🧡 XONLY 🧡

อ้างจาก: Imagin_D เมื่อ มีนาคม 17, 2025, 04:01:12 หลังเที่ยง

ช่วงพูดคุยกับนักเขียน

ขออนุญาตสรุปผลโหวต EP 4 สั้นๆนะคะว่า ผู้โหวตอย่างอ่านเรื่องราวของออย ถึง 66% เลยค่ะ ดังนั้นในตอนที่ 7 นี้ จึงจะเล่าเรื่องของออยดาวโรงเรียนและดรัมเมเยอร์ปีนี้ค่ะ ผู้อ่านจะได้รู้ว่าตัวละครนี้น่าสนใจและน่าสงสารแค่ไหน

EPของออยตอนนี้ ขอย้อนกลับไปในช่วงก่อนงานกีฬาสีหน่อยนะคะ

ตอนนี้ถ้าเป็นละครหลังข่าว ก็ต้องบอกดราม่ายังกับหนังจำเลยรัก ดีหน่อยไม่มีตบจูบ ให้ออยต้องเจ็บตัว แต่ผู้เขียนก็สงสารตัวละครตัวนี้มาก ที่ถูกวางให้เป็นเด็กน้อยบูชาความรักคนหนึ่ง

เขียนไปก็ปวดใจไป ไม่อยากให้เนื้อเรื่องเป็นธีมแบบนี้ แต่ถ้าไม่ไปทางนี้ อยู่ๆออยก็จะขึ้นมาอยู่บนตึกกับพวกแก๊งอามไม่ได้ ..... ที่เหลือผู้อ่่านก็น่าจะเดาๆเนื้อเรื่องต่อไปได้แล้วล่ะค่ะ

เหมือนเดิมนะคะ ใครมีโครงเรื่องน่าสนใจ หรือคำแนะนำติชมอะไรพิมพ์บอกได้เลย และยินดีอ่านทุกข้อความนะ ช่วงนี้อาจจะมาช้า แต่หลังสงกรานต์ไปแล้ว น่าจะไวขึ้นค่ะ ::Fighto::

อ๋ออีกเรื่อง ขอสำรวจผู้อ่านหน่อยค่ะว่าชอบตัวละครตัวไหน และชอบตอนไหนที่สุด
พิมพ์เม้นไว้ด้วยนะคะ จะได้รู้สเปค ::Oops:: 

  ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ภาคแยก (EP.3)
ออย

"ออย....... ระวัง........ ว้ายยยยยย" เกดและลูกแก้วตะโกนแทบเป็นเสียงเดียวกัน ทำให้ออยที่กำลังซ้อมหลีดอยู่ต้องหันไปตามเสียง

และก็ต้องตกใจ เมื่อมีลูกบอลที่โดนเตะจากสนามใกล้ ๆ กำลังลอยมาอย่างรวดเร็ว บอลพุ่งตรงมากระชั้นชิด จนออยทำได้แต่ยืนหลับตาปี๋

อีกไม่กี่วินาที บอลจะต้องพุ่งเข้ากระแทกตัวเธออย่างจัง เธอหลับตาแน่น ภาวนาในใจ 'ขออย่าให้โดนเลย' อยู่นาน จนได้ยินเสียงเชียร์ดังกระหึ่มรอบข้างถึงกล้าลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นทำให้ออยแทบหยุดหายใจ บอลที่กำลังพุ่งมากลับลอยนิ่งอยู่ตรงหน้า แทบจะชนปลายจมูกของเธอ ออยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

"เฮ้ย ไอ้พวกนักบอลที่เตะๆกันอยู่น่ะ ระวังกันหน่อย ตรงนี้มีนักเรียนหญิงอยู่" เสียงทุ้มๆตะโกนดุนักบอลมาจากทางด้านหลัง

เมื่อตั้งสติได้ก็รู้ว่าบอลที่หยุดอยู่ตรงหน้า มีมืออ้อมจากด้านหลังมาหยุดบอลไว้ ออยหันกลับไปอย่างรวดเร็ว จนหน้าเฉียดกับเสื้อเชิ้ต และทิ้งรอยลิปจางๆไว้บนเสื้อ

"เธอเป็นอะไรไหม...เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" เจ้าของเสียงทุ้มขว้างลูกบอลส่งคืนนักเตะ ก่อนจะหันไปดุนักฟุตบอลอีกที "ระวังกันด้วย ไม่งั้นครูจะให้ไปเตะที่อื่น" นักกีฬารับลูกบอลไป แล้วกล่าวขอโทษมายังเธอกับเขา
"ออย เป็นอย่างไรบ้าง โดนตรงไหนไหม" เกด เพื่อนสนิทของออย ในลุคเด็กเรียนใส่แว่นหนาเตอะแสนเรียบร้อย ตำแหน่งหัวหน้าห้อง ควบตำแหน่งประธานสี วิ่งเข้ามาจับตัวเธอ พร้อมพลิกไปมาสำรวจร่างอย่างละเอียด
"ไม่โดนหรอก แก้วเห็นกับตา ครูบิ๊กโผล่มาจากไหนไม่รู้ เข้ามาป้องกันได้ทันยังกับผู้รักษาประตูมืออาชีพ ถ้าครูบิ๊กอายุเท่าเรานะ แก้วจะจับให้ลงเป็นผู้รักษาประตูทีมสีฟ้าเลย รับรองใครๆก็ยิงไม่เข้า" แก้วสาวสวยอารมณ์ดี นักกิจกรรมอีกคนของห้อง บรรยายจนออยเห็นภาพที่ครูบิ๊กเข้ามาช่วยเธอเมื่อครู่

"ขอบคุณนะคะครูบิ๊ก ไม่งั้นออยเจ็บตัวแน่ๆ มีหวังปีนี้รางวัลชนะเลิศเชียร์ลีดเดอรฺมีหวังปลิว" สองสาวขอบคุณครูบิ๊กกันยกใหญ่ ถ้าออยประสบอุบัติเหตุขึ้น กิจกรรมเชียร์ที่ปีนี้ไม่มีลีดตัวสำรองด้วย จะต้องเป็นพวกเธอต้องขึ้นเป็นลีดสีฟ้าเอง แค่คิดสองสาวก็ขนลุกแล้ว

"..............เอ้า ไม่เจ็บตรงไหนก็ดีแล้ว ขวัญเอ๋ยขวัญมา" เพื่อนๆออยจับเธอพลิกไปมาจนพอใจอีกรอบ พอเห็นออยยืนนิ่งก็ตกใจ "อออยยย เป็นไร นิ่งเชียว..." เพื่อนๆจึงพากันเขย่าเรียกสติอีกครั้ง

"อ้ะ...อ้อ ตกใจอยู่ ไม่เป็นไร........ หยุดเขย่าได้แล้ว เวียนหัว"  ออยตอบทั้งที่ ร่างยังโยกไปมาจากการถูกเขย่า

"รีบขอบคุณครูบิ๊กเร็ว เดี้ยวจะได้ไปซ้อมลีดต่อ เวลายิ่งเหลือน้อยอยู่" ลูกเกดเร่ง

"ขอบคุณครูนะคะ ที่ช่วยออยไว้" ออยยกมือไหว้ ก่อนจะยิ้มชนิดที่ออยคิดว่าต้องน่ารักที่สุดส่งให้กับครูหนุ่ม

ครูบิ๊กรับไหว้และยิ้มตอบ ก่อนจะยื่นมือมาเขี่ยใบไม้ที่ติดอยู่บนผมของเธอตอนไหนก็ไม่รู้ออกให้ "ระวังกันหน่อย ไปซ้อมในร่มดีกว่า ตรงนี้ทั้งลูกบาสลูกบอลเลย" แล้วครูก็เดินหันหลังกลับ

"..................." พวกเราสามคนมองตามหลังครูเงียบๆ จนครูบิ๊กเดินเลี้ยวขวาขึ้นตึกไป จึงค่อยส่งเสียงกริ๊ดตามประสาสาวๆกัน

"ว้ายยยยยยย! จะตกใจหรือจะดีใจดีเนี่ย" แก้วพูดก่อน "ครูบิ๊กเลยนะ คิ้วเข้มๆ ตาคมนิดหน่อย ผมหยักศก ลักยิ้มหวาน ถึงแม้จะดูจริงจังไปบ้าง แต่ก็อบอุ่นแบบลุคแด๊ดดี้ แก้วจะกริ๊ดดดดดด" เธอบรรยายลักษณะจนเห็นภาพ

"................." ลูกเกดยืนมองตามครูบิ๊กตาค้าง จนแก้วต้องหันไปสะกิด "ลูกเกด เบาๆหน่อย สาวเรียบร้อย จะมายืนน้ำลายไหลใส่ผู้ชายไม่ได้นะ" จนทำให้ให้ลูกเกดต้องหันไปตีแก้วแก้เขิน ทั้งคู่หยอกล้อกันไปมาจนเริ่มดูวุ่นวาย

"พอแล้วๆ หยุดตีกันได้แล้ว ซ้อมต่อๆ" ออยรำคาญจนต้องเข้าไปห้ามเพื่อน แล้วพวกเราจึงเริ่มซ้อมลีดกันต่อ ทั้งที่ในหัวมีเรื่องสารพัดให้ออยคิด ครูบิ๊กจะจำเธอได้ไหมนะ เราไม่ได้เจอกันแค่ครั้งนี้หรือในห้องเรียนเท่านั้น แต่ครูบิ๊กมักจะเข้ามาในตอนที่ออยต้องการความช่วยเหลือทุกครั้ง

เหตุการณ์ที่ออยประทับใจสุดๆ คือตอนที่เธอจะขอแก้ไขงานศิลปะเพื่อปรับปรุงคะแนนสอบปลายภาค เมื่อผลสอบประกาศออกมา ออยก็ต้องถอนหายใจด้วยความผิดหวังกับผลงานที่ไม่น่าพอใจ 'เกรดแย่จัง จะขอแก้ยังไงดี' ออยคิดอย่างกังวล 'วิชานี้เราก็ไม่ถนัดอยู่แล้ว แถมยังจำเป็นสำหรับยื่นเข้ามหาวิทยาลัยอีก แบบนี้จะไปสู้คนอื่นได้ยังไง' ออยครุ่นคิดด้วยความหนักใจ  เธอกำกระดาษผลการเรียนในมือแน่น มองตัวเลขที่ไม่น่าพอใจด้วยความรู้สึกท้อแท้

ระหว่างที่ยืนลังเลและกลุ้มใจจนเพื่อนๆเดินลงบันไดไปทานข้าวกันหมด
ประตูห้องศิลปะก็เปิดออก ครูศิลปะหลายคนเดินผ่านออยไปพักเที่ยงด้านล่างของตึก มีแต่ครูบิ๊กที่เดินออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย เมื่อเห็นออยยืนอยู่คนเดียวยืนถือใบคะแนน ด้วยสีหน้ามีกังวล ก็เดินเข้ามาสอบถาม "ไม่ลงไปทานข้าวกับเพื่อนๆหรอ"

".....คือกำลังกลุ้มใจค่ะ คะแนนไม่ดี จะเอาเข้าแฟ้มยื่นมหาลัย ก็กลัวสู้คนอื่นไม่ได้" ออยตอบครูประจำวิชาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

"ไหนๆ ขอครูดูหน่อยสิ.....อือๆ ..." ครูบิ๊กยื่นมือมาขอใบงานที่ตัวเองเป็นคนให้คะแนนมาดู "ครูว่างานของเธอก็โอเคนะ จริงๆครูจะให้คะแนนดีกว่านี้อีก แต่มันขาดองค์ประกอบไปหน่อย สีตรงนี้ถ้าใช้แม่สีมาช่วยดึงสายตา คะแนนจะดีขึ้น หรือถ้าตรงนี้ถ้าจะให้คนดูรู้สึกร่วม อาจกระจายสีให้เข้มขึ้นอีกหรืออะไรแบบนี้" ออยฟังครูบิ๊กวิจารณ์งานก็ทำให้หน้าบูดกว่าเดิม จนครูบิ๊กสังเกตเห็น เขาเลยหัวเราะแก้เก้อ

"ฮ่าๆ อ่อๆ โอเคๆ งานโดยรวมครูว่าดีนะ ก็ให้คะแนนตามเนื้องาน"

"คือหนูก็รู้ว่างานมันไม่สมบูรณ์เท่าไร เลยลำบากใจ อยากขอครูส่งใหม่ แล้วแก้คะแนนให้หนูหน่อยได้ไหมคะ ไม่งั้นคณะที่หนูอยากเข้าคงพลาดแน่ๆ" ออยทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ แทบจะยกมือครูหนุ่มมากุมไว้เพื่อเรียกคะแนนสงสาร

"ครูก็ลำบากใจนะ ถ้านักเรียนคนอื่นๆรู้ก็จะมาขอแก้คะแนนกันอีก" ครูบิ๊กมีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

"................" คำตอบเป็นเหมือนที่ออยคาดไว้ เพราะครูคนนี้ถึงจะดูเป็นหนุ่มหน้าตาดี มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเป็นมิตร จนเป็นที่ประทับใจของบรรดานักเรียนหญิงในโรงเรียน แต่กลับมีบุคลิกที่เนิร์ดและเนี๊ยบ รวมถึงทำตัวเคร่งครัดเหมือนครูฝ่ายปกครอง ทำให้เด็กๆเลยไม่กล้าเข้าใกล้เท่าไร

"............แต่ถ้าเธอมีความจำเป็นต้องให้ครูแก้คะแนนให้" ครูหนุ่มนิ่งคิดหน้าตาขรึม "มาช่วยงานครูหน่อยล่ะกัน เดี้ยวครูช่วยแก้งานในบางจุดเพื่อทำให้คะแนนของเธอสูงขึ้นได้" ครูมองหน้าพร้อมใช้สายตาสำรวจเธอ

"..............อะไรนะคะ" ออยเสียงสั่น คิดเตลิดไปไกลกับข่าวพาดหัวของเพจต่างๆที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ชู้สาวของครูหนุ่มกับลูกศิษย์สาว ไม่น่าเชื่อว่าครูบิ๊กจะมีความต้องการเรื่องพรรณ์นี้ด้วย

".....มันอาจไม่เหมาะเท่าไร ไม่รู้เธอจะทำได้ไหม" ครูหนุ่มดูลังเล

"ทำค่ะ หนูทำได้.... เอาที่ไหนคะ" ออยรีบตกปากรับคำ เสียงในหัวออยบอกให้รีบอาสาทันที นี่ครูบิ๊กเชียวนะ ทั้งได้ ......(อิๆ) .... ทั้งได้แก้คะแนน เธอไม่เสียเปรียบแน่ๆ ออยคิดไปก็ลอบยิ้มไป ไม่แน่อาจมีเรื่องไปขิงกับ FC ครูบิ๊ก อย่างลูกเกดหรือแก้วด้วย อิๆๆ

"มาเป็นนางแบบให้ครูหน่อย" สาวน้อยในหัวของออยกำหมัด ร้องเย้! หัวใจพลันเต้นคึกโครม ในสมองจิตนาการถึงฉากโรแมนติกที่ครูศิลปะหนุ่มผู้ตั้งใจเขียนภาพ โดยมีคนรักเป็นแบบให้ พวกเค้าอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสอง ชายหนุ่มจินตกรมองข้ามกรอบรูปด้วยแววตาที่จริงจัง คิ้วเข้มนั้นขมวดเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเธอ เขาใช้มือนั้นเชยคางเด็กสาวแล้วมอบจุมพิตหวานให้ ออยเชิดหน้ารับพร้อมกับหลับตา..... กริ๊ดดดดด.......

แต่ระหว่างที่ออยกำลังจิตนาการตาม ครูบิ๊กก็ดับฝันกลางวันเธอลง เมื่อไม่ใช่ที่เธอหวังไปซะหมด

"พอดีน้องๆม.5 อยากให้ครูสอนดอร์อิ้งให้ เลยคิดว่าจะให้เธอมาเป็นนางแบบ .....แต่ไม่ใช่นู๊ดนะ เป็นภาพเหมือนเฉยๆ" ครูหนุ่มรีบพูดต่อ เพราะเห็นออยหน้าละห้อย กลัวลูกศิษย์สาวจะคิดไปในทางที่ไม่ดี

"แต่ถ้าเธอไม่สะดวก เดี้ยวให้ทำอย่างอื่น เออ...รู้สึกว่าครูลาภอยากจะหานักเรียนมาช่วยย้ายของอะไรอยู่พอดี เขาขอคนให้ไปช่วยอยู่ ไปช่วยงานครูลาภแทนก็ได้นะ"

ออยรีบชิงรับเป็นนางแบบทันที "ค่ะๆ...ได้ค่ะ เป็นนางแบบ สะดวกค่ะ" ยังไงเธอก็ว่าอยู่ในห้องศิลปะ เป็นนางแบบนิ่งๆให้รุ่นน้องสักชั่วโมง  แถมเธอยังได้ใกล้ชิดกับครูบิ๊กมากขึ้น ก็ยังดีกว่าที่จะไปทำงานกับคนเจ้าชู้เช่นครูลาภเป็นไหนๆ   

"งั้นเป็นตอนเย็นหลังเลิกเรียนนะ" ครูบิ๊กนัดเวลาแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ เธอพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดด้วยความตื่นเต้น เธอแทบรอเวลานั้นไม่ไหว เมื่อลงมาทานข้าว เธอก็ยิ้มไม่หุบ จนเกดและลูกแก้วมองเธอด้วยความสงสัย

.......................
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ออยมาตามเวลานัดของครูบิ๊ก เมื่อไปถึง เธอพบว่านักเรียน ม.5 รอเธออยู่ในห้องศิลปะจนเต็มห้อง ครูบิ๊กแนะนำเธอให้รู้จัก และรุ่นน้องก็ปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่น

เวลาหนึ่งชั่วโมงที่ออยยืนเป็นแบบให้นักเรียนรุ่นน้อง ครูบิ๊กก็มักจะเดินเข้ามาใกล้เธอ เขาคอยเอื้อมมือมาปรับท่าทางของออยเบาๆ เพื่อให้นักเรียนวาดภาพได้ง่ายขึ้น สัมผัสจากมือของครูบิ๊กทำให้ออยรู้สึกประหม่าจนใจเต้นแรง แต่เธอก็พยายามควบคุมสีหน้าและท่าทางไม่ให้แสดงอาการใดๆ ออกมา

"เอาล่ะ นักเรียน ลองดูที่แสงและเงาตรงนี้" ครูบิ๊กพูด พร้อมกับชี้ไปยังส่วนต่างๆ ของร่างกายออย "แสงที่ส่องกระทบกับผิวหนัง จะทำให้เกิดเงาที่แตกต่างกันไป" ครูบิ๊กอธิบายพลางขยับตัวออยเพิ่ม เพื่อให้นักเรียนเห็นการเปลี่ยนแปลงของแสงและเงา

ออยรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของครูบิ๊กที่รดต้นคอ เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอคงแดงก่ำอยู่แน่ไ ออยเลยพยายามตั้งสมาธิกับการเป็นแบบ แต่ความคิดของเธอกลับว้าวุ่นไปหมด เธอไม่รู้ว่าควรจะมองไปทางไหน หรือทำตัวอย่างไร เธอจึงกำมือแน่น และพยายามกลั้นหายใจ จนครูบิ๊กต้องมองเธอด้วยความสงสัย
นักเรียน ม.5 บางคนแอบมองมาที่ครูบิ๊กและออย พร้อมกับส่งสายตาให้กัน ออยรู้สึกยิ่งหน้าแดงหนักขึ้น แต่เธอก็พยายามทำเป็นไม่สนใจและยืนนิ่งเป็นนางแบบต่อ

เมื่อหมดเวลาเรียน ครูบิ๊กชมว่าเธอเป็นนางแบบที่สวย รุ่นน้องทุกคนก็เห็นด้วย ครูยังถามอีกว่าอยากเป็นแบบให้ห้องอื่นอีกไหม แต่ออยก็รีบปฏิเสธ "ไม่เอาแล้วค่ะ... เมื่อยมากกกก" ครูบิ๊กก็เลยไม่เซ้าซี้อีก และจัดการแก้คะแนนให้เธอตามที่เค้ารับปาก
..............................

หรือจะอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ออยบังเอิญได้ยินเพื่อนๆผู้หญิงในห้องนินทาออยอย่างเข้าใจผิด ทั้งที่ออยสนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้มาก จนทำให้ออยเสียใจหนักจนต้องแอบหลบไปนั่งร้องไห้คนเดียว ไม่ได้บอกแก้วกับลูกเกด

และก็เป็นครูบิ๊กที่โชคชะตาหรือความบังเอิญก็ไม่รู้ นำพาให้เค้าเดินมาพบเธอเข้า ทั้งที่ออยก็คิดว่าแถวนั้นจะไม่มีใครเดินผ่านแล้วเชียว

"เธอมาร้องไห้ทำไมที่นี่" ครูบิ๊กจัดการเปิดไฟหลังห้องสมุดและเปิดผ้าม่านรับแสงออกจนสว่าง

"ฮืออออ....." ออยไม่ได้เสแสร้งนะคะ แต่ตอนนั้นเหมือนต้องการที่พึ่ง พอเห็นครูหนุ่มเดินเข้ามา ออยก็พุ่งตัวเข้ากอด น้ำตานองเต็มเสื้อเชิ้ตครูจนเปียกชื้น

"เดี้ยวๆ พอก่อน" ครูบิ๊กลนลานทำอะไรไม่ถูก ใครมาเห็นเข้าต้องคิดไปไกลแน่ๆ "มีอะไร ค่อยๆบอกครู" พร้อมกับใช้สองแขนยันหัวไหล่ออยให้ออกห่าง

"ฮืออออออ... ฮือออ" ออยน้ำตาแตก ยิ่งได้กลิ่นครูบิ๊ก ยิ่งไม่อยากผละออกไปเลย หัวก็ซุกๆถูๆกับอกเสื้ออ้อนอยู่อย่างนั้น จนลืมว่าตัวเองเสียใจเรื่องอะไรไปซะสนิท ครูบิ๊กเห็นออยร้องห่มร้องไห้หนัก ไม่มีที่ท่าจะหยุด จึงปล่อยให้ออยซบอยู่แบบนั้น จนออยสงบลงเอง

ออยแอบหายใจสูดกลิ่นครูบิ๊กอีกครั้ง ..."ฮึก.... อึก อ..เพื่อนๆในห้องเค้าว่า ฮือๆๆ ...เค้าว่าออยลับหลังมาว่า ทำตัวแรดค่ะ ฮือ...ๆ " เล่าไปก็สะอื้นไป ..พอมีคนรับฟังก็ลืมตัวเล่าเรื่องต่างๆให้ครูบิ๊กฟังจนหมด แล้วก็ฟุบหน้าร้องไห้ไปกับโต๊ะอีกที

เราสองคนเงียบกันไปพักใหญ่ จนออยคิดว่าจะเงยหน้ามาดูครูบิ๊ก ว่าเขาจะแอบหนีไปไหมนะ แต่ยังไม่ทันได้เงยหน้าก็ได้ยินเสียงครูบิ๊กเอ่ยคำกลอน "........ อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ....ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน.... แม้องค์พระปฎิมายังราคิน....คนเดินดินหรือจะสู้คนนินทา" พร้อมกับเอามือมาบีบแขนออย เป็นการให้กำลังใจ

เท่านั้นแหล่ะค่ะ ออยที่มัวแต่เสียใจกับคำนินทาของเพื่อน ก็ถึงกับหยุดร้องไห้ หลุดหัวเราะคิกๆจนได้ "ครูบิ๊ก กลอนพระอภัยชัดๆ เอามาสอนสาวๆแบบนี้ไม่ได้ค่ะ สมัยนี้ไม่มีใครทำแล้ว" ออยเงยหน้ายิ้มพร้อมกับเชครอยน้ำตา

"ครูว่ากลอนนี้อมตะนะ เห็นไหมลับหลังกันก็นินทากัน ต่อให้สนิทกันแค่ไหนก็ตาม หรือเธอไม่เคยนินทาใคร" ครูบิ๊กสอนพร้อมย้อนถาม

".......ก็...เคยค่ะ" ออยหุบยิ้มลง

"เห็นไหม ดังนั้นว่าแต่เค้าอิเหนาเป็นเอง" ครูบิ้๊กย้อนกลับหน้าตาย ก่อนจะยิ้มให้ จนออยหลุดขำอีกรอบ

"ครูบิ๊กไม่น่าสอนศิลปะเลย น่าจะสอนภาษาไทยมากกว่า"

"จริงๆครูชอบบทกลอนนะ แม่ครูสอนภาษาไทย แกชอบให้ครูท่องกลอนให้ฟังบ่อยๆ เลยจำมาใช้ อย่างได้บทสอนใจอื่นๆอีกไหม?? จะได้อารมณ์ดีขึ้น"

"ไหนคะ ออยอยากฟัง" ออยยกมือขึ้นเท้าคาง ตั้งใจฟัง ตาก็สบตาครูบิ๊ก ยิ้มหวานให้ พร้อมคิดในใจ 'อ่ะ สาวหวานจะตกคนแก่แล้วนะ อิๆ'

ครูบิ๊กนั่งนึก ".......ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก .....สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป ........แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ ......." ครูบิ๊กหลับตาราวกับซาบซึ้งในบทกลอน "เป็นไงบทนี้"

"............... อิๆๆๆๆ ครูบิ๊กกกกก บ้าาา ไม่เห็น สอนใจตรงนั้นเลย" จริงๆต้องตามด้วยตีครูบิ๊กเบาๆ แบบเด็กสาวขี้อายกำลังเขิน แต่ติดตรงครูอยู่ไกล เอื้อมไม่ถึง

".....อันนี้เอาไปใช้จีบสาวที่ไหน เค้าจะหาว่าโบราณเอานะคะ" ออยอดไม่ได้ก็ต้องแซวซะหน่อย แล้วเธอก็ต้องเอ๊ะใจ 'เอ๊ะหรือครูตั้งใจจะจีบเรา ><'

ครูบิ๊กยิ้มมุมปากยิ่งทำให้ออยยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่ ด้วยความที่เป็นคนน่ารักอยู่แล้ว พอได้คุยยิ่งรู้สึกอบอุ่นเหมือนโอปป้าเกาหลีในซิรีย์เข้าไปอีก จนตอนนี้ไม่รู้ใครกันที่โดนตกแน่ 'ครูบิ๊กน่ารักจัง นี่เรากำลังทำให้เค้าหลงเสน่ห์ แต่มันจะกลายเป็นเราหลงเสน่ห์เค้าแทนเองนะ'

แล้วเสียงกริ่งเข้าเรียนก็ดังทำลายจังหวะ ครูบิ๊กเห็นออยอารมณ์ดีแล้วจึงรีบไล่ให้ออยไปเข้าเรียน ก่อนจะปิดไฟในห้องสมุดไล่หลัง ออยเดินออกจากห้องนั้นตัวลอยๆราวกับกำลังเดินอยู่บนปุยเมฆ ความรู้สึกแตกต่างกันลิบลับระหว่างขาไปกับขามา

ที่เล่ามายังมีอีกหลายเหตุการณ์เลยนะคะ ที่ตอนนั้นออยได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อยๆว่าครูมีใจให้ ถึงแม้จะแอบหลงรักเค้าข้างเดี้ยวตลอดไปก็ยังดี

..........แต่แล้ววันหนึ่งที่ออยรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับครูบิ๊กมาถึงจุดที่เธอทนไม่ไหว และเธอต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เช้าตรู่วันนั้นออยเห็นรถเก๋งครูบิ๊กขับผ่านหน้าโรงเรียน มันคงเป็นเรื่องปกติมากๆ ถ้าครูบิ๊กขับรถมาเพียงคนเดียว

แต่ช่วงที่รถกำลังขับผ่านออยช้าๆ ออยก็สังเกตเห็นว่ามีครูฟ้านั่งมากับครูบิ๊กด้วยที่เบาะข้างๆ ทั้งคู่กำลังหัวเราะกันอยู่ จังหวะที่เห็นสองคนนั้นเข้า ออยก็ถึงกับต้องหลบฉากให้รถทั้งคู่แล่นผ่านไป มองตามด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและสับสน มันเหมือนคนโดนหักอก เหมือนโดนใครขโมยของไปต่อหน้าต่อตา
..........................

เที่ยงวันเดียวกัน ออยรีบกินข้าวแทบไม่รู้รส จนลูกแก้วหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย

"จะรีบกินไปไหนอ่ะออย ยังไม่รีบเข้าเรียนซะหน่อย" แก้วพูด
"ค่อยๆกินสิคะ จ้ำเข้าจ้ำเข้า เดี๋ยวก็สำลักหรอก" ลูกเกดเตือนด้วยความหวังดีมาอีกคน

ออยตักคำสุดท้ายเข้าปาก เคี้ยวลวกๆ รีบกลืนแล้วดื่มน้ำตาม ก่อนลุกเอาจานไปเก็บ "พอดีออยมีเรื่องต้องคุยกับครูบิ๊ก ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวตามไปที่ห้องเรียน เจอกันนะ" แล้วก็ไม่รอฟังเพื่อนๆทั้งสองคนอีก

ออยเก็บจานที่ทานไว้เรียบร้อย เธอก็รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จากโรงอาหารที่อยู่ข้างล่างห้องศิลปะ ออยมองซ้ายขวา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น จึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นตึกไปยังห้องพักครูชั้นสาม พอถึงห้อง ออยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความกล้าทั้งหมดที่มี ก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปสารภาพความในใจกับครูบิ๊กรู้
.........................
.........................
หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่ครูบิ๊กเล่าใน EP ที่แล้วค่ะ สรุปว่า ออยสารภาพไปและโดนปฏิเสธกลับด้วยเหตุผลง่ายๆ อย่างเธอยังอายุน้อย และเธอจะเจอคนที่ดีกว่าครู ออยทั้งเสียใจและทั้งมีทิฐิลูกผู้หญิง จึงไม่ฟังคำปลอบใดๆ จากครูบิ๊กอีก ออยลุกพรวดและหันหลังเดินออกจากห้อง 'ดีล่ะ ในเมื่อฉันเสิร์ฟให้ขนาดนี้ ยอมให้ขนาดนี้ และ...ยั่วขนาดนี้ก็ยังไม่สนใจอีก อยากจะรอครูฟ้าก็ตามใจเถอะ ตาทึ่ม!!' ออยคิดขณะที่เดินออกจากห้องน้ำตาคลอเบ้า

เธอวิ่งลงจากตึก พยายามกลั้นน้ำตาที่ไหล เสียงกริ่งเข้าเรียนดังตามหลัง ราวกับเสียงเยาะเย้ย 'ไม่อยากเข้าเรียน ไม่อยากเจอใคร' ออยคิด สุดจะกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลอาบแก้มได้

เธอมายืนลังเลอยู่ตรงชานบันไดชั้นล่าง ตอนนี้โรงอาหารแทบไม่มีใครเหลืออยู่ จะมีก็แต่แม่ค้าและภารโรงที่กำลังเก็บของและทำความสะอาดกันอยู่เงียบๆ

ความตั้งใจแรกของเธอกะจะนั่งปล่อยอารมณ์ที่โรงอาหารนี้ แต่คนที่เหลืออยู่นี่ก็จะพากันมองอย่างสงสัยอีก ถ้าตัดสินใจจะเข้าเรียน ด้วยสภาพสะอื้นฮักๆแบบนี้ ก็โดนบรรดาเพื่อนตัวแสบพวกนั้นนินทาอีกแน่ๆ

ตอนนี้เธอเพียงแค่ต้องการหาที่หลบ ออยเลยเดินอย่างไร้จุดหมาย ปล่อยให้น้ำตาที่กลั้นไว้ให้ไหลริน จนกระทั่งมาถึงห้องน้ำชายหลังอาคารวิทยาศาสตร์ ห้องน้ำที่ดูทรุดโทรมและอับชื้นแห่งนี้ แทบจะไม่มีใครกล้าเฉียดใกล้ ออยผลักประตูเข้าไปอย่างไม่ลังเล เธอต้องการที่ที่ไม่มีใครรู้จักธอ ที่ที่เธอสามารถปล่อยความอ่อนแอออกมาได้อย่างอิสระ

เธอซุกตัวอยู่ในห้องน้ำที่อยู่ลึกที่สุด หลบซ่อนจากสายตาของผู้คน เสียงสะอื้นยังคงดังเป็นระยะๆ จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยดังใกล้เข้ามา

"เมื่อกี้กูเห็นดาวโรงเรียนเดินเข้ามาในห้องน้ำนี้ว่ะ" เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น ฟังก็รู้ว่ามีเจตนาไม่ดี

"ฮ่าๆๆ มันเข้ามาทำไมว่ะ" อีกเสียงสงสัย

"สงสัยอกหักมั้ง เห็นเดินร้องไห้ขี้มูกโป่งมาจากทางตึกศิลป์" เสียงประสงค์ร้ายนั้นตอบกลับ พยายามเปิดประตูห้องน้ำที่ออยหลบอยู้

"เฮ้ย ล๊อคว่ะ....เอ....มีใครอยู่มั้ยจ๊ะ" เสียงแรกตะโกนเข้ามา พร้อมกับเขย่าลูกบิดดังกุกกักกุกกัก "เปิดหน่อยสิ เดี้ยวเข้าไปนั่งคุยเป็นเพื่อน" เจ้าของเสียงยกเท้าถีบประตูดังปัง ปัง

"เปิดไม่ออกว่ะ เดี้ยวกรูลองปีนดีกว่า" เด็กเกเรคนที่สองพูด ทำให้ออยต้องเงยหน้ามองช่องเพดานห้องน้ำโดยอัตโนมัติ

"ช่างแม่งเหอะ....เดี๋ยวกูพังเข้าไปเอง...ไวกว่า" อีกเสียงตอบกลับมาอย่างหงุดหงิด พร้อมกับโถมเอาตัวกระแทก จนประตูลั้นเอี๊ยดอ๊าด

ออยตัวสั่นเทา เธอรู้ว่าถ้าเด็กเกเรพวกนี้เข้ามาได้ เธอจะเจออะไรมากกว่าความอับอาย จะตะโกนให้คนช่วยก็คงไม่มีใครผ่านมาในจุดที่ลับสายตาขนาดนี้ ออยพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่เป็นผล มือถือก็พยายามจะโทรขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ แต่โทรกี่ครั้งๆ ก็ไม่มีคนรับ เพราะเธอลืมไปซะสนิทว่าตอนนี้เพื่อนๆของเธอกำลังเรียนอยู่ ระหว่างนั้นเสียงถีบประตูยังคงดังโครมครามต่อเนื่อง จนมันทำท่าจะพังลง ยิ่งทำให้ออยสะอื้นกว่าเดิม

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย! หรือจะให้พวกกูพังเข้าไปเอง!" เสียงนั้นตะโกนดังลั่น การพังประตูครั้งสุดท้าย ทำให้กลอนประตูเริ่มชำรุด

ออยหลับตาปี๋ เตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแต่แล้วเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น

"พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!" เสียงนั้นคือเสียงของครูลาภ ออยลืมตาขึ้นอย่างมีความหวัง เธอรู้สึกเหมือนมีคนมาช่วยชีวิตเธอ

"ครูลาภ!" เสียงของเด็กผู้ชายเหล่านั้นดังขึ้นอย่างตกใจ

"พวกเธอมาทำอะไรกันตรงนี้" ครูลาภถามเสียงเข้ม

"พวกผม..เอออ." เด็กผู้ชายคนหนึ่งอึกอัก "พวกผมแค่มาสูบบุหรี่"

"สูบบุหรี่ในห้องน้ำนี่เนี่ยนะ" ครูลาภเลิกคิ้ว "แล้วทำไมต้องทำท่าจะพังประตูแบบนั้นล่ะ"

"แล้วมรึงจะมายุ่งอะไรด้วย" เสียงแห่บต่ำเสียงแรกพูดอย่างท้าทาย

"ครูมีสิทธิ์ที่จะดูแลนักเรียนทุกคน" ครูลาภตอบเสียงเย็น "และครูจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรไม่ดีในโรงเรียนนี้"

พวกเด็กผู้ชายหน้าซีดเผือด ไม่มีใครกล้าสบตาหรือท้าทายครูลาภที่เป็นครูพละร่างใหญ่อีก ครูลาภไล่พวกเขาออกไป ก่อนที่จะหันมาเคาะประตูห้องน้ำ
"มีใครอยู่ในนั้นหรือเปล่า"

ออยลังเล ก่อนที่จะตอบกลับไปเสียงเบา "มีค่ะ"

ประตูห้องน้ำถูกออยเปิดออก ครูลาภมองเห็นออยนั่งตัวสั่นอยู่ เธออยู่ในสภาพที่น่าสงสาร ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา สั่นด้วยความกลัวเป็นลูกนก

"เธอมาทำอะไรอยู่ในที่แบบนี้ มันอันตรายมากรู้ไหม" ครูลาภถามด้วยความเป็นห่วง

"หนู...หนูแค่" ออยอึกอัก "หนูแค่อยากอยู่คนเดียวตอนนี้ค่ะ"

ครูลาภเข้าใจ เขาเดินเข้ามาใกล้ออยมากขึ้น ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้เธอ

"ไม่เป็นไรนะ" ครูลาภพูดเสียงอ่อนโยน "ครูอยู่นี่แล้ว" พร้อมกับพูดครูลาภดึงเธอเข้ามากอด ในทีแรกเธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้รับการปกป้องจากอันตรายและอุ่นใจที่มีคนปลอบ ออยจึงร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาย และยกมือขึ้นกอดรอบร่างใหญ่นั้น

"ขอบคุณค่ะ" ออยพูดเสียงสั่น "ถ้าครูไม่มา หนูคง......"

"ไม่เป็นไรๆ" ครูลาภลูบหลังเธอพร้อมพูดปลอบ "ครูมาช่วยเธอแล้ว" แต่ออยก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง อ้อมกอดของครูลาภแน่นเกินไป มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอก่อนที่จะเริ่มเลื่อนต่ำลงมาที่เอวอย่างน่าขนลุก ออยเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย

เธอผละออกจากอ้อมกอดของครูลาภ เธอมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกหวาดระแวง "หนูว่าหนูขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ"

"เดี๋ยวก่อนสิ" ครูลาภคว้าแขนเธอไว้ "ครูยังมีเรื่องจะคุยกับเธออีกเยอะ"

ออยพยายามดึงแขนออก แต่ครูลาภกลับดึงเธอเข้าไปใกล้กว่าเดิม

"ปล่อยหนูนะคะ" ออยพูดเสียงสั่นๆ

"ทำไมต้องกลัวครูด้วยล่ะ" ครูลาภกระซิบข้างหูเธอ"ครูแค่อยากดูแลเธอ ในช่วงที่เธอกำลังอ่อนแอ" ออยรู้สึกเหมือนเลือดในกายเย็นเฉียบลง หัวใจของเธอเต้นระส่ำ เธอพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ครูลาภกลับใช้มือจับใบหน้าของเธอไว้แน่น

ครูลาภพยายามใช้ปากของเขาประกบริมฝีปากเธอ ออยรู้สึกขยะแขยงจนแทบอาเจียน เธอพยายามดิ้นรน แต่แรงของเธอน้อยกว่าครูลาภมากนัก
"ปล่อยหนูนะคะ...." ออยพูดเสียงสั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดใจ เธอต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้หลุดจากสถานการณ์นี้ให้ได้

เธอตัดสินใจหันหน้าไปทางประตู ก่อนตะโกนสุดเสียง "ครูบิ๊กช่วยด้วยค่ะ ครูลาภเค้า........"

ได้ผล ครูลาภหันหน้ากลับไปทางประตูด้วยความตกใจ หายใจแรงด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จนลืมระวังตัว...

ทันใดนั้นเอง ออยก็รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักครูลาภออกไปสุดแรงเกิด เธอใช้ศอกกระแทกเข้าที่ท้องของครูลาภอย่างแรง จนเขาจุกและถอยหลังไปสองก้าว เธอไม่รอช้าเบียดตัวผ่านเขาและรีบวิ่งออกจากห้องน้ำโดยไม่คิดชีวิต ออยหอบหายใจถี่ระรัว หันมามองครูลาภด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนหันหลังและรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

"ออย ....เธอกำลังเข้าใจผิด" เสียงครูลาภตะโกนไล่หลังเธอมา แต่เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลาย วันนี้เจอเรื่องหนักๆมาติดๆกันมากเกินกว่าเธอจะรับไหว แต่หากคิดว่าโชคชะตาร้ายๆที่เล่นตลกกับเธอนั้นจะสิ้นสุดแล้ว เรื่องต่อไปนี้จะยิ่งทำให้เธอปวดร้าว จนเธอต้องหาทางออกจากหัวใจที่แตกสลายนี้
.................................




เนื้อเรื่องตอนเก่าๆ ติดตามได้ที่นี่นะ  ::Shy::

นักศึกษาฝึกงาน EP1. ห้องน้ำที่ฝึกงาน
https://xonly8.com/index.php?topic=249590.0

นักศึกษาฝึกงาน EP2. เสียงโทรศัพท์พี่ธง
https://xonly8.com/index.php?topic=249883.0

นักศึกษาฝึกงาน EP3. วันเลี้ยงส่ง
https://xonly8.com/index.php?topic=250415.msg2272823#msg2272823

นักศึกษาฝึกงาน EP3.2 ระหว่างทาง
https://xonly8.com/index.php?topic=250499.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP.1 : พลาดพลั้ง
https://xonly8.com/index.php?topic=250891.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP2: ห้องเย็น
https://xonly8.com/index.php?topic=252047.msg2322602#msg2322602

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP3.1 (ทรายเขียน) EP3.1 : รอย??
https://xonly8.com/index.php?topic=252871.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP3.2:การแก้แค้นและการเอาคืน
https://xonly8.com/index.php?topic=253159.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.1  จำใจ
https://xonly8.com/index.php?topic=256377.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.2 ความลับไม่มีในโลก
https://xonly8.com/index.php?topic=257354.msg2486534#msg2486534

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5 รับภาระ
https://xonly8.com/index.php?topic=257672.msg2497258#msg2497258

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.1 คืนบาปวันแต่ง
https://xonly8.com/index.php?topic=258231.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.2 วันแต่งคืนบาป
https://xonly8.com/index.php?topic=258339.0

***ซีรีย์โรงเรียนในฝัน
ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 1 ครูบิ๋ม ฉบับ REMAKE
https://xonly8.com/index.php?topic=293700.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 2 ไอ้อ้วน/นายอ้วน
https://xonly8.com/index.php?topic=293719.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 3 ครูฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=293902.msg3254821#msg3254821

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 4 ครูฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=294439.msg3276130#msg3276130

ซีรีย์โรงเรียนในฝัน (ภาคแยก) คุณกำพล/พ่อของฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=294544.msg3280659#msg3280659

ซีรีย์โรงเรียนในฝัน (ภาคแยก2) คุณกำพล/พ่อของฟ้า
https://xonly8.com/index.php?action=post;msg=3286688;topic=294668.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 5 โชค
https://xonly8.com/index.php?topic=294916.0 

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 6 ครูบิ๊ก
https://xonly8.com/index.php?topic=295308.msg3306383#msg3306383

อ้างจาก: Imagin_D เมื่อ มีนาคม 17, 2025, 04:01:12 หลังเที่ยง

ช่วงพูดคุยกับนักเขียน

ขออนุญาตสรุปผลโหวต EP 4 สั้นๆนะคะว่า ผู้โหวตอย่างอ่านเรื่องราวของออย ถึง 66% เลยค่ะ ดังนั้นในตอนที่ 7 นี้ จึงจะเล่าเรื่องของออยดาวโรงเรียนและดรัมเมเยอร์ปีนี้ค่ะ ผู้อ่านจะได้รู้ว่าตัวละครนี้น่าสนใจและน่าสงสารแค่ไหน

EPของออยตอนนี้ ขอย้อนกลับไปในช่วงก่อนงานกีฬาสีหน่อยนะคะ

ตอนนี้ถ้าเป็นละครหลังข่าว ก็ต้องบอกดราม่ายังกับหนังจำเลยรัก ดีหน่อยไม่มีตบจูบ ให้ออยต้องเจ็บตัว แต่ผู้เขียนก็สงสารตัวละครตัวนี้มาก ที่ถูกวางให้เป็นเด็กน้อยบูชาความรักคนหนึ่ง

เขียนไปก็ปวดใจไป ไม่อยากให้เนื้อเรื่องเป็นธีมแบบนี้ แต่ถ้าไม่ไปทางนี้ อยู่ๆออยก็จะขึ้นมาอยู่บนตึกกับพวกแก๊งอามไม่ได้ ..... ที่เหลือผู้อ่่านก็น่าจะเดาๆเนื้อเรื่องต่อไปได้แล้วล่ะค่ะ

เหมือนเดิมนะคะ ใครมีโครงเรื่องน่าสนใจ หรือคำแนะนำติชมอะไรพิมพ์บอกได้เลย และยินดีอ่านทุกข้อความนะ ช่วงนี้อาจจะมาช้า แต่หลังสงกรานต์ไปแล้ว น่าจะไวขึ้นค่ะ ::Fighto::

อ๋ออีกเรื่อง ขอสำรวจผู้อ่านหน่อยค่ะว่าชอบตัวละครตัวไหน และชอบตอนไหนที่สุด
พิมพ์เม้นไว้ด้วยนะคะ จะได้รู้สเปค ::Oops:: 

  ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ภาคแยก (EP.3)
ออย

"ออย....... ระวัง........ ว้ายยยยยย" เกดและลูกแก้วตะโกนแทบเป็นเสียงเดียวกัน ทำให้ออยที่กำลังซ้อมหลีดอยู่ต้องหันไปตามเสียง

และก็ต้องตกใจ เมื่อมีลูกบอลที่โดนเตะจากสนามใกล้ ๆ กำลังลอยมาอย่างรวดเร็ว บอลพุ่งตรงมากระชั้นชิด จนออยทำได้แต่ยืนหลับตาปี๋

อีกไม่กี่วินาที บอลจะต้องพุ่งเข้ากระแทกตัวเธออย่างจัง เธอหลับตาแน่น ภาวนาในใจ 'ขออย่าให้โดนเลย' อยู่นาน จนได้ยินเสียงเชียร์ดังกระหึ่มรอบข้างถึงกล้าลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นทำให้ออยแทบหยุดหายใจ บอลที่กำลังพุ่งมากลับลอยนิ่งอยู่ตรงหน้า แทบจะชนปลายจมูกของเธอ ออยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

"เฮ้ย ไอ้พวกนักบอลที่เตะๆกันอยู่น่ะ ระวังกันหน่อย ตรงนี้มีนักเรียนหญิงอยู่" เสียงทุ้มๆตะโกนดุนักบอลมาจากทางด้านหลัง

เมื่อตั้งสติได้ก็รู้ว่าบอลที่หยุดอยู่ตรงหน้า มีมืออ้อมจากด้านหลังมาหยุดบอลไว้ ออยหันกลับไปอย่างรวดเร็ว จนหน้าเฉียดกับเสื้อเชิ้ต และทิ้งรอยลิปจางๆไว้บนเสื้อ

"เธอเป็นอะไรไหม...เจ็บตรงไหนหรือเปล่า" เจ้าของเสียงทุ้มขว้างลูกบอลส่งคืนนักเตะ ก่อนจะหันไปดุนักฟุตบอลอีกที "ระวังกันด้วย ไม่งั้นครูจะให้ไปเตะที่อื่น" นักกีฬารับลูกบอลไป แล้วกล่าวขอโทษมายังเธอกับเขา
"ออย เป็นอย่างไรบ้าง โดนตรงไหนไหม" เกด เพื่อนสนิทของออย ในลุคเด็กเรียนใส่แว่นหนาเตอะแสนเรียบร้อย ตำแหน่งหัวหน้าห้อง ควบตำแหน่งประธานสี วิ่งเข้ามาจับตัวเธอ พร้อมพลิกไปมาสำรวจร่างอย่างละเอียด
"ไม่โดนหรอก แก้วเห็นกับตา ครูบิ๊กโผล่มาจากไหนไม่รู้ เข้ามาป้องกันได้ทันยังกับผู้รักษาประตูมืออาชีพ ถ้าครูบิ๊กอายุเท่าเรานะ แก้วจะจับให้ลงเป็นผู้รักษาประตูทีมสีฟ้าเลย รับรองใครๆก็ยิงไม่เข้า" แก้วสาวสวยอารมณ์ดี นักกิจกรรมอีกคนของห้อง บรรยายจนออยเห็นภาพที่ครูบิ๊กเข้ามาช่วยเธอเมื่อครู่

"ขอบคุณนะคะครูบิ๊ก ไม่งั้นออยเจ็บตัวแน่ๆ มีหวังปีนี้รางวัลชนะเลิศเชียร์ลีดเดอรฺมีหวังปลิว" สองสาวขอบคุณครูบิ๊กกันยกใหญ่ ถ้าออยประสบอุบัติเหตุขึ้น กิจกรรมเชียร์ที่ปีนี้ไม่มีลีดตัวสำรองด้วย จะต้องเป็นพวกเธอต้องขึ้นเป็นลีดสีฟ้าเอง แค่คิดสองสาวก็ขนลุกแล้ว

"..............เอ้า ไม่เจ็บตรงไหนก็ดีแล้ว ขวัญเอ๋ยขวัญมา" เพื่อนๆออยจับเธอพลิกไปมาจนพอใจอีกรอบ พอเห็นออยยืนนิ่งก็ตกใจ "อออยยย เป็นไร นิ่งเชียว..." เพื่อนๆจึงพากันเขย่าเรียกสติอีกครั้ง

"อ้ะ...อ้อ ตกใจอยู่ ไม่เป็นไร........ หยุดเขย่าได้แล้ว เวียนหัว"  ออยตอบทั้งที่ ร่างยังโยกไปมาจากการถูกเขย่า

"รีบขอบคุณครูบิ๊กเร็ว เดี้ยวจะได้ไปซ้อมลีดต่อ เวลายิ่งเหลือน้อยอยู่" ลูกเกดเร่ง

"ขอบคุณครูนะคะ ที่ช่วยออยไว้" ออยยกมือไหว้ ก่อนจะยิ้มชนิดที่ออยคิดว่าต้องน่ารักที่สุดส่งให้กับครูหนุ่ม

ครูบิ๊กรับไหว้และยิ้มตอบ ก่อนจะยื่นมือมาเขี่ยใบไม้ที่ติดอยู่บนผมของเธอตอนไหนก็ไม่รู้ออกให้ "ระวังกันหน่อย ไปซ้อมในร่มดีกว่า ตรงนี้ทั้งลูกบาสลูกบอลเลย" แล้วครูก็เดินหันหลังกลับ

"..................." พวกเราสามคนมองตามหลังครูเงียบๆ จนครูบิ๊กเดินเลี้ยวขวาขึ้นตึกไป จึงค่อยส่งเสียงกริ๊ดตามประสาสาวๆกัน

"ว้ายยยยยยย! จะตกใจหรือจะดีใจดีเนี่ย" แก้วพูดก่อน "ครูบิ๊กเลยนะ คิ้วเข้มๆ ตาคมนิดหน่อย ผมหยักศก ลักยิ้มหวาน ถึงแม้จะดูจริงจังไปบ้าง แต่ก็อบอุ่นแบบลุคแด๊ดดี้ แก้วจะกริ๊ดดดดดด" เธอบรรยายลักษณะจนเห็นภาพ

"................." ลูกเกดยืนมองตามครูบิ๊กตาค้าง จนแก้วต้องหันไปสะกิด "ลูกเกด เบาๆหน่อย สาวเรียบร้อย จะมายืนน้ำลายไหลใส่ผู้ชายไม่ได้นะ" จนทำให้ให้ลูกเกดต้องหันไปตีแก้วแก้เขิน ทั้งคู่หยอกล้อกันไปมาจนเริ่มดูวุ่นวาย

"พอแล้วๆ หยุดตีกันได้แล้ว ซ้อมต่อๆ" ออยรำคาญจนต้องเข้าไปห้ามเพื่อน แล้วพวกเราจึงเริ่มซ้อมลีดกันต่อ ทั้งที่ในหัวมีเรื่องสารพัดให้ออยคิด ครูบิ๊กจะจำเธอได้ไหมนะ เราไม่ได้เจอกันแค่ครั้งนี้หรือในห้องเรียนเท่านั้น แต่ครูบิ๊กมักจะเข้ามาในตอนที่ออยต้องการความช่วยเหลือทุกครั้ง

เหตุการณ์ที่ออยประทับใจสุดๆ คือตอนที่เธอจะขอแก้ไขงานศิลปะเพื่อปรับปรุงคะแนนสอบปลายภาค เมื่อผลสอบประกาศออกมา ออยก็ต้องถอนหายใจด้วยความผิดหวังกับผลงานที่ไม่น่าพอใจ 'เกรดแย่จัง จะขอแก้ยังไงดี' ออยคิดอย่างกังวล 'วิชานี้เราก็ไม่ถนัดอยู่แล้ว แถมยังจำเป็นสำหรับยื่นเข้ามหาวิทยาลัยอีก แบบนี้จะไปสู้คนอื่นได้ยังไง' ออยครุ่นคิดด้วยความหนักใจ  เธอกำกระดาษผลการเรียนในมือแน่น มองตัวเลขที่ไม่น่าพอใจด้วยความรู้สึกท้อแท้

ระหว่างที่ยืนลังเลและกลุ้มใจจนเพื่อนๆเดินลงบันไดไปทานข้าวกันหมด
ประตูห้องศิลปะก็เปิดออก ครูศิลปะหลายคนเดินผ่านออยไปพักเที่ยงด้านล่างของตึก มีแต่ครูบิ๊กที่เดินออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย เมื่อเห็นออยยืนอยู่คนเดียวยืนถือใบคะแนน ด้วยสีหน้ามีกังวล ก็เดินเข้ามาสอบถาม "ไม่ลงไปทานข้าวกับเพื่อนๆหรอ"

".....คือกำลังกลุ้มใจค่ะ คะแนนไม่ดี จะเอาเข้าแฟ้มยื่นมหาลัย ก็กลัวสู้คนอื่นไม่ได้" ออยตอบครูประจำวิชาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

"ไหนๆ ขอครูดูหน่อยสิ.....อือๆ ..." ครูบิ๊กยื่นมือมาขอใบงานที่ตัวเองเป็นคนให้คะแนนมาดู "ครูว่างานของเธอก็โอเคนะ จริงๆครูจะให้คะแนนดีกว่านี้อีก แต่มันขาดองค์ประกอบไปหน่อย สีตรงนี้ถ้าใช้แม่สีมาช่วยดึงสายตา คะแนนจะดีขึ้น หรือถ้าตรงนี้ถ้าจะให้คนดูรู้สึกร่วม อาจกระจายสีให้เข้มขึ้นอีกหรืออะไรแบบนี้" ออยฟังครูบิ๊กวิจารณ์งานก็ทำให้หน้าบูดกว่าเดิม จนครูบิ๊กสังเกตเห็น เขาเลยหัวเราะแก้เก้อ

"ฮ่าๆ อ่อๆ โอเคๆ งานโดยรวมครูว่าดีนะ ก็ให้คะแนนตามเนื้องาน"

"คือหนูก็รู้ว่างานมันไม่สมบูรณ์เท่าไร เลยลำบากใจ อยากขอครูส่งใหม่ แล้วแก้คะแนนให้หนูหน่อยได้ไหมคะ ไม่งั้นคณะที่หนูอยากเข้าคงพลาดแน่ๆ" ออยทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ แทบจะยกมือครูหนุ่มมากุมไว้เพื่อเรียกคะแนนสงสาร

"ครูก็ลำบากใจนะ ถ้านักเรียนคนอื่นๆรู้ก็จะมาขอแก้คะแนนกันอีก" ครูบิ๊กมีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

"................" คำตอบเป็นเหมือนที่ออยคาดไว้ เพราะครูคนนี้ถึงจะดูเป็นหนุ่มหน้าตาดี มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนและเป็นมิตร จนเป็นที่ประทับใจของบรรดานักเรียนหญิงในโรงเรียน แต่กลับมีบุคลิกที่เนิร์ดและเนี๊ยบ รวมถึงทำตัวเคร่งครัดเหมือนครูฝ่ายปกครอง ทำให้เด็กๆเลยไม่กล้าเข้าใกล้เท่าไร

"............แต่ถ้าเธอมีความจำเป็นต้องให้ครูแก้คะแนนให้" ครูหนุ่มนิ่งคิดหน้าตาขรึม "มาช่วยงานครูหน่อยล่ะกัน เดี้ยวครูช่วยแก้งานในบางจุดเพื่อทำให้คะแนนของเธอสูงขึ้นได้" ครูมองหน้าพร้อมใช้สายตาสำรวจเธอ

"..............อะไรนะคะ" ออยเสียงสั่น คิดเตลิดไปไกลกับข่าวพาดหัวของเพจต่างๆที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ชู้สาวของครูหนุ่มกับลูกศิษย์สาว ไม่น่าเชื่อว่าครูบิ๊กจะมีความต้องการเรื่องพรรณ์นี้ด้วย

".....มันอาจไม่เหมาะเท่าไร ไม่รู้เธอจะทำได้ไหม" ครูหนุ่มดูลังเล

"ทำค่ะ หนูทำได้.... เอาที่ไหนคะ" ออยรีบตกปากรับคำ เสียงในหัวออยบอกให้รีบอาสาทันที นี่ครูบิ๊กเชียวนะ ทั้งได้ ......(อิๆ) .... ทั้งได้แก้คะแนน เธอไม่เสียเปรียบแน่ๆ ออยคิดไปก็ลอบยิ้มไป ไม่แน่อาจมีเรื่องไปขิงกับ FC ครูบิ๊ก อย่างลูกเกดหรือแก้วด้วย อิๆๆ

"มาเป็นนางแบบให้ครูหน่อย" สาวน้อยในหัวของออยกำหมัด ร้องเย้! หัวใจพลันเต้นคึกโครม ในสมองจิตนาการถึงฉากโรแมนติกที่ครูศิลปะหนุ่มผู้ตั้งใจเขียนภาพ โดยมีคนรักเป็นแบบให้ พวกเค้าอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสอง ชายหนุ่มจินตกรมองข้ามกรอบรูปด้วยแววตาที่จริงจัง คิ้วเข้มนั้นขมวดเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นเดินมาหาเธอ เขาใช้มือนั้นเชยคางเด็กสาวแล้วมอบจุมพิตหวานให้ ออยเชิดหน้ารับพร้อมกับหลับตา..... กริ๊ดดดดด.......

แต่ระหว่างที่ออยกำลังจิตนาการตาม ครูบิ๊กก็ดับฝันกลางวันเธอลง เมื่อไม่ใช่ที่เธอหวังไปซะหมด

"พอดีน้องๆม.5 อยากให้ครูสอนดอร์อิ้งให้ เลยคิดว่าจะให้เธอมาเป็นนางแบบ .....แต่ไม่ใช่นู๊ดนะ เป็นภาพเหมือนเฉยๆ" ครูหนุ่มรีบพูดต่อ เพราะเห็นออยหน้าละห้อย กลัวลูกศิษย์สาวจะคิดไปในทางที่ไม่ดี

"แต่ถ้าเธอไม่สะดวก เดี้ยวให้ทำอย่างอื่น เออ...รู้สึกว่าครูลาภอยากจะหานักเรียนมาช่วยย้ายของอะไรอยู่พอดี เขาขอคนให้ไปช่วยอยู่ ไปช่วยงานครูลาภแทนก็ได้นะ"

ออยรีบชิงรับเป็นนางแบบทันที "ค่ะๆ...ได้ค่ะ เป็นนางแบบ สะดวกค่ะ" ยังไงเธอก็ว่าอยู่ในห้องศิลปะ เป็นนางแบบนิ่งๆให้รุ่นน้องสักชั่วโมง  แถมเธอยังได้ใกล้ชิดกับครูบิ๊กมากขึ้น ก็ยังดีกว่าที่จะไปทำงานกับคนเจ้าชู้เช่นครูลาภเป็นไหนๆ   

"งั้นเป็นตอนเย็นหลังเลิกเรียนนะ" ครูบิ๊กนัดเวลาแล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ เธอพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดด้วยความตื่นเต้น เธอแทบรอเวลานั้นไม่ไหว เมื่อลงมาทานข้าว เธอก็ยิ้มไม่หุบ จนเกดและลูกแก้วมองเธอด้วยความสงสัย

.......................
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ออยมาตามเวลานัดของครูบิ๊ก เมื่อไปถึง เธอพบว่านักเรียน ม.5 รอเธออยู่ในห้องศิลปะจนเต็มห้อง ครูบิ๊กแนะนำเธอให้รู้จัก และรุ่นน้องก็ปรบมือต้อนรับอย่างอบอุ่น

เวลาหนึ่งชั่วโมงที่ออยยืนเป็นแบบให้นักเรียนรุ่นน้อง ครูบิ๊กก็มักจะเดินเข้ามาใกล้เธอ เขาคอยเอื้อมมือมาปรับท่าทางของออยเบาๆ เพื่อให้นักเรียนวาดภาพได้ง่ายขึ้น สัมผัสจากมือของครูบิ๊กทำให้ออยรู้สึกประหม่าจนใจเต้นแรง แต่เธอก็พยายามควบคุมสีหน้าและท่าทางไม่ให้แสดงอาการใดๆ ออกมา

"เอาล่ะ นักเรียน ลองดูที่แสงและเงาตรงนี้" ครูบิ๊กพูด พร้อมกับชี้ไปยังส่วนต่างๆ ของร่างกายออย "แสงที่ส่องกระทบกับผิวหนัง จะทำให้เกิดเงาที่แตกต่างกันไป" ครูบิ๊กอธิบายพลางขยับตัวออยเพิ่ม เพื่อให้นักเรียนเห็นการเปลี่ยนแปลงของแสงและเงา

ออยรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของครูบิ๊กที่รดต้นคอ เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอคงแดงก่ำอยู่แน่ไ ออยเลยพยายามตั้งสมาธิกับการเป็นแบบ แต่ความคิดของเธอกลับว้าวุ่นไปหมด เธอไม่รู้ว่าควรจะมองไปทางไหน หรือทำตัวอย่างไร เธอจึงกำมือแน่น และพยายามกลั้นหายใจ จนครูบิ๊กต้องมองเธอด้วยความสงสัย
นักเรียน ม.5 บางคนแอบมองมาที่ครูบิ๊กและออย พร้อมกับส่งสายตาให้กัน ออยรู้สึกยิ่งหน้าแดงหนักขึ้น แต่เธอก็พยายามทำเป็นไม่สนใจและยืนนิ่งเป็นนางแบบต่อ

เมื่อหมดเวลาเรียน ครูบิ๊กชมว่าเธอเป็นนางแบบที่สวย รุ่นน้องทุกคนก็เห็นด้วย ครูยังถามอีกว่าอยากเป็นแบบให้ห้องอื่นอีกไหม แต่ออยก็รีบปฏิเสธ "ไม่เอาแล้วค่ะ... เมื่อยมากกกก" ครูบิ๊กก็เลยไม่เซ้าซี้อีก และจัดการแก้คะแนนให้เธอตามที่เค้ารับปาก
..............................

หรือจะอีกเหตุการณ์หนึ่งที่ออยบังเอิญได้ยินเพื่อนๆผู้หญิงในห้องนินทาออยอย่างเข้าใจผิด ทั้งที่ออยสนิทกับเพื่อนกลุ่มนี้มาก จนทำให้ออยเสียใจหนักจนต้องแอบหลบไปนั่งร้องไห้คนเดียว ไม่ได้บอกแก้วกับลูกเกด

และก็เป็นครูบิ๊กที่โชคชะตาหรือความบังเอิญก็ไม่รู้ นำพาให้เค้าเดินมาพบเธอเข้า ทั้งที่ออยก็คิดว่าแถวนั้นจะไม่มีใครเดินผ่านแล้วเชียว

"เธอมาร้องไห้ทำไมที่นี่" ครูบิ๊กจัดการเปิดไฟหลังห้องสมุดและเปิดผ้าม่านรับแสงออกจนสว่าง

"ฮืออออ....." ออยไม่ได้เสแสร้งนะคะ แต่ตอนนั้นเหมือนต้องการที่พึ่ง พอเห็นครูหนุ่มเดินเข้ามา ออยก็พุ่งตัวเข้ากอด น้ำตานองเต็มเสื้อเชิ้ตครูจนเปียกชื้น

"เดี้ยวๆ พอก่อน" ครูบิ๊กลนลานทำอะไรไม่ถูก ใครมาเห็นเข้าต้องคิดไปไกลแน่ๆ "มีอะไร ค่อยๆบอกครู" พร้อมกับใช้สองแขนยันหัวไหล่ออยให้ออกห่าง

"ฮืออออออ... ฮือออ" ออยน้ำตาแตก ยิ่งได้กลิ่นครูบิ๊ก ยิ่งไม่อยากผละออกไปเลย หัวก็ซุกๆถูๆกับอกเสื้ออ้อนอยู่อย่างนั้น จนลืมว่าตัวเองเสียใจเรื่องอะไรไปซะสนิท ครูบิ๊กเห็นออยร้องห่มร้องไห้หนัก ไม่มีที่ท่าจะหยุด จึงปล่อยให้ออยซบอยู่แบบนั้น จนออยสงบลงเอง

ออยแอบหายใจสูดกลิ่นครูบิ๊กอีกครั้ง ..."ฮึก.... อึก อ..เพื่อนๆในห้องเค้าว่า ฮือๆๆ ...เค้าว่าออยลับหลังมาว่า ทำตัวแรดค่ะ ฮือ...ๆ " เล่าไปก็สะอื้นไป ..พอมีคนรับฟังก็ลืมตัวเล่าเรื่องต่างๆให้ครูบิ๊กฟังจนหมด แล้วก็ฟุบหน้าร้องไห้ไปกับโต๊ะอีกที

เราสองคนเงียบกันไปพักใหญ่ จนออยคิดว่าจะเงยหน้ามาดูครูบิ๊ก ว่าเขาจะแอบหนีไปไหมนะ แต่ยังไม่ทันได้เงยหน้าก็ได้ยินเสียงครูบิ๊กเอ่ยคำกลอน "........ อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ....ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน.... แม้องค์พระปฎิมายังราคิน....คนเดินดินหรือจะสู้คนนินทา" พร้อมกับเอามือมาบีบแขนออย เป็นการให้กำลังใจ

เท่านั้นแหล่ะค่ะ ออยที่มัวแต่เสียใจกับคำนินทาของเพื่อน ก็ถึงกับหยุดร้องไห้ หลุดหัวเราะคิกๆจนได้ "ครูบิ๊ก กลอนพระอภัยชัดๆ เอามาสอนสาวๆแบบนี้ไม่ได้ค่ะ สมัยนี้ไม่มีใครทำแล้ว" ออยเงยหน้ายิ้มพร้อมกับเชครอยน้ำตา

"ครูว่ากลอนนี้อมตะนะ เห็นไหมลับหลังกันก็นินทากัน ต่อให้สนิทกันแค่ไหนก็ตาม หรือเธอไม่เคยนินทาใคร" ครูบิ๊กสอนพร้อมย้อนถาม

".......ก็...เคยค่ะ" ออยหุบยิ้มลง

"เห็นไหม ดังนั้นว่าแต่เค้าอิเหนาเป็นเอง" ครูบิ้๊กย้อนกลับหน้าตาย ก่อนจะยิ้มให้ จนออยหลุดขำอีกรอบ

"ครูบิ๊กไม่น่าสอนศิลปะเลย น่าจะสอนภาษาไทยมากกว่า"

"จริงๆครูชอบบทกลอนนะ แม่ครูสอนภาษาไทย แกชอบให้ครูท่องกลอนให้ฟังบ่อยๆ เลยจำมาใช้ อย่างได้บทสอนใจอื่นๆอีกไหม?? จะได้อารมณ์ดีขึ้น"

"ไหนคะ ออยอยากฟัง" ออยยกมือขึ้นเท้าคาง ตั้งใจฟัง ตาก็สบตาครูบิ๊ก ยิ้มหวานให้ พร้อมคิดในใจ 'อ่ะ สาวหวานจะตกคนแก่แล้วนะ อิๆ'

ครูบิ๊กนั่งนึก ".......ไม่เมาเหล้าแล้วแต่เรายังเมารัก .....สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป ........แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืนฯ ......." ครูบิ๊กหลับตาราวกับซาบซึ้งในบทกลอน "เป็นไงบทนี้"

"............... อิๆๆๆๆ ครูบิ๊กกกกก บ้าาา ไม่เห็น สอนใจตรงนั้นเลย" จริงๆต้องตามด้วยตีครูบิ๊กเบาๆ แบบเด็กสาวขี้อายกำลังเขิน แต่ติดตรงครูอยู่ไกล เอื้อมไม่ถึง

".....อันนี้เอาไปใช้จีบสาวที่ไหน เค้าจะหาว่าโบราณเอานะคะ" ออยอดไม่ได้ก็ต้องแซวซะหน่อย แล้วเธอก็ต้องเอ๊ะใจ 'เอ๊ะหรือครูตั้งใจจะจีบเรา ><'

ครูบิ๊กยิ้มมุมปากยิ่งทำให้ออยยิ่งเข้าใจผิดไปใหญ่ ด้วยความที่เป็นคนน่ารักอยู่แล้ว พอได้คุยยิ่งรู้สึกอบอุ่นเหมือนโอปป้าเกาหลีในซิรีย์เข้าไปอีก จนตอนนี้ไม่รู้ใครกันที่โดนตกแน่ 'ครูบิ๊กน่ารักจัง นี่เรากำลังทำให้เค้าหลงเสน่ห์ แต่มันจะกลายเป็นเราหลงเสน่ห์เค้าแทนเองนะ'

แล้วเสียงกริ่งเข้าเรียนก็ดังทำลายจังหวะ ครูบิ๊กเห็นออยอารมณ์ดีแล้วจึงรีบไล่ให้ออยไปเข้าเรียน ก่อนจะปิดไฟในห้องสมุดไล่หลัง ออยเดินออกจากห้องนั้นตัวลอยๆราวกับกำลังเดินอยู่บนปุยเมฆ ความรู้สึกแตกต่างกันลิบลับระหว่างขาไปกับขามา

ที่เล่ามายังมีอีกหลายเหตุการณ์เลยนะคะ ที่ตอนนั้นออยได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อยๆว่าครูมีใจให้ ถึงแม้จะแอบหลงรักเค้าข้างเดี้ยวตลอดไปก็ยังดี

..........แต่แล้ววันหนึ่งที่ออยรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับครูบิ๊กมาถึงจุดที่เธอทนไม่ไหว และเธอต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เช้าตรู่วันนั้นออยเห็นรถเก๋งครูบิ๊กขับผ่านหน้าโรงเรียน มันคงเป็นเรื่องปกติมากๆ ถ้าครูบิ๊กขับรถมาเพียงคนเดียว

แต่ช่วงที่รถกำลังขับผ่านออยช้าๆ ออยก็สังเกตเห็นว่ามีครูฟ้านั่งมากับครูบิ๊กด้วยที่เบาะข้างๆ ทั้งคู่กำลังหัวเราะกันอยู่ จังหวะที่เห็นสองคนนั้นเข้า ออยก็ถึงกับต้องหลบฉากให้รถทั้งคู่แล่นผ่านไป มองตามด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและสับสน มันเหมือนคนโดนหักอก เหมือนโดนใครขโมยของไปต่อหน้าต่อตา
..........................

เที่ยงวันเดียวกัน ออยรีบกินข้าวแทบไม่รู้รส จนลูกแก้วหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย

"จะรีบกินไปไหนอ่ะออย ยังไม่รีบเข้าเรียนซะหน่อย" แก้วพูด
"ค่อยๆกินสิคะ จ้ำเข้าจ้ำเข้า เดี๋ยวก็สำลักหรอก" ลูกเกดเตือนด้วยความหวังดีมาอีกคน

ออยตักคำสุดท้ายเข้าปาก เคี้ยวลวกๆ รีบกลืนแล้วดื่มน้ำตาม ก่อนลุกเอาจานไปเก็บ "พอดีออยมีเรื่องต้องคุยกับครูบิ๊ก ขอตัวก่อนนะ เดี๋ยวตามไปที่ห้องเรียน เจอกันนะ" แล้วก็ไม่รอฟังเพื่อนๆทั้งสองคนอีก

ออยเก็บจานที่ทานไว้เรียบร้อย เธอก็รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จากโรงอาหารที่อยู่ข้างล่างห้องศิลปะ ออยมองซ้ายขวา เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น จึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นตึกไปยังห้องพักครูชั้นสาม พอถึงห้อง ออยสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความกล้าทั้งหมดที่มี ก่อนตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปสารภาพความในใจกับครูบิ๊กรู้
.........................
.........................
หลังจากนั้นก็เป็นอย่างที่ครูบิ๊กเล่าใน EP ที่แล้วค่ะ สรุปว่า ออยสารภาพไปและโดนปฏิเสธกลับด้วยเหตุผลง่ายๆ อย่างเธอยังอายุน้อย และเธอจะเจอคนที่ดีกว่าครู ออยทั้งเสียใจและทั้งมีทิฐิลูกผู้หญิง จึงไม่ฟังคำปลอบใดๆ จากครูบิ๊กอีก ออยลุกพรวดและหันหลังเดินออกจากห้อง 'ดีล่ะ ในเมื่อฉันเสิร์ฟให้ขนาดนี้ ยอมให้ขนาดนี้ และ...ยั่วขนาดนี้ก็ยังไม่สนใจอีก อยากจะรอครูฟ้าก็ตามใจเถอะ ตาทึ่ม!!' ออยคิดขณะที่เดินออกจากห้องน้ำตาคลอเบ้า

เธอวิ่งลงจากตึก พยายามกลั้นน้ำตาที่ไหล เสียงกริ่งเข้าเรียนดังตามหลัง ราวกับเสียงเยาะเย้ย 'ไม่อยากเข้าเรียน ไม่อยากเจอใคร' ออยคิด สุดจะกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลอาบแก้มได้

เธอมายืนลังเลอยู่ตรงชานบันไดชั้นล่าง ตอนนี้โรงอาหารแทบไม่มีใครเหลืออยู่ จะมีก็แต่แม่ค้าและภารโรงที่กำลังเก็บของและทำความสะอาดกันอยู่เงียบๆ

ความตั้งใจแรกของเธอกะจะนั่งปล่อยอารมณ์ที่โรงอาหารนี้ แต่คนที่เหลืออยู่นี่ก็จะพากันมองอย่างสงสัยอีก ถ้าตัดสินใจจะเข้าเรียน ด้วยสภาพสะอื้นฮักๆแบบนี้ ก็โดนบรรดาเพื่อนตัวแสบพวกนั้นนินทาอีกแน่ๆ

ตอนนี้เธอเพียงแค่ต้องการหาที่หลบ ออยเลยเดินอย่างไร้จุดหมาย ปล่อยให้น้ำตาที่กลั้นไว้ให้ไหลริน จนกระทั่งมาถึงห้องน้ำชายหลังอาคารวิทยาศาสตร์ ห้องน้ำที่ดูทรุดโทรมและอับชื้นแห่งนี้ แทบจะไม่มีใครกล้าเฉียดใกล้ ออยผลักประตูเข้าไปอย่างไม่ลังเล เธอต้องการที่ที่ไม่มีใครรู้จักธอ ที่ที่เธอสามารถปล่อยความอ่อนแอออกมาได้อย่างอิสระ

เธอซุกตัวอยู่ในห้องน้ำที่อยู่ลึกที่สุด หลบซ่อนจากสายตาของผู้คน เสียงสะอื้นยังคงดังเป็นระยะๆ จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงฝีเท้าและเสียงพูดคุยดังใกล้เข้ามา

"เมื่อกี้กูเห็นดาวโรงเรียนเดินเข้ามาในห้องน้ำนี้ว่ะ" เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้น ฟังก็รู้ว่ามีเจตนาไม่ดี

"ฮ่าๆๆ มันเข้ามาทำไมว่ะ" อีกเสียงสงสัย

"สงสัยอกหักมั้ง เห็นเดินร้องไห้ขี้มูกโป่งมาจากทางตึกศิลป์" เสียงประสงค์ร้ายนั้นตอบกลับ พยายามเปิดประตูห้องน้ำที่ออยหลบอยู้

"เฮ้ย ล๊อคว่ะ....เอ....มีใครอยู่มั้ยจ๊ะ" เสียงแรกตะโกนเข้ามา พร้อมกับเขย่าลูกบิดดังกุกกักกุกกัก "เปิดหน่อยสิ เดี้ยวเข้าไปนั่งคุยเป็นเพื่อน" เจ้าของเสียงยกเท้าถีบประตูดังปัง ปัง

"เปิดไม่ออกว่ะ เดี้ยวกรูลองปีนดีกว่า" เด็กเกเรคนที่สองพูด ทำให้ออยต้องเงยหน้ามองช่องเพดานห้องน้ำโดยอัตโนมัติ

"ช่างแม่งเหอะ....เดี๋ยวกูพังเข้าไปเอง...ไวกว่า" อีกเสียงตอบกลับมาอย่างหงุดหงิด พร้อมกับโถมเอาตัวกระแทก จนประตูลั้นเอี๊ยดอ๊าด

ออยตัวสั่นเทา เธอรู้ว่าถ้าเด็กเกเรพวกนี้เข้ามาได้ เธอจะเจออะไรมากกว่าความอับอาย จะตะโกนให้คนช่วยก็คงไม่มีใครผ่านมาในจุดที่ลับสายตาขนาดนี้ ออยพยายามกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่เป็นผล มือถือก็พยายามจะโทรขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ แต่โทรกี่ครั้งๆ ก็ไม่มีคนรับ เพราะเธอลืมไปซะสนิทว่าตอนนี้เพื่อนๆของเธอกำลังเรียนอยู่ ระหว่างนั้นเสียงถีบประตูยังคงดังโครมครามต่อเนื่อง จนมันทำท่าจะพังลง ยิ่งทำให้ออยสะอื้นกว่าเดิม

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย! หรือจะให้พวกกูพังเข้าไปเอง!" เสียงนั้นตะโกนดังลั่น การพังประตูครั้งสุดท้าย ทำให้กลอนประตูเริ่มชำรุด

ออยหลับตาปี๋ เตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแต่แล้วเสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น

"พวกเธอทำอะไรกันน่ะ!" เสียงนั้นคือเสียงของครูลาภ ออยลืมตาขึ้นอย่างมีความหวัง เธอรู้สึกเหมือนมีคนมาช่วยชีวิตเธอ

"ครูลาภ!" เสียงของเด็กผู้ชายเหล่านั้นดังขึ้นอย่างตกใจ

"พวกเธอมาทำอะไรกันตรงนี้" ครูลาภถามเสียงเข้ม

"พวกผม..เอออ." เด็กผู้ชายคนหนึ่งอึกอัก "พวกผมแค่มาสูบบุหรี่"

"สูบบุหรี่ในห้องน้ำนี่เนี่ยนะ" ครูลาภเลิกคิ้ว "แล้วทำไมต้องทำท่าจะพังประตูแบบนั้นล่ะ"

"แล้วมรึงจะมายุ่งอะไรด้วย" เสียงแห่บต่ำเสียงแรกพูดอย่างท้าทาย

"ครูมีสิทธิ์ที่จะดูแลนักเรียนทุกคน" ครูลาภตอบเสียงเย็น "และครูจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรไม่ดีในโรงเรียนนี้"

พวกเด็กผู้ชายหน้าซีดเผือด ไม่มีใครกล้าสบตาหรือท้าทายครูลาภที่เป็นครูพละร่างใหญ่อีก ครูลาภไล่พวกเขาออกไป ก่อนที่จะหันมาเคาะประตูห้องน้ำ
"มีใครอยู่ในนั้นหรือเปล่า"

ออยลังเล ก่อนที่จะตอบกลับไปเสียงเบา "มีค่ะ"

ประตูห้องน้ำถูกออยเปิดออก ครูลาภมองเห็นออยนั่งตัวสั่นอยู่ เธออยู่ในสภาพที่น่าสงสาร ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา สั่นด้วยความกลัวเป็นลูกนก

"เธอมาทำอะไรอยู่ในที่แบบนี้ มันอันตรายมากรู้ไหม" ครูลาภถามด้วยความเป็นห่วง

"หนู...หนูแค่" ออยอึกอัก "หนูแค่อยากอยู่คนเดียวตอนนี้ค่ะ"

ครูลาภเข้าใจ เขาเดินเข้ามาใกล้ออยมากขึ้น ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้เธอ

"ไม่เป็นไรนะ" ครูลาภพูดเสียงอ่อนโยน "ครูอยู่นี่แล้ว" พร้อมกับพูดครูลาภดึงเธอเข้ามากอด ในทีแรกเธอรู้สึกเหมือนตัวเองได้รับการปกป้องจากอันตรายและอุ่นใจที่มีคนปลอบ ออยจึงร้องไห้โฮออกมาอย่างไม่อาย และยกมือขึ้นกอดรอบร่างใหญ่นั้น

"ขอบคุณค่ะ" ออยพูดเสียงสั่น "ถ้าครูไม่มา หนูคง......"

"ไม่เป็นไรๆ" ครูลาภลูบหลังเธอพร้อมพูดปลอบ "ครูมาช่วยเธอแล้ว" แต่ออยก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง อ้อมกอดของครูลาภแน่นเกินไป มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของเธอก่อนที่จะเริ่มเลื่อนต่ำลงมาที่เอวอย่างน่าขนลุก ออยเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย

เธอผละออกจากอ้อมกอดของครูลาภ เธอมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกหวาดระแวง "หนูว่าหนูขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ"

"เดี๋ยวก่อนสิ" ครูลาภคว้าแขนเธอไว้ "ครูยังมีเรื่องจะคุยกับเธออีกเยอะ"

ออยพยายามดึงแขนออก แต่ครูลาภกลับดึงเธอเข้าไปใกล้กว่าเดิม

"ปล่อยหนูนะคะ" ออยพูดเสียงสั่นๆ

"ทำไมต้องกลัวครูด้วยล่ะ" ครูลาภกระซิบข้างหูเธอ"ครูแค่อยากดูแลเธอ ในช่วงที่เธอกำลังอ่อนแอ" ออยรู้สึกเหมือนเลือดในกายเย็นเฉียบลง หัวใจของเธอเต้นระส่ำ เธอพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ครูลาภกลับใช้มือจับใบหน้าของเธอไว้แน่น

ครูลาภพยายามใช้ปากของเขาประกบริมฝีปากเธอ ออยรู้สึกขยะแขยงจนแทบอาเจียน เธอพยายามดิ้นรน แต่แรงของเธอน้อยกว่าครูลาภมากนัก
"ปล่อยหนูนะคะ...." ออยพูดเสียงสั่น น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดใจ เธอต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้หลุดจากสถานการณ์นี้ให้ได้

เธอตัดสินใจหันหน้าไปทางประตู ก่อนตะโกนสุดเสียง "ครูบิ๊กช่วยด้วยค่ะ ครูลาภเค้า........"

ได้ผล ครูลาภหันหน้ากลับไปทางประตูด้วยความตกใจ หายใจแรงด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จนลืมระวังตัว...

ทันใดนั้นเอง ออยก็รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักครูลาภออกไปสุดแรงเกิด เธอใช้ศอกกระแทกเข้าที่ท้องของครูลาภอย่างแรง จนเขาจุกและถอยหลังไปสองก้าว เธอไม่รอช้าเบียดตัวผ่านเขาและรีบวิ่งออกจากห้องน้ำโดยไม่คิดชีวิต ออยหอบหายใจถี่ระรัว หันมามองครูลาภด้วยแววตาแข็งกร้าว ก่อนหันหลังและรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด

"ออย ....เธอกำลังเข้าใจผิด" เสียงครูลาภตะโกนไล่หลังเธอมา แต่เธอรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลาย วันนี้เจอเรื่องหนักๆมาติดๆกันมากเกินกว่าเธอจะรับไหว แต่หากคิดว่าโชคชะตาร้ายๆที่เล่นตลกกับเธอนั้นจะสิ้นสุดแล้ว เรื่องต่อไปนี้จะยิ่งทำให้เธอปวดร้าว จนเธอต้องหาทางออกจากหัวใจที่แตกสลายนี้
.................................




เนื้อเรื่องตอนเก่าๆ ติดตามได้ที่นี่นะ  ::Shy::

นักศึกษาฝึกงาน EP1. ห้องน้ำที่ฝึกงาน
https://xonly8.com/index.php?topic=249590.0

นักศึกษาฝึกงาน EP2. เสียงโทรศัพท์พี่ธง
https://xonly8.com/index.php?topic=249883.0

นักศึกษาฝึกงาน EP3. วันเลี้ยงส่ง
https://xonly8.com/index.php?topic=250415.msg2272823#msg2272823

นักศึกษาฝึกงาน EP3.2 ระหว่างทาง
https://xonly8.com/index.php?topic=250499.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP.1 : พลาดพลั้ง
https://xonly8.com/index.php?topic=250891.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP2: ห้องเย็น
https://xonly8.com/index.php?topic=252047.msg2322602#msg2322602

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น 2 EP3.1 (ทรายเขียน) EP3.1 : รอย??
https://xonly8.com/index.php?topic=252871.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP3.2:การแก้แค้นและการเอาคืน
https://xonly8.com/index.php?topic=253159.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.1  จำใจ
https://xonly8.com/index.php?topic=256377.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 (ทรายเขียน) EP4.2 ความลับไม่มีในโลก
https://xonly8.com/index.php?topic=257354.msg2486534#msg2486534

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP5 รับภาระ
https://xonly8.com/index.php?topic=257672.msg2497258#msg2497258

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.1 คืนบาปวันแต่ง
https://xonly8.com/index.php?topic=258231.0

นักศึกษาฝึกงาน ซีซั่น2 EP6.2 วันแต่งคืนบาป
https://xonly8.com/index.php?topic=258339.0

***ซีรีย์โรงเรียนในฝัน
ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 1 ครูบิ๋ม ฉบับ REMAKE
https://xonly8.com/index.php?topic=293700.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 2 ไอ้อ้วน/นายอ้วน
https://xonly8.com/index.php?topic=293719.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 3 ครูฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=293902.msg3254821#msg3254821

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 4 ครูฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=294439.msg3276130#msg3276130

ซีรีย์โรงเรียนในฝัน (ภาคแยก) คุณกำพล/พ่อของฟ้า
https://xonly8.com/index.php?topic=294544.msg3280659#msg3280659

ซีรีย์โรงเรียนในฝัน (ภาคแยก2) คุณกำพล/พ่อของฟ้า
https://xonly8.com/index.php?action=post;msg=3286688;topic=294668.0

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 5 โชค
https://xonly8.com/index.php?topic=294916.0 

ซิรีย์โรงเรียนในฝัน ตอนที่ 6 ครูบิ๊ก
https://xonly8.com/index.php?topic=295308.msg3306383#msg3306383