" ตัวละคร สถานที่ องค์กร และเหตุการณ์ทั้งหมดในเรื่องเป็นเรื่อง สมมุติและแต่งขึ้น ผู้อ่านควรใช้วิจารญาณในการเสพ"
EP.8 : พี่สอนน้อง
เช้าวันรุ่งขึ้น
8.05 น.
'เอก ก่อนเข้าบริษัทแวะเจอพี่ที่ร้านกาแฟเอลอัลปาโซ่ หน่อยซิ สักแปดโมงสิบห้าก็ได้พี่ขอเวลาคุยแป้บ"
ข้อความไลน์จาก มน ที่ส่งหาเอก หลังจากเธอเลือกจะไม่รับสายของเอก ที่โทรหาเธอเลยหลังจากเธอปิดเครื่องโทรศัพท์ของเธอตั้งแต่แยกออกมาจาก เอก โดยเธอเลือกที่จะส่งข้อความไปแทนการโทรหา
"ตึ้ง"
"พี่มน วันนี้เอก ออกไป คปภ กับนาย น่ะจะกลับมาก่อนเที่ยงเลยครับ เจอตอนเที่ยงได้ไหมครับที่ร้านนั้น"
เอก พิมพ์ข้อความตอบกลับมาแทบจะในทันที
"ก็ได้" มน พิมพ์ข้อความตอบกลับไป
.
.
.
จนบ่ายวันหนึ่ง มน ที่กำลังเริ่มเคลียร์เอกสารงานที่ค้างคาตั้งแต่ช่วงเช้าอยู่บนโต๊ะทำงานไม่นานก็เอก ก็เดินเข้ามาหาถึงห้องทำงานของเธอ
"พี่มน ผมเอาขนมมาฝาก เพิ่งลงเครื่องเมื้อเที่ยง" เอก เอ่ยบอก
"อ้าว เอก สวัสดี แต่งตัวหล่อเลยนะวันนี้" มน ส่งยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยทักทายเหมือนปกติทุกครั้ง
"ต้องหล่อสิ เดี๋ยวจะสู้สาวสวยแถวนี้ไม่ได้" เอก เอ่ยพลางส่งยิ้มกลับมา
"น้อยๆหน่อยว่า แต่ขนมอะไร" มน เอ่ย
"Jenny Cookies Smart Bear Cookies น่ะพี่ ไปประชุมกับพี่ประเสริฐ ที่ฮ่องกง เมื่อวานมาเลยซื้อมาฝาก" เอก เอ่ย
"ไปฮ่องกงมา ก็ไม่บอกเลยนะ" มน เอ่ย
"แหมๆ บอกแล้วจะไปด้วยเหรอ" เอก เอ่ยแหย่กลับมา
"ไอ้บ้า ไม่ไปหรอกย่ะ" มน เอ่ยสวนกลับไป
"555 ไปก่อนนะพี่"เอก เอ่ยก่อนจะหลังเดินออกไป
"จ้า ขอบคุณนะสำหรับขนม" มน เอ่ยบอกไป ก่อนเธอเอ่ยขึ้นต่อทันที
"แอนๆ"
เอก ที่ได้ยินก็หันกลับมาหามน แล้วเอ่ยบอก
"กล่องใหญ่นี้ของพี่มนนะ ของคนอื่นผมเอาไปให้คนอื่นครบแล้ว"
"อ้าวเหรอ แตงส์นะ" มน เอ่ยบอกขอบคุณรุ่นน้องไป
"เอก แวะโต๊ะพี่แป้ปนึงนะ" แอน เอ่ยเรียกแทรกต่อขึ้นมา
"ว่าไงครับ"
เอก เอ่ยขณะหยุดยืนคุยที่โต๊ะทำงานของแอน แอนที่กำลังนั่งเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเอก เป็นจังหวะเดียวกับที่เอก ก็เผลอเหลือบมองต่ำลงมา แอน ที่อยู่ในชุดกระโปรงกับเสื้อเว้าคอลึกหน้าอกอวบขนาด 40 นิ้ว จนเอก ถึงกับหยุดนิ่งไป จนเอก ที่เริ่มจ้องมองเนินอกของเพื่อนในกลุ่มอย่าง แอน นานไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกตัวอะไรจนเมื่อแอน เอ่ยออกมา
"เอก กล่องนี้เท่าไหร่อ่ะ แอน ว่าจะซื้อเอาไปฝากหลาน"
"อ๋อๆ อร่อยนะ" เอก เอ่ยแก้เก้อ
"ถามว่าเท่าไหร่ เอก" แอน เอ่ยถามต่อด้วยเสียงเข้มใส่
จนเอก ได้สติมาก็เลยตอบอีกครั้ง
"ของแอนกล่องเล็ก 20 ดอลล่าห์น่ะ"
"งั้นกล่องใหญ่แบบของพี่มนล่ะ" แอน เอ่ยถามต่อ
"150 ดอลล่าห์น่ะ ว่าแต่ทำไมเหรอ" เอก เอ่ย
"เปล่าๆ" แอน เอ่ย
เอก ที่ตอนนี้เริ่มได้สติรู้สึกตัวว่าเขาก้มหน้ามองต่ำนานเกินไปแล้วเลยเอ่ยแซวแก้เก้อออกมา
"เยี่ยม...ถามละเอียดแบบนี้ต้องให้พี่ประเสริฐเพิ่มเงินเดือนให้แล้ว 555"
"งั้นเอก ไปก่อนนะ" เอก เอ่ย
ก่อนที่เขาจะเดินออกจากแผนกไปเอก ก็หันไปยื่นหน้ากลับไปห้องทำงานของมนอีกครั้ง แล้วเอ่ยออกมา
"ไปจริงๆแล้วนะพี่มน อย่าลืมกินขนมล่ะ"
"เออๆ จะกินอะไรไหมเดี๋ยวพี่ให้"มน เอ่ยสวนตอบกลับไป
"ให้ความรักดีกว่า" เอก เอ่ยพูดแกล้งหยอก ออกมา
"ไอ้บ้า กลับแผนกตัวเองไปเลยไป" มน เอ่ยสวน
"555 ไปแล้ว อยู่นานเดี๋ยวโดนด่าอีก" เอก เอ่ยพลางส่งยิ้มให้มน แล้วหันกลับเดินออกไป
เอกและมน คนทั้งสองที่หยอกเย้ากันเป็นแบบนี้ประจําอยู่แล้วจนคนในบริษัทและเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในกลุ่มเห็นว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
.
.
18.00
"ตึ้ง"
'กลับยางพี่' ข้อความไลน์จากเอก ไปหามน ขณะมน กําลังนั่งอยู่ในห้องทำงานตอนหลักเลิกงาน
'กำลังเก็บของ' มน พิมพ์ตอบกลับไป
' ตอนนี้ผมง่วงนอนมากเลย' เอกพิมพ์ตอบกลับมา
'ทํางานดึกเหรอเมื่อคืน' มน พิมพ์ ตอบกลับมา
'งานอ่ะไม่ดึกพี่ แต่อย่างอื่นอ่ะ ดึก' เอก แกล้งตอบสองแง่สองง่ามไปตามประสา
'ไอ้บ้า คิดแต่เรื่องแบบนี้' มน พิมพ์ด่ารุ่นน้องกลับไป
'แค่นี้นะ จะกลับบ้านแล้วแล้ว บาย' ก่อนที่เธอจะพิมพ์ตัดบทแล้วก็เงียบไป
.
.
.
20.37 น.
หลังจากผ่านมาเกือบ 3 ชั่วโมง
"ตึ้ง"
เป็นเสียงข้อความแชทไลน์ ที่ดังขึ้นที่โทรศัพท์มือถือของเอก ขณะเขายังนั่งทํางานอยู่ที่บริษัทพร้อมกับสติกเกอร์ตัวการ์ตูนทําตาโตเป็นรูปหัวใจ
' คุ้กกี้อร่อยมาก ชอบๆ ขอบคุณมาก ฝันดีนะ'
.
.
.
7.06 น
ในตอนรุ่งเช้าในวันถัดมา
"คุ้กกี้เจ้านี้อร่อยดีนะ ขายที่ไหนเหรอ" เติม เอ่ยถามภรรยาขณะหยิบเข้าปาก
"น้องที่ทำงานซื้อมาฝากน่ะ" มน เอ่ยตอบสามีไปขณะเธอกำลังนั่งแต่งตัวอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง
"แอน เหรอ" เติม เอ่ยถาม
"เปล่าๆ น้องแผนกอื่นน่ะ เอก น่ะเค้าไปทำงานที่ฮ่องกงมาเลยซื้อมาฝาก"
มน เอ่ยตอบแล้วเธอก็เอ่ยพูดต่อ
"คนที่มนติดรถมาวันมน ข้อเท้าพลิกไง"
"อ๋อ แต่ซิ้อมาซะ.กล่องใหญ่เชียวว่าไป" เติม เอ่ยทักที่กล่องของมันขนาดใหญ่จนน่าจะเกินกว่าเป็นของฝากที่เพื่อนๆซื้อฝากกันแต่เติมก็ไม่ได้คิดอะไรต่อคำถามของสามีออกมา
"555 เจ้านี่บ้านเค้ารวยเศรษฐีเมืองชล" มน เอ่ยตอบด้วยเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากเช่นกัน
"อืม" เติม เอ่ยก่อนจะหันกลับไปเล่นอินเตอร์เน็ตเงียบๆต่อ
จนเวลาผ่านไปเกือบ 5 นาที
"อ้อ มน เติมสั่งเสื้อในให้มน นะ เติม ชอบๆตัวนี้"
เติม เอ่ยบอกภรรยาเมื่อเขาไปเจอชุดชั้นในที่ถูกใจในร้านช็อปปิ้งออนไลน์บนอินเตอร์เน็ต
"ไม่ต้องๆ" มน เอ่ยกลับมา
"เอาน่า สวยนะมน มาดูซิ" เติม เอ่ยชวนภรรยามาดู
"ไหนดูซิ" มน เอ่ย พลางลุกมาหาเติม
"โห เซ็กซี่เกินไปไหมอ่ะ โป๊เชียวบางซะยังกับเอาผ้าขาวบางมาใส่555"
มนเอ่ย เมื่อเห็นชุดชั้นที่สามีบอกว่าชอบคล้ายแบบนั้นโดยชุดชั้นในนั้นเป็นแบบชุดชั้นในที่สาวกำลังนิยมกัน ทำจากเส้นใยยางพาราบางเบาสวมใส่เย็นสบาย ช่วยลดความร้อนตอนใส่ไม่อึดอัด สายเดี่ยว ไร้รอยต่อที่บางเฉียบเกือบจะเป็นแบบซีทรูทั้งชิ้นบนและชิ้นล่างดูเซ็กซี่มีเพียงแผ่นปิดบริเวณจุดสำคัญ 3 จุดของผู้หญิงเท่านั้นถึงแม้มันจะบางจนเห็นภายในได้ชัดก็ตาม แล้วมน ก็เอ่ยแซวแหย่สามีขึ้นมา
"หื่นป่ะนี่เรา แต่เช้าเลยนะ"
"แหะๆ" เติม ที่หัวแระแห้งๆออกมาเมื่อโดนภรรยารู้ทัน
"วันนี้มน รีบ มีประชุมเช้า มน ทำให้เติม ไม่ได้นะเดี๋ยวสาย"
มน เอ่ยบอกเติม ทันทีแล้วเธอก็หันเดินไปนั่งแต่งตัวที่โต๊ะเครื่องแป้งต่อ
"จ้า" เติม เอ่ยรับ
แล้วเวลาก็ผ่านไปได้อีกสักพักจนมน ที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
"มน ไปทำงานนะ"
มน ที่แต่งตัวเสร็จแล้วเอ่ยบอกสามี
"อ้อ เติม มนตอนอาบน้ำมน ฝากเปลี่ยนแบตที่กดสบู่อัตโนมัติ ด้วยนะ"
มน เอ่ยบอกเติม ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนไป
.
.
.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่านิโตะระเละ หรือ ntr สอนภาษาไทยก็ต้องใช้ว่าสวมเขาให้ผัว มนต์ก็คงเสร็จเอกเหมือนเดิมมั้ง
เอกก็ขยันหยอดพี่มนจัง ว่าแต่ชุดชั้นในที่เติมจะสั่งให้มนนี่ น่าจะถูกใจเอกนะ