ความปรารถนาที่ไม่อาจยับยั้ง
เช้าวันใหม่มาถึงพร้อมกับบรรยากาศที่ดูเหมือนจะปกติที่สุดเท่าที่เคยมีมา ทุกคนมารวมตัวกันที่โต๊ะอาหารเช้า เสียงช้อนส้อมกระทบจานเบาๆ สลับกับเสียงพูดคุยเรื่องทั่วไปของลุงไก่กับป้าวนวล อาไทรเองก็ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ มีเพียงรินดาเท่านั้นที่รู้สึกเหมือนกำลังติดอยู่ในฟองสบู่แห่งความจริงที่บิดเบี้ยว ภาพและเสียงจากห้องของนัทเมื่อคืนยังคงวนเวียนในหัวเธออย่างไม่หยุดหย่อน มันสดใหม่ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
หลังจากมื้อเช้าอันแสนอึดอัดที่รินดาพยายามทำตัวเป็นปกติที่สุด อาไทรกับอาแก้วก็ขอตัวกลับกรุงเทพฯ นัท ลุงไก่ ป้าวนวล และรินดา ยืนส่งทั้งคู่ที่รถ อาไทรเป็นคนขับ ส่วนอาแก้วนั่งอยู่ข้างๆ รินดาพยายามอย่างที่สุดที่จะสังเกตความผิดปกติใดๆ จากทั้งคู่ เธอจ้องมองอาแก้วที่ก้าวขึ้นรถไปอย่างสง่างามราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อคืน สังเกตไปถึงรอยยิ้มของนัทที่ส่งให้อาแก้ว มันดูเป็นรอยยิ้มแบบหลานชายส่งให้คุณอา แต่ในสายตาของรินดา มันกลับแฝงด้วยนัยยะบางอย่างที่เธอกำลังพยายามถอดรหัส ทั้งสองคนเก็บความลับไว้ดีเยี่ยม ไม่มีท่าทีลุกลี้ลุกลน ไม่มีร่องรอยของการร่วมรักอันเร่าร้อนที่เพิ่งผ่านไป จนรินดาอดคิดไม่ได้ว่า 'หรือว่า...มันเป็นแค่ความฝันไปจริงๆ' แต่ร่างกายของเธอยังคงร้อนรุ่ม และความเปียกชื้นยามค่ำคืนก็ไม่ใช่เรื่องโกหก
เมื่อรถของอาไทรแล่นออกไปลับตา ลุงไก่ก็ขอตัวออกไปทำงานเช่นเคย ป้าวนวล แม่ของรินดาและมายด์ ก็ตัดสินใจไปซุปเปอร์มาร์เก็ตในช่วงสายของวัน "แม่จะไปซื้อของหน่อยนะมายด์ มีใครอยากไปกับแม่ไหมลูก?" ป้าวนวลเอ่ยถาม มายด์ที่กำลังงนั่งอยู่หน้าทีวีหันมาตอบทันที "ไม่ล่ะแม่! มายด์จะออกไปเที่ยวกับกิ๊ก!" คำพูดของมายด์ทำให้รินดาแอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่มายด์จะออกไปพร้อมป้าวนวลในไม่กี่นาทีต่อมา
แล้วในที่สุด โอกาสที่รินดาเฝ้ารอก็มาถึง บ้านทั้งหลังเงียบสงัด มีเพียงนัทที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกเพียงลำพัง รินดาสูดหายใจเข้าลึกๆ หัวใจเต้นระรัวราวกับกำลังจะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต เธอเดินเข้าไปในห้องรับแขกอย่างช้าๆ ร่างกายยังคงร้อนรุ่มด้วยไฟปรารถนาที่ถูกจุดขึ้นจากจินตนาการเมื่อคืน
"นัท...พี่ขอดูทีวีด้วยคนสิ" รินดาพูดเสียงแผ่ว
นัทหันมามองเล็กน้อย "ครับพี่มานั่งตรงนี้สิ... มาสิ" เขาตอบสั้นๆ โดยไม่ได้ละสายตาจากจอโทรทัศน์
รินดาพลางทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับนัท แต่เว้นระยะห่างเล็กน้อย
...รินดานั่งนิ่งอยู่พักหนึ่ง พยายามรวบรวมคำพูดในหัว ภาพบทรักที่เร่าร้อนของนัทกับอาแก้วยังคงฉายซ้ำในความคิด ทุกเสียงคราง ทุกการเคลื่อนไหว ทุกคำสั่งของนัท มันวนเวียนอยู่ในสมองเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ร่างกายเธอร้อนรุ่มขึ้นอีกครั้ง ความเปียกชื้นที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยอย่างเต็มที่เมื่อคืน กำลังก่อกวนเธออย่างรุนแรง เธอรู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และนี่คือโอกาส
...รินดาสูดหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง ก่อนจะหันไปหานัทที่ยังคงจดจ่ออยู่กับทีวี "นัท..." เธอเรียกเสียงเบา จนนัทต้องหันมามอง "ครั้งสุดท้าย...ที่เราทำกัน...มันเป็นวันอันตรายมากเลยนะ... แล้วนั่นมันก็จะเป็นปัญหาใหญ่มาก" รินดาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง แฝงความกังวลที่เธอเคยรู้สึกจริงๆ ในตอนนั้น
นัทเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองรินดาด้วยแววตาประหลาดใจกับคำพูดที่จู่ๆ ก็ผุดขึ้นมา "หมายถึง..."
รินดาไม่รอให้นัทพูดจบ เธอพูดแทรกขึ้นมาทันที ดวงตาของเธอจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของนัทอย่างแน่วแน่ "แต่วันนี้...นัท...วันนี้มันเป็นวันที่ปลอดภัย... นัทเข้าใจไหม?" คำพูดสุดท้ายของรินดาถูกเน้นย้ำอย่างชัดเจน แฝงด้วยความหมายที่ตรงไปตรงมาถึงความต้องการของเธอ และความปรารถนาที่จะให้นัทเข้าใจว่านี่คือเวลาที่เหมาะสมแก่การตอบสนองความใคร่ โดยปราศจากความกังวลเรื่องผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์
...นัทมองรินดาด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปจากเดิม เขานิ่งงันไปชั่วขณะ ราวกับกำลังประมวลผลคำพูดที่ตรงไปตรงมาของเธอ แววตาของเขาเริ่มฉายแววความเข้าใจ...
คำพูดของรินดาแขวนอยู่ในอากาศระหว่างคนทั้งสอง นัทนิ่งไปชั่วขณะ ดวงตาคมกริบของเขาจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของเธอ ราวกับจะอ่านใจ รินดารู้สึกเหมือนหัวใจจะหลุดออกมาจากอก ความประหม่าเข้าจู่โจม แต่ในส่วนลึกของจิตใจ เธอรู้ดีว่าเธอต้องการอะไร และเธอก็พร้อมที่จะเสี่ยง
ทันใดนั้น นัทก็กระชากตัวรินดาเข้าหาอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนเธอแทบตั้งตัวไม่ติด ก่อนจะจับเธอกดลงบนโซฟาตัวเดิม โซฟาสีครีมอ่อนนุ่ม มันคือโซฟาตัวเดียวกับที่นัทเคยมีเรื่องราวกับป้าวนวลและมายด์มาก่อน วันนี้... มันจะเป็นคิวของรินดากับโซฟาตัวนี้!
รินดาสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจระคนตื่นเต้น นัทโน้มตัวลงมา ใบหน้าของเขาห่างจากเธอเพียงคืบ ดวงตาของเขาลุกวาวด้วยไฟปรารถนาที่ไม่อาจเก็บงำ "พี่รินดา... ในเวลานี้พี่จะต้องเป็นของผม... ผมจะทำกับพี่รินดาจนกว่าผมจะทำไม่ไหว... จนกว่าพี่จะคลั่ง!" น้ำเสียงของนัททุ้มต่ำและเต็มไปด้วยอำนาจ มันคือคำประกาศกร้าวแห่งการครอบครองที่ทำให้ร่างกายของรินดาสั่นสะท้าน
"นัท... นัทช่วยอ่อนโยนกับฉันหน่อยนะ..." รินดาพูดเสียงแผ่ว พยายามรวบรวมสติ แม้ในใจลึกๆ เธอจะโหยหาความเร่าร้อนดิบเถื่อนที่ได้เห็นเมื่อคืน เธอต้องการบทเรียนแบบที่อาแก้วได้รับ ต้องการให้นัทปลุกเร้าความร่านที่เพิ่งตื่นขึ้นในตัวเธออย่างถึงที่สุด
นัทมองรินดาด้วยรอยยิ้มมุมปากราวกับรู้ทันความในใจของเธอ "หืม...อ่อนโยนเหรอครับพี่... ได้สิ... แต่ผมคงจะจัดบทเรียนที่ 'เร่าร้อน' ให้พี่มากกว่านะ"
รินดารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า เธอพยายามหลบสายตา "นัท...จะทำกันตรงนี้จริงๆ เหรอ...ไปทำกันบนห้องเราดีกว่าไหม?" เธอถามด้วยความเขินอายปนประหม่า แม้ร่างกายจะพร้อม แต่การกระทำที่เปิดเผยเช่นนี้ก็ทำให้เธออดประหม่าไม่ได้
นัทหัวเราะในลำคอเบาๆ "เพิ่มความตื่นเต้นครับพี่... อีกอย่างในบ้านมีแค่เราสองคน... ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ไม่มีใครเห็น" เขาพูดพลางเลื่อนมือถอดเสื้อกล้ามของรินดาออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นบราเซียสีอ่อนด้านใน
รินดาตัวแข็งทื่อ ปล่อยให้นัทจัดการกับเสื้อผ้าของเธอ นัทปลดตะขอบราเซียออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะดึงมันหลุดพ้นจากเรือนร่างของเธอ เผยให้เห็น เต้าอวบอิ่มที่กระเพื่อมไหวตามจังหวะหายใจ หัวใจของรินดาเต้นระรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก
นัทไม่รอช้า เขาโน้มตัวลงมา ใบหน้าซุกลงระหว่างอกของรินดา ก่อนจะดูดดึงเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างสลับกันอย่างตะกละตะกลาม ลิ้นร้อนไล้เลียยอดถันที่ตั้งชูชันอย่างเชิญชวน พลางดูดดึงและขบเม้มเบาๆ "จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!" เสียงดูดดึงดังชัดเจนในความเงียบสงัดของห้องรับแขก สัมผัสที่รุนแรงและเร่าร้อนนั้นทำให้รินดาแอ่นกายขึ้น รับสัมผัสจากนัทอย่างเต็มที่
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
::Sweat::
บทที่ 1 (https://xonly8.com/index.php?topic=297598.0)
บทที่ 2 (https://xonly8.com/index.php?topic=297599.0)
บทที่ 3 (https://xonly8.com/index.php?topic=297601.0)
บทที่ 4 (https://xonly8.com/index.php?topic=297628.0)
บทที่ 5 (https://xonly8.com/index.php?topic=297631.0)
บทที่ 6 (https://xonly8.com/index.php?topic=297641.0)
บทที่ 7 (https://xonly8.com/index.php?topic=297659.0)
บทที่ 8 (https://xonly8.com/index.php?topic=297660.0)
บทที่ 9 (https://xonly8.com/index.php?topic=297663.0)
บทที่ 10 (https://xonly8.com/index.php?topic=297665.0)
บทที่ 11 (https://xonly8.com/index.php?topic=297677.0)
บทที่ 12 (https://xonly8.com/index.php?topic=297702.0)
บทที่ 13 (https://xonly8.com/index.php?topic=297704.0)
บทที่ 14 (https://xonly8.com/index.php?topic=297714.0)
บทที่ 15 (https://xonly8.com/index.php?topic=297717.0)
บทที่ 16 (https://xonly8.com/index.php?topic=297724.0)
บทที่ 17 (https://xonly8.com/index.php?topic=297730.0)
บทที่ 18 (https://xonly8.com/index.php?topic=297733.0)
บทที่ 19 (https://xonly8.com/index.php?topic=297753.0)
บทที่ 20 (https://xonly8.com/index.php?topic=297760.0)
บทที่ 21 (https://xonly8.com/index.php?topic=297768.0)
บทที่ 22 (https://xonly8.com/index.php?topic=297780.0)
บทที่ 23 (https://xonly8.com/index.php?topic=297794.0)
บทที่ 24 (https://xonly8.com/index.php?topic=297795.0)
บทที่ 25 (https://xonly8.com/index.php?topic=297800.0)
บทที่ 26 (https://xonly8.com/index.php?topic=297802.0)
บทที่ 27 (https://xonly8.com/index.php?topic=297844.0)
บทที่ 28 (https://xonly8.com/index.php?topic=297858.0)
บทที่ 29 (https://xonly8.com/index.php?topic=297877.0)
บทที่ 30 (https://xonly8.com/index.php?topic=297901.0)
บทที่ 31 (https://xonly8.com/index.php?topic=297991.0)
บทที่ 32 (https://xonly8.com/index.php?topic=298015.0)
บทที่ 33 (https://xonly8.com/index.php?topic=298018.0)
บทที่ 34 (https://xonly8.com/index.php?topic=298026.0)
บทที่ 35 (https://xonly8.com/index.php?topic=298037.0)
บทที่ 36 (https://xonly8.com/index.php?topic=298049.0)
บทที่ 37 (https://xonly8.com/index.php?topic=298058.0)
บทที่ 38 (https://xonly8.com/index.php?topic=298138.0)
บทที่ 39 (https://xonly8.com/index.php?topic=298149.0)
บทที่ 40 (https://xonly8.com/index.php?topic=298151.0)
บทที่ 41 (https://xonly8.com/index.php?topic=298171.0)
บทที่ 42 (https://xonly8.com/index.php?topic=298184.0)
บทที่ 43 (https://xonly8.com/index.php?topic=298320.0)
บทที่ 44 (https://xonly8.com/index.php?topic=298336.0)
บทที่ 45 (https://xonly8.com/index.php?topic=298339.0)
บทที่ 46 (https://xonly8.com/index.php?topic=298351.0)
บทที่ 47 (https://xonly8.com/index.php?topic=298362.0)
บทที่ 48 (https://xonly8.com/index.php?topic=298364.0)
บทที่ 49 (https://xonly8.com/index.php?topic=298376.0)
บทที่ 50 (https://xonly8.com/index.php?topic=298474.0)
รินดาสมใจปรารถนาแล้ว
สมใจแล้ว รินดา
นัทเร่าร้อนถึงขนาดต้องเสนอตัวเองให้นัทเลย
เรียกว่าต้องการ ก็ต้องบอกนะ
รินดายังอุตส่าห์มีเชิง "วันนี้วันปลอดภัย" ปากบอกให้นัททำอ่อนโยน แต่ใจอยากได้ดิบเถื่อนแบบอาแก้วบ้าง
ชอบๆ
R
ต้องการความร้อนแรง จัดให้สมปรารถนา
นัทจัดความเร่าร้อนให้รินรดา ::DookDig::
รินดาทำไมไม่ให้อาไทรสอน
รินต้องร้องขอให้นัททำเถื่อนไปแบบอาแก้ว
ตามคาดไว้ อาแก้ว มา ต่อที่พี่ริน
::Shy::
::Ahoo::
นัทเรียแรงเหลือเฟื่อจริงๆมาจัดกัยรินดาอีก
สมใจรินรดาแน่งานนี้
ไม่ต้องยั้งหรอกรินลดา ทำตามที่หัวใจปรารถนาไปเลย
ในที่สุดรินดาก็ทนความต้องการไม่ไหวถึงกับออกปากบอกนัทตรงๆว่าวันนี้ปลอดภันถ้าจะเย็ดกันซึ่งเข้าทางนัทพอดีและรินดาก็เป็นอีกคนนึงที่"หลงควยและบทรัก"ของนัทแบบถอนตัวไม่ขึ้นสิ่งที่คาดหวังต่อไปคือการสวิงของสาวๆกับนัทพร้อมกัน
ชุดใหญ่แน่นอน
อยากลองรสชาติใหม่ๆ มั้ยละ ริน ::Glad:: ::Ahh::
สมใจอยากของรินลดา
นัทมีมาให้เย็ดไม่อั้นเลย
จัดประตูหลังของดาริน
นัทมีแรงเหลือเฟื่อยังมาจัดกับรินดาได้อีก
::Ahoo:: รินดายอมทุกอย่างแล้ว
::Confident::
ในที่สุดก็ได้เก็บกดมาตั้งแต่ตอนกลางคืนแล้ว
รินโดนอีกรอบแล้ว
นัทคุงเริ่มรุนแรง ดิบ ขึ้นเรื่อยๆนะเนี่ย
ถึงเวลาของรินแล้ว
::Foo:: จุกไหมริน
เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วปานนี้
จัดไปให้เข้าถึงความดิบ
ลีลานัทเด็ดขึ้นอีก
เอาแล้วเริ่มบทเรียนแล้ว
จัดหนักแน่
รินดาคงได้สมหวังกับสิ่งที่ต้องการแล้ว
เริ่มจะท้าทายขึ้นเรื่อยๆ
อัพเลเวลแล้วนัท
เยี่ยมมากเลยครับ
จัดคิวไม่ทันเลยนะนัท ::Evil::
::YehYeh::
จนได้นะรินดา
::Glad::
นัทจุดไฟแล้ว
ถึงคิวรินดา กับบทเรียนใหม่ๆ
พี่รินดาอดไม่ไกว
นัทเหนื่อยไหม
พี่รินถึงกับไปขอนัดเองเลยรึ
รินดาหยุดตัวเองไม่ไหวแล้ว น้ำหมดตัวแน่
รินดารอมาทั้งคืนจะได้ปลดปล่อยละ
ขอบคุณคับ
รินดาจะได้อย่างที่ต้องการไหม
ครานี้ได้สมใจอยากแน่นะรินดา
รินดาได้สมหวังแล้ว
นัทกลายเป็นเสือโหย
ลงมือทำจริงเลย
รินดา กลายร่างเป็นสาวไฟแรงสูง
ขอบคุณครับ
นัทเอานอกห้องเลยน่าตื่นเต้น