ตอนที่ 7 ไปดื่มกับผู้จัดการอ้วนพุงพลุ้ย
ในช่วงบ่ายประมาณ 5 โมงเย็นของวันเดียวกัน แม้จะเป็นช่วงเวลาที่แก้วและคนงานคนอื่นอีกหลายคนต้องเลิกงานแล้ว แต่ก็ยังคงยืนอยู่แถวๆ หน้าไซต์งานกันอยู่ไม่สามารถรีบกลับบ้านก่อนในวันนี้ เพราะมีนัดหมายในการตรวจไซต์งานประจำเดือน
ถึงเวลานัดหมายตรวจไซต์งาน แก้วยืนกระสับกระส่ายมองดูนาฬิกาอยู่หน้าออฟฟิศชั่วคราวในไซต์ก่อสร้าง เธอใจเต้นเพราะรู้ว่าผู้จัดการเขตอย่างพี่บรรจงเป็นคนเข้มงวด
ทันใดนั้น เสียงของรถซีนดานสีดำคันใหญ่ดังขึ้นจากที่ไกลๆ รถค่อยๆ เลี้ยวเข้ามาภายในไซต์งาน แก้วรีบวิ่งไปยังรถด้วยความร้อนรน เสียงรองเท้าส้นสูงตอกพื้นเป็นจังหวะ เธอเปิดประตูรถและยกกลางร่มขึ้นเพื่อบังแดดให้พี่บรรจงอย่างรีบร้อน
"สวัสดีค่ะพี่บรรจง! ร่มค่ะพี่! เชิญค่ะ!"
แก้วพูดพร้อมกับยิ้ม พี่บรรจงยิ้มให้ แววตาเป็นมิตรแต่ท่าทางแฝงไว้ด้วยความพึงพอใจ เขาก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วพูดออกมา
"ขยันขันแข็งดีเหมือนเดิมนะเรา"
ขณะที่พูด มือของเขาก็วางบนไหล่แก้วและค่อยๆ เลื่อนไปลูบก้นของเธอเบาๆ ทำให้แก้วรู้สึกอึดอัด แต่ก็ฝืนยิ้มไม่กล้าบ่นอะไรออกไป
เขาเป็นชายหัวล้านกลางหัว อ้วนพุงพลุ้ย พุงๆ ใหญ่ของเขายื่นออกมาทะลุเสื้อเชิ้ตสีขาวแทบจะปริแตก เดินขาเบียดถางออกไปมา โดยรวมแล้วทั้งภายในและภายนอกเขาเป็นที่ดูน่ารังเกียจอย่างที่สุด แต่แก้วก็บ่นอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นหัวหน้าของตัวเอง
"เอ้า พี่มาถึงทั้งที พาไปดูไซต์งานกันหน่อยสิ"
พี่บรรจงพูดพร้อมก้าวเดินไปข้างหน้า ขณะที่มือยังคงบีบคลึงบั้นท้ายของแก้วไปมา
แก้วกลั้นใจพยักหน้า พาเดินเข้าไปในไซต์ก่อสร้าง ท่ามกลางเสียงทักทายจากแรงงานในพื้นที่ เมื่อเดินไปถึงนพและช่างอู๊ด แรงงานที่ทำงานในไซต์ พี่บรรจงก็ทักทายอย่างสนิทสนม
"นพ! ช่างอู๊ด! ดีๆ นะ เป็นไงกันบ้าง!?"
"สวัสดีครับคุณบรรจง ช่วงนี้ก็ดีงานราบรื่นดีมากเลย"
ช่างอู๊ดพูดตอบด้วยท่าทางเป็นมิตร
"สวัสดีครับนาย ช่วงนี้ก็รู้สึกเหนื่อยๆ อยู่ครับ พอดีทำงานไม่ได้หยุดพักสักเท่าไหร่"
นพพูดพลางเหลือบมองไปที่แก้ว ทำเอาแก้วขมวดคิ้ว
"โห... อะไรกัน แรงงานมีฝีมือขยันแบบนพ ทำงานหนักกันแบบนี้ วันหลังพี่เลี้ยงเหล้าขาวเอาไหม?"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกันเองพลางตบบ่านพเบาๆ
"โห ขอบคุณครับพี่บรรจง ว่าไงว่าตามกันเลย!"
นพยิ้มร่าดีใจเมื่อได้ยินแบบนั้น แก้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา พวกเขาติดเหล้าขาวกันจนเข้าเส้นเลือดหมดแล้ว
หลังจากทักทายพอประมาณ พี่บรรจงก็เริ่มตรวจไซต์งานอย่างละเอียด สีหน้าเขาเคร่งขรึม ดูค่อนข้างจดจ่อในการตรวจทุกซอกทุกมุม แก้วคอยรายงานความคืบหน้าด้วยความภาคภูมิใจ เพราะเธอมั่นใจว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยดีและยังทำเสร็จก่อนกำหนดไปเป็นสัปดาห์
เขาหยุดยืนตรงจุดที่มีงานเสร็จสมบูรณ์แล้ว และมองไปรอบๆ ด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย เมื่อการตรวจเสร็จ สีหน้าของพี่บรรจงไม่ได้แสดงความพึงพอใจสักนิด เขาหันมาทางแก้วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"แก้ว... งานดูดีนะ แต่มันยังล่าช้าอยู่มาก อะไรที่เสร็จแบบนี้ มาตรฐานบริษัทเรามันควรจะเสร็จไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว! ไหนบอกว่าแก้วเป็นวิศวกรคุมโครงการใหญ่ขนาดนี้ ทำไมไม่สามารถจัดการให้เสร็จได้เร็วขึ้น?"
น้ำเสียงของเขาแข็งขึ้น
แก้วรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอเริ่มซีดลง และเสียงของพี่บรรจงดังก้องในหู
"ขอโทษค่ะพี่... แก้ว... แก้วไม่คิดว่าจะล่าช้าแบบนี้... ทุกอย่างก็... คิดว่าเสร็จแล้วนะคะ"
แก้วพูดเสียงสั่น ก้มหน้าห่อเหี่ยวไม่กล้าสบตา แตกต่างจากเวลาที่คุยกับนพและช่างอู๊ดลิบลับ
"เสร็จแล้วน่ะมันดี แต่มันช้าไปหน่อยนะ! ถ้าคิดจะมาเป็นวิศวกรคุมโครงการนี้ ต้องมีมาตรฐานที่ดีกว่านี้! ทำให้พี่ผิดหวังจริงๆ"
น้ำเสียงเขาดูหงุดหงิดยิ่ง ทำให้แก้วตกใจ มือสั่นเล็กน้อย รู้สึกเศร้าและผิดหวัง
"ขอโทษค่ะพี่บรรจง แก้วจะพยายามแก้ไขให้ดีขึ้น..."
เธอพูดขอโทษเบาๆ
พี่บรรจงมองเธออย่างพิจารณา แล้วก็ยิ้มเหยียดเล็กน้อย
"เอาเถอะ ถ้าอยากแก้ตัวจริงๆ คืนนี้ไปช่วยพี่ที่ร้านคาราโอเกะหน่อยสิ ไปเป็นเด็กชงเหล้าหน่อย พี่จะได้ให้โอกาสแก้ตัวใหม่"
แก้วหน้าชาวูบ แต่ก็จำใจพยักหน้า
"ค่ะ พี่บรรจง"
หลังจากการตรวจงานเสร็จสิ้นแก้วก็ตามพี่บรรจงไปที่ร้านประจำของเขา ภายนอกเป็นร้านเหล้าธรรมดา แต่เมื่อเดินเข้าไปภายในก็จะมีห้องพิเศษส่วนตัวที่มีคาราโอเกะและอาหารเครื่องดื่มเต็มไปหมด
เราทั้งคู่นั่งข้างกันบนโซฟาหรูหรา ขณะที่กำลังชงเหล้าให้กับเขาก็หญิงสาวคนหนึ่งแต่งตัวด้วยชุดเสื้อสายเดี่ยววาบหวิวดูเซ็กซี่สุดๆ เดินเข้ามา พี่บรรจงยิ้มร่าเมื่อเห็นเธอ
"ฟ้า...มาแล้วเหรอ? มาๆ มานั่งข้างๆ พี่นี่"
พูดจบเธอก็ยิ้มชื่นบานก่อนมานั่งกอดแขนของเขาแนบชิดอีกข้าง
"แหม่...หนูคิดถึงพี่บรรจงจังเลยค่า~ ทำไมช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้มาหาหนูเลยล้า~"
น้ำเสียงเธอออดอ้อนพลางเอาหน้าซุกไซ้กับแขนของเขาไปมา จากบทสนทนาเหมือนเธอจะเป็นเด็กเอ็นขาประจำของเขา
"ขอโทษด้วยจริงๆ พอดีช่วงนี้พี่มีงานเยอะน่ะ วันหลังพี่จะมาหาบ่อยๆ นะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่า... แค่พี่มาหนูก็ดีใจแล้ว"
น้ำเสียงเธอดูเหมือนไม่จริงใจ แค่มองแว๊บเดียวแก้วก็มองออกแล้ว แต่พี่บรรจงกับยิ้มดีใจมือพลางโอบเอวของเธอไว้แน่น
"แล้วนี่ แก้วตา ลูกน้องในที่ทำงานพี่เอง ส่วนนี่ก็ฟ้านะ"
ขณะแนะนำตัวเขาโอบสะโพกของแก้วเข้าไปหาแนบชิดลำตัว ทำแก้วตื่นตกใจด้วยความอึดอัด แต่ก็ต้องพยักหน้าตอบรับเบาๆ
"คะ ค่ะ..."
นี้ฟาดเรียบเลยเหรอ
แก้วต้องเอาตัวเข้าแลกกับเจ้านาย
จะรอดจากการโดนพี่บรรจงจัดหนักได้ไหมน้อ