เดือนแล้วเดือนเล่าผ่านไป เทอมแรกของปีการศึกษาจบลง โดยที่ข้าวหอมและพวกผู้พิทักษ์ยังไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับผู้อยู่เบื้องหลังเว็บหื่นที่ยังปล่อยคลิปวิตถารออกมาเกือบทุกวัน
"พี่เกือบจะแน่ใจแล้วนะ ว่าคลิปพวกนี้มีพลังปิศาจอ่อน ๆ แฝงอยู่" พี่เก่งบอก "มันสะกดให้คนที่ไม่รู้เรื่องคล้อยตาม เห็นดีเห็นงามด้วยได้ดีมากเลย"
"ได้ด้วยเหรอคะ" ข้าวหอมถาม
"ไม่น่าจะได้ แต่แค่ได้เห็นคลิป ไม่น่าจะทำให้คนคล้อยตามมันได้ขนาดนี้"
อาชญากรรมเลียนแบบพรชัยดอทพอร์นเกิดขึ้นเกือบทุกวันแล้ว ตำรวจจับอาชญากรเลียนแบบพวกนี้ได้เกือบห้าร้อยคดี แต่ทุกคดีก็เป็นแค่อาชญากรรมเลียนแบบ ไม่มีใครที่เกี่ยวข้องกับพรชัยดอทพอร์นของจริง
"ก็ทั่นชัยยังทำได้ ทำไมผมจะทำไม่ได้" อาจารย์มหาวิทยาลัยคนหนึ่งถามพี่เก่งที่ไปสอบปากคำ หลังจากข่มขืนลูกศิษย์ไปห้าคน
รัฐบาลออกคำเตือนไม่ให้ผู้หญิงออกจากบ้านคนเดียว ไม่ให้แต่งตัวเปิดเผย และให้หลีกเลี่ยงการเข้าไปในที่เปลี่ยว แต่ถึงกระนั้น อาชญากรรมทางเพศก็เกิดขึ้นอยู่เสมอ ทั้งในห้องเรียนทั้งโรงเรียนและมหาลัย พนักงานในออฟฟิศช่วยกันรมยาหัวหน้าและบอร์ดบริหารที่เป็นผู้หญิง พ่อค้าขายอาหารวางยาปลุกเซ็กส์ลูกค้าสาว
"อย่ามาห้ามผู้หญิงไม่ให้แต่งโป๊ ไม่ให้เดินทาง" นักศึกษาสตรีนิยมคนหนึ่งกล่าว "ไปห้ามไม่ให้ผู้ชายมาข่มขืนสิ"
สามวันต่อมา ร่างของเธอถูกพบเป็นศพถูกฆ่าข่มขืนอยู่ข้างรั้วมหาวิทยาลัย
นักการเมืองบางคนเสนอว่าต้องประกาศภาวะฉุกเฉินแล้วให้ทหารมารักษาความปลอดภัยในบ้านเมือง
ไม่กี่วันต่อมา ก็มีคนออกมาแฉว่ามีทหารจำนวนมากมีส่วนร่วมในกระบวนการค้ามนุษย์ครั้งใหญ่นี้ และค่ายทหารใหญ่ ๆ หลายแห่งก็ถูกใช้เป็นแหล่งค้ากามของแก๊งค์เล็ก ๆ ที่เลียนแบบแก๊งค์พรชัยดอทพอร์น โดยมีนายทหารชั้นผู้ใหญ่และนักการเมืองตัวเอ้หลายคนอยู่เบื้องหลัง
สักพัก ก็มีการค้นพบว่า พวกแก๊งค์เลียนแบบที่โดนจับได้แต่โดนโทษสถานเบา เพราะเสนอยกเด็กในสังกัดให้เป็นทาสกามของพวกผู้พิพากษา
นักอ่านข่าวชายที่อ่านข่าวพกนี้มาก ๆ ทนไม่ไหว พยายามข่มขืนผู้ประกาศหญิงกลางรายการสด
หลาย ๆ คนกล่าวว่า สังคม ถึงจุดวิกฤติแล้ว
ขณะเดียวกัน ชาคริตกับคนรักทั้งห้าก็เฉลิมฉลองวันหยุดปิดเทอมด้วยการจัดแฟชั่นโชว์ในห้องบอลรูมของคฤหาสถ์หลังใหญ่
"555 อะไรเนี่ย" ชาคริตหัวเราะ เมื่อร่างเล็ก ๆ ในชุดดำกระโดดพรวดเข้ามาทางหน้าต่าง แม้ใบหน้าจะปิดด้วยหน้ากากดำ แต่ลำตัวกลับมีเปิดให้เห็นเนื้อหนังมังสาขาว ๆ วับ ๆ แวม ๆ ตามส่วนเว้าส่วนโค้งราวกับนินจาสาวในอนิเมะ ดวงตาสดใสที่โผล่ออกมาจากใต้หน้ากากยักคิ้วหลิ่วตาให้ชาคริตด้วยท่าทีสุดแสนเซ็กซี่
เป็นนินจาแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ไผ่หลิวเอ๊ย
นินจาสาวร่างเล็กเดินเข้ามา เอาตัวแนบชิดกับชาคริต
"ท่านชาย มีอะไรให้คุโนะอิจิน้อยคนนี้ได้รับใช้ไหมเจ้าคะ"
"อ่ะ เอ่อ..."
"ชั้นรู้จักวิชาที่ใช้ช่วยให้ท่านชายมีความสุขได้นะ"
แอด
ประตูห้องแง้มออก น้ำฟ้าในหมวกแหลมโผล่หน้าเข้ามา
"ไผ่หลิวอยู่นี่เอง นึกว่าหายไปไหน"
"ไหนบอกจะเข้ามาพร้อมกันไง" เสียงเบญลอยตามหลังน้ำฟ้ามา
"ยัยนี่มันเคยทำอะไรตามที่ตกลงกันที่ไหนล่ะ" เสียงน้องญาบ่นดังตามเข้ามา
"ไป พวกเรา ลุยค่ะ!!!!" รินร้อง "อย่าปล่อยยัยนินจาเอาพี่ชาคริตไปคนเดียว!!!!"
น้ำฟ้าดึงประตูเปิดออกจนสุดแล้วเดินโยกย้ายส่ายสะเอวเข้ามา
"ว้าวววว" ชาคริตร้อง
วันนี้ น้ำฟ้ามาในชุดแม่มดสาวในหมวกปลายแหลมปีกกว้าง ชุดแขนยาวสีดำรัดรูปคับติ้ว ที่หน้าอกมีช่องเปิดรูปหัวใจให้เห็นร่องอกอิ่ม ขณะที่กระโปรงยาวพลิ้วแหวกสูงจนเห็นขอบกางเกงในแพลม ๆ
"วันนี้ แม่มดสาวแสนสวยคนนี้ จะมาเสกให้หัวใจของนายเป็นของชั้น!" น้ำฟ้าบอกและชูไม้คทาในมือขึ้นสูง เธอทำท่าร่ายคาถาแต่มือแอบกดปุ่มที่บนไม้คทาจนส่วนปลายคทาสั่นรัวเร็ว
"55555 นั่นคทาหรือไวเบรเตอร์อ่ะ"
น้ำฟ้าส่งรอยยิ้มเซ็กซี่มาให้แล้วถูไม้คทาลงไปตามเนื้อตัวเบา ๆ ชาคริตกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
แต่ยังไม่ทันได้ดื่มด่ำจนเต็มที่กับแม่มดสาวแว่นแสนสวย นางฟ้าตัวสูงสง่าก็เข้ามาแทนที่
เบญอยู่ในชุดกระโปรงสั้นสีขาวบริสุทธิ์ฟูฟ่อง บนหลังติดปีกนกเล็ก ๆ สองปีก ผมที่ปกติถักเป็นเปียวันนี้ปล่อยยาวสยายถึงกลางหลังแนบกับปีกขาว แต่แม้ในมาดใสซื่อบริสุทธิ์นี้เบญก็ยังแฝงไปด้วยความยั่วยวน ไม่ว่าจะเป็นที่ริมฝีปากที่ห่อน้อย ๆ ราวกับรอรสจูบจากชายคนรัก ขาอ่อนขาว ๆ ที่โผล่มาใต้กระโปรงบาน กระดูกไหล่เนียนที่โผล่อยู่ระหว่างเสื้อและแขนเสื้อขาว
"อะแฮ่ม....ขึ้นสวรรค์ด้วยกันเถอะ" เบญเชิญชวน
ชาคริตอ้าปากจะรับคำเชิญ แต่ก็ต้องสะดุด เมื่อรินตามหลังมา ในชุดนักสู้ เสื้อกล้ามขาวล้นทะลักด้วยเต้านมมหึมา สายเอี๊ยมดึงรั้งกางเกงขาสั้นตัวจิ๋ว แขนเปลือยเปล่าอวดความขาวผ่อง แต่ที่มือสวมถุงมือหนา แม้แต่ใบหน้าที่มีรอยบากยังทำให้ลุคนี้ดูน่าเกรงขามยิ่งขึ้น
"เห้ นายอ่ะ" รินชี้หน้า "คิดว่าจะสยบชั้นได้ไหมล่ะ"
"ไม่ลองไม่รู้!!" ชาคริตบอก
"อะแฮ่ม"
ชาคริตหันไปตามเสียงกระแอมแล้วก็สำลักดังพรวด
"หนะ น้องญ๊าาาาาา...."
ราชณิญามาใน........ต้องเรียกว่าชุดด้วยเหรอ.....เอ้า ชุดก็ชุด ชุดระบำแขกแบบเซ๊กซี่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่ขาอ่อนมีกำไลทองรูปงูรัดพันอยู่ ที่เอวก็มีโซ่ทองพันรอบ โยงกับผ้าขาวบางผืนน้อยที่ปิดเครื่องเพศเกือบไม่มิด ท่อนบนก็มีแค่โซ่ทองกับแผ่นโลหะทองเล็ก ๆ ที่ปิดปลายถันแต่เปิดเปลือยเนื้อนวลนิ่มของเต้านมอวดใหญ่เกือบทุกส่วน ทรวดทรงองค์เอวสุดแสนรัญจวนใจของน้องญาแทบไม่เหลืออะไรทิ้งไว้ให้เขาต้องจินตนาการเลย แต่บนใบหน้ากลับปิดไว้ด้วยผ้าขาวที่ปกปิดใบหน้าเห็นแต่ลูกตาสุดแสนเย้ายวน แม้แต่สาว ๆ อีกสี่คนยังอ้าปากค้างจ้องกันตาไม่กระพริบ ดูจากเสื้อคลุมที่กองอยู่ที่พื้นแล้ว ราชณิญาไม่ได้ให้พี่ ๆ ดูแน่ว่าเธอเลือกชุดอะไรมาใส่
ไม่แปลกเลย ที่นอกจากได้เป็นดาวมหาลัยแล้ว ราชณิญายังได้รับโหวตเป็นสาวเซ็กซี่ที่สุดด้วย
ราชณิญาเดินส่ายเย้ายวนเข้ามาหาชาคริตด้วยลีลาสุดยั่วยวน
"สุลต่านเจ้าขา" เธอกระซิบ "นางบำเรอของพระองค์พร้อมรับใช้เจ้าค่ะ"
ขณะเดียวกัน
"เห้อ......พี่นที หนูคิดถึงพี่นะ....." ข้าวหอมพึมพำอยู่คนเดียวในห้องหอ
เธอไม่ได้เห็นแม้แต่เงาพี่นทีเลยมาเทอมนึงเต็ม ๆ แล้ว
แต่ถ้าเขามาเห็นเธอตอนนี้ เขาคงผิดหวัง
เทอมนี้ เธอไม่ได้เกรดดีที่สุดในวิชาเอกอย่างที่เคยได้มาตลอด
แต่ก่อน พี่นทีเคยให้รางวัลเธอทุกครั้งที่เธอทำได้นี่นา
แต่ ทั้งภาระหน้าที่กับสภาผู้พิทักษ์ที่เพิ่มขึ้น ความพยายามที่ล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าในการตามหาผู้อยู่เบื้องหลังเว็บพรชัยดอทพอร์น ความเครียดที่สั่งสม และ......การที่ขาดคนอยู่เคียงข้าง คอยให้กำลังใจ ขาดคำสัญญาว่าจะไปอยู่ด้วยกันสองต่อสองถ้าเธอทำได้ดี ทุกอย่างมันสั่งสมเข้ามาจนเธอไม่อาจจะใส่ใจกับการเรียนได้เหมือนที่เคย
"พี่นที.....กลับมาหาหนูเถอะ....."
"หนูขอโทษ.....พี่อยากให้หนูตั้งใจเรียน แต่หนู......"
"หนูพยายามเป็นเด็กดีแบบที่พี่อยากให้เป็นมาตลอดนะ..."
"พี่นที....หนูให้อภัยที่พี่แอบบันทึกที่เรามีอะไรกันนะ...."
"พี่นที....."
มือบางสอดเข้าไปในกางเกงนอนกำมะหยี่ขายาวเรียบร้อยแบบที่พี่นทีชอบให้เธอใส่
"อือออออออออ"
เธอไม่เคยเป็นสาวไฟแรง จริง ๆ คือเธอแทบไม่เคยใส่ใจในเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ ไม่ได้อินโนเซ๊นท์ถึงขั้นช่วยตัวเองไม่เป็น แต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์จนต้องระบายออกเรื่อย ๆ ตั้งแต่แตกเนื้อสาวเป็นต้นมาเธอเคยช่วยตัวเองด้วยความอยากรู้อยากเห็นอยู่สองสามครั้งแค่นั้น จนได้มาเป็นคนรักของพี่นที ได้มอบความบริสุทธิ์ให้เขา หลังจากนั้นเขาก็ปรนเปรอรักให้เธอเต็มที่จนเธอไม่เคยต้องอาศัยมือตัวเองด้วยซ้ำ
ตั้งแต่เขาหายไป เธอก็อยู่ด้วยความคิดถึง ความโหยหามาโดยตลอด
แต่เธอก็ระงับยับยั้งความอยากของตัวเอง ด้วยซื่อสัตย์ภักดีต่อชายคนรัก และเปี่ยมด้วยความหวังว่าเขาจะต้องกลับมาหาเธอในอีกไม่ช้า แม้เมื่อวันล่วงเลยเป็นสัปดาห์เป็นเดือน เธอคิดแต่ว่า ยิ่งอดทนเท่าไหร่ ความสุขที่เธอจะได้เมื่อเขากลับมายิ่งจะมากมายเท่านั้น
แม้วันที่น้องเบญพยายามล่วงเกินเธอ แม้สาวรุ่นน้องจะพยายามปลุกให้อารมณ์เธอติด แต่เธอก็สู้กับความต้องการของธรรมชาติ ผลักดันเบญออกไปได้
ร่างของเธอมีไว้ให้พี่นทีเท่านั้น
แต่พี่นทีก็ใจร้ายเหลือเกิน ไม่กลับมาหาเธอสักที
นิ้วบางเริ่มวนเวียนรอบติ่งเนื้อที่ไม่ได้โดนสัมผัสมาแสนนาน
"อืออออ พี่นที......"
"อา พี่นที กลับมาหาหนูเถอะ อือออออ"
"นี่เจ๊ของพี่ไง อื๊อออออออออออออ"
"พี่ลืมเจ๊ของพี่แล้วเหรอ.....อืออออออ"
ขณะเดียวกัน
งานประกวดชุดแฟนซีกลายเป็นสังเวียนเซ็กส์หมู่ไปแล้ว น้องญานอนกองอยู่กับพื้นด้วยสีหน้าสุขใจ ผ้าปิดจิ๋มเอียงกะเท่เร่ เผยให้เห็นร่องรักที่ชายทั้งมหาวิทยาลัยใฝ่ฝันถึงที่ในขณะนี้อยู่ในสภาพบานอ้า มีน้ำขาวขุ่นไหลออกมาไม่ขาดสาย ขณะที่ชาคริตยืนตระหง่านอยู่เหนือน้ำฟ้า ไผ่หลิว กับรินที่อยู่ในท่าโก้งโค้ง น้ำฟ้าที่อยู่ตรงกลางนั้นกระโปรงแม่มดถูกถลกไปถึงเอว ดุ้นรักขนาดใหญ่ของชาคริตพุ่งเข้าออกร่องสวาทอย่างไม่ขาดสาย ขณะที่มือของชายหนุ่มก็ทิ่มแทงอยู่ที่อวัยวะเพศของไผ่หลิวกับริน เสียงครางกระเส่าของสามสาวดังลั่นห้องราวกับจะแข่งครางเสียวกัน ผ้าที่ปิดร่องรักจากชุดนินจาของไผ่หลิวถูกแหวกไปข้างหนึ่ง ขณะที่กางเกงขาสั้นของรินกองอยู่ที่เข่า สายเอี๊ยมถูกดึงออกไปแล้ว นักสู้สาวน้อยแพ้อย่างหมดรูปต่อความเสียวที่ชายหนุ่มปรนเปรอให้
"เอิ้วววว พี่ชาคริต แรงอีก"
"อ๊าาาา มันเข้ามาลึกมาก มดลูกชั้น"
"พี่คริต อื๊ออออออ"
เบญยืนอยู่ไม่ไกล เอาคทาไวเบรเตอร์แยงจิ๋มตัวเองอย่างเซ็ง ๆ ชาคริตบอกว่า ชุดของเธอเซ็กซี่น้อยสุด
รู้งี้เธอแต่งเป็นกระหรี่มาก็ดีอ่ะ
คิดได้ไง แต่งเป็นนางฟ้ามาประกวดเซ็กซี่ งุงิ
แต่ตอนบอกว่าจะประกวดชุดกัน ก็ไม่มีใครบอกนี่ว่าจะเอาชุดเซ็กซี่
"อย่าน้อยใจนะ เบญ" ชาคริตหันมาบอก "เดี๋ยวเราจะขึ้นสวรรค์กับเบญแน่นอน อูยยยย น้ำฟ้า ตอดดีมาก"
"อร๊ายยยยยย"
"อ๊าาาาา"
"หนูแตกแล้ววววววววว"
"อาาาาา"
"ชาคริต แตกในชั้น แตกในชั้น อร๊าาาาา"
บรึ๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
"เอิ๊ววววววว"
กำแพงคฤหาสน์พังถล่มลงมาทั้งแถบด้วยแรงระเบิด ราชณิญาสะดุ้งลุกขึ้นยืน ชาคริตกับสามสาวที่อิรุงตังนังกันอยู่กระเด็นไปคนละทิศคนละทาง ทันทีที่ตั้งสติได้เบญที่อยู่ไกลจากกำแพงข้างที่ระเบิดที่สุดพยายามมองหาสาเหตุ
ลูกกลมชิ้นหนึ่งลอยตกลงมาลงตรงกลางห้อง
"นั่น....ระเบิดควันยาสลบนี่นา!!!" ไผ่หลิวร้องและรีบกระโจนลุกขึ้น เตะระเบิดควันสุดแรง จนมันกระเด็นไประเบิดตรงมุมห้อง
ชายสามคนเดินเข้ามาในบ้านที่พังเละเทะ
"เก่งนี่หว่า อีเตี้ย ขนาดกำลังเย็ดอยู่ยังลุกมาได้ขนาดนี้ สมแล้วที่ไอ้เป็ดเล่าให้กูฟัง" ชายร่างอ้วนที่อยู่หน้าสุดเอ่ยปาก ก่อนจะหันไปหาชาคริต "มึงนี่ก็....ไม่เคยชวนกูเลยนะ"
"อะ.....ไอ้ชัย" ชาคริตลุกขึ้นยืน ปัดหยดเลือกจากหน้าผากที่โดนสะเก็ดจากกำแพงที่พังปลิวมาโดน "มึง....มึงยังไม่ตายเหรอ"
"เออ ขอโทษว่ะ ที่ทำให้มึงผิดหวัง" ไอ้ชัยบอก "แต่เดี๋ยวนี้ เค้าเรียกกูว่าทั่นชัยกันแล้ว"
ไอ้ชัยหันมองรอบ ก่อนจะถ่มน้ำลาย
"ถุย ไอ้เหี้ยคริต มึงบอกจะเลิก กูลับไปนิดเดียว แม่งเปิดฮาเร็ม"
สายตามุ่งร้ายกวาดไปหยุดที่ราชณิญา
"อีญา....มึงยังอยู่เหรอ กูนึงว่าหีแหกตายไปแล้วซะอีก"
"พูดอะไรของมึง แค่ชัย" ราชณิญาร้องถาม "มึงไม่ได้ทำอะไรกูด้วยซ้ำ"
ไอ้ชัยผงะไปวูบหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะสุดเสียง "ไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำเหรอ....แหม สงสัยกูต้องทำอีกรอบมึงถึงจะจำได้"
"ไอ้ตี๋.....ไอ้เป็ด" เบญพึมพำ
"เบญญญญญญญ" ไอ้ตี๋ร้อง "ยังจำกูได้อยู่สินะ แหม รอดมือกูไปเฉย แต่วันนี้มึงไม่รอดแล้วหล่ะ"
"จับพวกมันให้หมด!!!" ไอ้ชัยร้อง ชายฉกรรจ์หกคนวิ่งตามหลังเข้ามาและปรี่เข้ามาหาชาคริตและสาว ๆ
ลูกศรสื่อรักหกดอกซัดออกไป โดนชายทั้งหก พวกมันหยุดชะงัก มองหน้ากันพักหนึ่ง ก่อนจะกระโจนเข้าหาและเริ่มมีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนักกัน
"อีเตี้ยนี่!!!! มึงยังมีฤทธิ์อีกนะ!!!" ไอ้เป็ดร้อง
"แน่สิ!!!" ไผ่หลิวบอก ก่อนจะซัดดาวกระจายไป แต่ไอ้ตี๋หลบทัน ขณะที่ไอ้ชัยแค่ยกมือขึ้นโบก ดาวกระจายอาบยาปลุกเซ๊กส์ของไผ่หลิวก็สลายหายไป
"ไอ้คริต รสนิยมเมียมึงแต่ละคนนี่ประหลาดฉิบหาย" ไอ้ชัยร้อง "แล้วถามจริง มึงเก็บอีแว่นอัปลักษณ์นั่นไว้อีกเหรอ กับอีหน้าบากนี่อีก โดนรุมโทรมจนหีหลวมแล้วมึงไม่แคร์บ้างเลยเหรอ"
"มึงหุบปากไปเถอะ ไอ้ชัย" ชาคริตบอก "ไผ่หลิว ลุย!!!"
"ได้เลยค่ะ!!!"
ไผ่หลิวพุ่งตัวด้วยความเร็วสูง มือหยิบระเบิดควันยาสลบออกมาจากรอบขาอ่อนและดึงสลัก
"เห้ออ.....พวกมึงนี่นะ....." ไอ้ชัยพึมพำ ก่อนจะหยิบอุปกรณ์หน้าตาคล้ายลำโพงออกมาอันหนึ่งแล้วกดเปิด ก่อนจะพูดใส่ลำโพง "หยุดนะ อีเตี้ย!!!!"
"หนะ....หนูขยับไม่ได้" ไผ่หลิวร้อง "พี่คริตตตตต ช่วยด้วยยยยยย"
"มึงเอา...."ไอ้ชัยเริ่มพูดใส่เครื่องมือของมันอีกครั้ง
บรึ้มมมมมมม
ระเบิดในมือไผ่หลิวระเบิดออก ควันขาวพวยพุ่ง สาวร่างเล็กสลบเหมือดทรุดกองลงไปทันที ชาคริตที่เข้าไปจะช่วยถอยหนีออกมาแทบไม่ทัน
"คิดจะใช้อุปกรณ์กับกู อีปัญญาอ่อน" ไอ้ชัยเยอะเย้ย "ของที่มึงใช้อ่ะ เด็ก ๆ ถ้าเทียบกับของกู....แหม กูว่าจะให้แม่งเอาระเบิดควันยาสลบยัดหีตัวเองซะหน่อย พูดไม่ทัน แม่งระเบิดก่อน"
"เห้ย พวกมึงอ่ะ หยุด" ไอ้ชัยเดินเข้าไป ฉีดยาถอนพิษให้ลูกน้องทีละคน "แล้วเข้าไปจับพวกมัน"
"เอาไงดีคะ" รินถาม ตัวสั่นเทาอยู่หลังชาคริต น้ำฟ้ากับเบญขยับเข้าชิดข้างกายชายหนุ่มยิ่งขึ้น ราชณิญาคว้าตัวรินมากอด
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ชาคริตต้องช่วยเราได้"
ชาคริตก็ได้แต่ยืนตัวเกร็ง ไผ่หลิวเสร็จพวกมันไปแล้ว เขาคนเดียวจะสู้พวกมันเก้าคนได้ยังไงล่ะ
แต่ชาคริตยังไม่ทันได้ทำอะไร ลูกไฟหลากสีก็วิ่งจากมือเบญไปใส่ชายฉกรรจ์ในแถวหน้าทั้งหกจนพวกมันกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง
"ชะ ไอ้คริต เดี๋ยวนี้มึงเอาผู้พิทักษ์ทำเมียเหรอ" ไอ้ชัยถาม
"เบญ เมื่อกี้คืออะไร" ชาคริตระล่ำระลักถาม
"เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะ แต่ตอนนี้เราจะปกป้องทุกคนเอง" เบญบอก และควบคุมพลังเวทมนตร์ออกมาสร้างเป็นคาถาทำลายล้างอีกบท เล็งที่ไอ้ชัย ไอ้ตี๋ และไอ้เป็ด
แต่ร่างสูงในชุดดำพุ่งลงมาจากฟ้า ปิดกั้นเส้นทางของพลังเวทย์
"นายหญิง!!!!" ไอ้ชัยร้อง
เบญโยนลูกไฟใส่อีกลูก แต่ลูกไฟก็สลายหายไปก่อนถึงตัวของหญิงสาวในชุดดำ
อะไรกันเนี่ย
เธอคือบทเพลงทั้งห้าไม่ใช่เหรอ เธอควรจะมีพลังควบคุมเวทมนตร์ได้ทุกอย่างสิ
แต่เธอไม่รู้สึกถึงเวทมนตร์ที่สาวชุดดำใช้ด้วยซ้ำ แต่มันก็หักล้างพลังของเธอได้หมด
เบญหลับตา พยายามรำลึกถึงสิ่งดี ๆ ทุกอย่างที่เธอได้สัมผัสพ่อแม่ ความรักของชาคริต พี่เจ๊ เธอปลดปล่อยพลังเวทมนตร์ออกมาระลอกแล้วระลอกเล่า แข็งแกร่ง ทรงพลัง ทุกอย่างควบคุมให้เกิดเป็นพลังทำลายล้างมุ่งไปสู่ร่างในชุดดำ
ร่างในชุดดำที่ไม่สะทกทะท้านใด ๆ ทั้งสิ้น
เวทมนตร์ทุกอย่างของเธอสลายไปก่อนถึงตัวของสาวชุดดำ ไม่ว่าเธอจะพยายามควบคุมอย่างไร สุดท้ายเธอก็รู้สึกเหมือนว่ามีกำแพงที่มองไม่เห็นรู้สึกไม่ได้ ที่กั้นไม่ให้เธอส่งพลังเวทย์ผ่านไปได้
แต่ ถ้ากำแพงนั่นเป็นเวทมนตร์ เธอต้องสัมผัสและควบคุมมันได้สิ
"ค๊อกกกกกกกก"
ร่างของเธอลอยขึ้นฟ้า เมื่อพลังบางอย่างที่เธอมองไม่เห็นสัมผัสไม่ได้พุ่งเข้าปะทะร่างของเธออย่างแรง
นี่เธอเจอกับอะไรอยู่เนี่ย
สาวชุดดำตรงเข้ามาคว้าตัวชาคริต ที่พยายามดิ้น
ดวงตาสวยคมจ้องลึกลงไปในตาหล่อเหลา
"มากับข้าเถอะ"
"ครับบบบ นายหญิง" ชาคริตพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"พี่ชาคริต!!!"
"คริต!!!"
"นายชาคริต เป็นอะไร"
หญิงสาวชุดดำหันหลังเดินจากไป โดยมีชาคริตเดินตามเหมือนลูกไก่เดินตามแม่
"ชาคริต!!!" เบญร้อง และพยายามวิ่งตาม แต่พลังที่เธอไม่รู้สึกก็ฟาดจนเธอกระเด็นกลับมาอีกครั้ง เธอกระแทกกับเศษแกรนด์เปียโนอย่างแรง เลือดไหลอาบหน้า
"พี่เบญ..." ราชณิญาร้อง
"มา อีญา...." ไอ้ชัยปรี่เข้ามา "วันนี้กูจะแหกหีมึงอีกรอบ"
"อยะ อย่าเข้ามานะ"
"ทุกคนมาหาเรา!!!" เบญร้อง เธอรู้ว่าหมดหวังแล้ว เธอสู้หญิงชุดดำคนนั้นไม่ได้ ช่วยชาคริตไม่ได้
แต่เธอสามารถไปหาคนที่ช่วยได้ได้
ราชณิญาถีบไอ้ชัยจนปลิวไป ตบหน้าไอ้ตี๋ แล้วลากตัวไผ่หลิวที่ยังสลบอยู่มาหาเบญ
"พี่เบญ จะทำอะไร" เธอถาม
เบญมองรอบตัว น้ำฟ้ากับรินยังเกาะข้างกายเธออยู่
หญิงสาวชุดดำหันกลับมามองเธอ
ในวินาทีนั้น เธอสัมผัสได้ถึงความตระหนก มันรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร
เธอไม่เคยทำสิ่งที่จะทำมาก่อน แต่เธอรู้ว่ามันเป็นไปได้ เธอรู้ว่าพี่นทีเคยทำ รู้ว่าเธอเคยใช้คาถานี้เสกให้เสื้อผ้าของตัวเองหายไป
สมาธิทั้งหมดของเธอเพ่งกับพลังเวทมนตร์ที่ห้อมล้อมตัวเธอและเพื่อนสาวทั้งสี่ ต้องทำได้ เธอต้องทำให้ได้
"เทเลพอร์ต!!!!!!!!!!!!!"
เบญ ราชณิญา น้ำฟ้า ไผ่หลิว และรินหายวูบไปทันที พร้อมกับที่พลังปิศาจพุ่งเข้ามาฉีกทึ้งห้องบอลรูมทั้งห้องจนแหลกสลายเป็นผุยผง
ขณะเดียวกัน
"อื๊ออออออ พี่นที อื๊ออออออออออ หนู หนูจะเสร็จแล้ว ซี๊ดดดดดดด พี่นที รักหนูนะ รักหนูนะ อร๊ายยยยยยยยยยยย" ข้าวหอมส่งเสียงครางเมื่อเธอกำลังจะถึงจุดสุดยอดด้วยมือของตัวเอง
วูบบบบบบบ
"ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ข้าวหอมร้องลั่น เมื่อร่างห้าร่างหล่นตุ๊บลงตรงหน้า
พูดคุยกับผู้เขียน: เรื่องเข้าสู่โค้งสุดท้ายและนะครับ แต่ล่าสุดรู้สึกว่าตอนที่ 74 75 ต้องเขียนใหม่เยอะพอสมควร เดี๋ยวพอถึงช่วงนั้นอาจจะช้าลงนิดนึงนะครับ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ค่อยยังชั่ว ที่่5สาวหนีทัน สงสารญากับริน ที่จะต้องมาโดนอีก ทั้งยังไผ่หลิวเบญฟ้าอีกคน ให้คริตโดยนายท่าน พาไป ก่อนดีไม่ดี นายท่านจับคริตทำผัว แล้วคริตยึดอำนาจแล้ว จัดการไอ้ชัยเลย
ชาคริตโดนจับไปซะแล้ว แต่ยังดีที่สาวๆอรอดมาได้ คราวนี้รู้เบาะแสแล้วว่าใครอยู่เบื้องหลัง พรชัยดอทพอร์น
::Sobad:: พี่ข้าวหอมเสร็จให้น้องๆ เห็น จะได้เป็นภาพที่น่าจดจำกันต่อไป แล้วเมื่อไหร่พี่นที จะกลับมาละเนี่ย ::GiveMe::
ท่านชัยมาแล้ว สาว ๆ จะรอดไหม สายดำสุด ๆ จะมีใครช่วยได้ป่าว ยังดีที่หายตัวทัน
แล้วจะไปสู้กันอีกท่าไหนให้ชนะ ทั่นนทีก็ยังซ่อมเกราะไม่เสร็จ โดนอีกเจ๊ตบคว่ำแน่