แสงแดดยามเช้าสาดส่องอบอุ่นลอดผ่านม่านหน้าต่างห้องพักครู ไอซ์โอบกอดพี่นุ้ยจากด้านหลังอย่างแนบชิด สูดดมกลิ่นหอมจากเรือนผมยาวสลวยของเธอ พี่นุ้ยหันหน้ามาสบตาเขา รอยยิ้มหวานละมุนแต้มบนใบหน้าสวย "อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก" เสียงกระซิบแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความรัก
"อรุณสวัสดิ์ครับคนสวย" ไอซ์จูบเบาๆ ที่ริมฝีปากอิ่มของเธอ ก่อนจะคลายอ้อมกอด "วันนี้ผมไปส่งนิทานก่อนนะครับ แล้วค่อยกลับมารับพี่ไปทำงาน"
"ขอบคุณนะคะ" พี่นุ้ยคลี่ยิ้มกว้าง "ช่วงนี้นิทานดูมีความสุขขึ้นเยอะเลยนะคะ ตั้งแต่เธอได้ครูไอซ์มาติวให้ แถมยัง..." เธอเว้นคำพูดไปเล็กน้อย มองไอซ์ด้วยแววตาหวานซึ้ง "...ดูแลเอาใจใส่พวกเราสองคน"
เมื่อถึงโรงเรียน ไอซ์จูงมือพี่นุ้ยเดินเคียงข้างกันอย่างเปิดเผย พวกเขาพูดคุยกระซิบกระซาบกันด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะคิกคัก ความหวานชื่นของทั้งคู่ราวกับแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ ทำให้ครูหนิงและครูวรรณที่นั่งอยู่ที่โต๊ะพักครูอีกมุมหนึ่งอดที่จะมองด้วยสายตาที่เจือไปด้วยความอิจฉาไม่ได้
"ดูสิยายนุ้ย...ทำเป็นสวีทหวานชื่นเหลือเกิน" ครูหนิงกระซิบเสียงลอดไรฟัน ดวงตาจ้องเขม็งไปยังมือที่ไอซ์กุมมือพี่นุ้ยแน่น ราวกับจะเผาไหม้สัมผัสนั้นให้เป็นจุล
"ก็แค่ประเดี๋ยวประด๋าวน่าป้าหนิง" ครูวรรณตอบด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ดวงตาคู่คมกริบจับจ้องไปยังรอยยิ้มที่พี่นุ้ยมอบให้ไอซ์ ราวกับกำลังสาปแช่งให้รอยยิ้มนั้นจางหายไป "เดี๋ยวพอลูกสาวมาถึง...ไอซ์ก็จะไปคลอเคลียอยู่กับเด็กนั่นแหละ...คงลืมไปแล้วมั้งว่าเมื่อก่อนใครกันแน่ที่ดูแลเอาใจใส่"
ไม่นานนัก นิทานก็เดินเข้ามาในห้องพักครู ใบหน้าสดใสราวกับดอกไม้แรกแย้ม เธอตรงเข้าไปหาไอซ์ทันที กระโดดกอดเขาอย่างสนิทสนมจนร่างเล็กๆ แนบชิดกับอกแกร่ง "ครูไอซ์ขา! หนูมาแล้ว!" เสียงหวานใสแจ๋วราวกับระฆังแก้ว ออดอ้อนจนครูหนิงต้องเบือนหน้าหนี เม้มปากแน่นด้วยความขุ่นเคือง ขณะที่ครูวรรณกำมือแน่นใต้โต๊ะ
"ว่าไงครับคนเก่ง" ไอซ์ลูบผมนุ่มสลวยของนิทานด้วยความเอ็นดู มองเด็กสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ "วันนี้เป็นยังไงบ้างครับ?"
"สบายมากเลยค่ะ! ครูไอซ์รู้ไหม...ผลสอบออกแล้ว!" นิทานชูใบเกรดในมือขึ้นสูง ดวงตาวาววับด้วยความภูมิใจ "หนูได้สี่ทุกวิชาเลยค่ะ! แด่...ครูไอซ์ผู้แสนดีที่ติวให้หนูอย่างหนัก แถมยังมอบความสุขให้หนูกับแม่จนหนูไม่เครียดเลยสักนิด!" เธอหันไปมองพี่นุ้ย ยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้ม "เห็นไหมคะแม่...หนูบอกแล้วว่าครูไอซ์น่ะ...ของจริง!"
พี่นุ้ยยิ้มกว้างจนเต็มใบหน้า โอบกอดลูกสาวแน่น กดจูบที่หน้าผากมนด้วยความปลาบปลื้ม "แม่ภูมิใจในตัวลูกมากนะนิทาน...ขอบคุณมากนะคะไอซ์ที่ช่วยดูแลและเติมเต็มความสุขให้พวกเราสองคน" เธอส่งสายตาหวานซึ้งให้ไอซ์อย่างไม่แคร์สายตาใคร
ครูวรรณแค่นเสียงในลำคออย่างอดไม่ได้ "เก่งจริงๆ เลยนะจ๊ะน้องนิทาน...มีคน 'ทุ่มเท' ติวให้ใกล้ชิดถึงเตียงขนาดนั้นนี่เอง...จะไม่เก่งได้ยังไง" น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความเสียดสีอย่างร้ายกาจ
นิทานหันไปมองครูวรรณด้วยรอยยิ้มใสซื่อ แต่คำพูดกลับเฉียบคมราวกับมีด "ก็ดีกว่าบางคนที่ 'ทุ่มเท' ให้คนอื่นจนลืมไปว่าตัวเองก็ต้องการความสุขบ้างนี่คะครูวรรณ...ความสุขในครอบครัวมันสำคัญที่สุดค่ะ หนูมีความสุขมากที่มีทั้งแม่และครูไอซ์ดูแลเอาใจใส่...อบอุ่นจนไม่รู้สึกถึงความ 'ว่างเปล่า' เหมือนบางคนเลยค่ะ"
ครูหนิงหน้าตึงจนเส้นเลือดที่ขมับปูดขึ้น "เด็กสมัยนี้นี่...สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุลจริงๆ นะยายนุ้ย...ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่!"
พี่นุ้ยมองครูหนิงด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก แววตาเยือกเย็นแต่สงบนิ่ง "เด็กเขาก็พูดในสิ่งที่เขาเห็นและรู้สึกนี่คะป้าหนิง...บางทีความสุขมันก็ทำให้คนเรากล้าพูดความจริงออกมา...ถึงแม้ความจริงนั้นมันอาจจะ 'บาดใจ' ใครบางคนก็ตาม...แต่ถ้ามันทำให้ลูกของหนูสดใสและมีความสุขได้ขนาดนี้...หนูก็ยินดีที่จะ 'แลก' ทุกอย่างค่ะ"
เมื่อถึงเวลาที่ไอซ์ต้องไปส่งนิทานกลับบ้าน พี่นุ้ยเดินเข้าไปใกล้ลูกสาวและไอซ์ ก่อนจะหันไปมองครูหนิงและครูวรรณด้วยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเย้ยหยันอย่างถึงที่สุด เธอค่อยๆ ถลกกระโปรงของตัวเองขึ้นจนเห็นบั้นท้ายกลมกลึงที่ไร้ร่องรอยของกางเกงชั้นใน ก่อนจะทำเช่นเดียวกันกับนิทานที่ยืนอยู่ข้างๆ เผยให้เห็นเรียวขานวลเนียนและอิสระภายใต้กระโปรงสั้น "ไปกันเถอะค่ะที่รัก...กลับไปตักตวงความสุขในแบบครอบครัวของเรา...แบบที่บางคนอาจจะ 'โหยหา' จนแทบคลั่ง...แต่ไม่มีวันได้สัมผัส"
ไอซ์ยิ้มกว้าง โอบไหล่ทั้งแม่และลูก กดจูบที่ขมับของแต่ละคนอย่างรักใคร่ แล้วเดินออกจากห้องพักครูไป ทิ้งให้ครูหนิงและครูวรรณมองตามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา ความโกรธเกรี้ยว และความรู้สึกปวดร้าวที่จุกอก ราวกับถูกตอกด้วยลิ่มเหล็กทีละดอกอย่างช้าๆ
บรรยากาศในบ้านพี่นุ้ยอบอวลไปด้วยความสุขสันต์ เสียงฮัมเพลงเบาๆ ของพี่นุ้ยดังคลอเคลียไปกับกลิ่นหอมของอาหารที่กำลังปรุงแต่งในครัว วันนี้พี่มารถไปบ้านเมียน้อยตามเคย พี่นุ้ยจึงเปิดบ้านต้อนรับไอซ์มา "ติว" เข้มให้กับเธอกับนิทานได้อย่างเต็มที่
พี่นุ้ยเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบผักสด สายตาพลันเหลือบไปยังห้องรับแขก ภาพที่เห็นทำเอาเธอชะงักมือ หัวใจเต้นแรงด้วยความวาบหวาม ไอซ์กำลัง "ติว" อย่างถึงพริกถึงขิงให้กับนิทานจริงๆ ร่างกายกำยำของเขาสอดประสานกับร่างเล็กของลูกสาวเธออย่างเป็นจังหวะ ไอซ์อุ้มนิทานไว้ในอ้อมแขน ขยับเข้าออกเนิบนาบแต่ลึกซึ้ง นิทานโอบคอไอซ์ไว้แน่น ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาปรือปรอยด้วยความสุขที่เอ่อล้น อุปกรณ์การติวที่ควรจะอยู่บนโต๊ะ กลับกำลังติวอย่างหนักหน่วงอยู่ในตัวลูกสาวเธอ
ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้าใส่พี่นุ้ย ทั้งหวงแหน หวาดหวั่น และปรารถนาที่พลุ่งพล่าน เธอเผลอกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เฝ้ามองภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ทันใดนั้น นิทานก็ส่งเสียงครางหวานแหลมออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ร่างกายกระตุกถี่ระรัว พี่นุ้ยตกใจเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจว่าการติวของลูกสาวใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว
ก่อนหน้านั้นไม่นาน ในห้องนอนของนิทาน แสงแดดยามสายส่องลอดผ้าม่านลายการ์ตูน สร้างบรรยากาศส่วนตัวและเร่าร้อน ไอซ์โอบกอดพี่นุ้ยไว้แนบแน่น สัมผัสของเขาเร่าร้อนและลึกซึ้ง ราวกับต้องการหลอมรวมร่างของพวกเขาทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียว พี่นุ้ยบิดเร้ากายด้วยความสุขที่ไอซ์มอบให้ เสียงครางหวานของเธอคละเคล้าไปกับเสียงหอบหายใจถี่กระชั้น
"อ๊า...ไอซ์...ที่รัก...มัน...มันสุดยอดเลยค่ะ..." พี่นุ้ยกระซิบเสียงแหบพร่า มือเรียวจิกเข้ากับแผ่นหลังกว้างของไอซ์แน่น สะโพกของเธอขยับรับจังหวะรักที่ไอซ์มอบให้อย่างกระหายใคร่ ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นริ้วไปทั่วร่าง ราวกับมีกระแสไฟฟ้าช็อตซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไอซ์ครางต่ำในลำคอ เร่งจังหวะรักให้เร็วและแรงขึ้นไปอีก สัมผัสของเขาหนักแน่นและลึกซึ้งจนพี่นุ้ยรู้สึกเหมือนร่างกายของเธอแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ความรู้สึกอัดแน่นจนแทบกลั้นไว้ไม่อยู่
"ไอซ์...ฉัน...ฉันจะ..." พี่นุ้ยร้องครวญครางเสียงดัง ร่างกายเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ความรู้สึกสุขสมถาโถมเข้ามาจนเธอแทบขาดสติ และในวินาทีนั้นเอง สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนก็เกิดขึ้น ความรู้สึกปวดปัสสาวะอย่างรุนแรงถาโถมเข้ามาพร้อมกับความสุขสมที่เอ่อล้น พี่นุ้ยกัดฟันแน่น พยายามกลั้นมันไว้สุดความสามารถ แต่ร่างกายของเธอกลับทรยศ
ของเหลวอุ่นๆ ไหลรินออกมาเปรอะเปื้อนผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนอย่างห้ามไม่อยู่ พี่นุ้ยเบิกตากว้างด้วยความตกใจและอับอาย น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ตีตื้นขึ้นมา ไม่นะ...ต่อหน้าลูก...ฉันทำอะไรลงไป... แต่ถึงกระนั้น ความสุขสมที่เพิ่งได้รับก็ยังคงคุกรุ่นอยู่ภายใน ราวกับไฟที่ยังไม่มอดดับสนิท มันปะปนกับความอับอายอย่างช่วยไม่ได้ สร้างความรู้สึกประหลาดที่ทั้งขมขื่นและหวานล้ำในเวลาเดียวกัน
"พี่นุ้ย...เป็นอะไรไปครับ?" ไอซ์ผละออกจากร่างเธอเล็กน้อย มองด้วยความเป็นห่วง
พี่นุ้ยรีบเอามือปิดหน้า สะอื้นไห้ "ไอซ์...ฉัน...ฉันขอโทษ...มัน...มันควบคุมไม่ได้จริงๆ..." เสียงเธอสั่นเครือ ความอับอายถาโถมเข้ามาจนแทบจมดิ่ง แต่ลึกลงไป เธอก็ยังคงรู้สึกถึงความสุขที่ไอซ์มอบให้ มันเป็นความสุขที่รุนแรงจนร่างกายของเธอตอบสนองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ไอซ์ลูบผมเธอเบาๆ อย่างปลอบโยน "ไม่เป็นไรครับที่รัก...มันเกิดขึ้นได้...อย่าคิดมากเลยนะครับ" เขายิ้มอย่างเข้าใจ แล้วจูบเบาๆ ที่หน้าผากเธอ ความอบอุ่นจากสัมผัสของเขาช่วยบรรเทาความอับอายลงได้บ้าง แต่ความรู้สึกผิดก็ยังคงวนเวียนอยู่
พี่นุ้ยค่อยๆ ลดมือลง มองไอซ์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและขอบคุณ "ขอบคุณนะคะไอซ์..." เสียงเธอแผ่วเบา แต่ความสุขที่ได้รับก็ยังคงอบอวลอยู่ภายใน ราวกับเป็นความลับที่เธอและไอซ์เท่านั้นที่รู้
ความรู้สึกวาบหวามยังคงแล่นปราดไปทั่วร่าง แม้จะอับอายจนเอามือปิดหน้า พี่นุ้ยก็ยังคงหายใจหอบถี่ เอวของเธอยังคงส่ายระริกตามจังหวะความรู้สึกที่ค้างคาอยู่ บางครั้งใบหน้าสวยก็เหยเกเล็กน้อยด้วยความซ่านดิบที่ยังคงปั่นป่วนภายใน ไอซ์ยังคงทาบทับร่างเธออยู่ สัมผัสแผ่วเบาที่หลังทำให้เธอขนลุกซู่
นิทานเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยสีหน้าตลกปนตกตะลึง มองรอยเปียกบนพรมด้วยความสงสัย ก่อนจะเงยหน้ามองแม่ด้วยแววตาที่ขำขัน "แม่...แม่เก่งขนาดนี้เลยเหรอคะเนี่ย? ติวจนฉี่ราดเลยเหรอ สุดยอดไปเลย!"
พี่นุ้ยยังคงเอามือปิดหน้า ส่ายหัวไปมาด้วยความอาย "นิทาน...อย่าล้อแม่สิลูก...มันน่าอายจะตายไปแล้ว" เสียงเธออู้อี้อยู่หลังฝ่ามือ แต่สะโพกก็ยังคงขยับเบาๆ เป็นวงกลมอย่างห้ามไม่อยู่ ใบหน้าเหยเกเล็กน้อยเมื่อความรู้สึกเสียวซ่านแล่นริ้ว ไอซ์โน้มตัวลงกระซิบข้างหูเธอเบาๆ "ยังไม่เสร็จเลยนะครับคนดี?"
นิทานหัวเราะคิกคัก เดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลงข้างๆ แม่ "โธ่ แม่...ไม่ต้องอายหรอกน่า หนูเข้าใจ...ครูไอซ์เข้มข้นขนาดนี้ ใครๆ ก็เป็น" เธอเอื้อมมือไปแตะสะโพกแม่ที่ยังคงหมุนเบาๆ "เนี่ย...ยังหยุดไม่ได้เลยใช่ไหมล่ะคะ? สงสัยครูไอซ์จะติวเก่งจริงๆ"
พี่นุ้ยค่อยๆ ลดมือลง มองหน้าลูกสาวด้วยความขำขันปนอาย ใบหน้ายังคงแดงก่ำ เอวก็ยังคงขยับเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ ไอซ์ลูบไล้ต้นขาอ่อนของเธอเบาๆ "ยัยเด็กแสบ...มาล้อแม่ได้...แล้วเมื่อกี้...ทำไมถึงรีบวิ่งแจ้น..." เธอเงียบไปเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่ร้อนรุ่ม
นิทานยิ้มทะเล้น "ก็อยากรู้ไงคะ ว่าครูไอซ์จะติวหนู...เก่งเหมือนติวแม่หรือเปล่า...แล้วก็...อยากช่วยแม่ทำความสะอาดห้องด้วยไงคะ" ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นไปคว้าผ้าขนหนูมาซับรอยเปียกบนพรมอย่างตั้งใจ "ไม่ต้องห่วงนะคะแม่...เดี๋ยวหนูจัดการเอง...ถือว่าเป็น 'หลักฐาน' ความเก่งของครูไอซ์ไปเลย" เธอยักคิ้วให้แม่ข้างหนึ่งอย่างรู้ทัน ก่อนจะหันไปหาไอซ์ "หนูไปรอครูไอซ์ที่ห้องรับแขกนะคะ...เดี๋ยวมาติวกันต่อ"
นิทานลุกขึ้นยืน ถอดชุดคลุมอาบน้ำของตัวเองออก เผยให้เห็นเรือนร่างวัยสาวที่เริ่มผลิบาน เดินออกจากห้องไปรอไอซ์ที่ห้องรับแขก ทิ้งให้พี่นุ้ยยังคงนอนอยู่บนเตียง ไอซ์โน้มตัวลงจูบเธอเบาๆ ที่ริมฝีปาก "เดี๋ยวผมตามลูกไปนะครับคนดี" พี่นุ้ยพยักหน้าช้าๆ เอวของเธอก็ยังคงขยับเบาๆ อย่างห้ามไม่อยู่ ใบหน้าเหยเกเป็นครั้งคราวด้วยความรู้สึกที่ยังคงค้างคา
จนกระทั่งพี่นุ้ยกระตุกถี่ระรัว ปล่อยความสุขสมออกมาจนร่างกายนิ่งสงบลง ไอซ์จึงลุกจากเตียง ไปหานิทานที่รออยู่ในห้องรับแขก เพื่อเริ่มการ "ติว" เข้มข้น
สิ่งที่เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้น นิทานส่งเสียงร้องโหยหวนราวกับใจจะขาด เสียงหวานๆ สั่นเครือจนน่าตกใจ พร้อมกับมีของเหลวอุ่นๆ สีเหลืองอ่อน ไหลรินออกมาเปรอะเปื้อนโซฟาเป็นวงกว้าง
พี่นุ้ยที่นั่งเฝ้ามองอยู่ไม่ห่าง ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่เคยเห็นลูกสาวแสดงอาการแบบนี้มาก่อน
แต่แล้วริมฝีปากของนุ้ยก็ยกขึ้นเล็กน้อย พยายามกลั้นหัวเราะขำปนเอ็นดู เมื่อเห็นนิทานหน้าแดงก่ำด้วยความอายอย่างที่สุด แก้มใสๆ ขึ้นสีระเรื่อ ดวงตาหวานๆ หลุกหลิกไปมาไม่กล้าสบตาใคร
"อุ๊ย! หนู...หนูขอโทษค่ะแม่..." เสียงหวานสั่นเครือจนแทบไม่ได้ยิน นิทานก้มหน้างุด ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าแม่ตัวเอง
นุ้ยรีบก้าวเข้าไปใกล้ลูกสาวและไอซ์มากขึ้น สายตาของเธอเหลือบไปเห็นท่อนลำของไอซ์ที่ยังคงคาอยู่ในตัวนิทาน มันดูใหญ่โตและแข็งแรงอย่างน่าประหลาด โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับขนาดตัวของลูกสาวเธอ
ความรู้สึกที่ยากจะบรรยายถาโถมเข้ามาในอกของนุ้ย มันทั้งตกใจ หวงแหน หวาดหวั่น และปนเปื้อนไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะยอมรับกับตัวเองได้เต็มปาก
เธอรีบเบือนหน้าหนีจากภาพนั้นอย่างรวดเร็ว พยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด ก่อนจะลูบผมนุ่มสลวยของนิทานเบาๆ อย่างอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะลูก...มันเกิดขึ้นได้กับทุกคนแหละเนอะไอซ์" เธอยิ้มให้อย่างเข้าใจ แม้ในใจจะยังคงรู้สึกปั่นป่วนอยู่ไม่น้อย นิทานเองก็พยักหน้าหงึกหงัก ยิ้มแหยๆ ให้แม่ "เหมือนแม่เมื่อกี๊เลย..."
ไอซ์พยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว รีบคว้าผ้าสะอาดมาเช็ดทำความสะอาดโซฟาอย่างคล่องแคล่ว
"ใช่ครับ...แสดงว่าเราติวกันเข้มข้นจริงๆ ถึงกับควบคุมไม่อยู่เลย" เขาส่งยิ้มขี้เล่นให้นิทานที่ยังคงหน้าแดงจัด แต่ก็แอบเหลือบมองนุ้ยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมายบางอย่าง
นิทานเงยหน้ามองแม่และไอซ์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข แม้จะยังคงมีความอายเจืออยู่บ้าง "แต่หนู...หนูรู้สึกดีมากๆ เลยนะคะแม่...มันเหมือน...เหมือนฝันเลยค่ะ"
พี่นุ้ยนั่งลงข้างๆ ลูกสาว โอบกอดร่างเล็กไว้แนบอก "แม่รู้ค่ะลูก...แม่เข้าใจ...ความสุขที่ครูไอซ์มอบให้...มันพิเศษจริงๆ"
ไอซ์รีบอุ้มนิทานลงจากตักอย่างทะนุถนอม คว้าผ้ามาเช็ดทำความสะอาดร่องรอยแห่งความสุขนั้นอย่างรวดเร็ว "ไม่เป็นไรครับคนเก่ง...ครูไอซ์จัดการเอง" เขายิ้มให้นิทานอย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันมาสบตาพี่นุ้ยที่ยืนหน้าแดงก่ำอยู่หน้าประตูครัว
"ถ้าติวเสร็จแล้ว...ก็ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวกันนะลูกนะ" พี่นุ้ยพูดเสียงแผ่วเบา พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่น
ระหว่างที่ไอซ์กำลังอุ้มนิทานเดินเข้าห้องน้ำ โทรศัพท์มือถือของพี่นุ้ยก็ดังขึ้น ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือ "พี่หนิง" พี่นุ้ยถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะกดรับสาย
"ฮัลโหลค่ะป้าหนิง"
"ยายนุ้ย! ได้ข่าวว่าวันนี้ไอซ์ไปติวหนังสือให้ลูกสาวเธอถึงบ้านเลยเหรอ?" เสียงครูหนิงแหลมสูง บ่งบอกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน
"ค่ะป้าหนิง...พอดีไอซ์เขาว่างน่ะค่ะ" พี่นุ้ยตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ
"ว่าง? ว่างจนตัวติดกันเลยน่ะสิ! ฉันว่าเด็กนั่นมันร้ายใช่เล่นนะยายนุ้ย ระวังจะโดน..."
พี่นุ้ยขัดขึ้นอย่างสุภาพแต่หนักแน่น "ป้าหนิงคะ...ไอซ์เขากำลังติวให้น้องนิทานอยู่จริงๆ ค่ะ ไม่เชื่อป้าหนิงลองฟังดูนะคะ" ว่าแล้วพี่นุ้ยก็ยกโทรศัพท์ไปใกล้ๆ กับห้องน้ำ เสียงนิทานครางกระเส่าด้วยความสุขที่ยังคงคุกรุ่นดังลอดออกมา
"อื้อ...ครูไอซ์ขา...ตรงนั้น...มัน...อ๊า..." เสียงหวานสั่นเครือทำเอาคนปลายสายถึงกับเงียบไป
ไอซ์ที่ได้ยินเสียงปลายสายก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับนิทานที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำตัวเล็ก "พี่นุ้ยคุยกับใครเหรอครับ?" เขาถามเสียงดังพอให้ปลายสายได้ยิน
"อ๋อ...พี่หนิงโทรมาน่ะค่ะ" พี่นุ้ยตอบพลางยิ้มให้ไอซ์
"อ้าวเหรอครับ? ฝากบอกพี่หนิงด้วยนะครับว่าวันนี้ผมคงไม่ได้คุยด้วยแล้วล่ะครับ...พอดีต้องดูแลติวเข้มให้คุณแม่กับคุณลูกน่ะครับ...เดี๋ยวต้องพาไปทานข้าวอร่อยๆ แล้วก็...ต่อด้วยติวเข้มรอบสองที่ห้องนั่งเล่นอีก" ไอซ์พูดพลางโอบไหล่ทั้งพี่นุ้ยและนิทานอย่างสนิทสนม
นิทานที่รู้ว่าป้าหนิงกำลังฟังอยู่ ก็แสร้งส่งเสียงครางหวานออกมาอีกครั้ง "อื้อ...ครูไอซ์ขา...เมื่อกี้หนูยังไม่เสร็จดีเลยนะคะ...อยากติวต่อแล้ว..." เธอซบหน้ากับอกไอซ์อย่างออดอ้อน
เสียงเงียบกริบจากปลายสาย ก่อนที่ครูหนิงจะตัดสายทิ้งอย่างหัวเสีย พี่นุ้ยหัวเราะเบาๆ มองไอซ์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความขอบคุณและเสน่หา "ขอบคุณนะคะที่รัก...สะใจจริงๆ เลย"
วันรุ่งขึ้น ที่ห้องทำงานฝ่ายงบประมาณ บรรยากาศคุกรุ่นไปด้วยไอความอิจฉาริษยาที่แทบจะจับต้องได้ ครูหนิงและครูวรรณนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตนเอง สีหน้าบึ้งตึงราวกับโดนผึ้งต่อย ต่างจากพี่นุ้ยที่นั่งทำงานด้วยรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า หลังจากไอซ์ไปส่งน้องนิทานที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
ครูวรรณเป็นฝ่ายเปิดฉากก่อนด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "อ๋อ...วันนี้คุณครูไอซ์คนขยันไปส่งคุณลูกสาวคนสวยถึงโรงเรียนเลยนะคะ...ช่างเป็นภาพที่อบอุ่นน่าประทับใจจริงๆ"
พี่นุ้ยเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร มองครูวรรณด้วยรอยยิ้มที่ไม่สะทกสะท้าน "ก็ต้องขอบคุณไอซ์เขาค่ะ ที่ดูแลเอาใจใส่พวกเราสองคนเป็นอย่างดี...น้องนิทานไปโรงเรียนด้วยความสดใสทุกวันเลยค่ะ"
"ดูแลเอาใจใส่...ถึงในห้องรับแขกเลยสินะ?" ครูหนิงเสริมขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแหลมสูง ดวงตาจ้องมองพี่นุ้ยอย่างไม่เป็นมิตร "ไม่ทราบว่าคุณครูพี่นุ้ยไม่อายบ้างเหรอคะ ปล่อยให้ไอ้หนุ่มหน้าอ่อนทำอะไรต่อมิอะไรกับลูกสาวตัวเองต่อหน้าต่อตาแบบนั้น?"
พี่นุ้ยเลิกคิ้วเล็กน้อย มองครูหนิงด้วยแววตาที่สงบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน "ทำไมฉันต้องอายคะป้าหนิง? ความสุขของครอบครัวเรา...มันไม่ได้ไปเบียดเบียนใครนี่คะ...แถมไอซ์เขาก็ให้ความรักและความอบอุ่นกับทั้งฉันและน้องนิทานอย่างเต็มที่...ซึ่งเป็นสิ่งที่บางคนอาจจะ 'แห้งเหี่ยว' จนไม่เคยได้รับเลยในชีวิตนี้"
ครูวรรณหัวเราะในลำคออย่างเยาะเย้ย "แหม...พูดดีนี่คะยายนุ้ย...แต่เรื่องแบบนี้มันอุบาทว์จะตายไป...คนเป็นแม่ประสาอะไรกัน ปล่อยให้ลูกโดน..."
พี่นุ้ยสวนกลับทันควันด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเฉียบคม "อุบาทว์ตรงไหนคะป้าวรรณ? ตอนที่พวกเราไปบ้านป้า...ฉันยังจำได้ดีเลยนะคะ ว่าป้าถอดเสื้อผ้าเดินแก้ผ้าล่อนจ้อนอยู่ในบ้าน โดยไม่อายใคร...แถมยังลากไอซ์ไป 'บำเพ็ญกามกิจ' กันถึงในห้องพระเลยด้วยซ้ำ...ฉันแอบมองเข้าไป เห็นป้านั่งคร่อมไอซ์บนแท่นบูชาพระ ป้าถ่างขาออกกว้างจนเห็นร่องหว่างขาดำเมี่ยม ราวกับจะยั่วให้ไอซ์แทงเข้าไปให้ลึกถึงมดลูก ปากก็งับเข้าไปดูดควยไอซ์ ราวกับคนอดอยากมานานปี..เรื่องของฉันกับไอซ์ในห้องรับแขก...มันเทียบขี้เล็บไม่ได้เลยกับ 'ความสุข' ที่ป้ามอบให้ไอซ์ถึงในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แบบนั้นนะคะ"
คำพูดของพี่นุ้ยราวกับตอกลิ่มเหล็กแหลมคมลงกลางใจครูหนิงและครูวรรณ ทั้งสองคนถึงกับหน้าซีดเผือดราวกับศพ ดวงตาเบิกกว้างจนแทบถลนออกมาด้วยความตกใจ อับอาย และความโกรธเกรี้ยวที่พลุ่งพล่าน บรรยากาศในห้องงบประมาณเงียบสงัดลงทันที มีเพียงเสียงลมหายใจที่หนักหน่วงของครูทั้งสองคนที่บ่งบอกถึงความคลั่งแค้นที่จุกอก พี่นุ้ยยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างผู้ชนะ ก่อนจะก้มหน้าลงทำงานต่อ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งให้ครูหนิงและครูวรรณนั่งตัวแข็งทื่อด้วยความรู้สึกที่สุมอกจนแทบระเบิด หากใครได้ยินคำพูดเหล่านั้น คงต้องตกใจจนหัวใจแทบวาย ด้วยความแรงและดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความประชดประชันของผู้หญิงที่กำลังต่อสู้กันด้วยความอิจฉาริษยา
ครูหนิงที่หน้าซีดเผือดราวกับโดนผีหลอก แต่ยังคงกัดฟันเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาด้วยความแค้น "ยายนุ้ย! แกมัน...มันต่ำทราม! ปล่อยให้ไอ้เด็กนั่นย่ำยีลูกถึงในห้องรับแขก...ศีลธรรมไม่มีเลยรึไง?"
พี่นุ้ยเงยหน้าขึ้นช้าๆ มองครูหนิงด้วยสายตาที่เย็นเยียบและเฉียบคมราวกับน้ำแข็งขั้วโลก ดวงตาของเธอไม่ได้แสดงออกถึงความโกรธเกรี้ยว แต่กลับแฝงไปด้วยความเศร้าและความผิดหวังที่ลึกซึ้ง
"ศีลธรรม? คำนี้ออกจากปากป้าหนิงนี่มันช่าง...น่าขันนะคะป้า...น่าขันจนฉันเกือบจะกลั้นหัวเราะไม่อยู่" เสียงของนุ้ยแผ่วเบาแต่ชัดเจน ทุกถ้อยคำที่เอ่ยออกมาเชื่องช้าแต่หนักแน่น ราวกับกำลังตอกย้ำความเจ็บปวดที่เธอพยายามเก็บซ่อนไว้
"...หรือว่าป้าลืมไปแล้วคะ ว่าในคืนนั้น...คืนที่จัดปาร์ตี้บ้านแตกเมื่อเดือนก่อน...คืนที่สามีของป้าอาจจะ...พักผ่อนไปหน่อย เพราะเครื่องดื่มที่ป้าคะยั้นคะยอให้เขาทานจนเมาแอ๋..."
นุ้ยสูดหายใจลึก พยายามควบคุมอารมณ์ที่กำลังปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง "...ป้าไม่ได้แค่พาไอซ์ไป 'เอากัน' ในห้องนอนของลูกชายป้าเองนะคะ...บนเตียงที่ลูกชายป้านอนทุกครั้งที่กลับมาเยี่ยมบ้าน...เตียงที่เขาอาจจะเคยพาแฟนมานอนด้วยซ้ำ..."
น้ำเสียงของนุ้ยเริ่มสั่นเครือเล็กน้อย แต่สายตาของเธอยังคงจ้องมองครูหนิงอย่างไม่ลดละ "...ป้ายังจับหัวไอซ์กดลงไป...เลียหีของตัวเองอย่างเสียงดังซูดซาด ราวกับกำลังกินของหวานที่โปรดปราน...แถมยัง...แหกหีของตัวเองให้ไอซ์ดูอย่างเปิดเผย..."
นุ้ยกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก พยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นเครือ "...ปากก็เอ่ยคำพูดหยาบโลนสารพัดที่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันออกมาจากปากของผู้หญิงที่ฉันเคยนับถือ...คำพูดที่แสดงให้เห็นถึง...ประสบการณ์ที่โชกโชน...และรสนิยมที่...น่าสนใจ..."
น้ำเสียงของนุ้ยเริ่มแหบพร่าลงเรื่อยๆ แต่ความเจ็บปวดที่แฝงอยู่ในนั้นกลับทวีความรุนแรงขึ้น "...แล้วยังไงต่อคะ? ป้ายัง...ขึ้นไปคร่อมไอซ์บนโต๊ะกินข้าว ปล่อยให้ไอซ์...กระแทกอย่างหนักหน่วง จนโต๊ะสั่นคลอนราวกับเกิดแผ่นดินไหว...จานชามก็คงจะสั่นไปด้วยสินะคะ..."
เสียงของนุ้ยขาดหายไปเป็นช่วงๆ แต่เธอก็พยายามอย่างที่สุดที่จะควบคุมตัวเอง "...ป้า...ครางเสียงหลงดังลั่น จนฉันไม่กล้าจะใช้คำใดมาเปรียบเทียบ...เสียงที่แสดงถึงความสุขสมที่...สุดโต่ง...วีรกรรมของป้าแต่ละอย่างในคืนนั้น มัน...น่าจดจำเกินกว่าที่ใครจะลืมได้...และฉันก็คงจะไม่มีวันลืม"
นุ้ยเงียบไปครู่หนึ่ง ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมบรรยากาศรอบข้าง มีเพียงเสียงลมหายใจที่หนักหน่วงของเธอเท่านั้นที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ
ในที่สุด เธอก็รวบรวมสติกลับคืนมาได้อีกครั้ง เงยหน้าขึ้นมองครูหนิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและเหนื่อยหน่าย
"อย่ามาพูดเรื่องศีลธรรมกับฉันเลยค่ะป้าหนิง...มัน...น่าอายแทน...และน่าสมเพชเกินกว่าที่ใครจะรับได้"
ครูหนิงถึงกับทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้อย่างหมดแรง ใบหน้าแดงก่ำสลับซีดเผือดราวกับคนเป็นไข้จับสั่น ดวงตาเบิกโพลงด้วยความอับอายจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ปากสั่นระริกแต่ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา ครูวรรณที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็หน้าเสียจนแทบไม่กล้าสบตาใคร บรรยากาศในห้องงบประมาณเงียบกริบ ราวกับมีพายุร้ายพัดผ่าน ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง พี่นุ้ยยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า ก่อนจะก้มหน้าลงทำงานต่อ ปล่อยให้ครูหนิงจมดิ่งอยู่ในความอับอายและความโกรธแค้นที่ตัวเองก่อไว้ ในที่สุด ครูหนิงก็ยกมือขึ้นปิดหน้า สะอื้นไห้เบาๆ ยอมจำนนต่อความพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง
ไอซ์เดินเข้ามาในห้องงบประมาณพอดี ได้ยินเสียงโต้เถียงที่ดุเดือดก็รีบเดินเข้ามาด้วยความเป็นห่วง "เกิดอะไรขึ้นครับพี่นุ้ย? พี่หนิง? พี่วรรณ?" เขามองหน้าแต่ละคนด้วยความกังวล
พี่นุ้ยถอนหายใจเล็กน้อย "ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะไอซ์ แค่คุยกันเรื่องทั่วไปน่ะค่ะ" เธอยิ้มบางๆ ให้ไอซ์ แต่แววตายังคงแฝงความเหนื่อยหน่าย
ไอซ์มองออกว่าสถานการณ์ยังคงตึงเครียด "ถ้าอย่างนั้น...เลิกงานแล้ว พวกเราไปทานข้าวเย็นด้วยกันไหมครับ? คุยกันให้สบายใจ เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น"
ช่วงค่ำ หลังจากครูในโรงเรียนกลับบ้านกันหมด ทั้งสี่คนนั่งคุยกันอย่างจริงจังในห้องพักครูที่เงียบสงบ ไอซ์เป็นคนกลางช่วยไกล่เกลี่ยและพูดคุยด้วยเหตุผล ในที่สุด ทุกคนก็เริ่มเปิดใจและเข้าใจกันมากขึ้น พี่นุ้ยยอมอ่อนลง โดยตกลงว่าจะปล่อยให้ไอซ์ได้เติมเต็มความปรารถนาของครูหนิงและครูวรรณได้ แต่มีข้อแม้ว่าทั้งสองคนจะต้องช่วยเก็บความลับเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับน้องนิทานเป็นอย่างดี และกลับมาเป็นมิตรกันเหมือนเดิม
ด้วยความสบายใจที่คลายลง บรรยากาศในห้องเริ่มผ่อนคลาย ทั้งสี่คนตัดสินใจที่จะกระชับความสัมพันธ์กันด้วยปาร์ตี้เล็กๆ ในห้องพักครูของฝ่ายงบประมาณนั่นเอง ครูวรรณเป็นคนเริ่มด้วยการเปิดเพลงสนุกสนานจากโทรศัพท์มือถือ ส่วนครูหนิงก็ไปหยิบเครื่องดื่มและขนมขบเคี้ยวที่แอบซ่อนไว้มา
พี่นุ้ยเป็นคนแรกที่เดินเข้าไปหาครูวรรณที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอยิ้มอย่างจริงใจแล้วโอบกอดครูวรรณเบาๆ "พี่วรรณคะ...ขอบคุณนะคะที่เข้าใจนุ้ย...จากนี้ไป พวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิมนะคะ"
ครูวรรณกอดตอบพี่นุ้ยด้วยรอยยิ้มเช่นกัน "แน่นอนค่ะยายนุ้ย...เรื่องที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไปเถอะค่ะ...พวกเราต่างก็มีความรู้สึกของเรา...ต่อไปนี้ พวกเราจะดูแลกันและกันนะคะ"
จากนั้นพี่นุ้ยก็เดินไปหาครูหนิงที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงาน เธอจับมือครูหนิงด้วยความนุ่มนวล "ป้าหนิงคะ...นุ้ยขอโทษสำหรับคำพูดที่รุนแรงเมื่อกลางวันนะคะ...นุ้ยแค่อยากปกป้องครอบครัวของนุ้ย...ต่อไปนี้ พวกเรามาเริ่มต้นใหม่กันนะคะ"
ครูหนิงถอนหายใจแล้วตบมือพี่นุ้ยเบาๆ "ฉันก็พูดแรงไปเหมือนกันยายนุ้ย...เข้าใจในความเป็นแม่ของเธอนะ...เอาล่ะ...คืนนี้พวกเรามาสนุกกันให้เต็มที่ ลืมเรื่องเครียดๆ ไปให้หมด"
ไอซ์มองดูภาพนั้นด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นใจ เขารู้สึกดีที่ทุกคนกลับมาเข้าใจกันได้อีกครั้ง
เมื่อบรรยากาศเป็นใจ ครูวรรณก็ลุกขึ้นมาเต้นตามจังหวะเพลงชวนสนุก พี่นุ้ยและครูหนิงก็ค่อยๆ เข้าร่วมวงด้วย ไอซ์มองดูด้วยความสุข ก่อนที่ครูวรรณจะดึงมือเขาให้ลุกขึ้นมาเต้นด้วยกัน
หลังจากเต้นกันจนเหนื่อย ครูวรรณก็เดินเข้าไปหาไอซ์ที่นั่งพักอยู่บนเก้าอี้ เธอโอบกอดเขาจากด้านหลังแล้วกระซิบข้างหู "ไอซ์...ขอบคุณนะที่ช่วยไกล่เกลี่ย...ฉัน...ฉันรู้สึกดีกับเธอจริงๆ นะ" ว่าแล้วเธอก็โน้มตัวลงจูบแก้มไอซ์เบาๆ
จากนั้นครูหนิงก็เดินเข้ามาหาไอซ์บ้าง เธอจับมือเขาแล้วพาไปยังมุมห้องที่ปูพรมไว้ "ไอซ์...คืนนี้...ฉันอยากให้เธอ...ทำให้ฉันมีความสุขที่สุด" เธอมองไอซ์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
พี่นุ้ยมองดูด้วยรอยยิ้มที่เข้าใจ เธอเดินเข้าไปใกล้ทั้งสองคนแล้วโอบกอดพวกเขาไว้ "พวกเราทุกคน...ต่างก็ต้องการความสุข...คืนนี้...พวกเราจะดูแลกันและกัน...แบ่งปันความสุขให้กันอย่างเต็มที่นะคะ"
จากนั้น บรรยากาศในห้องพักครูก็เริ่มร้อนระอุขึ้นอีกครั้ง เสียงเพลงยังคงดังคลอเคลียไปกับเสียงหัวเราะคิกคักและเสียงครางหวานแผ่วเบา ร่างกายของทั้งสี่คนเริ่มแนบชิดกันมากขึ้น
ที่โซฟา ไอซ์นั่งเอนหลัง ปล่อยให้ครูวรรณคร่อมทับบั้นเอวสอบของเขา เธอเคลื่อนไหวสะโพกขึ้นลงบดเบียดแคมสาวเข้ากับไอ้จ้อนของไอซ์อย่างเมามันส์ "อื้อ...ไอซ์...เสียว...เหลือเกิน...แทงเข้ามาลึกๆ อีกสิ..." ครูวรรณครางเสียงแหบพร่า มือจิกเล็บลงบนไหล่กว้างของไอซ์แน่น เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายเต็มใบหน้า
ในขณะนั้น ครูหนิงก็คลานเข่าเข้าไปหาไอซ์อย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ
เธอป่ายปีนขึ้นไปบนโซฟาอย่างคล่องแคล่ว แล้วแหวกเรียวขาของตัวเองออกกว้าง นั่งคล่อมทับใบหน้าของไอซ์อย่างจงใจและท้าทาย
"อื้ม...ไอซ์...ดมกลิ่นหีของพี่สิ...มันหอมหวานยั่วยวนขนาดไหน...เลียสิ...เลียให้ชุ่มเลยนะ..."
ครูหนิงครางฮือในลำคออย่างกระสัน กดสะโพกลงบนใบหน้าของไอซ์หนักขึ้นจนไอซ์แทบหายใจไม่ออก หีอวบอูมของเธอแนบสนิทกับปากและจมูกของไอซ์
มือข้างหนึ่งของครูหนิงจับศีรษะของไอซ์ไว้แน่น บังคับให้ไอซ์ดมกลิ่นและเลียหีของเธออย่างใกล้ชิด
อีกข้างลูบคลำต้นขาด้านในของตัวเองอย่างยั่วยวนและเปิดเผย แสดงให้เห็นถึงความกระหายและความต้องการที่แท้จริงของเธอ
พี่นุ้ยยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มอย่างเปิดเผย เธอเดินเข้าไปใกล้ครูวรรณที่กำลังขย่มไอซ์อย่างบ้าคลั่ง แล้วค่อยๆ สอดนิ้วกลางเข้าไปในรูทวารหนักของครูวรรณอย่างช้าๆ "อ๊ะ...ยายนุ้ย...ทำอะไรของเธอเนี่ย...แต่...มันเสียวดีจัง..." ครูวรรณสะดุ้งเฮือก ปล่อยเสียงครางหวานแหลมออกมาด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ มือที่จิกไหล่ไอซ์เปลี่ยนมากำมือพี่นุ้ยแน่น
ครูหนิงที่นั่งคล่อมใบหน้าของไอซ์ก็ขยับสะโพกบดเบียดแคมของเธอลงบนปากของไอซ์หนักขึ้น เธอปล่อยเสียงครางต่ำในลำคอ "เลียสิไอซ์...เลียให้ถึงข้างใน...ดูดน้ำหวานของพี่ให้หมด...แล้วพี่จะให้รางวัลเธอ..." มือของเธอกดศีรษะของไอซ์ไว้แน่น ไม่ให้เขาขยับหนี
หลังจากความเร่าร้อนบนโซฟาจางหายไปเล็กน้อย ทั้งสามคนก็เคลื่อนย้ายไปยังโต๊ะทำงานกว้างในห้องพักครู ไอซ์นั่งลงบนเก้าอี้ ปล่อยให้พี่นุ้ยเป็นฝ่ายเริ่มต้น เธอเดินเข้ามายืนคร่อมหน้าไอซ์ แหวกกลีบกุหลาบสีชมพูระเรื่อของเธอออกอย่างเปิดเผย เชิญชวนให้ไอซ์เข้ามาลิ้มลอง "มานี่สิไอซ์...มาดูดน้ำหวานจากดอกไม้ของพี่หน่อย...มันยังบานสะพรั่งรอเธออยู่"
ไอซ์เงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาเป็นประกายด้วยความปรารถนา เขาโน้มตัวลงประกบปากเข้ากับกลีบเนื้ออ่อนนุ่มของพี่นุ้ยอย่างช้าๆ ละเลียดทุกหยาดหยดด้วยความเสน่หา "อื้อ...พี่นุ้ย...หวาน...หอม...ผมชอบ..." เขาดูดดุนเม็ดติ่งที่แข็งไต้อย่างตั้งใจ พี่นุ้ยครางกระเส่า สะโพกยกขึ้นเล็กน้อยตอบรับสัมผัส มือเรียวจับศีรษะของไอซ์ไว้แน่น กดให้เขาแนบชิดยิ่งขึ้น
ในขณะเดียวกัน ครูวรรณก็เดินเข้ามาใกล้ไอซ์จากทางด้านหลัง เธอโอบกอดเขาจากด้านหลัง ซบใบหน้ากับไหล่กว้าง "ไอซ์...ฉันด้วย...ทำให้ฉันมีความสุขเหมือนที่ทำกับพี่นุ้ยนะ" มือของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกของไอซ์อย่างยั่วยวน ก่อนจะเลื่อนลงไปยังหน้าท้องแกร่ง
ไอซ์ละจากกลีบกุหลาบของพี่นุ้ย เงยหน้าขึ้นมองครูวรรณด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "แน่นอนครับพี่วรรณ...ผมจะดูแลพี่อย่างดีที่สุด" ว่าแล้วเขาก็เอื้อมมือไปจับมือครูวรรณ พามาวางบนหน้าตักของเขา
ครูหนิงที่ยืนมองอยู่ก็เดินเข้ามาใกล้เช่นกัน เธอไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่โน้มตัวลงนั่งคร่อมตักไอซ์ หันหน้าเข้าหาเขา แล้วบดแคมสวาทอวบอูมของเธอกับแก่นกายที่เริ่มตื่นตัวของไอซ์อย่างจงใจ "อื้ม...ไอซ์...ของพี่ก็พร้อมแล้วนะ...ทำให้พี่ครางดังๆ เลยนะ..." ครูหนิงครางต่ำในลำคอ มือทั้งสองข้างจับไหล่ของไอซ์ไว้แน่น ควบคุมจังหวะการบดเบียดของตัวเอง
ตอนนี้ บนเก้าอี้ตัวเดียว ไอซ์ถูกโอบล้อมไปด้วยความปรารถนาของหญิงสาวทั้งสาม พี่นุ้ยยังคงบดเบียดแคมสวาทกับริมฝีปากของเขา ครูวรรณโอบกอดเขาจากด้านหลัง มือลูบไล้ไปทั่วร่าง ส่วนครูหนิงก็นั่งคร่อมตัก บดเบียดส่วนสงวนกับแก่นกายของเขาอย่างเร่าร้อน เสียงครางหวาน เสียงหอบหายใจ และเสียงเนื้อกระทบกันดังระงมไปทั่วห้องพักครูอีกครั้ง พวกเธอต่างตักตวงความสุขจากไอซ์อย่างไม่ยั้ง ราวกับต้องการชดเชยช่วงเวลาที่ผ่านมา...และไอซ์ก็เต็มใจที่จะมอบทุกสิ่งที่พวกเธอต้องการ ข้อมูลและความรู้สึกในค่ำคืนนี้ถูกบันทึกไว้ในความทรงจำของเขาอย่างละเอียด...พร้อมที่จะนำมาใช้ในวันที่สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไป
หลังจากบนเก้าอี้ ไอซ์ก็จัดการให้หญิงสาวทั้งสามคน โก่งก้นบนโซฟาตัวเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง นุ้ย วรรณ และหนิง ต่างก็อวดช่องคลอดและทวารหนักที่อ้าเปิดรอคอยการรุกรานของเขาอย่างเต็มที่ "เอาล่ะครับพี่ๆ...ถึงตาผมปรนนิบัติพวกพี่บ้างแล้ว" ไอซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกระหายและท้าทาย แล้วเขาก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปสอดใส่พวกเธอทีละคนอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน เริ่มจากนุ้ย ช่องคลอดของเธอตอดรัดแก่นกายของไอซ์อย่างแน่นหนาและช่ำชอง ทุกครั้งที่ไอซ์กระแทกเข้าไปสุดแรง เธอจะครางเสียงหวาน มือทั้งสองข้างบีบหน้าอกของวรรณและหนิงอย่างเมามัน ราวกับต้องการระบายความต้องการที่อัดอั้นไว้ นุ้ยแหงนหน้าขึ้น กัดริมฝีปากตัวเองอย่างทรมาน แต่ก็ไม่อาจกลั้นเสียงครางที่ดังระงมออกมาได้ ร่างกายของเธอสั่นเทาไปทั้งตัวเมื่อไอซ์กระแทกเข้าไปลึกสุดถึงมดลูก น้ำรักของเธอไหลนองออกมาจากช่องคลอดที่ขมิบถี่ๆ เปื้อนโซฟาเป็นวงกว้าง แต่เธอก็ยังไม่หยุดคราง ยังคงบีบหน้าอกของวรรณและหนิงอย่างไม่ยอมปล่อย จนกระทั่งไอซ์กระแทกเข้าไปอีกครั้ง คราวนี้เธอเกร็งไปทั้งตัว แล้วก็เสร็จสมออกมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง น้ำรักของเธอพุ่งกระฉูดออกมาจากช่องคลอดที่บีบรัดถี่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนโซฟาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเธอ "อ๊า...ไอซ์...พี่เสียวจนแทบคลั่งแล้ว" นุ้ยครางด้วยเสียงที่สั่นเครือและแหบพร่า "เอาอีก...เอาอีกแรงๆ เลย...แทงให้ลึกกว่านี้อีก" ต่อมาเป็นวรรณ เธอเงยหน้าขึ้นรับจูบจากไอซ์อย่างดูดดื่มและเร่าร้อน ทุกครั้งที่ไอซ์สอดใส่เข้าไปลึกสุดถึงมดลูก เธอจะกัดฟันแน่น มือทั้งสองข้างบีบหน้าอกของนุ้ยและหนิงอย่างหนักหน่วงและเจ็บแสบ ราวกับต้องการปลดปล่อยความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามา วรรณหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ไอซ์กระแทกกระทั้นเธออย่างรุนแรง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อแก่นกายของไอซ์เสียดสีกับจุดกระสันภายในช่องคลอด น้ำรักของเธอไหลเยิ้มออกมาจากช่องคลอดที่บีบรัดแก่นกายของไอซ์อย่างแน่นหนา แต่เธอก็ยังไม่หยุดคราง ยังคงบีบหน้าอกของนุ้ยและหนิงอย่างไม่ยอมปล่อย จนกระทั่งไอซ์กระแทกเข้าไปอีกครั้ง คราวนี้เธอเกร็งไปทั้งตัว แล้วก็เสร็จสมออกมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง น้ำรักของเธอพุ่งกระฉูดออกมาจากช่องคลอดที่บีบรัดแก่นกายของไอซ์ถี่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนโซฟาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเธอเช่นกัน "อื้อ...ไอซ์...พี่ไม่ไหวแล้ว...พี่จะเสร็จแล้ว" วรรณครางด้วยเสียงที่แหบพร่าและเต็มไปด้วยความทรมาน "อ๊า...สุดยอดเลย...แทงพี่ให้ตายไปเลย" สุดท้ายคือหนิง เธอคร่อมตัวไอซ์ไว้แล้วกระแทกสวนขึ้นมาอย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง เสียงครางของเธอดังลั่น มือทั้งสองข้างบีบหน้าอกของนุ้ยและวรรณอย่างไม่ยั้งและรุนแรง ราวกับต้องการระบายความกระสันที่พุ่งพล่าน หนิงแอ่นอกขึ้นรับการกระแทกของไอซ์อย่างเต็มที่ ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อแก่นกายของไอซ์เสียดสีกับจุดกระสันภายในช่องคลอด น้ำรักของเธอไหลเยิ้มออกมาจากช่องคลอดที่บีบรัดแก่นกายของไอซ์อย่างแน่นหนา แต่เธอก็ยังไม่หยุดคราง ยังคงบีบหน้าอกของนุ้ยและวรรณอย่างไม่ยอมปล่อย จนกระทั่งไอซ์กระแทกเข้าไปอีกครั้ง คราวนี้เธอเกร็งไปทั้งตัว แล้วก็เสร็จสมออกมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง น้ำรักของเธอพุ่งกระฉูดออกมาจากช่องคลอดที่บีบรัดแก่นกายของไอซ์ถี่ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนโซฟาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำรักของเธอเป็นครั้งที่สาม "อ๊า...ไอซ์...พี่รักเธอเหลือเกิน...พี่ต้องการเธอมาก" หนิงครางด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความหลงใหลและคลั่งไคล้ "เย็ดพี่แรงๆ อีกสิ...เย็ดพี่ให้มิดควยไปเลย" น้ำรักของทั้งสามคนไหลนองเปรอะเปื้อนโซฟาจนแทบจะเปียกชุ่ม พวกเธอต่างก็หอบหายใจอย่างหนักหน่วง ร่างกายสั่นเทาด้วยความสุขสมที่ได้รับจากไอซ์อย่างเต็มที่
หลังจากเสร็จสมกันอย่างสุดเหวี่ยง ทั้งสามคนก็นั่งคุยกันบนโซฟาอย่างมีความสุข พวกเธอพูดคุยถึงความรู้สึกที่ได้รับจากไอซ์ และวางแผนสำหรับค่ำคืนต่อไป "ไอซ์นี่มันสุดยอดจริงๆ เลยนะ" นุ้ยพูดด้วยเสียงที่ยังคงหอบหายใจ "พี่ไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย" วรรณพยักหน้าเห็นด้วย "ใช่ๆ ไอซ์ทำให้พวกเรามีความสุขมากจริงๆ" หนิงเสริม
เมื่อได้เวลาอันสมควร ทั้งสามคนก็เตรียมตัวแต่งตัวกลับบ้าน แต่นุ้ยนึกขึ้นได้ว่าน้องนิทานไม่ได้มาด้วย "เอ๊ะ...แล้วนิทานไปไหนล่ะคะไอซ์?" นุ้ยถามด้วยความเป็นห่วง
ไอซ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย "ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมไปส่งเธอแล้วล่ะครับ ตอนนี้เธอกำลัง...ดูพวกเราทำกิจกรรมกันอยู่ด้วยนะครับ" ไอซ์ชี้ไปที่โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนชั้นหนังสือ มันกำลังถ่ายวิดีโอมาทางพวกเธอทั้งสามคน
ทั้งสามคนหันไปมองโทรศัพท์ด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ได้โกรธเคืองแต่อย่างใด พวกเธอยิ้มให้กล้องอย่างเป็นกันเอง "นิทานนี่มันแสบจริงๆ เลยนะ" นุ้ยพูดด้วยรอยยิ้ม
ไอซ์เดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือมา ปรากฏว่าน้องนิทานกำลังวิดีโอคอลมา "สวัสดีค่ะแม่นุ้ย สวัสดีค่ะป้าวรรณ สวัสดีค่ะป้าหนิง" นิทานทักทายทุกคนอย่างยิ้มแย้มสดใส "เป็นยังไงบ้างจ๊ะนิทาน สนุกไหมที่ได้ดูพวกเรา?" หนิงถามอย่างขี้เล่น
"สนุกมากเลยค่ะป้าหนิง หนูได้เห็นอะไรเยอะแยะเลยค่ะวันนี้" นิทานตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซุกซน "ถ้าอย่างนั้น...คืนนี้ป้าๆ ไปสนุกกับหนูที่บ้านหน่อยไหมคะ? หนูรออยู่นะคะ" นิทานชวนด้วยน้ำเสียงที่ยั่วยวน "ขอบคุณนะคะไอซ์ที่ช่วยให้หนูได้ทำตัวเองอย่างเพลินๆ และตื่นเต้นขนาดนี้" นิทานพูดกับไอซ์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย
แล้วนิทานก็วางสายไป
ทั้งสามคนหันมายิ้มให้ไอซ์และยิ้มให้กัน จากนั้นก็แต่งตัวกลับบ้านอย่างมีความสุข
ไอซ์ยืนมองหญิงสาวทั้งสามเดินออกไปจากห้องพักครูด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขารู้ว่าค่ำคืนนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและเร่าร้อนของพวกเขา แต่เขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่างที่กำลังจะตามมา เพราะเขารู้ว่าในที่สุดแล้ว เขาก็จะได้ทุกสิ่งที่เขาต้องการ และนี่คือการเติมเต็มทุกความปรารถนาของทุกคน
สาวใหญ่วัยแรงที่ยังต้องการความเสียว
ไอซ์เก่งและแข็งแรงพอที่จะทำให้ทั้ง2สาวใหญ่ไฟแรงและ1สาวน้อยมีความสุขอย่างล้นเหลือจริงๆ
3สาวใหญ่1สาวรุ่นื ไอช์เอ๊ย ต้องฟิตและหาทางผลิตน้ำเยอะๆซะแล้ว แต่ละคน นี่ ขั้นสูงทั้งนั้น
ร่างกายต้องฟิตเทคนิคต้องดีเยี่ยมถึงจะเติมเต็มความสุขให้กับทุกคนได้
ไม่ได้อ่าน นานมากแล้ววววว ดีใจที่กลับมานะครับบบบบ
แหม...ช่วงมาทะเลาะกันมันขัดจังหวะอารมณ์ไปนิด จากเดิมที่เคยผ่านกันมาขนาดนั้น ไม่น่าจะมากลายเป็นอย่างนี้ไปได้ แต่ยังดีที่กลับมาลงเอยแบบแฮปปี้กันได้ในที่สุด