั้นเองพี่มน ก็ร้องออกมา
"เติม ใครไม่รู้ใส่ซองมาตั้งหนึ่งหมื่นแน่ะ หน้าซองก็ไม่มีชื่อแขก"
ผมที่ได้ยินก็นึกถึงเมื่อครั้งอดีตขึ้นมาทันที
.
.
.
ขณะที่ผมและพี่จิว เราทั้งสองนั่งคุยสัพเพเหระไปเรื่อยกันอยู่บนโต๊ะทำงาน วันนั้นเป็นก่อนที่พี่จิวและผม เรายังไม่ได้พบเหตุการณ์ ของ พิงค์ ที่รีสอร์ทรายวันแห่งนั้น และเรื่องของผมกับมน ยังเป็นความลับกันอยู่มีเพียงพี่จิว เท่านั้นที่รู้สถานะของผมกับมน เพียงคนเดียวในบริษัท
"เติม เลือกไปสักคนเถอะ พี่เห็นแล้ววุ่นวาย" พี่จิว เอ่ยขึ้นมาเฉย ขณะก้มหน้ากำลังเซนต์เอกสาร
"เลือก อะไรพี่" ผมเอ่ยถามด้วยยังไม่ทันคิดอะไร
"ก็ยายนมใหญ่กับยายมน น่ะ เห็นแล้วขัดใจ" พี่จิว เอ่ยถึง พิงค์ ที่เธอเรียกว่ายายนมใหญ่ด้วยขนาดหน้าอกของพิงค์ ที่จะลอยเด่นกว่าอวัยวะส่วนอื่นทุกทีที่เธอมาหาผมที่ฝ่าย
"ขัดใจยังไงพี่ ผมงง" เอ่ยถามต่อ ถึงจะรู้อยู่ว่าเธอไม่ค่อยอินกับพิงค์ เท่าไหร่อยู่แล้ว
"ไม่รู้ซินะ กับยายนมใหญ่ พี่รู้สึกไม่ลงตัวกับเติม น่ะ ไม่รู้ฃิ มันอธิบายไม่ถูก" พี่จิว เอ่ยอธิบาย
"พิงค์ เค้าแบบนี้แหล่ะคนอื่นมองอาจคิดว่าเค้าหยิ่ง แต่จริงๆไม่นะ" ผมเอ่ยแก้ให้พิงค์ แฟนของผมในโลกแห่งความจริงในขณะนั้นแทน
"เอาเถอะๆ แล้วแต่เดิม แต่ถ้าเติมแต่งกับยายมนเมื่อไหร่ พี่ใส่ซองให้เลยหมื่นนึง บอกไว้เลย" พี่จิว เอ่ยออกมาเพราะถึงอย่างไรเธอก็รักและเอ็นดู มน มากกว่าพิงค์ อยู่แล้วจากความสนิทสนมและคุ้นเคยกันมากับ มน
"เวอร์ไปพี่หมื่นนึง" ผม เอ่ยพลางทำเสียงว่าไม่เชื่อที่เธอพูดมา
.
.
.
ความจำของผมเมื่อครั้งนั้นผุดขึ้นมาจังหวะเดียวกันที่ มน ก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ซองนี้ ก็ตั้งหมื่นแน่ะ ใครน้า" แล้วเธอก็พลิกหน้าซองขึ้นมามันเขียนว่า
'เติม น้องรัก พี่เหลียง'
"ใครอ่ะเติม พี่เหลียง" มน เอ่ยถาม
ผมที่ได้ยินถึงกับสะดุ้งเพราะผมไม่ได้แจกซองแต่งงานให้แก เพียงแต่คุยบอกกันผ่านไลน์เท่านั้น ผมไม่คิดว่าแกจะมางานด้วยซ้ำ พลางคิดในใจ
'แล้วผมจะโดนข้อหาฟอกเงินไหมเนี่ย' แล้วผมก็เอ่ยตอบมนไป
"พี่คนรู้จักที่เป็นตำรวจของเติมเองแหล่ะ"
แล้วผมก็หันมาช่วย มน เปิดซองเงินช่วยด้วยกันภายในกล่องรูปหัวใจนั้นมีเงินในซองตั้งแต่ 500-5,000 บาทเป็นส่วนใหญ่ตามระดับความสัมพันธ์ จะมีที่มากกว่านั้นก็จะเป็นเฉพาะญาติๆ ของผมและมน เท่านั้นที่จะให้ระดับหมื่นหรือแสน อย่างน้าหรืออาของผมและมนก็จะใส่ขั้นต่ำมาคนล่ะหนึ่งหมื่นบาท กว่าพวกเราสองคนจะจัดการเรื่องนี้เสร็จก็เกือบเที่ยงคืน เงินช่วยที่เป็นเงินสดรวมแล้วกว่าสามแสนกว่าบาท ไม่รวมพวกเช็คเงินสดหรือแคชเชียร์เช็คอีกหลายแสนบาทอีกจำนวนหนึ่ง สำหรับงานที่ผมจัดที่มีขนาดไม่ใหญ่นักกับซองที่แจกไปกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบซอง
หลังจบภารกิจทุกอย่างผมก็มานั่งทีโซฟาภายในห้องหอ เอ่ยกับ มน ขึ้นมา
"วันนี้มน สวยมากเลยรู้ตัวไหม" สายตาของผมจ้องมองที่ใบหน้าของ มน อย่างไม่คลาดสายตา
"ขอบคุณค่ะคุณสามี" พี่มน ตอบแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ผม
"หรือว่าเป็นเพราะชุดเจ้าสาวนะ" ผม แกล้งเอ่ยแซวพี่มน ที่ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไปสถานะอย่างเป็นทางการของเธอจะไม่ใช่รุ่นพี่ของผมอีกต่อไป ผมที่เกิดความรู้สึกอยากจะกลืนกินเธอคนนี้ไปทั้งตัวเสียให้ได้ แม้ว่าเราจะเคยมีอะไรกันมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็ตาม แต่ทำไมคืนนี้ผมถึงได้รู้สึกตื่นเต้นกว่าปกติก็ไม่รู้
"ชะ...ใช่ซิ เป็นเพราะชุด แหล่ะมน ว่า" พี่มน ตอบกึ่งประชด
"ถ้างั้นก็ถอดชุดออกสิ เดี๋ยวเติม จะได้เทียบดู 555" ผมเอ่ยแซวพี่มนต่อ
"บ้า" พี่มน ตอบมาสั้นๆ
ผมส่งสายตาหื่นให้อีกฝ่ายรับรู้ ว่าในอีกไม่นานเธอกำลังจะโดนผมจะเชยชมไปทั้งตัว เมื่อผมอ้าแขนเพื่อกางกอดเจ้าสาวของผม
"เดี๋ยวก่อน เติม ขอมน ล้างเครื่องสำอางค์ออกก่อนค่ะ" พี่มนตอบสั้นๆ
แล้วเธอเดินตรงไปยังห้องน้ำ ตอนนี้ภายในห้องน้ำพี่มน ที่กำลังคิดถึงว่าอีกไม่กี่นาที ผมกำลังจะเข้ามาทำหน้าที่เจ้าบ่าวให้สมบูรณ์แบบอย่างเป็นทางถูกต้องตามกฎหมาย ส่วนตัวเธอเองก็ต้องทำหน้าที่เจ้าสาวด้วยเช่นกัน เธออดคิดถึงเรื่องราวตลอด 4 ปีมานี้ไม่ได้ว่าเธอถ้าวันนั้นวันที่เติม เอ่ยชวนเธอไปค้างที่ปากช่อง ถ้าเธอไม่ตัดสินใจแบบนั้นไปเธอก็คงไม่มีวันนี้เกิดขึ้น แล้วเธอก็มีรอยยิ้มออกมาพลางมีความคิดในหัวออกมา ' เติม มน รักเติม เหลือเกินนะ รู้ไหม' เธอคิดในใจ
"มน แม่มน โทรมา" ผม เอ่ยพลางเปิดแง้มประตูห้องน้ำแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่มน
"ค่ะแม่ ว่ายังไงคะ" มน เอ่ย
"โทษทีนะ มน ที่แม่โทรมารบกวน เติม เค้าจะว่าแม่ไหมเนี่ย โทรมาแบบนี้" แม่ของพี่มน เอ่ยด้วยความที่ลูกเขยจะต่อว่าเธอว่ามาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่า
"ไม่มีอะไรหรอกแม่ มน เข้าห้องน้ำอยู่ ว่าแต่มีอะไรคะ" พี่มน เอ่ย
"ก็คือพรุ่งนี้ น้าตุ้ม แกจะบินกลับเชียงใหม่ตอนบ่ายเลย ก็เลยอยากเจอลูกน่ะเห็นว่าจะมีอะไรให้ แม่ถามว่าอะไรก็ไม่บอก" แม่ของพี่มน พูด
"อ๋อ ได้ค่ะ มน สายๆ มน ไปหาน้าตุ้ม เอง"
พี่มน เอ่ย ก่อนจะวางสายไป พี่มน ที่เกิดเปลี่ยนใจเธอก็ เอ่ยขึ้น
"เติม มน ขออาบน้ำก่อนแล้วกันนะ "
"อืม ตามใจแล้วกันงั้น เติม วางชุดนอน มน ไว้ให้หน้าห้องน้ำนะ" ผม เอ่ยบอก พี่มน ไป
"ขอบคุณค่ะ คุณสามีที่รัก" พี่มน เอ่ยแล้วหันมาเช็ดเครื่องสำอางค์จากใบหน้าของเธอออกต่อ จนผ่านไปเกือบห้านาที
พี่มน ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มาถอดชุดเจ้าสาวที่เธอสวมอยู่ออกแล้วไปหยิบชุดนอนที่ผมเตรียมไว้ให้ ที่เป็นชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว เห็นอย่างนั้นเธอก็ถึงกับนึกขำอยู่ในใจ ว่าต่อไปนี้เธอคงต้องใส่อะไรอย่างนี้ตลอดไปแล้วซินะเวลานอน สมัยอยู่ที่คอนโดเธอมักจะใส่แค่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นนอนเท่านั้น จะมีแต่ตอนที่ เติม มาค้างด้วยเธอถึงจะใส่อะไรแบบนี้ แล้ว มน ก็ถือเดินเข้าห้องน้ำไป
ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที พี่มน ก็ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินมันลื่นซีทรูสีขาว ตามที่สามีเตรียมไว้ให้เธอ ภายใต้ชุดนอนนั้นเธอไม่ได้สวมชุดชั้นในไว้ภายในทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างจนหัวถันบนยอดทรวงอกทั้งสองดันผ้าจนนูนขึ้นมาชัดเจน แต่พอเธอก้าวเดินออกมาจากห้องนี้ภาพที่เธอเห็นก็ราวกับช็อตฟีล เมื่อเห็นเจ้าบ่าวนอนหลับกรนออกมาเบาๆบนเตียงซะอย่างนั้นโดยยังคงอยู่ในชุดเจ้าบ่าวอยู่แบบนั้น
พี่มน ก้าวขึ้นไปบนเตียง ก้มลงหาเจ้าบ่าวของเธอ แล้วเอ่ยอย่างน่าเอ็นดู
"ก๊อก ก๊อก คุณสามีคะ มานอนอะไรคะ มน อาบน้ำเสร็จแล้วนะ"
ผมที่ลืมตาตื่นขึ้นมาแวบแรกที่ผมเห็น มน ในชุดนอนซีทรู เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน ทำเอาความต้องการในตัวของผมมันพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที ผมขยับร่างขึ้นซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายที่หอมละมุนอย่างชื่นใจ
"หอมจัง" ผมเอ่ยเสียงกระเส่า มือของผมก็เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล้ไปทั่วร่างของพี่มน
"ไปอาบน้ำก่อนเถอะเติม" พี่มน เอ่ยบอกขณะที่ผมก็ยังคงรุกเร้าลูบไล้ซุกไซร้ไม่หยุด
"เอาไว้ เติม ค่อยอาบทีเดียว ดีกว่าไหม" ผม เอ่ย ก่อนก็จับร่างของพี่มน หมุนตัวมาสบตากัน ก่อนจะจับร่างวางลงบนเตียง จัดการเปลื้องผ้าตัวเองออกจนเปลือยเปล่าอย่างรวดเร็ว ส่วนท่อนลำนั้นก็แข็งตัวพร้อมเต็มที่แล้ว
"อ๊ะๆ อ่า เติม"
พี่มน ร้องออกมาพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ตัวสั่นเทา เมื่อโดนนิ้วของผมสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของเธอทันที และไม่ใช่แค่นั้นหน้าอกหน้าใจที่มีหัวนมของเธอนูนดันชุดนอนนั้น ก็ถูกลิ้นของผมเลียไปมาวนอยู่ภายนอกไม่หยุด ทำเอาพี่มน ต้องแอ่นหน้าอกขึ้นรับ หลับตาพริ้ม มือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนเอาไว้เพื่อระบายความเสียวซ่าน
"คราวนี้เติม เอาจริงแล้วนะ" เสียงผมเอ่ยขณะจ้องมองใบหน้าขาวๆของพี่มน เธอเม้มปากเอาไว้ราวกับเพื่อเตรียมรับมือกับกามกิจในช่วงต่อไปที่กำลังจะถาโถมเข้ามา
"อ๊ะ... อื้อออ" เมื่อพี่มน ที่ส่งเสียงร้องออกมา ผมก็ดูดกลืนเสียงพวกนั้นด้วยการประกบปาก เข้าจูบอย่างดูดดื่ม ขณะส่งท่อนลำเข้าไปในร่องสวาทของ เธอจนสุด แล้วแช่เอาไว้ ความคับแน่นในแบบที่คุ้นเคยในตอนนี้ทำให้เธอต้องหาที่ลงด้วยการเอาเล็บจิกลงบนที่นอนจนผ้าปูที่นอนแทบขาดแล้วผมก็เริ่มขยับบั้นเอวซอยกระแทกเข้าไปใส่ร่องสวาทของ มน ให้แรงและเร็วยิ่งขึ้น ให้สมกับความต้องการของผมและเพื่อตอบสนองความเร่าร้อน และความต้องการของพี่มน ในตลอดค่ำคืนนี้ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนสถานะจากพี่มน มาเป็น มน ภรรยาของผมตามกฎหมายในวันรุ่งขึ้น
.
.
.
11.07 น.
"กริ้งๆๆ..."
เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของ มน ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ เรียนสายใครคะ ตอนนี้คุณนฤมล ไม่อยู่ค่ะ" แอน รับสายโทรศัพท์แทนหัวหน้าของเธอ
"อ้าว แอน เหรอ พี่เติม เอง" ผม เอ่ยทัก
"อ้าว พี่เติม หรือค่า ตอนนี้พี่มน ติดประชุมน่ะพี่" แอน บอกสาเหตุให้ผมทราบ
"อ๋อ มิน่าพี่โทรไปเห็นเค้าไม่รับสาย เลยเป็นห่วง มน คงปิดเสียงมั้ง" ผม เอ่ย
"แหมหวานจังนะคะคุณพี่เติม น้องแอน ล่ะอิจฉาพี่มน จัง" แอน เอ่ยแซวก่อนจะเอ่ยต่อ
"คงงั้นแหล่ะพี่ พี่มน แกคงปิดเสียงมือถือไว้ ว่าแต่มีอะไรด่วนไหมพี่ แอน จะได้ให้น้องที่แผนกเข้าไปบอกแก" แอน เอ่ยขันอาสาจะช่วยเหลือให้ทันที
"ไม่ๆ ไม่มีอะไร ไว้พี่โทรมาใหม่ก็ได้" ผมเอ่ย
"ค่ะ พี่" แอน เอ่ย
"งั้นพี่รบกวนแอน แค่นี้แล้วกัน" ผม ตอบเธอไป
"ค่ะพี่ มีอะไรให้แอน ช่วยก็บอกแล้วกันค่ะ สวัสดีคะ" แอน เอ่ยแล้ววางสายไป
.
.
.
อ้างจาก: siam4long เมื่อ พฤษภาคม 05, 2024, 09:30:15 ก่อนเที่ยงเหมือนมนมีอะไรแปลกๆ
::Foo::
ตอนนี้อาจจะเจอกรรมเวรตามมา
ขอบคุณมากครับ เติมลงเอยกับมนแล้ว จะไปหากินข้างนอกอีกมัยครับ
แอนไม้น่ารอด
แต้งงานแล้วจะจบยังเนี้ัย
แอนนน
เหมือนๆกับมนยังมีความลับบางอย่างจัง
มีคนใหม่อีกแล้ว
สาวอวบน้องแอนมาแล้ว..ชะตาโดนแน่
มีอะไรแปลกไปรึป่าว
::Hungry::
เจอน้องแอนละมั้ง
::Reader::
::Reader::
อ้ายทำใจไว้เเล้วละ
::Glad::
::Fighto:: ::Fighto:: ::Fighto::
มีน้องแอนมาช่วยเสริมความเสียวอีกคนแล้ว
::YehYeh::
ชอบ
น้องแอนนนน
แอนนนน ไม่รอด
มนจะมีพิเศษกับเจ้านายใหม
กวาดหมดเลยหรือ ::DookDig:: ::DookDig::
รู้สึกแปลกๆๆ
ต่อ
ลงต่อเลยครับ...อย่าหายไปนาน จะลงแดงอยู่แล้ว
เติมแต่งงานกับมนคาดว่านอกจากเริ่มต้นชีวิตคู่แล้วอาจมี"ชะตาสวาท"กับสาวอื่นเช่นแอนอีกหรือเปล่า
มีเอื่อนงำ
ชอบ
น้าพี่มนมีอะไร น้องแอนจะโดนนายเติมเมื่อไร อะไรจะเกิดก่อนกัน
น้องแอนคงได้เจอกับผัวข้องมนแน่ๆ
แต่งงานกันแล้ว ยังมีอะไรแปลกๆ อาจจะไม่สมหวังในความสุขมั้ง
::ChuChu::
จะเกิดอะไรขึ้น โชคชะตา
ติดตามครับ
มากแนวซีรีส์ยาวๆชอบ
แอนนนนน ::YehYeh::
แต่งงานแล้ว
เนื้อเรื่องน่าติดตามครับ
คิดปกติไม่ได้เลย
ขอบคุณครับ
มีแน่ น้องแอนที่ให้ช่วยอ่ะ
แต่งงานแต่ไม่น่าจะหยุด555
แอนจะโดนเติมไหม
รู้สึกว่านย้องแอนอยากมีส่วนร่วมกับชะตาสวาทนะพี่เติม
ในที่สุดก็มาลงเอยกับมนจนได้
แต่งงานแล้ว แต่ไม่น่าจะหยุด
::Dribbling::
::Thankyou::
ชีวิตต้องพบเจอสิ่งใหมๆ
จะเกิดอะไรกับชะตาชีวิตของเติมละ กรรมใด
ดี