----------------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0)
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0)
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0)
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0)
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0)
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0)
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0)
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0)
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0)
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079 (https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=291036.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=291036.0)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=291637.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=291637.0)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=292286.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=292286.0)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=293689.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=293689.0)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/b677b5270cf333afe3325afd426eb7bac279809b.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
"เจ้าช่างเป็นมหาจักรพรรดิแห่งแดนเทพที่ประเสริฐแท้ ตัวข้าผู้เป็นสนมรึอุตส่าห์เสียสละตัวเองอ้าขาให้ผู้ชายเสพสมนับไม่ถ้วนตามรสนิยมเจ้า ไม่ต่างอะไรกับอีตัวชั้นต่ำไร้ราคาข้างถนน หมดสิ้นทั้งศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิจนไม่เหลือชิ้นดี แต่สิ่งที่เจ้ากำลังทำคือใช้ชีวิตอย่างผาสุขตามอำเภอใจตลอดเช้าค่ำโดยไม่คิดแยแสผู้อื่นจนไม่แม้แต่จะมาเจอหน้า?"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ปลดพันธนาการและฟาดแกนกายอันน้อยของหยุนเช่อเต็มกำลัง
หยุนเช่อถูกโจมตีจุดอ่อนเข้าอย่างจังก็ตาเหลือกกว้างสมองขานโพลน กระนั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็หาได้หยุดและใส่แรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
เนื่องจากนางตระหนักดีว่าหากหยุนเช่อไม่ยินยอม ไม่ว่าใครก็ทำอะไรมันไม่ได้ มันสามารถหลบหนีไปอย่างง่ายดาย ไม่ทันให้นางจับกุมได้ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
อีกทั้ง หยุนเช่อมีสุดยอดวิชาฟื้นฟูอย่างมหาวิถีโพธิสัตว์ ฉะนั้นต่อให้เครื่องเพศของมันจะถูกทุบจนแหลกหลาญ ไม่นานก็สามารถรักษาเหมือนใหม่
หลังจากนางสำเร็จโทษมันอย่างฉุนเฉียวกว่าสิบครั้ง แท่งเนื้ออันจ้อยที่ไฉจือปลุกเร้าจนชูชันก็หมดสภาพยิ่งกว่ามะเขือเหี่ยว ๆ ปลายยอดพ่นน้ำรักออกมาเล็กน้อย ไม่อาจทราบได้ว่ามันเสร็จสมเพราะความเจ็บปวดหรือพอใจที่ได้ถูกทุบตีอย่างสาสม
"เหอะ!! สันดานบุุรุษยังแสดงออกแม้แต่เวลานี้ ดูท่าฉืออู๋เหยาจะเอาแต่ตามใจเจ้ามากเกินพอดีแล้ว"
เมื่อระงับอารมณ์ที่เดือดพล่านให้สงบลง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็นำดาบพยากรณ์กลับมา ก่อนจะก้าวไปที่เตียงและคว้าหนอนเนื้ออ่อนนุ่มของหยุนเช่อด้วยสองนิ้วราวกับรังเกียจ
"จะ เจ้า...นับวันยิ่งกำเริบเสิบสานจนไม่รู้จักสูงต่ำ..."
หยุนเช่ออ้าปากกล่าวอย่างลำบาก แม้ว่ามันจะมีมหาวิถีโพธิสัตว์ช่วยฟื้นฟู แต่ความเจ็บปวดยังคงเป็นของจริงที่สะท้านไปถึงดวงใจจนยากจะฝืนทน
"ไม่เจอกันพักใหญ่ เจ้านี่ก็ยังคงเล็กจิ๋วดุจเดิม....ส่วนน้ำเชื้อ...อืม.."
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จุ่มนิ้วของนางลงบนกองของเหลวที่พึ่งหลั่งออกมา จากนั้นยกมันเข้าปากและเลียชิมรส
"ฮึ่ม...ยังคงใสกระจ่างและรสชาติจืดชืดเช่นเคย ไม่มีเมล็ดพันธุ์อันดีปนเปแม้สักนิด!!"
กล่าวจบนางก็ถอดเสื้อผ้าออกเผยร่างเปลือย หญิงสาวมีรูปร่างสมบูรณ์แบบประหนึ่งเทพธิดา ขนาดทรวงอกอวบอิ่มนุ่มนวลได้สัดส่วน ถึงแม้หยุนเช่อจะยลโฉมเรือนกายนี้มานับครั้งไม่ถ้วน มันก็จ้องตาเป็นมันตกอยู่ใต้ความพิศวงร่ำไป
(https://attachments.xonly8.com/images/9698fc41943c3ef96151b82b6ebbc14c2fdb13bb.jpg)
"งดงามรึไม่? แต่เดิมร่างกายนี้ทุกตารางนิ้วล้วนมีไว้ให้เจ้าชื่นชมเพียงผู้เดียว แต่บัดนี้...มาลองคิดดู...นับแต่ที่ข้าให้คำสัตย์แก่เจ้าว่าจะยอมพลีกายให้บุรุษนับพัน จวบจนปัจจุบัน เกรงว่าจะมีผู้ชายเกือบร้อยคนแล้วที่ได้สัมผัสหน้าอกและล้วงล้ำส่วนสงวนของข้าอย่างหฤหรรษ์"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ยกขาอันเรียวยาวของนางขึ้นและก้าวไปบนเตียง
"พวกชายติดสัดเหล่านั้นล้วนเหมือนกับเจ้าทุกคน มันชอบขาคู่งามของข้า และอีกอย่าง...ดูให้เต็มตา"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จงใจแอ่นสะโพกของนางออกมาเบื้องหน้าเพื่อให้หยุนเช่อเห็นร่องลับชัดเจนขึ้น
หยุนเช่อเปลี่ยนสายตาจากขางอนงามไปที่กลีบสวาทของหญิงสาว ครั้งสุดท้ายที่มันพินิจเครื่องเพศของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ มันยังคงสวยสดและเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง อาจกระทั่งมีเยื้อพรหมจรรย์เหลืออยู่เล็กน้อย ทว่าตอนนี้ความสวยงามในอดีตหายไปสิ้นแล้ว กลีบบุปผาสีชมผูที่เคยอ่อนละมุน นาทีนี้ถูกแทนที่ด้วยกลีบเนื้อสีดำคล้ำที่มีแต่คณิกาเท่านั้นที่ครอบครอง ช่องคลอดที่เคยปิดสนิทจนเป็นเส้นตรงกลาง หลังจากเผชิญแท่งเนื้อใหญ่โตมานานนับ มันก็บานอ้าทิ้งรอยร่องที่หุบไม่มิด ขนาดมองจากภายนอกยังสามารถส่องทะลุไปถึงปากมดลูกด้านในสุด กล่าวได้ว่าไม่เหลือคราบเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ไร้ราคีอีกต่อไป เป็นสภาพที่แม้แต่นางโลมมากประสบการณ์ก็ไม่กล้ามาเทียบเทียม
มิหนำซ้ำปากมดลูกที่ควรจะปิดแน่นยังหลวมยวบอยู่ในที บ่งชี้ว่ามันเองก็ผ่านการถูกบุกเบิกอย่างหนักจนปิดไม่สนิทเฉกเช่นกาลก่อน
ด้วยช่องทางที่เปิดกว้างเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่มีทางกักเก็บเชื้อบุรุษที่หลั่งไหลเข้าสู่ภายในได้ แค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็สามารถไหลซึมออกมาตลอดเวลา
หยุนเช่อไม่อาจไม่ชื่นชมว่าเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เป็นสตรีที่เด็ดขาดอย่างยิ่ง ยามนางตัดสินใจอะไรก็จะทำอย่างเต็มที่จนไม่เหลือทางถอยกลับ กระทั่งฉืออู๋เหยาก็ยังเป็นรองในส่วนนี้
"เจ้าอยากได้แบบนี้สินะ สีหมองคล้ำเช่นนี้คงพอใจเจ้ากระมัง ข้าใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อเปลี่ยนร่องสีชมพูคับแน่นให้ดำทมิฬหลวมโพรกเยี่ยงนี้ หุหุหุ บุรุษทุกคนต่างอยากให้คนรักของตัวเองมีร่างกายสดสวย จะเว้นก็แต่ตัวบัดซบอย่างเจ้าที่นิยมร่างน่าสมเพชประดานี้"
ครั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อน์เอ่ยจบ นางก็อดไม่ได้ที่จะใช้ดาบพยากรณ์ฟาดหนอนน้อยของหยุนเช่ออีกคำรบ
"เหอะ? ได้ดูร่องเน่า ๆ ของข้าก็ถึงกับแข็งเชียวรึ เจ้าคนไม่ได้ความ!!"
คำปรามาสของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ นอกจากจะทำให้หยุนเช่อรู้สึกละอายใจอยู่ลึก ๆ มันยังทำให้แกนกายขึ้นมาลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น
"...จะว่าไป...ครั้งสุดท้ายที่เราร่วมประเวณีกันคือเมื่อใด? ข้าถึงกับลืมไปแล้ว...ช่างเถอะ...ของเล็ก ๆ ของเจ้าไม่คู่ควรมาอยู่ในความทรงจำของข้า..."
สิ้นเสียง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่ยืนคร่อมบนเตียง นางมัดร่างของหยุนเช่ออีกครั้ง แอ่นก้นขึ้นสูง ก่อนจะยกเท้าเหยียบลงบนหน้าท้องฝ่ายชาย ทำเอาเจ้าตัวคดร่างงอตัวเป็นกุ้ง การถูกสตรีเหยียบย่ำคือการดูหมิ่นบุรุษเพศที่สุดไม่ต่างกับสตรีที่ถูกร่วมรักในท่าสุนัข
"เจ้า...เจ้าคิดจะทำอะไร?"
"ฮ่าฮ่าฮ่า การตอบสนองของจักรพรรดิหยุนช่างวิเศษนัก ถามว่าทำอะไร? แน่นอนว่าย่อมต้องร่วมเพศ? เจ้าไม่อยากใช้งานกลีบเนื้อยับเยินของข้ารึ? ทว่าครั้งนี้หาใช่เจ้าที่ชำเราข้า...แต่เป็นข้าที่เริ่มต้น!!"
ครั้นเอ่ยจบ เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็เหยียดนิ้วเรียวของนางสอดเข้าไปในทวารหนักของหยุนเช่อสุดโคน ทิ่มเข้าไปถึงจุดอ่อนไหวและกดมันเต็มกำลัง
"หืม? ตรงนี้รึ!?"
แท่งเนื้อที่ตื่นตัวยาวขึ้นอีกเกือบครึ่งนิ้ว เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ดึงแท่งนิ้วของนางออกมาและพยักหน้าอย่างพึงพอใจกับผลลัพธ์
"แม้ว่าจะเล็กอยู่ แต่ก็ดีขึ้น"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ประคองมังกรน้อยด้วยมือของนางและจ่อมันเข้ากับร่องสวาทสีเข้ม แกนกายอันสั้นสอดใส่เข้าไปในโพรงเนื้อที่กว้างขวางได้อย่างง่ายดาย
"อืม...เป็นเจ้าตัวน้อยที่ข้าไม่ได้สัมผัสมานานนัก หือ? อย่าบอกนะว่าใส่เข้าไปแล้ว?"
ใช่แล้ว แท่งเอ็นเล็กสั้นของหยุนเช่อถูกเสียบเข้าไปจนสุดโดยไม่มีใครรู้ตัว เนื่องจากผิวนอกของแกนกายแทบไม่ได้แตะโดนพนังของโพรงเนื้อ มันมีช่องว่างระหว่างอวัยวะเพศทั้งสองอยู่ราวครึ่งข้อนิ้ว เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่รู้สึกถึงหยุนเช่อจากความเล็ก ส่วนหยุนเช่อก็ไม่รู้สึกถึงการตอดรัดของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ตั้งแต่ต้นจดปลาย
"ให้ตายเถอะ เจ้าคลอดเด็กมาเป็นร้อยคนแล้วหรือไร ขนาดฉืออู๋เหยาก็ไม่ได้กลวงโบ๋เท่าเจ้า"
หยุนเช่ออดตะลึงไม่ได้
"ไม่ดีหรือ? เจ้าจะได้สำเหนียกว่าหนอนน้อย ๆ ของตัวเองมันไร้ค่าปานใด"
แม้จะไร้อารมณ์เสียวกระสันอย่างที่ควร เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็ยังคงขย่มเอวขึ้นลงเป็นจังหวะออกรส แท่งเนื้ออันน้อยแกว่งไกวไปมาในโพรงสวาทของนาง ราวกับแท่งเสียมซีที่ถูกเขย่าอยู่ในกระบอกไม่ไผ่ คนทั้งสองหลอมร่วมกันเป็นหนึ่งโดยปราศจากอารมณ์ร่วม ได้แต่มองหน้ากันอย่างเรียบเฉย หยุนเช่อทำได้เพียงเชยชมคู่ปทุมอิ่มอวบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่กระเด้งกระดอนราวกับลูกบอล ใช้มันเป็นเครื่องกระตุ้นปลุกเร้ามังกรน้อยของตัวเองให้คงสภาพตื่นตัวไว้ แต่จากอัตรานี้ ต่อให้เป็นคนไก่อ่อนยิ่งกว่านกกระจิบ หยุนเช่อก็มั่นใจว่าตัวเองสามารถกรำศึกได้ยาวนานสามวันสามคืนโดยไม่เสร็จสม กลีบเนื้อของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์มันหลวมโพรกจนเสียบก็เหมือนไม่เสียบ ไม่ได้สร้างความพิสมัยจนเกิดความพอใจ
แต่ทันใดนั้น ความคิดของมันก็เป็นอันกลับตัลปัตร เนื่องจากมันเริ่มรับรู้ถึงแรงตอดรัดเพิ่มขึ้นทีละน้อย พนังเนื้อของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ทวีความอบอุ่นจนสัมผัสได้อย่างชัดเจน
ทีท่าสับสนของหยุนเช่อยังผลให้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์หัวเราะร่วน
"ไม่ใช่ว่าเจ้าเรียกตัวเองว่าแพทย์เทวะหรอกหรือ? เหตุใดถึงไม่ทราบสรีระของสตรีอย่างถ่องแท้ โดยเฉพาะส่วนเร้นลับอันแยบคาย คิดปรับเปลี่ยนให้หลวมหรือแน่นไหนเลยจะยากเย็น...ดูเถิดว่าข้าลงทุนขนาดไหน เพื่อที่จะได้ร่วมอภิรมณ์กับเจ้าได้อย่างเต็มที่ ช่องคลอดกำลังค่อย ๆ หดตัวเพื่อให้เหมาะสมกับขนาดของเจ้า..."
"ถึงกับมีเรื่องเช่นนี้? จะบอกว่าข้าสามารถเสพสุขกับร่างเจ้าได้อย่างสำราญใจเฉกเช่นกาลก่อน?"
"ไม่ต้องมาทำหน้าดีใจให้ระคายตา ผู้ที่ควรจะยินดีไม่ใช่เจ้าแต่เป็นคนอื่นที่มีแท่งเนื้อใหญ่ยาวต่างหาก กระทั่งหนอนน้อยไร้ค่าของเจ้าข้ายังทำให้พึงพอใจดุจเดียวกับสาวบริสุทธิ์ได้ แล้วไฉนจะทำให้พวกมันที่ใหญ่โตกว่าไม่รู้กี่เท่าพึงพอใจไม่ได้ คิดสิว่าแกนกายเล็กสั้นของเจ้ายังตอดรัดได้แน่นสนิทปานนี้ แล้วมังกรยักษ์ของผู้อื่นจะตอดรัดได้แนบแน่นขนาดไหน? หุหุหุ...แค่จินตนาการข้าก็แฉะจนน้ำเดินอีกแล้ว"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงท่อนเอ็นของหยุนเช่ออย่างแจ่มชัด ท้ายที่สุด ร่างกายของนางก็รับรู้ได้ถึงความเปรมปรีดิ์จากการร่วมประเวณีเสียที
ชั่วอึดใจ ถึงหยุนเช่อจะถูกพันธนาการไว้แน่นหนา มันก็เค้นกำลังออกมาเพื่อกระแทกเอวขึ้นไป
"ใช่แล้ว...แบบนั้นแหละ...แรงขึ้นอีก พยายามให้ร่องของข้าจดจำรูปร่างของเจ้าให้ขึ้นใจ ยิ่งเจ้าพยายามเพียงไร ข้าก็จะยิ่งสมเพชเวทนาเจ้ามากขึ้นเท่านั้น...โพรงสวาทที่กำลังตอดรัดเจ้าได้ถูกทิ่มทะลวงมานับไม่ถ้วน ถูกแท่งเนื้อของคนแปลกหน้ารุกล้ำไปถึงปากมดลูกที่เจ้าไม่มีวันเข้าถึง ร่องของข้าที่เคยคับแคบอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นเพราะเจ้าถึงได้กลวงหลวมตามรูปร่างของเดรัจฉานเหล่านั้น หน้าอกที่เป็นของเจ้าก็ถูกพวกมันย่ำยีจนบอบช้ำไร้ความปราณี เปลี่ยนทุกตารางนิ้วบนร่างกายข้าให้แปรเปลี่ยนตามความดิบเถื่อนของพวกมัน...ยามนี้ข้าอุตส่าห์ปรับสภาพเพื่อให้พอดีกับหนอนน้อยของเจ้า มาเถอะ พิสูจน์ให้ข้าเห็นว่าเจ้ามีดีกว่าคนพวกนั้นแค่ไหน"
ไม่ทราบว่าเป็นเพราะความตื่นตัวของหยุนเช่อ หรือเพราะเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เพิ่มพูนความกระตือรือร้นขณะเปล่งวาจา การแสดงออกของนางร้อนร่านไม่ต่างจากยามเสพสังวาชกับชายร่างยักษ์
"แท่งเนื้อใหญ่ ๆ เหล่านั้นแทบฉีกทึงกลีบเนื้อของข้า ทะลวงไปถึงปากมดลูกและถึงขั้นแหวกปากมดลูกจนเปิดกว้าง หลั่งเชื้อเมล็ดพันธุ์เข้มข้นเข้าไปมากมายจนไม่อาจรับไหว เข้ากลืนกินจิตสำนึกข้าจนหมดหัวใจ ร่างกายของข้าร่ำร้องว่านี่แหละคือสายเลือดอันยอดเยี่ยม ทั่วสรรพางค์กายราวกับปรารถนาที่จะตั้งครรภ์กับพวกมันตลอดเวลา...อ๊างงง...แค่คิดก็สยิวไปทั้งตัวแล้วววว..."
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์รำพันเหมือนมึนเมา
"บัดซบ!! ต่อให้เจ้าจะทอดกายให้ผู้อื่นเป็นร้อยพันด้วยร่างสำส่อนนี้ ครั้งแรกของเจ้าก็คือตัวข้าผู้นี้ ความจริงข้อนั้นไม่มีทางเปลี่ยนแปลง!!"
หยุนเช่อรู้สึกเหมือนถูกเหยียดหยาม มันก็ตะเบ่งตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้
"ครั้งแรกของข้า? หึหึหึหึ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!! เจ้าคิดว่าโลหิตที่ไหลออกมาเมื่อครั้งอยู่ในอาณาจักรเหมันต์บูรพาคือเลือดพรหมจรรย์ของข้าจริง ๆ?"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
สุดๆ
อ่านแล้วเวทนาสตรีผู้ถูกกระทำยิ่งนัก นางคงแค้นแสนแค้น
สุดยอดปรับเปลี่ยนขนาดได้
หมดกันความภาคภูมิใจของหยุนเซอ นอกจากจะเล็กสั้นแล้วยังไม่ใช่คนแรกอีก
นึกไม่ออกว่าร่องงามนี้หากถูกกระทำจากคนนับพันแล้วจะมีสภาพอย่างไร
เวทนาหยุนเชอ ยิ่งนัก
หยุนเช่อ กามวิปริตเกินไปมาก
สมใจพี่แกแล้วมั้ง เชียนเย่จัดให้ชุดใหญ่เลย
เข้มข้นขึ้นทุกตอน
น่าเสียดาย
สุดยอด
มาแล้ว เข้มข้นจัดๆ
สุดยอดเทพธิดาปรมันต์
เดือนนี้มาช้า แต่ก็มานะ ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ
เจอเปรียบเทียบแบบนี้จบกัน
::Shy::
เทพหนุนเชอ เล็กสั้นขยันซอย ::DookDig::
ของมันปรับแต่งได้
โดนเหยียบจนแหลกยังสร้างใหม่ได้ ทำไหมทำให้ใหญ่ขึ้นอีกไม่ได้ฟะ
เชียนเย่นี่คือนัมเบอร์วันในทุกเรื่องแล้ว
น่าสงสารหยุนเช่อเลยนะ
หยุนผู้น่าสงสารมีหนอนน้อยที่ไม่สามารถให้ความสุขสาวๆ
::Shy::
มาแล้ว ตัวลัครที่รอคอย
น่าสนใจมากๆ
::Thankyou::
จากนิสัยของนาง ก็ไม่น่าจะเป็นสาวพรมจรรย์จริงๆนั่นแหละ
ถึงหยุนเชอจะอาภัพที่มีน้อย แต่ยังรอโอกาสที่อาจจะกลับมาผงาดได้
โธ่ เทพหยุนไม่น่าไม่ไกลขนาดนี้เลย
หยุนน้อยจะได้ผงาดเมื่อไรเนี่ย
ไม่ได้เอาคนแรกอีกแล้ว
เอาแล้ววหยุนโดอีกเเล้ว
จะเปลี่ยนความสามารถมาใหญ่โตได้ไหม
เทพธิดา ที่ไม่ธรรมดา
ขอบคุณมากครับ ::WowWow::
พี่หยุนน่าสงสารแท้ หมดกัน
แสดงว่านางตั้งใจไม่ปรับก่อนมาเจอหยุนสินะ
แล้วใครได้ครั้งแรกแซงหน้าพระเอกของเราไปละ
::HeyHey:: ตามต่อๆ
ยิ่งโดนดูถูก นังหยุน ยิ่งชอบ โรคจิตสุดๆเลย
::DookDig::
พี่ชายเล็กขนาดนั้นก็ไม่แปลกนะที่จะฉีกไม่ขาดอะ
ตอนใหม่มาแล้ว
นึกว่าบทนี้หยุ่นเช่อจะโดนเชือดหนอนน้อยทิ้งซะแล้ว
::Thankyou::
::Shower:: ::Shower::
คงจะเเค้นนะดู
สงสัยหยุน ไม่ใช่ครั้งแรกนางแหง่ๆ
โดนว่าของเล็ก แถมโดนตัดหน้าอีก ::Sweat::
นางคงจะแค้นมาก ประชด จนหลวม
ควรมีวิชาขยายท่อนเนื้อของหยุนเช่อ
ขอบคุณครับ
หมดสภาพพระเอก
เข้มข้นขึ้นทุกตอน
น่าจะแค่พูดเล่นมั้ง หยิงเอ๋อร์ก็โหดเกิ๊นนนน
เซียนเย่ น่าจะเก็บกดมานาน ถึงเวลาปลดปล่อยความแค้น
บักหนอนน้อย
สมใจหยุนเช่อเค้าล่ะ จัดหนักมาเลย
สงสัยถ้าเป็นขนาดนี้หยุนมันมีลูกได้ยังไง
::Ahh::
หยุนเช่ออนาตแ้ ::Orz::
คนแต่งท่าจะเกลียดหยุนเซ่อมากเลยนะเนี้ย
แค้นหยุนเช่อน่าดูเลยน่ะนิ
มารยาร้อบเล่มเกวียน
อนาถ
::Cold::
::Thankyou:: ::Thankyou::
สภาพพี่หยุน เอาดีๆต่อให้คนชอบสายntr ถ้าโดนเปรียบเทียบๆบ่อยอาจจะโมโหจนล้างโลกนั้นแล้วมั้ง
กรี่แเนปรมัต
จบละ
มันต้องเล็กขนาดไหนวะเนี่ย555
มาแบบนี้แสดงว่าครั้งแรกของนางไม่ใช่หยุนเช่อหรือ
กลับมาที่คนนี้แล้ว ชอบเนื้อหาของคนนี้มากครับ
อ้างจาก: Oumale เมื่อ กุมภาพันธ์ 10, 2025, 09:41:38 ก่อนเที่ยง----------------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0)
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0)
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0)
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0)
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0)
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0)
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0)
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0)
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0)
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079 (https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=291036.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=291036.0)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=291637.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=291637.0)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=292286.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=292286.0)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=293689.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=293689.0)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/b677b5270cf333afe3325afd426eb7bac279809b.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
"เจ้าช่างเป็นมหาจักรพรรดิแห่งแดนเทพที่ประเสริฐแท้ ตัวข้าผู้เป็นสนมรึอุตส่าห์เสียสละตัวเองอ้าขาให้ผู้ชายเสพสมนับไม่ถ้วนตามรสนิยมเจ้า ไม่ต่างอะไรกับอีตัวชั้นต่ำไร้ราคาข้างถนน หมดสิ้นทั้งศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิจนไม่เหลือชิ้นดี แต่สิ่งที่เจ้ากำลังทำคือใช้ชีวิตอย่างผาสุขตามอำเภอใจตลอดเช้าค่ำโดยไม่คิดแยแสผู้อื่นจนไม่แม้แต่จะมาเจอหน้า?"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ปลดพันธนาการและฟาดแกนกายอันน้อยของหยุนเช่อเต็มกำลัง
หยุนเช่อถูกโจมตีจุดอ่อนเข้าอย่างจังก็ตาเหลือกกว้างสมองขานโพลน กระนั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็หาได้หยุดและใส่แรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
เนื่องจากนางตระหนักดีว่าหากหยุนเช่อไม่ยินยอม ไม่ว่าใครก็ทำอะไรมันไม่ได้ มันสามารถหลบหนีไปอย่างง่ายดาย ไม่ทันให้นางจับกุมได้ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
อีกทั้ง หยุนเช่อมีสุดยอดวิชาฟื้นฟูอย่างมหาวิถีโพธิสัตว์ ฉะนั้นต่อให้เครื่องเพศของมันจะถูกทุบจนแหลกหลาญ ไม่นานก็สามารถรักษาเหมือนใหม่
หลังจากนางสำเร็จโทษมันอย่างฉุนเฉียวกว่าสิบครั้ง แท่งเนื้ออันจ้อยที่ไฉจือปลุกเร้าจนชูชันก็หมดสภาพยิ่งกว่ามะเขือเหี่ยว ๆ ปลายยอดพ่นน้ำรักออกมาเล็กน้อย ไม่อาจทราบได้ว่ามันเสร็จสมเพราะความเจ็บปวดหรือพอใจที่ได้ถูกทุบตีอย่างสาสม
"เหอะ!! สันดานบุุรุษยังแสดงออกแม้แต่เวลานี้ ดูท่าฉืออู๋เหยาจะเอาแต่ตามใจเจ้ามากเกินพอดีแล้ว"
เมื่อระงับอารมณ์ที่เดือดพล่านให้สงบลง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็นำดาบพยากรณ์กลับมา ก่อนจะก้าวไปที่เตียงและคว้าหนอนเนื้ออ่อนนุ่มของหยุนเช่อด้วยสองนิ้วราวกับรังเกียจ
"จะ เจ้า...นับวันยิ่งกำเริบเสิบสานจนไม่รู้จักสูงต่ำ..."
หยุนเช่ออ้าปากกล่าวอย่างลำบาก แม้ว่ามันจะมีมหาวิถีโพธิสัตว์ช่วยฟื้นฟู แต่ความเจ็บปวดยังคงเป็นของจริงที่สะท้านไปถึงดวงใจจนยากจะฝืนทน
"ไม่เจอกันพักใหญ่ เจ้านี่ก็ยังคงเล็กจิ๋วดุจเดิม....ส่วนน้ำเชื้อ...อืม.."
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จุ่มนิ้วของนางลงบนกองของเหลวที่พึ่งหลั่งออกมา จากนั้นยกมันเข้าปากและเลียชิมรส
"ฮึ่ม...ยังคงใสกระจ่างและรสชาติจืดชืดเช่นเคย ไม่มีเมล็ดพันธุ์อันดีปนเปแม้สักนิด!!"
กล่าวจบนางก็ถอดเสื้อผ้าออกเผยร่างเปลือย หญิงสาวมีรูปร่างสมบูรณ์แบบประหนึ่งเทพธิดา ขนาดทรวงอกอวบอิ่มนุ่มนวลได้สัดส่วน ถึงแม้หยุนเช่อจะยลโฉมเรือนกายนี้มานับครั้งไม่ถ้วน มันก็จ้องตาเป็นมันตกอยู่ใต้ความพิศวงร่ำไป
(https://attachments.xonly8.com/images/9698fc41943c3ef96151b82b6ebbc14c2fdb13bb.jpg)
"งดงามรึไม่? แต่เดิมร่างกายนี้ทุกตารางนิ้วล้วนมีไว้ให้เจ้าชื่นชมเพียงผู้เดียว แต่บัดนี้...มาลองคิดดู...นับแต่ที่ข้าให้คำสัตย์แก่เจ้าว่าจะยอมพลีกายให้บุรุษนับพัน จวบจนปัจจุบัน เกรงว่าจะมีผู้ชายเกือบร้อยคนแล้วที่ได้สัมผัสหน้าอกและล้วงล้ำส่วนสงวนของข้าอย่างหฤหรรษ์"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ยกขาอันเรียวยาวของนางขึ้นและก้าวไปบนเตียง
"พวกชายติดสัดเหล่านั้นล้วนเหมือนกับเจ้าทุกคน มันชอบขาคู่งามของข้า และอีกอย่าง...ดูให้เต็มตา"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จงใจแอ่นสะโพกของนางออกมาเบื้องหน้าเพื่อให้หยุนเช่อเห็นร่องลับชัดเจนขึ้น
หยุนเช่อเปลี่ยนสายตาจากขางอนงามไปที่กลีบสวาทของหญิงสาว ครั้งสุดท้ายที่มันพินิจเครื่องเพศของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ มันยังคงสวยสดและเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง อาจกระทั่งมีเยื้อพรหมจรรย์เหลืออยู่เล็กน้อย ทว่าตอนนี้ความสวยงามในอดีตหายไปสิ้นแล้ว กลีบบุปผาสีชมผูที่เคยอ่อนละมุน นาทีนี้ถูกแทนที่ด้วยกลีบเนื้อสีดำคล้ำที่มีแต่คณิกาเท่านั้นที่ครอบครอง ช่องคลอดที่เคยปิดสนิทจนเป็นเส้นตรงกลาง หลังจากเผชิญแท่งเนื้อใหญ่โตมานานนับ มันก็บานอ้าทิ้งรอยร่องที่หุบไม่มิด ขนาดมองจากภายนอกยังสามารถส่องทะลุไปถึงปากมดลูกด้านในสุด กล่าวได้ว่าไม่เหลือคราบเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ไร้ราคีอีกต่อไป เป็นสภาพที่แม้แต่นางโลมมากประสบการณ์ก็ไม่กล้ามาเทียบเทียม
มิหนำซ้ำปากมดลูกที่ควรจะปิดแน่นยังหลวมยวบอยู่ในที บ่งชี้ว่ามันเองก็ผ่านการถูกบุกเบิกอย่างหนักจนปิดไม่สนิทเฉกเช่นกาลก่อน
ด้วยช่องทางที่เปิดกว้างเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่มีทางกักเก็บเชื้อบุรุษที่หลั่งไหลเข้าสู่ภายในได้ แค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็สามารถไหลซึมออกมาตลอดเวลา
หยุนเช่อไม่อาจไม่ชื่นชมว่าเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เป็นสตรีที่เด็ดขาดอย่างยิ่ง ยามนางตัดสินใจอะไรก็จะทำอย่างเต็มที่จนไม่เหลือทางถอยกลับ กระทั่งฉืออู๋เหยาก็ยังเป็นรองในส่วนนี้
"เจ้าอยากได้แบบนี้สินะ สีหมองคล้ำเช่นนี้คงพอใจเจ้ากระมัง ข้าใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อเปลี่ยนร่องสีชมพูคับแน่นให้ดำทมิฬหลวมโพรกเยี่ยงนี้ หุหุหุ บุรุษทุกคนต่างอยากให้คนรักของตัวเองมีร่างกายสดสวย จะเว้นก็แต่ตัวบัดซบอย่างเจ้าที่นิยมร่างน่าสมเพชประดานี้"
ครั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อน์เอ่ยจบ นางก็อดไม่ได้ที่จะใช้ดาบพยากรณ์ฟาดหนอนน้อยของหยุนเช่ออีกคำรบ
"เหอะ? ได้ดูร่องเน่า ๆ ของข้าก็ถึงกับแข็งเชียวรึ เจ้าคนไม่ได้ความ!!"
คำปรามาสของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ นอกจากจะทำให้หยุนเช่อรู้สึกละอายใจอยู่ลึก ๆ มันยังทำให้แกนกายขึ้นมาลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น
"...จะว่าไป...ครั้งสุดท้ายที่เราร่วมประเวณีกันคือเมื่อใด? ข้าถึงกับลืมไปแล้ว...ช่างเถอะ...ของเล็ก ๆ ของเจ้าไม่คู่ควรมาอยู่ในความทรงจำของข้า..."
สิ้นเสียง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่ยืนคร่อมบนเตียง นางมัดร่างของหยุนเช่ออีกครั้ง แอ่นก้นขึ้นสูง ก่อนจะยกเท้าเหยียบลงบนหน้าท้องฝ่ายชาย ทำเอาเจ้าตัวคดร่างงอตัวเป็นกุ้ง การถูกสตรีเหยียบย่ำคือการดูหมิ่นบุรุษเพศที่สุดไม่ต่างกับสตรีที่ถูกร่วมรักในท่าสุนัข
"เจ้า...เจ้าคิดจะทำอะไร?"
"ฮ่าฮ่าฮ่า การตอบสนองของจักรพรรดิหยุนช่างวิเศษนัก ถามว่าทำอะไร? แน่นอนว่าย่อมต้องร่วมเพศ? เจ้าไม่อยากใช้งานกลีบเนื้อยับเยินของข้ารึ? ทว่าครั้งนี้หาใช่เจ้าที่ชำเราข้า...แต่เป็นข้าที่เริ่มต้น!!"
ครั้นเอ่ยจบ เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็เหยียดนิ้วเรียวของนางสอดเข้าไปในทวารหนักของหยุนเช่อสุดโคน ทิ่มเข้าไปถึงจุดอ่อนไหวและกดมันเต็มกำลัง
"หืม? ตรงนี้รึ!?"
แท่งเนื้อที่ตื่นตัวยาวขึ้นอีกเกือบครึ่งนิ้ว เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ดึงแท่งนิ้วของนางออกมาและพยักหน้าอย่างพึงพอใจกับผลลัพธ์
"แม้ว่าจะเล็กอยู่ แต่ก็ดีขึ้น"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ประคองมังกรน้อยด้วยมือของนางและจ่อมันเข้ากับร่องสวาทสีเข้ม แกนกายอันสั้นสอดใส่เข้าไปในโพรงเนื้อที่กว้างขวางได้อย่างง่ายดาย
"อืม...เป็นเจ้าตัวน้อยที่ข้าไม่ได้สัมผัสมานานนัก หือ? อย่าบอกนะว่าใส่เข้าไปแล้ว?"
ใช่แล้ว แท่งเอ็นเล็กสั้นของหยุนเช่อถูกเสียบเข้าไปจนสุดโดยไม่มีใครรู้ตัว เนื่องจากผิวนอกของแกนกายแทบไม่ได้แตะโดนพนังของโพรงเนื้อ มันมีช่องว่างระหว่างอวัยวะเพศทั้งสองอยู่ราวครึ่งข้อนิ้ว เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่รู้สึกถึงหยุนเช่อจากความเล็ก ส่วนหยุนเช่อก็ไม่รู้สึกถึงการตอดรัดของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ตั้งแต่ต้นจดปลาย
"ให้ตายเถอะ เจ้าคลอดเด็กมาเป็นร้อยคนแล้วหรือไร ขนาดฉืออู๋เหยาก็ไม่ได้กลวงโบ๋เท่าเจ้า"
หยุนเช่ออดตะลึงไม่ได้
"ไม่ดีหรือ? เจ้าจะได้สำเหนียกว่าหนอนน้อย ๆ ของตัวเองมันไร้ค่าปานใด"
แม้จะไร้อารมณ์เสียวกระสันอย่างที่ควร เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็ยังคงขย่มเอวขึ้นลงเป็นจังหวะออกรส แท่งเนื้ออันน้อยแกว่งไกวไปมาในโพรงสวาทของนาง ราวกับแท่งเสียมซีที่ถูกเขย่าอยู่ในกระบอกไม่ไผ่ คนทั้งสองหลอมร่วมกันเป็นหนึ่งโดยปราศจากอารมณ์ร่วม ได้แต่มองหน้ากันอย่างเรียบเฉย หยุนเช่อทำได้เพียงเชยชมคู่ปทุมอิ่มอวบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่กระเด้งกระดอนราวกับลูกบอล ใช้มันเป็นเครื่องกระตุ้นปลุกเร้ามังกรน้อยของตัวเองให้คงสภาพตื่นตัวไว้ แต่จากอัตรานี้ ต่อให้เป็นคนไก่อ่อนยิ่งกว่านกกระจิบ หยุนเช่อก็มั่นใจว่าตัวเองสามารถกรำศึกได้ยาวนานสามวันสามคืนโดยไม่เสร็จสม กลีบเนื้อของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์มันหลวมโพรกจนเสียบก็เหมือนไม่เสียบ ไม่ได้สร้างความพิสมัยจนเกิดความพอใจ
แต่ทันใดนั้น ความคิดของมันก็เป็นอันกลับตัลปัตร เนื่องจากมันเริ่มรับรู้ถึงแรงตอดรัดเพิ่มขึ้นทีละน้อย พนังเนื้อของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ทวีความอบอุ่นจนสัมผัสได้อย่างชัดเจน
ทีท่าสับสนของหยุนเช่อยังผลให้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์หัวเราะร่วน
"ไม่ใช่ว่าเจ้าเรียกตัวเองว่าแพทย์เทวะหรอกหรือ? เหตุใดถึงไม่ทราบสรีระของสตรีอย่างถ่องแท้ โดยเฉพาะส่วนเร้นลับอันแยบคาย คิดปรับเปลี่ยนให้หลวมหรือแน่นไหนเลยจะยากเย็น...ดูเถิดว่าข้าลงทุนขนาดไหน เพื่อที่จะได้ร่วมอภิรมณ์กับเจ้าได้อย่างเต็มที่ ช่องคลอดกำลังค่อย ๆ หดตัวเพื่อให้เหมาะสมกับขนาดของเจ้า..."
"ถึงกับมีเรื่องเช่นนี้? จะบอกว่าข้าสามารถเสพสุขกับร่างเจ้าได้อย่างสำราญใจเฉกเช่นกาลก่อน?"
"ไม่ต้องมาทำหน้าดีใจให้ระคายตา ผู้ที่ควรจะยินดีไม่ใช่เจ้าแต่เป็นคนอื่นที่มีแท่งเนื้อใหญ่ยาวต่างหาก กระทั่งหนอนน้อยไร้ค่าของเจ้าข้ายังทำให้พึงพอใจดุจเดียวกับสาวบริสุทธิ์ได้ แล้วไฉนจะทำให้พวกมันที่ใหญ่โตกว่าไม่รู้กี่เท่าพึงพอใจไม่ได้ คิดสิว่าแกนกายเล็กสั้นของเจ้ายังตอดรัดได้แน่นสนิทปานนี้ แล้วมังกรยักษ์ของผู้อื่นจะตอดรัดได้แนบแน่นขนาดไหน? หุหุหุ...แค่จินตนาการข้าก็แฉะจนน้ำเดินอีกแล้ว"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงท่อนเอ็นของหยุนเช่ออย่างแจ่มชัด ท้ายที่สุด ร่างกายของนางก็รับรู้ได้ถึงความเปรมปรีดิ์จากการร่วมประเวณีเสียที
ชั่วอึดใจ ถึงหยุนเช่อจะถูกพันธนาการไว้แน่นหนา มันก็เค้นกำลังออกมาเพื่อกระแทกเอวขึ้นไป
"ใช่แล้ว...แบบนั้นแหละ...แรงขึ้นอีก พยายามให้ร่องของข้าจดจำรูปร่างของเจ้าให้ขึ้นใจ ยิ่งเจ้าพยายามเพียงไร ข้าก็จะยิ่งสมเพชเวทนาเจ้ามากขึ้นเท่านั้น...โพรงสวาทที่กำลังตอดรัดเจ้าได้ถูกทิ่มทะลวงมานับไม่ถ้วน ถูกแท่งเนื้อของคนแปลกหน้ารุกล้ำไปถึงปากมดลูกที่เจ้าไม่มีวันเข้าถึง ร่องของข้าที่เคยคับแคบอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นเพราะเจ้าถึงได้กลวงหลวมตามรูปร่างของเดรัจฉานเหล่านั้น หน้าอกที่เป็นของเจ้าก็ถูกพวกมันย่ำยีจนบอบช้ำไร้ความปราณี เปลี่ยนทุกตารางนิ้วบนร่างกายข้าให้แปรเปลี่ยนตามความดิบเถื่อนของพวกมัน...ยามนี้ข้าอุตส่าห์ปรับสภาพเพื่อให้พอดีกับหนอนน้อยของเจ้า มาเถอะ พิสูจน์ให้ข้าเห็นว่าเจ้ามีดีกว่าคนพวกนั้นแค่ไหน"
ไม่ทราบว่าเป็นเพราะความตื่นตัวของหยุนเช่อ หรือเพราะเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เพิ่มพูนความกระตือรือร้นขณะเปล่งวาจา การแสดงออกของนางร้อนร่านไม่ต่างจากยามเสพสังวาชกับชายร่างยักษ์
"แท่งเนื้อใหญ่ ๆ เหล่านั้นแทบฉีกทึงกลีบเนื้อของข้า ทะลวงไปถึงปากมดลูกและถึงขั้นแหวกปากมดลูกจนเปิดกว้าง หลั่งเชื้อเมล็ดพันธุ์เข้มข้นเข้าไปมากมายจนไม่อาจรับไหว เข้ากลืนกินจิตสำนึกข้าจนหมดหัวใจ ร่างกายของข้าร่ำร้องว่านี่แหละคือสายเลือดอันยอดเยี่ยม ทั่วสรรพางค์กายราวกับปรารถนาที่จะตั้งครรภ์กับพวกมันตลอดเวลา...อ๊างงง...แค่คิดก็สยิวไปทั้งตัวแล้วววว..."
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์รำพันเหมือนมึนเมา
"บัดซบ!! ต่อให้เจ้าจะทอดกายให้ผู้อื่นเป็นร้อยพันด้วยร่างสำส่อนนี้ ครั้งแรกของเจ้าก็คือตัวข้าผู้นี้ ความจริงข้อนั้นไม่มีทางเปลี่ยนแปลง!!"
หยุนเช่อรู้สึกเหมือนถูกเหยียดหยาม มันก็ตะเบ่งตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้
"ครั้งแรกของข้า? หึหึหึหึ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!! เจ้าคิดว่าโลหิตที่ไหลออกมาเมื่อครั้งอยู่ในอาณาจักรเหมันต์บูรพาคือเลือดพรหมจรรย์ของข้าจริง ๆ?"
มาละ
::Thankyou::
อ้างจาก: Oumale เมื่อ กุมภาพันธ์ 10, 2025, 09:41:38 ก่อนเที่ยง----------------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268782.0)
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268805.0)
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268902.0)
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=268939.0)
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282706.0)
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=282999.0)
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284373.0)
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=284474.0)
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=285365.0)
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=285490.0)
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=286536.0)
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079 (https://xonly8.com/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079)
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=288260.0)
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=288739.0)
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=289557.0)
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=290317.0)
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=290560.0)
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=291036.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=291036.0)
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=291637.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=291637.0)
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=292286.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=292286.0)
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=293689.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=293689.0)
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/b677b5270cf333afe3325afd426eb7bac279809b.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
"เจ้าช่างเป็นมหาจักรพรรดิแห่งแดนเทพที่ประเสริฐแท้ ตัวข้าผู้เป็นสนมรึอุตส่าห์เสียสละตัวเองอ้าขาให้ผู้ชายเสพสมนับไม่ถ้วนตามรสนิยมเจ้า ไม่ต่างอะไรกับอีตัวชั้นต่ำไร้ราคาข้างถนน หมดสิ้นทั้งศักดิ์ศรีและเกียรติภูมิจนไม่เหลือชิ้นดี แต่สิ่งที่เจ้ากำลังทำคือใช้ชีวิตอย่างผาสุขตามอำเภอใจตลอดเช้าค่ำโดยไม่คิดแยแสผู้อื่นจนไม่แม้แต่จะมาเจอหน้า?"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ปลดพันธนาการและฟาดแกนกายอันน้อยของหยุนเช่อเต็มกำลัง
หยุนเช่อถูกโจมตีจุดอ่อนเข้าอย่างจังก็ตาเหลือกกว้างสมองขานโพลน กระนั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็หาได้หยุดและใส่แรงมากขึ้นเรื่อย ๆ
เนื่องจากนางตระหนักดีว่าหากหยุนเช่อไม่ยินยอม ไม่ว่าใครก็ทำอะไรมันไม่ได้ มันสามารถหลบหนีไปอย่างง่ายดาย ไม่ทันให้นางจับกุมได้ตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ
อีกทั้ง หยุนเช่อมีสุดยอดวิชาฟื้นฟูอย่างมหาวิถีโพธิสัตว์ ฉะนั้นต่อให้เครื่องเพศของมันจะถูกทุบจนแหลกหลาญ ไม่นานก็สามารถรักษาเหมือนใหม่
หลังจากนางสำเร็จโทษมันอย่างฉุนเฉียวกว่าสิบครั้ง แท่งเนื้ออันจ้อยที่ไฉจือปลุกเร้าจนชูชันก็หมดสภาพยิ่งกว่ามะเขือเหี่ยว ๆ ปลายยอดพ่นน้ำรักออกมาเล็กน้อย ไม่อาจทราบได้ว่ามันเสร็จสมเพราะความเจ็บปวดหรือพอใจที่ได้ถูกทุบตีอย่างสาสม
"เหอะ!! สันดานบุุรุษยังแสดงออกแม้แต่เวลานี้ ดูท่าฉืออู๋เหยาจะเอาแต่ตามใจเจ้ามากเกินพอดีแล้ว"
เมื่อระงับอารมณ์ที่เดือดพล่านให้สงบลง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็นำดาบพยากรณ์กลับมา ก่อนจะก้าวไปที่เตียงและคว้าหนอนเนื้ออ่อนนุ่มของหยุนเช่อด้วยสองนิ้วราวกับรังเกียจ
"จะ เจ้า...นับวันยิ่งกำเริบเสิบสานจนไม่รู้จักสูงต่ำ..."
หยุนเช่ออ้าปากกล่าวอย่างลำบาก แม้ว่ามันจะมีมหาวิถีโพธิสัตว์ช่วยฟื้นฟู แต่ความเจ็บปวดยังคงเป็นของจริงที่สะท้านไปถึงดวงใจจนยากจะฝืนทน
"ไม่เจอกันพักใหญ่ เจ้านี่ก็ยังคงเล็กจิ๋วดุจเดิม....ส่วนน้ำเชื้อ...อืม.."
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จุ่มนิ้วของนางลงบนกองของเหลวที่พึ่งหลั่งออกมา จากนั้นยกมันเข้าปากและเลียชิมรส
"ฮึ่ม...ยังคงใสกระจ่างและรสชาติจืดชืดเช่นเคย ไม่มีเมล็ดพันธุ์อันดีปนเปแม้สักนิด!!"
กล่าวจบนางก็ถอดเสื้อผ้าออกเผยร่างเปลือย หญิงสาวมีรูปร่างสมบูรณ์แบบประหนึ่งเทพธิดา ขนาดทรวงอกอวบอิ่มนุ่มนวลได้สัดส่วน ถึงแม้หยุนเช่อจะยลโฉมเรือนกายนี้มานับครั้งไม่ถ้วน มันก็จ้องตาเป็นมันตกอยู่ใต้ความพิศวงร่ำไป
(https://attachments.xonly8.com/images/9698fc41943c3ef96151b82b6ebbc14c2fdb13bb.jpg)
"งดงามรึไม่? แต่เดิมร่างกายนี้ทุกตารางนิ้วล้วนมีไว้ให้เจ้าชื่นชมเพียงผู้เดียว แต่บัดนี้...มาลองคิดดู...นับแต่ที่ข้าให้คำสัตย์แก่เจ้าว่าจะยอมพลีกายให้บุรุษนับพัน จวบจนปัจจุบัน เกรงว่าจะมีผู้ชายเกือบร้อยคนแล้วที่ได้สัมผัสหน้าอกและล้วงล้ำส่วนสงวนของข้าอย่างหฤหรรษ์"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ยกขาอันเรียวยาวของนางขึ้นและก้าวไปบนเตียง
"พวกชายติดสัดเหล่านั้นล้วนเหมือนกับเจ้าทุกคน มันชอบขาคู่งามของข้า และอีกอย่าง...ดูให้เต็มตา"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์จงใจแอ่นสะโพกของนางออกมาเบื้องหน้าเพื่อให้หยุนเช่อเห็นร่องลับชัดเจนขึ้น
หยุนเช่อเปลี่ยนสายตาจากขางอนงามไปที่กลีบสวาทของหญิงสาว ครั้งสุดท้ายที่มันพินิจเครื่องเพศของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ มันยังคงสวยสดและเป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง อาจกระทั่งมีเยื้อพรหมจรรย์เหลืออยู่เล็กน้อย ทว่าตอนนี้ความสวยงามในอดีตหายไปสิ้นแล้ว กลีบบุปผาสีชมผูที่เคยอ่อนละมุน นาทีนี้ถูกแทนที่ด้วยกลีบเนื้อสีดำคล้ำที่มีแต่คณิกาเท่านั้นที่ครอบครอง ช่องคลอดที่เคยปิดสนิทจนเป็นเส้นตรงกลาง หลังจากเผชิญแท่งเนื้อใหญ่โตมานานนับ มันก็บานอ้าทิ้งรอยร่องที่หุบไม่มิด ขนาดมองจากภายนอกยังสามารถส่องทะลุไปถึงปากมดลูกด้านในสุด กล่าวได้ว่าไม่เหลือคราบเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ไร้ราคีอีกต่อไป เป็นสภาพที่แม้แต่นางโลมมากประสบการณ์ก็ไม่กล้ามาเทียบเทียม
มิหนำซ้ำปากมดลูกที่ควรจะปิดแน่นยังหลวมยวบอยู่ในที บ่งชี้ว่ามันเองก็ผ่านการถูกบุกเบิกอย่างหนักจนปิดไม่สนิทเฉกเช่นกาลก่อน
ด้วยช่องทางที่เปิดกว้างเช่นนี้ แน่นอนว่าไม่มีทางกักเก็บเชื้อบุรุษที่หลั่งไหลเข้าสู่ภายในได้ แค่ขยับเพียงเล็กน้อยก็สามารถไหลซึมออกมาตลอดเวลา
หยุนเช่อไม่อาจไม่ชื่นชมว่าเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เป็นสตรีที่เด็ดขาดอย่างยิ่ง ยามนางตัดสินใจอะไรก็จะทำอย่างเต็มที่จนไม่เหลือทางถอยกลับ กระทั่งฉืออู๋เหยาก็ยังเป็นรองในส่วนนี้
"เจ้าอยากได้แบบนี้สินะ สีหมองคล้ำเช่นนี้คงพอใจเจ้ากระมัง ข้าใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อเปลี่ยนร่องสีชมพูคับแน่นให้ดำทมิฬหลวมโพรกเยี่ยงนี้ หุหุหุ บุรุษทุกคนต่างอยากให้คนรักของตัวเองมีร่างกายสดสวย จะเว้นก็แต่ตัวบัดซบอย่างเจ้าที่นิยมร่างน่าสมเพชประดานี้"
ครั้นเชียนเย่หยิงเอ๋อน์เอ่ยจบ นางก็อดไม่ได้ที่จะใช้ดาบพยากรณ์ฟาดหนอนน้อยของหยุนเช่ออีกคำรบ
"เหอะ? ได้ดูร่องเน่า ๆ ของข้าก็ถึงกับแข็งเชียวรึ เจ้าคนไม่ได้ความ!!"
คำปรามาสของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ นอกจากจะทำให้หยุนเช่อรู้สึกละอายใจอยู่ลึก ๆ มันยังทำให้แกนกายขึ้นมาลุกขึ้นอย่างตื่นเต้น
"...จะว่าไป...ครั้งสุดท้ายที่เราร่วมประเวณีกันคือเมื่อใด? ข้าถึงกับลืมไปแล้ว...ช่างเถอะ...ของเล็ก ๆ ของเจ้าไม่คู่ควรมาอยู่ในความทรงจำของข้า..."
สิ้นเสียง เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่ยืนคร่อมบนเตียง นางมัดร่างของหยุนเช่ออีกครั้ง แอ่นก้นขึ้นสูง ก่อนจะยกเท้าเหยียบลงบนหน้าท้องฝ่ายชาย ทำเอาเจ้าตัวคดร่างงอตัวเป็นกุ้ง การถูกสตรีเหยียบย่ำคือการดูหมิ่นบุรุษเพศที่สุดไม่ต่างกับสตรีที่ถูกร่วมรักในท่าสุนัข
"เจ้า...เจ้าคิดจะทำอะไร?"
"ฮ่าฮ่าฮ่า การตอบสนองของจักรพรรดิหยุนช่างวิเศษนัก ถามว่าทำอะไร? แน่นอนว่าย่อมต้องร่วมเพศ? เจ้าไม่อยากใช้งานกลีบเนื้อยับเยินของข้ารึ? ทว่าครั้งนี้หาใช่เจ้าที่ชำเราข้า...แต่เป็นข้าที่เริ่มต้น!!"
ครั้นเอ่ยจบ เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็เหยียดนิ้วเรียวของนางสอดเข้าไปในทวารหนักของหยุนเช่อสุดโคน ทิ่มเข้าไปถึงจุดอ่อนไหวและกดมันเต็มกำลัง
"หืม? ตรงนี้รึ!?"
แท่งเนื้อที่ตื่นตัวยาวขึ้นอีกเกือบครึ่งนิ้ว เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ดึงแท่งนิ้วของนางออกมาและพยักหน้าอย่างพึงพอใจกับผลลัพธ์
"แม้ว่าจะเล็กอยู่ แต่ก็ดีขึ้น"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ประคองมังกรน้อยด้วยมือของนางและจ่อมันเข้ากับร่องสวาทสีเข้ม แกนกายอันสั้นสอดใส่เข้าไปในโพรงเนื้อที่กว้างขวางได้อย่างง่ายดาย
"อืม...เป็นเจ้าตัวน้อยที่ข้าไม่ได้สัมผัสมานานนัก หือ? อย่าบอกนะว่าใส่เข้าไปแล้ว?"
ใช่แล้ว แท่งเอ็นเล็กสั้นของหยุนเช่อถูกเสียบเข้าไปจนสุดโดยไม่มีใครรู้ตัว เนื่องจากผิวนอกของแกนกายแทบไม่ได้แตะโดนพนังของโพรงเนื้อ มันมีช่องว่างระหว่างอวัยวะเพศทั้งสองอยู่ราวครึ่งข้อนิ้ว เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ไม่รู้สึกถึงหยุนเช่อจากความเล็ก ส่วนหยุนเช่อก็ไม่รู้สึกถึงการตอดรัดของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ตั้งแต่ต้นจดปลาย
"ให้ตายเถอะ เจ้าคลอดเด็กมาเป็นร้อยคนแล้วหรือไร ขนาดฉืออู๋เหยาก็ไม่ได้กลวงโบ๋เท่าเจ้า"
หยุนเช่ออดตะลึงไม่ได้
"ไม่ดีหรือ? เจ้าจะได้สำเหนียกว่าหนอนน้อย ๆ ของตัวเองมันไร้ค่าปานใด"
แม้จะไร้อารมณ์เสียวกระสันอย่างที่ควร เชียนเย่หยิงเอ๋อร์ก็ยังคงขย่มเอวขึ้นลงเป็นจังหวะออกรส แท่งเนื้ออันน้อยแกว่งไกวไปมาในโพรงสวาทของนาง ราวกับแท่งเสียมซีที่ถูกเขย่าอยู่ในกระบอกไม่ไผ่ คนทั้งสองหลอมร่วมกันเป็นหนึ่งโดยปราศจากอารมณ์ร่วม ได้แต่มองหน้ากันอย่างเรียบเฉย หยุนเช่อทำได้เพียงเชยชมคู่ปทุมอิ่มอวบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ที่กระเด้งกระดอนราวกับลูกบอล ใช้มันเป็นเครื่องกระตุ้นปลุกเร้ามังกรน้อยของตัวเองให้คงสภาพตื่นตัวไว้ แต่จากอัตรานี้ ต่อให้เป็นคนไก่อ่อนยิ่งกว่านกกระจิบ หยุนเช่อก็มั่นใจว่าตัวเองสามารถกรำศึกได้ยาวนานสามวันสามคืนโดยไม่เสร็จสม กลีบเนื้อของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์มันหลวมโพรกจนเสียบก็เหมือนไม่เสียบ ไม่ได้สร้างความพิสมัยจนเกิดความพอใจ
แต่ทันใดนั้น ความคิดของมันก็เป็นอันกลับตัลปัตร เนื่องจากมันเริ่มรับรู้ถึงแรงตอดรัดเพิ่มขึ้นทีละน้อย พนังเนื้อของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์ทวีความอบอุ่นจนสัมผัสได้อย่างชัดเจน
ทีท่าสับสนของหยุนเช่อยังผลให้เชียนเย่หยิงเอ๋อร์หัวเราะร่วน
"ไม่ใช่ว่าเจ้าเรียกตัวเองว่าแพทย์เทวะหรอกหรือ? เหตุใดถึงไม่ทราบสรีระของสตรีอย่างถ่องแท้ โดยเฉพาะส่วนเร้นลับอันแยบคาย คิดปรับเปลี่ยนให้หลวมหรือแน่นไหนเลยจะยากเย็น...ดูเถิดว่าข้าลงทุนขนาดไหน เพื่อที่จะได้ร่วมอภิรมณ์กับเจ้าได้อย่างเต็มที่ ช่องคลอดกำลังค่อย ๆ หดตัวเพื่อให้เหมาะสมกับขนาดของเจ้า..."
"ถึงกับมีเรื่องเช่นนี้? จะบอกว่าข้าสามารถเสพสุขกับร่างเจ้าได้อย่างสำราญใจเฉกเช่นกาลก่อน?"
"ไม่ต้องมาทำหน้าดีใจให้ระคายตา ผู้ที่ควรจะยินดีไม่ใช่เจ้าแต่เป็นคนอื่นที่มีแท่งเนื้อใหญ่ยาวต่างหาก กระทั่งหนอนน้อยไร้ค่าของเจ้าข้ายังทำให้พึงพอใจดุจเดียวกับสาวบริสุทธิ์ได้ แล้วไฉนจะทำให้พวกมันที่ใหญ่โตกว่าไม่รู้กี่เท่าพึงพอใจไม่ได้ คิดสิว่าแกนกายเล็กสั้นของเจ้ายังตอดรัดได้แน่นสนิทปานนี้ แล้วมังกรยักษ์ของผู้อื่นจะตอดรัดได้แนบแน่นขนาดไหน? หุหุหุ...แค่จินตนาการข้าก็แฉะจนน้ำเดินอีกแล้ว"
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์สัมผัสได้ถึงท่อนเอ็นของหยุนเช่ออย่างแจ่มชัด ท้ายที่สุด ร่างกายของนางก็รับรู้ได้ถึงความเปรมปรีดิ์จากการร่วมประเวณีเสียที
ชั่วอึดใจ ถึงหยุนเช่อจะถูกพันธนาการไว้แน่นหนา มันก็เค้นกำลังออกมาเพื่อกระแทกเอวขึ้นไป
"ใช่แล้ว...แบบนั้นแหละ...แรงขึ้นอีก พยายามให้ร่องของข้าจดจำรูปร่างของเจ้าให้ขึ้นใจ ยิ่งเจ้าพยายามเพียงไร ข้าก็จะยิ่งสมเพชเวทนาเจ้ามากขึ้นเท่านั้น...โพรงสวาทที่กำลังตอดรัดเจ้าได้ถูกทิ่มทะลวงมานับไม่ถ้วน ถูกแท่งเนื้อของคนแปลกหน้ารุกล้ำไปถึงปากมดลูกที่เจ้าไม่มีวันเข้าถึง ร่องของข้าที่เคยคับแคบอย่างเป็นธรรมชาติ เป็นเพราะเจ้าถึงได้กลวงหลวมตามรูปร่างของเดรัจฉานเหล่านั้น หน้าอกที่เป็นของเจ้าก็ถูกพวกมันย่ำยีจนบอบช้ำไร้ความปราณี เปลี่ยนทุกตารางนิ้วบนร่างกายข้าให้แปรเปลี่ยนตามความดิบเถื่อนของพวกมัน...ยามนี้ข้าอุตส่าห์ปรับสภาพเพื่อให้พอดีกับหนอนน้อยของเจ้า มาเถอะ พิสูจน์ให้ข้าเห็นว่าเจ้ามีดีกว่าคนพวกนั้นแค่ไหน"
ไม่ทราบว่าเป็นเพราะความตื่นตัวของหยุนเช่อ หรือเพราะเชียนเย่หยิงเอ๋อร์เพิ่มพูนความกระตือรือร้นขณะเปล่งวาจา การแสดงออกของนางร้อนร่านไม่ต่างจากยามเสพสังวาชกับชายร่างยักษ์
"แท่งเนื้อใหญ่ ๆ เหล่านั้นแทบฉีกทึงกลีบเนื้อของข้า ทะลวงไปถึงปากมดลูกและถึงขั้นแหวกปากมดลูกจนเปิดกว้าง หลั่งเชื้อเมล็ดพันธุ์เข้มข้นเข้าไปมากมายจนไม่อาจรับไหว เข้ากลืนกินจิตสำนึกข้าจนหมดหัวใจ ร่างกายของข้าร่ำร้องว่านี่แหละคือสายเลือดอันยอดเยี่ยม ทั่วสรรพางค์กายราวกับปรารถนาที่จะตั้งครรภ์กับพวกมันตลอดเวลา...อ๊างงง...แค่คิดก็สยิวไปทั้งตัวแล้วววว..."
เชียนเย่หยิงเอ๋อร์รำพันเหมือนมึนเมา
"บัดซบ!! ต่อให้เจ้าจะทอดกายให้ผู้อื่นเป็นร้อยพันด้วยร่างสำส่อนนี้ ครั้งแรกของเจ้าก็คือตัวข้าผู้นี้ ความจริงข้อนั้นไม่มีทางเปลี่ยนแปลง!!"
หยุนเช่อรู้สึกเหมือนถูกเหยียดหยาม มันก็ตะเบ่งตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้
"ครั้งแรกของข้า? หึหึหึหึ...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!! เจ้าคิดว่าโลหิตที่ไหลออกมาเมื่อครั้งอยู่ในอาณาจักรเหมันต์บูรพาคือเลือดพรหมจรรย์ของข้าจริง ๆ?"
::HeyHey::
เซียนเย่คือเดอะเบส ชอบนางจริงๆ
อ้าวเล่นเปรียบเทียบกันแบบนี้ก็จบกันนะสิ
น่า...จริง ๆ
ภาพประกอบได้อารมณตามมากๆๆ สวย
โอ้โดนมายังไงนั่น
::Hunger::
อ่านไปก็อนาจไป ทำไมไม่ไปเสริมขนาดให้มันใหญ่กว่านี้
น่า เห็น ใจ
น่า เห็น ใจ
รอตอนใหม่ๆเสมอครับ
::YehYeh:: ::YehYeh::
เชียนเย่ช่างเร้าใจ
ไอ้โรคจิต เมียหีหลวมขนาดนั้นยังชอบอีก 555
อ้าวแล้วเสียครั้งแรกให้ใครละนิ
::Thankyou::
มาช้า แต่ก็มานะ ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ครับ
::WooWoo::
ตกลงเป็นเลือดพรหมจรรย์ หรือเกิดจากการฉีกขาดเพราะขนาดที่ใหญ่เกินไป
::Beggar:: ::Beggar::