ตอนที่ 7.1: ลูกซูเหยา หายไปไหน 1 ปี กับ 6 เดือน
เวลาผ่านไปหนึ่งปีและหกเดือนเต็มแล้วตั้งแต่วันนั้น วันที่ลูกสาวของซูเหยา, หวังเหยา, หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในคืนนั้นที่เธอไม่สามารถลืมได้ ทุกเช้า ซูเหยายังคงตื่นขึ้นมาในบ้านที่เคยเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของลูกน้อย และตอนนี้มันกลับเงียบงัน เหมือนบ้านหลังนี้ไม่ใช่ที่ที่เคยอบอุ่นอีกต่อไป.
ซูเหยาไม่เคยยอมแพ้ที่จะค้นหาคำตอบ แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยไปนานขนาดนี้ เธอไม่เคยหยุดคิดถึงลูกสาวของเธอแม้แต่วันเดียว การที่ลูกสาวหายไปโดยไม่มีเบาะแส ทำให้ซูเหยาตกอยู่ในความรู้สึกสูญเสียอย่างสุดสิ้น ความวิตกกังวลพอๆ กับความเศร้าที่เต็มไปในใจ เพราะเธอไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าเกิดอะไรขึ้น.
ในวันครบรอบหนึ่งปีครึ่งของการหายตัวไป ซูเหยานั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเองและมองภาพถ่ายที่ยังคงอยู่ในกรอบด้านข้างเตียง รูปของหวังเหยาในวันที่เธอเพิ่งอายุหนึ่งขวบ ภาพที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเด็กน้อยที่ทำให้ซูเหยาเผลอหลุดยิ้มออกมาเช่นกัน ความหวังที่เลือนลางกลับมาจางๆ ในใจ เมื่อเห็นใบหน้าของลูกสาวที่เธอรักมากที่สุดในโลก.
ซูเหยายังคงไม่ยอมแพ้ในการหาคำตอบ เธอเคยเดินทางไปยังหลายที่หลายแห่ง ค้นหาทุกช่องทางเพื่อหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับหวังเหยา แต่ทุกครั้งที่เข้าไปสอบถามข้อมูลจากตำรวจหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบงัน และการบอกว่า "ยังไม่พบเบาะแส" ทุกครั้งที่ได้ยินคำตอบนี้จากเจ้าหน้าที่ มันยิ่งทำให้หัวใจของเธอหนักขึ้นทุกวัน.
แต่วันนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไป ซูเหยาได้รับข้อความจากตำรวจที่อาจจะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล ข้อความจากเจ้าหน้าที่ที่ติดตามคดีการหายตัวไปของหวังเหยาดังขึ้นในโทรศัพท์มือถือของเธอ:
"คุณซูเหยา, เรามีข้อมูลใหม่ที่สำคัญเกี่ยวกับการหายตัวไปของลูกสาวคุณ. หลังจากการสอบสวนเพิ่มเติม พบว่าเมื่อวันที่หายตัวไป, มีชายคนหนึ่งที่ไม่รู้จักปรากฏตัวในพื้นที่ใกล้เคียงกับบ้านของคุณและพาเด็กหญิงออกไปจากที่นั่น. เรากำลังตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับชายคนนี้และจะให้ข้อมูลเพิ่มเติมในเร็วๆ นี้."
ซูเหยารับรู้ข้อความนั้นด้วยใจที่สั่นคลอน หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นทันที แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความหวังที่เริ่มกลับคืนมาในจิตใจ เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะได้คำตอบสักที หลังจากรอคอยมานานเกือบสองปี.
ในวันถัดมา, ซูเหยาตัดสินใจที่จะไปที่สถานีตำรวจเพื่อพบเจ้าหน้าที่ที่กำลังรับผิดชอบคดีนี้. เมื่อถึงที่นั่น เธอได้รับข้อมูลเพิ่มเติมจากตำรวจเกี่ยวกับชายที่เกี่ยวข้องในคดีนี้:
"คุณซูเหยา, ชายที่เราได้ตรวจสอบประวัตินี้เคยมีปัญหากับครอบครัวของคุณในอดีต. เขาคือพ่อของเด็กชายที่เคยเล่นกับหวังเหยาในละแวกนั้น. เขามีประวัติการติดหนี้และเคยข่มขู่ครอบครัวของคุณในบางครั้ง. ตอนนี้เราได้เริ่มสืบสวนอย่างจริงจังเกี่ยวกับตัวเขาและจะหาข้อมูลเพิ่มเติมให้เร็วที่สุด."
คำพูดนี้เหมือนกับการเปิดประตูให้กับความหวังใหม่ ซูเหยารู้สึกว่าเรื่องราวของหวังเหยาเริ่มมีบางสิ่งบางอย่างที่เชื่อมโยงกัน และมันอาจจะเปิดเผยความจริงบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน.
ในขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจตรวจสอบข้อมูลและดำเนินการสืบสวนต่อไป ซูเหยาก็ยังคงเดินหน้าต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ ทุกๆ วันเธอจะไปที่สถานีตำรวจเพื่อขอข้อมูลใหม่ๆ และทุกๆ คืน เธอจะมองรูปถ่ายของหวังเหยาและสัญญากับตัวเองว่าเธอจะไม่ยอมแพ้ในการหาลูกสาวของเธอกลับมา.
หนึ่งปีครึ่งผ่านไป ความเงียบงันในชีวิตของซูเหยากำลังเริ่มคลี่คลาย แม้ว่าเธอยังคงไม่รู้ว่าหวังเหยาของเธออยู่ที่ไหน แต่การที่มีเบาะแสใหม่ก็ทำให้เธอมั่นใจว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เธอก็จะหาทางพาลูกสาวกลับมา.