แขกไม่ได้รับเชิญและสายตาที่จับจ้องความตื่นตระหนกเข้าครอบงำคนทั้งคู่ เพราะพวกเขายังคงเปลือยเปล่าอยู่กลางห้องนั่งเล่น เสื้อผ้าของทั้งสองคนกระจัดกระจายไม่เป็นชิ้นดี รินดามองนัท นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นปนตื่นเต้น นัทมองไปที่กองเสื้อผ้าสลับกับมองไปยังบันไดที่ทอดยาวขึ้นชั้นสอง การตัดสินใจต้องเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที
"เร็วเข้าพี่!" นัทคว้าเสื้อผ้าที่อยู่ใกล้ที่สุดของทั้งคู่ขึ้นมาอย่างลวกๆ โดยไม่สนใจว่าจะเป็นของใคร แล้วเขาก็คว้ามือรินดาที่ยังคงตัวสั่นเทา ก่อนจะ พุ่งตัวไปที่บันได ในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่ มือหนึ่งของนัทกำเสื้อผ้าไว้แน่น อีกมือหนึ่งดึงรินดาให้รีบตามไป เสียงฝีเท้าของพวกเขาดังขึ้นอย่างรีบร้อนปนความตื่นเต้นที่ควบคุมไม่ได้ ราวกับเด็กที่กำลังเล่นซนและกลัวถูกจับได้
ทั้งคู่ รีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นสองอย่างรวดเร็ว ด้วยจังหวะที่ไม่คงที่ เพราะความรีบร้อนทำให้เกือบจะสะดุดหลายครั้ง พวกเขารีบพุ่งตัวเข้าไปในห้องนอนของรินดา และปิดประตูลงอย่างเงียบเชียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อประตูห้องปิดสนิทแล้ว ทั้งนัทและรินดาก็ยืนหอบอยู่ข้างประตูกันสองคน มองหน้ากันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ โล่งใจ และความตื่นเต้นที่ยังคุกรุ่นจากการผจญภัยเล็กๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น
ในความมืดสลัวของห้องนอนรินดา นัทและรินดายืนหอบอยู่ข้างประตู ร่างกายยังคงเปลือยเปล่า เสื้อผ้าที่คว้ามาอย่างลวกๆ กองอยู่ที่พื้น รินดาตัวสั่นเล็กน้อย ไม่ใช่แค่จากความเหนื่อยล้า แต่เป็นความกลัวที่เกาะกุมจิตใจ ดวงตาของเธอเหลียวมองไปที่ประตูห้องอย่างหวาดระแวง
"แม่จะจับได้ไหมนะ? ถ้าโดนจับได้คือตายแน่ๆ!" เธอพึมพำเสียงแผ่ว ราวกับพูดกับตัวเองมากกว่า
นัทรู้ดีถึงความรู้สึกของเธอ เขาโอบกอดรินดาไว้แน่น ลูบไล้แผ่นหลังที่เนียนลื่นของเธอเบาๆ เพื่อปลอบโยน
"ไม่เป็นไรนะครับพี่รินดา... ไม่มีใครรู้หรอก... ผมอยู่ตรงนี้..." น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและอ่อนโยน แต่ขณะที่กอดปลอบ ร่างกายที่เปลือยเปล่าของนัทก็เสียดสีกับรินดาอย่างแนบชิด พลางใช้นิ้วเรียว เขี่ยเม็ดแตดของรินดา อย่างแผ่วเบา เป็นการกระตุ้นที่ทำให้รินดาสะท้านเฮือกเบาๆ
หลังบทรักอันเร่าร้อน นัทกับรินดายังคงหอบเล็กน้อยอยู่ในห้องนอนชั้นสอง นัทตัดสินใจเป็นคนลงไปดูสถานการณ์ที่ชั้นล่างเอง "เดี๋ยวผมลงไปดูให้เองครับ" เขาบอกรินดาเบาๆ ก่อนจะคว้าเสื้อยืดมาสวมลวกๆ แล้วเดินลงบันไดไปอย่างเงียบเชียบที่สุด
เมื่อลงมาถึงห้องรับแขก นัทก็พบกับกลุ่มคนสามคนยืนอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ป้านวลยืนยิ้มอยู่ข้างๆ หญิงรูปร่าง อวบอิ่ม ดูมีอายุคนหนึ่ง ที่กำลังยิ้มทักทาย ส่วนอีกคนคือ เด็กสาววัยรุ่น ที่ดูขี้อายเล็กน้อย
"อ้าวนัท ลงมาพอดีเลยลูก" ป้านวลหันมาเห็นเขาพอดีก่อนจะแนะนำอย่างอารมณ์ดี "นี่คุณอาสายฝนนะลูก เป็นภรรยาของ
คุณศักดิ์ ลูกน้องของลุงไก่เขา... ส่วนนี่น้องสายป่าน ลูกสาวคุณอาฝนจ้ะ" จากนั้นป้านวลก็หันไปทางแขกพลางแนะนำนัท "นี่นัท หลานชายของที่บ้านเราจ้ะ"
นัทส่งยิ้มบางๆ ให้แขกทั้งสองคน ความกังวลเรื่องรินดาที่อยู่ชั้นบนยังคงคุกรุ่นในใจ เขาพยักหน้ารับคำขอบคุณที่คุณสายฝนเอ่ยถึงสามีของเธอ "พอดีคุณศักดิ์เขาอยากแวะมาขอบคุณที่ทางคุณลุงไก่ช่วยผลักดันเรื่องหน้าที่การงานแล้วก็ช่วยเหลือเรื่องที่ผ่านมาน่ะจ้ะ" ป้านวลอธิบาย
"ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณ
อาสายฝน น้องสายป่าน" นัทเอ่ยทักทายอย่างสุภาพ ป้านวลเสริมขึ้นมาอีกว่า "อาฝนเขายังมีลูกสาวอีกคนนะชื่อ
น้องฟ้า ไปเรียนอยู่กรุงเทพฯ ตอนนี้เห็นว่าปิดเทอมเพิ่งกลับมาอยู่ที่บ้าน"
"ครับ..." นัทตอบสั้นๆ พลางหันไปมองน้องสายป่านที่ยังคงหลบอยู่ด้านหลังคุณแม่ของเธอเล็กน้อย "น้องสายป่านอยู่โรงเรียนเดียวกับผมเลยนี่ครับ ปีนี้จะขึ้น ม.4 แล้วใช่ไหม?" นัทชวนคุย สายป่านพยักหน้าเล็กน้อยด้วยท่าทางเขินอาย เธอยังไม่ค่อยกล้าพูดเท่าไรนัก "ค่ะ พี่นัทอยู่ ม.6 ใช่ไหมคะ?" สายป่านถามเสียงเบาหวิว คุณสายฝนยิ้มแล้วฝากฝัง "ใช่แล้วจ้ะ มีอะไรก็ให้พี่นัทเขาช่วยแนะนำได้เลยนะลูก สายป่านเขาเพิ่งย้ายโรงเรียนมาน่ะจ้ะ" ป้านวลเสริมทันที "นัทเขาเรียนค่อนข้างเก่งและตั้งใจเรียน มีอะไรก็มาปรึกษาพี่เขาได้นะลูก"
นัทส่งยิ้มให้สายป่าน "ได้เลยครับน้องสายป่าน ไม่ต้องเกรงใจนะ มีอะไรสงสัยหรืออยากรู้เรื่องโรงเรียนก็ถามได้เลย" เขาพยายามทำตัวเป็นธรรมชาติที่สุด แม้ในใจจะรีบเร่งอยากให้สถานการณ์นี้จบลงไวๆ "ว่าแต่น้องสายป่านชอบวิชาอะไรบ้างครับที่โรงเรียน?" นัทพยายามหาเรื่องคุยต่อ สายป่านเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย "ชอบวิชาศิลปะกับภาษาอังกฤษค่ะ" เธอบอก "อืม...ดีเลยครับ สองวิชานั้นก็สำคัญนะ ถ้ามีอะไรที่พี่พอช่วยได้ก็บอกนะ" นัทตอบด้วยรอยยิ้ม
ขณะที่ทั้งสี่คนกำลังคุยกันเพลินๆ เสียงฝีเท้าเบาๆ ก็ดังลงมาจากบันได ทุกสายตาหันไปมองพร้อมกัน รินดาในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นดูสบายๆ เดินลงมา ใบหน้ายังคงมีร่องรอยของความสุขสมที่เพิ่งผ่านพ้นไปเล็กน้อย แม้เธอจะพยายามเก็บอาการมากแค่ไหนก็ตาม
"อ้าว รินดา อยู่ข้างบนเหรอลูก?" ป้านวลเอ่ยถามอย่างไม่ทันคิด รินดาพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด เธอส่งยิ้มให้ทุกคนก่อนจะตอบเสียงเรียบๆ "ใช่ค่ะ หนูฟังเพลงในห้อง" แต่สายตาของเธอเหลือบมองนัทแวบหนึ่ง นัทเองก็มองเธอกลับไปอย่างลุ้นระทึก
หลังจากนั้นไม่นาน คุณสายฝนก็เอ่ยปากขอตัวกลับ "วันนี้รบกวนมากแล้ว ไว้พรุ่งนี้นะคะคุณพี่ เดี๋ยวขอเลี้ยงอาหารคุณพี่สักมื้อเป็นการขอบคุณอย่างเป็นทางการหน่อย" คุณสายฝนพูดกับป้านวล ป้านวลรีบแสดงความเกรงใจ "โอ๊ย ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณอา แค่นี้ก็เกรงใจแย่แล้ว" แต่คุณสายฝนก็ยังยืนยันคำเดิมด้วยรอยยิ้มอบอุ่น "ไม่เป็นไรค่ะพี่ ถือว่าเลี้ยงขอบคุณที่ช่วยเหลือครอบครัวพวกเรานะคะ ให้เด็กๆ เขาได้มาเจอกันด้วยไง"
::Shower::
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน
อ้างจาก: dick1050 เมื่อ มิถุนายน 17, 2025, 11:00:42 หลังเที่ยงสายฝนเข้ามาอยู่ในlist ของนายนัทแล้ว
สายฝนสาวใหญ่อวบ อยากได้ไหมอะ บอดี้ใหญ่อยู่นะ กะเอาน้องฟ้า นะลูกอาสายฝน(เด็กลุงไก่)
หรืออยากได้น้องสายป่าน แต่มันจะละเมิดเด็ก
อายุ15ไปไหมครับ
น่าจะมีสาวใหม่มาให้นัทอีกแล้วจะเป็นอาสายฝนหรือน้องสายป่านหรือจะทั้งคู่ดีล่ะ