Wayfarer Guardian เพื่อนนักเดินทาง
Chapter 6: ดีลลับสามข้อ
By DRACULolitA"ฮึบ!"หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จ พ่อกับแม่ของเด็กสาวขอเวลาในการจัดการกับเนื้อสัตว์ส่วนที่เหลือเพื่อให้บรรทุกใส่รถม้าของข้าได้อย่างสะดวก ระหว่างนั้น โดโรธีเห็นว่ายังเหลือเวลามากมายที่นางสามารถจะฝึกเวทย์มนตร์ได้ นางจึงขออนุญาตแม่ของนางให้ข้าฝึกซ้อมเวทย์มนตร์ให้
"ฮึบ!"น้ำเสียงอันเป็นเอกลักษณ์ของโดโรธี เริ่มทำให้ข้าคุ้นชินแล้ว ข้าจึงไม่จำเป็นต้องบอกนางว่าเสียงร้องนั้น มันไม่ได้เกี่ยวข้องกับพลังเวทย์ที่นางปล่อยออกมาเลย ข้าได้แต่ยิ้มให้กับเด็กสาว ขณะที่นางกำลังตั้งสมาธิกับการควบคุมลูกไฟบนคทาเวทย์มนตร์
(https://attachments.xonly8.com/images/fd040cc655de51fda1eb8105fac231b33e1c5c39.jpg)
"ท่านพี่โดโรธีทำได้แล้ว!"โดโรเธียร์ที่นั่งดูอยู่ใต้ต้นไม้ก็เห็นด้วยกับข้า โดโรธีเริ่มจับจุดในการใช้เวทย์ได้บ้างแล้ว ลูกไฟที่นางสร้างขึ้นมีขนาดใหญ่ขึ้น แถมเวลาที่นางสามารถประคองมันได้ก็นานขึ้น หากเป็นแบบนี้อีกไม่นานเด็กสาวก็คงสามารถนำมันไปใช้งานจริงได้
"เฮ้อ! ข้าเหนื่อยแล้ว ขอพักก่อนนะท่านมาร์คัส"ข้าไม่แปลกใจที่นางจะบ่นเช่นนั้น เพราะตั้งแต่ขออนุญาตแม่ของเธอมาซ้อม นี่ก็น่าจะเป็นลูกไฟดวงที่ 15 แล้ว ที่นางพยายามเค้นมันออกมาจากพลังเวทย์ที่ยังคงมีน้อยนิดในตัวนาง
"นี่ท่านมาร์คัส...มีวิธีเพิ่มพลังเวทย์ให้ข้าบ้างไหม ข้าอยากใช้เวทย์ได้เยอะกว่านี้จัง"ทันทีที่ก้นของเด็กสาวแตะถึงพื้นหญ้าข้างกายข้า นางก็ส่งน้ำเสียงออดอ้อนข้าราวกับเด็กน้อยที่กำลังขอค่าขนมจากพ่อแม่ อันที่จริงการที่นางยังเป็นนักเวทย์ฝึกหัดแล้วสามารถสร้างลูกไฟได้ติดต่อกันขนาดนี้ก็นับว่าเก่งแล้ว ทางที่ดีนางไม่ควรจะรีบร้อนฝึก แต่ควรค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปจะดีกว่า
"โธ่! ก็...หลังจากดูดอกพรมแดงเสร็จ ข้าก็ต้องกลับแล้วนี่ ถึงตอนนั้นแล้วใครจะสอนข้าล่ะ"น้ำเสียงที่จริงใจของโดโรธีทำให้ข้ารู้สึกชุ่มชื่นหัวใจยิ่งนัก สำหรับข้าที่เอาแต่หาประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ จากนักเดินทางที่ไร้ประสบการณ์ เมื่อได้รู้ว่ามีใครสักคนเห็นคุณค่าของเรา มันช่างทำให้ข้ารู้สึกดีจริง ๆ
...อา...ดีจนอยากจะเย็ดนางซะให้หายอยากตอนนี้เลย...ข้าได้แต่เก็บความคิดนั้นไว้ในใจ เพราะนอกจากพ่อกับแม่ของนางที่กำลังจัดการกับเนื้อสัตว์อยู่ในรถม้า ยังมีโดโรเธียร์ที่นั่งดูการซ้อมของนางอยู่ใกล้ ๆ ด้วย จังหวะนี้ดูเหมือนจะไม่เหมาะที่จะทำแบบนั้นสักเท่าไหร่
"ท่านพี่โดโรธีไม่พ่นไฟแล้วเหรอ"โดโรเธียร์เดินตามพี่สาวของเธอมานั่งฝั่งตรงข้าม เมื่อเห็นว่าพี่ของนางเลิกฝึกซ้อมแล้ว ท่านั่งที่ไม่ระวังทำให้ข้าเห็นกางเกงในของนางอย่างช่วยไม่ได้
"นั่งดี ๆ หน่อยสิ โดโรเธียร์ พี่สอนตั้งกี่ครั้งแล้ว"ดูเหมือนโดโรธีที่นั่งใกล้ ๆ ข้าก็เห็นแบบเดียวกัน คำเตือนของนางดูเหมือนกำลังดุข้า มากกว่าดุน้องสาวเสียอีก
"ทีท่านพี่โดโรธีเมื่อกี้ยังไม่ยอมใส่กางเกงในเลย ทั้ง ๆ ที่ท่านแม่ก็สอนตั้งหลายครั้ง"โดนน้องสาวแฉต่อหน้าต่อตาข้า ทำเอาโดโรธีมีอาการหน้าแดงซ่านขึ้นมาทันที เรื่องราวที่เกิดขึ้นในรถม้าเป็นข้อเท็จจริงที่นางไม่อาจเถียงได้ โดโรธีดูเหมือนอยากจะโต้ตอบน้องสาว แต่สุดท้ายแล้วก็เลือกเก็บคำพูดนั้นไว้ในใจดีกว่า ข้าเห็นเป็นโอกาสจึงร่วมแซวพี่สาวของโดโรเธียร์ด้วย
"เอาน่าโดโรเธียร์ พี่สาวของเจ้าโตแล้ว นางรู้ดีว่าควรถอดหรือไม่ถอดกางเกงในตอนไหนดี จริงไหม"โดโรธีทำตาโตใส่ข้า ก่อนจะทำหน้างอและพยักหน้ายอมรับต่อหน้าน้องสาวเพื่อให้จบเรื่องนี้โดยเร็ว แต่พอโดโรเธียร์เผลอ นางก็แอบทุบไหล่ข้าเบา ๆ เป็นการแก้แค้นที่ทำให้อับอายต่อหน้าน้องสาว มันช่างเป็นการแก้แค้นที่น่ารักเสียจริง ๆ ข้าเองก็อยากจะตอบโต้นางบ้างเหมือนกัน แต่คงต้องเก็บไว้ทีหลัง
"ขั้นตอนต่อไปลองทำแบบนี้ดูนะ...โดโรธี"ข้าพักเรื่องแซวหยอกล้อนางไปก่อน และหันมาสอนโดโรธีใช้เวทย์มนตร์ในขั้นต่อไป นั่นคือการขว้างลูกไฟไปข้างหน้า เริ่มจากการที่ข้าสร้างลูกไฟขึ้นมาบนฝ่ามือ ประคองไว้อย่างนั้นครู่หนึ่ง จากนั้นก็ขว้างมันไปที่ลำธารที่อยู่เบื้องหน้า ห่างออกไปประมาณ 20 เมตร ลูกไฟหล่นลงกลางน้ำพอดีแล้วก็มอดดับลงไปต่อหน้าพี่น้องสองสาว
"ว้าว! ท่านมาร์คัสเก่งจังเลย"โดโรเธียร์นั่งปรบมือให้ข้าและเอ่ยชมตามนิสัยของนาง ส่วนพี่สาวนางก็ทำตาค้างและรู้สึกสนใจขึ้นมาในทันที
"ทำยังไงอ่ะ ท่านมาร์คัส สอนข้าที สอนตอนนี้เลยได้ไหมคะ"โดโรธีเปลี่ยนท่าทีที่เหมือนจะงอนข้าเมื่อครู่กลายเป็นอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาในพริบตา ข้าได้แต่ยิ้มแนะนำนางว่าในตอนนี้นางทำทุกอย่างได้หมดแล้ว เหลือแค่ขว้างลูกไฟที่อยู่บนปลายไม้คทาของนางให้พุ่งตรงไปข้างหน้าเท่านั้นเอง ซึ่งขั้นตอนนี้ต้องลองฝึกเองจับทางเองจะดีที่สุด ข้าแนะให้นางเริ่มจากลูกไปดวงเล็ก ๆ จะได้ฝึกได้หลายครั้ง และไปฝึกที่ริมน้ำเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอันตราย
"ได้ ๆ ข้าจะลองทำดู"เมื่อพักเหนื่อยได้ครู่หนึ่งแล้ว โดโรธีก็ลุกขึ้นสะบัดชุดกระโปรงของนางให้เศษหญ้าหลุดออก จากนั้นก็ขอตัวไปซ้อมที่ริมน้ำทันที ถึงแม้จะพูดแบบนั้น แต่นางก็ขยับห่างจากข้าไปไม่กี่ 10 ก้าวเท่านั้นเอง
"ฮึบ!" ข้ามองดูนางสร้างลูกไฟขนาดเล็กขึ้นมาบนปลายคทา ก่อนจะพยายามขว้างมันไปข้างหน้าแต่มันก็ไม่ไป มองไกล ๆ ก็เหมือนเด็กน้อยพยายามจะแกว่งเทียนเล่นซะมากกว่า ข้าจึงตะโกนแนะนำไปอีกว่า ตอนขว้างให้หยุดปล่อยพลังเวทย์ โดโรธีหันมาพยักหน้าตอบข้า ก่อนจะหันไปสร้างลูกไฟขึ้นมาอีกครั้ง ในคราวนี้นางก็ทำสำเร็จ ลูกไฟที่นางพยายามสะบัดให้หลุดจากคทา ลอยออกไปเบื้องหน้าได้ประมาณ 2 ก้าวเห็นจะได้
"ท่านพี่ทำได้แล้ว!"โดโรเธียร์ที่ยังคงนั่งอยู่ข้าง ๆ ข้าดีใจใหญ่ โดยไม่รู้ตัวเลยว่าข้าขยับเข้ามานั่งข้างนางแล้ว แถมยังแกล้งวางมือไปรองแผ่นหลังของนางไว้ด้วย ช่วงจังหวะที่นางดีใจ ร่างกายของนางก็สัมผัสกับข้าให้รู้สึกถึงไออุ่นและความนุ่มนวลของนาง
"ท่านพี่ของเจ้าเก่งจริง ๆ ข้าแนะนำไม่กี่ครั้งก็ทำได้เลย ว่าแต่เจ้าล่ะ อยากลองเรียนเวทย์ดูบ้างไหม" ข้าเอ่ยปากถามเด็กสาวคนน้อง เผื่อว่าจะมีโอกาสได้สอนนางอย่างใกล้ชิดเหมือนพี่สาวด้วยอีกคน แต่กลับได้รับคำปฏิเสธอย่างไร้เดียงสา
"ไม่เอาล่ะท่านมาร์คัส ข้าไม่ชอบไฟ มันร้อน แถมข้ายังเคยโดนท่านแม่ดุด้วย ตอนที่ข้าพยายามจะช่วยท่านแม่จุดไฟก่อฟืน"โดโรเธียร์สาธยายด้วยอาการน้อยใจ ข้าได้แต่ยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของนาง
"แล้วท่านไม่ร้อนมือเหรอ เวลาจับไฟน่ะ"โดโรเธียร์ไม่พูดเปล่า ๆ นางคว้ามือของข้ามาสำรวจดูว่ามีรอยไหม้ตรงไหนหรือไม่ ความอยากรู้อยากเห็นของนางเห็นแล้วช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน
"ก็ร้อนนิดหน่อย ถ้าทนได้ก็ไม่มีปัญหา หรือใช้ไม้เท้าแบบพี่ของเจ้าก็จะยิ่งปลอดภัย"แม้จะพูดเชิญชวนขนาดนั้นแล้ว โดโรเธียร์ก็ดูจะไม่สนใจสิ่งที่ข้าเสนอเลย บางทีเด็กน้อยอาจจะไม่ถูกกับไฟอย่างที่นางว่าจริง ๆ ก็เป็นได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ก็แค่หาเวทย์แบบอื่นให้นางลองดูก็สิ้นเรื่อง
(https://attachments.xonly8.com/images/47ee7715bcfbbb86955de3e299fef8b07460b5c9.png)
ข้าเพ่งสมาธิยื่นมือตรงไปหาลำธาร ก่อนจะใช้เวทย์มนตร์ดึงน้ำจำนวนหนึ่งจากในลำธาร ออกมาอยู่บนฝ่ามือข้า ลูกบอลน้ำขนาดเท่าลูกโป่งลอยอยู่บนฝ่ามือข้าชวนให้แววตาของโดโรธีเบิกโพลงด้วยความสนใจ
"ว้าว! ท่านมาร์คัสเรียกน้ำมาหาได้ด้วย"ช่างสมกับเป็นเด็กน้อยจริง ๆ โดโรธีเรียกสิ่งที่เห็นด้วยคำง่าย ๆ ที่นางคุ้นเคย แทนที่จะเอ่ยถามข้าถึงชื่อของมัน นี่คงเป็นบุคลิกสำคัญที่ทำให้นางเป็นคนพูดเก่งเช่นนี้
"เวทย์มนตร์นี้ต่างจากที่ข้าสอนพี่ของเจ้า เพราะข้าไม่ได้สร้างมันจากพลังเวทย์ เพียงแต่เรียกมันมาจากที่อื่นแทน"โดโรเธียร์แทบไม่ได้ฟังที่ข้าพูดเลย นางเอาแต่จ้องมองหยดน้ำที่ลอยอยู่เบื้องหน้าเธอด้วยแววตาเปล่งประกาย ข้าจึงแกล้งส่งลูกบอลน้ำนี้ให้ลอยไปลอยมารอบ ๆ ตัวโดโรเธียร์ นางเองก็หมุนตัวไปรอบ ๆ เพื่อไม่ให้คลาดสายตาจากมันเช่นกัน ข้าแกล้งดันลูกบอลให้ขึ้นสูงไปหยุดอยู่บนหัวโดโรเธียร์ ก่อนจะคลายเวทย์มนตร์ให้ลูกบอลน้ำนั้นตกใส่หัวนาง
"อ๊า! ท่านมาร์คัส แกล้งข้าเหรอ"แทนที่เด็กน้อยจะโกรธข้าเป็นฟืนเป็นไฟ นางกลับหัวเราะและสนุกไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับนาง โดโรเธียร์สะบัดชุดที่เปียกน้ำของนางจนละอองบางส่วนกระเด็นใส่ข้า ข้าไม่ได้ถือโทษโกรธนางเลย เพราะ กางเกงในที่อยู่ในร่มผ้าของนางที่เผยออกมาให้เห็นตอนที่นางสะบัดน้ำนั้น ทำให้ข้ารู้สึกดียิ่งนัก โชคดีที่โดโรธียังคงตั้งใจซ้อมจนไม่ทันได้หันมาเห็นน้องสาวทำเรื่องน่าอายใส่ข้า มิฉะนั้นข้าคงโดนสายตาของนางดุเอาอีกเป็นแน่
"น่าสนุกจัง ท่านสอนข้าทำแบบนี้บ้างได้ไหม"โดโรเธียร์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ทั้ง ๆ ที่เนื้อตัวของนางยังคงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ
"ได้แน่นอน แต่เจ้าต้องรับปากข้า 3 เรื่องก่อนนะ"ระหว่างที่โดโรธีกำลังฝึกเวทย์มนตร์ของเธอด้วยความตั้งใจ ดีลลับระหว่างข้ากับโดโรเธียร์ก็เริ่มต้นขึ้นแล้วอย่างเงียบเชียบ
(https://attachments.xonly8.com/images/90bb1ec61c6677602595a38d34cadb4c11cfa9d6.jpg)
"ฮึบ!"ลูกไฟของโดโรธีเริ่มลอยออกไปได้ไกลมากขึ้น ลำน้ำที่มีความกว้างกว่า 15 เมตร นางสามารถขว้างไปจนเกือบจะถึงอีกฝั่งได้เลยทีเดียว
"เป็นไงท่านมาร์คัส ข้าทำได้ดีรึเปล่า"โดโรธีเดินกลับมาหาข้าและน้องสาวด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อน แต่กระนั้นก็ไม่ลืมที่จะถามความเห็นจากข้าผู้เป็นเสมือนอาจารย์สอนเวทย์มนตร์ของนาง
"ดีมาก เจ้าจับจุดได้แล้ว หากฝึกต่อไป เจ้าคงขว้างได้ไกลกว่าข้าแน่ ๆ""ท่านไม่ต้องมาหลอกข้าให้ดีใจหรอก ท่านขว้างไกลขนาดนั้น ข้าจะไปขว้างให้ไกลกว่าท่านได้อย่างไรกัน อ๊ะ!"เด็กสาวคุยกับข้าพักใหญ่ ถึงได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ
"โดโรเธียร์ ทำไมเจ้าไปนั่งตักของท่านมาร์คัสแบบนั้นล่ะ"โดโรธีมัวแต่สนใจฝึกจนไม่ทันสังเกตเลยว่า น้องสาวของนางนั่งบนตักของข้ามาตั้งแต่ช่วงที่นางฝึกซ้อมแล้ว นางทำท่าจะดุน้องสาวแบบเดียวกับที่ข้าคาดเอาไว้เลย
"ทีท่านพี่ยังนั่งบนตักท่านมาร์คัสได้เลย ข้าเห็นนะตอนอยู่บนรถม้าน่ะ"ใบหน้าเหนื่อยอ่อนของโดโรธีกลายเป็นแดงซ่านเพราะความเขินอายอีกครั้ง ความจริงที่ว่านางนั่งบนตักข้าในรถม้านั้นก็เป็นอะไรที่ปฏิเสธไม่ได้ แต่มันก็มีอีกหลายเรื่องที่พี่สาวเก็บเป็นความลับไม่ยอมบอกน้องสาวอีก และเพื่อไม่ให้โดโรเธียร์พูดอะไรให้เธออับอายมากกว่านี้ นางจึงเลิกทักท้วงเรื่องที่น้องสาวนางนั่งตักข้า
"เชอะ! อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ! ข้าไม่ยุ่งด้วยแล้ว"โดโรธีได้แต่ทำเป็นโมโหเช่นนั้น นางไม่รู้จะไปที่ไหนจึงเลือกเดินเข้าไปช่วยพ่อกับแม่ของนางเตรียมอาหารว่าง ทิ้งให้ข้าอยู่ดูแลโดโรเธียร์เพียงลำพัง
"จริงอย่างที่ท่านมาร์คัสบอกข้าเลย ท่านพี่โดโรธีไม่กล้าดุข้าจริง ๆ ด้วย"โดโรเธียร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม ท่าทางนางคงโดนพี่สาวดุเป็นประจำ และคราวนี้ข้าได้ช่วยให้นางไม่โดนดุ ดูเหมือนข้าจะสร้างความเชื่อถือให้กับนางได้พอสมควรทีเดียว
"ท่านพี่ไปแล้ว ท่านทำต่ออีกสิ ข้ากำลังสนุกเลย"(https://attachments.xonly8.com/images/b436c9621259127d04d61901cdbeb2d2d6965533.jpg)
ข้าได้แต่ยิ้มให้กับนาง เอามือทั้งสองข้างวางประกบกับฝ่ามือของนาง จากนั้นก็ถ่ายพลังเวทย์ของข้าจากมือข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่งโดยใช้ร่างกายนางเป็นสะพานเชื่อม พลังเวทย์ที่ข้าส่งออกมามีเพียงจำนวนเล็กน้อย เพื่อไม่ให้ร่างกายอันบอบบางของนางได้รับอันตราย เนื่องจากนางยังควบคุมพลังเวทย์ของนางเองไม่ได้ ดังนั้นการไหลเวียนของพลังเวทย์อย่างช้า ๆ นี้ น่าจะทำให้นางคุ้นเคยกับกระแสพลังเวทย์ได้ในเวลาไม่นาน
"อา...พลังเวทย์ของท่านมาร์คัสทำไมถึงเย็นจังเลย"แม้ยังเด็กแต่โดโรเธียร์ก็รับรู้ได้ว่าเวทย์ไฟของพี่สาวนาง ต่างจากเวทย์ที่ข้าถ่ายเข้ามาในร่างกายของนาง แน่นอนว่าข้าจงใจให้เป็นเช่นนี้เพราะโดโรเธียร์ไม่ชอบความร้อนของไฟ และที่สำคัญเวทย์น้ำที่เย็น ๆ เช่นนี้ก็ส่งผลบางอย่างที่น่าสนใจได้เหมือนกัน
"ท่านมาร์คัส...อา...ทำไมถึง..."ดูเหมือนเจ้าตัวน้อยจะสัมผัสอะไรบางอย่างได้แล้ว
"เจ้ารู้สึกแล้วสินะ""อา...ใช่ค่ะ พลังเวทย์ของท่าน มันไหลมารวมกันที่หัวนมของข้า อา...เย็นจัง"ร่างกายของนางตอบสนองต่อเวทย์น้ำที่ข้าส่งเข้าไปอย่างดี ข้าควบคุมพลังเวทย์ที่ส่งเข้าไปในเรือนร่างของเด็กน้อยให้ไหลเวียนไปมาในร่างกายนาง จากนั้นก็รวบรวมมันเข้าไปที่สองจุดบนยอดหัวนมของนาง ข้าสังเกตเห็นขนที่แขนของโดโรเธียร์ลุกเพราะความเย็นที่ข้าส่งผ่านเข้าไป น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เห็นตรง ๆ ว่าหัวนมของนางมีปฏิกิริยาเช่นไร แต่เก็บไว้หลังจากนี้ค่อยดูก็ยังได้
"อ๊ะ! มันไหลมาที่ท้องแล้ว..."ข้าแกล้งเคลื่อนพลังเวทย์ไปยังจุดต่าง ๆ ของร่างกายนาง เพื่อดูว่านางจะตอบสนองอย่างไร แม้อายุจะยังน้อย แต่เซนส์ในการรับรู้พลังเวทย์ของนางนั้นไม่ธรรมดาเลยทีเดียว
"อ๊ะ! มันไหลลงไปตรงนั้น..."
"ตรงไหนล่ะ"ข้าจี้ถามนางเพื่อรอคำตอบที่ข้าอยากได้ยิน
"อา...ข้าพูดได้เหรอ ท่านแม่ของข้าบอกว่ามันไม่สุภาพ"
"พูดมาได้เลย อย่าลืมสิ ข้อตกลงข้อที่หนึ่งของข้าคืออะไร"ดีลลับสามข้อที่ข้าให้นางรับปาก ก่อนที่ข้าจะสอนเวทย์มนตร์ให้กับนาง ถูกข้าใช้ทวงถามความตั้งใจที่จะเรียนเวทย์มนตร์กับข้าในสถานการณ์แบบนี้
"อา...ข้อที่หนึ่งคือ ข้าต้องพูดความจริงกับท่านทุกอย่าง โดยไม่มีปิดบังค่ะ"นางจำข้อความที่ข้าพูดได้ค่อนข้างแม่นยำเลยทีเดียว ซึ่งข้าได้ให้เหตุผลไปแล้วว่าเป็นเพราะ ข้าจะได้สอนนางได้อย่างปลอดภัยไม่เป็นอันตรายต่อตัวนางเอง ในเมื่อนางจำข้อตกลงนี้ได้ ข้าจึงส่งพลังเวทย์ของข้าลงไปที่จุดสำคัญนั้นอีกครั้ง เพื่อรอคำตอบจากนาง
"อา...อา.พลังเวทย์ของท่านมาร์คัส มันลงไปอยู่ที่หีของข้าค่ะ...อา"ข้ายิ้มอย่างพึงพอใจกับคำตอบที่ได้ยิน ก่อนจะเลื่อนพลังเวทย์ของข้าออกจากร่างกายของนาง
"เจ้าตอบถูกต้อง นับว่าเจ้าพอมีเซนส์ในการใช้เวทย์มนตร์อยู่บ้างเหมือนกันนะ ดีไม่ดีอาจเก่งกว่าพี่สาวเจ้าก็เป็นได้"
"จริงเหรอ...ท่านมาร์คัส ข้าเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านแม่ได้ไหม"ข้าส่ายหัวตอบนางอย่างไม่ไยดี เพราะมันผิดไปจากข้อตกลงที่สองที่เราได้ตกลงกันไว้
"ห้ามบอกเรื่องการฝึกให้พ่อกับแม่รู้ รวมถึงท่านพี่ด้วยสินะ ข้ารู้หรอกน่า"ดูเหมือนเด็กน้อยก็อยากอวดความเก่งกาจของนางให้พ่อกับแม่ของเธอชมเหมือนกัน แต่นี่ยังเร็วไปที่จะเอาไปโม้ว่าตนเองเก่งแล้ว นางยังต้องฝึกกับข้าอีกนาน ข้าได้แต่ปลอบใจนางว่ายังไม่ใช่เวลาที่จะบอก และหากถึงเวลาที่เหมาะสมข้าจะอนุญาตให้นางบอกเอง
แม้จะขัดใจโดโรเธียร์ไปสักหน่อย แต่นางก็ยังยอมเชื่อฟังข้า กลิ่นอาหารโชยมา ดูเหมือนว่าพ่อกับแม่ของนางจะเตรียมอาหารว่างหลังเที่ยงเอาไว้ให้พวกเราเสร็จแล้ว เราสองคนจึงไปร่วมวงทานอาหารว่างกับพ่อแม่และพี่สาวของนาง เก็บความลับเรื่องที่เธอกำลังฝึกไว้เซอร์ไพรส์พวกเขาในภายหลัง ระหว่างนั่งทานอาหาร สองสาวน้อยก็นั่งประกบข้าทั้งซ้ายและขวา คนพี่ยังไม่เท่าไหร่ รักษาท่าทีต่อหน้าพ่อกับแม่ของเธอได้เป็นอย่างดี ผิดกับคนน้องที่ตอนนี้เริ่มคุ้นเคยกับข้าแล้ว
"โดโรเธียร์ ไปเกาะท่านมาร์คัสแบบนั้น เค้าก็ทานอาหารลำบากน่ะสิลูก"ทันทีที่โดนดุ เด็กน้อยก็ปล่อยแขนที่นางเกาะอยู่ออก ให้ข้าได้ทานอาหารอย่างจริง ๆ จัง ๆ ได้เสียที ข้าหันมองไปอีกฝั่งก็เห็นปฏิกิริยาของโดโรธีที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก นางคงอยากจะบ่นเรื่องพฤติกรรมน้องสาวอยู่เหมือนกัน แต่คงกลัวโดนสวนกลับต่อหน้าพ่อกับแม่ของนาง เด็กสาวจึงทำได้แต่แกล้งขยับศอกมาโดนข้าบ้าง หรือไม่ก็แย่งชิ้นเนื้อที่ข้ากำลังจะหยิบไปกินแทนบ้าง แต่ข้าก็ไม่ได้ถือสานางหรอก
"ท่านมาร์คัสไม่ลองทานซุปเห็ดดูเหรอ"
"เชิญพวกท่านตามสบายได้เลย ข้าไม่ค่อยถูกกับเห็ดสักเท่าไหร่"ข้าปฏิเสธซุปเห็ดที่แม่ของโดโรธียื่นส่งมาให้ พลางสังเกตว่าโดโรเธียร์จะทำตาม ข้อตกลงข้อที่สามของข้าหรือไม่
"ข้าเองก็ไม่ชอบทานซุปเห็ด ข้ากินแต่เนื้อนี่ก็อิ่มแล้ว"โดโรเธียร์เองก็ไม่ทานซุปเห็ดนั่นเช่นเดียวกัน ซึ่งเป็นไปตามที่ข้าวางแผนไว้ หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งพ่อและแม่ของพวกนางก็เริ่มออกอาการง่วงนอน รวมถึงโดโรธีด้วย ทั้งสามค่อย ๆ หลับตาลงและล้มฟุ๊บไปนอนกับพื้น คงเหลือแต่ข้ากับโดโรเธียร์เท่านั้นที่ยังปกติดีอยู่ แน่นอนว่านี่เป็นผลจากสลีปชรูมที่ข้าแอบใส่ปนไปในหม้อซุปเห็ด ตอนที่ข้าทำทีเข้าไปช่วยแม่ของพวกนางเตรียมอาหาร
"ท่านมาร์คัส ทำไมทุกคนหลับกันหมดเลยล่ะ"หากเกิดเรื่องแบบนี้ก่อนหน้านี้ นางคงร้องโวยวายจนสิ้นสติไปแล้ว แต่เมื่อข้ายังอยู่กับนาง โดโรเธียร์ก็ไม่ได้นึกกังวลใจใด ๆ เลย ข้าเพียงอธิบายกับนางว่าทั้งสามคนคงจะทานเห็ดที่ทำให้ง่วงเข้าไปก็เลยหลับไป ไม่มีอะไรต้องกังวล นางก็เข้าใจแล้ว
"ดีนะที่ท่านมาร์คัสบอกให้ข้าไม่กินซุปเห็ดด้วย ไม่งั้นข้าคงหลับไปด้วยแล้ว"โดโรเธียร์กล่าวออกมาอย่างสบายใจ โดยไม่ระแคะระคายเลยว่าคนที่ใส่เห็ดทำให้ทุกคนหลับไปก็คือข้าเอง
"เอาล่ะ! ไหน ๆ ทุกคนก็หลับไปแล้ว เรามาฝึกเวทย์มนตร์ระหว่างรอพวกเขาตื่นกันดีไหม โดโรเธียร์"
"ดีค่ะ"โดโรเธียร์ตอบรับข้าแบบแทบไม่ทันคิดเลยด้วยซ้ำ ข้าได้แต่ยิ้มให้กับความใสซื่อของนาง
โดโรเธียร์ขยับเข้ามานั่งตักข้าอย่างว่าง่ายราวกับเป็นที่นั่งประจำของนาง ข้าจึงใช้โอกาสนี้กอดเอวเด็กน้อย ก้นลงดมซอกคอสูดกลิ่นกายของนางให้ฉ่ำปอด ถึงแม้มันจะไม่เกี่ยวกับการฝึกเวทย์มนตร์เลยก็ตามที การได้กอดเด็กน้อยต่อหน้าพ่อแม่และพี่สาวนางที่หลับโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย นับว่าสร้างอารมณ์ใคร่ให้ข้าได้พอสมควรทีเดียว
"ถึงข้าจะบอกเจ้าว่ามีแววที่จะเก่งกว่าพี่สาว แต่ก็ยังบอกได้ไม่ชัดเจน จนกว่าข้าจะดูร่างกายของเจ้าให้ชัด ๆ ว่ารูปร่างของเจ้าเหมาะสมกับการเรียนเวทย์มนตร์หรือไม่"โดโรเธียร์ตั้งใจฟังสิ่งที่ข้าบอก ราวกับลูกศิษย์ชั้นดีที่ตั้งใจเรียนอย่างจริงจัง แววตาของนางดูเชื่อมั่นในตัวข้าเสียยิ่งกว่าพ่อแม่ของนางเสียอีก
"ถอดเสื้อผ้าออกสิ ข้าขอตรวจร่างกายของเจ้าหน่อย"ข้าตัดสินใจสั่งให้นางแก้ผ้าตรง ๆ เพราะมั่นใจว่าเด็กน้อยยังไม่ประสีประสาเรื่องนี้
"อุ๊ย! ไม่ได้หรอกท่าน เดี๋ยวท่านพี่จะดุข้า"
"ท่านพี่ของเจ้าหลับอยู่ พ่อกับแม่ของเจ้าก็หลับอยู่ จะมีใครรู้ว่าเจ้าแก้ผ้าให้ข้าดูได้อย่างไร"
"เออ...จริงด้วยสิ ข้าลืมไป"หลังจากโดโรเธียร์หายข้องใจแล้ว นางก็เริ่มการแสดงเปลื้องผ้าที่ข้าโปรดปรานให้ข้าได้ชม เด็กน้อยปลดเสื้อคลุมตัวนอกออก ตามด้วยสายคาดเอวและชุดนักเดินทางตัวในสีขาวบริสุทธิ์ กางเกงในตัวน้อยถูกถอดออกเป็นชิ้นสุดท้าย
"เอาไปฝากวางไว้กับพี่ของเจ้าสิ แล้วค่อยกลับมาหาข้า"ข้าถือโอกาสนี้จ้องมองเด็กน้อยอย่างไม่วางสายตา บั้นท้ายของนางส่ายไปมาดูมีความเต่งตึงชวนสัมผัสขณะที่นางเดินไปหาพี่สาว ส่วนโหนกเสียวที่ข้าเคยเห็นแล้วตอนลักหลับนาง อวดตัวตนของมันขณะที่นางเดินกลับมาหาข้า บัดนี้มันดูมีชีวิตชีวามากกว่าตอนที่นางหลับเสียอีก หน้าอกของนางถึงแม้ยังไม่ถึงวัยเจริญเติบโต แต่หัวนมปุ่มเล็ก ๆ ที่ยื่นออกมามันช่างยั่วยวนให้อยากสัมผัสยิ่งนัก
"เจ้านี่รูปร่างดีเหมือนกับพี่ของเจ้าเลยนะ"
"ท่านเคยเห็นท่านพี่แก้ผ้าแล้วหรือ"
"แน่นอน นางก็แก้ผ้าให้ข้าดู เหมือนที่เจ้าทำนั่นแหละ"
"โธ่! ทีท่านพี่ยังแก้ผ้าให้ท่านมาร์คัสดูได้เลย แต่นางกลับชอบดุข้า ให้ข้านั่งดี ๆ"น้ำเสียงพี่สาวของนางก็ฟังดูน่ารักไม่น้อย นางเชื่อในสิ่งที่ข้าเล่าอย่างสนิทใจเลยทีเดียว ดูเหมือนไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด นางก็พร้อมที่จะเชื่อข้าหมดใจ
...อา...ข้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว..."อุ๊ย! ท่านมาร์คัส ถอดเสื้อผ้าทำไม"
"หึ ๆ ๆ เจ้าก็ถอด ข้าก็ถอด จะได้สอนเวทย์มนตร์กันได้เต็มที่ยังไงล่ะ แต่เจ้าต้องไม่ลืมนะ..."
"รู้แล้ว ๆ ข้อตกลงที่สอง ห้ามบอกเรื่องการฝึกให้พ่อกับแม่รู้ รวมถึงท่านพี่ด้วย ข้าไม่บอกใครแน่นอน" เด็กคนนี้บทจะฉลาดก็หัวไวจนข้าแปลกใจ นางยืนต่อหน้าข้าในสภาพเปลือยเปล่า ใบหน้าขาวสวยของเธอไม่มีรอยแดงจากความเขินอายเลยสักนิด ต่างจากคนพี่ที่โดนแซวนิดหน่อยก็หน้าแดงเสียแล้ว ข้าจับโดโรเธียร์หมุนตัวไปมาเพื่อสำรวจเรือนร่างของนางจากภายนอก ราวกับตุ๊กตาที่มีชีวิต นางไม่เพียงแต่ไม่อายข้าเท่านั้น นางยังกล้าแอ่นหีโชว์โหนกเสียวของนางให้ข้าดูอย่างไม่มีหวงแหนอีกด้วย
"อ๊ะ! ท่านต้องแหวกหีข้าดูด้วยเหรอ"
"แน่นอนสิ...เพราะข้าจะได้รู้ว่า ข้าสามารถฝึกเจ้าอย่างไรได้บ้าง"
"ท่านก็เคยแหวกหีของท่านพี่ข้าดูแล้วใช่ไหม"
"ถูกต้อง...อืม...หีของเจ้ายังเล็กกว่าหีของพี่เจ้าพอสมควร แต่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ อีกไม่นานเจ้าก็จะตามพี่เจ้าทัน หึ ๆ ๆ""ข้าจะมอบพลังเวทย์ให้แก่เจ้า เจ้าจะได้ฝึกแบบที่ข้าทำได้ แต่วิธีนี้เป็นความลับที่ข้าไม่บอกใคร ยกเว้นคนที่มีแววจริง ๆ เท่านั้น"ข้าลุกขึ้นยืนเพื่อให้นางเห็นสิ่งที่นางจะต้องทำแบบชัด ๆ ดุ้นควยของข้าที่ยังกึ่งนิ่มกึ่งแข็ง ห้อยโตงเตงอยู่ต่อหน้าเด็กน้อย ห่างจากใบหน้าเธอไม่ถึงเมตร ข้าจับมือนิ่ม ๆ ของนางมาสัมผัสลำควยของข้า ด้วยความไร้เดียงสา โดโรเธียร์กำมันอย่างว่าง่าย
"นี่คือแหล่งรวมพลังเวทย์ของข้า หากเจ้าออกแรงดูดมันดี ๆ พลังเวทย์ที่ข้ามีก็จะไหลสู่ตัวเจ้า"เด็กน้อยมีท่าทีประหลาดใจกับสิ่งที่ข้าบอกนาง ระหว่างนั้นข้าก็กำมือของนางที่กำลังกำควยของข้าอีกที จับมือนางรูดขึ้นรูดลง ความนุ่มและอบอุ่นของมือเด็กน้อยปลุกอารมณ์ข้าขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย ควยของข้าค่อย ๆ ขยายขนาดขึ้นจนกระทั่งโดโรเธียร์ไม่อาจกำมันทั้งลำได้ด้วยมือข้างเดียว หัวควยของข้าบานออกพร้อมให้เด็กน้อยได้ดูดแล้ว เพียงแต่นางอาจจะต้องอ้าปากกว้าง ๆ หน่อยเพื่อที่จะอมส่วนหัวของควยข้าได้ ทีแรกข้านึกว่านางจะลังเลใจมากกว่านี้สักหน่อย แต่แล้วเด็กน้อยกลับเอ่ยถามข้าด้วยน้ำเสียงใสซื่อ ที่ปราศจากข้อสงสัยใด ๆ ทั้งสิ้น
"ถ้าข้าดูดควยของท่านมาร์คัสแล้ว ข้าก็จะได้พลังเวทย์ใช่ไหม"
"แน่นอนคนเก่ง แต่เจ้าจะได้มากหรือน้อยนั้น ขึ้นอยู่กับความตั้งใจของเจ้าด้วย"
"ข้าตั้งใจแน่นอน ข้าจะดูดให้ได้เยอะ ๆ เลย"อา...แค่คำสัญญาที่นางเอื้อนเอ่ยออกมาก็แทบจะทำให้น้ำควยของข้าพุ่งใส่หน้านางแล้ว แต่ช็อตเด็ด ๆ แบบนี้ ข้าคิดว่าไม่ควรแอบทำกันเพียงสองคนหรอกนะ ข้าจูงมือเด็กน้อยให้เดินตามข้ามา เปลี่ยนสถานที่สักเล็กน้อย
"ท่านมาร์คัส ทำไมต้องขยับมาอยู่ตรงท่านพ่อท่านแม่ด้วยล่ะ"
"ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นความลับระหว่างเราสองคน แต่ข้าอยากให้เจ้าขอพ่อกับแม่ของเจ้าให้ถูกต้องเสียก่อน ข้าจะได้สบายใจที่จะสอนเจ้าน่ะ"ไม่ว่าข้าจะให้เหตุผลใดก็ตาม โดโรเธียร์ก็พร้อมที่จะเชื่อแม้กระทั่งเรื่องการขอพ่อกับแม่ทั้ง ๆ ที่ยังหลับอยู่นี้ด้วย
"ท่านพ่อท่านแม่ ข้าขอดูดควยท่านมาร์คัสนะคะ ข้าอยากมีเวทย์มนตร์เหมือนท่านพี่โดโรธี ข้าจะตั้งใจดูดควยท่านมาร์คัสให้ดีที่สุดเลย ข้าจะได้รับพลังเวทย์จากท่านมาร์คัสเยอะ ๆ"อา...ข้าทนไม่ไหวแล้ว ความไร้เดียงสาของโดโรเธียร์มันทำให้ข้าแทบคลั่ง นางพูดตามบทที่ข้ามอบให้อย่างไม่มีผิดเพี้ยน ข้าจับหัวควยเบียดบดไปกับริมฝีปากช่างเจรจาของนาง และเมื่อนางอ้าปากออก ข้าก็สอดควยเข้าไปในปากนางทันที
(https://attachments.xonly8.com/images/e99084465f99c0a39691277779e90d2f43212b5b.jpg)
"อา...โดโรเธียร์ เจ้าต้องระวังไม่ให้ฟันของเจ้ามาโดนควยของข้าด้วยนะ อา...ออกแรงดูด ออกแรงดูดเยอะ ๆ อา...อา..."ราวกับได้ล่องลอยอยู่บนสวรรค์ โดโรเธียร์ในสภาพเปลือยเปล่าคุกเข่าอมควยข้า ดูดควยข้าอย่างตั้งอกตั้งใจ ต่อหน้าพ่อและแม่ของนางที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ข้าไม่นึกไม่ฝันเลยว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นจริง
"อา...เจ้าสามารถเอาลิ้นเลียควยของข้าได้นะ...อา...อย่างนั้นแหละ...เลียให้รอบหัวควยข้า...อา...อา"ความเสียวที่มีทำเอาข้าเองก็ยังยืนแทบไม่ไหว ข้าตัดสินใจนั่งลงข้างพ่อของเด็กสาว เพื่อให้โดโรเธียร์ได้โอกาสโชว์ความสามารถให้พ่อของนางได้ดูอย่างใกล้ชิด
"อา...ดูสิ ลูกสาวของท่านเก่งจริง ๆ อา...นางดูดควยข้าเก่งจริง ๆ อา..."นอกจากข้าจะหันควยไปทางพ่อของนางแล้ว ข้ายังจัดท่านั่งของนางแบบพิเศษ ให้เปิดหีโชว์พ่อของนางด้วย
"อู้...อ๊านอาอัส...อีกอานไอ๋...อ่าอะเอ็ด..."ข้าฟังสิ่งที่โดโรเธียร์ต้องการจะพูดไม่ชัดสักเท่าไหร่ แต่ที่ชัดเจนก็คือนางตั้งใจดูดควยข้าราวกับอดอยากมาทั้งชีวิต
"อา...โดโรเธียร์ เจ้าช่างมีแววยิ่งนัก อา...อมควยข้าเข้าไปให้ลึก ๆ สิ อา...ดีมาก...เอาให้ลึกที่สุด อา..."ไม่ว่าข้าต้องการแบบไหน นางก็จัดให้ข้าได้หมด โดโรเธียร์คงอยากจะเป็นนักเวทย์ให้ได้จริง ๆ ยิ่งเห็นนางตั้งใจขนาดนี้แล้ว ข้ารู้สึกผิดยิ่งนัก
อา...ผิดที่ตัดสินใจจะเย็ดแค่พี่สาวนาง อา...ข้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะเย็ดทั้งพี่ทั้งน้อง จะทางหีทางปากหรือทางไหนก็ได้ อา...ข้าจะใช้พวกนางระบายความใคร่ของข้าจนกว่าจะหนำใจเลย อา...ข้าอยากจะเก็บสะสมความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้มากกว่านี้ แต่ลีลาการดูดเลียควยของโดโรเธียร์มันช่างวิเศษเสียจนข้าไม่อาจทานทนได้นาน
"อา...มาแล้ว...มาแล้วคนเก่ง กลืนเข้าไป...กลืนเข้าไป...อา...กลืนเข้าไปให้หมดดดดด!"ความใคร่ที่ข้าสะสมไว้ตั้งแต่ช่วงค่ำวานนี้ต่อเนื่องมาจนถึงช่วงบ่าย ถูกระบายใส่ปากของโดโรเธียร์อย่างเต็มอัตรา เด็กน้อยมีอาการตกใจในจังหวะแรก แต่เมื่อนางรับรู้ได้ว่ามีอะไรบางอย่างไหลออกมาจากควยของข้า นางก็รีบกลืนมันลงไปด้วยความเต็มใจ แต่ทว่าช่องปากอันน้อยนิดของโดโรเธียร์ไม่อาจรับน้ำควยมหาศาลของข้าได้หมด บางส่วนจึงไหลย้อยลงมาที่คาง คอ และหน้าอกของนางด้วย
"ท่านมาร์คัส....เป็นอะไรรึเปล่า"โดโรเธียร์เอ่ยถามข้าด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เมื่อเห็นข้าหมดแรงเพราะฝีปากของนาง ข้าได้แต่ยิ้มให้กับความใสซื่อของนาง พร้อมกับบอกนางว่าไม่เป็นไร มันเป็นเรื่องปกติเมื่อพลังเวทย์ของข้าไหลออกจากร่างกายจำนวนมากเช่นนี้
"จริงเหรอท่านมาร์คัส ตอนนี้ข้ามีพลังเวทย์แล้วจริง ๆ ใช่ไหม"นางไม่ได้บ่นหรือสงสัยในสิ่งที่ข้าให้นางกินเข้าไปเลย นางเชื่อสนิทใจว่าสิ่งที่นางกินเข้าไปนั้น ทำให้นางมีพลังเวทย์มนตร์
"หึ ๆ มีแล้วแหละ เราไปทดสอบพลังเวทย์ของเจ้ากันที่ลำธารตรงนั้นกันดีกว่า"เมื่อข้ามีเรี่ยวแรงแล้ว ข้าก็จูงมือนางพาไปล้างคราบน้ำเงี่ยนข้าที่เลอะเนื้อตัวของนาง โดโรเธียร์ยอมให้ข้าถูทุกซอกทุกมุมของนางราวกับตุ๊กตาที่แสนน่ารัก
"อา...ท่านมาร์คัส ท่านแม่บอกข้าว่าอย่าให้ใครจับหีของข้า"ข้ารู้สึกผิดขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อพยายามจะช่วยอาบน้ำให้โดโรธี แต่ถูกขัดจังหวะด้วยคำสอนของแม่ที่คอยแนะนำนางไปในทางที่ถูกที่ควร
...อา...เอาอีกแล้ว ข้าทนไม่ไหวอีกแล้ว... เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ ทวีความเข้มข้นขึ้นไปเรื่อยๆ ตอนนี้จัดโดโรเธียร์แล้ว แต่ก็น่าจะยังเสียบเข้าไม่ได้ เพราะน่าจะยังรับดุ้นยักษ์ของพระเอกไม่ได้
เยี่ยมจริงๆ มีภาพเด็ดๆ ที่ชอบให้ดูอีกด้วย สุดยอดจริงๆ ::Glad::