ร่องรอยความลับและความผูกพันที่ลึกซึ้งนัทและป้านวลนอนหอบด้วยความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมที่เพิ่งเสร็จสิ้น ร่างกายของทั้งคู่ยังคงแนบชิดกันอย่างแนบแน่น
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบงันและความตึงเครียดเล็กน้อย
ป้านวลเป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย
"นัท... ป้า... ป้าไม่รู้ว่าเราควรทำยังไงต่อไปดี"
นัทจ้องมองป้านวลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความรัก ความปรารถนา และความสับสน
"ป้าหมายความว่ายังไงครับ?"
นัทถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ป้านวลถอนหายใจหนักหน่วง ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยความยากลำบาก
"ป้ารู้สึกผิด... ผิดต่อลุงไก่... ผิดต่อทุกคน... แต่ป้าก็... ป้าก็ไม่อาจปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองได้"
น้ำตาคลอเบ้าของป้านวล เธอก้มหน้าลง พยายามซ่อนความรู้สึกที่เปราะบาง
นัทค่อยๆ เอื้อมมือไปเชยคางของป้านวลขึ้นเบาๆ บังคับให้เธอสบตากับเขา
"ป้าครับ... ผมเข้าใจ... ผมก็รู้สึกไม่ต่างจากป้าหรอก... แต่ผม... ผมรักป้า"
นัทพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง
ป้านวลเงยหน้าขึ้นมองนัท ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน
"นัท... ป้ารักลูกเหมือนกัน... แต่..."
ป้านวลเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยความกังวล
"แต่เราไม่สามารถ... เราไม่สามารถมีอนาคตร่วมกันได้... ป้าแก่กว่าลูกมาก... ป้าเป็นภรรยาของลุงไก่... เราไม่สามารถ..."
ป้านวลพูดไม่ออก เธอปล่อยโฮออกมาในที่สุด
นัทดึงป้านวลเข้ามากอดแน่น ปลอบประโลมเธอด้วยความรักและความเข้าใจ
"ไม่เป็นไรครับป้า... ไม่เป็นไร... ผมเข้าใจ"
นัทกระซิบข้างหูของป้านวล
ทั้งคู่กอดกันแน่นอยู่นาน ปล่อยให้ความรู้สึกที่หลากหลายถาโถมเข้ามา
เมื่อป้านวลสงบลงบ้างแล้ว นัทก็ผละออกจากอ้อมกอดเล็กน้อย
"ป้าครับ... ผมมีข้อเสนอ"
นัทพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
ป้านวลเงยหน้าขึ้นมองนัทด้วยความสงสัย
"ข้อเสนออะไร?"
นัทสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะเอ่ยออกมา
"ผมรู้ว่าป้ารักลุงไก่....ป้ารักผม....แต่สิ่งที่เราทำกันนั้น...ถือว่าเราทั้งสองช่วยกันให้ความสุขแก่กันและกัน....
... ผมมันก็แค่หลานชายป้า...ผมมีความสุขมากๆที่ผมทำกับป้า....เมื่อป้าต้องการเซ็กส์ผมก็ยินดีช่วยเหลือ...
เราสองคนต่างสนองให้กันและกันก็พอครับ"ป้านวลชะงักไปเล็กน้อย เธอไม่คาดคิดว่านัทจะเสนอเช่นนี้
"สนองกันและกัน...?"
นัทพยักหน้า
"ครับ... เราจะแอบเจอกัน... แอบมีความสุขด้วยกัน... แต่เราจะไม่ให้ใครรู้"
ป้านวลกัดริมฝีปากแน่น เธอลังเลอย่างหนัก
"ป้าไม่รู้..."
นัทเอื้อมมือไปกุมมือของป้านวลไว้
"ป้าครับ... ให้โอกาสผมเถอะนะ... ให้โอกาสเราเถอะนะ...ป้าก็ชอบในสิ่งที่ผมทำและผมก็ชอบในสิ่งทำด้วย"นัทอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
ป้านวลจ้องมองนัทด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้าในที่สุด
"ก็ได้... ป้าจะลองดู"นัทดีใจจนแทบพูดไม่ออก เขาดึงป้านวลเข้ามากอดแน่นอีกครั้ง
"ขอบคุณนะครับป้า... ขอบคุณจริงๆ"ทั้งคู่กอดกันแน่นอยู่นาน ปล่อยให้ความรู้สึกที่หลากหลายถาโถมเข้ามาอีกครั้ง
ลำเอ็นที่ยังคงเชื่อมโยงร่างของนัทและป้านวลไว้แน่นหนับ ราวกับเป็นสะพานเชื่อมสองโลกแห่งความปรารถนา พลันเริ่มขยายตัวอีกครั้งอย่างเชื่องช้าแต่หนักแน่น ความรู้สึกอุ่นร้อนที่แผ่ซ่านออกมาจากแกนกายของนัท มันเต้นตุบๆ ราวกับชีพจรที่ทรงพลัง ป้านวลรู้สึกได้ถึงการพองตัวของมันทีละน้อย สัมผัสที่เต็มเปี่ยมและแข็งขืนนั้น ตอกย้ำถึงเรี่ยวแรงและความหนุ่มแน่นที่แตกต่างจากประสบการณ์รักครั้งก่อนๆ ของเธออย่างสิ้นเชิง
ในห้วงความคิดของป้านวล ยอมรับอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ว่า เธอตกอยู่ภายใต้มนต์เสน่ห์แห่งพลังหนุ่มของนัทอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ความกระหายในรสสัมผัสที่สดใหม่ ร้อนแรง และเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวา มันช่างแตกต่าง ราวกับพายุที่โหมกระหน่ำเข้ามาในชีวิตที่เคยสงบราบเรียบของเธอ เด็กหนุ่มตรงหน้า... พลังของเขาช่างเหลือเฟือจริงๆ มันไม่ได้มีเพียงแค่ขนาดที่น่าตกตะลึง แต่ยังมีความกระหาย ความกระตือรือร้น และความอึดทนที่ทำให้เธอแทบคลั่ง
ในขณะเดียวกัน นัทก็เริ่มจูบเล้าโลมป้านวลอีกครั้ง ริมฝีปากหนาของเขาบดเบียดกับริมฝีปากที่บวมช้ำของเธออย่างนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อน
มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของป้านวลอีกครั้ง ปลุกปั่นอารมณ์ที่เพิ่งสงบให้ลุกโชนขึ้นมาใหม่ พร้อมๆ กับการขยับเอวอย่างแผ่วเบา เป็นการหยอกเย้าและปลุกเร้าให้ป้านวลโหยหามากยิ่งขึ้น
ในเวลานั้น ป้านวลได้แต่คิดซ้ำๆ อยู่ในใจ ช่างมันเถอะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เธอจะไม่สนใจอีกแล้ว ความปรารถนาที่ถูกเก็บกดมานานแสนนาน ความโหยหาในสัมผัสที่เร่าร้อนและกระตุ้นอะดรีนาลินเช่นนี้ มันได้ครอบงำทุกสิ่งในตัวเธอไปหมดสิ้นแล้ว เธอต้องการเขา ต้องการสัมผัสจากพลังหนุ่มของเขาอย่างไม่มีวันสิ้นสุด...ป้านวลจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของนัทแน่น แรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านทำให้เธอแทบคลั่ง
"ที่รัก... ทำป้า... ทำแรงๆ เลย... ป้าต้องการ... ต้องการมากกว่านี้"นัทคำรามในลำคอด้วยความเร่าร้อน เขาเร่งจังหวะการขยับเอวให้เร็วและแรงขึ้น สอดประสานกับแรงขย่มของป้านวลอย่างไม่ยอมใคร "ครับป้า... ผมจะทำให้ป้ามีความสุขที่สุด... สุขจนลืมไปเลยว่าใครเป็นใคร"
"อืม... ซี๊ด... ตรงนั้นแหละที่รัก... ป้าชอบ... ชอบมาก..." ป้านวลครางกระเส่า เธอรู้สึกเหมือนร่างกายตัวเองกำลังลุกเป็นไฟ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถูกโยนทิ้งไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความปรารถนาที่แผดเผาและต้องการการตอบสนองอย่างไม่สิ้นสุด
นัทพลิกตัวป้านวลให้นอนคว่ำ แล้วสอดใส่ลำเอ็นของเขาเข้าไปจากด้านหลัง มือของเขาเลื่อนไปบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มของป้านวลอย่างมันมือ ขณะที่อีกมือก็ลูบไล้ไปตามสะโพกกลมกลึงของเธอ
"อ๊า... นัท... ตรงนั้น... ตรงนั้นมัน..." ป้านวลครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน เธอแอ่นสะโพกรับแรงกระแทกของนัทอย่างเต็มที่ พยายามให้เขาเข้าไปลึกที่สุด
"ป้าชอบท่านี้เหรอครับ?" นัทถามเสียงพร่า
"ชอบ... ชอบสิ... ทำต่อเลย... ทำแรงๆ..." ป้านวลตอบกลับมาแทบไม่เป็นคำพูด
ระหว่างที่นัทกระแทกกระทั้นร่างกายของป้านวลอย่างรุนแรง เขาก็โน้มตัวลงไปจูบซับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน
"ป้าครับ... ผมรักป้านะ... รักมากจริงๆ" นัทกระซิบข้างหูของป้านวลด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเต็มไปด้วยความปรารถนา
"ที่รักก็เหมือนกัน... ป้ารักลูก... รักมากจริงๆ" ป้านวลตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่ในห้วงอารมณ์ที่สุขสมและทรมานในเวลาเดียวกัน
ทันใดนั้นเอง เสียงเปิดประตูห้องก็ดังขึ้น ทำให้ทั้งนัทและป้านวลชะงักไป
"ชู่ว... เงียบๆ ก่อน..." ป้านวลกระซิบกลับมาด้วยความตื่นตระหนก
ทั้งคู่เงี่ยหูฟังเสียงที่อยู่นอกห้องอย่างตั้งใจ หัวใจเต้นระรัวด้วยความกลัวว่าจะถูกจับได้ แต่ในขณะเดียวกัน ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นก็กลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของพวกเขาให้รุนแรงขึ้น
"นัท... รีบลุกออกไปก่อน..." ป้านวลกระซิบเสียงสั่น หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นปนความประหม่า
นัทรีบดึงลำเอ็นออกจากร่างของป้านวลอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนช่วยกันเก็บเสื้อผ้าที่ถอดหลุดลุ่ย และรีบเข้าไปแอบในมุมมืดของบ้าน
"ใครกัน... ใครลงมา?" ป้านวลคิดในใจด้วยความตกใจ
"นั่งลงต่ำๆ นะป้า... เดี๋ยวผมดูเอง" นัทกระซิบข้างหูของป้านวล
เสียงเท้าก้าวลงจากชั้นบน เข้ามาที่ห้องครัว
"รินดา..... " นัทคิดในใจเมื่อเห็นร่างสลัวๆ ของรินดาจากมุมที่แอบอยู่ แสงไฟสลัวๆ เผยให้เห็นว่ารินดากำลังใส่หูฟังอยู่
ในตอนนี้ นัทลูบศีรษะของป้านวลอย่างแผ่วเบา และพยายามก้มลงกระซิบข้างใบหูของเธออีกครั้ง
"ป้าต้องช่วยผมนะครับ ..... มันจะได้สงบไวๆ เราสองคนจะได้แยกย้าย"
"ป้านวลมองหน้านัทด้วยความตกใจอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจระคนหวาดหวั่นกับคำขอที่ไม่คาดคิดของเขา
'นัท... นี่มัน...' ป้านวลพึมพำเสียงแผ่ว แต่ในสถานการณ์คับขันที่กำลังเผชิญอยู่ตรงหน้า ความจำเป็นกลับอยู่เหนือความรู้สึกอับอายใดๆ เธอพยักหน้าแสดงความยินยอมอย่างรวดเร็ว แม้หัวใจจะเต้นรัวจนแทบหลุดออกมาจากอก ป้านวลคุกเข่าลงช้าๆ พลางเปิดปากอมลำเอ็นที่แข็งตระหง่านของนัทอย่างเงอะงะ ด้วยความสั่นเทาและเก้ๆ กังๆ ของคนที่ไม่เคยทำสิ่งนี้ในสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ลำเอ็นนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของลุงไก่ที่เพิ่งเสร็จกิจไปเมื่อไม่นานมานี้ ผสมปนเปกับน้ำรักของนัทที่หลั่งออกมาก่อนหน้านี้ และยังเจือด้วยน้ำหล่อลื่นของเธอเองที่ซึมออกมาจากช่องทางรัก ทุกสิ่งรวมกันเป็นรสสัมผัสที่แปลกประหลาด แต่ในภาวะคับขันเช่นนี้ ป้านวลทำได้เพียงปิดกั้นความรู้สึกทั้งหมดและมุ่งมั่นที่จะช่วยนัทให้สำเร็จ
นัทก้มมองป้านวลที่กำลังปรนนิบัติเขาอย่างเร้าอารมณ์ ดวงตาของเขาวาวโรจน์ด้วยความปรารถนาที่พุ่งพล่านจากสัมผัสที่ป้านวลมอบให้ แต่กระนั้น สายตาของเขาก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างสลัวๆ ของรินดา ซึ่งกำลังยืนอยู่ในห้องครัวอย่างไม่ละสายตา 'ป้าครับ... เร็วๆ นะ... ผมไม่รู้ว่ารินดาจะได้ยินอะไรไหม' เขามองไปยังเงาที่เคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ของลูกสาว เพื่อประเมินสถานการณ์ว่าเธอจะได้ยินเสียงอะไรหรือไม่ หรือจะหันมาเห็นพวกเขาเมื่อไหร่ ความตื่นเต้นที่ผสมผสานกับความกลัวว่าจะถูกจับได้ ยิ่งทำให้ลำเอ็นของเขาสั่นระริกและแข็งกร้าวขึ้นไปอีก มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งสุขสมและทรมานในเวลาเดียวกัน 'ต้องจบตรงนี้ให้เร็วที่สุด... ก่อนที่หายนะจะมาเยือน' เขากระตุ้นตัวเองในใจ"
"เราต้องออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้...นะครับ" นัทบอกป้านวลเสียงเบา
"เราจะไปไหนกันละนัท ?" ป้านวลถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเบาๆ ขณะที่ริมฝีปากยังคงครอบครองลำเอ็นของนัท
"บนรถลุงไก่ไงครับป้า... บนรถนั่นแหละ... ไม่มีใครมาเห็นเราแน่ๆ" นัทพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ
ป้านวลกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะพยักหน้าอย่างจำใจ
พวกเขาค่อยๆ ย่องเงียบเชียบ ราวกับเป็นโจรขโมย นัทจูงมือป้านวลไปยังประตูอย่างเบาที่สุด เมื่อถึงหน้าบ้าน นัทก็ชี้ไปยังรถ
"ไปเร็วครับป้า" นัทกระซิบ ทั้งคู่รีบเปิดประตูรถเข้าไปนั่งที่เบาะหลังอย่างรวดเร็ว
"เกือบไปแล้วนะนัท..." ป้านวลพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเครือเล็กน้อย
เมื่อเข้ามาในรถ เบาะหลังดูกว้างขวางพอสมควร นัทหันไปมองป้านวลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา 'ตรงนี้... พอได้ไหมครับป้า?' นัทกระซิบเสียงเบา
ป้านวลมองหน้านัทแล้วสงสัยว่า ตรงนี้พอได้หมายถึงอะไร มือของนัทลูบไล้ที่ใบหน้าของนัท
ป้านวลเริ่มเข้าใจความหมายมองไปรอบๆ แล้วพยักหน้าช้าๆ "อืม... มิดชิดดีแต่ป้าไม่เคยทำบนรถเลยนะ"
หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นปนความประหม่า เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม บนรถ... ไม่เคยคิดเลยว่าจะทำอะไรแบบนี้... แต่ความรู้สึกมันห้ามไม่ได้จริงๆ
นัทรีบปรับเบาะให้เอนลงเล็กน้อยแล้วบอกป้านวลว่า
"คนเรามันก็ต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้น...เราเรียนรู้ไปด้วยกันนะครับ" นัทขยับรุกเข้าชิดร่างกายของป้านวล ทั้งคู่เริ่มจูบกันอย่างดูดดื่มกิจกรรมสัมพันธ์สวาทได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง
มือของนัทลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของป้านวลอย่างรวดเร็ว เหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาจากฝ่ามือของเขา
ในความเงียบนั้น ทั้งสองคนต่างรู้สึกถึงสายใยบางอย่างที่เชื่อมโยงพวกเขาไว้แน่นหนา ไม่ใช่แค่เพียงความปรารถนาทางกายที่ร้อนแรง แต่เป็นความผูกพันทางอารมณ์ที่เริ่มหยั่งรากลึก ความลับที่พวกเขาร่วมกันสร้างขึ้น ราวกับเป็นพันธสัญญาที่ไม่อาจเปิดเผย
นัทโอบกอดป้านวลอีกครั้ง ไฟเสน่ห์หายังคงคุกรุ่นอยู่ในอ้อมกอดนั้น มันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นและปลอบประโลม แฝงไปด้วยความปรารถนาที่จะปกป้องและดูแลซึ่งกันและกัน ทั้งคู่แนบชิดกันอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับต้องการซึมซับความรู้สึกพิเศษนี้ไว้ให้นานที่สุด ก่อนที่โลกแห่งความจริงจะดึงพวกเขากลับไป
เมื่อความกังวลถึงเรื่องเวลาเริ่มเข้ามาในความคิด ทั้งสองคนก็ค่อยๆ ผละออกจากกันอย่างเสียดาย พวกเขาเริ่มจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่อย่างเงียบเชียบ พยายามลบร่องรอยทุกอย่างที่บ่งบอกถึงกิจกรรมลับที่เพิ่งเกิดขึ้นในรถคันนี้
"เราต้องเข้าบ้านแล้วครับป้า..." นัทกระซิบเตือน มองไปยังกระจกหน้ารถด้วยความระมัดระวัง
ป้านวลพยักหน้าเห็นด้วย หัวใจของเธอเต้นระรัวด้วยความกังวลว่าจะถูกใครสงสัย
ด้วยความเงียบเชียบราวกับแมวย่อง ทั้งนัทและป้านวลค่อยๆ เปิดประตูรถและก้าวลงมา พวกเขาสอดส่องไปรอบๆ บริเวณบ้านอย่างระมัดระวัง สังเกตการณ์ความเคลื่อนไหวของคนในบ้าน หากมีใครออกมา หรือมีแสงไฟสว่างขึ้น พวกเขาก็พร้อมที่จะแยกย้ายและทำตัวให้เป็นปกติ
โชคดีที่ทุกอย่างเงียบสงบ แสงไฟในบ้านส่วนใหญ่ดับลงแล้ว ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันไปยังประตูหลังบ้านอย่างช้าๆ นัทเปิดประตูอย่างเบามือที่สุด และทั้งคู่ก็แทรกตัวเข้าไปในความมืดของตัวบ้าน
เมื่อเข้ามาข้างใน นัทและป้านวลยังคงระแวดระวัง พวกเขาเดินเลียบกำแพง พยายามหลีกเลี่ยงเสียงดังที่จะดึงดูดความสนใจของคนอื่นๆ ในบ้าน นัทชี้ไปยังทางแยกของทางเดิน ซึ่งเป็นทางที่นำไปสู่ห้องนอนของแต่ละคน
"ป้าขอไปชำระล้างตัวก่อนนะ... เดี๋ยวนัทกลับห้องไปก่อน..." ป้ากระซิบเบาๆ
เธอรู้สึกเหนียวตัวและต้องการที่จะชำระล้างคราบเหงื่อไคลและความลับที่เคลือบอยู่บนร่างกายนี้
"เจอกันพรุ่งนี้นะ... ที่รัก" ป้านวลกระซิบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความอาทร ก่อนจะรีบเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ใกล้กับห้องนอนของเธอ
นัทมองตามหลังป้านวลไปจนลับสายตา หัวใจของเขายังคงเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ตีกันอยู่ในอก เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินไปยังห้องนอนของตัวเองที่อยู่อีกฝั่งของทางเดิน ในหัวของเขายังคงวนเวียนอยู่กับสัมผัสอันเร่าร้อนและความผูกพันที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ กับป้านวล... ความสัมพันธ์ลับครั้งนี้ได้ก้าวข้ามเพียงแค่ความใคร่ทางกายไปแล้วอย่างไม่อาจปฏิเสธได้
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ในเมื่อมีข้อตกลงระหว่างกันแล้ว ความรู้สึกวิตกกังวลก็หายไป ความต้องการซึ่งกันและกันก็ไม่อาจปิดกั้นได้แล้ว นอกสถานที่ก็มา ต่อไปคงหาจังหวะที่เหมาะได้ทุกสถานที่และเวลา
ผิดชอบชั่วดีอยู่ในใจ ทั้งครูใหญ่(ป้านวล)และครูน้อย(นัท)เริ่มตระหนักขึ้นบ้างแล้ว แต่โลกีย์วิสัยทำให้ยังตัดไม่ขาด
มันต้องแบบนี้แหละ เจ้านัท ให้มันอยู่ในทางแบบนี้ รักแบบต้องห้าม น้อยนักที่จะครอบครองได้ จะไปหวังครอบครองป้าไม่ได้ ลักกินแบบนี้แหละ แอบไป เอาไป กลัวไปตื่นเต้นไป
ป้านวลใจแตกเพราะบทรักที่นัททำให้ซึ่งลุงไก่ไม่สามารถทำให้ป้านวลได้แบบนี้เลยตกลงตามข้อเสนอที่นัทบอกทุกอย่างหวังว่าจะเป็นความลับจริงๆแม้จะมีคำกล่าวไม่มีความลับในโลกนี้
เมื่อเป็นความลับก็กลัวความลับจะรั่วไหล มันก็หวาดเสียวที่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบนะ ฮ้ายย..
ความลับมันไม่มีอยู่จริงในโลกแห่งนี้แต่ในบทละครอาจจะมีก็ได้หรือไม่มีก็ได้