สวัสดีครับ ผมกลับมาพบกับทุกท่านอีกครั้งนะครับ เร็วไปหน่อย เร็วกว่าที่คาดไว้มากทีเดียว
ตอนที่เงารัก นักเปิดซิงกำลังจะจบ ผมบอกไปแล้ว ว่ามีแผนจะดำดิน แล้วผมก็คิดว่าจะดำดินยาว ๆ ด้วยจริง ๆ เช่น อาจจะโผล่มาอีกทีปี 2569 หรือ 2570 หรือไม่ก็ไม่โผล่เลย แต่อยู่ ๆ ก็เกิดไอเดียการเขียนเรื่องแนวกำลังภายในขึ้นมา แล้วเกิดไอเดียไม่ได้เกิดเปล่า แต่เกิดชนิดรุนแรงมากจนแทบหยุดเขียนไม่ได้เลย วันนี้จึงนำมาแบ่งปันให้ทุก ๆ ท่านนะครับ (ปล. กำลังคิดจะขายด้วย หากท่านใดมีแหล่งขายแนะนำ ลองบอกผมทีนะฮ๊าฟฟฟฟ)
และเหมือนเดิม ยังคงเปิดรับทุกคำติชม พร้อมนำไปแก้ไขพัฒนานะครับ
"แม่นาง" ดรุณีแน่งน้อยวัยกำดัดในชุดแพรขาวหันมองตามเสียงทุ้มของชายหนุ่มหน้าละอ่อนที่ยืนอยู่ริมรั้วบ้าน จ้องมองมาที่นาง "ข้าไม่เคยเห็นแม่นางมาก่อน ท่านเดินทางมาที่เมืองแห่งนี้เป็นครั้งแรกกระนั้นหรือ"
ดวงตางามของดรุณีชุดขาวหรี่ลงด้วยความกังขา สายตาที่จับจ้องหนุ่มน้อยกลับคมปลาบราวกับใบมีดที่เชือดเฉือด หนุ่มหน้าละอ่อนถอยกรูด
"ข้าไม่ได้หวังแทะโลมแม่นางหรอกนะ เพียงแค่อยากจะเตือน ในบริเวณนี้มีโจรผู้ร้ายชุกชุมนัก แม่นางเดินทางตัวคนเดียว อาจเกิดอันตรายได้"
สายตาของสาวในชุดขาวอ่อนลง "ขอบคุณพี่ชายที่ตักเตือน อย่าได้กังวลไปเลย ตัวข้าหาใช่สตรีอ่อนแอบอบบางที่ปกป้องตัวเองไม่ได้"
ชุดคลุมขาวแหวกออกข้างหน่อยหนึ่ง เผยให้เห็นกระบี่อ่อนเล่มบางพกเหน็บซ่อนอยู่เคียงเรือนขาเรียวที่ปกปิดอยู่ในแพรขาวอีกชั้น
"ขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกจอมยุทธิ์หญิง" ชายหนุ่มรีบบอก "ทว่า โจรในเมืองแห่งนี้ ที่ฝีมือดีก็มีมาก ต่างก็ล้วนแล้วแต่ก็กระหายในกามทั้งสิ้น ถึงจอมยุทธิ์หญิงจะมากฝีมือ แต่ย้อนกลับไปทางที่ท่านจากมาน่าจะปลอดภัยต่อตัวท่านเองมากกว่า"
"เห้ย!!!!" เสียงห่ามร้องตะโกนดังลั่น หนุ่มน้อยสะดุ้งโหยง "ไอ้หวังอี้มันจีบหญิงว่ะ"
"เจ้าไม่รู้เหรอ สตรีทุกนางในเมืองนี้ล้วนเป็นกรรมสิทธิ์ของนายท่าน หากเราไม่อนุญาต คนอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์จะพูดกับพวกนาง" เสียงเย้ยหยันอีกเสียงพูด
"ขะ ข้าขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าเพียงแค่....." หวังอี้ระล่ำระลัก
"พวกนี้ใช่หรือไม่ โจรหื่นกามที่เจ้าเอ่ยถึง" ดรุณีชุดขาวถาม
"มิใช่.....ท่านชายเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นสุภาพบุรุษ หาใช่โจรหื่นกามไม่" หวังอี้จ้องพื้น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสู้สายตาโหดเหี้ยมของโจรหื่นกามทั้งสอง
"ข้านึกว่าไอ้หวังอี้มันจะรู้แล้วเสียอีก ว่าเมืองนี้ของใคร" โจรหื่นกามคนแรกพูดเสียงยานคาง
"มันคงอยากตามไปอยู่กับพ่อมันน่ะ"
หวังอี้กัดริมฝีปากจนห้อเลือด แต่คงไม่กล้าเงยหน้าสบตาหนุ่มฉกรรจ์ทั้งสอง
ตัวมันเอง ก็เพิ่งมาถึงเมืองป่าเถื่อนแห่งนี้ได้สองเดือนเท่านั้น เมื่อหวังฉี พ่อของมันได้รับแต่งตั้งเป็นนายอำเภอปกครองเมือง พาทหารหลวงสองร้อยห้าสิบเดินทางมาพร้อมครอบครัวเพื่อวางระเบียบแบบแผนนำกฎหมายบ้านเมืองมาสู่สถานที่ที่เป้นบ้านป่าเมืองเถื่อนมานานหลายปี
ตอนแรก ชาวเมืองพากันออกมาต้อนรับเป็นอย่างดี ต่างก็มองทหารหลวงและนายอำเภอคนใหม่ด้วยความหวัง โห่ร้องแซ่ซ้องสรรเสริญ
ท่านพ่อบอกว่า จะทุ่มเทแรงกายแรงใจ พัฒนาเมืองและปราบโจรผู้ร้ายที่ชุกชุมลงให้ได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางมาหาท่านพ่อถึงจวนนายอำเภอ มันเป็นหนุ่มหน้าตาละมุนอ่อนโยนนัก
(https://attachments.xonly8.com/images/7b09cddf895b6fc0b23dec31e46124050891aaae.jpg)
"ราชสำนักเว้นว่างจากศึกสงครามกระนั้นฤ จึงได้ส่งคนมาที่เมืองแห่งนี้" มันถาม
"จวนของข้าต้อนรับประชาชนทุกคนเสมอ" ท่านพ่อตอบ "เจ้ามีเรื่องร้อนใจใดจะร้องทุกข์เช่นนั้นหรือ"
หนุ่มหน้าใสหัวเราะ "อ่อนน้อมสมเป็นผู้ปกครองที่ดี ท่านนายอำเภอหวังฉี ข้าได้ยินชื่อท่านมาถูกหรือไม่"
"ถูกแล้ว"
"ดี ถ้าเช่นนั้น เราก็บังเอิญแซ่เดียวกัน ตัวข้าชื่อว่า หวังฟันเจ้า ก่อนท่านและทหารหลวงของท่านจะมา ผู้คนแถวนี้มองข้าเหมือนเป็นผู้นำชุมชน"
"ถ้าเช่นนั้นเราคงจะทำงานด้วยกันได้ น้องหวัง" ท่านพ่อตอบ "หากไม่รบกวน ข้าอยากจะขอให้น้องหวังช่วยพาข้าไปดูตามจุดสำคัญของเมือง เพื่อที่ข้าจะได้มอบหมายเวรยาม...."
"55555555555555" หวังฟันเจ้าหัวเราะ "ฟังข้าก่อน ท่านพี่หวัง เพราะข้ามีข้อเสนอมาให้ท่าน"
"ข้อเสนอ....เช่นนั้นหรือ"
"ท่านอย่ายุ่งกับข้าและคนของข้า และข้าก็จะไม่ยุ่งกับท่านและคนของท่าน" หวังฟันเจ้าบอก "ยุติธรรมดีไหม"
"บ้านมีกฎบ้าน เมืองมีกฎหมาย เป็นหน้าที่ของข้าในฐานะนายอำเภอ ที่จะต้องดูแลทุกข์สุขราษฎร จะให้ไม่ไปยุ่งกับใคร ข้าคงทำไม่ได้"
"เช่นนั้น ข้าคงไม่มีอะไรต้องพูดอีก ลาก่อน ท่านพี่หวัง" หวังฟันเจ้าคำนับ ก่อนจะเดินออกจากจวนไป
ผ่านไปไม่ถึงสองขชั่วยาม พวกทหารหลวงช่วยกันแบกศพเพื่อนสามคนเข้ามาในจวน
"อะไรกันนี่ ผู้กองจ้าว ทำไม...." นายอำเภอหวังฉีถาม
"ผู้กองจ้าวกับข้าออกไปลาดตระเวนด้วยกัน เจอชายสี่ห้าคน วิปริตนัก พวกมันทำอนาจารหญิงสาวบนถนนโดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย หญิงนางนั้นร้องให้เราช่วย ผู้กองจ้าวจึงเข้าไปสกัด...." ทหารรายงาน "แล้ว.....พวกมัน............."
โครม.......
ทหารหลวงอีกหกเจ็ดศพกระเด็นเข้ามาในจวน
ชายร่างใหญ่เดินเข้ามา ในมือยังลากดรุณีน้อยที่เปลือยทั้งร่าง
"ข้าอยากจะข่มขืนหญิงต่อหน้านายอำเภอเสียหน่อย" มันบอก และจับหญิงสาวกดลงบนพื้นจวน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าคนวิปริต!!!" หวังฉีร้อง
"ฮืออออ นายอำเภอ ช่วยข้าด้วย พวกมันสังหารบิดาข้าแล้วฉุดคร่าข้ามาจากบ้าน" หญิงสาวร้องไห้
"รู้ไหม ข้าเฝ้าดูเจ้ามาตั้งแต่ยังแบเบาะ นับวันเจ้าก็ยิ่งสวย วันนี้ข้าทนไม่ไหวแล้ว" ชายร่างใหญ่บอก
"ทหาร หยุดมัน!!!"
ทหารหลวงหกคนชักดาบแล้วถลาเข้าหาชายร่างใหญ่ มันวาดมือทีเดียวหัวหกหัวก็กระเด็นไปกระแทกผนังจวน พร้อม ๆ กับที่ร่างหกร่างทรุดลงกับพื้น เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว
"นี่...เจ้า!!!" หวังฉีหน้าซีด ตัวสั่น
"อา" ชายร่างใหญ่กดร่างเด็กหญิงลงไปกับพื้นอีก มันปลดเชือกผูกกางเกงลง แล้วดึงอวัยวะอันน่าบัดสีออกมา
"นายอำเภอ ช่วยข้าด้วย!!!"
"ทหาร! หยุดมัน"
แต่พวกทหารถือดาบเงื้อง่ามองหน้ากันอย่างหวาด ๆ
"รู้ไหม ก่อนนางแต่งงานกับพ่อเจ้า ข้านี่แหละ เป็นคนเปิดบริสุทธิ์แม่เจ้า มาวันนี้ข้าอยากจะรู้เต็มแก่แล้วว่าร่างกายของเจ้าจะคับแน่นเยี่ยงมารดาของเจ้าหรือไม่"
"โอ๊ยยยยยย"
มือใหญ่บีบเคล้นจนเต้าน้อยสวยแดงช้ำ สาวน้อยร้องไห้วิงวอนขอให้ช่วยซ้ำแล้วซ้ำอีกจนในที่สุดทหารคนหนึ่งก็ทนไม่ไหวก้าวเท้าเข้าไป แต่ทันที่ที่ขยับ ชายร่างใหญ่ก็เอาแท่งทวนประจำกายฟาดจนร่างขาดเป็นสองท่อนทันที
ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวางมันอีก นายอำเภอแลทหารหลวงได้แต่ยืนมองชายร่างใหญ่พร่าพรหมจรรย์ของสาวน้อยอย่างน่าอดสูเสียหลายกระบวนท่าก่อนจะจากไปด้วยความพึงพอใจ
หวังฉีพยายามพาสาวน้อยไปหาแพทย์ประจำเมือง หมอยาลังเล ไม่กล้าช่วยเหยื่อด้วยกลัวโจรผู้ร้ายจะมาทำร้าย แต่สุดท้ายเมื่อนายอำเภอวิงวอน ท่านหมอก็จำใจช่วยรักษา แต่อวัยวะภายในของเด็กสาวก็บอบช้ำมากจากความวิตถารของชายร่างใหญ่ นางเสียชีวิตอีกสามชั่วยามถัดมา
วันรุ่งขึ้น ร้านหมอยาถูกเผา ท่านหมอถูกจับแขวนคอที่ลานใจกลางหมู่บ้าน พร้อมป้ายติดว่า ช่วยเหลือหญิงสาวของสมาคมหวัง
ในช่วงเวลาสองสามวันถัดมา นายอำเภอสืบทราบว่า สมาคมหวังนั้น เป็นคนของหวังฟันเจ้า ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนถึงจวนในวันแรก สมาคนหวังนั้นมากไปด้วยยอดฝีมือผู้เชียวชาญเพลงยุทธ์ ยากนักที่คนธรรมดาจะเทียบทานได้ อีกทั้งยังมักมากในกาม คิดจะฉุดคร่าหญิงสาวผู้ใดที่ไหนก็ทำตามอำเภอใจ ผู้คนในเมืองล้วนแล้วแต่อยู่ด้วยความหวาดกลัว
ในหนึ่งสัปดาห์ ทหารหลวงเสียชีวิตไปกว่าครึ่ง ที่เหลือล้วนแล้วแต่หลบหนีไปอยู่กับสมาคมหวัง
ในหนึ่งสัปดาห์นี้ ไม่มีคนของสมาคมหวังถูกสังหารหรือจับตัวได้แม้แต่คนเดียว
หวังฉีได้แต่หลบซ่อนตัวอยู่ในจวนกับลูกน้อยและเมียรัก โดยมีนายทหารผู้ภักดีสองสามคนสุดท้ายคอยอารักขา
"เจ้าได้ยินที่ข้าถามหรือไม่ หวังอี้ เจ้าอยากไปอยู่กับบิดาหรือไม่...." เสียงจากชายหน้าโหดเรียกหวังอี้กลับมาสู่ปัจจุบัน
บุตรที่ไม่ได้แก้แค้นแทนบิดามารดาย่อมไม่สมควรเกิดเป็นคน แต่หวังอี้จะทำอะไรได้เล่า
"ไม่ขอรับ ท่านชาย"
"ถ้าเช่นนั้น วันนี้เจ้าต้องมาช่วยดูตอนข้าล่วงล้ำแม่นางหน้าใหม่คนนี้ เหมือนตอนที่เจ้าช่วยข้ากับแม่นางเสี่ยวเฟิ่ง..." มันสั่ง ก่อนจะหันไปหาดรุณีชุดขาว
"เจ้าอยู่ในเขตของสมาคมหวัง ยังไม่แสดงความนบนอบต่อคนของท่านหวังอีกหรือ"
"ข้าไม่แสดงความนบนอบต่อสัตว์เดียรัจฉาน" เสียงน้อยตอบ
"แม่นาง...." หวังอี้ร้องเตือน ทว่าไม่ทันกาลเสียแล้ว ชายหน้าห่ามและชายหน้าโหดหันเข้าหาดรุณีในชุดขาวและฟาดฝ่ามือใส่
เสียงกระดูกหักดังลั่นถนน
ชายหน้าโหดล้มลงกับพื้นด้วยเสียงร้องโหยหวนเหมือนสัตว์ที่ใกล้ขาดใจตาย
ชายหน้าห่ามมองดูแขนขาของตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นอย่างงง ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนที่กระบี่อ่อนจะลากผ่านคอของมันจนหลุดกระเด็น
"แม่นาง....เมตตา...." ชายหน้าโหดครางเมื่อดรุณีชุดขาวหันกลับมาหามัน ก่อนหน้านี้นางฟาดฝ่ามือใส่มันเพียงครั้งหนึ่งก่อนขณะที่อีกมือคว้าดึงกระบี่ซ่อนเร้นออกมาไวจนแทบมองไม่ทันฟาดฟันใส่สหายของมัน ในฐานะผู้ฝึกปรือวรยุทธ์ มันรู้ดีว่าดรุณีน้อยวัยละอ่อนเบื้องหน้าฝีมือเหนือชั้นกว่ามันขนาดไหน
ศีรษะโหดหลุดกระเด็นจากร่างไป
(https://attachments.xonly8.com/images/7cd6b6b04172ee9732d64a1453a46235ca33b20b.jpg)
"มะ....แม่นาง" หวังอี้ร้อง "ฝีมือแม่นางช่างเลิศล้ำ ข้าน้อยตาต่ำ ต้องขออภัย"
ดรุณีชุดขาวเก็บกระบี่อ่อนซ่อนไว้เช่นเดิมก่อนจะหันมาหาหวังอี้ "พี่ชายชื่อหวังอี้ ใช่หรือไม่"
"ใช่ ข้าน้อยหวังอี้ จอมยุทธ์หญิง" หวังอี้บอก "ท่านจอมยุทธ์เดินทางมาที่เมืองแห่งนี้ มีความประสงค์สิ่งใดเช่นนั้นหรือ"
"ธุระของข้าคือธุระของข้า" ดรุณีชุดขาวตอบ "ข้าต้องขอขอบคุณท่านพี่หวัง ที่มีปรารถนาดีห่วงใยข้า เซียวเฟยซิงขอขอบคุณท่าน"
"จอมยุทธ์เซียว" หวังอี้คารวะตอบ "แม้ว่าท่านจะมีฝีมือล้ำเลิศ แต่ในเมืองเมืองนี้มียอดฝีมือมากนัก โจรร้ายที่ท่านเพิ่งสังหารไปเป็นเพียงระดับลูกสมุน ข้ายังเกรงอยู่ว่า หากไม่รีบหลบหนี จะเกิดอันตรายต่อตัวท่านได้"
"ขอบคุณท่านพี่หวังที่ชี้แนะ" เซียวเฟยซิงตอบ "ทว่าตัวข้ามีธุระที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่หากท่านพี่หวังปรารถนาดีต่อข้าแล้ว โปรดช่วยชี้นำ นำทางข้าไปหาคนที่ชื่อหวังฟันเจ้าด้วย"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
บุกเดี่ยวลุยกับสมาคมเลยรึ
เริ่มต้นได้ดีครับ น่าติดตาม ถ้าบนดินอยากหารายได้ แนะนำFictionlog ครับ
ลุยเดี่ยวเข้าไปแบบนี้ถ้าพลาดมาสงสัยจะยับนะ
หวังฟันเจ้า
เริ่มเรื่องน่าสนใจมาก^^
น่าติดตามครับ แนวจอมยุทธ์
ลุยแบบนี้จะโดนไหม รอลุ้นว่ารอดหรือไม่รอด
เรื่องดีๆมาละ
จะพลาดไหมลุยเดี่ยวเข้าไปแบบนี้
เดินเรื่องน่าสนใจดี
หวังฟันเจ้าน่าจะไม่ธรรมดานะ
แค่ชื่อก็ลุ้นนี้เป็นตัวโกงที่น่าจะมีบทบาทซะแล้ว
ขอบคุณครับ
ฮาชื่อชื่อพี่หวัง หวังฟันเจ้า
ตัวละครชื่อแต่ละคน หวังทั้งหมด ขอให้สมหวังด้วยครับ
น่าสนุก เนื้อหาน่าติดตาม จอมยุทธสาวสวยจะรอดน้ำมือโจรบ้ากามทั้งหลายไหม
เปิดเรื่องดีครับ
จะสู้ได้มั้ยน้อ มาคนเดียวซะด้วย
มาลุยเดี่ยวๆน่าจะไม่ไหวน่ะ
น่าสนุก เนื้อหาน่าติดตาม จอมยุทธสาวสวยจะรอดน้ำมือโจรบ้ากามทั้งหลายไหม
น่าจะโดนฟันมากกว่านะต่อไป
ชื่อส่อมาก หวังฟันเจ้า น่าจะหื่นพอกับโหด ส่วนแม่นางซิง น่าจะโดนเปิดซิงที่เมืองนี้ใช่ไหมนะ
มาตัวคนเดียว จะไหวมั้ย เมืองนี้มันเถื่อน ::Fighto::
สนุกคลับ ::Hunger::
อ้างจาก: ชุ้ง เมื่อ มีนาคม 21, 2025, 01:04:38 หลังเที่ยงน่าสนุก เนื้อหาน่าติดตาม จอมยุทธสาวสวยจะรอดน้ำมือโจรบ้ากามทั้งหลายไหม
ขอความพยายามหน่อยเถอะครับ อย่าก๊อปปี้ความเห็นคนอื่นมาตอบเลย
จะได้ฟันเจ้าสมชื่อไหม
รอติดตามอ่านครับ
จะได้ฟันสมชื่อไหมหนอ?
ฝึกยุทธให้หมวยน้อย
เริ่มต้นอ่านก็น่าติดตามสะแล้ว เขียนได้ดีมาก
จอมยุทธหญิงจะไหวมั้ยน้อ
จอมยุทธสาวน่าจะถ่ายวืชาให้ชายหนุ่มด้วยนะ
ผมชอบชื่อตัวหัวหน้ามากครับ 5555555
รอดูฉากที่คอยเลยรอ
เปิดเรื่องได้น่าติดตาม ตัวเอกชายจะมีพ้ฒนาการเยี่ยงไร
งานนี้เดือดแน่นอน
Haha
::JubuJubu::
โหดมากฝีมือดีจะรอดมั้ย
โอ้โดนเเน่ๆ
นางเอกจะไหวมั้ยล่ะเนี่ยคนเดียวเสียวทั้งเมืองแน่เลย
ลุยเดี่ยว
เรื่องนี้น่าจะมีคนแซ่หวังเกือบหมด น่าจะยาวพอสมควร จอมยุทธ์ยังไม่โดน
ลุยเดี่ยว เสียวคู่
แล้วแม่นางคนนี้เป็นใครหนอ
::Ahoo::
จะโดนทั้งสมาคมไหมเนี่ย
ชอบชื่อจริงๆ หวังฟันเจ้า เหมือนจะมีชื่อให้เล่นอีกหลายชื่อเลย555
เนื้อเรื่องดีคับ
น่าติดตาม
นึกว่าดรุณีชุดขาวชื่อว่าเซียวยังซิง กระบวนท่าตัดแท่งทองสะบั้นไข่ คงเป็นกระบวนท่าลับของนาง
ชื่อตัวละครเข้าใจง่ายดีครับ... ::Oops::
(โอเคนอกเรื่องไปนิด แต่เอาเป็นว่าอยากรู้แล้วว่าตอนต่อไปนางเอกเจอผู้ร้ายแล้วจะเป็นยังไง ::Thinking:: )
เอาใจช่วยนางเอก ก็หวังว่าจะรอดล่ะนะ
หวังฟันเจ้าร้ายสมชื่อแบบนี้ไม่ตายดีแน่
ฉายเดี่ยว แม่นางจะสู้ไหวหรือเปล่า
มีกระทั่งหวังฟันเจ้า
แม่นางเซียวเฟยซิ จะไปให้พี่หวังฟันเหรอ สงสัยจะโดนฟันจริงๆ
แค่ชื่อเจ้าสำนักก็ชวนให้น้ำแฉะ
ชื่อตัวร้ายอย่างชอบ555
เจ้าจะฟันไหมครับ หรือแม่นาวจะจัดการเรียบ
::HeyHey::
คิดว่านางเอกจะชื่อ เจ้าอย่าหวัง ซะอีก
หวังฟันชื่อมึงจะเหลือคำเดียวแน่นอนแม่นางน้อยมาแล้ว
ลุยเดี่ยวแบบนี้ต้องมีดีแน่
เเม่นางเก่งมาก
สนุกมากครับ
ใจกล้าจริงๆ
บุกเดี่ยวแบบนี้ ประมาทไปนะ
เริ่มเรื่องก็สนุกแล้ว หวังอี้จะได้แก้แค้นอย่างไร ตืดตามต่อ
น่าติดตาม
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มีนาคม 20, 2025, 11:49:20 หลังเที่ยงสวัสดีครับ ผมกลับมาพบกับทุกท่านอีกครั้งนะครับ เร็วไปหน่อย เร็วกว่าที่คาดไว้มากทีเดียว
ตอนที่เงารัก นักเปิดซิงกำลังจะจบ ผมบอกไปแล้ว ว่ามีแผนจะดำดิน แล้วผมก็คิดว่าจะดำดินยาว ๆ ด้วยจริง ๆ เช่น อาจจะโผล่มาอีกทีปี 2569 หรือ 2570 หรือไม่ก็ไม่โผล่เลย แต่อยู่ ๆ ก็เกิดไอเดียการเขียนเรื่องแนวกำลังภายในขึ้นมา แล้วเกิดไอเดียไม่ได้เกิดเปล่า แต่เกิดชนิดรุนแรงมากจนแทบหยุดเขียนไม่ได้เลย วันนี้จึงนำมาแบ่งปันให้ทุก ๆ ท่านนะครับ (ปล. กำลังคิดจะขายด้วย หากท่านใดมีแหล่งขายแนะนำ ลองบอกผมทีนะฮ๊าฟฟฟฟ)
และเหมือนเดิม ยังคงเปิดรับทุกคำติชม พร้อมนำไปแก้ไขพัฒนานะครับ
"แม่นาง" ดรุณีแน่งน้อยวัยกำดัดในชุดแพรขาวหันมองตามเสียงทุ้มของชายหนุ่มหน้าละอ่อนที่ยืนอยู่ริมรั้วบ้าน จ้องมองมาที่นาง "ข้าไม่เคยเห็นแม่นางมาก่อน ท่านเดินทางมาที่เมืองแห่งนี้เป็นครั้งแรกกระนั้นหรือ"
ดวงตางามของดรุณีชุดขาวหรี่ลงด้วยความกังขา สายตาที่จับจ้องหนุ่มน้อยกลับคมปลาบราวกับใบมีดที่เชือดเฉือด หนุ่มหน้าละอ่อนถอยกรูด
"ข้าไม่ได้หวังแทะโลมแม่นางหรอกนะ เพียงแค่อยากจะเตือน ในบริเวณนี้มีโจรผู้ร้ายชุกชุมนัก แม่นางเดินทางตัวคนเดียว อาจเกิดอันตรายได้"
สายตาของสาวในชุดขาวอ่อนลง "ขอบคุณพี่ชายที่ตักเตือน อย่าได้กังวลไปเลย ตัวข้าหาใช่สตรีอ่อนแอบอบบางที่ปกป้องตัวเองไม่ได้"
ชุดคลุมขาวแหวกออกข้างหน่อยหนึ่ง เผยให้เห็นกระบี่อ่อนเล่มบางพกเหน็บซ่อนอยู่เคียงเรือนขาเรียวที่ปกปิดอยู่ในแพรขาวอีกชั้น
"ขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกจอมยุทธิ์หญิง" ชายหนุ่มรีบบอก "ทว่า โจรในเมืองแห่งนี้ ที่ฝีมือดีก็มีมาก ต่างก็ล้วนแล้วแต่ก็กระหายในกามทั้งสิ้น ถึงจอมยุทธิ์หญิงจะมากฝีมือ แต่ย้อนกลับไปทางที่ท่านจากมาน่าจะปลอดภัยต่อตัวท่านเองมากกว่า"
"เห้ย!!!!" เสียงห่ามร้องตะโกนดังลั่น หนุ่มน้อยสะดุ้งโหยง "ไอ้หวังอี้มันจีบหญิงว่ะ"
"เจ้าไม่รู้เหรอ สตรีทุกนางในเมืองนี้ล้วนเป็นกรรมสิทธิ์ของนายท่าน หากเราไม่อนุญาต คนอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์จะพูดกับพวกนาง" เสียงเย้ยหยันอีกเสียงพูด
"ขะ ข้าขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าเพียงแค่....." หวังอี้ระล่ำระลัก
"พวกนี้ใช่หรือไม่ โจรหื่นกามที่เจ้าเอ่ยถึง" ดรุณีชุดขาวถาม
"มิใช่.....ท่านชายเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นสุภาพบุรุษ หาใช่โจรหื่นกามไม่" หวังอี้จ้องพื้น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสู้สายตาโหดเหี้ยมของโจรหื่นกามทั้งสอง
"ข้านึกว่าไอ้หวังอี้มันจะรู้แล้วเสียอีก ว่าเมืองนี้ของใคร" โจรหื่นกามคนแรกพูดเสียงยานคาง
"มันคงอยากตามไปอยู่กับพ่อมันน่ะ"
หวังอี้กัดริมฝีปากจนห้อเลือด แต่คงไม่กล้าเงยหน้าสบตาหนุ่มฉกรรจ์ทั้งสอง
ตัวมันเอง ก็เพิ่งมาถึงเมืองป่าเถื่อนแห่งนี้ได้สองเดือนเท่านั้น เมื่อหวังฉี พ่อของมันได้รับแต่งตั้งเป็นนายอำเภอปกครองเมือง พาทหารหลวงสองร้อยห้าสิบเดินทางมาพร้อมครอบครัวเพื่อวางระเบียบแบบแผนนำกฎหมายบ้านเมืองมาสู่สถานที่ที่เป้นบ้านป่าเมืองเถื่อนมานานหลายปี
ตอนแรก ชาวเมืองพากันออกมาต้อนรับเป็นอย่างดี ต่างก็มองทหารหลวงและนายอำเภอคนใหม่ด้วยความหวัง โห่ร้องแซ่ซ้องสรรเสริญ
ท่านพ่อบอกว่า จะทุ่มเทแรงกายแรงใจ พัฒนาเมืองและปราบโจรผู้ร้ายที่ชุกชุมลงให้ได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางมาหาท่านพ่อถึงจวนนายอำเภอ มันเป็นหนุ่มหน้าตาละมุนอ่อนโยนนัก
(https://attachments.xonly8.com/images/7b09cddf895b6fc0b23dec31e46124050891aaae.jpg)
"ราชสำนักเว้นว่างจากศึกสงครามกระนั้นฤ จึงได้ส่งคนมาที่เมืองแห่งนี้" มันถาม
"จวนของข้าต้อนรับประชาชนทุกคนเสมอ" ท่านพ่อตอบ "เจ้ามีเรื่องร้อนใจใดจะร้องทุกข์เช่นนั้นหรือ"
หนุ่มหน้าใสหัวเราะ "อ่อนน้อมสมเป็นผู้ปกครองที่ดี ท่านนายอำเภอหวังฉี ข้าได้ยินชื่อท่านมาถูกหรือไม่"
"ถูกแล้ว"
"ดี ถ้าเช่นนั้น เราก็บังเอิญแซ่เดียวกัน ตัวข้าชื่อว่า หวังฟันเจ้า ก่อนท่านและทหารหลวงของท่านจะมา ผู้คนแถวนี้มองข้าเหมือนเป็นผู้นำชุมชน"
"ถ้าเช่นนั้นเราคงจะทำงานด้วยกันได้ น้องหวัง" ท่านพ่อตอบ "หากไม่รบกวน ข้าอยากจะขอให้น้องหวังช่วยพาข้าไปดูตามจุดสำคัญของเมือง เพื่อที่ข้าจะได้มอบหมายเวรยาม...."
"55555555555555" หวังฟันเจ้าหัวเราะ "ฟังข้าก่อน ท่านพี่หวัง เพราะข้ามีข้อเสนอมาให้ท่าน"
"ข้อเสนอ....เช่นนั้นหรือ"
"ท่านอย่ายุ่งกับข้าและคนของข้า และข้าก็จะไม่ยุ่งกับท่านและคนของท่าน" หวังฟันเจ้าบอก "ยุติธรรมดีไหม"
"บ้านมีกฎบ้าน เมืองมีกฎหมาย เป็นหน้าที่ของข้าในฐานะนายอำเภอ ที่จะต้องดูแลทุกข์สุขราษฎร จะให้ไม่ไปยุ่งกับใคร ข้าคงทำไม่ได้"
"เช่นนั้น ข้าคงไม่มีอะไรต้องพูดอีก ลาก่อน ท่านพี่หวัง" หวังฟันเจ้าคำนับ ก่อนจะเดินออกจากจวนไป
ผ่านไปไม่ถึงสองขชั่วยาม พวกทหารหลวงช่วยกันแบกศพเพื่อนสามคนเข้ามาในจวน
"อะไรกันนี่ ผู้กองจ้าว ทำไม...." นายอำเภอหวังฉีถาม
"ผู้กองจ้าวกับข้าออกไปลาดตระเวนด้วยกัน เจอชายสี่ห้าคน วิปริตนัก พวกมันทำอนาจารหญิงสาวบนถนนโดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย หญิงนางนั้นร้องให้เราช่วย ผู้กองจ้าวจึงเข้าไปสกัด...." ทหารรายงาน "แล้ว.....พวกมัน............."
โครม.......
ทหารหลวงอีกหกเจ็ดศพกระเด็นเข้ามาในจวน
ชายร่างใหญ่เดินเข้ามา ในมือยังลากดรุณีน้อยที่เปลือยทั้งร่าง
"ข้าอยากจะข่มขืนหญิงต่อหน้านายอำเภอเสียหน่อย" มันบอก และจับหญิงสาวกดลงบนพื้นจวน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าคนวิปริต!!!" หวังฉีร้อง
"ฮืออออ นายอำเภอ ช่วยข้าด้วย พวกมันสังหารบิดาข้าแล้วฉุดคร่าข้ามาจากบ้าน" หญิงสาวร้องไห้
"รู้ไหม ข้าเฝ้าดูเจ้ามาตั้งแต่ยังแบเบาะ นับวันเจ้าก็ยิ่งสวย วันนี้ข้าทนไม่ไหวแล้ว" ชายร่างใหญ่บอก
"ทหาร หยุดมัน!!!"
ทหารหลวงหกคนชักดาบแล้วถลาเข้าหาชายร่างใหญ่ มันวาดมือทีเดียวหัวหกหัวก็กระเด็นไปกระแทกผนังจวน พร้อม ๆ กับที่ร่างหกร่างทรุดลงกับพื้น เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว
"นี่...เจ้า!!!" หวังฉีหน้าซีด ตัวสั่น
"อา" ชายร่างใหญ่กดร่างเด็กหญิงลงไปกับพื้นอีก มันปลดเชือกผูกกางเกงลง แล้วดึงอวัยวะอันน่าบัดสีออกมา
"นายอำเภอ ช่วยข้าด้วย!!!"
"ทหาร! หยุดมัน"
แต่พวกทหารถือดาบเงื้อง่ามองหน้ากันอย่างหวาด ๆ
"รู้ไหม ก่อนนางแต่งงานกับพ่อเจ้า ข้านี่แหละ เป็นคนเปิดบริสุทธิ์แม่เจ้า มาวันนี้ข้าอยากจะรู้เต็มแก่แล้วว่าร่างกายของเจ้าจะคับแน่นเยี่ยงมารดาของเจ้าหรือไม่"
"โอ๊ยยยยยย"
มือใหญ่บีบเคล้นจนเต้าน้อยสวยแดงช้ำ สาวน้อยร้องไห้วิงวอนขอให้ช่วยซ้ำแล้วซ้ำอีกจนในที่สุดทหารคนหนึ่งก็ทนไม่ไหวก้าวเท้าเข้าไป แต่ทันที่ที่ขยับ ชายร่างใหญ่ก็เอาแท่งทวนประจำกายฟาดจนร่างขาดเป็นสองท่อนทันที
ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวางมันอีก นายอำเภอแลทหารหลวงได้แต่ยืนมองชายร่างใหญ่พร่าพรหมจรรย์ของสาวน้อยอย่างน่าอดสูเสียหลายกระบวนท่าก่อนจะจากไปด้วยความพึงพอใจ
หวังฉีพยายามพาสาวน้อยไปหาแพทย์ประจำเมือง หมอยาลังเล ไม่กล้าช่วยเหยื่อด้วยกลัวโจรผู้ร้ายจะมาทำร้าย แต่สุดท้ายเมื่อนายอำเภอวิงวอน ท่านหมอก็จำใจช่วยรักษา แต่อวัยวะภายในของเด็กสาวก็บอบช้ำมากจากความวิตถารของชายร่างใหญ่ นางเสียชีวิตอีกสามชั่วยามถัดมา
วันรุ่งขึ้น ร้านหมอยาถูกเผา ท่านหมอถูกจับแขวนคอที่ลานใจกลางหมู่บ้าน พร้อมป้ายติดว่า ช่วยเหลือหญิงสาวของสมาคมหวัง
ในช่วงเวลาสองสามวันถัดมา นายอำเภอสืบทราบว่า สมาคมหวังนั้น เป็นคนของหวังฟันเจ้า ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนถึงจวนในวันแรก สมาคนหวังนั้นมากไปด้วยยอดฝีมือผู้เชียวชาญเพลงยุทธ์ ยากนักที่คนธรรมดาจะเทียบทานได้ อีกทั้งยังมักมากในกาม คิดจะฉุดคร่าหญิงสาวผู้ใดที่ไหนก็ทำตามอำเภอใจ ผู้คนในเมืองล้วนแล้วแต่อยู่ด้วยความหวาดกลัว
ในหนึ่งสัปดาห์ ทหารหลวงเสียชีวิตไปกว่าครึ่ง ที่เหลือล้วนแล้วแต่หลบหนีไปอยู่กับสมาคมหวัง
ในหนึ่งสัปดาห์นี้ ไม่มีคนของสมาคมหวังถูกสังหารหรือจับตัวได้แม้แต่คนเดียว
หวังฉีได้แต่หลบซ่อนตัวอยู่ในจวนกับลูกน้อยและเมียรัก โดยมีนายทหารผู้ภักดีสองสามคนสุดท้ายคอยอารักขา
"เจ้าได้ยินที่ข้าถามหรือไม่ หวังอี้ เจ้าอยากไปอยู่กับบิดาหรือไม่...." เสียงจากชายหน้าโหดเรียกหวังอี้กลับมาสู่ปัจจุบัน
บุตรที่ไม่ได้แก้แค้นแทนบิดามารดาย่อมไม่สมควรเกิดเป็นคน แต่หวังอี้จะทำอะไรได้เล่า
"ไม่ขอรับ ท่านชาย"
"ถ้าเช่นนั้น วันนี้เจ้าต้องมาช่วยดูตอนข้าล่วงล้ำแม่นางหน้าใหม่คนนี้ เหมือนตอนที่เจ้าช่วยข้ากับแม่นางเสี่ยวเฟิ่ง..." มันสั่ง ก่อนจะหันไปหาดรุณีชุดขาว
"เจ้าอยู่ในเขตของสมาคมหวัง ยังไม่แสดงความนบนอบต่อคนของท่านหวังอีกหรือ"
"ข้าไม่แสดงความนบนอบต่อสัตว์เดียรัจฉาน" เสียงน้อยตอบ
"แม่นาง...." หวังอี้ร้องเตือน ทว่าไม่ทันกาลเสียแล้ว ชายหน้าห่ามและชายหน้าโหดหันเข้าหาดรุณีในชุดขาวและฟาดฝ่ามือใส่
เสียงกระดูกหักดังลั่นถนน
ชายหน้าโหดล้มลงกับพื้นด้วยเสียงร้องโหยหวนเหมือนสัตว์ที่ใกล้ขาดใจตาย
ชายหน้าห่ามมองดูแขนขาของตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นอย่างงง ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนที่กระบี่อ่อนจะลากผ่านคอของมันจนหลุดกระเด็น
"แม่นาง....เมตตา...." ชายหน้าโหดครางเมื่อดรุณีชุดขาวหันกลับมาหามัน ก่อนหน้านี้นางฟาดฝ่ามือใส่มันเพียงครั้งหนึ่งก่อนขณะที่อีกมือคว้าดึงกระบี่ซ่อนเร้นออกมาไวจนแทบมองไม่ทันฟาดฟันใส่สหายของมัน ในฐานะผู้ฝึกปรือวรยุทธ์ มันรู้ดีว่าดรุณีน้อยวัยละอ่อนเบื้องหน้าฝีมือเหนือชั้นกว่ามันขนาดไหน
ศีรษะโหดหลุดกระเด็นจากร่างไป
(https://attachments.xonly8.com/images/7cd6b6b04172ee9732d64a1453a46235ca33b20b.jpg)
"มะ....แม่นาง" หวังอี้ร้อง "ฝีมือแม่นางช่างเลิศล้ำ ข้าน้อยตาต่ำ ต้องขออภัย"
ดรุณีชุดขาวเก็บกระบี่อ่อนซ่อนไว้เช่นเดิมก่อนจะหันมาหาหวังอี้ "พี่ชายชื่อหวังอี้ ใช่หรือไม่"
"ใช่ ข้าน้อยหวังอี้ จอมยุทธ์หญิง" หวังอี้บอก "ท่านจอมยุทธ์เดินทางมาที่เมืองแห่งนี้ มีความประสงค์สิ่งใดเช่นนั้นหรือ"
"ธุระของข้าคือธุระของข้า" ดรุณีชุดขาวตอบ "ข้าต้องขอขอบคุณท่านพี่หวัง ที่มีปรารถนาดีห่วงใยข้า เซียวเฟยซิงขอขอบคุณท่าน"
"จอมยุทธ์เซียว" หวังอี้คารวะตอบ "แม้ว่าท่านจะมีฝีมือล้ำเลิศ แต่ในเมืองเมืองนี้มียอดฝีมือมากนัก โจรร้ายที่ท่านเพิ่งสังหารไปเป็นเพียงระดับลูกสมุน ข้ายังเกรงอยู่ว่า หากไม่รีบหลบหนี จะเกิดอันตรายต่อตัวท่านได้"
"ขอบคุณท่านพี่หวังที่ชี้แนะ" เซียวเฟยซิงตอบ "ทว่าตัวข้ามีธุระที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่หากท่านพี่หวังปรารถนาดีต่อข้าแล้ว โปรดช่วยชี้นำ นำทางข้าไปหาคนที่ชื่อหวังฟันเจ้าด้วย"
::Yes!::
อ้างจาก: KaohomLM เมื่อ มีนาคม 20, 2025, 11:49:20 หลังเที่ยงสวัสดีครับ ผมกลับมาพบกับทุกท่านอีกครั้งนะครับ เร็วไปหน่อย เร็วกว่าที่คาดไว้มากทีเดียว
ตอนที่เงารัก นักเปิดซิงกำลังจะจบ ผมบอกไปแล้ว ว่ามีแผนจะดำดิน แล้วผมก็คิดว่าจะดำดินยาว ๆ ด้วยจริง ๆ เช่น อาจจะโผล่มาอีกทีปี 2569 หรือ 2570 หรือไม่ก็ไม่โผล่เลย แต่อยู่ ๆ ก็เกิดไอเดียการเขียนเรื่องแนวกำลังภายในขึ้นมา แล้วเกิดไอเดียไม่ได้เกิดเปล่า แต่เกิดชนิดรุนแรงมากจนแทบหยุดเขียนไม่ได้เลย วันนี้จึงนำมาแบ่งปันให้ทุก ๆ ท่านนะครับ (ปล. กำลังคิดจะขายด้วย หากท่านใดมีแหล่งขายแนะนำ ลองบอกผมทีนะฮ๊าฟฟฟฟ)
และเหมือนเดิม ยังคงเปิดรับทุกคำติชม พร้อมนำไปแก้ไขพัฒนานะครับ
"แม่นาง" ดรุณีแน่งน้อยวัยกำดัดในชุดแพรขาวหันมองตามเสียงทุ้มของชายหนุ่มหน้าละอ่อนที่ยืนอยู่ริมรั้วบ้าน จ้องมองมาที่นาง "ข้าไม่เคยเห็นแม่นางมาก่อน ท่านเดินทางมาที่เมืองแห่งนี้เป็นครั้งแรกกระนั้นหรือ"
ดวงตางามของดรุณีชุดขาวหรี่ลงด้วยความกังขา สายตาที่จับจ้องหนุ่มน้อยกลับคมปลาบราวกับใบมีดที่เชือดเฉือด หนุ่มหน้าละอ่อนถอยกรูด
"ข้าไม่ได้หวังแทะโลมแม่นางหรอกนะ เพียงแค่อยากจะเตือน ในบริเวณนี้มีโจรผู้ร้ายชุกชุมนัก แม่นางเดินทางตัวคนเดียว อาจเกิดอันตรายได้"
สายตาของสาวในชุดขาวอ่อนลง "ขอบคุณพี่ชายที่ตักเตือน อย่าได้กังวลไปเลย ตัวข้าหาใช่สตรีอ่อนแอบอบบางที่ปกป้องตัวเองไม่ได้"
ชุดคลุมขาวแหวกออกข้างหน่อยหนึ่ง เผยให้เห็นกระบี่อ่อนเล่มบางพกเหน็บซ่อนอยู่เคียงเรือนขาเรียวที่ปกปิดอยู่ในแพรขาวอีกชั้น
"ขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกจอมยุทธิ์หญิง" ชายหนุ่มรีบบอก "ทว่า โจรในเมืองแห่งนี้ ที่ฝีมือดีก็มีมาก ต่างก็ล้วนแล้วแต่ก็กระหายในกามทั้งสิ้น ถึงจอมยุทธิ์หญิงจะมากฝีมือ แต่ย้อนกลับไปทางที่ท่านจากมาน่าจะปลอดภัยต่อตัวท่านเองมากกว่า"
"เห้ย!!!!" เสียงห่ามร้องตะโกนดังลั่น หนุ่มน้อยสะดุ้งโหยง "ไอ้หวังอี้มันจีบหญิงว่ะ"
"เจ้าไม่รู้เหรอ สตรีทุกนางในเมืองนี้ล้วนเป็นกรรมสิทธิ์ของนายท่าน หากเราไม่อนุญาต คนอย่างเจ้าไม่มีสิทธิ์จะพูดกับพวกนาง" เสียงเย้ยหยันอีกเสียงพูด
"ขะ ข้าขออภัย ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าเพียงแค่....." หวังอี้ระล่ำระลัก
"พวกนี้ใช่หรือไม่ โจรหื่นกามที่เจ้าเอ่ยถึง" ดรุณีชุดขาวถาม
"มิใช่.....ท่านชายเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นสุภาพบุรุษ หาใช่โจรหื่นกามไม่" หวังอี้จ้องพื้น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสู้สายตาโหดเหี้ยมของโจรหื่นกามทั้งสอง
"ข้านึกว่าไอ้หวังอี้มันจะรู้แล้วเสียอีก ว่าเมืองนี้ของใคร" โจรหื่นกามคนแรกพูดเสียงยานคาง
"มันคงอยากตามไปอยู่กับพ่อมันน่ะ"
หวังอี้กัดริมฝีปากจนห้อเลือด แต่คงไม่กล้าเงยหน้าสบตาหนุ่มฉกรรจ์ทั้งสอง
ตัวมันเอง ก็เพิ่งมาถึงเมืองป่าเถื่อนแห่งนี้ได้สองเดือนเท่านั้น เมื่อหวังฉี พ่อของมันได้รับแต่งตั้งเป็นนายอำเภอปกครองเมือง พาทหารหลวงสองร้อยห้าสิบเดินทางมาพร้อมครอบครัวเพื่อวางระเบียบแบบแผนนำกฎหมายบ้านเมืองมาสู่สถานที่ที่เป้นบ้านป่าเมืองเถื่อนมานานหลายปี
ตอนแรก ชาวเมืองพากันออกมาต้อนรับเป็นอย่างดี ต่างก็มองทหารหลวงและนายอำเภอคนใหม่ด้วยความหวัง โห่ร้องแซ่ซ้องสรรเสริญ
ท่านพ่อบอกว่า จะทุ่มเทแรงกายแรงใจ พัฒนาเมืองและปราบโจรผู้ร้ายที่ชุกชุมลงให้ได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินทางมาหาท่านพ่อถึงจวนนายอำเภอ มันเป็นหนุ่มหน้าตาละมุนอ่อนโยนนัก
(https://attachments.xonly8.com/images/7b09cddf895b6fc0b23dec31e46124050891aaae.jpg)
"ราชสำนักเว้นว่างจากศึกสงครามกระนั้นฤ จึงได้ส่งคนมาที่เมืองแห่งนี้" มันถาม
"จวนของข้าต้อนรับประชาชนทุกคนเสมอ" ท่านพ่อตอบ "เจ้ามีเรื่องร้อนใจใดจะร้องทุกข์เช่นนั้นหรือ"
หนุ่มหน้าใสหัวเราะ "อ่อนน้อมสมเป็นผู้ปกครองที่ดี ท่านนายอำเภอหวังฉี ข้าได้ยินชื่อท่านมาถูกหรือไม่"
"ถูกแล้ว"
"ดี ถ้าเช่นนั้น เราก็บังเอิญแซ่เดียวกัน ตัวข้าชื่อว่า หวังฟันเจ้า ก่อนท่านและทหารหลวงของท่านจะมา ผู้คนแถวนี้มองข้าเหมือนเป็นผู้นำชุมชน"
"ถ้าเช่นนั้นเราคงจะทำงานด้วยกันได้ น้องหวัง" ท่านพ่อตอบ "หากไม่รบกวน ข้าอยากจะขอให้น้องหวังช่วยพาข้าไปดูตามจุดสำคัญของเมือง เพื่อที่ข้าจะได้มอบหมายเวรยาม...."
"55555555555555" หวังฟันเจ้าหัวเราะ "ฟังข้าก่อน ท่านพี่หวัง เพราะข้ามีข้อเสนอมาให้ท่าน"
"ข้อเสนอ....เช่นนั้นหรือ"
"ท่านอย่ายุ่งกับข้าและคนของข้า และข้าก็จะไม่ยุ่งกับท่านและคนของท่าน" หวังฟันเจ้าบอก "ยุติธรรมดีไหม"
"บ้านมีกฎบ้าน เมืองมีกฎหมาย เป็นหน้าที่ของข้าในฐานะนายอำเภอ ที่จะต้องดูแลทุกข์สุขราษฎร จะให้ไม่ไปยุ่งกับใคร ข้าคงทำไม่ได้"
"เช่นนั้น ข้าคงไม่มีอะไรต้องพูดอีก ลาก่อน ท่านพี่หวัง" หวังฟันเจ้าคำนับ ก่อนจะเดินออกจากจวนไป
ผ่านไปไม่ถึงสองขชั่วยาม พวกทหารหลวงช่วยกันแบกศพเพื่อนสามคนเข้ามาในจวน
"อะไรกันนี่ ผู้กองจ้าว ทำไม...." นายอำเภอหวังฉีถาม
"ผู้กองจ้าวกับข้าออกไปลาดตระเวนด้วยกัน เจอชายสี่ห้าคน วิปริตนัก พวกมันทำอนาจารหญิงสาวบนถนนโดยไม่เกรงกลัวกฎหมาย หญิงนางนั้นร้องให้เราช่วย ผู้กองจ้าวจึงเข้าไปสกัด...." ทหารรายงาน "แล้ว.....พวกมัน............."
โครม.......
ทหารหลวงอีกหกเจ็ดศพกระเด็นเข้ามาในจวน
ชายร่างใหญ่เดินเข้ามา ในมือยังลากดรุณีน้อยที่เปลือยทั้งร่าง
"ข้าอยากจะข่มขืนหญิงต่อหน้านายอำเภอเสียหน่อย" มันบอก และจับหญิงสาวกดลงบนพื้นจวน
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าคนวิปริต!!!" หวังฉีร้อง
"ฮืออออ นายอำเภอ ช่วยข้าด้วย พวกมันสังหารบิดาข้าแล้วฉุดคร่าข้ามาจากบ้าน" หญิงสาวร้องไห้
"รู้ไหม ข้าเฝ้าดูเจ้ามาตั้งแต่ยังแบเบาะ นับวันเจ้าก็ยิ่งสวย วันนี้ข้าทนไม่ไหวแล้ว" ชายร่างใหญ่บอก
"ทหาร หยุดมัน!!!"
ทหารหลวงหกคนชักดาบแล้วถลาเข้าหาชายร่างใหญ่ มันวาดมือทีเดียวหัวหกหัวก็กระเด็นไปกระแทกผนังจวน พร้อม ๆ กับที่ร่างหกร่างทรุดลงกับพื้น เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว
"นี่...เจ้า!!!" หวังฉีหน้าซีด ตัวสั่น
"อา" ชายร่างใหญ่กดร่างเด็กหญิงลงไปกับพื้นอีก มันปลดเชือกผูกกางเกงลง แล้วดึงอวัยวะอันน่าบัดสีออกมา
"นายอำเภอ ช่วยข้าด้วย!!!"
"ทหาร! หยุดมัน"
แต่พวกทหารถือดาบเงื้อง่ามองหน้ากันอย่างหวาด ๆ
"รู้ไหม ก่อนนางแต่งงานกับพ่อเจ้า ข้านี่แหละ เป็นคนเปิดบริสุทธิ์แม่เจ้า มาวันนี้ข้าอยากจะรู้เต็มแก่แล้วว่าร่างกายของเจ้าจะคับแน่นเยี่ยงมารดาของเจ้าหรือไม่"
"โอ๊ยยยยยย"
มือใหญ่บีบเคล้นจนเต้าน้อยสวยแดงช้ำ สาวน้อยร้องไห้วิงวอนขอให้ช่วยซ้ำแล้วซ้ำอีกจนในที่สุดทหารคนหนึ่งก็ทนไม่ไหวก้าวเท้าเข้าไป แต่ทันที่ที่ขยับ ชายร่างใหญ่ก็เอาแท่งทวนประจำกายฟาดจนร่างขาดเป็นสองท่อนทันที
ไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดขวางมันอีก นายอำเภอแลทหารหลวงได้แต่ยืนมองชายร่างใหญ่พร่าพรหมจรรย์ของสาวน้อยอย่างน่าอดสูเสียหลายกระบวนท่าก่อนจะจากไปด้วยความพึงพอใจ
หวังฉีพยายามพาสาวน้อยไปหาแพทย์ประจำเมือง หมอยาลังเล ไม่กล้าช่วยเหยื่อด้วยกลัวโจรผู้ร้ายจะมาทำร้าย แต่สุดท้ายเมื่อนายอำเภอวิงวอน ท่านหมอก็จำใจช่วยรักษา แต่อวัยวะภายในของเด็กสาวก็บอบช้ำมากจากความวิตถารของชายร่างใหญ่ นางเสียชีวิตอีกสามชั่วยามถัดมา
วันรุ่งขึ้น ร้านหมอยาถูกเผา ท่านหมอถูกจับแขวนคอที่ลานใจกลางหมู่บ้าน พร้อมป้ายติดว่า ช่วยเหลือหญิงสาวของสมาคมหวัง
ในช่วงเวลาสองสามวันถัดมา นายอำเภอสืบทราบว่า สมาคมหวังนั้น เป็นคนของหวังฟันเจ้า ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนถึงจวนในวันแรก สมาคนหวังนั้นมากไปด้วยยอดฝีมือผู้เชียวชาญเพลงยุทธ์ ยากนักที่คนธรรมดาจะเทียบทานได้ อีกทั้งยังมักมากในกาม คิดจะฉุดคร่าหญิงสาวผู้ใดที่ไหนก็ทำตามอำเภอใจ ผู้คนในเมืองล้วนแล้วแต่อยู่ด้วยความหวาดกลัว
ในหนึ่งสัปดาห์ ทหารหลวงเสียชีวิตไปกว่าครึ่ง ที่เหลือล้วนแล้วแต่หลบหนีไปอยู่กับสมาคมหวัง
ในหนึ่งสัปดาห์นี้ ไม่มีคนของสมาคมหวังถูกสังหารหรือจับตัวได้แม้แต่คนเดียว
หวังฉีได้แต่หลบซ่อนตัวอยู่ในจวนกับลูกน้อยและเมียรัก โดยมีนายทหารผู้ภักดีสองสามคนสุดท้ายคอยอารักขา
"เจ้าได้ยินที่ข้าถามหรือไม่ หวังอี้ เจ้าอยากไปอยู่กับบิดาหรือไม่...." เสียงจากชายหน้าโหดเรียกหวังอี้กลับมาสู่ปัจจุบัน
บุตรที่ไม่ได้แก้แค้นแทนบิดามารดาย่อมไม่สมควรเกิดเป็นคน แต่หวังอี้จะทำอะไรได้เล่า
"ไม่ขอรับ ท่านชาย"
"ถ้าเช่นนั้น วันนี้เจ้าต้องมาช่วยดูตอนข้าล่วงล้ำแม่นางหน้าใหม่คนนี้ เหมือนตอนที่เจ้าช่วยข้ากับแม่นางเสี่ยวเฟิ่ง..." มันสั่ง ก่อนจะหันไปหาดรุณีชุดขาว
"เจ้าอยู่ในเขตของสมาคมหวัง ยังไม่แสดงความนบนอบต่อคนของท่านหวังอีกหรือ"
"ข้าไม่แสดงความนบนอบต่อสัตว์เดียรัจฉาน" เสียงน้อยตอบ
"แม่นาง...." หวังอี้ร้องเตือน ทว่าไม่ทันกาลเสียแล้ว ชายหน้าห่ามและชายหน้าโหดหันเข้าหาดรุณีในชุดขาวและฟาดฝ่ามือใส่
เสียงกระดูกหักดังลั่นถนน
ชายหน้าโหดล้มลงกับพื้นด้วยเสียงร้องโหยหวนเหมือนสัตว์ที่ใกล้ขาดใจตาย
ชายหน้าห่ามมองดูแขนขาของตัวเองที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นอย่างงง ๆ ครู่หนึ่ง ก่อนที่กระบี่อ่อนจะลากผ่านคอของมันจนหลุดกระเด็น
"แม่นาง....เมตตา...." ชายหน้าโหดครางเมื่อดรุณีชุดขาวหันกลับมาหามัน ก่อนหน้านี้นางฟาดฝ่ามือใส่มันเพียงครั้งหนึ่งก่อนขณะที่อีกมือคว้าดึงกระบี่ซ่อนเร้นออกมาไวจนแทบมองไม่ทันฟาดฟันใส่สหายของมัน ในฐานะผู้ฝึกปรือวรยุทธ์ มันรู้ดีว่าดรุณีน้อยวัยละอ่อนเบื้องหน้าฝีมือเหนือชั้นกว่ามันขนาดไหน
ศีรษะโหดหลุดกระเด็นจากร่างไป
(https://attachments.xonly8.com/images/7cd6b6b04172ee9732d64a1453a46235ca33b20b.jpg)
"มะ....แม่นาง" หวังอี้ร้อง "ฝีมือแม่นางช่างเลิศล้ำ ข้าน้อยตาต่ำ ต้องขออภัย"
ดรุณีชุดขาวเก็บกระบี่อ่อนซ่อนไว้เช่นเดิมก่อนจะหันมาหาหวังอี้ "พี่ชายชื่อหวังอี้ ใช่หรือไม่"
"ใช่ ข้าน้อยหวังอี้ จอมยุทธ์หญิง" หวังอี้บอก "ท่านจอมยุทธ์เดินทางมาที่เมืองแห่งนี้ มีความประสงค์สิ่งใดเช่นนั้นหรือ"
"ธุระของข้าคือธุระของข้า" ดรุณีชุดขาวตอบ "ข้าต้องขอขอบคุณท่านพี่หวัง ที่มีปรารถนาดีห่วงใยข้า เซียวเฟยซิงขอขอบคุณท่าน"
"จอมยุทธ์เซียว" หวังอี้คารวะตอบ "แม้ว่าท่านจะมีฝีมือล้ำเลิศ แต่ในเมืองเมืองนี้มียอดฝีมือมากนัก โจรร้ายที่ท่านเพิ่งสังหารไปเป็นเพียงระดับลูกสมุน ข้ายังเกรงอยู่ว่า หากไม่รีบหลบหนี จะเกิดอันตรายต่อตัวท่านได้"
"ขอบคุณท่านพี่หวังที่ชี้แนะ" เซียวเฟยซิงตอบ "ทว่าตัวข้ามีธุระที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่หากท่านพี่หวังปรารถนาดีต่อข้าแล้ว โปรดช่วยชี้นำ นำทางข้าไปหาคนที่ชื่อหวังฟันเจ้าด้วย"
เสร็จหวังฟันเจ้า
เดินเรื่องดีน่าสนใจ
Good
เตรียมตัวอ่านกันพวกเรา
หวังว่าแม่นาง จะยังไม่โดนหวังฟันเจ้าเร็วเกินไปนะ
เริ่มต้นเรื่องได้น่าติดตามมาก พระเอก ไม่มีวรยุทธ์เลยแบบนี้
น่าติดตาม ซีรีย์กำลังภายใน
ชอบมากครับแนวจอมยุทธกำลังแตกใน ::Shy::
::Thankyou::
จอมยุทธหญิงบุกเดี่ยวเข้าเมืองจะไหวหรือ
แม่นางวรยุทธ์สูงส่งยิ่งนัก
เริ่มต้นน่าสนใจเลย
ต่อๆคับ ::YehYeh::
ลุยเดี่ยวไปคนเดียวเสร็จแน่พระเอกต้องออกมาช่วยแล้วแหละ
เริ่มมาก็ชวนติดตามเลยครับ
::YehYeh:: ชอบ
น่าติดตาม
เซียวเฟ่ยซิง จะซิงจริงมั๊ย
ฝีมือสูงส่งจะพลาดพลั้งต่อหมาหมู่หรือไม่
ผมอยากรู้ว่าแม่พระเอก ชะตากรรมเป็นอย่างไร
โหดจัง
เนื้อหาน่าติดตาม ::Waiting:: ชื่อหวังฟันเจ้า ก็ฮาดี
ดูทรงจะโดนเจ้าหวังฟันเจ้าแน่ๆ
ดูแล้วแม่นางเซียวจะรอดหวังฟันเจ้าได้หรีอไม่
ผมชอบชื่อตัวหัวหน้ามากครับ 5555555
หวังฟันเจ้าระวังเจ้าจะโดนฟันก่อนที่จะได้ฟันคนอื่น
น่าสนใจแฮะ
เนื้อเรื่องน่าสนใจมากครับ หวังว่าจะไม่ปวดตับ
นอภ. กับโจรทำไมแซ่เดียวกัน
ลุยเดี่ยวแบบนี้แถมยังสวยด้วยจะชนะพวกหื่นกามได้สักกี่คนกัน
จอมยุทธสาวน่านัก
นางเอกเก่ง เรื่องน่าสนใจครับ
ชอบมากแนวกำลังภายใน ขอให้ลุยอย่างปลอดภัยนะ
เริ่มต้นได้ดีครับ น่าติดตาม ชอบครับแนวกำลังภายใน
หวังฟันเจ้า ชื่อน่าสนใจ
เริ่มต้นได้น่าสนใจ ไม่ทันไรก็เริ่มรุนแรงซะแล้ว
เปิดตัวก็โหดเลยครับ
เปิดหัวมาก็โหดแล้ว โจรอย่างโหด
::WooWoo::
::DookDig::
เริ่มต้นก็น่าติดตามแล้วครับ
งานเขียนแนวยุคกำลังภายในจีนหายาก เริ่มต้นก็จุดประเด็นน่าติดตามดีครับ