🧡 XONLY 🧡

อ้างจาก: ododo เมื่อ กุมภาพันธ์ 17, 2025, 02:52:45 หลังเที่ยงน้องมนเจอรุมจนได้จะไหวไหมนะ

อ้างจาก: ChopdoojimMui เมื่อ กุมภาพันธ์ 17, 2025, 02:36:26 หลังเที่ยง.
.
.

ถ้าชอบแค่สักนิด รบกวนพิมพ์บอกความรู้สึก เพื่อเป็นกำลังใจหน่อยนะครับ

_____________

.
.
.

เมื่อได้สติ เจ้านิก็รีบหันมาถลึงตาใส่ มันนะทั้งโกรธที่ผมวางแผนให้แปลกใจ แต่ก็ถูกใจและซาบซึ้งขอบคุณ หนูมนก็มองตามมาทางผมด้วยความฉงน เจ้าซันที่นั่งฟังพี่ชายเล่าทุกอย่างก็เข้าใจสถานการณ์และมองผมอย่างอิจฉาอีกแล้ว หึ ๆ เจ้านิเป็นลูกชายคนโปรดจริง ๆ หล่ะมั้ง ถึงได้วางแผนเซอไพรส์อย่างงี้ ผมไล่สบตาทีละคน จนมาหยุดที่เจ้านิ 'เออออออ มันเป็นแผนของพ่อเอง' ผมยิ้มรับผิดแต่โดยดี

"มนมาแล้วหรอ ซัน ช่วยจัดโต๊ะอาหารหน่อยเร็ว" ผมลุกฝ่าสายตาเด็กๆไปรับถุงกับข้าวมากมายที่มนถือเข้ามา เธอยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตู เจ้าซันรีบรุดเข้ามาช่วยพี่มนอีกแรง เขากล่าวทักทายและพูดจาสนิทสนม พยายามแสดงความเป็นเจ้าของ มนจึงถูกดึงออกจากอาการอึ้ง ยิ้มคุยกับซัน แต่ก็ยังเหลือบไปมองนิอยู่ตลอด

"เพิ่งทำงานมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนสิ เดี๋ยวตรงนี้ให้พวกผู้ชายจัดการ" ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย เธอพยักหน้าเข้าใจความหมาย และเขินจัดทันทีเลย ก้มๆหลบสายตาพี่ชายคนรองของซัน แล้วเดินขึ้นชั้นสองไป

เจ้านิยืนนิ่ง มองตามจนเธอลับสายตา แล้วค่อยเดินมาช่วยแกะถุงกับข้าวใส่จาน ในเวลาที่ดีใจมากนิจะเงียบฉี่แบบนี้แหละ จนผมเข้าไปแซว

"พ่อออ ดูสิ มือผมสั่นไปหมดแล้วว" นิยกมือขึ้นจากถุงกับข้าวที่แกะไม่ออกสักทีให้ผมดู มันสั่นไหวจริงๆครับ

"ถูกใจหล่ะสิ เห็นไหม พ่อรู้ใจเอ็งเสมอ นึกแล้วว่าเอ็งจะถูกใจ เลยวางแผนเซอไพรส์อย่างงี้"

"ขอบคุณคาาาบพ่อออ" เจ้านิรีบโน้มตัวลงกอดผม "รักพ่อที่สุดเลยยยย" เพราะมันเป็นคนรู้จักอ้อนหล่ะมั้งผมถึงได้เอ็นดูมาก นิมักเห็นคุณค่าและขอบคุณในสิ่งที่ผมทำให้เสมอ

ระหว่างที่ลูกชายทั้งสองเอาของใส่จานเพื่ออุ่นทั้งในเตาอบหรือไมโครเวฟ ผมก็เดินขึ้นชั้นสองไปหามน แล้วหยิบเอาชุดสุภาพๆที่ผมวางแผนไว้ว่าจะให้เธอใส่ออกมาวาง คือ เสื้อเชิร์ตสีขาวตัวบางๆที่รัดรูป กับกระโปรงสั้นครึ่งขาอ่อน เมื่อมนอาบน้ำเสร็จผมก็ช่วยเธอแต่งตัว โดยไม่ให้เธอใส่ชุดชั้นในสักชิ้นด้วยนะ ^ ^ เสื้อรัดรูปบางๆจึงเผยให้เห็นเต้านมของหนูมนอย่างชัด มันเหมือนกับว่ามีคนเคยเอาเสื้อตัวนี้ไปขัดด้วยแปรงหรือฝอย จนมันบ๊าาาง บางง ร่องเสื้อระหว่างเม็ดกระดุมที่เปิดปริก็ปรากฎเนื้อขาวๆข้างใน ส่วนกระโปรงสั้นๆผมก็ยังดึงให้มันสูงขึ้นอีกหน่อย จนไม่ค่อยจะมีประโยชน์ในการปกปิดร่างกายแล้ว ก็อย่างที่ผมบอก ตอนนี้หนูมนเป็นทุกอย่างที่ผมเคยปรารถนาแล้ว เธอยืนนิ่งไม่หืออือเลยเชียว ปล่อยให้ผมตกแต่งเธอด้วยชุดอย่างที่ต้องการ

ตอนกลับลงมาลูกชายทั้งสองจัดทุกอย่างเกือบเสร็จแล้วครับ นิรู้จักนิสัยผม เขาสังเกตุเห็นร่างอันชัดเจนของมนในทันที หนูมนก็เขินจัดมาก ผมหล่ะชอบบบจัง ทำให้มนตกประหม่าได้อีกครั้ง แต่เธอไม่ได้อายเลยนะครับ !! ตรงข้าม เธอปรารถนาที่จะถูกเชยชมด้วยซ้ำ จึงกล้ามาก ก้าวออกมายืนเผยร่างอยู่ข้างๆผม มันน่ารัก.. จนไม่รู้จะบอกว่าน่ารักยังไงแล้ว

ผมชวนให้ตักข้าวและนั่งลงที่โต๊ะอาหารได้แล้ว หนูมนออกความเห็นถามว่าข้าวจะเย็นก่อนรึเปล่า เพราะลูกชายคนโตของผมยังมาไม่ถึง เจ้านิก็รีบตอบว่า พี่อิชิชอบกินข้าวเย็นๆ เขาอธิบายต่อเพื่อถือโอกาสเริ่มบทสนทนากับน้องมน "บ้านเรามีหลายคน เรียกกินข้าวทีเหมือนจับปูใส่กระด้ง คนนั้นมา คนนี้หาย โคตรจะวุ่นวาย ... แม่ต้องจัดโต๊ะให้เสร็จก่อน ถึงจะเอาทุกคนมานั่งได้ .. พี่อิชิเขาก็เลยชอบข้าวเย็นๆที่วางรอไว้นานแล้ว"

"อ้อ งี้เองหรอคะ" เธอโต้ตอบอย่างปกติ แล้วลงมือตักข้าว นิช่วยอยู่ข้างๆ ชวนเธอคุยต่อ และจ้องมองร่างของมนไม่วางตา เขาเห็นแล้วหนิว่าเธอกล้า และมีความปรารถนามากแค่ไหน

"เธออายุเท่าไรนะ .. อ้อ น้อยกว่าเราสองปีนะ"

"งั้นหนูเรียกว่าพี่นิ ก็ถูกแล้วเน้อ"

"อื้อ แต่ เราไม่ถือตัวนะ จะเรียกนิ เฉยๆก็ได้อะ"

ทั้งคู่จึงตักข้าวไม่เสร็จสักที เธอหันไปหยิบนั่น ทำนี่ แล้วคุยโต้ตอบ ด้วยตั้งใจยื้อเวลาที่จะให้เขาดูหน้าอกอย่างสมใจ แต่ก็ประหม่าเสียเอง เมื่อเห็นนิกัดริมฝีปากจ้องด้วยสายตาหื่นม๊าาาก จนทำขวดพริกไทหลุดมือ อาการของเธอแม้งโคตรจะน่าาา จับมาเย็ดหี !!! ให้รู้สึกดีกันไปเลยยย เจ้านิขำ ช่วยเก็บขวดนั่น และถือโอกาสจับมือเธอนิดหน่อย ปัดผงพริกไทออกไป พาเธอล้างมือ ถูสบู่ให้ หนูมนก็ยอมอย่างว่าง่าย พี่นิจะแตะ จะสัมผัสอะไรก็ได้เลย ก่อนที่จะตักข้าวเสร็จ อิชิ ลูกชายคนโตจึงกลับมาถึงบ้านเสียก่อน เราทั้งหมดจึงมานั่งลงที่โต๊ะอาหารทรงกลม ผมให้มนนั่งอยู่ข้างซ้าย เจ้านิรีบแย่งนั่งติดกับเธออีกข้าง ซันนั่งลงข้างพี่นิ และอิชินั่งอยู่ข้างขวาของผม

"เอ้า แนะนำน้องเขาให้พี่ชายรู้จักหน่อย" ผมโยนให้นิ มันเอาศอกเท้าลงบนโต๊ะ โน้มหัวลงมาหามือแล้วเกาหลังหู เป็นอาการประหม่าของมัน

"เอ่อออ คือ นี่พี่อิชินะ พี่ชายคนโต อายุมากกว่าเราสามปี" เขาผายมือไปทางนั้น

"อ้อ สวัสดีค่ะ"เธอยกมือไหว้ อิชิรีบรับไหว้ด้วยท่าทาง งงๆ

"ส่วนนี่... เอิ่มม คือ มน" มันตัดจบห้วนๆ ไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายยังไงต่อ นี่แหละที่ทำให้มันประหม่า ถึงพี่ชายจะขี้เงี่ยนไม่ต่างจากเขา แต่ก็รักในความยุติธรรมเที่ยงตรง แม้สุขุม แต่ก็พูดจาโผงผาง อิชิตามผมไปนวดไปอาบน้ำ แต่ก็บ่นไม่หยุดปากว่าผมกำลังทำให้แม่ของเขาเสียใจ นิจึงกลัวว่าถ้าพูดตรง ๆ ออกมา พี่อิชิจะทำให้บรรยากาศเสียรึเปล่า

"อะ รู้จักกันละ งั้นกินข้าวกันเถอะนะ" ผมเองก็ช่วยตัดจบการแนะนำตัวด้วย แล้วเริ่มกินข้าวกัน

ด้วยนิสัยคุยเก่ง นิก็เริ่มบทสนทนาอีกครั้ง ถามพี่อิชิว่าธุรกิจเป็นไง เขาถามถึงปัญหาใหม่ๆในช่วงที่ผ่านมา ถามว่ามีวิธีบริหารจัดการอย่างไร และพูดลอยๆว่า "ผมจะได้เอามาใช้ตอนรับช่วงธุรกิจของพ่อ" จากนั้นอิชิก็ทักทายเจ้าซัน ถามไถ่ตามภาษาพี่น้อง แล้วอิชิก็มองทางมน เขาเริ่มเห็นความผิดปกติของเสื้อผ้า มันจะเห็นสัดสวนชัดเจนเกินไปแล้วนะ แต่ด้วยมารยาทก็เลยพยายามมองข้าม และชวนเธอคุยบ้าง "อายุน้อยกว่านิสองปีหรอ งั้นก็แปลว่า.. เรียนอยู่ปีหนึ่งใช่ไหม เรียนที่ไหน เรียนอะไรหรอ"

เธอตอบว่าเรียนบัญชี ที่มหาฯลัยเปิดแห่งหนึ่ง "คือหนู เรียนและทำงานไปด้วยค่ะ .. แต่ ตอนนี้ดรอปอยู่"

"อ้าวหรอ ทำไมดรอปหล่ะ" นิชิงถามก่อน แล้วตักซุปเนื้อใส่ปาก

"ค คือ.." มนหันมามองทางผม

"พ่อว่าปีหน้าจะส่งเสียให้หนูมนเรียนที่อื่นน่ะ ความจริงมนก็ไม่ได้ชอบบัญชีด้วย แค่ไม่รู้จะเรียนอะไรให้สมกับตัวเอง" คำตอบของผมอธิบายอะไรหลายอย่างเลย นิรีบมองพี่อิชิด้วยความเป็นกังวล และแน่นอน เขาเข้าใจความหมาย อิชิกรีดตามองน้องชายมาจนถึงผม ปากขมุบขมิบราวกับว่าพร้อมจะโพร่งคำสบถออกมา

"แล้วมนอยากเรียนอะไรหล่ะ พ่อจะให้น้องไปเรียน ม.ไหนหรอ" เจ้านิรีบชวนคุยต่อ ไม่เปิดโอกาสให้พี่อิชิพูดอะไรออกมา

"พ่อว่าจะให้ไปเรียนที่เดียวกับนินั่นแหละ แนะนำน้องหน่อยสิ"

"หื่มมม" นิส่งเสียงออกมา รีบมองพี่ชายอย่างกังวลใจอีกครั้ง คำตอบของผมยิ่งย้ำเตือนว่าสิ่งที่พวกเขาคิดมันถูกต้องแล้ว ม.เอกชนค่าเทอมปีละเป็นแสนเลยนะ ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นหรอกที่ผมจะลงทุนขนาดนั้นนอกเสียจากว่า... แต่นิก็ดีใจมากที่ได้ยินว่ามนอาจได้มาเรียนที่เดียวกัน เขารีบชวนเธอคุยต่อเรื่องต่างๆ

ผมกับอิชิยังจ้องตากัน เหมือนเขาถามผมว่า 'ขนาดนี้เลยหรอพ่อ !!' ผมก็มองเขาแบบ 'เฮ่ยยยย เอ็งดูน้องเขาซะก่อนน โคตรเด็ดเลยนะ หรือว่าเอ็งไม่ชอบ' อิชิขมวดคิ้ว 'นั่นไม่ใช่ประเด็น' ผมเดาว่าเขาคงพูดอย่างนั้น แต่ผมขยึกขยักตัวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว 'เอ้า ตอนนี้พ่อก็โสดแล้วไง ทำไมจะไม่ได้หล่ะ' ในที่สุดอิชิก็ผ่อนสายตาลง เขามองไปทางมน และพยักหน้าเห็นด้วยกับผม 'อื้ออ คนนี้แจ่มมากจริงๆ'

เมื่อกินข้าวเสร็จผมให้มนนั่งอยู่เฉยๆ "ให้พวกผู้ชายเก็บเถอะ หนูทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" เจ้าซันกับอิชิจึงลุกช่วยกันเก็บโต๊ะ แต่นิหลบขึ้นห้อง เขาไปบ้วนปากและแปรงฟันไว้พร้อม หึ ๆ ไอลูกคนนี้ รู้ดี !! จริงๆเลยย ตอนกลับลงมาอกเสื้อเปื้อนน้ำเล็กน้อย และกลิ่นมิ้นท์ลอยฟุ้งตามตัวเลย หนูมนเองก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ เธอจึงหายไปบ้วนปากแปรงฟันด้วย

ผมเองก็จัดการตัวเอง.. ซึ่งในที่นี้หมายรวมถึงการถอดเอากางเกงในออก ให้ข้างใต้กางเกงโล่งๆ แล้วมานั่งรอที่โซฟาตรงโถงรับแขก หนูมนกลับลงมาจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อช่วยหนุ่มๆล้างจาน แต่ผมเรียกให้เธอมานั่งด้วยข้าง ๆ เจ้านิได้ยินเสียงผมเรียกให้มนเปลี่ยนทาง เขาก็รีบละงานแล้วออกมานั่งกับเรา อิชิเองก็ทิ้งงานส่วนที่เหลือให้ซันแล้วตามออกมา ดูเหมือนว่าลูกชายคนเล็กไม่ได้รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนี้ ผมนั่งอยู่ที่โซฟายาวกับมน อิชิ กับ นิ มานั่งลงที่โซฟาเดี่ยวทางขวาและซ้ายตามลำดับ
.
.
.
.
.

อ้างจาก: ChopdoojimMui เมื่อ กุมภาพันธ์ 17, 2025, 02:36:26 หลังเที่ยง.
.
.

ถ้าชอบแค่สักนิด รบกวนพิมพ์บอกความรู้สึก เพื่อเป็นกำลังใจหน่อยนะครับ

_____________

.
.
.

เมื่อได้สติ เจ้านิก็รีบหันมาถลึงตาใส่ มันนะทั้งโกรธที่ผมวางแผนให้แปลกใจ แต่ก็ถูกใจและซาบซึ้งขอบคุณ หนูมนก็มองตามมาทางผมด้วยความฉงน เจ้าซันที่นั่งฟังพี่ชายเล่าทุกอย่างก็เข้าใจสถานการณ์และมองผมอย่างอิจฉาอีกแล้ว หึ ๆ เจ้านิเป็นลูกชายคนโปรดจริง ๆ หล่ะมั้ง ถึงได้วางแผนเซอไพรส์อย่างงี้ ผมไล่สบตาทีละคน จนมาหยุดที่เจ้านิ 'เออออออ มันเป็นแผนของพ่อเอง' ผมยิ้มรับผิดแต่โดยดี

"มนมาแล้วหรอ ซัน ช่วยจัดโต๊ะอาหารหน่อยเร็ว" ผมลุกฝ่าสายตาเด็กๆไปรับถุงกับข้าวมากมายที่มนถือเข้ามา เธอยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตู เจ้าซันรีบรุดเข้ามาช่วยพี่มนอีกแรง เขากล่าวทักทายและพูดจาสนิทสนม พยายามแสดงความเป็นเจ้าของ มนจึงถูกดึงออกจากอาการอึ้ง ยิ้มคุยกับซัน แต่ก็ยังเหลือบไปมองนิอยู่ตลอด

"เพิ่งทำงานมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนสิ เดี๋ยวตรงนี้ให้พวกผู้ชายจัดการ" ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย เธอพยักหน้าเข้าใจความหมาย และเขินจัดทันทีเลย ก้มๆหลบสายตาพี่ชายคนรองของซัน แล้วเดินขึ้นชั้นสองไป

เจ้านิยืนนิ่ง มองตามจนเธอลับสายตา แล้วค่อยเดินมาช่วยแกะถุงกับข้าวใส่จาน ในเวลาที่ดีใจมากนิจะเงียบฉี่แบบนี้แหละ จนผมเข้าไปแซว

"พ่อออ ดูสิ มือผมสั่นไปหมดแล้วว" นิยกมือขึ้นจากถุงกับข้าวที่แกะไม่ออกสักทีให้ผมดู มันสั่นไหวจริงๆครับ

"ถูกใจหล่ะสิ เห็นไหม พ่อรู้ใจเอ็งเสมอ นึกแล้วว่าเอ็งจะถูกใจ เลยวางแผนเซอไพรส์อย่างงี้"

"ขอบคุณคาาาบพ่อออ" เจ้านิรีบโน้มตัวลงกอดผม "รักพ่อที่สุดเลยยยย" เพราะมันเป็นคนรู้จักอ้อนหล่ะมั้งผมถึงได้เอ็นดูมาก นิมักเห็นคุณค่าและขอบคุณในสิ่งที่ผมทำให้เสมอ

ระหว่างที่ลูกชายทั้งสองเอาของใส่จานเพื่ออุ่นทั้งในเตาอบหรือไมโครเวฟ ผมก็เดินขึ้นชั้นสองไปหามน แล้วหยิบเอาชุดสุภาพๆที่ผมวางแผนไว้ว่าจะให้เธอใส่ออกมาวาง คือ เสื้อเชิร์ตสีขาวตัวบางๆที่รัดรูป กับกระโปรงสั้นครึ่งขาอ่อน เมื่อมนอาบน้ำเสร็จผมก็ช่วยเธอแต่งตัว โดยไม่ให้เธอใส่ชุดชั้นในสักชิ้นด้วยนะ ^ ^ เสื้อรัดรูปบางๆจึงเผยให้เห็นเต้านมของหนูมนอย่างชัด มันเหมือนกับว่ามีคนเคยเอาเสื้อตัวนี้ไปขัดด้วยแปรงหรือฝอย จนมันบ๊าาาง บางง ร่องเสื้อระหว่างเม็ดกระดุมที่เปิดปริก็ปรากฎเนื้อขาวๆข้างใน ส่วนกระโปรงสั้นๆผมก็ยังดึงให้มันสูงขึ้นอีกหน่อย จนไม่ค่อยจะมีประโยชน์ในการปกปิดร่างกายแล้ว ก็อย่างที่ผมบอก ตอนนี้หนูมนเป็นทุกอย่างที่ผมเคยปรารถนาแล้ว เธอยืนนิ่งไม่หืออือเลยเชียว ปล่อยให้ผมตกแต่งเธอด้วยชุดอย่างที่ต้องการ

ตอนกลับลงมาลูกชายทั้งสองจัดทุกอย่างเกือบเสร็จแล้วครับ นิรู้จักนิสัยผม เขาสังเกตุเห็นร่างอันชัดเจนของมนในทันที หนูมนก็เขินจัดมาก ผมหล่ะชอบบบจัง ทำให้มนตกประหม่าได้อีกครั้ง แต่เธอไม่ได้อายเลยนะครับ !! ตรงข้าม เธอปรารถนาที่จะถูกเชยชมด้วยซ้ำ จึงกล้ามาก ก้าวออกมายืนเผยร่างอยู่ข้างๆผม มันน่ารัก.. จนไม่รู้จะบอกว่าน่ารักยังไงแล้ว

ผมชวนให้ตักข้าวและนั่งลงที่โต๊ะอาหารได้แล้ว หนูมนออกความเห็นถามว่าข้าวจะเย็นก่อนรึเปล่า เพราะลูกชายคนโตของผมยังมาไม่ถึง เจ้านิก็รีบตอบว่า พี่อิชิชอบกินข้าวเย็นๆ เขาอธิบายต่อเพื่อถือโอกาสเริ่มบทสนทนากับน้องมน "บ้านเรามีหลายคน เรียกกินข้าวทีเหมือนจับปูใส่กระด้ง คนนั้นมา คนนี้หาย โคตรจะวุ่นวาย ... แม่ต้องจัดโต๊ะให้เสร็จก่อน ถึงจะเอาทุกคนมานั่งได้ .. พี่อิชิเขาก็เลยชอบข้าวเย็นๆที่วางรอไว้นานแล้ว"

"อ้อ งี้เองหรอคะ" เธอโต้ตอบอย่างปกติ แล้วลงมือตักข้าว นิช่วยอยู่ข้างๆ ชวนเธอคุยต่อ และจ้องมองร่างของมนไม่วางตา เขาเห็นแล้วหนิว่าเธอกล้า และมีความปรารถนามากแค่ไหน

"เธออายุเท่าไรนะ .. อ้อ น้อยกว่าเราสองปีนะ"

"งั้นหนูเรียกว่าพี่นิ ก็ถูกแล้วเน้อ"

"อื้อ แต่ เราไม่ถือตัวนะ จะเรียกนิ เฉยๆก็ได้อะ"

ทั้งคู่จึงตักข้าวไม่เสร็จสักที เธอหันไปหยิบนั่น ทำนี่ แล้วคุยโต้ตอบ ด้วยตั้งใจยื้อเวลาที่จะให้เขาดูหน้าอกอย่างสมใจ แต่ก็ประหม่าเสียเอง เมื่อเห็นนิกัดริมฝีปากจ้องด้วยสายตาหื่นม๊าาาก จนทำขวดพริกไทหลุดมือ อาการของเธอแม้งโคตรจะน่าาา จับมาเย็ดหี !!! ให้รู้สึกดีกันไปเลยยย เจ้านิขำ ช่วยเก็บขวดนั่น และถือโอกาสจับมือเธอนิดหน่อย ปัดผงพริกไทออกไป พาเธอล้างมือ ถูสบู่ให้ หนูมนก็ยอมอย่างว่าง่าย พี่นิจะแตะ จะสัมผัสอะไรก็ได้เลย ก่อนที่จะตักข้าวเสร็จ อิชิ ลูกชายคนโตจึงกลับมาถึงบ้านเสียก่อน เราทั้งหมดจึงมานั่งลงที่โต๊ะอาหารทรงกลม ผมให้มนนั่งอยู่ข้างซ้าย เจ้านิรีบแย่งนั่งติดกับเธออีกข้าง ซันนั่งลงข้างพี่นิ และอิชินั่งอยู่ข้างขวาของผม

"เอ้า แนะนำน้องเขาให้พี่ชายรู้จักหน่อย" ผมโยนให้นิ มันเอาศอกเท้าลงบนโต๊ะ โน้มหัวลงมาหามือแล้วเกาหลังหู เป็นอาการประหม่าของมัน

"เอ่อออ คือ นี่พี่อิชินะ พี่ชายคนโต อายุมากกว่าเราสามปี" เขาผายมือไปทางนั้น

"อ้อ สวัสดีค่ะ"เธอยกมือไหว้ อิชิรีบรับไหว้ด้วยท่าทาง งงๆ

"ส่วนนี่... เอิ่มม คือ มน" มันตัดจบห้วนๆ ไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายยังไงต่อ นี่แหละที่ทำให้มันประหม่า ถึงพี่ชายจะขี้เงี่ยนไม่ต่างจากเขา แต่ก็รักในความยุติธรรมเที่ยงตรง แม้สุขุม แต่ก็พูดจาโผงผาง อิชิตามผมไปนวดไปอาบน้ำ แต่ก็บ่นไม่หยุดปากว่าผมกำลังทำให้แม่ของเขาเสียใจ นิจึงกลัวว่าถ้าพูดตรง ๆ ออกมา พี่อิชิจะทำให้บรรยากาศเสียรึเปล่า

"อะ รู้จักกันละ งั้นกินข้าวกันเถอะนะ" ผมเองก็ช่วยตัดจบการแนะนำตัวด้วย แล้วเริ่มกินข้าวกัน

ด้วยนิสัยคุยเก่ง นิก็เริ่มบทสนทนาอีกครั้ง ถามพี่อิชิว่าธุรกิจเป็นไง เขาถามถึงปัญหาใหม่ๆในช่วงที่ผ่านมา ถามว่ามีวิธีบริหารจัดการอย่างไร และพูดลอยๆว่า "ผมจะได้เอามาใช้ตอนรับช่วงธุรกิจของพ่อ" จากนั้นอิชิก็ทักทายเจ้าซัน ถามไถ่ตามภาษาพี่น้อง แล้วอิชิก็มองทางมน เขาเริ่มเห็นความผิดปกติของเสื้อผ้า มันจะเห็นสัดสวนชัดเจนเกินไปแล้วนะ แต่ด้วยมารยาทก็เลยพยายามมองข้าม และชวนเธอคุยบ้าง "อายุน้อยกว่านิสองปีหรอ งั้นก็แปลว่า.. เรียนอยู่ปีหนึ่งใช่ไหม เรียนที่ไหน เรียนอะไรหรอ"

เธอตอบว่าเรียนบัญชี ที่มหาฯลัยเปิดแห่งหนึ่ง "คือหนู เรียนและทำงานไปด้วยค่ะ .. แต่ ตอนนี้ดรอปอยู่"

"อ้าวหรอ ทำไมดรอปหล่ะ" นิชิงถามก่อน แล้วตักซุปเนื้อใส่ปาก

"ค คือ.." มนหันมามองทางผม

"พ่อว่าปีหน้าจะส่งเสียให้หนูมนเรียนที่อื่นน่ะ ความจริงมนก็ไม่ได้ชอบบัญชีด้วย แค่ไม่รู้จะเรียนอะไรให้สมกับตัวเอง" คำตอบของผมอธิบายอะไรหลายอย่างเลย นิรีบมองพี่อิชิด้วยความเป็นกังวล และแน่นอน เขาเข้าใจความหมาย อิชิกรีดตามองน้องชายมาจนถึงผม ปากขมุบขมิบราวกับว่าพร้อมจะโพร่งคำสบถออกมา

"แล้วมนอยากเรียนอะไรหล่ะ พ่อจะให้น้องไปเรียน ม.ไหนหรอ" เจ้านิรีบชวนคุยต่อ ไม่เปิดโอกาสให้พี่อิชิพูดอะไรออกมา

"พ่อว่าจะให้ไปเรียนที่เดียวกับนินั่นแหละ แนะนำน้องหน่อยสิ"

"หื่มมม" นิส่งเสียงออกมา รีบมองพี่ชายอย่างกังวลใจอีกครั้ง คำตอบของผมยิ่งย้ำเตือนว่าสิ่งที่พวกเขาคิดมันถูกต้องแล้ว ม.เอกชนค่าเทอมปีละเป็นแสนเลยนะ ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นหรอกที่ผมจะลงทุนขนาดนั้นนอกเสียจากว่า... แต่นิก็ดีใจมากที่ได้ยินว่ามนอาจได้มาเรียนที่เดียวกัน เขารีบชวนเธอคุยต่อเรื่องต่างๆ

ผมกับอิชิยังจ้องตากัน เหมือนเขาถามผมว่า 'ขนาดนี้เลยหรอพ่อ !!' ผมก็มองเขาแบบ 'เฮ่ยยยย เอ็งดูน้องเขาซะก่อนน โคตรเด็ดเลยนะ หรือว่าเอ็งไม่ชอบ' อิชิขมวดคิ้ว 'นั่นไม่ใช่ประเด็น' ผมเดาว่าเขาคงพูดอย่างนั้น แต่ผมขยึกขยักตัวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว 'เอ้า ตอนนี้พ่อก็โสดแล้วไง ทำไมจะไม่ได้หล่ะ' ในที่สุดอิชิก็ผ่อนสายตาลง เขามองไปทางมน และพยักหน้าเห็นด้วยกับผม 'อื้ออ คนนี้แจ่มมากจริงๆ'

เมื่อกินข้าวเสร็จผมให้มนนั่งอยู่เฉยๆ "ให้พวกผู้ชายเก็บเถอะ หนูทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" เจ้าซันกับอิชิจึงลุกช่วยกันเก็บโต๊ะ แต่นิหลบขึ้นห้อง เขาไปบ้วนปากและแปรงฟันไว้พร้อม หึ ๆ ไอลูกคนนี้ รู้ดี !! จริงๆเลยย ตอนกลับลงมาอกเสื้อเปื้อนน้ำเล็กน้อย และกลิ่นมิ้นท์ลอยฟุ้งตามตัวเลย หนูมนเองก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ เธอจึงหายไปบ้วนปากแปรงฟันด้วย

ผมเองก็จัดการตัวเอง.. ซึ่งในที่นี้หมายรวมถึงการถอดเอากางเกงในออก ให้ข้างใต้กางเกงโล่งๆ แล้วมานั่งรอที่โซฟาตรงโถงรับแขก หนูมนกลับลงมาจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อช่วยหนุ่มๆล้างจาน แต่ผมเรียกให้เธอมานั่งด้วยข้าง ๆ เจ้านิได้ยินเสียงผมเรียกให้มนเปลี่ยนทาง เขาก็รีบละงานแล้วออกมานั่งกับเรา อิชิเองก็ทิ้งงานส่วนที่เหลือให้ซันแล้วตามออกมา ดูเหมือนว่าลูกชายคนเล็กไม่ได้รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนี้ ผมนั่งอยู่ที่โซฟายาวกับมน อิชิ กับ นิ มานั่งลงที่โซฟาเดี่ยวทางขวาและซ้ายตามลำดับ
.
. ::Glad::
.
.
.

อ้างจาก: ChopdoojimMui เมื่อ กุมภาพันธ์ 17, 2025, 02:36:26 หลังเที่ยง.
.
.

ถ้าชอบแค่สักนิด รบกวนพิมพ์บอกความรู้สึก เพื่อเป็นกำลังใจหน่อยนะครับ

_____________

.
.
.

เมื่อได้สติ เจ้านิก็รีบหันมาถลึงตาใส่ มันนะทั้งโกรธที่ผมวางแผนให้แปลกใจ แต่ก็ถูกใจและซาบซึ้งขอบคุณ หนูมนก็มองตามมาทางผมด้วยความฉงน เจ้าซันที่นั่งฟังพี่ชายเล่าทุกอย่างก็เข้าใจสถานการณ์และมองผมอย่างอิจฉาอีกแล้ว หึ ๆ เจ้านิเป็นลูกชายคนโปรดจริง ๆ หล่ะมั้ง ถึงได้วางแผนเซอไพรส์อย่างงี้ ผมไล่สบตาทีละคน จนมาหยุดที่เจ้านิ 'เออออออ มันเป็นแผนของพ่อเอง' ผมยิ้มรับผิดแต่โดยดี

"มนมาแล้วหรอ ซัน ช่วยจัดโต๊ะอาหารหน่อยเร็ว" ผมลุกฝ่าสายตาเด็กๆไปรับถุงกับข้าวมากมายที่มนถือเข้ามา เธอยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตู เจ้าซันรีบรุดเข้ามาช่วยพี่มนอีกแรง เขากล่าวทักทายและพูดจาสนิทสนม พยายามแสดงความเป็นเจ้าของ มนจึงถูกดึงออกจากอาการอึ้ง ยิ้มคุยกับซัน แต่ก็ยังเหลือบไปมองนิอยู่ตลอด

"เพิ่งทำงานมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนสิ เดี๋ยวตรงนี้ให้พวกผู้ชายจัดการ" ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย เธอพยักหน้าเข้าใจความหมาย และเขินจัดทันทีเลย ก้มๆหลบสายตาพี่ชายคนรองของซัน แล้วเดินขึ้นชั้นสองไป

เจ้านิยืนนิ่ง มองตามจนเธอลับสายตา แล้วค่อยเดินมาช่วยแกะถุงกับข้าวใส่จาน ในเวลาที่ดีใจมากนิจะเงียบฉี่แบบนี้แหละ จนผมเข้าไปแซว

"พ่อออ ดูสิ มือผมสั่นไปหมดแล้วว" นิยกมือขึ้นจากถุงกับข้าวที่แกะไม่ออกสักทีให้ผมดู มันสั่นไหวจริงๆครับ

"ถูกใจหล่ะสิ เห็นไหม พ่อรู้ใจเอ็งเสมอ นึกแล้วว่าเอ็งจะถูกใจ เลยวางแผนเซอไพรส์อย่างงี้"

"ขอบคุณคาาาบพ่อออ" เจ้านิรีบโน้มตัวลงกอดผม "รักพ่อที่สุดเลยยยย" เพราะมันเป็นคนรู้จักอ้อนหล่ะมั้งผมถึงได้เอ็นดูมาก นิมักเห็นคุณค่าและขอบคุณในสิ่งที่ผมทำให้เสมอ

ระหว่างที่ลูกชายทั้งสองเอาของใส่จานเพื่ออุ่นทั้งในเตาอบหรือไมโครเวฟ ผมก็เดินขึ้นชั้นสองไปหามน แล้วหยิบเอาชุดสุภาพๆที่ผมวางแผนไว้ว่าจะให้เธอใส่ออกมาวาง คือ เสื้อเชิร์ตสีขาวตัวบางๆที่รัดรูป กับกระโปรงสั้นครึ่งขาอ่อน เมื่อมนอาบน้ำเสร็จผมก็ช่วยเธอแต่งตัว โดยไม่ให้เธอใส่ชุดชั้นในสักชิ้นด้วยนะ ^ ^ เสื้อรัดรูปบางๆจึงเผยให้เห็นเต้านมของหนูมนอย่างชัด มันเหมือนกับว่ามีคนเคยเอาเสื้อตัวนี้ไปขัดด้วยแปรงหรือฝอย จนมันบ๊าาาง บางง ร่องเสื้อระหว่างเม็ดกระดุมที่เปิดปริก็ปรากฎเนื้อขาวๆข้างใน ส่วนกระโปรงสั้นๆผมก็ยังดึงให้มันสูงขึ้นอีกหน่อย จนไม่ค่อยจะมีประโยชน์ในการปกปิดร่างกายแล้ว ก็อย่างที่ผมบอก ตอนนี้หนูมนเป็นทุกอย่างที่ผมเคยปรารถนาแล้ว เธอยืนนิ่งไม่หืออือเลยเชียว ปล่อยให้ผมตกแต่งเธอด้วยชุดอย่างที่ต้องการ

ตอนกลับลงมาลูกชายทั้งสองจัดทุกอย่างเกือบเสร็จแล้วครับ นิรู้จักนิสัยผม เขาสังเกตุเห็นร่างอันชัดเจนของมนในทันที หนูมนก็เขินจัดมาก ผมหล่ะชอบบบจัง ทำให้มนตกประหม่าได้อีกครั้ง แต่เธอไม่ได้อายเลยนะครับ !! ตรงข้าม เธอปรารถนาที่จะถูกเชยชมด้วยซ้ำ จึงกล้ามาก ก้าวออกมายืนเผยร่างอยู่ข้างๆผม มันน่ารัก.. จนไม่รู้จะบอกว่าน่ารักยังไงแล้ว

ผมชวนให้ตักข้าวและนั่งลงที่โต๊ะอาหารได้แล้ว หนูมนออกความเห็นถามว่าข้าวจะเย็นก่อนรึเปล่า เพราะลูกชายคนโตของผมยังมาไม่ถึง เจ้านิก็รีบตอบว่า พี่อิชิชอบกินข้าวเย็นๆ เขาอธิบายต่อเพื่อถือโอกาสเริ่มบทสนทนากับน้องมน "บ้านเรามีหลายคน เรียกกินข้าวทีเหมือนจับปูใส่กระด้ง คนนั้นมา คนนี้หาย โคตรจะวุ่นวาย ... แม่ต้องจัดโต๊ะให้เสร็จก่อน ถึงจะเอาทุกคนมานั่งได้ .. พี่อิชิเขาก็เลยชอบข้าวเย็นๆที่วางรอไว้นานแล้ว"

"อ้อ งี้เองหรอคะ" เธอโต้ตอบอย่างปกติ แล้วลงมือตักข้าว นิช่วยอยู่ข้างๆ ชวนเธอคุยต่อ และจ้องมองร่างของมนไม่วางตา เขาเห็นแล้วหนิว่าเธอกล้า และมีความปรารถนามากแค่ไหน

"เธออายุเท่าไรนะ .. อ้อ น้อยกว่าเราสองปีนะ"

"งั้นหนูเรียกว่าพี่นิ ก็ถูกแล้วเน้อ"

"อื้อ แต่ เราไม่ถือตัวนะ จะเรียกนิ เฉยๆก็ได้อะ"

ทั้งคู่จึงตักข้าวไม่เสร็จสักที เธอหันไปหยิบนั่น ทำนี่ แล้วคุยโต้ตอบ ด้วยตั้งใจยื้อเวลาที่จะให้เขาดูหน้าอกอย่างสมใจ แต่ก็ประหม่าเสียเอง เมื่อเห็นนิกัดริมฝีปากจ้องด้วยสายตาหื่นม๊าาาก จนทำขวดพริกไทหลุดมือ อาการของเธอแม้งโคตรจะน่าาา จับมาเย็ดหี !!! ให้รู้สึกดีกันไปเลยยย เจ้านิขำ ช่วยเก็บขวดนั่น และถือโอกาสจับมือเธอนิดหน่อย ปัดผงพริกไทออกไป พาเธอล้างมือ ถูสบู่ให้ หนูมนก็ยอมอย่างว่าง่าย พี่นิจะแตะ จะสัมผัสอะไรก็ได้เลย ก่อนที่จะตักข้าวเสร็จ อิชิ ลูกชายคนโตจึงกลับมาถึงบ้านเสียก่อน เราทั้งหมดจึงมานั่งลงที่โต๊ะอาหารทรงกลม ผมให้มนนั่งอยู่ข้างซ้าย เจ้านิรีบแย่งนั่งติดกับเธออีกข้าง ซันนั่งลงข้างพี่นิ และอิชินั่งอยู่ข้างขวาของผม

"เอ้า แนะนำน้องเขาให้พี่ชายรู้จักหน่อย" ผมโยนให้นิ มันเอาศอกเท้าลงบนโต๊ะ โน้มหัวลงมาหามือแล้วเกาหลังหู เป็นอาการประหม่าของมัน

"เอ่อออ คือ นี่พี่อิชินะ พี่ชายคนโต อายุมากกว่าเราสามปี" เขาผายมือไปทางนั้น

"อ้อ สวัสดีค่ะ"เธอยกมือไหว้ อิชิรีบรับไหว้ด้วยท่าทาง งงๆ

"ส่วนนี่... เอิ่มม คือ มน" มันตัดจบห้วนๆ ไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายยังไงต่อ นี่แหละที่ทำให้มันประหม่า ถึงพี่ชายจะขี้เงี่ยนไม่ต่างจากเขา แต่ก็รักในความยุติธรรมเที่ยงตรง แม้สุขุม แต่ก็พูดจาโผงผาง อิชิตามผมไปนวดไปอาบน้ำ แต่ก็บ่นไม่หยุดปากว่าผมกำลังทำให้แม่ของเขาเสียใจ นิจึงกลัวว่าถ้าพูดตรง ๆ ออกมา พี่อิชิจะทำให้บรรยากาศเสียรึเปล่า

"อะ รู้จักกันละ งั้นกินข้าวกันเถอะนะ" ผมเองก็ช่วยตัดจบการแนะนำตัวด้วย แล้วเริ่มกินข้าวกัน

ด้วยนิสัยคุยเก่ง นิก็เริ่มบทสนทนาอีกครั้ง ถามพี่อิชิว่าธุรกิจเป็นไง เขาถามถึงปัญหาใหม่ๆในช่วงที่ผ่านมา ถามว่ามีวิธีบริหารจัดการอย่างไร และพูดลอยๆว่า "ผมจะได้เอามาใช้ตอนรับช่วงธุรกิจของพ่อ" จากนั้นอิชิก็ทักทายเจ้าซัน ถามไถ่ตามภาษาพี่น้อง แล้วอิชิก็มองทางมน เขาเริ่มเห็นความผิดปกติของเสื้อผ้า มันจะเห็นสัดสวนชัดเจนเกินไปแล้วนะ แต่ด้วยมารยาทก็เลยพยายามมองข้าม และชวนเธอคุยบ้าง "อายุน้อยกว่านิสองปีหรอ งั้นก็แปลว่า.. เรียนอยู่ปีหนึ่งใช่ไหม เรียนที่ไหน เรียนอะไรหรอ"

เธอตอบว่าเรียนบัญชี ที่มหาฯลัยเปิดแห่งหนึ่ง "คือหนู เรียนและทำงานไปด้วยค่ะ .. แต่ ตอนนี้ดรอปอยู่"

"อ้าวหรอ ทำไมดรอปหล่ะ" นิชิงถามก่อน แล้วตักซุปเนื้อใส่ปาก

"ค คือ.." มนหันมามองทางผม

"พ่อว่าปีหน้าจะส่งเสียให้หนูมนเรียนที่อื่นน่ะ ความจริงมนก็ไม่ได้ชอบบัญชีด้วย แค่ไม่รู้จะเรียนอะไรให้สมกับตัวเอง" คำตอบของผมอธิบายอะไรหลายอย่างเลย นิรีบมองพี่อิชิด้วยความเป็นกังวล และแน่นอน เขาเข้าใจความหมาย อิชิกรีดตามองน้องชายมาจนถึงผม ปากขมุบขมิบราวกับว่าพร้อมจะโพร่งคำสบถออกมา

"แล้วมนอยากเรียนอะไรหล่ะ พ่อจะให้น้องไปเรียน ม.ไหนหรอ" เจ้านิรีบชวนคุยต่อ ไม่เปิดโอกาสให้พี่อิชิพูดอะไรออกมา

"พ่อว่าจะให้ไปเรียนที่เดียวกับนินั่นแหละ แนะนำน้องหน่อยสิ"

"หื่มมม" นิส่งเสียงออกมา รีบมองพี่ชายอย่างกังวลใจอีกครั้ง คำตอบของผมยิ่งย้ำเตือนว่าสิ่งที่พวกเขาคิดมันถูกต้องแล้ว ม.เอกชนค่าเทอมปีละเป็นแสนเลยนะ ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นหรอกที่ผมจะลงทุนขนาดนั้นนอกเสียจากว่า... แต่นิก็ดีใจมากที่ได้ยินว่ามนอาจได้มาเรียนที่เดียวกัน เขารีบชวนเธอคุยต่อเรื่องต่างๆ

ผมกับอิชิยังจ้องตากัน เหมือนเขาถามผมว่า 'ขนาดนี้เลยหรอพ่อ !!' ผมก็มองเขาแบบ 'เฮ่ยยยย เอ็งดูน้องเขาซะก่อนน โคตรเด็ดเลยนะ หรือว่าเอ็งไม่ชอบ' อิชิขมวดคิ้ว 'นั่นไม่ใช่ประเด็น' ผมเดาว่าเขาคงพูดอย่างนั้น แต่ผมขยึกขยักตัวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว 'เอ้า ตอนนี้พ่อก็โสดแล้วไง ทำไมจะไม่ได้หล่ะ' ในที่สุดอิชิก็ผ่อนสายตาลง เขามองไปทางมน และพยักหน้าเห็นด้วยกับผม 'อื้ออ คนนี้แจ่มมากจริงๆ'

เมื่อกินข้าวเสร็จผมให้มนนั่งอยู่เฉยๆ "ให้พวกผู้ชายเก็บเถอะ หนูทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" เจ้าซันกับอิชิจึงลุกช่วยกันเก็บโต๊ะ แต่นิหลบขึ้นห้อง เขาไปบ้วนปากและแปรงฟันไว้พร้อม หึ ๆ ไอลูกคนนี้ รู้ดี !! จริงๆเลยย ตอนกลับลงมาอกเสื้อเปื้อนน้ำเล็กน้อย และกลิ่นมิ้นท์ลอยฟุ้งตามตัวเลย หนูมนเองก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ เธอจึงหายไปบ้วนปากแปรงฟันด้วย

ผมเองก็จัดการตัวเอง.. ซึ่งในที่นี้หมายรวมถึงการถอดเอากางเกงในออก ให้ข้างใต้กางเกงโล่งๆ แล้วมานั่งรอที่โซฟาตรงโถงรับแขก หนูมนกลับลงมาจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อช่วยหนุ่มๆล้างจาน แต่ผมเรียกให้เธอมานั่งด้วยข้าง ๆ เจ้านิได้ยินเสียงผมเรียกให้มนเปลี่ยนทาง เขาก็รีบละงานแล้วออกมานั่งกับเรา อิชิเองก็ทิ้งงานส่วนที่เหลือให้ซันแล้วตามออกมา ดูเหมือนว่าลูกชายคนเล็กไม่ได้รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนี้ ผมนั่งอยู่ที่โซฟายาวกับมน อิชิ กับ นิ มานั่งลงที่โซฟาเดี่ยวทางขวาและซ้ายตามลำดับ
.
.
.
.
.

อ้างจาก: ChopdoojimMui เมื่อ กุมภาพันธ์ 17, 2025, 02:36:26 หลังเที่ยง.
.
.

ถ้าชอบแค่สักนิด รบกวนพิมพ์บอกความรู้สึก เพื่อเป็นกำลังใจหน่อยนะครับ

_____________

.
.
.

เมื่อได้สติ เจ้านิก็รีบหันมาถลึงตาใส่ มันนะทั้งโกรธที่ผมวางแผนให้แปลกใจ แต่ก็ถูกใจและซาบซึ้งขอบคุณ หนูมนก็มองตามมาทางผมด้วยความฉงน เจ้าซันที่นั่งฟังพี่ชายเล่าทุกอย่างก็เข้าใจสถานการณ์และมองผมอย่างอิจฉาอีกแล้ว หึ ๆ เจ้านิเป็นลูกชายคนโปรดจริง ๆ หล่ะมั้ง ถึงได้วางแผนเซอไพรส์อย่างงี้ ผมไล่สบตาทีละคน จนมาหยุดที่เจ้านิ 'เออออออ มันเป็นแผนของพ่อเอง' ผมยิ้มรับผิดแต่โดยดี

"มนมาแล้วหรอ ซัน ช่วยจัดโต๊ะอาหารหน่อยเร็ว" ผมลุกฝ่าสายตาเด็กๆไปรับถุงกับข้าวมากมายที่มนถือเข้ามา เธอยังคงยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตู เจ้าซันรีบรุดเข้ามาช่วยพี่มนอีกแรง เขากล่าวทักทายและพูดจาสนิทสนม พยายามแสดงความเป็นเจ้าของ มนจึงถูกดึงออกจากอาการอึ้ง ยิ้มคุยกับซัน แต่ก็ยังเหลือบไปมองนิอยู่ตลอด

"เพิ่งทำงานมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนสิ เดี๋ยวตรงนี้ให้พวกผู้ชายจัดการ" ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย เธอพยักหน้าเข้าใจความหมาย และเขินจัดทันทีเลย ก้มๆหลบสายตาพี่ชายคนรองของซัน แล้วเดินขึ้นชั้นสองไป

เจ้านิยืนนิ่ง มองตามจนเธอลับสายตา แล้วค่อยเดินมาช่วยแกะถุงกับข้าวใส่จาน ในเวลาที่ดีใจมากนิจะเงียบฉี่แบบนี้แหละ จนผมเข้าไปแซว

"พ่อออ ดูสิ มือผมสั่นไปหมดแล้วว" นิยกมือขึ้นจากถุงกับข้าวที่แกะไม่ออกสักทีให้ผมดู มันสั่นไหวจริงๆครับ

"ถูกใจหล่ะสิ เห็นไหม พ่อรู้ใจเอ็งเสมอ นึกแล้วว่าเอ็งจะถูกใจ เลยวางแผนเซอไพรส์อย่างงี้"

"ขอบคุณคาาาบพ่อออ" เจ้านิรีบโน้มตัวลงกอดผม "รักพ่อที่สุดเลยยยย" เพราะมันเป็นคนรู้จักอ้อนหล่ะมั้งผมถึงได้เอ็นดูมาก นิมักเห็นคุณค่าและขอบคุณในสิ่งที่ผมทำให้เสมอ

ระหว่างที่ลูกชายทั้งสองเอาของใส่จานเพื่ออุ่นทั้งในเตาอบหรือไมโครเวฟ ผมก็เดินขึ้นชั้นสองไปหามน แล้วหยิบเอาชุดสุภาพๆที่ผมวางแผนไว้ว่าจะให้เธอใส่ออกมาวาง คือ เสื้อเชิร์ตสีขาวตัวบางๆที่รัดรูป กับกระโปรงสั้นครึ่งขาอ่อน เมื่อมนอาบน้ำเสร็จผมก็ช่วยเธอแต่งตัว โดยไม่ให้เธอใส่ชุดชั้นในสักชิ้นด้วยนะ ^ ^ เสื้อรัดรูปบางๆจึงเผยให้เห็นเต้านมของหนูมนอย่างชัด มันเหมือนกับว่ามีคนเคยเอาเสื้อตัวนี้ไปขัดด้วยแปรงหรือฝอย จนมันบ๊าาาง บางง ร่องเสื้อระหว่างเม็ดกระดุมที่เปิดปริก็ปรากฎเนื้อขาวๆข้างใน ส่วนกระโปรงสั้นๆผมก็ยังดึงให้มันสูงขึ้นอีกหน่อย จนไม่ค่อยจะมีประโยชน์ในการปกปิดร่างกายแล้ว ก็อย่างที่ผมบอก ตอนนี้หนูมนเป็นทุกอย่างที่ผมเคยปรารถนาแล้ว เธอยืนนิ่งไม่หืออือเลยเชียว ปล่อยให้ผมตกแต่งเธอด้วยชุดอย่างที่ต้องการ

ตอนกลับลงมาลูกชายทั้งสองจัดทุกอย่างเกือบเสร็จแล้วครับ นิรู้จักนิสัยผม เขาสังเกตุเห็นร่างอันชัดเจนของมนในทันที หนูมนก็เขินจัดมาก ผมหล่ะชอบบบจัง ทำให้มนตกประหม่าได้อีกครั้ง แต่เธอไม่ได้อายเลยนะครับ !! ตรงข้าม เธอปรารถนาที่จะถูกเชยชมด้วยซ้ำ จึงกล้ามาก ก้าวออกมายืนเผยร่างอยู่ข้างๆผม มันน่ารัก.. จนไม่รู้จะบอกว่าน่ารักยังไงแล้ว

ผมชวนให้ตักข้าวและนั่งลงที่โต๊ะอาหารได้แล้ว หนูมนออกความเห็นถามว่าข้าวจะเย็นก่อนรึเปล่า เพราะลูกชายคนโตของผมยังมาไม่ถึง เจ้านิก็รีบตอบว่า พี่อิชิชอบกินข้าวเย็นๆ เขาอธิบายต่อเพื่อถือโอกาสเริ่มบทสนทนากับน้องมน "บ้านเรามีหลายคน เรียกกินข้าวทีเหมือนจับปูใส่กระด้ง คนนั้นมา คนนี้หาย โคตรจะวุ่นวาย ... แม่ต้องจัดโต๊ะให้เสร็จก่อน ถึงจะเอาทุกคนมานั่งได้ .. พี่อิชิเขาก็เลยชอบข้าวเย็นๆที่วางรอไว้นานแล้ว"

"อ้อ งี้เองหรอคะ" เธอโต้ตอบอย่างปกติ แล้วลงมือตักข้าว นิช่วยอยู่ข้างๆ ชวนเธอคุยต่อ และจ้องมองร่างของมนไม่วางตา เขาเห็นแล้วหนิว่าเธอกล้า และมีความปรารถนามากแค่ไหน

"เธออายุเท่าไรนะ .. อ้อ น้อยกว่าเราสองปีนะ"

"งั้นหนูเรียกว่าพี่นิ ก็ถูกแล้วเน้อ"

"อื้อ แต่ เราไม่ถือตัวนะ จะเรียกนิ เฉยๆก็ได้อะ"

ทั้งคู่จึงตักข้าวไม่เสร็จสักที เธอหันไปหยิบนั่น ทำนี่ แล้วคุยโต้ตอบ ด้วยตั้งใจยื้อเวลาที่จะให้เขาดูหน้าอกอย่างสมใจ แต่ก็ประหม่าเสียเอง เมื่อเห็นนิกัดริมฝีปากจ้องด้วยสายตาหื่นม๊าาาก จนทำขวดพริกไทหลุดมือ อาการของเธอแม้งโคตรจะน่าาา จับมาเย็ดหี !!! ให้รู้สึกดีกันไปเลยยย เจ้านิขำ ช่วยเก็บขวดนั่น และถือโอกาสจับมือเธอนิดหน่อย ปัดผงพริกไทออกไป พาเธอล้างมือ ถูสบู่ให้ หนูมนก็ยอมอย่างว่าง่าย พี่นิจะแตะ จะสัมผัสอะไรก็ได้เลย ก่อนที่จะตักข้าวเสร็จ อิชิ ลูกชายคนโตจึงกลับมาถึงบ้านเสียก่อน เราทั้งหมดจึงมานั่งลงที่โต๊ะอาหารทรงกลม ผมให้มนนั่งอยู่ข้างซ้าย เจ้านิรีบแย่งนั่งติดกับเธออีกข้าง ซันนั่งลงข้างพี่นิ และอิชินั่งอยู่ข้างขวาของผม

"เอ้า แนะนำน้องเขาให้พี่ชายรู้จักหน่อย" ผมโยนให้นิ มันเอาศอกเท้าลงบนโต๊ะ โน้มหัวลงมาหามือแล้วเกาหลังหู เป็นอาการประหม่าของมัน

"เอ่อออ คือ นี่พี่อิชินะ พี่ชายคนโต อายุมากกว่าเราสามปี" เขาผายมือไปทางนั้น

"อ้อ สวัสดีค่ะ"เธอยกมือไหว้ อิชิรีบรับไหว้ด้วยท่าทาง งงๆ

"ส่วนนี่... เอิ่มม คือ มน" มันตัดจบห้วนๆ ไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายยังไงต่อ นี่แหละที่ทำให้มันประหม่า ถึงพี่ชายจะขี้เงี่ยนไม่ต่างจากเขา แต่ก็รักในความยุติธรรมเที่ยงตรง แม้สุขุม แต่ก็พูดจาโผงผาง อิชิตามผมไปนวดไปอาบน้ำ แต่ก็บ่นไม่หยุดปากว่าผมกำลังทำให้แม่ของเขาเสียใจ นิจึงกลัวว่าถ้าพูดตรง ๆ ออกมา พี่อิชิจะทำให้บรรยากาศเสียรึเปล่า

"อะ รู้จักกันละ งั้นกินข้าวกันเถอะนะ" ผมเองก็ช่วยตัดจบการแนะนำตัวด้วย แล้วเริ่มกินข้าวกัน

ด้วยนิสัยคุยเก่ง นิก็เริ่มบทสนทนาอีกครั้ง ถามพี่อิชิว่าธุรกิจเป็นไง เขาถามถึงปัญหาใหม่ๆในช่วงที่ผ่านมา ถามว่ามีวิธีบริหารจัดการอย่างไร และพูดลอยๆว่า "ผมจะได้เอามาใช้ตอนรับช่วงธุรกิจของพ่อ" จากนั้นอิชิก็ทักทายเจ้าซัน ถามไถ่ตามภาษาพี่น้อง แล้วอิชิก็มองทางมน เขาเริ่มเห็นความผิดปกติของเสื้อผ้า มันจะเห็นสัดสวนชัดเจนเกินไปแล้วนะ แต่ด้วยมารยาทก็เลยพยายามมองข้าม และชวนเธอคุยบ้าง "อายุน้อยกว่านิสองปีหรอ งั้นก็แปลว่า.. เรียนอยู่ปีหนึ่งใช่ไหม เรียนที่ไหน เรียนอะไรหรอ"

เธอตอบว่าเรียนบัญชี ที่มหาฯลัยเปิดแห่งหนึ่ง "คือหนู เรียนและทำงานไปด้วยค่ะ .. แต่ ตอนนี้ดรอปอยู่"

"อ้าวหรอ ทำไมดรอปหล่ะ" นิชิงถามก่อน แล้วตักซุปเนื้อใส่ปาก

"ค คือ.." มนหันมามองทางผม

"พ่อว่าปีหน้าจะส่งเสียให้หนูมนเรียนที่อื่นน่ะ ความจริงมนก็ไม่ได้ชอบบัญชีด้วย แค่ไม่รู้จะเรียนอะไรให้สมกับตัวเอง" คำตอบของผมอธิบายอะไรหลายอย่างเลย นิรีบมองพี่อิชิด้วยความเป็นกังวล และแน่นอน เขาเข้าใจความหมาย อิชิกรีดตามองน้องชายมาจนถึงผม ปากขมุบขมิบราวกับว่าพร้อมจะโพร่งคำสบถออกมา

"แล้วมนอยากเรียนอะไรหล่ะ พ่อจะให้น้องไปเรียน ม.ไหนหรอ" เจ้านิรีบชวนคุยต่อ ไม่เปิดโอกาสให้พี่อิชิพูดอะไรออกมา

"พ่อว่าจะให้ไปเรียนที่เดียวกับนินั่นแหละ แนะนำน้องหน่อยสิ"

"หื่มมม" นิส่งเสียงออกมา รีบมองพี่ชายอย่างกังวลใจอีกครั้ง คำตอบของผมยิ่งย้ำเตือนว่าสิ่งที่พวกเขาคิดมันถูกต้องแล้ว ม.เอกชนค่าเทอมปีละเป็นแสนเลยนะ ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นหรอกที่ผมจะลงทุนขนาดนั้นนอกเสียจากว่า... แต่นิก็ดีใจมากที่ได้ยินว่ามนอาจได้มาเรียนที่เดียวกัน เขารีบชวนเธอคุยต่อเรื่องต่างๆ

ผมกับอิชิยังจ้องตากัน เหมือนเขาถามผมว่า 'ขนาดนี้เลยหรอพ่อ !!' ผมก็มองเขาแบบ 'เฮ่ยยยย เอ็งดูน้องเขาซะก่อนน โคตรเด็ดเลยนะ หรือว่าเอ็งไม่ชอบ' อิชิขมวดคิ้ว 'นั่นไม่ใช่ประเด็น' ผมเดาว่าเขาคงพูดอย่างนั้น แต่ผมขยึกขยักตัวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว 'เอ้า ตอนนี้พ่อก็โสดแล้วไง ทำไมจะไม่ได้หล่ะ' ในที่สุดอิชิก็ผ่อนสายตาลง เขามองไปทางมน และพยักหน้าเห็นด้วยกับผม 'อื้ออ คนนี้แจ่มมากจริงๆ'

เมื่อกินข้าวเสร็จผมให้มนนั่งอยู่เฉยๆ "ให้พวกผู้ชายเก็บเถอะ หนูทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" เจ้าซันกับอิชิจึงลุกช่วยกันเก็บโต๊ะ แต่นิหลบขึ้นห้อง เขาไปบ้วนปากและแปรงฟันไว้พร้อม หึ ๆ ไอลูกคนนี้ รู้ดี !! จริงๆเลยย ตอนกลับลงมาอกเสื้อเปื้อนน้ำเล็กน้อย และกลิ่นมิ้นท์ลอยฟุ้งตามตัวเลย หนูมนเองก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ เธอจึงหายไปบ้วนปากแปรงฟันด้วย

ผมเองก็จัดการตัวเอง.. ซึ่งในที่นี้หมายรวมถึงการถอดเอากางเกงในออก ให้ข้างใต้กางเกงโล่งๆ แล้วมานั่งรอที่โซฟาตรงโถงรับแขก หนูมนกลับลงมาจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อช่วยหนุ่มๆล้างจาน แต่ผมเรียกให้เธอมานั่งด้วยข้าง ๆ เจ้านิได้ยินเสียงผมเรียกให้มนเปลี่ยนทาง เขาก็รีบละงานแล้วออกมานั่งกับเรา อิชิเองก็ทิ้งงานส่วนที่เหลือให้ซันแล้วตามออกมา ดูเหมือนว่าลูกชายคนเล็กไม่ได้รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนี้ ผมนั่งอยู่ที่โซฟายาวกับมน อิชิ กับ นิ มานั่งลงที่โซฟาเดี่ยวทางขวาและซ้ายตามลำดับ
.
.
.
.
.