Chat แต่งล้วนๆ อีกแล้ว
22 ตอน
วันละตอนนะครับ
บทที่ 1: อุบัติเหตุและการค้นพบ
เสียงเบรกดัง "เอี๊ยดดดด!" ตามด้วยแรงกระแทกที่เหมือนโลกทั้งใบถาโถมใส่ พีทลอยขึ้นเหนือพื้นถนนชั่วขณะหนึ่งก่อนที่ทุกอย่างจะกลืนเข้าสู่ความมืด เขาจำได้ลางๆ แค่แสงไฟหน้ารถ เสียงกรีดร้องของใครสักคน และสัมผัสเย็นเฉียบของพื้นปูนเปียกฝน
เมื่อสติคืนกลับมา เขาอยู่ในห้องขาวสะอาด กลิ่นยาฆ่าเชื้อจางๆ ลอยอวลในอากาศ สายน้ำเกลือเสียบคาแขนขวา หัวหนักเหมือนโดนค้อนทุบ
"คุณพีท? ฟื้นแล้วเหรอคะ"
เสียงนุ่มๆ กังวานเข้าหู ราวกับถูกกรองด้วยสำลี พีทค่อยๆ หันไปมองต้นเสียง
หญิงสาวในชุดพยาบาลสีขาวสะอาด ผมยาวมัดหางม้าเรียบร้อย ใบหน้าหวาน ดวงตากลมโตใต้กรอบแว่นบาง เธอกำลังยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน
"ฉันชื่อนานานะคะ พยาบาลที่ดูแลคุณตอนเข้ารับการรักษา"
พีทพยายามจะลุกขึ้น แต่นานารีบเข้ามาพยุง
"อย่าเพิ่งฝืนสิคะ คุณยังไม่หายดี"
ขณะเธอเอื้อมมือมาประคองหลังเขา พีทรู้สึกบางอย่างผิดปกติ จุดสีชมพูระยิบระยับโผล่ขึ้นมาบนไหล่ของเธอ มันเปล่งแสงอ่อนๆ คล้ายกลิตเตอร์ที่จับแสงแดด แต่ไม่ใช่แสงจริง... เพราะดูเหมือนมีเพียงเขาที่มองเห็น
"นั่นมัน..." เขาพึมพำ แล้วเผลอเอื้อมมือไปแตะเบาๆ โดยไม่ได้คิดอะไร
ปลายนิ้วสัมผัสผิวอุ่นบนไหล่ขวา และทันใดนั้น นานาก็ชะงักไปทั้งตัว ดวงตาเบิกกว้าง ริมฝีปากสั่นระริก แล้วจู่ๆ เธอก็สูดลมหายใจแรงเหมือนโดนปล่อยกระแสไฟฟ้า
"อ๊ะ...!" เสียงหลุดจากลำคอเบาๆ
พีทชะงัก ถอยมือกลับทันที แต่ก็เห็นใบหน้าของเธอเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อ ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย หายใจเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
"เอ่อ... ผม... ผมขอโทษครับ ผมแค่—"
"ไม่..." เสียงของเธอสั่น เธอหอบแรงขึ้นจนหน้าอกกระเพื่อมใต้ชุดพยาบาลรัดรูป "เมื่อกี้คุณ... คุณแตะตรงนั้นเหรอ..."
เธอเม้มปาก แล้วหลับตาแน่น ราวกับพยายามควบคุมบางสิ่งที่ปะทุอยู่ภายใน
พีทยิ่งมึนงง แต่ความร้อนวาบพุ่งพล่านในอก เขามองจุดแสงนั้นที่ยังคงส่องสว่างระริกระยับอยู่ตรงตำแหน่งเดิม
"คุณพีท..." นานาเอ่ยเสียงแผ่ว เธอก้มหน้า ผิวแก้มแดงจัด "ขอโทษนะคะ แต่... ช่วยฉันที..."
"ช่วย... อะไรครับ?"
เธอไม่ตอบ แต่เดินไปล็อกประตูห้องพยาบาลอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะหันกลับมา มองเขาด้วยสายตาเว้าวอนแปลกๆ
"มัน... มันเหมือนฉันจะ... จะคลั่งตายอยู่แล้ว" เธอเดินกลับมาช้าๆ มือสั่นเล็กน้อย "ช่วยปลดปล่อยฉัน... หน่อยได้ไหม..."
คำพูดนั้นทำให้หัวใจพีทเต้นกระหน่ำ เสียงเลือดดังตึ้บๆ ในหู เขายังไม่ทันตั้งตัว มือของนานาก็จับข้อมือเขา แล้วนำมันขึ้นแตะลงบนจุดแสงนั้นอีกครั้ง
"อ๊าาาา...!" เธอครางหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างกายบิดเร่าเหมือนโดนกระแสซัด
เธอทรุดเข่าลงกับพื้นช้าๆ หน้าซุกกับตักของเขา ขณะที่มืออีกข้างพยายามปลดกระดุมเสื้อพยาบาลตัวเอง ริมฝีปากสั่นระริก
"ได้โปรด... ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย..."
พีทยังลังเล ใจหนึ่งอยากหยุด แต่ร่างกายกลับเคลื่อนไหวเอง เขาลูบไหล่เธอเบาๆ และจุดแสงนั้น... แสงที่ดูเหมือนยิ่งสว่างขึ้น ยิ่งกระตุ้นบางอย่างในตัวเธอให้รุนแรงกว่าเดิม
มันยิ่งเรืองแสง... ยิ่งปลุกเร้า... จนพีทรู้ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกต่อไป
นี่คือจุดเริ่มต้นของบางสิ่งที่เขาไม่อาจหวนกลับได้แล้ว.
พีทยังคงแนบริมฝีปากกับผิวนุ่มหอมของนานา ลิ้นเขาไล้ผ่านลำคอ ข้ามกระดูกไหปลาร้า ไล่ลงต่ำอย่างจงใจ เสื้อพยาบาลถูกดึงถลกขึ้นทีละนิด เผยผิวเนียนละเอียดกับบราแบบลูกไม้สีครีมซึ่งตอนนี้ชุ่มเหงื่อ ตัวตะขอถูกปลดออกด้วยนิ้วที่สั่นเพราะความหื่นกระหาย หน้าอกของเธอเด้งออกมาพร้อมหัวนมสีชมพูอ่อนที่ชูชันอยู่แล้ว
"อ๊าา... พีท... มัน... มันร้อนทั้งตัวเลย..."
นานานอนหอบ หน้าแดงก่ำ ผมกระจายยุ่งเหยิง "พีท... พลังคุณ... มัน... เหลือเชื่อ..."
และเขาเอง... ก็เพิ่งเริ่มเรียนรู้ ว่าโลกใบนี้... จะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
อ้า...มาแล้วคราวนี้มาแนว Si-Fi หลังอุบัติเหตุนี้ นายพีทได้พลัฃพิเศษอะไรมานะ
พีท... มัน... มันร้อนทั้งตัวเลยพลังแบบไหนที่กระตุ้นได้แรง