เรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
นอดูว่าจะเจอภารโรงมาแบล็กเมล์ไหม
ลุงต้อยจะใช้โอกาสนั้นไหม
คิวต่อไปลุงต้อย หรือ ผอ
งานนี้เสร็จลุงรอดยาก
แป้งเมาทั้งโรงพยาบาล
ลุงต้อยน่าจะมาก่อนผอ ออ
คิวต่อไปลุงต้อยซินะ
น่าจะเจอลุงเร็วนี้
การทดลองวางโครงเรื่องโดยใช้chatgptจะทำให้เรื่องกระชับตามตอนที่กำหนดไว้แต่เนื้อหาอรรถรสในอารมณ์บางส่วนจะขาดหายไป
มีขอส่งท้าย ทิ้งทวนก่อนด้วยยยยย ::GiveMe::
ลุงพร้อมช่วยเหลือ
ติดใจคนไข้แล้ว
ลุงได้คิวยัง
โดนลุงต้อย ก่อนโดนรุม
ลุงต้อยจ้องจะเย็ดตาเป็นมัน
พยาบาลสาวติดใจ
เก็บให้หมดวอร์ด
เมากามจนลืมสามีแล้ว
ของจริงรออยู่
แสดงตัวให้รู้ เพื่อหวังผลต่อไปไหมลุง
ติดตาม
ร้ายกาจนะลุงต้อย
ลุงต้อย โชคดีจัง
👍
T
แป้งของขาดและติดใจคนไข้นิรนาม ถึงขนาดเอ่ยปากขอเองเลยนะจ๊ะ
เจอภารโรง ลุงต้อยเร็วนี้
ลักหลับคนไข้
สุดท้าย
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
โดนเย็ด
ถึงคิวลุงต้อยแล้ว
ใครจะได้ก่อนลุงต้อยหรือผอ
ไม่ต่ำกว่า4แแป้งเอ๊ย ::Angry::
คิวต่อไป ลุงต้อยเชิญค่ะ
ใกล้ถึงคิวลุงต้อยแล้ว
จะโดนภารโรง หรือ ผอ ก่อนนะ ::DookDig::
งานนี้โดนลุงต้อยแน่ๆ
งานนี้ ผอ. รอหลังสุด แน่ๆ
โดนใครก่อนงานนี้
ลุงมาแบบเตือนไว้ก่อนนะ
::Evil:: ต่อๆๆ
จัดการน้องแป้งหน่อยเร็ว
ลุงได้โอกาสจัดบ้างนะ
จะโดนใครก่อนหล่ะเนี้ย
คิวต่อไป
ลุงต้อยเครมแน่
เจอตอลุงภารโรงอีกแน่ๆๆ
ถึงเวลาลุงต้อยแสดงฝีมือบ้างแล้ว ว่าแต่จะรอดไหม
ลุงต้อยต้องออกโรง ต่อ
ท่าทางจะโดนแบล็คเมย์ แล้วละคุณพยาบาล
::Angry::
เสร็จลุงต้อยก่อนหละมั๊งเนี่ย
เจอกัน
::Horror::
จะโดนทั้งภารโรง ทั้ง ผอ เลยไหมเนี่ย
ผัวเนอะจัด
แป้งติดใจ
ผอ กับภารโรงใครจะไวกว่ากัน
ลุงได้เเน่
ต้องโดน
ตาลุงแล้ว
คนไข้หายแล้ว ต่อไปโดนภารโรงแน่แน่
คงต้องลุ้นว่าลุงต้อยหรือผอ. ใครจะไวกว่ากัน หรือจะมีตาอยู่มาตัดหน้า
ลุงมารับช่วงแทนแน่ ๆ
::Dizzy::
ติดใจควยภารโรงอีกแน่
มาต่อกันเถอะ
คราววหน้าลุงต้อยน่่าจะได้คิวแล้้ววหละ
คนไข้กลับแล้วคราวนี้ถึงรอบลุงละ
::Thankyou:: ::Thankyou::
ลุงรอเสียบนี่หว่า ร้าย
วันนี้ลุงตอยคงได้แป้ง
จัดกับภาโรง
ลุงต้อยจัดแป้ง หรือแป้งจะจัดลุงต้อย
::Hmmm::
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
::Shy::
บทระหว่างมีเซ็กน้อยจัง ตัดบทฉับๆเลย คร่าวนร้ ไปเจอนักการรอเสียบแน่ๆ
หะดึกเจอกะดึกเหมือนกัน
ติดใจซะแล้ว
ลุงต้อยตัวร้าย
บทอำลา ประทับใจมั๊ย
ครบทุกตำแหน่ง
ลุงยามหรือผอ.จะได้ก่อน
สีเหวมาเลยชิมิคริๆ ::DookDig:: ::DookDig::
จะโดนลุงต้อยไหมลนะ
จะโดนใครก่อนกันนะ
ระหว่างลุงต้อย กับ ผอ. ใครจะได้ก่อนน้ออ
อีกแล้ว
วันนี้ได้เจอลุงยามแทน
เจอลุงแน่ๆ
::Angry:: ชอบบ
ผู้ป่วยทุกคนต้องมีชื่อ และบุคลากรในรพ.ต้องรู้ชื่อ โอกาสหน้าปรับรายละเอียดอีกนิด จะสมจริงกว่านี้
โดนลุงต้อยจัดต่อ
โอ้ ถึงคิวลุงฉีดยาแล้ว ::Glad::
ลุงได้เย็ดแน่ๆ
รอคิว ::Thankyou::
::Hunger::
กลับแล้วของขาดเลยทีนี้
ผู้ป่วยออกจาก รพ ก็ถึงเวลาของคนถ่ายคริบ
โดน ผอ ก่อนแน่ๆ
ไม่รอดแน่
ลุงขอก่อนแล้วกัน
::YarKK::
::Confident:: ลุง........
ตามๆ
จะโดนภารโรงก่อนหรือโดนผอ.ก่อนน้องแป้ง
แบบนี้ต้องมีรวมแน่
ครั้งสุดท้ายจริงหรือเสียวขนาดนี้
ตาลุงแล้ว
::YehYeh::
มีต่อคิวด้วย คนต่อไปมาเเล้ว
เรื่องน่าจะยาว
จัดลุงต้อยต่อเลย
อย่างน้อยก็ไม่ผูกมัดดด
โดนลุงต้อย กระหน่ำแน่เลย
รอๆๆ
พยาบานนนแน่
::Ahoo::
คนไข้ไปแล้วถึงตาลุงแสดงบ้าง
::Thankyou::
ลุงรากไปจัดต่ออีก
::YehYeh::
เสร็จลุงต้อย
ต้องส่งท้ายคนป่วยแล้วแบบนี่
มาโดนลุงต่อ
ร้อนรักภารโรงเฒ่า
ความลับไม่มีในโลก
::JubuJubu::
จัดไป
สวยครรบ
จัดไปยาวๆ
ได้ไหม
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที
::Beggar::
::Glad::
ผู้กุความลับ
เร่าร้อนมากแป้ง จะโดนคนอื่นอีกมั้ย
ถึงคิวลุงบ้าง
ลุงต๋อยโชคดีแน่ๆ
ลุงคงไม่ล้างชามต่อทันทีเลยนะ
ให้คุณ พยบ เขาพักหน่อย
ลุงต้อยต้องจัดแล้วแระ
ลุงต้อยขอต่อแน่เลย
::Confident::
ใครจะเป็นคนคิวต่อไป
Chat gpt จัดให้ลุงต้อยก่อนผอ
ลุงต้อย เจ้าเล่ห์แน่ๆ
ยังไม่อิ่ม ต้องเจอลุง
น่าจะโดนทุกภาคส่วน
::Confident::
ไม่รอดลุงแน่ๆ
ส่งท้ายและจุดเริ่มต้นแน่ๆ
::Thankyou:: เจอภารโรงมาแบล็กเมล์
::Glad::
ส่งท้ายคนไข้สุดหล่อ
แหมๆๆไม่คิดจะถามชื่อดันเลย ::DookDig::
::Beggar::
ลุงจะเข้าคิวใช่ใหม
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
::Doubt::
น่าจะได้เวลาของลุงต้อยแล้ว ::Confident::
มันมีแผนการ ::Crying:: ::Crying:: ::Crying::
ภารโรงกับผอ.ใครได้ก่อน
สบายแล้วแป้ง ต่อไปมีผู้อำนวยการกับภารโรง รอคิวอยู่
ได้ใจ
โดนอีกเยอะ
น่าจะเสร็จท่านผอ
::Angry::
กระชับ แต่สั้นไปหน่อยครับ
น่าจะโดนอีกหลายคน
::Thankyou::
รอลุ้นเลยยยลุง ว่าจะได้จะโดนมั้ย
::YehYeh::
ยังไงนี่ จะเสร็จกี่คน
::Dribbling:: ลุงยามคงสะเข้ามาเติมเต็มให้ได้แน่ๆเลยงานนี้
ลุงหรือผอ ได้ก่อน
ลุงนะลุง กำไร
เสร็จลุงต้อยแน่
เสร็จลงค้อย
ตอนสงสัยลุงต้อยได้ค่าปิดปาก ::Thinking::
ตอนต่อไปเตรียมพบกับลุงและผอ.
ลุงจะมาไม้ไหน
จะเจอใครก่อนการโรงกับ ผอ.
โดน ผอ.ด้วยแน่
เสร็จลุงต้อยแน่
ลุงต้อยต่อคิวละ
เสร็จทั้ง ผอ เสร็จทั้งลุงแน่เลยงานนี้ ::KO::
จะโดนใครปิดปาก
ผอ.กับภารโรงใครจะได้ก่อน
ไม่รอดแน่นอนพยาบาลของเรา
ลุงต้อยรอบต่อไป
น่าลุ้นว่าใครต่อไป
งานนี้เสร็จแน่ๆ
ลุงต้องช่วยแล้วละ
หลายดุ้นแนา
::Sobad::
ชอบ
::Ahh::
อยากรู้จะโดนตอนไหน
เสร็จลุงต้อยอีกคน
ต้องถึงมือลุง
เยี่ยม
เจอจนได้ลุง
เสด/ลุง
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
อ้างจาก: natt4556 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 09:34:01 ก่อนเที่ยงมีขอส่งท้าย ทิ้งทวนก่อนด้วยยยยย ::GiveMe::
::Beggar::
แป้งคงจะหายยากสักทีรอบนี้
::Glad::
::Thinking::
::Beggar:: คิวต่อไปลุงต้อย
มีนัดอำลาด้วย
อยากให้น้องแป้งโดนรุมพร้อมพร้อมกัน
ขอเบอร์ติดต่อไว้สิ นอกรอบ เมื่อไหร่ก็ได้
ของดีอย่างนี้หายากนะ
เนื้อเรื่องน่าติดตาม
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
ตื่นเต้นดี
ลุงรอนาแล้ว
::Angry:: ::Confident:: ::Angry::
::Thankyou:: ตื่นเต้นทุกครั้ง
แน่นอนว่าลุงพันลูกมีแผนกันเลย ::DookDig::
โดนลุงยามแน่
ตามกันมา
::Dozy::
คิวต่อไปลุงต้อย
::Ahoo::
ลุงอกคงจ้องรอหาโอกาสเป็นคิวต่อไป
ลุงต้อยได้เสียวแน่ๆ
ท่าทางจะโดน
ไม่เอาลุงยามได้มั้ย
ทั้งโรงบาล
ตามลำดับ เดาไปได้2ทางแล้วตอนนี้
ลุงต้อยจัดไปคืนนี้
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
ชอบ
::Fighto::
ลุ้นลุงกะผอ ใครมาก่อน
สงสัยลุงต้อยจะได้ก่อน ผอ.
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 10, 2025, 07:05:03 ก่อนเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ ChatGPT แต่ง มี 12 ตอน ลงวันละ 3 ตอนนะครับ
บทที่ 5 — ส่งท้าย...ก่อนอำลา
สามวันผ่านไปนับจากครั้งสุดท้ายที่ร่างของเธอถูกรูดลึกคาผนังห้องน้ำ ความร้อนในร่างแป้งยังไม่จาง ความแน่นที่เคยถูกอัดเข้าจนแทบหยุดหายใจยังตามหลอกหลอนอยู่ในท้องน้อยทุกครั้งที่เธอเดินผ่านห้องพักเบอร์ 04
วันนี้...เป็นวันสุดท้าย
เขากำลังจะออกจากโรงพยาบาล
แฟ้มประวัติวางรอเซ็นรับที่เคาน์เตอร์แล้ว ผู้ป่วยไร้ชื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่แป้งไม่เคยกล้าถามชื่อจริง กลับกลายเป็นความลับหวานร้อนในอกเธอ ที่เธอไม่อยากปล่อยไปแม้แต่วินาที
เมื่อเห็นเขากำลังแต่งตัวอยู่บนเตียง แป้งก้าวเข้าห้อง ปิดประตูเบาๆ เหมือนที่เคยทำซ้ำๆมาหลายคืน
เขาหันมา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ ใบหน้าคมเข้มมีแววบางอย่างเหมือนรู้ดีว่าเธอมาทำอะไร
"จะกลับแล้วเหรอคะ..." เธอพูดเบาๆ ขณะเดินเข้ามาช้าๆ
เขาพยักหน้า "หมอบอกว่าอาการดีขึ้น ไม่มีอะไรต้องกังวลแล้ว"
"งั้น...ก่อนไป..." เธอกลืนน้ำลาย ยืนประชิดเขา ริมฝีปากเกือบแตะแนบ "ขอครั้งสุดท้ายได้มั้ย..."
เขายิ้มตอบ ไม่ต้องพูดอะไรอีก
เสื้อเธอถูกปลดออกในพริบตา ร่างเล็กถูกผลักลงบนเตียง กางเกงผู้ป่วยของเขารูดลงพ้นเข่า ท่อนลำดำแดงพุ่งชันขึ้นแทบทันที เหมือนมันเองก็รู้ว่าเป็น "ครั้งสุดท้าย"
เวลาผ่านไปหลายนาที กว่าจะค่อยๆใส่เสื้อผ้า กลับมาเป็น "พยาบาล" กับ "คนไข้" อีกครั้ง
เธอเดินนำเขาออกจากห้อง ส่งเขาไปเซ็นเอกสารตรงหน้าเคาน์เตอร์ ทั้งที่หว่างขายังสั่น หัวนมยังแข็งตุ่ยใต้เสื้อ และรูยังรู้สึกถึงการเต้นตุบๆของน้ำควยที่เพิ่งถูกปล่อยไว้
แต่ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก...
ที่หน้าห้องพัก...ใกล้กับลิฟต์
ลุงต้อย ภารโรงกะดึกยืนถือไม้ถูพื้นพิงผนังอยู่ในมุมเงา
แป้งชะงักเล็กน้อยเมื่อสายตาเธอสบกับเขา
ลุงต้อยไม่พูดอะไรเลย
แต่รอยยิ้มมุมปากของเขา...และสายตาแวววาวที่มองมา...
เหมือนเขารู้ดีว่าพวกเธอเพิ่งไปทำอะไรมากันมา
แล้วลุงต้อยก็หมุนตัวเดินจากไป
ไม้ถูพื้นลากบนพื้นเป็นทางยาว ทิ้งไว้เพียงเสียง กึก กึก กึก กับความลับที่เขาเก็บเงียบ...แต่ไม่เคยลืม
เด็ด
thank
โดนลุงต้อยแล้ว
พยาบาลพิเศษ
K
::Dribbling::
ไม่เป็นไร น้องแป้ง หนึ่งกลับไปบ้าน เดี๋ยวได้สองเพิ่มมาสนุกแทน....... ::Confident::
::Ajark::
ไม่น่ารอด
::Hmmm::
::Reader:: ::Angry::
::Confident::
ลุงต้อยเริ่มเดินเกมส์แล้ว
มีคนนำทางไว้แล้ว แค่รอเวลา เพื่ิอเดินตาม
ต่อคิวรอเลย
ยิ้มแน่นอน
ลุง กับ หมอ ใครจะมาก่อนกันนะ
::Thankyou::
::HeyHey::
ได้เวลาเจอกับลุงต้อยก่อนแล้ว
::YehYeh::
::Glad::
::Shy::
::Shy::
::Hunger::