"หมะ....หมวยหลิน"
เสียงสั่น ๆ เรียกให้สาวหน้าใสเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่อ่าน
"....เมธเหรอ" หมวยหลินถามหนุ่มนักบอลที่ปกติชอบนั่งอยู่หลังห้อง "มีอะไรหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือ...." สุเมธอ้ำอึ้ง เอาว๊ะ กล้าให้ได้เหมือนที่กล้ากับพี่เกรซวันนั้นสิ......แต่......เห็นรอยยิ้มของหมวยหลิน คำพูดทั้งหมดที่เตรียมมาก็ละลายหายไปแล้ว "เรา...."
เขารีบหยิบสมุดจดวิชาคณิตศาสตร์ฟาดลงไปบนโต๊ะตรงหน้าหมวยหลินแล้วเปิดออก สาวหน้าใสทำหน้างงเล็กน้อย "เราไม่เข้าใจการบ้านวิชาคณิตศาสตร์คาบเมื่อกี้เลย"
หมวยหลินมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจน้อย ๆ เมื่อกี้เขาประหม่าจนพูดออกไปรัวเร็วเลย เธอจะสงสัยเขาหรือเปล่านะ
"แล้วปกติเข้าใจเหรอ" หมวยหลินถาม ทำเอาสุเมธอึ้งไปเลย
ใช่ เขายอมรับว่าโดยปกติแล้วเขาไม่ค่อยใส่ใจเรียนเท่าไหร่ เกรดตกต่ำเป็นอันดับท้าย ๆ ของห้อง แล้วปกติเขาก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่ด้วย เพราะโดยปกติไม่ว่าจะเรียนได้ย่ำแย่แค่ไหน โรงเรียนก็จะยอมให้เขาผ่านเพราะเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอยู่แล้ว
"ก็.....ไม่ค่อย" สุเมธเกาหัว
"เราก็ว่างั้นแหละ เห็นปกตินั่งบื๊อตลอด" หมวยหลินบอก ก่อนจะฉีกยิ้มที่ทำหนุ่มนักบอลหัวใจละลาย "แต่เมธจะปรับตัวก็ดีแล้ว เราเชื่อว่า ถ้าตั้งใจซะอย่าง มันไม่มีวันสายเกินไปหรอก มา นั่งลง เดี๋ยวเราช่วยสอน"
สุเมธทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ หมวยหลินด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง
ขอบใจนะเว๊ย ไอ้โอ๊ค แผนของมึงได้ผลว่ะ
"โอ๊ยยยยยยย อะไรเนี่ยยยยยยยยยย" หมวยหลินร้อง กุมหน้าผาก หลังติวหนังสือกันได้ครึ่งชั่วโมง "นี่เมธขึ้นมัธยมมาได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยย"
"โควต้านักกีฬา" สุเมธยอมรับ
"แบบนี้แล้วจบไปจะทำอะไรกินเนี่ย"
"เตะบอล" สุเมธตอบโดยไม่ต้องคิด
"เมธ เมธคิดดี ๆ นะ" หมวยหลินทำเสียงจริงจัง "เมธคิดว่าตัวเองเก่งกว่าพี่ชาคริตเหรอ"
สุเมธอึ้ง
ไม่ ฝีมือการเตะบอลเขาไม่เก่งเท่าพี่ชาคริตแน่นอน
เหมือนความเงียบของสุเมธจะเป็นคำตอบ เพราะหมวยหลินจี้ต่อทันที "พี่ชาคริตเก่งขนาดนั้น...."
เสียงของหมวยหลินตอนนี้เหมือนล่องลอยในความฝัน
"เก่ง หล่อ เท่....โทษที นอกเรื่อง พี่ชาคริตเตะบอลเก่งขนาดนั้น สุดท้ายยังไม่เลือกอาชีพทางกีฬาเลย พี่เค้าสอบติดคณะวิทยาศาสตร์มหาลัยที่ดีมาก ๆ เลยนะ เมธคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จจริง ๆ น่ะเหรอ"
"เอ่อ...."
"คนที่จะเล่นกีฬาเป็นอาชีพได้จริง มันหนึ่งในหมื่นในแสนเลยนะเมธ คนหลายคนที่ตั้งใจจะเล่นกีฬาเป็นอาชีพ สุดท้ายก็ล้มเหลว ถ้าเมธเอาแต่เตะบอล ไม่เรียนเลยแบบนี้ ถ้าไปทำเป็นอาชีพไม่ได้เมธจะเอาอะไรกินล่ะ"
สุเมธพูดไม่ออก ที่สาวหน้าใสพูดมามันจริงทั้งหมด พี่ชาคริตไปเรียนต่อวิทยาศาสตร์ พี่อธินนท์ ที่แม้ไม่เก่งเท่าพี่ชาคริต แต่สุเมธยังคิดว่าเก่งกว่าเขามากและเป็นพวกไม่ตั้งใจเรียนคล้าย ๆ กับเขา สุดท้ายพอเรียนจบไป ก็เป็นได้แค่ตัวสำรองในทีมระดับท้ายตาราง ยังไม่เคยได้ลงเตะจริง ๆ ด้วยซ้ำ รายได้ก็แทบไม่พอยาไส้
ทำไมเขาไม่เคยมองมุมนี้มาก่อนนะ
แต่.........ก็เป็นโอกาสไม่ใช่เหรอ
"จริงด้วย......หมวยหลินต้องช่วยเรานะ"
"เอ่อ....เมธไปหาคนที่เก่งกว่าเราดีกว่าไหม เราพยายามอธิบายแค่สมการพื้นฐานให้เมธ เมธยังไม่เข้าใจเลย ไปถามอาจารย์ หรือเพื่อนคนอื่นเถอะ...ถามโอ๊คก็ได้ เมธสนิทกับโอ๊คไม่ใช่เหรอ โอ๊คก็เก่งนะ"
แต่ไอ้โอ๊คมันไม่สวยเหมือนหมวยหลินนี่นา
ยิ่งอาจารย์ยิ่งอัปลักษณ์ใหญ่
"ตะ.....แต่.....แต่......." สุเมธพยายามคลำหาข้ออ้างมาวิงวอนให้หมวยหลินยอมเป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้เขา
"ฟังนะ เราดีใจจริง ๆ ที่เมธอยากจะปรับปรุงตัว ตั้งใจเรียนมากขึ้น แต่เราคงไม่มีความสามารถจะสอนเมธได้หรอก"
หมวยหลินตั้งท่าจะลุกจากไป สุเมธคอตก ถอนหายใจ
"งั้นเราลองไปขอให้พี่ชาคริตช่วยดีกว่า"
หมวยหลินชะงักกึก หูกระดิก ก่อนจะหันขวับกลับมา
"เมธยังติดต่อกับพี่ชาคริตอยู่เหรอ"
"อะ.....เอ่อ......อือ ใช่" สุเมธโกหก
"พี่เค้าเป็นไงบ้าง เข้ามหาลัยไปแล้วสบายดีไหม" หมวยหลินทะยานกลับมานั่งที่เดิมด้วยแววตาที่เป็นประกาย ตัวเขยิบเข้าชิดกับสุเมธจนไหล่ชนไหล่ นักบอลหนุ่มน้อยได้แต่บิดตัวด้วยความเขิน
"ก็....สบายดีแหละ"
"แล้ว.....พี่เค้าจะกลับมาโรงเรียนไหม มาวันไหน เราจะได้ไปดักเจอ"
"เอ่อ....หมวยหลินรู้ใช่ไหม ว่าพี่ชาคริต....."
"คบกับพี่ญาม.6/4 ที่เป็นนางรำ" หมวยหลินพูดเร็วจี๋เหมือนต้องการเร่งให้ประโยคที่น่ารังเกียจนั้นผ่านไปเร็ว ๆ "รู้ แต่.....แต่.....พี่เค้าเพิ่งคบกันไม่ถึงปีไม่ใช่เหรอ ยังเลิกกันได้อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ...."
"เรารู้แล้ว!!!!!!" หมวยหลินร้อง หน้าตาสดใสแช่มชื่นจนสุเมธได้แต่งงว่าสาวน้อยหน้าหมวยรู้อะไร
แต่เวลาหมวยหลินไฮเปอร์แบบนี้น่ารักดีนะ
เสียดายจริง ๆ ที่เธอไม่ได้มีความสุขแบบนี้เวลาคิดเรื่องเขา
"เมธไปจีบพี่ญาสิ"
"ฮ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็.....เมธฟังเรานะ........พี่ญาเค้าชอบพี่ชาคริต แปลว่าต้องชอบสไตล์นักกีฬา....ใช่ไหม...เมธก็เป็นนักกีฬาในทีมโรงเรียนนี่.........."
"แล้ว......" สุเมธถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"แล้ว........เค้าว่ากันว่า ตัวห่างไกล ใจก็ห่างกัน เนอะ....พอเมธจีบพี่ญาติด เราก็มีหลักฐานว่าพี่ญานอกใจพี่ชาคริต....แล้วเราก็จะถือโอกาสนี้...ไปช่วยดามใจให้พี่ชาคริต กรื๊อออออออออ"
"แล้วเราจะได้อะไรล่ะ" สุเมธถาม
"ได้พี่ญาไง" หมวยหลินยักไหล่
"จะดีเหรอ...."
"นะ นะ นะ นะ นะ เมธ นะ" หมวยหลินทำตากลมป๊อกออดอ้อน "ถ้าเมธช่วยเราเรื่องนี้ เดี๋ยวเราจะคอยช่วยติวหนังสือให้เมธทุกวิชาเลย"
สุเมธกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
เอาจริงเหรอว๊ะ
หนุ่มน้อยหันหลังกลับไปมองหมวยหลิน ที่ยกนิ้วโป้งให้จากหลังเสาที่แอบอยู่
เอาก็เอาว๊ะ
หนุ่มน้อยก้าวเข้าหาสาวม.หกที่นั่งกินข้าวอยู่ รายล้อมด้วยรุ่นน้องสาว ๆ ที่แทบทุกคนขนานนามให้ว่าเป็นแก๊งค์นางฟ้านางรำ
"พะ....พะ....พี่ญาครับ"
สาวน้อยที่นั่งอยู่ใกล้เขาที่สุดทำจมูกฟุดฟิดทีหนึ่ง ก่อนจะรายงานรุ่นพี่ "นายคนนี้จะเข้ามาจีบพี่ญาค่ะ"
"ไม่หรอก น้องพรรณ" สาวร่างสูงที่กลางวงหันหน้ามามอง "น้องสุเมธ.....ใช่ไหม"
"พี่ญารู้จักผมด้วยเหรอครับ"
"อยู่ในทีมฟุตบอลกับพี่ชาคริตไง ทำไมพี่จะไม่รู้จัก" ราชณิญายิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่ม "น้องสุเมธมีเรื่องอะไรหรือเปล่าเอ่ย"
พรรณทำจมูกฟุดฟิดอีกรอบ "ยังไงนายคนนี้ก็มีแผนร้ายค่ะ พี่ญาเชื่อจมูกหนูเถอะ"
"คือ...........................ผม......................................" คำพูดที่เตรียมซ้อมกับหมวยหลินมามันติดอยู่ในหัว "ผมสงสัยว่า พี่ญากับวงรำจะไปเชียร์ผมตอนที่แข่งอาทิตย์หน้าไหมครับ อาจารย์สมพงศ์เขาคิดอยู่ว่าจะเอารถบัสใหญ่หรือเอารถตู้โรงเรียนไป"
"วงรำของพี่ไม่ได้เกี่ยวกับเชียร์กีฬาอยู่แล้วนะคะ" ราชณิญาบอก "ลองไปถามพวกหลีดดูซิ"
"ครับ แต่....ผมไม่ค่อยรู้จักพวกหลีด"
"อ๋อ โอเค งั้น.....กอหญ้า กอหญ้าเป็นเพื่อนกับพวกหลีดใช่ไหม พาน้องสุเมธไปหาหน่อยค่ะ"
"นายมันไม่เอาไหน สุเมธ" หมวยหลินบ่น
"ก็....พี่ญาเค้าเป็นแฟนกับพี่ชาคริต เราจะหน้าด้านไปจีบเค้าทั้งที่รู้อย่างนั้นได้ยังไงหล่ะ" สุเมธเกาหัว
"ไม่เอาไหน" หมวยหลินย้ำ "รู้งี้ไม่น่าสอนการบ้านเลขให้เลย"
"หมวยหลินใจร้ายอ่า" สุเมธบ่น
"ก็นายลองคิดดูนะ เราอุตส่าห์ชี้เป้าพี่ญาให้ถึงที่ เมธยังไม่กล้าจีบเขาอ่ะ" หมวยหลินมองค้อน ๆ "เป็นผู้ชายประสาอะไรเนี่ย"
"โห พูดงี้เราเจ็บนะ" สุเมธบ่น "เดี๋ยวเราก็แสดงความเป็นชายให้ดูซะนี่"
หมวยหลินหัวเราะ "55555555555555555555555 โอ๊ยยยยย ความเป็นชาย มาซิ ลองดูหน่อย....555555555"
"หมวยหลิน" สุเมธถือโอกาสคว้ามือเพื่อนสาว "เราชอบหมวยหลินนะ...."
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
คนที่ใช่ของสุเมธ
ตอนใหม่มาแล้ว ไวมากก
ไม่กล้าจีบพี่เขา แต่เรากล้าจีบเธอนะ ผ่ามมมมมมมมมม
คนมันมีธงในใจยังจะไล่ไปจีบคนอื่น
สุเมธเจอคนที่ใช่ขนาดนี้จะกล้าจัดการหมวยหลินป่าว
โดนมั๊ยหมวยหลิน
แทนที่สุเมธจะมองหวยหลินเป็นเหยื่อ กลับกลายไปเป็นเหยื่อให้หมวยหลินหลอกเพื่อเข้าหาชาคริต
อ่านไปก็ขำไปคิดว่าตัวเองเป็นเสือ กลับกลายเหยื่อเสียนี่
เราไม่กล้าจีบแฟนพี่คริต แต่เราจะจีบเธอเป็นแฟนได้ไหม
พูดไปตรงๆเลย หมู่หรือค่อยว่ากัน
น้องพรรณนี่ชื่อจริงคือ พันธ์ผสมรึเปล่าครับ ต้องอยู่ในกลุ่มนักเวทย์แน่เลย ส่วนเมธ ตัดใจจากหลินเถอะ โดนหลอกใช้แล้ว ยกเว้นจะมีทีเด็ดจริงห
สุเมธนี่จะได้หลินไหมนะ
นายเมธ สู้ๆ ไม่งั้นนายโอ๊คคาบไปกินก่อนแล้วนะ
หมวยหลินแผนเธอ เว่อร์ไป
มาเรื่อยๆเลยครับ
โอ่ ใจถึงงี้ก็ไม่แน่สุเมธ
หมวยหลินไม่น่ารักเลย ใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือแบบนี้น่าจะโดนจัดใหญ่
แผนเธอล้ำเว่อร์ไป อยากได้มากกว่านี้
คิดถึงบรรยากาศเดิมๆของชาคริตกับน้องญาเลย
จะจีบน้องญาแน่ใจแล้วหรอแฟนเค้าโหดนะ ::Confident::
หมวยหลินตกใจเพื่อนชาย แต่จะเปิดใจจริงไหม
เอาใจช่วยครับ
เอิ่ม เขาชอบเธอเลยไม่จีบรุ่นพี่ไง แต่เราก้ร้ายไม่เบา จะแย่งแฟนรุ่นพี่น่ะ
::Hunger::
อย่ายุ่งกับพี่ญาเลยเมธ
น้องญามีทีมป้องกันด้วย
จะโดนมั้ยนะ
ยุคนอื่นมาก หมวยหลินโดนซะเอง
ต้องอย่างนี้สิ เริ่มจะเป็นเงาชาคริตละ ::YehYeh::
แสดงความเป็นชายให้ดูแบบไหนนะ
โดนแน่งานนีหมวยลิง
ถ้าช้าหมาคาบไปกิน
สุเมธจะโดนหมวยหลินหลอกล่อสำเร็จไหมนะ เอาใจช่วยนะ
จะไปต่อยังไงน้า
ขอฝึกจีบกับหมวยหลินก่อนเดี๋ยวติดใจได้เอง
สุเมธโดนปั่นซะแล้ว
หมวยหลินแผนสูงเลย
ดูซิเมธจะได้ใครหรือไม่ได้เลย
แผนล้มไม่เป็นท่าเลย
จะไหวหรอ
ให้มันได้อย่างนี้สิสุเมธ
หมวยหลินวางแผนเกินไปขนาดนี้ ให้เมธเก่งกว่านี่ก็ยังยาก
มันมีแผนการ ::Shy:: ::Shy:: ::Shy:: ::Shy::
ท้าทายอย่างงี้ก็จัดสิครับ
ก็ใจกล้าอยู่นะสุเมธ
หมวยหลินโดนเสียบแร่ๆแต่จะโดนเสียบสดแตกในไหมนะ
จีบพี่ญาเลยเหรอ เมธ นายแน่มาก
ไอ้ไก่อ่อนเอ๊ย นี่คือผู้สืบทอดแน่เหรอวะ
จุดเริ่มต้นของผู้สืบทอด
เมธต้องกล้าที่จะพูดและทำตามที่คิด ผิดหวังก็ต้องยอมรับ
หมวยหลินโดนแน่ 555
จะเปลี่ยนใจหมวยได้มั้ยนะ
มาดูว่าใครจะเป็นเหยื่อของใคร
สุเมธเล่นของสูงแตะต้องผู้หญิงของรุ่นพี่ในตำนานเป็นคนที่ไม่ควรแตะต้องหยุดแค่นั้นแล้ววกกลับไปหาหมวยหลินก่อนฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็เก่งเหมือนตำนานเอง
สารภาพรักแล้วจะได้อะไรตอบแทน
ทีงี้ไม่กล้าเหมือนตอนพี่เกรซล่ะ ลูกเอ๊ย
หมวยหลินโดนเจ้าสุเมธจีบแทน 555
จีบหมวยหลินก็ไม่กล้าซะอย่างนั้น
ตกลงเนื้อเรื่องจะเป็นยังไงหว่า แต่ดูเหมือนว่าเนื้อเรื่องจะเดินไปรอบๆ หมวยหลินแฮะ
ได้รุ่นพี่แล้ว เพื่อนต่อเลย
เอาของไกล้ตัวก่อนเลย
หมวยแสบ
น้องหมวยหลินจะเจอชายแท้แล้
แผนของหมวยลิน คิดได้ยังไง
::Sobad::
::YehYeh::
ยุดีนักสุเมธจัดไป
จำใจแน่นะ สุเมธ
หลินไม่น่ารอด
ขอบคุณครับ
จะมีNTRป่าวนะภาคนี้
มาอีกนะครับ
จัดให้หนักไปเลย
ใจจริงอยากให้เมธสั่งสอนหมวยหลินสักหน่อยได้เเล้วทิ้งเลย
หมวยหลินจะโดนมั้ย
รวบไปเลยรับได้หมดทุกคน
หมวยจะรอดมั้ย
ใครจะได้ไปกินก่อนกันรอลุ้นเลย
แก้ตัวกับหมวยหลินดูหน่อย
ติดตามให้กำลังใจครับ
Good�
สุเมธจะโดนด้านมืดเข้าครอบง่ำเหมือนไอ้ชัยไหม อย่านะโว่ย ไปเอาหลินเห้อ แสบน่าดู
นายเมธ สู้ๆ ไม่งั้นนายโอ๊คคาบไปกินก่อน
เอาแล้วไงสาว เมธเค้าชอบเธอตั้งหากละ
เมธพิสูจน์ความเป็นชายให้หมวยหลินรับรู้ไปเลย
แม่สื่อโดนเองซะแล้ว
จะได้เปิดซิงหมวยหลินไหมนะ
รักแอบๆๆๆแล้ว
ดูความเป็นชาย
เมธนี้มันปลาไหลไปทั่ว
จะดเลยสิเมธ
ชอบก็ลุยเลย อย่าให้ใครมาแย่ง
คนมันมีธงในใจยังจะไล่ไปจีบคนอื่น
อาหมวยเจอเซอร์ไพรส์กลับ
เอาหมวยหลินนี่แหล่ะถูกใจ
ตกลงเข้าทางใครหมวยหรือเมธ
มันไม่จีบไม่ได้หรอก ต้องปล้ำ
ทำไงหล่ะก็เค้ามีแฟนอยู่แล้วนะ
ยอมจีบคนอื่นเพื่อคนที่แอบรัก
วัยรุ่นวุ่นรัก ชอบมากครับขอบคุณครับ
สุเมธทำดีๆนะ หมู่เลย
ต้องจัดหนักหมวยหลินแล้ว แบบนี้
นายจะได้เป็นตัวเอกใช่ไหมเมธ เราเชียร์นายนะเว้ย
พุ่งชนเข้าไปเลย!! จะเข้าประตูหรือเปล่าเดี๋ยวก็รู้
หมวยหลินจะเสร็จใคร
ขอบคุณครับ
คิดได้ไงไม่กล้าจีบหมวยแต่ไปจีบพี่ญา 555
เล่นกับพี่ญา เดี๋ยวซวยไม่รู้เรื่อง
555 เดี๋ยวรู้เลย
สุเมธได้รุ่นพี่แล้ว จะจีบหมวยหลินต่อเลยหรอ
จำใจจีบ หรือกลับม่จีบหมวยหลินคนที่ใช่ดีกว่า
สุเมธได้หลินแน่
ผู้หญิงทั้งโรงเรียนเป็นของชาคริต
โดนบังคับให้ไปจีบพี่ญา
ถึงเวลาต้องโดนแล้ว
จะกล้าไหม ::Angry::
หมวยหลินนี่ร้ายนะ
ยังซิงอยู่หรือเปล่า
ต้องลองกับน้องหมวยดู
ติ๋มไป๊ สุเมธ
::Shy::
โอ๊คคงเอาไปกิน
นังหมวยโดนแน่ๆ
หมวยหลินคงไม่ชายตามองสุเมธหรอก แต่...อย่าพลาดนะ
สุเมธชื่อดี พิมนิยม
จะเข้าหาพี่ชาคริตสำเร็จไหม หรือสุเมธจะพิชิตใจได้
ขอบคุณครับ....หมวยหลิน ดูท่าจะร้ายไม่เบา
หมวยหลินจะตอบรับป่าวนะ
ท้าทายขนาดนี้ต้องจัดละมั้ย
สุเมธนายแมร่งอ่อนวะยอมผู้หญิงอะไรขนาดนั้น
จัดหมวยซะเลยดีใหม
::WooWoo::
สุเมธจะจัดการหมวยหลินแล้วซินะ
ติดตามครับ
สุเมธนี่จะได้หลินไหมนะ
::YehYeh:: ตอกหมวยหลินสิวะ
หมวยหลินจะโดนไหมนี่ ผมว่าไม่น่าจะโดนง่ายๆครับ
::ChuChu::
สุเมธต้องกล้ามากกว่านี้จะจีบหมวยหลิน
จำใจกด
ได้ป่าวละทีนี้
หมวยหลินว่างี้ เมธต้องใส่เต็มที่เลยแล้ว
หมวยหลอนจะปั่นหัวสุเมธสำเร็จไหม
สนุกครับผมมม
ทำไมเชีย โอ็ค นะ
สุเมธจัดหมวยหลินก่อนเลย
หมวยหลินอยากลองความเป็นชาย อิอิ
ค่าจ้างที่แสนคุ้มค่าสพหรับสุเมธ
ไหวมั้ยเนี่ยน้องสุเมธ
หมวยหลินนึกว่าล้อเล่นป่าว
ชอบก็บอกไปดิ
หมวยหลินไม่รู้ใจชายเลย ผลักใสไปเฉยเลย
ชอบๆ
บอกแบบนี้แห้วชัวร์
กำลังสนุกเลย
สุเมธจะทำได้เหรอ
หมวยเธอจะโดนยิงประตูมั้ย
รอดมั้ยหวยหลิน
บอกกันตรงๆแบบนี้แล้วผลจะออกมาเป็นไงแต่คำพูดของน้องเหมยเหมือนกับเคยมีประสบการณ์มาแล้ว
ตอนใหม่มาแล้ว
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มกราคม 07, 2025, 04:38:42 หลังเที่ยง"หมะ....หมวยหลิน"
เสียงสั่น ๆ เรียกให้สาวหน้าใสเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่อ่าน
"....เมธเหรอ" หมวยหลินถามหนุ่มนักบอลที่ปกติชอบนั่งอยู่หลังห้อง "มีอะไรหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือ...." สุเมธอ้ำอึ้ง เอาว๊ะ กล้าให้ได้เหมือนที่กล้ากับพี่เกรซวันนั้นสิ......แต่......เห็นรอยยิ้มของหมวยหลิน คำพูดทั้งหมดที่เตรียมมาก็ละลายหายไปแล้ว "เรา...."
เขารีบหยิบสมุดจดวิชาคณิตศาสตร์ฟาดลงไปบนโต๊ะตรงหน้าหมวยหลินแล้วเปิดออก สาวหน้าใสทำหน้างงเล็กน้อย "เราไม่เข้าใจการบ้านวิชาคณิตศาสตร์คาบเมื่อกี้เลย"
หมวยหลินมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจน้อย ๆ เมื่อกี้เขาประหม่าจนพูดออกไปรัวเร็วเลย เธอจะสงสัยเขาหรือเปล่านะ
"แล้วปกติเข้าใจเหรอ" หมวยหลินถาม ทำเอาสุเมธอึ้งไปเลย
ใช่ เขายอมรับว่าโดยปกติแล้วเขาไม่ค่อยใส่ใจเรียนเท่าไหร่ เกรดตกต่ำเป็นอันดับท้าย ๆ ของห้อง แล้วปกติเขาก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่ด้วย เพราะโดยปกติไม่ว่าจะเรียนได้ย่ำแย่แค่ไหน โรงเรียนก็จะยอมให้เขาผ่านเพราะเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอยู่แล้ว
"ก็.....ไม่ค่อย" สุเมธเกาหัว
"เราก็ว่างั้นแหละ เห็นปกตินั่งบื๊อตลอด" หมวยหลินบอก ก่อนจะฉีกยิ้มที่ทำหนุ่มนักบอลหัวใจละลาย "แต่เมธจะปรับตัวก็ดีแล้ว เราเชื่อว่า ถ้าตั้งใจซะอย่าง มันไม่มีวันสายเกินไปหรอก มา นั่งลง เดี๋ยวเราช่วยสอน"
สุเมธทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ หมวยหลินด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง
ขอบใจนะเว๊ย ไอ้โอ๊ค แผนของมึงได้ผลว่ะ
"โอ๊ยยยยยยย อะไรเนี่ยยยยยยยยยย" หมวยหลินร้อง กุมหน้าผาก หลังติวหนังสือกันได้ครึ่งชั่วโมง "นี่เมธขึ้นมัธยมมาได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยย"
"โควต้านักกีฬา" สุเมธยอมรับ
"แบบนี้แล้วจบไปจะทำอะไรกินเนี่ย"
"เตะบอล" สุเมธตอบโดยไม่ต้องคิด
"เมธ เมธคิดดี ๆ นะ" หมวยหลินทำเสียงจริงจัง "เมธคิดว่าตัวเองเก่งกว่าพี่ชาคริตเหรอ"
สุเมธอึ้ง
ไม่ ฝีมือการเตะบอลเขาไม่เก่งเท่าพี่ชาคริตแน่นอน
เหมือนความเงียบของสุเมธจะเป็นคำตอบ เพราะหมวยหลินจี้ต่อทันที "พี่ชาคริตเก่งขนาดนั้น...."
เสียงของหมวยหลินตอนนี้เหมือนล่องลอยในความฝัน
"เก่ง หล่อ เท่....โทษที นอกเรื่อง พี่ชาคริตเตะบอลเก่งขนาดนั้น สุดท้ายยังไม่เลือกอาชีพทางกีฬาเลย พี่เค้าสอบติดคณะวิทยาศาสตร์มหาลัยที่ดีมาก ๆ เลยนะ เมธคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จจริง ๆ น่ะเหรอ"
"เอ่อ...."
"คนที่จะเล่นกีฬาเป็นอาชีพได้จริง มันหนึ่งในหมื่นในแสนเลยนะเมธ คนหลายคนที่ตั้งใจจะเล่นกีฬาเป็นอาชีพ สุดท้ายก็ล้มเหลว ถ้าเมธเอาแต่เตะบอล ไม่เรียนเลยแบบนี้ ถ้าไปทำเป็นอาชีพไม่ได้เมธจะเอาอะไรกินล่ะ"
สุเมธพูดไม่ออก ที่สาวหน้าใสพูดมามันจริงทั้งหมด พี่ชาคริตไปเรียนต่อวิทยาศาสตร์ พี่อธินนท์ ที่แม้ไม่เก่งเท่าพี่ชาคริต แต่สุเมธยังคิดว่าเก่งกว่าเขามากและเป็นพวกไม่ตั้งใจเรียนคล้าย ๆ กับเขา สุดท้ายพอเรียนจบไป ก็เป็นได้แค่ตัวสำรองในทีมระดับท้ายตาราง ยังไม่เคยได้ลงเตะจริง ๆ ด้วยซ้ำ รายได้ก็แทบไม่พอยาไส้
ทำไมเขาไม่เคยมองมุมนี้มาก่อนนะ
แต่.........ก็เป็นโอกาสไม่ใช่เหรอ
"จริงด้วย......หมวยหลินต้องช่วยเรานะ"
"เอ่อ....เมธไปหาคนที่เก่งกว่าเราดีกว่าไหม เราพยายามอธิบายแค่สมการพื้นฐานให้เมธ เมธยังไม่เข้าใจเลย ไปถามอาจารย์ หรือเพื่อนคนอื่นเถอะ...ถามโอ๊คก็ได้ เมธสนิทกับโอ๊คไม่ใช่เหรอ โอ๊คก็เก่งนะ"
แต่ไอ้โอ๊คมันไม่สวยเหมือนหมวยหลินนี่นา
ยิ่งอาจารย์ยิ่งอัปลักษณ์ใหญ่
"ตะ.....แต่.....แต่......." สุเมธพยายามคลำหาข้ออ้างมาวิงวอนให้หมวยหลินยอมเป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้เขา
"ฟังนะ เราดีใจจริง ๆ ที่เมธอยากจะปรับปรุงตัว ตั้งใจเรียนมากขึ้น แต่เราคงไม่มีความสามารถจะสอนเมธได้หรอก"
หมวยหลินตั้งท่าจะลุกจากไป สุเมธคอตก ถอนหายใจ
"งั้นเราลองไปขอให้พี่ชาคริตช่วยดีกว่า"
หมวยหลินชะงักกึก หูกระดิก ก่อนจะหันขวับกลับมา
"เมธยังติดต่อกับพี่ชาคริตอยู่เหรอ"
"อะ.....เอ่อ......อือ ใช่" สุเมธโกหก
"พี่เค้าเป็นไงบ้าง เข้ามหาลัยไปแล้วสบายดีไหม" หมวยหลินทะยานกลับมานั่งที่เดิมด้วยแววตาที่เป็นประกาย ตัวเขยิบเข้าชิดกับสุเมธจนไหล่ชนไหล่ นักบอลหนุ่มน้อยได้แต่บิดตัวด้วยความเขิน
"ก็....สบายดีแหละ"
"แล้ว.....พี่เค้าจะกลับมาโรงเรียนไหม มาวันไหน เราจะได้ไปดักเจอ"
"เอ่อ....หมวยหลินรู้ใช่ไหม ว่าพี่ชาคริต....."
"คบกับพี่ญาม.6/4 ที่เป็นนางรำ" หมวยหลินพูดเร็วจี๋เหมือนต้องการเร่งให้ประโยคที่น่ารังเกียจนั้นผ่านไปเร็ว ๆ "รู้ แต่.....แต่.....พี่เค้าเพิ่งคบกันไม่ถึงปีไม่ใช่เหรอ ยังเลิกกันได้อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ...."
"เรารู้แล้ว!!!!!!" หมวยหลินร้อง หน้าตาสดใสแช่มชื่นจนสุเมธได้แต่งงว่าสาวน้อยหน้าหมวยรู้อะไร
แต่เวลาหมวยหลินไฮเปอร์แบบนี้น่ารักดีนะ
เสียดายจริง ๆ ที่เธอไม่ได้มีความสุขแบบนี้เวลาคิดเรื่องเขา
"เมธไปจีบพี่ญาสิ"
"ฮ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็.....เมธฟังเรานะ........พี่ญาเค้าชอบพี่ชาคริต แปลว่าต้องชอบสไตล์นักกีฬา....ใช่ไหม...เมธก็เป็นนักกีฬาในทีมโรงเรียนนี่.........."
"แล้ว......" สุเมธถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"แล้ว........เค้าว่ากันว่า ตัวห่างไกล ใจก็ห่างกัน เนอะ....พอเมธจีบพี่ญาติด เราก็มีหลักฐานว่าพี่ญานอกใจพี่ชาคริต....แล้วเราก็จะถือโอกาสนี้...ไปช่วยดามใจให้พี่ชาคริต กรื๊อออออออออ"
"แล้วเราจะได้อะไรล่ะ" สุเมธถาม
"ได้พี่ญาไง" หมวยหลินยักไหล่
"จะดีเหรอ...."
"นะ นะ นะ นะ นะ เมธ นะ" หมวยหลินทำตากลมป๊อกออดอ้อน "ถ้าเมธช่วยเราเรื่องนี้ เดี๋ยวเราจะคอยช่วยติวหนังสือให้เมธทุกวิชาเลย"
สุเมธกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
เอาจริงเหรอว๊ะ
หนุ่มน้อยหันหลังกลับไปมองหมวยหลิน ที่ยกนิ้วโป้งให้จากหลังเสาที่แอบอยู่
เอาก็เอาว๊ะ
หนุ่มน้อยก้าวเข้าหาสาวม.หกที่นั่งกินข้าวอยู่ รายล้อมด้วยรุ่นน้องสาว ๆ ที่แทบทุกคนขนานนามให้ว่าเป็นแก๊งค์นางฟ้านางรำ
"พะ....พะ....พี่ญาครับ"
สาวน้อยที่นั่งอยู่ใกล้เขาที่สุดทำจมูกฟุดฟิดทีหนึ่ง ก่อนจะรายงานรุ่นพี่ "นายคนนี้จะเข้ามาจีบพี่ญาค่ะ"
"ไม่หรอก น้องพรรณ" สาวร่างสูงที่กลางวงหันหน้ามามอง "น้องสุเมธ.....ใช่ไหม"
"พี่ญารู้จักผมด้วยเหรอครับ"
"อยู่ในทีมฟุตบอลกับพี่ชาคริตไง ทำไมพี่จะไม่รู้จัก" ราชณิญายิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่ม "น้องสุเมธมีเรื่องอะไรหรือเปล่าเอ่ย"
พรรณทำจมูกฟุดฟิดอีกรอบ "ยังไงนายคนนี้ก็มีแผนร้ายค่ะ พี่ญาเชื่อจมูกหนูเถอะ"
"คือ...........................ผม......................................" คำพูดที่เตรียมซ้อมกับหมวยหลินมามันติดอยู่ในหัว "ผมสงสัยว่า พี่ญากับวงรำจะไปเชียร์ผมตอนที่แข่งอาทิตย์หน้าไหมครับ อาจารย์สมพงศ์เขาคิดอยู่ว่าจะเอารถบัสใหญ่หรือเอารถตู้โรงเรียนไป"
"วงรำของพี่ไม่ได้เกี่ยวกับเชียร์กีฬาอยู่แล้วนะคะ" ราชณิญาบอก "ลองไปถามพวกหลีดดูซิ"
"ครับ แต่....ผมไม่ค่อยรู้จักพวกหลีด"
"อ๋อ โอเค งั้น.....กอหญ้า กอหญ้าเป็นเพื่อนกับพวกหลีดใช่ไหม พาน้องสุเมธไปหาหน่อยค่ะ"
"นายมันไม่เอาไหน สุเมธ" หมวยหลินบ่น
"ก็....พี่ญาเค้าเป็นแฟนกับพี่ชาคริต เราจะหน้าด้านไปจีบเค้าทั้งที่รู้อย่างนั้นได้ยังไงหล่ะ" สุเมธเกาหัว
"ไม่เอาไหน" หมวยหลินย้ำ "รู้งี้ไม่น่าสอนการบ้านเลขให้เลย"
"หมวยหลินใจร้ายอ่า" สุเมธบ่น
"ก็นายลองคิดดูนะ เราอุตส่าห์ชี้เป้าพี่ญาให้ถึงที่ เมธยังไม่กล้าจีบเขาอ่ะ" หมวยหลินมองค้อน ๆ "เป็นผู้ชายประสาอะไรเนี่ย"
"โห พูดงี้เราเจ็บนะ" สุเมธบ่น "เดี๋ยวเราก็แสดงความเป็นชายให้ดูซะนี่"
หมวยหลินหัวเราะ "55555555555555555555555 โอ๊ยยยยย ความเป็นชาย มาซิ ลองดูหน่อย....555555555"
"หมวยหลิน" สุเมธถือโอกาสคว้ามือเพื่อนสาว "เราชอบหมวยหลินนะ...."
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มกราคม 07, 2025, 04:38:42 หลังเที่ยง"หมะ....หมวยหลิน"
เสียงสั่น ๆ เรียกให้สาวหน้าใสเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่อ่าน
"....เมธเหรอ" หมวยหลินถามหนุ่มนักบอลที่ปกติชอบนั่งอยู่หลังห้อง "มีอะไรหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือ...." สุเมธอ้ำอึ้ง เอาว๊ะ กล้าให้ได้เหมือนที่กล้ากับพี่เกรซวันนั้นสิ......แต่......เห็นรอยยิ้มของหมวยหลิน คำพูดทั้งหมดที่เตรียมมาก็ละลายหายไปแล้ว "เรา...."
เขารีบหยิบสมุดจดวิชาคณิตศาสตร์ฟาดลงไปบนโต๊ะตรงหน้าหมวยหลินแล้วเปิดออก สาวหน้าใสทำหน้างงเล็กน้อย "เราไม่เข้าใจการบ้านวิชาคณิตศาสตร์คาบเมื่อกี้เลย"
หมวยหลินมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจน้อย ๆ เมื่อกี้เขาประหม่าจนพูดออกไปรัวเร็วเลย เธอจะสงสัยเขาหรือเปล่านะ
"แล้วปกติเข้าใจเหรอ" หมวยหลินถาม ทำเอาสุเมธอึ้งไปเลย
ใช่ เขายอมรับว่าโดยปกติแล้วเขาไม่ค่อยใส่ใจเรียนเท่าไหร่ เกรดตกต่ำเป็นอันดับท้าย ๆ ของห้อง แล้วปกติเขาก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่ด้วย เพราะโดยปกติไม่ว่าจะเรียนได้ย่ำแย่แค่ไหน โรงเรียนก็จะยอมให้เขาผ่านเพราะเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอยู่แล้ว
"ก็.....ไม่ค่อย" สุเมธเกาหัว
"เราก็ว่างั้นแหละ เห็นปกตินั่งบื๊อตลอด" หมวยหลินบอก ก่อนจะฉีกยิ้มที่ทำหนุ่มนักบอลหัวใจละลาย "แต่เมธจะปรับตัวก็ดีแล้ว เราเชื่อว่า ถ้าตั้งใจซะอย่าง มันไม่มีวันสายเกินไปหรอก มา นั่งลง เดี๋ยวเราช่วยสอน"
สุเมธทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ หมวยหลินด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง
ขอบใจนะเว๊ย ไอ้โอ๊ค แผนของมึงได้ผลว่ะ
"โอ๊ยยยยยยย อะไรเนี่ยยยยยยยยยย" หมวยหลินร้อง กุมหน้าผาก หลังติวหนังสือกันได้ครึ่งชั่วโมง "นี่เมธขึ้นมัธยมมาได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยย"
"โควต้านักกีฬา" สุเมธยอมรับ
"แบบนี้แล้วจบไปจะทำอะไรกินเนี่ย"
"เตะบอล" สุเมธตอบโดยไม่ต้องคิด
"เมธ เมธคิดดี ๆ นะ" หมวยหลินทำเสียงจริงจัง "เมธคิดว่าตัวเองเก่งกว่าพี่ชาคริตเหรอ"
สุเมธอึ้ง
ไม่ ฝีมือการเตะบอลเขาไม่เก่งเท่าพี่ชาคริตแน่นอน
เหมือนความเงียบของสุเมธจะเป็นคำตอบ เพราะหมวยหลินจี้ต่อทันที "พี่ชาคริตเก่งขนาดนั้น...."
เสียงของหมวยหลินตอนนี้เหมือนล่องลอยในความฝัน
"เก่ง หล่อ เท่....โทษที นอกเรื่อง พี่ชาคริตเตะบอลเก่งขนาดนั้น สุดท้ายยังไม่เลือกอาชีพทางกีฬาเลย พี่เค้าสอบติดคณะวิทยาศาสตร์มหาลัยที่ดีมาก ๆ เลยนะ เมธคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จจริง ๆ น่ะเหรอ"
"เอ่อ...."
"คนที่จะเล่นกีฬาเป็นอาชีพได้จริง มันหนึ่งในหมื่นในแสนเลยนะเมธ คนหลายคนที่ตั้งใจจะเล่นกีฬาเป็นอาชีพ สุดท้ายก็ล้มเหลว ถ้าเมธเอาแต่เตะบอล ไม่เรียนเลยแบบนี้ ถ้าไปทำเป็นอาชีพไม่ได้เมธจะเอาอะไรกินล่ะ"
สุเมธพูดไม่ออก ที่สาวหน้าใสพูดมามันจริงทั้งหมด พี่ชาคริตไปเรียนต่อวิทยาศาสตร์ พี่อธินนท์ ที่แม้ไม่เก่งเท่าพี่ชาคริต แต่สุเมธยังคิดว่าเก่งกว่าเขามากและเป็นพวกไม่ตั้งใจเรียนคล้าย ๆ กับเขา สุดท้ายพอเรียนจบไป ก็เป็นได้แค่ตัวสำรองในทีมระดับท้ายตาราง ยังไม่เคยได้ลงเตะจริง ๆ ด้วยซ้ำ รายได้ก็แทบไม่พอยาไส้
ทำไมเขาไม่เคยมองมุมนี้มาก่อนนะ
แต่.........ก็เป็นโอกาสไม่ใช่เหรอ
"จริงด้วย......หมวยหลินต้องช่วยเรานะ"
"เอ่อ....เมธไปหาคนที่เก่งกว่าเราดีกว่าไหม เราพยายามอธิบายแค่สมการพื้นฐานให้เมธ เมธยังไม่เข้าใจเลย ไปถามอาจารย์ หรือเพื่อนคนอื่นเถอะ...ถามโอ๊คก็ได้ เมธสนิทกับโอ๊คไม่ใช่เหรอ โอ๊คก็เก่งนะ"
แต่ไอ้โอ๊คมันไม่สวยเหมือนหมวยหลินนี่นา
ยิ่งอาจารย์ยิ่งอัปลักษณ์ใหญ่
"ตะ.....แต่.....แต่......." สุเมธพยายามคลำหาข้ออ้างมาวิงวอนให้หมวยหลินยอมเป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้เขา
"ฟังนะ เราดีใจจริง ๆ ที่เมธอยากจะปรับปรุงตัว ตั้งใจเรียนมากขึ้น แต่เราคงไม่มีความสามารถจะสอนเมธได้หรอก"
หมวยหลินตั้งท่าจะลุกจากไป สุเมธคอตก ถอนหายใจ
"งั้นเราลองไปขอให้พี่ชาคริตช่วยดีกว่า"
หมวยหลินชะงักกึก หูกระดิก ก่อนจะหันขวับกลับมา
"เมธยังติดต่อกับพี่ชาคริตอยู่เหรอ"
"อะ.....เอ่อ......อือ ใช่" สุเมธโกหก
"พี่เค้าเป็นไงบ้าง เข้ามหาลัยไปแล้วสบายดีไหม" หมวยหลินทะยานกลับมานั่งที่เดิมด้วยแววตาที่เป็นประกาย ตัวเขยิบเข้าชิดกับสุเมธจนไหล่ชนไหล่ นักบอลหนุ่มน้อยได้แต่บิดตัวด้วยความเขิน
"ก็....สบายดีแหละ"
"แล้ว.....พี่เค้าจะกลับมาโรงเรียนไหม มาวันไหน เราจะได้ไปดักเจอ"
"เอ่อ....หมวยหลินรู้ใช่ไหม ว่าพี่ชาคริต....."
"คบกับพี่ญาม.6/4 ที่เป็นนางรำ" หมวยหลินพูดเร็วจี๋เหมือนต้องการเร่งให้ประโยคที่น่ารังเกียจนั้นผ่านไปเร็ว ๆ "รู้ แต่.....แต่.....พี่เค้าเพิ่งคบกันไม่ถึงปีไม่ใช่เหรอ ยังเลิกกันได้อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ...."
"เรารู้แล้ว!!!!!!" หมวยหลินร้อง หน้าตาสดใสแช่มชื่นจนสุเมธได้แต่งงว่าสาวน้อยหน้าหมวยรู้อะไร
แต่เวลาหมวยหลินไฮเปอร์แบบนี้น่ารักดีนะ
เสียดายจริง ๆ ที่เธอไม่ได้มีความสุขแบบนี้เวลาคิดเรื่องเขา
"เมธไปจีบพี่ญาสิ"
"ฮ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็.....เมธฟังเรานะ........พี่ญาเค้าชอบพี่ชาคริต แปลว่าต้องชอบสไตล์นักกีฬา....ใช่ไหม...เมธก็เป็นนักกีฬาในทีมโรงเรียนนี่.........."
"แล้ว......" สุเมธถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"แล้ว........เค้าว่ากันว่า ตัวห่างไกล ใจก็ห่างกัน เนอะ....พอเมธจีบพี่ญาติด เราก็มีหลักฐานว่าพี่ญานอกใจพี่ชาคริต....แล้วเราก็จะถือโอกาสนี้...ไปช่วยดามใจให้พี่ชาคริต กรื๊อออออออออ"
"แล้วเราจะได้อะไรล่ะ" สุเมธถาม
"ได้พี่ญาไง" หมวยหลินยักไหล่
"จะดีเหรอ...."
"นะ นะ นะ นะ นะ เมธ นะ" หมวยหลินทำตากลมป๊อกออดอ้อน "ถ้าเมธช่วยเราเรื่องนี้ เดี๋ยวเราจะคอยช่วยติวหนังสือให้เมธทุกวิชาเลย"
สุเมธกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
เอาจริงเหรอว๊ะ
หนุ่มน้อยหันหลังกลับไปมองหมวยหลิน ที่ยกนิ้วโป้งให้จากหลังเสาที่แอบอยู่
เอาก็เอาว๊ะ
หนุ่มน้อยก้าวเข้าหาสาวม.หกที่นั่งกินข้าวอยู่ รายล้อมด้วยรุ่นน้องสาว ๆ ที่แทบทุกคนขนานนามให้ว่าเป็นแก๊งค์นางฟ้านางรำ
"พะ....พะ....พี่ญาครับ"
สาวน้อยที่นั่งอยู่ใกล้เขาที่สุดทำจมูกฟุดฟิดทีหนึ่ง ก่อนจะรายงานรุ่นพี่ "นายคนนี้จะเข้ามาจีบพี่ญาค่ะ"
"ไม่หรอก น้องพรรณ" สาวร่างสูงที่กลางวงหันหน้ามามอง "น้องสุเมธ.....ใช่ไหม"
"พี่ญารู้จักผมด้วยเหรอครับ"
"อยู่ในทีมฟุตบอลกับพี่ชาคริตไง ทำไมพี่จะไม่รู้จัก" ราชณิญายิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่ม "น้องสุเมธมีเรื่องอะไรหรือเปล่าเอ่ย"
พรรณทำจมูกฟุดฟิดอีกรอบ "ยังไงนายคนนี้ก็มีแผนร้ายค่ะ พี่ญาเชื่อจมูกหนูเถอะ"
"คือ...........................ผม......................................" คำพูดที่เตรียมซ้อมกับหมวยหลินมามันติดอยู่ในหัว "ผมสงสัยว่า พี่ญากับวงรำจะไปเชียร์ผมตอนที่แข่งอาทิตย์หน้าไหมครับ อาจารย์สมพงศ์เขาคิดอยู่ว่าจะเอารถบัสใหญ่หรือเอารถตู้โรงเรียนไป"
"วงรำของพี่ไม่ได้เกี่ยวกับเชียร์กีฬาอยู่แล้วนะคะ" ราชณิญาบอก "ลองไปถามพวกหลีดดูซิ"
"ครับ แต่....ผมไม่ค่อยรู้จักพวกหลีด"
"อ๋อ โอเค งั้น.....กอหญ้า กอหญ้าเป็นเพื่อนกับพวกหลีดใช่ไหม พาน้องสุเมธไปหาหน่อยค่ะ"
"นายมันไม่เอาไหน สุเมธ" หมวยหลินบ่น
"ก็....พี่ญาเค้าเป็นแฟนกับพี่ชาคริต เราจะหน้าด้านไปจีบเค้าทั้งที่รู้อย่างนั้นได้ยังไงหล่ะ" สุเมธเกาหัว
"ไม่เอาไหน" หมวยหลินย้ำ "รู้งี้ไม่น่าสอนการบ้านเลขให้เลย"
"หมวยหลินใจร้ายอ่า" สุเมธบ่น
"ก็นายลองคิดดูนะ เราอุตส่าห์ชี้เป้าพี่ญาให้ถึงที่ เมธยังไม่กล้าจีบเขาอ่ะ" หมวยหลินมองค้อน ๆ "เป็นผู้ชายประสาอะไรเนี่ย"
"โห พูดงี้เราเจ็บนะ" สุเมธบ่น "เดี๋ยวเราก็แสดงความเป็นชายให้ดูซะนี่"
หมวยหลินหัวเราะ "55555555555555555555555 โอ๊ยยยยย ความเป็นชาย มาซิ ลองดูหน่อย....555555555"
"หมวยหลิน" สุเมธถือโอกาสคว้ามือเพื่อนสาว "เราชอบหมวยหลินนะ...."
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มกราคม 07, 2025, 04:38:42 หลังเที่ยง"หมะ....หมวยหลิน"
เสียงสั่น ๆ เรียกให้สาวหน้าใสเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่อ่าน
"....เมธเหรอ" หมวยหลินถามหนุ่มนักบอลที่ปกติชอบนั่งอยู่หลังห้อง "มีอะไรหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือ...." สุเมธอ้ำอึ้ง เอาว๊ะ กล้าให้ได้เหมือนที่กล้ากับพี่เกรซวันนั้นสิ......แต่......เห็นรอยยิ้มของหมวยหลิน คำพูดทั้งหมดที่เตรียมมาก็ละลายหายไปแล้ว "เรา...."
เขารีบหยิบสมุดจดวิชาคณิตศาสตร์ฟาดลงไปบนโต๊ะตรงหน้าหมวยหลินแล้วเปิดออก สาวหน้าใสทำหน้างงเล็กน้อย "เราไม่เข้าใจการบ้านวิชาคณิตศาสตร์คาบเมื่อกี้เลย"
หมวยหลินมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจน้อย ๆ เมื่อกี้เขาประหม่าจนพูดออกไปรัวเร็วเลย เธอจะสงสัยเขาหรือเปล่านะ
"แล้วปกติเข้าใจเหรอ" หมวยหลินถาม ทำเอาสุเมธอึ้งไปเลย
ใช่ เขายอมรับว่าโดยปกติแล้วเขาไม่ค่อยใส่ใจเรียนเท่าไหร่ เกรดตกต่ำเป็นอันดับท้าย ๆ ของห้อง แล้วปกติเขาก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่ด้วย เพราะโดยปกติไม่ว่าจะเรียนได้ย่ำแย่แค่ไหน โรงเรียนก็จะยอมให้เขาผ่านเพราะเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอยู่แล้ว
"ก็.....ไม่ค่อย" สุเมธเกาหัว
"เราก็ว่างั้นแหละ เห็นปกตินั่งบื๊อตลอด" หมวยหลินบอก ก่อนจะฉีกยิ้มที่ทำหนุ่มนักบอลหัวใจละลาย "แต่เมธจะปรับตัวก็ดีแล้ว เราเชื่อว่า ถ้าตั้งใจซะอย่าง มันไม่มีวันสายเกินไปหรอก มา นั่งลง เดี๋ยวเราช่วยสอน"
สุเมธทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ หมวยหลินด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง
ขอบใจนะเว๊ย ไอ้โอ๊ค แผนของมึงได้ผลว่ะ
"โอ๊ยยยยยยย อะไรเนี่ยยยยยยยยยย" หมวยหลินร้อง กุมหน้าผาก หลังติวหนังสือกันได้ครึ่งชั่วโมง "นี่เมธขึ้นมัธยมมาได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยย"
"โควต้านักกีฬา" สุเมธยอมรับ
"แบบนี้แล้วจบไปจะทำอะไรกินเนี่ย"
"เตะบอล" สุเมธตอบโดยไม่ต้องคิด
"เมธ เมธคิดดี ๆ นะ" หมวยหลินทำเสียงจริงจัง "เมธคิดว่าตัวเองเก่งกว่าพี่ชาคริตเหรอ"
สุเมธอึ้ง
ไม่ ฝีมือการเตะบอลเขาไม่เก่งเท่าพี่ชาคริตแน่นอน
เหมือนความเงียบของสุเมธจะเป็นคำตอบ เพราะหมวยหลินจี้ต่อทันที "พี่ชาคริตเก่งขนาดนั้น...."
เสียงของหมวยหลินตอนนี้เหมือนล่องลอยในความฝัน
"เก่ง หล่อ เท่....โทษที นอกเรื่อง พี่ชาคริตเตะบอลเก่งขนาดนั้น สุดท้ายยังไม่เลือกอาชีพทางกีฬาเลย พี่เค้าสอบติดคณะวิทยาศาสตร์มหาลัยที่ดีมาก ๆ เลยนะ เมธคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จจริง ๆ น่ะเหรอ"
"เอ่อ...."
"คนที่จะเล่นกีฬาเป็นอาชีพได้จริง มันหนึ่งในหมื่นในแสนเลยนะเมธ คนหลายคนที่ตั้งใจจะเล่นกีฬาเป็นอาชีพ สุดท้ายก็ล้มเหลว ถ้าเมธเอาแต่เตะบอล ไม่เรียนเลยแบบนี้ ถ้าไปทำเป็นอาชีพไม่ได้เมธจะเอาอะไรกินล่ะ"
สุเมธพูดไม่ออก ที่สาวหน้าใสพูดมามันจริงทั้งหมด พี่ชาคริตไปเรียนต่อวิทยาศาสตร์ พี่อธินนท์ ที่แม้ไม่เก่งเท่าพี่ชาคริต แต่สุเมธยังคิดว่าเก่งกว่าเขามากและเป็นพวกไม่ตั้งใจเรียนคล้าย ๆ กับเขา สุดท้ายพอเรียนจบไป ก็เป็นได้แค่ตัวสำรองในทีมระดับท้ายตาราง ยังไม่เคยได้ลงเตะจริง ๆ ด้วยซ้ำ รายได้ก็แทบไม่พอยาไส้
ทำไมเขาไม่เคยมองมุมนี้มาก่อนนะ
แต่.........ก็เป็นโอกาสไม่ใช่เหรอ
"จริงด้วย......หมวยหลินต้องช่วยเรานะ"
"เอ่อ....เมธไปหาคนที่เก่งกว่าเราดีกว่าไหม เราพยายามอธิบายแค่สมการพื้นฐานให้เมธ เมธยังไม่เข้าใจเลย ไปถามอาจารย์ หรือเพื่อนคนอื่นเถอะ...ถามโอ๊คก็ได้ เมธสนิทกับโอ๊คไม่ใช่เหรอ โอ๊คก็เก่งนะ"
แต่ไอ้โอ๊คมันไม่สวยเหมือนหมวยหลินนี่นา
ยิ่งอาจารย์ยิ่งอัปลักษณ์ใหญ่
"ตะ.....แต่.....แต่......." สุเมธพยายามคลำหาข้ออ้างมาวิงวอนให้หมวยหลินยอมเป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้เขา
"ฟังนะ เราดีใจจริง ๆ ที่เมธอยากจะปรับปรุงตัว ตั้งใจเรียนมากขึ้น แต่เราคงไม่มีความสามารถจะสอนเมธได้หรอก"
หมวยหลินตั้งท่าจะลุกจากไป สุเมธคอตก ถอนหายใจ
"งั้นเราลองไปขอให้พี่ชาคริตช่วยดีกว่า"
หมวยหลินชะงักกึก หูกระดิก ก่อนจะหันขวับกลับมา
"เมธยังติดต่อกับพี่ชาคริตอยู่เหรอ"
"อะ.....เอ่อ......อือ ใช่" สุเมธโกหก
"พี่เค้าเป็นไงบ้าง เข้ามหาลัยไปแล้วสบายดีไหม" หมวยหลินทะยานกลับมานั่งที่เดิมด้วยแววตาที่เป็นประกาย ตัวเขยิบเข้าชิดกับสุเมธจนไหล่ชนไหล่ นักบอลหนุ่มน้อยได้แต่บิดตัวด้วยความเขิน
"ก็....สบายดีแหละ"
"แล้ว.....พี่เค้าจะกลับมาโรงเรียนไหม มาวันไหน เราจะได้ไปดักเจอ"
"เอ่อ....หมวยหลินรู้ใช่ไหม ว่าพี่ชาคริต....."
"คบกับพี่ญาม.6/4 ที่เป็นนางรำ" หมวยหลินพูดเร็วจี๋เหมือนต้องการเร่งให้ประโยคที่น่ารังเกียจนั้นผ่านไปเร็ว ๆ "รู้ แต่.....แต่.....พี่เค้าเพิ่งคบกันไม่ถึงปีไม่ใช่เหรอ ยังเลิกกันได้อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ...."
"เรารู้แล้ว!!!!!!" หมวยหลินร้อง หน้าตาสดใสแช่มชื่นจนสุเมธได้แต่งงว่าสาวน้อยหน้าหมวยรู้อะไร
แต่เวลาหมวยหลินไฮเปอร์แบบนี้น่ารักดีนะ
เสียดายจริง ๆ ที่เธอไม่ได้มีความสุขแบบนี้เวลาคิดเรื่องเขา
"เมธไปจีบพี่ญาสิ"
"ฮ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็.....เมธฟังเรานะ........พี่ญาเค้าชอบพี่ชาคริต แปลว่าต้องชอบสไตล์นักกีฬา....ใช่ไหม...เมธก็เป็นนักกีฬาในทีมโรงเรียนนี่.........."
"แล้ว......" สุเมธถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"แล้ว........เค้าว่ากันว่า ตัวห่างไกล ใจก็ห่างกัน เนอะ....พอเมธจีบพี่ญาติด เราก็มีหลักฐานว่าพี่ญานอกใจพี่ชาคริต....แล้วเราก็จะถือโอกาสนี้...ไปช่วยดามใจให้พี่ชาคริต กรื๊อออออออออ"
"แล้วเราจะได้อะไรล่ะ" สุเมธถาม
"ได้พี่ญาไง" หมวยหลินยักไหล่
"จะดีเหรอ...."
"นะ นะ นะ นะ นะ เมธ นะ" หมวยหลินทำตากลมป๊อกออดอ้อน "ถ้าเมธช่วยเราเรื่องนี้ เดี๋ยวเราจะคอยช่วยติวหนังสือให้เมธทุกวิชาเลย"
สุเมธกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
เอาจริงเหรอว๊ะ
หนุ่มน้อยหันหลังกลับไปมองหมวยหลิน ที่ยกนิ้วโป้งให้จากหลังเสาที่แอบอยู่
เอาก็เอาว๊ะ
หนุ่มน้อยก้าวเข้าหาสาวม.หกที่นั่งกินข้าวอยู่ รายล้อมด้วยรุ่นน้องสาว ๆ ที่แทบทุกคนขนานนามให้ว่าเป็นแก๊งค์นางฟ้านางรำ
"พะ....พะ....พี่ญาครับ"
สาวน้อยที่นั่งอยู่ใกล้เขาที่สุดทำจมูกฟุดฟิดทีหนึ่ง ก่อนจะรายงานรุ่นพี่ "นายคนนี้จะเข้ามาจีบพี่ญาค่ะ"
"ไม่หรอก น้องพรรณ" สาวร่างสูงที่กลางวงหันหน้ามามอง "น้องสุเมธ.....ใช่ไหม"
"พี่ญารู้จักผมด้วยเหรอครับ"
"อยู่ในทีมฟุตบอลกับพี่ชาคริตไง ทำไมพี่จะไม่รู้จัก" ราชณิญายิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่ม "น้องสุเมธมีเรื่องอะไรหรือเปล่าเอ่ย"
พรรณทำจมูกฟุดฟิดอีกรอบ "ยังไงนายคนนี้ก็มีแผนร้ายค่ะ พี่ญาเชื่อจมูกหนูเถอะ"
"คือ...........................ผม......................................" คำพูดที่เตรียมซ้อมกับหมวยหลินมามันติดอยู่ในหัว "ผมสงสัยว่า พี่ญากับวงรำจะไปเชียร์ผมตอนที่แข่งอาทิตย์หน้าไหมครับ อาจารย์สมพงศ์เขาคิดอยู่ว่าจะเอารถบัสใหญ่หรือเอารถตู้โรงเรียนไป"
"วงรำของพี่ไม่ได้เกี่ยวกับเชียร์กีฬาอยู่แล้วนะคะ" ราชณิญาบอก "ลองไปถามพวกหลีดดูซิ"
"ครับ แต่....ผมไม่ค่อยรู้จักพวกหลีด"
"อ๋อ โอเค งั้น.....กอหญ้า กอหญ้าเป็นเพื่อนกับพวกหลีดใช่ไหม พาน้องสุเมธไปหาหน่อยค่ะ"
"นายมันไม่เอาไหน สุเมธ" หมวยหลินบ่น
"ก็....พี่ญาเค้าเป็นแฟนกับพี่ชาคริต เราจะหน้าด้านไปจีบเค้าทั้งที่รู้อย่างนั้นได้ยังไงหล่ะ" สุเมธเกาหัว
"ไม่เอาไหน" หมวยหลินย้ำ "รู้งี้ไม่น่าสอนการบ้านเลขให้เลย"
"หมวยหลินใจร้ายอ่า" สุเมธบ่น
"ก็นายลองคิดดูนะ เราอุตส่าห์ชี้เป้าพี่ญาให้ถึงที่ เมธยังไม่กล้าจีบเขาอ่ะ" หมวยหลินมองค้อน ๆ "เป็นผู้ชายประสาอะไรเนี่ย"
"โห พูดงี้เราเจ็บนะ" สุเมธบ่น "เดี๋ยวเราก็แสดงความเป็นชายให้ดูซะนี่"
หมวยหลินหัวเราะ "55555555555555555555555 โอ๊ยยยยย ความเป็นชาย มาซิ ลองดูหน่อย....555555555"
"หมวยหลิน" สุเมธถือโอกาสคว้ามือเพื่อนสาว "เราชอบหมวยหลินนะ...."
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มกราคม 07, 2025, 04:38:42 หลังเที่ยง"หมะ....หมวยหลิน"
เสียงสั่น ๆ เรียกให้สาวหน้าใสเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่อ่าน
"....เมธเหรอ" หมวยหลินถามหนุ่มนักบอลที่ปกติชอบนั่งอยู่หลังห้อง "มีอะไรหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือ...." สุเมธอ้ำอึ้ง เอาว๊ะ กล้าให้ได้เหมือนที่กล้ากับพี่เกรซวันนั้นสิ......แต่......เห็นรอยยิ้มของหมวยหลิน คำพูดทั้งหมดที่เตรียมมาก็ละลายหายไปแล้ว "เรา...."
เขารีบหยิบสมุดจดวิชาคณิตศาสตร์ฟาดลงไปบนโต๊ะตรงหน้าหมวยหลินแล้วเปิดออก สาวหน้าใสทำหน้างงเล็กน้อย "เราไม่เข้าใจการบ้านวิชาคณิตศาสตร์คาบเมื่อกี้เลย"
หมวยหลินมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจน้อย ๆ เมื่อกี้เขาประหม่าจนพูดออกไปรัวเร็วเลย เธอจะสงสัยเขาหรือเปล่านะ
"แล้วปกติเข้าใจเหรอ" หมวยหลินถาม ทำเอาสุเมธอึ้งไปเลย
ใช่ เขายอมรับว่าโดยปกติแล้วเขาไม่ค่อยใส่ใจเรียนเท่าไหร่ เกรดตกต่ำเป็นอันดับท้าย ๆ ของห้อง แล้วปกติเขาก็ไม่ค่อยสนเท่าไหร่ด้วย เพราะโดยปกติไม่ว่าจะเรียนได้ย่ำแย่แค่ไหน โรงเรียนก็จะยอมให้เขาผ่านเพราะเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอยู่แล้ว
"ก็.....ไม่ค่อย" สุเมธเกาหัว
"เราก็ว่างั้นแหละ เห็นปกตินั่งบื๊อตลอด" หมวยหลินบอก ก่อนจะฉีกยิ้มที่ทำหนุ่มนักบอลหัวใจละลาย "แต่เมธจะปรับตัวก็ดีแล้ว เราเชื่อว่า ถ้าตั้งใจซะอย่าง มันไม่มีวันสายเกินไปหรอก มา นั่งลง เดี๋ยวเราช่วยสอน"
สุเมธทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ หมวยหลินด้วยหัวใจที่เต้นรัวแรง
ขอบใจนะเว๊ย ไอ้โอ๊ค แผนของมึงได้ผลว่ะ
"โอ๊ยยยยยยย อะไรเนี่ยยยยยยยยยย" หมวยหลินร้อง กุมหน้าผาก หลังติวหนังสือกันได้ครึ่งชั่วโมง "นี่เมธขึ้นมัธยมมาได้ไงเนี่ยยยยยยยยยยยยย"
"โควต้านักกีฬา" สุเมธยอมรับ
"แบบนี้แล้วจบไปจะทำอะไรกินเนี่ย"
"เตะบอล" สุเมธตอบโดยไม่ต้องคิด
"เมธ เมธคิดดี ๆ นะ" หมวยหลินทำเสียงจริงจัง "เมธคิดว่าตัวเองเก่งกว่าพี่ชาคริตเหรอ"
สุเมธอึ้ง
ไม่ ฝีมือการเตะบอลเขาไม่เก่งเท่าพี่ชาคริตแน่นอน
เหมือนความเงียบของสุเมธจะเป็นคำตอบ เพราะหมวยหลินจี้ต่อทันที "พี่ชาคริตเก่งขนาดนั้น...."
เสียงของหมวยหลินตอนนี้เหมือนล่องลอยในความฝัน
"เก่ง หล่อ เท่....โทษที นอกเรื่อง พี่ชาคริตเตะบอลเก่งขนาดนั้น สุดท้ายยังไม่เลือกอาชีพทางกีฬาเลย พี่เค้าสอบติดคณะวิทยาศาสตร์มหาลัยที่ดีมาก ๆ เลยนะ เมธคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จจริง ๆ น่ะเหรอ"
"เอ่อ...."
"คนที่จะเล่นกีฬาเป็นอาชีพได้จริง มันหนึ่งในหมื่นในแสนเลยนะเมธ คนหลายคนที่ตั้งใจจะเล่นกีฬาเป็นอาชีพ สุดท้ายก็ล้มเหลว ถ้าเมธเอาแต่เตะบอล ไม่เรียนเลยแบบนี้ ถ้าไปทำเป็นอาชีพไม่ได้เมธจะเอาอะไรกินล่ะ"
สุเมธพูดไม่ออก ที่สาวหน้าใสพูดมามันจริงทั้งหมด พี่ชาคริตไปเรียนต่อวิทยาศาสตร์ พี่อธินนท์ ที่แม้ไม่เก่งเท่าพี่ชาคริต แต่สุเมธยังคิดว่าเก่งกว่าเขามากและเป็นพวกไม่ตั้งใจเรียนคล้าย ๆ กับเขา สุดท้ายพอเรียนจบไป ก็เป็นได้แค่ตัวสำรองในทีมระดับท้ายตาราง ยังไม่เคยได้ลงเตะจริง ๆ ด้วยซ้ำ รายได้ก็แทบไม่พอยาไส้
ทำไมเขาไม่เคยมองมุมนี้มาก่อนนะ
แต่.........ก็เป็นโอกาสไม่ใช่เหรอ
"จริงด้วย......หมวยหลินต้องช่วยเรานะ"
"เอ่อ....เมธไปหาคนที่เก่งกว่าเราดีกว่าไหม เราพยายามอธิบายแค่สมการพื้นฐานให้เมธ เมธยังไม่เข้าใจเลย ไปถามอาจารย์ หรือเพื่อนคนอื่นเถอะ...ถามโอ๊คก็ได้ เมธสนิทกับโอ๊คไม่ใช่เหรอ โอ๊คก็เก่งนะ"
แต่ไอ้โอ๊คมันไม่สวยเหมือนหมวยหลินนี่นา
ยิ่งอาจารย์ยิ่งอัปลักษณ์ใหญ่
"ตะ.....แต่.....แต่......." สุเมธพยายามคลำหาข้ออ้างมาวิงวอนให้หมวยหลินยอมเป็นติวเตอร์ส่วนตัวให้เขา
"ฟังนะ เราดีใจจริง ๆ ที่เมธอยากจะปรับปรุงตัว ตั้งใจเรียนมากขึ้น แต่เราคงไม่มีความสามารถจะสอนเมธได้หรอก"
หมวยหลินตั้งท่าจะลุกจากไป สุเมธคอตก ถอนหายใจ
"งั้นเราลองไปขอให้พี่ชาคริตช่วยดีกว่า"
หมวยหลินชะงักกึก หูกระดิก ก่อนจะหันขวับกลับมา
"เมธยังติดต่อกับพี่ชาคริตอยู่เหรอ"
"อะ.....เอ่อ......อือ ใช่" สุเมธโกหก
"พี่เค้าเป็นไงบ้าง เข้ามหาลัยไปแล้วสบายดีไหม" หมวยหลินทะยานกลับมานั่งที่เดิมด้วยแววตาที่เป็นประกาย ตัวเขยิบเข้าชิดกับสุเมธจนไหล่ชนไหล่ นักบอลหนุ่มน้อยได้แต่บิดตัวด้วยความเขิน
"ก็....สบายดีแหละ"
"แล้ว.....พี่เค้าจะกลับมาโรงเรียนไหม มาวันไหน เราจะได้ไปดักเจอ"
"เอ่อ....หมวยหลินรู้ใช่ไหม ว่าพี่ชาคริต....."
"คบกับพี่ญาม.6/4 ที่เป็นนางรำ" หมวยหลินพูดเร็วจี๋เหมือนต้องการเร่งให้ประโยคที่น่ารังเกียจนั้นผ่านไปเร็ว ๆ "รู้ แต่.....แต่.....พี่เค้าเพิ่งคบกันไม่ถึงปีไม่ใช่เหรอ ยังเลิกกันได้อยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ...."
"เรารู้แล้ว!!!!!!" หมวยหลินร้อง หน้าตาสดใสแช่มชื่นจนสุเมธได้แต่งงว่าสาวน้อยหน้าหมวยรู้อะไร
แต่เวลาหมวยหลินไฮเปอร์แบบนี้น่ารักดีนะ
เสียดายจริง ๆ ที่เธอไม่ได้มีความสุขแบบนี้เวลาคิดเรื่องเขา
"เมธไปจีบพี่ญาสิ"
"ฮ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ก็.....เมธฟังเรานะ........พี่ญาเค้าชอบพี่ชาคริต แปลว่าต้องชอบสไตล์นักกีฬา....ใช่ไหม...เมธก็เป็นนักกีฬาในทีมโรงเรียนนี่.........."
"แล้ว......" สุเมธถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
"แล้ว........เค้าว่ากันว่า ตัวห่างไกล ใจก็ห่างกัน เนอะ....พอเมธจีบพี่ญาติด เราก็มีหลักฐานว่าพี่ญานอกใจพี่ชาคริต....แล้วเราก็จะถือโอกาสนี้...ไปช่วยดามใจให้พี่ชาคริต กรื๊อออออออออ"
"แล้วเราจะได้อะไรล่ะ" สุเมธถาม
"ได้พี่ญาไง" หมวยหลินยักไหล่
"จะดีเหรอ...."
"นะ นะ นะ นะ นะ เมธ นะ" หมวยหลินทำตากลมป๊อกออดอ้อน "ถ้าเมธช่วยเราเรื่องนี้ เดี๋ยวเราจะคอยช่วยติวหนังสือให้เมธทุกวิชาเลย"
สุเมธกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่
เอาจริงเหรอว๊ะ
หนุ่มน้อยหันหลังกลับไปมองหมวยหลิน ที่ยกนิ้วโป้งให้จากหลังเสาที่แอบอยู่
เอาก็เอาว๊ะ
หนุ่มน้อยก้าวเข้าหาสาวม.หกที่นั่งกินข้าวอยู่ รายล้อมด้วยรุ่นน้องสาว ๆ ที่แทบทุกคนขนานนามให้ว่าเป็นแก๊งค์นางฟ้านางรำ
"พะ....พะ....พี่ญาครับ"
สาวน้อยที่นั่งอยู่ใกล้เขาที่สุดทำจมูกฟุดฟิดทีหนึ่ง ก่อนจะรายงานรุ่นพี่ "นายคนนี้จะเข้ามาจีบพี่ญาค่ะ"
"ไม่หรอก น้องพรรณ" สาวร่างสูงที่กลางวงหันหน้ามามอง "น้องสุเมธ.....ใช่ไหม"
"พี่ญารู้จักผมด้วยเหรอครับ"
"อยู่ในทีมฟุตบอลกับพี่ชาคริตไง ทำไมพี่จะไม่รู้จัก" ราชณิญายิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงแฟนหนุ่ม "น้องสุเมธมีเรื่องอะไรหรือเปล่าเอ่ย"
พรรณทำจมูกฟุดฟิดอีกรอบ "ยังไงนายคนนี้ก็มีแผนร้ายค่ะ พี่ญาเชื่อจมูกหนูเถอะ"
"คือ...........................ผม......................................" คำพูดที่เตรียมซ้อมกับหมวยหลินมามันติดอยู่ในหัว "ผมสงสัยว่า พี่ญากับวงรำจะไปเชียร์ผมตอนที่แข่งอาทิตย์หน้าไหมครับ อาจารย์สมพงศ์เขาคิดอยู่ว่าจะเอารถบัสใหญ่หรือเอารถตู้โรงเรียนไป"
"วงรำของพี่ไม่ได้เกี่ยวกับเชียร์กีฬาอยู่แล้วนะคะ" ราชณิญาบอก "ลองไปถามพวกหลีดดูซิ"
"ครับ แต่....ผมไม่ค่อยรู้จักพวกหลีด"
"อ๋อ โอเค งั้น.....กอหญ้า กอหญ้าเป็นเพื่อนกับพวกหลีดใช่ไหม พาน้องสุเมธไปหาหน่อยค่ะ"
"นายมันไม่เอาไหน สุเมธ" หมวยหลินบ่น
"ก็....พี่ญาเค้าเป็นแฟนกับพี่ชาคริต เราจะหน้าด้านไปจีบเค้าทั้งที่รู้อย่างนั้นได้ยังไงหล่ะ" สุเมธเกาหัว
"ไม่เอาไหน" หมวยหลินย้ำ "รู้งี้ไม่น่าสอนการบ้านเลขให้เลย"
"หมวยหลินใจร้ายอ่า" สุเมธบ่น
"ก็นายลองคิดดูนะ เราอุตส่าห์ชี้เป้าพี่ญาให้ถึงที่ เมธยังไม่กล้าจีบเขาอ่ะ" หมวยหลินมองค้อน ๆ "เป็นผู้ชายประสาอะไรเนี่ย"
"โห พูดงี้เราเจ็บนะ" สุเมธบ่น "เดี๋ยวเราก็แสดงความเป็นชายให้ดูซะนี่"
หมวยหลินหัวเราะ "55555555555555555555555 โอ๊ยยยยย ความเป็นชาย มาซิ ลองดูหน่อย....555555555"
"หมวยหลิน" สุเมธถือโอกาสคว้ามือเพื่อนสาว "เราชอบหมวยหลินนะ...."
ดีๆชอบหลายคนดี
สุเมธคือกลายเป็นไก่เฉยเลย 555
หลินไม่น่ารอด
วาววว น่าสนใจคับ
หมวยหลินจะได้สวิงมั้ย
เอาใจช่วยสุเมธ
::Doubt:: มันต้องโดนแน่ แต่โดนกี่คน
หลินอยากดู ค สุเมธ
เสร็จหมวยหลินเรียบร้อย