ติดตามฉบับเต็มได้ที่นี่เลยค่ะ
https://www.readawrite.com/?action=manage_article&article_id=97f4b46184ddc5aaa6c3e9d4209844f7&tab=mainManageChapter&page_no=1
https://fictionlog.co/b/678dca26327b06001c801d05
https://www.tunwalai.com/story/827540
หรือจะสนับสนุนอีบุ๊กได้ที่นี่นะคะ
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6ODoiMTA0MDgzNjQiO3M6NzoiYm9va19pZCI7czo2OiIzNDc1OTYiO30
https://pintobook.com/ebooks/679ad83d48dfb4773df51339
https://www.tunwalai.com/ebook/70707/info
หรือพูดคุยกันได้ที่
X - @airwriterreader
facebook/airflyline
ขอบพระคุณค่ะ
..........................
ผมนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงขณะที่จูนยังอาบน้ำอยู่ ครู่เดียวเธอก็ออกมาโดยนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ช่วงไหล่ของเธอขาวโพลน เช่นเดียวกับเรียวขาเพรียวเนียนตาที่โผล่พ้นมาจากผ้าสีขาว เส้นผมของเธออยู่ใต้ผ้าผืนเล็กพันรอบเหนือศีรษะ เปิดต้นคอขาวผ่อง ผมยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วกดถ่ายรูปเมียตัวเองไว้หลายช็อต เห็นด้านหลังและด้านข้างเล็กน้อย
เมื่อตรวจเช็คอีกรอบเพื่อให้แน่ใจว่าไม่เห็นหน้าของจูน ผมก็กดส่งเข้าไปในกลุ่มแชตของเพื่อนเก่าจากคณะวิศวะที่มีอยู่ 5 คน ซึ่งสนิทกันทั้งหมด
"เฮ้ย ไอ้วิน ใครวะเนี่ย ขาวชิบหาย" เพื่อนผมคนหนึ่งเขียนมาอย่างรวดเร็ว
"อื้อหือ ของดีย์" อีกคนว่าอย่างนั้น
"ไอ้วิน เที่ยวหมอนวดเหรอวะ" ความเห็นนี้ทำเอาอารมณ์บางอย่างในตัวผมกรุ่นขึ้นมาเลยทีเดียว
"เปิดวาร์ปดิวะ รออะไร อย่าส่งมาแต่รูปนะเว้ย" เพื่อนอีกคนบอก
"ตูดแน่นกลมบ๊อกเลย โคตรน่าเอาเลย อย่างนี้ต้องโดนถึงเช้า"
ไอ้คนสุดท้ายที่พิมพ์มาชื่อไอ้รงค์ มันเป็นคนพูดจาโผงผางกว่าใครเพื่อน เวลาวิจารณ์สาวคนไหนมันจะใส่แบบไม่มียั้ง
หัวใจของผมเต้นแรงขึ้น ผมมองหน้าจอโทรศัพท์ในมือ แล้วมองที่จูนซึ่งกำลังเป่าผมอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว หลังของเธอขาวสล้าง เส้นผมยาวสลวยพลิ้วไหวไปกับสายลมอุ่นจากเครื่องเป่าผม มโนภาพในหัวบรรเจิดขึ้นอีก ไอ้รงค์ที่เป็นคนตัวสูงใหญ่เดินเข้าไปกอดเมียผมจากด้านหลัง ทำเอาผมต้องปิดตาแน่นเพื่อขจัดภาพนั้นทิ้งไปก่อนที่มันจะเลยเถิด
แปปเดียว ไอ้รงค์ก็ส่งข้อความมาหาผมคนเดียว ก่อนจะถามว่าส่งรูปใครมาวะไอ้วิน โคตรงามเลย ผมบอกว่าไปเจอมาจากอินเตอร์เน็ตน่ะ ก็เลยแบ่งปันให้เพื่อนดูเฉย ๆ
"ส่งลิงค์มาหน่อยดิ สเปกกูเลยแบบนี้น่ะ" ไอ้รงค์ส่งมาอีก
"ลิงค์หายไปแล้วว่ะ" ผมบอก มันเงียบหายไปแวบหนึ่ง ก่อนจะพิมพ์มาอีก
"เดี๋ยวอาทิตย์หน้ากูขึ้นไปเชียงใหม่นะ ไปทำธุระกับหน่อย แล้วเดี๋ยวจะแวะไปหามึงด้วย ขอนอนค้างที่บ้านมึงสักคืนนะ"
ไอ้รงค์พิมพ์มาอย่างนั้น มันจะมากับ "หน่อย" เมียของมัน ผมโอเคตอบรับ เพราะยังไงผมก็เฝ้าอยู่ที่ร้านทุกวันอยู่แล้ว
การที่ผมลองแอบถ่ายรูปเมียแล้วส่งให้เพื่อนดูนั้น ส่วนหนึ่งก็เพราะผมอยากทดสอบใจตัวเองดูว่าเราเป็นโรคจิตหรือเปล่า เหตุใดถึงเกิดอารมณ์เมื่อเห็นชายอื่นมองคนรักของตัวเอง...และผลลัพธ์ที่ได้ก็ทำให้ผมแปลกใจมากขึ้นไปอีก เพราะยิ่งเห็นข้อความและคำวิจารณ์ของเพื่อน ผมก็ยิ่งอยากจะถ่ายรูปเมียเพิ่มเติม แต่ก็ต้องอดใจไว้ก่อนดีกว่า
อีกไม่กี่วันต่อมา ป้าน้อยซึ่งเป็นผู้ช่วยคนเก่าคนแก่ทำงานมาตั้งแต่พ่อจูนเริ่มเปิดร้านนั้นมาขอลาออกเพื่อกลับไปเลี้ยงหลานที่บ้านเกิดแถบภาคอีสาน ซึ่งนั่นหมายถึงหลานชายของแกที่ช่วยงานจัดสต็อกก็จะต้องลาออกตามไปด้วย จูนถึงกับซึมเลยทีเดียว เพราะนั่นหมายถึงคนที่จะช่วยดูแลบัญชีและจัดการหลายอย่างภายในร้านจะหายไปถึง 2 คนเลยทีเดียว
ผมจึงต้องประกาศหาพนักงานใหม่โดยเร่งด่วน รับ 2 ตำแหน่งคือพนักงานช่วยดูแลบัญชีและธุรการ กับพนักงานจัดเก็บสินค้าซึ่งจะต้องเป็นชายหนุ่มวัยฉกรรจ์เพราะหน้าที่สำคัญคือการช่วยยกสินค้าซึ่งจะมีน้ำหนักค่อนข้างมาก
ยุคสมัยที่เศรษฐกิจฝืดเคืองแบบนี้มีคนเข้ามาสมัครกันมากมายจนเหนือความคาดหมายเลยทีเดียว เพียงแค่ประกาศไปวันสองวันเท่านั้น ก็มีคนสนใจสอบถามกันนับสิบราย ผมต้องคัดเลือกในชั่วข้ามคืนจนเหลือไม่กี่รายเพื่อเรียกมาพูดคุยและสัมภาษณ์กัน
จูนกับผมช่วยกับถามคำถามคนที่เข้ามาสมัครงาน โดยเราใช้เวลาช่วงใกล้ปิดร้านตอนเย็นซึ่งไม่ค่อยมีลูกค้าสักเท่าไหร่แล้ว กระทั่งเราคัดเลือกมาได้ในที่สุด คือน้องก้อยกับลุงเชน ซึ่งพร้อมเริ่มงานได้ทันที
ตอนแรกเราคิดว่าจะเลือกชายหนุ่มที่อยู่ในวัยไม่เกิน 30 แต่ลุงเชนที่อยู่ในวัย 50 เศษนั้นทำให้ผมกับจูนเปลี่ยนใจ ถึงแม้รูปร่างจะไม่สูงมากนัก แต่แกยังแข็งแรง กำยำล่ำสันเกินอายุ เส้นผมสีดอกเลาของแกช่างแตกต่างจากเรี่ยวแรงเกินวัยที่ยังยกถุงปูนได้อย่างสบาย ลุงเชนยังมีประสบการณ์เคยทำงานในร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้างรายใหญ่มาแล้ว ก่อนถูกเลย์ออฟเพราะอายุมากเกินไป ข้อนี้เองที่ทำให้ผมกับเมียคนสวยใจอ่อนและยอมรับแกเข้ามาทำงาน
ส่วนน้องก้อยเป็นนักเรียนที่เพิ่งจบจากโรงเรียนพาณิชย์แห่งหนึ่งในตัวเมือง หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพรา หุ่นโปร่งบาง อ้อนแอ้นแบบเด็กสาว ผมพยายามทำแนบเนียนในการเลือกสาวน้อยวัยยังเพิ่งเต็ม 20 ปีคนนี้ เพราะไม่อยากให้จูนคิดว่าผมเลือกแต่รูปร่างหน้าตา
อย่างไรก็ตาม เมียผมไม่เคยแสดงความหึงหวงใด ๆ เลยนับตั้งแต่แต่งงานกันมา คงเป็นเพราะเราอยู่ด้วยกันในร้านนี้ตลอดเวลา ผมไม่มีโอกาสไปหาเศษหาเลยอยู่แล้ว หรืออาจเป็นเพราะเธอรู้ว่าผู้ชายหน้าตาธรรมดาอย่างผมคงไม่สามารถหากิ๊กได้กระมัง
นอกจากนี้ยังมีเด็กคนงานรุ่นหนุ่มกระทงอีก 2 คนช่วยงานอยู่แล้ว คือไอ้จ่อยกับไอ้แดง ทั้งคู่เป็นชาวไทใหญ่ อายุน้อยกว่าผมแต่มากกว่าจูน กระนั้นพวกมันก็ยังเรียกเธอว่าคุณนาย และเรียกผมว่าเฮียวิน นับถือผมเหมือนเป็นเถ้าแก่
เมื่อลุงเชนกับน้องก้อยเข้ามาทำงาน ทั้งคู่ก็เรียกผมกับจูนอย่างเดียวกันด้วย ถึงแม้ลุงจะแก่กว่าผมนับสิบปีก็ตาม
ผมรับหน้าที่สอนงานลุงเชนซึ่งดูจะเข้าใจระบบของร้านแบบนี้ดีอยู่แล้ว ขณะที่จูนช่วยสอนน้องก้อยในเรื่องการจัดการหลังบ้าน
เวลาทั้งคู่นั่งทำงานด้วยกันในออฟฟิศ ผมเห็นว่าผิวของน้องก้อยดูจะขาวเนียนทัดเทียมกับเมียผมเลยทีเดียว คงเพราะทั้งคู่เป็นสาวเหนือด้วยกันทั้งคู่ และอาจเป็นเพราะอากาศอันเย็นสบายของภาคนี้กระมังที่ทำให้ผิวพรรณของสาว ๆ น่ามองจริงเชียว
ไอ้รงค์มาหาผมในช่วงบ่ายตามที่นัดหมายไว้ พร้อมกระเป๋าใบโต เพื่อนผมยังคงพูดจาด้วยเสียงที่ไม่ค่อยเบานักเหมือนเดิม แต่ผมก็ชินเสียแล้ว เรารู้จักกันมาตั้งแต่เรียนปี 1 ซึ่งต้องผ่านการรับน้องอันหนักหน่วงมาด้วยกันตามสไตล์ของเด็กวิศวะจนสนิทสนมกลมเกลียวกันเป็นอย่างดี
น้องหน่อยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเรา วัยเลยเลขสามมาสักพักแล้ว เธอเป็นสาวใต้ หน้าตาจึงคมขำ ผิวไม่ขาวมากนักแต่เนียนสวย ซึ่งตอนที่รู้ว่าไอ้รงค์ไปคว้าสาวใต้ ผมกับเพื่อนก็แซวมันว่าไหนสเปกมึงต้องสาวผิวขาวยังไงล่ะ มันก็สวนกลับ
"ของแบบนี้มันเลือกไม่ได้นักหรอกเว้ย" ไอ้รงค์เคยลั่นวาจาไว้อย่างนั้น
แต่ผมก็รู้ว่าที่มันจีบหน่อย ก็คงเพราะสัดส่วนทรวดทรงของเธอนั่นล่ะ เพราะหน้าอกหน้าใจของหน่อยนั้นล้นเกินตัวไปเยอะ ผมคิดว่าจูนไม่ธรรมดาแล้ว แต่หน่อยนี่เรียกว่ามหึมาเลยทีเดียว คัพอะไรผมก็ไม่ทราบได้ แต่มันดันเสื้อมาดึงดูดสายตาเสียเหลือเกิน ผมพยายามไม่มองเพราะรู้ว่าเป็นเมียเพื่อน แต่ก็ยากที่จะเพิกเฉยได้
ไอ้รงค์มาช่วยผมปิดร้านด้วย ก่อนที่เราจะนัดกันกินเหล้ากันต่อที่บ้านของผม มันเหล่มองน้องก้อยหลายครั้ง ซึ่งผมรู้ทันทีว่ามันคิดอะไรอยู่
"ไอ้วิน รับน้องเค้าเข้ามาทำงานนี่คิดอะไรอยู่วะ" ไอ้รงค์ถามด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย
"กูไม่ได้รับ จูนรับเข้ามาน่ะ" ผมโบ้ยให้เมีย แต่มันไม่เชื่อ
"มีจูนทั้งคนไม่พอเหรอวะ เมียสวยขนาดนี้ยังจะคิดมีเมียน้อยอีก" เพื่อนผมมันก็พูดไปเรื่อย
"พอเลย ไอ้สัตว์ เดี๋ยวจูนได้ยิน" ผมรีบตัดบท
ไอ้รงค์หัวเราะชอบใจตามสไตล์ผู้ชายปากหมา ก่อนเราจะปิดร้านกันเรียบร้อยแล้วก็เดินทะลุหลังร้านเข้าไปยังพื้นที่ด้านหลังซึ่งเป็นที่ตั้งของบ้านสองชั้นหลังพอประมาณของผมกับจูน เหล้า โซดา น้ำ พร้อมกับแกล้มพร้อมสรรพรอเราอยู่แล้ว
ผมนั่งกินเหล้ากับไอ้รงค์ จูนนั่งอยู่แปปเดียวก็ขอตัวไปอาบน้ำและเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นเช้ามาเปิดร้านอีก เช่นเดียวกับหน่อยที่ขอตัวไปอาบน้ำเช่นกัน แต่ครู่เดียว เธอก็มานั่งดื่มกับเราด้วย
"เป็นไงวะมึง ชีวิตช่วงนี้" ไอ้รงค์ถาม
"ก็เรื่อย ๆ ว่ะ...ร้านก็ทรงตัว" ผมบอกมัน
"เมียสวยนี่นะ ชีวิตก็มีความสุข" เพื่อนผมเอ่ยแซว
ผมหัวเราะหึหึ ไอ้รงค์มันก็เป็นคนแบบนี้ ตอนที่มันเจอหน้าจูนครั้งแรก มันถึงกับตกตะลึงและไม่เชื่อว่าคนอย่างผมจะจีบสาวสวยหุ่นดีอย่างจูนได้ติด แถมยังได้แต่งงานอีกด้วย มันเคยบ่นว่าอิจฉาผมเหลือเกินที่ได้นอนกอดจูนทุกคืนแบบนี้
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก" ผมพูดแล้วยกแก้วจิบ
"แหม๋ มึงก็จัดทุกวันเลยล่ะสิ...น่าอิจฉา" ไอ้รงค์เปรย ผมหัวเราะก๊ากออกมา
"นี่...รงค์ พูดอะไรก็เกรงใจวินบ้าง" หน่อยพูดเตือนสามีตัวเอง
ผมบอกว่าไม่เป็นไรหรอก ผมชินกับปากของมันแล้ว รงค์โอบไหล่เมียตัวเองแล้วหอมแก้มเธอด้วย ก่อนจะพูดหน้าตาเฉยว่ากูจัดเมียกูทุกวันนะ หน่อยหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาแล้วตีไหล่มันไปทีนึง ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์เหล้าหรือเธออายกันแน่
"กูนี่ล่ะ...ต้องอิจฉามึงมากกว่า" ผมเปรยโดยไม่ได้คิดอะไร ไอ้รงค์ชะงักเล็กน้อย
"ทำไมล่ะ...มึงก็คิดว่าหน่อยสวยเหรอ" ไอ้รงค์ถาม ผมมองหน่อย แล้วมองหน้าเพื่อนอีกครั้ง
"สวยสิ" ผมตอบไปตามตรง เพื่อนผมมองหน้า
"มิน่าล่ะ มึงถึงมองนมเมียกูตลอดเลย" ไอ้รงค์พูด คราวนี้ผมชะงักบ้าง แก้วถืออยู่ในมือค้างกลางอากาศ
จุดเริ่มต้นของตัณหาล่ะสิ
เพื่อนจะชวนสวิงซะแล้วมั้ยล่ะ
เพื่อนตัวดีชวนกันเสียว
จุดเริ่มต้นที่ไม่อาจย้อนคืน
::YehYeh::