ถึงผู้อ่านทุกท่าน
นิยายเรื่องนี้สามารถอ่านฟรี จนจบเรื่อง อัพตอนใหม่ทุกวันจันทร์ที่บอร์ดนี้ เป็นเรื่องราวสุดสยิวของครูหนุ่มผู้มีความต้องการอันสุดหยั่งคาดกับบรรดาคนในโรงเรียน
และแล้วเรื่องก็ดำเนินมาถึงส่วนที่ทุกคนรอคอย อาจจะไม่ดีอย่างที่ควร รบกวนติชมในคอมเม้นได้เลยนะครับ ::GiveMe::
ผลงานอื่น
โรงพยาบาลร้อนซ่อนรัก(อัพตอนใหม่ทุกวันพฤหัส) --> https://fictionlog.co/b/675aa26df7648a001cce3696
-----------------------------------------------
กว่าพวกเขาจะลุกออกจากร้านก็เป็นช่วงบ่ายคล้อย แสงแดดเริ่มอ่อนลง น้ำตกที่เคยเงียบเหงาเริ่มมีคนเดินผ่านมามากขึ้น แต่ก็ยังคงเป็นบรรยากาศที่สงบกว่าปกติ
เมื่อกลับมาถึงรถ รัฐเปิดประตูและขึ้นไปนั่ง ก่อนจะสตาร์ทรถและพูดขึ้น
"จุดหมายสุดท้ายคือเนินเขาใช่ไหม?"
พลอยพยักหน้า ขณะที่เธอคาดเข็มขัดนิรภัย "ค่ะ... ขึ้นไปดูวิวกันค่ะ"
รัฐพยักหน้า ก่อนจะขับรถออกจากลานจอด เขาพูดคุยกับเธออย่างปกติ คำถามเรียบง่ายเกี่ยวกับเส้นทางและรายละเอียดของจุดหมายถัดไป
แต่สิ่งที่ไม่ปกติ... คือพลอย
เธอยังคงดูประหม่า แม้พยายามทำตัวเป็นปกติแต่ก็หลบสายตาเขาไปทุกครั้งที่เธอพูด
รัฐสังเกตได้ชัดเจน แต่เขาไม่ได้พูดถึงมัน เขาแค่ปล่อยให้ทุกอย่างค่อย ๆ ดำเนินไปตามจังหวะของมันเอง
เธอเป็นคนที่รู้จักควบคุมตัวเองได้ดี แต่เขารู้ว่า...
เมื่อมีบางอย่างรบกวนใจเธอ เธอจะเริ่มเปลี่ยนไป
และตอนนี้เธอกำลังเปลี่ยนไปจริง ๆ
รถเคลื่อนตัวขึ้นไปตามเส้นทางคดเคี้ยวของเนินเขา พลอยกอดกระเป๋าของตัวเองแน่นขึ้นเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่วิวข้างทางมากกว่าปกติ
รัฐเหลือบมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะยิ้มมุมปาก
ถนนขึ้นสู่เนินเขาเริ่มคดเคี้ยวมากขึ้นเมื่อรถคันดำไต่ระดับขึ้นไปเรื่อย ๆ แสงแดดอ่อนลงทีละนิด บ่งบอกว่าเย็นมากแล้ว
เมื่อมาถึงจุดจอดรถ รัฐดับเครื่องยนต์ ขณะที่พลอยปลดเข็มขัดนิรภัยลงอย่างคล่องแคล่ว
"จากตรงนี้ต้องเดินขึ้นไปอีกนิดเดียวค่ะ" พลอยพูดพลางยกมือขึ้นบังแสงอาทิตย์ที่กำลังคล้อยต่ำ
รัฐพยักหน้า เปิดประตูลงจากรถ พลอยเองก็ทำเช่นเดียวกัน ทั้งคู่เดินไปตามเส้นทางเดินเท้าซึ่งปูด้วยหินกรวด เสียงรองเท้ากระทบพื้นดังแผ่วเบา ขณะที่ลมเย็นของตอนเย็นเริ่มพัดผ่าน
พลอยเดินนำเล็กน้อย หันมายิ้ม "เหนื่อยไหมคะ?"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "เดินแค่นี้ไม่นับว่าเหนื่อย"
"ดีค่ะ เพราะเดี๋ยวถึงข้างบนแล้วจะคุ้มมาก"
และเธอก็พูดถูก
เมื่อพวกเขาก้าวขึ้นไปถึงจุดชมวิว ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือ ทุ่งดอกไม้กว้างใหญ่ที่แต่งแต้มด้วยสีสันหลากหลาย
ดอกทานตะวันสีเหลืองสด ดอกกระเจียวสีชมพู และต้นปอที่แต่งแต้มสีม่วงจาง ๆ ไว้ในแนวเดียวกัน ทุ่งดอกไม้ทอดยาวไปจนเกือบสุดขอบฟ้า แสงแดดยามเย็นอาบไล้ยอดไม้และทำให้สีของมันดูอบอุ่น
"สวย..." พลอยพึมพำ ขณะที่เธอยืนอยู่ท่ามกลางสายลมอ่อน ๆ
รัฐมองภาพตรงหน้าช้า ๆ ทอดสายตาไปยังแนวเขาที่เห็นอยู่ไกล ๆ ลมพัดผ่านเสื้อเชิ้ตของเขาเย็น ๆ ทำให้บรรยากาศดูผ่อนคลายกว่าตอนอยู่ในตัวเมืองมาก
พลอยกระแอมเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้น "ครูรัฐคะ..."
"หืม?"
"เบียร์ล่ะคะ?" เธอถามติดตลก พลางมองไปรอบ ๆ เหมือนพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากความเงียบที่เกิดขึ้น
รัฐหัวเราะในลำคอ "ลืมหยิบขึ้นมาซะได้"
พลอยหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยักไหล่ "งั้นก็ต้องทนดูวิวไปก่อนนะคะ"
"ดูเหมือนเธอจะหวังมากกว่าฉันซะอีก"
พลอยหัวเราะอีกครั้ง "เปล่าซะหน่อยค่ะ แค่แซวเล่น"
รัฐยิ้มบาง ๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ทั้งคู่ยืนอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้สายลมและบรรยากาศทำหน้าที่ของมัน
ในที่สุด พลอยก็พูดขึ้น "เริ่มมืดแล้วนะคะ"
รัฐพยักหน้า "อืม ลงไปกันเถอะ"
พวกเขาหันหลังกลับไปยังเส้นทางเดินลง ทิ้งจุดชมวิวที่งดงามไว้เบื้องหลัง
และในขณะที่รัฐก้าวเดินลงมาตามทาง เขาก็ตัดสินใจบางอย่างกับตัวเองเงียบ ๆ
ถึงเวลาเลือกเหยื่อคนแรกของเขาแล้ว
เมื่อมาถึงรถ รัฐเปิดประตูขึ้นไปนั่ง ปลดเบรกมือและสตาร์ทเครื่องยนต์ เสียงเครื่องทำงานอย่างนุ่มนวล ขณะที่เขาเอื้อมมือไปหยิบอะไรบางอย่างจากเบาะหลัง
เขาหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมา พลางเปิดฝาด้วยเสียง "ก๊อก" เบา ๆ
พลอยที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ หันมามองเขาตาโตทันที "ครูรัฐ! จะดื่มตอนนี้เหรอคะ?"
รัฐเหลือบตามองเธอขณะยกกระป๋องขึ้นแนบริมฝีปาก "อืม"
"เมาไม่ขับนะคะ" พลอยพูดอย่างจริงจัง สีหน้าบ่งบอกว่าเธอไม่ได้พูดเล่น
รัฐหัวเราะเบา ๆ "เบียร์แค่สองกระป๋อง ฉันไม่เมาหรอก"
พลอยขมวดคิ้ว "ทุกคนก็พูดแบบนี้แหละค่ะ แล้วสุดท้าย..."
"สุดท้ายก็ขับรถกลับบ้านได้เหมือนเดิม" รัฐพูดแทรกขึ้น ก่อนจะจิบเบียร์เล็กน้อย "เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก"
พลอยถอนหายใจ "ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ดีอยู่ดีค่ะ ครูรัฐควรรอให้ถึงบ้านก่อน"
รัฐเหลือบมองเธอ "เธอค่อนข้างหัวโบราณนะ"
พลอยเบิกตาขึ้น "หนูเปล่านะคะ! แค่..."
"แค่ไม่อยากให้ฉันเมา?"
"ใช่ค่ะ!" พลอยพูดเสียงหนักแน่น "ขับรถมันอันตรายนะคะ"
รัฐหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเหลือบตามองเธอ "ว่าแต่เธอล่ะ เคยดื่มเบียร์ไหม?"
พลอยชะงักไปเล็กน้อย สีหน้าลังเลก่อนจะตอบ "ก็... เคยลองค่ะ แต่ไม่ชอบ"
รัฐเลิกคิ้ว "รสชาติหรือความรู้สึก?"
พลอยเม้มปาก "ก็... ทั้งสองอย่างค่ะ มันขม ๆ แล้วก็รู้สึกมึน ๆ หน่อย"
รัฐพยักหน้า "งั้นลองอีกทีไหม?"
พลอยหันมามองเขาอย่างตกใจ "ครูรัฐ!"
รัฐหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหยิบกระป๋องเบียร์อีกกระป๋องจากถังน้ำแข็ง แล้วยื่นให้เธอ
"เอาไป"
พลอยมองกระป๋องเบียร์ในมือเขาสลับกับใบหน้าของรัฐ "อะไรคะ?"
รัฐยิ้มบาง ๆ "เธอไม่อยากให้ฉันเมาไม่ใช่เหรอ?"
"ค่ะ แล้วทำไมถึงให้หนู—"
"ก็ถ้าแบ่งกันดื่ม ฉันก็จะไม่เมาจนขับรถไม่ได้ไง"
พลอยชะงักไปทันที ดวงตากลอกไปมาเหมือนกำลังคิดว่าจะเถียงอะไรต่อดี
"แต่..."
"อะไร?" รัฐยิ้มขำ "เธอเป็นประธานนักเรียน หรือกลัวว่าคนอื่นจะรู้?"
พลอยทำท่าจะพูด แต่ก็ติดอยู่ตรงที่เขาพูดมามันก็จริง
สุดท้ายเธอก็ถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะรับกระป๋องไป "ก็ได้ค่ะ..."
รัฐหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะดันเกียร์ รถคันดำเคลื่อนตัวออกจากจุดจอดช้า ๆ
ลมเย็นพัดผ่านกระจกหน้าต่างขณะที่พลอยนั่งนิ่ง มองกระป๋องเบียร์ในมืออย่างลังเล
"ถ้าเธอไม่อยากดื่มก็ไม่ต้องฝืน" รัฐพูดขึ้นโดยไม่หันไปมอง
พลอยเหลือบมองเขา ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วเปิดฝากระป๋อง "ไม่หรอกค่ะ แค่ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องดื่มเบียร์กับครูรัฐ"
"ก็มีครั้งแรกกันทุกคน"
พลอยหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกกระป๋องขึ้นจิบเล็กน้อย รสขมติดปลายลิ้นทำให้เธอขมวดคิ้วเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
รัฐเหลือบตามองเธอแวบหนึ่งก่อนจะยิ้มมุมปาก
ถนนที่วกวนลงจากเนินเขาทอดยาวเป็นทางคดเคี้ยว เส้นทางขากลับต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเข้าไปถึงตัวอำเภอ แสงแดดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองอบอุ่น บ่งบอกว่าค่ำคืนใกล้เข้ามา
เสียงเครื่องยนต์ของรถคันดำทำงานไปเรื่อย ๆ ขณะที่รัฐเอนหลังขับอย่างผ่อนคลาย ในมือของเขา—กระป๋องเบียร์ที่เคยเย็นเฉียบ บัดนี้ว่างเปล่าแล้ว
พลอยเองก็ยังถือกระป๋องของเธออยู่ แม้เธอจะดูทุลักทุเลอยู่บ้าง แต่ระดับของเหลวภายในก็กำลังลดลงเรื่อย ๆ
รัฐเหลือบตามองเธอ ก่อนจะเอ่ยขึ้น "เธอจะไม่ไหวแล้วเหรอ?"
พลอยเงยหน้าขึ้นจากกระป๋องเบียร์ ดวงตาของเธอเป็นประกายขึ้นเล็กน้อยจากแอลกอฮอล์ที่เริ่มแทรกซึมเข้าร่างกาย
"หือ? ไม่ค่ะ หนูไห...ว..." คำว่า "ไหว" ถูกลากเสียงยานคางโดยที่เธอไม่รู้ตัวเอง
รัฐหัวเราะเบา ๆ "แน่ใจ?"
พลอยพยักหน้าแรงเกินไปจนเซไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะออกมาเอง "แน่ใจค่ะ! แค่เบียร์กระป๋องเดียวเอง"
รัฐยิ้มบาง ๆ "แค่กระป๋องเดียวก็ทำให้เธอหน้าแดงขนาดนี้เหรอ?"
พลอยยกมือขึ้นแตะหน้าตัวเองก่อนจะเบิกตากว้าง "จริงด้วย... ทำไมมันร้อนจัง"
"เพราะเธอเมา"
"หนูไม่ได้เมานะคะ!" พลอยประท้วงเสียงดังขึ้น ก่อนจะหันไปสบตาเขา แต่พอทำแบบนั้นเธอกลับเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีเองอย่างรวดเร็ว
รัฐหัวเราะเบา ๆ "แล้วทำไมต้องหลบตาฉัน?"
"เปล่าค่ะ!" พลอยรีบพูดก่อนจะหันไปมองกระป๋องเบียร์ในมืออย่างตั้งใจ "หนูแค่... ยังไม่คุ้นกับรสชาติ"
รัฐเลิกคิ้ว "แล้วเธอจะดื่มให้หมดทำไม?"
พลอยนิ่งไปเหมือนกำลังประมวลผลคำถาม ก่อนจะยักไหล่ "ก็... ครูรัฐให้หนูช่วยแบ่งไปแล้ว หนูก็ต้องรับผิดชอบค่ะ"
รัฐหัวเราะในลำคอ "รับผิดชอบเบียร์?"
"ใช่ค่ะ!" พลอยตอบหนักแน่น ก่อนจะยกกระป๋องขึ้นจิบอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอทำหน้าบิดเบี้ยว "อืม... ทำไมมันขมขึ้นเรื่อย ๆ"
"เพราะมันเริ่มอุ่น"
พลอยทำหน้างอ "แย่จังค่ะ"
รัฐยิ้ม "งั้นเธอไม่ต้องฝืนหรอก"
พลอยถอนหายใจยาว "แต่จะเหลือไว้ก็รู้สึกผิด"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "แล้วแต่เธอ"
พลอยขมวดคิ้ว แต่ก็ยังค่อย ๆ ยกกระป๋องขึ้นดื่มต่อ แม้ว่าจะเริ่มดื่มช้าลงกว่าเดิมก็ตาม
รถคันดำยังคงแล่นไปบนถนน เสียงของพลอยเริ่มติดสำเนียงอ่อน ๆ ที่บ่งบอกว่าความเมากำลังเข้ามามีบทบาท
รถคันดำแล่นเข้าสู่ถนนสายหลักของตัวอำเภอ แสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่แสงสุดท้ายของวันยังคงทอดตัวเป็นสีส้มจาง ๆ อยู่บนท้องฟ้า ถนนยังไม่มืดสนิท และชีวิตของผู้คนในอำเภอเล็ก ๆ นี้ยังคงดำเนินต่อไป ร้านค้าข้างทางเริ่มเปิดไฟ บางร้านมีลูกค้านั่งจับกลุ่มพูดคุยกัน เสียงรถมอเตอร์ไซค์แล่นผ่านไปเป็นระยะ
รัฐเหลือบมองไปทางฝั่งพลอย เธอนั่งนิ่งอยู่เบาะข้างคนขับ กระป๋องเบียร์ในมือของเธอพร่องไปจนเกือบหมด แต่สิ่งที่ชัดเจนกว่านั้นคือ ใบหน้าของเธอที่แดงจัดไม่แพ้แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์
รัฐยิ้มบาง ๆ "เธอรู้ตัวไหมว่าหน้าแดงขนาดไหน?"
พลอยสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะรีบยกมือขึ้นแตะใบหน้าตัวเอง "จริงเหรอคะ?"
"อืม" รัฐพยักหน้า "ถ้าเธอกลัวว่าแม่จะรู้ ก็น่าจะต้องคิดหาทางแก้"
พลอยเม้มปากเล็กน้อย สีหน้าเป็นกังวล "แย่แน่เลยค่ะ แม่หนูรู้แน่ ๆ"
รัฐหัวเราะเบา ๆ "กว่าจะถึงบ้าน เธอคิดว่าหน้าจะหายแดงทันไหม?"
พลอยทำหน้านิ่ว "ไม่น่าจะทันค่ะ... หนูรู้สึกว่าเริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ"
รัฐขับต่อไปอย่างใจเย็น ก่อนจะพูดขึ้นลอย ๆ "ยังไม่ค่ำเท่าไหร่... ไปพักที่บ้านฉันก่อนดีไหม?"
พลอยหันขวับมามองเขา ดวงตาเบิกขึ้นเล็กน้อยเหมือนกำลังชั่งใจ
รัฐเหลือบมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะพูดต่อ "แค่พักก่อน เดี๋ยวพอเธอรู้สึกดีขึ้นแล้วค่อยกลับบ้านก็ได้"
พลอยยังคงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเม้มปาก ดวงตากลอกไปมาอย่างลังเล
"แต่ว่า..."
รัฐยกคิ้วขึ้น "หรือเธออยากเสี่ยงกลับบ้านไปทั้งอย่างนี้?"
พลอยก้มลงมองกระป๋องเบียร์ในมือ ใบหน้าเธอยังแดงจัดจากแอลกอฮอล์
เธอถอนหายใจออกมายาว ๆ อย่างยอมแพ้ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ
"ก็ได้ค่ะ..."
รัฐยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าสู่เส้นทางที่มุ่งไปยังบ้านของเขา
รถคันดำเคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของรัฐ เสียงเครื่องยนต์ดับลงอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่เขาจะปลดเข็มขัดนิรภัย พลอยเองก็ทำเช่นเดียวกัน แต่เมื่อเธอเปิดประตูรถและก้าวเท้าลงไป ร่างของเธอก็เซไปด้านข้างทันที
"อุ๊ย..."
เธอรีบคว้าประตูรถไว้ก่อนที่จะเสียหลักไปมากกว่านั้น
รัฐหันมามองก่อนจะหัวเราะเบา ๆ "ยังบอกว่าไม่เมาอยู่อีกไหม?"
พลอยทำหน้างอเล็กน้อย "หนู... ไม่ได้เมานะคะ แค่รู้สึกเบา ๆ เฉย ๆ"
"เบาจนเกือบล้ม?" รัฐเลิกคิ้ว
พลอยกลอกตาเล็กน้อย "ก็แค่ทรงตัวไม่ดี..."
รัฐไม่ได้ว่าอะไรต่อ เพียงแต่เดินอ้อมมาใกล้ ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนเธอเบา ๆ "มานี่"
พลอยลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมให้เขาประคองขึ้นไปยังตัวบ้าน
ภายในบ้านเงียบสงบ แสงไฟจากเพดานส่องให้เห็นห้องรับแขกที่มีโซฟาตัวยาวและโต๊ะกลางจัดวางไว้อย่างเรียบร้อย บ้านดูเรียบง่าย ไม่มีของตกแต่งมากนัก ทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ
รัฐพาพลอยไปนั่งที่โซฟารับแขก ก่อนจะปล่อยมือจากเธอ
"นั่งพักก่อน"
พลอยนั่งลงทันที ถอนหายใจยาวก่อนจะเอนตัวพิงพนักโซฟา "ดีขึ้นหน่อย..."
รัฐเดินไปที่ห้องครัว เปิดตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำเย็นออกมา เขาไม่รีบร้อน เทน้ำใส่แก้วใสอย่างใจเย็น ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องรับแขก
พลอยยังคงนั่งเอนหลังอยู่บนโซฟา สีหน้าของเธอเริ่มดีขึ้นเล็กน้อย แต่รอยแดงระเรื่อที่แก้มยังคงอยู่ ดวงตาของเธอฉ่ำเล็กน้อยจากฤทธิ์แอลกอฮอล์
รัฐยื่นแก้วน้ำให้เธอ "ดื่มซะ จะได้สร่าง"
พลอยรับแก้วไป ก่อนจะเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง "ขอบคุณค่ะ"
เธอยกแก้วขึ้นดื่มโดยไม่ลังเล น้ำเย็นช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย พลอยถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักโซฟา
รัฐนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม มองเธออย่างนิ่ง ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น "กว่าจะมืดสนิทก็น่าจะอีกร่วมชั่วโมง"
พลอยเหลือบมองเขา "หมายความว่า..."
"พักก่อน ค่อยกลับ" รัฐตอบเรียบ ๆ "ยังมีเวลา"
พลอยพยักหน้าช้า ๆ ดวงตาของเธอเริ่มดูผ่อนคลายขึ้น หลังจากที่เธอดื่มน้ำไปสองสามอึก
เธอไม่รู้เลยว่า...
นี่คือเวลาที่เขาต้องการให้เธอมี
รัฐขยับตัวไปหยิบหนังสือพิมพ์เก่าที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก เปิดมันออกพลิกไปมาเหมือนกำลังสนใจข่าวบางอย่าง แต่ในความเป็นจริง สายตาของเขาไม่ได้จดจ่ออยู่กับตัวหนังสือเลย
เขากำลังสังเกต พลอย
เธอนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา มือยังถือแก้วน้ำเอาไว้ แต่ดวงตาของเธอเริ่มดูเลื่อนลอยขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นนิด ๆ ราวกับกำลังพยายามเรียบเรียงความคิดตัวเอง
รัฐเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะทำทีเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไล่ดูอะไรบางอย่าง
ทุกอย่าง... เป็นไปอย่างที่เขาคำนวณไว้
แอลกอฮอล์ที่เข้าสู่ร่างกาย ทำให้หัวใจสูบฉีดเร็วขึ้น
ของเหลวที่เธอดื่ม... กำลังทำงานของมันอย่างแนบเนียน
พลอยขยับตัวเล็กน้อย เอามือกุมต้นคอ ก่อนจะขยับขึ้นลงเหมือนคนที่กำลังรู้สึกไม่สบายตัว
เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะพึมพำขึ้น "ทำไม... มันร้อนจัง"
รัฐเหลือบตามองเธออีกครั้ง คราวนี้เขาปิดหนังสือพิมพ์ลงแล้ววางไว้บนโต๊ะ "ร้อนเหรอ?"
พลอยพยักหน้า ดวงตาดูวูบไหว "ค่ะ... ไม่รู้ทำไม อยู่ ๆ ก็ร้อนวูบวาบไปหมด"
เธอเปลี่ยนท่านั่งไปมา ราวกับพยายามหาตำแหน่งที่ทำให้ตัวเองสบายขึ้น
รัฐมองเธอเงียบ ๆ
เขา มั่นใจ ว่าเธอกำลังตกอยู่ในอำนาจของสิ่งที่เขาวางแผนมาแล้ว
ทุกอย่าง... กำลังเป็นไปตามแผนที่เขาเตรียมไว้
บรรยากาศในห้องรับแขกยังคงเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหายใจของพลอยที่ค่อย ๆ หนักขึ้น เธอนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา แก้วน้ำวางอยู่ข้าง ๆ ขณะที่มือของเธอจิกเข้ากับเนื้อผ้าของกางเกงตัวเองเบา ๆ
เธอดูเหมือนกำลังพยายามเรียบเรียงความคิด แต่ไม่ว่าจะคิดยังไง เธอก็ยังรู้สึกถึง ความวูบวาบแปลก ๆ ที่ไม่ได้เกิดจากอากาศหรือความร้อนของวัน
รัฐนั่งอยู่ตรงข้าม มองเธอเงียบ ๆ สีหน้านิ่งเรียบ แต่สายตาของเขาจับจ้องไปที่ท่าทางของเธอทุกอิริยาบถ
พลอยเม้มปากเล็กน้อย ก่อนจะกลั้นใจพูดออกมา "ครูรัฐ..."
"หืม?"
เธอสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาโดยตรง ดวงตาของเธอมีแววลังเลและประหม่าปะปนกัน
"หนู... ชอบครูค่ะ"
รัฐยังคงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ "พูดอะไรออกมา?"
พลอยเบือนหน้าหนีเล็กน้อย "หนูก็ไม่รู้... หนูแค่รู้สึกแบบนี้..."
รัฐมองเธอเงียบ ๆ เขาไม่ได้พูดอะไรเพื่อขัดหรือปฏิเสธ มีเพียงบรรยากาศรอบตัวที่นิ่งไปชั่วขณะ
ก่อนที่พลอยจะเม้มปากแน่น ตัดสินใจพูดต่อ "หนูรู้ว่ามันอาจจะไม่เหมาะ แต่... หนูรู้สึกดีเวลาที่อยู่กับครู"
เธอกำเสื้อของตัวเองแน่นขึ้นเล็กน้อย ความรู้สึกของเธอกำลังปั่นป่วน ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรบางอย่างที่สะสมมานานกันแน่
รัฐยังคงเงียบ ก่อนที่เขาจะเอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธออย่างมั่นคง
"เธอแน่ใจเหรอ?"
พลอยนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะพยักหน้าช้า ๆ
ห้องนั่งเล่นที่มีเพียงแสงไฟสลัว เธอนั่งอยู่บนโซฟา ข้าง ๆ เขา—ใกล้จนสัมผัสถึงไอร้อนจากกายแกร่ง ลมหายใจของเธอปั่นป่วน ไม่แน่ใจว่ามาจากฤทธิ์ของเบียร์ในกระป๋องที่เธอดื่มไปหรือจากแรงปรารถนาที่แล่นพล่านอยู่ในตัว
ดวงตาของเธอพร่ามัวเล็กน้อย แต่ภาพของเขายังชัดเจน
รัฐเอนหลังพิงพนักโซฟา หน้าตาเรียบเฉยแต่ดวงตากลับดูล้ำลึก ราวกับรู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
พลอยกลืนน้ำลาย เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แล่นขึ้นมาในท้อง ราวกับไฟที่ค่อย ๆ ลามเลียไปทั่วร่าง
"ครูรัฐ..." เสียงของเธอเบาหวิว เธอเอียงหน้าเข้าไปใกล้ ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และบางสิ่งที่เธอไม่ค่อยเข้าใจ
เขาหันมามอง ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง ๆ แต่นัยน์ตาเยียบเย็นราวกับวิเคราะห์เธออยู่
"เธอเมา" เขากล่าวเรียบ ๆ
เธอส่ายหน้า มือบางแตะที่ไหล่เขา ลูบผ่านไปตามแผ่นอกกว้าง พลอยไม่แน่ใจว่าเธอกำลังทำอะไร แต่เธอรู้ว่าเธอไม่อยากหยุด
"หนู..." เธอหยุดชั่วครู่ กลืนน้ำลายลงคอ หัวใจเต้นรัวจนเหมือนจะหลุดออกมา "หนูไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน"
เธอคิดว่าเธอควรจะเขินอายกับคำพูดของตัวเอง แต่กลับไม่ใช่—เธอรู้สึกวูบวาบ ร้อนรุ่มไปหมด
รัฐยังคงเงียบ ไม่ได้ผลักไส แต่ก็ไม่ได้ดึงเธอเข้าหา จนกระทั่งเธอเป็นฝ่ายโน้มตัวเข้าไปเอง
เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเขา—อบอุ่น แข็งแกร่ง และมีบางอย่างที่ทำให้เธอแทบละสายตาไม่ได้
และแล้ว... เขาก็คว้าต้นคอของเธอไว้แน่น ดึงเธอเข้าไปบดขยี้ริมฝีปากของเขากับเธออย่างหนักหน่วง
จูบของเขารุนแรงและเร่าร้อน ไม่มีความอ่อนโยนหรือลังเล เขาทวงถาม เธอตอบสนอง—หรือบางที เธออาจจะเป็นฝ่ายร้องขอมากกว่านั้น
ลิ้นของเขารุกล้ำ กวาดต้อนและครอบครอง เธอสะดุ้งเล็กน้อย แต่ไม่มีทางถอยหนี สัมผัสของเขาทำให้เธอร้อนระอุไปหมด
ร่างของเธอสั่นสะท้าน ทุกความรู้สึกประเดประดังเข้ามา เธอไม่เคยรู้จักอารมณ์แบบนี้มาก่อน—ราวกับกระแสไฟที่ไหลเวียนไปทั่วร่าง
มือของรัฐเลื่อนไปตามแผ่นหลังของเธอ ก่อนจะดึงเธอให้แนบชิดกับเขามากขึ้น ร่างเธอเบียดไปกับร่างเขา ความร้อนจากกายเขาซึมซับเข้ามาในตัวเธอ เธอหายใจไม่ทัน ทุกสัมผัสของเขาเร่งเร้า และเธอก็ต้องการมันมากกว่าที่เธอเคยคิดเสียอีก
พลอยหลับตา ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความรู้สึกทั้งหมด
รอยจูบของเขาเร่งเร้าขึ้น—ลึกซึ้งและดิบเถื่อน ราวกับกำลังเรียกร้องและทวงคืนบางสิ่งจากเธอ พลอยแทบหายใจไม่ทัน หัวใจของเธอเต้นรัวราวกับจะระเบิด
ริมฝีปากของเขาเคลื่อนไหวไม่หยุด ทิ้งสัมผัสไปตามลำคอของเธอ ขณะที่มือแข็งแรงลูบไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของร่างกาย นิ้วมือของเขาหยอกเย้ากับขอบกางเกงขาสั้นของเธออย่างจงใจ
"จะทำอะไรต่อดี?" เขาถามเสียงพร่า แววตาทอประกายเจ้าเล่ห์
เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แล่นวาบไปทั่วร่าง ราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน
"...แล้วแต่ค่ะ" คำพูดของเธอหลุดออกมาเบา ๆ พร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าว
ไม่รอช้า รัฐจับชายกางเกงขาสั้นของเธอ ค่อย ๆ ดึงมันออกช้า ๆ ความเย็นของอากาศที่สัมผัสกับผิวกายทำให้เธอสั่นสะท้าน แต่ภายในกลับร้อนระอุจนแทบลุกเป็นไฟ
เธอปล่อยให้เขาทำตามใจ เธอไม่ได้ปฏิเสธ ไม่ได้ถอยหนี มีเพียงความคาดหวังที่พล่านอยู่ในกาย
สายตาของรัฐจับจ้องลงต่ำ ดวงตาคมกริบฉายแววบางอย่างที่ทำให้เธอแทบละลาย
ปลายนิ้วของเขาลากไล้ผ่านแนวโค้งเว้า ละเลียดไปตามผิวกายที่ร้อนจัดของเธอ สัมผัสนั้นนุ่มนวลแต่กลับจุดประกายบางอย่างที่ทำให้เธอสะท้าน
เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน—ไม่เคยรู้เลยว่าการแตะต้องเพียงเล็กน้อยจะสามารถจุดไฟให้เธอได้ถึงเพียงนี้
เสียงหายใจของเธอเริ่มหนักขึ้น ร่างกายอ่อนไหวและตอบสนองต่อสัมผัสของเขาโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำใด ปลายนิ้วกรีดไปตามแนวรอยแยกหว่างของที่ฉ่ำเยิ้มของเธอ
"ตัวเธอร้อนมาก..." เขากระซิบข้างหู ก่อนที่ปลายนิ้วจะแตะลงไปในจุดที่ทำให้เธอสะดุ้งเฮือก ปลายนิ้วค่อย ๆ จมลงไปอย่างช้า ๆ
เธอกลั้นหายใจ แรงสะท้อนจากสัมผัสนั้นทำให้เธอแทบหลุดเสียงออกมา
รัฐขยับใบหน้าเข้าใกล้ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาแนบชิดอยู่ตรงซอกคอของเธอ ริมฝีปากของเขาคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง
"รู้สึกยังไง?" เขากระซิบ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
พลอยหลับตาแน่น ปล่อยให้ความรู้สึกทั้งหมดกลืนกินเธอไปทีละนิด
====== โปรดติดตามตอนต่อไป ======
ถึงเวลาครูรัฐปิดจ๊อบที่วางแผนไว้
ครูรัฐใจเย็นหน่อยนะ
ครูรัฐคงวางแผนวางยาลูกศิษย์ไว้แน่นอน
เสร็จโจร
อ้าวครูรัฐ นึกว่าแน่ ใช้คาราม ให้พลอยเคลิ้ม ที่ไหนได้ ใช้ตัวช่วย ห่วยจัง รัฐ
โดนแน่ๆ ::YehYeh::
มาไม่ถึงเดือน ก็จัดการเหยื่อรายที่ 1 ได้แล้ว