ความร่านที่ตื่นขึ้น
แสงแรกของอรุณรุ่งสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของอาไทรและอาแก้ว ร่างกายของอาแก้วยังคงระบมไปทั่วทุกส่วน แต่กลับมีความรู้สึกสุขสมบางอย่างที่ยากจะปฏิเสธได้ หัวใจของเธอเต้นรัวเมื่อนึกถึงคำพูดของนัทเมื่อคืน "คุณอาเป็นทาสกามของผมแล้ว... ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป" ความคิดนี้ทำให้เธอทั้งหวาดกลัวและสับสน แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงแรงดึงดูดอันรุนแรงที่ไม่อาจต้านทานได้
เมื่ออาไทรและอาแก้วก้าวออกมาจากห้องนอน ก็พบกับนัทที่ยืนอยู่บริเวณโถงระเบียงทางเดินชั้นสอง นัทในชุดลำลองสบายๆ ดูสดชื่นผิดกับอาแก้วที่พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
"อ้าว! ตื่นเช้าเหมือนกันนี่ นัท" อาไทรเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม
"ครับ เป็นปกติครับ" นัทตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส พลางเหลือบมองอาแก้วเล็กน้อย "แล้วคุณอาทั้งสองหลับสบายดีไหมครับเมื่อคืนนี้? หวังว่าเตียงนอนจะนุ่มสบายนะครับ"
อาไทรยิ้มกว้าง "สบายดีมากเลยสิ! หลับเป็นตายเลย" เขาตอบโดยไม่รู้ถึงความหมายแฝงในคำพูดของนัท ขณะที่อาแก้วได้แต่หลบสายตา ไม่กล้าตอบอะไรออกไป สีหน้าของเธอซีดเผือดลงเล็กน้อย
"นี่แก้ว! หลานมันถามทำไมไม่ตอบ! เป็นคนยังไงกัน" อาไทรหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีผิดปกติของภรรยา "เดี๋ยวเจอกันข้างล่างนะนัท อาไปรอข้างล่างแล้ว" อาไทรถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินนำลงบันไดไป
วินาทีที่อาไทรลับสายตาไป นัทก็คว้าข้อมือของอาแก้วไว้ทันที หยุดการเคลื่อนไหวของเธอไว้ตรงกลางระเบียงชั้นสอง ดวงตาคมกริบของนัทจ้องลึกเข้ามาในดวงตาที่พร่ามัวของอาแก้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนมุมปากของเขา
"คุณอาคงจะเหนื่อยมากใช่ไหมครับเมื่อคืนนี้? ผมเองก็ไม่คิดว่าคุณอาจะตอบสนองได้ดีขนาดนั้น... ช่างเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำจริงๆ ครับ" นัทกระซิบเสียงพร่า พลางเลื่อนมือไปลูบไล้แขนเรียวของอาแก้วอย่างแผ่วเบา แต่แฝงด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง
อาแก้วรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าและร่างกาย เธอพยายามดึงมือออก แต่ก็ไม่เป็นผล 'เขา... เขากำลังเล่นกับความรู้สึกของฉัน... ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขาทำให้ฉันแทบตาย' เธอคิดในใจ ภาพความเร่าร้อนเมื่อคืนยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทุกสัมผัส ทุกคำพูด ทุกการกระทำของนัท มันเป็นสิ่งที่อาแก้วไม่ได้เจอมานานแสนนานเหลือเกิน
นัทไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีกเล็กน้อย จนลมหายใจอุ่นร้อนรินรดใบหน้าของอาแก้ว มือซ้ายของเขาลูบไล้ลงไปตามแผ่นหลังของเธออย่างช้าๆ ก่อนจะบีบเคล้น บั้นท้ายกลมกลึงทั้งซ้ายและขวา อย่างจงใจและเร้าอารมณ์ แม้จะเป็นการกระทำที่เปิดเผยในที่ที่ใครก็อาจผ่านมาเห็นได้ แต่อาแก้วกลับแข็งค้างไปทั้งตัว เธอไม่ได้ผลักไสเขาออกไปเลยแม้แต่น้อย
"หรือว่าคุณอา... กำลังติดใจในสิ่งที่ผมมอบให้เมื่อคืนแล้วใช่ไหมครับ... ผมรู้ว่าคุณอาชอบ... ไม่ต้องปฏิเสธหรอกครับ" นัทกระซิบชิดริมหูของเธอ เสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยอำนาจ ราวกับจะสะกดจิตให้เธอต้องทำตาม
อาแก้วรู้สึกถึงความร้อนระอุที่แล่นไปทั่วร่าง เธอรู้สึกอับอายอย่างที่สุด แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสัมผัสของนัทอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรู้ว่าตัวเองควรจะโกรธ ควรจะผลักเขาออกไป แต่เธอกลับทำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เธอชอบมัน... เธอชอบในสิ่งที่นัททำกับเธอ ความรู้สึกที่เคยถูกเก็บกดมานานหลายปี กำลังถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์โดยเด็กหนุ่มตรงหน้า
นัทรู้ว่าเขากำลังมีอำนาจเหนือเธออย่างสมบูรณ์ เขายิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะผละออกเล็กน้อย "เอาล่ะครับคุณอา... รีบลงไปข้างล่างเถอะครับ... คุณอาไทรคงรอแย่แล้ว" เขากระซิบเบาๆ อีกครั้ง พลางตบลงบนบั้นท้ายของอาแก้วเบาๆ หนึ่งครั้ง เป็นการย้ำเตือนถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
อาแก้วเดินลงบันไดไปอย่างเลื่อนลอย ราวกับคนไร้วิญญาณ ทุกย่างก้าวของเธอเต็มไปด้วยความสับสน แต่ในส่วนลึกของจิตใจ เธอรู้แล้วว่าเธอได้ก้าวเข้าสู่โลกใบใหม่ที่นัทเป็นผู้ควบคุม และเธอก็เริ่มยอมจำนนต่อโลกใบนั้นอย่างไม่อาจถอนตัว
...ในค่ำคืนเดียวกันนั้น...ในขณะที่บ้านจมดิ่งสู่ความเงียบสงัด...
รินดาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นกลางดึก ไม่ใช่เพราะความกระหายน้ำ แต่เป็นเสียงบางอย่างที่แผ่วเบาแต่ชัดเจน จนทำให้เปลือกตาของเธอขยับยิก อากาศในบ้านยามค่ำคืนเงียบสงัดจนน่าขนลุก มีเพียงแสงสลัวๆ ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้เกิดเงาตะคุ่มน่ากลัวตามมุมห้อง เธอทรุดตัวลงนั่งบนเตียง หูฟังเสียงที่ยังคงดังอยู่ ก่อนจะตัดสินใจลุกจากเตียง เดินลงบันไดไปที่ห้องครัวอย่างเงียบกริบเพื่อดื่มน้ำ คอของเธอแห้งผากราวกับถูกไฟเผา
หลังจากดื่มน้ำจนชื่นใจ รินดาก็เดินกลับขึ้นบันไดอย่างแผ่วเบาที่สุด ทุกย่างก้าวระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียงดัง แต่เมื่อมาถึงชั้นสอง เท้าของเธอก็ชะงักกึกอยู่หน้าห้องของนัท เสียงที่เคยแผ่วเบาเมื่อครู่ บัดนี้กลับดังขึ้นจนหัวใจของเธอเต้นกระหน่ำ เสียงนั้นไม่ใช่เสียงธรรมดา แต่มันคือ เสียงครวญครางแผ่วๆ ที่ฟังดูเหมือนเสียงของผู้หญิงที่กำลังเจ็บปวดระคนสุขสม ตามมาด้วย เสียงกระทบกันของเนื้อหนังเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอและหนักหน่วง ราวกับเสียงตบแปะของเนื้อที่กำลังเสียดสีกันอย่างรุนแรง และ เสียงหอบหายใจที่หนักหน่วง ผสมกับ เสียงเตียงที่โยกเอี๊ยดอ๊าด ที่ดังเป็นจังหวะเร่งเร้า
'เสียงอะไรกัน... ทำไมนัทถึงมีเสียงแบบนี้... หรือว่านัท...' ความคิดแรกของรินดาเต็มไปด้วยความสับสนและไม่เข้าใจ 'ใครอยู่ในห้องนัทกันแน่? หรือเขาพาใครมาบ้านในเวลานี้?' เธอพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว แต่ทุกเสียงที่ดังออกมากลับยิ่งเพิ่มความสงสัยและความอยากรู้อยากเห็นจนเธอไม่อาจห้ามใจได้ มือเรียวสั่นเทาของเธอค่อยๆ เอื้อมไปที่ลูกบิดประตูห้องของนัท หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอก เธอ ค่อยๆ บิดและแง้มประตูออกเพียงเล็กน้อย ให้เกิดช่องว่างพอที่ดวงตาของเธอจะมองลอดเข้าไปด้านในได้
แสงสลัวๆ จากโคมไฟหัวเตียงส่องให้เห็นเพียง เงาตะคุ่มของสองร่างที่กำลังเคลื่อนไหวสัมพันธ์กันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียง รายละเอียดไม่ชัดเจนนัก แต่ภาพที่เห็นนั้นก็เพียงพอที่จะยืนยันว่ามีคนสองคนอยู่ในนั้น และกำลังทำกิจกรรมบางอย่างที่ผิดปกติ และในวินาทีนั้นเอง เสียงครางที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นชัดเจนกว่าเดิม
"อ๊า... นัท... แรงอีกค่ะ... ลึกอีก... อื้อออออ... อาไม่ไหวแล้ว... อ๊า!"
มันคือเสียงของ อาแก้ว!
รินดาแทบหยุดหายใจ ร่างของเธอแข็งทื่อไปหมด เธอตกใจจนตัวชา หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เลือดในกายเหมือนหยุดไหล เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นและหูได้ยิน 'นี่มันอาแก้ว อาแก้วกับนัท... เป็นไปไม่ได้!' ความรู้สึกผิด ความโกรธ ความสับสน ความรังเกียจ และความไม่เข้าใจถาโถมเข้าใส่เธอในคราวเดียว นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของรินดาที่เธอได้เห็นคนมีอะไรกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ภาพที่เคยเห็นในหนังหรือจินตนาการ ไม่เคยใกล้เคียงกับความจริงที่เร่าร้อนและดิบเถื่อนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
แต่แล้ว ภาพที่เห็นตรงหน้าก็ยังคงดำเนินต่อไป นัทและอาแก้วยังคงอยู่ในห้วงแห่งอารมณ์ดิบ เสียงกระทบเนื้อดัง "พลับ! พลับ! พลับ!" เป็นจังหวะที่ดุดันและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางของอาแก้วดังระงม สลับกับเสียงหอบหายใจที่หนักหน่วงของนัท ร่างกายของทั้งคู่บิดเร่าสอดประสานกันอย่างเร่าร้อน รินดายังคงเฝ้ามองอย่างเงียบงัน ดวงตาเบิกกว้าง แม้ในใจจะบอกให้หันหลังกลับ แต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตาม
"ครางอีกสิครับคุณอา... ครางให้ผมฟังดังๆ... ผมชอบเสียงคุณอาตอนนี้นะครับ" เสียงทุ้มต่ำของนัทกระซิบสั่งอย่างเผด็จการ แฝงด้วยความพึงพอใจในอำนาจที่เขามี "คุณอาชอบใช่ไหมครับ... ที่ผมทำให้คุณอาเป็นแบบนี้... ตอบผมสิครับ... คุณอาอยากได้ผมอีกใช่ไหม?"
"นัท... อ๊า... อา... อา... ต้องการค่ะ... อื้อออออ... อาอยากได้อีก!" เสียงครางที่เคยเต็มไปด้วยความอายเมื่อหลายชั่วโมงก่อน บัดนี้กลับกลายเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความร่านและความปรารถนาอย่างเปิดเผยของอาแก้ว มันเร้าร้อนและดิบเถื่อนอย่างที่รินดาไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากน้าสะใภ้ของเธอ
'ทำไม... ทำไมนัทถึงดุดันขนาดนี้... ทำไมมันถึงดูร้อนแรงกว่าที่ฉันเคยได้รับจากเขามากมายนัก' รินดาคิดในใจ 'เมื่อตอนที่เราอยู่ด้วยกัน... มันไม่เคยเร่าร้อนถึงขนาดนี้เลย... ไม่มีคำสั่งแบบนี้... ไม่มีเสียงครางแบบนี้... มันต่างกันราวฟ้ากับเหว' เธอจำได้ว่าบทรักระหว่างเธอกับนัทนั้นนุ่มนวลกว่านี้มากนัก เป็นไปตามความสมัครใจมากกว่า แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือความดิบเถื่อน ความกระหายที่ไม่ถูกยับยั้ง ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะอยู่ภายใต้การควบคุมของนัทอย่างสมบูรณ์ มันเร้าร้อนทางอารมณ์อย่างรุนแรงจนเธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในอก
ภาพและเสียงตรงหน้าเริ่มส่งผลต่อร่างกายของรินดาอย่างที่ไม่คาดคิด ความรู้สึกร้อนผ่าวเริ่มแล่นไปทั่วร่างของเธอ ลมหายใจเริ่มติดขัด ช่องท้องบีบรัดอย่างประหลาด ความอยากรู้อยากเห็นที่ถูกจุดประกายในตอนแรก บัดนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง อารมณ์บางอย่างที่รินดาเองก็ไม่เคยรู้จักกำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ เธอรู้สึกถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นตามร่างกาย ความตึงเครียดที่ช่องท้อง และความรู้สึกปรารถนาที่เริ่มก่อกวนจิตใจ แม้จะเห็นภาพที่น่าตกใจและรู้สึกผิดบาป แต่ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสิ่งเร้าตรงหน้าอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธอพบว่ามือของเธอกำลังบีบขยี้ชุดนอนตัวเองแน่น ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
::Sweat::
บทที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=297598.0)
บทที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=297599.0)
บทที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=297601.0)
บทที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=297628.0)
บทที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=297631.0)
บทที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=297641.0)
บทที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=297659.0)
บทที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=297660.0)
บทที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=297663.0)
บทที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=297665.0)
บทที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=297677.0)
บทที่ 12 (https://xonly8.com/index.php?topic=297702.0)
บทที่ 13 (https://xonly8.com/index.php?topic=297704.0)
บทที่ 14 (https://xonly8.com/index.php?topic=297714.0)
บทที่ 15 (https://xonly8.com/index.php?topic=297717.0)
บทที่ 16 (https://xonly8.com/index.php?topic=297724.0)
บทที่ 17 (https://xonly8.com/index.php?topic=297730.0)
บทที่ 18 (https://xonly8.com/index.php?topic=297733.0)
บทที่ 19 (https://xonly8.com/index.php?topic=297753.0)
บทที่ 20 (https://xonly8.com/index.php?topic=297760.0)
บทที่ 21 (https://xonly8.com/index.php?topic=297768.0)
บทที่ 22 (https://xonly8.com/index.php?topic=297780.0)
บทที่ 23 (https://xonly8.com/index.php?topic=297794.0)
บทที่ 24 (https://xonly8.com/index.php?topic=297795.0)
บทที่ 25 (https://xonly8.com/index.php?topic=297800.0)
บทที่ 26 (https://xonly8.com/index.php?topic=297802.0)
บทที่ 27 (https://xonly8.com/index.php?topic=297844.0)
บทที่ 28 (https://xonly8.com/index.php?topic=297858.0)
บทที่ 29 (https://xonly8.com/index.php?topic=297877.0)
บทที่ 30 (https://xonly8.com/index.php?topic=297901.0)
บทที่ 31 (https://xonly8.com/index.php?topic=297991.0)
บทที่ 32 (https://xonly8.com/index.php?topic=298015.0)
บทที่ 33 (https://xonly8.com/index.php?topic=298018.0)
บทที่ 34 (https://xonly8.com/index.php?topic=298026.0)
บทที่ 35 (https://xonly8.com/index.php?topic=298037.0)
บทที่ 36 (https://xonly8.com/index.php?topic=298049.0)
บทที่ 37 (https://xonly8.com/index.php?topic=298058.0)
บทที่ 38 (https://xonly8.com/index.php?topic=298138.0)
บทที่ 39 (https://xonly8.com/index.php?topic=298149.0)
บทที่ 40 (https://xonly8.com/index.php?topic=298151.0)
บทที่ 41 (https://xonly8.com/index.php?topic=298171.0)
บทที่ 42 (https://xonly8.com/index.php?topic=298184.0)
บทที่ 43 (https://xonly8.com/index.php?topic=298320.0)
บทที่ 44 (https://xonly8.com/index.php?topic=298336.0)
บทที่ 45 (https://xonly8.com/index.php?topic=298339.0)
บทที่ 46 (https://xonly8.com/index.php?topic=298351.0)
บทที่ 47 (https://xonly8.com/index.php?topic=298362.0)
บทที่ 48 (https://xonly8.com/index.php?topic=298364.0)
บทที่ 49 (https://xonly8.com/index.php?topic=298376.0)
บทที่ 50 (https://xonly8.com/index.php?topic=298474.0)
รินลดาต้องการความดิบเถื่อนของนัทเหมื่อนที่อาแก้วเจอ
ความสนุกกำลังจะเริ่มอีกแล้ว ::Ahoo::
ลดาต้องการความเถื่อน ::Reader::
::Thankyou::
นัทกำลังฉายความเป็นผู้ควบคุมออกมาแล้ว
บริวารทั้งหลายจะตกอยู่ในอำนาจของนัท
เอาแล่วๆ หนูรินลดามาเห็น จะทำให้ใจแตกต่อมร่านแตกเหมือนอาแก้วไหมล่ะนี่
ตกเข้ามาในกลุ่มอีกรายละ
ความต้องการของรินลดา
::Ahoo::
ยังอยู่กับอาแก้ว ติดใจซึ่กันและกัน
ชอบ
R
รินรดาเห็นคงอยากได้ให้เร่าร้อนกว่าเดิมเลย ::Angry::
รินดาอยากได้แบบแรงๆ
รินเจอเหตุการณ์สดๆแบบนี้ นอนได้เหรอ
จบศึกนี้คงไปต่อที่พี่ริน
::DookDig::
นัทจะล่อหมดบ้านเลยหรือยังไง
น่าสนุก
รินดาได้มาเห็นและได้ยินสิ่งที่นัททำมันมีทั้งโมโหและปั่นป่วนในใจแต่ร่างกายแสดงออกมาว่าอยากได้แบบนั้นบ้าง ความมันส์กำลังจะบังเกิดแน่แล้ว
รินดาน่าจะอยากลองบ้าง
จะสวิงหรือเปล่าหล่ะ
ออร่าจ้าฝูงออกมาแล้ววววว ::WowWow::
ได้สาวมาสวิงคู่ใหม่แล้ว
อ้างจาก: anatomy051 เมื่อ มิถุนายน 16, 2025, 01:03:48 หลังเที่ยงความร่านที่ตื่นขึ้น
แสงแรกของอรุณรุ่งสาดส่องเข้ามาในห้องนอนของอาไทรและอาแก้ว ร่างกายของอาแก้วยังคงระบมไปทั่วทุกส่วน แต่กลับมีความรู้สึกสุขสมบางอย่างที่ยากจะปฏิเสธได้ หัวใจของเธอเต้นรัวเมื่อนึกถึงคำพูดของนัทเมื่อคืน "คุณอาเป็นทาสกามของผมแล้ว... ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป" ความคิดนี้ทำให้เธอทั้งหวาดกลัวและสับสน แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงแรงดึงดูดอันรุนแรงที่ไม่อาจต้านทานได้
เมื่ออาไทรและอาแก้วก้าวออกมาจากห้องนอน ก็พบกับนัทที่ยืนอยู่บริเวณโถงระเบียงทางเดินชั้นสอง นัทในชุดลำลองสบายๆ ดูสดชื่นผิดกับอาแก้วที่พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
"อ้าว! ตื่นเช้าเหมือนกันนี่ นัท" อาไทรเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม
"ครับ เป็นปกติครับ" นัทตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส พลางเหลือบมองอาแก้วเล็กน้อย "แล้วคุณอาทั้งสองหลับสบายดีไหมครับเมื่อคืนนี้? หวังว่าเตียงนอนจะนุ่มสบายนะครับ"
อาไทรยิ้มกว้าง "สบายดีมากเลยสิ! หลับเป็นตายเลย" เขาตอบโดยไม่รู้ถึงความหมายแฝงในคำพูดของนัท ขณะที่อาแก้วได้แต่หลบสายตา ไม่กล้าตอบอะไรออกไป สีหน้าของเธอซีดเผือดลงเล็กน้อย
"นี่แก้ว! หลานมันถามทำไมไม่ตอบ! เป็นคนยังไงกัน" อาไทรหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีผิดปกติของภรรยา "เดี๋ยวเจอกันข้างล่างนะนัท อาไปรอข้างล่างแล้ว" อาไทรถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินนำลงบันไดไป
วินาทีที่อาไทรลับสายตาไป นัทก็คว้าข้อมือของอาแก้วไว้ทันที หยุดการเคลื่อนไหวของเธอไว้ตรงกลางระเบียงชั้นสอง ดวงตาคมกริบของนัทจ้องลึกเข้ามาในดวงตาที่พร่ามัวของอาแก้ว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนมุมปากของเขา
"คุณอาคงจะเหนื่อยมากใช่ไหมครับเมื่อคืนนี้? ผมเองก็ไม่คิดว่าคุณอาจะตอบสนองได้ดีขนาดนั้น... ช่างเป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำจริงๆ ครับ" นัทกระซิบเสียงพร่า พลางเลื่อนมือไปลูบไล้แขนเรียวของอาแก้วอย่างแผ่วเบา แต่แฝงด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง
อาแก้วรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าและร่างกาย เธอพยายามดึงมือออก แต่ก็ไม่เป็นผล 'เขา... เขากำลังเล่นกับความรู้สึกของฉัน... ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเขาทำให้ฉันแทบตาย' เธอคิดในใจ ภาพความเร่าร้อนเมื่อคืนยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทุกสัมผัส ทุกคำพูด ทุกการกระทำของนัท มันเป็นสิ่งที่อาแก้วไม่ได้เจอมานานแสนนานเหลือเกิน
นัทไม่รอช้า เขาก้าวเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีกเล็กน้อย จนลมหายใจอุ่นร้อนรินรดใบหน้าของอาแก้ว มือซ้ายของเขาลูบไล้ลงไปตามแผ่นหลังของเธออย่างช้าๆ ก่อนจะบีบเคล้น บั้นท้ายกลมกลึงทั้งซ้ายและขวา อย่างจงใจและเร้าอารมณ์ แม้จะเป็นการกระทำที่เปิดเผยในที่ที่ใครก็อาจผ่านมาเห็นได้ แต่อาแก้วกลับแข็งค้างไปทั้งตัว เธอไม่ได้ผลักไสเขาออกไปเลยแม้แต่น้อย
"หรือว่าคุณอา... กำลังติดใจในสิ่งที่ผมมอบให้เมื่อคืนแล้วใช่ไหมครับ... ผมรู้ว่าคุณอาชอบ... ไม่ต้องปฏิเสธหรอกครับ" นัทกระซิบชิดริมหูของเธอ เสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยอำนาจ ราวกับจะสะกดจิตให้เธอต้องทำตาม
อาแก้วรู้สึกถึงความร้อนระอุที่แล่นไปทั่วร่าง เธอรู้สึกอับอายอย่างที่สุด แต่ในขณะเดียวกัน ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสัมผัสของนัทอย่างควบคุมไม่ได้ เธอรู้ว่าตัวเองควรจะโกรธ ควรจะผลักเขาออกไป แต่เธอกลับทำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เธอชอบมัน... เธอชอบในสิ่งที่นัททำกับเธอ ความรู้สึกที่เคยถูกเก็บกดมานานหลายปี กำลังถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์โดยเด็กหนุ่มตรงหน้า
นัทรู้ว่าเขากำลังมีอำนาจเหนือเธออย่างสมบูรณ์ เขายิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะผละออกเล็กน้อย "เอาล่ะครับคุณอา... รีบลงไปข้างล่างเถอะครับ... คุณอาไทรคงรอแย่แล้ว" เขากระซิบเบาๆ อีกครั้ง พลางตบลงบนบั้นท้ายของอาแก้วเบาๆ หนึ่งครั้ง เป็นการย้ำเตือนถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
อาแก้วเดินลงบันไดไปอย่างเลื่อนลอย ราวกับคนไร้วิญญาณ ทุกย่างก้าวของเธอเต็มไปด้วยความสับสน แต่ในส่วนลึกของจิตใจ เธอรู้แล้วว่าเธอได้ก้าวเข้าสู่โลกใบใหม่ที่นัทเป็นผู้ควบคุม และเธอก็เริ่มยอมจำนนต่อโลกใบนั้นอย่างไม่อาจถอนตัว
...ในค่ำคืนเดียวกันนั้น...ในขณะที่บ้านจมดิ่งสู่ความเงียบสงัด...
รินดาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นกลางดึก ไม่ใช่เพราะความกระหายน้ำ แต่เป็นเสียงบางอย่างที่แผ่วเบาแต่ชัดเจน จนทำให้เปลือกตาของเธอขยับยิก อากาศในบ้านยามค่ำคืนเงียบสงัดจนน่าขนลุก มีเพียงแสงสลัวๆ ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ ทำให้เกิดเงาตะคุ่มน่ากลัวตามมุมห้อง เธอทรุดตัวลงนั่งบนเตียง หูฟังเสียงที่ยังคงดังอยู่ ก่อนจะตัดสินใจลุกจากเตียง เดินลงบันไดไปที่ห้องครัวอย่างเงียบกริบเพื่อดื่มน้ำ คอของเธอแห้งผากราวกับถูกไฟเผา
หลังจากดื่มน้ำจนชื่นใจ รินดาก็เดินกลับขึ้นบันไดอย่างแผ่วเบาที่สุด ทุกย่างก้าวระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียงดัง แต่เมื่อมาถึงชั้นสอง เท้าของเธอก็ชะงักกึกอยู่หน้าห้องของนัท เสียงที่เคยแผ่วเบาเมื่อครู่ บัดนี้กลับดังขึ้นจนหัวใจของเธอเต้นกระหน่ำ เสียงนั้นไม่ใช่เสียงธรรมดา แต่มันคือ เสียงครวญครางแผ่วๆ ที่ฟังดูเหมือนเสียงของผู้หญิงที่กำลังเจ็บปวดระคนสุขสม ตามมาด้วย เสียงกระทบกันของเนื้อหนังเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอและหนักหน่วง ราวกับเสียงตบแปะของเนื้อที่กำลังเสียดสีกันอย่างรุนแรง และ เสียงหอบหายใจที่หนักหน่วง ผสมกับ เสียงเตียงที่โยกเอี๊ยดอ๊าด ที่ดังเป็นจังหวะเร่งเร้า
'เสียงอะไรกัน... ทำไมนัทถึงมีเสียงแบบนี้... หรือว่านัท...' ความคิดแรกของรินดาเต็มไปด้วยความสับสนและไม่เข้าใจ 'ใครอยู่ในห้องนัทกันแน่? หรือเขาพาใครมาบ้านในเวลานี้?' เธอพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว แต่ทุกเสียงที่ดังออกมากลับยิ่งเพิ่มความสงสัยและความอยากรู้อยากเห็นจนเธอไม่อาจห้ามใจได้ มือเรียวสั่นเทาของเธอค่อยๆ เอื้อมไปที่ลูกบิดประตูห้องของนัท หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอก เธอ ค่อยๆ บิดและแง้มประตูออกเพียงเล็กน้อย ให้เกิดช่องว่างพอที่ดวงตาของเธอจะมองลอดเข้าไปด้านในได้
แสงสลัวๆ จากโคมไฟหัวเตียงส่องให้เห็นเพียง เงาตะคุ่มของสองร่างที่กำลังเคลื่อนไหวสัมพันธ์กันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียง รายละเอียดไม่ชัดเจนนัก แต่ภาพที่เห็นนั้นก็เพียงพอที่จะยืนยันว่ามีคนสองคนอยู่ในนั้น และกำลังทำกิจกรรมบางอย่างที่ผิดปกติ และในวินาทีนั้นเอง เสียงครางที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นชัดเจนกว่าเดิม
"อ๊า... นัท... แรงอีกค่ะ... ลึกอีก... อื้อออออ... อาไม่ไหวแล้ว... อ๊า!"
มันคือเสียงของ อาแก้ว!
รินดาแทบหยุดหายใจ ร่างของเธอแข็งทื่อไปหมด เธอตกใจจนตัวชา หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง เลือดในกายเหมือนหยุดไหล เธอไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตาเห็นและหูได้ยิน 'นี่มันอาแก้ว อาแก้วกับนัท... เป็นไปไม่ได้!' ความรู้สึกผิด ความโกรธ ความสับสน ความรังเกียจ และความไม่เข้าใจถาโถมเข้าใส่เธอในคราวเดียว นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของรินดาที่เธอได้เห็นคนมีอะไรกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้ ภาพที่เคยเห็นในหนังหรือจินตนาการ ไม่เคยใกล้เคียงกับความจริงที่เร่าร้อนและดิบเถื่อนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
แต่แล้ว ภาพที่เห็นตรงหน้าก็ยังคงดำเนินต่อไป นัทและอาแก้วยังคงอยู่ในห้วงแห่งอารมณ์ดิบ เสียงกระทบเนื้อดัง "พลับ! พลับ! พลับ!" เป็นจังหวะที่ดุดันและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางของอาแก้วดังระงม สลับกับเสียงหอบหายใจที่หนักหน่วงของนัท ร่างกายของทั้งคู่บิดเร่าสอดประสานกันอย่างเร่าร้อน รินดายังคงเฝ้ามองอย่างเงียบงัน ดวงตาเบิกกว้าง แม้ในใจจะบอกให้หันหลังกลับ แต่ร่างกายกลับไม่ยอมทำตาม
"ครางอีกสิครับคุณอา... ครางให้ผมฟังดังๆ... ผมชอบเสียงคุณอาตอนนี้นะครับ" เสียงทุ้มต่ำของนัทกระซิบสั่งอย่างเผด็จการ แฝงด้วยความพึงพอใจในอำนาจที่เขามี "คุณอาชอบใช่ไหมครับ... ที่ผมทำให้คุณอาเป็นแบบนี้... ตอบผมสิครับ... คุณอาอยากได้ผมอีกใช่ไหม?"
"นัท... อ๊า... อา... อา... ต้องการค่ะ... อื้อออออ... อาอยากได้อีก!" เสียงครางที่เคยเต็มไปด้วยความอายเมื่อหลายชั่วโมงก่อน บัดนี้กลับกลายเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความร่านและความปรารถนาอย่างเปิดเผยของอาแก้ว มันเร้าร้อนและดิบเถื่อนอย่างที่รินดาไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากน้าสะใภ้ของเธอ
'ทำไม... ทำไมนัทถึงดุดันขนาดนี้... ทำไมมันถึงดูร้อนแรงกว่าที่ฉันเคยได้รับจากเขามากมายนัก' รินดาคิดในใจ 'เมื่อตอนที่เราอยู่ด้วยกัน... มันไม่เคยเร่าร้อนถึงขนาดนี้เลย... ไม่มีคำสั่งแบบนี้... ไม่มีเสียงครางแบบนี้... มันต่างกันราวฟ้ากับเหว' เธอจำได้ว่าบทรักระหว่างเธอกับนัทนั้นนุ่มนวลกว่านี้มากนัก เป็นไปตามความสมัครใจมากกว่า แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือความดิบเถื่อน ความกระหายที่ไม่ถูกยับยั้ง ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะอยู่ภายใต้การควบคุมของนัทอย่างสมบูรณ์ มันเร้าร้อนทางอารมณ์อย่างรุนแรงจนเธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในอก
ภาพและเสียงตรงหน้าเริ่มส่งผลต่อร่างกายของรินดาอย่างที่ไม่คาดคิด ความรู้สึกร้อนผ่าวเริ่มแล่นไปทั่วร่างของเธอ ลมหายใจเริ่มติดขัด ช่องท้องบีบรัดอย่างประหลาด ความอยากรู้อยากเห็นที่ถูกจุดประกายในตอนแรก บัดนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอีกอย่างหนึ่ง อารมณ์บางอย่างที่รินดาเองก็ไม่เคยรู้จักกำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ เธอรู้สึกถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นตามร่างกาย ความตึงเครียดที่ช่องท้อง และความรู้สึกปรารถนาที่เริ่มก่อกวนจิตใจ แม้จะเห็นภาพที่น่าตกใจและรู้สึกผิดบาป แต่ร่างกายของเธอกลับตอบสนองต่อสิ่งเร้าตรงหน้าอย่างไม่อาจควบคุมได้ เธอพบว่ามือของเธอกำลังบีบขยี้ชุดนอนตัวเองแน่น ใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
อาแก้วโดนสวิงกับกับพี่มารด์
นัทกำลังควบสองเลย
เริ่มบทใหม่
รินดาเจอแบบนี้ รับนัทได้ไหม ถ้าได้คงได้บทซาดิสม์แน่
นัทกำลังจะเป็นผู้ควบคุมบริวารทั้งหลายอยู่ในอำนาจ
::Confident::
รินเห็นอีกแล้ว
เยอะจัด จะไหวไหม
มีคนรู้เห็นซะแล้วนัทคุง ::Angry::
รินกำลังจะเปิดโลกใหม่ละ
รินดาน้อยใจใช่มั้ยล่ะ เดี๋ยวเตรียมตัวไว้เลย
เริ่ม 3p แก้วกับนัทและรินดา
รินลดาต้องการโดนแน่ๆ
นัทผู้ควบคุม
ความลับแตก
เอาแล้วนัทจะทำยังไงรินดารู้เรื่องแล้ว
รินดาจะสู่วังวนอีกคน
ความลับที่ไม่ลับ ::Thinking::
ให้รินดาอาแก้วมาพร้อมกันกลางบ้านเลย
::WooWoo::
ความสนุกกำลังจะเริ่ม
ความเงี่ยนเกิดได้ทุถเเวลา
พี่รินแอบดูจนเริ่มมีอารมณ์แล้ว
รินดารอแจมเหรอ
รินดาก็อยากโดนมั่งสิท่า