ฝืน ตอนที่ 1-5
ตอนที่ 1
" สวัสดีครับคุณป้า.....เออ..คุณแพรอยู่ไหมครับ "
บุรุษหน่มรูปหล่อแต่งกายสุภาพเอ่ยถามหญิงชราซึ่งกำลังมาเปิดประตูบ้านกล่าว ถามขึ้นอย่างสุภาพ
" อยู่ค่ะคุณสุพจน์....เชิญเข้ามาข้างในก่อนซิค่ะ.....ป้าก็นึกว่าใคร..ไม่เห็นคุณแพรบอกไว้เลย " ป้านงค์ซึ่งเป็นแม่บ้านกล่าวตอบอย่างสุภาพ พร้อมกับเปิดประตูให้สุพจน์ขับรถเข้ามาจอดข้างในภายในบ้านหลังใหญ่
" ผมไม่ได้นัดไว้หรอกครับป้า....พอดีเจ้าเก่งมันบอกให้ช่วยมารับคุณแพรไปงานเลี้ยงคืนนี้แทน มันติดประชุมมารับไม่ทันนะครับ " ชายหนุ่มกล่าวบอกป้านงค์ขณะก้าวลงจากรถเก๋งคันงาม
" คุณแพรยังไม่ได้แต่งตัวเลยคะ....... เห็นเมื่อกี้อยู่ในห้องรับแขกสงสัยดูโทรทัศน์อยู่ คุณสุพจน์เข้าไปหาเธอซิคะ..ป้าไม่ทราบว่าคุณแพรเธอรู้หรือเปล่าว่าคุณสุพจน์ มาแล้ว.."
"ครับป้า....งั้นผมเข้าไปหาคุณแพรก่อนน๊ะครับ "
วันนี้เจ้าเก่งเพื่อนรักของเขาได้ขอให้เขาช่วยมารับภรรยาสาววัย 24 เพื่อไปงานเลี้ยงแทน โดยโทรศัพท์มาบอกว่าตนเองติดประชุมและจะตามไปงานเลี้ยงภายหลัง ซึ่งสุพจน์ก็ไม่รู้หรอกว่า เพื่อนรักตนจะติดประชุมจริงหรือไม่ แต่เพราะภรรยาของเพื่อนรักนั้น เป็นสาวสวยวัยสะพรั่งแม้จะแต่งงานแล้วแต่งานแต่งงานก็เพิ่งจะผ่านไปได้ไม่ นานนัก ความสวย ความสาว ยังมีอยู่เต็มทุกอนูในตัวของเธอ ดึงดูดให้เขาต้องปฎิเสธ ญาดา คู่หมั้นสาวคนสวยของเขาที่รบเร้าให้ไปดูหนังด้วยกัน ในวันนี้
แพรวา หรือ แพร สาวสวยในสังคมชั้นสูงซึ่งเป็นที่หมายปองของหนุ่มในแวดงวงเดียวกัน ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ ภายหลังเธอจบการศึกษาปริญญาตรีและโท จากอเมริกา ก็กลับมาเมืองไทย และได้มาพบรักกับเพื่อนรักของเขา .ปณิธาน หรือเก่ง หนุ่มผู้โชคดีซึ่งเป็นทายาทเจ้าของบริษัทขายรถชื่อดังแห่งหนึ่งของเมืองไทย แต่เบื้องหลังนั้น แพรเองกลับไม่รู้ว่าสามีเธอนั้นเป็นนักรักตัวฉกาจ มีหญิงสาวหลายรายผ่านมาให้เชยชมตลอดเวลา โดยเฉพาะพวกนักเรียน นักศึกษา สวยๆที่มาสมัครเป็นพริตตี้ต่างก็ต้องตกให้ เก่ง เชยชมอยู่เสมอ......
ตลอดกว่า 6 เดือนนับตั้งแต่งงานกันเก่งกลับถึงบ้านเร็วแทบจะนับครั้งได้ จะเป็นเฉพาะช่างเดือนแรกเท่านั้นเพราะเธอเป็นของใหม่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็กลับไปอยู่สภาพเดิมเพราะแต่ละวันจะมีนักศึกษาเข้ามา สมัครเป็นพริตตี้ตามงานแสดงรถยนต์อยู่ตลอดเวลา ซึ่งแต่ละคนก็มีความสวยไม่แพ้กับเธอเองเช่นกัน
" คุณแพรครับอยู่ไหมครับ......."สุพจน์ส่งเสียงเรียก ภรรยาของเพื่อนรักขณะเปิดประตูเข้าไปในห้องรับแขก เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับมาของเธอ เขาเพ่งมองไปรอบๆห้องภายหลังจากปิดประตูห้องรับแขกซึ่งถูกจัดแยกเป็นห้อง ส่วนตัวสำหรับดูโทรทัศน์และไว้รับแขกที่สนิทสนมกัน
ภาพที่ปรากฎอยู่ข้างหน้าเป็นภาพหญิงสาวที่นอนหลับสนิทบนเก้าอี้โซฟารับแขก ซึ่งเป็นเก้าอี้ยาว ด้วยท่าที่เธอต้องนอนตะแคงด้านข้างไปตามความยาวของเก้าอี้ซึ่งมีขนาดไม่ กว้างนักทำให้ชายชุดนอนที่สวมใส่อยู่ร่นขึ้นมาถึงต้นขา เผยให้เห็นเรียวขาขาว ของเจ้าของร่าง ซึ่งบัดนี้ นับตั้งแต่เขาก้าวเข้ามาก็ยังไม่มีทีท่าว่าเธอจะรู้สึกตัวแต่อย่างใด ประกอบกับภายในห้องที่ค่อนข้างจะมืดเพราะม่านบังแดดได้ถูกเลื่อนลงมาปิดไว้หมด มีเพียงแสงไฟสะหลัวที่เปิดไว้ริบหรี่เท่านั้น
ทำให้แสงไฟที่ส่องกระทบกับเรียวขาของหญิงสาวดูขาวเนียนน่าหลงใหลยิ่งนัก สุพจน์ยืนมองภาพหญิงสาวภรรยาเจ้าของบ้านชั่วขณะหนึ่งและก้าวเดินตรงเข้าไปหา อย่างไม่รู้สึกตัว จิตใต้สำนึกของเขาสั่งให้เขาเดินเข้าไปให้เงียบที่สุด เวลานี้เขาไม่อยากให้เธอตื่นขึ้นมา เพราะเขาต้องการจะเข้าไปใกล้ให้มากที่สุดซึ่งจะได้มีเวลายลโฉมของหญิงเจ้าของบ้านได้ทุกสัดส่วนที่ถูกเปิดเผยอยู่ในขณะนี้
" ขาว.....สวยจริงๆเลยโว้ย..... เห็นข้างนอกว่าขาวแล้ว..ข้างในกลับขาว...เนียน ... ฉิบหายเลย " สุพจ์นึกขึ้นในใจ
ตัวเขาเองก็ไม่ต่างจากเจ้าเก่งเพื่อนรักของเขาเท่าไหร่นัก แม้จะไม่มีผู้หญิงให้เขาได้มีโอกาสตักตวงนับจำนวนได้เท่าเจ้าเก่ง แต่แต่ละคนที่เขาผ่านมานั้นหากเทียบกับเจ้าเก่งแล้วก็นับได้ว่าพอๆกัน ขณะเดียวกันก็ใช้มือค่อยๆลูบไล้ต้นขาของหญิงสาวเจ้าของบ้านซึ่งขณะนี้อยู่ใน อาการหลับสนิท สูงขึ้นเรื่อยๆเลยผ่านขึ้นมา แต่เพราะกลัวว่าหากเธอตื่นขึ้นมาพบเขาจะไม่มีข้อแก้ตัวและอาจผิดใจกับเพื่อนรักของเขากลายเป็นเรื่องใหญ่ได้
เขาจึงตัดสินใจเลื่อนมือขึ้นมาลูบไล้บริเวณสะโพกของหญิงสาวซึ่งยังมีชุดนอน บางๆปิดคลุมอยู่ ขณะเดียวกันก็ใช้นิ้วค่อยๆแยงเข้าไประหว่างร่องก้นของเธอ แม้ว่าจะมีชุดนอนปิดอยู่แต่ด้วยความบางของชุดนอนจึงไม่ยากเลยที่จะสัมผัสกับ ร่องหรืบเธอ ซึ่งตอนนี้เริ่มที่จะมีน้ำซึมออกมาจากการที่ถูกลูบไล้เป็นเวลานาน ....
ตอนที่ 2 (ตอนที่ทำให้มีคนเสียอารมย์ 5555)
" แกร๊ก .......................พบคุณแพรไหมค่ะ คุณสุพจน์. "
เสียงลูกบิดประตู พร้อมกับเสียงของป้านงค์ ทำเอาสุพจฯสะดุ้งโหยง..รีบชักมือกลับออกมาด้วยความเสียดาย เขาถอยกลับออกมายืนห่างจากตัวภรรยาเจ้าของบ้านพร้อมกับกล่าวตอบด้วยน้ำเสียง สุภาพ
" สงสัยคุณแพรจะหลับสนิคครับป้า...ผมไม่กล้าปลุกเธอครับ...รบกวนคุณป้า ช่วยปลุกเธอแล้วกัน " พูดจบเขาก็หันหลังกลับเดินสวนหญิงชราผ่านออกไปยังห้องด้านนอก.......
"เกือบซวยแล้วซิกู....แต่แหม เมียไอ้เก่งเนี้ยะแม่งน่าเอาชิบหาย มึงเอ๊ยถ้าได้ล่อจะเอาให้ถึงเช้าเลย" สุพจน์นึกขึ้นในใจ ขณะเดียวกันท่อนเอ็นในกางเกงเขากลับเริ่มพองคับขึ้นภายในจนรู้สึกอึดอัด เมื่อความคิดหวังเคลมสวาทเมียเพื่อนปรากฎขึ้นในสมอง
"อ้า....ห้า........นึกออกแล้ว เอาละวะเป็นไงเป็นกัน"
จบความคิดแผนการเสร็จสุพจน์ก็ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมา
"เฮ้ย...วิทย์เหรอ นี้พี่พจน์นะ ..............เองช่วยเอาของมาให้พี่ที่โรงแรมแถวสุขุมวิทหน่อยดิ...เออเอา มาแบบชัวร์ๆหน่อยแบบอยู่ถึงเช้าเลยโว้ย.........เออๆๆๆๆ....ไว้คุยที่หลัง อย่าลืมนะโว้ย...แล้วเอ็งไปเตรียมห้องที่คอนโดให้หน่อยวางกล้องไว้ซัก 3-4 มุม โว้ย......เออ นั้นแหละ แบบเน้นๆ หน้ากับท่าหน่อย...........เดี๋ยวกูมีเงินให้ใช้... แต่อย่างลืมละมึง"
"โทษทีค่ะพี่พจน์.......แพรหลับนานไปหน่อยเข้าไปหาแล้วก็ไม่ยอมปลุกด้วย" สุพจน์หันควับมาหาเจ้าของเสียงซึ่งตอนนี้เธอเดินออกมาทั้งชุดนอนตัวเดิม ซึ่งห้องที่เขาและเธอยืนอยู่นี้มีแสงสว่างมากกว่าห้องเดิมที่เขาเข้าไปเห็น ....... ภาพที่ปรากฎของหญิงเจ้าเสียง......ทำเอาท่อนลำของสุพจน์ที่เริ่มจะอ่อนตัวลง กลับผงาดยิ่งขึ้นกว่าเดิม......
แสงที่ส่องผ่านชุดนอนบางเบาเผยให้เห็นถึง เรือนร่างของหญิงสาวชัดเจนเป็นที่สุด เนินเนื้อบนหน้าอกที่ขาวเนียนพร้อมกับดอกบัวคู่งามภายใต้ชุดนอนบางๆ มียอดปทุมถันดันเด่นขึ้นมานั้น
เล่นเอาสุพจน์ยิ่งทรมานมากขึ้น
ด้านล่างเห็นเป็นเนินโคกสามเหลี่ยมนูนเด่นเหมือนหลังเต่าแนบสนิทกับเนื้อผ้า ขึ้นมาชัดเจน
ไม่มีร่องรอยว่าเจ้าของร่างจะใส่เสื้อในและกางเกงในไว้เลย ลำแสงที่สอดส่องนั้นยังเผยให้เห็นเอวคอดกิ่วปานจะขาดและสะโพกกลมกลึงที่ ผายออกตามวัยสาวสะพรั่งของเธอต่อกับท่อนขาเรียวงามภายใต้ชุดนอนนั้นยิ่งทำ ให้สุพจน์แทบจะกระโจนเข้าไปใส่ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
"เออ....คือ.....พีพีพีพี ....พี่พี่..กลัวทำให้น้องแพรตื่นน๊ะครับ" เขากล่าวตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับก้มหน้ามองพื้นเบื้องล่างด้วยเกรงว่าเจ้าของร่างจะผิดสังเกตุอาการ ตื่นเกร็งของเขาและอาจทำให้เสียแผนการที่วางไว้คืนนี้ได้....
"แหมไม่เห็นต้องเกรงใจกันเลยค่ะ.....ป้านงค์บอกแพรเรื่องคืนนี้แล้วค่ะ เดี๋ยวแพรไปอาบน้ำแป๊ปนึงแล้วจะรีบลงมา" สิ้นเสียงสาวเจ้าก็หันหลังกลับ..เดินออกไปยังบันไดเพื่อขึ้นไปชั้นสอง สุพจน์เองก็เงยหน้าและมองตามออกไปยังเบื้องหลังของหญิงสาวพุ่งสายตาไปยัง ด้านหลังเมียเพื่อนคนสวย ด้วยรูปร่างที่สูงระหงสมส่วน เรียวคอที่ขาวปานหยวกกล้วยตลอดถึงแผ่นหลัง สะโพกพายกลมกลึงและก้นที่งามงอนของเจ้าของร่างที่ค่อยๆก้าวขึ้นบันได ยิ่งทำให้สุพจน์ต้องรีบใช้มือดันดุ้นเนื้อที่ตอนนี้ผงาดตุงเต็มกางเกงเอาไว้
"อุ้ย......แค่เห็นยังน้ำเกือบแตกเลย วุ้ย......แม่คุณเอ้ย.......กูเป็นไอ้เก่งแม่งจะล่อไม่เว้นวันเลยวันนี้ถ้าไม่มีป้านงค์นะ....ฮืมม....แต่ไม่เป็นไรคืนนี้ละโว้ย....จะเอาให้ครางเชียวละมึง"............. แพรวาเองเมี่อเดินเข้าห้องนอนสิ่งแรกที่ทำคือเปิดเลิกชายชุดนอนที่ใส่อยู่ เปิดขึ้นดูความผิดปกติในร่องหรืบที่มันเฉอะแฉะขึ้นมาโดยที่เธอเองก็ไม่รู้ เหมือนกันว่ามันเกิดได้ยังไง
"เอ...มื่อกี้เราฝันแปลกๆ...เหมือนพี่เก่งกำลังมีลูบๆแถวนี้...หรือว่า..... แต่พี่พจน์คงไม่กล้าหรอกมั้งป้านงค์ก็อยู่นี้นา....."
แล้วเธอก็สลัดความคิดสงสัยทิ้งไปเดินต่อเข้าไปในห้องน้ำที่มีอยู่ในห้องนอน
บรรจงขัดสีฉวีวรรณทุกซอกทุกมุม...เพื่อเตรียมตัวไปงานเลี้ยงเย็นนี้ ซึ่งเธอกับเอกผู้เป็นสามีในระยะหลังนั้นแถบจะไม่ได้ออกงานด้วยกันเลยก็ว่า ได้
ตอนที่ 3 (กฎแห่ง กาม)
"เฮ้ยพจน์........ทำไมช้าจังว่ะ" เก่งเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดังเมื่อเห็นสุพจน์เพื่อนรักกับ แพรวา ภรรยาแสนสวยของเขาเดินเข้ามาในงานพร้อมๆกันทำให้ผู้คนรอบๆข้างเก่งหันมามอง ผู้ที่ถูกทักขึ้นพร้อมๆกัน หลายๆคนไม่เคยได้พบหรือรู้จักเธอเพียงแต่เคยได้ยินชื่อเสียงถึงความเป็นสาวสวย การศึกษาสูง ฐานะดี ที่ปณิธาน เพลย์บอยไฮโซหนุ่มผู้โชคดีได้เธอมาเป็นภรรยา
" ก็รอ ภรรเมียของ ฯพณฯท่านมึงแต่งตัวเกือบ 2 ชั่วโมงนะดิ " สุพจน์กล่าวตอบกลับไปยังเพื่อนรัก แต่เขาสังเกตุเห็นได้ว่าพวกที่อยู่รอบๆตัวเก่งกลับไม่ได้สนใจคำพูดของเขา ทุกคนจ้องไปที่แพรวาเป็นตาเดียว.ซึ่งเขาเองก็ไม่แปลกใจเลย เพราะระหว่างทางที่ขับรถมาก็เกือบจะน้ำแตกไปไม่รู้กี่รอบเพราะชุดที่เธอใส่ มาวันนี้..............
ชุดแซคสีดำรัดรูปตัดกับผิวขาวผ่องของช่วงไหล่และแขน ของแพรวา ความยาวของชุดแค่ต้นขาเผยให้เห็นลำขาเรียวงามขาวเนียนของผู้ใส่ ด้านบนเปิดลึกลงมาถึงกลางร่องอก เผยให้เห็นอกขาวนวล เด่นด้วยก้อนเนื้อกลมมลสองข้างที่แม้จะไม่ใหญ่นัก แต่ก็จัดได้ว่าขนาดพอดีมือดันออกมา นูนเด่นด้วยจุดกลมเล็กๆสองจุด กลางเต้างามคู่นั้น
"เฮ้ยไอ้เก่งแล้วเอ็งเห็นน้อง ญาดาไหมว่ะ....เมื่อกี้โทรเข้ามือถือกูบอกว่าเอ็งชวนเค้ามางานนี้ด้วย"
สุพจน์เอ่ยถามกลับไปยังเพื่อนรัก แต่สายตาของเขากลับยังคงไล่มองไปรอบๆบุคคลเพื่อนฝูงของเจ้าเก่ง ซึ่งตอนนี้แต่ละคนแทบจะตาถลนออกมานอกเบ้าทำให้เขาเองต้องหันกลับไปมองที่แพรวาอีกครั้ง เบื้องหน้าที่เห็นเป็นภาพของหญิงสาวในชุดแซคดำตัวเดิมกำลังหันไปยืนทักทาย กับเหล่าหญิงสาวไฮโซอื่นๆที่เข้ามาร่วมงาน แต่ที่ทำให้ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ตาแทบถลนออกก็คือชุดที่เธอใส่นั้น ด้านหน้าว่าหมิ่นเหม่ต่อความรู้สึกของผู้พบเห็นแล้ว ด้านหลังกลับก่อให้เกิดอารมย์ทางเพศยิ่งขึ้นกว่าเดิม เพราะชุดนั้นแป็นชุดที่เปลือยแผ่นหลังว่างเปล่าเลยมาเกือบถึงสะโพกผายของผู้ใส่ อีกทั้งแม้ชุดจะยาวแค่ต้นขา แต่ก็ยังมีการผ่าขึ้นมาอีกเผยให้เห็นถึงขาอ่อนด้านใน เกือบถึงชั้นในตัวน้อยที่สามารถมองเห็นร่องรอยการใส่ได้จากด้านนอกเพราะ ชุดมันบางและแนบเนื้อมาก.. บวกกับการที่เป็นชุดรัดรูปจึงเน้นสะโพกและบ้้นท้ายกลึงมนที่แอ่นงอนขึ้นมา อย่างชัดเจน
"พี่พจน์......ญาดานึกว่าพี่ติดอะไรซะอีกถึงได้เบี้ยวไม่ไปดูหนังด้วยกัน" สุพจน์สะด้งตื่นจากภวังค์ หันกลับไปมองแฟนสาวที่ตัวเธอเองก็ไม่ได้ด้อยไปกว่า แพรวาเลย อีกทั้งอายุอานามก็เท่ากัน เพียงแต่บุคคลิกและนิสัยส่วนตัวของเธอนั้นต่างกับแพรวาอย่างเห็นได้ชัด แพรวานั้นออกไปทางสาวมั่นผู้เรียบร้อยมีความรู้สูง และดูจะวางตัวในงานสังคมตามแต่ละโอกาสสถานที่ แต่ญาดาเองกลับมีบุคลิกไปในทางเชื่อมั่นในตัวเอง กล้า และมีความซุกซนอยู่ในตัว และเข้าสังคมง่าย
"เออ....พอดี พี่อยู่ใกล้บ้านเจ้าเอกมัน.....มันก็เลยวานให้พี่ไปรับคุณแพรมางานนี้นะ แล้วก็งานนี้มีผู้ใหญ่มาร่วมกันหลายคนพี่ก็เลยจำเป็นต้องมา.เลยไปดูหนังกับ น้องดาไม่ได้....ว่าแต่..ทำไมน้องดามางานนี้ด้วยละจ๊ะไม่เห็นบอกพี่เลย"
" อ้อ..ก็หลังจากพี่เอกเค้าบอกพี่พจน์ให้ไปรับแพรแล้วเค้า ก็โทรมาบอกดาว่าเค้าหลอกให้พี่พจน์ไปรับแพรมางานเพราะไม่งั้นพี่ไม่ยอมมาแน่เลย...เห็นพี่เอกเค้าบอกว่างานนี้สำคัญมาก "
"พี่เอกเค้าก็เลยขอโทษดาค่ะแล้วก็เลยชวนดามางานนี้ด้วยเลย....ดาเห็นว่ามีคน รู้จักเยอะก็เลยมาค่ะ...กะว่างานเสร็จจะได้ชวนพี่พจน์ไปเที่ยวต่อชดเชยไงค่ะ ..ดีไหม"
"อือ..ดีเลย..งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วเราค่อยว่ากันอีกทีน๊ะ" สุพจน์ กล่าวตอบแฟนสาวเสร็จก็ขอตัวไปพบปะกับผู้ร่วมงานคนอื่นๆ โดยไม่สนใจแฟนสาวของตัวเอง ในสมองเขาตอนนี้ปวดขึ้นมา.. ตึบๆ.. เพราะนอกจากกำลังคิดแต่หาวิธีเคลมเมียเพื่อนแล้ว ตอนนี้ยังต้องหาวิธีสลัดหนีแฟนตัวเองอีกต่างหาก ขณะที่กำลังวนเวียนคิดแผนการอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
"เออ...มาแล้วเหรือไอ้วิทย์ เดี๋ยวพี่ลงไป...เอ็งอย่าให้ใครเห็นนะโว้ย....ไอ้เก่งมันอยู่ที่นี้ด้วย กูไม่อยากให้มันรู้ว่ากูนัดมึงมาเดี๋ยวมันสงสัยว่ากูเอาไปใช้กับใคร...เออ มึงยังไม่ต้องถามเดี๋ยวก็ลงไปหา" พูดจบเขาก็รีบวิ่งลงมาด้านล่างยังล็อบบี้ตรงไปหาหนุ่มนักศึกษาเอกชนชื่อดัง ย่านรามคำแหงทันที โดยเบื้องหลังเขาปล่อยให้แฟนสาวของตนเดินทักทายกับคนรู้จักไปรอบๆงาน โดยหารู้ไม่ว่า ร่างของแฟนสาวในชุดราตรีสีดำ สายเดี่ยวเปลือยแผ่นหลัง กำลังตกในสายตาของเพื่อนรักตนเองเช่นกัน เก่งนั้นบัดนี้จ้องมองร่างหญิงคู่หม้นของเพื่อนรักด้วยสายตาหื่นกระหาย เขาจ้องมองไปตลอดเรือนร่างของ ญาดา พร้อมกับเลียฝีปากตัวเองบางๆ ก่อนที่เขาจะตามสุพจน์ลงไปยังด้านล่างเช่นกัน หากแต่จุดหมายอยู่คนละด้าน
"เอานี้...พี่พจน์ผมรับรองเลยว่าพี่จะมันยันเช้า ว่าแต่พี่จะไปใช้กับใครละทำไมไม่ให้พี่เอกรู้"
"เออ.น่า ไว้เสร็จแล้วกูจะบอกมึงเอง...แล้วห้องละมึงเตรียมยัง"...
"เรียบร้อยพี่....ก่อนอัดเทปพี่เปิดดูมุมกล้องก่อนก็ได้ ผมรับรองว่าเปิดดูใหม่อีกรอบเห็นจะจะ แต่พี่ผมขออะไรอย่างนึงดิ"
"เออ. มึงจะเอาอะไรละถ้าเงิน เดี๋ยวกูจะให้อยู่นี้ไง"
".เงินนะเอาแน่พี่แต่.......เวลาถ่ายเสร็จมันมีกล้องหลายตัวอัดพร้อมกัน ผมจะขอเป็นคนตัดต่อเองได้ไหมละพี่"
"เฮ้ย...เดี๋ยวกูคิดดูก่อนโว้ยไม่รับปาก.......คนนี้พิเศษหน่อย...กูไม่ อยากให้เอิกเกริก...ว่าแต่มึงช่วยอะไรกูอีกอย่างดิ...ซัก 2 ทุ่มกูอยากให้มึงโทรเข้ามือถือ น้องดาหน่อย บอกว่าอยากติดต่อกู แล้วบอกว่ามึงมีเรื่องด่วนอยากให้กูไปช่วยด่วน แล้วกูจะให้เงินมึงเพิ่มอีก2หมื่น เป็น5หมื่น เอาไหมวะ." "โถ่..พี่พจน์ ถ้าพี่ดาแกรู้ว่า ผมไปหลอกเอางี้ กลับบ้านไป ผมก็ตายดิพี่ เกิดเลยเถิดไปฟ้องแม่ผมอีก..ยิ่งซวยซ้ำ"
"งั้นตามใจ เอ็งแล้วกัน กูหาวิธีเองก็ได้ว่ะ"
"อ้าว.....อย่าเพิ่งงอนดิพี่ .....แหมว่าที่พี่เขยผมขอร้องอย่างนี้ ไม่ช่วยได้ไงละครับ....ผมช่วยฟรี้ไม่คิดเงินครับพี่ แต่ เวลาผมจะหนีน้องเน็ตบ้างพี่ก็อย่าลืมแล้วกัน......ตกลง 2 ทุ่มนะพี่ผมไปละ มีนัดอีกที่นึง" จักรวิทย์พูดจบก็เดินจากไป
แต่อนิจจาสุพจน์ไม่รู้เลยว่าอีกที่หนึ่งที่จักรวิทย์นัดไว้นั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกับที่เขายืนอยู่นั้นเอง........ "..พี่เก่ง....หวัดดีครับ...นี้ของครับ..โทษทีช้าไปหน่อยพอดีเจอเพื่อนข้างนอกนะครับพี่..." "เออ ..เอานี้เงิน แต่เอ็งไม่ต้องบอกใครน๊ะโว้ย แม้แต่ไอพจน์ "
" ครับพี่เอก" จักรวิทย์รับคำแล้วเดินจากมา ตัวเขาเองก็งงมากกับทั้งเก่งและสุพจน์ รุ่นพี่ซึ่งเคยเรียนสถาบันเดียวกัน อีกทั้งสุพจน์เองก็เป็นแฟนพี่สาวแท้ๆของตน
ตอนที่ 4 ตาอยู่..........(ตาอิน กับ ตานา อด....แหรก....อะก๊าปปป.....)
19.30 น.. "ไงครับคุณแพร.....สนุกไหม๊ครับ "
สุพจน์เอ่ยถามสาวสวยขณะที่เดินเข้ามาหาจากด้านหลัง
"ก็เรื่อยๆค่ะพี่พจน์..แพรไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่นัก.......ไม่รู้ว่าพี่ เก่งจะชวนมาทำไม" สาวสวยเอ่ยตอบแต่ใบหน้าของเธอยังคงไม่ได้หันไปทางเขา
"พี่ว่าไอ้เก่งมันคงอยากให้น้องแพรได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะครับ.....เห็น อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลย.....พี่ว่าอีกไม่นานน้องแพรคงสนุกสุดๆ ไปเลยเชื่อพี่ซิ "
สุพจน์เอ่ยกับแพรวาพร้อมร้อยยิ้มที่มุมปากสายตาเขาจ้องมองไปที่ต้นคอขาวผ่อง ของเธอด้วยสายตาที่หากเธอหันมาเห็น..อาจจะต้องขนลุกกับสายตาคู่นั้น
"เอานี้..พันช์ครับ ใส่เหล้าอ่อนๆ....อาจจะทำให้น้องแพรสนุกขึ้นบ้างก็ได้."
สุพนจ์ยื่นแก้วพันช์ใบเล็กๆส่งให้เธอโดยที่เธอหารู้ไม่ว่าแม้มันจะเล็กแต่ อานุภาพที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้น จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...
สุพจน์ยืนมองเธอยกขึ้นดื่มด้วยความใจเย็น แผนขั้นแรกของเขาสำเร็จแล้ว เหลืออีกเพียงสองอย่างคือจะทำอย่างไรที่เขาจะออกไปกับเธอได้เมื่อยาออกฤทธิ์ และ เจ้าวิทย์จะสามารถทำให้เขาปลีกตัวออกจากญาดาได้หรือเปล่า
"เดี๋ยวพี่ขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นทางโน้นก่อนนะ คิดว่าเดี๋ยวเจ้าเก่งคงมาหาน้องแพรเองและ...ไปละครับ" สุพจน์เอ่ยขึ้นพร้อมกันเดินออกไปโดยไม่รอคำตอบจากหญิงสาวเมื่อเขาเห็นดื่ม น้ำไปกว่าค่อนแก้วแล้ว ........................
"อ้าวไอ้เก่ง. กับดา มาอยู่นี้เอง......วันนี้เอ็งรีบกลับบ้านหรือเปล่าวะกูว่าจะชวนเอ็งกับน้อง แพรแล้วก็น้องดาไปเที่ยวกันต่อ"
"ดีซิ...พี่เก่งไปด้วยกันน๊ะค่ะ นานๆจะครบเซ็ตกันสักที" ญาดาเอ่ยสนับสนุนสุพจน์ทันทีโดยหารู้ไม่ว่ามันเหมือนกับเข้าแผนที่สุพจน์วางไว้อย่างไม่รู้ตัว
"เออ...แต่ว่าวันนี้กูกะจะชวนเอ็งกับน้องดาไปช่วยกันดูโปรเจคต่อที่บริษัท ของไมเคิลวะ .....พอดีจะมีงานมอเตอร์โชว์...กูอยากจะออกแบบบูธใหม่..ให้มันเข้ากับพรีเซ็นเตอร์ที่กูเพิ่งรับสมัครเข้ามา.....อ้าวมาพอดีเลยนี้ น้องแนน..กับ...น้องเชอรรี่ ."
"สวัสดีค่ะ" นักศึกษาสาว 2 คนที่สมัครเข้ามาเป็นพรีเซ็นเตอร์กล่าวทักสุพจน์อย่างนอบน้อม...
ทั้งสองจัดได้ว่าหน้าตาสะสวยแถมหุ่นดีทั้งคู่ โดยแนนนั้นเป็นเชียร์ลีเดอร์ของมหาลัยชื่อดังแถวท่าพระจันทร์ ส่วนเชอรรี่ก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของมหาลัยดังแถวสามย่าน........แต่ในยามนี้ สุพจน์คิดถึงแต่เมียเพื่อนคนสวยนามว่า แพรวา เท่านั้น
จึงไม่ได้พิจารณาทั้งสองสาวอย่างละเอียดนัก.............
"เอางี้ไอ้พจน์เดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลย...พอเสร็จงานแล้วค่อยไปต่อกัน" เก่งตัดสินใจสรุปให้เสร็จแล้วเริ่มเดินออกนำหน้าไปทันที
"กริ้ง...กริ้ง...ฮาโหล..ว่าไงจะตาวิทย์...อ้อพี่พจน์อยู่ใกล้ๆพี่ทำไม เหรอ...หาจริงเหรอ.....งั้นเดี๋ยวพี่ถามพี่พจน์ก่อนนะ"
"พี่พจน์ค่ะตาวิทย์มันบอกว่าโทรเข้ามือถือพี่พจน์ไม่ติด...มันเลยโทรเข้ามา หาดาบอกว่ามีงานด่วนอยากให้พี่ไปช่วยค่ะ." ญาดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ของเธอให้สุพจน์ซึ่งก็รีบรับสายทันทีเช่นกัน "เออ...เออ....ตกลงวิทย์ เดี๋ยวพี่จะรีบไป" กล่าวจบสุพจน์ก็หันไปบอกกับเพื่อนรักว่า
"เฮ้ยไอ้เก่ง พอดีข้าติดธุระด่วนว่ะ เดี๋ยวเอ็งไปกับน้องดา กับ สาวๆก่อนนะ แล้วข้าจะตามไปทีหลัง"...
กล่าวจบสุพจน์ก็หันหลังกลับไปโดยไม่รอคำทักท้วงจากใคร แต่ขณะที่เขาก้าวห่างไปเล็กน้อยเสียงของเก่งก็ตะโกนออกมาว่า "ช่วยดูแพรให้ด้วยว่ากลับไปหรือยัง เห็นเมื่อกี้บอกกับข้าว่าจะกลับก่อนให้ตาชดเอารถมารับ"
จบถ้อยคำของเก่งสุพจน์แทบเข่าอ่อนเขาหันหลังกลับเดินเข้ามาหาเพื่อนรักแล้ว ถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน "อ้าวเฮ้ยไอ้เก่ง ไหนมึงบอกว่าชวนคุณแพรไปด้วยไงว่ะ"
"เออกูลืมบอกไปว่าแพรเค้าบอกก่อนแล้วว่าไม่ค่อยสบาย กูเลยโทรศัพท์ไปบอกให้ตาชดมารับกลับบ้าน." สุพจน์ไม่รอให้เก่งพูดจบ
เขาหันหลังกลับทันที เมื่อรู้ความหมายคร่าวๆ และเร่งฝีเท้าเพื่อออกตามหาแพรวาทั่วทั้งงาน อนิจจา....เขาสามารถสลัดทุกคนออกมาได้หมด หญิงสาวเป้าหมายก็ได้รับการกินยาที่จะทำให้เขากับเธอสนุกกันได้ทั้งคืน แต่.....ตอนนี้แธอกลับไปกับคนรถเฒ่าซะแล้วซึ่งเขาเองได้แต่ภาวนาว่าขออย่า ให้ยาออกฤทธิ์ก่อนที่เธอจะถึงบ้านเลย
ตอนที่ 5...ส้มหล่ม
"คุณแพรท่าทางดูเหนื่อยๆยังไงชอบกลน๊ะครับ" ตาชดคนขับรถวัยเฒ่า 50 กว่าๆ กล่าวขึ้นเมื่อ หญิงสาวเจ้าของบ้านขึ้นนั่งบนเบาะด้านหลังรถเบนซ์คันหรูได้ไม่นาน
"ค่ะลุงชด ...สงสัยพักหลังแพรไม่ค่อยได้ออกไปไหนเท่าไหร่....พอออกมาที..ก็เลยเหนื่อยง่ายคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ" โดยสายตาของเธอมองออกไปยังหน้าต่างรถด้านข้างอย่างไร้จุดหมาย ตอนนี้ในหัวสมองของเธอเริ่มรู้สึกแปลก ความร้อนรุ่มเริ่มปกคลุมไปทั่วร่างของเธอ
ภาพอันเลือนรางของเก่งขณะร่วมรักกับเธอเมื่อครั้งตอนแต่งงานใหม่ๆ เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งเธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร หรืออาจจะเป็นเพราะพันช์แก้วนั้นที่มีเหล้าผสมอยู่ของสุพจน์ที่เธอยกดื่มขึ้นจนหมด ทั้งๆที่เธอไม่ค่อยออกงานสังคมในระยะหลังเท่าไหร่ จึงทำให้เกิดอาการประหลาด
"ผมว่าคุณแพรถึงบ้านแล้วรีบอาบน้ำนอนเลยดีกว่านะครับเดี๋ยวไม่สบายเอาคุณเก่งจะเป็นห่วงได้."
ไม่มีเสียงตอบจากนายสาวคนสวย.......ตาชดรู้สึกว่าตัวเองคงพูดอะไรผิด เพราะแกก็รู้เต็มอกว่าระยะหลังเจ้านายหนุ่มของแกไม่ค่อยจะกลับบ้านนัก ซึ่งก็จะเป็นเรื่องธรรมดาของสามีทั่วๆไปหากภรรยาของตนเหมือนกับผู้หญิงทั่วไป แต่นี้นายหญิงของแกทั้งสาว ทั้งสวยเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ แม้แต่แกเอง บางวันที่นายหญิงคนสวยลงมาที่ดูดอกไม้ในสวนยามเช้าทั้งชุดนอนบางๆ เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งทุกซอกทุกมุม แกก็แทบจะเก็บอารมย์ไว้ไม่อยู่ ต้องไประบายเอากับป้านงค์บ่อยครั้งแต่ก็เป็นเฉพาเวลาแกเห็นนายหญิงของแกเท่านั้น แต่ในยามปกติแกไม่อยากอยู่กับเมียแกเท่าไหร่นัก
ตาชดค่อยๆเหลือบมองไปยังกระจกหลังเพื่อจะดูว่านายสาวของแกเป็นอะไร ทำไมหลังจากแกพูดเมื่อกี้จึงไม่มีคำตอบกลับ ภาพที่แกเห็นทำให้ตัวแกถึงกับขนลุกซู่ ท่อนลำในกางเกงของแกกลับผงาดขึ้นทันที ภาพที่เห็นนั้นนายหญิงสุดสวยของแกกำลังจ้องกลับมาที่กระจกที่แกมองอยู่ ดวงตาของเธอดูหยาดเยิ้ม ลิ้นเรียวของเธอเลียไปรอบๆริมฝีปากบางคู่งามยั่วยวนเหมือนกับกำลังท้าท้ายคนแก่อย่างแกให้ทำอะไรสักอย่าง แต่ที่สำคัญที่ทำให้ลำลึงค์ของแกลุกสู้ก็เป็นที่ท่านั่งของหญิงสาว ซึ่งบัดนี้เธอเอนราบไปกับพนักพิงด้านหลัง ชุดแซคสีดำที่แม้แต่เวลายืนปกติก็ยาวแค่ต้นขาเท่านั้น บัดนี้สาวสวยได้แยกขาออกจากกันในลักษณะแอ่นขึ้นอวดสายตาของผู้มอง ทำให้ชายชุดมันเลื่อนสูงขึ้นไปมาก เผยให้เห็นความโหนกนูนของเนินเนื้อหลังเต่าขนาดพอดีมือโผล่พ้นชายชุดแซคออกมา มีเพียงกางเกงชั้นในสีดำตัวน้อยที่ปกปิดความนูนของมันเอาไว้ มือซ้ายของเธอวางราบไปกับขอบกระจกประตู มือขวาเลื่อนขึ้นมาคลึงหน้าอกคู่งามด้านเดียวกันช้าๆ..ปลายนิ้วเวียนวนลูบไล้ จุดเล็กๆบนยอดบัวคู่งามซึ่งตอนนี้มันนูนเด่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเพราะหญิงสาวไม่ได้ใส่บราไปด้วยในวันนี้
"ลุงอยู่กับป้านงค์มาตั้งนานทำไม่มีลูกด้วยกันละค่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามตาชดด้วยเสียงอันยั่วยวนทำเอานายชดพูดไม่ออก "หรือว่าลุงเสื่อมไม่มีน้ำยาแล้ว"
คำถามที่เหมือนกับคำสบประมาททำให้ตาชดแถบจะอดกลั้นอารมณ์ตัวเองต่อไปไม่ไหว แต่หากก็ยังนึกกลัวว่าอาจจะเป็นแผนของนายสาวคนสวยของตนก็ได้จึงได้ตอบกลับไป สั้นๆว่า
"ไม่หรอกครับคุณแพร เพียงแต่เมื่อก่อนผมทำงานกลัวไม่มีเงินเลี้ยงลูก แต่พอตอนนี้ไม่กลัวแล้วกลับเป็นนงค์ที่เค้ารับไม่ค่อยไหว"
สิ้นคำ..ตาชดนึกว่าจะโดนตำหนิที่กล่าวตอบด้วยถ้อยคำส่อไปในทางเพศจึงเบี่ยงสายตาออกจากกระจกมองหลัง แต่ก็กลับมีแต่ความเงียบกลับมา แกจึงเหลือบตากลับไปมองที่ร่างของหญิงสาวอีกครั้ง ซึ่งนายสาวของแกก็ยังคงมองกลับมาและอยู่ในท่าเดิม แต่จะผิดจากเดิมบ้างก็ตรงตอนนี้มือที่ใช้คลึงเต้างามกลับเริ่มรุนแรงขึ้น.. ทำให้คอเสื้อที่กว้างอยู่แล้วยิ่งกว้างมากขึ้นเผยให้เห็นหน้าอกคู่งามชัดเจน แม้ภายในรถจะไม่มีแสงแต่ความขาวของมันเมื่อต้องกับแสงไฟรถที่ผ่านมาด้านตรงข้าม ยิ่งทำให้ลำลึงค์ในกางเกงของแกใหญ่ขึ้นเรื่อยๆจนแกต้องใช้มือขวากดเอาไว้
แพรวาเองบัดนี้เธอไม่รู้ตัวเธอเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ด้วยฤทธิ์ยาที่สุพจน์ ใส่ลงในพันช์ ประกอบกับการที่เธอขาดการร่วมรักกับเก่งมานาน ทั้งที่เพิ่งอายุเพียง 24 เท่านั้น ทำให้สัญชาตญาณของธอยิ่งรู้สึกเร่าร้อนเป็นทวีคูณ
ตาชดตัดสินใจเด็ดขาด โดยที่แกไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับนายสาวของแก แกรู้แต่เพียงว่ายามนี้นายสาวแกน่าจะให้ท่าและแกต้องเสี่ยงลองทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เสียโอกาสที่ไม่น่าเชื่ออย่างนี้เกิดขึ้นได้ แกตัดสินใจขับรถพยายามหาที่เหมาะๆ เพื่อที่จะได้ทำอะไรบางอย่างอยู่นานโดยหารู้ไม่ว่าฤทธิ์ยาที่แพรวาได้รับเริ่มค่อยๆหมดฤทธิ์ลง จนกระทั้งแกเจอโรงแรมม่านรูดใกล้ๆบ้านของนายสาวของแกๆจึงเลี้ยวรถเบนซ์คันงามเข้าไปจอดในโรงแรมม่านรูดแห่งนั้นทันที
"เฮ้ยไอ้หนุ่ม เอาเงินนี้ไป แล้วไม่ต้องเข้ามายุ่ง พี่จะสนุกกับเพื่อนพี่ในรถนี้ละเปลี่ยนบรรยากาศดี แต่เอ็งไปเปิดประตูห้องไว้ด้วยแล้วกันเพื่อจะเข้าห้องน้ำ" ตาชดพูดกับเด็กประจำโรงแรมม่านรูด ซึ่งมันก็รับคำอย่างดีโดยที่ไม่สามารถมองทะลุเข้ามาในรถได้เพราะติดฟิล์ม กรองแสงสีดำสนิทไว้
เมื่อเด็กรูดม่านที่หลังรถเสร็จและตาชดก็เอากระจกขึ้นแต่ยังคงสตาร์ทเครื่องทิ้งไว้พร้อมล็อกรถไว้ทั้งหมดจากนั้นแกก็ปีนข้ามไปยังเบาะหลังที่นายสาวของตัวเองยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม เพียงแต่สายตาของเธอเริ่มหรี่ลงด้วยฤทธิ์ยา ซึ่งขณะนี้เธอเองก็พยายามฝืนสู้กับมันอยู่ภายในโรงแรมม่านรูดกับคนรถเฒ่าสองต่อสองแล้ว
"ลุงชดจะทำอะไร......แล้วปีนข้ามมาทำไม" แพรวาเอ่ยถามคนรถเฒ่าพร้อมกับขยับตัวจะนั่งให้ตรงตามปกติ แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะคนรถเฒ่าบัดนี้ได้เข้ามานั่งติดกับเธอทางด้านขวาแล้วใช้มือซ้ายกดลง บนต้นขาขวาของเธอไว้ขณะเดียวกันมือขวาก็จับไปที่เต้านมด้านขวาของเธอพร้อมกับคลึงวนไปมาช้าๆ
"ก็ลุงอยากแสดงให้คุณแพรดูไงครับว่าลุงหมดสภาพหรือเปล่า"
ขาดคำคนขับรถเฒ่าก็ใช้มือที่คลึงเต้านมคู่งามเอานิ้วแหวกคอเสื้อที่เปิดออกไว้เดิมเผยให้เห็นยอดเม็ดสีชมพูอ่อนๆบนปลายปทุมถันที่ขาวเนียนเด้งโผล่พ้นคอเสื้ออกมา แกก้มลงค่อยๆใช้ลิ้นสากๆของแกเลียวนไปรอบๆเม็ดบัวสีชมพูซ้ายขวาสลับกันจน เปียกเฉะไปหมด ขณะเดียวกันมือซ้ายที่กดต้นขาไว้ก็เลื่อนขึ้นสอดเข้าไปในชายชุดแซคสัมผัสกับ ความโหนกนูนขนาดฝ่ามือซึ่งมีเพียงชั้นในบางๆกันไว้นิ้วกลางค่อยกดลงบนรอยแยก เบาแล้วคลึงไปมาช้าๆ
(ถือโอกาสแก้ไขคำผิดซึ่งมีแยะมาก และปรับวรรคตอนให้อ่านง่าย)
เรื่องมันยาวมาก แถมเนื้อเรื่องดังเดิมยังตัดต่อแบบงงๆ เอาคนนี้อยู่ ภาพตัดไปอีกคน ถ้าแก้เรื่องตรงนี้ด้วยจะขอบพระคุณมาก
เรื่องในตำนานจริงๆเป็นเรื่องที่ยาวมากเรื่องนึงเลย
เป็นเรื่องในตำนานจริงๆ ได้กลับมาอ่านอีกทีทบทวนความหลังเลยครับ
ตำนานสุดๆ แต่เนื้อเรื่องดูมันกุดๆ แปลกๆ
เรื่องในดวงใจสมัยยังพอมีแรง อ่านแต่ละตอนต้องมีของขึ้น อยากให้เติมต่อให้จบเลยครับ จะได้ไม่ค้างคาใจ
ขอบคุณครับ
เรื่องนี้ถือว่าที่สุดของนิยายใต้ดิน
สรุปเรื่องนี้ มีถึงตอนจบมั้ยครับ ผมอ่านตั้งแต่หนุ่มยันแก่ เสียวเหมือนเดิม
เรื่องนี้แหละ สุดยอดในตำนานจริงๆครับ
ทุกคนที่ชอบเรื่องเสียวต้องเคยอ่านเรื่องนี้ นับถือคนแต่งสุดหัวใจครับ
หนึ่งในเรื่องเสียวที่เสียวที่สุด
ฝืน
นักศึกษาหวานซ่อนเปรี้ยว
กิ๊กรักสาวเสิร์ฟ
ทุกเรื่องของท่านพงษ์เทพ
คาวสวาทกามโลกีย์
ณัฐธิยา (รสสวาทแรงหึง)
เล่ห์สวาทเพลิงราคะ
[ ::YehYeh::
ชอบ
เด๋วไอ้เก่งเด๋วไอ้เอกตกลงมี2คนรึเหอะๆ
ชอบๆๆแพรวา ถ้าจำไม่ผิด มีถึง91ตอนน่ะ
เรื่องในตำนานกลับมาแล้ว
::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::
::DookDig:: ::DookDig:: ::DookDig::