*ไม่มีบทเสียว แต่มีบทสำคัญของจ๋า และความหวั่นไหวของเฟิร์น ตอนหน้าค่อยมาเสียวกันต่อ*
ป๋ายืนด่าลุงน้องที่ไปจับตัวจ๋ากลับมาไม่ได้และตบหน้าจนแทบทีละคน
"พวกนึงนี่เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ เด็กผู้หญิงคนเดียวก็จับมาไม่ได้" ป๋า
"คือ ป๋า ตอนแรกก็มีไอ้นักมวยที่ไหนไม่รู้ว่าขว้าง กว่าพวกมันจะรุมมันได้ก็โดนมันต่อยกันตาปิดแล้ว พอจัดการกับไอ้นักมายได้ ก็มีได้หน้าอ่อนถึงท่อนเหล็กมาฟาด พวกผมสู้ไม่ได้ก็เลยต้องหลับมาตั้งตัวก่อน ???
ป๋าตบหน้ามันจนล้มแล้วกระทืบซ้ำ
"ตั้งหลักหรอมึง แค่เด็กสองคนยังสู้ไม่ได้" ป๋า
"นี่มันไปก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ จะได้หมดตัวเสนียดซะที" ม๊า
ป๋าชี้หน้าม๊า "มึงอีกตัว ดูแลบ้านยังไง ให้ลูกหนีออกจากบ้านโดยไม่รู้เรื่อง" ป๋า
"มันไม่ใช่ลูกกู และไม่ใช่ลูกมึงด้วย มึงเอามาเลี้ยงเพื่อทำเมีย มึงลืมแล้วหรอ" ม๊า
ป๋าโกรธมากจะเข้ามาตบ แต่ไม่กล้าโก้ยืนดูอยู่
"ป๋า ป๋าต้องพาพี่จ๋ากลับมาให้ได้นะ" โก้
"โถลูก คิดพี่เค้าใช่ไหม" ป๋า
"ครับป๋าผมคิดถึงพี่จ๋า" โก้
"มึงดู ลูกยังมีน้ำใจกว่ามึง ตอนนี้จ๋าคงอยู่ห้องเช่าแคบ คงลำบากแน่ๆ" ป๋า
"กูว่านะ มันคงสบายอยู่ที่นี่แหละ มันถึงหนีไปแล้วไม่ยอมกลับมาตกนรกในบ้านนี้อีก" ม๊า
ป๋าโกรธม๊ามากแต่ก็ไม่กล้าทำอะไร เพราะจริงๆ แล้วทั้งคู่หย่ากันแล้ว และยกสิทธิเลี้ยงโก้ให้กับม๊า เพื่อแลกกับการจะเอาจ๋าทำเมีย ถ้าป๋าทำให้ม๊าโกรธขึ้นมา ม๊าจะพาโก้ไปอยู่ที่อื่น ถึงจะไม่ค่อยดูแลลูก แต่ก็หวังอยากให้มีคนสืบสกุล
"พวกมึงฟัง ไปค่อยตามดูจ๋าไว้ เดี๋ยวจ๋าจะหนีอีก แล้วเดี๋ยวกูทำงานใหญ่เสร็จก่อน แล้วกูจะไปตามจ๋ากลับมาเอง" ป๋า
แล้วก็ถึงวันที่ป๋ามาจับตัวจ๋าบ้านเอง ลูกน้องป๋าคอยตาดูอยู่แล้ว ก็เลยพาป๋าไปเจอจ๋าทันทีที่มาถึง
"จ๋ากลับบ้านเดียวนี้เลยนะ" ป๋า
จ๋าตกใจมากรีบแอบหลังแทน
"จ๋าไม่กลับ" จ๋า
"จ๋า มาหาป๋าเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าไม่มา ไอ้หนุ่มโดนลูกน้องป๋ากระทืบแน่" ป๋า
ป๋ารู้แล้วว่าจ๋ากับผู้ชายคนนี้เป็นแฟนกัน และรู้ว่าจ๋าไปอยู่กับมันด้วย
"อย่านะป๋า" จ๋า
"จ๋าไม่ต้องกลัว รอบนี้พี่ไม่แพ้แน่ รอบที่แล้วพี่ประมาณไปหน่อยจนโดนมันรุม" แทน
"อย่านะพี่แทน อย่าสู้นะ ลูกน้องป๋ากลุ่มนี้ พกปืนด้วย จ๋าจำได้" จ๋า
"แทนก็รู้สึกหวั่นใจขึ้น มือเปล่าจะสู้ลูกปืนได้หรือ" แทน
กายไม่รู้โผล่มาจากไหน
"เห้ย ยังมากันอีกนะ ครั้งที่แล้วก็อุสาห์เพลามือให้แล้วแท้ๆ น่าจะสำนึกบุญคุณกันบ้างนะ" กาย
"ป๋าไอ้นี่แหละที่เอาเหล็กตีพวกผมจนกระเจิง" ???
"มึงเป็นใครวะ" ป๋า
"ไม่ต้องรู้หรอก แต่รู้ไว้แค่ว่า ชั้นจะไม่ปล่อยให้แกเอาตัวจ๋าไป ต่อให้ต้องฆ่าพวกแกทั้งหมด" กาย
จ๋าตกใจ แอบดีใจที่กายยอมทำเพื่อเธอแบบนี้ แต่เธอก็ปล่อยให้กายต้องเสี่ยงเพราะเธอไม่ได้
"พอแล้ว กาย จ๋าจะกลับ แต่ป๋าต้องสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับพี่แทนกับกาย ถ้าป๋าไม่รักษาสัญญา ครั้งต่อไป จ๋าจะไม่แค่หนีออกจากบ้าน จ๋าจะหนีไปจะหนีไปจากชีวิตเหงซวยแบบนี้ซะที" จ๋า
"อย่าจ๋า แทนไม่ให้จ๋ากลับไปตกนรกอีกแล้ว" แทน
ป๋าเห็นว่าจ๋ากลัวแทนกับกายจะโดนทำร้าย ก็สั่งให้ลูกน้องเอาปืนออกมาขู่ จ๋าจะได้ตัดสินใจง่ายขึ้น
"เฮอ ก็ไม่อยากจะใช้มันเลยนะ ช่วยไม่ได้" กาย
กายล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกง หยิบมีดปีกผีเสื้อออกมาข้างบละเล่ม เริ่มควงสองมืออย่างชำนาญจนพวกลูกน้องป๋ากลัว
"มึงจะกลัวอะไรก็แค่พวกปาหี่" ป๋า
"มันก็ต้องกลัวกันสิ ถ้าเคยเป็นนักเลงจริง มันก็ต้องมองออกว่านี่มันปาหี่ หรือมือมีดของจริง" คิงส์มากอดคอกาย
"เห้ย มากอดคอกูตอนถือมีดอยู่ ไม่กลัวโดนเสียบเอาคืนที่มึงของแทงข้างหลังกูหรอ" กาย
ตอนนี้กายเดือดจนอาจจะกันมาเล่นงานไอ้คิงส์ได้ถ้าไม่พอใจ
"เออๆ กูรู้แล้วกูปล่อยแล้ว ได้นี่เดือดที่ไร กลายเป็นหมาบ้ากัดไม่เลือกทุกที" คิงส์
"เห้ยจัดการพวกมันอย่าไปกลัว"
ไอ้คิงส์ก็ควัก .45 ลำกล้องยาวออกมา
"เอาสิวะ มีไส้แตกกันบ้างหละ" คิงส์
"มันมีแค่หกนัด จะกลัวอะไรวะ" ป๋า
"กูมีแม๊กสำรองนะ มีหลายแพกด้วย แบบ Fast load ก็ลองดู แต่ก่อนจะกูจะยิงหมดแม๊ก ต้องมีคนไส้แตกแน่" คิงส์
ถึงสามหนุ่มอยากช่วย แต่จ๋าก็ไม่อยากให้ใครเดือนร้อนกับเธอแล้ว คนเริ่มมามุงดู เมย์กับเปิ้ลมาดูด้วย สองคนเห็นป๋าพาลูกน้องมาพร้อมอาวุธก็ยิ่งตกใจ และไม่รู้เลยว่าจ๋าหนีออกจากบ้านมาเพราะเปิ้ลไม่ได้สนิดกับจ๋าแล้ว
"พอแล้ว ทุกคนหยุด จ๋าจะกลับไป แต่ก่อนจะกลับไปกับผู้ชายคนนี้ จ๋าขอบอกให้ทุกคนรู้ว่า เค้าไม่ใช่พ่อจ๋า เราไม่ใส่สายเลือดเดียวกัน" จ๋า
นักศึกษาที่มุงดูก็ส่งเสียงฮือฮาเพราะมีแต่คนคิดว่าจ๋าเป็นลูกสาวผู้ชายคนนี้เพราะเคยเห็นมารับจ๋าบ่อยๆ
"แล้วจ๋าก็ไม่ได้อยู่กับผู้ชายคนนี้ด้วยสถานะลูกบุญธรรม" จ๋า
ป๋ารู้ว่าจ๋าจะแฉ ก็รีบสั่งลูกน้องให้รีบไปจับตัวจ๋า
"พวกมึงรออะไร รีบไปจับตัวมันมาก่อนมันจะแฉกู" ป๋า
พวกลูกน้องป๋าจะเข้ามาจับตัวจ๋า กายกับคิงส์ก็พร้อมจะลุยส่วนแทนก็กันจ๋าไว้ด้านหลัง
"เดี๋ยวนี้มีอาวุธชนิดใหม่ที่ดีกว่าปืนหรือมีดแล้วนะค่ะ" เฟิร์น
เฟิร์นยืนถือมือถือถ่ายสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่
"ช่วยกันค่ะ แชร์กันออกไป ช่วยกันใช้ความถูกต้องสู้พวกอิทธิพล" เฟิร์น
"พวกมึงจัดการอีนั้นก่อน แย่งโทรศัพท์มันมา" ป๋า
แต่พวกนักศึกษาที่มุงอยู่ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิปไลฟ์สดกันทุกคน ทำให้ลูกน้องป๋าถอยกลับไป
"พูดต่อสิค่ะ สิ่งที่เธออยากจะพูด ตอนนี้ไม่มีใครห้ามเธอได้แล้ว" เฟิร์นบอกจ๋า
"ค่ะ ผู้ชายคนนี้ ขอจ๋าจากเพื่อนสนิด เพื่อมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่พอจ๋าอายุ 15 มันกลับ" จ๋าน้ำตาไหล
"อืมมม มันกลับ ข่มขืนจ๋า เอาจ๋าทำเมีย" จ๋า
คนที่ตกใจสุดคือเปิ้ล เพราะเธอไม่คิดว่าจ๋าเองก็เป็นเมียป๋าเหมือนกัน
"ที่คิดว่าบ้านของมันคือสวรรค์ จากที่ได้กินอิ่มนอนหลับได้เรียนหนังสือ พอหลังมันข่มขืนจ๋า จ๋ามันก็กลายเป็นนรก ถึงแรกๆ จ๋าจะหลงระเริงกับวัตถุสิ่งของ แต่ตอนนี้จ๋ารุ้แล้วว่าความสุขจริงๆ มันไมได้มาจากสิ่งของเหล่านั่นเลย จ๋าเลยหนีออกมาโดยที่ทิ้งของแพงทุกอย่างที่มันซื้อให้ มาอยู่ห้องพักเก่า กินข้าวข้างถนน แต่จ๋ากลับมีความสุขกว่าอยู่ในบ้านหลังใหญ่ เตียงนุ่มๆ กินแต่ของอร่อยๆ แต่วันนี้ จ๋าจะยอมกับตกนรกอีก ขอแค่อย่าทำร้ายคนพวกนี้" จ๋า
จ๋าร้องไห้ค่อยๆ เดินไปหาป๋า แทนพยายามจะดึงแขนเธอไว้ แต่จ๋าก็แกะมือแทนออก
เสียงจากฝูงชนที่ดูอยู่ก็ค่อยๆ ตะโกนจากเบาๆ จนเริ่มดังขึ้น
"ปล่อยจ๋า ปล่อยจ๋า ปล่อยจ๋า"
เสียงตะโกนเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ คนที่รู้เรื่องก็พากันมาล้อมมากขึ้นเรื่อยๆ
"เอาไงดีคับป๋า ถ้าเราไม่ยอมปล่อยคุณจ๋าไป คนพวกนี้ได้รุมทึ้งเราจนไม่เหลือซากแน่ๆ ผมไม่ได้เปรียบเปรยนะครับ แต่เราได้โดนฉีกทั้งเป็นแน่นๆ" ???
ป๋ารู้ว่าเรื่องที่จ๋าเราทำให้คนพวกนี้คลุ้มคลั่งจนอยากจะเข้ามาฉีกร่างของมันเป็นชิ้นๆ
"ได้ในเมื่อแกคิดว่าแกไม่ต้องพึงชั้นแล้ว แกก็อยู่อย่างที่แกต้องการ แต่เราตัดขาดกัน ต่อไปไม่ว่าแกจะเป็นอะไรหรือลำบากแค่ไหน ชั้นก็จะไม่ช่วยแกอีก เราขาดกัน" ป๋า
ป๋ารีบถอยกับไปที่รถแล้วก็รีบให้ลูกน้องชับออกไป
จ๋านั่งลงร้องไห้ แทนเข้ามากอด เธอดีใจมากที่ในที่สุดเธอจะได้เป็นอิสระจริงๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนคนของป๋ามาไล่ล่าจนต้องหนีไปอีก
"แหมถ้าไม่ได้น้องเฟิร์นคนสวย เรื่องนี้จงจบไม่สวยแน่ๆ" คิงส์รีบมาเสนอหน้ากับเฟิร์น
"พี่ค่ะ พี่ไม่ควรพกปืนไปไหนมาไหนแบบนี้นะค่ะ โดยเพราะในมหาลัยแบบนี้" เฟิร์น
"แหมๆ มันแค่แบงค์กันหนะ นี่ถ้าพวกมันเอาจริง พี่คงโดนพวกมันยิงจนต้องให้น้องเฟิร์นด้วยดูแลแล้วหละ" คิงส์
"ขอโทษนะค่ะ เฟิร์นขอไปคุยกับแฟนก่อนนะค่ะ" เฟิร์น
เฟิร์นไม่สนใจคารมของคิงส์แล้วเข้าไปกอดกาย
"ทำไมถึงจะต้องตายผู้หญิงคนอื่นด้วยหละ แล้วเฟิร์นไม่สำคัญกับกายแล้วหรอ" เฟิร์น
"จะร้องทำไม เราไม่ได้คิดจะตายซะหน่อย" กาย
"แต่กายคิดจะสู้กับปืนด้วยมืดสองเล่มแค่นี้นะ" เฟิร์น
"แม่งโคตรสองมาตรฐาน กูถือปืนปลอมโดนด่าฉอดๆ ที่ได้กายแอบพกมีดจริง ไม่ด่ามันซักคำ" คิงส์
"ก่อนจะมาเสือกเรื่องกูกับเฟิร์ม มีไปเคลียร์กับคนที่ยืนเท้าสะเอวอยู่ก่อนเถอะ" กาย
คนที่ยืนจ้องมาคือมิน พอคิงส์เห็นจะรีบไปง้อ มินก็เดินหนีไปแล้ว
กายลูปหัวเฟิร์น เลิกร้องไห้ซะที คนมองใหญ่แล้ว เฟิร์นเพิ่งรู้ตัวว่าเธอกอดกายต่อหน้าเพื่อนๆ เป็นร้อยก็รีบปล่อยแขนแล้วขยับออกห่างกาย
แทนกับจ๋าก็เข้ามาหา
"ขอบคุณนะ ถ้าไม่ได้วิธีของเธอ จ๋าคงต้องยอมกลับไปกับผู้ชายคนนั้น แล้วคงไม่มีโอกาสได้ออกจากนรกนั่นอีกแน่" จ๋า
"ไม่เป็นไร เราก็แค่ทำตัวเป็นนักข่าว สมัยนี้ สื่อน่ากลัวกว่าปืน เราเลยกล้า" เฟิร์น
จ๋ามองหน้ากายเธอรู้สึกซึงใจที่กายยอมเสี่ยงชีวิตเพื่้อเธอแต่ว่าดูเหมือนตอนนี้ กายจะมีผู้หญิงที่ดีแล้ว
"ยินดีด้วยนะ ในที่สุดเธอก็เจอผู้หญิงที่ดีซะที่" จ๋า
"เธอเองก็เหมือนกัน" กาย
แทนกับเฟิร์นรู้สึกว่านองคนนี้เหมือนเป็นคนรักเก่ากันเลย
วันต่อมาการไลฟ์สดของเฟิร์นเป็นข่าวดังในมหาลัย แต่ป๋าก็มาอุดปากอธิการให้ปิดข่าวเรื่องที่เกิดขึ้นจึงเป็นข่าวแค่ภายในมหาลัยเท่านั้น
"นี่เฟิร์น พี่เจมส์ให้ไปหาหนะ ที่้ห้องทำงานะ" ???
"พี่เจมส์" เฟิร์นย้อนชื่ออย่างตื่นเต้น
"ใช่สิ บรรนาธิการใหญ่ เห็นว่าแกไลฟ์สดเมื่อวานนิตยาสารของเราไม่ใช่หรอ ยอดวิวเป็นหมื่น คงจะเรียกแกไปชมหละมั้ง" ???
เฟิร์นรีบไปหาเจมส์ที่ห้องทำงาน
"พี่เจมส์เรียกหาเฟิร์น" เฟิร์น
"เธอเองหรอที่ชื่อเฟิร์น" เจมส์
"ค่ะ"
"พี่เคยเห็นแต่สกู๊ปที่เธอเขียนนะ แต่ไม่เคยเจอหน้าเลย" เจมส์
"ก็งานเขียนเด็กๆ เองค่ะ คงไม่ต้องให้ถึงมีเจมส์ดูให้หรอกค่ะ"
"ไม่น่า สกู๊ปนายกายเนี่ยก็มีคนเข้ามาดูเยอะกว่าสกู๊ปพวกรุ่นพี่ปีสองพี่สามอีก" เจมส์
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ กายเค้าโดดเด่นอยู่แล้ว แค่เฟิร์นเลือกถูกคนก็เลยมีคนมาสนใจเยอะเท่านั้นเองค่ะ" เฟิร์น
"อ้อพี่เกือบลืม เรื่องเมื่อวาน ขอบใจมากนะ เพราะเธอเลยทำให้นิตยสารเราได้ไปต่อ ถ้าไม่ได้เธอทำยอดคนเข้ามาดูเยอะแบบนั้น เวปนิตยสารนี้คงโดนปิดปลายเทอมสุดท้ายพร้อมกับที่พี่จบพอดี" เจมส์
"อ้าว ทำไมหละค่ะ แล้วแบบนั้นเฟิร์นจะทำอะไรหละ" เฟิร์น
"ก็นักศึกษาไม่ค่อยสนใจนิตยสารเราเลย ทางผู้ใหญ่ก็เลยคิดจะตัดงบเอาไปสลับสนุนชมรมอื่น" เจมส์
"แย่สิแบบนี้" เฟิร์น
"เราก็ต้องช่วยกันสิ ถ้าเฟิร์นช่วยพี่ เราก็อาจจะเก็บเวปนิตยสารของเราไว้ให้รุ่นต่อๆ ไปได้นะ" เจมส์
"เด็กอย่างเฟิร์นจะช่วยอะไรพี่ได้ค่ะ" เฟิร์น
"พี่ไปย้อนดูแล้ว สกู๊ปที่เธอทำมีคนสนใจเยอะทุกอันเลย แต่ติดว่าโดนพวกรุ่นพี่แย่งลงหน้าเพจ ทำให้คนส่วนใหญ่ไม่เห็นหรือไม่สนใจ แต่ไปนี้ เธอส่งสกู๊ปให้พี่ตรงเลยนะพี่จะดูเองแล้วเลือกลงให้เด่นจะได้เรียกคนเข้ามาอ่าน" เจมส์
"อย่าเลยค่ะ เฟิร์นกลัวพวกรุ่นพี่จะไม่พอใจ" เฟริ์น
เจมส์ลุกจาโต๊ะทำงานมาด้านหลังเฟิร์นแล้วตบไหล่เธอและจับไว้ เฟิร์นรู้สึกว่าไม่ควรให้ผู้ชายอื่นมาจับไหล่แบบนี้ แต่พอเป็นพี่เจมส์เธอกลับไม่ขัดขืนปล่อยให้เขาทำ
"จะกลัวอะไร พี่สั่งเอง พี่เห็นนะว่าเธอมีแววจะมาแทนพี่หลังพี่เรียนจบ" เจมส์
"พี่เจมส์หมายถึง จะให้เฟิร์นเป็นบรรานธิการใหญ่แทนหรอค่ะ" เจมส์
เจมส์บีบไหล่เฟิร์น "ใข่ เธอหนะเหมาะสมที่สุดแล้ว พี่มองไม่ผิดหรอก"
"แต่พี่ๆ คงไม่ยอมที่จะให้เด็กปีหนึ่งเป็นหรอกค่ะ" เฟิร์น
"ปีหนึ่งที่ไหน จบปีนี้ เธอก็ปีสองแล้ว ไม่ใช่เด็กใหม่แล้ว" เจมส์ก้มมากระซิบใกล้หูเฟิร์น
เฟิร์นรู้สึกอายที่พี่เจมส์เอาหน้ามากใกล้ๆแบบนี้จนพูดไม่ออก
เจมส์บีบไหลเฟิร์นอีกทีก่อนจะกับไปนั่งที่โต๊ะ
"อืมสกู๊ป 10 อันดับที่เธอทำให้พี่ปู ยกเลิกนะ" เจมส์
"อ้าว ทำไมหละค่ะ มันน่าสนใจมากนะค่ะ" เฟิร์น
"ตอนนี้ นายการเนี่ยกำลังดัง เราจะไปาหามาแข่ง ก็ไม่มีใครสนใจหรอก พี่ว่า จับคู่นายกายนี่กับสาวสวยสุดในมหาลัยดีกว่า" เจมส์
เฟิร์นไม่ชอบใจ อยู่ๆ จะหาสาวสวยมาจับคู่กาย
"อืมแต่จะมีหรอค่ะ สาวสวยที่ว่า" เฟิร์น
คิดว่าไหนจะจับคู่ให้กายแล้ว ก็เอาเธอเลยง่ายกว่าไม่ต้องหา
"พี่มีแล้ว เดี๋ยวส่งให้ทางเมล์นะ ก็ลองไปสัมภาษณ์สาวกับทำสกู๊ปก่อน ให้คนจิ้นว่าสองคนนี้จะชอบกันไหม แล้วค่อยทำสกู๊ปคู่กัน" เจมส์
เฟิร์นไม่พอใจ แต่ก็ขัดเจมส์ไม่ได้ "ได้ค่ะ เฟิร์นจะทำให้ดีที่สุดนะค่ะ"
"ดีอย่าลืมส่งสกู๊ปตรงให้พี่ไม่ต้องผ่านใครนะ พี่ไม่อยากให้มีคนแก้ข้อความก่อนมาถึงพี่" เจมส์
"ค่ะ เฟิร์นทำเสร็จแล้วจะส่งเมลตรงให้พี่เจมส์เลย" เฟิร์น
เฟิร์นออกมาจากห้องทำงานของเจมส์ เธอรู้สึกว่าใจสั่นผิดปรกติ เธอไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีใครเธอทำเธอใจสั่นแบบนี้ได้อีกนอกจากกาย มันคืออะไรกันเธอก็แค่ อืมมม ชื่นชมในความสามารถของเจมส์ที่ยังเรียนไม่จบก็มีสำนักข่าวบันเทิงมาจองตัว และก็ชื่มชมที่เขามองเห็นแว่วความเก่งของเธอ
::Dribbling::
หรือว่าเฟิร์นจะไถลตัวเข้าด้านมืดอีกคน
เฟิร์นหนูจะมาหวั่นไหวกับนายเจมส์ไม่ได้นะ ถ้าหนูพลาดนิดเดียว เจ้าชายเย็นชา จะไม่สนใจหนูอีกเลยนะ
บทพิสูจน์ของเฟิร์นมาแล้ว เธอจะผ่านได้ไหมนะ
ต่อะลยครับ
เฟิร์นถึงกับใจสั่นเลยหรอ
::Ahoo::
::Glad::
กายมีแววจะเสียเฟิร์นไปอีกคน