Wayfarer Guardian เพื่อนนักเดินทาง
Chapter 5: ลูกไก่ในกำมือ
By DRACULolitAเช้าวันที่สองของการเดินทาง อากาศช่างสดใส ข้าเก็บที่นอนเป็นที่เรียบร้อย มองเข้าไปในรถม้า ทั้ง 4 คนยังคงหลับสบาย ข้าเห็นว่าไม่จำเป็นต้องรีบปลุก จึงออกไปตักน้ำในลำธารมาให้ม้าดื่ม จากนั้นจึงนั่งตกปลารอ ในไม่ช้าก็มีเสียงเคลื่อนไหวในรถม้า ข้ารอลุ้นในใจว่าใครจะเป็นคนที่ตื่นก่อน
(https://attachments.xonly8.com/images/795f7f1e215a44c122e8ab01ede08bd6fd1b356e.png)
"ท่านมาร์คัส"ผิดไปจากที่คาดไปหน่อย พ่อของเด็กสาวทั้งสองตื่นขึ้นมาเป็นคนแรก อาจเป็นเพราะเมื่อวานนี้เขาหลับไปนานมากแล้วก็เป็นได้ เมื่อเขามองเห็นข้านั่งอยู่ริมลำธารจึงเดินตรงมาหาข้า
"นี่มันเช้าของอีกวันแล้วใช่ไหม นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"ข้าเชิญพ่อของสองเด็กสาวนั่ง ก่อนจะเริ่มอธิบายเหตุการณ์ต่าง ๆ ให้เขาฟัง แน่นอนว่าเหตุการณ์ที่ข้าได้ล่วงเกินลูกสาวทั้งสองของเขานั้น ไม่มีทางที่เขาจะได้รับรู้
"อา...คราวหลังข้าจะต้องระวังให้มากกว่านี้ ขอบคุณท่านมาร์คัสจริง ๆ ที่ช่วยเหลือ หากไม่มีท่าน ป่านนี้ครอบครัวของข้าต้องแย่แน่ ๆ"เมื่อเข้าใจสถานการณ์ดีแล้ว พ่อของสองเด็กสาวจึงช่วยข้าจับปลาด้วยอีกแรงหนึ่ง ด้วยความเป็นนักล่า เขาสามารถจับปลาตัวใหญ่ได้ไวกว่าข้าที่นั่งรออยู่นานสองนานเสียอีก เมื่อเห็นว่าได้ปลามาพอสมควรแล้ว พวกเราจึงกลับไปที่รถม้า และในตอนนั้นเองผู้เป็นแม่ก็ตื่นขึ้นมา นางมีอาการตกใจกว่าผู้เป็นสามี แต่เมื่อเขาอธิบายสถานการณ์ตามที่ข้าเล่าให้ฟังแล้ว นางก็สงบใจลงได้
"โชคดีจริง ๆ ที่ได้ท่านมาร์คัสนำทางให้ ไม่งั้นพวกเรามีหวังไม่รอดแน่ ๆ เลย"สองสามีภรรยาชื่นชมข้าเป็นการใหญ่โต ข้าไม่ได้ต้องการคำขอบคุณมากมาย เพราะค่าตอบแทนที่ช่วยชีวิตพวกเขา ข้าได้เก็บจากลูกสาวทบต้นทบดอกไปเรียบร้อยแล้ว แต่เรื่องนั้นพวกเขาไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ในเมื่อผู้เป็นแม่ตื่นแล้ว หน้าที่ทำอาหารจึงตกเป็นของนาง ทำให้ข้ามีเวลากลับไปที่ลำธารอีกครั้งเพื่ออาบน้ำ พ่อของเด็กสาวเห็นดีด้วยจึงขอตามมาอาบน้ำด้วยกัน เราสองคนแช่น้ำและพูดคุยกันตามประสาผู้ชาย จนรู้สึกสดชื่นดีแล้วจึงขึ้นฝั่งกลับไปหาภรรยาของเขา
ปรากฏว่าโดโรเธียร์เองก็ตื่นขึ้นมาแล้วเช่นกัน และกำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ แม่ของนางรอนางทำอาหาร
ท่าทางของเด็กน้อยดูจะหิวกว่าพวกเราที่ตื่นขึ้นมาก่อนนานแล้วเสียอีก
"เอ้านี่...ปลาของเจ้า ระวังร้อนนะลูก"เด็กน้อยรับปลาไปกินอย่างระแวดระวัง สีหน้าของเธอดูสดใสร่าเริงเหมือนเด็กธรรมดาทั่ว ๆ ไปใครจะไปนึกว่าเด็กน้อยวัย 9 ขวบนี้ จะมีอารมณ์ใคร่ที่รุนแรงเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน
"โดโรธีทำไมตื่นสายจัง...ปกตินางจะตื่นเช้ายิ่งกว่าข้าเสียอีกนะ โดนพิษไปขนาดไหนกันเนี่ย"แม่ของเด็กสาวเปรยขึ้นมาด้วยความสงสัย แต่ก็ได้น้องสาวของนางช่วยยืนยันให้กับข้า
"ท่านพี่ตื่นพร้อมกับข้าตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะท่านแม่"
"นางนอนไม่หลับ อาจจะแปลกที่ก็เลยนั่งคุยกับข้าจนดึกน่ะ"ข้าอธิบายเสริมให้แม่ของนางสบายใจขึ้น หลังจากคุยเรื่องนี้ผ่านไปไม่นาน นางเอกของเราก็ตื่นขึ้นมาเสียที ผมรู้ได้จากเสียงโคลงเคลงบนรถม้า แต่แทนที่นางจะรีบออกจากรถม้าในทันที เด็กสาวนั่งคิดอะไรบางอย่างในรถอยู่กว่า 10 นาที ถึงได้โผล่หัวออกมา
(https://attachments.xonly8.com/images/306b0220d373bdae82ace44c59b34dc4eae9d1ae.jpg)
"ท่านมาร์คัส!"แทนที่จะร้องเรียกแม่หรือพ่อของนาง แต่นางกลับเลือกเรียกข้า นั่นทำให้แม้แต่แม่ของนางก็ดูประหลาดใจไม่น้อย ข้ารีบลุกไปหานางที่รถม้า ท่ามกลางความแปลกใจของคนทั้งครอบครัว รถม้าอยู่ห่างจากจุดทานข้าวพอสมควร พวกเขาจึงไม่ได้ยินบทสนทนาของข้ากับโดโรธี
"กางเกงในของข้าล่ะ"เด็กสาวกระซิบถามข้าด้วยใบหน้าเขินอายของเธอ เมื่อคืนหลังจากส่งนางเข้านอนแล้ว ข้านำกางเกงในของนางไปซักเพื่อล้างคราบเลือดออกให้ จากนั้นก็ตากเอาไว้ข้างกองไฟจนมันแห้งสนิทดีจึงเก็บเอาไว้ให้นาง ไม่นึกว่านางจะถามหาสิ่งนี้เป็นอย่างแรกทันทีที่ตื่นขึ้นมา
"ข้าเห็นมันเลอะ ก็เลยเอาไปทิ้งแล้วน่ะ"
"หา! ท่านทำอย่างนั้นได้ไง แล้วข้าจะใส่อะไรล่ะ ข้ามีกางเกงในแค่ตัวเดียวนะ"ข้าแกล้งหลอกนางนิดหน่อย แต่ดูท่าทางนางจะเดือดร้อนมากทีเดียว จนข้าต้องรีบเฉลยว่าข้าซักให้เรียบร้อยแล้ว ล้วงกระเป๋าที่เหน็บอยู่ข้างกายข้า กางเกงในสีขาวของเด็กสาวถูกส่งคืนให้เจ้าของ นางรับไปพิจารณาดูว่าคราบเลือดหายไปหมดแล้วจริง ๆ จึงกล่าวขอบคุณข้า ข้าจึงใช้จังหวะนั้นแกล้งแซวนาง
"เลือดล้างออกไม่ยากเท่าไหร่ แต่น้ำที่เจ้าปล่อยออกมาเมื่อคืนน่ะ กลิ่นยังติดนิ้วข้าอยู่เลยนะ"
"ท่านมาร์คัสอะ..."เด็กสาวเขินจนทำอะไรไม่ถูก นางรีบรับกางเกงในไปใส่เข้าที่ ก่อนจะลุกหนีข้าออกจากรถม้าไป นางพยายามหันใบหน้าที่แอบยิ้มไว้ไม่ให้ข้าเห็น ข้ารู้สึกมีความหวังขึ้นมานิด ๆ แล้ว ว่านางไม่ได้รังเกียจสิ่งที่ข้าทำกับนางสักเท่าไหร่
นางรีบไปนั่งข้างแม่ของนาง แทนที่จะกินอาหารด้วยความหิวโหย โดโรธีแค่กินปลาที่แม่ของนางเตรียมให้แค่ครึ่งตัวเท่านั้น เมื่อแม่ของนางถามว่าทำไมถึงตื่นสาย นางก็ตอบไปว่าเมื่อคืนนอนดึก ซึ่งก็ตรงกับคำอธิบายของข้าและโดโรเธียร์ก่อนหน้านี้
หลังจากทุกคนรับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว ยังพอมีเวลาเหลืออีกพอสมควร แม่ของเด็กสาวจึงพาลูก ๆ ของนางไปอาบน้ำริมลำธารบ้าง จังหวะแบบนี้ แม้ข้าจะอยากดูเรือนร่างของเด็กสาวให้หายคิดถึง แต่ก็ต้องทนข่มใจเอาไว้ ข้าจึงขอตัวพาม้าไปกินหญ้าในทิศทางอื่น ปล่อยให้ผู้เป็นพ่อคอยดูแลความปลอดภัยให้สามสาวเพียงลำพัง แต่ถึงกระนั้นเสียงพูดคุยของสองสาวน้อยก็ชวนให้ข้าจินตนาการถึงเรือนร่างของพวกนางจนแทบทนอยู่เฉยไม่ไหว
"อา...โดโรธี เจ้าช่างยั่วยวนข้าได้เก่งจริง ๆ"แม้ข้าเพิ่งจะทำให้นางขึ้นสวรรค์ไปเมื่อคืน แต่ข้ากลับอดคิดถึงเรือนร่างอันอ่อนเยาว์และนุ่มนวลของนางไม่ได้ ข้าได้แต่อดกลั้นความรู้สึกของข้า รอเวลาที่เหมาะสมที่จะระบายความรู้สึกนั้นในภายหลัง
ข้าให้เวลาสาว ๆ ได้อาบน้ำให้ชื่นใจได้อย่างเต็มที่ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว จึงได้เวลาออกเดินทางต่ออีกครั้ง ทุกคนขึ้นประจำที่บนรถม้า เดินทางผ่านทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ ใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงอีกพื้นที่ป่าแห่งหนึ่ง แม้พื้นที่ป่านี้จะไม่กว้างใหญ่เท่าผืนป่าแรกที่ผ่านพ้นมา แต่ก็มีอันตรายอยู่ไม่น้อย มอนสเตอร์ขนาดเล็กอย่าง แรทบิทกระโจนเข้าใส่รถม้าหลายครั้ง แต่พ่อของเด็กสาวก็จัดการพวกมันด้วยการตวัดดาบเพียงครั้งเดียว ข้าจึงสามารถขับรถม้าตามเส้นทางไปได้โดยไม่จำเป็นต้องหยุดพัก จนกระทั่งใกล้ถึงทางออกจากป่า ข้าแนะนำผู้เป็นพ่อว่า หลังจากออกจากป่านี้จะหาอาหารได้ยากแล้ว เพราะจะเป็นทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ ตามด้วยหุบเขาที่ไม่ค่อยมีสัตว์อยู่อาศัย หากจะล่าสัตว์เพื่อหาอาหาร คงต้องหาจากในป่าแห่งนี้เท่านั้น
"ถ้าเช่นนั้น เราจอดพักที่นี่สักครู่ เพื่อให้ข้าออกล่าสัตว์สักหน่อยได้หรือไม่ ท่านมาร์คัส"แม้อาจจะทำให้ไปถึงทุ่งดอกเรดวัลเวตช้าขึ้น แต่รอบนี้โดโรธีสงบเสงี่ยมลงมาก นางไม่มีปริปากบนเรื่องการพักเลยแม้แต่น้อย อันที่จริงนางนั่งเงียบมาตั้งแต่ออกเดินทางแล้ว นางเอ่ยปากเฉพาะเพียงช่วงที่แม่หรือน้องถามนางเท่านั้นเอง
(https://attachments.xonly8.com/images/3232a7cb4c8367b1223aa9294eb5eae186c97cd0.png)
"ถ้าเช่นนั้น ข้าขอฝากเด็ก ๆ ไว้กับท่านที่นี่ได้หรือไม่ ไปกันสองคนน่าจะล่าได้ไวขึ้นนะ"แม่ของเด็กสาวคว้าคันธนูคู่ใจ เตรียมจะออกล่าสัตว์ขนาดนั้นแล้ว ข้าจะปฏิเสธอย่างไรไหว ข้าจอดรถม้าใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ปล่อยม้าให้เดินกินหญ้าในบริเวณนี้ ก่อนจะลงเดินสำรวจรอบ ๆ เพื่อความปลอดภัย เมื่อเห็นว่าพื้นที่โดยรอบปลอดภัยดีแล้ว สองสามีภรรยาก็ค่อย ๆ เดินออกห่างจากรถม้าไป ตามสัญชาตญานนักล่าของพวกเขา
ในรถม้า เหลือเพียงเด็กสาวสองคน แม้จะเป็นช่วงเวลาที่น่ายินดี แต่อาการของเด็กสาวคนพี่ก็ดูน่าเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน ข้าหันไปมองในรถม้า โดโรเธียร์คนน้องนอนหลับบนตักของพี่สาว ในขณะที่โดโรธียังคงนั่งนิ่งมองออกไปยังท้ายรถอย่างคนเหม่อลอย
"ต้องจอดรออยู่ที่นี่สักพัก หวังว่าคงไม่ทำให้เจ้าหงุดหงิดนะ โดโรธี"ข้าลองทักนางเพื่อดูการตอบสนอง ปรากฏว่าทันทีที่ได้ยินเสียงข้า นางก็มีอาการสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็เอ่ยตอบข้าแบบหลบหน้าหลบตา
"เอ่อ...มะ...ไม่เป็นไรค่ะ ก็...มันจำเป็นนี่นา"อาการของเด็กสาวดูลุกลี้ลุกลนผิดกับตอนที่นั่งร่วมกับแม่ของนางเลย นี่ไม่ใช่อาการของเด็กสาวที่กำลังเขินอายข้าหรอกหรือ ข้าอยากพิสูจน์ข้อเท็จจริงนั้น จึงขยับเข้าไปใกล้นางให้มากขึ้น แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติ
"แผลของเจ้า...หายดีแล้วหรือ"ทันทีที่พูดถึงแผลของนาง ใบหน้าที่แดงอยู่แล้วก็ดูเหมือนจะแดงขึ้นได้อีก นางลูบหัวน้องสาวตัวน้อยจนแน่ใจว่าหลับสนิทอยู่ จึงค่อยเอ่ยตอบแบบหลบตาข้า
"หะ...หายแล้วค่ะ ขอบคุณท่านมาก..."แม้จะยังดูเขินอายที่ต้องตอบคำถามข้า แต่นางก็พยายามตอบทุกคำถามของข้าอย่างจริงใจ จนข้าเห็นแล้วหมั่นไส้ อยากจะแกล้งนางยิ่งนัก
"แผลของเจ้ามันอยู่ภายใน เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าหายดีแล้ว"ข้าแกล้งหันไปลูบหัวน้องสาวของนางเล่นบ้าง ก่อนที่สายตาของข้ากับนางหันมาเจอกันพอดี โดโรธีรีบเลื่อนสายตาหลบข้าอย่างมีพิรุธ แม้จะดูเอียงอาย แต่นางก็ดูเหมือนคาดหวังอะไรบางอย่างจากข้าอยู่เห็นนางไม่ยอมตอบคำถามของข้า ข้าจึงจำต้องเป็นฝ่ายออกปากเอง
"ขอข้าดูแผลหน่อยสิ ข้าจะได้วางใจว่าเจ้าหายดีแล้ว"ข้าพูดพลางช้อนหัวของโดโรเธียร์ ขยับนางออกไปนอนหนุนกระเป๋าเดินทางแทนตักของพี่สาว ระหว่างนั้นนางไม่มีท่าทีจะปฏิเสธข้าเลยแม้แต่น้อย เมื่อกลับมาหาโดโรธี ข้าวางมือลงบนขาอ่อนข้างหนึ่งของนาง ก่อนจะเลื่อนมันขึ้นไปหาหน้าท้องของเด็กสาว แล้วลูบวนบริเวณนั้นช้า ๆ นั่นทำให้กางเกงในใต้กระโปรงของนางปรากฏขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
"อา...ท่านมาร์คัส"น้ำเสียงนางเหมือนต้องการจะหยุดข้า แต่หาได้มีคำพูดใด ๆ ที่แสดงอาการปฏิเสธต่อข้าไม่ ข้าจึงเพิกเฉยต่อเสียงร้องของนาง สอดมือจากหน้าท้องของนางล้วงจากขอบบนของกางเกงในลงไปคว้าร่องเสียวของนางเอาไว้ในมือ แต่แทนที่ข้าจะต้องเสียเวลาควานหาจุดเสียวของนาง ดูเหมือนการกระตุ้นด้วยไฟฟ้าของข้าจะได้ผลดีเกินคาด ติ่งเสียวของเด็กสาวแข็งเป็นเม็ดแทงทะลุออกมานอกกลีบเสียวให้ข้าสัมผัสได้อย่างง่ายดาย ข้าลูบไล้มันอย่างแผ่วเบา สร้างกระแสแห่งความเสียวให้เด็กสาวได้จดจำอีกครั้ง
"ตรงนี้ใช่แผลของเจ้ารึเปล่านะ...อืม รู้สึกเจ็บรึเปล่า...โดโรธี"เด็กสาวไม่เอ่ยตอบคำถามข้าเป็นคำพูด นางทำได้เพียงร้องครางในลำคอเบา ๆ เท่านั้น ไม่แน่ใจว่านางกำลังเพลิดเพลินจนไม่ได้ยิน หรือนางได้ยินแต่ไม่อยากตอบคำถามของข้ากันแน่ ข้าสังเกตเห็นอาการของนางขยับขาเบียดบดไปมาในเชิงระบายความรู้สึก มากกว่าขัดขวางการทำงานของข้า มือของนางกำชายเสื้อคลุมนักเวทย์ฝึกหัดจนยับยู่ยี่ไปหมด และในไม่ช้าร่างกายของเด็กสาวก็หลั่งน้ำค้างแห่งความพึงพอใจออกมาจากร่องเสียวนาง
"เอ...ที่ไหลออกมานี่ ใช่เลือดรึเปล่านะ"ข้าใช้เหตุผลนี้ค่อย ๆ รูดกางเกงในของนางออกเพื่อไม่ให้มันต้องเลอะอีกครั้ง ไม่นึกว่านางจะยอมให้ข้าถอดมันได้โดยง่าย และเมื่อข้าหยิบมันขึ้นมาสำรวจ ก็พบแต่คราบน้ำเมือกเหนียวลื่นที่นางกลั่นออกมาเองเท่านั้น หลักฐานชิ้นนี้ทำให้ข้ายิ่งมั่นใจว่านางพึงพอใจในสัมผัสของข้าอย่างแน่นอน โดโรธีในตอนนี้เหมือนลูกไก่ในกำมือข้า ที่ข้าสามารถหยอกล้อนางเล่นได้ตามชอบใจ
"อา...น้ำเหนียว ๆ ลื่น ๆ นี่มาจากไหนกันนะ มันเหมือนน้ำที่เจ้าปล่อยพุ่งออกมาเมื่อคืนนี้เลย"ข้ากระซิบถามข้างหูเด็กสาวให้นางยิ่งรู้สึกเขินหนักขึ้นอีก และเมื่อนางไม่ยอมตอบข้าจึงขยับตัวอ้อมไปด้านหลัง แบบเดียวกับที่ข้าช่วยเหลือนางเมื่อคืน
"เห็นทีข้าคงต้องขอสำรวจภายในหน่อยแล้ว...เจ้าจะยินยอมหรือไม่"เด็กสาวตัวสั่นในอ้อมกอดข้า ขณะที่ข้าหยอกล้อกับติ่งเสียวนางไม่หยุด แม้นางจะเอาแต่นิ่งเฉยไม่พูดอะไรเลย แต่เมื่อเป็นคำถามแบบนี้ นางกลับรวบรวมสติเอ่ยตอบข้าออกมาจนได้
"อา...ท่านมาร์คัส เชิญทำตามที่ท่านเห็นสมควรเถอะ...อา"ลมหายใจโดโรธีถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆ เรี่ยวแรงนางหดหายจนแทบจะละลายคาอ้อมอกข้า ข้าคว้าจับหน้าอกนางเอาไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ออกแรงนวดเบา ๆ ให้นางรู้สึกผ่อนคลาย ส่วนมืออีกข้างก็จัดให้ตามที่นางร้องขอ
"อาาา....อือ..."นิ้วที่คุ้นเคยกลับไปเยือนโพรงสวาทของเด็กสาวอีกครั้ง โดโรธียังคงขมิบตอดต้อนรับมันเป็นอย่างดีเช่นเคย น้ำเสียวที่เด็กสาวกลั่นออกมาทำให้ทุกอย่างดูราบรื่นไปหมด นิ้วทั้งสองของข้าบุกรุกเข้าไปจนถึงจุดลับที่เด็กสาวซ่อนอยู่ภายในได้โดยง่าย
"อา...ท่าทางแผลของเจ้าคงหายดีแล้วแน่ ๆ หีของเจ้าตอดข้าแรงน่าดูเลย"ข้าเอ่ยแซวเด็กสาวขณะที่ใช้ปลายนิ้วสะกิดจุดเสียวที่ซ่อนอยู่ในโพรงสวาทของนาง โดโรธีกำลังอยู่ในจุดที่เสียวซ่านจนยากที่จะยับยั้งเสียแล้ว นางขมิบตอดนิ้วของข้าพร้อมไปกับร่อนเอวระบายความรู้สึกอย่างได้อารมณ์
(https://attachments.xonly8.com/images/538b7f2ef235c8612aef46458427ff244271a583.jpg)
"อืม..."ทันใดนั้นเองก็มีความเคลื่อนไหวเกิดขึ้นกับโดโรเธียร์ เด็กน้อยพลิกตัวจนกระทั่งหัวตกกระเป๋า และทำให้นางตื่นขึ้นมา แม้สิ่งที่เกิดขึ้นจะน่าตกใจ แต่เนื่องจากเป็นสิ่งที่กระทันหัน เด็กสาวคนพี่รีบคว้าเอาชายผ้าคลุมตัวนอกเข้ามาปิดจุดที่ข้ากำลังล้วงอยู่ในทันที
"ท่านพี่โดโรธี...แล้วท่านแม่ล่ะ"เด็กน้อยหลับไปนานจึงยังคงสะลึมสะลืออยู่ และถามหาแม่ของนางด้วยความเคยชิน ข้ากับโดโรธีอยู่ในท่านั่งซ้อนกันโดยมีข้าอยู่เบื้องหลัง และโดโรธีนั่งอยู่บนตักของข้า มือข้างที่ข้าล้วงหีนางอยู่ถูกซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิดด้วยผ้าคลุมสีฟ้าของนาง ข้าจึงไม่มีความจำเป็นต้องหยุดสิ่งที่กำลังตั้งใจทำอยู่
"อา...เอ่อ...ท่านแม่...ออก...ออกไปล่าสัตว์กับท่านพ่อน่ะ...อา...โดโรเธียร์ นอนต่อเถอะ...ดะ...เดี๋ยวพวกท่านก็...ก็...กลับมาแล้วล่ะ...อา"ข้าได้แต่ยิ้มให้กับวิธีการอธิบายแบบตะกุกตะกักและหายใจรวยรินราวกับจะขาดใจของเด็กสาว ทั้ง ๆ ที่ข้ายังคงควานนิ้วไปทั่วโพรงสวาทของนางไม่หยุด แต่โดโรธีก็สามารถควบคุมสติชี้แจงน้องสาวของนางได้ดีสมกับเป็นพี่สาวที่เข้มแข็ง
"หือ...ท่านพี่ถอดกางเกงในออกเหรอ"โดโรธีตกใจจนนิ้วที่ข้าแหย่โพรงสวาทของนางอยู่ โดนขมิบตอดจนแทบหักคารูหีนาง กางเกงในของเด็กสาวถูกวางทิ้งไว้ตรงหน้าน้องสาวนางพอดี และเนื่องจากเป็นตัวเดียวที่นางใส่มา มันจึงเป็นที่สังเกตได้ง่ายสำหรับเด็กวัย 9 ขวบอย่างโดโรเธียร์
"เอ่อ...เอ่อ...คือ อากาศมันร้อนน่ะ ข้าก็เลยถอดทิ้งไว้ อา...เจ้า...อย่าเอาเรื่องนี้ไปฟ้องท่านแม่นะ"ข้าถูกใจคำแก้ตัวของโดโรธียิ่งนัก จึงให้รางวัลนางด้วยการขยี้จุดเสียวเด็กสาวรัวยิก ให้นางเสียวจนขนลุก โดโรธีหน้าแดงก่ำและแอบเอาศอกกระทุ้งใส่เอวข้าเบา ๆ เพื่อแก้เขิน
"ไม่ฟ้องหรอก แต่ข้าขอถอดด้วยนะ ข้าเองก็รู้สึกร้อนเหมือนกัน"ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ยังไม่ทันที่พี่สาวจะคัดค้าน เด็กน้อยวัย 9 ขวบก็รูดกางเกงในของนางออกจากขาทั้งสองข้างเรียบร้อยแล้ว นางยังทำทะเล้นด้วยการนอนเตะขาเล่นจนกระโปรงของนางร่นลงมา อวดขาขาว ๆ และโหนกเสียวของนางปรากฏออกมาแพลม ๆ
"ดะ...เดี๋ยวเถอะ...โดโรเธียร์...อา... ท่านมาร์คัสก็นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยนะ...อา"แทนที่พี่สาวจะห้ามข้าไม่ให้มองสิ่งที่น้องสาวทำ นางกลับเลือกที่จะห้ามน้องไม่ให้ทำแบบนี้ต่อหน้าข้าแทน แต่เสียงในช่วงท้ายของนางกลับแผ่วเบาจนเหมือนแค่กระซิบให้ข้าฟังเพียงคนเดียว ข้าชอบการตัดสินใจของเด็กสาวยิ่งนัก
โดโรเธียร์ไม่ได้สนใจคำพูดของพี่สาวนางสักเท่าไหร่ นางหนุนหัวกับกระเป๋าเดินทางอีกครั้ง แล้วนอนตะแคงข้างหันไปอีกทาง ทำให้มองไม่ออกว่านางหลับไปแล้วหรือยัง และนั่นทำให้สถานการณ์ดูน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น และข้าก็ชอบสถานการณ์แบบนี้เอามาก ๆ
"อากาศร้อนจนอยากถอดกางเกงในเลยเหรอ... ข้าไม่นึกเลยว่าเจ้าจะเป็นคนแบบนี้"ข้าเอ่ยแซวนางพลางล้วงร่องเสียวเด็กสาวต่อราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ก็ใครใช้ให้ท่านถอดกางเกงในข้าล่ะ"โดโรธีทำเสียงงอน ๆ ใส่ข้า แต่เสียงก็เบาเสียจนแทบไม่ได้ยิน น่าเสียดายที่ข้าอยู่ด้านหลัง จึงไม่ทันได้เห็นสีหน้าในตอนนั้นของนาง
"หากไม่ถอด...เดี๋ยวเจ้าก็ทำกางเกงในเปียกอีก ข้าขี้เกียจซักให้เจ้าแล้วล่ะ"ดูเหมือนคำพูดของข้าจะชวนให้นางระลึกถึงสิ่งที่น่าอายที่นางได้ทำไว้เมื่อคืน
"อา...ท่านมาร์คัส"เด็กสาวอายม้วนต้วน แต่กระนั้นก็ยังยอมให้ข้าล้วงหีของนางอย่างต่อเนื่อง นางเริ่มกุมมือข้าที่จับหน้าอกของนางเอาไว้ ขาของนางเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ลมหายใจเริ่มถี่แรงขึ้นอีกครั้ง เรือนร่างของนางขยับบดเบียดร่างกายข้าเป็นระยะ ๆ ข้ารู้จังหวะดีว่าต้องทำอย่างไร เพียงแค่ใช้ปลายนิ้วทั้งสองขยี้ไปที่จุดสำคัญของนาง เท่านี้ก็ทำให้เด็กสาววัย 13 อ่อนระทวยคาอ้อมอกข้าแล้ว
"ฮือ...อ๊าาา!"โดโรธีพยายามปิดปากของนางไม่ให้ร้องเสียงดัง แต่ความอึดอัดนั้นยิ่งทำให้อารมณ์ของนางเพิ่มสูงขึ้น ในไม่ช้าหยาดน้ำพุแห่งความสุขสันต์ก็พรั่งพรูออกมาจากรูสวาทของเด็กสาวอีกครั้ง ในครานี้โดโรธีไหวตัวทัน นางแอ่นสะโพกเอียงตัวไปด้านข้าง เพื่อไม่ให้หยาดน้ำของนางกระเซ็นไปโดนน้องสาวที่นอนหลับอยู่ใกล้ ๆ แต่กระนั้นก็ยังกระเด็นไปทั่วรถม้าของข้าอยู่ดี แน่นอนว่าข้าไม่ได้รู้สึกโกรธนางเลย หนำซ้ำข้ายังหอมแก้มนางเป็นรางวัลแห่งความน่ารักอีกด้วย
"ข้าดีใจนะ ที่เห็นเจ้ามีความสุขเช่นนี้"ข้าปล่อยให้โดโรธีนอนพักเอาแรงในรถม้า ส่วนตัวข้าก็แต่งตัวแล้วออกมาสูดอากาศด้านนอก มองดูลาดเลารอบรถม้า เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างโดยรอบเป็นปกติดี ก่อนจะเทน้ำดื่มให้ชื่นใจ คิดทบทวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน จากพฤติกรรมของเด็กสาวคนพี่ แม้อาจจะดูเป็นการคิดเข้าข้างตัวเองอยู่บ้าง แต่ดูเหมือนโดโรธีจะติดใจสัมผัสรักที่ข้ามอบให้นางเรียบร้อยแล้ว น่าเสียดายที่เมื่อครู่นี้ เป็นเพียงการมอบความสุขให้นางฝ่ายเดียว แต่ก็เป็นการมอบความสุขให้ฝ่ายหญิงโดยที่นางยังรู้สึกตัว ผิดกับที่ผ่านมา ที่ข้าใช้วิธีลักหลับเหล่านักเดินทางที่ใช้บริการรถม้าของข้ามาโดยตลอด เหล่าเด็กสาวที่ข้าพิชิตมาทั้งหมดก่อนหน้านี้ ไม่มีใครทำให้ข้ารู้สึกสุขใจได้เท่าโดโรธีเลยสักคนเดียว ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าอยากจะรู้เหลือเกินว่า ข้าจะมีวาสนาได้เย็ดกับนาง โดยที่นางเต็มใจได้หรือไม่ จังหวะที่ข้ากำลังคิดเพลิน ๆ อยู่นั้น สองสามีภรรยาก็กลับมาจากการล่าสัตว์พอดี
(https://attachments.xonly8.com/images/d7a248439dbc4708bc74b1413d8ebdf3aeddf7d9.png)
"อา...ท่านมาร์คัส รอนานหรือไม่"แม้จะตกใจ ที่ทั้งสองคนกลับมาเร็วกว่าที่คิด จนข้าไม่มีเวลาไปจัดการหลักฐานที่อยู่ในรถม้า ทั้งโดโรธีที่เพิ่งโดนข้าล้วงไปจนเหนื่อยอ่อน และน้องสาวที่หลับไปก่อนหน้านี้ ต่างก็ไม่ได้ใส่กางเกงใน รวมถึงรถม้าที่ชุ่มไปทั่วด้วยน้ำพุของเด็กสาว ก็ยังไม่ทันได้เช็ดให้แห้ง แต่กระนั้นข้าเลือกที่จะออกไปต้อนรับสองสามีภรรยาเสียก่อน
"สมกับที่เป็นนายพรานจริง ๆ ได้เนื้อมากขนาดนี้ มื้อกลางวันนี้คงได้ทานอาหารอร่อย ๆ อีกแล้ว"ข้าลงจากรถม้า พิจารณาเนื้อสัตว์ที่ทั้งสองล่ามา มีทั้งกระต่ายป่า ไก่ป่า และมอนสเตอร์ที่กินได้อย่างจังเกิ้ลลิซาร์ดอีกด้วย เนื้อสัตว์เท่าที่เห็นสามารถใช้กินต่อได้ถึงวันรุ่งขึ้นเลยทีเดียว เท่านี้การเดินทางก็ไม่มีปัญหาเรื่องเสบียงแล้ว
"เราจะทานอาหารกันที่นี่เลยดีไหมท่านมาร์คัส"คำพูดผู้เป็นพ่อทำให้ข้านึกขึ้นได้ ตอนนี้เวลาก็คงราว ๆ สิบเอ็ดโมงแล้ว จะว่าถึงเวลาทานข้าวก็เป็นไปได้ ข้าจึงเห็นด้วยกับความคิดนั้น และช่วยสองสามีภรรยาเตรียมพื้นที่เพื่อทำอาหารกัน
"งั้นข้าไปหยิบหม้อมานะ"แม่ของเด็กสาวทำเอาข้าตกใจเมื่อนางต้องการหม้อซึ่งข้าเก็บเอาไว้ภายในรถ นางกำลังจะไปถึงรถม้าอยู่แล้ว แต่เสียงจากภายในก็ทำให้ข้าโล่งใจขึ้น
"ใช่หม้ออันนี้หรือเปล่า ท่านแม่"(https://attachments.xonly8.com/images/d18db22b75a02330f38ce33f4d78e708c63ddb46.jpg)
โดโรธีที่ข้าคิดว่ายังนอนหมดแรงอยู่ นางโผล่หัวออกมาจากรถม้า พร้อมกับยื่นหม้อใบหนึ่งออกมา
"อ่อ...ใช่ ๆ ขอบใจนะลูก"แม่ของเด็กสาวรับหม้อไป นางมีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยที่เด็กสาวยื่นหม้อมาให้นาง ดูเหมือนจะเป็นเพราะโดยปกติแล้ว โดโรธีจะมีหน้าที่กินอย่างเดียวซะมากกว่าช่วยแม่ของนางทำกับข้าว
ข้าได้โอกาส ที่แม่ของเด็กสาวรับหม้อไปจัดการกับวัตถุดิบ กลับไปที่รถม้าเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย ปรากฏว่าในรถม้าทุกอย่างดูเรียบร้อยดี ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ข้าวของวางกลับไปในที่ของมันอย่างเป็นระเบียบ คราบน้ำที่เปรอะเปื้อนไปทั่วรถม้าก็ถูกเช็ดออกจนเกลี้ยง โดโรเธียร์ยังคงหลับอยู่ ดังนั้นความเป็นระเบียบที่เกิดขึ้นนี้จึงมาจากโดโรธีอย่างไม่ต้องสงสัย
"เก็บกวาดเกลี้ยงเชียวนะ...เป็นเด็กดีเหมือนกันนะเราเนี่ย"ข้าได้จังหวะเอ่ยแซวนาง
"ขะ...ข้าก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ก็ท่านเล่นไม่ยอมช่วยเก็บนี่นา"ข้าไม่ค่อยสนใจคำพูดที่แสดงอาการน้อยใจนั่นสักเท่าไหร่ ข้าตรงไปเปิดกระโปรงของโดโรเธียร์ดู เพื่อให้แน่ใจว่านางใส่กางเกงในเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นว่ากางเกงในของเด็กน้อยกลับเข้าที่แล้วจริง ๆ ข้าจึงจัดกระโปรงของนางไว้ตามเดิม ก่อนจะหันไปมองโดโรธีด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น
"แล้วเจ้าล่ะ?"
"อะไร?"
"ใส่กางเกงในแล้วหรือยัง?"
"ข้าโตแล้วนะ...ไม่ลืมใส่หรอกน่า"
"แน่ใจนะ"
"ข้าใส่แล้วจริง ๆ""ขอข้าดูให้สบายใจหน่อยได้ไหม"แทนที่ข้าจะใช้คำพูดที่แสดงความไม่เชื่อใจนาง ข้าเลือกใช้คำพูดที่ดูสุภาพกว่านั้นมากกว่า และนั่นทำให้เด็กสาวหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย นางลังเลอยู่ครู่เดียวก่อนจะจับชายกระโปรงเปิดขึ้นมาให้ข้าดูว่า นางใส่กางเกงในเรียบร้อยแล้วจริง ๆ และที่นางทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ข้าสบายใจ สีหน้าและแววตาที่นางส่งมาให้ข้าในช่วงเวลานั้น มันช่างน่ารักและมีเสน่ห์มากจนข้าแทบอดใจไม่ไหว
"อืม...ใส่แล้วจริง ๆ ด้วย น่ารักจัง"ข้าแกล้งนางด้วยการถือวิสาสะจับขอบกางเกงในดึงขึ้น จนรั้งให้เนินเสียวของนางปรากฏขึ้นเป็นเนินขนาดย่อม ๆ
"ท่านมาร์คัส...พอได้แล้วค่ะ"นางไม่มีท่าทีต่อต้านข้าเลยแม้แต่น้อย นางทำได้เพียงเอ่ยทักท้วงด้วยน้ำเสียงที่ไร้พลังเท่านั้น นั่นทำให้ข้ามั่นใจยิ่งขึ้นว่านางตกอยู่กำมือข้าอย่างสมบูรณ์แล้ว
"สำหรับคนน่ารักอย่างเจ้า เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอก"ข้าหยอดคำหวานทิ้งท้ายก่อนจะกลับออกไปช่วยพ่อกับแม่ของนางเตรียมมื้อเที่ยง จากนั้นเมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ทั้ง 5 คนก็รับประทานอาหารร่วมกันใต้ต้นไม้ใหญ่ บรรยากาศสนุกสนานครื้นเครงและเป็นกันเองราวกับข้าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนาง โดโรธีแอบมองข้าเป็นระยะ ๆ ข้าเองก็ส่งสายตาให้นางบ่อย ๆ เช่นกัน ข้าไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่ในตอนนี้ แต่ในหัวข้ามีเพียงความคิดที่ว่า จะจัดการลูกไก่ในกำมือตัวนี้ต่อไปอย่างไรดีเท่านั้น
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
นี่ก็ตีสองแล้ว แต่ผมยังตาแจ้งอยู่เลย กะว่าจะอ่านไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงตอนที่ 9 ก็มันมันส์นี่ หยุดอ่านไม่ได้เลย ::Glad::
ท่านมาร์คัส สาวอายุตำ่กว่า 18 คุกนะ คุกนะ แล้วสมัยนั้น หนอนจะโดนตัดทิ้งป่าว เสี่ยงเกิน