แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0
วันธรรมดาของชีวิต https://xonly8.com/index.php?topic=264654.msg2658058#msg2658058
ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด
https://xonly8.com/index.php?action=profile;area=showposts;sa=topics;u=404393
*********************************************************************************
*********************************************************************************
ชีวิตในช่วงปิดเทอมปีหนึ่งของผม มีเวลาก็มาขลุกอยู่กับพี่ตาลเป็นส่วนใหญ่....
ยิ่งช่วงเสาร์อาทิตย์...ผมย้ายมาค้างกะพี่ตาลตั้งแต่วันศุกร์ เก๋ไม่เห็นหน้าผมในวันเสาร์มาสองอาทิตย์แล้ว แต่ผมโน้ตบอกว่าไปหาเพื่อนทุกครั้ง ผมห่างเหินทุกคนไปหมด ใช้เวลาทุ่มเทกะพี่ตาล...พี่สาวน่ารักตาบอดแต่จิตใจดีงาม ผมพาพี่ตาลไปเที่ยวที่ต่างๆมากมายหลายแห่งที่พี่ตาลไม่เคยไป เช่นขึ้นรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค แม้กระทั่งลงเรือด่วน ลงเรือหางยาวที่พี่ตาลอยากนั่ง ผมพาพี่ตาลขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ต เพื่อให้พี่ตาลรู้จักกับเครื่องบินและทะเล พี่ตาลอยากรู้สึก..แต่ไม่กล้า ผมมีความสุขที่ได้ทำให้พี่ตาลมีความสุขและยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กะผม
ใกล้สิ้นเดือนพฤษภา เกือบสามเดือนแล้วที่ผมรู้จักกับพี่ตาล วันนี้ผมไปหาพี่ตาลเหมือนปกติ
"พี่คงไม่ได้อยู่เจอซาย่าแล้วนะ"
"อ้าว...พี่ตาล ทำไมล่ะครับ"
"พี่จะย้ายไปขอนแก่นแล้วค่ะ น้องก้อง อาทิตย์หน้าพี่ไปแล้วนะ"
ผมช้อคสุดๆในคำพูดของพี่ตาล....
ผมยื่นมือออกไปจับมือพี่ตาลไว้แน่น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพี่ตาลค่อยๆดึงมือออกไปจากมือผม
"ทำไมอ่ะครับ พี่ตาล ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า..."
"ไม่หรอกก้อง ก้องเป็นคนดีมากๆ ดีมากกะพี่ พี่รู้และเข้าใจก้องดี แต่ที่พี่ต้องไปก็เพราะแบบนี้แหละ พี่รู้สึกว่าพี่เองเริ่มจะขาดก้องไม่ได้ ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ก้องไม่มา พี่ก็คิดถึงมากนะ นั่งรอเวลาเจอกะน้องรักของพี่ แต่พี่เข้าใจดีนะก้อง พี่รู้ว่าก้องรักพี่เหมือนพี่เสมอ ดูแลเอาใจใส่พี่เป็นอย่างดีทุกครั้งที่เราเจอกัน พี่เข้าใจดีนะ ก้องยังมีอนาคตอีกไกล พี่จะอยู่แบบนี้ไม่ได้ และทางเดียวที่พี่จะตัดใจจากก้องได้คือ...พี่ต้องไปไกลจากก้อง..."
"พี่ตาล พี่อย่าคิดแบบนี้สิครับ ผมรักพี่เหมือนพี่คนนึงของผม ผมยินดีทำให้พี่เสมอนะ แล้วพี่จะไปอยู่ไหน ผมไปส่งมั๊ย"
"ครูใหญ่ให้พี่ไปช่วยสอนที่โรงเรียนคนตาบอดขอนแก่นนะ แล้วจะให้คนขับรถตู้ของโรงเรียนไปส่งพี่ที่นั่น ก้องไม่ต้องไปหรอก พี่จัดการได้ ทางโน้นมีบ้านพักให้ด้วย ก็ดีกว่าที่นี่นะที่พี่ต้องเสียเงินค่าห้องเอง เอาเป็นว่า เรายังติดต่อกันนะคะ น้องก้อง ไปเยี่ยม ไปเที่ยวหาพี่มั่งนะ...."
ผมมาส่งพี่ตาลขึ้นรถตู้ พี่ตาลเข้ามาสัมผัสหน้าผมอย่างถ้วนทั่วอีกครั้ง ก่อนที่จะโบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่ตาล ผมเชื่อว่าพี่ตาลรักผม แต่เธอไม่กล้าปล่อยใจให้รักผมมากกว่านี้ พี่ตาลคิดเสมอว่าเธอตาบอด ผมน่าจะมีโอกาสที่ดีกว่ากับผู้หญิงตาดีคนอื่น พี่ตาลจึงตัดสินใจจากผมไปอย่างถาวรอย่างที่ผมไม่เต็มใจนัก
...............................................................................
ผมเหงาคิดถึงพี่ตาลอยู่ไม่กี่วัน จนใกล้เปิดเรียนมากแล้ว...ไอ้โอ๋โทรมาตามเพื่อไปช่วยกันทำงานรับน้องใหม่
"ไอ้ก้อง....หายหัวไปไหน ทำไมไม่ค่อยไลน์ค่อยคุยเลยอ่ะ ตกลงแกเลือกไฟฟ้าใช่มั๊ย"
"เออ ก็ตามนั้น แกอ่ะ ไปเรียนเครื่องกลกะไอ้เอ็มหรือเปล่า"
"ไม่...ชั้นเรียนกะแก ชั้นชอบแก ชั้นรักแก ชั้นจะเรียนไฟฟ้ากะแก..."
เดี๋ยวนี้ไอ้โอ๋เริ่มกวนตีนมากขึ้นทุกวันเมื่อเห็นผมไม่สนใจมัน โอ๋มันจะพูด "รัก" กะผมตลอดเลย ถ้าไอ้เอ็มได้ยินล่ะ..มีเรื่องอีก พวกกิจกรรมทั้งหลาย...ผมไม่มีไอเดียอะไรเป็นพิเศษหรอก ใครให้ผมทำไรก็ทำหมดอยู่แล้ว ในที่สุดเหลือฝ่ายนึงที่ไม่มีใครอยากทำคือฝ่ายสถานที่ ผมเลยต้องรับผิดชอบฝ่ายนี้ ไอ้โอ๋มาบรรยายภายหลังว่า รับไปแล้วเนี่ย แปลว่าต้องทำทุกงาน สถานที่ไรต้องทำหมด โอ้ว..มันยากมั๊ยวะ
น้องใหม่ของเราน่ารักสดใสทุกคน ปีที่แล้วผมคงเป็นแบบนี้มั๊ง ปีนี้ผมไปรอน้องๆและผมก็เจอน้องคนนึง หน้าตาคล้ายๆกอหญ้าเลย สเปคผมจริงๆ
"สวัสดีคับ น้องอะไรนะคับ พี่ชื่อก้องนะ ปี 2 คับ ยินดีต้อนรับคับ น้องเขียนชื่อตรงนี้นะ"
"ชื่ออิ๊บค่ะ แบบอุ๊บอิ๊บอ่ะค่ะ"
"โห ชื่อน่ารักมากอ่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ"
แล้วอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมยื่นมือออกไปขอน้องอิ๊บจับมือ น้องอิ๊บยื่นมือมาจับมือผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มีลักยิ้ม ที่เข้ากับผมม้า หน้ารูปไข่ ลงตัวสุดๆ ผมรีบๆดูชื่อน้องอิ๊บและรีบเมมเบอร์เอาไว้....
จากวันนั้น ผมก็มีโอกาสเจออิ๊บอีกหลายครั้งช่วงตลอดรับนิสิตใหม่ แต่ผมพยายามไม่ทำให้อิ๊บรับรู้ว่าผมสนใจเธอ ผมทำเหมือนว่าอิ๊บเป็นน้องคนนึงเท่านั้นแหละ แต่ทุกครั้งผมจะต้องหาอิ๊บและเดินเข้าไปคุย และทุกครั้งที่กินข้าว ผมจะไปยกอาหารมาให้ การกระทำของผมไม่พ้นสายตาของไอ้โอ๋ และพี่ปีสามอย่างพี่แอลหรือแม้กระทั่งพี่ดอม
"เฮ้ย...มึง ออกนอกหน้าไปปะ น้องนะมึง...น้อง น่ารักแบบเนี้ย เดี๋ยวมึงก็เจอตีนเข้าโรงบาลอีก"
"ไร...กูทำไร ก็เทคแคร์เท่ากะน้องคนอื่นอ่ะ"
"มึงอย่ามา... ทีกูชอบมึง ไม่เห็นมึงดูแลกูเลย"
"อย่าหาเรื่องให้ไอ้เอ็มมาชกกูดิ..."
................................................................................
ก่อนเปิดเทอมหนึ่งสัปดาห์รายชื่อนิสิตใหม่พร้อมเลขประจำตัวก็ออก และที่น่าแปลกใจคือ...น้องอิ๊บเป็นน้องรหัสผม มันทำให้การเข้าถึงอิ๊บเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่จะว่าไป...มันก็ไม่ง่ายมากมายนัก วันนึงอิ๊บพาแฟนมาที่คณะ แฟนของน้องอิ๊บเรียนอยู่ ม เกษตร ซึ่งห่างไกลกันมาทีเดียว แต่ไอ้โอ๋เตือนให้ระวังตีนไว้ ผมก็คงต้องเชื่อมันแหละเพราะเคยโดนมาแล้ว ผมเลยระวังตัวมากขึ้นและขีดเส้นสำหรับอิ๊บให้เป็นเป็นน้องรหัสเท่านั้น แต่ยังไง...ผมก็สนใจอิ๊บอยู่ดี
"น้องอิ๊บ... เสาร์นี้มีรับน้องมหาลัย มามั๊ย ต้องค้างนะ"
"พี่ก้องคะ อิ๊บไม่สะดวกเลยค่ะ แม่ไม่อยากให้มาค่ะ แฟนก็ไม่อยากให้มา"
"พี่ว่ามาเหอะ.. ยังมีเวลา อาทิตย์หน้าแน่ะ ขอแม่เลย... กลัวไรเหรอ พี่ๆผู้หญิงตั้งหลายคน พี่โอ๋ช่วยดูแลก็ได้นะ มาเหอะนะ"
"อืมม์ อิ๊บอ่ะอยากมา แต่คนอื่นๆเค้าห่วง..."
............................................................................
วันนี้พฤหัสแล้ว... และพรุ่งนี้จะรับน้องมหาลัย
วันนี้ผมเลิกเรียนคาบสุดท้ายก็สี่โมง ระหว่างผมรอไอ้โอ๋และไอ้เอ็มเพื่อไปหาอะไรกินนิดหน่อยก่อนกลับมาเตะบอล น้องอิ๊บก็เดินเข้ามาหวัดดีผม สีหน้าเธอวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ผมทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งมันเป็นเรื่องเรียนซะมากกว่า ผมคุยกะน้องรหัสครู่นึงจนอิ๊บขอตัวกลับบ้าน เธอเดินออกไป ผมมองตามหลังเธอ จนน้องไปเจอกะผู้ชายคนนึง อ้อ... อิ๊บไปกะแฟนของเธอนี่เอง....
เอ๊ะ...แต่เหมือนมีไรผิดปกติอยู่..
การคุยของสองคนแม้มันจะห่างไกลจากที่ผมนั่งอยู่และผมไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน แต่เหมือนสองคนนั้นไม่ได้คุยด้วยกันดีๆเท่าไรนัก น้องอิ๊บเอามือไปผลักแฟนอย่างจริงจัง ส่วนผู้ชายก็ผลักอิ๊บแรงๆเหมือนกัน ผู้ชายพูดอะไรไม่ได้ยิน แต่ท่าทางมันกระโชกใส่น้องอิ๊บ ที่ผมนั่งอยู่มันไกลพอควร ผมเห็นท่าไม่ดี ผมลุกขึ้นยืน แล้วไม่นานนัก ผู้ชายก็โยนหนังสือใส่หัวน้องอิ๊บจนกระดาษปลิวกระจาย ก่อนจะผลักหน้าเธออย่างรุนแรง จนอิ๊บเสียหลักลงไปฟุบกับพื้น เฮ้ย...แม่ง มากไปแล้ว.... ผมพรวดพราดวิ่งไปทันที แต่ช้ากว่าที่ไอ้ผู้ชายนั่นวิ่งหนีไป
"อิ๊บ อิ๊บ อิ๊บ เป็นอะไรหรือเปล่า..."
น้องรหัสผมร้องไห้น้ำตานองหน้า เสื้อผ้าเธอเลอะเปื้อนฝุ่นดิน หนังสือ สมุด ชีท กระดาษ ปลิวไปทั่ว อุปกรณ์เครื่องเขียนเธอตกกระจายเต็มพื้น ผมตรวจสอบว่าอิ๊บโดนทำร้ายมากกว่าที่ผมเห็นหรือเปล่า
"อิ๊บ เจ็บตรงไหนมั๊ย"
เธอร้องไห้สะอื้น เธอส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นตามเก็บกระดาษที่ปลิวไปอย่างน่าสงสาร ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มวิ่งตามมาช่วยกันเก็บกระดาษและสิ่งของที่หล่นกลาดเกลื่อน ก่อนพวกเราพาอิ๊บกลับมาที่โต๊ะประจำ.... ไอ้โอ๋ช่วยน้องปัดเสื้อผ้าจากฝุ่นที่เลอะเต็มตัว อิ๊บผู้สดใส กลับกลายเป็นเงียบ ซึม และไม่พูดอะไร ไม่ว่าใครจะถามอะไรก็ตาม เธอเอาแต่ร้องไห้ๆๆๆๆ และ ร้องไห้
"แกสองตัวไปโรงอาหารก่อนเลย เดี๋ยวชั้นคุยกะน้องเอง ให้ผู้หญิงเค้าคุยกัน"
ผมพยักหน้าชวนไอ้เอ็มเดินออกมา
"มึงอย่าบอกนะว่าฟันน้องเค้าไปแล้วผิดใจกัน..."
"เชี่ย ไอ้เอ็ม มึงเห็นกูเป็นไงวะเนี่ย กู...ไม่เกี่ยวเลย กูเป็นพระเอก...ไปช่วยน้องเค้า"
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้ไอ้เอ็มฟัง
"สงสัยทะเลาะกะแฟนแหละ คงไม่มีไรมากหรอก"
"แล้วมึงทะเลาะไอ้โอ๋นี่...ก็แบบนี้เหรอ เชี่ย มันมากไปนะ....ผลักหน้าจนหกล้มเนี่ย"
เรามาถึงโรงอาหาร ผมสั่งลูกชิ้นมานั่งรออยู่ครู่นึง โอ๋ก็เดินกอดน้องอิ๊บมาร่วมโต๊ะ แต่ก่อนมาถึง...
"เฮ้ย...เอ็ม เดี๋ยว..ไม่คุยเรื่องเมื่อกี้นะ น้องไม่สบายใจ แล้วเดี๋ยวเราคุยถามกะโอ๋ทีหลังละกัน"
......................................................................
หลังจากกินอะไรนิดหน่อย เราส่งน้องอิ๊บขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แล้วเราสามคนก็นั่งคุยกันที่ป้ายรถเมล์นั่น
"คืองี้... แฟนของน้องอิ๊บเค้ามารับ แต่เค้าทะเลาะกันมาก่อนแล้ว คือไอ้แฟนอ่ะ..จะมาขอคืนดี แล้วคุยกันเรื่องไรยังไง อิ๊บไม่ยอมบอก แล้วก็เลยทะเลาะกัน แล้วแฟนก็ขอเลิก..."
"โธ่...ไอ้ห่าโอ๋ มึงเนี่ย กูอ่ะ ฝากความหวังเต็มเปี่ยม แล้วมึงไปสืบได้มาแค่เนี้ย"
ผมผลักหัวไอ้เพื่อนหลังสวนของผมอีกครั้งโดยไม่เกรงใจแฟนมันที่นั่งใกล้ๆ ไอ้เอ็มก็เลยผลักหัวผมกลับแก้แค้นให้แฟน ก่อนเราจะเตะกันไปมาอีกแป๊บนึง
"แต่อย่างนึงคือ น้องเค้าบอกว่าเค้าจะมารับน้องหละนะ พรุ่งนี้จะเอาของมาเลย.... พวกแกช่วยกันดูแลแล้วกัน"
ผมดีใจนะครับที่น้องรหัสผมจะมางาน ผมว่าน้องเค้าตัดสินใจถูกแล้วละ เวลาที่เศร้า...อย่าอยู่คนเดียว จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน น้องอิ๊บก็มาจริงๆ เธอแบกเป้สีชมพูใบโตมาแต่เช้า ผมเจอเธอก็เลยรับเป้เพื่อเอาไปเก็บไว้ที่ห้องกิจกรรมให้ก่อน วันนี้เราเรียนกันตามปกติ งานรับน้องในมหาลัยของเราเริ่มกันตอนเย็น พอเลิกเรียน 4 โมง..ก็เหมือนกดปุ่มปล่อยม้าแข่งแหละครับ ทุกคนร้องเล่นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขสนุกสนานทั้งพี่ทั้งน้อง เรื่องสถานที่ของผมเสร็จเรียบร้อยก็ไม่มีอะไรมากแล้ว ผมใช้เวลาที่เหลือสังเกตการณ์น้องอิ๊บของผมอยู่ห่างๆ ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มก็ทำอะไรของมันเยอะแยะ ผมไม่ค่อยอยากไปยุ่งกะมัน
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนถึงช่วงที่จะต้องอาบน้ำ โอ๋พาน้องอิ๊บไปกะน้องๆผู้หญิง ส่วนผมกะไอ้เอ็มก็ดูแลจัดการน้องๆผู้ชาย มันน่าจะเรียบร้อยดี แต่ว่า....
"พี่ก้อง เป้ของอิ๊บอยู่ไหนคะ...."
"อ้าว พี่กองรวมไว้ไงกะกองผู้หญิงไง..."
"กองไหนกัน...ไอ้ก้อง เนี่ยเค้าย้ายของผู้หญิงไปหมดแล้ว กูไม่เห็นจะมีเป้ชมพูเลย"
ผมตัวเย็นวาบ รีบวิ่งขึ้นไปดูที่ผมวางเป้ไว้พร้อมกับน้องอิ๊บและไอ้โอ๋ มันไม่มีแล้ว... ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ ด้วยความบังเอิญ..ผมสะดุดผ้าม่านทำเวที และเห็นเป้น้องอิ๊บจมอยู่ในกองผ้านั้น ผมยื่นคืนให้ ไอ้โอ๋รีบลากน้องหายไปทันที แต่ไม่นานนักมันก็ลากน้องกลับมาที่ผมใหม่
"ก้อง ทำไงดี ห้องเต็มแล้วอ่ะ ไม่มีช่องจะให้น้องอิ๊บลงเลย... แกเป็นฝ่ายสถานที่อ่ะ จัดการให้น้องหน่อยดิ"
"เฮ้ย ห้องต้องพอสิวะ กูเผื่อแล้วนะ มีตั้ง 4 ห้องแล้ว"
"เผื่อห่าอะไรวะ มึงเอ๊ย...กูให้รายชื่อไปแล้ว เสือกขอยืมห้องมาแค่ 4 มึงควรเตรียมไว้ 5 สิวะ เผื่อไว้หน่อย มิน่า กูว่าทำไมแม่งแน่นชิบหายแต่ละห้อง.... เอาหละ แต่ของอิ๊บทำไง...."
"เออ เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงไปดูน้องเหอะ"
ผมผิดเองจริงๆครับ ผมลืมเผื่อไว้ อย่างว่าแหละ ผมไม่เคยจัดงานแบบนี้
"อิ๊บ ไปนอนที่อื่นได้มั๊ย"
"อิ๊บไม่กล้านอนคนเดียวนะ อิ๊บกลัว"
"เออ....เดี๋ยวพี่ให้พี่โอ๋ไปนอนเป็นเพื่อน"
ผมจัดการโทรศัพท์หาไอ้นุ้ยเพื่อนซี้หัวหน้าชมรมคนนึง โชคดีที่มันมางานรับน้องมหาลัยครั้งนี้ด้วย และโชคดีที่มันเอากุญแจห้องชมรมมันมาด้วย ผมไปสิงห้องชมรมนี้บ่อยเมื่ออยู่ค้างมหาลัยเพราะว่ามันใกล้คณะผม และที่ดีมากที่ผมชอบมากคือมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำด้วย แต่ที่ไม่ดีคือยามคอยจะไล่พวกเรากลับตอน 3 ทุ่ม แต่ผมแอบมาอยู่บ่อยๆจนผมรู้ว่ามีทางขึ้นได้อีกทางนึง ผมพาอิ๊บมาและขึ้นทางลับไปชั้นสาม เรามาถึงก็หกโมงกว่าแล้ว ทั้งตึกเริ่มมืดและเงียบสนิท แม้ข้างนอกจะได้ยินเสียงตีกลองร้องรำทำเพลงอยู่ก็ตาม
"พี่ก้อง อิ๊บกลัวนะ..."
เธอเดินเข้ามาจับมือผมแน่น ผมจูงเธอขึ้นบันไดมา ผมรู้ว่าไฟเปิดตรงไหน แต่ผมไม่เปิดไฟ เพราะว่ายามจะเห็นทันที จากจับมือเธอเดินเข้ามากอดแขนผม
"พี่ก้อง อิ๊บไม่อยู่ที่นี่ได้มั๊ย อิ๊บกลัวจริงๆนะ"
"ไม่ต้องกลัว... เดี๋ยวพี่โทรตามไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อน"
"พี่โอ๋เค้าคงไม่ว่างมาหรอกพี่ เค้าต้องดูทางโน้น..."
"ไอ้โอ๋ไม่มา พี่จะมานอนเป็นเพื่อนแทน อิ๊บรังเกียจพี่มั๊ยอ่ะ"
อิ๊บยังไม่ทันตอบ เรามาถึงหน้าห้องก่อน ผมไขกุญแจเข้าไปและเปิดไฟในห้อง น้องอิ๊บเห็นสภาพห้องแล้วก็ดูสบายใจขึ้น ห้องก็เป็นสี่เหลี่ยม 4 เมตรคูณ 5 เมตร แม้จะเล็กแต่สะอาด..ไม่รกเป็นรังหนู ข้าวของเป็นระเบียบ มีโซฟาอยู่ตัวนึงที่ผมใช้นอนเป็นประจำ และก็มีเตียงพับ 1 ตัว โต๊ะกลางและเก้าอี้สี่ห้าตัว พัดลม 2 เครื่อง มีตู้ใส่เอกสาร 2 ใบ ด้านหลังตู้ก็ไว้ข้าวของต่างๆ ที่ดีคือห้องนี้มีหน้าต่าง
"น้องอิ๊บนอนหลังตู้นี้นะ เย็นหน่อย พี่นอนตรงนี้ประจำแหละ เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาก็ได้ พี่จัดที่ให้นะ ตอนนี้อิ๊บไปอาบน้ำก่อน เร็วๆหละ เพราะเหลือครึ่งชั่วโมงเค้าจะรวมกิจกรรมกลางคืนแล้ว"
ผมพาอิ๊บไปห้องอาบน้ำแม้จะเปิดไฟ แต่ถ้าอยู่คนเดียวมันก็เงียบน่ากลัวเหมือนกัน อิ๊บเอาเป้ของเธอเข้าห้องน้ำไป
"พี่ก้อง อย่าไปไหนนะคะ อยู่กะอิ๊บที่นี่แหละ รออิ๊บด้วย อิ๊บกลัว..."
"ได้ พี่รอหน้าประตูที่อิ๊บอาบน้ำแล้วกัน..."
อิ๊บกดล้อคประตูห้องอาบน้ำ ผมนั่งลงกับพื้น แล้วจากนั้น..ผมได้ยินทุกอย่างเพราะมันไม่มีเสียงอะไรอื่นอีกแล้ว ได้ยินเธอถอดเสื้อ ถอดกางเกงของเธอ ถอดกางเกงใน ผมจินตนาการตาม..แล้วผมเองก็ขนลุกขึ้นมาทันที ส่วนล่างผมเริ่มมีอาการน้อยๆ เฮ้ย...ผมทำไรวะเนี่ย น้องอิ๊บเปิดน้ำแล้ว ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่น เธอเปิดน้ำและเริ่มอาบ ผมได้ยินเธอเอามือถูตัว ได้กลิ่นสบู่เหลวที่เธออาบน้ำ ผมเห็นฟองจากที่เธอล้างตัวไหลตามพื้นออกมา เธอปิดน้ำแล้ว และเธอกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมได้ยินเธอกำลังใส่กางเกงใน และเธอกำลังคุ้ยเสื้อผ้า และกำลังใส่มัน
"เสร็จแล้วพี่ก้อง ขอบคุณนะคะ"
"อืมม์ ไปๆ เร็วๆ อีก 15 นาทียังเดินไปทัน"
...................................................................
"ไอ้ก้อง แกเอาน้องอิ๊บไปไว้ไหน...."
"เออ น่า บอกไม่ได้ แต่จัดหาที่นอนให้ได้แล้วกัน..."
ผมตัดสินใจไม่ให้ไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อนอิ๊บแล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะมานอนเอง เพราะไม่งั้น จะมีคนรู้ทางลับเข้าชมรมมากขึ้นอีกคน เดี๋ยวหากยามจับได้จะเป็นเรื่องมากมายและผมอาจมาที่นี่ไม่ได้อีก
"เฮ้ย..แก แล้วใครนอนเป็นเพื่อนน้อง"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ปลอดภัยแน่นอน เอาน่า...เชื่อกูสิ กูพาไปนอนอีกตึกนึง ไม่ต้องห่วง มึงมีเบอร์น้อง โทรตามได้แหละ"
ไอ้โอ๋ไม่มีเวลามาติดใจเอาความและวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าอิ๊บมีที่นอนแล้ว เธอเชื่อใจผม เธอก็ไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก ไอ้โอ๋มันไปรับงานฝ่ายบ้าอะไรของมันไม่รู้ ประสานงานอะไรนั่นนี่ เห็นยุ่งชิบหายวุ่นวายไปหมด กิจกรรมเย็นนั้นก็ไม่มีอะไรมากมาย น้องๆก็กินข้าวกันและมีซุ้มภาคกลางคืนอีกเล็กน้อยที่ไม่ได้เรียกเหงื่อมากมายนัก ทุกคนแยกย้ายตอนสี่ทุ่ม ไอ้โอ๋พาน้องเดินเป็นแถวไปส่งที่ห้อง ผมดึงมืออิ๊บออกจากกลุ่มและเดินลัดเลาะตึกไม่ให้มีคนเห็น และพาเธอขึ้นห้องชมรมไป แม้ว่าน้องอิ๊บเริ่มคุ้นเคย แต่ขากลับมันก็ยิ่งมืดและน่ากลัวกว่าช่วงเย็น ทั้งมืดและเงียบ และยิ่งผมไม่เปิดไฟทางเดินด้วยแล้วมันยิ่งน่ากลัวมากเป็นพิเศษ จนน้องอิ๊บกอดแขนผมแน่น พอขึ้นมาถึงห้องชมรม ผมเข้าไปจัดที่ทางให้เธอ กางเตียงพับ เอาผ้าห่มและหมอนมาให้ ก่อนที่จะดึงเธอมานั่งกินน้ำคุยกัน ผมแกะถุงมันฝรั่งทอดออกและยื่นให้เธอ
"อิ๊บ... น้องอิ๊บจะเล่าให้พี่ฟังมั๊ยว่า...เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น"
"อืมม์ พี่ก้อง อิ๊บยังไม่ได้ขอบคุณพี่เลยที่เมื่อวานช่วยอิ๊บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...."
อิ๊บเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังหมดทุกอย่าง น้องอิ๊บกะแฟนของเธอคบกับมาตั้งแต่เรียน ม 6 ที่ต่างจังหวัด แฟนไปเรียนคณะประมง อีกมหาลัย แต่ยังไปมาหาสู่ อิ๊บเล่าว่า แฟนเธอพยายามที่จะขอมีอะไรกะเธอมานานแล้ว แต่อิ๊บผลัดผ่อนเรื่อยมา ยิ่งตอนที่ทั้งสองคนเข้ามหาลัยได้ด้วยแล้ว แฟนยิ่งรบเร้า จนวันนึงเธอไปหาแฟนที่มหาลัยของแฟน ก็เห็นแฟนเดินจูงมือกับผู้หญิงคนนึง เธอก็เริ่มไม่พอใจ หลังจากที่ไปเคลียร์กันที่หอของผู้ชาย น้องอิ๊บก็มีอะไรกะแฟนเป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่เต็มใจนัก แฟนเธอไม่ได้ป้องกันอะไร และกลายเป็นน้องอิ๊บเองที่ต้องแบกหน้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน น้องอิ๊บเลยอยากลองใจแฟนว่ารักเธอจริงหรือต้องการแค่เรื่องแบบนั้น วันที่เกิดเรื่อง...อิ๊บก็เลยแกล้งบอกแฟนว่าท้อง ซึ่งแฟนเค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกเค้า ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อว่าอิ๊บว่าเอาลูกมาข่มขู่และอีกหลายเรื่องจนถึงขั้นที่แฟนเธอบอกเลิกไป เธอถึงรู้ว่าแฟนเธอไม่ได้รักเธอเพราะรักเธอ แต่เพียงแค่ต้องการตัวเธอเท่านั้น เธอก็เลยเสียใจมาก แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว อิ๊บเล่าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ผมไม่น่าไปรื้อแผลใจของเธอเลย มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ผมเดินเข้าไปที่อิ๊บและโอบตัวเธอไว้เพื่อให้กำลังใจสาวน้อยน้องรหัสผม ผมไม่รู้จะมีคำพูดอะไรไปปลอบน้อง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร มิหนำซ้ำน่าจะเลวกว่าแฟนน้องอิ๊บอีก แต่...เอ๊ะ....น้องอิ๊บไม่ปฏิเสธที่ผมกอดเลยแฮะ เธอยอมให้ผมกอดนานเท่านาน
ผมเอามือจับอิ๊บหันหน้ามาหาผม ผมมองตาสาวน้อยและยิ้มให้
"ช่างมันเหอะอิ๊บ อดีตมันแก้ไม่ได้แล้วหละ เดินหน้านะ ในมหาลัยยังมีคนดีๆอีกหลายคน"
"พี่ก้องไม่มีแฟนเหรอคะ"
"5555 เอากี่คนล่ะ เฮ้ยยยยย ล้อเล่น มีสิ..."
"เฮ้ย...พี่ก้อง จะว่าไป อิ๊บแอบคิดว่า...พี่โอ๋ชอบพี่นะ แต่พี่โอ๋เป็นแฟนพี่เอ็ม..."
"ช่าย ไอ้โอ๋เป็นแฟนไอ้เอ็ม"
"พี่.. ผู้หญิงเค้าดูกันออก พี่โอ๋มาหาพี่บ่อยมากๆ เวลาคุยกะพี่เนี่ย...น้ำเสียงก็บอกได้... พี่ชอบพี่โอ๋มั่งมั๊ย"
ผมเงียบไป จริงสินะ ผมชอบไอ้โอ๋มั่งมั๊ย ชอบสิ แต่ผมตัดใจเพราะไอ้เอ็มเคยขอ ผมเลยคบโอ๋เป็นแค่เพื่อนที่ผมรักเท่านั้นแหละ แฟนผมมีคนเดียวคือซาย่า ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่งหากผมมีซาย่าเป็นภรรยาผมจริงๆ ผมจะเอาแฟนที่มากมายของผมไปไว้ที่ไหนยังมั่ง คงต้องมีคนเสียใจมากมาย
"ไม่หรอก โอ๋เป็นแฟนเอ็มจริงๆ ไอ้เอ็มก็เพื่อนพี่ เราสนิทสนมเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วโอ๋มันก็เรียนกะพี่ค่อนข้างบ่อยเพราะเลขที่ใกล้กัน เอาหละ พี่ก้องจะไปอาบน้ำแล้ว อิ๊บอยู่ห้องได้มั๊ย"
สาวน้อยมองรอบห้อง
"ไม่เอาอ่ะ ขออยู่ใกล้ๆพี่นะ"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
แฟนคลับของสาวญี่ปุ่นเรียกร้องช่วงที่ก้องไปหาพวกเธอ
รอแป๊บนะครับ ภาคหน้า เต็มๆ..เลยครับ
ชีวิตของก้องยังคงเดินต่อไป
แม้ว่าพี่ตาลจะเป็นสาวซิงคนที่ 23 แล้ว
แต่ยังมีสาวๆที่ไม่ซิงอีกมากมายก่ายกองที่ก้องยังคงต้องไปเจอ
ค่อยอ่านกันไปนะครับ
ยังไม่จบง่ายๆครับ สำหรับภาค 7
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะครับ
จัดปลอบใจให้น้องเค้าหน่อย
เพราะรักเพื่อน เลยต้องห้ามใจที่รัก
แต่เท่าที่มีก็เยอะแล้วนาาาา
มีน้องใหม่มาให้อีกแล้ว
อิ๊บได้สามีคนที่สองชื่อก้องแน่ๆๆ
จัดไปสักทีปลอบใจน้อง ::DayDream::
น้องอิ๊บไม่รอดแน่นอน
น้องคงตามเข้าไปอาบน้ำด้วยสิ อยู่นอกห้องแล้วกลัว ตามเข่าไปเสียวกว่า
ก้อง สุดจะฮ้อต ::Orz::
ได้น้องรหัสแล้วมั้งคืนนี้
จะได้รับน้องคืนนี้เลย
เสร็จสิ มีน้องรหัสถูกใจสเปคแบบนี้ ไม่น่ารอดเสือก้อง
เรียบร้อยโรงเรียนก้อง
ชะตาหมึขาด
น้องใหม่ที่ไม่ซิง ไม่นับรวมสินะ
อิ๊บโดนแน่ๆ
ขอบคุณมากครับ มีน้องรหัสสวยแบบนี้ไม่น่ารอดก้องอีกคนครับ
น้องน่ารักแบบนี้ไม่น่าจะรอดไปได้นะ หรือว่าคิดมากไปนะ
ได้ใหม่อีกแล้ว
โดน
โดนเปิดซิงแลวชิ่ง
ขอบคุณครับ
ปลอบขวัญหนักๆซักสามดอก พรุ่งนี้สดชื่นเหมือนเดิม
เปิดเทอมใหม่ นายก้องเจอคนใหม่อีกแล้วนะ
::Horror:: พี่ก้อง นู๋กลัวผี
คงจะไม่รอดคืนนี้แน่น้อง
น้องอิ๊บถึงพี่ก้องจะมองดูดีแต่พี่ก้องก็เป็นเสืออยู่นะอย่าล้อเล่นเชียวไม่งั้นได้เล่นทั้งคืนแน่ๆ
ตอนนี้ถ้าน้องรอด ตอนหน้าก้คงไม่รอด
จะปลอบใจน้องถึงขนาดไหนนะ
น้องอิ๊บไม่น่าไปให้แฟนเล้ย ไอ้นั่นก็กะฟันอย่างเดียว
จะรอดมัํยน่า
จะรอดคืนนี้ไหมนะ
โดนเย็ดแน่นอน
น้องใหม่มาอีกแล้ว
ก้องน่าจะได้อุ๊บอิ๊บอีกคนแน่ๆส่วนอุ๊บอิ๊บเมื่อมีผัวคนที่สองจะติดใจเหมือนคนอื่นๆมั๊ย
อาบน้ำอีกแล้ววว ,ุ
อย่าเล่นกับไฟนะหนู
ต้องดูแลน้องเพิ่มอีกคนแล้ว
เสียดายอิ๊บไม่ได้โดนก้องเปิดบริสุทธิ์คนแรก และเพิ่งเสียให้แฟนได้ไม่นาน แต่งานนี้สงสัยได้เลือดสาดแน่ ๆ แอบเสียดายและสงสารพี่ตาลนะจากไปทั้งที่รักกเองแหละ
ใกล้กว่านี้ก็ต้องสิงแล้สจ้า
ตอนจบจะมีเมียคนเดียวรึ ที่เหลือจะยอมงัย
นายก้องเปิดซิงตลอดเลย
::Ahoo::
บรรยากาศเป็นใจ ให้ได้น้องใหม่แน่ๆ
ก้องรับน้องใหม่มาอีกคนแล้ว
::Angry:: ต่อๆ
::Glad::
น้องรักพี่แล้ว
ได้ที่นอนลับแบบนี้ มีได้มีเสียแน่
::Confident:: เล่นเด็กนี่แหละเด็ด
น้องไม่รอดแน่ อิอิ
น้องใหม่สดๆ ซิงๆ ไหมนะ
จัดปลอบใจให้น้องเค้าหน่อย ::Confident:: ::Ahoo:: ::Beggar::
น้องอิ๊บเตรียมจุก
ยนน ยสตน เอาจริงๆ บอกว่าเจ้าชู้ไปแต่แรก ให้เขาทำใจเนิ่นๆ ดีกว่าทำเป็นรักจริง แล้วให้เขาจับได้ทีหลัง
อิบฝ้บโดนเยสดแตกในแน่ๆรอบนี้สนุกแน่งานนี้อิอิเอาสด
OK นึกว่าจะเป็นคนสุดท้ายซะแล้ว ยังมีให้อ่านอีกหลายคน 5555 รออ่านครับ
ส่วนผมคิดถึงเก๋ ตลอด สาวคนที่สอง ต้องมาแล้วนะ
อุ๊บอิ๊บน่ารัก ก้องคงต้องดูแลอย่างดี
น้องใหม่ใครจะดูแล..ก้องจะเสร็จอิ๊บแน่คืนนี้
น่าสงสารพี่ตาลมาก ที่สุด คนแรก รักแรก แต่ต้องตัดใจจากไป แต่ก้อง ไม่คิดถึงตาลจรืงมั้ง ตาลก็มีเบอร์แถมถ้าจะไปหาจริงๆก็ไปได้ ญี่ปุ่นก็ยังไปได้ ไปหากอหญ้าเชียงใหม่ก็ไปได้ แต่ทำไมขอนแก่นไปหาไม่ได้ หรือ ว่า ไม่อยากไปสะกิดแผลพี่ตาล ถึงบอกไม่เคยเจออีกเลย
ปล.ถึงบางอ้อ ว่า 24คน คือ นับคนที่เปิดซิงเหรอนี่ งั้น คง ยาวหลายภาคล่ะมั้ง กว่าจะซืงคนที่24 นี่ คงต้องเจอสาวๆทิ้งอีกกี่คนกัน
ของพี่เขาใหญ่มัก น้องจะรับได้ไหมน้า
สงสัยได้มีสาวเข้าฮาเร็มอีกคนแน่ๆ
จะไปอาบน้ำยังจะขออยู่ใกล้ๆหวาดเสียวมากๆ
เจอพี่ก้องมีหายอกหัก
เคยครั้งแรก ครั้งต่อมาก็ง่าย
สงสัยจะได้ไปเฝ้าตอนอาบน้ำ
สงสัยจะได้กินของสดมือสองอีกแล้วสินะนายก้อง ::HeyHey::
ต้องปลอบหนักๆแบ้ว
ปลอบใจน้องด้วยครับ สักดอก
เป็นคนดีจริงๆหรือนายก้อง รอดูคืนนี้ซิจะเป็นไง
ไม่เป็นไรน้องเคยแล้ว
ปลอบน้องอิ้บในห้องสองต่อสองเสร็จก้องตามเคย
มีใครบ้างที่ไม่อยากเสพกาม ::HeyHey::
::Pull:: อยู่ห่างกันไม่ได้ก็ต้องเอาเข้าห้องอาบนำ้ไปด้วยโชว์กล้วยหอมให้ดู ::Pull::
::Glad::
จัดปลอบใจน้องเขาหน่อยแล้ว ำให้น้องเขารู้สวรรคที่แท้จริงเป็นยังไง
คงต้องปลอบใจน้องรหัสเสียแล้ว
น่าจะปลอบใจกันทั้งคืนแน่ๆ
ก้องช่วงนี้ฮอตจริงๆ
น่าเสียดายน้องไม่ซิงเสียแล้ว แต่เจอของก้องไปก็เหมือนซิงแหละ ::KO::
มีคนอยู่ในห้องแน่เลย แต่ใครกันนะ???
ชีวิตของก้องยังคงเดินต่อไป ::Cheeky::
พี่ตาลจากไปที่อื่น แต่นายก้องกำลังจะได้น้องใหม่มาคลายเหงาแล้ว
โหอดเปิดซิงน้องระหัสเลย
ติดตามครับ
ท่าจะเสร็จก้องอีกคนแน่ๆ น้องอิ๊บ
มีเรื่องให้บอลเข้าเท้าพี่ก้ งอีกแล้ว จังหวะเหมาะเหม๋งจริงๆ
เอานะช้วยเด็กมันหน่อย ::DookDig::
อย่าเดี๋ยวอนาคอนด้าตื่น
ค่อยๆปลอบ
นึกว่าจะมาเป็นสาวซิงคนที่ 24 ซะอีก
::Reader::
ใครจะเป็นตนที่24 เห็นแววแล้วววว.
เด็กใหม่ มาแล้วๆ
ดูท่าน้องรหัสจะไม่พ้นมือพี่รหัสซะแล้ว สถานการณ์เป็นใจซะด้วย
เสร็จแน่ๆ แบบนี้ไม่รอด
ก้องอดใจไม่ไหวแน่ อิ๊บน่ารักขนาดนี้
ฟันแน่แบบนี้
ยื่นปลาให้แมวชัดๆแบบนี้ไม่เหลือ
แล้วก็คงไม่พลาด
เสร็จอีกคน
น้องใหม่วัยอลเวง
สบายตัวละคืนนี้ มีแอบถามเรื่องโอ๋เพื่อเช็คชัวร์อีก
ได้น้องใหม่มาเพิ่มอีกคนละ ระวังน้องติดใจนะ
น่าสงสารพี่ตาล ยอมอกหักตัดใจจากก้องซะ ม่อยากให้ฝังรากลึกไปกว่านี้ ตอนนี้ก็องก็มีหน้าที่พี่ระหัส แค่พี่นะก้องอย่าไปมากกว่าวี่ แต่ท่าทางจะยาก ดูๆน้องอิ๊บก็เปิดทาง และเป็นสเปกตาก้องซะด้วย
ปลอบไปปลอบมาไม่ต้องแยกนอนละ
พี่ชายที่แสนดี
รับน้องสมชื่อ
น้องใหม่เปิดทางสะดวกให้แบบนี้จะพลาดได้ยังไง ว่าแต่เวลามีพอหรือเปล่านะ
รีบมาคอมเมนต์ก่อนเลยครับจะได้ไม่ขาดตอน
อยากอยู่ใกล้พี่ก้องเดี๋ยวก็ได้ดีหรอก
น้องไม่ตามพี่ไปอาบน้ำนะ ::Ahoo::
น้องใหม่พี่ก้องต้องดูแลอย่างดีสิ ดูแลยังไงให้ได้ว่างั้น..
น้องรหัสนายก้องอ้อนได้ใจจริงๆ
ชะตาน้อง หมีกำลังจะเจอยักษา
::Ahoo::
คนดีของสังคม
แฟนน้องอิ๊บทำไม่ถึงล่ะสิ เด๋วพี่ก้องช่วยสอนนะ
::Glad:: สุดยอด
น้องรหัสเสร็จรุ่นพี่แน่ๆ
ปลอบใจน้องเค้าสิครับจะได้กายเศร้า ::Shy::
มีน้องน้องมาให้สังเวยไอ้ใบ้ตลอดเลยน่ะก้อง
มีน้องใหม่มาให้อีกแล้ว
อุ๊บอิ๊บเสร็จแน่พรุ่งนี้มีเดินขาถ่าง
ถ้าเพื่อนโอ๋รู้จะออกอาการรึป่าวนะ
หาน้องใหม่เปิดซิงอีกเลยครับ
คงต้องให้น้องอิ๊บเข้าไปอานน้ำอีกรอบกับพี่ก้องซะแล้ว
สงสารพี่ตาลเนาะ
ดูแลน้ิงดีๆละเดี๋ยวน้องไห้รางวัล
ได้เวลาแล้วของใหม่มักดีกว่าเสมอ
น่าจะได้อีกคน
แบบนี้ต้องมีการปลอบใจแล้วล่ะสินะ
น้องอิ๊บพูดแบบนี้น้องก้องคงต้องนอนเป็นเพื่อนทั้งคืนแน่ๆ
น้องต้องการคนปรอบใจด่วนเลยงานนี้ ดูแลน้องรหัสให้ดีนะครับ
จะเก็บอีก 1 แล้วสินะ
ระวังใกล้ชิดกันมากเดี่ยวท้องชนกันจะลำบาก
เสียดาย ผู้เขีนน่าให้ตาตาลกลับมาเห็นได้
จะน้องนุ่ง หรือน้องไม่นุ่งน้า
น้องอิ๊บจะได้ประสบการณ์ใหญ่เอ๊ยใหม่ในมหาวิทยาลัย
จะได้ปลอบใจน้องเค้าไหม
นึกว่าจะเป็นคนที่24ซะอีก แต่ไม่ซิงนี่หว่า
น้องรหัสกะพี่รหัส ต้องสนิทกันมากๆอ่ะ
น้องไม่นุ่งแล้ว
สองต่อก้องไม่น่าพลาด
เอาดุ้นปลอบน้อง
น้องรหัสคนนี้สงสัยจะเสร็จก้องอีกคน
ปลอบน้องเร็วๆสิพี่ก้อง
ฮั่นแน่น้องอิ๊บบบบบ!!!
พี่ก้องน้องอิ๊บขออยู่ใกล้ ๆ คืนนี้ต้องตัวติดกันซะมั้ง
รับน้องคนใหม่เข้าปีหนึ่งจัดไปอีกสักคน
ปลอบใจน้องเบาๆๆ
มีน้องรหัสตรงสเปคแบบนี้ ไม่น่ารอดจากนายก้อง
::DookDig::
ได้เอาดุ้นมาดามใจน้องมั้ยครัย
จะช่วยปลอบใจน้องอิ๊บหรือจะช่วยซ้ำให้น้องหลงก็ไม่รู้แหะ
อย่าทำไรน้องรหัสนะก้อง
พูดแบบนี้จะได้อยู่ใกล้กันทั้งคืนแน่นอน เสร็จเสืออีกแล้วงานนี้
อิ๊บเล่นกับไฟซะแล้ว
เยสได้เยสน้องใหม่ร้ายบริสุทธิ์
น้องรหัสนี่เป็นอะไรที่พลาดไ่ม่ได้
จัดน้องกิ๊ฟ เข้าเล้าอีกคน
น้องอิ๊บยอมพี่ก้องเลยสิ
โดนนายก้องไปติดใจแน่ หรือน้องจะกลัว
ถึงไม่ได้เปิดซิง แต่ก็ถือว่ายังใหม่อยู่
จัดให้น้องเค้าหน่อย
สุดยอดชายในฝัน
โอ๋พลาดแล้ว มีเด็กใหม่มา ก้องจะพลาดได้ไง ยิ่งน้องมีใจอยู่ด้วย
อย่าเสี่ยงดีกว่าน้อง เจอของพี่แล้วจะจุกนะครับ
คนนี้ ตัวจริง คนสุดท้ายแล้วใช่ไหมครับ
อ่านตอนแรกของภาค
อยากอยู่ไกล้ไฟซะงั้นน้องอิ๊บ
::Thinking:: สมใจ
งานนี้พี่ก้องจะเป็นสุภาพบุรุษไม่แตะต้องน้องใหม่หรือป่าวนะ
เป็นพี่รหัสที่ดี
อยู่กันสองคนแนวนี้ไม่น่ารอดนะอิ๊บๆ
เด็กต้องการความอบอุ่น สงสัยจะโดน
ขออยู่ใกล้พี่นี่จะเข้าไปอาบน้ำด้วยรึ
และแล้วก็ลาจากพี่ตาลพี่สาวสุดที่รัก
มีเด็กมาเพิ่มอีกแล้วก้อง
ก้องไม่ขาดจริงๆ
ในมหาลัยซะด้วย
ความรักความผูกพันธ์
::Thankyou::
เรียบร้อยน้องรกัสเสร็จก้องแน่
ได้ลุ้น ๆ
ก้องจัดอีกแระ
โดนของใหญ่ น้องเค้าจะไหวไหมเนี่ย
ว่าน้องรหัสไม่ซิงแล้ว ก้องเสียใจไหมเนีย
พรุ่งนี้น้องรับน้องไม่ไหวแน่นอน เพลาๆ มือหน่อยนะครับ
น้องอิ๋บไม่รู้ซ่ะแล้วพี่รหัสของน้องน่ะร้าย
น้องใหม่
อยู่ใกล้ๆก็จบข่าวสิครับ
น้องกำลังเสียใจ ต้องจัดให้น้องเขาสักดอกหนึ่ง เป็นการปลอบใจที่น้องเพิ่งเลิกกับแฟนมานะ
โอ๋นี่คือคนที่ 24 แล้ว
เต็มโควต้าแล้วสิเนี่ย
โดนแน่ๆ
น้องอิ๊บเจอเสือตัวพ่อแล้วนะ
เดี๋ยวรู้เลย
::Dizzy:: อิ๊บ โดน อิ๊บ แน่ๆ หลงเสน่ห์พี่ก้อง ต้องเข้ามาอยู่ในจักรวาลพี่ก้องกับคนอื่นๆด้วบนะ ::DayDream::
::Thankyou::
มาถึงก็รับน้องรหัสซะแล้ว
น้องใหม่มาให้สยิวอีกแล้ว
น้องรหัสพี่รหัสดูแลกันแบบนี้ก็เรียบร้อย
น้องอิ๊บสาวไม่ซิงมีโอกาสผ่านมาเจอกันจนได้ สาวที่เริ่มรู้จัดว่อะไรเป็นอะไรย่อมต้องการของที่ถูกใจและคิดว่าดีกว่า
มีน้องรหัสแบบนี้ดีจัง
เห็นน้องเศร้าเราต้องปลอบนะก้อง
อยากอยู่ไกล้ๆก็เข้าไปอาบด้วยกันเลยสิอิ๊บ
ก้องจะปลอบน้องยังไง
น้องใสซื่อจัง
กลัวขนาดนี้ พี่รหัสอย่าลืมปลอบใจปลอบกายให้เต็มที่น้องอิ๊บจะได้เข้มแข็ง
ก้องจะได้เมียอีกคนมั้ยเนี้ย
::Glad::
นี่คือคนที่24นี่เอง
พี่ก้องเนี่ยมีสาวมาตลอดไม่เคยขาดเลย มีแต่เพิ่มจนน่าเป็นห่วงจริงๆเลย
จะรอดไหมคืนนี้ ::DookDig:: ::DookDig::
รุ่นน้องคนที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย
คนนี้ไม่ซิง
ต้องจัดแล้ว
::Beggar:: อิ๊บเอ๊ย อย่าเล่นกับไฟ ก้องมันไม่ธรรมดานะ
หาเรื่องโดนตีนอีกละก้อง
ชอบอยู่ใกล้ๆพี่ 5555แล้วจาไปเหลือเหรอจ๊ะ.
มีน้องใหม่มาให้อีกแล้ว ::GiveMe::
เก่าไปใหม่ก็มา
::Confident::
น้องใหม่สดๆเลย สินะ
พี่ไปอาบน้ำ น้องกลัวผี....แล้วจะเหลืออะไร
จบพี่ตาลแบบเศร้าเลยยยยยยย แต่ภาคใหม่โอเค
เอ้า ก้องคุง มาจัดน้องรหัสได้ไง
น้องรหัสจะไม่เว้นซะหน่อยหรอครับคุณก้อง
หรือว่าน้องอิ๊บจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายของก้อง
สาวคนที่เท่าไรครับ แต่ยังติดใจพี่ตาลอยู่เลย
มีน้องใหม่มาให่เล่นอีกแล้ว
โดนเด็กหลอก
สถานการณ์สร้างสุภาพบุรุษซาตาน
สงสัยจะเล่นน้องใหม่สะแล้ว
น้องนะนายก้องแต่ก็จัดได้นะ
คืนนี้น้องอิ๊บเสร็จนายก้องแน่เลย
จัดเด็กใหม่ประเดิมเลย ::Glad::
อยู่กันสองคนแบบนี้ ไม่น่ารอดมือ
สงสัยคืนนี้จะไม่ได้นอนกันแน่เลย ::DookDig::
สมรู้ร่วมคิดกันแน่นวลเล้ยยยย
สุดท้ายก้องน่าจะลงเอยโอ๋
มีน้องรหัสน่ารักขนาดนั้นพี่ก็ฝันเฟื่องเป็นธรรมดา
::Ahoo::
::Ahh::
ชอบ
ได้น้องปลอบใจ... ::HeyHey::
คืนนี้มีลุ้น
น้องอิ๊บหนีเสือปะจระเข้พี่ก้องยิ่งร้าย
Thank
น้องแบบนี้ต้องดูแลดดีๆหน่อยหละ
น้องรหัสคนนี้เหมือนจะอ่อยพี่ก้องเต็มที่เลยนะครับ
เกือบได้แต้มอีก 1
ไม่รู้จักกลัวเสือก้องเลย
เพราะรักเพื่อน เลยต้องมาจัดน้อง
อิ๊บเอ๊ยตกหลุมเสือร้ายแล้วหล่ะ
::Me?::
ปลอบใจน้องเขาหน่อย
ให้น้องเขารู้ว่าสวรรค์ที่แท้จริงจะเป็นยังไง
ไม่เคยว่างเลย
เรียบร้อย
เอิ่มมม เกินบรรยายจริงๆ ::Evil:: ::Evil::
::Reader::
ไม่รอดแน่
ไม่รอดแน่ๆๆ น้องอุ้บ
เด็กมันหลงแล้ว
เอาล่ะสิ จะเป็นไงต่อไป ลุ้น ๆ
ติดเด็กแล้วไง
อยู่ปลอบน้องหน่อยน้องเสียใจ
ฝากใครไม่ฝากจะรอดเหรอ
มาแล้วสินะ..น้องอิ๊บ
สดใสร่าเริงแบบน้องใหม่
โดนเปิดซิ่งไปแล้ว..ไม่ฉีกแน่คนนี้
เป็นคนดีจริงๆ ::DookDig:: ::DookDig::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มิถุนายน 23, 2024, 07:59:48 หลังเที่ยงแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0
วันธรรมดาของชีวิต https://xonly8.com/index.php?topic=264654.msg2658058#msg2658058
ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด
https://xonly8.com/index.php?action=profile;area=showposts;sa=topics;u=404393
*********************************************************************************
*********************************************************************************
ชีวิตในช่วงปิดเทอมปีหนึ่งของผม มีเวลาก็มาขลุกอยู่กับพี่ตาลเป็นส่วนใหญ่....
ยิ่งช่วงเสาร์อาทิตย์...ผมย้ายมาค้างกะพี่ตาลตั้งแต่วันศุกร์ เก๋ไม่เห็นหน้าผมในวันเสาร์มาสองอาทิตย์แล้ว แต่ผมโน้ตบอกว่าไปหาเพื่อนทุกครั้ง ผมห่างเหินทุกคนไปหมด ใช้เวลาทุ่มเทกะพี่ตาล...พี่สาวน่ารักตาบอดแต่จิตใจดีงาม ผมพาพี่ตาลไปเที่ยวที่ต่างๆมากมายหลายแห่งที่พี่ตาลไม่เคยไป เช่นขึ้นรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค แม้กระทั่งลงเรือด่วน ลงเรือหางยาวที่พี่ตาลอยากนั่ง ผมพาพี่ตาลขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ต เพื่อให้พี่ตาลรู้จักกับเครื่องบินและทะเล พี่ตาลอยากรู้สึก..แต่ไม่กล้า ผมมีความสุขที่ได้ทำให้พี่ตาลมีความสุขและยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กะผม
ใกล้สิ้นเดือนพฤษภา เกือบสามเดือนแล้วที่ผมรู้จักกับพี่ตาล วันนี้ผมไปหาพี่ตาลเหมือนปกติ
"พี่คงไม่ได้อยู่เจอซาย่าแล้วนะ"
"อ้าว...พี่ตาล ทำไมล่ะครับ"
"พี่จะย้ายไปขอนแก่นแล้วค่ะ น้องก้อง อาทิตย์หน้าพี่ไปแล้วนะ"
ผมช้อคสุดๆในคำพูดของพี่ตาล....
ผมยื่นมือออกไปจับมือพี่ตาลไว้แน่น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพี่ตาลค่อยๆดึงมือออกไปจากมือผม
"ทำไมอ่ะครับ พี่ตาล ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า..."
"ไม่หรอกก้อง ก้องเป็นคนดีมากๆ ดีมากกะพี่ พี่รู้และเข้าใจก้องดี แต่ที่พี่ต้องไปก็เพราะแบบนี้แหละ พี่รู้สึกว่าพี่เองเริ่มจะขาดก้องไม่ได้ ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ก้องไม่มา พี่ก็คิดถึงมากนะ นั่งรอเวลาเจอกะน้องรักของพี่ แต่พี่เข้าใจดีนะก้อง พี่รู้ว่าก้องรักพี่เหมือนพี่เสมอ ดูแลเอาใจใส่พี่เป็นอย่างดีทุกครั้งที่เราเจอกัน พี่เข้าใจดีนะ ก้องยังมีอนาคตอีกไกล พี่จะอยู่แบบนี้ไม่ได้ และทางเดียวที่พี่จะตัดใจจากก้องได้คือ...พี่ต้องไปไกลจากก้อง..."
"พี่ตาล พี่อย่าคิดแบบนี้สิครับ ผมรักพี่เหมือนพี่คนนึงของผม ผมยินดีทำให้พี่เสมอนะ แล้วพี่จะไปอยู่ไหน ผมไปส่งมั๊ย"
"ครูใหญ่ให้พี่ไปช่วยสอนที่โรงเรียนคนตาบอดขอนแก่นนะ แล้วจะให้คนขับรถตู้ของโรงเรียนไปส่งพี่ที่นั่น ก้องไม่ต้องไปหรอก พี่จัดการได้ ทางโน้นมีบ้านพักให้ด้วย ก็ดีกว่าที่นี่นะที่พี่ต้องเสียเงินค่าห้องเอง เอาเป็นว่า เรายังติดต่อกันนะคะ น้องก้อง ไปเยี่ยม ไปเที่ยวหาพี่มั่งนะ...."
ผมมาส่งพี่ตาลขึ้นรถตู้ พี่ตาลเข้ามาสัมผัสหน้าผมอย่างถ้วนทั่วอีกครั้ง ก่อนที่จะโบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่ตาล ผมเชื่อว่าพี่ตาลรักผม แต่เธอไม่กล้าปล่อยใจให้รักผมมากกว่านี้ พี่ตาลคิดเสมอว่าเธอตาบอด ผมน่าจะมีโอกาสที่ดีกว่ากับผู้หญิงตาดีคนอื่น พี่ตาลจึงตัดสินใจจากผมไปอย่างถาวรอย่างที่ผมไม่เต็มใจนัก
...............................................................................
ผมเหงาคิดถึงพี่ตาลอยู่ไม่กี่วัน จนใกล้เปิดเรียนมากแล้ว...ไอ้โอ๋โทรมาตามเพื่อไปช่วยกันทำงานรับน้องใหม่
"ไอ้ก้อง....หายหัวไปไหน ทำไมไม่ค่อยไลน์ค่อยคุยเลยอ่ะ ตกลงแกเลือกไฟฟ้าใช่มั๊ย"
"เออ ก็ตามนั้น แกอ่ะ ไปเรียนเครื่องกลกะไอ้เอ็มหรือเปล่า"
"ไม่...ชั้นเรียนกะแก ชั้นชอบแก ชั้นรักแก ชั้นจะเรียนไฟฟ้ากะแก..."
เดี๋ยวนี้ไอ้โอ๋เริ่มกวนตีนมากขึ้นทุกวันเมื่อเห็นผมไม่สนใจมัน โอ๋มันจะพูด "รัก" กะผมตลอดเลย ถ้าไอ้เอ็มได้ยินล่ะ..มีเรื่องอีก พวกกิจกรรมทั้งหลาย...ผมไม่มีไอเดียอะไรเป็นพิเศษหรอก ใครให้ผมทำไรก็ทำหมดอยู่แล้ว ในที่สุดเหลือฝ่ายนึงที่ไม่มีใครอยากทำคือฝ่ายสถานที่ ผมเลยต้องรับผิดชอบฝ่ายนี้ ไอ้โอ๋มาบรรยายภายหลังว่า รับไปแล้วเนี่ย แปลว่าต้องทำทุกงาน สถานที่ไรต้องทำหมด โอ้ว..มันยากมั๊ยวะ
น้องใหม่ของเราน่ารักสดใสทุกคน ปีที่แล้วผมคงเป็นแบบนี้มั๊ง ปีนี้ผมไปรอน้องๆและผมก็เจอน้องคนนึง หน้าตาคล้ายๆกอหญ้าเลย สเปคผมจริงๆ
"สวัสดีคับ น้องอะไรนะคับ พี่ชื่อก้องนะ ปี 2 คับ ยินดีต้อนรับคับ น้องเขียนชื่อตรงนี้นะ"
"ชื่ออิ๊บค่ะ แบบอุ๊บอิ๊บอ่ะค่ะ"
"โห ชื่อน่ารักมากอ่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ"
แล้วอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมยื่นมือออกไปขอน้องอิ๊บจับมือ น้องอิ๊บยื่นมือมาจับมือผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มีลักยิ้ม ที่เข้ากับผมม้า หน้ารูปไข่ ลงตัวสุดๆ ผมรีบๆดูชื่อน้องอิ๊บและรีบเมมเบอร์เอาไว้....
จากวันนั้น ผมก็มีโอกาสเจออิ๊บอีกหลายครั้งช่วงตลอดรับนิสิตใหม่ แต่ผมพยายามไม่ทำให้อิ๊บรับรู้ว่าผมสนใจเธอ ผมทำเหมือนว่าอิ๊บเป็นน้องคนนึงเท่านั้นแหละ แต่ทุกครั้งผมจะต้องหาอิ๊บและเดินเข้าไปคุย และทุกครั้งที่กินข้าว ผมจะไปยกอาหารมาให้ การกระทำของผมไม่พ้นสายตาของไอ้โอ๋ และพี่ปีสามอย่างพี่แอลหรือแม้กระทั่งพี่ดอม
"เฮ้ย...มึง ออกนอกหน้าไปปะ น้องนะมึง...น้อง น่ารักแบบเนี้ย เดี๋ยวมึงก็เจอตีนเข้าโรงบาลอีก"
"ไร...กูทำไร ก็เทคแคร์เท่ากะน้องคนอื่นอ่ะ"
"มึงอย่ามา... ทีกูชอบมึง ไม่เห็นมึงดูแลกูเลย"
"อย่าหาเรื่องให้ไอ้เอ็มมาชกกูดิ..."
................................................................................
ก่อนเปิดเทอมหนึ่งสัปดาห์รายชื่อนิสิตใหม่พร้อมเลขประจำตัวก็ออก และที่น่าแปลกใจคือ...น้องอิ๊บเป็นน้องรหัสผม มันทำให้การเข้าถึงอิ๊บเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่จะว่าไป...มันก็ไม่ง่ายมากมายนัก วันนึงอิ๊บพาแฟนมาที่คณะ แฟนของน้องอิ๊บเรียนอยู่ ม เกษตร ซึ่งห่างไกลกันมาทีเดียว แต่ไอ้โอ๋เตือนให้ระวังตีนไว้ ผมก็คงต้องเชื่อมันแหละเพราะเคยโดนมาแล้ว ผมเลยระวังตัวมากขึ้นและขีดเส้นสำหรับอิ๊บให้เป็นเป็นน้องรหัสเท่านั้น แต่ยังไง...ผมก็สนใจอิ๊บอยู่ดี
"น้องอิ๊บ... เสาร์นี้มีรับน้องมหาลัย มามั๊ย ต้องค้างนะ"
"พี่ก้องคะ อิ๊บไม่สะดวกเลยค่ะ แม่ไม่อยากให้มาค่ะ แฟนก็ไม่อยากให้มา"
"พี่ว่ามาเหอะ.. ยังมีเวลา อาทิตย์หน้าแน่ะ ขอแม่เลย... กลัวไรเหรอ พี่ๆผู้หญิงตั้งหลายคน พี่โอ๋ช่วยดูแลก็ได้นะ มาเหอะนะ"
"อืมม์ อิ๊บอ่ะอยากมา แต่คนอื่นๆเค้าห่วง..."
............................................................................
วันนี้พฤหัสแล้ว... และพรุ่งนี้จะรับน้องมหาลัย
วันนี้ผมเลิกเรียนคาบสุดท้ายก็สี่โมง ระหว่างผมรอไอ้โอ๋และไอ้เอ็มเพื่อไปหาอะไรกินนิดหน่อยก่อนกลับมาเตะบอล น้องอิ๊บก็เดินเข้ามาหวัดดีผม สีหน้าเธอวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ผมทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งมันเป็นเรื่องเรียนซะมากกว่า ผมคุยกะน้องรหัสครู่นึงจนอิ๊บขอตัวกลับบ้าน เธอเดินออกไป ผมมองตามหลังเธอ จนน้องไปเจอกะผู้ชายคนนึง อ้อ... อิ๊บไปกะแฟนของเธอนี่เอง....
เอ๊ะ...แต่เหมือนมีไรผิดปกติอยู่..
การคุยของสองคนแม้มันจะห่างไกลจากที่ผมนั่งอยู่และผมไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน แต่เหมือนสองคนนั้นไม่ได้คุยด้วยกันดีๆเท่าไรนัก น้องอิ๊บเอามือไปผลักแฟนอย่างจริงจัง ส่วนผู้ชายก็ผลักอิ๊บแรงๆเหมือนกัน ผู้ชายพูดอะไรไม่ได้ยิน แต่ท่าทางมันกระโชกใส่น้องอิ๊บ ที่ผมนั่งอยู่มันไกลพอควร ผมเห็นท่าไม่ดี ผมลุกขึ้นยืน แล้วไม่นานนัก ผู้ชายก็โยนหนังสือใส่หัวน้องอิ๊บจนกระดาษปลิวกระจาย ก่อนจะผลักหน้าเธออย่างรุนแรง จนอิ๊บเสียหลักลงไปฟุบกับพื้น เฮ้ย...แม่ง มากไปแล้ว.... ผมพรวดพราดวิ่งไปทันที แต่ช้ากว่าที่ไอ้ผู้ชายนั่นวิ่งหนีไป
"อิ๊บ อิ๊บ อิ๊บ เป็นอะไรหรือเปล่า..."
น้องรหัสผมร้องไห้น้ำตานองหน้า เสื้อผ้าเธอเลอะเปื้อนฝุ่นดิน หนังสือ สมุด ชีท กระดาษ ปลิวไปทั่ว อุปกรณ์เครื่องเขียนเธอตกกระจายเต็มพื้น ผมตรวจสอบว่าอิ๊บโดนทำร้ายมากกว่าที่ผมเห็นหรือเปล่า
"อิ๊บ เจ็บตรงไหนมั๊ย"
เธอร้องไห้สะอื้น เธอส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นตามเก็บกระดาษที่ปลิวไปอย่างน่าสงสาร ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มวิ่งตามมาช่วยกันเก็บกระดาษและสิ่งของที่หล่นกลาดเกลื่อน ก่อนพวกเราพาอิ๊บกลับมาที่โต๊ะประจำ.... ไอ้โอ๋ช่วยน้องปัดเสื้อผ้าจากฝุ่นที่เลอะเต็มตัว อิ๊บผู้สดใส กลับกลายเป็นเงียบ ซึม และไม่พูดอะไร ไม่ว่าใครจะถามอะไรก็ตาม เธอเอาแต่ร้องไห้ๆๆๆๆ และ ร้องไห้
"แกสองตัวไปโรงอาหารก่อนเลย เดี๋ยวชั้นคุยกะน้องเอง ให้ผู้หญิงเค้าคุยกัน"
ผมพยักหน้าชวนไอ้เอ็มเดินออกมา
"มึงอย่าบอกนะว่าฟันน้องเค้าไปแล้วผิดใจกัน..."
"เชี่ย ไอ้เอ็ม มึงเห็นกูเป็นไงวะเนี่ย กู...ไม่เกี่ยวเลย กูเป็นพระเอก...ไปช่วยน้องเค้า"
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้ไอ้เอ็มฟัง
"สงสัยทะเลาะกะแฟนแหละ คงไม่มีไรมากหรอก"
"แล้วมึงทะเลาะไอ้โอ๋นี่...ก็แบบนี้เหรอ เชี่ย มันมากไปนะ....ผลักหน้าจนหกล้มเนี่ย"
เรามาถึงโรงอาหาร ผมสั่งลูกชิ้นมานั่งรออยู่ครู่นึง โอ๋ก็เดินกอดน้องอิ๊บมาร่วมโต๊ะ แต่ก่อนมาถึง...
"เฮ้ย...เอ็ม เดี๋ยว..ไม่คุยเรื่องเมื่อกี้นะ น้องไม่สบายใจ แล้วเดี๋ยวเราคุยถามกะโอ๋ทีหลังละกัน"
......................................................................
หลังจากกินอะไรนิดหน่อย เราส่งน้องอิ๊บขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แล้วเราสามคนก็นั่งคุยกันที่ป้ายรถเมล์นั่น
"คืองี้... แฟนของน้องอิ๊บเค้ามารับ แต่เค้าทะเลาะกันมาก่อนแล้ว คือไอ้แฟนอ่ะ..จะมาขอคืนดี แล้วคุยกันเรื่องไรยังไง อิ๊บไม่ยอมบอก แล้วก็เลยทะเลาะกัน แล้วแฟนก็ขอเลิก..."
"โธ่...ไอ้ห่าโอ๋ มึงเนี่ย กูอ่ะ ฝากความหวังเต็มเปี่ยม แล้วมึงไปสืบได้มาแค่เนี้ย"
ผมผลักหัวไอ้เพื่อนหลังสวนของผมอีกครั้งโดยไม่เกรงใจแฟนมันที่นั่งใกล้ๆ ไอ้เอ็มก็เลยผลักหัวผมกลับแก้แค้นให้แฟน ก่อนเราจะเตะกันไปมาอีกแป๊บนึง
"แต่อย่างนึงคือ น้องเค้าบอกว่าเค้าจะมารับน้องหละนะ พรุ่งนี้จะเอาของมาเลย.... พวกแกช่วยกันดูแลแล้วกัน"
ผมดีใจนะครับที่น้องรหัสผมจะมางาน ผมว่าน้องเค้าตัดสินใจถูกแล้วละ เวลาที่เศร้า...อย่าอยู่คนเดียว จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน น้องอิ๊บก็มาจริงๆ เธอแบกเป้สีชมพูใบโตมาแต่เช้า ผมเจอเธอก็เลยรับเป้เพื่อเอาไปเก็บไว้ที่ห้องกิจกรรมให้ก่อน วันนี้เราเรียนกันตามปกติ งานรับน้องในมหาลัยของเราเริ่มกันตอนเย็น พอเลิกเรียน 4 โมง..ก็เหมือนกดปุ่มปล่อยม้าแข่งแหละครับ ทุกคนร้องเล่นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขสนุกสนานทั้งพี่ทั้งน้อง เรื่องสถานที่ของผมเสร็จเรียบร้อยก็ไม่มีอะไรมากแล้ว ผมใช้เวลาที่เหลือสังเกตการณ์น้องอิ๊บของผมอยู่ห่างๆ ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มก็ทำอะไรของมันเยอะแยะ ผมไม่ค่อยอยากไปยุ่งกะมัน
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนถึงช่วงที่จะต้องอาบน้ำ โอ๋พาน้องอิ๊บไปกะน้องๆผู้หญิง ส่วนผมกะไอ้เอ็มก็ดูแลจัดการน้องๆผู้ชาย มันน่าจะเรียบร้อยดี แต่ว่า....
"พี่ก้อง เป้ของอิ๊บอยู่ไหนคะ...."
"อ้าว พี่กองรวมไว้ไงกะกองผู้หญิงไง..."
"กองไหนกัน...ไอ้ก้อง เนี่ยเค้าย้ายของผู้หญิงไปหมดแล้ว กูไม่เห็นจะมีเป้ชมพูเลย"
ผมตัวเย็นวาบ รีบวิ่งขึ้นไปดูที่ผมวางเป้ไว้พร้อมกับน้องอิ๊บและไอ้โอ๋ มันไม่มีแล้ว... ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ ด้วยความบังเอิญ..ผมสะดุดผ้าม่านทำเวที และเห็นเป้น้องอิ๊บจมอยู่ในกองผ้านั้น ผมยื่นคืนให้ ไอ้โอ๋รีบลากน้องหายไปทันที แต่ไม่นานนักมันก็ลากน้องกลับมาที่ผมใหม่
"ก้อง ทำไงดี ห้องเต็มแล้วอ่ะ ไม่มีช่องจะให้น้องอิ๊บลงเลย... แกเป็นฝ่ายสถานที่อ่ะ จัดการให้น้องหน่อยดิ"
"เฮ้ย ห้องต้องพอสิวะ กูเผื่อแล้วนะ มีตั้ง 4 ห้องแล้ว"
"เผื่อห่าอะไรวะ มึงเอ๊ย...กูให้รายชื่อไปแล้ว เสือกขอยืมห้องมาแค่ 4 มึงควรเตรียมไว้ 5 สิวะ เผื่อไว้หน่อย มิน่า กูว่าทำไมแม่งแน่นชิบหายแต่ละห้อง.... เอาหละ แต่ของอิ๊บทำไง...."
"เออ เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงไปดูน้องเหอะ"
ผมผิดเองจริงๆครับ ผมลืมเผื่อไว้ อย่างว่าแหละ ผมไม่เคยจัดงานแบบนี้
"อิ๊บ ไปนอนที่อื่นได้มั๊ย"
"อิ๊บไม่กล้านอนคนเดียวนะ อิ๊บกลัว"
"เออ....เดี๋ยวพี่ให้พี่โอ๋ไปนอนเป็นเพื่อน"
ผมจัดการโทรศัพท์หาไอ้นุ้ยเพื่อนซี้หัวหน้าชมรมคนนึง โชคดีที่มันมางานรับน้องมหาลัยครั้งนี้ด้วย และโชคดีที่มันเอากุญแจห้องชมรมมันมาด้วย ผมไปสิงห้องชมรมนี้บ่อยเมื่ออยู่ค้างมหาลัยเพราะว่ามันใกล้คณะผม และที่ดีมากที่ผมชอบมากคือมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำด้วย แต่ที่ไม่ดีคือยามคอยจะไล่พวกเรากลับตอน 3 ทุ่ม แต่ผมแอบมาอยู่บ่อยๆจนผมรู้ว่ามีทางขึ้นได้อีกทางนึง ผมพาอิ๊บมาและขึ้นทางลับไปชั้นสาม เรามาถึงก็หกโมงกว่าแล้ว ทั้งตึกเริ่มมืดและเงียบสนิท แม้ข้างนอกจะได้ยินเสียงตีกลองร้องรำทำเพลงอยู่ก็ตาม
"พี่ก้อง อิ๊บกลัวนะ..."
เธอเดินเข้ามาจับมือผมแน่น ผมจูงเธอขึ้นบันไดมา ผมรู้ว่าไฟเปิดตรงไหน แต่ผมไม่เปิดไฟ เพราะว่ายามจะเห็นทันที จากจับมือเธอเดินเข้ามากอดแขนผม
"พี่ก้อง อิ๊บไม่อยู่ที่นี่ได้มั๊ย อิ๊บกลัวจริงๆนะ"
"ไม่ต้องกลัว... เดี๋ยวพี่โทรตามไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อน"
"พี่โอ๋เค้าคงไม่ว่างมาหรอกพี่ เค้าต้องดูทางโน้น..."
"ไอ้โอ๋ไม่มา พี่จะมานอนเป็นเพื่อนแทน อิ๊บรังเกียจพี่มั๊ยอ่ะ"
อิ๊บยังไม่ทันตอบ เรามาถึงหน้าห้องก่อน ผมไขกุญแจเข้าไปและเปิดไฟในห้อง น้องอิ๊บเห็นสภาพห้องแล้วก็ดูสบายใจขึ้น ห้องก็เป็นสี่เหลี่ยม 4 เมตรคูณ 5 เมตร แม้จะเล็กแต่สะอาด..ไม่รกเป็นรังหนู ข้าวของเป็นระเบียบ มีโซฟาอยู่ตัวนึงที่ผมใช้นอนเป็นประจำ และก็มีเตียงพับ 1 ตัว โต๊ะกลางและเก้าอี้สี่ห้าตัว พัดลม 2 เครื่อง มีตู้ใส่เอกสาร 2 ใบ ด้านหลังตู้ก็ไว้ข้าวของต่างๆ ที่ดีคือห้องนี้มีหน้าต่าง
"น้องอิ๊บนอนหลังตู้นี้นะ เย็นหน่อย พี่นอนตรงนี้ประจำแหละ เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาก็ได้ พี่จัดที่ให้นะ ตอนนี้อิ๊บไปอาบน้ำก่อน เร็วๆหละ เพราะเหลือครึ่งชั่วโมงเค้าจะรวมกิจกรรมกลางคืนแล้ว"
ผมพาอิ๊บไปห้องอาบน้ำแม้จะเปิดไฟ แต่ถ้าอยู่คนเดียวมันก็เงียบน่ากลัวเหมือนกัน อิ๊บเอาเป้ของเธอเข้าห้องน้ำไป
"พี่ก้อง อย่าไปไหนนะคะ อยู่กะอิ๊บที่นี่แหละ รออิ๊บด้วย อิ๊บกลัว..."
"ได้ พี่รอหน้าประตูที่อิ๊บอาบน้ำแล้วกัน..."
อิ๊บกดล้อคประตูห้องอาบน้ำ ผมนั่งลงกับพื้น แล้วจากนั้น..ผมได้ยินทุกอย่างเพราะมันไม่มีเสียงอะไรอื่นอีกแล้ว ได้ยินเธอถอดเสื้อ ถอดกางเกงของเธอ ถอดกางเกงใน ผมจินตนาการตาม..แล้วผมเองก็ขนลุกขึ้นมาทันที ส่วนล่างผมเริ่มมีอาการน้อยๆ เฮ้ย...ผมทำไรวะเนี่ย น้องอิ๊บเปิดน้ำแล้ว ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่น เธอเปิดน้ำและเริ่มอาบ ผมได้ยินเธอเอามือถูตัว ได้กลิ่นสบู่เหลวที่เธออาบน้ำ ผมเห็นฟองจากที่เธอล้างตัวไหลตามพื้นออกมา เธอปิดน้ำแล้ว และเธอกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมได้ยินเธอกำลังใส่กางเกงใน และเธอกำลังคุ้ยเสื้อผ้า และกำลังใส่มัน
"เสร็จแล้วพี่ก้อง ขอบคุณนะคะ"
"อืมม์ ไปๆ เร็วๆ อีก 15 นาทียังเดินไปทัน"
...................................................................
"ไอ้ก้อง แกเอาน้องอิ๊บไปไว้ไหน...."
"เออ น่า บอกไม่ได้ แต่จัดหาที่นอนให้ได้แล้วกัน..."
ผมตัดสินใจไม่ให้ไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อนอิ๊บแล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะมานอนเอง เพราะไม่งั้น จะมีคนรู้ทางลับเข้าชมรมมากขึ้นอีกคน เดี๋ยวหากยามจับได้จะเป็นเรื่องมากมายและผมอาจมาที่นี่ไม่ได้อีก
"เฮ้ย..แก แล้วใครนอนเป็นเพื่อนน้อง"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ปลอดภัยแน่นอน เอาน่า...เชื่อกูสิ กูพาไปนอนอีกตึกนึง ไม่ต้องห่วง มึงมีเบอร์น้อง โทรตามได้แหละ"
ไอ้โอ๋ไม่มีเวลามาติดใจเอาความและวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าอิ๊บมีที่นอนแล้ว เธอเชื่อใจผม เธอก็ไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก ไอ้โอ๋มันไปรับงานฝ่ายบ้าอะไรของมันไม่รู้ ประสานงานอะไรนั่นนี่ เห็นยุ่งชิบหายวุ่นวายไปหมด กิจกรรมเย็นนั้นก็ไม่มีอะไรมากมาย น้องๆก็กินข้าวกันและมีซุ้มภาคกลางคืนอีกเล็กน้อยที่ไม่ได้เรียกเหงื่อมากมายนัก ทุกคนแยกย้ายตอนสี่ทุ่ม ไอ้โอ๋พาน้องเดินเป็นแถวไปส่งที่ห้อง ผมดึงมืออิ๊บออกจากกลุ่มและเดินลัดเลาะตึกไม่ให้มีคนเห็น และพาเธอขึ้นห้องชมรมไป แม้ว่าน้องอิ๊บเริ่มคุ้นเคย แต่ขากลับมันก็ยิ่งมืดและน่ากลัวกว่าช่วงเย็น ทั้งมืดและเงียบ และยิ่งผมไม่เปิดไฟทางเดินด้วยแล้วมันยิ่งน่ากลัวมากเป็นพิเศษ จนน้องอิ๊บกอดแขนผมแน่น พอขึ้นมาถึงห้องชมรม ผมเข้าไปจัดที่ทางให้เธอ กางเตียงพับ เอาผ้าห่มและหมอนมาให้ ก่อนที่จะดึงเธอมานั่งกินน้ำคุยกัน ผมแกะถุงมันฝรั่งทอดออกและยื่นให้เธอ
"อิ๊บ... น้องอิ๊บจะเล่าให้พี่ฟังมั๊ยว่า...เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น"
"อืมม์ พี่ก้อง อิ๊บยังไม่ได้ขอบคุณพี่เลยที่เมื่อวานช่วยอิ๊บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...."
อิ๊บเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังหมดทุกอย่าง น้องอิ๊บกะแฟนของเธอคบกับมาตั้งแต่เรียน ม 6 ที่ต่างจังหวัด แฟนไปเรียนคณะประมง อีกมหาลัย แต่ยังไปมาหาสู่ อิ๊บเล่าว่า แฟนเธอพยายามที่จะขอมีอะไรกะเธอมานานแล้ว แต่อิ๊บผลัดผ่อนเรื่อยมา ยิ่งตอนที่ทั้งสองคนเข้ามหาลัยได้ด้วยแล้ว แฟนยิ่งรบเร้า จนวันนึงเธอไปหาแฟนที่มหาลัยของแฟน ก็เห็นแฟนเดินจูงมือกับผู้หญิงคนนึง เธอก็เริ่มไม่พอใจ หลังจากที่ไปเคลียร์กันที่หอของผู้ชาย น้องอิ๊บก็มีอะไรกะแฟนเป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่เต็มใจนัก แฟนเธอไม่ได้ป้องกันอะไร และกลายเป็นน้องอิ๊บเองที่ต้องแบกหน้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน น้องอิ๊บเลยอยากลองใจแฟนว่ารักเธอจริงหรือต้องการแค่เรื่องแบบนั้น วันที่เกิดเรื่อง...อิ๊บก็เลยแกล้งบอกแฟนว่าท้อง ซึ่งแฟนเค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกเค้า ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อว่าอิ๊บว่าเอาลูกมาข่มขู่และอีกหลายเรื่องจนถึงขั้นที่แฟนเธอบอกเลิกไป เธอถึงรู้ว่าแฟนเธอไม่ได้รักเธอเพราะรักเธอ แต่เพียงแค่ต้องการตัวเธอเท่านั้น เธอก็เลยเสียใจมาก แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว อิ๊บเล่าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ผมไม่น่าไปรื้อแผลใจของเธอเลย มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ผมเดินเข้าไปที่อิ๊บและโอบตัวเธอไว้เพื่อให้กำลังใจสาวน้อยน้องรหัสผม ผมไม่รู้จะมีคำพูดอะไรไปปลอบน้อง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร มิหนำซ้ำน่าจะเลวกว่าแฟนน้องอิ๊บอีก แต่...เอ๊ะ....น้องอิ๊บไม่ปฏิเสธที่ผมกอดเลยแฮะ เธอยอมให้ผมกอดนานเท่านาน
ผมเอามือจับอิ๊บหันหน้ามาหาผม ผมมองตาสาวน้อยและยิ้มให้
"ช่างมันเหอะอิ๊บ อดีตมันแก้ไม่ได้แล้วหละ เดินหน้านะ ในมหาลัยยังมีคนดีๆอีกหลายคน"
"พี่ก้องไม่มีแฟนเหรอคะ"
"5555 เอากี่คนล่ะ เฮ้ยยยยย ล้อเล่น มีสิ..."
"เฮ้ย...พี่ก้อง จะว่าไป อิ๊บแอบคิดว่า...พี่โอ๋ชอบพี่นะ แต่พี่โอ๋เป็นแฟนพี่เอ็ม..."
"ช่าย ไอ้โอ๋เป็นแฟนไอ้เอ็ม"
"พี่.. ผู้หญิงเค้าดูกันออก พี่โอ๋มาหาพี่บ่อยมากๆ เวลาคุยกะพี่เนี่ย...น้ำเสียงก็บอกได้... พี่ชอบพี่โอ๋มั่งมั๊ย"
ผมเงียบไป จริงสินะ ผมชอบไอ้โอ๋มั่งมั๊ย ชอบสิ แต่ผมตัดใจเพราะไอ้เอ็มเคยขอ ผมเลยคบโอ๋เป็นแค่เพื่อนที่ผมรักเท่านั้นแหละ แฟนผมมีคนเดียวคือซาย่า ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่งหากผมมีซาย่าเป็นภรรยาผมจริงๆ ผมจะเอาแฟนที่มากมายของผมไปไว้ที่ไหนยังมั่ง คงต้องมีคนเสียใจมากมาย
"ไม่หรอก โอ๋เป็นแฟนเอ็มจริงๆ ไอ้เอ็มก็เพื่อนพี่ เราสนิทสนมเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วโอ๋มันก็เรียนกะพี่ค่อนข้างบ่อยเพราะเลขที่ใกล้กัน เอาหละ พี่ก้องจะไปอาบน้ำแล้ว อิ๊บอยู่ห้องได้มั๊ย"
สาวน้อยมองรอบห้อง
"ไม่เอาอ่ะ ขออยู่ใกล้ๆพี่นะ"
หักมุมม
::Hunger:: ::Hunger:: ::Hunger:: รอๆๆๆๆ
จะปลอบใจน้องหรือจะทำอะไรน้องกันแน่พระเอกเราขอบคุณครับ
จะได้จัดน้องใหม่เลยไหมนะ
ความรักทำให้คนตาบอด
มีมาไม่ขาดสายเลยนะก้อง
จัดไปหน่อย
มีเด็กปี 1 มาให้กอดอีกแล้ว
น้องอยากลองของใหม่ อยากได้คนปลอบจิ่ม
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มิถุนายน 23, 2024, 07:59:48 หลังเที่ยงแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0
วันธรรมดาของชีวิต https://xonly8.com/index.php?topic=264654.msg2658058#msg2658058
ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด
https://xonly8.com/index.php?action=profile;area=showposts;sa=topics;u=404393
*********************************************************************************
*********************************************************************************
ชีวิตในช่วงปิดเทอมปีหนึ่งของผม มีเวลาก็มาขลุกอยู่กับพี่ตาลเป็นส่วนใหญ่....
ยิ่งช่วงเสาร์อาทิตย์...ผมย้ายมาค้างกะพี่ตาลตั้งแต่วันศุกร์ เก๋ไม่เห็นหน้าผมในวันเสาร์มาสองอาทิตย์แล้ว แต่ผมโน้ตบอกว่าไปหาเพื่อนทุกครั้ง ผมห่างเหินทุกคนไปหมด ใช้เวลาทุ่มเทกะพี่ตาล...พี่สาวน่ารักตาบอดแต่จิตใจดีงาม ผมพาพี่ตาลไปเที่ยวที่ต่างๆมากมายหลายแห่งที่พี่ตาลไม่เคยไป เช่นขึ้นรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค แม้กระทั่งลงเรือด่วน ลงเรือหางยาวที่พี่ตาลอยากนั่ง ผมพาพี่ตาลขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ต เพื่อให้พี่ตาลรู้จักกับเครื่องบินและทะเล พี่ตาลอยากรู้สึก..แต่ไม่กล้า ผมมีความสุขที่ได้ทำให้พี่ตาลมีความสุขและยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กะผม
ใกล้สิ้นเดือนพฤษภา เกือบสามเดือนแล้วที่ผมรู้จักกับพี่ตาล วันนี้ผมไปหาพี่ตาลเหมือนปกติ
"พี่คงไม่ได้อยู่เจอซาย่าแล้วนะ"
"อ้าว...พี่ตาล ทำไมล่ะครับ"
"พี่จะย้ายไปขอนแก่นแล้วค่ะ น้องก้อง อาทิตย์หน้าพี่ไปแล้วนะ"
ผมช้อคสุดๆในคำพูดของพี่ตาล....
ผมยื่นมือออกไปจับมือพี่ตาลไว้แน่น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพี่ตาลค่อยๆดึงมือออกไปจากมือผม
"ทำไมอ่ะครับ พี่ตาล ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า..."
"ไม่หรอกก้อง ก้องเป็นคนดีมากๆ ดีมากกะพี่ พี่รู้และเข้าใจก้องดี แต่ที่พี่ต้องไปก็เพราะแบบนี้แหละ พี่รู้สึกว่าพี่เองเริ่มจะขาดก้องไม่ได้ ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ก้องไม่มา พี่ก็คิดถึงมากนะ นั่งรอเวลาเจอกะน้องรักของพี่ แต่พี่เข้าใจดีนะก้อง พี่รู้ว่าก้องรักพี่เหมือนพี่เสมอ ดูแลเอาใจใส่พี่เป็นอย่างดีทุกครั้งที่เราเจอกัน พี่เข้าใจดีนะ ก้องยังมีอนาคตอีกไกล พี่จะอยู่แบบนี้ไม่ได้ และทางเดียวที่พี่จะตัดใจจากก้องได้คือ...พี่ต้องไปไกลจากก้อง..."
"พี่ตาล พี่อย่าคิดแบบนี้สิครับ ผมรักพี่เหมือนพี่คนนึงของผม ผมยินดีทำให้พี่เสมอนะ แล้วพี่จะไปอยู่ไหน ผมไปส่งมั๊ย"
"ครูใหญ่ให้พี่ไปช่วยสอนที่โรงเรียนคนตาบอดขอนแก่นนะ แล้วจะให้คนขับรถตู้ของโรงเรียนไปส่งพี่ที่นั่น ก้องไม่ต้องไปหรอก พี่จัดการได้ ทางโน้นมีบ้านพักให้ด้วย ก็ดีกว่าที่นี่นะที่พี่ต้องเสียเงินค่าห้องเอง เอาเป็นว่า เรายังติดต่อกันนะคะ น้องก้อง ไปเยี่ยม ไปเที่ยวหาพี่มั่งนะ...."
ผมมาส่งพี่ตาลขึ้นรถตู้ พี่ตาลเข้ามาสัมผัสหน้าผมอย่างถ้วนทั่วอีกครั้ง ก่อนที่จะโบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่ตาล ผมเชื่อว่าพี่ตาลรักผม แต่เธอไม่กล้าปล่อยใจให้รักผมมากกว่านี้ พี่ตาลคิดเสมอว่าเธอตาบอด ผมน่าจะมีโอกาสที่ดีกว่ากับผู้หญิงตาดีคนอื่น พี่ตาลจึงตัดสินใจจากผมไปอย่างถาวรอย่างที่ผมไม่เต็มใจนัก
...............................................................................
ผมเหงาคิดถึงพี่ตาลอยู่ไม่กี่วัน จนใกล้เปิดเรียนมากแล้ว...ไอ้โอ๋โทรมาตามเพื่อไปช่วยกันทำงานรับน้องใหม่
"ไอ้ก้อง....หายหัวไปไหน ทำไมไม่ค่อยไลน์ค่อยคุยเลยอ่ะ ตกลงแกเลือกไฟฟ้าใช่มั๊ย"
"เออ ก็ตามนั้น แกอ่ะ ไปเรียนเครื่องกลกะไอ้เอ็มหรือเปล่า"
"ไม่...ชั้นเรียนกะแก ชั้นชอบแก ชั้นรักแก ชั้นจะเรียนไฟฟ้ากะแก..."
เดี๋ยวนี้ไอ้โอ๋เริ่มกวนตีนมากขึ้นทุกวันเมื่อเห็นผมไม่สนใจมัน โอ๋มันจะพูด "รัก" กะผมตลอดเลย ถ้าไอ้เอ็มได้ยินล่ะ..มีเรื่องอีก พวกกิจกรรมทั้งหลาย...ผมไม่มีไอเดียอะไรเป็นพิเศษหรอก ใครให้ผมทำไรก็ทำหมดอยู่แล้ว ในที่สุดเหลือฝ่ายนึงที่ไม่มีใครอยากทำคือฝ่ายสถานที่ ผมเลยต้องรับผิดชอบฝ่ายนี้ ไอ้โอ๋มาบรรยายภายหลังว่า รับไปแล้วเนี่ย แปลว่าต้องทำทุกงาน สถานที่ไรต้องทำหมด โอ้ว..มันยากมั๊ยวะ
น้องใหม่ของเราน่ารักสดใสทุกคน ปีที่แล้วผมคงเป็นแบบนี้มั๊ง ปีนี้ผมไปรอน้องๆและผมก็เจอน้องคนนึง หน้าตาคล้ายๆกอหญ้าเลย สเปคผมจริงๆ
"สวัสดีคับ น้องอะไรนะคับ พี่ชื่อก้องนะ ปี 2 คับ ยินดีต้อนรับคับ น้องเขียนชื่อตรงนี้นะ"
"ชื่ออิ๊บค่ะ แบบอุ๊บอิ๊บอ่ะค่ะ"
"โห ชื่อน่ารักมากอ่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ"
แล้วอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมยื่นมือออกไปขอน้องอิ๊บจับมือ น้องอิ๊บยื่นมือมาจับมือผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มีลักยิ้ม ที่เข้ากับผมม้า หน้ารูปไข่ ลงตัวสุดๆ ผมรีบๆดูชื่อน้องอิ๊บและรีบเมมเบอร์เอาไว้....
จากวันนั้น ผมก็มีโอกาสเจออิ๊บอีกหลายครั้งช่วงตลอดรับนิสิตใหม่ แต่ผมพยายามไม่ทำให้อิ๊บรับรู้ว่าผมสนใจเธอ ผมทำเหมือนว่าอิ๊บเป็นน้องคนนึงเท่านั้นแหละ แต่ทุกครั้งผมจะต้องหาอิ๊บและเดินเข้าไปคุย และทุกครั้งที่กินข้าว ผมจะไปยกอาหารมาให้ การกระทำของผมไม่พ้นสายตาของไอ้โอ๋ และพี่ปีสามอย่างพี่แอลหรือแม้กระทั่งพี่ดอม
"เฮ้ย...มึง ออกนอกหน้าไปปะ น้องนะมึง...น้อง น่ารักแบบเนี้ย เดี๋ยวมึงก็เจอตีนเข้าโรงบาลอีก"
"ไร...กูทำไร ก็เทคแคร์เท่ากะน้องคนอื่นอ่ะ"
"มึงอย่ามา... ทีกูชอบมึง ไม่เห็นมึงดูแลกูเลย"
"อย่าหาเรื่องให้ไอ้เอ็มมาชกกูดิ..."
................................................................................
ก่อนเปิดเทอมหนึ่งสัปดาห์รายชื่อนิสิตใหม่พร้อมเลขประจำตัวก็ออก และที่น่าแปลกใจคือ...น้องอิ๊บเป็นน้องรหัสผม มันทำให้การเข้าถึงอิ๊บเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่จะว่าไป...มันก็ไม่ง่ายมากมายนัก วันนึงอิ๊บพาแฟนมาที่คณะ แฟนของน้องอิ๊บเรียนอยู่ ม เกษตร ซึ่งห่างไกลกันมาทีเดียว แต่ไอ้โอ๋เตือนให้ระวังตีนไว้ ผมก็คงต้องเชื่อมันแหละเพราะเคยโดนมาแล้ว ผมเลยระวังตัวมากขึ้นและขีดเส้นสำหรับอิ๊บให้เป็นเป็นน้องรหัสเท่านั้น แต่ยังไง...ผมก็สนใจอิ๊บอยู่ดี
"น้องอิ๊บ... เสาร์นี้มีรับน้องมหาลัย มามั๊ย ต้องค้างนะ"
"พี่ก้องคะ อิ๊บไม่สะดวกเลยค่ะ แม่ไม่อยากให้มาค่ะ แฟนก็ไม่อยากให้มา"
"พี่ว่ามาเหอะ.. ยังมีเวลา อาทิตย์หน้าแน่ะ ขอแม่เลย... กลัวไรเหรอ พี่ๆผู้หญิงตั้งหลายคน พี่โอ๋ช่วยดูแลก็ได้นะ มาเหอะนะ"
"อืมม์ อิ๊บอ่ะอยากมา แต่คนอื่นๆเค้าห่วง..."
............................................................................
วันนี้พฤหัสแล้ว... และพรุ่งนี้จะรับน้องมหาลัย
วันนี้ผมเลิกเรียนคาบสุดท้ายก็สี่โมง ระหว่างผมรอไอ้โอ๋และไอ้เอ็มเพื่อไปหาอะไรกินนิดหน่อยก่อนกลับมาเตะบอล น้องอิ๊บก็เดินเข้ามาหวัดดีผม สีหน้าเธอวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ผมทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งมันเป็นเรื่องเรียนซะมากกว่า ผมคุยกะน้องรหัสครู่นึงจนอิ๊บขอตัวกลับบ้าน เธอเดินออกไป ผมมองตามหลังเธอ จนน้องไปเจอกะผู้ชายคนนึง อ้อ... อิ๊บไปกะแฟนของเธอนี่เอง....
เอ๊ะ...แต่เหมือนมีไรผิดปกติอยู่..
การคุยของสองคนแม้มันจะห่างไกลจากที่ผมนั่งอยู่และผมไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน แต่เหมือนสองคนนั้นไม่ได้คุยด้วยกันดีๆเท่าไรนัก น้องอิ๊บเอามือไปผลักแฟนอย่างจริงจัง ส่วนผู้ชายก็ผลักอิ๊บแรงๆเหมือนกัน ผู้ชายพูดอะไรไม่ได้ยิน แต่ท่าทางมันกระโชกใส่น้องอิ๊บ ที่ผมนั่งอยู่มันไกลพอควร ผมเห็นท่าไม่ดี ผมลุกขึ้นยืน แล้วไม่นานนัก ผู้ชายก็โยนหนังสือใส่หัวน้องอิ๊บจนกระดาษปลิวกระจาย ก่อนจะผลักหน้าเธออย่างรุนแรง จนอิ๊บเสียหลักลงไปฟุบกับพื้น เฮ้ย...แม่ง มากไปแล้ว.... ผมพรวดพราดวิ่งไปทันที แต่ช้ากว่าที่ไอ้ผู้ชายนั่นวิ่งหนีไป
"อิ๊บ อิ๊บ อิ๊บ เป็นอะไรหรือเปล่า..."
น้องรหัสผมร้องไห้น้ำตานองหน้า เสื้อผ้าเธอเลอะเปื้อนฝุ่นดิน หนังสือ สมุด ชีท กระดาษ ปลิวไปทั่ว อุปกรณ์เครื่องเขียนเธอตกกระจายเต็มพื้น ผมตรวจสอบว่าอิ๊บโดนทำร้ายมากกว่าที่ผมเห็นหรือเปล่า
"อิ๊บ เจ็บตรงไหนมั๊ย"
เธอร้องไห้สะอื้น เธอส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นตามเก็บกระดาษที่ปลิวไปอย่างน่าสงสาร ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มวิ่งตามมาช่วยกันเก็บกระดาษและสิ่งของที่หล่นกลาดเกลื่อน ก่อนพวกเราพาอิ๊บกลับมาที่โต๊ะประจำ.... ไอ้โอ๋ช่วยน้องปัดเสื้อผ้าจากฝุ่นที่เลอะเต็มตัว อิ๊บผู้สดใส กลับกลายเป็นเงียบ ซึม และไม่พูดอะไร ไม่ว่าใครจะถามอะไรก็ตาม เธอเอาแต่ร้องไห้ๆๆๆๆ และ ร้องไห้
"แกสองตัวไปโรงอาหารก่อนเลย เดี๋ยวชั้นคุยกะน้องเอง ให้ผู้หญิงเค้าคุยกัน"
ผมพยักหน้าชวนไอ้เอ็มเดินออกมา
"มึงอย่าบอกนะว่าฟันน้องเค้าไปแล้วผิดใจกัน..."
"เชี่ย ไอ้เอ็ม มึงเห็นกูเป็นไงวะเนี่ย กู...ไม่เกี่ยวเลย กูเป็นพระเอก...ไปช่วยน้องเค้า"
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้ไอ้เอ็มฟัง
"สงสัยทะเลาะกะแฟนแหละ คงไม่มีไรมากหรอก"
"แล้วมึงทะเลาะไอ้โอ๋นี่...ก็แบบนี้เหรอ เชี่ย มันมากไปนะ....ผลักหน้าจนหกล้มเนี่ย"
เรามาถึงโรงอาหาร ผมสั่งลูกชิ้นมานั่งรออยู่ครู่นึง โอ๋ก็เดินกอดน้องอิ๊บมาร่วมโต๊ะ แต่ก่อนมาถึง...
"เฮ้ย...เอ็ม เดี๋ยว..ไม่คุยเรื่องเมื่อกี้นะ น้องไม่สบายใจ แล้วเดี๋ยวเราคุยถามกะโอ๋ทีหลังละกัน"
......................................................................
หลังจากกินอะไรนิดหน่อย เราส่งน้องอิ๊บขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แล้วเราสามคนก็นั่งคุยกันที่ป้ายรถเมล์นั่น
"คืองี้... แฟนของน้องอิ๊บเค้ามารับ แต่เค้าทะเลาะกันมาก่อนแล้ว คือไอ้แฟนอ่ะ..จะมาขอคืนดี แล้วคุยกันเรื่องไรยังไง อิ๊บไม่ยอมบอก แล้วก็เลยทะเลาะกัน แล้วแฟนก็ขอเลิก..."
"โธ่...ไอ้ห่าโอ๋ มึงเนี่ย กูอ่ะ ฝากความหวังเต็มเปี่ยม แล้วมึงไปสืบได้มาแค่เนี้ย"
ผมผลักหัวไอ้เพื่อนหลังสวนของผมอีกครั้งโดยไม่เกรงใจแฟนมันที่นั่งใกล้ๆ ไอ้เอ็มก็เลยผลักหัวผมกลับแก้แค้นให้แฟน ก่อนเราจะเตะกันไปมาอีกแป๊บนึง
"แต่อย่างนึงคือ น้องเค้าบอกว่าเค้าจะมารับน้องหละนะ พรุ่งนี้จะเอาของมาเลย.... พวกแกช่วยกันดูแลแล้วกัน"
ผมดีใจนะครับที่น้องรหัสผมจะมางาน ผมว่าน้องเค้าตัดสินใจถูกแล้วละ เวลาที่เศร้า...อย่าอยู่คนเดียว จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน น้องอิ๊บก็มาจริงๆ เธอแบกเป้สีชมพูใบโตมาแต่เช้า ผมเจอเธอก็เลยรับเป้เพื่อเอาไปเก็บไว้ที่ห้องกิจกรรมให้ก่อน วันนี้เราเรียนกันตามปกติ งานรับน้องในมหาลัยของเราเริ่มกันตอนเย็น พอเลิกเรียน 4 โมง..ก็เหมือนกดปุ่มปล่อยม้าแข่งแหละครับ ทุกคนร้องเล่นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขสนุกสนานทั้งพี่ทั้งน้อง เรื่องสถานที่ของผมเสร็จเรียบร้อยก็ไม่มีอะไรมากแล้ว ผมใช้เวลาที่เหลือสังเกตการณ์น้องอิ๊บของผมอยู่ห่างๆ ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มก็ทำอะไรของมันเยอะแยะ ผมไม่ค่อยอยากไปยุ่งกะมัน
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนถึงช่วงที่จะต้องอาบน้ำ โอ๋พาน้องอิ๊บไปกะน้องๆผู้หญิง ส่วนผมกะไอ้เอ็มก็ดูแลจัดการน้องๆผู้ชาย มันน่าจะเรียบร้อยดี แต่ว่า....
"พี่ก้อง เป้ของอิ๊บอยู่ไหนคะ...."
"อ้าว พี่กองรวมไว้ไงกะกองผู้หญิงไง..."
"กองไหนกัน...ไอ้ก้อง เนี่ยเค้าย้ายของผู้หญิงไปหมดแล้ว กูไม่เห็นจะมีเป้ชมพูเลย"
ผมตัวเย็นวาบ รีบวิ่งขึ้นไปดูที่ผมวางเป้ไว้พร้อมกับน้องอิ๊บและไอ้โอ๋ มันไม่มีแล้ว... ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ ด้วยความบังเอิญ..ผมสะดุดผ้าม่านทำเวที และเห็นเป้น้องอิ๊บจมอยู่ในกองผ้านั้น ผมยื่นคืนให้ ไอ้โอ๋รีบลากน้องหายไปทันที แต่ไม่นานนักมันก็ลากน้องกลับมาที่ผมใหม่
"ก้อง ทำไงดี ห้องเต็มแล้วอ่ะ ไม่มีช่องจะให้น้องอิ๊บลงเลย... แกเป็นฝ่ายสถานที่อ่ะ จัดการให้น้องหน่อยดิ"
"เฮ้ย ห้องต้องพอสิวะ กูเผื่อแล้วนะ มีตั้ง 4 ห้องแล้ว"
"เผื่อห่าอะไรวะ มึงเอ๊ย...กูให้รายชื่อไปแล้ว เสือกขอยืมห้องมาแค่ 4 มึงควรเตรียมไว้ 5 สิวะ เผื่อไว้หน่อย มิน่า กูว่าทำไมแม่งแน่นชิบหายแต่ละห้อง.... เอาหละ แต่ของอิ๊บทำไง...."
"เออ เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงไปดูน้องเหอะ"
ผมผิดเองจริงๆครับ ผมลืมเผื่อไว้ อย่างว่าแหละ ผมไม่เคยจัดงานแบบนี้
"อิ๊บ ไปนอนที่อื่นได้มั๊ย"
"อิ๊บไม่กล้านอนคนเดียวนะ อิ๊บกลัว"
"เออ....เดี๋ยวพี่ให้พี่โอ๋ไปนอนเป็นเพื่อน"
ผมจัดการโทรศัพท์หาไอ้นุ้ยเพื่อนซี้หัวหน้าชมรมคนนึง โชคดีที่มันมางานรับน้องมหาลัยครั้งนี้ด้วย และโชคดีที่มันเอากุญแจห้องชมรมมันมาด้วย ผมไปสิงห้องชมรมนี้บ่อยเมื่ออยู่ค้างมหาลัยเพราะว่ามันใกล้คณะผม และที่ดีมากที่ผมชอบมากคือมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำด้วย แต่ที่ไม่ดีคือยามคอยจะไล่พวกเรากลับตอน 3 ทุ่ม แต่ผมแอบมาอยู่บ่อยๆจนผมรู้ว่ามีทางขึ้นได้อีกทางนึง ผมพาอิ๊บมาและขึ้นทางลับไปชั้นสาม เรามาถึงก็หกโมงกว่าแล้ว ทั้งตึกเริ่มมืดและเงียบสนิท แม้ข้างนอกจะได้ยินเสียงตีกลองร้องรำทำเพลงอยู่ก็ตาม
"พี่ก้อง อิ๊บกลัวนะ..."
เธอเดินเข้ามาจับมือผมแน่น ผมจูงเธอขึ้นบันไดมา ผมรู้ว่าไฟเปิดตรงไหน แต่ผมไม่เปิดไฟ เพราะว่ายามจะเห็นทันที จากจับมือเธอเดินเข้ามากอดแขนผม
"พี่ก้อง อิ๊บไม่อยู่ที่นี่ได้มั๊ย อิ๊บกลัวจริงๆนะ"
"ไม่ต้องกลัว... เดี๋ยวพี่โทรตามไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อน"
"พี่โอ๋เค้าคงไม่ว่างมาหรอกพี่ เค้าต้องดูทางโน้น..."
"ไอ้โอ๋ไม่มา พี่จะมานอนเป็นเพื่อนแทน อิ๊บรังเกียจพี่มั๊ยอ่ะ"
อิ๊บยังไม่ทันตอบ เรามาถึงหน้าห้องก่อน ผมไขกุญแจเข้าไปและเปิดไฟในห้อง น้องอิ๊บเห็นสภาพห้องแล้วก็ดูสบายใจขึ้น ห้องก็เป็นสี่เหลี่ยม 4 เมตรคูณ 5 เมตร แม้จะเล็กแต่สะอาด..ไม่รกเป็นรังหนู ข้าวของเป็นระเบียบ มีโซฟาอยู่ตัวนึงที่ผมใช้นอนเป็นประจำ และก็มีเตียงพับ 1 ตัว โต๊ะกลางและเก้าอี้สี่ห้าตัว พัดลม 2 เครื่อง มีตู้ใส่เอกสาร 2 ใบ ด้านหลังตู้ก็ไว้ข้าวของต่างๆ ที่ดีคือห้องนี้มีหน้าต่าง
"น้องอิ๊บนอนหลังตู้นี้นะ เย็นหน่อย พี่นอนตรงนี้ประจำแหละ เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาก็ได้ พี่จัดที่ให้นะ ตอนนี้อิ๊บไปอาบน้ำก่อน เร็วๆหละ เพราะเหลือครึ่งชั่วโมงเค้าจะรวมกิจกรรมกลางคืนแล้ว"
ผมพาอิ๊บไปห้องอาบน้ำแม้จะเปิดไฟ แต่ถ้าอยู่คนเดียวมันก็เงียบน่ากลัวเหมือนกัน อิ๊บเอาเป้ของเธอเข้าห้องน้ำไป
"พี่ก้อง อย่าไปไหนนะคะ อยู่กะอิ๊บที่นี่แหละ รออิ๊บด้วย อิ๊บกลัว..."
"ได้ พี่รอหน้าประตูที่อิ๊บอาบน้ำแล้วกัน..."
อิ๊บกดล้อคประตูห้องอาบน้ำ ผมนั่งลงกับพื้น แล้วจากนั้น..ผมได้ยินทุกอย่างเพราะมันไม่มีเสียงอะไรอื่นอีกแล้ว ได้ยินเธอถอดเสื้อ ถอดกางเกงของเธอ ถอดกางเกงใน ผมจินตนาการตาม..แล้วผมเองก็ขนลุกขึ้นมาทันที ส่วนล่างผมเริ่มมีอาการน้อยๆ เฮ้ย...ผมทำไรวะเนี่ย น้องอิ๊บเปิดน้ำแล้ว ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่น เธอเปิดน้ำและเริ่มอาบ ผมได้ยินเธอเอามือถูตัว ได้กลิ่นสบู่เหลวที่เธออาบน้ำ ผมเห็นฟองจากที่เธอล้างตัวไหลตามพื้นออกมา เธอปิดน้ำแล้ว และเธอกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมได้ยินเธอกำลังใส่กางเกงใน และเธอกำลังคุ้ยเสื้อผ้า และกำลังใส่มัน
"เสร็จแล้วพี่ก้อง ขอบคุณนะคะ"
"อืมม์ ไปๆ เร็วๆ อีก 15 นาทียังเดินไปทัน"
...................................................................
"ไอ้ก้อง แกเอาน้องอิ๊บไปไว้ไหน...."
"เออ น่า บอกไม่ได้ แต่จัดหาที่นอนให้ได้แล้วกัน..."
ผมตัดสินใจไม่ให้ไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อนอิ๊บแล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะมานอนเอง เพราะไม่งั้น จะมีคนรู้ทางลับเข้าชมรมมากขึ้นอีกคน เดี๋ยวหากยามจับได้จะเป็นเรื่องมากมายและผมอาจมาที่นี่ไม่ได้อีก
"เฮ้ย..แก แล้วใครนอนเป็นเพื่อนน้อง"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ปลอดภัยแน่นอน เอาน่า...เชื่อกูสิ กูพาไปนอนอีกตึกนึง ไม่ต้องห่วง มึงมีเบอร์น้อง โทรตามได้แหละ"
ไอ้โอ๋ไม่มีเวลามาติดใจเอาความและวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าอิ๊บมีที่นอนแล้ว เธอเชื่อใจผม เธอก็ไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก ไอ้โอ๋มันไปรับงานฝ่ายบ้าอะไรของมันไม่รู้ ประสานงานอะไรนั่นนี่ เห็นยุ่งชิบหายวุ่นวายไปหมด กิจกรรมเย็นนั้นก็ไม่มีอะไรมากมาย น้องๆก็กินข้าวกันและมีซุ้มภาคกลางคืนอีกเล็กน้อยที่ไม่ได้เรียกเหงื่อมากมายนัก ทุกคนแยกย้ายตอนสี่ทุ่ม ไอ้โอ๋พาน้องเดินเป็นแถวไปส่งที่ห้อง ผมดึงมืออิ๊บออกจากกลุ่มและเดินลัดเลาะตึกไม่ให้มีคนเห็น และพาเธอขึ้นห้องชมรมไป แม้ว่าน้องอิ๊บเริ่มคุ้นเคย แต่ขากลับมันก็ยิ่งมืดและน่ากลัวกว่าช่วงเย็น ทั้งมืดและเงียบ และยิ่งผมไม่เปิดไฟทางเดินด้วยแล้วมันยิ่งน่ากลัวมากเป็นพิเศษ จนน้องอิ๊บกอดแขนผมแน่น พอขึ้นมาถึงห้องชมรม ผมเข้าไปจัดที่ทางให้เธอ กางเตียงพับ เอาผ้าห่มและหมอนมาให้ ก่อนที่จะดึงเธอมานั่งกินน้ำคุยกัน ผมแกะถุงมันฝรั่งทอดออกและยื่นให้เธอ
"อิ๊บ... น้องอิ๊บจะเล่าให้พี่ฟังมั๊ยว่า...เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น"
"อืมม์ พี่ก้อง อิ๊บยังไม่ได้ขอบคุณพี่เลยที่เมื่อวานช่วยอิ๊บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...."
อิ๊บเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังหมดทุกอย่าง น้องอิ๊บกะแฟนของเธอคบกับมาตั้งแต่เรียน ม 6 ที่ต่างจังหวัด แฟนไปเรียนคณะประมง อีกมหาลัย แต่ยังไปมาหาสู่ อิ๊บเล่าว่า แฟนเธอพยายามที่จะขอมีอะไรกะเธอมานานแล้ว แต่อิ๊บผลัดผ่อนเรื่อยมา ยิ่งตอนที่ทั้งสองคนเข้ามหาลัยได้ด้วยแล้ว แฟนยิ่งรบเร้า จนวันนึงเธอไปหาแฟนที่มหาลัยของแฟน ก็เห็นแฟนเดินจูงมือกับผู้หญิงคนนึง เธอก็เริ่มไม่พอใจ หลังจากที่ไปเคลียร์กันที่หอของผู้ชาย น้องอิ๊บก็มีอะไรกะแฟนเป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่เต็มใจนัก แฟนเธอไม่ได้ป้องกันอะไร และกลายเป็นน้องอิ๊บเองที่ต้องแบกหน้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน น้องอิ๊บเลยอยากลองใจแฟนว่ารักเธอจริงหรือต้องการแค่เรื่องแบบนั้น วันที่เกิดเรื่อง...อิ๊บก็เลยแกล้งบอกแฟนว่าท้อง ซึ่งแฟนเค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกเค้า ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อว่าอิ๊บว่าเอาลูกมาข่มขู่และอีกหลายเรื่องจนถึงขั้นที่แฟนเธอบอกเลิกไป เธอถึงรู้ว่าแฟนเธอไม่ได้รักเธอเพราะรักเธอ แต่เพียงแค่ต้องการตัวเธอเท่านั้น เธอก็เลยเสียใจมาก แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว อิ๊บเล่าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ผมไม่น่าไปรื้อแผลใจของเธอเลย มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ผมเดินเข้าไปที่อิ๊บและโอบตัวเธอไว้เพื่อให้กำลังใจสาวน้อยน้องรหัสผม ผมไม่รู้จะมีคำพูดอะไรไปปลอบน้อง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร มิหนำซ้ำน่าจะเลวกว่าแฟนน้องอิ๊บอีก แต่...เอ๊ะ....น้องอิ๊บไม่ปฏิเสธที่ผมกอดเลยแฮะ เธอยอมให้ผมกอดนานเท่านาน
ผมเอามือจับอิ๊บหันหน้ามาหาผม ผมมองตาสาวน้อยและยิ้มให้
"ช่างมันเหอะอิ๊บ อดีตมันแก้ไม่ได้แล้วหละ เดินหน้านะ ในมหาลัยยังมีคนดีๆอีกหลายคน"
"พี่ก้องไม่มีแฟนเหรอคะ"
"5555 เอากี่คนล่ะ เฮ้ยยยยย ล้อเล่น มีสิ..."
"เฮ้ย...พี่ก้อง จะว่าไป อิ๊บแอบคิดว่า...พี่โอ๋ชอบพี่นะ แต่พี่โอ๋เป็นแฟนพี่เอ็ม..."
"ช่าย ไอ้โอ๋เป็นแฟนไอ้เอ็ม"
"พี่.. ผู้หญิงเค้าดูกันออก พี่โอ๋มาหาพี่บ่อยมากๆ เวลาคุยกะพี่เนี่ย...น้ำเสียงก็บอกได้... พี่ชอบพี่โอ๋มั่งมั๊ย"
ผมเงียบไป จริงสินะ ผมชอบไอ้โอ๋มั่งมั๊ย ชอบสิ แต่ผมตัดใจเพราะไอ้เอ็มเคยขอ ผมเลยคบโอ๋เป็นแค่เพื่อนที่ผมรักเท่านั้นแหละ แฟนผมมีคนเดียวคือซาย่า ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่งหากผมมีซาย่าเป็นภรรยาผมจริงๆ ผมจะเอาแฟนที่มากมายของผมไปไว้ที่ไหนยังมั่ง คงต้องมีคนเสียใจมากมาย
"ไม่หรอก โอ๋เป็นแฟนเอ็มจริงๆ ไอ้เอ็มก็เพื่อนพี่ เราสนิทสนมเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วโอ๋มันก็เรียนกะพี่ค่อนข้างบ่อยเพราะเลขที่ใกล้กัน เอาหละ พี่ก้องจะไปอาบน้ำแล้ว อิ๊บอยู่ห้องได้มั๊ย"
สาวน้อยมองรอบห้อง
"ไม่เอาอ่ะ ขออยู่ใกล้ๆพี่นะ"
อยู่ใกล้จะโดนนะคะ
น้องใหม่=สาวคนใหม้
คืนนี้น้องอิ๊บโดนก้องรับน้องแน่ๆ
ขอบคุณครับ
ใกล้ๆนั้นเขาจะไปอาบน้ำนะ
น้องรหัสนะก้อง
พี่ก้องปลอบใจหนักๆเน้นๆแน่นอน
ปลอบน้องรหัสหน่อยสิ
แต่ละคนสุดๆ
น้องอิ๊บเอ๋ย...ไม่รอดแน่งานนี้ ::Sweat::
อยู่ใกล้พี่ก้องสุดหล่อ จะทนไหวป่าวนะ
เก็บรุ่นน้องคนใหม่ทั้งที่เพิ่งเคยเจอเลยเนี่ยนะครับ เยี่ยมไปเลย
โดนไปอีก
ได้ปลอบน้องจนเตียงแฉะแน่
พูดถึงโอ๋บ่อยๆต้องมีในใจบ้างแหละ
น้องรหัสสุดน่ารัก
::DookDig:: ลุยต่อ
ต่อ
น้องมาให้พี่รับถึงที่เลย
::DookDig:: ปลอบใจน้องหน่อยนะ5555 ::Yes!::
ได้กันห้องชมรม น่าตื่นเต้น
ได้กันห้องชมรม น่าตื่นเต้น
นึกว่าจะราบรื่น มีคนมาขัดจังหวะซะได้
ปลอบใจส่วนตัว
แจ่ผมเลยยยย
อิ๊บไม่รอดรับน้อง
น้องอิ๊บโดนแน่เลย
ขี้กลัวงร้ก้อเสจสิครับ
อยู่ใกล้ขนาดไหนนะ
thank you
ได้จัดเด็กปี1อีกแล้ว
::Evil:: ขออแบบยาวๆครับ ขาดตอนครับ ขอบคุณมาก ::DookDig::
::ChuChu::
ไปอาบด้วยกันอีกซักรอบ
มีน้องใหม่ที่กลัวผีมา
ได้รับน้องแน่คืนนี้
น้องเขาขออยู่ใกล้ๆเท่านั้นแหละ
อย่าไปทำอะไรนอกจากนี้นะ ก้อง
::Suffocate::
อ้อนแบบนี้ไม่รอดแน่น้องอิ๊บ
เอาแล้วๆน้อง
::DookDig:: พี่ก้องของเราร่าเริงเลย แบบว่าเข้าทาง
น้องรหัสท้องชนกัน
::Angry::
อิ๊บก็ไม่รอด แต่ไม่ได้เปิดซิงนะซิ
::Hunger::
มาถึงที่โดนอิ๋บแน่
แบบนี้ต้องมีการปลอบใจน้องด่วนเลยคับ ::Fighto::
::Shy::
คนที่ 24
เสร็จก้องอีกคน
อิ๊บๆ
::Shy::
ปักหมุดได้
::HeyHey::
มีรีบน้องท้องชนกันแน่ๆ
น้องรหัสคิด บ่ ซื่อนิ
พี่ก้องอาบน้ำขอไปด้วยก็ ไม่น่ารอดไหมจ้าา
น้องอิ๊บมาอาบน้ำด้วยกันกับพี่ก้องนะ
หีขาดเเน่น้อฃเิ้ย
::Bloody:: น้องอิ๊บ ต้องเข้าฮาเร็มพี่ก้องแล้วนะ จังหวะนี้
ฟันน้องใหม่ เฟรชชี่ซะแล้ว
::Reader::
::Dizzy:: เด็กน้อยจะได้เจอของใหญ่ของจริง
ขอบคุณครับ
ได้อีกหลายแต่สาวบ่ซิงกว่าจะเจอคนสุดท้าย อีกนาน
เอ๊ะ ถามแบบนี้ หรือจะตกหลุมพี่ก้องสะแล้ว
::Sweat::
คืนนี้โอ๋จะเสร็จก้องหรือเปล่า
เฟรชชี่สดชื่นนนน
สงสัยจะเสร็จในห้องน้ำนะนี่
มีผู้ชมมารอเพียบหน้าสังเวียนล่ะสิ
มาอยู่ สองต่อสองแบบนี้ ก็ดูแล น้องเขาดีแล้วกัน บนเตียงเลย
ได้น้องรหัสแน่
ขัดจังหวะกันจัง
มีคนกำลังจะโดนรับน้อง ในฐานะหน้าใหม่ประจำเรื่องนี้
::Angry::
แหม อยู่กันสองคน จะเป็นยังไงต่อน้อ
รับน้ซะเลย
นายก้องจัดให้น้องอิ๊บเข้ามาในฮาเร็มได้แล้ว
เสร็จพี่ก้องตั้งแต่วันแรกๆเลย
good ::HeyHey::
ก้องได้สาวเพิ่มเข้าstockอีกคนแน่ๆ
โดนจัดแน่
::Grimace::
::WowWow::
น่าสงสารน้องอุ๊บอิ๊บ ถูกแฟนหลอกกินตับแล้วพาลเลิก เด๋วพี่ก้องปลอบใจให้
::Glad::
::Ahoo::
คนที่เท่าไหร่นะ
ปลอบใจน้องเบาๆๆ ::DookDig::
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มิถุนายน 23, 2024, 07:59:48 หลังเที่ยงแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0
วันธรรมดาของชีวิต https://xonly8.com/index.php?topic=264654.msg2658058#msg2658058
ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด
https://xonly8.com/index.php?action=profile;area=showposts;sa=topics;u=404393
*********************************************************************************
*********************************************************************************
ชีวิตในช่วงปิดเทอมปีหนึ่งของผม มีเวลาก็มาขลุกอยู่กับพี่ตาลเป็นส่วนใหญ่....
ยิ่งช่วงเสาร์อาทิตย์...ผมย้ายมาค้างกะพี่ตาลตั้งแต่วันศุกร์ เก๋ไม่เห็นหน้าผมในวันเสาร์มาสองอาทิตย์แล้ว แต่ผมโน้ตบอกว่าไปหาเพื่อนทุกครั้ง ผมห่างเหินทุกคนไปหมด ใช้เวลาทุ่มเทกะพี่ตาล...พี่สาวน่ารักตาบอดแต่จิตใจดีงาม ผมพาพี่ตาลไปเที่ยวที่ต่างๆมากมายหลายแห่งที่พี่ตาลไม่เคยไป เช่นขึ้นรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค แม้กระทั่งลงเรือด่วน ลงเรือหางยาวที่พี่ตาลอยากนั่ง ผมพาพี่ตาลขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ต เพื่อให้พี่ตาลรู้จักกับเครื่องบินและทะเล พี่ตาลอยากรู้สึก..แต่ไม่กล้า ผมมีความสุขที่ได้ทำให้พี่ตาลมีความสุขและยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กะผม
ใกล้สิ้นเดือนพฤษภา เกือบสามเดือนแล้วที่ผมรู้จักกับพี่ตาล วันนี้ผมไปหาพี่ตาลเหมือนปกติ
"พี่คงไม่ได้อยู่เจอซาย่าแล้วนะ"
"อ้าว...พี่ตาล ทำไมล่ะครับ"
"พี่จะย้ายไปขอนแก่นแล้วค่ะ น้องก้อง อาทิตย์หน้าพี่ไปแล้วนะ"
ผมช้อคสุดๆในคำพูดของพี่ตาล....
ผมยื่นมือออกไปจับมือพี่ตาลไว้แน่น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพี่ตาลค่อยๆดึงมือออกไปจากมือผม
"ทำไมอ่ะครับ พี่ตาล ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า..."
"ไม่หรอกก้อง ก้องเป็นคนดีมากๆ ดีมากกะพี่ พี่รู้และเข้าใจก้องดี แต่ที่พี่ต้องไปก็เพราะแบบนี้แหละ พี่รู้สึกว่าพี่เองเริ่มจะขาดก้องไม่ได้ ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ก้องไม่มา พี่ก็คิดถึงมากนะ นั่งรอเวลาเจอกะน้องรักของพี่ แต่พี่เข้าใจดีนะก้อง พี่รู้ว่าก้องรักพี่เหมือนพี่เสมอ ดูแลเอาใจใส่พี่เป็นอย่างดีทุกครั้งที่เราเจอกัน พี่เข้าใจดีนะ ก้องยังมีอนาคตอีกไกล พี่จะอยู่แบบนี้ไม่ได้ และทางเดียวที่พี่จะตัดใจจากก้องได้คือ...พี่ต้องไปไกลจากก้อง..."
"พี่ตาล พี่อย่าคิดแบบนี้สิครับ ผมรักพี่เหมือนพี่คนนึงของผม ผมยินดีทำให้พี่เสมอนะ แล้วพี่จะไปอยู่ไหน ผมไปส่งมั๊ย"
"ครูใหญ่ให้พี่ไปช่วยสอนที่โรงเรียนคนตาบอดขอนแก่นนะ แล้วจะให้คนขับรถตู้ของโรงเรียนไปส่งพี่ที่นั่น ก้องไม่ต้องไปหรอก พี่จัดการได้ ทางโน้นมีบ้านพักให้ด้วย ก็ดีกว่าที่นี่นะที่พี่ต้องเสียเงินค่าห้องเอง เอาเป็นว่า เรายังติดต่อกันนะคะ น้องก้อง ไปเยี่ยม ไปเที่ยวหาพี่มั่งนะ...."
ผมมาส่งพี่ตาลขึ้นรถตู้ พี่ตาลเข้ามาสัมผัสหน้าผมอย่างถ้วนทั่วอีกครั้ง ก่อนที่จะโบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่ตาล ผมเชื่อว่าพี่ตาลรักผม แต่เธอไม่กล้าปล่อยใจให้รักผมมากกว่านี้ พี่ตาลคิดเสมอว่าเธอตาบอด ผมน่าจะมีโอกาสที่ดีกว่ากับผู้หญิงตาดีคนอื่น พี่ตาลจึงตัดสินใจจากผมไปอย่างถาวรอย่างที่ผมไม่เต็มใจนัก
...............................................................................
ผมเหงาคิดถึงพี่ตาลอยู่ไม่กี่วัน จนใกล้เปิดเรียนมากแล้ว...ไอ้โอ๋โทรมาตามเพื่อไปช่วยกันทำงานรับน้องใหม่
"ไอ้ก้อง....หายหัวไปไหน ทำไมไม่ค่อยไลน์ค่อยคุยเลยอ่ะ ตกลงแกเลือกไฟฟ้าใช่มั๊ย"
"เออ ก็ตามนั้น แกอ่ะ ไปเรียนเครื่องกลกะไอ้เอ็มหรือเปล่า"
"ไม่...ชั้นเรียนกะแก ชั้นชอบแก ชั้นรักแก ชั้นจะเรียนไฟฟ้ากะแก..."
เดี๋ยวนี้ไอ้โอ๋เริ่มกวนตีนมากขึ้นทุกวันเมื่อเห็นผมไม่สนใจมัน โอ๋มันจะพูด "รัก" กะผมตลอดเลย ถ้าไอ้เอ็มได้ยินล่ะ..มีเรื่องอีก พวกกิจกรรมทั้งหลาย...ผมไม่มีไอเดียอะไรเป็นพิเศษหรอก ใครให้ผมทำไรก็ทำหมดอยู่แล้ว ในที่สุดเหลือฝ่ายนึงที่ไม่มีใครอยากทำคือฝ่ายสถานที่ ผมเลยต้องรับผิดชอบฝ่ายนี้ ไอ้โอ๋มาบรรยายภายหลังว่า รับไปแล้วเนี่ย แปลว่าต้องทำทุกงาน สถานที่ไรต้องทำหมด โอ้ว..มันยากมั๊ยวะ
น้องใหม่ของเราน่ารักสดใสทุกคน ปีที่แล้วผมคงเป็นแบบนี้มั๊ง ปีนี้ผมไปรอน้องๆและผมก็เจอน้องคนนึง หน้าตาคล้ายๆกอหญ้าเลย สเปคผมจริงๆ
"สวัสดีคับ น้องอะไรนะคับ พี่ชื่อก้องนะ ปี 2 คับ ยินดีต้อนรับคับ น้องเขียนชื่อตรงนี้นะ"
"ชื่ออิ๊บค่ะ แบบอุ๊บอิ๊บอ่ะค่ะ"
"โห ชื่อน่ารักมากอ่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ"
แล้วอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมยื่นมือออกไปขอน้องอิ๊บจับมือ น้องอิ๊บยื่นมือมาจับมือผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มีลักยิ้ม ที่เข้ากับผมม้า หน้ารูปไข่ ลงตัวสุดๆ ผมรีบๆดูชื่อน้องอิ๊บและรีบเมมเบอร์เอาไว้....
จากวันนั้น ผมก็มีโอกาสเจออิ๊บอีกหลายครั้งช่วงตลอดรับนิสิตใหม่ แต่ผมพยายามไม่ทำให้อิ๊บรับรู้ว่าผมสนใจเธอ ผมทำเหมือนว่าอิ๊บเป็นน้องคนนึงเท่านั้นแหละ แต่ทุกครั้งผมจะต้องหาอิ๊บและเดินเข้าไปคุย และทุกครั้งที่กินข้าว ผมจะไปยกอาหารมาให้ การกระทำของผมไม่พ้นสายตาของไอ้โอ๋ และพี่ปีสามอย่างพี่แอลหรือแม้กระทั่งพี่ดอม
"เฮ้ย...มึง ออกนอกหน้าไปปะ น้องนะมึง...น้อง น่ารักแบบเนี้ย เดี๋ยวมึงก็เจอตีนเข้าโรงบาลอีก"
"ไร...กูทำไร ก็เทคแคร์เท่ากะน้องคนอื่นอ่ะ"
"มึงอย่ามา... ทีกูชอบมึง ไม่เห็นมึงดูแลกูเลย"
"อย่าหาเรื่องให้ไอ้เอ็มมาชกกูดิ..."
................................................................................
ก่อนเปิดเทอมหนึ่งสัปดาห์รายชื่อนิสิตใหม่พร้อมเลขประจำตัวก็ออก และที่น่าแปลกใจคือ...น้องอิ๊บเป็นน้องรหัสผม มันทำให้การเข้าถึงอิ๊บเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่จะว่าไป...มันก็ไม่ง่ายมากมายนัก วันนึงอิ๊บพาแฟนมาที่คณะ แฟนของน้องอิ๊บเรียนอยู่ ม เกษตร ซึ่งห่างไกลกันมาทีเดียว แต่ไอ้โอ๋เตือนให้ระวังตีนไว้ ผมก็คงต้องเชื่อมันแหละเพราะเคยโดนมาแล้ว ผมเลยระวังตัวมากขึ้นและขีดเส้นสำหรับอิ๊บให้เป็นเป็นน้องรหัสเท่านั้น แต่ยังไง...ผมก็สนใจอิ๊บอยู่ดี
"น้องอิ๊บ... เสาร์นี้มีรับน้องมหาลัย มามั๊ย ต้องค้างนะ"
"พี่ก้องคะ อิ๊บไม่สะดวกเลยค่ะ แม่ไม่อยากให้มาค่ะ แฟนก็ไม่อยากให้มา"
"พี่ว่ามาเหอะ.. ยังมีเวลา อาทิตย์หน้าแน่ะ ขอแม่เลย... กลัวไรเหรอ พี่ๆผู้หญิงตั้งหลายคน พี่โอ๋ช่วยดูแลก็ได้นะ มาเหอะนะ"
"อืมม์ อิ๊บอ่ะอยากมา แต่คนอื่นๆเค้าห่วง..."
............................................................................
วันนี้พฤหัสแล้ว... และพรุ่งนี้จะรับน้องมหาลัย
วันนี้ผมเลิกเรียนคาบสุดท้ายก็สี่โมง ระหว่างผมรอไอ้โอ๋และไอ้เอ็มเพื่อไปหาอะไรกินนิดหน่อยก่อนกลับมาเตะบอล น้องอิ๊บก็เดินเข้ามาหวัดดีผม สีหน้าเธอวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ผมทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งมันเป็นเรื่องเรียนซะมากกว่า ผมคุยกะน้องรหัสครู่นึงจนอิ๊บขอตัวกลับบ้าน เธอเดินออกไป ผมมองตามหลังเธอ จนน้องไปเจอกะผู้ชายคนนึง อ้อ... อิ๊บไปกะแฟนของเธอนี่เอง....
เอ๊ะ...แต่เหมือนมีไรผิดปกติอยู่..
การคุยของสองคนแม้มันจะห่างไกลจากที่ผมนั่งอยู่และผมไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน แต่เหมือนสองคนนั้นไม่ได้คุยด้วยกันดีๆเท่าไรนัก น้องอิ๊บเอามือไปผลักแฟนอย่างจริงจัง ส่วนผู้ชายก็ผลักอิ๊บแรงๆเหมือนกัน ผู้ชายพูดอะไรไม่ได้ยิน แต่ท่าทางมันกระโชกใส่น้องอิ๊บ ที่ผมนั่งอยู่มันไกลพอควร ผมเห็นท่าไม่ดี ผมลุกขึ้นยืน แล้วไม่นานนัก ผู้ชายก็โยนหนังสือใส่หัวน้องอิ๊บจนกระดาษปลิวกระจาย ก่อนจะผลักหน้าเธออย่างรุนแรง จนอิ๊บเสียหลักลงไปฟุบกับพื้น เฮ้ย...แม่ง มากไปแล้ว.... ผมพรวดพราดวิ่งไปทันที แต่ช้ากว่าที่ไอ้ผู้ชายนั่นวิ่งหนีไป
"อิ๊บ อิ๊บ อิ๊บ เป็นอะไรหรือเปล่า..."
น้องรหัสผมร้องไห้น้ำตานองหน้า เสื้อผ้าเธอเลอะเปื้อนฝุ่นดิน หนังสือ สมุด ชีท กระดาษ ปลิวไปทั่ว อุปกรณ์เครื่องเขียนเธอตกกระจายเต็มพื้น ผมตรวจสอบว่าอิ๊บโดนทำร้ายมากกว่าที่ผมเห็นหรือเปล่า
"อิ๊บ เจ็บตรงไหนมั๊ย"
เธอร้องไห้สะอื้น เธอส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นตามเก็บกระดาษที่ปลิวไปอย่างน่าสงสาร ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มวิ่งตามมาช่วยกันเก็บกระดาษและสิ่งของที่หล่นกลาดเกลื่อน ก่อนพวกเราพาอิ๊บกลับมาที่โต๊ะประจำ.... ไอ้โอ๋ช่วยน้องปัดเสื้อผ้าจากฝุ่นที่เลอะเต็มตัว อิ๊บผู้สดใส กลับกลายเป็นเงียบ ซึม และไม่พูดอะไร ไม่ว่าใครจะถามอะไรก็ตาม เธอเอาแต่ร้องไห้ๆๆๆๆ และ ร้องไห้
"แกสองตัวไปโรงอาหารก่อนเลย เดี๋ยวชั้นคุยกะน้องเอง ให้ผู้หญิงเค้าคุยกัน"
ผมพยักหน้าชวนไอ้เอ็มเดินออกมา
"มึงอย่าบอกนะว่าฟันน้องเค้าไปแล้วผิดใจกัน..."
"เชี่ย ไอ้เอ็ม มึงเห็นกูเป็นไงวะเนี่ย กู...ไม่เกี่ยวเลย กูเป็นพระเอก...ไปช่วยน้องเค้า"
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้ไอ้เอ็มฟัง
"สงสัยทะเลาะกะแฟนแหละ คงไม่มีไรมากหรอก"
"แล้วมึงทะเลาะไอ้โอ๋นี่...ก็แบบนี้เหรอ เชี่ย มันมากไปนะ....ผลักหน้าจนหกล้มเนี่ย"
เรามาถึงโรงอาหาร ผมสั่งลูกชิ้นมานั่งรออยู่ครู่นึง โอ๋ก็เดินกอดน้องอิ๊บมาร่วมโต๊ะ แต่ก่อนมาถึง...
"เฮ้ย...เอ็ม เดี๋ยว..ไม่คุยเรื่องเมื่อกี้นะ น้องไม่สบายใจ แล้วเดี๋ยวเราคุยถามกะโอ๋ทีหลังละกัน"
......................................................................
หลังจากกินอะไรนิดหน่อย เราส่งน้องอิ๊บขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แล้วเราสามคนก็นั่งคุยกันที่ป้ายรถเมล์นั่น
"คืองี้... แฟนของน้องอิ๊บเค้ามารับ แต่เค้าทะเลาะกันมาก่อนแล้ว คือไอ้แฟนอ่ะ..จะมาขอคืนดี แล้วคุยกันเรื่องไรยังไง อิ๊บไม่ยอมบอก แล้วก็เลยทะเลาะกัน แล้วแฟนก็ขอเลิก..."
"โธ่...ไอ้ห่าโอ๋ มึงเนี่ย กูอ่ะ ฝากความหวังเต็มเปี่ยม แล้วมึงไปสืบได้มาแค่เนี้ย"
ผมผลักหัวไอ้เพื่อนหลังสวนของผมอีกครั้งโดยไม่เกรงใจแฟนมันที่นั่งใกล้ๆ ไอ้เอ็มก็เลยผลักหัวผมกลับแก้แค้นให้แฟน ก่อนเราจะเตะกันไปมาอีกแป๊บนึง
"แต่อย่างนึงคือ น้องเค้าบอกว่าเค้าจะมารับน้องหละนะ พรุ่งนี้จะเอาของมาเลย.... พวกแกช่วยกันดูแลแล้วกัน"
ผมดีใจนะครับที่น้องรหัสผมจะมางาน ผมว่าน้องเค้าตัดสินใจถูกแล้วละ เวลาที่เศร้า...อย่าอยู่คนเดียว จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน น้องอิ๊บก็มาจริงๆ เธอแบกเป้สีชมพูใบโตมาแต่เช้า ผมเจอเธอก็เลยรับเป้เพื่อเอาไปเก็บไว้ที่ห้องกิจกรรมให้ก่อน วันนี้เราเรียนกันตามปกติ งานรับน้องในมหาลัยของเราเริ่มกันตอนเย็น พอเลิกเรียน 4 โมง..ก็เหมือนกดปุ่มปล่อยม้าแข่งแหละครับ ทุกคนร้องเล่นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขสนุกสนานทั้งพี่ทั้งน้อง เรื่องสถานที่ของผมเสร็จเรียบร้อยก็ไม่มีอะไรมากแล้ว ผมใช้เวลาที่เหลือสังเกตการณ์น้องอิ๊บของผมอยู่ห่างๆ ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มก็ทำอะไรของมันเยอะแยะ ผมไม่ค่อยอยากไปยุ่งกะมัน
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนถึงช่วงที่จะต้องอาบน้ำ โอ๋พาน้องอิ๊บไปกะน้องๆผู้หญิง ส่วนผมกะไอ้เอ็มก็ดูแลจัดการน้องๆผู้ชาย มันน่าจะเรียบร้อยดี แต่ว่า....
"พี่ก้อง เป้ของอิ๊บอยู่ไหนคะ...."
"อ้าว พี่กองรวมไว้ไงกะกองผู้หญิงไง..."
"กองไหนกัน...ไอ้ก้อง เนี่ยเค้าย้ายของผู้หญิงไปหมดแล้ว กูไม่เห็นจะมีเป้ชมพูเลย"
ผมตัวเย็นวาบ รีบวิ่งขึ้นไปดูที่ผมวางเป้ไว้พร้อมกับน้องอิ๊บและไอ้โอ๋ มันไม่มีแล้ว... ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ ด้วยความบังเอิญ..ผมสะดุดผ้าม่านทำเวที และเห็นเป้น้องอิ๊บจมอยู่ในกองผ้านั้น ผมยื่นคืนให้ ไอ้โอ๋รีบลากน้องหายไปทันที แต่ไม่นานนักมันก็ลากน้องกลับมาที่ผมใหม่
"ก้อง ทำไงดี ห้องเต็มแล้วอ่ะ ไม่มีช่องจะให้น้องอิ๊บลงเลย... แกเป็นฝ่ายสถานที่อ่ะ จัดการให้น้องหน่อยดิ"
"เฮ้ย ห้องต้องพอสิวะ กูเผื่อแล้วนะ มีตั้ง 4 ห้องแล้ว"
"เผื่อห่าอะไรวะ มึงเอ๊ย...กูให้รายชื่อไปแล้ว เสือกขอยืมห้องมาแค่ 4 มึงควรเตรียมไว้ 5 สิวะ เผื่อไว้หน่อย มิน่า กูว่าทำไมแม่งแน่นชิบหายแต่ละห้อง.... เอาหละ แต่ของอิ๊บทำไง...."
"เออ เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงไปดูน้องเหอะ"
ผมผิดเองจริงๆครับ ผมลืมเผื่อไว้ อย่างว่าแหละ ผมไม่เคยจัดงานแบบนี้
"อิ๊บ ไปนอนที่อื่นได้มั๊ย"
"อิ๊บไม่กล้านอนคนเดียวนะ อิ๊บกลัว"
"เออ....เดี๋ยวพี่ให้พี่โอ๋ไปนอนเป็นเพื่อน"
ผมจัดการโทรศัพท์หาไอ้นุ้ยเพื่อนซี้หัวหน้าชมรมคนนึง โชคดีที่มันมางานรับน้องมหาลัยครั้งนี้ด้วย และโชคดีที่มันเอากุญแจห้องชมรมมันมาด้วย ผมไปสิงห้องชมรมนี้บ่อยเมื่ออยู่ค้างมหาลัยเพราะว่ามันใกล้คณะผม และที่ดีมากที่ผมชอบมากคือมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำด้วย แต่ที่ไม่ดีคือยามคอยจะไล่พวกเรากลับตอน 3 ทุ่ม แต่ผมแอบมาอยู่บ่อยๆจนผมรู้ว่ามีทางขึ้นได้อีกทางนึง ผมพาอิ๊บมาและขึ้นทางลับไปชั้นสาม เรามาถึงก็หกโมงกว่าแล้ว ทั้งตึกเริ่มมืดและเงียบสนิท แม้ข้างนอกจะได้ยินเสียงตีกลองร้องรำทำเพลงอยู่ก็ตาม
"พี่ก้อง อิ๊บกลัวนะ..."
เธอเดินเข้ามาจับมือผมแน่น ผมจูงเธอขึ้นบันไดมา ผมรู้ว่าไฟเปิดตรงไหน แต่ผมไม่เปิดไฟ เพราะว่ายามจะเห็นทันที จากจับมือเธอเดินเข้ามากอดแขนผม
"พี่ก้อง อิ๊บไม่อยู่ที่นี่ได้มั๊ย อิ๊บกลัวจริงๆนะ"
"ไม่ต้องกลัว... เดี๋ยวพี่โทรตามไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อน"
"พี่โอ๋เค้าคงไม่ว่างมาหรอกพี่ เค้าต้องดูทางโน้น..."
"ไอ้โอ๋ไม่มา พี่จะมานอนเป็นเพื่อนแทน อิ๊บรังเกียจพี่มั๊ยอ่ะ"
อิ๊บยังไม่ทันตอบ เรามาถึงหน้าห้องก่อน ผมไขกุญแจเข้าไปและเปิดไฟในห้อง น้องอิ๊บเห็นสภาพห้องแล้วก็ดูสบายใจขึ้น ห้องก็เป็นสี่เหลี่ยม 4 เมตรคูณ 5 เมตร แม้จะเล็กแต่สะอาด..ไม่รกเป็นรังหนู ข้าวของเป็นระเบียบ มีโซฟาอยู่ตัวนึงที่ผมใช้นอนเป็นประจำ และก็มีเตียงพับ 1 ตัว โต๊ะกลางและเก้าอี้สี่ห้าตัว พัดลม 2 เครื่อง มีตู้ใส่เอกสาร 2 ใบ ด้านหลังตู้ก็ไว้ข้าวของต่างๆ ที่ดีคือห้องนี้มีหน้าต่าง
"น้องอิ๊บนอนหลังตู้นี้นะ เย็นหน่อย พี่นอนตรงนี้ประจำแหละ เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาก็ได้ พี่จัดที่ให้นะ ตอนนี้อิ๊บไปอาบน้ำก่อน เร็วๆหละ เพราะเหลือครึ่งชั่วโมงเค้าจะรวมกิจกรรมกลางคืนแล้ว"
ผมพาอิ๊บไปห้องอาบน้ำแม้จะเปิดไฟ แต่ถ้าอยู่คนเดียวมันก็เงียบน่ากลัวเหมือนกัน อิ๊บเอาเป้ของเธอเข้าห้องน้ำไป
"พี่ก้อง อย่าไปไหนนะคะ อยู่กะอิ๊บที่นี่แหละ รออิ๊บด้วย อิ๊บกลัว..."
"ได้ พี่รอหน้าประตูที่อิ๊บอาบน้ำแล้วกัน..."
อิ๊บกดล้อคประตูห้องอาบน้ำ ผมนั่งลงกับพื้น แล้วจากนั้น..ผมได้ยินทุกอย่างเพราะมันไม่มีเสียงอะไรอื่นอีกแล้ว ได้ยินเธอถอดเสื้อ ถอดกางเกงของเธอ ถอดกางเกงใน ผมจินตนาการตาม..แล้วผมเองก็ขนลุกขึ้นมาทันที ส่วนล่างผมเริ่มมีอาการน้อยๆ เฮ้ย...ผมทำไรวะเนี่ย น้องอิ๊บเปิดน้ำแล้ว ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่น เธอเปิดน้ำและเริ่มอาบ ผมได้ยินเธอเอามือถูตัว ได้กลิ่นสบู่เหลวที่เธออาบน้ำ ผมเห็นฟองจากที่เธอล้างตัวไหลตามพื้นออกมา เธอปิดน้ำแล้ว และเธอกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมได้ยินเธอกำลังใส่กางเกงใน และเธอกำลังคุ้ยเสื้อผ้า และกำลังใส่มัน
"เสร็จแล้วพี่ก้อง ขอบคุณนะคะ"
"อืมม์ ไปๆ เร็วๆ อีก 15 นาทียังเดินไปทัน"
...................................................................
"ไอ้ก้อง แกเอาน้องอิ๊บไปไว้ไหน...."
"เออ น่า บอกไม่ได้ แต่จัดหาที่นอนให้ได้แล้วกัน..."
ผมตัดสินใจไม่ให้ไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อนอิ๊บแล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะมานอนเอง เพราะไม่งั้น จะมีคนรู้ทางลับเข้าชมรมมากขึ้นอีกคน เดี๋ยวหากยามจับได้จะเป็นเรื่องมากมายและผมอาจมาที่นี่ไม่ได้อีก
"เฮ้ย..แก แล้วใครนอนเป็นเพื่อนน้อง"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ปลอดภัยแน่นอน เอาน่า...เชื่อกูสิ กูพาไปนอนอีกตึกนึง ไม่ต้องห่วง มึงมีเบอร์น้อง โทรตามได้แหละ"
ไอ้โอ๋ไม่มีเวลามาติดใจเอาความและวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าอิ๊บมีที่นอนแล้ว เธอเชื่อใจผม เธอก็ไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก ไอ้โอ๋มันไปรับงานฝ่ายบ้าอะไรของมันไม่รู้ ประสานงานอะไรนั่นนี่ เห็นยุ่งชิบหายวุ่นวายไปหมด กิจกรรมเย็นนั้นก็ไม่มีอะไรมากมาย น้องๆก็กินข้าวกันและมีซุ้มภาคกลางคืนอีกเล็กน้อยที่ไม่ได้เรียกเหงื่อมากมายนัก ทุกคนแยกย้ายตอนสี่ทุ่ม ไอ้โอ๋พาน้องเดินเป็นแถวไปส่งที่ห้อง ผมดึงมืออิ๊บออกจากกลุ่มและเดินลัดเลาะตึกไม่ให้มีคนเห็น และพาเธอขึ้นห้องชมรมไป แม้ว่าน้องอิ๊บเริ่มคุ้นเคย แต่ขากลับมันก็ยิ่งมืดและน่ากลัวกว่าช่วงเย็น ทั้งมืดและเงียบ และยิ่งผมไม่เปิดไฟทางเดินด้วยแล้วมันยิ่งน่ากลัวมากเป็นพิเศษ จนน้องอิ๊บกอดแขนผมแน่น พอขึ้นมาถึงห้องชมรม ผมเข้าไปจัดที่ทางให้เธอ กางเตียงพับ เอาผ้าห่มและหมอนมาให้ ก่อนที่จะดึงเธอมานั่งกินน้ำคุยกัน ผมแกะถุงมันฝรั่งทอดออกและยื่นให้เธอ
"อิ๊บ... น้องอิ๊บจะเล่าให้พี่ฟังมั๊ยว่า...เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น"
"อืมม์ พี่ก้อง อิ๊บยังไม่ได้ขอบคุณพี่เลยที่เมื่อวานช่วยอิ๊บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...."
อิ๊บเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังหมดทุกอย่าง น้องอิ๊บกะแฟนของเธอคบกับมาตั้งแต่เรียน ม 6 ที่ต่างจังหวัด แฟนไปเรียนคณะประมง อีกมหาลัย แต่ยังไปมาหาสู่ อิ๊บเล่าว่า แฟนเธอพยายามที่จะขอมีอะไรกะเธอมานานแล้ว แต่อิ๊บผลัดผ่อนเรื่อยมา ยิ่งตอนที่ทั้งสองคนเข้ามหาลัยได้ด้วยแล้ว แฟนยิ่งรบเร้า จนวันนึงเธอไปหาแฟนที่มหาลัยของแฟน ก็เห็นแฟนเดินจูงมือกับผู้หญิงคนนึง เธอก็เริ่มไม่พอใจ หลังจากที่ไปเคลียร์กันที่หอของผู้ชาย น้องอิ๊บก็มีอะไรกะแฟนเป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่เต็มใจนัก แฟนเธอไม่ได้ป้องกันอะไร และกลายเป็นน้องอิ๊บเองที่ต้องแบกหน้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน น้องอิ๊บเลยอยากลองใจแฟนว่ารักเธอจริงหรือต้องการแค่เรื่องแบบนั้น วันที่เกิดเรื่อง...อิ๊บก็เลยแกล้งบอกแฟนว่าท้อง ซึ่งแฟนเค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกเค้า ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อว่าอิ๊บว่าเอาลูกมาข่มขู่และอีกหลายเรื่องจนถึงขั้นที่แฟนเธอบอกเลิกไป เธอถึงรู้ว่าแฟนเธอไม่ได้รักเธอเพราะรักเธอ แต่เพียงแค่ต้องการตัวเธอเท่านั้น เธอก็เลยเสียใจมาก แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว อิ๊บเล่าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ผมไม่น่าไปรื้อแผลใจของเธอเลย มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ผมเดินเข้าไปที่อิ๊บและโอบตัวเธอไว้เพื่อให้กำลังใจสาวน้อยน้องรหัสผม ผมไม่รู้จะมีคำพูดอะไรไปปลอบน้อง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร มิหนำซ้ำน่าจะเลวกว่าแฟนน้องอิ๊บอีก แต่...เอ๊ะ....น้องอิ๊บไม่ปฏิเสธที่ผมกอดเลยแฮะ เธอยอมให้ผมกอดนานเท่านาน
ผมเอามือจับอิ๊บหันหน้ามาหาผม ผมมองตาสาวน้อยและยิ้มให้
"ช่างมันเหอะอิ๊บ อดีตมันแก้ไม่ได้แล้วหละ เดินหน้านะ ในมหาลัยยังมีคนดีๆอีกหลายคน"
"พี่ก้องไม่มีแฟนเหรอคะ"
"5555 เอากี่คนล่ะ เฮ้ยยยยย ล้อเล่น มีสิ..."
"เฮ้ย...พี่ก้อง จะว่าไป อิ๊บแอบคิดว่า...พี่โอ๋ชอบพี่นะ แต่พี่โอ๋เป็นแฟนพี่เอ็ม..."
"ช่าย ไอ้โอ๋เป็นแฟนไอ้เอ็ม"
"พี่.. ผู้หญิงเค้าดูกันออก พี่โอ๋มาหาพี่บ่อยมากๆ เวลาคุยกะพี่เนี่ย...น้ำเสียงก็บอกได้... พี่ชอบพี่โอ๋มั่งมั๊ย"
ผมเงียบไป จริงสินะ ผมชอบไอ้โอ๋มั่งมั๊ย ชอบสิ แต่ผมตัดใจเพราะไอ้เอ็มเคยขอ ผมเลยคบโอ๋เป็นแค่เพื่อนที่ผมรักเท่านั้นแหละ แฟนผมมีคนเดียวคือซาย่า ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่งหากผมมีซาย่าเป็นภรรยาผมจริงๆ ผมจะเอาแฟนที่มากมายของผมไปไว้ที่ไหนยังมั่ง คงต้องมีคนเสียใจมากมาย
"ไม่หรอก โอ๋เป็นแฟนเอ็มจริงๆ ไอ้เอ็มก็เพื่อนพี่ เราสนิทสนมเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วโอ๋มันก็เรียนกะพี่ค่อนข้างบ่อยเพราะเลขที่ใกล้กัน เอาหละ พี่ก้องจะไปอาบน้ำแล้ว อิ๊บอยู่ห้องได้มั๊ย"
สาวน้อยมองรอบห้อง
"ไม่เอาอ่ะ ขออยู่ใกล้ๆพี่นะ"
::Reader::
ชะตาหมึขาด
กลับมาอ่านอีกรอบ
ตามติดครับ
เสร็จแน่ๆ
อาบน้ำเหนื่อยอีกแช้วสินะก้อง
ติดตามครับ
::Shy::
Good
::Evil:: น้องผิดหวังมา คงต้งปลอบใจกันหน่อยแล้วมั้ง
เสร็จแน่นอน
เอาแล้วน้องรหัส ::HoHo::
เสียดายน้องอิ๊บ เสียไปแล้ว
ปลอบใจน้องรหัส เดี๋ยวก็ได้สาวเพิ่มหรอกคุณพี่ก้อง
น้องรหัส-พี่รหัส เ)รื่องเล่าสุดคลาสสิกในมหาลัย
อาบด้วยกันเลย
แอบสงสัยว่าพี่ตาลปล่อยให้ตัวเองท้อง
แล้วแอบหนีก้องไปหรือเปล่า
หรือผมคิดมากเกินไป
::Evil::
::Pull:: สงสัยก้องคุนจะทำให้น้องใหม่รู้จักรสความรักจริงๆ
นั่นแหน่
น้องรหัสโดนแน่ ::Shy::
::YehYeh::
ต่างคนต่างสนใจกัน โอกาสเปิดให้ เรียบร้อยโรงเรียนก้องแน่ๆ
น้องน่าจะโดนปลอบใจ
รับน้องละคืนนี้
::JubuJubu::
เส็ดก้องอีกคน
เก็บสต็อกเพิ่มอีกคน
เยี่ยมยอด
น้องอุ๊บอิ๊บกระซิบรัก สาวคนที่ 24 มาแว้ว แต่ไม่ซิงนี่สิ ไม่เป็นไรหนุ่มก้องเราเอาได้ทุกแบบอยู่แล้ว
น้อง กับพี่รหัส มันของคู่กันจริงๆ
จัดไป
หรือจะดามใจน้องอิ๊บ
ไม่รอดแน่ๆ
จัดหนักไปเลย
น้องน่ารักมาก
น้องน่ารักมาก
จัดหนัก
อ้างจาก: magna67t เมื่อ มิถุนายน 23, 2024, 07:59:48 หลังเที่ยงแปดปียี่สิบสี่คน ภาค 7 แสบซ่ามหาลัย ตอน 7 น้องใหม่
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL https://xonly8.com/index.php?topic=229016.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 2 วัยแห่งความรัก https://xonly8.com/index.php?topic=236192.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 เพื่อนคุย https://xonly8.com/index.php?topic=228587.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 4 โกอินเตอร์ https://xonly8.com/index.php?topic=231757.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม https://xonly8.com/index.php?topic=249713.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 6 เฟรชชี่ปีหนึ่ง https://xonly8.com/index.php?topic=266132.0
แฟนกู ภาค 1 https://xonly8.com/index.php?topic=240071.0
แฟนกู ภาค 2 https://xonly8.com/index.php?topic=242119.0
แฟนกู ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=244070.0
แฟนกู ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=254649.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 https://xonly8.com/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 https://xonly8.com/index.php?topic=284920.0
วันธรรมดาของชีวิต https://xonly8.com/index.php?topic=264654.msg2658058#msg2658058
ดูรายละเอียดได้ตามลายแทงที่แอดมินทำไว้ให้
https://xonly8.com/index.php?topic=173287.0
หรือดูเรื่องที่เคยโพสทั้งหมด
https://xonly8.com/index.php?action=profile;area=showposts;sa=topics;u=404393
*********************************************************************************
*********************************************************************************
ชีวิตในช่วงปิดเทอมปีหนึ่งของผม มีเวลาก็มาขลุกอยู่กับพี่ตาลเป็นส่วนใหญ่....
ยิ่งช่วงเสาร์อาทิตย์...ผมย้ายมาค้างกะพี่ตาลตั้งแต่วันศุกร์ เก๋ไม่เห็นหน้าผมในวันเสาร์มาสองอาทิตย์แล้ว แต่ผมโน้ตบอกว่าไปหาเพื่อนทุกครั้ง ผมห่างเหินทุกคนไปหมด ใช้เวลาทุ่มเทกะพี่ตาล...พี่สาวน่ารักตาบอดแต่จิตใจดีงาม ผมพาพี่ตาลไปเที่ยวที่ต่างๆมากมายหลายแห่งที่พี่ตาลไม่เคยไป เช่นขึ้นรถไฟไปเที่ยวน้ำตกไทรโยค แม้กระทั่งลงเรือด่วน ลงเรือหางยาวที่พี่ตาลอยากนั่ง ผมพาพี่ตาลขึ้นเครื่องบินไปภูเก็ต เพื่อให้พี่ตาลรู้จักกับเครื่องบินและทะเล พี่ตาลอยากรู้สึก..แต่ไม่กล้า ผมมีความสุขที่ได้ทำให้พี่ตาลมีความสุขและยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กะผม
ใกล้สิ้นเดือนพฤษภา เกือบสามเดือนแล้วที่ผมรู้จักกับพี่ตาล วันนี้ผมไปหาพี่ตาลเหมือนปกติ
"พี่คงไม่ได้อยู่เจอซาย่าแล้วนะ"
"อ้าว...พี่ตาล ทำไมล่ะครับ"
"พี่จะย้ายไปขอนแก่นแล้วค่ะ น้องก้อง อาทิตย์หน้าพี่ไปแล้วนะ"
ผมช้อคสุดๆในคำพูดของพี่ตาล....
ผมยื่นมือออกไปจับมือพี่ตาลไว้แน่น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพี่ตาลค่อยๆดึงมือออกไปจากมือผม
"ทำไมอ่ะครับ พี่ตาล ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า..."
"ไม่หรอกก้อง ก้องเป็นคนดีมากๆ ดีมากกะพี่ พี่รู้และเข้าใจก้องดี แต่ที่พี่ต้องไปก็เพราะแบบนี้แหละ พี่รู้สึกว่าพี่เองเริ่มจะขาดก้องไม่ได้ ช่วงระหว่างอาทิตย์ที่ก้องไม่มา พี่ก็คิดถึงมากนะ นั่งรอเวลาเจอกะน้องรักของพี่ แต่พี่เข้าใจดีนะก้อง พี่รู้ว่าก้องรักพี่เหมือนพี่เสมอ ดูแลเอาใจใส่พี่เป็นอย่างดีทุกครั้งที่เราเจอกัน พี่เข้าใจดีนะ ก้องยังมีอนาคตอีกไกล พี่จะอยู่แบบนี้ไม่ได้ และทางเดียวที่พี่จะตัดใจจากก้องได้คือ...พี่ต้องไปไกลจากก้อง..."
"พี่ตาล พี่อย่าคิดแบบนี้สิครับ ผมรักพี่เหมือนพี่คนนึงของผม ผมยินดีทำให้พี่เสมอนะ แล้วพี่จะไปอยู่ไหน ผมไปส่งมั๊ย"
"ครูใหญ่ให้พี่ไปช่วยสอนที่โรงเรียนคนตาบอดขอนแก่นนะ แล้วจะให้คนขับรถตู้ของโรงเรียนไปส่งพี่ที่นั่น ก้องไม่ต้องไปหรอก พี่จัดการได้ ทางโน้นมีบ้านพักให้ด้วย ก็ดีกว่าที่นี่นะที่พี่ต้องเสียเงินค่าห้องเอง เอาเป็นว่า เรายังติดต่อกันนะคะ น้องก้อง ไปเยี่ยม ไปเที่ยวหาพี่มั่งนะ...."
ผมมาส่งพี่ตาลขึ้นรถตู้ พี่ตาลเข้ามาสัมผัสหน้าผมอย่างถ้วนทั่วอีกครั้ง ก่อนที่จะโบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอกับพี่ตาล ผมเชื่อว่าพี่ตาลรักผม แต่เธอไม่กล้าปล่อยใจให้รักผมมากกว่านี้ พี่ตาลคิดเสมอว่าเธอตาบอด ผมน่าจะมีโอกาสที่ดีกว่ากับผู้หญิงตาดีคนอื่น พี่ตาลจึงตัดสินใจจากผมไปอย่างถาวรอย่างที่ผมไม่เต็มใจนัก
...............................................................................
ผมเหงาคิดถึงพี่ตาลอยู่ไม่กี่วัน จนใกล้เปิดเรียนมากแล้ว...ไอ้โอ๋โทรมาตามเพื่อไปช่วยกันทำงานรับน้องใหม่
"ไอ้ก้อง....หายหัวไปไหน ทำไมไม่ค่อยไลน์ค่อยคุยเลยอ่ะ ตกลงแกเลือกไฟฟ้าใช่มั๊ย"
"เออ ก็ตามนั้น แกอ่ะ ไปเรียนเครื่องกลกะไอ้เอ็มหรือเปล่า"
"ไม่...ชั้นเรียนกะแก ชั้นชอบแก ชั้นรักแก ชั้นจะเรียนไฟฟ้ากะแก..."
เดี๋ยวนี้ไอ้โอ๋เริ่มกวนตีนมากขึ้นทุกวันเมื่อเห็นผมไม่สนใจมัน โอ๋มันจะพูด "รัก" กะผมตลอดเลย ถ้าไอ้เอ็มได้ยินล่ะ..มีเรื่องอีก พวกกิจกรรมทั้งหลาย...ผมไม่มีไอเดียอะไรเป็นพิเศษหรอก ใครให้ผมทำไรก็ทำหมดอยู่แล้ว ในที่สุดเหลือฝ่ายนึงที่ไม่มีใครอยากทำคือฝ่ายสถานที่ ผมเลยต้องรับผิดชอบฝ่ายนี้ ไอ้โอ๋มาบรรยายภายหลังว่า รับไปแล้วเนี่ย แปลว่าต้องทำทุกงาน สถานที่ไรต้องทำหมด โอ้ว..มันยากมั๊ยวะ
น้องใหม่ของเราน่ารักสดใสทุกคน ปีที่แล้วผมคงเป็นแบบนี้มั๊ง ปีนี้ผมไปรอน้องๆและผมก็เจอน้องคนนึง หน้าตาคล้ายๆกอหญ้าเลย สเปคผมจริงๆ
"สวัสดีคับ น้องอะไรนะคับ พี่ชื่อก้องนะ ปี 2 คับ ยินดีต้อนรับคับ น้องเขียนชื่อตรงนี้นะ"
"ชื่ออิ๊บค่ะ แบบอุ๊บอิ๊บอ่ะค่ะ"
"โห ชื่อน่ารักมากอ่ะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ"
แล้วอะไรไม่รู้ที่ทำให้ผมยื่นมือออกไปขอน้องอิ๊บจับมือ น้องอิ๊บยื่นมือมาจับมือผมพร้อมกับรอยยิ้มที่มีลักยิ้ม ที่เข้ากับผมม้า หน้ารูปไข่ ลงตัวสุดๆ ผมรีบๆดูชื่อน้องอิ๊บและรีบเมมเบอร์เอาไว้....
จากวันนั้น ผมก็มีโอกาสเจออิ๊บอีกหลายครั้งช่วงตลอดรับนิสิตใหม่ แต่ผมพยายามไม่ทำให้อิ๊บรับรู้ว่าผมสนใจเธอ ผมทำเหมือนว่าอิ๊บเป็นน้องคนนึงเท่านั้นแหละ แต่ทุกครั้งผมจะต้องหาอิ๊บและเดินเข้าไปคุย และทุกครั้งที่กินข้าว ผมจะไปยกอาหารมาให้ การกระทำของผมไม่พ้นสายตาของไอ้โอ๋ และพี่ปีสามอย่างพี่แอลหรือแม้กระทั่งพี่ดอม
"เฮ้ย...มึง ออกนอกหน้าไปปะ น้องนะมึง...น้อง น่ารักแบบเนี้ย เดี๋ยวมึงก็เจอตีนเข้าโรงบาลอีก"
"ไร...กูทำไร ก็เทคแคร์เท่ากะน้องคนอื่นอ่ะ"
"มึงอย่ามา... ทีกูชอบมึง ไม่เห็นมึงดูแลกูเลย"
"อย่าหาเรื่องให้ไอ้เอ็มมาชกกูดิ..."
................................................................................
ก่อนเปิดเทอมหนึ่งสัปดาห์รายชื่อนิสิตใหม่พร้อมเลขประจำตัวก็ออก และที่น่าแปลกใจคือ...น้องอิ๊บเป็นน้องรหัสผม มันทำให้การเข้าถึงอิ๊บเป็นไปได้ง่ายขึ้น แต่จะว่าไป...มันก็ไม่ง่ายมากมายนัก วันนึงอิ๊บพาแฟนมาที่คณะ แฟนของน้องอิ๊บเรียนอยู่ ม เกษตร ซึ่งห่างไกลกันมาทีเดียว แต่ไอ้โอ๋เตือนให้ระวังตีนไว้ ผมก็คงต้องเชื่อมันแหละเพราะเคยโดนมาแล้ว ผมเลยระวังตัวมากขึ้นและขีดเส้นสำหรับอิ๊บให้เป็นเป็นน้องรหัสเท่านั้น แต่ยังไง...ผมก็สนใจอิ๊บอยู่ดี
"น้องอิ๊บ... เสาร์นี้มีรับน้องมหาลัย มามั๊ย ต้องค้างนะ"
"พี่ก้องคะ อิ๊บไม่สะดวกเลยค่ะ แม่ไม่อยากให้มาค่ะ แฟนก็ไม่อยากให้มา"
"พี่ว่ามาเหอะ.. ยังมีเวลา อาทิตย์หน้าแน่ะ ขอแม่เลย... กลัวไรเหรอ พี่ๆผู้หญิงตั้งหลายคน พี่โอ๋ช่วยดูแลก็ได้นะ มาเหอะนะ"
"อืมม์ อิ๊บอ่ะอยากมา แต่คนอื่นๆเค้าห่วง..."
............................................................................
วันนี้พฤหัสแล้ว... และพรุ่งนี้จะรับน้องมหาลัย
วันนี้ผมเลิกเรียนคาบสุดท้ายก็สี่โมง ระหว่างผมรอไอ้โอ๋และไอ้เอ็มเพื่อไปหาอะไรกินนิดหน่อยก่อนกลับมาเตะบอล น้องอิ๊บก็เดินเข้ามาหวัดดีผม สีหน้าเธอวันนี้ไม่ค่อยแจ่มใส ผมทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบซึ่งมันเป็นเรื่องเรียนซะมากกว่า ผมคุยกะน้องรหัสครู่นึงจนอิ๊บขอตัวกลับบ้าน เธอเดินออกไป ผมมองตามหลังเธอ จนน้องไปเจอกะผู้ชายคนนึง อ้อ... อิ๊บไปกะแฟนของเธอนี่เอง....
เอ๊ะ...แต่เหมือนมีไรผิดปกติอยู่..
การคุยของสองคนแม้มันจะห่างไกลจากที่ผมนั่งอยู่และผมไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน แต่เหมือนสองคนนั้นไม่ได้คุยด้วยกันดีๆเท่าไรนัก น้องอิ๊บเอามือไปผลักแฟนอย่างจริงจัง ส่วนผู้ชายก็ผลักอิ๊บแรงๆเหมือนกัน ผู้ชายพูดอะไรไม่ได้ยิน แต่ท่าทางมันกระโชกใส่น้องอิ๊บ ที่ผมนั่งอยู่มันไกลพอควร ผมเห็นท่าไม่ดี ผมลุกขึ้นยืน แล้วไม่นานนัก ผู้ชายก็โยนหนังสือใส่หัวน้องอิ๊บจนกระดาษปลิวกระจาย ก่อนจะผลักหน้าเธออย่างรุนแรง จนอิ๊บเสียหลักลงไปฟุบกับพื้น เฮ้ย...แม่ง มากไปแล้ว.... ผมพรวดพราดวิ่งไปทันที แต่ช้ากว่าที่ไอ้ผู้ชายนั่นวิ่งหนีไป
"อิ๊บ อิ๊บ อิ๊บ เป็นอะไรหรือเปล่า..."
น้องรหัสผมร้องไห้น้ำตานองหน้า เสื้อผ้าเธอเลอะเปื้อนฝุ่นดิน หนังสือ สมุด ชีท กระดาษ ปลิวไปทั่ว อุปกรณ์เครื่องเขียนเธอตกกระจายเต็มพื้น ผมตรวจสอบว่าอิ๊บโดนทำร้ายมากกว่าที่ผมเห็นหรือเปล่า
"อิ๊บ เจ็บตรงไหนมั๊ย"
เธอร้องไห้สะอื้น เธอส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นตามเก็บกระดาษที่ปลิวไปอย่างน่าสงสาร ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มวิ่งตามมาช่วยกันเก็บกระดาษและสิ่งของที่หล่นกลาดเกลื่อน ก่อนพวกเราพาอิ๊บกลับมาที่โต๊ะประจำ.... ไอ้โอ๋ช่วยน้องปัดเสื้อผ้าจากฝุ่นที่เลอะเต็มตัว อิ๊บผู้สดใส กลับกลายเป็นเงียบ ซึม และไม่พูดอะไร ไม่ว่าใครจะถามอะไรก็ตาม เธอเอาแต่ร้องไห้ๆๆๆๆ และ ร้องไห้
"แกสองตัวไปโรงอาหารก่อนเลย เดี๋ยวชั้นคุยกะน้องเอง ให้ผู้หญิงเค้าคุยกัน"
ผมพยักหน้าชวนไอ้เอ็มเดินออกมา
"มึงอย่าบอกนะว่าฟันน้องเค้าไปแล้วผิดใจกัน..."
"เชี่ย ไอ้เอ็ม มึงเห็นกูเป็นไงวะเนี่ย กู...ไม่เกี่ยวเลย กูเป็นพระเอก...ไปช่วยน้องเค้า"
แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ผมเห็นให้ไอ้เอ็มฟัง
"สงสัยทะเลาะกะแฟนแหละ คงไม่มีไรมากหรอก"
"แล้วมึงทะเลาะไอ้โอ๋นี่...ก็แบบนี้เหรอ เชี่ย มันมากไปนะ....ผลักหน้าจนหกล้มเนี่ย"
เรามาถึงโรงอาหาร ผมสั่งลูกชิ้นมานั่งรออยู่ครู่นึง โอ๋ก็เดินกอดน้องอิ๊บมาร่วมโต๊ะ แต่ก่อนมาถึง...
"เฮ้ย...เอ็ม เดี๋ยว..ไม่คุยเรื่องเมื่อกี้นะ น้องไม่สบายใจ แล้วเดี๋ยวเราคุยถามกะโอ๋ทีหลังละกัน"
......................................................................
หลังจากกินอะไรนิดหน่อย เราส่งน้องอิ๊บขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แล้วเราสามคนก็นั่งคุยกันที่ป้ายรถเมล์นั่น
"คืองี้... แฟนของน้องอิ๊บเค้ามารับ แต่เค้าทะเลาะกันมาก่อนแล้ว คือไอ้แฟนอ่ะ..จะมาขอคืนดี แล้วคุยกันเรื่องไรยังไง อิ๊บไม่ยอมบอก แล้วก็เลยทะเลาะกัน แล้วแฟนก็ขอเลิก..."
"โธ่...ไอ้ห่าโอ๋ มึงเนี่ย กูอ่ะ ฝากความหวังเต็มเปี่ยม แล้วมึงไปสืบได้มาแค่เนี้ย"
ผมผลักหัวไอ้เพื่อนหลังสวนของผมอีกครั้งโดยไม่เกรงใจแฟนมันที่นั่งใกล้ๆ ไอ้เอ็มก็เลยผลักหัวผมกลับแก้แค้นให้แฟน ก่อนเราจะเตะกันไปมาอีกแป๊บนึง
"แต่อย่างนึงคือ น้องเค้าบอกว่าเค้าจะมารับน้องหละนะ พรุ่งนี้จะเอาของมาเลย.... พวกแกช่วยกันดูแลแล้วกัน"
ผมดีใจนะครับที่น้องรหัสผมจะมางาน ผมว่าน้องเค้าตัดสินใจถูกแล้วละ เวลาที่เศร้า...อย่าอยู่คนเดียว จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน น้องอิ๊บก็มาจริงๆ เธอแบกเป้สีชมพูใบโตมาแต่เช้า ผมเจอเธอก็เลยรับเป้เพื่อเอาไปเก็บไว้ที่ห้องกิจกรรมให้ก่อน วันนี้เราเรียนกันตามปกติ งานรับน้องในมหาลัยของเราเริ่มกันตอนเย็น พอเลิกเรียน 4 โมง..ก็เหมือนกดปุ่มปล่อยม้าแข่งแหละครับ ทุกคนร้องเล่นกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขสนุกสนานทั้งพี่ทั้งน้อง เรื่องสถานที่ของผมเสร็จเรียบร้อยก็ไม่มีอะไรมากแล้ว ผมใช้เวลาที่เหลือสังเกตการณ์น้องอิ๊บของผมอยู่ห่างๆ ไอ้โอ๋และไอ้เอ็มก็ทำอะไรของมันเยอะแยะ ผมไม่ค่อยอยากไปยุ่งกะมัน
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีจนถึงช่วงที่จะต้องอาบน้ำ โอ๋พาน้องอิ๊บไปกะน้องๆผู้หญิง ส่วนผมกะไอ้เอ็มก็ดูแลจัดการน้องๆผู้ชาย มันน่าจะเรียบร้อยดี แต่ว่า....
"พี่ก้อง เป้ของอิ๊บอยู่ไหนคะ...."
"อ้าว พี่กองรวมไว้ไงกะกองผู้หญิงไง..."
"กองไหนกัน...ไอ้ก้อง เนี่ยเค้าย้ายของผู้หญิงไปหมดแล้ว กูไม่เห็นจะมีเป้ชมพูเลย"
ผมตัวเย็นวาบ รีบวิ่งขึ้นไปดูที่ผมวางเป้ไว้พร้อมกับน้องอิ๊บและไอ้โอ๋ มันไม่มีแล้ว... ผมเดินหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ ด้วยความบังเอิญ..ผมสะดุดผ้าม่านทำเวที และเห็นเป้น้องอิ๊บจมอยู่ในกองผ้านั้น ผมยื่นคืนให้ ไอ้โอ๋รีบลากน้องหายไปทันที แต่ไม่นานนักมันก็ลากน้องกลับมาที่ผมใหม่
"ก้อง ทำไงดี ห้องเต็มแล้วอ่ะ ไม่มีช่องจะให้น้องอิ๊บลงเลย... แกเป็นฝ่ายสถานที่อ่ะ จัดการให้น้องหน่อยดิ"
"เฮ้ย ห้องต้องพอสิวะ กูเผื่อแล้วนะ มีตั้ง 4 ห้องแล้ว"
"เผื่อห่าอะไรวะ มึงเอ๊ย...กูให้รายชื่อไปแล้ว เสือกขอยืมห้องมาแค่ 4 มึงควรเตรียมไว้ 5 สิวะ เผื่อไว้หน่อย มิน่า กูว่าทำไมแม่งแน่นชิบหายแต่ละห้อง.... เอาหละ แต่ของอิ๊บทำไง...."
"เออ เดี๋ยวกูจัดการให้ มึงไปดูน้องเหอะ"
ผมผิดเองจริงๆครับ ผมลืมเผื่อไว้ อย่างว่าแหละ ผมไม่เคยจัดงานแบบนี้
"อิ๊บ ไปนอนที่อื่นได้มั๊ย"
"อิ๊บไม่กล้านอนคนเดียวนะ อิ๊บกลัว"
"เออ....เดี๋ยวพี่ให้พี่โอ๋ไปนอนเป็นเพื่อน"
ผมจัดการโทรศัพท์หาไอ้นุ้ยเพื่อนซี้หัวหน้าชมรมคนนึง โชคดีที่มันมางานรับน้องมหาลัยครั้งนี้ด้วย และโชคดีที่มันเอากุญแจห้องชมรมมันมาด้วย ผมไปสิงห้องชมรมนี้บ่อยเมื่ออยู่ค้างมหาลัยเพราะว่ามันใกล้คณะผม และที่ดีมากที่ผมชอบมากคือมีห้องน้ำและห้องอาบน้ำด้วย แต่ที่ไม่ดีคือยามคอยจะไล่พวกเรากลับตอน 3 ทุ่ม แต่ผมแอบมาอยู่บ่อยๆจนผมรู้ว่ามีทางขึ้นได้อีกทางนึง ผมพาอิ๊บมาและขึ้นทางลับไปชั้นสาม เรามาถึงก็หกโมงกว่าแล้ว ทั้งตึกเริ่มมืดและเงียบสนิท แม้ข้างนอกจะได้ยินเสียงตีกลองร้องรำทำเพลงอยู่ก็ตาม
"พี่ก้อง อิ๊บกลัวนะ..."
เธอเดินเข้ามาจับมือผมแน่น ผมจูงเธอขึ้นบันไดมา ผมรู้ว่าไฟเปิดตรงไหน แต่ผมไม่เปิดไฟ เพราะว่ายามจะเห็นทันที จากจับมือเธอเดินเข้ามากอดแขนผม
"พี่ก้อง อิ๊บไม่อยู่ที่นี่ได้มั๊ย อิ๊บกลัวจริงๆนะ"
"ไม่ต้องกลัว... เดี๋ยวพี่โทรตามไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อน"
"พี่โอ๋เค้าคงไม่ว่างมาหรอกพี่ เค้าต้องดูทางโน้น..."
"ไอ้โอ๋ไม่มา พี่จะมานอนเป็นเพื่อนแทน อิ๊บรังเกียจพี่มั๊ยอ่ะ"
อิ๊บยังไม่ทันตอบ เรามาถึงหน้าห้องก่อน ผมไขกุญแจเข้าไปและเปิดไฟในห้อง น้องอิ๊บเห็นสภาพห้องแล้วก็ดูสบายใจขึ้น ห้องก็เป็นสี่เหลี่ยม 4 เมตรคูณ 5 เมตร แม้จะเล็กแต่สะอาด..ไม่รกเป็นรังหนู ข้าวของเป็นระเบียบ มีโซฟาอยู่ตัวนึงที่ผมใช้นอนเป็นประจำ และก็มีเตียงพับ 1 ตัว โต๊ะกลางและเก้าอี้สี่ห้าตัว พัดลม 2 เครื่อง มีตู้ใส่เอกสาร 2 ใบ ด้านหลังตู้ก็ไว้ข้าวของต่างๆ ที่ดีคือห้องนี้มีหน้าต่าง
"น้องอิ๊บนอนหลังตู้นี้นะ เย็นหน่อย พี่นอนตรงนี้ประจำแหละ เดี๋ยวพี่นอนที่โซฟาก็ได้ พี่จัดที่ให้นะ ตอนนี้อิ๊บไปอาบน้ำก่อน เร็วๆหละ เพราะเหลือครึ่งชั่วโมงเค้าจะรวมกิจกรรมกลางคืนแล้ว"
ผมพาอิ๊บไปห้องอาบน้ำแม้จะเปิดไฟ แต่ถ้าอยู่คนเดียวมันก็เงียบน่ากลัวเหมือนกัน อิ๊บเอาเป้ของเธอเข้าห้องน้ำไป
"พี่ก้อง อย่าไปไหนนะคะ อยู่กะอิ๊บที่นี่แหละ รออิ๊บด้วย อิ๊บกลัว..."
"ได้ พี่รอหน้าประตูที่อิ๊บอาบน้ำแล้วกัน..."
อิ๊บกดล้อคประตูห้องอาบน้ำ ผมนั่งลงกับพื้น แล้วจากนั้น..ผมได้ยินทุกอย่างเพราะมันไม่มีเสียงอะไรอื่นอีกแล้ว ได้ยินเธอถอดเสื้อ ถอดกางเกงของเธอ ถอดกางเกงใน ผมจินตนาการตาม..แล้วผมเองก็ขนลุกขึ้นมาทันที ส่วนล่างผมเริ่มมีอาการน้อยๆ เฮ้ย...ผมทำไรวะเนี่ย น้องอิ๊บเปิดน้ำแล้ว ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่น เธอเปิดน้ำและเริ่มอาบ ผมได้ยินเธอเอามือถูตัว ได้กลิ่นสบู่เหลวที่เธออาบน้ำ ผมเห็นฟองจากที่เธอล้างตัวไหลตามพื้นออกมา เธอปิดน้ำแล้ว และเธอกำลังเช็ดตัวอยู่ ผมได้ยินเธอกำลังใส่กางเกงใน และเธอกำลังคุ้ยเสื้อผ้า และกำลังใส่มัน
"เสร็จแล้วพี่ก้อง ขอบคุณนะคะ"
"อืมม์ ไปๆ เร็วๆ อีก 15 นาทียังเดินไปทัน"
...................................................................
"ไอ้ก้อง แกเอาน้องอิ๊บไปไว้ไหน...."
"เออ น่า บอกไม่ได้ แต่จัดหาที่นอนให้ได้แล้วกัน..."
ผมตัดสินใจไม่ให้ไอ้โอ๋มานอนเป็นเพื่อนอิ๊บแล้ว ผมคิดว่าผมน่าจะมานอนเอง เพราะไม่งั้น จะมีคนรู้ทางลับเข้าชมรมมากขึ้นอีกคน เดี๋ยวหากยามจับได้จะเป็นเรื่องมากมายและผมอาจมาที่นี่ไม่ได้อีก
"เฮ้ย..แก แล้วใครนอนเป็นเพื่อนน้อง"
"ไม่ต้องห่วงหรอก ปลอดภัยแน่นอน เอาน่า...เชื่อกูสิ กูพาไปนอนอีกตึกนึง ไม่ต้องห่วง มึงมีเบอร์น้อง โทรตามได้แหละ"
ไอ้โอ๋ไม่มีเวลามาติดใจเอาความและวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าอิ๊บมีที่นอนแล้ว เธอเชื่อใจผม เธอก็ไม่สนใจว่าเกิดอะไรขึ้นอีก ไอ้โอ๋มันไปรับงานฝ่ายบ้าอะไรของมันไม่รู้ ประสานงานอะไรนั่นนี่ เห็นยุ่งชิบหายวุ่นวายไปหมด กิจกรรมเย็นนั้นก็ไม่มีอะไรมากมาย น้องๆก็กินข้าวกันและมีซุ้มภาคกลางคืนอีกเล็กน้อยที่ไม่ได้เรียกเหงื่อมากมายนัก ทุกคนแยกย้ายตอนสี่ทุ่ม ไอ้โอ๋พาน้องเดินเป็นแถวไปส่งที่ห้อง ผมดึงมืออิ๊บออกจากกลุ่มและเดินลัดเลาะตึกไม่ให้มีคนเห็น และพาเธอขึ้นห้องชมรมไป แม้ว่าน้องอิ๊บเริ่มคุ้นเคย แต่ขากลับมันก็ยิ่งมืดและน่ากลัวกว่าช่วงเย็น ทั้งมืดและเงียบ และยิ่งผมไม่เปิดไฟทางเดินด้วยแล้วมันยิ่งน่ากลัวมากเป็นพิเศษ จนน้องอิ๊บกอดแขนผมแน่น พอขึ้นมาถึงห้องชมรม ผมเข้าไปจัดที่ทางให้เธอ กางเตียงพับ เอาผ้าห่มและหมอนมาให้ ก่อนที่จะดึงเธอมานั่งกินน้ำคุยกัน ผมแกะถุงมันฝรั่งทอดออกและยื่นให้เธอ
"อิ๊บ... น้องอิ๊บจะเล่าให้พี่ฟังมั๊ยว่า...เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น"
"อืมม์ พี่ก้อง อิ๊บยังไม่ได้ขอบคุณพี่เลยที่เมื่อวานช่วยอิ๊บ"
"เออ ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น...."
อิ๊บเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังหมดทุกอย่าง น้องอิ๊บกะแฟนของเธอคบกับมาตั้งแต่เรียน ม 6 ที่ต่างจังหวัด แฟนไปเรียนคณะประมง อีกมหาลัย แต่ยังไปมาหาสู่ อิ๊บเล่าว่า แฟนเธอพยายามที่จะขอมีอะไรกะเธอมานานแล้ว แต่อิ๊บผลัดผ่อนเรื่อยมา ยิ่งตอนที่ทั้งสองคนเข้ามหาลัยได้ด้วยแล้ว แฟนยิ่งรบเร้า จนวันนึงเธอไปหาแฟนที่มหาลัยของแฟน ก็เห็นแฟนเดินจูงมือกับผู้หญิงคนนึง เธอก็เริ่มไม่พอใจ หลังจากที่ไปเคลียร์กันที่หอของผู้ชาย น้องอิ๊บก็มีอะไรกะแฟนเป็นครั้งแรกโดยที่เธอไม่เต็มใจนัก แฟนเธอไม่ได้ป้องกันอะไร และกลายเป็นน้องอิ๊บเองที่ต้องแบกหน้าไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน น้องอิ๊บเลยอยากลองใจแฟนว่ารักเธอจริงหรือต้องการแค่เรื่องแบบนั้น วันที่เกิดเรื่อง...อิ๊บก็เลยแกล้งบอกแฟนว่าท้อง ซึ่งแฟนเค้าปฏิเสธว่าไม่ใช่ลูกเค้า ยิ่งไปกว่านั้นยังต่อว่าอิ๊บว่าเอาลูกมาข่มขู่และอีกหลายเรื่องจนถึงขั้นที่แฟนเธอบอกเลิกไป เธอถึงรู้ว่าแฟนเธอไม่ได้รักเธอเพราะรักเธอ แต่เพียงแค่ต้องการตัวเธอเท่านั้น เธอก็เลยเสียใจมาก แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว อิ๊บเล่าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
ผมไม่น่าไปรื้อแผลใจของเธอเลย มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ผมเดินเข้าไปที่อิ๊บและโอบตัวเธอไว้เพื่อให้กำลังใจสาวน้อยน้องรหัสผม ผมไม่รู้จะมีคำพูดอะไรไปปลอบน้อง ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร มิหนำซ้ำน่าจะเลวกว่าแฟนน้องอิ๊บอีก แต่...เอ๊ะ....น้องอิ๊บไม่ปฏิเสธที่ผมกอดเลยแฮะ เธอยอมให้ผมกอดนานเท่านาน
ผมเอามือจับอิ๊บหันหน้ามาหาผม ผมมองตาสาวน้อยและยิ้มให้
"ช่างมันเหอะอิ๊บ อดีตมันแก้ไม่ได้แล้วหละ เดินหน้านะ ในมหาลัยยังมีคนดีๆอีกหลายคน"
"พี่ก้องไม่มีแฟนเหรอคะ"
"5555 เอากี่คนล่ะ เฮ้ยยยยย ล้อเล่น มีสิ..."
"เฮ้ย...พี่ก้อง จะว่าไป อิ๊บแอบคิดว่า...พี่โอ๋ชอบพี่นะ แต่พี่โอ๋เป็นแฟนพี่เอ็ม..."
"ช่าย ไอ้โอ๋เป็นแฟนไอ้เอ็ม"
"พี่.. ผู้หญิงเค้าดูกันออก พี่โอ๋มาหาพี่บ่อยมากๆ เวลาคุยกะพี่เนี่ย...น้ำเสียงก็บอกได้... พี่ชอบพี่โอ๋มั่งมั๊ย"
ผมเงียบไป จริงสินะ ผมชอบไอ้โอ๋มั่งมั๊ย ชอบสิ แต่ผมตัดใจเพราะไอ้เอ็มเคยขอ ผมเลยคบโอ๋เป็นแค่เพื่อนที่ผมรักเท่านั้นแหละ แฟนผมมีคนเดียวคือซาย่า ผมเคยคิดว่าสักวันหนึ่งหากผมมีซาย่าเป็นภรรยาผมจริงๆ ผมจะเอาแฟนที่มากมายของผมไปไว้ที่ไหนยังมั่ง คงต้องมีคนเสียใจมากมาย
"ไม่หรอก โอ๋เป็นแฟนเอ็มจริงๆ ไอ้เอ็มก็เพื่อนพี่ เราสนิทสนมเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วโอ๋มันก็เรียนกะพี่ค่อนข้างบ่อยเพราะเลขที่ใกล้กัน เอาหละ พี่ก้องจะไปอาบน้ำแล้ว อิ๊บอยู่ห้องได้มั๊ย"
สาวน้อยมองรอบห้อง
"ไม่เอาอ่ะ ขออยู่ใกล้ๆพี่นะ"
dee
หลอกเด็กอีกแล้ว 55
น้องอิ๊ป แบบพลาดให้หมาป่าแล้ว สมันน้อย
::Hunger::
::Elder::
มีน้องใหม่มาให้อีกแล้ว ::Crying::
::YehYeh::
::Confident:: แมนๆยุแล้วก้องเราไม่ทำไรน้องหรอก(มั้ง)
::Waiting::
ชอบ
เยี่ยม
เสร็จสิ มีน้องรหัสถูกใจสเปคแบบนี้
::Horror::
1
มาแล้ว
ก้องได้กับน้องแน่นอน
::Shy:: ::Shy:: ::Shy::
มานอนกะพี่ก้องแบบนี้ไม่น่ารอดน๊ะครับ
มาอีกหนึ่ง
::Hmmm::
ก้องจัดให้หนักๆ
::Orz::
::JubuJubu::
จัดปลอบใจน้องเขาหน่อยแล้ว
ชอบคับ ::Shy::
::Hunger::
สนุกครับ
::GiveMe::
ไม่น่ารอด เพิ่มใน collection แน่นอน
::Ahoo::
::DookDig::
เสร็จ
::Dozy:: สาวน้อยหนีไป มันอันตรายนะ ::Pull::
ไม่น่ารอด
ชอบ
ชอบ
ไม่น่ารอด
กวางน้อยผู้ชะตาขาดไม่รู้ซะแล้วว่าหลังจากนี้จะโดนอะไร
เด็กต้องการความอบอุ่น