ตอนที่ 3 นักศึกษาสาวกับลุงหื่นบนรถไฟฟ้า NC
ภายในคลาสเขียน รินนั่งอยู่กลางห้องที่มีนั่งศึกษาในคณะมากมาย สายตาพร้อมกันแว่นกลมโตจ้องงไปที่สไลด์หน้าห้องอย่างตั้งใจ จากนั้นก็ก้มหน้าหยิบปากกาเขียนลงในสมุดตรงหน้า เป็นโจทย์แบบฝึกหัดที่อาจารย์หน้าห้องให้ทำหลังจบคลาส
รินมักตั้งอกตั้งใจเรียนเสมอตั้งแต่แม่จากไป เกรดของเธออยู่ในระดับเกียรตินิยมเสมอมาไม่ตกหล่น คุ้มค่ากับที่บางบั่นอ่านหนังสือมาตลอด แล้วแบบฝึกหัดตรงหน้ามันก็ง่ายดายสำหรับเธอ
"ริน ข้อนี้ทำไงเหรอ?"
เสียงเพื่อนข้างๆ ของเธอดังขึ้น
"ข้อนี้ให้แทนค่านี้ แล้วเติมอัตราส่วนนี้ให้เต็ม"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง"
เพื่อนของเธอพยักหน้าเข้าใจในทันที เธอมักเป็นที่พึ่งให้กับเพื่อนๆ ในคณะ ทั้งจดเลคเชอร์และเกร็งข้อสอบเธอเป็นคนทำให้เพื่อนๆ ทั้งหมด
"ขอบใจมากนะริน ไม่มีรินคอยช่วยเราแย่แน่ ทั้งสวยทั้งเก่ง ครบเรื่องจริงเลยแก"
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า"
พูดจบรินกับเพื่อนก็หัวเราะคิกคัก แม้จะรู้สึกเขินอายอยู่บ้าง ก็เธอก็รู้ดีว่าตัวเองมีดีอะไร จึงไม่ได้รู้สึกเคอะเขินมากนัก
เธอยังรู้อีกด้วยว่าทั้งรุ่นพี่และเพื่อนผู้ชายในคณะต่างหมายตาเธออยู่ แต่รินก็ไม่ได้สนใจอะไร เธอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องผู้ชายมากเท่าไหร่ แค่เรื่องที่บ้านก็ยุ่งยากสำหรับเธออยู่แล้ว
"เออ ริน เย็นนี้แกสนใจไปช้อปกับพวกเราไหม? พวกเราไม่ได้ไปด้วยกันนานแล้วนะ"
คำพูดของเพื่อนสาวทำรินสะดุดกึกลงเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหัวปฏิเสธ
"พวกแกไปเถอะ พอดีเราไม่ค่อยว่าง ต้องรีบกลับไปทำอาหารให้ที่บ้าน"
"โธ่ รินนี่ยุ่งกับทางบ้านตลอดเลย โอเค เดี๋ยวเราซื้อของมาฝากเอง อิ อิ"
รินก็ได้แต่ยิ้มอ่อนๆ ให้กับเพื่อน เรื่องที่บ้านที่อ้างไปก็ถูกต้อง แต่อีกเรื่องก็คือเธออยากจะประหยัดเงินให้กับครอบครัว ช่วงนี้รายจ่ายครอบครัวมีมาก ส่วนพ่อก็ได้เงินเดือนมาก็เอาไปกินเหล้าเสียส่วนใหญ่ ไม่ค่อยเหลือเงินมาจ่ายในครอบครัวมากนัก เธออยากจะลดรายจ่ายในส่วนนี้
ก่อนที่คลาสเรียนจะเลิก รินรีบขอตัวกลับทันที แม้จะเป็นคนเรียนเก่ง แต่วันนี้เธอก็ต้องนั่งเรียนในห้องทั้งวันเช้ายันเย็น จึงอยากกลับไปนอนที่เตียงนุ่มๆ ให้หายเหนื่อย
"อูย...ปวดหลังจังเลย"
เธอบ่นออกมาขณะที่กำลังยืนบนรถไฟฟ้าที่คับแน่นไปด้วยผู้คนยามเลิกงาน มือของเธอบีบนวดหลังตัวเองเพื่อคลายความปวดเมื่อย ทั้งนั่งเรียนทั้งยืนทำอาหารหลายวันติดชักทำให้เธอรู้สึกล้า กลับไปเธอคงทิ้งตัวลงนอนหลับเป็นตายแน่
แต่รินก็ต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง เมื่อพึ่งจะนึกได้ว่าต้องกลับไปติวหนังสือให้กับน้องชายอีก
"เฮ้อ~ จะได้นอนตอนไหนละเนี้ย..."
เธอบ่นออกมา ขณะที่ประตูรถไฟฟ้าจะเปิดออก ผู้คนในชุดทำงานต่างกรูกันเข้ามาคับคลั่ง แม้ผู้คนข้างในจะมีมากอยู่แล้ว แต่ผู้คนข้างนอกมีมากยิ่งกว่า
พวกเขาเข้ามาเบียดรินจนถูกดันไปชิดกับกระจก รินตกใจทำตัวไม่ถูก แต่แรงดันของผู้คนมากมายก็ไม่อาจจะทำให้เธอหยุดยั้งได้
"นี่มันวันบ้าอะไรกันเนี้ย?"
เธอบ่นพร้อมกับถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ วันนี้มันทำให้รินเหนื่อยเต็มทนจนอยากจะนอนราบไปพื้นตรงนี้เลย เธอห่อไหล่ลงด้วยความอ่อนแรง
"อื้อ!..."
แต่ทันใดนั้นรินก็สะดุ้งตัวขึ้นอย่างทันควัน ร่างกายดีดเด้งขึ้นเหมือนกับโดนเหล็กแหลมทิ่ม ประสาทสัมผัสทำงานอย่างฉับพลันและรวดเร็ว
รินสัมผัสได้ถึงความตื่นกลัว เมื่อชายคนหนึ่งขยับเข้ามาแนบชิดกับร่างของเธอ มันไม่เหมือนเรื่องบังเอิญจากความคับแน่น แต่รินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าชายข้างหลังตั้งใจเข้ามาแนบชิดเธอ
'ไม่ ไม่ ไม่ อย่านะ ไม่เอาแบบนี้สิ ใครสักคน ขอร้องละ ช่วยหันมาช่วยฉันที
รินได้แต่พึมพำอยู่ในใจ ขณะที่ร่างกายแข็งทื่อไปด้วยความหวาดหวั่น ปากเธอกระตุกสั่นพูดอะไรไม่ออก อยากจะตะโกนร้องดังให้คนช่วยแต่ก็เปิดปากพูดไม่ออก มันตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก
มันทำให้นึกย้อนไปถึงเมื่อก่อน ทุกๆ ครั้งพี่วินจะไปส่งเธอที่โรงเรียน เขามักจะยืนบังให้เธอตลอด และคอยช่วยเธอจากพวกโรคจิตอยู่ตลอด แต่ตอนนี้พี่ชายกับเธอไม่ค่อยไปไหนมาด้วยกันแล้ว เธอได้แต่หวังให้เขามาช่วยเธอ
แต่รินก็ได้แต่คิดเท่านั้น
"ว้าย!..."
เธอร้องเบาๆ ออกมาจากลำคอ เมื่อมือหนาใหญ่เข้าลูบคลำที่บั้นท้ายของเธอ เขาลูบตั้งแต่ต้นขาแน่นๆ เลื่อนขึ้นไปยังก้นที่กลมกลึง ภายใต้กระโปรงทรงเอตัวสั้น
เขายิ่งรุกไล่เข้ามาอีกดังตัวเข้ามาแนบชิดกับแผ่นหลัง เหงื่อไหลแตกผลักออกมา ชโลมชุ่มไปทั่วแผ่นหลังชุดนักศึกษาสีขาว จนเผยให้เห็นสายชั้นในสีดำ
"ว้าว...ลูกไม้สีดำ ยัยหนู เอ็งนี่แรดดีจริงๆ"
มืออีกข้างเข้าลูบไล้ไปตามเอวขึ้นไปยังแผ่นหลังอย่างหื่นกระหาย ลมหายใจของเรารุนแรงรดต้นคองามระหงของรินไม่ขาดสาย
"ข้อร้อง...หยุดเถอะ...ปล่อยหนู..."
รินได้แค่กระซิบเบาๆ ออกมาอย่างขอร้องอ้อนวอน แต่อีกฝ่ายกลับไม่สนใจ เร่งมือบีบขย้ำบั้นท้ายของเธอย่างจริงจัง มือลูบคล้ำไปมาอย่างมันมือ
มันยิ่งทำรินตาเบิกกว้างเมื่อมองเห็นมือของเขาสอดผ่านสีข้าง เอื้อมขึ้นจับช้อนหน้าอกของเธอขึ้น เขาบีบนวดหน้าของเธอไปมา พลางตวัดเขี่ยหัวนมเธอจากด้านนอกไปด้วย
ทำเอาร่างกายรินห่อตัว โก้งโค้งด้วยความรู้สึกที่วูบวาบ แต่เมื่อแอ่นขึ้นบั้นท้ายของเธอก็สัมผัสร่างของชายจากด้านหลัง
"ซี๊ดดดด!...ตัวหนูหอมอย่างงี้ จะให้ลุงหยุดได้ยังไงละ ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!"
เอายิ่งดันตัวเข้ามาแนบชิด รินสัมผัสได้ถึงของแข็งแน่นที่ทิ่มแทงก้นเธอจากด้านหลัง มันแข็งตั้งแหลมชี้ก้นเธอเต็ม ไม่ต้องบอกเธอก็รู้ว่ามันคืออะไร มันเหมือนกับของน้องชายที่เธอเห็นเมื่อเช้าอย่างแน่นอน
"แม่งโคตรเสียวเลย แข็งจนทนไม่ไหวแล้ว"
เขารีบรูดซิปลง ก่อนจะควักดุ้นแข็งตั้งของตัวเธอขึ้นมา มันแข็งตั้งยาวชี้ทะลุมายังเบื้องหน้า
รินมองเห็นมันอย่างตื่นตกใจ มันแข็งยาวสีดำคล้ำยิ่งทำให้รินหน้าซีดเผือด ลมหายใจเธอรุนแรง หัวใจเต้นสั่นไม่หยุด ไม่รู้ว่าจะหนีออกจากสถานการณ์แบบนี้ยังไง
ติดตามอ่านต่อได้ที่
readawrite : https://www.readawrite.com/a/323cdfa6ed5e462286c8931f80384f32
fictionlig : https://fictionlog.co/b/6836fb34d3ec90001ceba3bf
tunwalai : https://www.tunwalai.com/story/848139#
(https://attachments.xonly8.com/images/3580c6ed0b24372d679c8c6631b9e4c0e1245dcc.png)
ตอนเช้าก็จิตใจเตลิดเพราะน้องชายมาแล้ว เย็นมาโดนกระตุ้นแบบนี้ ไม่นานคงถึงจุดระเบิดของรินแน่ๆ
โดนกระตุ้นความเสียวอีกรอบ
บนรถไฟฟ้ามีอย่างนี้ด้วย? ญาติๆ กันอีกหรือเปล่านะ