แปลเรื่องใหม่อีกสักเรื่อง เป็นแฟนฟิคจากตำนานจอมยุทธ์ภูติถังซานนะครับ
เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
เรื่องย่อ เมื่ออาจารย์ใหญ่ตั้งใจจะส่งพวกถังซานไปฝึกฝนที่ค่ายพิเศษเพื่อเพิ่มพูนทักษะและยกระดับความไว้เนื้อเชื้อใจกัน แต่แล้วกลับเกิดพายุหนักหลังจากไปถึงค่ายฝึก ทำให้กำหนดการต้องถูกระงับ พวกถังซานไม่สามารถออกไปนอกหอพักได้เนื่องจากติดอยู่ท่ามกลางพายุ ด้วยความเบื่อหน่ายหม่าหงจวิ้นจึงเสนอให้เล่น 'เกมพระราชา' แก้เบื่อ ซึ่งพวกถังซานก็ตกลง โดยหารู้ไม่ว่าผลลัพธ์ของเกมนี้ได้อยู่เหนือจินตนาการของพวกเขาไปไกลลิบ
ซึ่งเรื่องนี้จะมีทั้งหมด 8 ตอนนะครับ และผมได้แปลครบหมดแล้ว----------------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
Soul land ความผิดพลาดของเสี่ยวอู่
ตอนที่ 1 : https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0)
ตอนที่ 2 : https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0)
ตอนที่ 3 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 4 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 5 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 6 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
soul land เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=297662.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=297662.0)
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 3 สามัญสำนึกที่หายไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 4 สถานการณ์เลยเถิด
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 5 ถังซานและจูจู่ชิง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 6 ไต้มู่ไป๋และเสี่ยวอู่
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 7 หม่าหงจวิ้น เอ้าซื่อข่า และนิ่งหรงหรง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 8 จุดจบที่ไม่อาจลืมเลือน
อ่าน : ในกลุ่มลับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 100 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/54647e33756cedce7c2dd3b3b0ed7adb42a0be9d.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
ผู้ที่ถูกสุ่มเป็นคนที่สองคือนิ่งหรงหรง นางเลือกทำตามคำท้าเช่นกัน แต่คราวนี้คำท้าค่อนข้างเบากว่ามาก นิ่งหรงหรงเพียงแค่ต้องเลือกบุรุษคนหนึ่งแล้วจูบก็พอ
นิ่งหรงหรงหน้าแดงเล็กน้อย ชี้มาที่ถังซานแทบจะในทันทีโดยไม่ลังเล
ถังซานแตกตื่นกับความประหลาดใจที่ไม่คาดฝันนี้ แต่ในชั่วพริบตาก็รู้สึกราวกับความสุขกำลังจะระเบิดออกมาในใจ เมื่อเทียบกับการบังคับตามระบบ การเลือกด้วยตนเองของนิ่งหรงหรงดูเหมือนจะแฝงความนัยของสาวน้อยไว้มากกว่า
นิ่งหรงหรงค่อยๆ หลับตาลง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นนิ่งหรงหรงหลับตา ท่าทางและบุคลิกอันบริสุทธิ์นั้นทำให้นางดูงดงามสดใสราวกับดอกบัวที่โผล่พ้นโคลนตมยิ่งกว่าปกติ
ถังซานค่อยๆ โน้มตัวเข้าใกล้นิ่งหรงหรง ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจราวกับกำลังลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ความรู้สึกผิดต่อเสี่ยวอู่ ผสมผสานกับความตื่นเต้นที่มีต่อเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ ค่อยๆ แนบริมฝีปากลงไป ราวกับได้ก้าวเข้าสู่เขตแดนของเทพเจ้า
เพียงสัมผัสแผ่วเบา นิ่งหรงหรงพลันลืมตาขึ้น มองถังซานด้วยสายตาที่ทั้งเขินอายและอ่อนโยน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะถังซานคิดไปเองหรือไม่ นิ่งหรงหรงเผยรอยยิ้มจางๆ ที่แฝงความเศร้าสร้อยเล็กน้อย
รอบที่สาม คราวนี้ผู้ที่ถูกสุ่มคือจูจู่ชิง บทลงโทษที่ได้รับคือ
"ถอดกางเกงในของตนเองออก"
ทุกคนต่างกลืนน้ำลาย แต่ไม่มีใครเชื่อว่าจูจู่ชิงจะเลือกทำตามคำท้า เพราะนางคือหญิงสาวผู้เย็นชาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเย่อหยิ่ง แม้แต่ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนเล็กน้อยก็แทบไม่เคยปรากฏ นับประสาอะไรกับการเปลือยกายท่อนล่างต่อหน้าธารกำนัล
"ข้า... ข้า... ข้าจะถอด"
จูจู่ชิงกลับเลือกที่จะยอมรับคำท้านี้
จูจู่ชิงก็จนใจเช่นกัน ส่วนหนึ่งนางพบว่ายิ่งดื่มเหล้านี้ ร่างกายก็ยิ่งร้อนรุ่ม หากดื่มต่อไปคงจะทรมานเกินไปจนเผลอทำอะไรแปลก ๆ เข้า อีกส่วนหนึ่งนางรู้สึกว่าอวัยวะส่วนล่างของตนกำลังหลั่งสารคัดหลั่งออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ การถอดกางเกงในออกตอนนี้ย่อมดีกว่าปล่อยให้กางเกงเปียกชุ่มในภายหลัง ซึ่งคงจะน่าอับอายยิ่งกว่า
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่จูจู่ชิง จูจู่ชิงหน้าแดงก่ำ นางลุกขึ้นยืนหันหลังให้ทุกคน สอดมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระโปรงสั้น แล้วดึงลงอย่างแรง พวกเขาก็เห็นกางเกงในผ้าไหมสีดำสุดเซ็กซี่หลุดออกมาจากกระโปรงของจูจู่ชิง ในขณะนั้นเหล่าบุรุษทุกคนแทบจะไม่อาจสะกดกลั้นความตื่นเต้นของตนเองได้อีกต่อไป ปล่อยให้ท่อนเนื้อตั้งชันขึ้นอย่างเต็มที่
จูจู่ชิงยกขาข้างหนึ่งขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้กางเกงในหลุดออก แล้วก้มตัวลงเพื่อดึงกางเกงในออกจากข้อเท้าอีกข้าง
เมื่อจูจู่ชิงผู้สูงโปร่งก้มตัวลง ชุดกระโปรงที่แนบเนื้อก็ขับเน้นเอวบางและบั้นท้ายกลมกลึงราวลูกท้อของนางได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อนางก้มตัวลง ชายกระโปรงก็ร่นสูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงโคนขา เมื่อนึกถึงว่าหากสูงขึ้นอีกเพียงสองข้อนิ้ว ก็จะได้เห็นสวนสวรรค์อันลึกลับและศักดิ์สิทธิ์ของบุปผางามแห่งสำนักซือไหลเค่อผู้เยือกเย็น
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอยากเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิด
ทว่าจูจู่ชิงกลับถอดกางเกงในของตนเองออกอย่างรวดเร็ว ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แอบมอง นางรีบยัดกางเกงในที่ถอดออกมาไว้ข้างเก้าอี้ยาวที่ตนนั่งอยู่อย่างฉับไว
หากนางไม่ซ่อนไว้เช่นนี้ ถังซานเห็นไต้มู่ไป๋น้ำลายแทบหยดลงพื้น คาดว่าคงจะแอบเก็บกางเกงในตัวโปรดของบุปผางามไปใช้เป็นอุปกรณ์ช่วยสำเร็จความใคร่ในอนาคตเป็นแน่
หลังจากผ่านไปหลายรอบ เหล่าบุรุษก็ถอดกางเกงออกจนหมด เนื่องจากภาพที่เห็นนั้นน่าตกตะลึงและเร้าใจอย่างยิ่ง แทบทุกคนต่างก็มีธงตั้งสูง ท่อนเนื้อแข็งขึงใหญ่โต
นอกจากเสี่ยวอู่ที่ชำเลืองมองด้วยความสนใจแล้ว นิ่งหรงหรงหน้าแดงก่ำ พยายามไม่ให้สายตาของตนจับจ้องอยู่ที่ท่อนเนื้อของพวกเขา ส่วนจูจู่ชิงนั้นมองเพดานไปเลย
พวกเขาต่างหยิบหมอนบนเก้าอี้ยาวมาบังไว้ แต่หม่าหงจวิ้นกลับเผยท่อนเนื้อของตนออกมาอย่างเปิดเผยด้วยความยินดี แถมยังอาศัยจังหวะที่ลุกขึ้นยืน แกว่งท่อนเนื้อของตนไปมาต่อหน้าเสี่ยวอู่และนิ่งหรงหรงหลายครั้ง
ส่วนนิ่งหรงหรงก็ถอดกางเกงในออกแล้วเช่นกัน บัดนี้ภายใต้ถุงน่องสีขาวและกระโปรงพลิ้วสีเขียวอ่อนคือโพรงสวาทอันเปลือยเปล่า
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ทุกคนต่างรู้สึกว่ากายส่วนล่างตึงเครียดขึ้น
ถึงตาถังซานอีกครั้ง ถังซานกำลังจะยื่นมือไปแตะกล่องเกม แต่ยังไม่ทันได้แตะ กล่องเกมก็พลันส่งเสียงดนตรีขึ้นมา
"เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งรางวัลของผู้เล่น จะทำการสุ่มผู้เล่นสองท่านเพื่อรับสุดยอดความสุขระลอกแรกในวันนี้"
ใจถังซานเต้นระทึก หรือว่าโชคก้อนใหญ่จะหล่นทับตนแล้ว
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผู้เล่นหมายเลขสี่ และผู้เล่นหมายเลขหก โปรดก้าวออกมา"
ถังซานเหลือบมองไพ่ของตน พบว่าเป็นหมายเลขหนึ่ง จึงถอนหายใจออกมา แต่กลับประหลาดใจที่เห็นเอ้าซือข่าและเสี่ยวอู่ต่างยืนนิ่ง ต่างมองหน้ากัน เสี่ยวอู่มีแววตาเจ็บปวดปรากฏขึ้นชั่วครู่ ส่วนเอ้าซือข่ากลับมีแววตาลิงโลด
ทว่าสีหน้าเช่นนั้นปรากฏอยู่เพียงห้าลมหายใจ กล่องเกมก็ส่งเสียงประกาศครั้งที่สอง
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผู้เล่นหมายเลขสอง ใช้เท้าสำเร็จความใคร่ให้ผู้เล่นหมายเลขสี่ และต้องทำให้ผู้เล่นหมายเลขสี่ถึงจุดสุดยอดจึงจะหยุดได้ ผู้เล่นหมายเลขสามถอดกางเกงในของผู้เล่นหมายเลขหกและต้องทำให้ผู้เล่นหมายเลขหกถึงจุดสุดยอดจึงจะหยุดได้"
ทุกคนเปิดไพ่ของตน
ผู้เล่นหมายเลขสองคือนิ่งหรงหรงผู้ใสซื่อ ผู้เล่นหมายเลขสี่คือเอ้าซือข่า
ผู้เล่นหมายเลขหกคือเสี่ยวอู่ ส่วนผู้เล่นหมายเลขสามคือ...
...ไต้มู่ไป๋
ถังซานตกตะลึงมองไปทางไต้มู่ไป๋ ไต้มู่ไป๋มองมาที่ถังซานก่อน จากนั้นจึงมองไปทางเสี่ยวอู่ สุดท้ายก็ก้มหน้าลงเงียบๆ
หม่าหงจวิ้นดูเหมือนจะผิดหวังเช่นกัน โอกาสทองสองต่อสองที่หาได้ยาก ตนเองกลับไม่ถูกเลือก แต่ในใจเขารู้ดีว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือต้องแน่ใจว่าผู้เล่นทุกคนปฏิบัติตามกฎ มิฉะนั้นแล้วผลลัพธ์ที่เขาปรารถนาจะไม่อาจเกิดขึ้นตามลำดับได้
เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม "กล้าเล่นต้องกล้ารับ มาเถิด"
เอ้าซือข่ายังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่านิ่งหรงหรง สาวงามผู้บริสุทธิ์สดใสที่ทุกคนในสำนักซือไหลเค่อต่างชื่นชอบ บัดนี้จะนั่งอยู่ตรงหน้าตนในชุดกระโปรงสั้นสีเขียวหยกสวยงาม พร้อมถุงน่องสีขาว ที่สำคัญกว่านั้นคือนิ่งหรงหรงไม่ได้สวมกางเกงในอยู่ หากเขาออกแรงเพียงเล็กน้อยก็จะได้เห็นเงาดำรำไรใต้กระโปรงสั้นนั้น
และสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงยิ่งกว่าคือ ต่อไปนี้จะต้องใช้เรียวขาอันงดงามและฝ่าเท้าอันสวยงามนั้นสำเร็จความใคร่ให้ตน
นิ่งหรงหรงถอนหายใจ บุคลิกของนางคือยอมตายดีกว่ายอมแพ้ ในเมื่อสุ่มได้เช่นนั้นก็จำต้องทำ แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าการใช้เท้าสำเร็จความใคร่นั้นทำอย่างไร แต่ดูจากตัวอักษรก็พอจะเดาได้ว่าต้องใช้เท้าช่วยให้บุรุษสำเร็จความใคร่
เพียงแต่ในใจนางมีปมอยู่ว่า ในบรรดาบุรุษทั้งสี่คนนี้ ถังซานผู้มีความสามารถล้ำเลิศไม่ต้องพูดถึง ไต้มู่ไป๋ผู้เป็นพี่ใหญ่แม้จะดูเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่พึ่งพาได้ หม่าหงจวิ้นนั้นอ้วนและลามก แต่ก็เป็นคนมีเอกลักษณ์ มีเพียงเอ้าซือข่าคนนี้ที่ไม่มีสิ่งใดพิเศษ เป็นวิญญาจารย์สายอาหารที่อ่อนแอ ซึ่งปกติเป็นพวกไร้ค่าที่นางไม่เคยชายตามอง ใบหน้ามีแววลามก รูปร่างผอมแห้ง ซีดเซียว ทั้งยังชอบใช้สายตาโลมเลียจ้องมองหญิงสาว ทำให้นางรู้สึกรังเกียจทางกายภาพ
นิ่งหรงหรงค่อยๆ ยื่นเท้าออกไป วางลงบนท่อนเนื้อของเอ้าซือข่า นางรู้สึกได้ว่าท่อนเนื้อของเอ้าซือข่าไม่เพียงแต่แข็งแกร่งราวท่อนเหล็ก แต่ยังสั่นระริกเป็นจังหวะ
เอ้าซือข่าขยับตำแหน่งเล็กน้อย เดิมทีเขานั่งอยู่บนพื้น ส่วนนิ่งหรงหรงนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว เขาขยับไปอยู่ตรงหน้านิ่งหรงหรง จ้องมองสาวน้อยตรงหน้าที่งดงามราวเจ้าหญิง ทั้งสวยงาม เย้ายวน และแฝงความดื้อรั้นเล็กน้อย มองนางกลอกตา แต่ก็ยังจำใจต้องยื่นเรียวขาอันงดงามที่สวมถุงน่องสีขาวมาวางบนท่อนเนื้อของตน
ในวัยเด็ก นิ่งหรงหรงเคยเรียนร่ายรำ จึงมีเท้าคู่หนึ่งที่รูปทรงงดงามอย่างยิ่ง ฝ่าเท้าและนิ้วเท้ามีสัดส่วนพอเหมาะ ขาวผ่อง โดยเฉพาะนิ้วเท้าที่เรียวยาวเล็กน้อยภายใต้ถุงน่องที่ตึงแน่นนั้นยิ่งดูเย้ายวนเป็นพิเศษ
นิ่งหรงหรงซื้อถุงน่องที่ราคาสูงที่สุดและทำจากวัสดุชั้นเลิศ มีความเรียบลื่นเป็นพิเศษ ดังนั้นทันทีที่นิ้วเท้าของนางสัมผัสกับส่วนหัวขนาดใหญ่ของเอ้าซือข่า เอ้าซือข่าก็ตัวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ส่งเสียงครางออกมา
ส่วนอีกด้านหนึ่ง ไต้มู่ไป๋ก็เดินไปอยู่ตรงหน้าเสี่ยวอู่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว
เดิมทีเสี่ยวอู่คิดจะคัดค้าน แต่เมื่อนางเห็นนิ่งหรงหรงผู้ใสซื่อยอมทำตามอย่างสิว่าง่ายแล้ว หากนางกล่าวคำว่า "ไม่" ก็จะทำให้เสี่ยวอู่เสียหน้า จึงทำได้เพียงยอมรับ และได้แต่ภาวนาในใจว่าอย่าให้มีอะไรไปมากกว่านี้ และไม่รู้เพราะเหตุใด คืนนี้นางรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว นางนึกถึงช่วงเวลาที่นางและถังซานใช้ชีวิตด้วยกันอย่างสนิทสนม ถึงกับรู้สึกว่าน้ำหวานแห่งความปรารถนากำลังค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากส่วนลึกของโพรงสวาท
นางทำได้เพียงพยายามไม่มองหน้าไต้มู่ไป๋ แหงนหน้ามองเพดาน
ไต้มู่ไป๋คุกเข่าลง หลบสายตาอันร้อนแรงของถังซาน แต่กลับค่อยๆ สอดมือเข้าไปในกระโปรงสั้นของเสี่ยวอู่ สัมผัสกับผิวอันเนียนนุ่มและอมชมพูบริเวณต้นขาทั้งสองข้างของเสี่ยวอู่ และรู้สึกได้ถึงอาการสั่นสะท้านเล็กน้อยของร่างกายนาง
เขาสอดมือไปถึงช่วงเอวของเสี่ยวอู่ และถอดกางเกงในสีขาวนวลของนางออกอย่างรวดเร็ว
เขาสูดหายใจลึก ถ่างขาของเสี่ยวอู่ออกเล็กน้อย กดเข่าของนางไว้ แล้วมุดศีรษะเข้าไปตรงกลางกระโปรงของเสี่ยวอู่
"อ๊ะ..."
เสี่ยวอู่ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ พยายามใช้มือกดศีรษะของไต้มู่ไป๋ที่สอดเข้ามาผ่านกระโปรง แต่ทุกอย่างก็ไร้ผล
หม่าหงจวิ้นยังคงรอชมภาพสดๆ ของนิ่งหรงหรงและเอ้าซือข่า แต่สายตาของถังซานกลับจับจ้องไปที่ไต้มู่ไป๋อย่างไม่วางตา
แม้ว่าถังซานจะรู้จักไต้มู่ไป๋ได้ไม่นาน แต่ไต้มู่ไป๋ก็ถือเป็นสหายที่ดีที่สุดของถังซานในสำนักซือไหลเค่อแห่งนี้ ความรู้สึกดีและความพิเศษของความสัมพันธ์นี้แตกต่างจากความรู้สึกที่ถังซานมีต่อเสี่ยวอู่ มันคือความไว้วางใจและความเชื่อใจอย่างแท้จริงของสหายที่นับถือกันดั่งพี่น้อง
ทว่าบัดนี้ สหายที่ดีที่สุดของถังซาน หลังจากจับได้สลากนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ปฏิเสธ แต่กลับหลบสายตาถังซาน เดินไปหาเสี่ยวอู่อย่างรวดเร็ว และเริ่มถอดกางเกงในของยอดหญิงในดวงใจของถังซาน
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ถอดกางเกง มุดกระโปง
มวยหมู่ ได้ทั้งสำนัก
งานนี้มีสวิงไหมน่ะ
หมดกันงานนี
ลิ้นพาเสียวเเน่ๆ
::Thankyou::
ถังซานจะยอมเหรอ เสียวอู่
::Confident::
เป็นเกมที่น่าสนุกมากเลย
ชิวหาพาเพลิน ::Angry::
เป็นเกมที่ยิ่งเล่น ยิ่งแข็ง
::YehYeh::
เริ่มจะ เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ
รอฉากหรงหรงครับ
เกมนี้มันชั่ง...
อีกนิดคำสั่งก็จะเป็นเซ็กหมู่ละ
สุดยอดครับ ::YehYeh::
อ้างจาก: Oumale เมื่อ พฤษภาคม 05, 2025, 10:24:13 ก่อนเที่ยงแปลเรื่องใหม่อีกสักเรื่อง เป็นแฟนฟิคจากตำนานจอมยุทธ์ภูติถังซานนะครับ
เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
เรื่องย่อ เมื่ออาจารย์ใหญ่ตั้งใจจะส่งพวกถังซานไปฝึกฝนที่ค่ายพิเศษเพื่อเพิ่มพูนทักษะและยกระดับความไว้เนื้อเชื้อใจกัน แต่แล้วกลับเกิดพายุหนักหลังจากไปถึงค่ายฝึก ทำให้กำหนดการต้องถูกระงับ พวกถังซานไม่สามารถออกไปนอกหอพักได้เนื่องจากติดอยู่ท่ามกลางพายุ ด้วยความเบื่อหน่ายหม่าหงจวิ้นจึงเสนอให้เล่น 'เกมพระราชา' แก้เบื่อ ซึ่งพวกถังซานก็ตกลง โดยหารู้ไม่ว่าผลลัพธ์ของเกมนี้ได้อยู่เหนือจินตนาการของพวกเขาไปไกลลิบ
ซึ่งเรื่องนี้จะมีทั้งหมด 8 ตอนนะครับ และผมได้แปลครบหมดแล้ว
----------------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
Soul land ความผิดพลาดของเสี่ยวอู่
ตอนที่ 1 : https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0)
ตอนที่ 2 : https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0)
ตอนที่ 3 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 4 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 5 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 6 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
soul land เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=297662.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=297662.0)
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 3 สามัญสำนึกที่หายไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 4 สถานการณ์เลยเถิด
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 5 ถังซานและจูจู่ชิง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 6 ไต้มู่ไป๋และเสี่ยวอู่
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 7 หม่าหงจวิ้น เอ้าซื่อข่า และนิ่งหรงหรง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 8 จุดจบที่ไม่อาจลืมเลือน
อ่าน : ในกลุ่มลับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 100 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/54647e33756cedce7c2dd3b3b0ed7adb42a0be9d.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
ผู้ที่ถูกสุ่มเป็นคนที่สองคือนิ่งหรงหรง นางเลือกทำตามคำท้าเช่นกัน แต่คราวนี้คำท้าค่อนข้างเบากว่ามาก นิ่งหรงหรงเพียงแค่ต้องเลือกบุรุษคนหนึ่งแล้วจูบก็พอ
นิ่งหรงหรงหน้าแดงเล็กน้อย ชี้มาที่ถังซานแทบจะในทันทีโดยไม่ลังเล
ถังซานแตกตื่นกับความประหลาดใจที่ไม่คาดฝันนี้ แต่ในชั่วพริบตาก็รู้สึกราวกับความสุขกำลังจะระเบิดออกมาในใจ เมื่อเทียบกับการบังคับตามระบบ การเลือกด้วยตนเองของนิ่งหรงหรงดูเหมือนจะแฝงความนัยของสาวน้อยไว้มากกว่า
นิ่งหรงหรงค่อยๆ หลับตาลง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นนิ่งหรงหรงหลับตา ท่าทางและบุคลิกอันบริสุทธิ์นั้นทำให้นางดูงดงามสดใสราวกับดอกบัวที่โผล่พ้นโคลนตมยิ่งกว่าปกติ
ถังซานค่อยๆ โน้มตัวเข้าใกล้นิ่งหรงหรง ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจราวกับกำลังลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ความรู้สึกผิดต่อเสี่ยวอู่ ผสมผสานกับความตื่นเต้นที่มีต่อเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ ค่อยๆ แนบริมฝีปากลงไป ราวกับได้ก้าวเข้าสู่เขตแดนของเทพเจ้า
เพียงสัมผัสแผ่วเบา นิ่งหรงหรงพลันลืมตาขึ้น มองถังซานด้วยสายตาที่ทั้งเขินอายและอ่อนโยน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะถังซานคิดไปเองหรือไม่ นิ่งหรงหรงเผยรอยยิ้มจางๆ ที่แฝงความเศร้าสร้อยเล็กน้อย
รอบที่สาม คราวนี้ผู้ที่ถูกสุ่มคือจูจู่ชิง บทลงโทษที่ได้รับคือ
"ถอดกางเกงในของตนเองออก"
ทุกคนต่างกลืนน้ำลาย แต่ไม่มีใครเชื่อว่าจูจู่ชิงจะเลือกทำตามคำท้า เพราะนางคือหญิงสาวผู้เย็นชาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเย่อหยิ่ง แม้แต่ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนเล็กน้อยก็แทบไม่เคยปรากฏ นับประสาอะไรกับการเปลือยกายท่อนล่างต่อหน้าธารกำนัล
"ข้า... ข้า... ข้าจะถอด"
จูจู่ชิงกลับเลือกที่จะยอมรับคำท้านี้
จูจู่ชิงก็จนใจเช่นกัน ส่วนหนึ่งนางพบว่ายิ่งดื่มเหล้านี้ ร่างกายก็ยิ่งร้อนรุ่ม หากดื่มต่อไปคงจะทรมานเกินไปจนเผลอทำอะไรแปลก ๆ เข้า อีกส่วนหนึ่งนางรู้สึกว่าอวัยวะส่วนล่างของตนกำลังหลั่งสารคัดหลั่งออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ การถอดกางเกงในออกตอนนี้ย่อมดีกว่าปล่อยให้กางเกงเปียกชุ่มในภายหลัง ซึ่งคงจะน่าอับอายยิ่งกว่า
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่จูจู่ชิง จูจู่ชิงหน้าแดงก่ำ นางลุกขึ้นยืนหันหลังให้ทุกคน สอดมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระโปรงสั้น แล้วดึงลงอย่างแรง พวกเขาก็เห็นกางเกงในผ้าไหมสีดำสุดเซ็กซี่หลุดออกมาจากกระโปรงของจูจู่ชิง ในขณะนั้นเหล่าบุรุษทุกคนแทบจะไม่อาจสะกดกลั้นความตื่นเต้นของตนเองได้อีกต่อไป ปล่อยให้ท่อนเนื้อตั้งชันขึ้นอย่างเต็มที่
จูจู่ชิงยกขาข้างหนึ่งขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้กางเกงในหลุดออก แล้วก้มตัวลงเพื่อดึงกางเกงในออกจากข้อเท้าอีกข้าง
เมื่อจูจู่ชิงผู้สูงโปร่งก้มตัวลง ชุดกระโปรงที่แนบเนื้อก็ขับเน้นเอวบางและบั้นท้ายกลมกลึงราวลูกท้อของนางได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อนางก้มตัวลง ชายกระโปรงก็ร่นสูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงโคนขา เมื่อนึกถึงว่าหากสูงขึ้นอีกเพียงสองข้อนิ้ว ก็จะได้เห็นสวนสวรรค์อันลึกลับและศักดิ์สิทธิ์ของบุปผางามแห่งสำนักซือไหลเค่อผู้เยือกเย็น
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอยากเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิด
ทว่าจูจู่ชิงกลับถอดกางเกงในของตนเองออกอย่างรวดเร็ว ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แอบมอง นางรีบยัดกางเกงในที่ถอดออกมาไว้ข้างเก้าอี้ยาวที่ตนนั่งอยู่อย่างฉับไว
หากนางไม่ซ่อนไว้เช่นนี้ ถังซานเห็นไต้มู่ไป๋น้ำลายแทบหยดลงพื้น คาดว่าคงจะแอบเก็บกางเกงในตัวโปรดของบุปผางามไปใช้เป็นอุปกรณ์ช่วยสำเร็จความใคร่ในอนาคตเป็นแน่
หลังจากผ่านไปหลายรอบ เหล่าบุรุษก็ถอดกางเกงออกจนหมด เนื่องจากภาพที่เห็นนั้นน่าตกตะลึงและเร้าใจอย่างยิ่ง แทบทุกคนต่างก็มีธงตั้งสูง ท่อนเนื้อแข็งขึงใหญ่โต
นอกจากเสี่ยวอู่ที่ชำเลืองมองด้วยความสนใจแล้ว นิ่งหรงหรงหน้าแดงก่ำ พยายามไม่ให้สายตาของตนจับจ้องอยู่ที่ท่อนเนื้อของพวกเขา ส่วนจูจู่ชิงนั้นมองเพดานไปเลย
พวกเขาต่างหยิบหมอนบนเก้าอี้ยาวมาบังไว้ แต่หม่าหงจวิ้นกลับเผยท่อนเนื้อของตนออกมาอย่างเปิดเผยด้วยความยินดี แถมยังอาศัยจังหวะที่ลุกขึ้นยืน แกว่งท่อนเนื้อของตนไปมาต่อหน้าเสี่ยวอู่และนิ่งหรงหรงหลายครั้ง
ส่วนนิ่งหรงหรงก็ถอดกางเกงในออกแล้วเช่นกัน บัดนี้ภายใต้ถุงน่องสีขาวและกระโปรงพลิ้วสีเขียวอ่อนคือโพรงสวาทอันเปลือยเปล่า
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ทุกคนต่างรู้สึกว่ากายส่วนล่างตึงเครียดขึ้น
ถึงตาถังซานอีกครั้ง ถังซานกำลังจะยื่นมือไปแตะกล่องเกม แต่ยังไม่ทันได้แตะ กล่องเกมก็พลันส่งเสียงดนตรีขึ้นมา
"เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งรางวัลของผู้เล่น จะทำการสุ่มผู้เล่นสองท่านเพื่อรับสุดยอดความสุขระลอกแรกในวันนี้"
ใจถังซานเต้นระทึก หรือว่าโชคก้อนใหญ่จะหล่นทับตนแล้ว
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผู้เล่นหมายเลขสี่ และผู้เล่นหมายเลขหก โปรดก้าวออกมา"
ถังซานเหลือบมองไพ่ของตน พบว่าเป็นหมายเลขหนึ่ง จึงถอนหายใจออกมา แต่กลับประหลาดใจที่เห็นเอ้าซือข่าและเสี่ยวอู่ต่างยืนนิ่ง ต่างมองหน้ากัน เสี่ยวอู่มีแววตาเจ็บปวดปรากฏขึ้นชั่วครู่ ส่วนเอ้าซือข่ากลับมีแววตาลิงโลด
ทว่าสีหน้าเช่นนั้นปรากฏอยู่เพียงห้าลมหายใจ กล่องเกมก็ส่งเสียงประกาศครั้งที่สอง
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผู้เล่นหมายเลขสอง ใช้เท้าสำเร็จความใคร่ให้ผู้เล่นหมายเลขสี่ และต้องทำให้ผู้เล่นหมายเลขสี่ถึงจุดสุดยอดจึงจะหยุดได้ ผู้เล่นหมายเลขสามถอดกางเกงในของผู้เล่นหมายเลขหกและต้องทำให้ผู้เล่นหมายเลขหกถึงจุดสุดยอดจึงจะหยุดได้"
ทุกคนเปิดไพ่ของตน
ผู้เล่นหมายเลขสองคือนิ่งหรงหรงผู้ใสซื่อ ผู้เล่นหมายเลขสี่คือเอ้าซือข่า
ผู้เล่นหมายเลขหกคือเสี่ยวอู่ ส่วนผู้เล่นหมายเลขสามคือ...
...ไต้มู่ไป๋
ถังซานตกตะลึงมองไปทางไต้มู่ไป๋ ไต้มู่ไป๋มองมาที่ถังซานก่อน จากนั้นจึงมองไปทางเสี่ยวอู่ สุดท้ายก็ก้มหน้าลงเงียบๆ
หม่าหงจวิ้นดูเหมือนจะผิดหวังเช่นกัน โอกาสทองสองต่อสองที่หาได้ยาก ตนเองกลับไม่ถูกเลือก แต่ในใจเขารู้ดีว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือต้องแน่ใจว่าผู้เล่นทุกคนปฏิบัติตามกฎ มิฉะนั้นแล้วผลลัพธ์ที่เขาปรารถนาจะไม่อาจเกิดขึ้นตามลำดับได้
เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม "กล้าเล่นต้องกล้ารับ มาเถิด"
เอ้าซือข่ายังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่านิ่งหรงหรง สาวงามผู้บริสุทธิ์สดใสที่ทุกคนในสำนักซือไหลเค่อต่างชื่นชอบ บัดนี้จะนั่งอยู่ตรงหน้าตนในชุดกระโปรงสั้นสีเขียวหยกสวยงาม พร้อมถุงน่องสีขาว ที่สำคัญกว่านั้นคือนิ่งหรงหรงไม่ได้สวมกางเกงในอยู่ หากเขาออกแรงเพียงเล็กน้อยก็จะได้เห็นเงาดำรำไรใต้กระโปรงสั้นนั้น
และสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงยิ่งกว่าคือ ต่อไปนี้จะต้องใช้เรียวขาอันงดงามและฝ่าเท้าอันสวยงามนั้นสำเร็จความใคร่ให้ตน
นิ่งหรงหรงถอนหายใจ บุคลิกของนางคือยอมตายดีกว่ายอมแพ้ ในเมื่อสุ่มได้เช่นนั้นก็จำต้องทำ แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าการใช้เท้าสำเร็จความใคร่นั้นทำอย่างไร แต่ดูจากตัวอักษรก็พอจะเดาได้ว่าต้องใช้เท้าช่วยให้บุรุษสำเร็จความใคร่
เพียงแต่ในใจนางมีปมอยู่ว่า ในบรรดาบุรุษทั้งสี่คนนี้ ถังซานผู้มีความสามารถล้ำเลิศไม่ต้องพูดถึง ไต้มู่ไป๋ผู้เป็นพี่ใหญ่แม้จะดูเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่พึ่งพาได้ หม่าหงจวิ้นนั้นอ้วนและลามก แต่ก็เป็นคนมีเอกลักษณ์ มีเพียงเอ้าซือข่าคนนี้ที่ไม่มีสิ่งใดพิเศษ เป็นวิญญาจารย์สายอาหารที่อ่อนแอ ซึ่งปกติเป็นพวกไร้ค่าที่นางไม่เคยชายตามอง ใบหน้ามีแววลามก รูปร่างผอมแห้ง ซีดเซียว ทั้งยังชอบใช้สายตาโลมเลียจ้องมองหญิงสาว ทำให้นางรู้สึกรังเกียจทางกายภาพ
นิ่งหรงหรงค่อยๆ ยื่นเท้าออกไป วางลงบนท่อนเนื้อของเอ้าซือข่า นางรู้สึกได้ว่าท่อนเนื้อของเอ้าซือข่าไม่เพียงแต่แข็งแกร่งราวท่อนเหล็ก แต่ยังสั่นระริกเป็นจังหวะ
เอ้าซือข่าขยับตำแหน่งเล็กน้อย เดิมทีเขานั่งอยู่บนพื้น ส่วนนิ่งหรงหรงนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว เขาขยับไปอยู่ตรงหน้านิ่งหรงหรง จ้องมองสาวน้อยตรงหน้าที่งดงามราวเจ้าหญิง ทั้งสวยงาม เย้ายวน และแฝงความดื้อรั้นเล็กน้อย มองนางกลอกตา แต่ก็ยังจำใจต้องยื่นเรียวขาอันงดงามที่สวมถุงน่องสีขาวมาวางบนท่อนเนื้อของตน
ในวัยเด็ก นิ่งหรงหรงเคยเรียนร่ายรำ จึงมีเท้าคู่หนึ่งที่รูปทรงงดงามอย่างยิ่ง ฝ่าเท้าและนิ้วเท้ามีสัดส่วนพอเหมาะ ขาวผ่อง โดยเฉพาะนิ้วเท้าที่เรียวยาวเล็กน้อยภายใต้ถุงน่องที่ตึงแน่นนั้นยิ่งดูเย้ายวนเป็นพิเศษ
นิ่งหรงหรงซื้อถุงน่องที่ราคาสูงที่สุดและทำจากวัสดุชั้นเลิศ มีความเรียบลื่นเป็นพิเศษ ดังนั้นทันทีที่นิ้วเท้าของนางสัมผัสกับส่วนหัวขนาดใหญ่ของเอ้าซือข่า เอ้าซือข่าก็ตัวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ส่งเสียงครางออกมา
ส่วนอีกด้านหนึ่ง ไต้มู่ไป๋ก็เดินไปอยู่ตรงหน้าเสี่ยวอู่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว
เดิมทีเสี่ยวอู่คิดจะคัดค้าน แต่เมื่อนางเห็นนิ่งหรงหรงผู้ใสซื่อยอมทำตามอย่างสิว่าง่ายแล้ว หากนางกล่าวคำว่า "ไม่" ก็จะทำให้เสี่ยวอู่เสียหน้า จึงทำได้เพียงยอมรับ และได้แต่ภาวนาในใจว่าอย่าให้มีอะไรไปมากกว่านี้ และไม่รู้เพราะเหตุใด คืนนี้นางรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว นางนึกถึงช่วงเวลาที่นางและถังซานใช้ชีวิตด้วยกันอย่างสนิทสนม ถึงกับรู้สึกว่าน้ำหวานแห่งความปรารถนากำลังค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากส่วนลึกของโพรงสวาท
นางทำได้เพียงพยายามไม่มองหน้าไต้มู่ไป๋ แหงนหน้ามองเพดาน
ไต้มู่ไป๋คุกเข่าลง หลบสายตาอันร้อนแรงของถังซาน แต่กลับค่อยๆ สอดมือเข้าไปในกระโปรงสั้นของเสี่ยวอู่ สัมผัสกับผิวอันเนียนนุ่มและอมชมพูบริเวณต้นขาทั้งสองข้างของเสี่ยวอู่ และรู้สึกได้ถึงอาการสั่นสะท้านเล็กน้อยของร่างกายนาง
เขาสอดมือไปถึงช่วงเอวของเสี่ยวอู่ และถอดกางเกงในสีขาวนวลของนางออกอย่างรวดเร็ว
เขาสูดหายใจลึก ถ่างขาของเสี่ยวอู่ออกเล็กน้อย กดเข่าของนางไว้ แล้วมุดศีรษะเข้าไปตรงกลางกระโปรงของเสี่ยวอู่
"อ๊ะ..."
เสี่ยวอู่ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ พยายามใช้มือกดศีรษะของไต้มู่ไป๋ที่สอดเข้ามาผ่านกระโปรง แต่ทุกอย่างก็ไร้ผล
หม่าหงจวิ้นยังคงรอชมภาพสดๆ ของนิ่งหรงหรงและเอ้าซือข่า แต่สายตาของถังซานกลับจับจ้องไปที่ไต้มู่ไป๋อย่างไม่วางตา
แม้ว่าถังซานจะรู้จักไต้มู่ไป๋ได้ไม่นาน แต่ไต้มู่ไป๋ก็ถือเป็นสหายที่ดีที่สุดของถังซานในสำนักซือไหลเค่อแห่งนี้ ความรู้สึกดีและความพิเศษของความสัมพันธ์นี้แตกต่างจากความรู้สึกที่ถังซานมีต่อเสี่ยวอู่ มันคือความไว้วางใจและความเชื่อใจอย่างแท้จริงของสหายที่นับถือกันดั่งพี่น้อง
ทว่าบัดนี้ สหายที่ดีที่สุดของถังซาน หลังจากจับได้สลากนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ปฏิเสธ แต่กลับหลบสายตาถังซาน เดินไปหาเสี่ยวอู่อย่างรวดเร็ว และเริ่มถอดกางเกงในของยอดหญิงในดวงใจของถังซาน
ไม่เป็นไรเพื่อนกัน
ถอดแล้วทำไมต้องเอาหน้ามุด แผนสูงนะเนี่ย
เป็นเกมที่เล่นแล้วคนคุมเกมสนุกนะครับ
อยากไปเล่นด้วย
สวิงกันครบทีม
::Bloody:: ::HoHo::
เกมพาสวิง ::DookDig::
สหายที่ดีที่สุดก็เปลี่ยนไปได้
::DookDig::
ค่ำคืนยังอีกยาวไกล
ดีมากครับ อยากให้อ่านแบบหมู่แล้ว
เริ่มเพิ่มดีกรีปล้ว
เป็นเกมส์ที่ต้องลุ้นระทึก
แปลเองเลยเหรอครับ สำนวนดีมากเลย
::Horror::
สนุกมาก
สนุกดี
เสี่ยวววววววววอู่ววว โดนแน่ๆ ถังซานจะยอม ?
สุดยอด ::Suffocate::
ได่แค่ดูแบบเต็มตา55
ลุ้นว่าใครจะโดนรุม
ยิ่งเล่นยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ
สหายก็สหายเถอะ นาทีนี้ไม่สนใจแล้ว
::YehYeh::ชอบๆ
ยาวๆไป ถังซานต้องมีช่องเอาคืนบ้างละ แต่จบด้วยสุกี้หม้อรวมแน่ๆสภาพนี้
::Sobad::
ตอนเกมสุดท้ายจะเป็นไงนะ
ลองอ่านแฟนฟิค
รอฉากสามสาวโดนสวิง
เจ้าอ้วนจะได้คนไหน อุส่าห์วางแผนทั้งหมด
สงสัยจะใช้วิชาลิ้นชิวหาพาถึงสวรรค์
ถังซานจะยอมหรอ
::Confident:: ::Confident::
อ้างจาก: Oumale เมื่อ พฤษภาคม 05, 2025, 10:24:13 ก่อนเที่ยงแปลเรื่องใหม่อีกสักเรื่อง เป็นแฟนฟิคจากตำนานจอมยุทธ์ภูติถังซานนะครับ
เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
เรื่องย่อ เมื่ออาจารย์ใหญ่ตั้งใจจะส่งพวกถังซานไปฝึกฝนที่ค่ายพิเศษเพื่อเพิ่มพูนทักษะและยกระดับความไว้เนื้อเชื้อใจกัน แต่แล้วกลับเกิดพายุหนักหลังจากไปถึงค่ายฝึก ทำให้กำหนดการต้องถูกระงับ พวกถังซานไม่สามารถออกไปนอกหอพักได้เนื่องจากติดอยู่ท่ามกลางพายุ ด้วยความเบื่อหน่ายหม่าหงจวิ้นจึงเสนอให้เล่น 'เกมพระราชา' แก้เบื่อ ซึ่งพวกถังซานก็ตกลง โดยหารู้ไม่ว่าผลลัพธ์ของเกมนี้ได้อยู่เหนือจินตนาการของพวกเขาไปไกลลิบ
ซึ่งเรื่องนี้จะมีทั้งหมด 8 ตอนนะครับ และผมได้แปลครบหมดแล้ว
----------------------------------------------------------------
ตอนทั้งหมด
Soul land ความผิดพลาดของเสี่ยวอู่
ตอนที่ 1 : https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=287099.0)
ตอนที่ 2 : https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=297128.0)
ตอนที่ 3 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 4 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 5 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
ตอนที่ 6 : ในกลุ่มลับเท่านั้น
soul land เกมพระราชาของเจ็ดประหลาด
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
อ่าน : https://xonly8.com/index.php?topic=297662.0 (https://xonly8.com/index.php?topic=297662.0)
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 3 สามัญสำนึกที่หายไป
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 4 สถานการณ์เลยเถิด
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 5 ถังซานและจูจู่ชิง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 6 ไต้มู่ไป๋และเสี่ยวอู่
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 7 หม่าหงจวิ้น เอ้าซื่อข่า และนิ่งหรงหรง
อ่าน : ในกลุ่มลับ
บทที่ 8 จุดจบที่ไม่อาจลืมเลือน
อ่าน : ในกลุ่มลับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380 (https://www.facebook.com/profile.php?id=100085587786380)
ค่าเข้า 100 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]
(https://attachments.xonly8.com/images/54647e33756cedce7c2dd3b3b0ed7adb42a0be9d.jpg)
--------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพประกอบจินตนาการ
--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 2 ยกระดับความยาก
ผู้ที่ถูกสุ่มเป็นคนที่สองคือนิ่งหรงหรง นางเลือกทำตามคำท้าเช่นกัน แต่คราวนี้คำท้าค่อนข้างเบากว่ามาก นิ่งหรงหรงเพียงแค่ต้องเลือกบุรุษคนหนึ่งแล้วจูบก็พอ
นิ่งหรงหรงหน้าแดงเล็กน้อย ชี้มาที่ถังซานแทบจะในทันทีโดยไม่ลังเล
ถังซานแตกตื่นกับความประหลาดใจที่ไม่คาดฝันนี้ แต่ในชั่วพริบตาก็รู้สึกราวกับความสุขกำลังจะระเบิดออกมาในใจ เมื่อเทียบกับการบังคับตามระบบ การเลือกด้วยตนเองของนิ่งหรงหรงดูเหมือนจะแฝงความนัยของสาวน้อยไว้มากกว่า
นิ่งหรงหรงค่อยๆ หลับตาลง เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นนิ่งหรงหรงหลับตา ท่าทางและบุคลิกอันบริสุทธิ์นั้นทำให้นางดูงดงามสดใสราวกับดอกบัวที่โผล่พ้นโคลนตมยิ่งกว่าปกติ
ถังซานค่อยๆ โน้มตัวเข้าใกล้นิ่งหรงหรง ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจราวกับกำลังลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ความรู้สึกผิดต่อเสี่ยวอู่ ผสมผสานกับความตื่นเต้นที่มีต่อเทพธิดาผู้บริสุทธิ์ ค่อยๆ แนบริมฝีปากลงไป ราวกับได้ก้าวเข้าสู่เขตแดนของเทพเจ้า
เพียงสัมผัสแผ่วเบา นิ่งหรงหรงพลันลืมตาขึ้น มองถังซานด้วยสายตาที่ทั้งเขินอายและอ่อนโยน
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะถังซานคิดไปเองหรือไม่ นิ่งหรงหรงเผยรอยยิ้มจางๆ ที่แฝงความเศร้าสร้อยเล็กน้อย
รอบที่สาม คราวนี้ผู้ที่ถูกสุ่มคือจูจู่ชิง บทลงโทษที่ได้รับคือ
"ถอดกางเกงในของตนเองออก"
ทุกคนต่างกลืนน้ำลาย แต่ไม่มีใครเชื่อว่าจูจู่ชิงจะเลือกทำตามคำท้า เพราะนางคือหญิงสาวผู้เย็นชาที่ขึ้นชื่อเรื่องความเย่อหยิ่ง แม้แต่ปฏิสัมพันธ์กับผู้คนเล็กน้อยก็แทบไม่เคยปรากฏ นับประสาอะไรกับการเปลือยกายท่อนล่างต่อหน้าธารกำนัล
"ข้า... ข้า... ข้าจะถอด"
จูจู่ชิงกลับเลือกที่จะยอมรับคำท้านี้
จูจู่ชิงก็จนใจเช่นกัน ส่วนหนึ่งนางพบว่ายิ่งดื่มเหล้านี้ ร่างกายก็ยิ่งร้อนรุ่ม หากดื่มต่อไปคงจะทรมานเกินไปจนเผลอทำอะไรแปลก ๆ เข้า อีกส่วนหนึ่งนางรู้สึกว่าอวัยวะส่วนล่างของตนกำลังหลั่งสารคัดหลั่งออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ การถอดกางเกงในออกตอนนี้ย่อมดีกว่าปล่อยให้กางเกงเปียกชุ่มในภายหลัง ซึ่งคงจะน่าอับอายยิ่งกว่า
ทุกคนต่างจ้องมองไปที่จูจู่ชิง จูจู่ชิงหน้าแดงก่ำ นางลุกขึ้นยืนหันหลังให้ทุกคน สอดมือทั้งสองข้างเข้าไปในกระโปรงสั้น แล้วดึงลงอย่างแรง พวกเขาก็เห็นกางเกงในผ้าไหมสีดำสุดเซ็กซี่หลุดออกมาจากกระโปรงของจูจู่ชิง ในขณะนั้นเหล่าบุรุษทุกคนแทบจะไม่อาจสะกดกลั้นความตื่นเต้นของตนเองได้อีกต่อไป ปล่อยให้ท่อนเนื้อตั้งชันขึ้นอย่างเต็มที่
จูจู่ชิงยกขาข้างหนึ่งขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้กางเกงในหลุดออก แล้วก้มตัวลงเพื่อดึงกางเกงในออกจากข้อเท้าอีกข้าง
เมื่อจูจู่ชิงผู้สูงโปร่งก้มตัวลง ชุดกระโปรงที่แนบเนื้อก็ขับเน้นเอวบางและบั้นท้ายกลมกลึงราวลูกท้อของนางได้อย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อนางก้มตัวลง ชายกระโปรงก็ร่นสูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงโคนขา เมื่อนึกถึงว่าหากสูงขึ้นอีกเพียงสองข้อนิ้ว ก็จะได้เห็นสวนสวรรค์อันลึกลับและศักดิ์สิทธิ์ของบุปผางามแห่งสำนักซือไหลเค่อผู้เยือกเย็น
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอยากเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิด
ทว่าจูจู่ชิงกลับถอดกางเกงในของตนเองออกอย่างรวดเร็ว ไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาได้แอบมอง นางรีบยัดกางเกงในที่ถอดออกมาไว้ข้างเก้าอี้ยาวที่ตนนั่งอยู่อย่างฉับไว
หากนางไม่ซ่อนไว้เช่นนี้ ถังซานเห็นไต้มู่ไป๋น้ำลายแทบหยดลงพื้น คาดว่าคงจะแอบเก็บกางเกงในตัวโปรดของบุปผางามไปใช้เป็นอุปกรณ์ช่วยสำเร็จความใคร่ในอนาคตเป็นแน่
หลังจากผ่านไปหลายรอบ เหล่าบุรุษก็ถอดกางเกงออกจนหมด เนื่องจากภาพที่เห็นนั้นน่าตกตะลึงและเร้าใจอย่างยิ่ง แทบทุกคนต่างก็มีธงตั้งสูง ท่อนเนื้อแข็งขึงใหญ่โต
นอกจากเสี่ยวอู่ที่ชำเลืองมองด้วยความสนใจแล้ว นิ่งหรงหรงหน้าแดงก่ำ พยายามไม่ให้สายตาของตนจับจ้องอยู่ที่ท่อนเนื้อของพวกเขา ส่วนจูจู่ชิงนั้นมองเพดานไปเลย
พวกเขาต่างหยิบหมอนบนเก้าอี้ยาวมาบังไว้ แต่หม่าหงจวิ้นกลับเผยท่อนเนื้อของตนออกมาอย่างเปิดเผยด้วยความยินดี แถมยังอาศัยจังหวะที่ลุกขึ้นยืน แกว่งท่อนเนื้อของตนไปมาต่อหน้าเสี่ยวอู่และนิ่งหรงหรงหลายครั้ง
ส่วนนิ่งหรงหรงก็ถอดกางเกงในออกแล้วเช่นกัน บัดนี้ภายใต้ถุงน่องสีขาวและกระโปรงพลิ้วสีเขียวอ่อนคือโพรงสวาทอันเปลือยเปล่า
เมื่อนึกถึงจุดนี้ ทุกคนต่างรู้สึกว่ากายส่วนล่างตึงเครียดขึ้น
ถึงตาถังซานอีกครั้ง ถังซานกำลังจะยื่นมือไปแตะกล่องเกม แต่ยังไม่ทันได้แตะ กล่องเกมก็พลันส่งเสียงดนตรีขึ้นมา
"เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งรางวัลของผู้เล่น จะทำการสุ่มผู้เล่นสองท่านเพื่อรับสุดยอดความสุขระลอกแรกในวันนี้"
ใจถังซานเต้นระทึก หรือว่าโชคก้อนใหญ่จะหล่นทับตนแล้ว
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผู้เล่นหมายเลขสี่ และผู้เล่นหมายเลขหก โปรดก้าวออกมา"
ถังซานเหลือบมองไพ่ของตน พบว่าเป็นหมายเลขหนึ่ง จึงถอนหายใจออกมา แต่กลับประหลาดใจที่เห็นเอ้าซือข่าและเสี่ยวอู่ต่างยืนนิ่ง ต่างมองหน้ากัน เสี่ยวอู่มีแววตาเจ็บปวดปรากฏขึ้นชั่วครู่ ส่วนเอ้าซือข่ากลับมีแววตาลิงโลด
ทว่าสีหน้าเช่นนั้นปรากฏอยู่เพียงห้าลมหายใจ กล่องเกมก็ส่งเสียงประกาศครั้งที่สอง
"ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ผู้เล่นหมายเลขสอง ใช้เท้าสำเร็จความใคร่ให้ผู้เล่นหมายเลขสี่ และต้องทำให้ผู้เล่นหมายเลขสี่ถึงจุดสุดยอดจึงจะหยุดได้ ผู้เล่นหมายเลขสามถอดกางเกงในของผู้เล่นหมายเลขหกและต้องทำให้ผู้เล่นหมายเลขหกถึงจุดสุดยอดจึงจะหยุดได้"
ทุกคนเปิดไพ่ของตน
ผู้เล่นหมายเลขสองคือนิ่งหรงหรงผู้ใสซื่อ ผู้เล่นหมายเลขสี่คือเอ้าซือข่า
ผู้เล่นหมายเลขหกคือเสี่ยวอู่ ส่วนผู้เล่นหมายเลขสามคือ...
...ไต้มู่ไป๋
ถังซานตกตะลึงมองไปทางไต้มู่ไป๋ ไต้มู่ไป๋มองมาที่ถังซานก่อน จากนั้นจึงมองไปทางเสี่ยวอู่ สุดท้ายก็ก้มหน้าลงเงียบๆ
หม่าหงจวิ้นดูเหมือนจะผิดหวังเช่นกัน โอกาสทองสองต่อสองที่หาได้ยาก ตนเองกลับไม่ถูกเลือก แต่ในใจเขารู้ดีว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือต้องแน่ใจว่าผู้เล่นทุกคนปฏิบัติตามกฎ มิฉะนั้นแล้วผลลัพธ์ที่เขาปรารถนาจะไม่อาจเกิดขึ้นตามลำดับได้
เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม "กล้าเล่นต้องกล้ารับ มาเถิด"
เอ้าซือข่ายังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่านิ่งหรงหรง สาวงามผู้บริสุทธิ์สดใสที่ทุกคนในสำนักซือไหลเค่อต่างชื่นชอบ บัดนี้จะนั่งอยู่ตรงหน้าตนในชุดกระโปรงสั้นสีเขียวหยกสวยงาม พร้อมถุงน่องสีขาว ที่สำคัญกว่านั้นคือนิ่งหรงหรงไม่ได้สวมกางเกงในอยู่ หากเขาออกแรงเพียงเล็กน้อยก็จะได้เห็นเงาดำรำไรใต้กระโปรงสั้นนั้น
และสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงยิ่งกว่าคือ ต่อไปนี้จะต้องใช้เรียวขาอันงดงามและฝ่าเท้าอันสวยงามนั้นสำเร็จความใคร่ให้ตน
นิ่งหรงหรงถอนหายใจ บุคลิกของนางคือยอมตายดีกว่ายอมแพ้ ในเมื่อสุ่มได้เช่นนั้นก็จำต้องทำ แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าการใช้เท้าสำเร็จความใคร่นั้นทำอย่างไร แต่ดูจากตัวอักษรก็พอจะเดาได้ว่าต้องใช้เท้าช่วยให้บุรุษสำเร็จความใคร่
เพียงแต่ในใจนางมีปมอยู่ว่า ในบรรดาบุรุษทั้งสี่คนนี้ ถังซานผู้มีความสามารถล้ำเลิศไม่ต้องพูดถึง ไต้มู่ไป๋ผู้เป็นพี่ใหญ่แม้จะดูเจ้าชู้ไปบ้าง แต่ก็เป็นคนที่พึ่งพาได้ หม่าหงจวิ้นนั้นอ้วนและลามก แต่ก็เป็นคนมีเอกลักษณ์ มีเพียงเอ้าซือข่าคนนี้ที่ไม่มีสิ่งใดพิเศษ เป็นวิญญาจารย์สายอาหารที่อ่อนแอ ซึ่งปกติเป็นพวกไร้ค่าที่นางไม่เคยชายตามอง ใบหน้ามีแววลามก รูปร่างผอมแห้ง ซีดเซียว ทั้งยังชอบใช้สายตาโลมเลียจ้องมองหญิงสาว ทำให้นางรู้สึกรังเกียจทางกายภาพ
นิ่งหรงหรงค่อยๆ ยื่นเท้าออกไป วางลงบนท่อนเนื้อของเอ้าซือข่า นางรู้สึกได้ว่าท่อนเนื้อของเอ้าซือข่าไม่เพียงแต่แข็งแกร่งราวท่อนเหล็ก แต่ยังสั่นระริกเป็นจังหวะ
เอ้าซือข่าขยับตำแหน่งเล็กน้อย เดิมทีเขานั่งอยู่บนพื้น ส่วนนิ่งหรงหรงนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว เขาขยับไปอยู่ตรงหน้านิ่งหรงหรง จ้องมองสาวน้อยตรงหน้าที่งดงามราวเจ้าหญิง ทั้งสวยงาม เย้ายวน และแฝงความดื้อรั้นเล็กน้อย มองนางกลอกตา แต่ก็ยังจำใจต้องยื่นเรียวขาอันงดงามที่สวมถุงน่องสีขาวมาวางบนท่อนเนื้อของตน
ในวัยเด็ก นิ่งหรงหรงเคยเรียนร่ายรำ จึงมีเท้าคู่หนึ่งที่รูปทรงงดงามอย่างยิ่ง ฝ่าเท้าและนิ้วเท้ามีสัดส่วนพอเหมาะ ขาวผ่อง โดยเฉพาะนิ้วเท้าที่เรียวยาวเล็กน้อยภายใต้ถุงน่องที่ตึงแน่นนั้นยิ่งดูเย้ายวนเป็นพิเศษ
นิ่งหรงหรงซื้อถุงน่องที่ราคาสูงที่สุดและทำจากวัสดุชั้นเลิศ มีความเรียบลื่นเป็นพิเศษ ดังนั้นทันทีที่นิ้วเท้าของนางสัมผัสกับส่วนหัวขนาดใหญ่ของเอ้าซือข่า เอ้าซือข่าก็ตัวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ส่งเสียงครางออกมา
ส่วนอีกด้านหนึ่ง ไต้มู่ไป๋ก็เดินไปอยู่ตรงหน้าเสี่ยวอู่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว
เดิมทีเสี่ยวอู่คิดจะคัดค้าน แต่เมื่อนางเห็นนิ่งหรงหรงผู้ใสซื่อยอมทำตามอย่างสิว่าง่ายแล้ว หากนางกล่าวคำว่า "ไม่" ก็จะทำให้เสี่ยวอู่เสียหน้า จึงทำได้เพียงยอมรับ และได้แต่ภาวนาในใจว่าอย่าให้มีอะไรไปมากกว่านี้ และไม่รู้เพราะเหตุใด คืนนี้นางรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว นางนึกถึงช่วงเวลาที่นางและถังซานใช้ชีวิตด้วยกันอย่างสนิทสนม ถึงกับรู้สึกว่าน้ำหวานแห่งความปรารถนากำลังค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากส่วนลึกของโพรงสวาท
นางทำได้เพียงพยายามไม่มองหน้าไต้มู่ไป๋ แหงนหน้ามองเพดาน
ไต้มู่ไป๋คุกเข่าลง หลบสายตาอันร้อนแรงของถังซาน แต่กลับค่อยๆ สอดมือเข้าไปในกระโปรงสั้นของเสี่ยวอู่ สัมผัสกับผิวอันเนียนนุ่มและอมชมพูบริเวณต้นขาทั้งสองข้างของเสี่ยวอู่ และรู้สึกได้ถึงอาการสั่นสะท้านเล็กน้อยของร่างกายนาง
เขาสอดมือไปถึงช่วงเอวของเสี่ยวอู่ และถอดกางเกงในสีขาวนวลของนางออกอย่างรวดเร็ว
เขาสูดหายใจลึก ถ่างขาของเสี่ยวอู่ออกเล็กน้อย กดเข่าของนางไว้ แล้วมุดศีรษะเข้าไปตรงกลางกระโปรงของเสี่ยวอู่
"อ๊ะ..."
เสี่ยวอู่ร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ พยายามใช้มือกดศีรษะของไต้มู่ไป๋ที่สอดเข้ามาผ่านกระโปรง แต่ทุกอย่างก็ไร้ผล
หม่าหงจวิ้นยังคงรอชมภาพสดๆ ของนิ่งหรงหรงและเอ้าซือข่า แต่สายตาของถังซานกลับจับจ้องไปที่ไต้มู่ไป๋อย่างไม่วางตา
แม้ว่าถังซานจะรู้จักไต้มู่ไป๋ได้ไม่นาน แต่ไต้มู่ไป๋ก็ถือเป็นสหายที่ดีที่สุดของถังซานในสำนักซือไหลเค่อแห่งนี้ ความรู้สึกดีและความพิเศษของความสัมพันธ์นี้แตกต่างจากความรู้สึกที่ถังซานมีต่อเสี่ยวอู่ มันคือความไว้วางใจและความเชื่อใจอย่างแท้จริงของสหายที่นับถือกันดั่งพี่น้อง
ทว่าบัดนี้ สหายที่ดีที่สุดของถังซาน หลังจากจับได้สลากนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ปฏิเสธ แต่กลับหลบสายตาถังซาน เดินไปหาเสี่ยวอู่อย่างรวดเร็ว และเริ่มถอดกางเกงในของยอดหญิงในดวงใจของถังซาน
::YehYeh::
จบที่หม้อรวมแน่นอน
ไออ้วนกำไรกว่าเพื่อน
Ntr, ตึงๆ
::Ahoo::
พอนึกถึงต้นฉบับแล้ว ก็รู้สึกตลกแปลกๆ ::Sweat::
::Ahoo::
มุดกระโปรงเลย
::WooWoo::
ของดี