หลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อย ฟ้าเลือกเดรสผ้าพลิ้วสีอ่อนที่ช่วยขับผิวให้ดูผ่องใส ส่วนไก่ก็อยู่ในชุดลำลองสบายๆ แต่ยังคงดูภูมิฐานเหมาะสมกับวัย พวกเขาออกจากโรงแรมและมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาใน กรุงเทพมหานคร
เมื่อมาถึงร้าน บรรยากาศยามเย็นริมแม่น้ำก็เข้าปะทะ ฟ้าอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึกๆ รับลมเย็นที่พัดโชยมา กลิ่นอายของแม่น้ำผสมผสานกับกลิ่นอาหารหอมกรุ่นชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย ร้านอาหารแห่งนี้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่มีรสนิยม โต๊ะไม้จัดวางอยู่บนระเบียงที่ยื่นออกไปเหนือผืนน้ำ ทำให้มองเห็นทัศนียภาพของแม่น้ำยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจน แสงไฟสีนวลจากโคมไฟระย้าที่แขวนอยู่เหนือโต๊ะส่องสว่างเรืองรอง กระทบกับผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ
เสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงผู้คนที่พูดคุยกันอย่างไม่ดังมากนัก สร้างความรู้สึกอบอุ่นและเป็นกันเอง ฟ้าเหลือบมองลูกค้าคนอื่นๆ ที่นั่งกันเป็นกลุ่ม มีทั้งคู่รักที่กำลังกระซิบกระซาบกัน พ่อแม่ที่มากับลูกๆ หรือกลุ่มเพื่อนที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน ภาพเหล่านี้ทำให้ฟ้าอดคิดถึงครอบครัวของตัวเองไม่ได้
พนักงานเดินเข้ามาพร้อมเมนู ไก่รับมาพลิกดูครู่หนึ่งก่อนจะยื่นให้ฟ้า "ฟ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม? หรือให้ลุงสั่งให้?"
ฟ้าเลื่อนสายตาไปตามรายการอาหารอย่างไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ ความกังวลเรื่อง "ข้อตกลง" ยังคงเกาะกินใจเธอ "ลุงสั่งเลยก็ได้ค่ะ..." เสียงของเธอแผ่วเบา ไก่ยิ้มบางๆ พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะหันไปสั่งอาหารและเครื่องดื่มกับพนักงาน "ขอปลากะพงนึ่งมะนาว ยำถั่วพู กุ้งเผา แล้วก็ข้าวสวยสองที่ครับ...ส่วนเครื่องดื่ม ขอไวน์แดงขวดนึง"
พนักงานรับคำสั่งไปอย่างสุภาพ ทิ้งให้ทั้งคู่เหลือกันเพียงลำพังอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงผู้คนที่จอแจและเสียงเพลงเบาๆ ที่คลอเคลีย ไก่รินไวน์แดงใส่แก้วทรงสูง กลิ่นหอมกรุ่นขององุ่นแดงลอยแตะจมูก ฟ้าจ้องมองของเหลวสีทับทิมในแก้วอย่างเหม่อลอย
ไก่ยื่นแก้วให้ฟ้า ก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นเล็กน้อย "ชนแก้วหน่อยสิเด็กดี...สำหรับค่ำคืนนี้...และสำหรับอนาคตของเราสองคน"
ฟ้าค่อยๆ ยกแก้วขึ้นชนเบาๆ เสียงแก้วกระทบกันดังกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ราวกับเสียงสัญญาณที่กำลังจะนำพาชีวิตเธอไปสู่อีกทางหนึ่ง เธอยกแก้วขึ้นจิบเล็กน้อย รสชาติฝาดเฝื่อนของไวน์ซึมซาบไปทั่วลิ้น
"ฟ้า...ลุงรู้ว่าหนูคิดมาก..." ไก่เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่แววตาของเขายังคงจริงจัง "เรื่องที่ลุงคุยเมื่อกี้...ลุงอยากให้หนูรู้ว่าลุงพูดจริงทุกคำ...ลุงจะดูแลหนูให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...และแน่นอน...เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน"
เขายื่นมือมาจับมือของฟ้าที่วางอยู่บนโต๊ะบีบเบาๆ "หนูคงรู้ว่าฐานะของลุงเป็นยังไง...ลุงสามารถให้ทุกอย่างที่หนูต้องการได้...ชีวิตที่สบาย...การเรียนที่ดี...อนาคตที่สดใส...ไม่ต้องลำบากเหมือนพ่อของหนูอีกต่อไป" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของเขาซึมซาบเข้าไปในความคิดของฟ้า
"แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ..." ฟ้าถามเสียงแผ่วเบา เธอรู้ว่านี่คือช่วงเวลาสำคัญที่เธอต้องตัดสินใจ สิ่งที่ไก่เสนอมานั้นช่างเย้ายวนเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่ายๆ
ตอนนี้ไก่ได้ย้ำข้อเสนอและประโยชน์ที่ฟ้าจะได้รับแล้ว และฟ้าก็เริ่มถามถึงสิ่งที่เธอต้องทำ
ไก่เลือกโต๊ะที่อยู่ริมสุดของระเบียง ซึ่งให้ความเป็นส่วนตัวและทัศนียภาพที่สวยงามที่สุด เขาเลื่อนเก้าอี้ให้ฟ้าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม แสงไฟสีทองอ่อนๆ สะท้อนในดวงตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่เคยร้อนแรงดูนุ่มนวลลง แต่ก็ยังคงฉายชัดถึงความพึงพอใจที่ได้อยู่ใกล้ฟ้าในเวลานี้
ฟ้ามองออกไปยังแม่น้ำที่ทอดตัวยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา ดวงจันทร์เริ่มลอยเด่นขึ้นเหนือขอบฟ้า ทอแสงนวลสาดส่องลงมาบนผืนน้ำที่พลิ้วไหวอย่างช้าๆ ความรู้สึกที่หลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของฟ้า ทั้งความสุขสมที่ยังคงค้างคา ความกังวลเรื่องอนาคต และคำถามที่ยังไม่ได้ตอบกับชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า
ไก่กระชับมือที่จับมือฟ้าไว้แน่นขึ้น ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่พร่ามัวของเธอ ราวกับจะสะกดให้ฟ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับข้อเสนอของเขา แสงไฟสลัวจากโคมไฟเหนือโต๊ะสะท้อนในแววตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ดูเด่นชัดขึ้น
"หนูแค่ต้องอยู่กับลุง...อยู่ข้างๆ ลุงในแบบที่ลุงต้องการ" ไก่เริ่มอธิบายเสียงทุ้มต่ำ แต่ชัดเจนทุกถ้อยคำ ราวกับกำลังอ่านเงื่อนไขจากสัญญาที่มองไม่เห็น "เมื่อไหร่ที่ลุงต้องการเจอ...หนูก็ต้องมา...เดือนนึงเจอกันแค่ครั้งสองครั้งก็ไม่เกินนี้หรอก ที่เหลือก็ชีวิตของหนู...หนูยังคงใช้ชีวิตตามปกติได้ ไปเรียน ไปเจอเพื่อน ไปทำอะไรก็ได้ที่หนูอยากทำ ลุงจะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหนูมากนัก"
เขายื่นมืออีกข้างมาลูบไล้หลังมือของฟ้าเบาๆ สัมผัสที่ปลอบโยนแต่แฝงด้วยอำนาจ "แล้วก็...สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา...จะเป็นความลับ...ไม่มีใครรู้...เข้าใจใช่ไหมเด็กดี" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของตัวเองซึมลึกเข้าไปในความคิดของฟ้า ปล่อยให้เธอได้ชั่งน้ำหนักถึงความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาวคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง
"ส่วนเรื่องค่าตอบแทน..." ไก่กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ลดระดับความจริงจังลงเล็กน้อย แต่ยังคงแฝงด้วยความมั่นใจ "ลุงจะดูแลหนูเป็นอย่างดี จะให้เงินหนูใช้เป็นรายเดือน จะไม่ให้หนูต้องลำบากอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน...หนูอยากจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยอะไรก็ได้...คณะไหนก็ได้ที่หนูชอบ ลุงจะจัดการค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด...หนูไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเทอม ค่าหนังสือ หรือค่ากินอยู่ในระหว่างเรียนเลย"
เขามองสบตาฟ้าอีกครั้ง ราวกับจะย้ำให้เห็นภาพอนาคตที่สดใส "ชีวิตของหนูจะต้องดีขึ้น...ไม่ต้องมานั่งเครียดเรื่องเงินเหมือนที่ผ่านมา...ไม่ต้องเห็นพ่อต้องทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน...ไม่ต้องแบกรับภาระอะไรทั้งนั้น...ลุงจะทำให้ชีวิตหนูสบายขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า" น้ำเสียงของไก่มีความอ่อนโยนแฝงอยู่ แต่ก็เป็นความอ่อนโยนที่มาพร้อมกับข้อแลกเปลี่ยนที่ฟ้าต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
"หนูอยากได้อะไร...อยากทำอะไร...แค่บอกลุง...ลุงจะจัดหาให้ทุกอย่าง เหมือนที่ลุงบอกไปแล้ว" ไก่ย้ำคำเดิมเพื่อตอกย้ำถึงอำนาจและอิทธิพลที่เขามี เขากำลังนำเสนอชีวิตที่ฟ้าไม่เคยจินตนาการถึงได้ ชีวิตที่หลุดพ้นจากความยากจนและข้อจำกัดต่างๆ
ฟ้าจ้องมองไปที่แก้วไวน์บนโต๊ะ แสงไฟสะท้อนระยิบระยับในดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอรับรู้ได้ถึงความจริงใจบางอย่างในคำพูดของไก่ แต่ขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่กำลังเผชิญอยู่ ข้อเสนอของเขาช่างเย้ายวนใจเกินกว่าที่เธอจะปฏิเสธได้ง่ายๆ ราวกับเป็นทางออกเดียวที่เปิดอยู่ตรงหน้า ชีวิตที่เธอเคยฝันถึง การได้เรียนต่อ การมีชีวิตที่ดีขึ้นเพื่อพ่อและครอบครัว กำลังถูกยื่นมาให้พร้อมกับเงื่อนไขที่เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องเผชิญ
ในใจของฟ้าตีรวนไปหมด เสียงสำนึกผิดต่อป้านวลแว่วขึ้นมาเบาๆ แต่ก็ถูกบดบังด้วยเสียงของความปรารถนาทางกายที่ไก่เพิ่งจุดประกายขึ้นมาอย่างรุนแรง เธอรู้ตัวว่าเธอ "ชอบ" สัมผัสของเขา ชอบความสุขที่เขาป้อนให้ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้การตัดสินใจยากขึ้นไปอีกหลายเท่า ความจริงที่ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ดูเหมือนจะบีบให้เธอต้องยอมรับข้อตกลงนี้ ไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นเพราะความจำเป็นและแรงปรารถนาที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ไก่ยังคงจ้องมองปฏิกิริยาของฟ้าอย่างไม่วางตา เขารู้ดีว่าข้อเสนอนี้หนักอึ้งเพียงใดสำหรับเด็กสาวตรงหน้า แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าแรงบีบคั้นจากชีวิตที่ลำบาก และความปรารถนาที่เขาได้จุดประกายขึ้นมา จะทำให้ฟ้าไม่มีทางปฏิเสธได้ ในแววตาของไก่เต็มไปด้วยความมั่นใจในชัยชนะ
ตอนนี้ไก่ได้อธิบายเงื่อนไขของข้อตกลงอย่างละเอียด โดยเน้นการดูแลชีวิตฟ้าและให้เงินรายเดือน ซึ่งทำให้ฟ้ากำลังเผชิญหน้ากับการตัดสินใจครั้งสำคัญ
ฟ้าเม้มปากแน่น ดวงตาแดงก่ำเล็กน้อยที่พร่ามัวไปด้วยแสงไฟจากร้านอาหารมองสบตากับไก่ เธอจ้องมองเข้าไปในความลึกของดวงตาคู่นั้น พยายามค้นหาความจริงใจและความมั่นคงในสิ่งที่เขากำลังเสนอ
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ และเสียงผู้คนรอบข้างที่กลายเป็นฉากหลัง เสียงหัวใจของฟ้าเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่กำลังถูกตีอย่างหนักหน่วงเพื่อประกาศการตัดสินใจครั้งสำคัญ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีจากก้นบึ้งของจิตใจที่อ่อนล้า ก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่นด้วยการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่
"ลุงคะ...ฟ้าตกลงค่ะ"
คำพูดนั้นราวกับปลดล็อกบางอย่างในตัวไก่ รอยยิ้มบางๆ ที่แทบไม่ปรากฏให้เห็นเมื่อครู่ บัดนี้ได้ขยายกว้างขึ้นบนใบหน้าคมคายของเขา เผยให้เห็นความพึงพอใจอย่างเต็มเปี่ยม มือที่จับมือฟ้าไว้กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย เป็นการแสดงออกถึงชัยชนะที่เขาได้รับ ไม่ใช่เพียงชัยชนะทางกาย แต่เป็นชัยชนะในการครอบครองทั้งร่างกายและจิตใจของเด็กสาวตรงหน้า
แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น ฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความกังวลระลอกใหม่ที่แล่นเข้าสู่ใจ เธอรับรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่ไม่อาจหวนกลับได้ และเธอต้องแบกรับ "ความลับ" นี้ไปตลอดชีวิต ความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาววัยใสคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง เธอไม่ได้อยากจะให้ความสัมพันธ์นี้เป็นเพียงแค่สิ่งที่ตอบสนองความต้องการทางกายเท่านั้น จึงตัดสินใจที่จะถามสิ่งที่อยู่ในใจออกไปตรงๆ เพื่อขอความมั่นใจบางอย่างจากชายผู้กุมชะตาชีวิตของเธอ
"แต่ว่า...ลุงจะดูแลฟ้าไปเรื่อยๆ แค่ไหนคะ" ฟ้าถามเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งในแววตา "ไม่ใช่ว่า...พอเบื่อ...หรือเจอคนใหม่...ก็จะทิ้งฟ้าไปใช่ไหมคะ...ลุง..." คำถามนั้นสะท้อนถึงความไม่มั่นคงในชีวิตของเธอที่ผ่านมา การถูกทอดทิ้ง และความไม่แน่นอนที่เธอกลัวที่สุด
ไก่ผงะไปเล็กน้อยกับคำถามที่ตรงไปตรงมาของฟ้า เขามองลึกลงไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นนั้น พยายามอ่านความคิดที่ซับซ้อนภายในใจของเด็กสาว เขาสัมผัสได้ถึงความเปราะบางและความต้องการความมั่นคงที่ซ่อนอยู่ในคำถามนั้น ก่อนจะรวบรวมสติ และตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงจังกว่าครั้งไหนๆ เพื่อสลายความกังวลทั้งหมดของฟ้า
"เด็กดีของลุง...หนูคิดมากเกินไปแล้วนะ" ไก่ใช้มืออีกข้างยกขึ้นลูบไล้แก้มเนียนของฟ้าเบาๆ อย่างปลอบประโลม สัมผัสที่แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น "ลุงจะไม่ทิ้งหนูไปไหนหรอก ลุงจะไม่ปล่อยให้หนูลำบากอีกต่อไป ลุงรู้จักหนูมาตั้งแต่เด็ก เห็นหนูเติบโตมา เห็นว่าหนูต้องเจออะไรมาบ้าง ลุงสัญญา...ลุงจะไม่เที่ยวผู้หญิงอื่นอีก จะมีแค่ฟ้าคนเดียวเท่านั้น"
ไก่เน้นย้ำทุกคำพูด พยายามทำให้ฟ้าเชื่อมั่นในคำสัญญาของเขา ดวงตาคมกริบของเขามองตรงเข้าไปในดวงตาของฟ้าอย่างแน่วแน่ ราวกับจะผนึกคำมั่นสัญญานั้นไว้ในใจของเธอ "ฟ้า...สำหรับลุง...หนูไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เข้ามาแล้วจะจากไป...หนูคือคนที่ลุงอยากดูแล...อยากอยู่ใกล้ๆ...ลุงอยากให้หนูมีความสุข...และลุงจะอยู่ตรงนี้กับหนูเสมอ...ตราบเท่าที่หนูยังอยู่ข้างลุง" ไก่กล่าวเสริมประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหนักแน่น เป็นการย้ำเตือนถึงข้อตกลงที่เพิ่งเกิดขึ้น
คำพูดของไก่ราวกับยาหอมที่ช่วยปลอบประโลมความกังวลในใจของฟ้าได้อย่างชะงัด แม้จะยังมีความไม่แน่ใจเล็กน้อยเกี่ยวกับอนาคตที่ไม่แน่นอน แต่คำสัญญาที่หนักแน่นว่าเขาจะไม่มีใครอีกแล้วนั้น ทำให้ฟ้าสัมผัสได้ถึงความจริงจังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวไก่ ความรู้สึกปลอดภัยที่ไก่พยายามมอบให้ทำให้เธอยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูดในเวลานี้ เธอรู้ว่านี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ แต่เธอก็พร้อมที่จะรับมันเพื่ออนาคตที่ดีขึ้นของเธอและครอบครัว
ตอนนี้ฟ้าได้ตกลงรับข้อเสนอความสัมพันธ์ลับๆ กับไก่แล้ว และไก่ก็ได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลเธอและไม่มีใครอื่น
ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
หลังจากที่ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
"พอแล้วเด็กดี...ลุงอยากเข้าไปข้างในหนูแล้ว..." ไก่กระซิบเสียงพร่า พลางเคลื่อนกายลงต่ำ สัมผัสอุ่นร้อนของ ควย ที่แข็งขืนจ่ออยู่ที่ช่องทางรักของฟ้าอีกครั้ง เมื่อฟ้ารู้ว่าลุงไก่จะทำการสอดใส่ เธอกำลังจะฉีกถุงยางที่เตรียมไว้ ทว่าไก่กลับไม่รอช้า เขากลับก้มตัวลงไปเลียหีให้ฟ้าอีกครั้ง
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
คือความสุขลองคนที่เป็นลุง คือความสบายของชีวิตวัยรุ่นที่เคยลำบาก
บางทีข้อเสนอที่ฟังดูดีเกินกว่าจะเป็นจริงได้ก็น่ากลัวนะครับ ไม่นับเรื่องคุณป้าอีก
::Reader::
รับดูแลแล้วก็อย่ารีบร้อนนักซิลุงไก่ ยังงัยฟ้าก็ตอบตกลงแล้วว..ยังกินกันได้อีกนานนน..
ต้องมัดจำ
::Hunger::
ฟ้า นี่คือ "ข้อเสนอที่เธอปฏิเสธไม่ได้" แต่..มันจะยั่งยืนแค่ไหน อย่างที่ฟ้ากังวลอยู่ลึกๆ และต่อไปนี้ ฟ้าจะเจอ ยสตน.ตลอดแน่นอน
เดินดิล ให้สำเร็จเนอะ
::Glad::
เลี้ยงเด็กรายเดือน เด็กสดใหม่คงได้กันตลอด
ผลที่เกิดมาจากการกระทำ
ป๋ามาเอง จ่ายแล้ว ไม่ต้องรีบ
เข้ามาในวังวนของลุงไก่แล้ว
::Beggar:: goodness
เปิดทรงนี้มา ยาวๆ
อยากทำงานบริษัทลุงไก่จริงๆ สงสัยเงินเดือนเดือนละล้าน
ฟ้าก็เข้าใจชีวิตดีนะ ลุงจะดูแลหนูถึงเมื่อไหร่?
เลี้ยงยาว
ตกหลุมพรางเรียบร้อย เจอวาทะลุงเข้าไป
ลุงไก่ติดใจน้องฟ้าแล้ว
อ้างจาก: 123aw เมื่อ มิถุนายน 04, 2025, 10:40:25 หลังเที่ยงคือความสุขลองคนที่เป็นลุง คือความสบายของชีวิตวัยรุ่นที่เคยลำบาก
::Hunger::
เลี้ยงดูขนาดนี้แล้วไม่สนถุงแล้ว
มีเมียเด็กต้องมั่นตรวจเช็กร่างกาย
ในเมื่อเป็นเมียแล้วต้องสดอย่างเดียวเลย
ฟ้าเริ่มติดใจลั
รอบนี้สดแน่ๆ
อ้างจาก: ryg123456 เมื่อ มิถุนายน 04, 2025, 11:52:29 หลังเที่ยงฟ้าก็เข้าใจชีวิตดีนะ ลุงจะดูแลหนูถึงเมื่อไหร่?
ก็ชีวิตจริงก็แบบนี้ นี่แทบจะเอาดรื่องจริงมาเล่าแล้วนะ
::Angry::
Tr
ชีวิตเปลี่ยนแล้วน้องฟ้า ::Doubt::
อิจฉา มนุษย์ลุง
::Glad::
ต่อไปนี้ ฟ้าจะเจอ ยสตน.ตลอดแน่นอน ::Beggar::
รีบจังฟ้าไม่หนีแล้ว
ป๋าชอบมากนะกินเด็ก
เรื่องนี้จะกลายเป็นเมียน้อยเด็กหลงผัวเฒ่า
ความสุขของคนที่เป็นลุงคือจัดน้องฟ้าอีกหลายรอบ
::Confident::
มีเมียเด็กเรียบร้อย
เรียบร้อยเด็กน้อยยอมให้เลี้ยงแล้ว
กลายเป็นเมียน้อยลุงไก้เสียแล้ว
โดนสดแล้วรอบนี้
::Angry:: ลุงไม่อยากได้ถุงละจะเสียบสดอย่างเดียวเลย ::Angry::
สมประโยชน์กันท้้งคู่ ต่อไปก็เสียวอย่างเดียว
เสร็จแน่นอน
จัดหนักไปเลย
ฟ้า ...เหลือง
จาแก่จัดสดอีกแล้ว
ลุงไก่ก็เลิกใช้ถุงดิ
ลุงไก่หมาแก่ ทั้งลีลาและคารม
ลุงไก่ชอบแบบไหนละ
เป็นทางเลือกจองวัยรุ่นยุคใหม่
ต้องเลียก่อน เพราะชองฟ้าหอมมาก ชอบตรงนี้แหละ
::DayDream::
::HeyHey:: ระดับป๋า อย่างแท้จริง
ลุงคงเลี้ยงดูน้องฟ้าไปจนกว่าจะเบื่อเอง
ฟ้าจะโดนหลอกไหม
เรียบร้อย มาทรงนี้โดนลุงเสียบสดอีกหลายรอบแน่ๆ
ยอมสยบต่อลุงสะดีดี ::DookDig::
ฟ้าจะอยู่กับลุงไก่ได้นานหรือเปล่า ::DookDig::
::Suffocate:: ค้างคืนนี่นา
เป็นตัวเป็นตนแล้ว
จัดเต็มเลยนู๋ฟ้า
ฟ้าเมียเก็กลุงไก่
ต่อไปฟ้าจะยอมให้ลุงไก่แตกในแล้วหรือยัง
เป็นเมียลุงไก่แล้วต้องแตกในป่าว
จัดสดตามฟอร์ม
::Confident::
ช่วงข้าวใหม่ปลามันอ่ะ
อ้างจาก: anatomy051 เมื่อ มิถุนายน 04, 2025, 10:20:32 หลังเที่ยงหลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อย ฟ้าเลือกเดรสผ้าพลิ้วสีอ่อนที่ช่วยขับผิวให้ดูผ่องใส ส่วนไก่ก็อยู่ในชุดลำลองสบายๆ แต่ยังคงดูภูมิฐานเหมาะสมกับวัย พวกเขาออกจากโรงแรมและมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาใน กรุงเทพมหานคร
เมื่อมาถึงร้าน บรรยากาศยามเย็นริมแม่น้ำก็เข้าปะทะ ฟ้าอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึกๆ รับลมเย็นที่พัดโชยมา กลิ่นอายของแม่น้ำผสมผสานกับกลิ่นอาหารหอมกรุ่นชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย ร้านอาหารแห่งนี้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่มีรสนิยม โต๊ะไม้จัดวางอยู่บนระเบียงที่ยื่นออกไปเหนือผืนน้ำ ทำให้มองเห็นทัศนียภาพของแม่น้ำยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจน แสงไฟสีนวลจากโคมไฟระย้าที่แขวนอยู่เหนือโต๊ะส่องสว่างเรืองรอง กระทบกับผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ
เสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงผู้คนที่พูดคุยกันอย่างไม่ดังมากนัก สร้างความรู้สึกอบอุ่นและเป็นกันเอง ฟ้าเหลือบมองลูกค้าคนอื่นๆ ที่นั่งกันเป็นกลุ่ม มีทั้งคู่รักที่กำลังกระซิบกระซาบกัน พ่อแม่ที่มากับลูกๆ หรือกลุ่มเพื่อนที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน ภาพเหล่านี้ทำให้ฟ้าอดคิดถึงครอบครัวของตัวเองไม่ได้
พนักงานเดินเข้ามาพร้อมเมนู ไก่รับมาพลิกดูครู่หนึ่งก่อนจะยื่นให้ฟ้า "ฟ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม? หรือให้ลุงสั่งให้?"
ฟ้าเลื่อนสายตาไปตามรายการอาหารอย่างไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ ความกังวลเรื่อง "ข้อตกลง" ยังคงเกาะกินใจเธอ "ลุงสั่งเลยก็ได้ค่ะ..." เสียงของเธอแผ่วเบา ไก่ยิ้มบางๆ พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะหันไปสั่งอาหารและเครื่องดื่มกับพนักงาน "ขอปลากะพงนึ่งมะนาว ยำถั่วพู กุ้งเผา แล้วก็ข้าวสวยสองที่ครับ...ส่วนเครื่องดื่ม ขอไวน์แดงขวดนึง"
พนักงานรับคำสั่งไปอย่างสุภาพ ทิ้งให้ทั้งคู่เหลือกันเพียงลำพังอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงผู้คนที่จอแจและเสียงเพลงเบาๆ ที่คลอเคลีย ไก่รินไวน์แดงใส่แก้วทรงสูง กลิ่นหอมกรุ่นขององุ่นแดงลอยแตะจมูก ฟ้าจ้องมองของเหลวสีทับทิมในแก้วอย่างเหม่อลอย
ไก่ยื่นแก้วให้ฟ้า ก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นเล็กน้อย "ชนแก้วหน่อยสิเด็กดี...สำหรับค่ำคืนนี้...และสำหรับอนาคตของเราสองคน"
ฟ้าค่อยๆ ยกแก้วขึ้นชนเบาๆ เสียงแก้วกระทบกันดังกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ราวกับเสียงสัญญาณที่กำลังจะนำพาชีวิตเธอไปสู่อีกทางหนึ่ง เธอยกแก้วขึ้นจิบเล็กน้อย รสชาติฝาดเฝื่อนของไวน์ซึมซาบไปทั่วลิ้น
"ฟ้า...ลุงรู้ว่าหนูคิดมาก..." ไก่เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่แววตาของเขายังคงจริงจัง "เรื่องที่ลุงคุยเมื่อกี้...ลุงอยากให้หนูรู้ว่าลุงพูดจริงทุกคำ...ลุงจะดูแลหนูให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...และแน่นอน...เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน"
เขายื่นมือมาจับมือของฟ้าที่วางอยู่บนโต๊ะบีบเบาๆ "หนูคงรู้ว่าฐานะของลุงเป็นยังไง...ลุงสามารถให้ทุกอย่างที่หนูต้องการได้...ชีวิตที่สบาย...การเรียนที่ดี...อนาคตที่สดใส...ไม่ต้องลำบากเหมือนพ่อของหนูอีกต่อไป" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของเขาซึมซาบเข้าไปในความคิดของฟ้า
"แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ..." ฟ้าถามเสียงแผ่วเบา เธอรู้ว่านี่คือช่วงเวลาสำคัญที่เธอต้องตัดสินใจ สิ่งที่ไก่เสนอมานั้นช่างเย้ายวนเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่ายๆ
ตอนนี้ไก่ได้ย้ำข้อเสนอและประโยชน์ที่ฟ้าจะได้รับแล้ว และฟ้าก็เริ่มถามถึงสิ่งที่เธอต้องทำ
ไก่เลือกโต๊ะที่อยู่ริมสุดของระเบียง ซึ่งให้ความเป็นส่วนตัวและทัศนียภาพที่สวยงามที่สุด เขาเลื่อนเก้าอี้ให้ฟ้าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม แสงไฟสีทองอ่อนๆ สะท้อนในดวงตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่เคยร้อนแรงดูนุ่มนวลลง แต่ก็ยังคงฉายชัดถึงความพึงพอใจที่ได้อยู่ใกล้ฟ้าในเวลานี้
ฟ้ามองออกไปยังแม่น้ำที่ทอดตัวยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา ดวงจันทร์เริ่มลอยเด่นขึ้นเหนือขอบฟ้า ทอแสงนวลสาดส่องลงมาบนผืนน้ำที่พลิ้วไหวอย่างช้าๆ ความรู้สึกที่หลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของฟ้า ทั้งความสุขสมที่ยังคงค้างคา ความกังวลเรื่องอนาคต และคำถามที่ยังไม่ได้ตอบกับชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า
ไก่กระชับมือที่จับมือฟ้าไว้แน่นขึ้น ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่พร่ามัวของเธอ ราวกับจะสะกดให้ฟ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับข้อเสนอของเขา แสงไฟสลัวจากโคมไฟเหนือโต๊ะสะท้อนในแววตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ดูเด่นชัดขึ้น
"หนูแค่ต้องอยู่กับลุง...อยู่ข้างๆ ลุงในแบบที่ลุงต้องการ" ไก่เริ่มอธิบายเสียงทุ้มต่ำ แต่ชัดเจนทุกถ้อยคำ ราวกับกำลังอ่านเงื่อนไขจากสัญญาที่มองไม่เห็น "เมื่อไหร่ที่ลุงต้องการเจอ...หนูก็ต้องมา...เดือนนึงเจอกันแค่ครั้งสองครั้งก็ไม่เกินนี้หรอก ที่เหลือก็ชีวิตของหนู...หนูยังคงใช้ชีวิตตามปกติได้ ไปเรียน ไปเจอเพื่อน ไปทำอะไรก็ได้ที่หนูอยากทำ ลุงจะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหนูมากนัก"
เขายื่นมืออีกข้างมาลูบไล้หลังมือของฟ้าเบาๆ สัมผัสที่ปลอบโยนแต่แฝงด้วยอำนาจ "แล้วก็...สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา...จะเป็นความลับ...ไม่มีใครรู้...เข้าใจใช่ไหมเด็กดี" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของตัวเองซึมลึกเข้าไปในความคิดของฟ้า ปล่อยให้เธอได้ชั่งน้ำหนักถึงความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาวคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง
"ส่วนเรื่องค่าตอบแทน..." ไก่กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ลดระดับความจริงจังลงเล็กน้อย แต่ยังคงแฝงด้วยความมั่นใจ "ลุงจะดูแลหนูเป็นอย่างดี จะให้เงินหนูใช้เป็นรายเดือน จะไม่ให้หนูต้องลำบากอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน...หนูอยากจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยอะไรก็ได้...คณะไหนก็ได้ที่หนูชอบ ลุงจะจัดการค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด...หนูไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเทอม ค่าหนังสือ หรือค่ากินอยู่ในระหว่างเรียนเลย"
เขามองสบตาฟ้าอีกครั้ง ราวกับจะย้ำให้เห็นภาพอนาคตที่สดใส "ชีวิตของหนูจะต้องดีขึ้น...ไม่ต้องมานั่งเครียดเรื่องเงินเหมือนที่ผ่านมา...ไม่ต้องเห็นพ่อต้องทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน...ไม่ต้องแบกรับภาระอะไรทั้งนั้น...ลุงจะทำให้ชีวิตหนูสบายขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า" น้ำเสียงของไก่มีความอ่อนโยนแฝงอยู่ แต่ก็เป็นความอ่อนโยนที่มาพร้อมกับข้อแลกเปลี่ยนที่ฟ้าต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
"หนูอยากได้อะไร...อยากทำอะไร...แค่บอกลุง...ลุงจะจัดหาให้ทุกอย่าง เหมือนที่ลุงบอกไปแล้ว" ไก่ย้ำคำเดิมเพื่อตอกย้ำถึงอำนาจและอิทธิพลที่เขามี เขากำลังนำเสนอชีวิตที่ฟ้าไม่เคยจินตนาการถึงได้ ชีวิตที่หลุดพ้นจากความยากจนและข้อจำกัดต่างๆ
ฟ้าจ้องมองไปที่แก้วไวน์บนโต๊ะ แสงไฟสะท้อนระยิบระยับในดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอรับรู้ได้ถึงความจริงใจบางอย่างในคำพูดของไก่ แต่ขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่กำลังเผชิญอยู่ ข้อเสนอของเขาช่างเย้ายวนใจเกินกว่าที่เธอจะปฏิเสธได้ง่ายๆ ราวกับเป็นทางออกเดียวที่เปิดอยู่ตรงหน้า ชีวิตที่เธอเคยฝันถึง การได้เรียนต่อ การมีชีวิตที่ดีขึ้นเพื่อพ่อและครอบครัว กำลังถูกยื่นมาให้พร้อมกับเงื่อนไขที่เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องเผชิญ
ในใจของฟ้าตีรวนไปหมด เสียงสำนึกผิดต่อป้านวลแว่วขึ้นมาเบาๆ แต่ก็ถูกบดบังด้วยเสียงของความปรารถนาทางกายที่ไก่เพิ่งจุดประกายขึ้นมาอย่างรุนแรง เธอรู้ตัวว่าเธอ "ชอบ" สัมผัสของเขา ชอบความสุขที่เขาป้อนให้ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้การตัดสินใจยากขึ้นไปอีกหลายเท่า ความจริงที่ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ดูเหมือนจะบีบให้เธอต้องยอมรับข้อตกลงนี้ ไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นเพราะความจำเป็นและแรงปรารถนาที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ไก่ยังคงจ้องมองปฏิกิริยาของฟ้าอย่างไม่วางตา เขารู้ดีว่าข้อเสนอนี้หนักอึ้งเพียงใดสำหรับเด็กสาวตรงหน้า แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าแรงบีบคั้นจากชีวิตที่ลำบาก และความปรารถนาที่เขาได้จุดประกายขึ้นมา จะทำให้ฟ้าไม่มีทางปฏิเสธได้ ในแววตาของไก่เต็มไปด้วยความมั่นใจในชัยชนะ
ตอนนี้ไก่ได้อธิบายเงื่อนไขของข้อตกลงอย่างละเอียด โดยเน้นการดูแลชีวิตฟ้าและให้เงินรายเดือน ซึ่งทำให้ฟ้ากำลังเผชิญหน้ากับการตัดสินใจครั้งสำคัญ
ฟ้าเม้มปากแน่น ดวงตาแดงก่ำเล็กน้อยที่พร่ามัวไปด้วยแสงไฟจากร้านอาหารมองสบตากับไก่ เธอจ้องมองเข้าไปในความลึกของดวงตาคู่นั้น พยายามค้นหาความจริงใจและความมั่นคงในสิ่งที่เขากำลังเสนอ
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ และเสียงผู้คนรอบข้างที่กลายเป็นฉากหลัง เสียงหัวใจของฟ้าเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่กำลังถูกตีอย่างหนักหน่วงเพื่อประกาศการตัดสินใจครั้งสำคัญ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีจากก้นบึ้งของจิตใจที่อ่อนล้า ก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่นด้วยการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่
"ลุงคะ...ฟ้าตกลงค่ะ"
คำพูดนั้นราวกับปลดล็อกบางอย่างในตัวไก่ รอยยิ้มบางๆ ที่แทบไม่ปรากฏให้เห็นเมื่อครู่ บัดนี้ได้ขยายกว้างขึ้นบนใบหน้าคมคายของเขา เผยให้เห็นความพึงพอใจอย่างเต็มเปี่ยม มือที่จับมือฟ้าไว้กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย เป็นการแสดงออกถึงชัยชนะที่เขาได้รับ ไม่ใช่เพียงชัยชนะทางกาย แต่เป็นชัยชนะในการครอบครองทั้งร่างกายและจิตใจของเด็กสาวตรงหน้า
แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น ฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความกังวลระลอกใหม่ที่แล่นเข้าสู่ใจ เธอรับรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่ไม่อาจหวนกลับได้ และเธอต้องแบกรับ "ความลับ" นี้ไปตลอดชีวิต ความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาววัยใสคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง เธอไม่ได้อยากจะให้ความสัมพันธ์นี้เป็นเพียงแค่สิ่งที่ตอบสนองความต้องการทางกายเท่านั้น จึงตัดสินใจที่จะถามสิ่งที่อยู่ในใจออกไปตรงๆ เพื่อขอความมั่นใจบางอย่างจากชายผู้กุมชะตาชีวิตของเธอ
"แต่ว่า...ลุงจะดูแลฟ้าไปเรื่อยๆ แค่ไหนคะ" ฟ้าถามเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งในแววตา "ไม่ใช่ว่า...พอเบื่อ...หรือเจอคนใหม่...ก็จะทิ้งฟ้าไปใช่ไหมคะ...ลุง..." คำถามนั้นสะท้อนถึงความไม่มั่นคงในชีวิตของเธอที่ผ่านมา การถูกทอดทิ้ง และความไม่แน่นอนที่เธอกลัวที่สุด
ไก่ผงะไปเล็กน้อยกับคำถามที่ตรงไปตรงมาของฟ้า เขามองลึกลงไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นนั้น พยายามอ่านความคิดที่ซับซ้อนภายในใจของเด็กสาว เขาสัมผัสได้ถึงความเปราะบางและความต้องการความมั่นคงที่ซ่อนอยู่ในคำถามนั้น ก่อนจะรวบรวมสติ และตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงจังกว่าครั้งไหนๆ เพื่อสลายความกังวลทั้งหมดของฟ้า
"เด็กดีของลุง...หนูคิดมากเกินไปแล้วนะ" ไก่ใช้มืออีกข้างยกขึ้นลูบไล้แก้มเนียนของฟ้าเบาๆ อย่างปลอบประโลม สัมผัสที่แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น "ลุงจะไม่ทิ้งหนูไปไหนหรอก ลุงจะไม่ปล่อยให้หนูลำบากอีกต่อไป ลุงรู้จักหนูมาตั้งแต่เด็ก เห็นหนูเติบโตมา เห็นว่าหนูต้องเจออะไรมาบ้าง ลุงสัญญา...ลุงจะไม่เที่ยวผู้หญิงอื่นอีก จะมีแค่ฟ้าคนเดียวเท่านั้น"
ไก่เน้นย้ำทุกคำพูด พยายามทำให้ฟ้าเชื่อมั่นในคำสัญญาของเขา ดวงตาคมกริบของเขามองตรงเข้าไปในดวงตาของฟ้าอย่างแน่วแน่ ราวกับจะผนึกคำมั่นสัญญานั้นไว้ในใจของเธอ "ฟ้า...สำหรับลุง...หนูไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เข้ามาแล้วจะจากไป...หนูคือคนที่ลุงอยากดูแล...อยากอยู่ใกล้ๆ...ลุงอยากให้หนูมีความสุข...และลุงจะอยู่ตรงนี้กับหนูเสมอ...ตราบเท่าที่หนูยังอยู่ข้างลุง" ไก่กล่าวเสริมประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหนักแน่น เป็นการย้ำเตือนถึงข้อตกลงที่เพิ่งเกิดขึ้น
คำพูดของไก่ราวกับยาหอมที่ช่วยปลอบประโลมความกังวลในใจของฟ้าได้อย่างชะงัด แม้จะยังมีความไม่แน่ใจเล็กน้อยเกี่ยวกับอนาคตที่ไม่แน่นอน แต่คำสัญญาที่หนักแน่นว่าเขาจะไม่มีใครอีกแล้วนั้น ทำให้ฟ้าสัมผัสได้ถึงความจริงจังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวไก่ ความรู้สึกปลอดภัยที่ไก่พยายามมอบให้ทำให้เธอยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูดในเวลานี้ เธอรู้ว่านี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ แต่เธอก็พร้อมที่จะรับมันเพื่ออนาคตที่ดีขึ้นของเธอและครอบครัว
ตอนนี้ฟ้าได้ตกลงรับข้อเสนอความสัมพันธ์ลับๆ กับไก่แล้ว และไก่ก็ได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลเธอและไม่มีใครอื่น
ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
หลังจากที่ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
"พอแล้วเด็กดี...ลุงอยากเข้าไปข้างในหนูแล้ว..." ไก่กระซิบเสียงพร่า พลางเคลื่อนกายลงต่ำ สัมผัสอุ่นร้อนของ ควย ที่แข็งขืนจ่ออยู่ที่ช่องทางรักของฟ้าอีกครั้ง เมื่อฟ้ารู้ว่าลุงไก่จะทำการสอดใส่ เธอกำลังจะฉีกถุงยางที่เตรียมไว้ ทว่าไก่กลับไม่รอช้า เขากลับก้มตัวลงไปเลียหีให้ฟ้าอีกครั้ง
ทำเพื่ออนาคต
ทำเพื่ออนาคต
น้องฟ้าสุดยอดมาก
ป๋ามาแล้ว
ไฟเขียวเเล้วลุง
สุดท้าย ฟ้าเลือกเพราะไม่มีทางเลือกอื่นๆ หรือเต็มใจกันแน่ ::Angry::
ผูกปิ่นโตเรียบร้อย ยาวเลยลุง
เข้าฮาเร็มอย่างเต็มตัว
ลุงไก่ดีลได้แล้ว ถึงเวลาตามใจลุงแล้ว
ลุงไก่สายเปย์แล้ว
เรียบร้อยลุงไก่
ยังกินกันได้อีกนานเลยแบบนี้
มีคนดูแลแล้ว
ลุงไก่ ใส่จาน อย่างเดียว ไม่ใส่ถุงเลย
ติดใจสิฟ้า
เมียรัก
ผูกปิ่นโตรายเดือนกันไป เงื่อนไขคือ ยสตน
ป๊ามาเอง
ลุงจ้องแต่จะสดอย่างเดียว
ฟ้าติดใจลุงแน่ๆ
ข้าวใหม่ปลามันอีกครั้ง
ได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
ครั้งแรกอาจจะไม่เต็มใจ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ครั้งที่สองจะเป็นตัวชี้ว่าจะได้ไปต่อหรือไม่
มันมีแผนการ ::Shy:: ::Shy:: ::Shy:: ::Shy:: ::Shy::
อ้างจาก: anatomy051 เมื่อ มิถุนายน 04, 2025, 10:20:32 หลังเที่ยงหลังจากที่ทั้งคู่แต่งตัวเรียบร้อย ฟ้าเลือกเดรสผ้าพลิ้วสีอ่อนที่ช่วยขับผิวให้ดูผ่องใส ส่วนไก่ก็อยู่ในชุดลำลองสบายๆ แต่ยังคงดูภูมิฐานเหมาะสมกับวัย พวกเขาออกจากโรงแรมและมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาใน กรุงเทพมหานคร
เมื่อมาถึงร้าน บรรยากาศยามเย็นริมแม่น้ำก็เข้าปะทะ ฟ้าอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึกๆ รับลมเย็นที่พัดโชยมา กลิ่นอายของแม่น้ำผสมผสานกับกลิ่นอาหารหอมกรุ่นชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย ร้านอาหารแห่งนี้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่มีรสนิยม โต๊ะไม้จัดวางอยู่บนระเบียงที่ยื่นออกไปเหนือผืนน้ำ ทำให้มองเห็นทัศนียภาพของแม่น้ำยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจน แสงไฟสีนวลจากโคมไฟระย้าที่แขวนอยู่เหนือโต๊ะส่องสว่างเรืองรอง กระทบกับผิวน้ำเป็นประกายระยิบระยับ
เสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ คลอเคล้าไปกับเสียงผู้คนที่พูดคุยกันอย่างไม่ดังมากนัก สร้างความรู้สึกอบอุ่นและเป็นกันเอง ฟ้าเหลือบมองลูกค้าคนอื่นๆ ที่นั่งกันเป็นกลุ่ม มีทั้งคู่รักที่กำลังกระซิบกระซาบกัน พ่อแม่ที่มากับลูกๆ หรือกลุ่มเพื่อนที่กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน ภาพเหล่านี้ทำให้ฟ้าอดคิดถึงครอบครัวของตัวเองไม่ได้
พนักงานเดินเข้ามาพร้อมเมนู ไก่รับมาพลิกดูครู่หนึ่งก่อนจะยื่นให้ฟ้า "ฟ้าอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม? หรือให้ลุงสั่งให้?"
ฟ้าเลื่อนสายตาไปตามรายการอาหารอย่างไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ ความกังวลเรื่อง "ข้อตกลง" ยังคงเกาะกินใจเธอ "ลุงสั่งเลยก็ได้ค่ะ..." เสียงของเธอแผ่วเบา ไก่ยิ้มบางๆ พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะหันไปสั่งอาหารและเครื่องดื่มกับพนักงาน "ขอปลากะพงนึ่งมะนาว ยำถั่วพู กุ้งเผา แล้วก็ข้าวสวยสองที่ครับ...ส่วนเครื่องดื่ม ขอไวน์แดงขวดนึง"
พนักงานรับคำสั่งไปอย่างสุภาพ ทิ้งให้ทั้งคู่เหลือกันเพียงลำพังอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงผู้คนที่จอแจและเสียงเพลงเบาๆ ที่คลอเคลีย ไก่รินไวน์แดงใส่แก้วทรงสูง กลิ่นหอมกรุ่นขององุ่นแดงลอยแตะจมูก ฟ้าจ้องมองของเหลวสีทับทิมในแก้วอย่างเหม่อลอย
ไก่ยื่นแก้วให้ฟ้า ก่อนจะยกแก้วของตัวเองขึ้นเล็กน้อย "ชนแก้วหน่อยสิเด็กดี...สำหรับค่ำคืนนี้...และสำหรับอนาคตของเราสองคน"
ฟ้าค่อยๆ ยกแก้วขึ้นชนเบาๆ เสียงแก้วกระทบกันดังกรุ๊งกริ๊งเบาๆ ราวกับเสียงสัญญาณที่กำลังจะนำพาชีวิตเธอไปสู่อีกทางหนึ่ง เธอยกแก้วขึ้นจิบเล็กน้อย รสชาติฝาดเฝื่อนของไวน์ซึมซาบไปทั่วลิ้น
"ฟ้า...ลุงรู้ว่าหนูคิดมาก..." ไก่เปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่แววตาของเขายังคงจริงจัง "เรื่องที่ลุงคุยเมื่อกี้...ลุงอยากให้หนูรู้ว่าลุงพูดจริงทุกคำ...ลุงจะดูแลหนูให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...และแน่นอน...เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน"
เขายื่นมือมาจับมือของฟ้าที่วางอยู่บนโต๊ะบีบเบาๆ "หนูคงรู้ว่าฐานะของลุงเป็นยังไง...ลุงสามารถให้ทุกอย่างที่หนูต้องการได้...ชีวิตที่สบาย...การเรียนที่ดี...อนาคตที่สดใส...ไม่ต้องลำบากเหมือนพ่อของหนูอีกต่อไป" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของเขาซึมซาบเข้าไปในความคิดของฟ้า
"แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ..." ฟ้าถามเสียงแผ่วเบา เธอรู้ว่านี่คือช่วงเวลาสำคัญที่เธอต้องตัดสินใจ สิ่งที่ไก่เสนอมานั้นช่างเย้ายวนเกินกว่าจะปฏิเสธได้ง่ายๆ
ตอนนี้ไก่ได้ย้ำข้อเสนอและประโยชน์ที่ฟ้าจะได้รับแล้ว และฟ้าก็เริ่มถามถึงสิ่งที่เธอต้องทำ
ไก่เลือกโต๊ะที่อยู่ริมสุดของระเบียง ซึ่งให้ความเป็นส่วนตัวและทัศนียภาพที่สวยงามที่สุด เขาเลื่อนเก้าอี้ให้ฟ้าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม แสงไฟสีทองอ่อนๆ สะท้อนในดวงตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่เคยร้อนแรงดูนุ่มนวลลง แต่ก็ยังคงฉายชัดถึงความพึงพอใจที่ได้อยู่ใกล้ฟ้าในเวลานี้
ฟ้ามองออกไปยังแม่น้ำที่ทอดตัวยาวออกไปสุดลูกหูลูกตา ดวงจันทร์เริ่มลอยเด่นขึ้นเหนือขอบฟ้า ทอแสงนวลสาดส่องลงมาบนผืนน้ำที่พลิ้วไหวอย่างช้าๆ ความรู้สึกที่หลากหลายยังคงวนเวียนอยู่ในใจของฟ้า ทั้งความสุขสมที่ยังคงค้างคา ความกังวลเรื่องอนาคต และคำถามที่ยังไม่ได้ตอบกับชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า
ไก่กระชับมือที่จับมือฟ้าไว้แน่นขึ้น ดวงตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่พร่ามัวของเธอ ราวกับจะสะกดให้ฟ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับข้อเสนอของเขา แสงไฟสลัวจากโคมไฟเหนือโต๊ะสะท้อนในแววตาของไก่ ทำให้ประกายความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ดูเด่นชัดขึ้น
"หนูแค่ต้องอยู่กับลุง...อยู่ข้างๆ ลุงในแบบที่ลุงต้องการ" ไก่เริ่มอธิบายเสียงทุ้มต่ำ แต่ชัดเจนทุกถ้อยคำ ราวกับกำลังอ่านเงื่อนไขจากสัญญาที่มองไม่เห็น "เมื่อไหร่ที่ลุงต้องการเจอ...หนูก็ต้องมา...เดือนนึงเจอกันแค่ครั้งสองครั้งก็ไม่เกินนี้หรอก ที่เหลือก็ชีวิตของหนู...หนูยังคงใช้ชีวิตตามปกติได้ ไปเรียน ไปเจอเพื่อน ไปทำอะไรก็ได้ที่หนูอยากทำ ลุงจะไม่เข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของหนูมากนัก"
เขายื่นมืออีกข้างมาลูบไล้หลังมือของฟ้าเบาๆ สัมผัสที่ปลอบโยนแต่แฝงด้วยอำนาจ "แล้วก็...สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา...จะเป็นความลับ...ไม่มีใครรู้...เข้าใจใช่ไหมเด็กดี" ไก่เว้นจังหวะเล็กน้อย ปล่อยให้คำพูดของตัวเองซึมลึกเข้าไปในความคิดของฟ้า ปล่อยให้เธอได้ชั่งน้ำหนักถึงความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาวคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง
"ส่วนเรื่องค่าตอบแทน..." ไก่กล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ลดระดับความจริงจังลงเล็กน้อย แต่ยังคงแฝงด้วยความมั่นใจ "ลุงจะดูแลหนูเป็นอย่างดี จะให้เงินหนูใช้เป็นรายเดือน จะไม่ให้หนูต้องลำบากอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน...หนูอยากจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยอะไรก็ได้...คณะไหนก็ได้ที่หนูชอบ ลุงจะจัดการค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด...หนูไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเทอม ค่าหนังสือ หรือค่ากินอยู่ในระหว่างเรียนเลย"
เขามองสบตาฟ้าอีกครั้ง ราวกับจะย้ำให้เห็นภาพอนาคตที่สดใส "ชีวิตของหนูจะต้องดีขึ้น...ไม่ต้องมานั่งเครียดเรื่องเงินเหมือนที่ผ่านมา...ไม่ต้องเห็นพ่อต้องทำงานหนักจนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน...ไม่ต้องแบกรับภาระอะไรทั้งนั้น...ลุงจะทำให้ชีวิตหนูสบายขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า" น้ำเสียงของไก่มีความอ่อนโยนแฝงอยู่ แต่ก็เป็นความอ่อนโยนที่มาพร้อมกับข้อแลกเปลี่ยนที่ฟ้าต้องพิจารณาอย่างถี่ถ้วน
"หนูอยากได้อะไร...อยากทำอะไร...แค่บอกลุง...ลุงจะจัดหาให้ทุกอย่าง เหมือนที่ลุงบอกไปแล้ว" ไก่ย้ำคำเดิมเพื่อตอกย้ำถึงอำนาจและอิทธิพลที่เขามี เขากำลังนำเสนอชีวิตที่ฟ้าไม่เคยจินตนาการถึงได้ ชีวิตที่หลุดพ้นจากความยากจนและข้อจำกัดต่างๆ
ฟ้าจ้องมองไปที่แก้วไวน์บนโต๊ะ แสงไฟสะท้อนระยิบระยับในดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสน เธอรับรู้ได้ถึงความจริงใจบางอย่างในคำพูดของไก่ แต่ขณะเดียวกันก็รับรู้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่กำลังเผชิญอยู่ ข้อเสนอของเขาช่างเย้ายวนใจเกินกว่าที่เธอจะปฏิเสธได้ง่ายๆ ราวกับเป็นทางออกเดียวที่เปิดอยู่ตรงหน้า ชีวิตที่เธอเคยฝันถึง การได้เรียนต่อ การมีชีวิตที่ดีขึ้นเพื่อพ่อและครอบครัว กำลังถูกยื่นมาให้พร้อมกับเงื่อนไขที่เธอไม่เคยคิดว่าจะต้องเผชิญ
ในใจของฟ้าตีรวนไปหมด เสียงสำนึกผิดต่อป้านวลแว่วขึ้นมาเบาๆ แต่ก็ถูกบดบังด้วยเสียงของความปรารถนาทางกายที่ไก่เพิ่งจุดประกายขึ้นมาอย่างรุนแรง เธอรู้ตัวว่าเธอ "ชอบ" สัมผัสของเขา ชอบความสุขที่เขาป้อนให้ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้การตัดสินใจยากขึ้นไปอีกหลายเท่า ความจริงที่ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ดูเหมือนจะบีบให้เธอต้องยอมรับข้อตกลงนี้ ไม่ใช่เพราะความรัก แต่เป็นเพราะความจำเป็นและแรงปรารถนาที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ไก่ยังคงจ้องมองปฏิกิริยาของฟ้าอย่างไม่วางตา เขารู้ดีว่าข้อเสนอนี้หนักอึ้งเพียงใดสำหรับเด็กสาวตรงหน้า แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าแรงบีบคั้นจากชีวิตที่ลำบาก และความปรารถนาที่เขาได้จุดประกายขึ้นมา จะทำให้ฟ้าไม่มีทางปฏิเสธได้ ในแววตาของไก่เต็มไปด้วยความมั่นใจในชัยชนะ
ตอนนี้ไก่ได้อธิบายเงื่อนไขของข้อตกลงอย่างละเอียด โดยเน้นการดูแลชีวิตฟ้าและให้เงินรายเดือน ซึ่งทำให้ฟ้ากำลังเผชิญหน้ากับการตัดสินใจครั้งสำคัญ
ฟ้าเม้มปากแน่น ดวงตาแดงก่ำเล็กน้อยที่พร่ามัวไปด้วยแสงไฟจากร้านอาหารมองสบตากับไก่ เธอจ้องมองเข้าไปในความลึกของดวงตาคู่นั้น พยายามค้นหาความจริงใจและความมั่นคงในสิ่งที่เขากำลังเสนอ
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ มีเพียงเสียงเพลงคลอเบาๆ และเสียงผู้คนรอบข้างที่กลายเป็นฉากหลัง เสียงหัวใจของฟ้าเต้นระรัวอยู่ในอก ราวกับกลองที่กำลังถูกตีอย่างหนักหน่วงเพื่อประกาศการตัดสินใจครั้งสำคัญ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีจากก้นบึ้งของจิตใจที่อ่อนล้า ก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่นด้วยการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่
"ลุงคะ...ฟ้าตกลงค่ะ"
คำพูดนั้นราวกับปลดล็อกบางอย่างในตัวไก่ รอยยิ้มบางๆ ที่แทบไม่ปรากฏให้เห็นเมื่อครู่ บัดนี้ได้ขยายกว้างขึ้นบนใบหน้าคมคายของเขา เผยให้เห็นความพึงพอใจอย่างเต็มเปี่ยม มือที่จับมือฟ้าไว้กระชับแน่นขึ้นเล็กน้อย เป็นการแสดงออกถึงชัยชนะที่เขาได้รับ ไม่ใช่เพียงชัยชนะทางกาย แต่เป็นชัยชนะในการครอบครองทั้งร่างกายและจิตใจของเด็กสาวตรงหน้า
แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น ฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความกังวลระลอกใหม่ที่แล่นเข้าสู่ใจ เธอรับรู้ว่านี่คือจุดเริ่มต้นของเส้นทางที่ไม่อาจหวนกลับได้ และเธอต้องแบกรับ "ความลับ" นี้ไปตลอดชีวิต ความลับที่ใหญ่เกินกว่าที่เด็กสาววัยใสคนหนึ่งจะแบกรับได้เพียงลำพัง เธอไม่ได้อยากจะให้ความสัมพันธ์นี้เป็นเพียงแค่สิ่งที่ตอบสนองความต้องการทางกายเท่านั้น จึงตัดสินใจที่จะถามสิ่งที่อยู่ในใจออกไปตรงๆ เพื่อขอความมั่นใจบางอย่างจากชายผู้กุมชะตาชีวิตของเธอ
"แต่ว่า...ลุงจะดูแลฟ้าไปเรื่อยๆ แค่ไหนคะ" ฟ้าถามเสียงแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัวอย่างลึกซึ้งในแววตา "ไม่ใช่ว่า...พอเบื่อ...หรือเจอคนใหม่...ก็จะทิ้งฟ้าไปใช่ไหมคะ...ลุง..." คำถามนั้นสะท้อนถึงความไม่มั่นคงในชีวิตของเธอที่ผ่านมา การถูกทอดทิ้ง และความไม่แน่นอนที่เธอกลัวที่สุด
ไก่ผงะไปเล็กน้อยกับคำถามที่ตรงไปตรงมาของฟ้า เขามองลึกลงไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่นนั้น พยายามอ่านความคิดที่ซับซ้อนภายในใจของเด็กสาว เขาสัมผัสได้ถึงความเปราะบางและความต้องการความมั่นคงที่ซ่อนอยู่ในคำถามนั้น ก่อนจะรวบรวมสติ และตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและจริงจังกว่าครั้งไหนๆ เพื่อสลายความกังวลทั้งหมดของฟ้า
"เด็กดีของลุง...หนูคิดมากเกินไปแล้วนะ" ไก่ใช้มืออีกข้างยกขึ้นลูบไล้แก้มเนียนของฟ้าเบาๆ อย่างปลอบประโลม สัมผัสที่แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น "ลุงจะไม่ทิ้งหนูไปไหนหรอก ลุงจะไม่ปล่อยให้หนูลำบากอีกต่อไป ลุงรู้จักหนูมาตั้งแต่เด็ก เห็นหนูเติบโตมา เห็นว่าหนูต้องเจออะไรมาบ้าง ลุงสัญญา...ลุงจะไม่เที่ยวผู้หญิงอื่นอีก จะมีแค่ฟ้าคนเดียวเท่านั้น"
ไก่เน้นย้ำทุกคำพูด พยายามทำให้ฟ้าเชื่อมั่นในคำสัญญาของเขา ดวงตาคมกริบของเขามองตรงเข้าไปในดวงตาของฟ้าอย่างแน่วแน่ ราวกับจะผนึกคำมั่นสัญญานั้นไว้ในใจของเธอ "ฟ้า...สำหรับลุง...หนูไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่งที่เข้ามาแล้วจะจากไป...หนูคือคนที่ลุงอยากดูแล...อยากอยู่ใกล้ๆ...ลุงอยากให้หนูมีความสุข...และลุงจะอยู่ตรงนี้กับหนูเสมอ...ตราบเท่าที่หนูยังอยู่ข้างลุง" ไก่กล่าวเสริมประโยคสุดท้ายด้วยน้ำเสียงที่แฝงความหนักแน่น เป็นการย้ำเตือนถึงข้อตกลงที่เพิ่งเกิดขึ้น
คำพูดของไก่ราวกับยาหอมที่ช่วยปลอบประโลมความกังวลในใจของฟ้าได้อย่างชะงัด แม้จะยังมีความไม่แน่ใจเล็กน้อยเกี่ยวกับอนาคตที่ไม่แน่นอน แต่คำสัญญาที่หนักแน่นว่าเขาจะไม่มีใครอีกแล้วนั้น ทำให้ฟ้าสัมผัสได้ถึงความจริงจังบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวไก่ ความรู้สึกปลอดภัยที่ไก่พยายามมอบให้ทำให้เธอยอมเชื่อในสิ่งที่เขาพูดในเวลานี้ เธอรู้ว่านี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเธอ แต่เธอก็พร้อมที่จะรับมันเพื่ออนาคตที่ดีขึ้นของเธอและครอบครัว
ตอนนี้ฟ้าได้ตกลงรับข้อเสนอความสัมพันธ์ลับๆ กับไก่แล้ว และไก่ก็ได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลเธอและไม่มีใครอื่น
ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
หลังจากที่ฟ้าเอ่ยปากตกลงรับข้อเสนอของไก่ ความวิตกกังวลที่เคยก่อตัวแน่นในอกก็คลายลงไปได้มาก แม้จะยังมีความไม่แน่ใจในเส้นทางที่เลือกเดิน แต่คำมั่นสัญญาของไก่เมื่อครู่ รวมถึงความหวังที่จะได้ยุติ "อาชีพ" ที่ไม่พึงประสงค์ ทำให้แสงสว่างเล็กๆ ส่องเข้ามาในใจเธอ ฟ้ามองเห็นโอกาสในการสร้างอนาคตที่ดีขึ้นให้กับตัวเอง การได้มุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อสร้างความภาคภูมิใจให้กับพ่อ นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ ความคิดนี้ช่วยปลอบประโลมความรู้สึกผิดและเสริมสร้างกำลังใจให้เธอได้อย่างน่าประหลาด
ฟ้าได้ยอมรับตัวเองเพื่อกลายเป็นเมียน้อยของลุงไก่อย่างเต็มตัวแล้ว ภายใต้ข้อตกลงลับๆ ที่จะแลกมาด้วยความสุขสบายและอนาคตที่สดใส บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยเรื่องทั่วไป ไก่สอบถามถึงความฝันเรื่องการเรียนของฟ้า อยากรู้ว่าเธออยากเรียนคณะอะไร มหาวิทยาลัยไหน ฟ้าเล่าด้วยแววตาเป็นประกายถึงความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นครู และไก่ก็รับฟังพร้อมพยักหน้าเห็นด้วยอย่างเอาใจใส่ เพื่อตอกย้ำถึงการสนับสนุนที่เขาพร้อมจะมอบให้
พวกเขาใช้เวลาดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศและไวน์แดงที่ไก่สั่งมา ฟ้าจิบไวน์ไปเล็กน้อย รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง การได้พูดคุยถึงอนาคตที่เธอวาดฝัน ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาด ใจหนึ่งก็คิดว่าการตัดสินใจครั้งนี้อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนัก หากมันนำมาซึ่งชีวิตที่ดีขึ้น
เมื่ออาหารหมดจาน และไวน์ในขวดพร่องไปเกือบหมด ไก่ก็หันมายิ้มให้ฟ้าอย่างมีความหมาย
"ฟ้า...กลับกันเถอะเด็กดี" ไก่เอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงด้วยความเร่าร้อนที่ยังคงคุกรุ่นในแววตา
ฟ้าพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ เธอลุกขึ้นยืนตามไก่ เดินเคียงข้างเขาออกจากร้านอาหาร ขึ้นรถคันหรูมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักของไก่ หัวใจของฟ้าเต้นระรัวอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เมื่อประตูห้องพักปิดลง เสียงล็อกประตูดัง "คลิก!" ไก่ก็ไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาหาฟ้าอย่างรวดเร็ว โอบรัดร่างบางเข้าหาตัว และประทับริมฝีปากลงบนเรียวปากอิ่มของฟ้าอย่างดูดดื่ม แรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลดปล่อยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้ได้ปะทุขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรงยิ่งกว่าเดิม ไก่จู่โจมฟ้าอีกครั้ง
"ฟ้า.....เมียรักของลุง"
"พอแล้วเด็กดี...ลุงอยากเข้าไปข้างในหนูแล้ว..." ไก่กระซิบเสียงพร่า พลางเคลื่อนกายลงต่ำ สัมผัสอุ่นร้อนของ ควย ที่แข็งขืนจ่ออยู่ที่ช่องทางรักของฟ้าอีกครั้ง เมื่อฟ้ารู้ว่าลุงไก่จะทำการสอดใส่ เธอกำลังจะฉีกถุงยางที่เตรียมไว้ ทว่าไก่กลับไม่รอช้า เขากลับก้มตัวลงไปเลียหีให้ฟ้าอีกครั้ง
::Shy::
สบายเลยแบบนี้มีเงินใช้ฉ่ำๆ
อยากเสียวต้องถุงนะลุงไก่
ป๋าซะงั้น
::Shy::
K.
ดูแลกันยาวๆ
คำว่าเมียน้อยทำเอาฟ้าทำใจยากแต่ก็ต้องยอมรับ
อิจฉาลุงจริงๆเลย😮�💨
รีบ ๆ เลยลุง
ป๋าจ่ายป๋าดูแลไม่ต้องห่วง
งานน้องฟ้าเตรียมโดนลุงไก่สอยแล้ว อิอิ
จัดกันยาวๆ
::Hungry::
ลุงไก้ชอบจบสด
มีเมียน้อยแล้วลุง
ได้ลองแล้วเลิกบาก
กลายเป็นเด็กเสี่ยนี่เอง
ยอมเป็นเมียน้อยแสดงว่าชอบจริงๆ
::Glad:: ::Glad:: ::Glad::
สดสินะ
ถามคนที่บ้านรึยัง ::Ahoo::
เลี้ยงเด็กรายเดือน เด็กสดใหม่คงได้กันตลอด
::Glad::
รับลุงคนที่สองไหม ::Me?:: ::Thankyou::
สเตปลุงไก่พริ้วจัด
ลุงไก่ กินนางฟ้า
ฟ้าติดใจลุงมากกว่าใช่มั้ย
เริ่มติดใจเสื่อเฒ่า แล้วนะน้องฟ้า
ความปรารถนา
เสดลุง
Mission impossible 😍
ความสุขของคนแก่
มาแล้ว
::Dizzy::
ปลดล็อคความไม่เข้าใจเรียบร้อย
ก็เหลือแต่ความมันส์
::ChuChu::
ยอมจนได้
ลุงไก่ ไม่ยอมใส่ถุงอีกแล้วนะคับ ลุงไก่ เป็นเด็กดื้อ อยู่เรื่อยเลยนะคับ ::Cheeky::
ได้ใจลูกเพื่อนเป็นเมียอย่างถูกต้อง
ลุงรีบร้อนจังเลย
ป๋าใก่จะเลิกเที่ยวได้ไหมนั
โชคดีของลุงจริงๆ ::Shy::
จากข้อเสนอที่ปฏิเสธไม่ได้จะพัฒนาไปถึงไหน
ยสตนไหมลุง
::DookDig::
ลุงไม่ธรรมดา