---------------------------------------------------------------
เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/145f6d71b39f672d460fc0a3217a600341d68859.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------แนะนำตัวละคร
----------------------------------------------------------------------------------------------------
[/size]
บทที่ 5 ค่ำคืนของชิงถาน
"หลินหง เจ้ามาทำอะไรที่นี่?"ชิงถานถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ แต่นางก็ยังแกล้งทำเป็นใสซื่อ
"ชิงถาน ข้า...ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้า"หลินหงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"ช่วยข้า?"ชิงถานจ้องหลินหงด้วยอารามสงสัย
เขาเป็นคนดีถึงเพียงนี้เชียว? ชิงถานคิดกับตัวเอง
"ใช่แล้ว ข้าเห็นว่าเจ้ารู้สึกไม่ดีเพราะไอเย็นแทรกซึม ทำเอาข้ารู้สึกแย่ไปด้วย จึงมาที่นี่เพื่อช่วยเจ้า"
เขามาที่นี่เพื่อช่วยข้าจริง ๆ รึ? เขาสามารถรักษาโรคประหลาดนี้ได้? ชิงถานครุ่นคิดในหัว
"เจ้าจะช่วยข้ายังไง?"ชิงถานถามหลินหงด้วยความอยากรู้
"ย่อมต้องทำเหมือนเมื่อตอนบ่าย เจ้าดู...ร่างกายของเจ้าร้อนระอุมากในตอนนั้น ข้าจะช่วยทำให้ร่างกายของเจ้าอบอุ่นขึ้นอีกครั้ง"หลินหงกล่าวพร้อมกับจ้องเรือนร่างของชิงถานไม่วางตา
"เจ้า!! เจ้าไม่จำเป็นต้องมายุ่ง ออกไปเสีย"ชิงถานอุทานใส่หลินหงด้วยความโกรธ ยามนางได้ยินว่าหลินหงต้องการช่วยเหลือนาง ความประทับใจที่นางมีต่อเขาก็ดีขึ้นเล็กน้อย แต่สุดท้ายเขาก็มาเพราะมุ่งหวังในร่างกายของนาง
"เฮ้อ ตอนนี้เจ้าอ่อนแอเกินไป การตัดสินใจไม่ได้ขึ้นอยู่กับเจ้า"หลินหงแลบลิ้นเลียริมฝีปาก จากนั้นกระโจนเข้าหาชิงถาน
หลินหงขึ้นไปนั่งบนเตียง อยู่เคียงข้างชิงถาน ก่อนจะเอื้อมมือไปกอดเอวนางไว้
หลินหงรู้สึกราวกับมีหยกเย็น ๆ อยู่ในอ้อมแขนของเขาระหว่างกอดร่างเล็กที่บอบบาง มันไม่ได้เย็นยะเยือกเท่าที่เขาคิดไว้ เขาหารู้ไม่ว่าชิงถานได้ระงับไอเย็นในร่างกายของนางไว้ หาไม่เขาคงไม่อาจเข้าใกล้นางได้แม้แต่ในระยะสิบก้าว กระทั่งหลินเซียวก็ยังไม่สามารถ
"หลินหง ออกไปเดี๋ยวนี้"ชิงถานแสร้งทำเป็นดิ้นรนขณะถูกหลินหงโอบกอด
"อย่าส่งเสียง อยากให้พ่อแม่เจ้าตื่นรึไง"หลินหงกล่าวกับสาวน้อยในอ้อมแขน เนื่องจากกลัวว่าหลินเซียวจะรู้ตัว หากหลินเซียวทราบเรื่องเข้า เกรงว่าเขาจะมีปัญหาใหญ่ทีเดียว
"ถ้าท่านพ่อมาที่นี่ เจ้าจะต้องเดือดร้อนแน่"ชิงถานราวกับรับรู้ความคิดของหลินหง
"เหอะ มันจะเป็นเจ้าต่างหากที่เสื่อมเสีย ถ้าเจ้าให้พ่อของเจ้าเข้ามา ข่าวลือก็จะแพร่ออกไป นอกจากนี้...ข้าจะป่าวประกาศถึงสิ่งที่พวกเราทำกันตอนบ่ายด้วย"ครั้นทราบว่าชิงถานคาดเดาความคิดของเขาได้ หลิงหงพลันรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและเริ่มขู่ชิงถาน
"ไม่นะ อย่าบอกใคร"ชิงถานไม่ได้หวาดกลัวหลินหง แต่เพื่อให้เรื่องราวเป็นไปตามที่หลินต้งต้องการ ชิงถานจึงคล้อยตามหลินหงและแกล้งทำเป็นกลัว
"ฮ่าฮ่าฮ่า"หลิงหงไม่ทราบถึงสิ่งที่อยู่ในใจชิงถาน เขาคิดแต่ว่าแผนร้ายของเขาประสบผลจนอดหัวเราะอย่างเป็นสุขมิได้
เมื่อสนทนากันจนเข้าใจ หลินหงก็เชยชมความงามของร่างอรชรที่เขากำลังครอบครอง เขาออกแรงกอดแน่นขึ้น พ่นลมหายใจที่ร้อนกรุ่นออกมาจากปาก
ชิงถานสัมผัสได้ถึงความหนักมือบนช่วงเอว รวมถึงลมหายใจร้อน ๆ ของหลินหงที่กระทบต้นคอ ใบหน้าของนางค่อย ๆ ถูกย้อมด้วยสีแดงระเรื่อ
หลินหงนึกถึงหน้าอกแสนอ่อนนุ่มของชิงถานที่เคยจับ มือของเขาจึงเลื่อนขึ้นไปด้านบนอย่างช้า ๆ
รับรู้การเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย ชิงถานก็แสร้งทำเป็นต่อต้านมืออันซุกซนของหลินหงโดยที่ไม่ได้ออกแรงมากนัก
พี่หลินต้งใจร้ายอย่างยิ่ง เขาถึงขนาดอยากให้นางแกล้งช่วยเหลือชายอื่นให้ล่วงล้ำตนเอง คิดได้ดังนั้น ใบหน้าของชิงถานก็เห่อร้อนเป็นเท่าทวี
ยามนี้ชิงถานอ่อนกำลังสุดแสน เมื่อรู้ว่ามือบางของอีกฝ่ายไม่สามารถต่อต้านได้ หลินหงก็เพิ่มแรงขึ้นทีละน้อย สุดท้ายมือของเขาก็ไต่ขึ้นไปถึงยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของดรุณีน้อยผ่านเสื้อผ้าของนาง
"อือ..."ชิงถานสั่นสะท้านเมื่อหน้าอกที่บอบบางของนางถูกจู่โจม นางครางออกมาเสียงค่อย ก่อนจะรีบกลั้นไว้ด้วยการกัดฟันแน่น เตรียมใจรับการรุกรานจากทุกรูปแบบ
ครั้นทราบว่าสาวน้อยในอ้อมแขนของเขาไม่ดิ้นรนอีกต่อ หลินหงก็บรรจงนวดสมบัติในอุ้งมือทั้งสองข้าง แม้นว่าจะมีอาภรณ์ขวางกั้นอยู่ระหว่างทั้งสอง แต่ความนุ่มนวลในมือก็หาได้ลดทอนลง เขาหนีบนิ้วของเขาไปที่ปลายถันเป็นครั้งคราว
หลินหงหอบหายใจอยู่ด้านหลังชิงถาน ต่อมาเขาสังเกตเห็นลำคอขาวราวหยกที่สมบูรณ์แบบของนาง เขาก็อดไม่ได้ที่จะลงลิ้นชมรส
ยามที่คอของนางถูกโลมเลีย ชิงถานก็ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ เคราะห์ดีว่านางเตรียมตัวเตรียมใจแล้ว จึงไม่ได้เผลอกรีดร้องออกมา
หลินหงย่อมสัมผัสได้ถึงความสั่นไหวของร่างเล็กในอก เขาพยายามหนักขึ้นด้วยการปลุกเร้าหน้าอกและต้นคอของชิงถานอย่างต่อเนื่อง ในไม่ช้า เขาก็ไม่พอใจกับการลูบไล้ผ่านเนื้อผ้า เขาคลายสายรัดเอวของชิงถานและกระดุมเสื้อ สาบชุดของชิงถานถูกแหวกออกจากกัน ตอนนั้นหน้า เนื้อกลมกลึงดุจก้อนแป้งของชิงถานก็ปรากฏแก่สายตา ใต้แสงจันทร์หน้าของนางเล็กและเปราะบางอย่างยิ่ง ยอดปทุมสีชมพูของนางราวกับลูกแก้วสองลูก ยามประดับอยู่บนยอดหุบเขา ก็ดูสดใสไม่ต่างจากเครื่องประดับชั้นดี
(https://attachments.xonly8.com/images/989c55e8c771321c1307d3e92745e2b13961ddb7.png)
ชิงถานไม่ได้หยุดเขา เพียงมองดูหน้าอกของนางถูกเปิดเผย มือของหลินหงเข้าคว้ากุมเนื้อหนั๋นกะทัดรัดอีกครั้ง
หลินหงเชยชมกระต่ายหยกในมืออย่างระมัดระวัง มันเย็นและเนียนนุ่ม รู้สึกดีทุกครั้งที่สัมผัส มันแตกต่างจากหน้าอกที่ร้อนลวกในช่วงบ่าย อย่างแรกให้ความรู้สึกน่าทะนุถนอม ขณะที่อย่างหลังให้ทำให้ผู้คนรู้สึกหื่นกระหาย ผ่านไปไม่นาน หลินหงก็สัมผัสได้ถึงเนื้อนุ่มตรงกลางที่ค่อย ๆ แข็งขึ้นและกดลงบนฝ่ามือของเขา
"แฮ่ก แฮ่ก..."หลังจากถูกหลินหงเล้าโลมอยู่นาน ร่างกายของชิงถานก็เปี่ยมล้นด้วยตัณหา ลมหายใจของนางร้อนผ่าวและอ่อนแรง
พอตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงของเด็กหญิง หลินหงก็ยิ้มอย่างรู้ทัน นิ้วของเขาไม่ได้ขย้ำหน้าอกของนางอีก แต่ใช้นิ้วบีบยอดปทุมเบา ๆ แล้วค่อย ๆ เพิ่มแรง ปลายถันถูกคีบอยู่ระหว่างนิ้วชี้และนิ้วโป้ง บางจังหวะก็ดึงให้ยืดออก
"อือ...อ่า..."ชิงถานกลั้นเสียงครางของนางไว้ ไม่กล้าปล่อยให้หลุดรอดออกมา
"เจ้าสามารถร้องออกมาได้"หลินหงหยุดเลียและกระซิบข้างหูของชิงถาน
ชิงถานไม่ตอบคำพลางส่ายหัว
หลินหงยิ้มชั่วร้าย ยื่นมือขวาไปที่ยอดอกของชิงถาน ก่อนจะออกแรงดีดนิ้วให้กระทบบนส่วนที่อ่อนไหว
"อ๊าง..."ร่างระหงของชิงถานสั่นสะท้านเมื่อเต้าถันถูกดีด จนนางไม่อาจกลั้นเสียงได้ ก่อนจะกัดฟันแน่นและกลืนเสียงครางลงไปอีกครั้ง
"เสียงครางของเจ้าช่างไพเราะนัก ไยเจ้าไม่ร้องออกมาเล่า"ได้ยินเสียงใส หลินหงก็ริเริ่มรังแกนาง
ชิงถานยังคงส่ายหน้าไม่กล่าวคำ
"ฮึ่ม รอก่อนเถอะ ข้าจะทำให้เจ้าร้องเสียงหลง"การแสดงออกของชิงถานปลุกเร้าจิตวิญญาณอยากเอาชนะของหลินหง
ด้วยฤทธิ์การโจมตีของหลินหง ร่างกายที่เย็นเยียบของชิงถานทวีความร้อนแรงขึ้นทีละน้อย ผิวกายที่ซีดเผือดถูกย้อมจนเปลี่ยนเป็นสีชมพูสดสวย กระทั่งปลายยอดก็กลับกลายจากลูกแก้วเป็นเม็ดทับทิมที่แดงปลั่งสองเม็ด
เฝ้าดูการตอบสนองของหญิงสาวในอ้อมแขน หลินหงก็รู้สึกว่าถึงเวลาแล้วว จากนั้นมือของเขาก็เคลื่อนต่ำลงไปใต้ร่างของชิงถาน
ชิงถานสังเกตการกระทำที่หลินหงปฏิบัติต่อนางตลอดเวลา ฉะนั้นนางจึงรู้การเคลื่อนไหวของเขาจนบังเกิดความตกใจ พยายามคว้ามือใหญ่ของหลินหงป้องกันไม่ให้เขารุกรานช่องแคบที่ลึกลับของนาง
หลินหงเลื่อนมือไปที่หว่างขาของชิงถาน ส่วนชิงถานก็จับมือของเขาเอาไว้ มองผิวเผินจากด้านนอก ราวกับชิงถานดึงมือของหลินหงไปวางไว้บนอวัยวะเพศของตัวเองไม่มีผิด
ฝ่ามือของชายหนุ่มแตะลงบนช่องคลอด ต่อให้จะมีกางเกงในกั้นอยู่ระหว่างทั้งสอง หลินหงก็รู้สึกประหนึ่งได้สัมผัสกับดอกไม้ที่เลอค่า
"อือ..."เสียงสูดหายใจเบา ๆ ของชิงถานดังจากจมูกที่น่ารักของนาง เมื่อนางรู้ว่ามีคนแตะต้องเครื่องเพศของนาง ชิงถานก็หนีบขาเข้าหากันตามสัญชาตญาณ
เมื่อฝ่ามือถูกบีบไว้แน่นด้วยต้นขาทั้งสองข้าง หลินหงก็ยิ่งอิ่มเอมใจมากขึ้น เพราะมันช่วยให้เขารับรู้ถึงความอบอุ่นของเนินสาวได้ดียิ่ง เขายิ้มอย่างมีเลศนัย งอนิ้วกลางขึ้นมานิ้วหนึ่ง ปลายนิ้วลากผ่านรอยแยกของช่องคลอด ไปบรรจบกับติ่งเนื้อที่เปราะบางของชิงถานด้านบน
"อื้ม..."ความสุขแผ่ซ่านไปทั่วไป ร่างกายที่ไร้การป้องกันของชิงถานสั่นเป็นระวิง พละกำลังทั้งหมดของนางคล้ายกับถูกสูบจนเหือดหาย ขาสองข้างที่บีบเข้าหากันพลันคลายตัว
พอชิงถานแยกขาของนาง หลินหงก็วางมือลงบนเนื้อเนินที่อวบอูม เด็กสาวสั่นเทิมไปทั่งร่าง รู้ตัวอีกทีมือของเขาก็เปียกชุ่มไปหมดจนเปล่งประกายยามต้องแสงจันทร์
"ชิงถาน ดูเถิด เจ้าแฉะขนาดนี้แล้ว หมายความว่าเจ้ารู้สึกดีมากควรจะกรีดร้องออกมาให้สาแก่ใจ"หลินหงอยากได้ยินเสียงครางของชิงถานอีกหน
ชิงถานจ้องมือเปียก ๆ เบื้องหน้านาง ดวงหน้าของนางแดงก่ำ กระนั้นก็ยังคงส่ายหน้าต่อไป
เห็นว่าชิงถานปฏิเสธ หลินหงก็ไม่กล่าวมากความ เขาวางมือซ้ายลงและเล้าโลมช่องคลอดอย่างอ่อนโยนด้วยปลายนิ้ว พร้อมกับมือขวาที่ยังคงหยอกเย้ายอดปทุมที่แข็งตั้งเป็นเม็ดไตของชิงถาน โลมเลียเต้าถันของนาง
หลินหงขยับมือซ้ายผ่านกางเกงในไปถึงจุดต่ำสุดของเนินสวาท ก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาด้านบนตามเส้นโค้งของรอยแยก ประสบกับติ่งเนื้อที่ชูชัน กระบวนการนี้เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา ทุกครั้งที่มันครบรอบ ร่างอ้อนแอ้นของชิงถานก็จะหวั่นไหวเล็กน้อย
หลังจากหลินหงหยุดมือ เขาไม่ได้เคลื่อนไหวแบบเดิม แต่วางมือลงบนขอบกางเกงในของชิงถาน สอดมือเข้าไปใต้ร่มผ้าโดยตรง คราวนี้ไม่มีเนื้อผ้าขวางกันอีกแล้ว นิ้วของเขาล้วงเข้าไปใต้กางเกงในโดยไร้ซึ่งการป้องกัน
"อ๊ะ..."ชิงถานตกใจกับการกระทำของหลินหง นางคิดว่ามือของหลินหงจะรุกรานดุจเดิม แต่เขากลับสอดมือเข้าไปในกางเกงในของหน้าเสียอย่างนั้น อวัยวะเพศของนางถูกชายอื่นที่ไม่ใช่หลินต้งสัมผัส และไม่มีสิ่งปิดกั้นเขาอีกต่อไป แม้นว่านางจะเตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่หัวใจของชิงถานก็จะเต้นระรัวเมื่อพบเจอกับสถานการณ์จริง
"ชิงถาน ข้าสัมผัสช่องคลอดของเจ้าอย่างสมบูรณ์แล้ว มันลื่น ร้อน และชุ่มช่ำเหลือเกิน"หลินหงกระซิบข้างหูชิงถาน
รับฟังถ้อยคำหยาบโลนของหลินหูระยะประชิด ดวงหน้าที่แดงเถือกของชิงถานก็ยิ่งแดงมากขึ้น นางรู้ดีว่ามือของหลินหงจับต้องส่วนสงวนของนางแทบหมดสิ้น กระตุ้นร่างกายของนางที่เดือดพล่านราวกับกาต้มน้ำ ที่กลีบสาวร้อนลวกและมีน้ำรักที่ไม่น่าพิสมัยไหลเยิ้มออกมา หยดลงบนอุ้งมือของหลินหง
"โอ้ มีน้ำไหลออกมาด้วย"หลินหงรับรู้ถึงของเหลวอุ่น ๆ ที่ทะลักออกมาจากโพรงเนื้อ เขาตวงของเหลวนั้นขึ้นมาในฝ่ามือ เทลงบนมือของชิงถานพลางรายงาน
ชิงถามทำเป็นเมินเฉย
หลินหงถูหน้ามือของเขาให้น้ำรักชโลมทั่ว ก่อนจะป้ายใส่กลีบกระสันบนปากล่างของชิงถาน ช่วยให้เครื่องเพศของนางเปียกเยิ้มจากน้ำรักของนางเอง หลังจากทำแบบนั้น นิ้วของหลินหงก็กลับไปอยู่ตรงกลางรอยแยก ขณะที่นิ้วหัวแม่มือสารวนอยู่บนยอดเกศร
"ไม่...อย่า..."ชิงถานเหลียวมองหลินหง นางสั่นศีรษะไปมาและพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"เช่นนั้นเจ้าก็ครางให้ข้าฟังเป็นไง?"หลินหงยิ้มกริ่ม
หลินหงไม่ยอมใจอ่อนแถมยังเสนอเงื่อนไข นางจึงไม่กล่าวอะไรเพิ่ม นางหันหน้าหนีพลางปล่อยให้หลินหงเล่นกับหน้าอกของนางตามอำเภอใจ ขณะที่ส่วนล่างก็ถูกมืออีกข้างก่อกวนไปมาใต้กางเกงใน
หลินหงเล่นกับร่างกายที่อ่อนไหวของชิงถานไปเรื่อย ๆ พริบตาเดียว เสียงลมหายใจของชิงถานยิ่งมาก็ยิ่งดังฟังชัด
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก..." หลังจากถูกลูบไล้มาเป็นเวลานาน ร่างกายของชิงถานก็ยิ่งไวต่อความรู้สึกมากขึ้นอีกโข ทว่านางก็ยังคงยืนกรานที่จะไม่ร้องครางออกมาดัง ๆ
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน