ติดตามฉบับเต็มได้ที่นี่เลยค่ะ
https://www.readawrite.com/?action=manage_article&article_id=97f4b46184ddc5aaa6c3e9d4209844f7&tab=mainManageChapter&page_no=1
https://fictionlog.co/b/678dca26327b06001c801d05
https://www.tunwalai.com/story/827540
หรือจะสนับสนุนอีบุ๊กได้ที่นี่นะคะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTA0MDgzNjQiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzNDc1OTYiO30
https://pintobook.com/ebooks/679ad83d48dfb4773df51339
https://www.tunwalai.com/ebook/70707/info
หรือพูดคุยกันได้ที่
X - @airwriterreader
facebook/airflyline
ขอบพระคุณค่ะ
..........................
"เจ๊ครับ รบกวนเซ็นตรงนี้ด้วยครับ"
ชายหนุ่มเนื้อตัวเปื้อนเหงื่อยื่นเอกสารให้เมียผม เธอมีสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะหยิบปากกามาเซ็นรับของแล้วยื่นเอกสารกลับคืนไป เขาเอ่ยขอบคุณครับ แล้วเดินกลับไปที่รถกระบะคันเก่าแก่ ก่อนจะขับออกไป เมียผมกลับเข้ามาในห้องทำงาน
ผมรู้ใจเมียดีว่าถึงแม้เธอจะไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า แต่ก็แอบซ่อนความไม่พอใจเล็กน้อย เพราะเธอไม่ปรารถนาที่จะให้บรรดาคนงานส่งของหรือซัพพลายเออร์เรียกเธอว่า "เจ๊" นั่นเอง คงเพราะมันฟังดูเหมือนผู้หญิงแก่ อ้วนท้วมเบอะบะ และอารมณ์จู้จี้จุกจิก ซึ่งตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิงกับบุคลิกที่แท้จริงของเมียผม
อีกไม่นานก็มีรถกระบะอีกคันเข้ามาส่งของ คนงานสองคนลงจากรถกระบะมายกกระป๋องสีหลากหลายกระป๋องเข้ามาในร้าน เมียผมออกไปบอกตำแหน่งการวางสินค้า คนงานทั้งคู่จัดวางเรียงบนชั้นอย่างเป็นระเบียบ ผมนั่งดูพวกเขาผ่านผนังกระจกจากในออฟฟิศ
แล้วผมก็สังเกตเห็นว่าหนึ่งในคนงานรุ่นหนุ่มกระทงที่ผมไม่เคยเห็นหน้าซึ่งอาจเป็นพนักงานใหม่ลอบมองเมียผมเป็นระยะ ขณะที่จูนก็ช่วยจัดของด้วย ถึงแม้เธอจะแต่งกายมิดชิด เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงขายาว แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความงดงามของรูปร่างของเธอได้
"ขอบคุณครับ รบกวนพี่เซ็นรับของตรงนี้ด้วยครับ"
ไอ้หนุ่มคนงานที่ลอบมองเมียผมเอ่ยแล้วยื่นเอกสารให้ พร้อมกับยังลอบมองเธออย่างไม่วางตาตอนที่จูนก้มหน้าก้มตาเซ็นลงกระดาษ
สายตาของมันมองหน้าจูน แล้วลากลงต่ำมาที่หน้าอก ก่อนจะมองหน้าเธออีกครั้ง แล้วมองนมเธออีก โดยไม่ได้รู้ว่าผมผู้เป็นสามีตัวจริงนั่งนิ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในห้องออฟฟิศ เห็นสายตาของมันที่ไม่สามารถปิดบังความรู้สึกบางอย่างของผู้ชายวัยกลัดมันที่มีต่อสาวงามสักคน
"ขอบใจนะ" เมียผมบอกแล้วยิ้มให้มันด้วย ต่างจากไอ้คนก่อนหน้านี้ที่เรียกเธอว่าเจ๊ ซึ่งทำให้เธอปั้นปึ่งชัดเจน
ผมมองรถกระบะขับออกไป เมียผมกลับเข้ามาในห้องทำงาน นำเอกสารการรับสินค้าเก็บเข้าชั้นอย่างเป็นระเบียบ เธอนั่งลงที่เก้าอี้แล้วทำงานต่อ ผมลอบมองความโค้งเว้าของสะโพก แล้วไล้สายตาขึ้นมาที่หน้าอกซึ่งดันเสื้อยืดออกมาสะดุดตา เธอมัดผมหางม้าดูทะมัดทะแมงและเผยให้เห็นคอเรียวระหงขาวผ่อง วงหน้าด้านข้างสะดุดตาที่จมูกโด่งพองาม คางมนสวย และแก้มนวลเนียน
เคยเป็นไหมครับ ถึงแม้จะแต่งงานกันมาร่วม 3 ปีแล้ว รสรักบนเตียงอาจจะลดน้อยถอยลงเมื่อเทียบกับช่วงขวบปีแรก แต่บางครั้งบางคราวอารมณ์เพศกลับปะทุขึ้นมาอย่างเฉียบพลันชนิดไม่ทันตั้งตัว หัวใจของผมเต้นตึกตักขึ้นมาทันใด
เมียผมยังนั่งทำงานอยู่อย่างนั้น ผมลุกขึ้นไปแล้วไปหยุดยืนอยู่ด้านหลัง ก่อนจะสวมกอดเธอ มือวางแปะที่หน้าท้องราบแบน จูนรู้ทันทีว่าถ้าผมมาแนวนี้...คือต้องการอะไร
"เดี๋ยวมีมาส่งของอีกเจ้านะ" เธอเอ่ยแล้วเบี่ยงตัวเล็กน้อยเมื่อผมเคลื่อนมือขึ้นมาจะถึงหน้าอก แต่ผมไม่สนใจ ก้มลงไปจูบที่หูของเธอ
"เข้าไปในบ้านกันมั้ย" ผมกระซิบถาม
"บ้าสิ เดี๋ยวรอรับของก่อน" จูนบอกอย่างนั้น แต่ผมหาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมถึงหื่นจนรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบ ผมขยับมือลงต่ำแล้วสอดผลุบเข้าไปใต้กางเกงขายาวของเธอ
"พี่วิน เดี๋ยว อย่าสิ"
เธอร้องออกมาพร้อมกับพยายามปัดป้องการกระทำของสามี แต่ก็ช้ากว่าผมที่ขยับมือทีเดียวผ่านชั้นในลงไปถึงเนินโหนกสาว เส้นขนบางเบาตรงนั้นที่ผมคุ้นเคยซึ่งคงไม่มีวันเบื่อที่จะได้เห็นและสัมผัส กลีบสาวอันนุ่มนิ่มที่ผมคุ้นเคยถูกผมเขี่ยอยู่ที่ปลายนิ้วมือ แต่ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนขณะนั่งขายของอยู่ในร้านของผมนี้
หน้าของเมียผมแดงซ่านขึ้นมาเลยทีเดียว เธอเป็นคนขี้อายมาแต่ไหนแต่ไร หากเป็นเรื่องเซ็กส์ ก็มักเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายรุกก่อนเช่นนี้ นับครั้งได้เลยที่เธอจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ซึ่งส่วนใหญ่แล้วมักเป็นตอนที่เราดื่มกันมากกว่า เรียกได้ว่าแอลกอฮอล์ช่วยละลายความกระดากอายได้บ้างและทำให้จูนกล้ามากขึ้นนั่นเอง
นิ้วของผมไม่อยู่นิ่งเฉย แต่ยังบดบี้ที่กลีบเนื้อ กรีดลงตรงกลางร่องพร้อมเขี่ยที่ปุ่มสวาท จูนพยายามดึงแขนผมออกไปพลางเหลียวมองไปทางประตูด้วยความหวาดหวั่นว่าคนงานจะเข้ามา แต่ผมรู้ว่าเวลาใกล้บ่ายโมงแบบนี้ พวกคนงานจะไปกินข้าวกันทั้งหมด หรือถ้าใครจะเข้ามาก็จะเคาะประตูก่อน
มืออีกข้างของผมขยำหน้าอกล้นมือนอกเสื้อ จูนไม่รู้จะปัดป้องส่วนไหนก่อนดี มือข้างหนึ่งของเธอจิกที่ข้อมือผมที่กำลังจับนม ส่วนมืออีกข้างก็พยายามรั้งดึงมือของผมออกมา ผมอมยิ้มชอบใจในท่าทางขัดขืนระคนเขินอายของเธอ ถึงแม้ผมจะได้เห็นมาอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว แต่เมียผมก็ยังอายเกินกว่าจะให้สามีอย่างผมได้สัมผัสท่ามกลางแสงไฟสว่างจ้าแบบนี้
"พี่วินอะ อย่าสิ เดี๋ย...อื๊ออออ"
เธอพูดไม่ทันจบก็สะดุ้ง เมื่อผมซุกสอดนิ้วกลางเข้าไปในหลืบสาวที่เปียกเยิ้ม เธอเปลี่ยนจากพยายามดึงมือของผมออกไปเป็นจิกที่หลังมือของผม แต่เรี่ยวแรงของเธอน้อยนิด ปลายนิ้วของผมยังตะโบมไปบนกลีบเนื้อที่เป็นกรรมสิทธิ์ของผมแต่เพียงผู้เดียว
ไม่รู้ว่าเหตุใดผมถึงเกิดอารมณ์หื่นขึ้นมาราวกับกดสวิทช์ อาจเป็นเพราะครั้งสุดท้ายที่ได้นอนกับเธอก็น่าจะเป็นเมื่อสองสัปดาห์ก่อน หรืออาจเป็นเพราะสายตาของไอ้หนุ่มคนส่งของเมื่อครู่นี้ที่มันมองจูนด้วยสายตาหื่นกามก็เป็นได้
"พ...พอ...พอแล้วนะ...พี่วินอะ อือออ"
จูนเป็นผู้หญิงขี้อายก็จริง แต่ผมรู้ว่าอารมณ์สาวของเธอพุ่งขึ้นง่ายขึ้นดาย หากปลุกเร้าอย่างถูกจุด อย่างเช่นตอนนี้ พวงแก้มเนียนของเมียคนสวยของผมแดงซ่านเลยทีเดียว ผมกำลังจะล้วงมือเข้าไปใต้เสื้อยืด แต่แล้วก็ได้ยินเสียงรถกระบะเคลื่อนมาจอดหน้าร้านเสียก่อน
ผมผละออกมาแล้วยืนขึ้น คนขับรถเปิดประตูลงมาแล้วเปิดท้ายรถกระบะ เตรียมจะขนสินค้ามาเข้ามาในร้าน เธอรีบจัดแต่งเสื้อผ้าให้เรียบร้อยดังเดิม แต่เส้นผมของเธอยุ่งเหยิงเล็กน้อย
"พี่วินออกไปรับของได้มั้ยคะ" จูนถาม
"จูนออกไปได้มั้ย เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำหน่อย" ผมแกล้งตอบอย่างนั้น
เมียผมทำหน้าบูดใส่ผมทีนึง ก่อนเธอจะสำรวจเสื้อผ้าตัวเองอย่างรวดเร็วอีกครั้ง แล้วเดินออกไปรับคนส่งของซึ่งคราวนี้มาส่งอุปกรณ์ทาสีและอื่น ๆ ล็อตใหญ่ เธอชี้บอกให้วางไว้ที่ตำแหน่งนู่นนี่ ผมลอบมองจากในห้องออฟฟิศ
เมื่อได้รู้ว่าร่องรักของเธอยังเปียกชื้น หัวใจของผมก็เต้นแรงขึ้นมาอีก คนงานทั้งหมด 3 คนช่วยกันขนข้าวของไปวางในตำแหน่งที่เมียผมบอก
อาจเป็นผีห่าซาตานบางตนที่ผมไม่เคยรู้ว่ามีอยู่ในตัวผม จู่ ๆ ผมก็เกิดมโนภาพขึ้นในหัว หนึ่งในคนส่งของฉุดเมียผมเข้าไปยังซอกหลืบในร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างแห่งนี้ที่เป็นธุรกิจของผมกับเมีย แล้วถลกกางเกงของจูนลง ก่อนจะนัวเนียฟัดเธอ และเมื่อมันรู้ว่าเธอเยิ้มเปียกแล้ว ลำเอ็นดำเมื่อมและเหม็นอับเหงื่อก็สอดเข้าไปในตัวเธอ
เมื่อคิดว่าร่องรักฟิตรัดของเมียผมต้องเปิดรับความเป็นชายของคนอื่น หัวใจของผมก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันใด รู้สึกเหมือนใครเอาหอกแหลมแทงเข้ามาทะลุในหัวอก เจ็บแปลบอย่างน่าประหลาดที่สุดทั้งที่มันไม่เกิดขึ้นจริงสักหน่อย เพียงแค่จินตนาการก็ทำเอาผมแทบทนไม่ได้แล้ว
ขณะเดียวกัน ผมแปลกใจตัวเองที่ท่อนเนื้อใต้กางเกงของผมแข็งผงาดขึ้นมาจนปวดหนึบไปหมด ผมต้องหลับตาแล้วขยี้ตาตัวเอง พยายามลบภาพทุเรศทุรังนั้นออกไปจากในหัว ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง จูนกำลังเซ็นเอกสารอยู่เช่นเดิม นี่น่าจะเป็นสินค้าล็อตสุดท้ายแล้วที่มาส่งวันนี้
เมื่อรถกระบะขับออกไปแล้ว เมียผมก็เดินกลับเข้ามาในออฟฟิศ เธอหลิ่วตามองผมแวบหนึ่งก่อนจะเก็บเอกสารเข้าชั้นไว้เหมือนเดิม
"ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ" จูนพูดเหมือนเตือน แต่น้ำเสียงอ่อนหวานของเธอทำให้มันฟังดูไม่น่ากลัวเอาเสียเลย
"ทำไมล่ะ" ผมถามแล้วยิ้ม
"จูนอายพวกคนงานน่ะสิ" เธอบอก
"อายอะไร เค้าจะรู้ได้ยังไงว่าจูนเปียก" ผมเอ่ย
"นี่ พี่วินน่ะ หยุดพูดเลยนะ" จูนบอก หน้าของเธอแดงขึ้นมาอีก "อย่าหวังเลยนะวันนี้จะได้ใกล้จูนอีก"
เธอบอกอย่างนั้นแล้วทำหน้างอน ผมหัวเราะหึหึ อดไม่ได้ที่จะหวนนึกถึงตอนเจอเธอครั้งแรก เมียสาวคนสวยของผมยังคงขี้อายและขี้งอน แทบไม่เปลี่ยนไปเลยจากตอนที่ผมเจอเธอครั้งแรกตอนที่เธอยังเป็นนักศึกษาวัยแรกแย้ม
กระทั่งมาจนถึงตอนนี้ที่เราช่วยกันบริหารจัดการร้านขายวัสดุก่อสร้างเล็ก ๆ ในจังหวัดหัวเมืองของภาคเหนือแห่งนี้ซึ่งแวดล้อมด้วยธรรมชาติอันร่มรื่น
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวเสียวได้เริ่มแล้ว
::YehYeh::