บ่วงรัก...สวาทสาวแก้ม
ตอนที่ 3
ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉันในช่วงปีสามดูเหมือนจะสดใสและมีสีสันมากขึ้น ความสัมพันธ์กับแมนพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว จากคนรักกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สามารถพูดคุยและเปิดเผยทุกเรื่องให้กันฟังได้อย่างสนิทใจ รวมถึงเรื่องบนเตียงด้วย
ความถี่ในการมีเพศสัมพันธ์ของเราเพิ่มมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากสัปดาห์ละครั้งสองครั้ง กลายเป็นแทบทุกวันที่เรามีเวลาว่างตรงกัน หอพักของเรากลายเป็นเหมือนรังรักลับๆ ที่เต็มไปด้วยเสียงครางหวานและไออุ่นจากร่างกายที่แนบชิดกัน เราเริ่มกล้าที่จะทดลองอะไรใหม่ๆ มากขึ้น แมนชอบที่จะใช้ลิ้นสำรวจทุกซอกทุกมุมของร่างกายฉัน และฉันเองก็เริ่มสนุกกับการใช้ปากปรนนิบัติเขาเช่นกัน
คืนหนึ่งหลังจากที่เรากลับจากไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่นอกมหาวิทยาลัย บรรยากาศในห้องพักดูจะอบอวลไปด้วยความเงียบสงบและแสงไฟสีส้มนวลจากโคมไฟข้างเตียง แมนนั่งอยู่บนเตียง เอนหลังพิงหัวเตียง sambil เล่นโทรศัพท์ ส่วนฉันนั่งอยู่ปลายเตียง กำลังหวีผมยาวสลวยของตัวเอง
"แก้ม..." เสียงทุ้มนุ่มของแมนเรียกฉัน
"หืม?" ฉันขานรับเบาๆ โดยไม่ได้หันไปมอง
"เคยคิดไหมว่า... เรื่องของเรามันจะมาถึงขนาดนี้" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความสงสัย
ฉันวางหวีลงบนตัก แล้วหันไปมองหน้าเขา รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากของฉัน "ก็ไม่เคยคิดหรอก... แต่ก็ดีใจนะที่มันเป็นแบบนี้"
แมนวางโทรศัพท์ลงข้างตัว แล้วลุกขึ้นเดินมานั่งข้างๆ ฉัน เขายื่นมือมาลูบแก้มของฉันเบาๆ "แก้มเป็นผู้หญิงคนแรกของแมนนะ... แก้มรู้ไหม"
ฉันพยักหน้า "อืม... แมนเคยบอกแล้ว"
"แล้ว... แก้มรู้สึกยังไง" เขาถามต่อ ดวงตาของเขาจ้องมองลึกเข้ามาในแววตาของฉัน
ฉันใช้มืออีกข้างจับมือของเขาที่ลูบแก้มฉันอยู่ "รู้สึกดี... ดีมากๆ แมนทำให้แก้มรู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิงจริงๆ"
แมนยิ้มกว้างขึ้น แล้วโน้มตัวลงมาจูบฉันอย่างอ่อนโยน เป็นจูบที่เนิ่นนานและเต็มไปด้วยความรู้สึกที่มากกว่าแค่ความใคร่
หลังจากจูบจบ แมนก็กระซิบข้างหูฉัน "คืนนี้... ลองอะไรใหม่ๆ กันไหม"
หัวใจของฉันเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย ฉันรู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร "อะไรเหรอ?" ฉันถามกลับด้วยน้ำเสียงที่แสร้งทำเป็นไม่รู้
"ก็... ที่แก้มเคยเล่าให้ฟังไง... เรื่องของแก้มกับเพื่อน..." คำพูดของแมนทำให้ความทรงจำในวัย ม.ปลายของฉันหวนกลับมาอีกครั้ง ภาพของมิลล์และความรู้สึกแปลกประหลาดในตอนนั้นยังคงฝังอยู่ในใจ
ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความลังเล "แมน... แก้มไม่แน่ใจ..."
"ไม่เป็นไร ถ้าแก้มไม่พร้อม... แมนเข้าใจ" แมนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและไม่เร่งเร้า
แต่ความอยากรู้อยากเห็นที่ซ่อนอยู่ในใจของฉันก็เริ่มทำงาน ฉันมองหน้าแมนอีกครั้ง แล้วตัดสินใจพูดในสิ่งที่ตัวเองก็ยังไม่แน่ใจนัก "แต่... ถ้าแมนอยากลอง... แก้มก็... ไม่ขัดข้อง"
แววตาของแมนเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย เขายิ้มอย่างดีใจแล้วโอบกอดฉันไว้แน่น "ขอบคุณนะแก้ม... แมนสัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้แก้มรู้สึกสบายใจ"
เช้าวันเสาร์ แมนชวนฉันไปทานอาหารกลางวันที่บ้านของเขา พ่อกับแม่ของแมนเป็นคนใจดีและให้การต้อนรับฉันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะคุณพ่อของแมน ท่านดูเป็นคนอบอุ่นและมีอารมณ์ขัน ท่านชวนฉันคุยเรื่องต่างๆ อย่างเป็นกันเอง ทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจ
ระหว่างที่เราทานอาหารกัน คุณพ่อของแมนก็พูดถึงเรื่องการเรียนของฉัน และแสดงความชื่นชมที่ฉันตั้งใจเรียน ท่านยังบอกอีกว่าดีใจที่แมนมีแฟนน่ารักและเป็นคนดีอย่างฉัน คำพูดเหล่านั้นทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจและเคารพท่านมากยิ่งขึ้น แววตาที่ท่านมองมายังฉันนั้นอบอุ่นและเป็นมิตร จนฉันรู้สึกเหมือนเป็นลูกสาวของท่านอีกคน
หลังจากทานอาหารเสร็จ แม่ของแมนชวนฉันไปช่วยเก็บล้างจานในครัว เราคุยกันถึงเรื่องทั่วไป เรื่องผู้หญิงๆ ทำให้ฉันรู้สึกใกล้ชิดกับท่านมากขึ้น ส่วนแมนกับพ่อของเขานั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เสียงหัวเราะของพวกเขาดังแว่วมาเป็นระยะๆ บ่งบอกถึงความสุขในครอบครัว
ในช่วงที่เรากำลังจะกลับ แมนเข้าไปคุยกับพ่อของเขาเป็นการส่วนตัวอยู่ครู่หนึ่งที่ระเบียงหน้าบ้าน ฉันสังเกตเห็นสีหน้าจริงจังของทั้งคู่ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก สักพักแมนก็เดินกลับมาหาฉันด้วยรอยยิ้ม
"พ่อชวนเราสองคนมาทานอาหารเย็นที่บ้านอีกคืนน่ะแก้ม พ่อบอกว่าอยากคุยกับแก้มต่ออีกหน่อย" แมนบอกฉันด้วยน้ำเสียงดีใจ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความภาคภูมิใจ
ฉันลังเลเล็กน้อย ความเหนื่อยล้าจากการเรียนและกิจกรรมต่างๆ เริ่มถาโถมเข้ามา แต่ด้วยความเกรงใจและรู้สึกดีกับพ่อแม่ของแมน ฉันจึงตอบตกลง "ก็ได้สิแมน"
ในช่วงเย็น เมื่อเรากลับไปถึงบ้านของแมนอีกครั้ง แม่ของแมนได้เตรียมอาหารเย็นไว้รอแล้ว กลิ่นหอมของอาหารโฮมเมดอบอวลไปทั่วบ้าน บรรยากาศยังคงอบอุ่นและเป็นกันเอง คุณพ่อของแมนยังคงเอาใจใส่ฉันเป็นพิเศษ ท่านชวนฉันคุยเรื่องสัพเพเหระต่างๆ ตั้งแต่เรื่องเรียนไปจนถึงเรื่องความฝันในอนาคต และคอยเติมเครื่องดื่มให้ทุกคน รวมถึงฉันด้วย แก้วที่ท่านยื่นให้ฉันเป็นน้ำผลไม้สีสวย รสชาติหวานอมเปรี้ยวเย็นชื่นใจ ดับกระหายได้เป็นอย่างดี
หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ทุกคนนั่งคุยกันต่อที่ห้องนั่งเล่น คุณพ่อของแมนดูเหมือนจะสนใจเรื่องราวของฉันเป็นพิเศษ ท่านชวนฉันคุยเรื่องส่วนตัวมากขึ้น ถามถึงความฝันและเป้าหมายในชีวิตอย่างตั้งใจ ฉันรู้สึกประทับใจในความอบอุ่นและความเป็นกันเองของท่านมาก จนลืมความเหนื่อยล้าไปชั่วขณะ
สักพัก ฉันเริ่มรู้สึกง่วงผิดปกติ หนังตาเริ่มหนักอึ้งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทั้งๆ ที่ยังไม่ดึกมากนัก ฉันรู้สึกแปลกใจกับอาการนี้ ร่างกายมันอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก อาจจะเป็นเพราะความเหนื่อยล้าสะสมจากการเรียนและการเดินทาง
"แก้มดูเหนื่อยๆ นะลูก พักผ่อนหน่อยไหม" แม่ของแมนสังเกตเห็นอาการของฉันด้วยความเป็นห่วง
ฉันพยายามฝืนยิ้มให้ท่าน "สงสัยจะเพลียนิดหน่อยค่ะคุณแม่" เสียงของฉันเริ่มแหบพร่าเล็กน้อย
"ถ้าอย่างนั้นไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวแมนไปส่ง" แมนเสนอด้วยความเป็นห่วง เขาเข้ามาโอบไหล่ฉันเบาๆ
ฉันพยักหน้า เห็นด้วยกับความคิดนั้น แต่ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน พ่อของแมนก็ยื่นแก้วน้ำผลไม้อีกแก้วมาให้ฉันด้วยรอยยิ้มใจดี "ดื่มอีกหน่อยสิแก้ม จะได้สดชื่น หายเหนื่อยไวๆ"
"...ด้วยความเกรงใจและไม่อยากขัดน้ำใจท่าน ฉันจึงรับมาดื่มอีกสองสามอึก รสชาติหวานอมเปรี้ยวซาบซ่าทำให้รู้สึกดีขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่ความง่วงก็ยังคงถาโถมเข้ามาอย่างหนักหน่วง ราวกับมีใครเอาน้ำหนักมาถ่วงเปลือกตาของฉัน... สติของฉันเริ่มเลือนรางลงทีละน้อย ความรู้สึกหนักอึ้งเริ่มครอบงำ และภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้คือรอยยิ้มที่ดูแปลกไปของคุณพ่อของแมน ท่านมองมาที่ฉันด้วยแววตาที่สื่อถึงบางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ มือสากของท่านเอื้อมมาแตะมือของฉันเบาๆ เป็นสัมผัสที่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ฉันขนลุกซู่
"พักผ่อนเถอะนะแก้ม ดูเหนื่อยมากแล้ว" เสียงทุ้มต่ำของท่านดังอยู่ข้างหู น้ำเสียงที่เคยอบอุ่นบัดนี้กลับฟังดูแปร่งๆ ฉันพยายามจะตอบ แต่ลิ้นกลับหนักอึ้ง ความง่วงเริ่มทำให้การควบคุมร่างกายเป็นไปได้ยากขึ้นเรื่อยๆ
ฉันรู้สึกถึงมือของท่านที่ลูบหลังมือของฉันช้าๆ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาสัมผัสแขนอย่างแผ่วเบา สัมผัสที่ไม่เหมาะสมนั้นทำให้ความรู้สึกไม่สบายใจเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ฉันพยายามจะชักมือกลับ แต่เรี่ยวแรงที่มีอยู่มันน้อยนิดเสียเหลือเกิน
สายตาของพ่อของแมนยังคงจับจ้องมาที่ฉันอย่างแน่วแน่ รอยยิ้มประหลาดบนใบหน้าของท่านยังคงอยู่ มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้แสดงถึงความเมตตาอย่างที่เคยเป็น แต่กลับแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้ฉันหวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไปคือสัมผัสที่หนักแน่นขึ้นบริเวณแขนของฉัน และแววตาที่เต็มไปด้วยความหมายบางอย่างที่น่ากลัว..."
เสียท่ากับพ่อของแมน มันจะพาแก้มไปเข้าวังวนการสวิงด้วยไหมนะ
แก้มโดนอีกละ
คนที่2ของแก้ม
ลองลูกแล้วลองของพ่อบ้างนะแก้มรับรองสนุกแน่ฮาๆๆ
โดนผู้เฒ่ามอมยา จะติดใจไปเลยมั้ยเนี่ยแก้ม
แจ่มเลย
พ่อแฟนวางแผนจะกินแก้ม
เริ่มต้นมากับความรักความใคร่ของคนวัยเดียวกัน มารู้จักคุ้นเคยกับครอบครัวเขา...แต่หนุ่มใหญ่มากมายประสบกาม จะกระตุ้นอะไรกับสาวแก้ม หรือจะเป็นบทเรียนต้องห้าม ::Evil::
พ่อมาแล้ว
::DayDream::
::NoNo::
อีกแล้วสาวแก้ม ::Shy::
ชอบ ตามอ่าน
สุด
พ่อเอ็นดูแก้ม เลยอยากให้แก้มดูเอ็นพ่อ