🧡 XONLY 🧡

" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v

 


* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ  ::Thankyou::  (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

เติมน่าจะระแวงมากไป จนสับสนไปหมด

ถ่านไฟเก่าจะลุกไหมนะ

พิงค์อยากทบทวนความหลังแน่ๆ

อยากจบความสัมพันธ์แบบค้างคา คงสั่งลากันสุดท้าย

::DookDig:: จากกันแปดปีแล้วยังโหยหากันอยู่ ::DookDig::

ถ่านไฟเก่ามาแน่

ถึงเติมไม่ค่อยสบายแต่ก็ได้ทวบทวนความทรงจำแน่

 กลับมาหวนรำลึกความหลังอีกครั้งกับพิ้งก์

พิงค์อาจจะเป็นตัวช่วยให้เติมหายกลับมาเป็นปกติก็ได้นะ สู้ๆนะเติม

ถ่านไฟเก่าน่าจะลุกโชน

เรื่องบางเรื่องจะจบเมื่อไม่สานต่อไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด

 ::Glad:: เติมจะมีอะไรพิเศษ ก่อนจากรึเปล่า

จะไก้ซ้ำก่อนลามั้ยนะ

ภาพจำไม่เคยลืมเลือนของพิงค์ละมั้ง สุดท้ายเติมจะดีขึ้นเพราะเหตุนี้รึเปล่า

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด

ละอุแน่งานนี้ถ่านไฟเก่า

น้องพิ้งคิดถึงวันนั้นแน่ๆ

ความหลังยังจดจำ อีกรอบยาวไป

ก็คนมันอยากเติมเสือกเดี้ยง

 ::Glad::

พิงค์จะช่วยบำบัดรักษาเติมด้วยรสสวาทถ่านไฟเก่าไหมนะ

พิงค์ยังลังเลแต่ยังอยากโดนอีก

ถ่านไฟเก่านิ มาถึงที่ก็ต้องปรี้กันสิ อิๆ

คลิปเก่ายังไม่ลืมอีก

เติมจะโดนพิงค์แก้แค้น

พิงค์อาจจะมีเยื่อใยอยู่นะ

รีบจนน่าสงสัย

ช่วยดูแลเติมหน่อย

ทิ้งทวนแบบสุดๆ ก้ต้องมีคิดถึงเป็นธรรมดา ::DookDig::

เตรียมถังดับเพลิงให้ไว^^

ผมว่าพิงค์ คงคิดเรื่องเก่าๆ กับเติมแหละ แต่ตัวเติมเอง ไม่รู้ว่าจะทำได้ขนาดไหน อีกอย่าง บางเรื่องก็ผ่านไปแล้ว ไม่น่าเอากลับมาทำซ้ำอีก ตัวเติมเอง อาจจะเก็บกดอยู่ข้างใน แต่ด้วยสภาพคงทำอะไรไม่ได้เท่าไหร่ ถ้าพิ้ง อยากทำเองก็อีกเรื่อง งานนี้คงไม่ใช่เติมบังคับให้ทำ

เดาไม่ถูกเลยครับ.

จะไหวบ่น้อออ

พิง้ค์ชีวิตดีแล้ว

อ้างจาก: bigaud เมื่อ สิงหาคม 03, 2024, 04:20:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v




* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ  ::Thankyou::  (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

พิงค์คิดจะเอาคืนรึป่าว

หวังว่าคงจะจบด้วยดีแบบที่พิงค์ต้องการ

จะโดนเอาคืน หักหลังหรือเปล่า

ไปด้วยกันสิ

จะมีการรำลึกถึงความหลังกันอีกหรือเปล่า

 ::Hmmm:: จบเรื่องที่ค้างคาแล้ววัน กด 4

กำลังรอเลยครับ

ข้อ 4 น่าจะเป็นไปได้ ถ้าเติมยังทำได้อยู่

 ::Thinking::

อยากรื้อความหลังกับคนเก่า

 ::Doubt:: ถ่านไฟเก่าจะลุกไหมเนี่ย

เติมคงจากกันด้วยดี

สั่งลา แล้วจากด้วยดีดีกว่าาาาาา

ถ่านไฟเก่าจะคุมั้ยน้า

ขึ้นไปดูคลิปแล้วเยดกันแน่ๆอิอิสนุกแน่ๆงานนี้อาจทำให้โรคอ่อนแรงหาย

อาจจะมี8ปีรำลึกความหลัง

 ::Glad::

จะมีอะไรพิเศษขึ้นมาไหม...ถ่านไฟเก่าจะคุไหม

จะจบงัยน้าาาาา

ทำไมอยู่ดีๆจะเอาไปคืน เติมมีแผนอะไร

ทำไมรู้สึกเหมือนพิงค์ก็มีพิรุธ  ::Hmmm::

 ::YehYeh:: ตามๆคับ

 ::Snap::

ฃไฃม่มีอะฃไรเลยตอนนี้

เลือกข้อ1แล้วกัน   มันทำให้เติม ดูเป็นคนดีหน่อย เจียมตัว และ  ทำเพื่อมน ด้วย เมีนอย่างมน นี่ ถ้าเติมทำให้มนต้องจากไปนี้ ถือ เติมชั่วร้ายเกิน ไปแล้ว ธรรม ดาเลย มนจะไปจากเติมก็ได้ สภาพแบบนี้ นี่ ห่วงเติมรักเติมจริงๆ ส่วนพิงค์ คิดว่าคงไม่ทำร้ายเติมหรอก   เห็นสภาพเติมแล้ว แต่อาจขอเครียสํเรื่องsexที่ฝังใจ ก็ได้

เลือกข้อ1แล้วกัน   มันทำให้เติม ดูเป็นคนดีหน่อย เจียมตัว และ  ทำเพื่อมน ด้วย เมีนอย่างมน นี่ ถ้าเติมทำให้มนต้องจากไปนี้ ถือ เติมชั่วร้ายเกิน ไปแล้ว ธรรม ดาเลย มนจะไปจากเติมก็ได้ สภาพแบบนี้ นี่ ห่วงเติมรักเติมจริงๆ ส่วนพิงค์ คิดว่าคงไม่ทำร้ายเติมหรอก   เห็นสภาพเติมแล้ว แต่อาจขอเครียสํเรื่องsexที่ฝังใจ ก็ได้

พิงค์มีปมคาใจ

ถ่านไฟเก่าจะคุหรือเปล่า ::DayDream::

ทบทวนความกหลังกัน

ไม่กลัวพิงแบบ กลัวมนนะสิ งานไม่ค่อยได้ ตะมีคนมาแทรกไหม

พิงค์คงอยากให้เติมช่วยเติมเต็มความเสียวที่ยังค้างคาใจ

น่าจะได้นั่งรำบึกความหลังกันในรถครับ

ปูทางมาพิ้งค์คิดถึงเหตุการณ์ที่เติมจัดหนักให้

ไม่เจอกันนานต้องรื้อฟื้นความหลังหน่อยมั้ย

เติมไม่ไหวแล้ว

สงสารพิงค์ ที่เจอแค่สุขกายแต่ไม่ถึงใจ

ผมพิงค์อาจจะติดใจขอสักรอบนะครับ

พิงค์จะเป็นตัวช่วยให้เติมหายเป็นปกติไหมนะ จะมีถ่านไฟเก่าไหมละ

ถ่านไฟเก่า + ความสงสาร + บรรยากาศ อะไรๆก็พร้อม แล้วจะเหลือเหรอ

จะเกิดอะไรขึ้นกับเติมไหม

โดนเอาคืนแน่เลย

อาจจะได้แค่ช่วยกันแบบห่างๆ ไม่สัมผัสก็ได้นะครับ แต่พิงค์แอบอัดคลิปเติมไว้เผื่อจะเล่นไม่ซื่อ

ยังอยากกินอยู่

สงสารมน คงไปหาจัดที่ไหนนะ

พิงค์อยากได้ที่เติมทิ้งไว้หารือเปล่า ::DookDig::

น่าจะข้อ4 นะ เพราะมันกระทันหันไม่น่าจะวางแผนอะไรได้ทัน

ถ่านไฟเก่าลุก

เติมคิดระแวงแต่พิ้งค์คิดถึงนะจ๊ะ

 ::Sobad::
จะเกิดอะไรขึ้นหนอ หรือจะเสียมนไปอีก
 ::Hunger::

สงเคราะห์คนเจ็บ

พิงค์ก็อยากอยู่พอดี

จะมีแรงสู้หรือ

มีย้อนความหลังกันมั้ยครับ

ลุงว่านะถ่านดับไม่สนิกแน่เลย ::Shy::  ::Thankyou::

เรื่องคาดเดายากเลย

 ::Thinking::  ::Thinking::  ::Thinking::

คิดว่าไม่น่าจะมีอะไร เติมคิดไปเอง

อ้างจาก: bigaud เมื่อ สิงหาคม 03, 2024, 04:20:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


 

จะตามไปส่งท้ายดีไหมนะ

คราวนี้พิงมาช่วยเต็มที่เลย

คิดเหมือนหลายๆท่านเลยครับ ถ่านไฟเก่าจะคุอีกมั้ย

โดนถ่ายคลิปกับคืนแน่

ถ่านไฟเก่าจะคุกรุ่นขึ้นมาไหม เติมจะไหวรึเปล่า

พิ้งค์มาแก้แค้นแล้ว

พิงค์กลัวใครมาเจอหรือเปล่า

อ้างจาก: bigaud เมื่อ สิงหาคม 03, 2024, 04:20:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v




* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ  ::Thankyou::  (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

งานนี้น้องเติมได้หมดปัญหาคาใจที่ ทำร้ายจิตใจมา8ปีแล้วสิ

พิ้งค์นึกภาพกัยเติมวันนั้นในหัวตลอด อาจอยากรื้อฟื้นอีกครั้งแต่สภาพเติมไม่อำนวยนี่สิ

ถ่านไฟเก่ายังร้อน

มาถึงแล้ว ก้อขึ้นห้องไปซะหน่อย

ถ่านไฟเก่า

เป็นแผนรึป่าววะ

สถาพของเติมทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว คงจากกันด้วยดี

พิงค์ เงี่ยน อย่างเดียวเลย

ถ่านไฟเก่า

ฤๅพิงค์จะติดใจเลบอยากทบทวนความหลังกับเติมอึกสักครั้ง

เรื่องราวซับซ้อนซ่อนเงี่ยนจริงๆครับ

อยากให้จากกันด้วยดี

Thank

เติมจะได้ทบทวนความหลังมั้ยยยยย

ขึ้นไปบนห้องเดี๋ยวก็มีลมพัดหวน 555

เติมคงถูกต่อว่า และทำให้รู้สึกไม่ดี จากการเจ็บป่วย

จะโดนเอาคืนไหมล่ะ

อ้างจาก: bigaud เมื่อ สิงหาคม 03, 2024, 04:20:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v




* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ  ::Thankyou::  (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

อ้างจาก: bigaud เมื่อ สิงหาคม 03, 2024, 04:20:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v




* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ  ::Thankyou::  (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

อ้างจาก: bigaud เมื่อ สิงหาคม 03, 2024, 04:20:17 ก่อนเที่ยง" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"


EP.36 : สงสาร/สมเพช/สังเวช


หลังจากจากกลับมาจากญี่ปุ่นมาได้นานกว่าสองเดือนแล้ว ถ้ารวมๆกับที่
ผมเกิดเหตุโรคร้ายมาได้เวลาก็ผ่านมาร่วมปีกว่าแล้วถึงแม้ว่าสภาพโดยรวมร่างกายของผมที่ก็เริ่มดีขึ้นสามารถยืนเดินทำกิจวัตรต่างๆได้แต่มันถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเคยเดินหรือวิ่งได้ ก็กลายมาเป็นต้องเดินด้วยความไม่มั่นคง มือซ้ายและแขนซ้ายจากเคยใช้งานหยิบจับได้ก็กลายเป็นอ่อนแรงเกร็งเหยียดหงิกงอจนหยิบจับอะไรไม่ได้ถนัดแบบปกติถึงแม้จะพอมีแรงก็ตามด้วยสภาพเส้นประสาทส่วนปลายของมือและนิ้วของคนเราที่ปกติก็จะฟื้นตัวยากอยู่แล้ว และนั่นเลยทำให้ผมขับรถเองไม่ได้มาตั้งแต่นั้นมา  มีเพียงแขนและขาขวาเท่านั้นที่ใช้งานได้ปกติ และแน่นอนกิจกามต่างๆของผมกับมน ก็ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วย
ข้อจำกัดของสภาพร่างกายของผมเอง จนกิจกรรมสวาทของเรากลายเป็นเรื่องรองในสายตาของมน ที่เธอแสดงออกมาเมื่อผมและพูดถึงเรื่องเซ็กส์ของเราด้วยเธอมุ่งห่วงสุขภาพและชีวิตของผมที่สำคัญกว่าเรื่องพรรค์นั้นไปแล้วในความคิดของเธอใน ณ ตอนนี้ แต่สำหรับผมนั้นกลับตรงข้ามตราบใดไอ้นั่นยังใช้งานได้ผู้ชายทุกคนก็คงยังมีความต้องการแต่ผมที่สภาพร่างกายเป็นแบบนี้จึงต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงคนเดียวไว้ภายในใจด้วยความไม่อยากให้มน ลำบากใจจนกลายเป็นพี่เหลียง ที่กลายมาเป็นคนคุยและคอยช่วยเหลือในด้านโลกด้านดาร์คไซด์ของผมนี้มาอย่างเต็มใจ อาจด้วยเพราะเขาอาจรู้สึกว่าต้องตอบแทนผมที่ทำให้เขาได้ผู้หญิงอย่าง แอน มาครอบครองก็ได้ กามกิจของผมและมน นั้นเราสองคนจึงเป็นอะไรที่เรียบง่ายมากๆและเป็นท่วงท่าอะไรที่ทำให้มน รู้สึกไม่ห่วงจะกระทบกับร่างกายของผมนั่นเอง โดยเธอยอมที่เป็นฝ่ายเสียสละให้ผมได้เสร็จกิจในทุกครั้งที่ผมเกิดต้องการพร้อมประโยคที่เธอเอ่ยทุกครั้ง
"มน ไม่อะไรหรอกเรื่องพวกนี้ เอาที่เติมโอเคแล้วกันนะ"
โดยเอาจริงๆ แล้วผมก็เห็นใจเธอไม่น้อยเช่นกันแต่ทำยังไงได้ร่างกายผมมันทำได้แค่นั้นในความคิดของมน ที่เธอมีความคิดที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นห่วงสุขภาพร่างกายผมเป็นตัวตั้งนั่นเอง  ครั้นผมนึกสนุกอุตริจะทำเหมือนคนปกติเขาทำกันหรือจะทำอะไรแผลงๆขึ้นมามน ก็จะรีบร้องห้ามไปเสียทุกครั้งนั่นเอง 
จนมาถึงวันนี้ผมที่กำลังเก็บลิ้นชักบนโต๊ะทำงานของผมอยู่ ก็ไปพบกับสิ่งของบางอย่างที่มันหายไปจากความทรงจำของผมมาร่วม 8 ปี มันคือแฟลชไดร์ฟ ที่มีการเขียนกำกับไว้ว่า "pink" ผมหยิบมันขึ้นมามองอย่างสนใจ
.
.
.
.
ขณะเดียวกันนั้นตลอดเวลาที่ผ่านไปเป็นเวลาร่วม 8 ปีกว่า แล้ว นับจากที่พิงค์ ได้พบกับผมในวันนั้นที่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมก็หายไปจากเธอไปเฉยๆ ด้วยคำพูดของพี่เหลียง เมื่อตอนวันนั้นจนมาในวันนี้
แต่ในขณะที่อีกฟากฝั่งหนึ่งในเมืองหลวง มีผู้หญิงหญิงคนหนึ่งที่ขณะนี้กำลังนั่งทำงานอยู่ ที่อาคารสำนักงานของเธอ ใช่แล้ว เธอคือ พิงค์ นั่นเองขณะที่เธอก็เหลือบไปอ่านข่าวที่พาดหัวใหญ่บนเวปไซต์หนึ่ง
'คลิปหลุดนางเอกฮอลลีวู้ดเกลื่อนอินเตอร์เน็ต'
พิงค์ ที่อยู่ๆเธอก็นึกถึงเรื่องคลิปของเธอกับเติม ที่เธอพยายามจะขอเอามาลบในตอนเมื่อ 8 ปีก่อนนั้นขึ้นมา หลังจากเธอที่เธอนึกนึกได้ว่าเติม มีคลิปของเธออยู่ ในตอนนั้นเธอก็พยายามติดต่อเพื่อจะลบคลิปนั้นให้ได้แต่ก็ไม่สามารถติดต่อเติม ได้ไม่ว่าจะช่องทางไหนที่เธอพยายามหาแล้วก็ตาม พิงค์ จึงถอดใจและคิดว่าเรื่องคงจบแล้ว  เธอเลยตัดใจจะลืมเรื่องราวและได้กลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปกติจนได้แต่งงานกับชาติ  ไปเป็นภรรยาผู้ซื่อสัตย์ของสามีตามที่ตั้งใจไว้ถึงแม้จะมีบางช่วงเวลาที่เธอหวนคิดถึงรสสวาทของชายผู้เป็นอดีตแฟนเก่าในเหตุการณ์ครั้งนั้นบ้างก็ตาม แต่ตลอด 8 ปีกว่า ที่ผ่านมา พิงค์ ก็จะไม่เคยนึกถึงเรื่องราวเลวร้ายที่เกิดกับเธอให้ลำบากใจของเธอเลยแต่แล้ว
.
.
.
ในวันนี้ในวันที่เธอกลับมาถึงบ้านเร็วกว่าปกตินั้นจะทำให้การตัดสินใจของผมและเธอจะบังเอิญใจตรงกันอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นได้
ในช่วงตอนเวลาบ่าย 2 โมง เมื่อเธอก็กลับมาถึงบ้าน
" ชาติ มายังจ๊ะ แม่ " พิงค์ ถามถึงสามีกับแม่สามีของเธอ
"กลับมาแล้วเมื่อสายๆ แต่ก็บินไปเชียงใหม่ต่อเลยน่ะพิงค์ ตาชาติ ไม่ได้บอกเหรอ" แม่สามี บอกผู้เป็นลูกสะใภ้ของเธอไป
พิงค์ ที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนชาติ จะกลับมาจากภูเก็ตเมื่อเช้า ได้ไลน์บอกเธอเรื่องไปเชียงใหม่ต่อเลยไว้
"แล้วที่บ้านเรียบร้อยมั้ย คะ แม่อย่างอื่นมีอะไรไหม" หญิงสาวถามไถ่แม่สามีความเป็นไปช่วงที่เธอไปทำงานเหมือนเช่นเคย
"ก็ไม่มีอะไร น่ะพิงค์" แม่สามีรายงาน
"แล้วจะทานอะไรหน่อยไหมลูก เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่สามีเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"พิงค์ ยังไม่ค่อยหิวค่ะ เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ" พิงค์ เดินกลับขึ้นมายังชั้นสองพอเดินเข้ามาถึงห้อง เธอก็แทบจะทิ้งตัวลงกับเตียง เพราะความเหนื่อยจากการทำงานที่เธอต้องประชุมตั้งแต่แปดโมง คิดได้ดังนั้น พิงค์ จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมอาบน้ำ เธอค่อย ๆ รูดซิปชุดเดรสสีอ่อนลงด้วย ก่อนจะปลดชุดชั้นในออกจากร่างจนตอนนี้บนเนื้อตัวเหลือแต่ความเปลือยเปล่า ทันทีที่ร่างอวบขาวตามสไตล์คนจีนเดินเลี้ยวผ่านประตูห้องน้ำเข้าไปเผชิญหน้ากับกระจกบานใหญ่ ภาพที่สะท้อนกลับมาก็ฉายให้เห็นเรือนร่างที่สามีของเธอยังคงมองว่าสมบูรณ์แบบไม่มีเปลี่ยน แต่ในเป็นจริงแล้วไม่ใช่เลย วันนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 8 ปีก่อน มันก็กลับมาสู่ความคิดของเธออีกครั้ง ตอกย้ำเรื่องราวฉาวโฉ่ที่เกิดขึ้นเมื่อ 8 ปีก่อน อย่างแจ่มแจ้งจนเธอต้องรีบเบือนหน้าหลบหนีจากกระจก ไม่กล้าแม้แต่จะรับความจริง ว่าในห้วงเวลานั้นเธอก็รู้สึกสุขสมรื่นรมย์ไปกับมันด้วยเช่นกัน เธอเอื้อมมือบิดก๊อกเพื่อปลดปล่อยกระแสน้ำจากฝักบัวราดรดลงมาตั้งแต่หัวจรดเท้า
สายน้ำที่อบอุ่นไหลตกลงตามแรงโน้มถ่วงโลกผ่านไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าของเรือนร่างอวบอัดถึงวัยจะผ่านเข้าสู่วัย 40 ปีไปแล้วก็ตาม พิงค์ บรรจงอาบน้ำด้วยสบู่และแชมพู แต่สิ่งที่ เติม อดีตแฟนเก่าฝากรสชาดในแบบแปลกใหม่เอาไว้เมื่อหลายปีก่อนนั้น ตอนนี้อยู่ๆ พิงค์ ก็มีความรู้สึกถวิลหาในรสสวาทที่ถึงจะไม่โลดโผนนักแต่มันยังคงฝังรากฐานลึกซึ้งเอาไว้อย่างแนบแน่น ในวันนี้เพราะเพียงแค่ลำน้ำไหลกระทบเข้ากับจุดอ่อนไหว มันก็ส่งผลให้ เธอรู้สึกเสียววูบวาบขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจกว่าทุกครั้ง แม้พิงค์ จะฝืนสะกดกลั้นไม่ให้โอนอ่อนไปกับอารมณ์หวั่นไหว แต่ก็ไม่อาจจะสลัดให้หลุดพ้นจากความรู้สึกนั้นไปได้เสียที สมองที่พยายามจะสั่งการให้ลืมแต่ร่างกายกลับเลือกที่จะนึกถึงและจดจำช่วงเวลาสวาทเหล่านั้น จนความกระสันกลับมาเล่นงานเธออีกครั้ง พิงค์ เริ่มเคลื่อนย้ายมือของตนไปตามกระแสอารมณ์อย่างไม่รู้ตัว มือซ้ายของเธอค่อย ๆ เลื่อนเข้าเกาะกุมหน้าอกหน้าใจและบีบนวดมันอย่างเนิบช้า ส่วนมือขวาก็ถลาลงเบื้องล่างเข้าหารอยแยกตรงกลางหว่างขา ก่อนจะเริ่มจินตนาการไปว่านิ้วของเธอคือลิ้นของอดีตแฟนเก่า พลันสมองก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ในคืนนั้นอีกครั้ง .แม้เหตุการณ์ในคืนนั้นจะเกิดขึ้นมานานมาก แต่เรื่องราวกับเด่นชัดแจ่มชัดเจนจนถึงวันนี้เธอจำได้ไม่ลืมเลือน แล้วเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งที่ในตอนนี้นิ้วมือของตนไม่ใช่แค่ลูบไล้ไปตามรอยแยกของร่องสวาทแต่มันกลับปักคาอยู่ในร่องสวาทจนมิด แค่เพียงเธอหวนนึกถึงท่วงทำนองรักในคืนนั้นที่เติม ปรนเปรอให้เธอจน พิงค์ ถึงกับหลุดเอ่ยพูดคนเดียวออกมา
" นี่เราเป็นอะไรไปแล้วเนี่ยพิงค์ บ้าจริง ๆ"
เธอถึงกับบ่นตัวเองก่อนรีบถอนสองนิ้วของตนออกจากร่องสวาทและกลับไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายต่อจนเสร็จ  ก่อนจะเดินออกมาด้วยสวมชุดชั้นในจนเสร็จแล้วสายตาของ พิงค์ เหลือบเห็นสายโทรเข้าที่เธอไม่ได้รับกว่า 10 สายจากเบอร์ที่เธอไม่รู้จัก
พิงค์ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนตัดสินใจกดโทรกลับไปยังเบอร์นั้น
"ฮัลโหล ไม่ทราบว่าโทรมาเบอร์นี้ ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือเปล่าคะ"พิงค์  เอ่ยถามเมื่อปลายสายที่เธอโทรไปรับสาย
"เอ่อ พิงค์ นี่เติม เองนะ" ปรากฏว่าปลายสายเป็นผม เอ่ยขึ้นทักไป
" อ่าว เติม เหรอ เป็นไงบ้างหายไปเลย พิงค์ ติดต่อหาเติม ไม่ได้เลยตอนนั้น" พิงค์ เอ่ยถามต่อ
" เอ่อ เติม มีเรื่องเลยไม่สามารถติดต่อพิงค์ ได้ น่ะ เอ่อ พิงค์ เติม ว่าจะเอาคลิปเมื่อตอนนั้นมาให้ตามสัญญาน่ะ ขอโทษที่ช้าไปหน่อยนะ" ผมเอ่ยตอบเธอกลับไป
"ได้ๆ  งั้นเดี๋ยว เติม เอาคลิปคราวนั้นมาให้พิงค์ ได้ไหม" พิงค์ ที่ได้ยินถึงกับรีบตอบรับเพื่อจะได้จัดการเรื่องที่ค้างคาใจเธอมาตลอด 8 ปีนั้นได้ซักทีด้วย
ผมที่ได้ยินก็โล่งใจที่พิงค์ ไม่ได้มีความรู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรผม ออกมาเมื่อพูดถึงคลิปตอนที่ผมทำไม่ดีกับเธอไว้
" ได้ แต่ตอนนี้ เติมขับรถเอาไปให้พิงค์ ไม่ได้นะ ไว้สะดวกๆค่อยนัดกันอีกที่แล้วกันนะพิงค์" ผมเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบกลับไป
" อ่าว ทำไมล่ะเติม มันเกิดอะไรเหรอ" พิงค์ เอ่ยถามกลับผมมาด้วย ผมคิดว่าเธอคงคงแปลกใจกับคำพูดที่เธอได้ยินหรือเธอคงอาจจะกลัวว่าผมจะตุกติกอะไรกับเธออีกหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ
" ไม่มีอะไรหรอก พิงค์ ไม่ต้องรู้หรอก งั้น เติม ขอวางก่อนนะ" แล้วผมก็วางสายไป ปล่อยให้พิงค์ ที่คงยังไม่เข้าใจ ในเรื่องที่เกิดขึ้นไปอยู่ต่อไป
"ตึ้ง"
จังหวะนั้นเองเสียงข้อความไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมาต่อเนื่องทันที ผมหยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมากดอ่าน
"เติม วันนี้มนกลับดึกเลยนะ ไม่ต้องรอนะ งานเข้าขอเคลียร์งานก่อน"
เป็นมน ที่ส่งข้อความมาหาผม หลังจากผมอ่านข้อความแล้วผมก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
"โอเค ขับรถดีนะ ตอนกลับ"
"จ้า"
มน ตอบกลับมาพร้อมสติกเกอร์ไลน์รูปตัวการ์ตูนจูบกันส่งมาตามหลัง
เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"กริ้งๆๆ"
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เห็นเป็นหมายเลขเบอร์เดิมที่ผมไม่ได้เมมไว้ ซึ่งก็คือเบอร์ของ พิงค์ ที่เธอใช้โทรหาผมเมื่อสักพักที่ผ่านมานั่นเอง
"มีอะไรหรือพิงค์" ผมรับสายเสียงน้ำเสียงอันราบเรียบ
"ตะเติม เติม เติม"
พิงค์ เอ่ยปากพูดกับผมทันทีที่ผมกดรับสายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดูเธอดูจะร้อนรนกระสับกระส่ายไม่น้อย ผมที่ได้ยินน้ำเสียงของเธอก็เดาว่าคงเพราะความสงสัยเรื่องของคลิปและเรื่องของผมที่ผมทำให้เธอค้างคาในใจนั่นเอง ก่อนที่พิงค์ ก็เอ่ยต่อ
"เรื่องคลิปเดี๋ยวพิงค์ ไปเอาคลิปตอนนี้เองแล้วกัน จะได้จบเรื่องเติมจะได้" พิงค์ เอ่ยต่อกับผมแต่ด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมด้วยเธอก็เลยเอ่ยต่อ
"เกิดอะไรไม่ดีขึ้นหรือเปล่าเติม ถึงขับรถเอาของมาให้ไม่ได้"
พิงค์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วงเป็นใยในอีกฐานะหนึ่งของเธอก็คืออดีตแฟนเก่านั่นเอง ผมที่ได้ยินก็เลยเอ่ยกลับ
" เติม ทำกับ พิงค์ ขนาดนี้แล้ว พิงค์ ยังเป็นห่วงเติมอีก ขอบคุณจริงๆ"
ผมที่เอ่ยด้วยความซาบซึ้งจากใจจริงไป ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
"เอ่อ คือที่เติมบอกว่าขับรถไม่ได้นะ เพราะเติมตอนนี้อ่อนแรงซีกซ้ายน่ะ เติม ไปผ่าตัดหลอดเลือดสมองเมื่อปีก่อนน่ะ ตอนนี้เลยไม่ได้ติดต่อพิงค์ กลับไปเรื่องคลิป"
ผมยกเรื่องสุขภาพของผมมาเล่าให้พิงค์ ฟังในเรื่องที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อตอนปีก่อนทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องคลิปที่ผมไม่ยอมเอาไปให้เธอตามคำพูดเมื่อ 8 ปีก่อนเลยด้วยซ้ำ
".............................."
ตอนนี้ พิงค์ ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออกไปครู่นึง ก่อนที่ผมจะเอ่ยขึ้นต่อ
"งั้นเดี๋ยวเย็นนี้เติมขึ้นแท็กซี่ เอาคลิปไปให้พิงค์ ที่บ้านแล้วกัน"
ผม เอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าสงสารออกไป ทั้งๆที่ผมตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าปัจจุบันบ้านของพิงค์ เธออยู่ที่ไหนด้วยซ้ำ
"ไม่ได้ " พิงค์ เอ่ยปฏิเสธออกมาทันที
"............................"
การเอ่ยออกมาของพิงค์ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวทำเอาผมถึงกับนิ่งเงียบ แต่พิงค์ ก็เป็นคนทำลายความเงียบนั้น
"เอ่อ...เติม งั้น เดี๋ยวเติม ไปหาพิงค์ ที่คอนโดพิงค์ แล้วกัน คอนโดแคร์ไลน์ แถวบ้านเติม น่ะ  เติม รู้จักนะ เติม ไปตึก A ห้อง 14A นะ แล้วเติม แวะไปเอาคีย์การ์ดที่นิติ พิงค์ จะโทรบอกนิติไว้ แล้วเดี๋ยวพิงค์ ตามไป "
พิงค์ ที่พูดอย่างรวดเร็วออกมาจนจบแล้ว พิงค์ ก็วางสายทันที
ผมที่ได้ฟังก็ถึงกับงง ไปชั่วขณะว่ามันเกิดอะไรขึ้น พิงค์ คิดอะไรอยู่
'เธอจะทำอะไร หรือเธอจะเอาคืนผมโดยล่อซื้อพร้อมหลักฐานของกลางแบบที่พี่เหลียง เคยเตือนผม แต่อีกด้านผมก็คิดว่ามันคงไม่เลวร้ายขนาดนั้นมั้ง '
จบความคิด ผมก็ลุกขึ้นเดินลงมาเอ่ยบอกคนที่บ้าน
"แม่ เติมออกไปบ้านเพื่อนหน่อยนะแถวๆนี้ ค่ำๆกลับนะ"
ก่อนจะเรียกรถแท๊กซี่นั่งออกมามุ่งสู่คอนโดแห่งหนึ่งที่เป็นจุดนัดหมาย ซึ่งมันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างไม่น่าเชื่อที่บังเอิญพิงค์  ซื้อคอนโดไว้ปล่อยเช่าเอาไว้โดยตอนนี้ยังว่างไม่มีใครเช่าอยู่ แถมเป็นคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านผมอีก  ไม่นานก็มาถึงคอนโด  ผมเลือกที่จะนั่งรอพิงค์ ที่ลอบบี้คอนโด แทนที่จะไปขอกุญแจสำรองห้องของพิงค์ แล้วไปรอที่ห้องตามที่เธอบอกไว้ ไม่นานนักแล้วก็มีรถ BMW X5 คันหนึ่งก็ขับเข้ามาภายในคอนโด ผมที่เดาว่าคงจะเป็นพิงค์ และก็ไม่ผิดจากที่ผมคิดไว้ เป็นพิงค์ ที่ก้าวลงมาจากรถ BMW X5 เดินตรงมาที่ลอบบี้
"อ้าว เติม ทำไมไม่ไปรอข้างบน"  พิงค์ เอ่ยด้วยท่าทีร้อนรนราวกับว่ากลัวใครจะมาเห็นเธอตอนนี้ แต่จริงแล้วในเวลานี้ก็ไม่มีใครเลยตรงบริเวณนี้แท้ๆ
"งั้นพิงค์ ขอขึ้นไปเอาของข้างบนก่อนนะเติม"  พิงค์ เอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ดูร้อนรนจนลืมว่าจริงๆแค่ส่งของกันตรงนี้ก็จบแล้ว ผมก็คิดไปว่าเธอคงกลัวใครจะมาเห็นเลยอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดหรือเปล่า
V
V
v




* อย่าลืมขึ้นไปช่วยกลับไปตอบโพลด้านบนกันด้วยนะครับ  ::Thankyou::  (มาร่วมแชร์ความเห็นกันครับ)

Q: จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นหลังจากนี้ ?

1 . เติม ยื่น แฟลชไดร์ฟ ให้พิงค์ แล้วขอตัวกลับ

2.  พิงค์ ที่วางแผนเอาคนมาดักรอที่ห้องเพื่อแก้แค้นที่เติม ทำกับเธอในอดีตที่เพราะทางกฎหมายนั้นคดีหมดอายุความไปแล้วเธอจึงต้องนัดให้เติม ขึ้นไปรอแต่ เติม ดันไม่ได้ขึ้นไปตามที่เธอบอกไปในโทรศัพท์ เธอจึงต้องให้เติม ขึ้นไปให้ได้

3.  พิงค์ เกิดเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปชั้นบน

4. ทั้งสองขึ้นไปคุยที่ห้องด้วยกันตามที่นัดกันโดย พิงค์ ไม่ได้มีการเอาคนมาทำอะไร เติม แต่อย่างใด



หากท่านที่สนใจอ่านเนื้อหาที่ครบถ้วนทั้งหมดสามารถอ่านฉบับแบบ UNCUT Edition ได้ที่


https://www.readawrite.com/c/9e874efc7acad66287c6ff5d117a6a1e

เหมือนจะระเเวงเลยนะ

พริ้งจะยอม ไมาน่า

ล่อแน่ๆ

พิงค์จะทำอะไรรึป่าว แต่คงกลัวมากกว่า ขอบคุณครับ

เหตุการณ์จะเป็นแบบไหนก็ต้องรับให้ได้ครับ ไปทำไม่ดีกับเค้าไว้ก่อน

โดนเย็ดแน่นอน

พิง ช่วยเติมปรับอารมณ์ครั้งสุดท้าย

ระรึกหลัง เพื่อจะดีขึ้น

พิงค์จะทำอะไรเติม มากกว่าเติมจะทำพิงค์

 ::KO:: ไม่น่ารอด

เติมพยายามเกริ่นเพื่อให้มนเตรียมพร้อมลงสวิงแน่ๆ หวังดีเพราะรักมนอยากให้มนมีความสุขแน่เลย

 ::DayDream::

รอทิ้งทวน

พิงค์มาทบทวนความหลังแน่ๆ

แล้วจากกัน ยังไงเนี่ย ทำอะไรไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอครับ

ต้องเติมความหลังซักหร่อยละ มาถึงห้องขนาดนี้ พิงค์ก็คงมีใจอยาก ยังนึกถึง

เติมจะหายดีรึป่าวครับ

ถ่านไฟเก่าติดแน่

ชอบ

อยากทบทวนความหลังแน่ๆ

เห็นสภาพเติม พิงค์คงเติมเต็มให้แน่ๆ

 ::Thankyou::

ถ่านไฟเก่ามันร้อน

 ::Angry:: แรง

มีอีกครั้งไหมนะ

 ::YehYeh::

มีเรื่องไรไหมน่า ::Confident::  ::Confident::

ต่อ

ระลึกความหลัง  ::Yes!::

น่าจะได้อีกซักที

ลงต่อเลยครับ...อย่าหายไปนาน จะลงแดงอยู่แล้ว

ถ่านไฟเก่ามาแน่

มีปัญหาอะไรกันนะ

ยังงัยกันหนอ

เติมคงจะระแวง

คุณพิงค์ เป็นหมอใจ รักษาเติม

ไม่สานต่อไม่ว่า

ติดตามครับ

_ชอบมากแนวซีรี่ย์ยาวๆ

อะไรเอ๋ย

ถ่านไฟเก่า

ถ่านไฟเก่ามันร้อน

 ::Bloody::  ::Angry::  ::Hunger::  ::DookDig::  ::Orz::

วัวเคยค้าม้าเคยขี่

ถึงถ่านไฟเก่าจะลุก แต่เติมก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เสียดายจัง

หวนรำลึก ของเคยๆกัน

น่าจะมีการทบทวนความหลังที่ผ่านมา

 ::Glad::  ::Glad::  ::Glad::

เผลอๆมีซ้ำ

ต้องมีซักมติ่ง

 ::YehYeh::

จะเป็นยังไงต่อ

เรื่องบางเรื่องยังจำฝังใจ

 ::Reader::

 ::Thankyou::

ชอบ

สาวน้อยอยากร้อนแรง จะช่วยพี่เติมได้บ้างมั้ย

เติมจะทำไงดีหนอ

ดี

พิงค์ประทับใจอาจจะมีส่วนจากยาด้วยรึเปล่า

ติดตาม

ติดตาม

จะไหวเหรอเติม