"แม่นางเซียว ท่านคิดให้ดีก่อนเถอะ" หวังอี้พยายามเกลี้ยกล่อม
"หากท่านพี่หวังไม่ประสงค์จะช่วยข้า ได้โปรดหลีกให้พ้นทาง" เซียวเฟยซิงตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ข้าจะหาตัวหวังฟันเจ้า"
หวังอี้ลังเล "หากแม่นางบอกธุระแก่ข้า ข้าอาจ...."
เซียวเฟยเซียงออกเดินต่อ มุ่งหน้าสู่ใจกลางเมือง โดยหาได้ฟังคำพูดของหวังอี้
"เดี๋ยวก่อน แม่นางเซียว!!!!" มันรีบร้องเรียก "หวังฟันเจ้ามิได้อยู่ในเมืองดอก มันมีคฤหาสน์อยู่ชานเมือง ติดกับป่า ข้าสามารถพาแม่นางไปได้"
เซียวเฟยซิงหันกลับมามองหวังอี้ รอยยิ้มน้อย ๆ คลี่บานบนใบหน้างดงามผุดผาดดั่งเทพธิดา
"ขอบคุณท่านพี่หวังมาก หากเสร็จธุระแล้วเซียวเฟยซิงตอบแทนท่านได้ ข้าจะทำให้ถึงพร้อม"
แม้ว่าสมาคมหวังจะมีฐานตั้งเอิกเกริกอยู่ทั่วทุกหัวมุมเมือง แต่ที่อยู่ของเจ้าลัทธิอย่างหวังฟันเจ้ากลับเป็นเพียงคฤหาสน์เรียบ ๆ ที่ชายป่า หากแม้นให้นางตามหาเองแล้วไซร้ คงเสียเวลาไม่น้อยกว่าจะรีดเค้นเอาความจริงจากคนของมันได้
"คฤหาสน์ของหวังฟันเจ้าไม่มีเวรยามเฝ้ากระนั้นหรือ" นางถามหวังอี้
"หวังฟันเจ้าเชื่อมั่นในฝีมือตัวเอง ทั้งยังละโมบ ไม่แบ่งสตรีแก่ใคร" หวังอี้กัดฟันตอบ "ในคฤหาสน์นี้มีเพียงมันและเหยื่อที่มันฉุดคร่ามาเท่านั้น"
เซียวเฟยซิงพยักหน้า และชักกระบี่อ่อนออกมา "ขอบคุณท่านพี่หวัง ที่นำข้ามาถึงที่นี่ ต่อจากนี้ ให้เซียวเฟยซิงจัดการเองเถิด"
ที่ห้องโถงกลาง
"นึกว่าใครมาท้าทาย ที่แท้ก็ศิษย์น้องเซียวนี่เอง" มันร้อง เซียวเฟยซิงสะดุ้งโหยง "เข้ามาสิ บ้านข้ายินดีต้อนรับเจ้าเสมอ"
เซียวฟานซิงสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงนุ่มของหวังฟันเจ้าที่อยู่ ๆ ก็ดังขึ้นจากโถงทางเดินด้านซ้ายมือ
นี่มันรู้แล้วเหรอว่านางอยู่ที่นี่
แล้วมันมาอยู่ในห้องเดียวกันได้โดยที่นางไม่รู้ตัวเลยเหรอ
ไม่ หวังฟันเจ้าไม่ได้มีฝีมือเหนือกว่านาง มันเพียงแค่รู้ที่รู้ทางในที่อยู่ของตัวมันเอง ดรุณีน้อยบอกตัวเอง หากต้องสู้กันแล้ว นางเอาชนะมันได้แน่
"เจ้าโจรชั่วหวัง...." นางร้อง
"เรียกว่าศิษย์พี่หวังเถอะ ศิษย์น้องเซียว" หวังฟันเจ้ายิ้ม "ออกจากสำนักมา ข้าสุดจะคาดคิดจริง ๆ ว่าศิษย์น้องสุดที่รักของข้าจะตามมาหาถึงที่"
"คนถ่อย เจ้าอย่าบังอาจมานับตัวเป็นศิษย์พี่ของข้า" เซียวฟานซิงตวาด
หวังฟันเจ้าหัวเราะเสียงเย็น "เหตุใดเจ้าหยาบคายกับข้าเยี่ยงนี้เล่า เจอหน้ากันคราวก่อน เจ้ายังเสียงอ่อนเสียงหวาน บอกว่าอยากเก่งให้ได้เหมือนศิษย์พี่หวังอยู่เลย"
"เจ้าคนบัดซบ!! ตอนนั้นข้ายังไม่รู้ว่าเจ้าเป็นบุรุษเพศนี่ เจ้าช่างไร้ยางอายนัก!!!!"
"หากข้ามียางอาย ข้าจะกล้าปลอมตัวเป็นหญิงเข้าสำนักหมื่นบุปผาได้อย่างไรกันเล่า จะกล้าลักลอบเสพสมกับธิดาบุปผาศิษย์พี่ของเจ้าถึงหกคนในหอตำราศักดิ์สิทธิ์เช่นนั้นหรือ" ในยิ้มหน้าระรื่นเมื่อเห็นใบหน้าของเซียวเฟยซิงแดงซ่าน
"ตอนนั้นเจ้าอายุเพียงสิบสี่ปีเท่านั้น" หวังฟันเจ้าร่ายต่อ "ยังไม่สาวสะพรั่งงดงามเช่นตอนนี้ แต่ข้าก็ไม่เคยลืมเจ้า....ข้าดีใจเหลือเกินที่เจ้าอุตส่าห์รำลึกถึงข้าแล้วติดตามมา"
กระบี่อ่อนฟาดไปด้วยแรงโทสะ หวังฟันเจ้าขยับตัวทีเดียวก็ถอยหลังออกห่างระยะฟาดไปไกล
"เจ้าคนบัดซบ ส่งคัมภีร์บุปผาสวรรค์มาให้ข้าเดี๋ยวนี้ แล้วข้าจะไว้ชีวิตชั่ว ๆ ของเจ้า"
"โถ ข้าอุตส่าห์ดีใจ นึกว่าเจ้ามาหาข้าด้วยจิตปฏิพัทธ์ ที่แท้เจ้าหวังเพียงหนังสือเก่า ๆ ขึ้นราเช่นนั้นหรือ"
"คัมภีร์บุปผาสวรรค์เป็นสุดยอดเคล็ดวิชาของสำนักหมื่นบุปผาที่ถ่ายทอดกันมาสิบสองชั่วรุ่น คนเลวอย่างเจ้าบังอาจแตะต้องก็ไม่ควรให้อภัยแล้ว เจ้ายังบังอาจกล่าววาจาสามหาวแทะโลมธิดาบุปผา สร้างความแปดเปื้อนแก่สำนัก ความผิดของเจ้านั้นเกินอภัย ข้าธิดาบุปผาเซียวเฟยซิง ถึงตายก็จะสังหารเจ้ากอบกู้ชื่อเสียงของสำนักให้ได้"
ร่างงามถลาเข้าหาหวังฟันเจ้า แม้ว่าเจ้าโจรชั่วจะมีมาดหนุ่มสำอางร่างเพรียวบาง แต่ก็ยังล่ำสันกว่านางนัก แต่นางก็หาได้หวั่นเกรงไม่ มือบอบบางกวัดไกว่กระบี่อ่อนเป็นท่วงท่าอ่อนช้อยงดงาม ทว่าทุกกระบวนท่าร้ายแรงถึงชีวิต ตั้งแต่วันแห่งความอัปยศของสำนักหมื่นบุปผานางก็ทุ่มเททั้งชีวิต ฝึกทุกเคล็ดวิชาในสำนักจนแตกฉาน จนเมื่ออาจารย์หญิงทั้งสามยอมรับว่าไม่มีวิชาเหลือจะสอนนางแล้วนางจึงมุ่งหน้าออกตามหาหวังฟันเจ้าเพื่อล้างแค้นและทวงคืนชื่อเสียงของสำนัก
ทว่าหวังฟันเจ้าหาใช่โจรกระจอกข้างถนนไม่ กระบี่ยาวพุ่งออกจากฝักรวดเร็วปานฟ้าแลบออกปะทะความอ่อนช้อยของกระบี่อ่อน ปะทะกันได้เพียงสามกระบวนท่าเซียวเฟยซิงก็มั่นใจว่าความรู้ของหวังฟันเจ้าในด้านเพลงกระบี่บุปผาร่วงเหลือกว่านางสองขั้นเป็นอย่างน้อย เพียงนางเริ่มขยับเพียงปลายเท้ามันก็รู้แล้วว่ากระบี่ของนางจะจู่โจมจากทิศทางใดและปัดป้องได้ก่อนที่นางจะทันได้เริ่มจู่โจมเสียด้วยซ้ำ ผ่านไปห้ากระบวนท่านางก็ไม่อาจจะเป็นฝ่ายรุกไล่ต่อได้ กลับต้องปัดป้องเป็นพัลวัน หวังฟันเจ้าก็คล้ายจะหยอกเล่นกับอดีตศิษย์น้อง มีหลายครั้งที่นางรู้สึกว่าหากมันเร็วกว่านี้สักหน่อย ว่องไวกว่าอีกสักนิด ตั้งใจมากขึ้น จะทิ่มแทงร่างของนางก็ไม่ยากเกินความสามารถ ทว่ามันก็ไม่ทำ กระบี่สองเล่มฟาดฟันปะทะกันต่อเนื่องอีกสิบกระบวนท่า
แคว่กกกกกกกกก
อาภรณ์แพรขาวขาวเป็นริ้วกระเด็นไปตามสายลมจากเพลงกระบี่
แคว่ก
แคว่ก
แคว่ก
แคว่ก
หวังฟันเจ้าหัวเราะอย่างพึงพอใจขณะที่แพรขาวขาดเป็นริ้วปลิวกระจายไปทั่ว
เซียวเฟยซิงกัดฟันสู้ความอับอายที่ร่างถูกเผยจนเปลือยเปล่าต่อหน้าศตรูคู่อาฆาต แต่นางรู้ดีว่าต่อหน้ามือกระบี่ชั้นเซียนเช่นหวังฟันเจ้าหากวอกแวกแม้เพียงนิดหรือพยายามปกปิดร่างกายมีแต่จะตายกับตาย นางจึงได้แต่ละเลยความอับอายเสีย จดจ่อจิตใจกับเพลงกระบี่
"โออออออออออ" หวังอี้ครางเมื่อได้เห็นภาพเบื้องหน้า
มันแอบย่องตามเชียวเฟยซิงมาด้วยความเป็นห่าง กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาง
และแม่นางเซียวเฟยซิงก็ตีค่าหวังฟันเจ้าต่ำไปจริง ๆ เห็นได้ชัดเจนแม้ในสายตาที่ไม่คุ้นชินเพลงยุทธ์ของมันว่านางเป็นมือรองจากหวังฟันเจ้าหลายขั้นอยู่ สู้กันได้ครู่เดียวอาภรณ์แพรขาวของนางก็ถูกหวังฟันเจ้าฟันจนขาดเละเทะ ร่างของนางเปลือยเปล่าขาวโพลนไปทั้งเรือนร่าง
และช่างเป็นร่างที่สวยงามอะไรเช่นนี้
เต้าอิ่มที่ไหวกระเพื่อมทุกครั้งที่ร่างเพรียวขยับไหว เรือนผมดำยาวที่ปาดก้นงอน แม้ในยามที่นางสะบัดตัวให้พ้นคมกระบี่ของหวังฟันเจ้า มันก็ยังเห็นพงขนดำที่เหนือขาขาวปานหยก
หวังอี้ปาดน้ำลายที่ไหลออกท่วมสองมุมปาก มันเคยเห็นเรือนร่างของหญิงสาวมาไม่น้อยเมื่อพวกนางถูกสมาชิกของสมาคมหวังล่วงล้ำในที่สาธารณะ แต่ไม่เคยมีร่างของสาวไหนก่ออารมณ์รุนแรงให้มันได้มากมายเช่นนี้
แต่ ถ้ามันไม่ทำอะไร นางต้องถูกสังหาร หรือ แย่กว่านั้น ถูกล่วงเกินโดยหวังฟันเจ้าแน่
เคล้ง
กระบี่อ่อนกระเด็นหวือจากมือบาง เซียวเฟยซิงไม่ยอมแพ้ ฟาดฝ่ามือเป็นกระบวนท่าอ่อนช้อยซัดใส่หวังฟันเจ้าหลายครั้ง กำแพงด้านหลังแตกร้าวลงด้วยแรงลมปราณจากฝ่ามือนั้น ทว่าโจรชั่วรับฝ่ามือไว้ได้โดยง่ายดาย
วิชาฝ่ามือทลายเมฆาเป็นหนึ่งในเคล็ดวิชาสูงสุดของสำนักหมื่นบุปผา ทว่าแม้แต่สุดยอดเคล็ดวิชานี้ก็ไม่อาจทลายพลังลมปราณอันกล้าแข็งของหวังฟันเจ้าลงได้
ตรงข้าม พลังที่สวนกลับมากลับทำให้แขนทั้งสองของนางอ่อนแรง ลมปราณที่หมุนเวียนแหลกสลายไม่อาจรวมให้เกิดเป็นพลังปราณใด ๆ ได้
"ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีใครบรรลุฝ่ามือทลายเมฆาขั้นเจ็ดตั้งแต่อายุน้อยอย่างเจ้า ศิษย์น้องเซียว" หวังฟันเจ้ากล่าวด้วยวาจาแทะโลม มือเรียวของมันลูบไล้ท่อนแขนที่แข็งทื่ออ่อนแรงของนางก่อนจะจับยึดตรึงแน่น "แต่โชคร้ายที่ข้าบรรลุขั้นแปดจากในคัมภีร์บุปผาสวรรค์แล้ว"
"เจ้า...ช่าง.....โฉดชั่วนัก" นางกัดฟันด่า
"และเจ้าช่างงามนัก ศิษย์น้องข้า" มันกล่าว และก้มหน้าลงจะโลมเลียปทุมถันคู่งาม
แจกันลอยตรงเข้ามาหาหวังฟันเจ้า มันหันขวับว่องไวปานลมกรดซัดฝ่ามือใส่แจกันจนลอยกลับไปกระแทกหน้าหวังอี้สลบเหมือดคาที่
ทว่าในเสี้ยววินาทีที่มันปล่อยมือจากเซียวเฟยซิง นางก็ทะยานด้วยวิชาตัวเบา คว้าร่างหวังอี้มากอดไว้ในอ้อมอกเปลือยก่อนจะพุ่งตัวออกจากคฤหาสน์หวังฟันเจ้าไปด้วยความว่องไวดุจเช่นเงา
หวังฟันเจ้าตั้งท่าจะติดตาม แต่ก็ชะงักเมื่อเห็นสายฝนเริ่มโปรยหล่นลงมาจากท้องฟ้า ก่อนจะกระหน่ำเป็นห่าพายุใหญ่
"ในพายุเช่นนี้ สายฝนคงซะร่องรอยของนางหมด ตามไปก็หาไม่เจอแล้ว" มันพึมพำกับตนเอง "ข้ากลับไปหาความสุขกับแม่นางแซ่หลี่จะดีเสียกว่า อย่างไรเสียนังเซียวเฟยซินคงไม่มีทางเทียบชั้นข้าได้หรอกเมื่อไม่มีสุดยอดเคล็ดวิชาในคัมภีร์บุปผาสวรรค์"
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
หวังอี้ ส้มหล่น
หวังฟันเจ้า เอ็งโดนฟันแน่
ตาอยู่เอาไปกิน
โชคดีที่รอดออกมาได้ ไม่งั้นคงยับแน่นอน ไอ้หวังมันเก่งจริง ::Horror::
ไอ้หนุ่มหวังปี้นี่มาถูกจังหวะจริงๆ555
ช่วยหวังอี้ เดี๋ยวจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นหรือเปล่า
ขอบคุณครับ
ดูว่าระหว่าง หวังอี้ กับหวังฟัน ใครจะได้ก่อนกัน.... ::Oops::
(แหมชื่อมันน่าเล่นมุกนี่นา..... ::Sobad:: )
รอดไปได้ แต่ตาอยู่น่าจะเอาไปกินนะ
จัดหนักจัดเต็ม
ส้มหล่นเฉย
หวังอี้ส้มโอหล่นใส่สองลูกเลยมั้ยครับเนี่ย
จะสู้ไงนิ
อ่านแนวยุทธภพก็มันเหมือนกันครับ::Hunger:: หวังฟันเจ้า555
ส้มหล่นเฉย
ครั้งนี้โชคดีหนีรอดได้แต่จะสู้ได้มั๊ยเนี่ยเก่งขนาดนี้
เคล็ดวิชานร้จ้องผ่านการร่วมกับเพศตรงข้ามหรือเปล่าครับ ถ้าใช่ หวังอี้อาจจะช่วยได้ แต่น่สแปลกนะครับ แซ่ตรงกับฟันเจ้าเลย เป็นญาติกันรึเปล่านะ
ตาอิน ตานา กับตาอยู่
ตกอยู่ในอันตราย เรียบร้อย
หวังฟันเจ้า แต่ไม่ได้ฟัน เสร็จเสี่ยวอี้ไป
สงสัยจะมีคนได้ส้มหล่น
หวังอี้เป็นหวังปี้แล้ว
จอมยุทธหญิงจะเสียตัวเมื่อไรนะ
::HeyHey::
หวังอี้จะมีแรงไหมน้า
หวังอี้คงได้กี่เซียวเฟยเป็นคนแรก
::HeyHey::
หวังไหนจะชนะกันจะได้ฟันก่อนกันนะ
คนแซ่หวัง ::Glad::
ได้เชยชมสาวงาม โชคดีแท้ๆ
รอดไหม
ตอนใหม่มาแล้ว ตอนต่อไปมาเร็วๆน้า~~ ตอดตามอ่านครับ
เกือบเสร็จหวังฟันเจ้าแล้วไหมละ
ขอให้สมหวัง
ตอน2แล้ว เมื่อไหร่จะโดน....ใจร้อน....อิอิ ::Hunger::
::JubuJubu::
หวังฟันเจ้ามีฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ
จะเสร็จหวังอี้ก่อนซะล่ะมั้ง
หวังอี้ได้ส้มหล่นแน่เลย
สนุกๆตื่นเต้นหวาดเสียว เสียวๆๆๆ
ฝีมือหรือจะสู้ฟ้าลิขิต
น่าเสียดาย
เริ่มสนุกขึ้น
ต้องโดนซักหวังสินะ
ถ้าเป็นพระเอกตัวจริงตัวนี้น่าจะได้อัพสกิว
นั่นชื่อคนจริงๆหรอวะหวังฟันเจ้า5555
เสร็จหวังอี้ไหมน้อ
เจ้าหวังโดนแม่่น่าเเน่ๆ
พอได้อ่านตอน2 เรื่มจับทางได้ ก็สนุกไปอีกแบบ
ปกติไม่เคยนิยายสำนวนจีนกำลังภายใน ต้องใช้เวลาให้คุ้นชินสักพัก
คิดว่านางเอกจะเสียทีให้หวังฟันเจ้า ไม่คิดว่าแจกันใบเดียวก็เปลี่ยนเกมให้นางเอกหนีได้
บุญหล่นทับแน่ๆงานนี้
สนุกดี
จะรอดมั้ยฝีมือสู้ไม่ได้ร่าจะรอดยาก
หวังอี้คงจะสมหวังกับการเชยชมดอกท้องามเป็นแน่
ใครจะเป็นหวังอะไรก็เป็นไป ส่วนผมหวังตอนต่อไป 55555
หวังอี้จะสมหวังอย่างชื่อมั้ยนี่
ถ้าหวังอี้ไม่ตามมา คงไม่รอดมือหวังฟันเจ้าซะแล้ว
หวังฟันเจ้า ชื่อดี
หวังฟันเจ้าเหิมเกริมเกินไปแล้วต้องเจอเจ้าอย่าหวังมาปราบ
สนุกครับ
ตาอยู่
เปลี่ยนเป็นยืดสำนักแล้าจับผู้ชายมาทรมานมั่งน่าจะดี เห็นแต่ผู้หญิงโดนตลอดเลย
เสร็จหวังอี้แน่ๆ
สงสัยจะไม้รอดเป็นแน่แท้
ตั้งชื่อได้บ่งบอกบุคลิคมาก หวังฟันเจ้าเนี่ย
หวังปี้...อ่อ หวังอี้
คำภีร์บุบผาสวรรค์คงมีเคล็ดลับการฝึกขั้นสูงที่แปลกๆปแน่เลย
โชกช่วย ::Hunger::
รอดได้หวุดหวิด
อุตส่าห์ฟันตั้งนาน
แม่นางเซียวเฟยซิงจาช่วยรักษาท่านพี่หวังอี้ กี่ที เอ้ย ยังไงนะ
::WooWoo:: ชอบๆ
ต้องเพิ่มพลังจากชายหนุ่ม
ดูท่าแล้วหวังอี้คงได้เด็ดบุปผาแม่นางเซียวเป็นแน่
ฟัน
หวังอี้จะได้อี้มั้ย
เริ่มอ่านไปนิดหน่อย ดูน่าสนุกน่าติดตามมากครับ
หวังอี้สบายละ จ้องฟันเจ้าแทน ::DayDream::
ยังไงนิ
เกือบตาย แต่ถ้าได้นางฟ้ามาเชยชม ก็คุ้มอยู่นะ
วรยุทธฺของฟันเจ้าช่างสูงส่ง
จะดำเนินเรื่องงัยต่อไป
หวังอี้ กลายเป็นหวังปี้
นางเอกมั้ย
หวังอี้โชคดีแท้
::Thankyou::
หวังอี้จะเป็นพระเอกหรือ ต้องดูกันยาวๆ
หวังอี้มีลุ้นเลย
ต่อๆ ::Grimace::
จะเสร็จหวังฟันเจ้าแล้วไหมละ เกือบไป
หวังอี้สู้ๆ
::YehYeh:: ชอบ
ต้องพึ่งพระเอกไปขโมยคำภีหมื่นบุปผาแล้ว
รอดไป
เสียซิงแน่ แม่นางคนสวย
หวังอีกลายเป็นหวังปีเจ้าซะแล้ว ร้ายนักไอ้หนุ่ม
::Confident:: ขอบคุณครับ ::Beggar::
ลาภลอยมาตกที่หวังอี้
หวังอี้ จะได้ไหม
ซอบๆๆ ::YehYeh::
สู้ๆ รวมพลังหยินหยาง ฝีมือก้าวหน้า
อ้าวหวังฟันเจ้าอด ส่วนส้มไปหล่นใส่หวังอี้
หนีแบบเปลือยหนาวแย่เลยฝนตกหนักด้วย
มารอบทหวังอี้ต่อเลยครับ
มันจะมีวิชาถ่ายเทลมปรานหรือไม่ แบบวิชาที่ต้องฝึกร่วมกันระหว่างชายหญิง
ต่อๆๆๆ
รอวันหวังอี้เก่งเลย แต่คืนนี้จะได้สาวงามก่อนวิชามั้ย
หวังอึ้เก็บตกแต่
สู้จนไม่เหลืออะไรติดตัวยังโชคดีที่รอดมาได้
รอดมาได้หวุดหวิดเลย
ไม่น่ารอดนะ
หวังอี้ โชคดีได้ซบอกเปลือยด้วย
ตามไปช่วยหญิงงามคือหน้าที่
สู้จนไม่เหลืออะไรติดตัวยังโชคดีที่รอดมาได้น้องคนนี้เก่งจริงครับ
ต้องติดตาม
เรื่องเสียวแนวกำลังภายในอ่านแล้วเหมือนได้ย้อนยุค อ่านเพลินและได้อารมณ์ดี
แม่นางพาตัวเองไปให้โดนซะงั้น
::WooWoo::
เกือบเสร็จเเล้ว เเม่นางน้อย
หวังอี้มาช่วยด้วยความหวังดี จะมีโอกาสได้รับสิ่งตอบแทนดีๆ จากเซียวเฟยซิงไหมนะ