Chat แต่งล้วนๆ อีกแล้ว
40 ตอน
วันละตอนนะครับ
ผมจะลงทุกตอน ใน Hongsamut นะครับ
https://www.hongsamut.com/user/view?id=144234
บทที่ 12: นักเต้นบัลเลต์ในห้องซ้อม
เสียงเครื่องปรับอากาศเบา ๆ ผสานเข้ากับเสียงรองเท้าบัลเลต์กระทบพื้นไม้ขัดเงาเป็นจังหวะ ตึก...ตึก...แชะ... จังหวะของกล้ามเนื้อที่ควบคุมอย่างไร้ที่ติ ร่างเพรียวบางเคลื่อนไหวด้วยความอ่อนช้อยแต่มั่นคง ชุดบอดี้สูทรัดรูปสีครีมแนบไปกับผิวของ "ฟ้า" สาวนักเต้นบัลเลต์วัยยี่สิบต้น ๆ สัดส่วนงดงามราวกับรูปปั้นถูกปั้นด้วยมือของศิลปินโลกเก่า
เธอหมุนตัวช้า ๆ มือเหยียดไปด้านข้าง ท่าทีของคนฝึกซ้อมเดี่ยวอย่างจริงจัง เส้นผมถูกมัดสูงตึงเป็นมวย เน้นต้นคอเรียว และแผ่นหลังบางที่ชื้นเหงื่อเพียงบางจุด เสื้อรัดแนบกล้ามเนื้อทุกส่วน มองเห็นเป็นลายกล้ามหน้าท้องราวเส้นพู่กันเบา ๆ ที่ปาดผ่านหน้าผืนผ้า
แต่แล้ว...อากาศรอบตัวเธอก็สั่นไหวแผ่ว ๆ
ลมเย็นบางเบา...แตะลงที่ต้นคอ
ฟ้าสะดุ้ง หยุดเท้าทันที มือแตะลำคอ เธอหันซ้ายขวา ดวงตาคมใสกวาดมองไปรอบห้องซ้อมที่ไร้ผู้คน
"มีใคร...?"
เธอกระซิบออกมาเบา ๆ ไม่มีเสียงตอบกลับ นอกจากเสียงหัวใจเธอที่ดังในอกมากกว่าปกติ เธอกลืนน้ำลาย มองเงาตัวเองในกระจกที่ผนังห้องซ้อม เธอยังอยู่ตรงนั้น—คนเดียว
แต่บางสิ่งก็เปลี่ยนไป
จังหวะเท้าของเธอช้าลง...การหมุนตัวอ่อนแรงลง เหมือนแรงบางอย่างกำลังดึงความมั่นใจในร่างออกไปอย่างแผ่วเบา
และแล้ว...
ปลายนิ้ว...บาง เบา เย็นราวน้ำแข็ง กลับแตะลงที่เอวเธอ
"อ๊า..." เสียงครางสั้นหลุดจากลำคอ ฟ้าสะบัดหน้าอีกครั้งแต่ยังไม่เห็นใคร
มือของกายลูบช้า ๆ ไล้ผ่านเอวคอดข้างลำตัวจนกล้ามเนื้อเกร็งแน่นตามแรงสัมผัส สะโพกของเธอสั่นเล็กน้อย ใบหน้าแดงขึ้น ร่างกายร้อนราวกับโดนเผา ทั้งที่แอร์ในห้องยังเย็นจัด
เธอสูดลมหายใจแรง มือประคองตัวไว้กับบาร์ด้านหน้า—แต่ขาเริ่มอ่อนจนรู้สึกได้
เพราะท่วงท่าใหม่ที่ร่างกายเธอกำลังจะเรียนรู้—
ไม่ได้มีในตำราไหนบนโลกนี้อีกแล้ว.
กายเงาร้อนที่แฝงกายอยู่ในห้อง ไม่ปล่อยให้ฟ้าได้หายใจ เขาย่อตัวประกบหลังเธออย่างเงียบงัน ในขณะที่เธอยังยืนเกาะบาร์ ตัวสั่นระริกจากการถึงจุดสุดยอด น้ำใสใสยังค้างเปียกขา กายใช้สองมือลูบไล้จากสะโพกขึ้นไปจนถึงเอว ลมหายใจล่องหนของเขาเป่ารดต้นคอที่ชื้นเหงื่ออย่างแรง แล้วเขาก็ค่อย ๆ โน้มตัวลงข้างหลังเธอ จับมือเธอวางกับกระจก จนร่างฟ้าอยู่ในท่าแอ่น สะโพกโค้ง สะท้อนทั้งภาพร่างเธอและความเปลือยเปล่าในดวงตา
มือเขาเลื่อนจับบั้นท้ายกลมแน่นที่เกร็งตัวอย่างสั่นไหว นิ้วหัวแม่มือแหวกแก้มก้นออก—เผยกลีบเนื้อที่ชุ่มฉ่ำและเต้นตุบ ๆ รอการรุกราน ฟ้าหอบหายใจแรง ยิ่งเมื่อเธอรู้สึกถึงความร้อนอัดแน่นของบางสิ่งจ่ออยู่ที่ปากช่องสวาท—มันแข็ง ตึง และใหญ่อย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"อ๊ะ...ไม่...เดี๋ยว—"
คืนนี้...ร่างของนักบัลเลต์อ่อนช้อย
ได้เรียนรู้แรงตะปบแบบไม่อ่อนโยนแล้ว...ในทุกจังหวะ.
กายไม่หยุดเพียงแค่การกระแทกธรรมดา เขาดันร่างฟ้าที่ฟุบอยู่กับกระจกให้กลับมานอนราบลงกับพื้นไม้ขัดมัน มือของเขายังล่องหนแต่มั่นคง เขาหยิบสายรัดจากมุมห้องซ้อม—เป็นสายยางยืดที่ใช้ฝึกกล้ามเนื้อของนักเต้นบัลเลต์—แต่ตอนนี้มันจะมีหน้าที่ใหม่
ฟ้าหายใจถี่เมื่อขาของเธอถูกยกขึ้นแล้วมัดแยกออกจากกันจนตึงไปทั้งสองด้าน ปลายเท้าชี้ขึ้นอัตโนมัติจากแรงรั้ง สะโพกยกเด่นขึ้นกลางอากาศ ร่องสวาทเผยอเปิดชัดเจนไม่มีสิ่งปิดบัง แม้แต่ร่องหลังขาวแน่นก็ดูตึงจนเห็นรอยพับละเอียด
เขาย่อตัวลงเหนือร่างเธอ ไร้เสียง ไร้ร่าง แต่เธอรู้ว่าเขาอยู่ตรงนั้น เพราะปลายนิ้วของเขาแตะตรงไหล่ซ้ายเธอเบา ๆ —มันไม่ใช่แค่การจับเพื่อประคอง แต่เป็นการบังคับให้ร่างเธอบิดเอียง จนช่วงสะโพกแหงนขึ้นเปิดโล่ง เผยให้เห็นทั้งรูหน้าและรูหลังชัดเจนสุด ๆ
และกาย...
ก็ยังวนเวียนอยู่ที่ปลายเท้าเธอ
พิจารณาว่าเขาจะสลับเข้าไปอีกซักรอบไหม.
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน