แรงปรารถนาที่ไม่อาจซ่อน – บทเรียนแห่งความร่าน
...รินดาไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่น้อย เธอยังคงนั่งอยู่กับพื้นห้อง หน้าประตูที่แง้มออกเพียงน้อยนิด ราวกับถูกสะกดด้วยภาพตรงหน้าที่ยังคงดำเนินต่อไป มันคือความเร่าร้อนอันดิบเถื่อนที่เกินกว่าจินตนาการใดๆ ลมหายใจของเธอหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนแทบควบคุมไม่ได้ ความร้อนผ่าวแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ความตึงเครียดที่ช่องท้องยิ่งบีบรัดอย่างรุนแรง ภาพของนัทและอาแก้วที่สอดประสานกันอย่างบ้าคลั่งยังคงตราตรึงอยู่ในสมอง และมันยิ่งโหมกระพือไฟปรารถนาในตัวเธอให้ลุกโชนจนแทบสำลัก
นิ้วเรียวสั่นเทาของรินดายังคงขยับอย่างเร่งเร้าบนร่องสวาทของตัวเอง ความชื้นแฉะที่เริ่มซึมออกมาบ่งบอกถึงอารมณ์ที่พุ่งพล่าน เธอหลับตาลงชั่วขณะ พยายามจดจ่ออยู่กับสัมผัสของตัวเอง แต่ภาพจากในห้องก็ยังคงฉายชัดในมโนสำนึก เสียงครวญครางของอาแก้วที่ดังขึ้นอีกครั้งอย่างทรมานระคนสุขสม ดังลอดออกมาจากช่องประตู "อ๊า! นัท! แรงอีก! ลึกอีกค่ะ! อื้อออออ!" ตามมาด้วย เสียงเนื้อกระทบกันที่ดุดันและหนักหน่วง "พลับ! พลับ! พลับ!" ราวกับเสียงตบที่รุนแรงและต่อเนื่อง และเสียงเตียงที่โยกเอี๊ยดอ๊าดที่ดังเป็นจังหวะเร่งเร้า จนรินดาแทบจะจับจังหวะการสอดใส่ได้
นัทพลิกร่างอาแก้วให้นอนราบลงกับเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขึ้นไปค่อมอยู่ด้านบน ใช้มือแข็งแกร่งกดสะโพกของอาแก้วไว้แน่น ลำตัวของเขากระแทกลงมาอย่างหนักหน่วงและลึกซึ้ง "คุณอาชอบใช่ไหมครับ... ที่ผมกดหนักๆ แบบนี้... ชอบไหมครับ... นังร่านของผม?" นัทกระซิบเสียงพร่า คำพูดของเขาเต็มไปด้วยอำนาจและอารมณ์ดิบ อาแก้วบิดเร่าตัวไปมา ดวงตาปรือปรอยแทบจะลืมไม่ขึ้น แต่ก็พยักหน้าตอบรับอย่างเร่งรีบ "ชอบค่ะ! ชอบมาก! นัท! เอาให้แรงกว่านี้อีก! อื้อออออ!" เสียงครางที่เต็มไปด้วยความร่านของอาแก้วยิ่งตอกย้ำภาพที่รินดาเห็นตรงหน้า
'ทำไม... ทำไมนัทถึงดุดันขนาดนี้... ทำไมมันถึงเร้าร้อนกว่าที่ฉันเคยได้รับจากเขามากมายนัก' รินดาคิดในใจพลางเร่งจังหวะการขยับนิ้วบนร่องสวาทของตัวเองถี่ขึ้น 'เมื่อตอนที่เราอยู่ด้วยกัน... มันไม่เคยรุนแรงถึงขนาดนี้เลย... ไม่เคยมีคำสั่งแบบนี้... ไม่มีเสียงครางที่บ้าคลั่งแบบนี้... มันต่างกันราวฟ้ากับเหว' เธอจำได้ว่าบทรักระหว่างเธอกับนัทนั้นนุ่มนวลกว่านี้มากนัก เป็นไปตามความสมัครใจมากกว่า แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้าคือความดิบเถื่อน ความกระหายที่ไม่ถูกยับยั้ง ความสัมพันธ์ที่ดูเหมือนจะอยู่ภายใต้การควบคุมของนัทอย่างสมบูรณ์ มันเร้าร้อนทางอารมณ์อย่างรุนแรงจนเธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในอก
นัทไม่เพียงแต่สอดใส่และกระแทกอย่างบ้าคลั่งเท่านั้น เขายังโน้มตัวลงไป ดูดดึงเต้าอวบอิ่มของอาแก้วอย่างตะกละตะกลาม ลิ้นร้อนไล้เลียยอดถันที่แข็งเป็นไต ก่อนจะครอบครองดูดดึงราวกับจะกลืนกิน อาแก้วส่งเสียงครางแหลมอย่างควบคุมไม่ได้ด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งพล่านจากสัมผัสที่รุนแรงเหล่านั้น 'อ๊า... นัท... อย่า... แรงไปแล้ว... อื้ออออออ...' เสียงครางของอาแก้วสะท้อนก้องในโสตประสาทของรินดา ทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ความชื้นแฉะบริเวณร่องสวาทของรินดาเพิ่มมากขึ้นจนรู้สึกได้ถึงความเหนอะหนะที่รันลงมาตามต้นขาด้านใน เธอเปียกแฉะไปหมด
'ฉันอยากได้รับความรู้สึกแบบนั้นบ้าง... ฉันก็อยากถูกเขาควบคุมแบบนั้น... ฉันก็อยากถูกทำให้ร่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!' ความคิดที่น่าตกใจเหล่านี้ผุดขึ้นมาในหัวของรินดาอย่างไม่หยุดหย่อน 'ลำเอ็นของนัท... มันใหญ่... มันแน่น... และมันทำให้ฉันเสียวจนขาอ่อน... แต่มันยังไม่สุด... ไม่เคยสุดเท่าที่ฉันเห็นอาแก้วเป็นอยู่ตอนนี้' ภาพของลำเอ็นของนัทที่ขยับเข้าออกในตัวอาแก้วอย่างรุนแรงและเร่งเร้า วนเวียนอยู่ในหัวของเธอ ทำให้ความปรารถนาที่พลุ่งพล่านอยู่แล้วยิ่งพุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก ปลายนิ้วของรินดาเคลื่อนไหวเร็วขึ้นและหนักหน่วงขึ้นตามจังหวะที่เธอได้ยินจากในห้องของนัท เธอแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ทันใดนั้น เสียงจากห้องของนัทก็เงียบลงชั่วขณะ ราวกับว่าบทเพลงแห่งความปรารถนาได้หยุดพักลง รินดาชะงักมือที่กำลังเคลื่อนไหว ดวงตาของเธอเงยขึ้นมองผ่านช่องประตูอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่เธอเห็นทำให้ร่างของเธอแข็งทื่อไปอีกครั้ง นัทและอาแก้วไม่ได้อยู่ในท่าร่วมรักที่ดุดันอีกแล้ว นัทพลิกร่างอาแก้วให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนจะโน้มตัวลงไป จูบริมฝีปากของอาแก้วอย่างดูดดื่มและเร่าร้อน มันไม่ใช่จูบที่อ่อนโยน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความกระหาย ความผูกพันที่ลึกซึ้ง และความใคร่ที่ยังคุกรุ่น อาแก้วโอบรัดคอนัทไว้แน่น ตอบรับจูบนั้นอย่างเต็มที่ ราวกับว่าทั้งคู่กำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันในความเงียบงัน
ภาพความใกล้ชิดที่เงียบงันนี้สร้างความตกตะลึงให้กับรินดาอีกครั้ง เธอไม่เพียงเห็นความปรารถนาทางกาย แต่ยังเห็นความผูกพันบางอย่างที่น่ากลัวและต้องห้าม แต่อย่างน่าประหลาดใจ ความตกตะลึงนั้นกลับไม่ได้ทำให้ความปรารถนาในตัวเธอลดลงเลยแม้แต่น้อย มันกลับยิ่งโหมกระหน่ำให้ความร่านที่เพิ่งตื่นขึ้นในตัวเธอเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง
รินดาจมดิ่งอยู่กับอารมณ์ที่ท่วมท้นจากการเปรียบเทียบ การโหยหา และภาพที่เห็นตรงหน้า เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับความรู้สึกเหล่านี้ เธอรู้เพียงว่า คืนนี้ได้เปลี่ยนแปลงเธอไปตลอดกาล และความปรารถนาที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมานั้น มันรุนแรงเกินกว่าที่เธอจะเก็บซ่อนไว้ได้อีกต่อไป
....ร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ มือเรียวยังคงขยับอย่างบ้าคลั่งบนร่องสวาทของตัวเอง ดวงตาเบิกกว้างจับจ้องภาพตรงหน้าผ่านช่องประตูที่แง้มออกเพียงน้อยนิด เสียงกระทบเนื้อที่ดุดัน "พลับ! พลับ! พลับ!" ดังถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ ผสมกับเสียงหอบหายใจของนัทและอาแก้วที่บ่งบอกว่าทั้งคู่ใกล้ถึงขีดสุดแล้ว
"อ๊า! นัท! แรงอีกค่ะ! แตกในเลย! แตกใส่อาเลยค่ะ! ไม่ไหวแล้ว! อื้อออออ!" เสียงครวญครางของอาแก้วดังลั่นด้วยความร่านที่ถึงขีดสุด มันทั้งทรมานและสุขสมจนรินดาแทบจะรู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านนั้นเอง
นัทส่งเสียงคำรามในลำคอ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาปิดพริ้มด้วยความทรมานระคนสุขสม "ใกล้แล้ว! ใกล้แล้วครับคุณอา! อีกนิดเดียว!" นัทเร่งจังหวะการกระแทกเอวให้เร็วและรุนแรงขึ้นกว่าเดิม ร่างกายของทั้งคู่สั่นสะท้านไปตามแรงกระแทก เสียงเตียงเอี๊ยดอ๊าดดังราวกับจะพังลงมา
'แตกใน! แตกในใส่ตัวอาแก้วเลยเหรอ!' ความคิดนั้นแล่นเข้ามาในหัวของรินดา ทำให้ปลายนิ้วที่กำลังเคลื่อนไหวบนร่องสวาทของเธอเร่งจังหวะตามไปโดยอัตโนมัติ ความชื้นแฉะที่ร่องสวาทของเธอเพิ่มมากขึ้นจนรู้สึกเหนียวเหนอะหนะไปหมด เธอเปียกโชกไปด้วยอารมณ์ใคร่ที่ถูกปลุกเร้าจนถึงขีดสุด
วินาทีต่อมา นัทก็ส่งเสียงครางต่ำลึกออกมาจากลำคอ ดวงตาเบิกโพลง เขากระแทกเอวเข้าใส่เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะ ถอนลำเอ็นที่แข็งขืนออกมาจากช่องรักของอาแก้วอย่างรวดเร็ว สายตาของรินดาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง
นัทโน้มตัวลงไปใกล้ปากของอาแก้วที่อ้าค้างเล็กน้อย ก่อนจะ ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นจำนวนมากพุ่งใส่เข้าไปในโพรงปากของอาแก้วจนหมดสิ้น!
ภาพนั้นสร้างความตกตะลึงให้กับรินดาอย่างที่สุด แต่สิ่งที่ทำให้เธอช็อกยิ่งกว่าคือปฏิกิริยาของอาแก้ว อาแก้วไม่แสดงท่าทีรังเกียจแม้แต่น้อย เธอกลับส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ ก่อนจะใช้ลิ้นเล็กๆ ของเธอ ไล่เลียดูดกินน้ำกามของนัทที่ยังติดค้างอยู่ตามริมฝีปากจนหมดเกลี้ยง!
เมื่อดูดกินจนไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว อาแก้วก็เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะใช้แขนโอบรัดคอนัทแล้วดึงเขาเข้าหา จูบริมฝีปากของนัทอย่างเร่าร้อนและลึกซึ้ง! มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความใคร่ ความผูกพัน และความยินยอมพร้อมใจที่จะเป็นของกันและกัน
รินดายังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ดวงตาของเธอจับจ้องทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ละสายตา ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปหมด ไม่ใช่เพราะความหนาว แต่เป็นเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง ความร่านที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในตัวเธอ มันรุนแรงจนเธอรู้สึกว่าโลกที่เธอเคยรู้จักได้พังทลายลงแล้ว
แม้ความสุขที่เกิดจากการช่วยตัวเองจะทำให้รินดาได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่อัดอั้นออกมา แต่ลึกๆ แล้ว เธอก็ยังคงรู้สึกว่ามีบางอย่างขาดหายไป... บางอย่างที่มือของเธอไม่อาจมอบให้ได้เทียบเท่ากับสิ่งที่นัทมอบให้กับอาแก้ว เธอต้องการมากกว่าแค่การปลดปล่อยด้วยตัวเอง เธอต้องการความร้อนแรง อำนาจ และความร่านที่ถูกปลุกอย่างถึงที่สุดเฉกเช่นที่เธอเห็นตรงหน้า สิ่งที่เธอเห็นได้จุดประกายความปรารถนาอันรุนแรงที่ไม่สามารถเติมเต็มได้ด้วยเพียงแค่สองมือของเธอเอง
... แม้บทรักบทแรกจะจบลงไปแล้ว แต่เสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ ภาพที่เห็นเมื่อครู่ยังคงชัดเจนในมโนสำนึก จนกระทั่งเสียงของนัทดังขึ้นอีกครั้ง ทำลายความเงียบงันและฉุดรั้งให้รินดากลับสู่โลกแห่งความจริงที่แสนเร่าร้อน
นัทกระดกแก้วน้ำขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด ก่อนจะหันมามองอาแก้วที่นอนหอบอยู่ข้างๆ ด้วยแววตาพึงพอใจ "เธอชอบไหม... เธอชอบฉันหรือเปล่า" น้ำเสียงของนัทเจือด้วยอำนาจและต้องการการยืนยันจากอีกฝ่าย
อาแก้วพลิกตัวเข้าหานัท ใบหน้าของเธอยังคงแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำปรือด้วยอารมณ์ใคร่ "ชอบค่ะ... ชอบมากๆ เลยค่ะคุณนัท... อาไม่เคยโดนอะไรแบบนี้แล้วมีความสุขได้ขนาดนี้เลยในชีวิต" เสียงของอาแก้วพร่าและเต็มไปด้วยความจริงใจในคำตอบ มันแสดงถึงความสุขสมที่ทะลักทลายออกมาจากส่วนลึกของจิตใจ "พรุ่งนี้ฉันต้องกลับ กทม.แล้ว... ฉันคงคิดถึงคุณมากๆ เลย ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนฉันจะได้ทำแบบนี้อีก" แววตาของอาแก้วฉายแววเสียดายเมื่อนึกถึงการจากลาที่กำลังจะมาถึง
นัทเลื่อนมือไปลูบไล้แก้มของอาแก้วแผ่วเบา "ผมก็เสียดายครับที่พรุ่งนี้คุณอาต้องกลับ กทม.แล้ว... แต่อย่าห่วงเลยครับคุณอา... สักวัน... ผมคงจะได้เจออาแก้วอีกนะครับ" คำพูดของนัทคล้ายจะให้ความหวัง แฝงด้วยนัยยะว่าความสัมพันธ์นี้จะยังไม่จบลงเพียงแค่นี้
ขณะที่นัทเอื้อมมือไปวางแก้วน้ำที่ปลายเตียง อาแก้วก็ขยับกายเข้าหาเขา ร่างกายที่เปลือยเปล่าเสียดสีกันอย่างแนบชิด ใบหน้าของเธอแหงนขึ้นมองเขาด้วยแววตาออดอ้อนและหื่นกระหาย "คุณนัทขา... ฉันขอให้คุณทำกับฉันอีกได้ไหมคะเจ้านาย... อีกครั้ง... นะคะ" เสียงร้องขอของอาแก้วเต็มไปด้วยความปรารถนาที่ไม่อาจเก็บงำ การเรียกนัทว่า "เจ้านาย" นั้นตอกย้ำสถานะการยอมจำนนที่สมบูรณ์แบบของเธอ
รินดาที่เฝ้ามองอยู่ภายนอกประตู แทบหยุดหายใจ 'จะทำกันอีกครั้งแล้วเหรอเนี่ย... ทำไมอาแก้วถึงร้องขอแบบนั้น... ทำไมถึงได้ร่านขนาดนี้!' ความคิดในใจของรินดาเต็มไปด้วยความตกตะลึงระคนความอยากรู้อยากเห็น 'หรือเป็นเพราะว่านัทอาจมีดุ้นที่ใหญ่กว่าปกติ... หรือเขาปลุกเร้าได้ดีขนาดนั้น... ถึงทำให้อาแก้วคลั่งได้ถึงขนาดนี้'
นัทมองอาแก้วด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ดวงตาของเขาทอประกายแห่งชัยชนะ "ได้สิ... เดี๋ยวฉันจะจัดให้... นังร่านของฉัน" นัทพูดเสียงต่ำก่อนจะพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับอาแก้ว ร่างกายของเขากระตุกเล็กน้อย พลัน ลำเอ็นที่เคยอ่อนตัวไปเมื่อครู่ก็เริ่มตั้งชูชันแข็งแกร่งขึ้นมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว! มันผงาดขึ้นอย่างน่าเกรงขามต่อหน้าต่อตาอาแก้วที่มองด้วยแววตาหื่นกระหาย
"อมให้ฉันสิ... นังร่าน!" นัทสั่งเสียงเฉียบขาด
อาแก้วไม่รอช้า เธอกอบกุมลำเอ็นที่ผงาดขึ้นมานั้น ก่อนจะโน้มตัวลงไป ดูดกลืนส่วนหัวของลำเอ็นเข้าสู่โพรงปากอย่างหื่นกระหายและรุนแรง เสียงดูดกลืนดัง "จ๊วบ! จ๊วบ!" ผสมกับเสียงครางต่ำๆ ของอาแก้ว มันคือเสียงแห่งความหิวกระหายที่ไม่รู้จักพอ
ภาพตรงหน้ามันรุนแรงเกินกว่าที่รินดาจะทนดูต่อไปได้อีกแล้ว หัวใจของเธอเต้นกระหน่ำจนเจ็บไปหมด ร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยอารมณ์ที่ปะปนกันมั่วไปหมด ทั้งตกใจ สับสน หวาดกลัว และที่สำคัญที่สุดคือ ความร่านที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างเต็มที่ เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมอารมณ์และร่างกายได้อีกแล้ว
รินดาค่อยๆ ลุกขึ้นจากตรงนั้นอย่างช้าๆ พยายามไม่ให้เกิดเสียงแม้แต่น้อย ราวกับคนไร้วิญญาณ เธอค่อยๆ ปิดประตูห้องของนัทลงอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะเดินกลับห้องของตัวเองไปอย่างเลื่อนลอย
เมื่อมาถึงห้อง รินดาล้มตัวลงนอนข้างๆ มายด์ที่หลับใหลอย่างสงบด้วยความเหนื่อยล้าทางร่างกายและจิตใจ เธอหลับตาลง พยายามขับไล่ภาพและเสียงเหล่านั้นออกไปจากสมอง แต่ความคิดของเธอกลับฉายภาพระหว่างนัทกับอาแก้วในฉากรักที่เร่าร้อนอย่างต่อเนื่อง ราวกับภาพยนตร์ส่วนตัวที่ไม่มีวันจบสิ้น เธอจินตนาการถึงบทรักที่ยังคงดำเนินต่อไปภายในห้องของนัท การยอมจำนนของอาแก้ว อำนาจของนัท และความเร่าร้อนที่พวกเขาแบ่งปันกัน แม้สายตาของรินดาจะพยายามปิดลงเท่าไหร่ ภาพเหล่านั้นก็ยังคงเด่นชัดในความมืดมิด ปลุกเร้าความปรารถนาที่ยังไม่ได้รับการเติมเต็มในตัวเธอให้โหยหาหนักขึ้นไปอีก
...แม้จะพยายามข่มตาหลับ รินดากลับพบว่าเปลือกตาของเธอหนักอึ้งเกินกว่าจะปิดลงได้สนิท ภาพและเสียงจากห้องของนัท...ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอราวกับภาพยนตร์ที่ถูกฉายซ้ำไม่รู้จบ ในความมืดมิดของห้องนอนที่เงียบสงัด ร่างกายของเธอร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ จนต้องพลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่ายบนเตียงนอนนุ่มๆ ข้างกายของมายด์ที่หลับสนิท
รินดาไม่พยายามที่จะลืมมันอีกต่อไป เธอปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปตามแรงปรารถนาที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น ปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งจินตนาการ เธอหลับตาลงแน่น พยายามรวบรวมทุกรายละเอียดที่ได้เห็นและได้ยินเมื่อครู่ ก่อนจะบรรจงสร้างสรรค์ฉากรักของนัทกับอาแก้วขึ้นมาใหม่ในหัวของเธออย่างละเอียดลออ ราวกับกำลังย้อนดูหนังในสมองตัวเอง แต่ครั้งนี้...เธอคือผู้กำกับ และเธอจะเติมเต็มทุกช่องว่างที่ขาดหายไป พร้อมใส่ความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรงที่เธอเพิ่งค้นพบเข้าไปด้วย
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
อาแก้วหลงและติดนัทหนึบเลยทีนี้แต่ขณะเดียวกันบทรักนั้นทำให้รินดาเตลิดถึงขนาด"ร่านแตก"แน่ๆเพราะช่วยตัวเองจากความเงี่ยนแม้จะเสร็จแต่จิตใจและร่างการยังเหมือนกับขาดสิ่งที่ปราถนาซึ่งนั่นก็คือนัทและควยรวมทั้งบทรัก
รินดาความต้องการที่ซ่อนไว้ ปะทุขึ้นมาจนควบคุมไม่ได้แล้ว จะทำอย่างไรต้องติดตาม