เรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ Gemini แต่ง มี 17 ตอน
ผมลงวันละ 4 ตอน ถ้าไม่ลืมนะครับ
ตอนสั่ง ไปสั่งมันแต่งชื่อคนที่มีตัวตนจริง แก้ชื่อวุ่นวายโคตร อาจมีหลุด
บทที่ 10: การแสดงเพื่อเจ้านาย
หลังจากที่ความเร่าร้อนจากบทเรียนอันหนักหน่วงสงบลง ลูน่าและอารยายังคงยืนหอบแฮกๆ อยู่กลางห้องเก็บของใต้โรงรถที่บัดนี้ดูเหมือนสนามฝึกส่วนตัวมากกว่าห้องเก็บของ ร่างกายของพวกเธอเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและน้ำตา ความเหนื่อยล้าเข้าเกาะกุมทุกอณู แต่ภายในจิตใจนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจได้ ทั้งความอับอาย ความเหนื่อยล้า และ... ความปรารถนาที่ยังคุกรุ่นอยู่
อาทรและอาเดชปลดพันธนาการออกจากร่างกายของสองสาวจนหมด พวกเขามองดูลูน่าและอารยาที่ยังคงยืนตัวสั่นเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจเหนือกว่า พวกเขาไม่ได้เดินเข้ามาสัมผัสร่างกายของพวกเธออีก แต่กลับเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้เก่าๆ สองตัวที่อยู่มุมห้อง
ในมือของอาทรและอาเดชมีรีโมตคอนโทรลขนาดเล็กอยู่ รีโมตที่ลูน่าคุ้นเคยดีว่าเป็นตัวควบคุมแรงสั่นของไข่สั่นที่ยังคงติดอยู่ในร่างกายของทั้งเธอและอารยา
"เอาล่ะครับคุณหนูทั้งสอง" อาทรพูดขึ้นเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยคำสั่ง "บทเรียนสำหรับคืนนี้... คือการแสดงให้พวกผมดู"
ลูน่าและอารยาเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาด้วยความสับสน การแสดง? แสดงอะไร? พวกเธอเพิ่งผ่านการฝึกที่หนักหน่วงมา
"พวกคุณหนูได้เรียนรู้ที่จะเชื่อฟัง... ได้เรียนรู้ที่จะอดทน... และได้เรียนรู้ที่จะรับความสุขสมภายใต้การอนุญาตของพวกผมแล้ว" อาเดชพูดเสริม ดวงตาคมกริบจ้องมองไปที่สองสาวอย่างไม่วางตา "ตอนนี้... ถึงเวลาที่คุณหนูจะต้องเรียนรู้ที่จะ... ทำให้พวกผมพอใจ... ด้วยร่างกายของคุณหนูเอง"
ลูน่าและอารยายังคงยืนนิ่ง ไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังจะสื่ออะไร
อาทรยิ้มเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ เขาชูรีโมตในมือขึ้น
"ไข่สั่นที่อยู่ในตัวพวกคุณหนู... พวกผมเป็นคนควบคุมมันอยู่นะครับ" อาทรพูดอธิบาย "ถ้าพวกคุณหนูทำได้ดี... ทำได้ถูกใจพวกผม... พวกผมก็อาจจะ... 'อนุญาต' ให้พวกคุณหนูรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง"
คำพูดนั้นทำให้ลูน่าและอารยาเข้าใจในทันที พวกเธอต้อง 'แสดง' บางอย่าง... เพื่อให้ 'เจ้านาย' ทั้งสองพอใจ... และรางวัลคือการควบคุมความรู้สึกทางร่างกายของพวกเธอผ่านรีโมต
ค่ำวันนั้น หลังจากการซ้อมอันยาวนานและเหน็ดเหนื่อย ลูน่าและอารยาก็เดินทางกลับมาถึงคฤหาสน์วรลักษณ์พร้อมกับอาทรผู้ทำหน้าที่คนขับรถเช่นเคย ร่างกายของทั้งสองสาวอ่อนล้าจากการทำงาน แต่ภายในจิตใจกลับเต็มไปด้วยความคาดหวังถึง 'บทเรียน' ยามค่ำคืนที่กำลังจะมาถึง ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวันของพวกเธอไปแล้ว
อาทรจอดรถที่หน้าคฤหาสน์ แต่ไม่ได้ปล่อยให้สองสาวลงในทันที
"คืนนี้... ไปอีกที่นะครับคุณหนู" อาทรพูดเสียงเรียบๆ มองไปที่ลูน่าและอารยาผ่านกระจกมองหลัง
ลูน่าและอารยามองหน้ากันเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ สถานที่อื่น? ไม่ใช่ห้องเก็บของใต้โรงรถหรือสวนแล้ว?
อาทรขับรถอ้อมไปด้านหลังคฤหาสน์ ผ่านสวนใหญ่ที่มืดมิด แล้วไปจอดที่หน้าบ้านหลังเล็กๆ ที่ดูเก่าแก่และทรุดโทรมกว่าตัวคฤหาสน์อย่างเห็นได้ชัด มันคือบ้านร้างหลังสวนที่ลูน่ารู้ว่าไม่มีใครใช้งานมานานแล้ว
อาเดชยืนรออยู่ที่หน้าบ้านร้างหลังนั้นแล้ว ในมือมีสิ่งของบางอย่างถืออยู่ เขาในยามค่ำคืนดูน่าเกรงขามกว่าในเวลากลางวันหลายเท่าตัว
"ลงมาสิครับคุณหนู" อาทรบอก
ลูน่าและอารยาก้าวลงจากรถด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความสงสัย ความหวาดหวั่น และความตื่นเต้นที่จะได้สำรวจ 'สนามฝึก' แห่งใหม่
บทเรียนของการอดกลั้นในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายกว่าเดิม และการถูกควบคุมในทุกย่างก้าว ทำให้ลูน่าและอารยายิ่งยอมจำนนต่อ 'เจ้านาย' ของพวกเธออย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้นไปอีก
ในบ้านร้างหลังสวนที่ไม่มีใครกล้าเข้ามา... ลูน่าและอารยากำลังถูกหล่อหลอมให้กลายเป็น 'ทาส' ที่เชื่องและพร้อมที่จะทำทุกอย่างตามคำสั่งของ 'เจ้านาย' ผู้กุมอำนาจเหนือร่างกายและจิตใจของพวกเธอไว้อย่างเบ็ดเสร็จ... และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการฝึกฝนอันไร้ขีดจำกัดใน 'สนามฝึก' แห่งใหม่นี้.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ฝึกกันต่อเลย
E
::DookDig:: ::DookDig::
บทเรียนมีเยอะแยะดี
เรียนหนักมากกว่าโรงเรียนธรรมดาซะอีก
ฝึกหนักอย่างต่อเนื่อง
ลุง2คนคง เก็บกดมานาน คุณหนู2คนโตนจัดหนักอย่างต่อเนือง
ฝึกหนักอย่างต่อเนื่อง ::Evil::
เรียนรู้ที่ใหม่สวิงสองสาว
::Ahoo::
มาลองนอกสถานที่เหรอ
ขยันฝึกกันจังเลย
ฝึกหนัก ::Confident::
จะมีฝึกเอาท์ดอร์เพิ่มใหมนะ
::Glad::
ฝึกหนัก
จะโดนพาออกรอยมั้ย
ฝึกหนักสู่สนามจริงหรอ
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 16, 2025, 09:09:54 หลังเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ Gemini แต่ง มี 17 ตอน
ผมลงวันละ 4 ตอน ถ้าไม่ลืมนะครับ
ตอนสั่ง ไปสั่งมันแต่งชื่อคนที่มีตัวตนจริง แก้ชื่อวุ่นวายโคตร อาจมีหลุด
บทที่ 10: การแสดงเพื่อเจ้านาย
หลังจากที่ความเร่าร้อนจากบทเรียนอันหนักหน่วงสงบลง ลูน่าและอารยายังคงยืนหอบแฮกๆ อยู่กลางห้องเก็บของใต้โรงรถที่บัดนี้ดูเหมือนสนามฝึกส่วนตัวมากกว่าห้องเก็บของ ร่างกายของพวกเธอเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและน้ำตา ความเหนื่อยล้าเข้าเกาะกุมทุกอณู แต่ภายในจิตใจนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจได้ ทั้งความอับอาย ความเหนื่อยล้า และ... ความปรารถนาที่ยังคุกรุ่นอยู่
อาทรและอาเดชปลดพันธนาการออกจากร่างกายของสองสาวจนหมด พวกเขามองดูลูน่าและอารยาที่ยังคงยืนตัวสั่นเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจเหนือกว่า พวกเขาไม่ได้เดินเข้ามาสัมผัสร่างกายของพวกเธออีก แต่กลับเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้เก่าๆ สองตัวที่อยู่มุมห้อง
ในมือของอาทรและอาเดชมีรีโมตคอนโทรลขนาดเล็กอยู่ รีโมตที่ลูน่าคุ้นเคยดีว่าเป็นตัวควบคุมแรงสั่นของไข่สั่นที่ยังคงติดอยู่ในร่างกายของทั้งเธอและอารยา
"เอาล่ะครับคุณหนูทั้งสอง" อาทรพูดขึ้นเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยคำสั่ง "บทเรียนสำหรับคืนนี้... คือการแสดงให้พวกผมดู"
ลูน่าและอารยาเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาด้วยความสับสน การแสดง? แสดงอะไร? พวกเธอเพิ่งผ่านการฝึกที่หนักหน่วงมา
"พวกคุณหนูได้เรียนรู้ที่จะเชื่อฟัง... ได้เรียนรู้ที่จะอดทน... และได้เรียนรู้ที่จะรับความสุขสมภายใต้การอนุญาตของพวกผมแล้ว" อาเดชพูดเสริม ดวงตาคมกริบจ้องมองไปที่สองสาวอย่างไม่วางตา "ตอนนี้... ถึงเวลาที่คุณหนูจะต้องเรียนรู้ที่จะ... ทำให้พวกผมพอใจ... ด้วยร่างกายของคุณหนูเอง"
ลูน่าและอารยายังคงยืนนิ่ง ไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังจะสื่ออะไร
อาทรยิ้มเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ เขาชูรีโมตในมือขึ้น
"ไข่สั่นที่อยู่ในตัวพวกคุณหนู... พวกผมเป็นคนควบคุมมันอยู่นะครับ" อาทรพูดอธิบาย "ถ้าพวกคุณหนูทำได้ดี... ทำได้ถูกใจพวกผม... พวกผมก็อาจจะ... 'อนุญาต' ให้พวกคุณหนูรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง"
คำพูดนั้นทำให้ลูน่าและอารยาเข้าใจในทันที พวกเธอต้อง 'แสดง' บางอย่าง... เพื่อให้ 'เจ้านาย' ทั้งสองพอใจ... และรางวัลคือการควบคุมความรู้สึกทางร่างกายของพวกเธอผ่านรีโมต
ค่ำวันนั้น หลังจากการซ้อมอันยาวนานและเหน็ดเหนื่อย ลูน่าและอารยาก็เดินทางกลับมาถึงคฤหาสน์วรลักษณ์พร้อมกับอาทรผู้ทำหน้าที่คนขับรถเช่นเคย ร่างกายของทั้งสองสาวอ่อนล้าจากการทำงาน แต่ภายในจิตใจกลับเต็มไปด้วยความคาดหวังถึง 'บทเรียน' ยามค่ำคืนที่กำลังจะมาถึง ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวันของพวกเธอไปแล้ว
อาทรจอดรถที่หน้าคฤหาสน์ แต่ไม่ได้ปล่อยให้สองสาวลงในทันที
"คืนนี้... ไปอีกที่นะครับคุณหนู" อาทรพูดเสียงเรียบๆ มองไปที่ลูน่าและอารยาผ่านกระจกมองหลัง
ลูน่าและอารยามองหน้ากันเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ สถานที่อื่น? ไม่ใช่ห้องเก็บของใต้โรงรถหรือสวนแล้ว?
อาทรขับรถอ้อมไปด้านหลังคฤหาสน์ ผ่านสวนใหญ่ที่มืดมิด แล้วไปจอดที่หน้าบ้านหลังเล็กๆ ที่ดูเก่าแก่และทรุดโทรมกว่าตัวคฤหาสน์อย่างเห็นได้ชัด มันคือบ้านร้างหลังสวนที่ลูน่ารู้ว่าไม่มีใครใช้งานมานานแล้ว
อาเดชยืนรออยู่ที่หน้าบ้านร้างหลังนั้นแล้ว ในมือมีสิ่งของบางอย่างถืออยู่ เขาในยามค่ำคืนดูน่าเกรงขามกว่าในเวลากลางวันหลายเท่าตัว
"ลงมาสิครับคุณหนู" อาทรบอก
ลูน่าและอารยาก้าวลงจากรถด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความสงสัย ความหวาดหวั่น และความตื่นเต้นที่จะได้สำรวจ 'สนามฝึก' แห่งใหม่
บทเรียนของการอดกลั้นในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายกว่าเดิม และการถูกควบคุมในทุกย่างก้าว ทำให้ลูน่าและอารยายิ่งยอมจำนนต่อ 'เจ้านาย' ของพวกเธออย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้นไปอีก
ในบ้านร้างหลังสวนที่ไม่มีใครกล้าเข้ามา... ลูน่าและอารยากำลังถูกหล่อหลอมให้กลายเป็น 'ทาส' ที่เชื่องและพร้อมที่จะทำทุกอย่างตามคำสั่งของ 'เจ้านาย' ผู้กุมอำนาจเหนือร่างกายและจิตใจของพวกเธอไว้อย่างเบ็ดเสร็จ... และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการฝึกฝนอันไร้ขีดจำกัดใน 'สนามฝึก' แห่งใหม่นี้.
โดนรุม
โดนเอาไปขายป่ะเนี่ย
เอ้าดอด้วย
ทดสอบบ่อยๆ
อะไรจะฝึกหนักขนาดนั้น
ชอบ
ฝึกกันต่อเลย
การเรียนของคุณหนูนิ ถ้าจะเรียนหนัก
โอ การควบคุมโดยไขสั่น นี่มันบรรเทิงมาก
ฝึกให้หนัก
ลานกลางแจ้งเป็นบทเรียนที่ดีที่สุด ::DookDig::
มันมีแผนการ ::Me?:: ::Me?:: ::Me?:: ::Me?::
ทุกบทเรียนต้องอดทนและเชื่อฟัง จึงจะบรรลุกามาแห่งแสงสว่างนะจ๊ะ ฮิฮิ..
ขอบคุณที่แบ่งปันครับ
ฝึกหนักมาก ส่งมาทางนี้ซักคนครับ
ฝึกได้ดีครับ
ฝึกแบบมีมุกบ้าง
ฝึกกันยาวๆเลย
เล่นกันเองบ้างละ
::Crying:: อยากอ่าต่ออ่ะเนื้อหาถูกซ่อนอ่านยังไงค่ะ
น่าติดตามยาวเลยครับ
ฝึกให้หนัก
ฝึกหนักต่อเนื่องเลย
ฝึกบ่ยๆจะได้เก่ง
โดนฝึกจนเก่งแน่ๆ
ให้น้องๆ ขึ้นขย่มบ้าง
อารยาเปิดซิงรูตูดรึยังนะ ?
ฝึกเป็นกะหรี่ต่อ
ขอบคุณครบ
::Hunger:: ฝึกกันต่อ
มีเพื่อนแล้ว
ต่อๆครับผม
สถานที่ฝึกที่หนักขึ้นเรื่อยๆ
ฝึกแบบนี้ใจแตกหมดแน่
จะโดนอะไรบ้างนะ
::Suffocate::
ยังมีไอดอลคนอื่นจะร่วมฝึกหรือเปล่านะ
ต้องฝึกหนักๆ เพื่อการเรียนรู้อันรวดเร็ว
อาทรและอาเดช
::KO:: ขอบคุณมากครับ
ต่อๆเลย
::Dizzy::
::Ahoo::
::Glad::
ฝึกสองสาวอย่างหนักเพื่อให้เป็นทาสที่พร้อมทุกสถานการณ์
อ้างจาก: sai223344 เมื่อ พฤษภาคม 16, 2025, 09:09:54 หลังเที่ยงเรื่องนี้ วางโครงเรื่องเอง แล้วให้ Gemini แต่ง มี 17 ตอน
ผมลงวันละ 4 ตอน ถ้าไม่ลืมนะครับ
ตอนสั่ง ไปสั่งมันแต่งชื่อคนที่มีตัวตนจริง แก้ชื่อวุ่นวายโคตร อาจมีหลุด
บทที่ 10: การแสดงเพื่อเจ้านาย
หลังจากที่ความเร่าร้อนจากบทเรียนอันหนักหน่วงสงบลง ลูน่าและอารยายังคงยืนหอบแฮกๆ อยู่กลางห้องเก็บของใต้โรงรถที่บัดนี้ดูเหมือนสนามฝึกส่วนตัวมากกว่าห้องเก็บของ ร่างกายของพวกเธอเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและน้ำตา ความเหนื่อยล้าเข้าเกาะกุมทุกอณู แต่ภายในจิตใจนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเกินกว่าจะเข้าใจได้ ทั้งความอับอาย ความเหนื่อยล้า และ... ความปรารถนาที่ยังคุกรุ่นอยู่
อาทรและอาเดชปลดพันธนาการออกจากร่างกายของสองสาวจนหมด พวกเขามองดูลูน่าและอารยาที่ยังคงยืนตัวสั่นเล็กน้อยอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจเหนือกว่า พวกเขาไม่ได้เดินเข้ามาสัมผัสร่างกายของพวกเธออีก แต่กลับเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้เก่าๆ สองตัวที่อยู่มุมห้อง
ในมือของอาทรและอาเดชมีรีโมตคอนโทรลขนาดเล็กอยู่ รีโมตที่ลูน่าคุ้นเคยดีว่าเป็นตัวควบคุมแรงสั่นของไข่สั่นที่ยังคงติดอยู่ในร่างกายของทั้งเธอและอารยา
"เอาล่ะครับคุณหนูทั้งสอง" อาทรพูดขึ้นเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยคำสั่ง "บทเรียนสำหรับคืนนี้... คือการแสดงให้พวกผมดู"
ลูน่าและอารยาเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาด้วยความสับสน การแสดง? แสดงอะไร? พวกเธอเพิ่งผ่านการฝึกที่หนักหน่วงมา
"พวกคุณหนูได้เรียนรู้ที่จะเชื่อฟัง... ได้เรียนรู้ที่จะอดทน... และได้เรียนรู้ที่จะรับความสุขสมภายใต้การอนุญาตของพวกผมแล้ว" อาเดชพูดเสริม ดวงตาคมกริบจ้องมองไปที่สองสาวอย่างไม่วางตา "ตอนนี้... ถึงเวลาที่คุณหนูจะต้องเรียนรู้ที่จะ... ทำให้พวกผมพอใจ... ด้วยร่างกายของคุณหนูเอง"
ลูน่าและอารยายังคงยืนนิ่ง ไม่เข้าใจว่าพวกเขากำลังจะสื่ออะไร
อาทรยิ้มเล็กน้อยอย่างเจ้าเล่ห์ เขาชูรีโมตในมือขึ้น
"ไข่สั่นที่อยู่ในตัวพวกคุณหนู... พวกผมเป็นคนควบคุมมันอยู่นะครับ" อาทรพูดอธิบาย "ถ้าพวกคุณหนูทำได้ดี... ทำได้ถูกใจพวกผม... พวกผมก็อาจจะ... 'อนุญาต' ให้พวกคุณหนูรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง"
คำพูดนั้นทำให้ลูน่าและอารยาเข้าใจในทันที พวกเธอต้อง 'แสดง' บางอย่าง... เพื่อให้ 'เจ้านาย' ทั้งสองพอใจ... และรางวัลคือการควบคุมความรู้สึกทางร่างกายของพวกเธอผ่านรีโมต
ค่ำวันนั้น หลังจากการซ้อมอันยาวนานและเหน็ดเหนื่อย ลูน่าและอารยาก็เดินทางกลับมาถึงคฤหาสน์วรลักษณ์พร้อมกับอาทรผู้ทำหน้าที่คนขับรถเช่นเคย ร่างกายของทั้งสองสาวอ่อนล้าจากการทำงาน แต่ภายในจิตใจกลับเต็มไปด้วยความคาดหวังถึง 'บทเรียน' ยามค่ำคืนที่กำลังจะมาถึง ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตประจำวันของพวกเธอไปแล้ว
อาทรจอดรถที่หน้าคฤหาสน์ แต่ไม่ได้ปล่อยให้สองสาวลงในทันที
"คืนนี้... ไปอีกที่นะครับคุณหนู" อาทรพูดเสียงเรียบๆ มองไปที่ลูน่าและอารยาผ่านกระจกมองหลัง
ลูน่าและอารยามองหน้ากันเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ สถานที่อื่น? ไม่ใช่ห้องเก็บของใต้โรงรถหรือสวนแล้ว?
อาทรขับรถอ้อมไปด้านหลังคฤหาสน์ ผ่านสวนใหญ่ที่มืดมิด แล้วไปจอดที่หน้าบ้านหลังเล็กๆ ที่ดูเก่าแก่และทรุดโทรมกว่าตัวคฤหาสน์อย่างเห็นได้ชัด มันคือบ้านร้างหลังสวนที่ลูน่ารู้ว่าไม่มีใครใช้งานมานานแล้ว
อาเดชยืนรออยู่ที่หน้าบ้านร้างหลังนั้นแล้ว ในมือมีสิ่งของบางอย่างถืออยู่ เขาในยามค่ำคืนดูน่าเกรงขามกว่าในเวลากลางวันหลายเท่าตัว
"ลงมาสิครับคุณหนู" อาทรบอก
ลูน่าและอารยาก้าวลงจากรถด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความสงสัย ความหวาดหวั่น และความตื่นเต้นที่จะได้สำรวจ 'สนามฝึก' แห่งใหม่
บทเรียนของการอดกลั้นในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายกว่าเดิม และการถูกควบคุมในทุกย่างก้าว ทำให้ลูน่าและอารยายิ่งยอมจำนนต่อ 'เจ้านาย' ของพวกเธออย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้นไปอีก
ในบ้านร้างหลังสวนที่ไม่มีใครกล้าเข้ามา... ลูน่าและอารยากำลังถูกหล่อหลอมให้กลายเป็น 'ทาส' ที่เชื่องและพร้อมที่จะทำทุกอย่างตามคำสั่งของ 'เจ้านาย' ผู้กุมอำนาจเหนือร่างกายและจิตใจของพวกเธอไว้อย่างเบ็ดเสร็จ... และนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการฝึกฝนอันไร้ขีดจำกัดใน 'สนามฝึก' แห่งใหม่นี้.
มีตัวละครเพิ่ม สนุกดี
มาต่อวืชาเอาดอร์
มีกี่บทเรียนน่ะ
::Confident::
ติวเข้มไม่พักเลย
::Angry:: ::Angry:: ::Angry::
::Ahoo::
::DookDig::
ควบคุมผ่านรีโมต
::Sobad:: โรงเรียนนี้ฝึกหนัก
มีเพื่อนฝึกจะได้ไม่เหงา ::DookDig::
นักเรียนขยันจริงๆ
สนามฝึกสะท้านรู
::KO:: ::WooWoo::
ขยันจริบ
สองสาวโกนสวิง
เจ้านายขาาาาาา
::Thankyou:: ดีจัง