🧡 XONLY 🧡

ในความมืดมิดที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความใคร่ที่จางจาง ความเงียบเข้าปกคลุมราวกับม่านหนาหลังพายุอารมณ์สงบลง ร่างกายของทั้งสองยังคงแนบชิดกัน เหงื่อที่ไหลซึมออกมาจนชุ่มโชกไปทั่วแผ่นหลังและหน้าอกเหนียวเหนอะหนะจนรู้สึกหนึบผิว แสงจันทร์สีนวลสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ทอดเงาเป็นทางยาวบนพื้นห้อง ป้านวลนอนตะแคงข้าง หายใจแผ่วเบา ริมฝีปากยังคงบวมช้ำเล็กน้อย ผมสีดำขลับเปียกชื้นเกาะกรอบใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ นัทนอนหงายข้างๆ มองเพดานห้องที่มืดมิด หัวใจของเขายังคงเต้นระรัวราวกับกลองศึก ความรู้สึกอิ่มเอม ความตื่นเต้น และความกังวลตีวนอยู่ในอกนัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย พลิกกายตะแคงข้างเผชิญหน้ากับป้านวล มือของเขายังคงสั่นเล็กน้อยเมื่อยกขึ้นลูบไล้กลุ่มผมนุ่มลื่นของเธออย่างแผ่วเบา
"ป้าครับ..." เสียงของนัทแหบพร่า กระซิบแผ่วเบาในความเงียบ "ขอบคุณนะครับ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ที่ป้าเปิดโลกอีกใบให้ผม... สอนบทเรียนต่างๆ เรื่องเพศสัมพันธ์ให้กับผม..." กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของป้านวลที่ปะปนกับกลิ่นเหงื่อยังคงอบอวลอยู่รอบตัวเขา
ป้านวลยังคงหลับตาพริ้ม ไม่มีการตอบสนองใดๆ ในทันที ราวกับกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง นัทรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเธอ
นัทสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าที่ยังเหลืออยู่ เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แม้จะแฝงไปด้วยความประหม่า "ผมมีความสุขมากที่สุดเลยครับ... จริงๆ นะครับป้า... ขอบคุณที่ป้า... เป็นคนแรกของผม..." ความร้อนรุ่มยังคงแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของเขา
คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในความเงียบที่หนักอึ้ง นัทรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ความจริงที่ว่ามายด์ ลูกสาวคนโตของป้านวล ผู้หญิงที่เขารู้จักและใกล้ชิดมาตลอด เป็นคนแรกของเขาในเรื่องเพศสัมพันธ์นั้น เป็นความลับที่เขากับมายด์รู้กันเพียงสองคน ภาพความทรงจำเกี่ยวกับสัมผัสแรก การเรียนรู้ และความเร่าร้อนกับมายด์ผุดขึ้นมาในความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว ความลับนั้นเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอนอยู่เบื้องหลังความสุขชั่วครู่ที่เขากำลังประสบ
ทำไมฉันถึงพูดโกหกป้า... จนบดบังความรู้สึกผิดนั้นไปชั่วขณะ
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ในความมืดมิด ดวงตาคู่สวยของเธอฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตาที่ยังคงคลอหน่วย เธอหันมาเผชิญหน้ากับนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ความเศร้า และเริ่มฉายแววของความอ่อนล้าในการต่อต้าน
เขาบอกว่าฉันเป็นคนแรกของเขา... ป้านวลคิดทบทวนคำพูดนั้นในใจ ความรู้สึกบางอย่างที่อบอุ่นและวาบหวามปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกดีที่ได้รับเมื่อครู่ยังคงติดตรึงอยู่ในทุกอณูของร่างกาย แม้ร่างกายจะเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเหงื่อและอ่อนล้า... มันผิด... มันไม่ควรเกิดขึ้น... แต่ความรู้สึกตอนนั้นมัน... ช่าง... ความขัดแย้งในใจเริ่มอ่อนแรงลง ความปรารถนาที่ถูกกระตุ้นซ้ำๆ เริ่มมีอิทธิพลมากขึ้น ช่างมันเถอะ... ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกนี้อีกแล้ว... ความคิดของเธอเริ่มจมดิ่งสู่ความรู้สึกทางกายภาพที่ยังคงค้างคา
นัทสัมผัสได้ถึงความเงียบที่ยาวนาน ความสับสนในแววตา และหยาดน้ำตาที่คลอหน่วยของป้านวล รวมถึงผิวกายที่ยังคงเปียกชื้นของเธอ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความกังวล
"นัท..." ในที่สุดเสียงแหบพร่าที่สั่นเครือของป้านวลก็ดังขึ้นแผ่วเบา แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงไปด้วยความอ่อนแรงและยอมจำนน "อย่าพูดอะไรแบบนั้นเลย... มันไม่ถูกต้อง..."
น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความหนักใจ และความเหนื่อยล้าที่จะต่อต้าน นัทสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่เริ่มปกคลุมบรรยากาศ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้นด้วย

 
เมื่อแสงแรกของวันใหม่สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้อง ป้านวลค่อยๆ รู้สึกตัว เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้น ภาพแรกที่เห็นคือแสงสีทองอ่อนๆ ที่ทาบทาทั่วห้อง เธอไม่รู้ว่าตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ความอ่อนเพลียเข้าครอบงำจนเธอไม่รู้สึกตัว
ป้านวลขยับตัวเล็กน้อย สัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะหนะและความเย็นที่ต้นขา เมื่อก้มลงมอง ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า คราบน้ำกามสีขาวขุ่นของนัทไหลเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วต้นขาทั้งสองข้าง ภาพความทรงจำอันร้อนรุ่มของค่ำคืนที่ผ่านมาไหลย้อนกลับมาในความคิดของเธออย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกผิดและความอับอาย
ด้วยความตกใจ ป้านวลค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง ขาเรียวสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับพื้นห้องเย็นเฉียบ เธอรีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ติดกัน เปิดน้ำอุ่นและชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็วราวกับต้องการลบล้างทุกร่องรอยของความผิดบาป คราบน้ำกามถูกสายน้ำชะล้างไปจนหมดจด แต่ความรู้สึกผิดและความสับสนยังคงเกาะกุมจิตใจเธอแน่น
หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อย ป้านวลกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้ง มองร่างของนัทที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง แสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเขา ดูอ่อนเยาว์และไร้เดียงสา ป้านวลถอนหายใจเบาๆ เดินเข้าไปใกล้และปลุกเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"นัทลูก... นัท... ตื่นได้แล้ว กลับห้องเราไปพักผ่อนเถอะ"
นัทค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย มองป้านวลด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความเสน่หา
"อรุณสวัสดิ์ครับป้า..."
"กลับห้องไปพักผ่อนนะลูก" ป้านวลพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย พยายามซ่อนความรู้สึกผิดและความสับสนไว้ภายใน
นัทลุกขึ้นจากเตียงแต่งตัวอย่างว่าง่าย เมื่อเรียบร้อยแล้ว เขามองป้านวลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
หลังจากนัทออกจากห้องไป ป้านวลก็ลงไปยังห้องครัว เริ่มเตรียมอาหารเช้าด้วยมือที่ยังคงสั่นเทาเล็กน้อย ความคิดมากมายตีวนอยู่ในหัว เธอไม่รู้ว่าจะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรต่อไป ความลับที่เธอและนัทร่วมกันสร้างขึ้นจะส่งผลต่อชีวิตของเธอและครอบครัวอย่างไร...

เล่นป้าซะฟ้าเหลืองเลย

เจอแบบนี้ก็สับสนแหละ เรื่องธรรมดา

เค้าได้กันแล้วใข่ม่ะ

👍

พลังวัยหนุ่ม ::DookDig::

ป้าหลงหลานซะแล้ว

หมดแรงทั้งคู่จนตื่นสาย พี่สาวคนรองน่าจะล่วงรู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น

ความสัมพันธ์คงมีต่อไปเรื่อยๆในเมื่อต่างก็มีความสุข

รอลุ้นตอนใหม่อย่างจดจ่อครับ

Thx

ฟ้าเหลืองขาสั่นเลยป้า

อ้างจาก: Prasard Komkum เมื่อ พฤษภาคม 03, 2025, 05:33:22 หลังเที่ยงเล่นป้าซะฟ้าเหลืองเลย

จัดป้าซะยับเลย

ขอบคุณ​ครับ
เวลาทำเหตุผลมันหายหมด

เล่นป้ายันเช้าเลยนะหลานรัก

ป้าจะเป็นลมไหมนะ555

ป้าน่าอิ่มไปนาน

ฟ้าเหลืองเลย

ป้าไหวไหม จัดยันเช้า

ป้านวลจะจัดการกับความต้องการที่ตามมายังไงละที่นี้

 ::Thankyou::  ::Ahoo::

T

ไหวไหมป้านวล

จัดการตามใจตัวเองต่อไป

ถึงกับมือสั่นขาเปลี้ยเลยรึป้านวล

เดี๋ยวป้าก็ติดใจ

ต้องซ้ำอีกรอบครับแบบนี้

 ::Snap::  ::Snap::

จะไปต่อยังไงล่ะทีนี้

ต้องซ้ำ

 ::Evil::

จัดป้าหนักเลย

 ::Shy:: นัทจัดหนักป้ายันเช้าแน่ๆ

ป้านวลติดใจซะละ

👍

จวกกันทั้งคืน มายหรือริน น่าจะรู้บ้างแหละ

ขณะที่มีความกำหนัดสูง ไม่มีความนึกคิดอะไรแล้วนาทีนั้น พอหมด ค่อยมานอนคิด ป้าหนอป้า

 ::Beggar::

หลงหลานจนจะแก้ปัญหาไม่ได้แล้ว

แบบนี้ก็ไม่ได้ล้างหน้าไก่สินะ

 ::Glad::

ป้าโดนหนักเลยนะ

กับป้านวล มันคงไม่จบลงง่ายๆ หรอกนะ ..

รอดูต่อว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้

คิดอะไรมากละป้านวล อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดแล้วฝ่าฟันมันไป

เยี่ยสุดๆ

 ::Confident::

ป้ามาล้างหน้า

ป้าน่าจะใจอ่อนแล้ว

มีครั้งแรก แล้วก็คงมีครั้งที่สองและสามตามมา

 ::Thankyou::

ป้าคงเพลียสุดๆ

ขาสั่นเลยไม่มีแรงแล้ว

พลังหนุ่ม ป้าฟ้าเหลืองแน่ๆ ::Beggar::

นัทจะเริ่มเทครัวกินสาวๆครบทุกคน

รายต่อไป น้องสาวมายด์

ป้าติดใจหลานแล้ว

อ้างจาก: anatomy051 เมื่อ พฤษภาคม 03, 2025, 05:12:17 หลังเที่ยงในความมืดมิดที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความใคร่ที่จางจาง ความเงียบเข้าปกคลุมราวกับม่านหนาหลังพายุอารมณ์สงบลง ร่างกายของทั้งสองยังคงแนบชิดกัน เหงื่อที่ไหลซึมออกมาจนชุ่มโชกไปทั่วแผ่นหลังและหน้าอกเหนียวเหนอะหนะจนรู้สึกหนึบผิว แสงจันทร์สีนวลสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ทอดเงาเป็นทางยาวบนพื้นห้อง ป้านวลนอนตะแคงข้าง หายใจแผ่วเบา ริมฝีปากยังคงบวมช้ำเล็กน้อย ผมสีดำขลับเปียกชื้นเกาะกรอบใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ นัทนอนหงายข้างๆ มองเพดานห้องที่มืดมิด หัวใจของเขายังคงเต้นระรัวราวกับกลองศึก ความรู้สึกอิ่มเอม ความตื่นเต้น และความกังวลตีวนอยู่ในอกนัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย พลิกกายตะแคงข้างเผชิญหน้ากับป้านวล มือของเขายังคงสั่นเล็กน้อยเมื่อยกขึ้นลูบไล้กลุ่มผมนุ่มลื่นของเธออย่างแผ่วเบา
"ป้าครับ..." เสียงของนัทแหบพร่า กระซิบแผ่วเบาในความเงียบ "ขอบคุณนะครับ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ที่ป้าเปิดโลกอีกใบให้ผม... สอนบทเรียนต่างๆ เรื่องเพศสัมพันธ์ให้กับผม..." กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของป้านวลที่ปะปนกับกลิ่นเหงื่อยังคงอบอวลอยู่รอบตัวเขา
ป้านวลยังคงหลับตาพริ้ม ไม่มีการตอบสนองใดๆ ในทันที ราวกับกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง นัทรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเธอ
นัทสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าที่ยังเหลืออยู่ เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แม้จะแฝงไปด้วยความประหม่า "ผมมีความสุขมากที่สุดเลยครับ... จริงๆ นะครับป้า... ขอบคุณที่ป้า... เป็นคนแรกของผม..." ความร้อนรุ่มยังคงแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของเขา
คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในความเงียบที่หนักอึ้ง นัทรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ความจริงที่ว่ามายด์ ลูกสาวคนโตของป้านวล ผู้หญิงที่เขารู้จักและใกล้ชิดมาตลอด เป็นคนแรกของเขาในเรื่องเพศสัมพันธ์นั้น เป็นความลับที่เขากับมายด์รู้กันเพียงสองคน ภาพความทรงจำเกี่ยวกับสัมผัสแรก การเรียนรู้ และความเร่าร้อนกับมายด์ผุดขึ้นมาในความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว ความลับนั้นเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอนอยู่เบื้องหลังความสุขชั่วครู่ที่เขากำลังประสบ
ทำไมฉันถึงพูดโกหกป้า... จนบดบังความรู้สึกผิดนั้นไปชั่วขณะ
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ในความมืดมิด ดวงตาคู่สวยของเธอฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตาที่ยังคงคลอหน่วย เธอหันมาเผชิญหน้ากับนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ความเศร้า และเริ่มฉายแววของความอ่อนล้าในการต่อต้าน
เขาบอกว่าฉันเป็นคนแรกของเขา... ป้านวลคิดทบทวนคำพูดนั้นในใจ ความรู้สึกบางอย่างที่อบอุ่นและวาบหวามปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกดีที่ได้รับเมื่อครู่ยังคงติดตรึงอยู่ในทุกอณูของร่างกาย แม้ร่างกายจะเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเหงื่อและอ่อนล้า... มันผิด... มันไม่ควรเกิดขึ้น... แต่ความรู้สึกตอนนั้นมัน... ช่าง... ความขัดแย้งในใจเริ่มอ่อนแรงลง ความปรารถนาที่ถูกกระตุ้นซ้ำๆ เริ่มมีอิทธิพลมากขึ้น ช่างมันเถอะ... ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกนี้อีกแล้ว... ความคิดของเธอเริ่มจมดิ่งสู่ความรู้สึกทางกายภาพที่ยังคงค้างคา
นัทสัมผัสได้ถึงความเงียบที่ยาวนาน ความสับสนในแววตา และหยาดน้ำตาที่คลอหน่วยของป้านวล รวมถึงผิวกายที่ยังคงเปียกชื้นของเธอ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความกังวล
"นัท..." ในที่สุดเสียงแหบพร่าที่สั่นเครือของป้านวลก็ดังขึ้นแผ่วเบา แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงไปด้วยความอ่อนแรงและยอมจำนน "อย่าพูดอะไรแบบนั้นเลย... มันไม่ถูกต้อง..."
น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความหนักใจ และความเหนื่อยล้าที่จะต่อต้าน นัทสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่เริ่มปกคลุมบรรยากาศ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้นด้วย


เมื่อแสงแรกของวันใหม่สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้อง ป้านวลค่อยๆ รู้สึกตัว เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้น ภาพแรกที่เห็นคือแสงสีทองอ่อนๆ ที่ทาบทาทั่วห้อง เธอไม่รู้ว่าตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ความอ่อนเพลียเข้าครอบงำจนเธอไม่รู้สึกตัว
ป้านวลขยับตัวเล็กน้อย สัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะหนะและความเย็นที่ต้นขา เมื่อก้มลงมอง ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า คราบน้ำกามสีขาวขุ่นของนัทไหลเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วต้นขาทั้งสองข้าง ภาพความทรงจำอันร้อนรุ่มของค่ำคืนที่ผ่านมาไหลย้อนกลับมาในความคิดของเธออย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกผิดและความอับอาย
ด้วยความตกใจ ป้านวลค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง ขาเรียวสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับพื้นห้องเย็นเฉียบ เธอรีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ติดกัน เปิดน้ำอุ่นและชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็วราวกับต้องการลบล้างทุกร่องรอยของความผิดบาป คราบน้ำกามถูกสายน้ำชะล้างไปจนหมดจด แต่ความรู้สึกผิดและความสับสนยังคงเกาะกุมจิตใจเธอแน่น
หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อย ป้านวลกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้ง มองร่างของนัทที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง แสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเขา ดูอ่อนเยาว์และไร้เดียงสา ป้านวลถอนหายใจเบาๆ เดินเข้าไปใกล้และปลุกเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"นัทลูก... นัท... ตื่นได้แล้ว กลับห้องเราไปพักผ่อนเถอะ"
นัทค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย มองป้านวลด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความเสน่หา
"อรุณสวัสดิ์ครับป้า..."
"กลับห้องไปพักผ่อนนะลูก" ป้านวลพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย พยายามซ่อนความรู้สึกผิดและความสับสนไว้ภายใน
นัทลุกขึ้นจากเตียงแต่งตัวอย่างว่าง่าย เมื่อเรียบร้อยแล้ว เขามองป้านวลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
หลังจากนัทออกจากห้องไป ป้านวลก็ลงไปยังห้องครัว เริ่มเตรียมอาหารเช้าด้วยมือที่ยังคงสั่นเทาเล็กน้อย ความคิดมากมายตีวนอยู่ในหัว เธอไม่รู้ว่าจะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรต่อไป ความลับที่เธอและนัทร่วมกันสร้างขึ้นจะส่งผลต่อชีวิตของเธอและครอบครัวอย่างไร...

::DookDig::

แล้วมันจะผ่านไปได้ด้วยดี

รายต่อไปจะเป็นใครละ

ถ้ามีความสุขป้นวลก็ควรตามใจแรงปรารถนาของตัวเอง ส่วนนายัทก็ต้องดูแลป้าให้มีความสุขมากมากและย้ ยบ่อยด้วยหละ

เป็นโอกาสที่ดีที่อยู่กันสองคนป้าหลาน นายนัทควรทำให้ป้ามีความสุขมากมากนะ ป้าดูแลเรามาตลอดตอนนี้เป็นโอดาสที่จะได้ดูแลป้าบ้าง

น่าประทับใจ

ฟ้าเหลืองเลย

ป้านวลติดใจเด็กวัยรุ่นแล้ว

เด็กหนุ่มแรงดี

ทั้งคืนจนตื่นสายสืนะ

เล่นลูกแล้วจัดแม่ต่อคิวต่อไปน่าน้องสาว

ยันหว่าง

ขอบคุณที่ป้า... เป็นคนแรกของผม
หลอกป้าซะเคลิ้มเลย

thank you

เรื่องราวของป้านวลจะเป็นอย่างไรต่อไป

ติดใจแล้วป้า

เช้าแล้วยังไม่อยากตื่นเลย อยากเป็นแบบเมื่อคืนตลอดไป

ขอบคุณมากครับ น่าติดตาม

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ

 ::Dribbling::

พักผ่อนเยอะๆ จะได้มีแรง

ขอยคุณครับ

Thx

ป้านวลคิดหนัก

เสียวมากเลยครับ

 ::Crying::

 ::WooWoo:: เก็บให้หมดบ้านไปเลยไอ้หนุ่ม

สุดยอด

มีซ้ำแน่นอนครับ

 ::Orz::  ::Orz::

ท่าทางคิวยาว

จัดต่อเลย

ป้าไหวไหมเนี้ย ::HeyHey::

นัทไม่คิดถึงเมย์เลยหรือ

จะมีรอบกลางวันหรือป่ะ?

น่ามีต่อ

ไหนไหนก็ไหนไหนแล้วยังเหลืออีกคนนะ

ติดใจทุกรายครับไม่มีคำว่าพอแค่นี้

เช้านี้ ฟ้าเหลืองขาสั่นเลยนะคุณป้า

พอไหมป้านวล

 ::Glad::

 ::Thankyou::

ความผิดในใจแต่ร่างกายต้องการ

นัทจัดหนักป้ายันเช้าแน่ๆ

นัทเล่นกับป้านวลจะหมดแรง ยังดีที่ลุกหไปทำกับข้าวไหว

อ่านต่อๆ

เดินทางต่อไป เรื่องราวอีกเยอะเลย

 ::Cold::  ::Cold:: ขอบคุณครับป้า

พระเอกแกล้งโง่ ใช่ไหมไรท์

สุด ๆ เลยล่ะครับ "ป้า"

รินดารายต่อไป

 ::Yes!::

พลังวัยหนุ่ม

 ::Hunger::

เอางัยต่อไปดี

::Beggar:: ::Sobad::

สุดยอดครับ

ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากครับ อนาคตข้างจะเป็นอย่างไรไม่รู้ ขอความสุข-เสียว ไว้ก่อนครับ

ติดใจหลานแล้ว

ป้ามีความสุขมาก

 ::Hungry:: ฮาเร็ม

ชอบๆ

ต่อ

ป้านวลอ้่มแล้ว   ลุงใก่ว่าไง ถ้ารูัเรื่องนัทเอาป้า

 ::YehYeh::

 ::Thankyou::

จัดป้าซะหนักเลย

าวิงกี้งกันทั้งบ้านเลย

ป้านวลได้น้ำได้เนื้อไปเยอะเลย ทั้งคืนแบบนี้

อาหารเช้าคงอร่อยคนปรุงมีความสุข

 ::JubuJubu::

เจอแบบนี้ก็สับสนแหละ

wow

อายุป้ายังไม่มากเลย

ใจละลาย

นัทคงมีความสัมพันธ์ต่อไปเรื่อย
เมื่อต่างก็มีความสุข

ป้าหลานล่อกันยันเช้าเลย

ป้าสาวขึ้นอีกเยอะเลย

จัดป้าซะอ่อนแรงเลย

ดีไๆๆ

จะคิดไรมากมายครับป้า....

เดินหน้าหาความสุขต่อไป เนอะ

ขอบคุณครับ

 ::WooWoo::

ได้ต่อเลยไหม

ขอบคุณที่แบ่งปัน

 ::Thankyou::

::Thankyou::

น้องนัทได้เคลมสาวทุกคนในเรื่องแน่ๆ

ลุงไก่อยากปล่อยให้ป้าว้าเหว่เปลี่ยวเหงา นัทจะคอยช่วยคลายเหงา เติมเต็มความรู้สึกให้ป้าเองครับ

ใครจะเป็นรายต่อไปละเนี่ย

พระเอกเราเล่นป้าซะฟ้าเหลืองเลยขอบคุณครับ

คนแรก

นึกว่าจะล้างหน้าไก่

บทเรียนที่หนึ่งผ่านไป นัทต้องเรียนรู้บ่อยๆนะ

น่าติดตาม

 ::Angry::

ความเสียวอยู่เหนือเหตุผล

 ::DookDig::

ยอมทุกอย่างแล้วนวน

 ::Glad::  ::Glad::  ::Glad::

ไม่น่าใช่คนแรกนะ

คนแรก โกหกคนแก่

ป้านวลทั้งคืน

อ้างจาก: anatomy051 เมื่อ พฤษภาคม 03, 2025, 05:12:17 หลังเที่ยงในความมืดมิดที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความใคร่ที่จางจาง ความเงียบเข้าปกคลุมราวกับม่านหนาหลังพายุอารมณ์สงบลง ร่างกายของทั้งสองยังคงแนบชิดกัน เหงื่อที่ไหลซึมออกมาจนชุ่มโชกไปทั่วแผ่นหลังและหน้าอกเหนียวเหนอะหนะจนรู้สึกหนึบผิว แสงจันทร์สีนวลสาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ ทอดเงาเป็นทางยาวบนพื้นห้อง ป้านวลนอนตะแคงข้าง หายใจแผ่วเบา ริมฝีปากยังคงบวมช้ำเล็กน้อย ผมสีดำขลับเปียกชื้นเกาะกรอบใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ นัทนอนหงายข้างๆ มองเพดานห้องที่มืดมิด หัวใจของเขายังคงเต้นระรัวราวกับกลองศึก ความรู้สึกอิ่มเอม ความตื่นเต้น และความกังวลตีวนอยู่ในอกนัทค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อย พลิกกายตะแคงข้างเผชิญหน้ากับป้านวล มือของเขายังคงสั่นเล็กน้อยเมื่อยกขึ้นลูบไล้กลุ่มผมนุ่มลื่นของเธออย่างแผ่วเบา
"ป้าครับ..." เสียงของนัทแหบพร่า กระซิบแผ่วเบาในความเงียบ "ขอบคุณนะครับ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง... ที่ป้าเปิดโลกอีกใบให้ผม... สอนบทเรียนต่างๆ เรื่องเพศสัมพันธ์ให้กับผม..." กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของป้านวลที่ปะปนกับกลิ่นเหงื่อยังคงอบอวลอยู่รอบตัวเขา
ป้านวลยังคงหลับตาพริ้ม ไม่มีการตอบสนองใดๆ ในทันที ราวกับกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง นัทรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ สัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของเธอ
นัทสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าที่ยังเหลืออยู่ เอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แม้จะแฝงไปด้วยความประหม่า "ผมมีความสุขมากที่สุดเลยครับ... จริงๆ นะครับป้า... ขอบคุณที่ป้า... เป็นคนแรกของผม..." ความร้อนรุ่มยังคงแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของเขา
คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในความเงียบที่หนักอึ้ง นัทรู้ดีว่ามันไม่ใช่ความจริงทั้งหมด ความจริงที่ว่ามายด์ ลูกสาวคนโตของป้านวล ผู้หญิงที่เขารู้จักและใกล้ชิดมาตลอด เป็นคนแรกของเขาในเรื่องเพศสัมพันธ์นั้น เป็นความลับที่เขากับมายด์รู้กันเพียงสองคน ภาพความทรงจำเกี่ยวกับสัมผัสแรก การเรียนรู้ และความเร่าร้อนกับมายด์ผุดขึ้นมาในความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว ความลับนั้นเป็นเหมือนเงาที่คอยตามหลอกหลอนอยู่เบื้องหลังความสุขชั่วครู่ที่เขากำลังประสบ
ทำไมฉันถึงพูดโกหกป้า... จนบดบังความรู้สึกผิดนั้นไปชั่วขณะ
ป้านวลค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ในความมืดมิด ดวงตาคู่สวยของเธอฉ่ำวาวไปด้วยหยาดน้ำตาที่ยังคงคลอหน่วย เธอหันมาเผชิญหน้ากับนัท แววตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน ความเศร้า และเริ่มฉายแววของความอ่อนล้าในการต่อต้าน
เขาบอกว่าฉันเป็นคนแรกของเขา... ป้านวลคิดทบทวนคำพูดนั้นในใจ ความรู้สึกบางอย่างที่อบอุ่นและวาบหวามปะทุขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความรู้สึกดีที่ได้รับเมื่อครู่ยังคงติดตรึงอยู่ในทุกอณูของร่างกาย แม้ร่างกายจะเหนียวเหนอะหนะไปด้วยเหงื่อและอ่อนล้า... มันผิด... มันไม่ควรเกิดขึ้น... แต่ความรู้สึกตอนนั้นมัน... ช่าง... ความขัดแย้งในใจเริ่มอ่อนแรงลง ความปรารถนาที่ถูกกระตุ้นซ้ำๆ เริ่มมีอิทธิพลมากขึ้น ช่างมันเถอะ... ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่จะต้องต่อสู้กับความรู้สึกนี้อีกแล้ว... ความคิดของเธอเริ่มจมดิ่งสู่ความรู้สึกทางกายภาพที่ยังคงค้างคา
นัทสัมผัสได้ถึงความเงียบที่ยาวนาน ความสับสนในแววตา และหยาดน้ำตาที่คลอหน่วยของป้านวล รวมถึงผิวกายที่ยังคงเปียกชื้นของเธอ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความกังวล
"นัท..." ในที่สุดเสียงแหบพร่าที่สั่นเครือของป้านวลก็ดังขึ้นแผ่วเบา แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงไปด้วยความอ่อนแรงและยอมจำนน "อย่าพูดอะไรแบบนั้นเลย... มันไม่ถูกต้อง..."
น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ความหนักใจ และความเหนื่อยล้าที่จะต่อต้าน นัทสัมผัสได้ถึงความเย็นชาที่เริ่มปกคลุมบรรยากาศ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงนั้นด้วย


เมื่อแสงแรกของวันใหม่สาดส่องลอดผ่านผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้อง ป้านวลค่อยๆ รู้สึกตัว เปลือกตาหนักอึ้งค่อยๆ เปิดขึ้น ภาพแรกที่เห็นคือแสงสีทองอ่อนๆ ที่ทาบทาทั่วห้อง เธอไม่รู้ว่าตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ความอ่อนเพลียเข้าครอบงำจนเธอไม่รู้สึกตัว
ป้านวลขยับตัวเล็กน้อย สัมผัสได้ถึงความเหนียวเหนอะหนะและความเย็นที่ต้นขา เมื่อก้มลงมอง ร่างกายของเธอเปลือยเปล่า คราบน้ำกามสีขาวขุ่นของนัทไหลเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วต้นขาทั้งสองข้าง ภาพความทรงจำอันร้อนรุ่มของค่ำคืนที่ผ่านมาไหลย้อนกลับมาในความคิดของเธออย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกผิดและความอับอาย
ด้วยความตกใจ ป้านวลค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง ขาเรียวสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อสัมผัสกับพื้นห้องเย็นเฉียบ เธอรีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ติดกัน เปิดน้ำอุ่นและชำระล้างร่างกายอย่างรวดเร็วราวกับต้องการลบล้างทุกร่องรอยของความผิดบาป คราบน้ำกามถูกสายน้ำชะล้างไปจนหมดจด แต่ความรู้สึกผิดและความสับสนยังคงเกาะกุมจิตใจเธอแน่น
หลังจากอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อย ป้านวลกลับมาที่ห้องนอนอีกครั้ง มองร่างของนัทที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง แสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าของเขา ดูอ่อนเยาว์และไร้เดียงสา ป้านวลถอนหายใจเบาๆ เดินเข้าไปใกล้และปลุกเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"นัทลูก... นัท... ตื่นได้แล้ว กลับห้องเราไปพักผ่อนเถอะ"
นัทค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย มองป้านวลด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยความเสน่หา
"อรุณสวัสดิ์ครับป้า..."
"กลับห้องไปพักผ่อนนะลูก" ป้านวลพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย พยายามซ่อนความรู้สึกผิดและความสับสนไว้ภายใน
นัทลุกขึ้นจากเตียงแต่งตัวอย่างว่าง่าย เมื่อเรียบร้อยแล้ว เขามองป้านวลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
หลังจากนัทออกจากห้องไป ป้านวลก็ลงไปยังห้องครัว เริ่มเตรียมอาหารเช้าด้วยมือที่ยังคงสั่นเทาเล็กน้อย ความคิดมากมายตีวนอยู่ในหัว เธอไม่รู้ว่าจะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไรต่อไป ความลับที่เธอและนัทร่วมกันสร้างขึ้นจะส่งผลต่อชีวิตของเธอและครอบครัวอย่างไร...

 ::DookDig::

good

เอาซะที่นอนเปียก เลยนัท บอกป้าคือคนแรก แล้วมาย คนคือคนก่อนคนแรกรึ

ต่อยกสาม

หลับยันเช้าเลย

 สบายตัวไปทั้งคู่   ::JubuJubu::  ::JubuJubu:: 

ฟ้าสาง

ล่อซะฟ้าสาง

 ::Bloody::

ไดปาแล้้ว จะยังไงต่่อไป

ยันหว่างเลย

จัดหนักจนหมดแรงเลยนะนัท

เสร็จไปอีกหนึ่งราย

มายด์ติดติดใจของน้องชายแล้ว