เธอเป็นของเขา ตอนที่ 2 ทางแยกของหัวใจ NTR
หลี่เฉิงนั่งมองโทรศัพท์ของเขา ข้อความที่เขาส่งไปยังคงไม่มีการตอบกลับ เวลาเดินผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกนาทีที่ไม่มีเสียงแจ้งเตือนจากเสี่ยวหยูยิ่งทำให้ความกังวลกัดกินหัวใจของเขา
เขาเคยเชื่อมาตลอดว่า ความรักสามารถเอาชนะทุกอย่างได้ แต่ตอนนี้...เขาเริ่มไม่แน่ใจ
———
ในค่ำคืนนั้น แทนที่จะกลับห้องเช่าหลังเลิกงาน เสี่ยวหยูยืนอยู่หน้าห้องสวีทหรูของโรงแรมระดับห้าดาว หัวใจของเธอเต้นระรัว มือของเธอสั่นเล็กน้อยเมื่อหวังเจี๋ยใช้คีย์การ์ดแตะประตู
"เข้ามาสิ" เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยแรงดึงดูด
เสี่ยวหยูลังเล มองเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยบรรยากาศหรูหรา โซฟาหนังแท้สีดำไวน์แดง ผ้าม่านเนื้อดีพลิ้วไหวเบาๆ กับสายลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ...เหมือนกับชีวิตที่หวังเจี๋ยสัญญาว่าจะมอบให้เธอ
"คืนนี้...ฉันอยากให้เธอเป็นของฉัน" เขากระซิบข้างหูเธอ สัมผัสเบาๆ ที่ข้อมือทำให้เธอสะท้าน
เธอควรถอยกลับ เธอรู้ดีว่าเธอควรออกจากที่นี่ทันที แต่ในใจลึกๆ ความรู้สึกที่ซ่อนเร้นเริ่มค่อยๆ คืบคลานเข้ามา
"ฉัน..."
ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยคำตอบ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น
หลี่เฉิง
มือของเธอกำแน่นรอบเครื่อง จ้องชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ลมหายใจติดขัด เธอรู้ว่าเขายังรอเธออยู่...
"ไม่รับเหรอ?" หวังเจี๋ยถามพลางยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
เสี่ยวหยูมองโทรศัพท์ในมือ ก่อนจะตัดสินใจกดปิดเสียง หัวใจของเธอเต้นรัว ภายในห้องสวีทหรู เธอยืนอยู่ตรงนั้น ล้อมรอบด้วยบรรยากาศที่ชวนให้หลงใหล
หวังเจี๋ยไม่พูดอะไรต่อ แต่เดินเข้ามาใกล้ ใกล้จนเธอได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวเขา สายตาคมกริบจับจ้องไปที่ดวงตาของเธอ ราวกับอ่านความคิดทุกอย่างได้
"เธอไม่อยากรับสายเขา..." เขากระซิบเบาๆ ใกล้ริมฝีปากเธอ "เพราะเธอรู้ว่าคืนนี้เป็นของฉัน"
เสี่ยวหยูเม้มปากแน่น ใจเธอกำลังสั่นไหว แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไร หวังเจี๋ยก็โน้มตัวเข้ามา มือหนาจับปลายคางเธอไว้ ก่อนจะประกบจูบลงบนริมฝีปากนุ่มของเธอ
สัมผัสนั้นร้อนแรงและหนักแน่น
เธอเบิกตากว้าง ร่างกายแข็งค้างไปชั่ววินาที แต่เพียงไม่นาน แรงดึงดูดระหว่างเขากับเธอก็เหมือนจะโอบล้อมทุกสิ่ง เธอค่อยๆ หลับตาลง ริมฝีปากของเธอขยับรับสัมผัสนั้นอย่างไม่รู้ตัว
หวังเจี๋ยลึกซึ้งขึ้น มือของเขาเลื่อนมาประคองใบหน้าของเธอไว้ ราวกับไม่ต้องการให้เธอหลบหนีไปไหน ความอบอุ่นและแรงปรารถนากำลังเข้าครอบงำทุกอย่าง
หวังเจี๋ยบดริมฝีปากลงมาแนบแน่นยิ่งขึ้น ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้ามาอย่างแนบเนียน ขณะที่มือแข็งแรงเลื่อนลงมาตามสัดส่วนโค้งเว้าของร่างกายเสี่ยวหยู ลูบไล้ผ่านผิวเนียนราวกับต้องการจุดไฟเผาไหม้เธอให้มอดไหม้ไปพร้อมกับความปรารถนาที่ร้อนระอุ
เสี่ยวหยูตัวสั่นสะท้าน ทุกสัมผัสของเขาทำให้เธอแทบละลาย ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง มือของเธอยกขึ้นมาแตะแผ่นอกแข็งแกร่งของเขา ตั้งใจจะผลักออก แต่กลับกลายเป็นกำเสื้อของเขาแน่นแทน
"หวังเจี๋ย... นี่มัน..." เสียงของเธอสั่นไหว ทั้งหวาดหวั่น ทั้งเร่าร้อน
หวังเจี๋ยกดริมฝีปากลงบนลำคอของเธอ ไล้ไปตามผิวเนียนราวกับกำลังประทับตราความเป็นเจ้าของ "เธอคิดมากเกินไปแล้วเสี่ยวหยู" เขากระซิบเสียงพร่า พลางลากปลายนิ้วผ่านเรียวแขนของเธออย่างยั่วยวน
มือแกร่งดึงเธอเข้าไปแนบชิด เสียงลมหายใจร้อนระอุของเขากระทบใบหูของเธอ "ฉันต้องการเธอ... และเธอก็ต้องการฉันเหมือนกัน ใช่ไหม?"
เสี่ยวหยูหายใจไม่ทั่วท้อง ร่างกายของเธอตอบสนองต่อเขาโดยไม่อาจควบคุมได้ ความร้อนระอุแผ่กระจายไปทั่วห้อง ราวกับทุกอย่างถูกกลืนไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความปรารถนา
บรรยากาศภายในห้องชุดหรูของหวังเจี๋ยเต็มไปด้วยความร้อนแรง แสงไฟสลัวสะท้อนเงาของสองร่างที่แนบชิดกัน เสี่ยวหยูถูกกักให้อยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ริมฝีปากร้อนผ่าวของหวังเจี๋ยกดแนบลงมาที่ต้นคอของเธอ ลมหายใจหนักหน่วงของเขาทำให้เธอขนลุกไปทั่วร่าง
"เธอเป็นของฉันคืนนี้" เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหู ขณะที่มือของเขาลูบไล้ไปตามสัดส่วนของเธออย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เสี่ยวหยูหลับตาแน่น ความรู้สึกสับสนกับแรงปรารถนากำลังต่อสู้กันภายในใจของเธอ
เธอรู้ว่าเธอไม่ควรอยู่ที่นี่ แต่ร่างกายกลับไม่เชื่อฟัง ความอบอุ่นจากเขา ความหอมกรุ่นจากผิวกาย ทุกอย่างกำลังทำให้เธอจมดิ่งลงไปในห้วงแห่งความต้องการอย่างไม่อาจควบคุมได้
หวังเจี๋ยจ้องมองเธอด้วยสายตาเร่าร้อน เขาโน้มตัวลงมาประทับจูบอีกครั้ง แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปมากกว่านี้—
ปัง!
เสียงประตูถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรง ทำให้ทั้งสองสะดุ้ง
"เสี่ยวหยู!"
เสียงของหลี่เฉิงดังขึ้น ก้องสะท้อนภายในห้อง เสี่ยวหยูเบิกตากว้าง ลมหายใจติดขัด เธอหันไปมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูด้วยแววตาโกรธจัด
ใบหน้าของหลี่เฉิงซีดเผือด ราวกับโลกทั้งใบพังทลายลงตรงหน้า ภาพที่เห็นตรงหน้าคือหญิงสาวที่เขารักอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่ง—ชายที่มีพร้อมทุกอย่างที่เขาไม่มี
"นายมาทำอะไรที่นี่?" หวังเจี๋ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาและแฝงไปด้วยความเหนือกว่า ดวงตาคมกริบจ้องมองหลี่เฉิงราวกับต้องการประกาศชัยชนะ
"ฉันต่างหากที่ควรถาม ว่าเธอ..." หลี่เฉิงมองเสี่ยวหยูด้วยสายตาเจ็บปวด "...มาทำอะไรที่นี่?"
เสี่ยวหยูอ้าปากค้าง เธอพูดอะไรไม่ออก หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่รู้จะตอบเขายังไง เพราะความจริงมันโหดร้ายเกินไป
"เธอไม่ต้องตอบก็ได้" หลี่เฉิงกัดฟันแน่น "แค่สายตาของเธอก็เพียงพอแล้ว..."
เสี่ยวหยูรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดในน้ำเสียงของเขา ดวงตาของเขาสั่นไหวก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว เขาหัวเราะเยาะตัวเอง ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองอีก
เธออยากจะรั้งเขาไว้ แต่ขาทั้งสองข้างกลับเหมือนถูกตรึงอยู่กับที่ สิ่งที่เธอทำ...มันสายเกินไปแล้วใช่ไหม?
หวังเจี๋ยมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ก่อนจะโอบเอวเธอแน่นขึ้น "ไม่ต้องสนใจเขา คืนนี้เธออยู่กับฉัน"
เสี่ยวหยูหลับตาลงแน่น ความรู้สึกผิดและความปรารถนาไหลปะปนกันในใจของเธออย่างรุนแรง คืนนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนของเธอจริงๆ หรือ?
ตอนต่อไป...
ไม่มีงานไม่มีเงินมีแต่หนี้ไม่มีอนาคตหมามันก็ไม่เหลียวแลเพราะไม่มีข้าวให้มันกินนับประสาอะไรกับหัวใจอ่อนๆของอิสตรี
ปรับบทแล้ว เข้าใจได้ง่่าย ต้อนที่ 2 ใหม่เจ็บปวดแท้ เลย
รักแท้แพ้เงินตราติดออฟชั่น
เงินมาผ้าหลุดของแท้