"ฮือออออ ขอร้องหละค่ะ ทั่นชัย.....ปล่อยหนูไปเถอะ อย่าทำกับหนูแบบที่ทำกับพี่เตยเลย....." สาวน้อยในชุดนักเรียนเอกชนยกมือไหว้
เมื่อเช้าพ่อขับรถมาส่งเธอกับพี่สาวฝาแฝดที่โรงเรียนตามปกติ แต่ทั้ง ๆ ที่พ่อกำชับแล้ว ว่าอย่าออกมานอกโรงเรียน เพราะสังคมเดี๋ยวนี้อันตราย เธอกับพี่สาวก็ตัดสินใจกันว่าอยากไปซื้อข้าวเช้าที่เซเว่นแทนที่จะกินที่โรงอาหาร
ยังเดินไม่ถึงเซเว่น พวกมันก็มาโปะยาแล้วลากเธอกับพี่สาวขึ้นรถ
ฟื้นขึ้นมา เธอก็อยู่ในห้องนอนขาวโล่ง ๆ แห่งนี้แล้ว รอบตัวเต็มไปด้วยกล้องและอุปกรณ์หน้าตาแปลกประหลาดมากมาย
ผู้ชายร่างอ้วนหน้าตาอัปลักษณ์..........ทั่นชัย เธอเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนจากพวกผู้ชายหื่นในห้องที่ชอบเอาคลิปโป๊มาเปิดแล้วมามุงดูกันส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายน่ารำคาญ แต่เธอไม่เคยคิดเลย ว่าจะต้องมาเจอเดนมนุษย์คนนี้ตัวเป็น ๆ
ตอนแรก พี่เตยพยายามขู่พวกมันว่าถ้าไม่ปล่อยพวกเธอ จะไปแจ้งตำรวจ ทั่นชัยก็เลยเอาคลิปวิดีโอที่แก๊งค์ของมันรุมโทรมตำรวจหญิงมาให้เธอดูพร้อมทั้งหัวเราะเยาะเย้ย
พอรู้ว่าเดนมนุษย์ไม่มีความเกรงกลัวกฎหมาย พี่เตยก็พยายามขอว่าจะให้เงิน แต่ทั่นชัยบอกว่า เอาคลิปของพวกเธอไปขาย ยังไงก็ได้เงินเยอะกว่า
สุดท้าย พี่เตยพยายามขอร้องว่าให้ปล่อยเอยไปแล้วตัวเองจะยอมทำอะไรก็ได้
ทั่นชัยบอกว่าตกลง แล้วก็ถ่ายคลิปให้พี่เตยแนะนำตัวออกกล้อง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น ถอดเสื้อกับกระโปรงได้พี่เตยก็เริ่มตัวสั่นจนไปต่อไม่ถูก ร้องไห้ แต่ทั่นชัยก็เอาเอยไปเป็นเครื่องต่อรองจนพี่เตยยอม แล้วทั่นชัยก็บังคับให้พี่เตยช่วยตัวเองต่อหน้ากล้อง ตามด้วยแหวกอวัยวะเพศตัวเองให้คนดูเห็นเยื่อพรหมจรรย์ ถึงตอนนี้พี่เตยร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วไม่ยอมทำต่อแล้ว
พี่เตย เอยขอโทษ เอยไม่น่าขอออกมากินข้าวเลย
พอพี่เตยไม่ยอมทำต่อ ทั่นชัยก็เข้ามา ปั๊มตราอะไรสักอย่างบนตัวพี่เตย แล้วก็ข่มขืนพี่เตยต่อหน้ากล้อง เอยได้แต่นั่งน้ำตาไหลอยู่ตรงที่พวกมันจับเอยมัดไว้ เห็นได้ชัดว่าพี่เตยเจ็บมาก
พอทั่นชัยเสร็จกิจ ก็เอาอุปกรณ์วิตถารหลายอย่างออกมาทรมานพี่เตย ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแหกหี ไวเบรเตอร์ช็อตไฟฟ้า สว่านสวาท เจลหื่น อุปกรณ์ปล่อยคลื่นเสียวที่ทำให้พี่เตยควบคุมตัวเองไม่ได้ขึ้นขย่มให้ทั่นชัยอย่างลืมเจ็บลืมกลัว พอทั่นชัยหนำใจแล้ว มันก็เรียกลูกน้องหนุ่มฉกรรจ์สี่ห้าคนออกมาช่วยกันรุมโทรมพี่เตย
แต่พอพี่เตยสลบไปแล้ว ทั่นชัยก็มาหาเอย
"ไง มึงอยากโดนแบบพี่มึงไหม"
ไม่ว่าเอยจะวิงวอนแค่ไหน ทั่นชัยก็ไม่ฟัง
จริง ๆ เธอไม่ควรจะหวังว่าคนแบบนี้จะรักษาสัจจะอยู่แล้ว
"ไอ้ตี๋" ทั่นชัยเรียก ลูกน้องที่คุมกล้องตัวใหญ่สุดอยู่รีบวิ่งเข้ามาทันที
"ครับ ทั่นชัย"
"มึงบอกกูว่ายังไม่เคยเปิดซิงใครเลยใช่ไหม"
ไอ้ตี๋ตาโตด้วยความหื่น "ทะ....ทั่นชัย....จะยกน้องเอยให้ผมเหรอ"
"เออ....วันนี้ควยกูหมดแรงแล้วว่ะ" ทั่นชัยบอก "อีเตยแม่งตอดเกิน กูแตกไปตั้งสามน้ำ"
ไอ้ตี๋หันมามองเอยด้วยใบหน้าหื่นกระหาย
ไอ้ตี๋เป็นหนุ่มที่หล่อเหลาเอาการคนหนึ่งทีเดียว ขาว ตี๋สมชื่อ เครื่องหน้าแบบที่ไปเป็นดาราได้ไม่ยากเลย
แต่บนหน้าหล่อเหลานั้นประทับไปด้วยอารมณ์หื่นที่มากล้นจนกลบเอาหน้าตาที่ควรดูดีหายไปหมดสิ้น ไม่มีใครที่เห็นหน้านี้ตอนนี้จะหลงคิดว่านี่เป็นหนุ่มหล่อนิสัยดีได้เลย
"อย่าลืมประทับตราก่อนนะ" ทั่นชัยยื่นตราบางอย่างให้ตี๋
"ขอบคุณครับ ทั่นชัย" ไอ้ตี๋รับตราประทับมา แล้วหันมามองเอย น้ำลายหยดไหลย้อยออกจากมุมปาก
"ฮือออออ อย่าทำเอยเลยนะ" เอยวิงวอน
"น้องเอยยยยยย" ไอ้ตี๋พยายามทำเสียงอ้อน "ไม่เห็นความหล่อของพี่หรอกเหรอ ได้กับคนหล่ออย่างพี่ไม่ดีกว่าได้กับทั่นชัยหรือไง คนอย่างพี่มีแต่สาว ๆ มาหลงใหล น้องเอยยอมแต่โดยดีเถอะ พี่สัญญาว่าจะทำให้น้องเอยมีความสุขนะ"
เอยถอยหนีด้วยความกลัว
"ไม่ยอมกูดี ๆ ยังไงมึงก็เสร็จกูอยู่ดีแหละ!!!" ไอ้ตี๋ร้อง และตรงเข้ามากระชากเสื้อนักเรียนของเอยจนขาดกระจุย
"ไม่นะ ฮืออออออออออ"
"ถุย แม่งดิ้นฉิบหาย ไอ้เป็ด มาช่วยกันกดแม่งหน่อย" ไอ้ตี๋ร้องเรียก ชายหนุ่มเตี้ยล่ำดำถึกโผล่มาจับตัวเธอกดทันที
"หมอยแม่งรกว่ะ" ไอ้ตี๋บ่น "จะเปิดซิงทั้งที ขอสะอาดสะอาดหน่อยไม่ได้หรือไงว๊ะ"
"อ๊ายยยยยย"
ไอ้ตี๋กระชากจนขนด้านล่างเอยหลุดเป็นกระจุก
"รีบไหมวะเนี่ย กูไปเอาแหนบมาถอนทีละเส้นดีกว่า กูอยากเปิดแบบสะอาด ๆ ว่ะ"
"ตามสบายเถอะ ตี๋" ทั่นชัยบอก "ก็ดีนะ วิดีโอถอยหมอน ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"หนะ....ไหนบอกจะปล่อยเอยไปไง...คนเลว" เตยเงยหน้าขึ้นมาส่งเสียงร้องอ่อย ๆ
"เห้ย พวกมึง นังนั่นยังพูดไหวว่ะ" ทั่นชัยสั่ง ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนตรงเข้าไปกลุ้มรุมพี่เตยทันที
"ฮึ๊ยยยยย ฮือออออออ"
"แฮ่ หมดแล้ววววววว" ไอ้ตี๋ร้องอย่างดีใจ เมื่อถอนขนของเอยจนหมด
สาวน้อยจ้องมองใบหน้าหล่อด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาและความรังเกียจ
"ไม่ต้องกลัวนะ น้องเอย น้องเอยน่าจะดีใจมากกว่านะ ที่ครั้งแรกของน้องเอย ได้เสียให้คนหล่ออย่างพี่" ไอ้ตี๋บอก ก่อนจะรูดซิบกางเกง ดึงท่อนเอ็นขนาดเท่าปลากะพงออกมา
"อยะ อย่า ฮืออออ" เอยพยายามดิ้น แต่ไอ้ตี๋ก็จับแขนเธอตรึงกับพื้นอย่างแน่นหนา ขณะเดียวกัน ไอ้เป็ดก็กดน้ำหนักทั้งตัวลงบนไหล่ของเธอจนร่างท่อนบนขยับไม่ได้เลย
"กล้องพร้อมนะ"
"เออ"
"ไอ้ตี๋ ประทับตราให้น้องด้วย"
ไอ้ตี๋กดตราประทับลงบนขาอ่อนข้างหนึ่งของเอย ก่อนจะดันท่อนเอ็นเข้ามาจนสุดโดยไม่มีการเล้าโลมใด ๆ ทั้งสิ้น เอยสะดุ้งโหยง
"โอ๊ยยยยยยย เจ็บ หยุด หยุด ฮือออออออออออ"
"สัดเอ๊ยยยยยย โคตรแน่น ได้อารมณ์!!!!!" ไอ้ตี๋ร้อง
ฮืออออ ทำไมมันเจ็บถึงขนาดนี้
วูบบบบ
ร่างหญิงสาวชุดดำปรากฏขึ้นกลางห้อง ทั่นชัยรีบถลาลงไปคุกเข่า
"นายหญิง"
"พวกผู้พิทักษ์มากันแล้ว" หญิงสาวชุดดำบอก "ไปกันเถอะ"
ทีมงานของทั่นชัยรีบเก็บอุปกรณ์ทุกชนิดอย่างรวดเร็ว
"แม่งเอ๊ยยยย ตามมาเจอเราที่นี่ได้ไงว๊ะ" ทั่นชัยบ่น
"นั่นดิ ผมว่ากำลังจะเบิ้ลเลย" ไอ้ตี๋บ่น และเช็ดเลือดออกจากส่วนหัวของน้องชาย
"เอาไงกับอีสองตัวนี่" ไอ้เป็ดถาม
"ลากมันไปด้วย ฆ่าตอนนี้ไม่มีเวลาเก็บหลักฐาน" ทั่นชัยบอก
"นี่น่าจะเป็นที่สุดท้ายแล้ว ที่น้องชาคริตบอกว่าไอ้ชัยอาจจะอยู่" ข้าวหอมบอก "เป็นโรงหนังเก่าย่านชานเมืองที่ทิ้งร้างแล้ว ชาคริตบอกว่าไอ้ชัยเคยชวนเพื่อน ๆ มาดูหนังที่นี่กันบ่อย ๆ ก่อนมันจะปิดไป"
"เครื่องตรวจจับพลังปิศาจไม่ขยับค่ะ" อูซี่บอก "ยอมรับเถอะ เจ๊ หนูว่างานนี้เหลว"
"ลองเข้าไปดูกันก่อนเถอะ" พี่เก่งบอก
"ปิศาจเก่ง ๆ มันก็ซ่อนพลังได้ไม่ใช่เหรอครับ" บิลถาม "อย่างเช่น โครงข่ายมหาเวทย์ เป็นพลังปิศาจแท้ ๆ แต่ซ่อนอยู่ในกองบัญชาการของเราได้เป็นร้อยปี"
"อือ ก็จริงค่ะ พี่บิล" อูซี่บอก "ปกติหนูก็เห็นเครื่องมันขยับเฉพาะกับปิศาจระดับล่าง ๆ แหละ"
"แต่ถ้าเราเจอปิศาจที่เก่งพอจะซ่อนพลังได้ เราก็สู้มันไม่ไหวเหมือนกันแหละ" พี่เก่งบอก "ขอไฟ"
คณะสำรวจบุกเข้ามาถึงในส่วนที่เคยเป็นช่องขายตั๋วแล้ว ยังไม่มีอะไรที่เป็นหลักฐานว่าเคยมีใครเข้ามาอยู่ที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้เลย ฝุ่นที่พื้นจับหนาเป็นเมตร ๆ
"ลองไปดูในโรงหลังทีละโรงเลยไหม"
"ลองดูค่ะ"
"สุดยอดเลยนายหญิง" ไอ้ตี๋บอก เมื่อเห็นหญิงสาวชุดดำโบกมือไปทีเดียว โรงภาพยนตร์ร้างที่พวกมันใช้เป็นฐานก็เปลี่ยนสภาพ จากห้องขาวที่สว่างไสว ก็กลับเป็นห้องมืดสนิทที่เต็มไปด้วยเก้าอี้นวมพัง ๆ พื้นที่เคยสะอาดก็กลับมีฝุ่นมาจับอีกครั้ง หลอดไฟที่เคยใช้ได้แตกและไหม้ดำราวกับถูกทิ้งร้างมาหลายปี
"ไป" หญิงสาวชุดดำหันมาพูดคำเดียว ไอ้ตี๋ก็หันหลัง วิ่งออกจากโรงหนังไปตามทางหนีไฟ ตามทั่นชัยและคณะที่ออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว
"ถามจริง ทั่นชัย ไอ้พวกผู้พิทักษ์อะไรนี่มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ" ไอ้ตี๋ถามทั่นชัย เมื่อออกจากโรงหนังมาขึ้นรถตู้หรูแล้ว
"ก็เออสิว๊ะ กูเพิ่งมารู้ทีหลัง แต่พวกมันนี่แหละ ฆ่าเสี่ยต้นที่เป็นผู้มีพระคุณของกู แล้วก็อยู่เบื้องหลังไอ้พวกตำรวจที่มาจับกูครั้งก่อนด้วย"
"เหี้ยจริง ๆ" ไอ้เป็ดที่กำลังเปิดไฟล์ในโน๊ตบุ๊คแทรกขึ้นมา
"เออ จริง" ไอ้ตี๋พยักหน้า
"แล้วนายหญิงก็บอกอยู่ ตอนนี้ หลีกเลี่ยง อย่าเพิ่งยุ่งกับพวกมันดีกว่า รอนายหญิงพร้อม ค่อยเก็บพววกมันทั้งหมดทีเดียว"
"ครับ ทั่นชัย"
"วิดีโออีสองคนนั่น พร้อมอัพโหลดหรือยัง ไอ้เป็ด" ทั่นชัยหันไปถามไอ้เป็ด
"ผมขอตัดต่ออีกหน่อยนะครับ มีฉากนึงเห็นหน้าทั่นตี๋ชัดเลย เอาไปเซ็นเซอร์ก่อน"
"เออ ได้ เก็บเงินอีกหน่อย เราก็ซื้อตึกนั้นที่กูอยากได้ทำออฟฟิสใหม่ได้แล้ว" ทั่นชัยบอก "ระหว่างนี้ กูรู้จักบ้านพักหลังหนึ่งของเสี่ยต้น หลังนี้พวกผู้พิทักษ์น่าจะไม่รู้จัก เราไปกบดานที่นั่นก่อน วิดีโอสองอันนี้ก็อย่าอัพโหลดทีเดียวล่ะ ทยอย ๆ กัน เงินจะได้ไหลเข้าไม่ขาดสาย....จริง ๆ มึงอัพของน้องเตยเลยก็ได้นะ"
"ครับ ทั่นชัย...............................เอ่อ....ว่าแล้ว...."
"อะไรเหรอ ไอ้เป็ด"
"ไปถึงที่กบดานไหมแล้ว ผมขอสนุกกับน้องแฝดทั้งสองคนหน่อยนะ"
"ตามใจมึงเลย"
"ไม่มีใครเจออะไรใช่ไหม" พี่เก่งถาม สมาชิกในทีมส่ายหน้าทีละคน
"ทุกห้องร้างมาก ไม่มีร่องรอยว่ามีใครเข้าออกมานานแล้วครับ" บิลรายงาน
"ต่อให้เป็นไอ้ชัยอยู่เบื้องหลังจริง มันก็คงเลือกที่กบดานใหม่ ๆ คงไม่อาศัยโรงงาน ห้างหรือโรงหนังร้างอีกแล้วมั้ง" อูซี่สันนิษฐาน "เว็บก็ได้เงินตั้งเยอะแยะ"
"ครั้งที่แล้ว มันก็ได้เงินเยอะ ก็ยังอยู่ในโรงงานร้าง" พี่เก่งบอก "แต่ก็ใช่ มันก็คงพัฒนานั่นแหละ"
"ขอโทษด้วยนะคะ ที่หนูกับเพื่อนให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ไม่ได้เลย" เบญบอก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ" พี่เก่งบอก "เดี๋ยวพี่ก็จะตามสืบต่อไปในช่องทางอื่น ๆ"
ขณะเดียวกัน
เพล้งงงงงงงงงงง
หมวกเหล็กที่บนหัวคนอื่นอาจจะนับได้ว่าเป็นเทพอาวุธที่ทรงพลานุภาพชิ้นหนึ่งถูกเหวี่ยงทิ้งลงไปบนพื้นอย่างไม่ไยดี และกลิ้งไปกองรวมกับเศษโลหะมากมายหลายชิ้นที่กองพะเนินอยู่
"ไม่ กระจอก อ่อนแอ ใช้ไม่ได้" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวแอง "ทำไมมันถึงไม่สำเร็จนะ ทำไม ทำไมถึงสร้างปีกสีขาวใหม่ไม่ได้"
เขารู้อยู่ตลอด ว่าปีกสีขาวเป็นเทพอาวุธที่แข็งแกร่งกว่าเทพอาวุธใด ๆ บนโลกใบนี้ แต่ที่ผ่านมา เขาคิดมาตลอดว่าฝีมือของเขาเองเป็นส่วนสำคัญที่สุดในความเป็นเลิศของเขา ปีกสีขาวก็เป็นแค่ตัว ช่วย อุปกรณ์ที่เสริมให้เขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
จนเสียปีกสีขาวไป เขาถึงได้รู้ตัวว่าที่ผ่านมาเขาพึ่งพามันมากแค่ไหน
พลังที่สามารถหักล้างพลังปิศาจทุกชนิดในบริเวณได้
พลัง ที่ทำให้เวทมนตร์ทุกอย่างที่เขาร่ายรู้สึกเหมือนง่ายไปหมด
พลัง ที่ทำให้รู้สึกเหมือนท้องฟ้าทั้งใบเป็นของเขา
พลัง ที่ช่วยให้เขารับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโลกแห่งเวทมนตร์
ตอนนี้ ไม่มีอะไรเหลือแล้ว
เขารู้สึกเหมือนคนหูหนวกตาบอดที่เปราะบางอ่อนแอ ที่แค่มีลูกไฟปิศาจแอบลอยมาจากไหนก็สังหารให้ตายได้
นทีผู้ยิ่งใหญ่ไม่ควรรู้สึกอย่างนี้สิ
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบโลหะเทพใส่ลงในเตาหลอมอีกครั้ง
เขาไม่รู้ว่าปีกสีขาวอันแรกเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
จริง ๆ จะนับว่ามันเป็นอุบัติเหตุก็ได้
สภาผู้พิทักษ์สร้างเตาหลอมแห่งสรวงสวรรค์ เพื่อจะสร้างเทพอาวุธที่ทรงพลังกว่าเดิม แข็งแกร่งกว่าเดิม เหนือกว่าเดิมในทุก ๆ ด้าน เป็นข้อได้เปรียบให้ผู้พิทักษ์รุ่นใหม่ได้ใช้ในการขับเคี่ยวกับพวกปิศาจที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์ธรรมดา
แต่เรื่องเตาหลอมแห่งสรวงสวรรค์ล่วงรู้ไปถึงหูพวกปิศาจ พวกมันรวมกำลังกันเข้าโจมตี เพื่อพยายามทำลายเตาหลอมแห่งสรวงสวรรค์ก่อนที่มันจะใช้การได้
แต่เตาหลอมนั้นก็ใช้ได้แล้ว พวกผู้พิทักษ์รุ่นแรกกำลังพยายามสร้างชุดเกราะชุดแรกตอนที่พวกปิศาจบุกมา
มหาปิศาจที่นำทัพมาบุกเข้ามาจนถึงเตาหลอมได้ แล้วอัดพลังทำลายล้ายที่รุนแรงที่สุดเข้าใส่เตาหลอม
พลังของปิศาจ และพลังเวทมนตร์ของเตาหลอมแห่งสรวงสวรรค์หลอมรวมกันเป็นหนึ่ง เกิดเป็นปีกสีขาว ชุดเกราะที่สามารถทำลายล้างพลังปิศาจทุกชนิดได้ ก่อนที่เตาหลอมจะถูกทำลายไป
เขาใช้ปีกสีขาวเป็นชุดเกราะประจำกายมาหลายร้อยปี บางครั้ง เขาก็รู้สึกเหมือนว่าเกราะชุดนี้มีความคิดจิตใจเป็นของตัวเอง ทำทุกอย่างได้ตามใจปรารถนา จนเขาแทบจะลืมไปแล้วว่า พอไม่มีเกราะตัวนี้แล้วรู้สึกเป็นอย่างไร
โลหะเทพหลอมละลายลงในเตาหลอม นทีร่ายคาถากำกับลงไป พยายามรำลึกให้มากที่สุดว่าเวทมนตร์ในปีกสีขาวรู้สึกเป็นอย่างไร
แม้ในเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เขาจะลองวิเคราะห์พลังเวทมนตร์และคาถาในชุดเกราะหลายต่อหลายครั้ง จนคิดว่าเข้าใจในทุกส่วน แต่จะให้จำมาหมดคงไม่ได้ แล้วบางส่วน แม้เขาจะรู้ว่าเป็นอย่างไร ก็ไม่แน่ใจว่าเกิดอย่างนั้นขึ้นมาได้อย่างไร
เตาหลอมอันนี้เขาสร้างขึ้นมาใหม่เอง โดยทฤษฎีแล้ว มันควรมีประสิทธิภาพดีกว่าเตาหลอมแห่งสรวงสวรรค์ที่ถูกทำลายไปแล้วเสียอีก
แต่เขาสร้างชุดเกราะขึ้นมาใหม่แล้วสองร้อยสิบชุด ไม่มีชุดไหนที่เทียบได้กับปีกสีขาวเลย
นทีหยิบแบงค์พันออกมา ทำเครื่องหมายสังเวย
นี่แทบจะเป็นเงินก้อนสุดท้ายทีเขามีแล้ว มันมีค่ากับเขามาก และ....น่าจะมีค่าในฐานะเครื่องสังเวย
หากมนุษย์ต้องการใช้เวทมนตร์ปิศาจ ต้องมีเครื่องสังเวยไปแลก
เขามีความรู้เรื่องเวทมนตร์ปิศาจพอสมควร แม้จะไม่อยากนำมาใช้เท่าไหร่ แต่บางครั้งก็จำเป็น
เปลวไฟลุกโชนขึ้นบนแบงค์พัน นทีรวบรวมพลังจากการสังเวยเงินก้อนสุดท้ายที่มี แล้วอัดพลังปิศาจใส่ลงไปในเตาหลอม
ปีกสีขาวสร้างขึ้นมา ส่วนหนึ่งจากพลังปิศาจ เพราะฉะนั้น ถ้าเขาลองใช้พลังปิศาจอัดใส่ลงไปบ้าง...............
นทีดึงแผ่นโลหะที่เต็มเปี่ยมด้วยหลังเวทมนตร์ของทั้งมนุษย์และปิศาจออกมาจากในเตาหลอม พยายามเรียบเรียงให้พลังที่มีอยู่ในโลหะผสานกันเป็นคาถาป้องกันที่มีประสิทธิภาพสูง
แผ่นเกราะส่งเสียงเอียดอาดสองสามครั้ง ก่อนจะแตกออกจากกันเป็นสองส่วน
ขยะ ชิ้นที่สองร้อยสิบเอ็ด
เขาได้ยินเสียงของพวกนั้นอีกแล้ว
พอไม่มีปีกสีขาว ความสามารถของเขาในการรับรู้กระแสพลังเวทมนตร์รอบโลกก็ลดลง แต่ก็ยังมีบางอย่างที่เขาเงี่ยหูฟังหา พอจะสัมผัสได้
"พี่นทีหายไปไหนของเค้านะ เห้อออออ"
รอหน่อยนะ เจ๊
ทันทีที่พี่สร้างชุดเกราะที่ดีเท่า ๆ กับปีกสีขาวได้ พี่จะกลับไปช่วย
ชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบโลหะเทพอีกชิ้นใส่ลงไปในเตาหลอม
สองร้อยสิบสอง
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
สรุปว่าทั่นชัยยังอยู่ ว่าแต่นายหญิงคือใคร ทำไมรู้ล่วงหน้าว่าผู้พิทักษ์กำลังมา
หรือว่าเกลือเป็นหนอน
นทีหายไปเพราะไปสร้างอาวุธใหม่นี่เอง อยากรู้ว่านทีขาดเกราะขาวจะสู้กับปีศาจชุดดำของนายชัยได้หรือเปล่า
มิน่าถึงหากันไม่เจอ ตัวเทพตัวที่หลบได้นานที่สุดอยู่ข้างทั่นชัย แถมนายท่านก็ง่อยเปลี้ย จับเจ๊กดเลยเจ้าปีศาจ
ลึกลับ ขึ้นไปอีก นายหญิง ผู้อยู่เหนิอไิอ้ชัย ไม่คิดว่า เด็กกะโหลกต๊องจะกลายเป็นคนอำมิตขึ้นทุกที มันจะตายอย่างทรุนทุรายแบบไหนนถ
นายหญิงนี่น่าจะเก่งกาจไม่เบา แค่ท่านชัยนี่ก็น่าหนักใจแล้ว เจ๊จะเอาอยู่ไหมนะ
พลังมืดเหนือความคาดหมายตอนนี้พลังผู้พิทักษ์ยังสู้ไม่ได้การทำลายหลักฐานทำได้เร็วดีเหลือเกิน
ดูท่าตอนนี้ฝ่ายธรรมจะเสียเปรียบนะถ้าต่อสู้กัน ตราบใดที่ยังสร้างเกราะไม่ได้
ดูอาการแล้ว ท่าทางจะปราบยาก หรือจะเขียนให้ชาคริตมีพลังทั้งบ้านไปเลย งานนี้ เฮฮาเลย
ปีศาจสาวตัวใหม่พลังคงแรงมาก หรือเธอคือลูกสาวของเจ้าแห่งปีศาจที่กลับมาทวงแค้น ศึกครั้งนี้คงหนักก็หนักหน่วงสำหรับผู้พิทักษ์